Αίθουσα Νικητών

"Το Χρυσό Φλουρί" είναι ένα αριστούργημα. Ένα υπερηχητικό παραμύθι γεμάτιο χιούμορ, αθωότητα και φαντασία, μία φελινική πανδαισία. Είναι ακριβώς αυτό το πνεύμα που λείπει απ' τα σύγχρονα ιταλικά. Μου θύμισε άλλες εξαιρετικές ιστορίες του Μαρτίνα, όπως το "Η κόλαση του Μίκυ Μάους" και το "Ο στοιχειωμένος Πύργος", όμως νομίζω πως το "Το Χρυσό Φλουρί" είναι ακόμα καλύτερο. Έχω καιρό να απολαύσω ιστορία Ντίσνεϋ τόσο πολύ.

https://www.facebook.com/taneagr/videos/1030371727715095 και αυτή την εβδομάδα το 4ο μέρος του Σουπερμαν.....

Εντωμεταξυ οι 44 γάτες με το παιδικό 44 cats που έχει το νετφλιξ συνδέονται? Το βλέπει η κόρη μου και μου έκανε εντύπωση! Ήταν πολύ ωραίο πάντως που είχε το πλήρες συνοδευτικό άρθρο και καταλάβαμε με τι ακριβώς ασχολείται αυτή η ιστορία.

Παρέλαβα αυτά τα δύο σήμερα

Προς το παρόν το νέο Μπλεκ δεν έχει τίποτα που να με τραβήξει. Το αγόραζα για τα ευρωπαϊκά κόμικς του, καθώς δεν ήμουν ποτέ φαν των ιστοριών του Μπλεκ, και τώρα πλέον έβγαλαν από μέσα το κομμάτι που με ενδιέφερε. Αγόρασα το τεύχος μόνο και μόνο για να στηρίξω την εκδοτική, αλλά αν παραμείνει έτσι μάλλον θα συνεχίσω να παίρνω μόνο το NON-STOP COMICS. Αν μπορούσε να μπαίνει μια 20-σέλιδη ιστορία της Μάρβελ σε κάθε τεύχος του Μπλεκ (που να συνεχίζεται στο επόμενο), από κάποιον ιδιαίτερο ήρωα, π.χ. τον Daredevil, θα ήταν λόγος όχι μόνο για μένα αλλά και για πολλούς άλλους νομίζω να αγοράζουν το περιοδικό. Και δεν χρειάζεται να είναι καινούργιες ιστορίες. Θα μπορούσαν να ξεκινάνε από μια χρυσή εποχή του ήρωα και να συνεχίζουν αμέσως μετά. Π.χ. για τον Daredevil θα μπορούσαν να ξεκινάνε από εκεί που τελειώνει το BORN AGAIN. Το διάβασε πολύς κόσμος στον τόμο της Hachette και όλοι νομίζω θα θέλαμε να δούμε πως συνεχίστηκε η ιστορία του Ατρόμητου μετά από αυτό. Να λοιπόν έτοιμο κοινό που θα ανυπομονεί για τη συνέχεια, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί στο παρελθόν στην Ελλάδα... Αυτό θα μπορούσε να γίνει με οποιονδήποτε καλό τόμο της Hachette, και με κάποιον ήρωα του οποίου τα δικαιώματα δεν είναι ακριβά όπως των πρωτοκλασσάτων. Να συνέχιζε στο Μπλεκ η ιστορία από εκεί που την άφησε ο τόμος...

Όσοι ψάχνεστε για ξένες εκδόσεις στο ebay, ίσως να ενδιαφέρεστε και για αυτές τις τράπουλες σε σχέδιο Fabio Celoni. Στην πρώτη φωτογραφία τα τεύχη με τα οποία μπορείτε να τις βρείτε.

Αντικαταστάθηκαν 14 εξώφυλλα και προστέθηκαν τα οπισθόφυλλα τους. Αυτά είναι τα εξής: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 17, 18.

Spin-off του World War Sapiens με τον Χρήστο Σταμπουλή αυτή τη φορά στο σχέδιο. (ISBN:978-618-5623-00-5). Homo Salonicus / Δημήτρης Καμένος Τίτλος: Homo Salonicus : Μια ιστορία απο τον κόσμο του World War Sapiens Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: Δημήτρης Καμένος (1976), Συγγραφέας ; Χρήστος Σταμπουλής, Εικονογράφος Εκδότης: Πειραιάς [GR]: Jemma Press / Σταυριανός Σ. Ελευθέριος Σελιδοποίηση: 32 Σελίδες Layout: Κομικς Μέγεθος: άδετο 16,70 χ 24cm ISBN: 978-618-5623-00-5 Γλώσσες: Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης: 16/08/2021

Τεύχος 17 Μεγάλη αλλαγή έρχεται πλέον για το ΜΠΛΕΚ με το περιοδικό να ξεκινάει μία καινούρια εποχή μετά την έλευση του Non-Stop Comics που πήρε από το πρώτο την καλύτερη ιστορία του, το Λάργκο, καθώς και πολύ δυνατές υποστηρικτικές. Πλέον λοιπόν το περιοδικό περιορίζεται στο καθαρά ρετρό κοινό και είχα απορία για το πως θα ξεκινήσει σε αυτή τη νέα εποχή. Απ’ όσο μας ενημερώνει λοιπόν και ο Λεωκράτης στο editorial του, το ΜΠΛΕΚ συνεχίζει με 100 σελίδες και για τα προσεχή τεύχη με Μπλεκ, Ελ Ζαμπάτο, Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ και Παιδί Πάνθηρα. Οι ιστορίες Μπλεκ θα καλύπτουν τις 70 εξ αυτών και έτσι δε θα χωρίζονται σε 3-4 μέρη όπως σε προηγούμενα τεύχη. Επίσης από στήλες μένει μόνο το Νούμερο 1 του Νίκου Νικολαΐδη που ταιριάζει όντως περισσότερο στο ΜΠΛΕΚ. Η αλήθεια είναι πως οι ιστορίες που διάβασα μέσα δε με ενθουσίασαν, οι δύο τελευταίες κλασικά μικρούλες, του Ελ Ζαμπάτο έχει αρχίσει να με κουράζει κάπως σε σχέση με τα πρώτα τεύχη και του Μπλεκ αν και μου αρέσουν γενικά οι ιστορίες του, με τη συγκεκριμένη δεν τρελάθηκα. Καλώς ή κακώς σε αυτή τη νέα εποχή, η ιστορία του Μπλεκ θα είναι και το βαρόμετρο, αλλά η αλήθεια είναι πως η λογική που ξεκίνησαν ήταν η παρουσίαση ευρωπαϊκών κόμικς με μια πιο σύγχρονη σκοπιά και επιμέλεια κι αυτό το τεύχος κρατά παλιές παθογένειες χωρίς να εισάγει κάτι νέο. Αυτό που θα βοηθούσε κατ’ εμέ είναι μία ακόμα στήλη, λιγότερες σελίδες Μπλεκ και να μπει ένας ακόμα ήρωας (που απ’ όσο λένε, είναι στο πλάνο) που μαζί με τη στήλη θα προσφέρει καλύτερο ρυθμό και περισσότερες σελίδες από Παιδί Πάνθηρα, Μαγικά Παπούτσια γιατί εξελίσσονται απελπιστικά αργά. Γενικότερα νομίζω πως χρειάζεται παραπάνω σελίδες, αλλά θεωρώ πως με δύο πολυθεματικά περιοδικά και κάθε μήνα να βγαίνει ένας εκ των δύο τίτλων, κάτι τέτοιο μοιάζει ανέφικτο. Μοιάζει ένα μεταβατικό τεύχος το δέκατο έβδομο και είμαι σίγουρος ότι και πάλι αφού λάβουν το feedback θα κάνουν διορθώσεις και ίσως και 1-2 εκπλήξεις. Δυστυχώς όσο και να μου αρέσουν οι εκδόσεις του Μικρού Ήρωα, εδώ ήλπιζα σε κάτι διαφορετικό. Θα δούμε όμως τι θα γίνει με το δέκατο όγδοο.

Και στους αγγλικούς τόμους έχει πολύ ψωμί ακόμα και ο 37ος απέχει πολύ από τον τελευταίο! Με πρόχειρους υπολογισμούς θα βγουν άλλοι 30+ σίγουρα.

Εξώφυλλα και οπισθόφυλλα των τευχών 22, 23, 30, 31, 32, 34, 36, 37, 41, 43, 44, 45, 46, 48, 51, 53, 54, 58, 59, 60, 61, 70, 71, 72, 73, 76, 78, 79, 80, 92, 93, 94, 95 και το οπισθόφυλλο του 77 που έλειπαν. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Το διάβασα πριν μερικές μέρες σε δύο απογεύματα. Το βιβλίο ομολογώ δεν το έχω διαβάσει ώστε να συγκρίνω αλλά νομίζω ότι έγινε μια καλή μεταφορά που σε βάζει μέσα στο κλίμα πού είχε το βιβλιο αν και πιστεύω ότι είναι δυσκολο βιβλίο για μεταφορά. Το σχέδιο μου άρεσε πολύ, τυπικό της γαλλοβελγικης σχολής αλλά δεν ξέρω αν ταίριαζε στο συγκεκριμένο έργο. Πάντως στα συν σίγουρα ότι ο φερραντεζ είναι γαλλοαλγερινος όπως ο Καμύ οπότε έχει μια σύνδεση και έχει ζήσει στα μέρη που περιέγραφε. Η έκδοση πολύ καλής ποιότητας με χοντρό εξώφυλλο κτλ Μια καλή δουλειά γενικά αλλά σίγουρο δύσκολο βιβλίο και παράξενη επιλογή για μεταφορά σε κόμικ (ίσως το αποφάσισαν επειδή είναι το πιο γνωστό του συγγραφέα). Ομολογώ ότι τον "πρώτο άνθρωπο" τον ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο αλλά σίγουρα είναι πιο εύληπτο σαν δημιουργία.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του 2ου και 3ου τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Άπαντα θα πει όλες οι ιστορίες. Δεν υπάρχει "καλύτερα να έβαζαν".

Το συγκεκριμένο Αλμανάκο, μού τό έδωσε μία φίλη μου δώρο. Όχι 10€

https://vendora.gr/items/9qeqg3/komiks.html Κατι τετοια βλεπουν οσοι δινουν τον βιο και πολιτεια 500 ευρω....... ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΙΕς ΣΕ 1 !!!!!!!!!!!!!!

https://en.wikipedia.org/wiki/44_Cats Επομένως, ναι.

Στην γειτονιά μου, έχω ένα περίπτερο και δύο ψιλικατζίδικα. Στο περίπτερο έχει πάντα 1-2 τεύχη. Στο ένα ψιλικατζίδικο σπάνια φέρνει ένα αντίτυπο, ενώ στο δεύτερο έχει τουλάχιστον 6-8 κάθε εβδομάδα. Στην γειτονιά του παππού και της γιαγιάς μου, υπάρχουν τέσσερα περίπτερα το ένα έφερνε τουλάχιστον 4 αντίτυπα, σταμάτησε ξαφνικά. Το περίεργο είναι ότι δεν φέρνει Disney πια. Μια χαρά εμπορεύεται τα της Μαμούθ και του Μικρού Ήρωα. Στα άλλα τρία έρχονται κανονικά όσα ερχόντουσαν τα προηγούμενα χρόνια.

Το τελείωσα και αυτό χθες αφού το διάβασα σε δύο απογεύματα και με άφησε πολύ ικανοποιημένο. Πολύ πιο εύληπτο από τον "ξένο" όπως είπα στο δικό του θέμα ήταν μια καλή επιλογή για μεταφορά κόμικ ώστε να γνωρίσεις την Αλγερία του 1950 και του 1920. Πολύ δυνατό το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Καμύ (έμεινε ανολοκλήρωτο δυστυχώς με τον πρόωρο το θάνατο του) που μας διηγείται τα παιδικά του χρόνια παραλληλα με την αναζήτηση της ιστορίας του πατέρα του όταν είναι ενήλικος πια και το κόμικ καταφέρνει να μας περάσει όλο το κλίμα της Αλγερίας και τις αναμνήσεις του συγγραφέα με πολύ όμορφο τρόπο. Το σχέδιο δυνατό (νομίζω κλασσικό της γαλλοβελγικης σχολής) και σίγουρα ο Φερραντεζ αποτελεί καλή επιλογή για αυτές τις δουλειές όντας Γάλλο-Αλγερινός και ο ίδιος και έχει ασχοληθεί με άλλες δουλειές που εξελίσσονται εκεί (ενδεικτικά "ο ξένος" και "η φιλοξενία" του Καμύ αλλά και το αστυνομικό "μαύρο Αλγέρι" του Μωρις Ατια) Η έκδοση πολύ καλή με χοντρό εξώφυλλο κτλ

Διάολε, τα θέλω, όμως το πρόβλημα με τις παραγγελίες εξωτερικού είναι πως μετά τον covid-19 τα ταχυδρομικά έχουν γίνει απλησίαστα.

Γιάννα μην λέτε ότι ανεβάζω μόνο το Μίκυ μαους της Παρασκευής, σας παραθέτω αρχικά μια φώτο. Σε λίγο θα ανεβάσω ολόκληρο το πακέτο. Πάρτε. Λοιπόν μια γεύση. Ολόκληρο το πακέτο Και το δεύτερο ταπεινό πακέτο που ήρθε σήμερα

Θα μπορούσαν να προσθέσουν νέες ιστορίες ή κάποιες παλιές κλασικές. Π. Χ να βάλουν το Camelot 3000 (αν και θα το. Προτιμούσα σε έναν αυτοτελή τόμο και χωρίς λογοκρισία) Επίσης θα μπορούσαν να βάλουν αλλά ευρωπαϊκά κόμικ με δράση και μυστήριο.

Κι εγω το εχω δει σε ψιλικατζίδικο στο Ηράκλειο

Φίλε Κ'ωστα ηδη κάνω κράττει ,εδώ και μερικούς μήνες αποφάσισα να σταματήσω τα κομικς βιβλιοπωλείου -εκτος απο παρα πολύ λιγες περιπτώσεις και τα φανζιν που οποτε πήγαινα σε κον άδειαζα ολα τα τραπέζια .Ρίχνω το βάρος στα παιδικά μου βιώματα τα περιοδικά ΄70 αλλα και ΄80 μεχρι σήμερα , κομικ περιπτέρου .Ειμαι στην φάση που κλείνω αρκετες σειρές .Νομίζω ότι θα με φτάσεις σε καμιά ...20 χρόνια και ειδικά οταν θα έχω πεθάνει θα με ξεπεράσεις κιολας .

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους.

Το βιβλίο Μια Χειμωνιάτικη Ιστορία βασίστηκε στο Χειμωνιάτικο παραμύθι (1611) του Γουίλιαμ Σαίξπηρ που μας την διηγείται με τον δικό του τρόπο ο Θανάσης Δήμου (εικονογράφηση και κείμενο..). Πολύ καλή μεταφορά της ιστορίας, με ωραίο σχέδιο και έξυπνα κείμενα (..μέσα σε μπαλονάκια), να ολοκληρώνετε σε 2 μέρη και σε εβδομήντα πέντε εικόνες άλλες έγχρωμες και άλλες ασπρόμαυρες.

Αντικατάστηθηκε το εξώφυλλο και προστέθηκε το οπισθόφυλλο του τεύχους.

Αντικατάστηθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους.

Αντικατάστηθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους.

Απόσπασμα από την εισαγωγή του εκδότη: "Ο Naji al-Ali γεννήθηκε στην Παλαιστίνη. Όταν ήρθε η Nakba (καταστροφή) το 1948, ο al-Ali έγινε πρόσφυγας όπως η μεγάλη πλειοψηφία των Παλαιστίνιων, μεγαλώνοντας σε προσφυγικό στρατόπεδο στο νότιο Λίβανο. Εκεί ανέπτυξε το ταλέντο του στο σκίτσο και αργότερα μετακόμισε στο Κουβέιτ, όπου σχεδίαζε για πολλές εφημερίδες τα επόμενα έντεκα χρόνια. Το 1969 εμφανίστηκε για πρώτη φορά η πιο διάσημη δημιουργία του, το παιδί-μάρτυρας Hanthala. Μέσω του βλέμματος του παιδιού πρόσφυγα με τα κουρελιασμένα, μπαλωμένα ρούχα, ο al-Ali έκανε κριτική στη βαρβαρότητα της ισραηλινής κατοχής, την παραδοπιστία και τη διαφθορά των καθεστώτων της περιοχής και έδωσε έμφαση στον πόνο και την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού. Η αιχμηρή σάτιρα των δυνατών, συμβολικών σκίτσων του απέφερε πλατιά αναγνώριση, πολλούς και δυνατούς εχθρούς και το σεβασμό ενός μεγάλου ακροατηρίου τόσο στην Παλαιστίνη όσο και σε όλο τον αραβικό κόσμο. Πυροβολήθηκε στο Λονδίνο στις 22 Ιουλίου 1987 έξω από τα γραφεία της εφημερίδας όπου εργαζόταν και πέθανε πέντε εβδομάδες αργότερα. Μετά θάνατον τιμήθηκε με το βραβείο της Χρυσής Πένας της Ελευθερίας από τη Διεθνή Ομοσπονδία Εκδοτών Εφημερίδων (FIEJ). Τα σκίτσα του Naji al-Ali παραμένουν επίκαιρα και δημοφιλή όσο ποτέ. Το Ένα Παιδί στην Παλαιστίνη παρουσιάζει, σε πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου, το έργο ενός από τους μεγαλύτερους σκιτσογράφους του αραβικού κόσμου που αντηχεί σε όλη την περιοχή με την ελευθεροστομία του, την ειλικρίνεια και τον ανθρωπισμό του." Όπως θα φαντάζεστε κι από το τραγικό τέλος του σκιτσογράφου al-Ali, τα σκίτσα του ήταν εξίσου θλιβερά. Ήταν ο μόνος τρόπος που ήξερε να εκφράσει την πίκρα του και την απόγνωσή του για την κατοχή του τόπου του. Πιθανόν με το μάτι του Δυτικού να μην έχουν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό ή κάτι καινούριο, σε συνάρτηση όμως με το γεγονός πως δημοσιεύονταν σε χώρες που η λογοκρισία ήταν κάτι αυτονόητο και πως ακόμη και οι φαινομενικά "φίλιες δυνάμεις" δεν έβλεπαν με καλό μάτι την προσπάθεια ανατροπής του στάτους κβο ή την αμφισβήτηση των "θεσμών" και "αρχών" των Αραβικών χωρών, προσδίδει στη συλλογή των σκίτσων του μια ιδιαίτερη σημασία.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Η "γκρίνια μου", που αναφέρεις, αφορά αποκλειστικά και μόνο τη Δ.Ο. και έγκειται στο γεγονός ότι δε διορθώνονται πράγματα τα οποία τραβάνε χρόνια σε ένα νήμα που ανοίχτηκε γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό και μας καλεί να τα παραθέσουμε. Έχει καμία σχέση αυτό με τις εκδόσεις που κατά καιρούς βγαίνουν, που γυρεύουμε να αγοράσουμε/διαβάσουμε και που σε μικρό ή μεγάλο βαθμό ο ένας ασκεί κάποια επιρροή προς τους υπόλοιπους αναγνώστες/συμφορουμήτες; Δεν ανέφερα στο αν είσαι γκρινιάρης ή όχι σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής σου, για τις ελληνικές εκδόσεις μιλάω. Για πες μου λοιπόν που λες ότι πάω να δημιουργήσω θέμα από το πουθενά... Πως χαρακτηρίζεται αυτός που κατ' εσέ επιλέγει να διαβάζει βλακείες; Ιντελεκσουάλ; Θεωρείς δηλαδή ότι χαρακτηρίζοντας ως "βλακείες" τα αναγνώσματά του, δεν του επιτίθεσαι και δεν τον χαρακτηρίζεις έμμεσα; Κάνεις λάθος. Θα μπορούσες τουλάχιστον να χρησιμοποιείς πιο ήπιους όρους όπως "μετριότητες", αλλά η απαξιωτική αυτή συμπεριφορά σου δείχνει χαρακτήρα. Επειδή όμως "εγώ είμαι αυτός που πάει να δημιουργήσει θέμα", θυμίζω ότι παραπάνω το μόνο που έκανα ήταν να επιλέξω το emoji "Διαφωνώ". Ούτε έγραψα, ούτε σε ανέφερα κάπου. Εσύ που είσαι απ' αυτούς που ΔΕ θέλουν να δημιουργήσουν θέμα απ' το πουθενά, γιατί έγραψες αυτό το "άσχετο"; Σε τι ωφελεί πέρα απ' το ότι ήθελες να πεις την εξυπνάδα σου; Θα το άλλαζα μήπως; Ή νομίζεις ότι με τη σειρά μου χαρακτηρίζομαι που διαφώνησα σε κάποια άποψη/κριτική που κατά τη δική μου γνώμη ήταν κακόγουστη; Όταν σου κάνουν "Like" γιατί δεν έχεις κάτι "άσχετο" να πεις και τότε; Σε πείραξε και δημιούργησες θέμα. Αυτή η αλήθεια. Ας πρόσεχες τους χαρακτηρισμούς σου να μην πατούσα "Διαφωνώ", ώστε να μην έφτανες να δημιουργείς θέμα για να κάνουμε τη συζήτηση αυτή τώρα. Άλλωστε είχα καιρό να σου βάλω "Διαφωνώ", δεν πιστεύω να 'χεις παράπονο! Όσο για τον "Μαγικό Κόσμο" (για να επανέλθω στα της έκδοσης) και τον Τριαντάφυλλο (Han Solo), τον γνωρίζω απ' την κοινότητα και έχει βοηθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, τόσο μέλη με τεύχη που έψαχναν, όσο και με τις σαρώσεις του και δείχνει αξιόλογο άτομο! Το "λαμογιά" προφανώς και δε θα το έλεγα για εκείνον, αλλά ξέχασα και να το βάλω και σε αυτάκια. Δεν εννοούσα απάτη. Εννοούσα πως κάποιος περιπτεράς προκειμένου να εξυπηρετήσει κάποιους πελάτες του που το είδαν και αναρωτιόνταν τι περιέχει, τους το άνοιξε. Αλλά εφόσον είναι στην ίδια καλή κατάσταση το τεύχος και εγώ ο ίδιος θα το αγόραζα! Δεν έχει διαφορά. Απλώς μου φάνηκε περίεργο διότι κάτι που κυκλοφορεί από έναν εκδότη με συγκεκριμένη συσκευασία (ζελατίνα εν προκειμένω) δεν έχω ακούσει ποτέ σε άλλα μέρη της Ελλάδας να κυκλοφόρησε χωρίς αυτήν... Μόνο περιπτεράδες που βγάζουν τα κόμικς από εφημερίδες και τα πουλάνε αυτόνομα καμιά φορά (στα μέρη μου, ωστόσο, δεν το έχω δει ούτε αυτό να συμβαίνει). Αν το επαληθεύσει και άλλος φίλος από Θεσσαλονίκη τότε ίσως οι παρτίδες που διανεμήθηκαν στα μέρη σας, για κάποιο λόγο δε συσκευάστηκαν με ζελατίνα.

Διαβάστηκε. Πέρα απ΄τα Largo Winch και Kill or be Killed που μ΄άρεσαν, τα υπόλοιπα ήταν απλά για να συμπληρωθούν οι σελίδες. Απ΄τα έξτρα άξιζε μόνο η συνέντευξη των δημιουργών του KOBK. Τα υπόλοιπα ήταν εντελώς άκυρα και ασύνδετα μεταξύ τους. Ειδικά οι στήλες. Καταλαβαίνω ότι ένα περιοδικό πρέπει να περιέχει και άρθρα, αλλά τουλάχιστον να έχουν κάποια σχέση με την ύλη του περιοδικού. O Largo πάντως "ανάπνευσε" σε μεγάλο φορμάτ. Αναδείχτηκε κατά πολύ το υπέροχο σχέδιο του Francq. Η μετάφραση αρκετά προσεγμένη. Δεν εντόπισα κάποιο θέμα. Το αν θα συνεχίσω να παίρνω το περιοδικό ή θα περιμένω μπας και βγουν αυτόνομα τα άλμπουμ του Λάργκο δεν το έχω αποφασίσει ακόμα. Ο χρόνος θα δείξει

Κυκλοφορεί στα περίπτερα από την προηγούμενη εβδομάδα. Τουλάχιστον στην Αθήνα σε ορισμένα σημεία.

Μέσα στις διακοπές μου διάβασα κάποια τεύχη που είχα βάλει στην άκρη λόγω των πανελληνίων (από το "Ισχύς & Εξουσία" μέχρι το "Εικοστό Εκατομμύριο", με κάποια κενά στα ενδιάμεσα) και οφείλω να πω ότι έμεινα πολύ ικανοποιημένος. Αγαπημένες μου ιστορίες ήταν το "Τέλος του Χρόνου", το οποίο μπορεί κατά 50% να μην έβγαζε κανένα νόημα αλλά με μεγάλη πρωτοτυπία άλλαζε μεταξύ δύο αφηγηματικών τρόπων ταξιδιού στον χρόνο, κάτι που δεν έχω ξαναδεί ποτέ σε ιστορία και το "Διπλό Όνειρο" από το πρώτο τεύχος της "Εγκληματικής Οργάνωσης" που εκτελούσε άψογα το concept του και είχε ένα πολύ ωραίο μήνυμα. Ίσως ο λόγος που απόλαυσα τόσο πολύ αυτές τις ιστορίες ήταν επειδή ασχολούνταν με επιστημονική φαντασία και υπερήρωες οπότε ήμουν στο στοιχείο μου. Από τις άλλες σειρές που περιλαμβάνονταν, το Spookyzone με άφησε αδιάφορο. Το Young Donald Duck περίμενα να είναι μια πιο Αμερικάνικη εκδοχή του Τζούνιορ Ντακ αλλά, εκτός από το πρώτο τεύχος, μου φάνηκε αρκετά καλό με ωραία μηνύματα. Τα Εκατομμύρια του Σκρουτζ είχαν ωραίες ιδέες όμως πιστεύω ότι τις τραβούσαν περισσότερο απ' ότι έπρεπε. Μου θύμισε λίγο το "How I met your Mother". Το "Εικοστό Εκατομμύριο", αν και προβλέψιμο, ήταν σίγουρα το καλύτερο απ' όλα. Σκεφτόμουν να σταματήσω να αγοράζω το Μίκυ Μάους για οικονομικούς λόγους αλλά αυτά τα τεύχη αναζωπύρωσαν την αγάπη μου για τις ιστορίες Disney. Οπότε λογικά θα συνεχίσω να παίρνω όσα τεύχη μου προκαλούν ενδιαφέρον. Αν δω Φάντομ Ντακ εννοείται ότι θα το πάρω και με κλειστά τα μάτια.

Spider-Man: Αποκαλύψεις & Μέχρι Να Σβήσουν Τα Άστρα Μετά από 47 τόμους βλέπουμε επιτέλους την συνέχεια της "Επιστροφής". Τα τρία πρώτα τεύχη ήταν τα αγαπημένα μου. Η ιστορία είναι πιο προσωπική και ο Straczynski αποτυπώνει άριστα τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Από εκεί και πέρα, το συναισθηματικό κομμάτι είναι καλό, οι κακοί και η δράση όμως με άφησαν αδιάφορο. Επίσης το χιούμορ χρησιμοποιείται περισσότερο απ' ότι στην "Επιστροφή" και αρκετές φορές μου φάνηκε υπερβολικό. Το σχέδιο βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον προηγούμενο τόμο, ίσως και λίγο καλύτερο σε κάποια σημεία. Γενικά, πιστεύω πως αυτός ο τόμος είναι κατώτερος της "Επιστροφής" αλλά είναι αρκετά καλός από μόνος του. Marvel Origins: Δεκαετία του 1960 Πως να κάνει κάποιος κριτική σε αυτόν τον τόμο; Ο τίτλος τα λέει όλα: είναι μια συλλογή ιστοριών από την δεκαετία του '60. Ανεξάρτητα με την ποιότητα των ιστοριών, ο τόμος πετυχαίνει τον σκοπό του. Κατά την γνώμη μου, είναι το πιο must buy τεύχος της συλλογής, ακόμα και για αυτούς που δεν έχουν στενή επαφή με τα κόμικς της Marvel, αφού παρουσιάζει τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίστηκαν πασίγνωστοι πλέον ήρωες. Όσο για την ποιότητα των ιστοριών, είναι πάνω-κάτω αυτό που περιμένει κανείς από ιστορίες που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Το μόνο αρνητικό είναι η γελοία ποσότητα προπαγάνδας που περιλαμβάνουν. Fantastic Four: Το Τέλος Αφού ο προηγούμενος τόμος είχε την πρώτη ιστορία των Τεσσάρων Φανταστικών, λογικό είναι αυτός να έχει την τελευταία. Η πλοκή διαδραματίζεται στο μέλλον και βασίζεται αρκετά στην επιστημονική φαντασία, η οποία είναι επιτυχημένη αλλά πολλές φορές γίνεται μπερδευτική. Μπέρδεμα γίνεται επίσης και από τον αριθμό χαρακτήρων που περιλαμβάνονται. Αυτό όμως είναι κάτι το οποία θα ευχαριστήσει τους φανατικούς της Marvel αφού προσφέρει άφθονο fan service. Η ιστορία με την οποία επιλέγει ο Davis να γράψει τον επίλογο για την πρώτη ομάδα υπερηρώων της Marvel είναι ικανοποιητική. Μου αρέσει που βασίζεται στο συναίσθημα και εκτίμησα ότι εξηγεί την λογική πίσω από αυτή στα εξτραδάκια, Το σχέδιο είναι επίσης ικανοποιητικό και διαφέρει αρκετά από αυτό του Captain Britain. Ο τόμος είναι καλός αν και θα τον απολαύσουν περισσότερο οι πιο μυημένου στο σύμπαν της Marvel. Επίσης, σχετικά με το αν το Secret Wars είναι καλό ή όχι, είναι κυριολεκτικά ο τόμος της συλλογής που μου αρέσει λιγότερο. Οπότε δεν νομίζω να τον πρότεινα σε κάποιον που δεν τον ενδιαφέρει τόσο το σύμπαν της Marvel (ούτε και σε κάποιον που τον ενδιαφέρει, τώρα που το σκέφτομαι).

Απαράδεκτο είναι που το γράφεις με ΑΙ όχι που έβαλαν τις ιστορίες. Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα σημαίνει ΟΛΕΣ οι ιστορίες του Ρομάνο Σκάρπα. Τώρα όσον αφορά τη βιβλιοδεσία μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για 4 ευρώ. Οτι πληρώνεις παίρνεις!

Εγώ θα κρατάω το αλάτι καλού κακού.

Καλοκαιρινή παραλαβή!

Αντιγράφω από την επίσημη σελίδα της εκδοτικής στο fb: "Τον Αύγουστο του 2014 το Ισλαμικό Κράτος εξαπέλυσε μια ανελέητη επίθεση κατά της θρησκευτικής μειονότητας των Γεζίντι με σκοπό τον αφανισμό της. Οι Κούρδοι Πεσμεργκά –που επισήμως είχαν αναλάβει την προστασία τους –τους εγκαταλείψαν και οι Γεζίντι αναζήτησαν καταφύγιο στο όρος Σινγκάλ, που οι απότομες πλαγιές του έχουν προσφέρει επανειλημμένα προστασία στον λαό τους ανά τους αιώνες.Πάνω από 50.000 άνθρωποι παγιδεύτηκαν στην κορφή του βουνού μέσα στην ανελέητη ζέστη, χωρίς σκιά, χωρίς νερό, χωρίς τρόπο διαβίωσης.Η ιστορία που πρόκειται να διαβάσετε είναι βασισμένη στις μαρτυρίες των αδερφών Μαζλούμ και Ασμαήλ και των οικογενειών τους που ζουν στους πρόποδες του Σινγκάλ. Είναι μια ιστορία για την προδοσία, τον θρησκευτικό φανατισμό αλλά και για το θάρρος, την αυτοθυσία και τη συμπόνιαΚείμενα: Tore RørbækΣχέδια: Mikkel SommerΜετάφραση: Μπέλλα ΣπυροπούλουISBN:978-618-5116-96-5112 σελίδες. ΤετράχρωμοΤιμή: 15,95 €Σε λίγες μέρες στα βιβλιοπωλεία!" Εμβόλιμη, must αγορά για εμένα!!

Άρα καμία ελπίδα, δέκα. Τόμοι σε δέκα χρονιά

Ξεκινάω σήμερα, με το πρώτο τεύχος του περιοδικού "2000AD": Περιοδικό 2000AD #1 (26 Φεβρουαρίου 1977) IPC/Fleetway Το πρώτο τεύχος του ιστορικού εβδομαδιαίου βρετανικού περιοδικού εικονογραφημένων ιστοριών «2000AD» κυκλοφόρησε στις 26 Φεβρουαρίου του 1977, γεμάτο από πρωτοποριακές σειρές κόμικς, που άφησαν εποχή. Κεντρικός χαρακτήρας του εντύπου ήταν ο κοσμοναύτης Dan Dare, τον οποίο οι εκδότες επανέφεραν στη ζωή και στο... χαρτί, με νέα εμφάνιση και καινούργιο «σύμπαν» ιστοριών. Για το σχεδιασμό του, ο εκδότης Pat Mills επέλεξε τον «μετρ» στην εικονογράφηση εξωγήινων μορφών, Massimo Belardinelli. Οι «Harlem Heroes» ήταν μία δεύτερη σειρά φαντασίας, καθώς το φουτουριστικό ομαδικό σπορ στο οποίο επιδίδονταν μία παρέα μαύρων αθλητών ήταν ένα κράμα ράγκμπι, μποξ και... Καράτε, με τους αγωνιζόμενους να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να χάσουν τη ζωή τους! Τις ιστορίες επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ο νεαρός τότε Dave Gibbons, ύστερα από το ανεπιτυχές ντεμπούτο του Αργεντινού Carlos Trigo και τις δοκιμές των Ron Turner, Barrie Mitchell, των οποίων τα προσχέδια κρίθηκαν υποδεέστερα απ’ του Gibbons. Και αυτή τη σειρά εμπνεύσθηκε ο Mills, παραδίδοντας, ωστόσο, πολύ γρήγορα τη σεναριακή σκυτάλη στον Tom Tully. Μία ακόμη πρωτότυπη σειρά, βασισμένη σε κινηματογραφική ταινία ήταν το κατασκοπευτικό «M.A.C.H. 1», στο οποίο ένας πράκτωρ – ρομπότ διατάσσεται να φέρει εις πέρας δύσκολες αποστολές για λογαριασμό των μυστικών υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας. Πρότυπο για τη μορφή του πρωταγωνιστή ήταν ο ηθοποιός Λι Μέιτζορ. Την ύλη του περιοδικού, που έκανε μεγάλη αίσθηση από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του (χαρακτηριστικό είναι ότι συνεχίζει να εκδίδεται στο Ηνωμένο Βασίλειο) συμπλήρωναν οι σειρές «Invasion 1999» (με βάση το σενάριο της οποίας η Αγγλία καταλαμβάνεται αστραπιαία από τις στρατιωτικές δυνάμεις του κράτους των «Βόλγκανς», μίας ασιατικής φυλής που θα επιβάλλει την πιο σκληρή κατοχή) και το «Flesh», σχετικά με μία ομάδα από γελαδάρηδες που ταξιδεύουν στο χρόνο!