Αίθουσα Νικητών

Ed Brubaker και Sean Phillips με Kill or Be Killed από Image, ΟΚ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ SHUT UP AND TAKE MY MONEY! Πριν δύο μέρες ετοίμαζα ένα αφιέρωμα/βιογραφία στο Sean Phillips που θα ανέβει κάποια στιγμή και έγραψα ότι απορώ γιατί δεν έχουν μεταφραστεί οι κομιξάρες που βγάζει με Brubaker στα ελληνικά. Criminal/Sleeper/Pulp/The Fade Out/Fatale, έχουν πολύ ψωμί αυτοί οι δημιουργοί, συγχαρητήρια στην εκδοτική για την επιλογή, ελπίζω να πάει καλά και να δούμε κι άλλα κόμικ τους στα ελληνικά! Επίσης 1000 μπράβο για τη συνέντευξη των δημιουργών που θα φιλοξενηθεί. Είμαι απίστευτα ενθουσιασμένος!

Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους "Non-Stop Comics" (από το facebοok της εκδοτικής)

Τόμος 46: Spider-Gwen - Καταζητούμενη; Δεύτερος τόμος που διαβάζω μέσα σε μία εβδομάδα και προλαβαίνω να γράψω κριτική, να και κάτι που σπανίως συμβαίνει Έλεγα να πιάσω τον Thanos, γιατί δεν έχουν γίνει πολλές κριτικές, αλλά είδα το Spider-Gwen που δεν είναι ογκώδης σαν τους άλλους τόμους που έχω αφήσει, ψηνόμουν κιόλας να το διαβάσω, οπότε ορίστε η γνώμη μου. Ένα εντελώς καινούριο σύμπαν Μου αρέσουν πολύ τα εναλλακτικά σύμπαντα που συνοδεύονται από γνωστά πρόσωπα σε φρέσκες εκδοχές και κυρίως redesigns στολών ή ηρώων. Είναι κάτι που μου άρεσε σε όσα κόμικ του Ultimate Universe υπήρχε αυτό, αλλά και στα Earth One της DC και δε θα μπορούσε να μη μου αρέσει και εδώ. Το κόμικ λοιπόν δείχνει πως έχουμε κάτι εντελώς καινούριο, συγκεκριμένα βρισκόμαστε σε μία διαφορετική Earth σε σχέση με την 616 που διαβάζουμε συνήθως. Ο συγκεκριμένος συγκεντρωτικός τόμος έχει ένα τεύχος που διαδραματίζεται πριν το Spider-Verse όπου ουσιαστικά μας συστήνει την ηρωίδα και άλλα πέντε που αποτελούν τη βασική μας ιστορία. Γνωστοί ήρωες, καινούριες εκδοχές Όπως είπαμε λοιπόν, αυτή η νέα Earth έχει γνωστούς μας ήρωες με εντελώς καινούρια μορφή και προσωπικότητα. Φιλοξενεί πάρα πολλούς χαρακτήρες, όχι μόνο από το σύμπαν και τον κύκλο του Spider-Man, αλλά γενικότερα από τους ήρωες που ξέρουμε ότι δρουν τουλάχιστον σε street level στη Νέα Υόρκη. Στο κόμικ αυτό λοιπόν η Gwen έχει υπάρξει φίλη με τον Peter Parker, ο οποίος όμως δέχεται ακραίο bullying σε σημείο που φτιάχνει τον ορό του Lizard. Τα πράγματα όμως στραβώνουν και η Gwen κατά λάθος σκοτώνει τον Peter και όλοι τη θεωρούν εγκληματία και ο αστυνομικός πατέρας της την αναζητά χωρίς να γνωρίζει ότι πίσω από τη μάσκα κρύβεται η κόρη του. Η Gwen επίσης κάνει παρέα με την MJ και παίζουν μαζί σε συγκρότημα, καθώς και με τη Felicia Hardy, γνωστή και ως Black Cat. Επίσης η Spider-Woman (έτσι την αποκαλούν στο κόμικ) θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη μαφία της Νέας Υόρκης όπου εκτός από το ότι έχουμε τον Vulture σαν τσιράκι της, έχουμε και ένα απίστευτα ενδιαφέρον twist, αφού ο Matt Murdock δεν είναι ο Daredevil και εχθρός του Wilson Fisk, αλλά δικηγόρος του, ενώ με την αστυνομία συνεργάζεται η Jean DeWolffe και ο Frank Castle ο οποίος έχει μία υποτυπώδη στολή Punisher. Η εξέλιξη χαρακτήρων είναι αρκετά καλή και ο Latour χτίζει πολύ ωραία τη σχέση μεταξύ τους. Υπάρχουν πολύ δυνατές και συναισθηματικές στιγμές όπως και κυρίως μία τρομερή σκηνή με την Gwen να συνομιλεί με τη θεία May για το θάνατο του Peter Parker. Εκτός αυτού όμως ο Latour μοιράζει πολύ σωστά το χρόνο μεταξύ της Gwen, της προσωπικής ζωής και του συγκροτήματος και των όσων περνάει η Spider-Woman αφού καταζητείται, ενώ και η δράση είναι αρκετά καλά μοιρασμένη ανάμεσα στα τεύχη. Γιατί το σχέδιο θυμίζει Into the Spider-Verse; Από την πρώτη στιγμή που το ξεφύλλισα, κατάλαβα κατευθείαν ότι εδώ έχουμε μία ιδιαίτερη περίπτωση σχεδίου. Δε θυμίζει πολύ κλασικό υπερηρωικό, έχει πολύ λεπτές γραμμές, δεν έχει πολύ μελάνι, τα πρόσωπα μοιάζουν λίγο συμπιεσμένα ανά σημεία και κάθε σελίδα έχει αρκετά καρέ. Κυρίως όμως μου θύμισε πάρα πολύ ένα αγαπημένο μου φιλμ, το Into the Spider-Verse και το μυστήριο λύθηκε με ένα απλό γκουγκλάρισμα. O σχεδιαστής Robbi Rodriguez ήταν στο Art Department της ταινίας και τα σχέδια του χρησιμοποιήθηκαν σαν βάση στο animation της. Επίσης μου αρέσει η χρήση γραμμάτων ως μέρος του σχεδίου σε ηχητικά εφέ, κραυγές ή σε στίχους τραγουδιών, είχε αρκετά που για η εκδοτική δεν έκανε επεξεργασία να τα βάλει με την ελληνική μετάφραση, καθώς όπως ξέρω είναι πολύ δύσκολη μία τέτοια επεξεργασία. Γενικά πάντως δεν είναι το σχέδιο που βρίσκεις κάθε μέρα στο υπερηρωικό σου κόμικ, διαφορετικό, σύγχρονο και θεωρώ αρκετά φρέσκο και ταιριαστό για έναν τίτλο σαν της Spider-Gwen. Μήπως είναι μέρος μίας μεγαλύτερης ιστορίας; Ναι, είναι. Δεν είναι κλασικός τόμος της συλλογής, αυτόνομη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Είναι από αυτούς που τελειώνουν δείχνοντας ότι η ιστορία έχει αρκετή συνέχεια. Και λογικό είναι, καθώς αυτά είναι τα πρώτα πέντε τεύχη των Latour/Rodriguez για τη Spider-Gwen σε ένα run που θα κρατούσε αρκετά χρόνια ακόμα. Συγκεκριμένα το Most Wanted? έχει ονομαστεί και ως το trade #0 της σειράς και η επόμενη ιστορία Greater Power θεωρείται το Vol. 1 και έχει βγει στην ξένη συλλογή. Μάλιστα με το Most Wanted? που διαβάσαμε στα ελληνικά, τελειώνει η αρίθμηση και η σειρά γίνεται relaunch ξεκινώντας με τεύχος #1 για το Greater Power και το δίδυμο θα μείνει για 34 τεύχη στον τίτλο που μεταφράζεται σε 6 trades. Θα ήθελα να ψάξω και τη συνέχεια, αλλά όχι τόσο άμεσα μιας και η στοίβα με τα αδιάβαστα έχει πολύ ακόμα Σε ποιους προτείνεται και τελικός απολογισμός Δεν ήθελα να μακρηγορήσω και πάλι έγραψα μπόλικα πράγματα, οπότε αν φτάσατε μέχρι εδώ, έχετε το respect μου Είναι μία ωραία προσθήκη στη συλλογή, αρκετά διαφορετική σε σχέση με τις προηγούμενες με μία συμπαθή πρωταγωνίστρια, ένα καινούριο σύμπαν και σύγχρονο σχέδιο. Πέρασα καλά διαβάζοντας το. Αν θέλετε κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις κλασικές εκδοχές των ηρώων, το προτείνω, αλλά αν δεν ψήνεστε για κάποιο κόμικ χωρίς σαφές και αυτόνομο τέλος, τότε δε χρειάζεται να το διαβάσετε. Επίσης δε χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση του τι έχει συμβεί στο Spider-Verse κόμικ. Εγώ πέρασα ευχάριστα διαβάζοντας το, ελπίζω και εσείς

Σοκ και δέος. Βλέπω ξαφνικά στο φβ ένα απτα εξώφυλλα του Kill or be killed, αλλά με άλλο τιτλο από επάνω. Κοιτάζω καλύτερα την ανάρτηση και διαπιστώνω ότι θα το συμπεριλαμβάνει η νέα έκδοση αυτής της εκδοτικής. Σοκ! Και Λάργκο και Brubaker/Phillps? Επιτέλους μεταφράσεις κάποιων πραγματικά καλών εμπορικών κόμικ. Επιτέλους. το δίδυμο Brubaker/Phillips σπέρνει. Άγρια και ασάλιωτα.

Μόνο και που βγαίνει Brubaker - Phillips είναι μεγάλο γεγονός. Τώρα το πια θα ήταν η πιο κατάλληλη δουλειά για αρχή είναι άλλο θέμα. Το Reckless ή το fade out θα ψήφιζα εγώ που 20 χρόνια έχω διαβάσει όλα τα έργα τους. Το kill or be killed είναι ουσιαστικά το tribute των δυο δημιουργών στα αρχικά spiderman. Άντε να τελειώσει και το Storm και να αντικατασταθεί από κανά ωραίο BD ( Dick Herrison, XII ή ADLER ψηφίζω να έχουμε το πιο καλο πολυθεματικό που έχει βγει ποτέ.

Πολύ ωραία νέα αυτά, άντε επιτέλους να δούμε και κάτι δικό τους στα Ελληνικά από τα πολλά crime κόμικ που έχουν. Ελπίζω να δούμε ιστορία τους και ως αυτόνομο τίτλο από τις εκδόσεις. Πάντως και μετά το Blacksad που πιστεύω πήγε καλά ίσως έχουμε κάποιες ελπίδες, μακάρι να στηριχτεί η συγκεκριμένη προσπάθεια. Μπράβο στην εκδοτική που ψάχνεται και τολμάει διαφορετικά πράγματα.

Για όποιον δεν ξέρει την υπόθεση του Kill or be Killed είναι αυτή (κάνω copy paste από το αφιέρωμα): Το δίδυμο βρίσκεται σε δημιουργικό οίστρο και από το 2016 έως το 2018 μας προσφέρει 20 τεύχη για το Kill or Be Killed. Η ιστορία αφορά τον Dylan, έναν καταθλιπτικό φοιτητή που προσπαθεί να αυτοκτονήσει. Επιζεί λόγω κάποιων απίθανων γεγονότων, αλλά σύντομα τον επισκέπτεται ένας δαίμονας που του εξηγεί ότι εκείνος του έσωσε τη ζωή. Σε αντάλλαγμα, ο Dylan θα έχει το δικαίωμα να ζήσει έναν ακόμη μήνα για κάθε άτομο που σκοτώνει. Ελπίζω σαν πείραμα να πετύχει μήπως δούμε και κάτι ακόμα από καλό εμπορικό αμερικάνικο κόμικ όπως αναφέρει ο @germanicus. Από το ίδιο δίδυμο, το Pulp ας πούμε δε θα με χαλούσε. Και το Criminal θα ήταν καλό, έχει βέβαια 7 συγκεντρωτικά trades, 1 μικρή νουβέλα και 2 ακόμα trades που προέκυψαν από τα τεύχη του 2019, από την άλλη οι ιστορίες διαβάζονται και ανεξάρτητα, αν και έχουν μεταξύ τους συνδέσεις. Γενικά η Image έχει μπόλικο υλικό από εξαιρετικούς δημιουργούς που δεν έχουμε δει όπως οι Jeff Lemire-Andrea Sorrentino του Gideon Falls ή οι Marjorie Liu-Sana Takeda του Monstress, αλλά πρέπει να δοκιμάσει λίγο να δούμε πως μπορεί να πάει, γιατί έχουμε δει και άλλα κόμικ να φλοπάρουν ή να μη συνεχίζουν. Σίγουρα ο Μικρός Ήρως κάνει ένα πολύ καλό πρώτο βήμα με τους Brubaker-Phillips! Ένα γενικότερο σχόλιο που θέλω να κάνω για τις εκδοτικές προσπάθειες τους μέσα στο 2021 λογικά θα έρθει σύντομα.

Διαβάστηκε, λοιπόν, και το “House of M", για το οποίο τόσα καλά σχόλια άκουσα. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα σπουδαίο event, το οποίο συγκεντρώνει μία μεγάλη μερίδα πρωτοκλασάτων χαρακτήρων της Marvel στο ίδιο πεδίο. Προσωπικά δεν δηλώνω λάτρης των ιστοριών που περιγράφουν πολυσύμπαντα, αλλά στην συγκεκριμένη ιστορία τολμώ να πω ότι έχουμε μία έξυπνη διαχείριση. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα ακόμα multiverse, αλλά για ένα είδος happy place, με σκοπό να αποφευχθεί η σκληρή πραγματικότητα. Αρχίζοντας από το πρώτο κεφάλαιο, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι μπαίνει κατευθείαν στο νόημα και το ζητούμενο, για να συνεχίσει η υπόλοιπη εξιστόρηση, στα επόμενα κεφάλαια, με έναν σουρεαλιστικό τρόπο, εκτός των πλαισίων και των γραμμών που έχει δώσει η Marvel για το συμβατικό της σύμπαν. Εδώ, φαίνεται ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν διαγράψει διαφορετικές πορείες στον βίο τους, από αυτές που γνωρίζουμε. Τραγική φιγούρα εδώ είναι η Wanda η οποία εμφανίζει πολλά ρεαλιστικά στοιχεία, καθώς ο συγγραφέας την “ταλαιπωρεί” με κατάθλιψη και ψυχολογική κατάρρευση. Τον ίδιο πόνο φαίνεται να βιώνει κι ο Magneto, που κάνει τα πάντα για να την κάνει να νιώσει καλύτερα και να την προστατέψει όπως εκείνος νομίζει, από τους (δικαιολογημένα) εξαγριωμένους συντρόφους της. Ένας άντρας, που άλλοτε ήταν πανίσχυρος, εδώ δείχνει καταρρακωμένος. Ακόμα ένας χαρακτήρας που διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην πλοκή είναι ο Wolverine, που καταλαβαίνει στην συνέχεια ότι κάτι δεν πάει καλά, ξεδιπλώνει το κουβάρι του μυστηρίου και προσπαθεί να επαναφέρει την κανονικότητα. Εντύπωση μού έκανε η διαχείριση του Captain America. Ο συγγραφέας φαίνεται ότι άφησε τον πρώτο Εκδικητή να “ξεκουραστεί”, γιατί δεν του έδωσε πολλές αρμοδιότητες στην παρούσα ιστορία. Βέβαια, αυτή μπορούμε να την θεωρήσουμε σαν μία συγκινητική οπτική, αν αναλογιστούμε ότι αυτή η κατάληξη είναι κι εκείνη που θα προτιμούσε περισσότερο ο Cap. Πολλά τα χρόνια της υπηρεσίας και κανένας φίλος και συγγενής δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Το σενάριο, λοιπόν, το βρήκα ευρηματικό, το οποίο συνθέτει τις κατάλληλες συνθήκες για να δημιουργήσει μεγάλες και κοσμοϊστορικές αλλαγές στους ήρωες, ενώ παράλληλα παίζει με τα συναισθήματα τόσο των ηρώων, όσο και των αναγνωστών. Ουσιαστικά ο Bendis, μέσω μίας περίεργης, πρωτότυπης και τραγικής κατάστασης που υποβάλλει τους πρωταγωνιστές, κάνει, παράλληλα, πραγματικότητα τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, “μαντεύοντας” πώς θα ήθελαν εκείνοι μία ιδανική ζωή. Αν θέλετε την γνώμη μου, πρόκειται για ένα δύσκολο, αλλά επιτυχημένο διακύβευμα. Πραγματικά αναρωτήθηκα κι εγώ τι θα έπρεπε να κάνουν οι πρωταγωνιστές, μόλις έμαθαν για τον εικονικό κόσμο, στον οποίο αποτελούσαν μέρος. Να προσπαθούσαν να επαναφέρουν την φυσιολογική ζωή, ή να έμεναν εκεί, από την στιγμή που περνούσαν όπως ήθελαν? Να κοιτούσαν τους εαυτούς τους ή το γενικό καλό? Μεγάλο δίλημμα. Η πλοκή δε διαθέτει μεγάλες σκηνές μάχης, παρά μόνο λίγο πριν το φινάλε. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να δοθεί θέση στον συναισθηματικό τομέα κι όχι στην έξαψη που προσφέρει η ωμή δράση. Εύστοχη κίνηση, κατά την άποψή μου, από την στιγμή που η συγκεκριμένη ιστορία δεν πραγματεύεται μία ακόμα καθαρά υπερηρωική υπόθεση. Κι ερχόμαστε στο φινάλε, το οποίο, ομολογώ, ότι είναι ανατρεπτικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένιωσα να με αφήνει κάπως ξεκρέμαστο και γεμάτο απορίες για την συνέχεια. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο sequel, αλλά ελπίζω να υπάρχει. Σκηνοθετικά κι εδώ είχαμε μία αξιόλογη δουλειά, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να είχε υπάρξει μεγαλύτερη φροντίδα. Οι εναλλαγές των σκηνών ήταν κάπως γρήγορες σε αρκετά σημεία του κόμικ, ενώ στους διαλόγους υπήρχαν αυτές οι... εμ... παύσεις, που... χμμ... είναι... εμμμμ... κάπως... εχμμμ... εκνευριστικές. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ιστορία που ξεφεύγει, κάπως, από τα συνηθισμένα μοτίβα και δίνει κάτι φρέσκο και παράλληλα λογοτεχνικό στον αναγνώστη. Την θεωρώ από τις καλές και τις ριζοσπαστικές ιστορίες του Οίκου των Ιδεών και μου άρεσε που όλα ξεκινάνε (ή μάλλον συνεχίζουν) από έναν χαρακτήρα που (στα δικά μου τα μάτια) δεν είναι από τους κορυφαίους. Ο λόγος για την Wanda. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το γεγονός ότι ο “Οίκος του Μ” έχει μεγάλες ομοιότητες με την σειρά “WandaVision" κι ευχαριστώ πολύ τους φίλους για την παρότρυνση να δω και την σειρά. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο πρέπει να γίνει πρώτο (να δούμε την σειρά ή να διαβάσουμε το κόμικ), αλλά καλό θα είναι να γίνουν και τα δύο. Στα του εικαστικού τομέα, έχουμε ένα σχέδιο, το οποίο το βρήκα τίμιο κι αξιόλογο. Κι εδώ, όμως, έχω τις μικρές μου ενστάσεις. Ξεκινάω με την απόδοση των προσώπων και γενικά μερικών σωματότυπων των χαρακτήρων, οι οποίοι είναι κάπως χοντροκομμένοι και δυσανάλογοι σε σχέση με το background. Επίσης, οι πολλές λεπτομέρειες που διαθέτει το graphic novel, είναι εξαιρετικές, αλλά υπήρχαν και μερικές που μου έφεραν ζαλάδα. Όσον αφορά το χρώμα, διέθετε πλουραλισμό, αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ένα όμορφο παιχνίδι με την φωτεινότητα. Εκεί που χρειαζόταν ήταν σκούρο κι εκεί που δεν ήταν απαραίτητο (σε αντίθεση με άλλες ιστορίες) σεβόταν το...φως της ημέρας. Πάμε τώρα να δούμε το έξτρα υλικό που συνοδεύει τον παρόντα τόμο. Εδώ ο αναγνώστης θα βρει το κλασικό editorial του Lupoi, καθώς επίσης και την σελίδα που μας περιγράφει τα γεγονότα που συνέβαλαν στην δημιουργία του “Οίκου του Μ”. Ολοκληρώνοντας την ιστορία, θα βρεθούμε μπροστά σε δύο σελίδες που παρουσιάζουν τα εναλλακτικά εξώφυλλα των τευχών – κεφαλαίων της ιστορίας, καθώς και δύο ακόμα σελίδες με τον Bendis να μας μιλάει για το δημιούργημά του. Τίποτε άλλο.

Επιτέλους Brubaker Phillips στα Ελληνικά Τέλεια !!! Καλή Αρχή

Το τεύχος #365 κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας την Παρασκευή 11/06 και περιλαμβάνει τις εξής έξι (6) ιστορίες: ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ ΑΝΤΙΟ, ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΡΟΚ ΝΤΑΜΑΡΗΣ ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΚΥΡΟΣ ΓΡΑΝΑΖΗΣ ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ! ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ Όπως βλέπουμε, λοιπόν, η σειρά "Τα εκατομμύρια του θείου Σκρουτζ" συνεχίζονται, ένα γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα! Από εκεί και πέρα, βλέπουμε ιστορίες με πρωταγωνιστές υποδεέστερους χαρακτήρες του σύμπαντος της Disney, όπως είναι ο Μαύρος Πητ κι ο Ροκ Νταμάρης. Η αλήθεια είναι ότι με φοβίζουν κάπως αυτές οι ιστορίες, όσον αφορά την ποιότητά τους, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Επίσης, έχουμε ιστορία του αγαπημένου μας μασκοφόρου εκδικητή της Λιμνούπολης. Η ιστορία του Κύρου είναι χωρίς λόγια, ενώ συνεχίζει, επίσης, (δυστυχώς για εμένα) η σειρά "Young Donald Duck". Περισσότερα όταν, με το καλό διαβαστεί.

Αφού το ολοκλήρωσα ήρθε η ώρα να το βάλω στη βιβλιοθήκη μου αγοράζοντας και κατάλληλη παρέα:

Ή μπορείς να μπεις στο lefik.gr και να τα βρεις, γίνονται συνέχεια προσθήκες

Περίμενα ότι κάποια θα μου άρεσαν και κάποια όχι. Τελικά μάλλον στο τέλος της ημέρας μου άρεσαν σχεδόν όλα. Δεν είναι ότι ξετρελάθηκα κιόλας αλλά σαν ιδέα την βρίσκω πανέξυπνη, και σαν εκτέλεση κινείται σε αρκετά υψηλά στάνταρ! Το ίδιο και σαν έκδοση. Αγαπημένη μου στιγμή ο Γάτος και το ρεμπέτικο. Επίσης τρελό κρέντιτ στην τελευταία ιστορία - τραγούδι. Εξαιρετική ατμόσφαιρα!

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδος κι αυτός ο τίτλος της εκδοτικής. Αν κρίνω από τον ενθουσιασμό σας, μιλάμε για ένα πολύ καλό δίδυμο, που έφτιαξε ένα πολύ καλό κόμικ! Σαν εντελώς ανίδεος, θα εμπιστευτώ την κρίση των μυημένων και θα αγοράσω το πρώτο τεύχος για να δω αν μου λέτε αλήθεια! Από την άλλη, όμως, από την στιγμή που έχει Λάργκο, θα το έπαιρνα σίγουρα!

Καλά νέα Ακούγετε ενδιαφέρον μου κανει εντύπωση ο τίτλος περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό σκεπτόμενος ότι έστειλε πολύ κόσμος ιδέες τίτλου το προσπερνάω και το αγοράζω .

Eιμαι πολυ ενθουσιασμενος!Μπραβο στην εκδοτικη για τον τιτλο που αναμενουμε!Μπραβο κ για το υλικο που θα φιλοξενειται!!

Βγήκαν οι υποψηφιότητες των Eisner Awards για τη φετινή χρονιά και αντιγράφω από το σχετικό άρθρο του superheronews.gr: Η Comic-Con International ανακοίνωσε τις υποψηφιότητες για τα φετινά βραβεία Eisner. Η λίστα με τους νικητές αναμένεται να αποκαλυφθεί κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής SDCC η οποία θα γίνει από τις 23-25 Ιουλίου. Best Short Story "Garden Boys" by Henry McCausland, in Now #8 (Fantagraphics) "I Needed the Discounts" by Connor Willumsen, in The New York Times (January 3, 2020) "Parts of Us," by Chan Chau, in Elements: Earth, A Comic Anthology by Creators of Color (Ascend Press) "Rookie," by Greg Rucka and Eduardo Risso, in Detective Comics #1027 (DC) "Soft Lead," by Chan Chau, https://chanchauart.com/comics#/soft-lead/ "When the Menopausal Carnival Comes to Town," by Mimi Pond, in Menopause: A Comic Treatment (Graphic Medicine/Pennsylvania State University Press) Best Single Issue The Burning Hotels, by Thomas Lampion (Birdcage Bottom Books) Hedra, by Jesse Lonergan (Image) The Other History of the DC Universe #1, by John Ridley and Giuseppe Camuncoli (DC) Sports Is Hell, by Ben Passmore (Koyama Press) Stanley's Ghost: A Halloween Adventure, by Jeff Balke, Paul Storrie, and Dave Alvarez (Storm Kids) Best Continuing Series Bitter Root, by David F. Walker, Chuck Brown, and Sanford Greene (Image) Daredevil, by Chip Zdarsky and Marco Checchetto (Marvel) The Department of Truth, by James Tynion IV and Martin Simmonds (Image) Gideon Falls, by Jeff Lemire and Andrea Sorrentino (Image) Stillwater, by Chip Zdarsky and Ramón K Pérez (Image/Skybound)Usagi Yojimbo, by Stan Sakai (IDW) Best Limited Series Barbalien: Red Planet, by Jeff Lemire, Tate Brombal, and Gabriel Hernandez Walta (Dark Horse) Decorum, by Jonathan Hickman and Mike Huddleston (Image) Far Sector, by N. K. Jemisin and Jamal Campbell (DC) Strange Adventures, by Tom King, Mitch Gerads, and Evan “Doc” Shaner (DC Black Label) Superman's Pal Jimmy Olsen, by Matt Fraction and Steve Lieber (DC) We Live, by Inaki Miranda and Roy Miranda (AfterShock) Best New Series Black Widow, by Kelly Thompson and Elena Casagrande (Marvel) Crossover, by Donny Cates and Geoff Shaw (Image) The Department of Truth, by James Tynion IV and Martin Simmonds (Image) Killadelphia, by Rodney Barnes and Jason Shawn Alexander (Image) We Only Find Them When They’re Dead, by Al Ewing and Simone Di Meo (BOOM! Studios) Best Publication for Early Readers (up to age 8) Bear, by Ben Queen and Joe Todd-Stanton (Archaia/BOOM!) Cat Kid Comic Club, by Dav Pilkey (Scholastic Graphix) Donut Feed the Squirrels, by Mika Song (RH Graphic/RH Children’s Books) Kodi, by Jared Cullum (Top Shelf) Lift, by Minh Lê and Dan Santat (Little, Brown Young Readers) Our Little Kitchen, by Jillian Tamaki (Abrams Books for Young Readers) Best Publication for Kids (ages 9-12) Doodleville, by Chad Sell (Knopf/BFYR/RH Children’s Books) Go with the Flow, by Lily Williams and Karen Schneemann (First Second/Macmillan) Mister Invincible: Local Hero, by Pascal Jousselin (Magnetic Press) Snapdragon, by Kat Leyh (First Second/Macmillan) Superman Smashes the Klan, by Gene Luen Yang and Gurihiru (DC) Twins, by Varian Johnson and Shannon Wright (Scholastic Graphix) Best Publication for Teens (ages 13-17) Check, Please! Book 2: Sticks & Scones, by Ngozi Ukazu (First Second/Macmillan) Displacement, by Kiku Hughes (First Second/Macmillan) Dragon Hoops, by Gene Luen Yang (First Second/Macmillan) Fights: One Boy’s Triumph Over Violence, by Joel Christian Gill (Oni Press) A Map to the Sun, by Sloane Leong (First Second/Macmillan) When Stars are Scattered, by Victoria Jamieson and Omar Mohamed (Dial Books) Best Humor Publication The Complete Fante Bukowski, by Noah Van Sciver (Fantagraphics) Department of Mind-Blowing Theories, by Tom Gauld (Drawn & Quarterly) FANGS, by Sarah Andersen (Andrews McMeel) Wendy, Master of Art, by Walter Scott (Drawn & Quarterly) Superman's Pal Jimmy Olsen, by Matt Fraction and Steve Lieber (DC)What If We Were . . ., by Axelle Lenoir (Top Shelf) Best Anthology Ex Mag, vols. 1-2, edited by Wren McDonald (PEOW) Guantanamo Voices: True Accounts from the World’s Most Infamous Prison, edited by Sarah Mirk (Abrams) Hey, Amateur! Go From Novice to Nailing It in 9 Panels, edited and curated by Shelly Bond (IDW Black Crown) Los Angeles Times, edited by Sammy Harkham (NTWRK) Menopause: A Comic Treatment, edited by MK Czerwiec (Graphic Medicine/Pennsylvania State University Press) Now, edited by Eric Reynolds (Fantagraphics) Best Reality-Based Work Big Black: Stand at Attica, by Frank "Big Black" Smith, Jared Reinmuth, and Améziane (Archaia/BOOM!) Dragon Hoops, by Gene Luen Yang (First Second/Macmillan) Invisible Differences: A Story of Asperger’s, Adulting, and Living a Life in Full Color, by Mme Caroline and Julie Dachez, translation by Edward Gauvin (Oni Press) Kent State: Four Dead in Ohio, by Derf Backderf (Abrams) Paying the Land, by Joe Sacco (Metropolitan/Henry Holt) Year of the Rabbit, by Tian Veasna, translation by Helge Dascher (Drawn & Quarterly) Best Graphic Memoir Banned Book Club, by Kim Hyun Sook, Ryan Estrada, and Ko Hyung-Ju (Iron Circus) Dancing After TEN: A Graphic Memoir, by Vivian Chong and Georgia Webber (Fantagraphics) Ginseng Roots, by Craig Thompson (Uncivilized) I Don't Know How to Give Birth! by Ayami Kazama, translated by Julie Goniwich (Yen Press) The Loneliness of the Long-Distance Cartoonist, by Adrian Tomine (Drawn & Quarterly) When Stars Are Scattered, by Victoria Jamieson and Omar Mohamed (Dial Books) Best Graphic Album-New The Book Tour, by Andi Watson (Top Shelf) Dragman, by Steven Appleby (Metropolitan) Flake, by Matthew Dooley (Jonathan Cape) Labyrinth, by Ben Argon (Abrams) Paul at Home, by Michel Rabagliati, translation by Helge Dascher and Rob Aspinall (Drawn & Quarterly) Pulp, by Ed Brubaker and Sean Phillips (Image) Best Graphic Album-Reprint Black Hammer Library Edition, vol. 2, by Jeff Lemire, Dean Ormstom, Emi Lenox, and Rich Tommaso (Dark Horse) Criminal Deluxe Edition, vol. 3, by Ed Brubaker and Sean Phillips (Image) Eight-Lane Runaways, by Henry McCausland (Fantagraphics) Fante Bukowski: The Complete Works, by Noah Van Sciver (Fantagraphics) Herobear and the Kid: The Heritage, by Mike Kunkel (Astonish Factory) Seeds and Stems, by Simon Hanselmann (Fantagraphics) Best Adaptation from Another Medium Constitution Illustrated, by R. Sikoryak (Drawn & Quarterly) Parable of the Sower: The Graphic Novel Adaptation, by Octavia E. Butler, adapted by Damian Duffy and John Jennings (Abrams) Sapiens: A Graphic History: The Birth of Mankind, vol. 1, by Yuval Noah Harari, adapted by David Vandermeulen and Daniel Casanave (Harper Perennial) Slaughterhouse-Five, by Kurt Vonnegut, adapted by Ryan North and Albert Monteys (Archaia/BOOM!) Superman Smashes the Klan, adapted by Gene Luen Yang and Gurihiru (DC) Best U.S. Edition of International Material Altitude, by Olivier Bocquet and Jean-Marc Rochette, translation by Edward Gauvin (SelfMadeHero) Gamayun Tales I: An Anthology of Modern Russian Folk Tales, by Alexander Utkin, translation by Lada Morozova (Nobrow) Goblin Girl, by Moa Romanova, translation by Melissa Bowers (Fantagraphics) Irena Books 2-3, by Jean-David Morvan, Severine Tréfouël, and David Evrard, translation by Dan Christensen (Magnetic Press) When You Look Up, by Decur, translation by Chloe Garcia Roberts (Enchanted Lion Books) The Winter of the Cartoonist, by Paco Roca, translation by Erica Mena (Fantagraphics) Best U.S. Edition of International Material-Asia I Had That Same Dream Again, by Yoru Sumino and Idumi Kirihara, translation by Beni Axia Conrad (Seven Seas) I Wish I Could Say "Thank You," by Yukari Takinami, translation by Yukari Takeuchi (Fanfare/Ponent Mon) A Journal Of My Father, by Jiro Taniguchi, translation by Kumar Sivasubramanian (Fanfare/Ponent Mon) Ping Pong, vols. 1-2, by Taiyo Matsumoto, translation by Michael Arias (VIZ Media) Remina, by Junji Ito, translation by Jocelyne Allen (VIZ Media) Spy x Family, vols. 1-3, by Tatsuya Endo, translation by Casey Loe (VIZ Media) Best Archival Collection/Project-Strips The Flapper Queens: Women Cartoonists of the Jazz Age, edited by Trina Robbins (Fantagraphics) Gross Exaggerations: The Meshuga Comic Strips of Milt Gross, by Milt Gross, edited by Peter Maresca (Sunday Press/IDW) Krazy & Ignatz 1919-1921 by George Herriman, edited by RJ Casey (Fantagraphics) Little Debbie and the Second Coming of Elmo: Daily Comic Strips, August 1960-September 1961, by Cecil Jensen, edited by Frank Young (Labor of Love) Pogo The Complete Syndicated Comic Strips: Volume 7: Clean as a Weasel, by Walt Kelly, edited by Mark Evanier and Eric Reynolds (Fantagraphics) Best Archival Collection/Project-Comic Books Art Young's Inferno, by Art Young, edited by Glenn Bray (Fantagraphics) Atlas at War! edited by Michael J. Vassallo (Dead Reckoning) The Complete Hate, by Peter Bagge, edited by Eric Reynolds (Fantagraphics) Corto Maltese: The Ballad of the Salty Sea, by Hugo Pratt, translation by Dean Mullaney and Simone Castaldi (EuroComics/IDW) Little Lulu: The Fuzzythingus Poopi, by John Stanley, edited by Frank Young and Tom Devlin (Drawn & Quarterly) Man and Superman and Other Stories, by Harvey Kurtzman, edited by J. Michael Catron (Fantagraphics) Best Writer Ed Brubaker, Pulp, Reckless (Image); Friday (Panel Syndicate) Matt Fraction, Superman's Pal Jimmy Olsen (DC); Adventureman, November vols. 2-3, Sex Criminals (Image) Jonathan Hickman, Decorum (Image); Giant-Size X-Men, X-Men (Marvel) Jeff Lemire, Barbalien, Black Hammer, Colonel Weird: Cosmagog (Dark Horse); The Question: The Deaths of Vic Sage (DC Black Label); Family Tree, Gideon Falls (Image) James Tynion IV, Something Is Killing the Children, Wynd (BOOM! Studios); Batman (DC); The Department of Truth (Image); Razorblades (Tiny Onion) Chip Zdarsky, Stillwater (Image/Skybound), Daredevil, Fantastic Four/X-Men (Marvel) Best Writer/Artist Junji Ito, Remina, Venus in the Blind Spot (VIZ Media) Pascal Jousselin, Mister Invincible: Local Hero (Magnetic Press) Trung Le Nguyen, The Magic Fish (RH Graphic/RH Children’s Books) Craig Thompson, Ginseng Roots (Uncivilized) Adrian Tomine, The Loneliness of the Long-Distance Cartoonist (Drawn & Quarterly) Gene Luen Yang, Dragon Hoops (First Second/Macmillan) Best Penciller/Inker or Penciller/Inker Team Michael Allred, Bowie: Stardust, Rayguns & Moonage Daydreams (Insight Editions) Marco Chechetto, Daredevil (Marvel) Jorge Corona, Middlewest (Image) Bertrand Gatignol, Pistouvi (Magnetic Press) Mitch Gerads/Evan “Doc” Shaner, Strange Adventures (DC Black Label) Sanford Greene, Bitter Root (Image) Best Painter/Multimedia Artist (interior art) Benjamin Adam, Soon (Europe Comics) Alice Chemama, The Zolas (Europe Comics) Jared Cullum, Kodi (Top Shelf) Decur, When You Look Up (Enchanted Lion Books) Antonio Lapone, Gentlemind (Europe Comics) Anand RK/John Pearson, Blue in Green (Image) Best Cover Artist Jamal Campbell, Mighty Morphin Power Rangers (BOOM! Studios); Far Sector (DC) Simone Di Meo, We Only Find Them When They’re Dead (BOOM! Studio) Mike Huddleston, Decorum (Image) Dave Johnson, Butcher of Paris (Dark Horse) Peach Momoko, Buffy the Vampire Slayer #19, Mighty Morphin #2, Something Is Killing the Children #12, Power Rangers #1 (BOOM! Studios); DIE!namite, Vampirella (Dynamite); The Crow: Lethe (IDW); Marvel Variants (Marvel Ramón K. Pérez, Stillwater (Image/Skybound) Best Coloring Laura Allred, X-Ray Robot (Dark Horse); Bowie: Stardust, Rayguns & Moonage Daydreams (Insight Editions) Jean-Francois Beaulieu, Middlewest (Image) Gipi, One Story (Fantagraphics) Marte Gracia, Empyre, X of Swords (Marvel) Dave Stewart, Promethee 13:13 (comiXology); Black Hammer (Dark Horse); Gideon Falls (Image); Spider-Man #4-#5 (Marvel) Matt Wilson, Undiscovered Country (Image); Fire Power (Image/Skybound); Thor (Marvel) Best Lettering Mike Allred, Bowie: Stardust, Rayguns & Moonage Daydreams (Insight Editions) Deron Bennett, Bear, The Sacrifice of Darkness (Archaia); King of Nowhere, Something Is Killing the Children, We Only Find Them When They’re Dead (BOOM! Studios); Far Sector, Harley Quinn: Black + White + Red, Martian Manhunter (DC); Excellence (Image/Skybound); A Dark Interlude, Dark One, Relics of Youth, Resonant, Shadow Service, Vampire: The Masquerade: Winter’s Teeth (Vault); Ping Pong (VIZ Media) Aditya Bidikar, Barbalien: Red Planet, Grafity’s Wall Expanded Edition (Dark Horse); John Constantine, Hellblazer (DC); A Map to the Sun (First Second); The Department of Truth, Lost Soldiers (Image); Giga, The Picture of Everything Else (Vault) Clayton Cowles, Aquaman, Batman, Batman and the Outsiders, Strange Adventures, Superman: Man of Tomorrow, Superman’s Pal Jimmy Olsen (DC); Adventureman, Bitter Root, Bog Bodies, Die (Image); Reaver (Image/Skybound); Morbius, X Of Swords (Marvel) Stan Sakai, Usagi Yojimbo (IDW) Rus Wooton, Wonder Woman: Dead Earth (DC); Decorum, Monstress (Image); Die!Die!Die!, Fire Power, Oblivion Song, Outcast, Stillwater (Image/Skybound) Best Comics-Related Journalism/Periodical Alter Ego, edited by Roy Thomas (TwoMorrows) Back Issue, edited by Michael Eury (TwoMorrows) The Comics Blog, by Michael Cavna and David Betancourt, https://www.washingtonpost.com/entertainment/comics/ The Comics Journal, edited by RJ Casey, Kristy Valenti, and Gary Groth (Fantagraphics) PanelxPanel magazine, edited by Hassan Otsmane-Elhaou, PanelxPanel.com Women Write About Comics, edited by Nola Pfau and Wendy Browne, www.WomenWriteAboutComics.com Best Comics-Related Book American Daredevil: Comics, Communism, and the Battles of Lev Gleason, by Brett Dakin (Comic House/Lev Gleason) Ditko Shrugged: The Uncompromising Life of the Artist Behind Spider-Man and the Rise of Marvel Comics, by David Currie (Hermes Press) Drawing Fire: The Editorial Cartoons of Bill Mauldin, edited by Todd DePastino (Pritzker Military Museum & Library) The History of EC Comics, by Grant Geissman (TASCHEN) Invisible Men: The Trailblazing Black Artists of Comic Books, by Ken Quattro (Yoe Books/IDW) Masters of British Comic Art, by David Roach (2000AD) Best Academic/Scholarly Work Comic Art in Museums, edited by Kim A. Munson (University Press of Mississippi) Comic Studies: A Guidebook, edited by Charles Hatfield and Bart Beaty (Rutgers University Press) The Content of Our Caricature: African American Comic Art and Political Belonging, by Rebecca Wanzo (New York University Press) Webcomics, by Sean Kleefeld (Bloomsbury) Who Understands Comics: Questioning the Universality of Visual Language Comprehension, by Neil Cohn (Bloomsbury) Best Publication Design Chasin' the Bird: Charlie Parker in California deluxe edition, designed by David Chisholm and Tyler Boss (Z2 Comics) Dbury@50: The Complete Digital Doonesbury, by G.B. Trudeau, designed by George Corsillo and Susan McCaslin (Andrews McMeel) J & K, designed by John Pham (Fantagraphics) The Loneliness of the Long-Distance Cartoonist, designed by Adrian Tomine and Tracy Huron (Drawn & Quarterly) Original Art: The Dan Clowes Studio Edition, designed by Daniel Clowes (Fantagraphics) Best Digital Comic Friday, by Ed Brubaker and Marcos Martin (Panel Syndicate) Genius Animals? by Vali Chandrasekaran and Jun-Pierre Shiozawa, geniusanimals.net Gentlemind, by Juan Díaz Canales, Teresa Valero, and Antonio Lapone, translation by Jeremy Melloul (Europe Comics)Promethee 13:13, by Andy Diggle and Shawn Martinbrough (comiXology Originals/Delcourt) Olive, by Véro Cazot and Lucy Mazel, translation by Jessie Aufiery (Europe Comics) Soon, by Thomas Cadène and Benjamin Adam, translation by Margaret Besser (Europe Comics) Best Webcomic BFF, by Clément C. Fabre, Joseph Saffiedine, and Thomas Cadène, translation by Emma Wilson, https://www.webtoonfactory.com/en/webtoons/114-bff-saison-1/ Crisis Zone, by Simon Hanselmann, https://www.instagram.com/simon.hanselmann/ DPS! Only, by Vel, https://tapas.io/series/dpsonly/info Isle of Elsi, by Alec Longstreth, https://www.isleofelsi.com/comics/ioe4/page-208/ The Kiss Bet, by Ingrid Ochoa, https://www.webtoons.com/en/romance/the-kiss-bet/ep-1-the-kiss-bet/viewer?title_no=1617&episode_no=1 The Middle Age, by Steve Conley, middleagecomic.com

Πριν μερικές ημέρες επισκέφτηκα (επιτέλους) την Λέσχη κι εκτός από την χαρά που πήρα, συναντώντας καλούς φίλους, πήρα και μερικά καλούδια. Ξεκινάμε με το δεύτερο άλμπουμ του "Λανφέστ", το "Berlin" και την "Γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα". Συνεχίζουμε με το πέμπτο άλμπουμ του "1800" (ενώ ανακάλυψα ότι μου λείπει και το 4ο ), το "Venom - Rex", καθώς και το δεύτερο άλμπουμ από τα "Μυστήρια Πράματα". Ακολουθούν μερικά τεύχη του Β' κύκλου του "Μίκυ Μυστήριο", που μου έλειπαν... Και θα κλείσουμε με τέσσερα τομάκια "Κλασικών Disney" των αρχών της δεκαετίας του '80. Επίσης, με ενημέρωσαν οι δικοί μου ότι ήρθε στο σπίτι ένα πακέτο από το εξωτερικό. Τώρα θα με ρωτήσετε τι το ιδιαίτερο έχει αυτό κι αξίζει να το αναφέρω. Απλά, δεν έχω παραγγείλει κάτι από το εξωτερικό! Όταν πάω στο πατρικό μου και το δω, θα σας ενημερώσω.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #365, βρίσκεται κοντά μας και τα οποία ανέβηκαν στην βάση. Στο επόμενο τεύχος θα έχουμε το "Δέκατο Όγδοο εκατομμύριο".

Θα πάρω το 1ο τεύχος, αφενός επειδή θα έχει Λάργκο σε μεγάλο μέγεθος (ξεκινάει και το 4ο story arc που μ΄αρέσει) αφετέρου επειδή βλέπω καλά σχόλια για το Kill or be Killed. Τώρα βέβαια ο Στορμ και ακόμα περισσότερο ο Ντρεντ, είναι εντελώς αδιάφοροι για μένα. Το πιο πιθανό είναι να μη διαβάσω καν τις ιστορίες τους. Εξακολουθώ πάντως να θεωρώ ότι ο Λάργκο πρέπει να βγει αυτόνομος ή έστω σε πολυθεματικό BD. Όχι όμως παρέα με αμερικάνικα, βρετανικά και ολλανδικά κόμικς.

Μουσική Εξώφυλλο Τεύχος 39, 42, 49, 50, 52, 55, 56, 57, 62-69, 74, 81-87, 89, 91, 96, 97, 102, 104-106 και Οπισθόφυλλα Τεύχη 1, 8, 9, 13, 14, 17, 18, 21, 25, 26, 28, 29, 33, 39, 42, 49, 50, 52, 55, 56, 57, 62-69, 74, 81-87, 89, 91, 96, 97, 102, 104-106 Μεταφέρθηκαν στη βάση

ώπα. Πότε βγήκε αυτό και γιατί δεν το έχω αγοράσει ακόμα?!?!?! thanks for the heads up!

Μερικές σκόρπιες σκέψεις για το 1ο επεισόδιο : 1. Ο Hiddleston είναι εξαιρετικός, φαίνεται πως έχει θεατρική παιδεία και το διασκεδάζει αφάνταστα. 2. Η ιδέα της σειράς μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα και ανοίγει πόρτες σε πολλά είδη ( sci-fi, thriller, αστυνομικό κλπ), περιμένω να δω που θα το πάνε και ελπίζω να μην κυριαρχήσει το - υποχρεωτικό σχεδόν - χιούμορ του MCU . 3. To retro-future στυλ του πρακτορείου, αν και δεν πρωτοτυπεί, είναι καλοφτιαγμένο και η όλη παραγωγή σε πολύ υψηλό επίπεδο. 4. Ο Wilson είναι το τέλειο casting για τον Mobius. 5. Με όλο αυτό το στήσιμο του προκαθορισμένου χρόνου , που όλα είναι γραμμένα και σταθερά, είμαι περίεργος να δω πως - και αν - θα αναστήσουν το Loki στο κύριο timeline. Γενικά καλή αρχή και περιμένω να αποτελέσει ένα ευχάριστο διάλειμμα στον ποδοσφαιρικό μήνα που ακολουθεί.

Παίρνοντας το τελευταίο μμ για το 16ο εκατομμύριο ανακάλυψα την σειρά Spooky...Επειδή αγοράζω επιλεκτικά το περιοδικό, είχα χάσει όλα τα προηγούμενα επισόδια της σειράς. Βρήκα το προτελαυταίο στο περίπτερο αλλά μου λείπουν τα πρώτα 6. Ξέρει κανείς πού βρίσκουμε πρόσφατα τεύχη του περιοδικού; Κάπου στο κέντρο που είχε η Καθημερινή κατάστημα έχει κλείσει, σωστά;

Αν στη διάρκεια του lockdown ήσασταν από τους τυχερούς που βρήκαν το χρόνο και τη διάθεση να το ρίξουν στο διάβασμα, το καλοκαίρι που φθάνει είναι ιδανικό για την ενασχόληση αυτή. Συνήθως όταν είμαστε διακοπές επιλέγουμε τα λεγόμενα «βιβλία παραλίας»: βιβλία που μπορούμε να τα διαβάσουμε εύκολα όταν είμαστε κοντά στη θάλασσα, να τα αφήσουμε για μια βουτιά ή για έναν υπνάκο στην ξαπλώστρα και να τα συνεχίσουμε αμέσως μετά. Ωστόσο, ίσως ήλθε η στιγμή να προσθέσετε στα αναγνώσματά σας και μερικά κόμικς, ή για την ακρίβεια «graphic novels», δηλαδή μυθιστορηματικές αφηγήσεις που λέγονται μέσα από εικόνες και όχι μόνο με κείμενο. Τα κόμικς, από ένα μάλλον παρεξηγημένο είδος που θεωρητικά αφορούσε κυρίως μικρότερες ηλικίες, εδώ και μερικές δεκαετίες θεωρούνται ως η λεγόμενη «ένατη τέχνη» και έχουν δώσει πολλά δείγματα υψηλής αφηγηματικής τεχνικής και αισθητικού κάλλους. Παρακάτω θα βρείτε μια μικρή λίστα με graphic novels που θα μπορούσαν να προσθέσουν μαγεία στα αναγνώσματά σας το φετινό καλοκαίρι και μετά. Για απολύτως πρακτικούς λόγους από τη λίστα εξαιρέθηκαν σειρές – εκτός από μία – και προτιμήθηκαν αυτόνομα έργα τα οποία το καθένα με τον τρόπο του άλλαξαν την αντίληψη του κοινού για το τι είναι τα κόμικς. Η σειρά προφανώς δεν είναι αξιολογική. Arkham Asylum: A Serious House on Serious Earth (1989) Σενάριο: Grant Morrison Σχέδιο: Dave McKean Καθώς κάποια στιγμή αναμένεται να βγει στους κινηματογράφους το «The Batman», μια εξαιρετική επιλογή από τα πολλά ενδιαφέροντα graphic novels γύρω από τον «Σκοτεινό Ιππότη» είναι το Arkham Asylum: A Serious House on Serious Earth. Ένα πολυεπίπεδο έργο που αποδομεί τους μύθους του υπερήρωα, το βιβλίο είναι σκοτεινό, συμβολικό και βαθύτατα προκλητικό, καθώς θέτει ερωτήματα περί ταυτότητας, αντίληψης της πραγματικότητας και ψυχολογικών αρχετύπων. Ο McKean κοσμεί το περίπλοκο σενάριο με εκπληκτικό σκίτσο, συχνά χρησιμοποιώντας μεικτές τεχνικές και το συνολικό αποτέλεσμα είναι ένα από τα καλύτερα έργα που έχουν γραφτεί στo πλαίσιο της μυθολογίας του Batman. From Hell (1999) Σενάριο: Alan Moore Σχέδιο: Eddie Campbell Μέσα σε 572 σελίδες, ο Alan Moore παρουσιάζει τη δική του εκδοχή σχετικά με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη και τους διαβόητους φόνους στο Ουαϊττσάπελ το 1888. Ο συγγραφέας αναπτύσσει τη θεωρία του σχετικά με την ταυτότητα του Τζακ, αλλά και για το αν οι φόνοι αποτέλεσαν μέρος μιας ευρύτερης συνωμοσίας για να καλυφθεί ένα σκάνδαλο στον βασιλικό οίκο της Βρετανίας. Ο Moore και ο Campbell βυθίζουν τον αναγνώστη σε έναν εφιαλτικό κόσμο, καθώς αναπαριστούν με ακρίβεια την ύστερη βικτωριανή Αγγλία και προβλέπουν τις φρίκες του 20ου αιώνα. Black Hole (2005) Σενάριο-σχέδιο: Charles Burns Τι μπορεί να συμβεί σε ένα προάστιο του Σιάτλ, όταν κάποιοι έφηβοι κολλούν ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα που τους προκαλεί τερατώδεις μεταλλάξεις και τους υποχρεώνει να φύγουν από τα σπίτια τους και να ζουν στο περιθώριο; Ο Burns χρησιμοποιεί αυτή την ιδέα για να μιλήσει με ειλικρινή και ταυτόχρονα τρυφερό τρόπο για την εφηβεία, τα προβλήματά της, το ξύπνημα της σεξουαλικότητας και την πορεία προς την ενηλικίωση. Με εντυπωσιακό ασπρόμαυρο σκίτσο και προσεγμένο κείμενο, το «Black Hole» είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κόμικς που κυκλοφορούν για την πιο ρευστή περίοδο στη ζωή ενός ανθρώπου. Maus (1991) Σενάριο-Σχέδιο: Art Spiegelman Η ιστορία του Ολοκαυτώματος μέσα από τις διηγήσεις του πατέρα του συγγραφέα και σχεδιαστή, με μια μικρή διαφορά: οι Εβραίοι παρουσιάζονται ως ποντίκια και οι Γερμανοί ναζί ως γάτες. Μια από τις πιο σκληρές και ειλικρινείς αφηγήσεις για την «τελική λύση» των ναζί σε βάρος των Εβραίων και των υπολοίπων στοχοποιημένων λαών βρίσκεται στο πολυβραβευμένο αυτό κόμικ, το οποίο αποτελεί από μόνο του απόδειξη για το πόσο σημαντικό μέσο αποτελεί. Palestine (2001) Σενάριο-σχέδιο: Joe Sacco Ο Μαλτέζος Joe Sacco κάνει πολεμική δημοσιογραφία: πηγαίνει σε εμπόλεμες ζώνες, καταγράφει τα γεγονότα και τις μαρτυρίες των ανθρώπων και στη συνέχεια μετατρέπει αυτό το υλικό σε κόμικς. Η «Παλαιστίνη» του είναι η καταγραφή των εμπειριών του στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας το 1991 και 1992 και όλο το υλικό συγκεντρώθηκε σε ένα βιβλίο το 2001. Ο Sacco με απέραντη ειλικρίνεια περιγράφει την αρχική αποστροφή του για το περιβάλλον και τη σταδιακή μεταστροφή του, καθώς βιώνει την καθημερινότητα των Παλαιστινίων. Το κόμικ, δεδομένων και των πρόσφατων γεγονότων στη Μέση Ανατολή, είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Sandman: Season of Mists (1991) Σενάριο: Neil Gaiman Σχέδιο: διάφοροι Στην αρχή είχαμε πει ότι θα αποφύγουμε να αναφερθούμε σε σειρές, ωστόσο η απουσία έστω και μιας αναφοράς στο «Sandman» θα ήταν πραγματική αμαρτία. Η σειρά περιστρέφεται γύρω από τον Ύπνο (Sandman), μέλος μιας ευρύτερης οικογένειας, που τα μέλη της είναι αιώνια και το καθένα συμβολίζει και μια ανθρώπινη κατάσταση – από τη Μοίρα και τον Πόθο μέχρι το Θάνατο. Οι Γάλλοι, που έχουν βαθιά γνώση και αγάπη για τα bedes (από τις λέξεις bandes dessinées, δηλαδή κόμικς στα γαλλικά), όταν αποφάσισαν να μεταφράσουν στη γλώσσα τους τη σειρά άρχισαν από το «Season of Mists», το οποίο είναι μια καλή εισαγωγή στην μυθολογία που ο Gaiman πλάθει και μια γνωριμία με τους ήρωες της σειράς. Ωστόσο, οιοδήποτε κομμάτι/βιβλίο της είναι εξαιρετικό. Και το σχετικό link...

Υπέροχο εξώφυλλο. Το Αντίο Ντόναλντ είναι μια ιστορία που την είχα δει παλιά διότι έχει ένα καρέ που είναι παρμένο από μια πολύ γνωστή ιστορία του Σπάιντερμαν. Βασικά ίσως το ίδιο και η ιστορία Θα δούμε.

Το δέκατο όγδοο και το δέκατο ένατο ομολογώ ότι είναι καταπληκτικά εξώφυλλα . Μπορεί και τα καλύτερα εδώ και καιρό

Η αλήθεια είναι ότι όταν ενημερώθηκα για την θεματολογία του συγκεκριμένου πονήματος, το είδα με σκεπτικισμό κι αυτό γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ κατά πόσο θα μπορούσε να σταθεί η συγκεκριμένη έκδοση. Η “μεταμόρφωση” κάποιου τραγουδιού σε κόμικ είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί, αλλά συνήθως αυτό γίνεται μέσα σε κάποιο σενάριο (όπως πχ η “Τετράς: η ξακουστή του Πειραιώς”, “Μπάτμαν αυτή η αδελφή”, “Ρεμπέτικο: Το κακό βοτάνι”, “Γυρνώ σαν νυχτερίδα” κ.ά.). Δυσκολεύομαι, όμως, να θυμηθώ αν έχω δει κάτι αυτόνομο. Μετά την ανάγνωση όμως η γνώμη μου άλλαξε, καθώς είδα ένα σοβαρό, προσεγμένο κι αξιόλογο έργο, το οποίο έγινε με αγάπη και συγκεντρώνει μια πληθώρα καλλιτεχνών και συντελεστών, που αν και δύσκολο να συντονιστούν τόσα πολλά άτομα, παρόλα αυτά το αποτέλεσμα είναι θετικότατο. Όλοι οι κομίστες έχουν επιλέξει εμβληματικά τραγούδια του ελληνικού αλλά και του ξένου ρεπερτορίου και τα έχουν αποτυπώσει μέσα στα καρέ με μεγάλη επιτυχία τις περισσότερες φορές, πάντα όμως με σεβασμό προς αυτά. Χάρηκα ιδιαίτερα που μέσω του άλμπουμ θυμήθηκα μερικά τραγούδια που είχα καιρό (για να μην πω χρόνια) να ακούσω κι όπως καταλαβαίνετε το YouTube πήρε φωτιά. Από τα εικονογραφημένα τραγούδια ξεχώρισα εκείνα των Φραγκιαδάκη, Καραμπάλιου, Στεφαδούρου, Σαλαμαλίκη και Κουλιφέτη, χωρίς βέβαια να υπολείπονται σημαντικά και οι άλλες δουλειές. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα προτίμησα τις δουλειές των Καραμπάλιου, Κοτσίκο, Κούρτη, Σαλαμαλίκη και Φραγκιαδάκη. Αυτό γιατί οι συγκεκριμένες προσεγγίσεις έχουν ρεαλισμό και καλή επιλογή χρωμάτων και είναι περισσότερο στο δικό μου γούστο. Δυνατά σημεία του τεύχους είναι η συνέντευξη του βετεράνου στον χώρο της μουσικής κι αγαπημένου μου Νίκου Πορτοκάλογλου, στην οποία μάθαμε πολλά για τις προτιμήσεις του στα κόμικς και την μουσική του πορεία.Πολύ καλό βρήκα και τον πρόλογο του Θοδωρή Μανίκα, ο οποίος μέσα σε όλα επιχειρεί να μας δώσει με παραδείγματα την σχέση της Μουσικής με την Ένατη Τέχνη. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο κείμενα, το περιοδικό δεν θα είχε την αξία που τελικά απέκτησε. Γενικά την βρήκα μία καλή και πάνω απ' όλα πρωτότυπη απόπειρα στον χώρο των κόμικς και σίγουρα θα την ακολουθήσω. Τελικά, η εκδοτική “Μικρός Ήρως” αποδεικνύει ακόμα μία φορά, ότι τα πάει καλά όχι μόνο με τις ξένες επιλογές της, αλλά και τις εγχώριες. Πάμε στα της έκδοσης τώρα. Έχει μεγάλο φορμάτ, είναι “αγκαλιασμένη” με παχύ χαρτί, ενώ και στο εσωτερικό η κόλληση, το χαρτί και η εκτύπωση κυμαίνονται σε αξιόλογα επίπεδα. Το εξώφυλλο κοσμεί ένα υπέροχο (κι άκρως επίκαιρο) σκίτσο του Νίκου Κούτση! Από έξτρα υλικό έχουμε τρεις γεμάτες σελίδες που συγκεντρώνουν τις σύντομες βιογραφίες των δημιουργών των κόμικς, καθώς και δύο ερωταπαντήσεις που γίνονται στον καθένα, που αφορούν τις μουσικές τους προτιμήσεις και το κατά πόσο είναι εύκολο να περάσει ένα τραγούδι σε εικονογραφημένη μορφή.

Μόλις διάβαζα το Spider-Gwen. Οφείλω να παραδεχτώ πως ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο με πρωταγωνίστρια τον (νεκρό) ερωτά του Πίτερ Παρκερ, την Gwen Stacy, από ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί κάνουν τη καινούργια εμφάνιση κάποιοι γνωστοί χαρακτήρες όπως ο Πίτερ Παρκερ (μεταμορφωμένος σε Σαύρα) , ο αστυνόμος Γκριμ (το Πράγμα από τους Fantastic Four που δεν υπαρχουν) , ο Γύπας (με τα αληθινά του πουλιά), ο σκληροτράχηλος πράκτορας οικογενειάρχης Καστλ Φρακ (The Punisher), ο πιο δημοφιλές κακοποιός Κινγκπιν, ο Ματ Μέρντοκ (δεν είναι ο Daredevil αλλά ο νιντζα δολοφόνος και δικηγόρος του Κινγκπιν, η Μαιρι Τζειν Γουοτσον (η κακια γνωστή της Gwen), η Φελισια Χαρντι ( η μη λευκή Μαύρη Γάτα με τις μαύρες γάτες) και ο Φογκι (δεν είναι συνεργάτης του Μερντοκ). Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα πολύ να δω και τα επόμενα τεύχη στα ελληνικά. Μπράβο στη Hachette.

Τόμος 44: Thor - Ο Τελευταίος Βίκινγκ Αν και ανυπομονούσα πολύ να πιάσω Demon in a Bottle και House of M, τα έχω αφήσει λίγο πιο πίσω, οπότε ετοίμασα και μια κριτική για το Thor - O Τελευταίος Βίκινγκ. Το συγκεκριμένο κόμικ προέρχεται από ένα πολύ γνωστό run του συγγραφέα και σχειδαστή Walt Simonson και ψάχνοντας λίγο βλέπω ότι το συγκεκριμένο collection τευχών με αυτόν τον τίτλο απαντάται μόνο στη συλλογή (οποιαδήποτε διόρθωση, φυσικά ευπρόσδεκτη ) Ένα σενάριο που καλύπτει αρκετό από το lore του Thor Σε σχέση με τους προηγούμενους τόμους, θεωρώ πως εδώ έχουμε αρκετά μεγαλύτερο μέρος του lore του χαρακτήρα Thor να αποτυπώνεται στο χαρτί. Πρέπει να πω ότι σεναριακά δε θα έλεγα ότι έχουμε μία ενιαία ιστορία, αλλά περισσότερο βλέπουμε αρκετές περιπέτειες που συνδέονται όμως άρρηκτα η μία με την άλλη. Σε πρώτο στάδιο βλέπουμε τον Thor ως Ντόναλντ Μπλέικ, να μάχεται με τον Beta Ray Bill, να γνωρίζει την ήττα, να μάχεται στο πλευρό του Beta Ray Bill, καθώς και να αντιμετωπίζει διάφορες απειλές για τη Midgard και την Asgard ενώ αρχίζει τη ζωή του με μία νέα ταυτότητα. Μέσα σε όλο αυτό θα δούμε πολύ Odin, Lady Sif, Balder λίγο Loki, αρκετό Beta Ray Bill και θα εμφανιστούν και κάποιοι γνωστοί εχθροί του θεού της Νορβηγικής μυθολογίας. Προσωπικά μου άρεσαν πολύ περισσότερο τα πρώτα τεύχη, είχαν αρκετό character work, ανέπτυσσαν ωραία τη σχέση τόσο του Thor με τον πατέρα του όσο και μία σχέση με τον εχθρό και αργότερα σύμμαχο Beta Ray Bill, ενώ τα επόμενα επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα στην ομολογουμένως εντυπωσιακή και επική δράση, αλλά το σενάριο δεν ήταν εξίσου σφιχτοδεμένο. Ως ένα βαθμό ένιωσα λίγο σαν να πρέπει να έχω αρκετές πρότερες γνώσεις ή για να το πω πιο απλά σαν να διαβάζω ένα μέρος μίας πολύ μεγαλύτερης ιστορίας. Εντυπωσιακό σχέδιο που δε θυμίζει 80s Υπάρχουν τόμοι με παλαιότερο σχέδιο που τους αγαπώ (Secret Wars) και άλλοι που δε μου άρεσαν εξίσου (Doctor Strange). O Simonson όμως έχει κάνει ένα έργο που σχεδιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80 να φαίνεται τόσο φρέσκο ακόμα και σήμερα. Οι μορφές είναι υπέροχες και επιβλητικές, τα πρόσωπα εκφραστικά, οι μάχες έντονες, τα μελάνια προσεγμένα, ενώ κάποια καρέ μου φαίνεται χωρίς καμία υπερβολή ότι παρουσιάζουν BD επιρροές, ειδικά σε κάποια μακρινά πλάνα του Thor έμοιαζε αρκετά με τα πρόσωπα που σχεδιάζει ο Tarquin στο Λανφέστ. Πραγματικά αν και δεν ξετρελάθηκα με το σενάριο στα τελευταία τεύχη, απήλαυσα το πόσο καλοσχεδιασμένο ήταν το κάθε τεύχος. Για ποιους προτείνεται και τελική κριτική Βάσει των προηγούμενων αφιερωμάτων, ίσως είμαι λίγο πιο φειδωλός, αλλά η ώρα πλησιάζει 4 και εγώ πολλά ακόμα δεν έχω να αναλύσω. Δεν είναι από τους αγαπημένους μου τόμους, δεν έγινε η αγαπημένη μου ιστορία Thor, αλλά δεν πέρασα και άσχημα. Δεν το προτείνω σε όλους, παρά μόνο σε όσους τους αρέσουν πολύ οι ιστορίες του Thor ή τους αρέσουν ιστορίες που περιλαμβάνουν την Asgard και τη μυθολογία του ήρωα. Όσοι δεν είστε στις παραπάνω κατηγορίες ή δε διαβάζετε υπερηρωικά, εμπρός για κάποιον άλλον τόμο που σας τον έχω προτείνει ήδη Στους υπόλοιπους καλό διάβασμα

Αν καταλαβαίνω καλά, πρόκειται για διασκευή σε graphic novel του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν "L' Archipel en Feu". Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1884 και διαδραματίζεται λίγο πριν τη ναυμαχία του Ναβαρίνου στην Ελλάδα. Ενδιαφέρουσα επιλογή, πολύ κοντά στο πνεύμα του "1800". Αν πάνε όλα καλά, θα υπάρχει και ενδιαφέρον από τη Γαλλία, όπου ο Ιούλιος Βερν παραμένει δημοφιλής. Από ότι ξέρω, δεν υπάρχει άλλη διασκευή του μυθιστορήματος στο εξωτερικό.

Ο Soloup (Αντώνης Νικολόπουλος) μιλάει στην ATHENS VOICE για το graphic novel «Η Μάχη της Πλατείας», που αναφέρεται στην Επανάσταση του 1821. Ξεκίνησα να παρακολουθώ τη δουλειά του Soloup σποραδικά από την εποχή του «Ανθρωπόλυκου», στη Βαβέλ, πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Κάποια στιγμή τον συνάντησα κιόλας για κάποια υπόθεση που αφορούσε τις κοινές μας σπουδές, οπότε έχοντας εικόνα τόσο του ανθρώπου όσο και της δουλειάς του, μου ήταν πολύ ευκολότερο να κρατάω στο μυαλό μου τα πράγματα με τα οποία καταπιανόταν. Δεν είμαι ο ειδικός των κόμικς ή των graphic novels, έρχεται όμως η στιγμή που καταλαβαίνεις πότε κάποιος καλλιτέχνης δουλεύει τη ματιά του, προχωράει την τέχνη του, κάνει βήματα μπροστά. Το «Αϊβαλί» ήταν μια καταπληκτική δουλειά, πρωτόγνωρη για την Ελλάδα, βαθιά και ταυτόχρονα απολαυστική. Ο «Συλλέκτης», τα «Έξι Διηγήματα Για Έναν Κακό Λύκο» ήταν ένα από τα πολύ συγκινητικά κείμενα-έργα των τελευταίων χρόνων. Κι ύστερα, η «Μάχη της Πλατείας». Με μια ερευνητική ομάδα που αποτελούνταν από τις Νατάσα Καστρίτη, Ρεγγίνα Κατσιμάρδου και Παναγιώτα Παναρίτη και με την επιστημονική συμβολή της Εύης Σαμπανίκου. Ένα έργο που υποστηρίχτηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ.) στο πλαίσιο της 1ης προκήρυξης της δράσης «Επιστήμη και κοινωνία – 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση» και το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας κι Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ένα έργο που τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου (ΕΙΜ). Το πιο φιλόδοξο αλλά και το πιο απαιτητικό έργο για τον Soloup, το οποίο πηγαίνει καλά όχι μόνο ως έκδοση. Ήδη υπάρχει η ταινία-ντοκιμαντέρ του Μελέτη Μοίρα «’21 – Η μάχη της πλατείας / Making of... behind the sketches» που θα παρουσιαστεί μαζί με το graphic novel στο 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Πελοποννήσου στις 19 και τις 20 Ιουνίου, ενώ ετοιμάζεται και η ομώνυμη έκθεση που θα παρουσιαστεί στο Κτίριο της Παλαιάς Βουλής σύντομα. Μετά από περισσότερο από 25 χρόνια είχα τη χαρά να μιλήσω και πάλι με τον Soloup, τον Αντώνη Νικολόπουλο, κι αυτή τη φορά η συζήτηση αφορούσε αποκλειστικά την τέχνη του. Γεια σου Αντώνη! Ας ξεκινήσουμε από την ιδιότητά σου, με την οποία θα ασχοληθούμε λιγότερο στη συζήτησή μας. Τι απαιτεί το να είσαι γελοιογράφος; Μολύβια, γόμες και το να μπορείς όλα αυτά που μας βάζουν να καταπιούμε αμάσητα, τον θυμό, τη στενοχώρια, τη μελαγχολία που σου βγαίνει απ’ όσα φορτώνουν στις ζωές μας, να τα κάνεις χιούμορ. Το ότι έχεις σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες σε βοηθάει στην πολιτική γελοιογραφία ή καμιά φορά σε δυσκολεύει κιόλας; Όχι, ίσα ίσα. Σίγουρα βοηθάει. Το χιούμορ είναι το ένα συστατικό της γελοιογραφίας. Το άλλο είναι η κριτική ματιά. Το να μπορείς ν’ αντιλαμβάνεσαι δηλαδή τη δομή των πραγμάτων. Τις συγκρούσεις, τα συμφέροντα πίσω από τα πολιτικά πρόσωπα της επικαιρότητας. Δεν αρκεί να σπας πλάκα με τους πολιτικούς. Μπορείς φυσικά να σατιρίζεις τις φιγούρες τους αλλά η σάτιρα δεν πρέπει να αφορά την προσωπική τους ζωή αλλά τις πολιτικές επιλογές και τις ιδέες που εκπροσωπούν. Και σε αυτό σίγουρα βοηθάει να έχεις μια βαθύτερη, πιο ειδική γνώση. Να προσπερνάς τις εντυπώσεις της επικαιρότητας και να σημαδεύεις μακρύτερα, στην ουσία των καταστάσεων. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο να δουλεύεις πάνω σ’ ένα χιουμοριστικό κι ένα μη χιουμοριστικό κόμικ; Ξεκίνησα στη «Βαβέλ» φτιάχνοντας χιουμοριστικά κόμικς. Τον «Ανθρωπόλυκο», τον «Μήτσο Κυκλάμινο». Τα περισσότερα χρόνια μου τα πέρασα φτιάχνοντας χιουμοριστικά κόμικς. Με μυτόνγκες σαν αυτή του Αστερίξ και βάζοντας τους ήρωες σε τρελές καταστάσεις όπως στις ιστορίες του Edika και του Crump. Όμως δεν μπορείς όλα τα θέματα να τα κάνεις εικόνες και σκίτσα με τον ίδιο τρόπο. Πώς να μιλήσεις δηλαδή για την τραγική παγίδα που βιώνει ένας πατέρας καθώς αναζητά το παιδί του στον «Συλλέκτη» ή για τη Μικρασιατική καταστροφή στο «Αϊβαλί»; Μπορείς να τους σκιτσάρεις με μυτόνγκες σαν του Αστερίξ; Το θέμα που καταπιάνεσαι είναι, λοιπόν, αυτό που σε οδηγεί. Το σενάριο και η ανάγκη να το υπηρετήσεις όσο γίνεται καλύτερα. Με τα κατάλληλα σκίτσα και την ανάλογη ατμόσφαιρα. Είναι πολύ όμορφο που με τα χρόνια μπορώ πλέον να εκφράζομαι με διαφορετικά σχεδιαστικά στιλ. Και για τα ευτράπελα και σαρκαστικά, αλλά και τα πιο βαθιά και ψυχοβόρα ζητήματα. Όταν πρωτοδιάβασα το «Αϊβαλί» μου είχε φανεί ότι επρόκειτο για μια κοπιαστική και δύσκολη εργασία. Ήταν πραγματικά έτσι; Ποιες ήταν οι προκλήσεις που είχες να αντιμετωπίσεις; Στο «Αϊβαλί» ακολούθησα σχεδόν υπνωτισμένος μια υπαρξιακή περιέργεια: τις δικές μου ρίζες απ’ τη Μικρασία, τις αναμνήσεις από τις ιστορίες της γιαγιάς μου της Μαρίας, τη δική μου τοποθέτηση στον χρόνο, αν θέλεις και τους «άλλους», τους αιώνια εθνικούς εχθρούς μας, τους Τούρκους. Αυτό πήγαινε κι εγώ ακολουθούσα. Όταν όμως σκαλίζεις τέτοια θέματα, προκύπτουν και άλλα ζητήματα που έχεις ν’ αντιμετωπίσεις. Ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία, ο κατατρεγμός, η προσφυγιά. Να δεις τα ιστορικά γεγονότα πέρα από συναισθηματισμούς αλλά την ίδια ώρα να μπορείς ν’ ακούσεις φορτισμένες μαρτυρίες των ανθρώπων που τους έλιωσε στην κυριολεξία ο τροχός της ιστορίας. Έτσι δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα «κοπιαστικής δουλειάς». Κι αυτή η φόρτιση νομίζω πως είναι και το δυνατό σημείο στο «Αϊβαλί». Και ο λόγος που το «Αϊβαλί» δεν σταμάτησε, 7 χρόνια τώρα, να επικοινωνεί με διαρκώς νέους αναγνώστες, και στην Ελλάδα και αλλού. Το μυρίστηκε η Κάτια Λεμπέση των εκδόσεων Κέδρος από τη πρώτη στιγμή και δεν διαψεύστηκε. Υπογράψαμε συμβόλαιο πριν καλά-καλά το δει. Αυτό της το οφείλω. Μοιάζει σαν το «Αϊβαλί» να δημιούργησε ένα κοινό που δεν υπήρχε πιο πριν στην Ελλάδα: Εκείνους που θα εμπιστευτούν το κόμικ ως κάτι περισσότερο από μια μορφή απλής διασκέδασης… Συμφωνείς; Ναι, και ήταν το πρώτο ελληνικό κόμικ που εκτός των άλλων το 2015 μπήκε στις αίθουσες ενός τόσο σημαντικού χώρου πολιτισμού όπως το Μουσείο Μπενάκη, προσεγγίζοντας πράγματι ένα εντελώς διαφορετικό αλλά και πλατύτερο κοινό. Αυτό που προϋπήρχε σίγουρα ήταν η διεθνής επιτυχία του Logicomix των εκδόσεων Ίκαρος. Κάτι που, αν θέλεις, έδωσε και σ’ εμένα το θάρρος με το «Αϊβαλί» να προχωρήσω σε μια φόρμα, τα graphic novels, που θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν διαφορετικά με το κοινό. Το «Αϊβαλί» όμως έθετε για πρώτη φορά τόσο οικεία και ταυτόχρονα τόσο ευαίσθητα ζητήματα όπως το 1922, αλλά μέσα από μια διεθνιστική, πολιτικοποιημένη ματιά. Αυτή προφανώς η διάσταση το έκανε ένα βιβλίο που δεν αφορά μόνο τους Έλληνες και το οδήγησε στις μεταφράσεις που έχουμε σήμερα στα Τουρκικά, Γαλλικά, Αγγλικά και, μόλις αυτές τις μέρες, στα Ισπανικά. Εισήγαγε επίσης μια ευθεία, πολιτικοποιημένη προσέγγιση της σύγχρονης ιστορίας που μέχρι τότε δεν υπήρχε, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων όπως το «Εκ των υστέρων» του Μαλισιόβα. Εκείνο που συναντούσαμε περισσότερο, ήταν οι εμπορικά πιο «ασφαλείς» μεταφορές ελληνικών λογοτεχνικών έργων σε άλμπουμ κόμικς, συχνά με τον προσδιορισμό ως graphic novels. Με τη «Μάχη της Πλατείας» τα πράγματα μοιάζουν ακόμη πιο πολύπλοκα. Είναι πραγματικά έτσι; Εδώ κυριολεκτικά έριξα τρελά ξενύχτια. Κι εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο τον αναγκαστικό εγκλεισμό της πανδημίας. Είχε φτάσει στο τέλος η μέρα μου να ξεκινά στις δύο τα χαράματα. Το graphic novel «21 – Η μάχη της πλατείας», που κυκλοφόρησε πρόσφατα με την ιδιαίτερη φροντίδα των εκδόσεων Ίκαρος, ακολουθεί τα χνάρια του Αϊβαλιού. Όμως είναι πραγματικά κάτι πολύ πιο μεγάλο και πιο σύνθετο από το «Αϊβαλί». Και όχι μόνο λόγω των 753 σελίδων της έκδοσης του Ίκαρου ή των 870 σελίδων του τρίτομου εργαστηριακού e-book. Πού έγκειται αυτή η πολυπλοκότητα; Από την αρχή της συνεργασίας μας με τις ερευνήτριες του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, τις Παναγιώτα Παναρίτη, Ρεγγίνα Κατσιμάρδου και Νατάσα Καστρίτη, είχαμε θέσει ως στόχο τη δημιουργία μιας φορτισμένης, «λογοτεχνικής» αφήγησης που όμως θα συνομιλούσε δυναμικά με την επιστημονική ιστορική τεκμηρίωση και με αναφορές σε συγγραφείς, εικαστικούς και αρχειακές πηγές. Η ένταξη της δουλειάς μας στο πρόγραμμα του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ) για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση – που βγήκαμε μάλιστα και πρώτοι ανάμεσα σε 10 πολύ αξιόλογες προτάσεις – απογείωσε και τις δυνατότητές μας. Με τη βοήθεια λοιπόν του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας κι Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της καθηγήτριας Εύης Σαμπανίκου, τώρα εκτός από το βιβλίο και το πολλά υποσχόμενο εργαστηριακό e-book ετοιμάζουμε εκθέσεις, επιστημονικές συναντήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα κι ένα σωρό σημαντικές δράσεις. Θα ενημερώνουμε σχετικά γι’ αυτές τις δράσεις και από την επίσημη ιστοσελίδα μας: 1821graphicnovel.gr Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές αποφάσεις που είχες να πάρεις ως προς την κατανομή της ύλης; Πώς να πεις με κατανοητό και τεκμηριωμένο τρόπο τόσο πολλά γεγονότα και φωτίζοντας διαφορετικές απόψεις χωρίς να κουράσεις τους αναγνώστες. Και για ένα ζήτημα τόσο ευαίσθητο όπως η Επανάσταση του 1821, που έχει να κάνει και με τη νεοελληνική μας ταυτότητα αλλά και τα κυρίαρχα εθνικά αφηγήματα που έχουμε μεγαλώσει μαζί τους. Με μια πρώτη ματιά μοιάζει σαν το βιβλίο να θέλει να θέσει μια σειρά πολύ σοβαρών ερωτημάτων σε σχέση με την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης. Θα μπορούσες να αναφέρεις αυτά που για σένα είναι πιο σημαντικά; Όπως σου είπα, είναι τόσα πολλά τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας για την επανάσταση και τους αγωνιστές. Θυμήσου τις καλοσιδερωμένες κατάλευκες φουστανέλες στους πίνακες και τα καλοξουρισμένα μάγουλα στις σχολικές αφίσες και τους πίνακες ζωγραφικής. Αλλά τελικά, αν το καλοσκεφτείς, είναι τόσο λίγα εκείνα που ξέρουμε για την πραγματική ιστορία. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε μια αφήγηση που όλα αυτά να τα περιγράφει. Και επίσης να κάνουμε τη σύνδεση με το σήμερα. Η ιστορία δεν είναι κάτι ακίνητο, γραμμένη μια για πάντα. Κάθε φορά τα ιστορικά γεγονότα αποκτούν νέες σημασίες και φορτίσεις από το χρονικό σημείο που τα κοιτάμε. Θέλαμε έτσι να δούμε την Επανάσταση με τα ματιά αλλά και τις ανάγκες των σημερινών ανθρώπων. Το να θέτεις ερωτήματα πάνω σε ζητήματα που για τα σχολικά εγχειρίδια μοιάζουν απαντημένα εδώ και δεκαετίες, είναι μια πράξη αμφισβήτησης. Ποια είναι τα ζητήματα που πιστεύεις ότι πρέπει να μπουν σε συζήτηση σήμερα; Να ξανατεθούν τα βασικά ερωτήματα. Τι είναι η Ιστορία; Πώς γράφεται η ιστορία; Ποιοι γράφουν την ιστορία; Και ν’ αναζητήσουμε τις απαντήσεις εκ νέου σε καλογραμμένα βιβλία, στις καταγραφές των αρχείων, στις μαρτυρίες. Η σοβαρή επιστημονική έρευνα είναι εκείνη που μπορεί να μας δώσει μια άλλη εικόνα της Ιστορίας ενάντια στην κυριαρχία των στερεότυπων και των στρεβλώσεών της. Το βιβλίο μας σε αυτή τη κατεύθυνση κινείται. Να δώσει τα ερεθίσματα ώστε οι αναγνώστες, συμφωνώντας ή διαφωνώντας με τα όσα αφηγούμαστε, να ψάξουν, ν’ αναζητήσουν οι ίδιοι την ιστορία. Η βιβλιογραφία και οι πηγές είναι εκεί και μας περιμένουν. Κάτι γενικότερο τώρα… Ποιους σχεδιαστές παρακολουθείς φανατικά; Φανατικά δεν είναι η κατάλληλη λέξη, αλλά όσο πιο συστηματικά μπορώ διαβάζω τους περισσότερους συναδέλφους σκιτσογράφους: Χριστούλιας, KON, Μπότσος, Κουλιφέτης, Αδαμοπούλου, Ζερβός, Λέανδρος, Βιτάλης, Βερύκιος, Μαστώρος, Καραμπάλιος, Πανταζής, Γούσης, Cob, Κυριαζής, Παπαδάτος, Ρουμπούλιας, Διαλυνάς, Στεφαδούρος, Τόμεκ, Τασμάρ, Τσαούσης, Ζάχαρης, Τσιαμάντας, Βαβαγιάννης, Πετρόπουλος, Καμμένος, Φραγκιαδάκης, Πέτρου, Δερβενιώτης, Koύτσης, Κούρτης, Οθωναίου, Ζάχαρη, Χατζόπουλος… Καθώς έχεις ασχοληθεί με το θέμα σε επίπεδο διδακτορικού, με ποια ελληνικά comics νιώθεις να έχει συνάφεια η δουλειά σου; Και με ποια ξένα; Σίγουρα οφείλω πολλά στον τρόπο που έβλεπα να δουλεύει ο Γιάννης Καλαϊτζής. Και κάποιες βασικές συμβουλές που μου έλεγε, όχι μόνο για θέματα σχεδίου. Και από ξένους οι Spiegelman, Thompson, Satrapi, Sacco, Horrocks, Larcenet, Pedrosa… Όμως μελετώντας διάφορα comics για το διδακτορικό που αφορούσε τόσο την ιστορία όσο και τη σημειολογία των κόμικς, μου μπήκαν κάποιες ιδέες αφήγησης που τις εφάρμοσα αρχικά στο «Αϊβαλί». Και στη συνέχεια, αφού μου βγήκαν, στον «Συλλέκτη» και ακόμα περισσότερο τώρα στη «Μάχη της Πλατείας». Στοιχεία που αφορούν τη ροή της αφήγησης, το σενάριο αλλά και την αποτύπωσή τους στην εικόνα. Έτσι θα έλεγα πως ακολουθώ ένα προσωπικό μονοπάτι πειραματισμών χωρίς πολλές άμεσες συγγένειες με άλλους συναδέλφους. Τι διαβάζεις αυτή την εποχή; Φρεσκάρω Roland Barthes και διαβάζω εξαντλητικά τον Mikhail Bakhtin για τις ανάγκες της μεταδιδακτορικής μου εργασίας – που συνδέεται με κάποιον τρόπο και πάλι με τα κόμικς –, πριν ξαναχωθώ στο καινούργιο μου graphic novel. Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον; Τι έχεις στα σκαριά; Δουλεύω πλέον όπως σου είπα ένα νέο graphic novel για το 1922 που συνδέεται άμεσα με το «Αϊβαλί». Άλλωστε το σενάριο άρχισε να γράφεται παράλληλα μαζί του από τότε, το 2013. Όμως μετά την επιτυχία έκπληξη του «Αϊβαλί» δεν θέλησα να το βγάλω αμέσως και να φανεί σαν sequel. Ήθελα να ωριμάσει κι άλλο το σενάριο και να μεσολαβήσουν και άλλες δουλειές, όπως κι έγινε. Νομίζω όμως πως τώρα ήρθε η σειρά του και αν πάνε όλα καλά, θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022. Όμως ακόμα πιο άμεσα προηγούνται άλλα. Μια ζωντανή παρουσίαση της «Μάχης της πλατείας» στην Καλαμάτα στο 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ μαζί με την επίσημη πρώτη παρουσίαση του ντοκιμαντέρ making of «Behind the sketches» σε σκηνοθεσία του Μελέτη Μοίρα και το οποίο αποτυπώνει τον τρόπο που δουλέψαμε στο graphic novel. Ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη οι εργασίες για το στήσιμο της κεντρικής μας έκθεσης στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Και θα ακολουθήσουν πολλά πολλά άλλα για τα οποία θα ενημερώνουμε στο site μας, 1821graphicnovel.gr Και το σχετικό link...

Μπορείς να ζητήσεις από τον περιπτερά να τα παραγγείλει.

Ξεκίνησε απίστευτα το S01E01. Στην πορεία όμως, κάπου ψιλοκρέμασε. Στο τέλος όμως ξαναπήρε κάπως τα πάνω του. Θέλω να ελπίζω ότι το κρέμασμα ήταν αποκλειστικά κάτι το προσωρινό, κάτι που συνέβη προκειμένου να στηθεί η υπόλοιπη σειρά. Οψόμεθα Όσον αφορά τη σκηνή με το αεροπλάνο:

Διαβάστηκε κι ο 40ος τόμος, ο οποίος φιλοξενεί το δεύτερο μέρος των New X-Men, με τίτλο “Αυτοκρατορική εισβολή". Η ανανεωμένη και πιο φρέσκια ματιά, με την οποία ο Morrison βλέπει τους X-Men συνεχίζεται και σε αυτή την ιστορία. Η "Εξάλειψη" που επιχειρήθηκε στο πρώτο μέρος, εδώ έρχεται ενισχυμένη και η villain φαίνεται να έχει πάρει στα σοβαρά το έργο που έχει να επιτελέσει για να ικανοποιήσει την δίψα της για εκδίκηση και καταστροφή. Ξεκινώντας την αφήγηση, η ιστορία εισάγει τα τρία πρώτα κεφάλαια, τα οποία έχουν να κάνουν με τον ρατσισμό τον οποίο βιώνουν οι μεταλλαγμένοι πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα να επιχειρούνται σαφείς ομοιότητες με όλες τις κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα κι ανυποληψία από τους "φυσιολογικούς" ανθρώπους. Αρκετά εύστοχη η συγκεκριμένη προσέγγιση, αλλά ένιωσα ότι κινούνταν εκτός της βασική υπόθεσης. Η κεντρική villain εμφανίζεται μετά από αυτά τα τρία πρώτα κεφάλαια. Αν ήθελα να κάνω μία πρώτη τοποθέτηση όσον αφορά την κεντρική υπόθεση στον συγκεκριμένο τόμο, θα έλεγα ότι είναι μία έξυπνη ιδέα που κάνει ριζικές ανανεώσεις στο σύμπαν των X-Men, όπως πχ το origin της villain και η σχέση της με τον καθηγητή Εξέβιερ ή η δημοσιότητα των μεταλλαγμένων οι οποίοι σταματούν να κρύβονται. Η συγγραφική ευφυΐα και η τολμηρότητα του Morrison καλά κρατεί, λοιπόν. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια θέματα που δεν δούλεψαν τόσο καλά σε εμένα. Ξεκινάω με τις πολλές λεπτομέρειες που υπάρχουν στην πλοκή, για τις οποίες ο άπειρος στον χώρο θα χρειαστεί περισσότερες από μία αναγνώσεις για να κάνει κτήμα του αρκετές από τις σκηνές. Επίσης η εναλλαγή των σκηνών και οι πομπώδεις μονόλογοι με κούρασαν αρκετά (εννοείται όχι πάντα) και πολλά ήταν τα σημεία που ένιωσα ότι έχανα το νόημα. Νομίζω, λοιπόν, ότι υπήρχε μεγάλη φλυαρία στην συγκεκριμένη ιστορία, η οποία δούλευε αρνητικά ως προς την κατανόηση και την απόλαυσή της από τον άπειρο αναγνώστη. Σίγουρα το έργο θα μπορούσε να εκτείνεται σε λιγότερες σελίδες. Βέβαια, για να μην νομίζετε ότι δεν βρήκα κάτι καλό να πω για την ιστορία, να αναφέρω ότι ο αναγνώστης θα απολαύσει μερικές αρκετά δυναμικές σκηνές μάχης, οι οποίες περισσότερο στήνουν στιγμές αγωνίας παρά την αχαλίνωτη βία που γνωρίζουμε στις ιστορίες του παλιού καιρού. Επίσης, η κορύφωση που υπάρχει στα δύο τελευταία κεφάλαια είναι εξαιρετική! Η αγωνία εκτινάσσεται, καθώς περιμένουμε την εισβολή και την τελική αναμέτρηση. Ο συγγραφέας δημιουργεί ένα κλίμα τόσο έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, που μας βοηθάει να κάνουμε κτήμα μας την όλη κατάσταση. Συμπάσχουμε με το άγχος και την απεγνωσμένη προσπάθεια για επιβίωση που εμφανίζουν οι X-Men. Το φινάλε το βρήκα έξυπνο και μας υπενθυμίζει ότι δεν χρειάζεται ο θάνατος για να κερδίσει ο καλός. Πάντα υπάρχει ο σωστός κι αναίμακτος τρόπος. Εν κατακλείδι, η γνώμη μου κι εδώ παραμένει (πάνω-κάτω) η ίδια με το πρώτο μέρος της ιστορίας. Ούτως η άλλως, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στα δύο μέρη. Και πώς δεν θα μπορούσε άραγε? Πρόκειται, λοιπόν, για μία αξιόλογη ιστορία, που περιέχει πολλά πρωτοποριακά στοιχεία, που την κάνουν να ξεχωρίζει από αυτές που θεωρούνται κλασικές. Φέρνει την ομάδα των μεταλλαγμένων πρωταγωνιστών σε δεινή θέση, καθώς επίσης μετατρέπει τα χαρίσματά τους σε κατάρα για εκείνους. Κι όλα αυτά, δημιουργώντας προβλήματα εκ των έσω. Σίγουρα ο έμπειρος στον χώρο των X-Men θα την απολαύσει καλύτερα, ενώ ο αμύητος θα αντιμετωπίσει μερικά προβλήματα κατανόησης και προσαρμογής. Το φινάλε, πάντως, πιστεύω ότι θ’ αποζημιώσει ακόμα και τον πιο σκληροπυρηνικό του είδους. Κλείνοντας, θα επιμείνω στην τοποθέτησή μου, όσον αφορά την ιστορία στο σύνολό της (και τα δύο μέρη) και θα πω ότι χάρηκα που την διάβασα, ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλές ιστορίες, αλλά δεν θα την κατέτασσα στο ίδιο βάθρο με κάποιες ιστορίες όπως πχ το “Dark Phoenix” ή το “Days of Future Past". Αν, όμως, αυτές παίρνουν το χρυσό μετάλλιο, σίγουρα η “Αυτοκρατορική εισβολή” διεκδικεί το χάλκινο ή το αργυρό. Στον εικαστικό τομέα, αυτό που γίνεται αμέσως αντιληπτό κι άξιο θαυμασμού (κατά την ταπεινή μου γνώμη) είναι η “έκρηξη” των χρωμάτων. Έχουμε έναν πλουραλισμό και μία τεράστια παλέτα, της οποίας όμως τα χρώματα δεν με κούρασαν. Όσον αφορά το σχέδιο, αυτό μπορώ να πω ότι μπέρδεψε την κρίση μου. Υπήρχαν σελίδες που το βρήκα καθαρό και με συνέπεια στο σενάριο κι άλλες που είχε τόση λεπτομέρεια που ένιωσα λίγο άβολα. Σε γενικές γραμμές με ικανοποίησε, αλλά σίγουρα έχουμε απολαύσει κι άλλα καλύτερα. Σε όλον τον εικαστικό τομέα, λοιπόν, τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει ο χρωματισμός. Θέλοντας να πούμε δύο λόγια και για το έξτρα υλικό που παρατίθεται στον παρόντα τόμο, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχει το καθιερωμένο editorial του κυρίου Lupoi, ενώ δεν λείπει και η σελίδα με την περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στην συγκεκριμένη ιστορία. Μετά το πέρας της ιστορίας, δεν υπάρχουν πολλά “καλούδια”, εκτός από τις επαγγελματικές βιογραφίες των δύο σχεδιαστών (μιας και του σεναριογράφου την διαβάσαμε στο πρώτο μέρος, στον τόμο #22). Ο λόγος για τον Igor Kordey και τον Ethan Van Sciver. Έτερο ουδέν.

νομίζεις και η Marvel έχει δυο τον Cosmo από τους Guardians of the galaxy και τον Lockjaw από τους Inhumans

Οι αντίπαλοι, πάντως (η DC), κερδίζουν κατά κράτος. Έχουν μέχρι και σούπερ...σκύλο!

Πολλά περισσότερα απ' όσα νομίζεις, αλλά όχι για τους λόγους που νομίζεις. Παρεμπιπτόντως, Spider-Woman υπάρχουν τουλάχιστον τρεις. Η 1η είναι η Jessica Drew στην ομώνυμη σειρά της "Μαμούθ Comix".

Είναι μεγάλο σόι!

Δηλαδή άλλη η Spider-Gwen και άλλη η Spider-Woman; Νόμιζα μία είναι η γυναίκα αράχνη. Τι άλλο θα σκεφτούν εκεί στη Marvel για ν΄αυξήσουν τις πωλήσεις

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τόμου #46, βρίσκεται κοντά μας. Μεταφέρθηκαν στη βάση Σε δύο εβδομάδες θα έχουμε στα χέρια μας την ιστορία "Daredevil - Φύλακας δαίμονας".

Έχεις δίκιο. Το ποίημα είναι το πολύ γνωστό (στον αγγλόφωνο κόσμο) The Tyger του Γουίλιαμ Μπλέικ (1757-1824) και προέρχεται από την ποιητική συλλογή Songs of Experience του 1794 το ποίημα είναι: Tyger Tyger, burning bright,In the forests of the night;What immortal hand or eye,Could frame thy fearful symmetry?In what distant deeps or skies,Burnt the fire of thine eyes?On what wings dare he aspire?What the hand, dare sieze the fire?And what shoulder, & what art,Could twist the sinews of thy heart?And when thy heart began to beat,What dread hand? & what dread feet?What the hammer? what the chain,In what furnace was thy brain?What the anvil? what dread grasp,Dare its deadly terrors clasp!When the stars threw down their spearsAnd water'd heaven with their tears:Did he smile his work to see?Did he who made the Lamb make thee?Tyger Tyger burning bright,In the forests of the night:What immortal hand or eye,Dare frame thy fearful symmetry? Στο τελευταίο κυνήγι του Κρέιβεν για ευνόητους λόγους αντί για τίγρη (ή τύγρη; ;P ) έχουμε αναφορά σε αράχνη

Nέο άρθρο: Τα Ντίσνευ κόμικς Ιουνίου Τα Ντίσνευ κόμικς Ιουνίου :: Comics of Greece (webnode.gr)

Άργησα, δεν άργησα.... Θα έλεγα το ανέβασα πιο νωρίς.... Βεβαίως και μιλάω για το καινούργιο βίντεο το οποίο αρχίζει σε 15 λεπτά... Φτιάξτε ένα τοστ, πιάστε και κανένα αναψυκτικό και απολαύστε το Το βίντεο: Στο ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ #364 μπήκε μια ακόμη ιστορία της σειράς, Τα Εκατομμύρια του Θείου Σκρουτζ, την οποία είχαμε δει στην Ελλάδα πριν 4 χρόνια. Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για την ιστορία αυτής της σειράς, την εμφάνιση της στην Ελλάδα και θα κάνουμε μια ανάλυση των 2 τελευταίων επεισοδίων!! Ενότητες: 00:00 Πρόλογος 00:39 Δημιουργία αυτής της σειράς/Εξέλιξη 02:00 Στην Ελλάδα 04:16 ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ #364 08:25 ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ #179 10:35 Επίλογος/Επόμενά βίντεο

Το περιμενω.....

Έρχεται..........

Πάλι έμεινα λίγο πίσω στα Μίκυ Μάους, ελπίζω να κάνω πάλι catch up εντός αυτής της εβδομάδας. Ινδιάνα Γκούφυ έχει το πρόγραμμα στην κεντρική και μάλιστα για πρώτη φορά βλέπουμε τον Ιντιάνα Γκούφυ να ξετρελαίνεται με κάτι άλλο πέραν των περιπετειών στα πιο απίθανα μέρη και αυτό τυγχάνει να είναι το ποδόσφαιρο! Εν τέλει η νέα αγάπη του ήρωα και το πάθος του για την ομάδα του Μίκυ Σίτυ θα τον φέρει αντιμέτωπο με μία πολύ ωραία περιπέτεια στα βάθη του Αμαζονίου. Προχωράμε κλασικά με Spookyzone σε μια ιστορία που απομακρύνεται από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τα χιόνια και μας φέρνει τη θάλασσα και τους ναύτες. Νομίζω από τις λίγες φορές που μαθαίνουμε νωρίς την τραγική ιστορία των φαντασμάτων και ότι οι πραγματικοί εχθροί είναι άνθρωποι γύρω από το περιβάλλον της παρέας. Όμορφη ιστορία με αστείο τέλος, αλλά δεν θα την έβαζα στις αγαπημένες μου της σειράς. Ξανά Ντόναλντ και τέχνη και αυτή τη φορά προκειμένου να τα βάλει με έναν αντιπαθητικό ζωγράφο, ο Ντόναλντ θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από εκείνον, μέσω εφεύρεσης του Κύρου όμως! Φυσικά όλα θα πάνε στραβά και ο μεγάλος καλλιτέχνης θα βρει ξανά το μπελά του σε μία ιστορία με έξυπνα αστείο τέλος. Ακολουθεί μία μικρή και όχι ιδιαίτερη ιστορία Ντόναλντ για να καταλήξουμε με Young Donald Duck. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μαθήματα θεάτρου, αφού ο Ντόναλντ συνειδητοποιεί ότι παίρνει το ρόλο που ήθελε ο Μίκυ, καθώς ο χαρακτήρας του φιλά το χαρακτήρα της Μίνι. Τελικά ο Ντόναλντ εννοείται ότι τα θαλασσώνει, αλλά δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει μία καλή πράξη για το φίλο του. Συμπαθέστατο τευχάκι το 362 θα πω, εκτός της μεσαίας ιστορίας του Ντόναλντ, όλες οι άλλες κινήθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο!

Προσωπικα συμπληρωσα τη συλλογη και ηρεμισα απο αυτον τον "καρκινο" εκμεταλλευσης που λεγεται ΚΟΜΙΞ. Τα περισσοτερα τα εσκασα στον Θαδδαιο, του ξεκαθαρισα εκ των προτερων,τα θελω ολα αριστα χωρις το παραμικρο ψεγαδι(σε τετοιες τραγικες τιμες απαιτω τουλαχιστον ποιοτητα!) και οτι αμα εχει το παραμικρο που με ενοχλει το στελνω πισω για επιστοφη χρηματων(καθως βαριοταν να στειλει φωτο ωστε να κρινω).Το σεβαστηκε (και 4 που δεν μου αρεσαν τα αλλαξε με δικα του μεταφορικα) ουτε ζητησα ουτε μου κοψε μισο σεντ σε παραγγελια 500+ ευρω(παρεα με φιλαρακι που πηρε κ αυτος βαρβατα τευχη). Ο συγκεκριμενος "Μικρομοναστηρακης" με νευριασε και του μιλησα αποτομα (που σπανια το κανω) γιατι θεωρησε δεδομενο πως εγω εχω την ανεση να τα αγορασω ολα με τη μια και μου προτεινε με συνοπτικες διαδικασιες πακετο(ο θεος να το κανει!) χωρις να μου πει αναλυτικα τις τιμες 1 προς 1 οπως ευγενικα ζητησα.Αρκεστικε στο καλες καταστασεις... Ε ,ας τον πληροφορισω οτι το βρηκα ΑΡΙΣΤΟ στα 85 ευρω 2 μηνες αργοτερα και ας ψαχνει αυτος ακομα κοροιδο να το δωσει 200 σε "καλη κατασταση" !!! Οποτε παιδια υπομονη ολα βρισκονται,μη εκμεταλλευονται την αγαπη σας αυτοι οι αλητες ! Αν επιτρεπετε πιο τευχος αγορασες και σε τι τιμη ? Δεν θεωρω πως ειναι "καθηκον" μας να στηριζουμε την εκμεταλλευση,αμα ειναι ετσι να μπαινουμε να αγοραζουμε στο καθε μαγαζι που υπαρχει μηπως τυχον και δεν βγαλει το μηνα...Δεν συμμεριζομαι τη λογικη σου σε αυτο φιλε. Επισυναπτω το #1 για τυχον αμφισβητηση περι αριστης καταστασης.Ετσι αγοραστηκαν και τα υπολοιπα!

Μια ωραία διασκευή που μου αρέσει πολύ:

Αυτά που θέλω τα βρίσκω, απλά τα βρίσκω αλλού και όχι στο Μοναστηράκι. Μην περιμένετε βέβαια να αποκαλύψω που υπάρχουν. Πρόσφατα ας πούμε αγόρασα σχεδόν όλα τα τεύχη του Super Μπόυ [εκδόσεις Πάγκαλος] (εκτός από τα Νο. 3, 62 και 64) σε πολύ καλή τιμή και σε πολύ καλή κατάσταση. Κατάφερα να αποκτήσω τα 7 από τα 8 τεύχη του Μπάτμαν (Ψαρόπουλος). Μου λείπει μόνο το Νο. 5 Βρήκα όλα τα τεύχη του Σούπερμαν (Ψαρόπουλου) σε καλή κατάσταση. Όλα τα τεύχη της Μάχης των Πλανητών εκτός από το Νο. 17 Όλα τα τεύχη του Μία Φορά Και Ένα Καιρό Ήταν ο 'Ανθρωπος Πάρα πολλά τεύχη από τον Νέο Δυναμικό Μπλεκ και τα περισσότερα από τα 200 πρώτα τεύχη της 3ης Περιόδου (Νέα Περίοδος). Μου λείπουν μόνο 13 τεύχη! Όλα τα Χρυσά Κόμικς εκτός από δύο (από τα τέσσερα) τεύχη του Ζιλ Ζουρντάν. Όλα τα τεύχη του Sport Billy. Οι τιμές και η κατάσταση των τευχών είναι πολύ καλές. Όλα αυτά από διάφορες πηγές εκτός Μοναστηρακίου. Αυτό δηλαδή που θέλω να πω είναι ότι το Μοναστηράκι έχει πάψει πλέον να είναι το επίκεντρο της αγοράς των παλιών κόμικς. Ανθίζουν και αλλού πορτοκαλιές