Αίθουσα Νικητών

Μερικά καλούδια που πήρα σήμερα

έφθασαν τα τελευταία τεύχη από τη ΛΕΣΧΗ Ευχαριστώ Γιώργο για την άψογη αποστολή .

Το ωραίο είναι ότι η 3η εξωτερικά μοιάζει με την 2η και εξωτερικά με την 4η. Η έκτη αίσθηση μου λέει ότι υπάρχουν κι αλλα, διαφορετικά τευχη

@tik πολύ γουστάρω κάτι τέτοιες τριπλές φωτογραφίες (οι αχρείαστες) Παρατηρήσεις (της ημέρας): 1) Η σελίδα με τα στοιχεία της 2ης έκδοσης είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη σελίδα της 3ης έκδοσης. 2) Το χρώμα του χάρτη της σκληρόδετης κατοπινής (4ης??) έκδοσης είναι διαφορετικό από της 3ης έκδοσης (γκρίζο και κιτρινοπορτοκαλί, αντίστοιχα). 3) Οι διαστάσεις της σκληρόδετης έκδοσης είναι μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες εκδόσεις. Ερώτηση που παραμένει: Πότε κυκλοφόρησε η σκληρόδετη έκδοση? Η πρώτη αναφορά που έγινε στο φόρουμ για σκληρόδετη έκδοση ήταν από τον φίλτατο @Indian το 2013 εδώ. Επίσης, αναφέρθηκε εδώ ότι το σκληρόδετο γράφει σκέτο Ars Longa για εκδοτική και αναπαράγει μέσα τα στοιχεία της 1ης έκδοσης (αντί της 2ης που υπάρχουν στο μαλακό γαλαζωπό τεύχος). Συμπέρασμα: Τώρα που τα αναλύσαμε όλα, βλέπουμε ότι λείπουν εξώφυλλο/οπισθόφυλλο της σκληρόδετης έκδοσης από το πινακάκι της Παρουσίασης. Όποιος μπορεί και θέλει, μπορεί να τα σκανάρει και να τα διαθέσει προς τέρψιν των οφθαλμών μας Υγ. για Δ.Ο.: το σκληρόδετο εξώφυλλο θα μπει στο ίδιο πινακάκι με τα υπόλοιπα ως 4η έκδοση, ή θα ανοιχτεί ακόμα ένα πινακάκι όπως γίνεται σε άλλες παρουσιάσεις? (όπως είπα πριν, έχει διαφορετικές διαστάσεις.)

Νομίζω είναι έτσι όπως τα λες. Στοιχεία Β' Χάρτης σκληροδετου

STARR THE SLAYER: A STARR IS BORN Ο Starr the Slayer είναι ένας χαρακτήρας των κόμικς της Marvel, δημιούργημα των Roy Thomas και Barry Windsor-Smith, που εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 1970 στο 4ο τεύχος του Chamber of Darkness. O Starr είναι ένας βάρβαρος βασιλιάς που υπερασπίζεται το βασίλειό του απέναντι σε διάφορους κινδύνους. O τρόπος που φαίρεται ο χαρακτήρας θυμίζει πολύ τον Conan, καθώς άλλωστε οι δημιουργοί και των δύο κόμικς είναι οι ίδιοι, αλλά o Starr δημιουργήθηκε πριν η Marvel αποκτήσει τα δικαιώματα του Conan. Ο Starr θα ξαναεμφανιστεί στη σειρά newuniversal του Warren Ellis. Παρότι αγνοούσα τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, η συμμετοχή του αγαπημένου μου Richard Corben στη μίνι σειρά του 2009 μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Στα 4 αυτά τεύχη, λοιπόν, που κυκλοφόρησαν συγκεντρωτικά και σε paperback το 2010, ο Daniel Way δημιουργεί μια νέα ιστορία του βάρβαρου ήρωα. Στην ιστορία αυτή, ο Starr με την οικογένειά του φεύγουν από το χωριό τους αναζητώντας το φάρμακο που θα γιατρέψει τους άρρωστους κατοίκους του, και κατευθύνονται σε μια μεγάλη πόλη όπου πιθανότατα θα βρουν αυτό που ψάχνουν. Δυστυχώς η παρορμητικότητα του Starr τους μπλέκει, η οικογένειά του σκοτώνεται με υπαιτιότητα του Trull, και ο ίδιος καταλήγει σκλάβος μονομάχος στην αρένα. Εκεί θα ερωτευτεί την Tira, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στις ορέξεις του. Καθώς τα χρόνια περνάνε, ο Starr θα ωριμάσει και θα προσπαθήσει με άλλα μυαλά να εκδικηθεί τον Trull και να κερδίσει την καρδιά της βάρβαρης Tira. Προσωπικά το βρήκα αρκετά συμπαθητικό, όμως μιας και μιλάμε για ιστορίες με βάρβαρους, σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζει το επίπεδο του παρεμφερούς σε θεματολογία Bloodstar. Γενικά συστήνεται κυρίως στους φαν του σχεδιαστή. Εγώ, ως θαυμαστής του έργου του Corben, και συνταγή μαγειρικής να σχεδιάσει θα μου αρέσει. Πηγή: Wikipedia

Ουυυ να ενα ωραίο μέρος να μοιραστώ την εμπειρια μου με την, προς το παρόν, αγαπημενη μου σειρα! Οταν ξεκίνησα την σειρα τα πρώτα επεισόδια με τράβηξαν εύκολα. Ηταν πολυ δυνατή αρχη και στην παρουσίαση απο τις καλυτερες σειρες που εχω δει. Ωστόσο καθως προχώρησε η 1η σεζον αρχισε να με χανει. Μου φαινόταν πολυ προβλέψιμο και βασισμένο στο φτηνό σοκ για να κρατησει τους τηλεθεατές (που για να ειμαστε δίκαιοι αυτό ίσχυε καθαρα για τα οσα μας αποκαλυψε μεχρι το τελος της 1ης). Γενικά ημουν ανάμικτος για το αν μ'αρεσει ή οχι, αλλα συνεχισα στην 2η σεζον εφοσον την ειχα ετοιμη κατεβασμενη. (Ημουν απο τους τυχερούς που την ξεκίνησε ενώ είχε ήδη βγει η 2η σεζον και η 3η ηταν στην γωνία) Η δευτερη σεζον ηταν μια πολυ μεγαλη αναβάθμιση στο γράψιμο απο την 1η και εκανε 2 πολυ βασικα πραματα για μενα που η πρωτη δεν καταφερε. 1) Με εκανε να νοιαστώ για τους side characters 2) Με εκανε να ενδιαφερθώ για τον κόσμο της σειρας και να αρχισω να βλεπω πιο σοβαρα τα ερωτηματα που υπηρχαν (ακομα και αυτα που δεν είχαν ειπωθεί) αντι απλα να υποθέτω οτι ειναι μια μετρια σειρα και το worldbuilding, απλα δεν βγαζει νοημα και ο συγγραφεας δεν το σκεφτηκε καθολου. Επισης εδω μεσα είχε ενα πολυ πρωτότυπο στην εκτέλεση plot twist, που με εκανε να αναθεωρήσω την αποψη μου για το "προβλέψιμο και φτηνό σοκ". Ωστόσο η 2η σεζον ηταν κατα κύριο λογο set up και ακόμα δεν μπορορεσε να ανεβασει την σειρα στα ματια μου, καθως το αν θα ηταν καλη ή οχι, θα εξαρτιόταν απο τις απαντήσεις σε αυτο το set up. Η 3η σεζον λοιπον, την οποια είχα την χαρα να δω μαζί με το season 3 part 2 συνεχόμενα μιας και οπως ειπαμε η σειρα ακομα δεν με ειχε 100% οποτε δεν ειχα θεμα να περιμένω, με εξέπληξε με απιστευτα θετικό τρόπο. Για αρχη το 1ο μερος εστιασε στο conflict των ανθρώπων (κυρίως σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο) και αρχισε να κανει την ιστορια πιο γκρι στο θεμα "ποιος ειναι ο καλός/σωστος της ιστοριας" το οποιο παντα αγαπω. Ταυτόχρονα εδωσε μερικες πολύ δυνατες απαντήσεις σε ερωτηματα και σε αυτό το σημείο το πως ήταν γραμμένοι οι χαρακτήρες και τα εσωτερικά τους conflicts, εγινε highlight. Εφοσον καταφερα να την δω τοσο ευκολα σε μια μερα, είπα "ε καλε... τι ειναι τωρα 12 επεισοδια ακομα για το part 2... μπορω να τα δω και αυτα σημερα" Δεν ειναι πως μετανιώνω που το είδα τοσο απότομα... αλλα ουαου... δεν ημουν καθολου προετοιμασμένος για οσα εγιναν στο part 2. Δεν σκοπευω να κανω αναφορες στα οσα εγιναν καθώς μπορώ να γραψω ολοκληρο βιβλίο για το κάθε επεισόδιο. Ηταν κατα καποιον τρόπο το τελος της σειρας, αλλα ταυτόχρονα άνοιξε τον δρομο για κατι πολυ πιο ιδιαίτερο/δύσκολο και ηταν απλα τέλειο και πολύ έξυπνα στημένο. Για μενα εδω η σειρα εγινε απλα αριστουργημα και δεν πιστευω οτι υπαρχει καποια ιστορια (οποιασδήποτε μορφής) που θα ξεπεράσει αυτα που ενιωσα οταν ειδα για πρωτη φορα το season 3 part 2. Απο κει και περα με την 4η σεζον συνέχισε το ιδιο δυνατα στο στορι (το ανιμε ελαχιστα πιο αδυναμο στην παρουσιαση της δρασης λογο του cgi) και με το δύστυχο cliffhanger που μας άφησαν, δεν μπορω να περιμενω για το 2o part και το τελος αυτης της μοναδικης ιστοριας που εγινε απ την μια στιγμη στην αλλη ενα μοντερνο αριστουργημα στα ματια μου. Εννοείται πως την προτείνω σε οποιον για καποιον λόγο ετυχε να διαβαζει αυτο το κειμενο, ενω δεν την εχει δει ακομα. (Το ιδιο παει και για το manga, απο το οποιο εχω διαβασει οσα εχουν γινει και anime μεχρι στιγμης)

Λοιπόν, όλοι κάτω - Μέρος πρώτο ονομάζεται το επόμενο άλμπουμ. 1/10 το περιμένουμε.\

Το τεύχος #363 κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας την Παρασκευή 28/05 και φιλοξενεί τις εξής ιστορίες: ΝΤΟΝΑΛΝΤ & ΦΕΘΡΥ ΤΟ ΣΙΤΑΡΙ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ (Α' και Β' μέρος) ΝΤΑΙΖΥ ΝΤΑΚ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΙΝΔΙΑΝΑ ΓΚΟΥΦΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ Η κεντρική ιστορία του τεύχους, προέρχεται από την κλασική σειρά "Π.Α.Π.Ι.". Οι δύο σειρές εκτός Ιταλίας, συνεχίζουν να καλύπτουν μεγάλο μέρος της ύλης του περιοδικού, σε αντίθεση με εκείνη που έχει για πρωταγωνιστή τον Ινδιάνα Γκούφυ, που είναι σύντομη και η οποία έχει αντληθεί από την σειρά "Ινδιάνα Γκούφυ - Περιπέτειες αστραπή". Να αναφέρουμε, επίσης, ότι ανάμεσα στην ιστορία του Ινδιάνα Γκούφυ και του σύμπαντος του Young Donlad Duck, παρεμβάλλεται μία μονοσέλιδη δουλειά, επιλεγμένη από τον "Μαγικό κόσμο του Πασχάλη", με τίτλο "Η τέχνη αποκαλύπτει". Τέλος να πούμε ότι η τελευταία ιστορία του τεύχους, που προέρχεται από την σειρά "Young Donald Duck", είναι κι εκείνη που ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο της. Περισσότερα όταν, με το καλό, διαβαστεί.

Ευτυχώς υπάρχει και το φόρουμ γιατί από το άκυρο εξώφυλλο νόμιζα ότι κάνουμε διάλειμμα από τις αμερικάνικες ιστορίες. Ξεκινάμε λοιπόν με την πρώτη ιστορία για το ξενοδοχείο Τετράφυλλο Τριφύλλι. Δεν είναι μια περιπέτεια καθαρά Γκαστόνε, αλλά έχει τη χημεία των τριών ξαδερφιών των Ντόναλντ, Φέθρυ, Γκαστόνε να μπλέκουν σε περιπέτειες, αλλά αργά ή γρήγορα θα έχουμε και θείο Σκρουτζ και Μουργόλυκους και Λέσχη Εκατομμυριούχων. Κυλάει στρωτά και έχει happy ending για τα ξαδέρφια, από την άλλη πρέπει να αναφέρω ότι το σχέδιο δε με ενθουσίασε ειδικά σε κάποια καρέ. Το Spookyzone μας μεταφέρει ξανά σε χιονισμένα τοπία, αυτή τη φορά όμως δε με ξετρέλανε η ιστορία όσο στα προηγούμενα τεύχη, αλλά φυσικά μου άρεσε σε γενικές γραμμές. Παρ’ όλα αυτά έχει πάρα μα πάρα πολλές αναφορές στη Λάμψη του Steven King, ακόμα και το ξενοδοχείο λέγεται Όβερντακ όπως το Overview Hotel. Γενικότερα όμως είναι μια ιστορία επηρεασμένη από τεχνολογία, χρονομηχανές, φαντάσματα και έχει αρκετή δράση. Η ιστορία των Μίκυ-Μίνι μου άρεσε πάρα πολύ! Αρχικά έχουμε ντεντέκτιβ Μίκυ να προσπαθεί να ξεδιαλύνει τη ληστεία σε ένα μουσείο, τη Μίνι να το παίζει περισπούδαστη δημοσιογράφος τέχνης και κυρίως έχουμε μία κριτική σε αυτό το μεταμοντέρνο σκηνικό που υπάρχει πλέον με τις αφηρημένες-ψευτοψαγμένες δημιουργίες. Πολλά μπόνους ότι οι πίνακες είναι λευκοί και ο καλλιτέχνης λέγεται Ασπροφόντο Μου θύμισε λίγο ΑΜΑΝ και Μαέβιους Παχατουρίδη το όλο σκηνικό. Η μικρή ιστορία της Ντόρις δε μου είπε πολλά. Το Young Donald Duck από την άλλη είχε λιγότερο από το high school πνεύμα του και περισσότερο εξηγούσε τη σχέση του Ντόναλντ με ένα παιχνίδι που μοιάζει με D&D και προσπαθεί να παρασύρει τους φίλους του στο μαγικό του κόσμο. Φυσικά αυτό τον επηρεάζει προφανώς και στις εργασίες του με αστεία αποτελέσματα. Συνολικά λοιπόν όσο έχεις τα αμερικάνικα, διάβαινε θα πω, με έχουν κερδίσει και οι δύο σειρές, αλλά και οι υπόλοιπες επιλογές είναι μια χαρά ωραιότατες.

Η παρουσίαση του κόμικ. Στο 29:40 έχει το βίντεο με τα playmobil.

To Invincible των Robert Kirkman (The Walking Dead, Outcast) και Cory Walker θα γίνει σειρά κινουμένων σχεδίων για λογαριασμό του Amazon Prime. Η υπόθεση του Invincible ακολουθεί τον Mark Grayson, έναν κανονικό μαθητή Λυκείου ο οποίος διαφέρει από τους συνομηλίκους του καθώς ο πατέρας του είναι ο πιο ισχυρός υπερήρωας στον πλανήτη. Από τον πατέρα του o Mark κληρονομεί τις υπερδυνάμεις του. Ο Invincible έκανε την πρώτη του εμφάνιση τον Νοέμβριο του 2002 στο πρώτο τεύχος του Tech Jacket και από τον Ιανουάριο του 2003 απέκτησε την δική του σειρά. περισσοτερα για το κομικ [imdb=tt6741278]

Από τον Ιούνιο του 2006 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis το περιοδικό "Fantasy Heroes" που όπως λέει και το όνομά του σχετίζεται με το χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας. Κάθε τεύχος του φιλοξενεί 2 σειρές comic, άρθρα, νέα παρουσιάσεις και κριτικές σε οτιδήποτε σε οτιδήποτε περιστρέφεται γύρω από τον κόσμο του φανταστικού. Τα πρώτα 21 τεύχη αποτέλεσαν το πεδίο αρκετών πειραματισμών ως προς την μορφή του περιοδικού. Χαρακτηριστική ήταν η μείωση των τίτλων κόμικ από 2 σε 1, και η προσθήκη διηγημάτων και περισσότερων άρθρων, η οποία συνέβη στα τεύχη 16-21, αν και δεν ήταν εντελώς ριγμένα τα κόμικς σε αυτήν τη περίοδο: Κάποιες φορές οι ιστορίες ήταν δύο, απλώς ήταν από μία σειρά. Με το τεύχος 22 δείχνει πως η μορφή της έκδοσης καταστάλαξε, με τα κόμικς να αναλαμβάνουν πάλι τα ηνία, και η υπόλοιπη θεματολογία να είναι απλώς συμπληρωματική ύλη. Facts Tο Fantasy Heroes ήταν να εκδοθεί ένα χρόνο νωρίτερα (2005). Μάλιστα είχε "τρέξει" και σχετική διαφήμηση στο τελευταίο τεύχος του Cine Fan. Ο διαγωνισμός Fantasy Art που προκήρυξε το περιοδικό, ανακοινώθηκε στο τεύχος 17 και έληξε με το τεύχος 22 όπου και δημοσιεύτηκαν τα σχέδια των νικητών και όσων πήραν έπαινο. Μάλιστα δόθηκε και ειδικό βραβείο για δημιουργούς κάτω των 15 ετών. Οι κόμικ σειρές που έχουν παρουσιαστεί στο περιοδικό. 01) Forgotten Realms. R.A SALVATORE Ηomeland (The Dark Elf Trilogy) - Devil's Due 2005 (τεύχη 1-6) 02) The Hedge Night - Dabel Brothers & G.R Martin 2003 (τεύχη 1-6) 03) Forgotten Realms. R.A SALVATORE Exile (The Dark Elf Trilogy) - Devil's Due 2005 (τεύχη 7-12) 04) Dragonlance Chronicles: Dragons Of The Autumn Twilight - Devil's Due 2006 (τεύχη 7-14) 05) Forgotten Realms. R.A SALVATORE Sojourn (The Dark Elf Trilogy) - Devil's Due 2005 (τεύχη 13-17) 06) Dragonlance Chronicles: Dragons Of The Winter Night - Devil's Due 2005 (τεύχη 18-21) 07) Magician Apprentice - Dabel Brothers / Marvel Comics 2006 (τεύχος 22) 08) Anita Blake - Vampire Hunter - Guilty Pleasures - Dabel Brothers / Marvel Comics 2006 (τεύχη 22-27) 09) The Crystal Shard - Devil's Due 2007 (τεύχος 28) 10) Orson Scott Card's Red Prophet: The Tales Of Alvin Maker - Dabel Brothers / Marvel Comics 2006-7 (τεύχη 28-33) Διηγήματα που έχουν παρουσιαστεί στο περιοδικό. α) Το απίστευτο κόλπο του Τζερολντο - Raymond Feist (τεύχος 16) β) Η αποστολή του Γεώργιου - Roger Zelazny (τεύχος 16) γ) Ο Πυρφόρος - Lois Tilton (τεύχος 17) Για την λίστα κυκλοφορίας της σειράς δείτε εδώ Τέλος, στις 31/1/2007, ξεκίνησαν να βγαίνουν και οι τόμοι. Ο καθένας περιείχε 2 τεύχη εκτός από τον 10ο που περιείχε 3: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τον GreekComicFan και για τα εξώφυλλα των τόμων τον ftsgr, GreekComicFan & toubas.

31/12/192. Ο διοικητής της Πραιτωριανής φρουράς με μερικούς ακόμα δολοφονούν τον αυτοκράτορα Κόμμοδο. Στο θρόνο ανεβαίνει ο Περτίνακας. 86 μέρες μετά οι Πραιτωριανοί δολοφονούν τον Πετρίνακα. Στο στρατόπεδό τους σπεύδουν οι Σπουλπικιανός και Δίδιος Ιουλιανός, οι οποίοι τους τάζουν λεφτά για να ανακηρύξουν έναν από αυτούς αυτοκράτορα. Κερδίζει την δημοπρασία ο Δίδιος Ιουλιανός. The man with a plan. And a second plan. And a third. Ο διοικητής των λεγεώνων στην Παννονία (Γιουγκοσλαβία-Αυστρία-Ουγγαρία) Σεπτίμιος Σεβήρος, διαφωνεί με την επιλογή και ξεκινάει με τις λεγεώνες του για να εκθρονίσει τον Δίδιο Ιουλιανό. Ο Δίδιος Ιουλιανός όμως έχει σχέδιο για την αντιμετώπισή του. Έχει και Plan B. Plan 1. Στέλνει έναν για να αντικαταστήσει τον Σεβήρο στη διοίκηση. Δεν το κατορθώνει. Plan 2. Ανακηρύσσει τον Σεβήρο εγκληματία. Δεν τον συλλαμβάνει κανείς. Plan 3. Στέλνει να δολοφονήσουν τον Σεβήρο. Αποτυγχάνουν. Plan 4. Στέλνει κόσμο να δυσφημίσει τον Σεβήρο στις λεγεώνες του. Τζίφος. Plan 5. Αποφασίζει να πολεμήσει. Έχει όμως απλά κάτι μονομάχους και την Πραιτωριανή φρουρά, η οποία δεν συγκρίνεται με τις έμπειρες λεγεώνες του Δούναβη. Plan 6. Στέλνει κόσμο για να διαπραγματευθεί. Οι διαπραγματευτές του όμως αλλάζουν στρατόπεδο όταν φτάνουν στον Σεβήρο. Plan 7. Αποφασίζει να εκπαιδεύσει τους ελέφαντες του Κολοσσιαίου για να πολεμήσουν τον Σεβήρο. Δεν. Plan 8. Στέλνει τις Εστιάδες Παρθένες, από τις πλέον σεβαστές ιέρειες, για να τον μεταπείσουν. Ούτε. Plan 9. Αφού διατάσσει τη δολοφονία των συγκλητικών που έχουν λιώσει στο γέλιο μαζί του, παζαρεύει με τον Σεβήρο. Μισή αυτοκρατορία εγώ, μισή εσύ. Μπα. Plan 10. Βάζει να καταραστούν τον Σεβήρο. Plan 11. Να κρυφτεί από τον Σεβήρο. Ξεκίνησε να οχυρώνει το παλάτι. Δεν. Τον καθάρισαν. Τη χιουμοριστική αυτή ανάλυση την άκουσα στο podcast Totalus Rankium, επεισόδιο 88, S1 Round II

Τέλη Δεκαετίας 80 υποθέτω και εγώ (λόγω ότι απο πίσω διαφημίζει τον Φαντομά , έκδοση της ίδιας εκδοτικής..), κυκλοφόρησε απο την Graf- Enter Hellas E.E το τεύχος αυτό (ΚΗΓΚΑΝ, ΤΕΥΧΟΣ 1, ΔΡΧ 100)... Ωραίος χρωματισμός στο εξώφυλλο, ενώ μέσα είναι μονόχρωμο ... Το θέμα τώρα με αυτό είναι ότι περιέχει μέσα μόνο μια ιστορία, Ο Σκληρός Διαστημάνθρωπος, που δεν είναι άλλη από αυτή που περιέχετε μέσα στο Χρυσό Αγόρι Νο 2 , με άλλη ονομασία ... Ναί σωστά καταλάβατε, Το Ταξίδι Θανάτου αλλάζει όνομα και γίνετε Ο Σκληρός Διαστημάνθρωπος... και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουνε κόψει και μία σελίδα (αφαιρέσαν την προτελευταία σελίδα απο την ιστορία που περιέχετε στο Χρυσό Αγόρι .... ) , με αποτέλεσμα να τελειώνει το ένα με 64 σελίδες ιστορίας και αυτό με 63 σελίδες ιστορίας... Το νόημα και η πλοκή της ιστορίας δεν αλλάζει ούτε σε μπερδεύει με αυτήν την αφαίρεση... (αυτό θα σκέφτηκαν και αυτοί και θεωρόντας την περιττή θα την έβγαλαν )... Και δύο εσωτερικές σελίδες (κοιτάξτε τις cult πινελιές στην δεύτερη σελίδα)....

Σύνοψη βιβλίων: Βιβλίο 1: Νέος Κίνδυνος Μία νέα εποχή δράσης ξεκινά για τους Εκδικητές! Μία νέα ομάδα σχηματίζεται για να αντιμετωπίσει μια τεράστια απειλή, που είναι πιο περίεργη και αλλόκοτη από οποιαδήποτε έχουν συναντήσει ποτέ οι υπερήρωες! Ο Νέος Κίνδυνος είναι η τέλεια ευκαιρία για μικρότερους αναγνώστες αλλά και για φαν κάθε ηλικίας να ζήσουν τις συναρπαστικές περιπέτειες των Εκδικητών για πρώτη φορά! Από το σεναριογράφο Matthew K. Manning και τον εικονογράφο Jon Sommariva. Βιβλίο 2: Μαγική Απειλή Νέες, απίθανες περιπέτειες περιμένουν τους Εκδικητές! Η μαγεία και η δράση συνδυάζονται σε αυτή τη νέα, απίθανη περιπέτεια των Πιο Ισχυρών Ηρώων της Γης! Οι Θορ, Κάπτεν Μάρβελ και Δρ. Στρέιντζ εξαφανίστηκαν! Οι υπόλοιποι Εκδικητές θα βρεθούν απέναντι σε αμείλικτους αντιπάλους. Θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τους συνεργάτες τους, πριν να είναι πολύ αργά; Από το σεναριογράφο Matthew K. Manning και τον εικονογράφο Jon Sommariva. Σχολιασμός: Βιβλίο 1: Νέος Κίνδυνος Πρόκειται για τη συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Marvel Action Avengers #1-3 που ξεκίνησε να κυκλοφορεί αρχικά το 2018 στην Αμερική. Η σειρά απευθύνεται σε νεαρές ηλικίες, οπότε δεν έχει άμεση σχέση με τις βασικές ιστορίες των Εκδικητών. Η ομάδα είναι ήδη σχηματισμένη, οπότε δεν μας κουράζει με τις προελεύσεις των μελών της, αλλά έχουμε κάποιες μικρές πληροφορίες στην ιστορία που ίσως βοηθήσουν τον νέο αναγνώστη να μπει σε ένα πλαίσιο. Το σενάριο όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά μην ξεχνάμε και τις ηλικίες που εστιάζει. Για αυτή την ομάδα σίγουρα θα τους αρέσει μιας και έχει και αρκετή δράση! Το σχέδιο μου φάνηκε λίγο παράξενο αρχικά (σαν καρτουνίστικο) αλλά στην πορεία μου άρεσε. Στα έξτρα της έκδοσης είναι κάποια εναλλακτικά εξώφυλλα. Επίσης, στη τελευταία σελίδα βλέπουμε και ότι η έκδοση θα συνεχιστεί στο δεύτερο συγκεντρωτικό βιβλίο με τίτλο "Μαγική Απειλή" -κάτι ιδιαίτερα θετικό όταν ολοκληρώνονται γενικά οι εκδοτικές προσπάθειες. Μια όμορφη έκδοση από τις εκδόσεις Anubis, στα γνωστά ποιοτικά της στάνταρ! Βιβλίο 2: Μαγική Απειλή Πρόκειται για τη συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Marvel Action Avengers #4-6. Λίγο καιρό μόλις μετά την κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου, η Anubis κυκλοφόρησε και την δεύτερη ιστορία της σειράς -όπως μας είχε υποσχεθεί και στο τέλος του πρώτου βιβλίου. Η ιστορία και ο σχεδιασμός κυμαίνεται στα ίδια πλαίσια με το πρώτο βιβλίο. Καλή για τους νέους αναγνώστες και για τους παλιότερους πιο πολύ αν κάνουν συλλογή και στηρίζουν τις ελληνικές εκδόσεις της Marvel. Άγνωστο αν θα εκδοθούν και οι υπόλοιπες δύο ιστορίες, μιας και δεν έχει σχετική διαφήμιση στο τέλος του βιβλίου, όπως είχε στο πρώτο.

Τη Δευτέρα 31/5 θα κυκλοφορήσει το νέο μου βιβλίο: 1922: το τέλος ενός ονείρου από τις εκδόσεις Ίκαρος Στην ιστοσελίδα μπορείτε να διαβάσετε και το πρώτο 16σέλιδο. https://ikarosbooks.gr/980-1922.html?fbclid=IwAR25Yz1ODU6O7t5LhYaItzjivbE-BWOb52V8OX7-_mSbyl-xwxJSQqV10Fw

Το τεύχος του Ion είναι στην λέσχη

Εγώ πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι δεν ξέρουν ποιο τεύχος θα μπει αλλά θα μπει κάποιο. Τέλος πάντων θα πάρω έτσι κι αλλιώς την εφημερίδα που έχει το Αιγαίο και θα δω.

Προσωπικά το βρήκα στην Πολιτεία. Αλλά και στο Skroutz να το ψάξεις, έχει αρκετές επιλογές.

Και από που μπορούμε να το αγοράσουμε ?

Πάντως, σίγουρα η έκδοση του νέου τεύχους, ανακίνησε το ενδιαφέρον για Μπλέικ και Μορτιμερ. Από εκεί που τα περισσότερα πλην των 3-4 πρώτων τευχών ήταν διαθέσιμα, κοιτούσα χθες στο Comic Strip και δεν έχει μείνει σχεδόν κανενα διαθέσιμο για παραγγελία. (υπάρχουν βέβαια κάποια στην Πρωτοπορία ως "περιορισμένη διαθεσιμότητα" και σίγουρα αν ψάξεις από δω κι από εκεί θα βρεις κάποια και σε άλλα μαγαζιά, αλλά το Comic Strip που ειδικεύεται σ αυτά, είναι μια καλή ένδειξη για την αγορά πιστεύω) Το νέο τεύχος δεν το πήρα ακόμα, περιμένω μπας και βγάλει μεσα στον μήνα η Οξύ κάποια κόμικς που έχει ανακοινώσει, για να τα παραγγείλω όλα μαζί.

Μόλις παρέλαβα και εγώ! Συμφωνώ με τους παραπάνω και επαυξάνω. Ωραία έκδοση με γυαλιστερό χαρτί και μεγάλο μέγεθος. Άργησαν αλλά ήρθαν σπέσιαλ τα 30 αργύρια.

"NON-STOP COMICS"??? "NON-STOP COMICS"???????? Προτίμησαν αυτό, από το "PHOENIX", και το "ΚΕΡΒΕΡΟΣ" που τους έστειλα; Αναμένουμε με αγωνία και λαχτάρα!

Γενικά είμαι επιφυλακτικός με τα ελληνικά κόμικς και μόλις πρόσφατα πήρα το 1ο μου (το Berlin). Για το 1800 διάβασα καλά σχόλια κι έτσι πήρα το 1ο τεύχος για δοκιμή. Το έχει η Πρωτοπορία με 40% έκπτωση, όπως και το 2ο. Απ΄το 3ο και μετά έχουν μόνο 10%. Μ΄άρεσε το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η ιστορία. Δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο για την πολύ ενδιαφέρουσα περίοδο που προηγήθηκε της ελληνικής επανάστασης. Μ΄άρεσε επίσης που εκτός από μυθοπλασία, υπάρχουν και πραγματικά στοιχεία και γεγονότα, κάνοντας διδακτική την ανάγνωση. Έμαθα αρκετά πράματα που δεν ήξερα, πχ ότι ο Νικοτσάρας ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ότι ο Αλή Πασάς ήταν Αλβανός, ότι ο Ανδρούτσος ήταν υπό την υπηρεσία του Αλή Πασά κτλ. Σεναριακά έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Όντως παραπέμπει σε "ελληνικό western". Η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα, αν και ένιωσα ότι δεν προχώρησε πολύ. Το δικαιολογώ όμως. Ήταν το 1ο τεύχος, οπότε έπρεπε να γίνει μια παρουσίαση των χαρακτήρων. Μ΄έψησε πάντως να μάθω τη συνέχεια Σχεδιαστικά έμεινα επίσης ικανοποιημένος. Το σχέδιο είναι όμορφο στο μάτι κι έχει ζωηρά χρώματα. Σίγουρα δεν το λες τέλειο, υπάρχουν κάποιες ανομοιομορφίες (πχ κάποια καρέ έχουν πολύ λεπτομέρεια, κάποια λιγότερη) αλλά γενικά δεν έχω τρελές απαιτήσεις απ΄το σχέδιο. Θέλω απλά να εξυπηρετεί το σκοπό του. Κι εδώ το κάνει και με το παραπάνω. Μου άρεσε επίσης το φορμάτ της έκδοσης. Μου θύμησε γαλλοβελγικό, ίσως λόγω μεγέθους, σχεδίου και αριθμού σελίδων. Αν δηλαδή μου το πλάσαρε κάποιος για μεταφρασμένο BD, θα το πίστευα. Στο "Πατέρας" θα βάλω ένα τίμιο 7.5/10 Θέλω να πιστεύω στα επόμενα τεύχη θ΄ανέβει η βαθμολογία

@tik Το εξώφυλλο/οπισθόφυλλο της σκληρόδετης έκδοσης (που αναφέρεις ως ARSE LONGA), είναι κάποιο από αυτά που υπάρχουν στην παρουσίαση? Θα μπορούσες να τα σκανάρεις? Τα εξώφυλλα που είναι καταχωρημένα στην παρουσίαση ως Β' και Γ' εκδόσεις, μου φαίνεται ότι είναι, αντίστοιχα, η πρώτη επανέκδοση (μαλακό εξώφυλλο, ARS LONGA/ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, 1995, με ασπριδερό οπισθόφυλλο που αναγράφει τα στοιχεία του Βιβλιοπωλείου Παρά Πέντε) και η επανέκδοση της πρώτης επανέκδοσης (μαλακό εξώφυλλο και, μάλλον, ίδια εσωτερικά στοιχεία με την έκδοση του 1995, αλλά διαφορετικό οπισθόφυλλο σε γαλαζωπό χρώμα που δεν έχει στοιχεία για το Βιβλιοπωλείο Παρά Πέντε, πιθανόν τυπωμένη το 2008). Συμφωνείς? Θα μπορούσες να βγάλεις μια φωτογραφία/σκανάρισμα της εσωτερικής σελίδας με τα στοιχεία της έκδοσης του 1995 (2η έκδοση που αναφέρεις), ώστε να τα συγκρίνουμε με τα αντίστοιχα στοιχεία της γαλαζωπής επανέκδοσης με το μαλακό εξώφυλλο? Σημείωση: Στην γαλαζωπή επανέκδοση μαλακού εξώφυλλου (μάλλον Γ' Έκδοση), την οποία από τα γραφόμενα σου αντιλαμβάνομαι ότι δεν την είχες όταν έκανες τη σύγκριση των χρωμάτων του χάρτη, ο χάρτης είναι κιτρινο-πορτοκαλής. @JPapados Μήπως μπορείς να σκανάρεις ή να φωτογραφίσεις τη δική σου σκληρόδετη έκδοση, ώστε να τη συγκρίνουμε με τα όσα έχουμε?

Τιμή: 100 ΔΡΧ. Το πρώτο (και τελευταίο) τεύχος του περιοδικού ΡΟΚΟΝ με τίτλο: Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΒΥΘΩΝ κυκλοφόρησε συγχρόνως με τα κόμικ ΚΗΓΚΑΝ-Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑΝΘΡΩΠΟΣ: εδώ και ΦΑΝΤΟΜΑΣ-ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ: εδώ της ίδιας εκδοτικής. Πρόκειται για μια μικρή ιστορία οκτώ σελίδων με ήρωα έναν υδατάνθρωπο. Στο περιοδικό υπάρχει επίσης και άλλη μία μικρή ιστορία έξι σελίδων ποδοσφαιρικού περιεχομένου με τίτλο: Ο ΚΑΝΟΝΙΕΡΗΣ. Το σκίτσο είναι ασπρόμαυρο με κάποιους ερασιτεχνικούς χρωματισμούς. Έκδοση χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. vaios/29-3-2009

Τόμος 38: The Ultimates – Υπεράνθρωποι Τόμος 43: The Ultimates – Εθνική Ασφάλεια Είχε ζητήσει ο φίλος @Manitou μια κριτική, αλλά δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων δε βγήκε όσο έγκαιρα θα ήθελα. Ωστόσο πρέπει να πω ότι το The Ultimates 2 της ίδιας δημιουργικής ομάδας είναι στα πλάνα μου, οπότε θα του αφιερώσω εκείνο, ελπίζοντας να του αρέσει. Τους συγκεκριμένους τόμους τους είχα διαβάσει παλιότερα από την Anubis, αλλά θυμόμουν ότι γενικά μου άρεσαν πολύ, αλλά δε θυμόμουν πολλές λεπτομέρειες. Η σύγχρονη εκδοχή των Avengers Πολλοί που θα έρθουν σε επαφή με αυτό το κόμικ δεν έχουν έρθει σε επαφή με τους Avengers, ωστόσο αυτό που ένιωσα εγώ σε τεράστιο βαθμό είναι ότι όλο αυτό είναι μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή τους. Σε τεράστιο βαθμό θα συνειδητοποιήσει κάποιος έστω και μερικώς εξοικειωμένος με το MCU ότι αυτή η ομάδα δε φτιάχτηκε ως μία κόπια των Avengers ή Avengers με άλλα designs. Προφανώς υπάρχουν αλλαγές σε σύγκριση με το main universe, αλλά θα παρατηρήσει κανείς ότι μιλάμε για μία φρέσκια εκδοχή των Avengers με ένα ρόστερ που έχει μικρές διαφοροποιήσεις από όσα ρόστερ υπήρχαν τότε και από την άλλη αυτό το ρόστερ ενέπνευσε τις ταινίες του MCU πολύ μα πολύ περισσότερο σε σχέση με κλασικά κόμικ του main universe. Εκτός του Samuel L. Jackson στον οποίο βασίστηκε προφανώς ο Nick Fury (και αργότερα τον ενσάρκωσε) έχουμε τους πράκτορες Black Widow-Hawkeye, τον αντισυμβατικό θεό Thor που δε θέλει να μπει στην ομάδα, τους κλασικούς Iron Man και Cap που έχουν διαφορές μόνο στις στολές, αλλά και τον Banner που δε θέλει να ξαναγίνει Hulk. Όλα αυτά είναι στοιχεία στα οποία βασίστηκε λίγο ή πολύ ο Whedon στο πρώτο Avengers. Ακόμα και οι κακοί μας είναι, σε μια διαφορετική μορφή, οι Chitauri που παρουσιάζουν και στοιχεία από άλλους κακούς όπως οι Skrulls. Εκτός αυτού μιλάμε για κόμικ που βασίζεται πολύ στην επικαιρότητα και τα πρόσωπα της εποχής, γι’ αυτό αναφέρονται γνωστοί ηθοποιοί ή εμφανίζονται κιόλας (με πλάτη ή χωρίς να φαίνεται πρόσωπο ελλείψει άδειας), ενώ ο Πρόεδρος της Αμερικής είναι ξεκάθαρα ο τότε Πρόεδρος Bush. Διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία για το σενάριο συν λεπτομέρειες Εκτός των παραπάνω ο Millar εμφανίζει και τους Ant Man και Wasp στις εκδοχές των Hank Pym και Janet με διαφορετικό προσανατολισμό σε σχέση με το main universe. Επίσης ο Millar δε γράφει με τη λογική μιας μεγάλης σειράς όπου αυτά είναι τα πρώτα δύο Volumes με ξεχωριστές ιστορίες που έχουν χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους και ύστερα ξεκινάει το τρίτο. Εδώ έχουμε λογική ενιαίας ιστορίας με αρχή, μέση και τέλος. Έτσι φροντίζει στα πρώτα έξι τεύχη να μας δείξει κυρίως το origin της ομάδας και το σχηματισμό της και να κρατήσει για το δεύτερο τον main κακό. Αναπτύσσει διεξοδικά τις σχέσεις του και εξελίσσει τους χαρακτήρες ακόμα και εντός λίγων τευχών. Ο απόμακρος Thor γίνεται φίλος με τους Cap, Iron Man, ο Banner χάνει τη λογική του, ο Hank Pym ζηλεύει την Janet και γενικότερα βλέπουμε πολύ ωραίες δυναμικές αποτυπωμένες στο χαρτί. Υπάρχει το βρετανικό χιούμορ του Millar, αλλά ταυτόχρονα πιάνει και σοβαρά θέματα όπως ο πόλεμος, η καταστροφή και η ενδοοικογενειακή βία δείχνοντας ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από το ντάπα ντούπα. Εδώ θα αναφερθώ και σε ένα εξτραδάκι που δεν υπάρχει στους τόμους, αλλά στην έκδοση της Anubis. Οι δύο δημιουργοί έχουν έναν εξαιρετικό σχολιασμό ανά τεύχος που καθόμουν και τον διάβαζα παράλληλα. Και οι δύο έχουν ωραίο βρετανικό χιούμορ και ωραία χημεία και μιλούν για τη διαδικασία δημιουργίας του κόμικ. Αξίζει να δείτε πολλές λεπτομέρειες τις οποίες συζητάνε όπως αγαπημένο τους τεύχος, που λύγισαν, που χρειάστηκε να ζητήσουν περισσότερες σελίδες. Εκεί επίσης μας λένε ότι υπάρχει ένα καρέ με τον Spider-Man και ένα με τους Superman, Lois Lane και Jimmy Olsen. Ναι, καλά διαβάσατε! Ψάξτε τα κι εσείς! Επίσης αναφέρουν πως η Red Lion Pub που τα πίνει ο Hank υπάρχει όντως στη Βοστώνη, αλλά λίγοι ξέρουν πως υπάρχει και στην Αθήνα τέτοια pub με το ίδιο σήμα. Είναι ανάμεσα στο Παγκράτι και τα Ιλίσια πίσω από το Hilton, έχω μεγαλώσει εκεί κοντά και έχω πιει ουκ ολίγα pints εκεί, οπότε τώρα που διάβαζα το κόμικ τη θυμήθηκα. Το κινηματογραφικό σχέδιο του Hitch Όσο δε με τρελαίνει ο Bryan Hitch σαν σεναριογράφος, άλλο τόσο με εξιτάρει σαν σχεδιαστής. Βέβαια βαρέθηκα να διαβάζω για κινηματογραφικό σχέδιο σε όλα τα αφιερώματα, αλλά τι να κάνουμε ισχύει 100% και το αναπαράγω και εγώ. Ο Hitch δίνει ρέστα και ο Millar τον παραδέχεται ουκ ολίγες φορές στο σχολιασμό τους. Εντυπωσιακά πρόσωπα, τρομερή εκφραστικότητα, μεγάλη φαντασία, αρκετή έρευνα για ιστορικές απεικονίσεις, τεράστιες εικόνες καταστροφής και κυρίως μεγάλα δισέλιδα πάνελ με πανοραμικά πλάνα που απεικονίζουν μάχες ή επικείμενες συγκρούσεις. Το σχέδιο δεν είναι απλώς καλό. Είναι Α-Π-Ο-Λ-Α-Υ-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο, σύγχρονο με πλούσια χρώματα και όμορφο μελάνωμα. Έχει όντως μια κινηματογραφική άποψη και φαίνεται πως προφανώς κι αυτό επηρέασε το MCU οπτικά. Παρ' ότι είναι κόμικ του 2002, στέκεται και σήμερα πολύ καλά. Για ποιους προτείνεται και 1-2 μικρά αρνητικά της έκδοσης Ένα παράπονο από τη Hachette είναι ότι ο δεύτερος τόμος αν και 7 τευχών δεν είχε έξτρα αφιέρωμα. Ίσως να έπρεπε να σπάσει το αντίστοιχο του πρώτου τόμου ή να είχαν βάλει τον σχολιασμό των δημιουργών. Ένα παράπονο από την επιμέλεια είναι ότι χρησιμοποιήθηκε και η παλιά μετάφραση και όπως και στην Anubis έτσι και εδώ κάποιες φράσεις στα γερμανικά έμειναν αμετάφραστες. Εγώ δεν είχα πρόβλημα, γιατί έχω πάει σε ελληνογερμανικό σχολείο και μιλάω γερμανικά, άλλοι όμως δε θα ξέρουν τι λένε οι εχθροί του Cap σε εκείνες τις στιγμές. Από εκεί και μετά σε όποιον αρέσουν οι Avengers και τα μεγάλα πανοραμικά πλάνα με μάχες, αλλά με ανάπτυξη χαρακτήρων, ας το πάρει. Πρόκειται για μια πολύ ωραία ιστορία με τρομερό σχέδιο και θέλω πολύ κάποια στιγμή να διαβάσω και το δεύτερο Ultimates.

Γενικά ο Καμπανάς μέσα από τα 589 τεύχη σπάιντερμαν που έβγαλε μας γνώρισε άπειρες ιστορίες. Η μετάφραση μπορεί να μην ήταν και η καλύτερη αλλά τη δουλειά της την έκανε. Τις περισσότερες φορές μάλιστα ήταν μια χαρά. Απλά επειδή έβγαζαν ένα τεύχος κάθε εβδομάδα κάποιες φορές η βιασύνη τους στοίχιζε. Από τη μνήμη μου θυμάμαι μόνο μια περίοδο στο έγχρωμο σπάιντερμαν που έβγαινε προς το τέλος, όπου επειδή έφυγε ο μεταφραστής και έκαναν ένα-δυο μήνες να προσλάβουν άλλο, που βγήκαν 5-6 τεύχη με απολύτως απαίσια μετάφραση, γιατί χωρίς να έχουν μεταφραστή άνοιγαν το λεξικό και έγραφαν τα λίγα που καταλάβαιναν για να γεμίσουν τα μπαλονάκια! Κατά τα άλλα, κάποιοι από εμάς τις στιγμές μαγείας που νοιώσαμε στα ασπρόμαυρα και πορτοκαλόχρωμα καρέ του Καμπανά, δεν νομίζω ότι θα τις ξαναβρούμε ποτέ στα μοντέρνα state-of-the-art χρωματισμένα τεύχη...

Για την ακρίβεια το KORVAC SAGA θα το βρείτε στα ακόλουθα τεύχη του Σπάιντερμαν του Καμπανά: Avengers #167 = Σπάιντερμαν #390 Avengers #168 = Σπάιντερμαν #391 Avengers #170 = Σπάιντερμαν #397 Avengers #171 = Σπάιντερμαν #398 Avengers #172 = Σπάιντερμαν #399 Avengers #173 = Σπάιντερμαν #400 Avengers #174 = Σπάιντερμαν #401 Avengers #175 = Σπάιντερμαν #403 Avengers #176 = Σπάιντερμαν #404 Avengers #177 = Σπάιντερμαν #405 Υπάρχουν όλα ψηφιοποιημένα στο θέμα Σπάιντερμαν Καμπανά που βρίσκεται στο τμήμα "Εξωτερικές Πηγές" του φόρουμ μας.

Αφού δεν έχει ξανά εκδοθεί στα ελληνικά είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι

To τεύχος 45 κυκλοφόρησε και ανέβηκαν στη βάση το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο. Παράκληση: διαπίστωσα ότι το οπισθόφυλλο μου έχει μια μικρή χαρακιά, ενώ το είχα τσεκάρει, ίσως προκλήθηκε από την κυρία στο ταμείο που προσφέρθηκε να κόψει τη ζελατίνα. Αν θέλει κάποιος να ξανασκανάρει μόνο αυτό για να ανέβει ατόφιο στη βάση έχει καλώς, προσωρινά ανέβασα το δικό μου. Αυτή η ιστορία να ξέρετε έχει τρελό background reading, η σελίδα με την ιστορία έως τώρα είναι αρκετά μεγάλη, κυρίως γιατί το The Thanos Imperative αποτελεί ουσιαστικά το κλείσιμο ενός μεγάλου stοryline που ξεκίνησε με το πολύ γνωστό Annihilation και κυρίως το War of Kings, καθώς και το Realm of Kings. Είδα πιο πάνω ότι έγινε συζήτηση γύρω από την ιστορία, αρκετοί μου έχουν στείλει και μήνυμα να συνεχίσουμε το preview ιστοριών όπως το κάναμε και όταν αποκαλύπταμε τόμους, οπότε ίσως γίνει κάτι, ίσως και όχι. Πάντως αυτός ο τόμος θέλει ψάξιμο για ό,τι έχει συμβεί στη μέχρι τώρα ιστορία, δεν ξέρω αν θα τον πρότεινα σε όλους Επόμενος τόμος όπως γνωρίζουμε θα είναι της Spider-Gwen και τον περιμένω πως και πως γιατί ήθελα να το ψιλοπιάσω αυτό το κόμικ και όλο το άφηνα.

~ Τόμος 42 ~ Wolverine ~ Η Αρχή ~ Εξαιρετικός τόμος με το σχέδιο να ταιριάζει πλήρως στην εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Η εξέλιξη του παιδιού που αργότερα θα γίνει ένας ατρόμητος ήρωας είναι θεαματική και συναρπαστική! Όταν το είχα πρωτοδιαβάσει στα αγγλικά δεν έπεσα μέσα στο ποιο από τα 2 παιδιά είναι ο πρωταγωνιστής, αλλά δε βαριέσαι! Το απόλαυσα και πραγματικά είναι από τους πολύ καλούς τόμους της συλλογής.

Κοίτα να δεις που έχασα το βραβείο του χιλιοστού πελάτη ποσταρίσματος για λίγο! Όπως την πατάει ο Ντόναλντ από τον Γκαστόνε!

Έχουμε φτάσει στους 44 τόμους (16 ακόμα για να ολοκληρωθεί η πρώτη 60άδα) και αυτή είναι η 1000στή απάντηση σε αυτό το θέμα.

Μετά από την ανάγνωση του 39ου τόμου της συλλογής Marvel, που αναφέρεται στην "Απώλεια" που βιώνει ο Άνθρωπος - Αράχνη, ας πω κι εγώ την γνώμη μου. Ακόμα ένας τόμος της συλλογής αναφέρεται σε έναν μεγάλο πρωταγωνιστή του Οίκου των Ιδεών, αλλά και της Ένατης Τέχνης γενικότερα. Ο λόγος για τον Spider-Man, ο οποίος εδώ θα μας μιλήσει για μία μεγάλη απώλεια και τον τρόπο που διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Ο (πρωτότυπος) τίτλος σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι τυχαίος, καθώς σχετίζεται με την κατάθλιψη. Μην με ρωτάτε πώς και γιατί. Δεν είμαι ειδικός. Ο Jeph Loeb, ανάμεσα στα αξιόλογα σενάρια που μας έχει χαρίσει, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να μας μιλήσει για την προσωπική ζωή του Peter Parker και ιδιαίτερα για την σχέση του με δύο γυναίκες που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ζωή του. Πιο συγκεκριμένα το ενδιαφέρον θα στραφεί στην Gwen Stacy, η οποία τόσο άδικα έφυγε από το προσκήνιο. Το σενάριο, λοιπόν, είναι ένα πρωτότυπο σύνολο από συγγραφικές τεχνικές σκηνοθεσίας, στο οποίο αυτό που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη είναι ο τρόπος που κυλάει η υπόθεση, μέσω της αφήγησης από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Εδώ, ο Parker θα ηχογραφήσει μερικές στιγμές της ζωής του, συνδεδεμένες με την γνωριμία του με την Gwen, σαν να θέλει να εκφραστεί εντελώς εξομολογητικά και να πει στην εκλιπούσα φίλη του όσα δεν πρόλαβε να της πει. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε (και) με ένα “ασυνήθιστο” origin του χαρακτήρα, το οποίο (όπως μας εξηγεί κι ο ίδιος ο συγγραφέας) δεν ξεκινάει από την πρώτη στιγμή, αλλά από εκεί που ο Parker μαθαίνει τις δυνάμεις του κι αρχίζει να μεταμορφώνεται από ένας βιβλιοφάγος φοιτητής, σε έναν ενήλικο, χιουμορίστα έφηβο, με διπλή ζωή και με αίσθηση του κινδύνου και του καθήκοντος. Η ιστορία ξεκινάει, λοιπόν, με μία συγκινητική σκηνή, για να συνεχίσει με το να εισάγει σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο κι από έναν σπουδαίο villain που έχει μονομαχήσει με τον “Αραχνάκια”. Έτσι ο συγγραφέας θέλει, με αυτόν τον τρόπο, να εκτονώσει κάπως το συγκινησιακό φορτίο και να αποφύγει να κάνει πολύ μελό την δημιουργία του. Γιατί όπως και να το κάνουμε, καλός ο Spider-Man, αλλά τον θέλουμε στην μάχη. Παράλληλα, όμως, (κι ενώ συνεχίζεται η αφήγηση - μαγνητοφώνηση) βλέπουμε και τις σχέσεις που αναπτύσσονται στην γνωστή μας παρέα, καθώς και την αποδοχή της οποίας τυγχάνει ο πρωταγωνιστής από τα υπόλοιπα μέλη. Προσωπικά θεωρώ μεγάλο το ρίσκο που πήρε ο Loeb, εισάγοντας τόσα πολλά στοιχεία μέσα σε έξι μόνο κεφάλαια, αλλά νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Ήθελε μαεστρία να επιτευχθεί ένα σενάριο, που να έχει συναίσθημα, συγκίνηση, διαχείριση κοινωνικών σχέσεων, αλλά και την κλασική δράση κι ένταση. Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι με κάλυψε από όλες τις απόψεις. Το μοναδικό, ίσως, παράπονο που θα μπορούσα να εκφράσω είναι ότι (κι εδώ) ένιωσα ότι, ενώ τα κεφάλαια είχαν σχέση μεταξύ τους και πήγαιναν την υπόθεση ένα βήμα παραπέρα κάθε φορά, η είσοδος στο παιχνίδι των διαφόρων κακών, που πρωταγωνιστούσαν σε μάχες που είχαν δώσει με τον Spider-Man παλαιότερα, έμοιαζε κάπως ασύνδετη από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Μου γεννήθηκε η πεποίθηση λοιπόν, ότι αυτή η εισαγωγή έγινε απότομα και με όχι και τόσο μεγάλη φροντίδα. Εννοείται, πάντως, ότι κι αυτοί συμβάλλουν στο origin του χαρακτήρα και δεν θα έπρεπε να λείπουν και ίσως αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήσής τους να μην ήταν τόσο άσχημος τελικά, μιας και μιλάμε για αφήγηση γεγονότων, χωρίς κάποια σφιχτή χρονολογική σειρά. Με αυτή την κίνηση ο συγγραφέας θέλει να τονίσει το πόσο έντονο ήταν το αίσθημα του καθήκοντος για τον πρωταγωνιστή, που θυσίαζε πολλές όμορφες κι ανεκτίμητες στιγμές από την προσωπική του ζωή. Το φινάλε, μας επαναφέρει στην πραγματικότητα, την οποία βιώνει ο Parker κι επιστρέφει η συγκίνηση που νιώσαμε στην αρχή. Τελικά, εκ του αποτελέσματος, καταλαβαίνουμε ότι ο συγκεκριμένος ήρωας έχει “ταλαιπωρηθεί” αρκετά από τους εκάστοτε συγγραφείς που έχουν αναλάβει την εξιστόρηση του “βίου” του κι ας θέλει να περνάει το ανέμελο και κωμικό στυλ του, με το οποίο μας συστήθηκε. Θέλοντας να πούμε δύο λόγια και για το cast της ιστορίας, έχουμε να κάνουμε με έναν σημαντικό αριθμό χαρακτήρων που είχαν θέση στην ζωή, αλλά και στην καρδιά του φίλου μας. Μιας και είμαι άσχετος με τα υπερηρωικά κόμικς, εκτίμησα το γεγονός ότι μου δόθηκαν πληροφορίες σχετικά με την Gwen Stacy και τον τρόπο που εκείνη λειτούργησε στην σειρά, αλλά και για την Mary Jane Watson, την οποία δεν την είχα για τόσο…αλέγκρα! Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει κι ο χαρακτήρας του Flash, ο οποίος δηλώνει, κάποια στιγμή, ότι κατετάγει στον Στρατό, με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την μετέπειτα ζωή του, αλλά και του Harry Osborn, ο οποίος εδώ φαίνεται ήπιων τόνων, σε σχέση με τις ταινίες. Ακόμα και οι κακοί δείχνουν τις δυνατές κι εγκληματικές τους προσωπικότητες, αλλά σίγουρα όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό, μιας κι ο ρόλος τους εδώ είναι να ανάψουν λίγο τα αίματα και να αποφορτίσουν την συναισθηματική κατάσταση. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία ιστορία που μου άρεσε αρκετά, παρά τα ελάχιστα ψεγάδια που εντόπισα και σίγουρα είναι από εκείνες που μας κάνουν να συμπαθούμε περισσότερο τον Spider-Man, αλλά ακόμα περισσότερο τον Peter Parker. Οι φίλοι του Spidey, λοιπόν, εννοείται ότι θα πρέπει να την διαβάσουν, το ίδιο κι εκείνοι που ενδιαφέρονται για σκηνές (ήπιας) δράσης, αλλά και ρομαντισμού. Οι υπόλοιποι, που δεν γνωρίζουν πολλά για το origin και τα πρώτα βήματα του χαρακτήρα (πράγμα απίθανο ), καλό θα είναι να ξεκινήσουν το ταξίδι τους με κάποια άλλη σειρά του για να μπουν καλύτερα στο κλίμα και στους χαρακτήρες. Κι ερχόμαστε στον εικαστικό τομέα. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά η απόδοση του τοπίου, αλλά η αλήθεια είναι ότι δυσανασχέτησα κάπως με τους χαρακτήρες. Υπήρχαν φορές που ήταν χοντροκομμένοι, με παραμορφωμένα πρόσωπα και μικροσκοπικά άκρα, που περισσότερο έμοιαζαν με άτσαλες καρικατούρες, παρά με αυτό που ήθελε να αποτυπώσει το σενάριο. Θα διαφωνήσω, λοιπόν, με τον κύριο Lupoi, όταν έλεγε ότι το σχέδιο είναι σχεδόν τέλειο. Σίγουρα πάντως δεν είναι κι άσχημο. Όλη η σχεδιαστική δομή του μου έφερε στο μυαλό την λατρεμένη σειρά “Spider-Man and his amazing friends" κι αυτός στάθηκε ένας από τους (κύριους) λόγους να του δώσω έξτρα πόντους. Όσον αφορά τον χρωματισμό, αυτός είναι αξιόλογος. Η φωτεινότητα είναι εξαιρετική και βοηθάει στο σωστό στήσιμο των καρέ. Εκεί που χρειάζεται είναι σκούρα κι εκεί που πρέπει (στα περισσότερα σημεία της ιστορίας) είναι ζωηρή και με μία ενδιαφέρουσα ποικιλία χρωμάτων. Έξυπνη ιδέα η επικράτηση του μπλε χρώματος στην αρχή και το τέλος της ιστορίας, “παίζοντας” κατά κάποιον τρόπο με τον τίτλο. Όσον αφορά το έξτρα υλικό που φιλοξενείται στον παρόντα τόμο, μπορούμε να πούμε με το χέρι στην καρδιά ότι επιστρέψαμε στην κανονικότητα, που μας είχε (καλό)μάθει η συλλογή. Έχουμε, λοιπόν, το καθιερωμένο editorial, επιμελημένο από τον Marco Lupoi, για να περάσουμε στην επόμενη σελίδα όπου θα βρούμε την στήλη (που μας είχε λείψει από τους προηγούμενους τόμους) με τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή την ιστορία. Μετά το πέρας της ιστορίας, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει ένα εκτενές βιογραφικό του συγγραφέα, αλλά και του σχεδιαστή, καθώς και μία συζήτηση που θα έχουν μεταξύ τους, όσον αφορά την δημιουργία των εξώφυλλων της σειράς κι όχι μόνο. Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά εγώ σίγουρα την βρήκα απολαυστική.

Σε ευχαριστώ για την βοήθεια πρέπει να έχω διαβάσει και τις ιστορίες Annihilation και War of Kings για να καταλάβω τι γίνεται σε αυτήν η δεν είναι απαραίτητο ;

Μπορεί ένα εξαντλημένο βιβλίο να υπάρχει σε βιβλιοπωλεία. Το αν είναι εξαντλημένο ή όχι δεν το βλέπουμε στα ράφια αλλά στην αποθήκη του εκδότη. Out of print & out of stock είναι διαφορετικές ένοιες.

Τόμος 42: Wolverine – Η Αρχή Δεν έχω κρύψει ότι ο Wolverine είναι μετά τον Spidey ο αγαπημένος μου χαρακτήρας της Marvel με τον οποίο μοιράζονται γενικά 2 από τις 3 θέσεις του προσωπικού top 3 αγαπημένων κόμικ χαρακτήρων με τον τρίτο να είναι ο Batman. Το Wolverine Origin το είχα χρόνια στα πλάνα μου για διάβασμα και δεν είχα την έκδοση της Anubis, οπότε η συλλογή μου ήρθε κουτί. Μια ιστορία-ταμπού Μη διαβάζοντας κόμικ σε εποχές προ 2001 (παίζει να είχα κάτι Batman της Modern Times) δε γνώριζα ότι αυτή η ιστορία ήταν τόσο μα τόσο ταμπού για τη βιομηχανία του κόμικ εκείνης της εποχής. Και πράγματι αν το καλοσκεφτεί κανείς ο Wolverine ήταν ένας εξαιρετικά αναγνωρίσιμος χαρακτήρας, είχε πάρει και τα πάνω του λόγω της ερμηνείας του Hugh Jackman στην πρώτη ταινία X-Men ένα χρόνο νωρίτερα, είχαμε δει εξαιρετικές ιστορίες για τη ζωή του όπως το Weapon X του Barry Windsor-Smith και το Wolverine των Claremont-Miller που έχουμε διαβάσει και στη συλλογή, συνεπώς το βρίσκω απόλυτα λογικό να φοβούνται να πιάσουν το παρελθόν του και να μας δείξουν πως ξεκίνησε. Ειδικά από τη στιγμή που είχαν αφεθεί πολλά hints για την ηλικία του και το παρελθόν του. Συνήθως όταν ανακατεύονται executives και δεν είναι αυστηρά δημιουργοί με τέλειες ιδέες (όπως ας πούμε είχε ο Brubaker την ιδέα του να φέρει πίσω τον Winter Soldier) που αναλαμβάνουν το project, δεν πρέπει να έχουμε το καλύτερο προαίσθημα, αφού ο Jemas ήταν πιο πολύ στέλεχος και ο Quesada ήταν κυρίως σχεδιαστής και ο Paul Jenkins που κλήθηκε να φτιάξει τους διαλόγους και να μετουσιώσει τις ιδέες του δεν είχε και την πιο εντυπωσιακή βιβλιογραφία τότε εκτός ίσως από κάποια τεύχη Hellblazer. Τέλος πάντων αυτό που εννοώ είναι ότι αν διάβαζα το 2001 ότι μια τόσο αμφιλεγόμενη και δύσκολη ιστορία, την έπιαναν δύο παθιασμένα στελέχη με έναν όχι τόσο γνωστό γραφιά θα ήμουν ανήσυχος. Τελικά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει απόλυτα. Πολύ καλές ιδέες – Ουσιαστικό σενάριο Πάνω κάτω αν ρωτήσεις κάποιον περί Wolverine θα ξέρει πως είναι από τον Καναδά, αλλά στα πρώτα τεύχη του Origin έχουμε μια πλήρη γνωριμία με τη Rose, η οποία θα αποτελέσει την πρώτη του μεγάλη αγάπη καθώς και διάφορους χαρακτήρες από την οικογένεια του και το περιβάλλον της. Το γράψιμο των πρώτων τευχών είναι μαγικό, καθώς έχει μια πολύ μεγάλη ανατροπή που μπορεί κάποιους να τους πιάσει απροετοίμαστους. Επίσης αφήνει αρκετά ερωτηματικά σχετικά με τις σχέσεις της οικογένειας και την αλληλεπίδραση του ήρωα, της Rose και των υπόλοιπων χαρακτήρων. Δε μπορώ να πω παραπάνω, γιατί θα είναι spoiler, ωστόσο ΜΗΝ διαβάσετε το παράρτημα με τις έξτρα πληροφορίες πριν την ιστορία, όπως κάνω συνήθως, ευτυχώς μου έκοψε λόγω του ότι είχα διαβάσει περί ανατροπών και δεν την πάτησα. Το δεύτερο μισό αφορά περισσότερο τη διαφυγή του Wolverine και της Rose στο νοτιοδυτικό Καναδά, ωστόσο τα συγκλονιστικά γεγονότα του πρώτου μισού θα έχουν πολύ μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή του πρωταγωνιστή μας, καθώς βλέπουμε πως ζει με τις δυνάμεις του, πως γίνεται όλο και πιο άγριος και κυρίως το πως η ικανότητα αυτοΐσασης τον επηρεάζει πνευματικά ώστε να ξεχάσει το τι συνέβη με την οικογένεια του και να είναι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση. Επίσης βλέπουμε την πρώτη μεγάλη αγάπη του Wolverine και πως μέσω αυτής εξελίσσεται στον τραγικό ήρωα που γνωρίζουμε σήμερα. Αν και ο Jenkins πιστεύει πως έχει πιο πολλή συμμετοχή στο πρώτο μισό, είναι τρομερό πόσο καλά στήνει τους χαρακτήρες, πως καλλιεργεί τις διαπροσωπικές σχέσεις και κυρίως το πως σε κάνει να μισείς αυτούς που πρέπει να μισήσεις και να αγαπήσεις όσους πρέπει να αγαπήσεις. Και εδώ δε θα επεκταθώ προς αποφυγή των spoilers. Ένα τελείως διαφορετικό σχέδιο Η αλήθεια είναι πως μπερδεύω αρκετά τα αδέρφια Kubert, Adam και Andy καθώς εκτός των ονομάτων, και το σχεδιαστικό στυλ του ενός φέρνει αρκετά στον άλλον. Εδώ έχουμε τον Andy Kubert, ο οποίος αναλύει αρκετά τις επιρροές του στο αφιέρωμα στο τέλος και τις χειρίζεται πολύ όμορφα στην αποτύπωση των χαρακτήρων. Κάνει τον Wolverine άγριο όποτε θέλει, αλλά μπορεί και να βγάλει από μέσα του το συναίσθημα του τραγικού ήρωα. Οι μάχες είναι physical και αιματηρές, ενώ το κόμικ είναι αρκετά βίαιο και σε συνδυασμό με την τραγικότητα των ηρώων αποτυπώνεται άψογα σε όσα καρέ είναι αυτό το ζητούμενο. Όμως η πιο περίεργη τεχνοτροπία που βοηθά το κόμικ να αποτυπώνει ακόμα καλύτερα την εποχή που διαδραματίζεται είναι ο χρωματισμός. Συνήθως σε ένα κόμικ ο σχεδιαστής ζωγραφίζει την εικόνα με τα μολύβια, ύστερα η σελίδα μελανώνεται και μετά χρωματίζεται. Εδώ όμως δεν έχουμε μελάνια, αλλά αντιθέτως ο ψηφιακός χρωματισμός μπαίνει κατευθείαν πάνω στα μολύβια του Kubert. Το αποτέλεσμα είναι τα απαλά χρώματα να προσδίδουν κάτι το εντελώς καινούριο που δε θυμίζει το κλασικό σύγχρονο υπερηρωικό κόμικ. Δε θα μου άρεσε να το βλέπω σε κάθε κόμικ μου, αλλά για ιστορίες όπως το Origin ή το 1602 που είχαν εφαρμόσει την ίδια τεχνική ταιριάζει γάντι. Επίσης μου άρεσε πολύ η γραμματοσειρά που χρησιμοποιήθηκε, προσδίδει κάτι διαφορετικό και δεν είναι δύσκολη στο ανάγνωσμα σε αντίθεση με κάποιες πολύπλοκες που έχω βρει σε αρκετά κόμικ του Thor τα τελευταία χρόνια. Τελικός απολογισμός – Σε ποιους προτείνεται Προφανώς μου άρεσε πολύ η ιστορία συνολικά, η αλήθεια είναι ότι όντως το πρώτο με το δεύτερο μισό παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ τους ως προς τον τρόπο γραφής και το ρυθμό που κινείται η πλοκή, εμένα ίσως μου άρεσε λίγο περισσότερο το πρώτο, αλλά η ιστορία γενικά είναι πάρα πολύ όμορφη, ενώ και το αφιέρωμα είναι πλούσιο και αναλυτικό δίνοντας πολλές πληροφορίες για το πως πάρθηκαν οι αποφάσεις να βγει η έκδοση και πως αναπτύχθηκαν οι ιδέες. Προτείνεται λοιπόν σε όλους.

Μιας και την περασμένη εβδομάδα βαριόμουν πολύ είπα να δω την σειρά αν και δεν είμαι ιδιαίτερος φαν των anime ( βασικά είναι το πρώτο που είδα και το ολοκλήρωσα) αλλά είχα ακούσει και πολύ καλά λόγια για αυτήν. Στην συνέχεια κόλλησα και δεν μπορούσα να σταματήσω να βλέπω τα επόμενα επεισόδια και κατά συνέπεια τελείωσα και τις 4 σεζόν μέσα σε 6 μέρες . Με άφησε καταευχαριστημένο , έχει πολύ ωραίο animation και πλοκή και όλοι οι χαρακτήρες ήταν καλοστημένοι (αγαπημένος ο levi βέβαια, θεέ μου πόσο badass είναι αυτός ο άνθρωπος). Τώρα περιμένω πως και πως να βγει η 5η σεζόν και επίσης η συγκεκριμένη σειρά με παρακίνησε να δω και άλλα anime αλλά και να θέλω να ξεκινήσω να διαβάζω και manga κάτι το οποίο μου αρέσει μιας και έτσι θα γνωρίσω και άλλα πράγματα και θα βγω και από το τρυπάκι μόνο των disney, υπερηρωϊκών, BD κλπ.

Στα περισσότερα περίπτερα κυκλοφορούν οι παραπάνω προσφορές, οι οποίες με "ανάγκασαν" να τσιμπήσω αρκετές. Να διορθώσω πάντως ότι οι Μύθοι του Αισώπου είναι στα 9,50 €, ο Ροβινσώνας στα 9,90 € (έχουν και εκτυπωμένο αυτοκόλλητο της εκδοτικής πάνω, άρα δύσκολο να διαφέρει η τιμή από περίπτερο σε περίπτερο). Προτού πάντως βιαστείτε και τα αγοράσετε όπως έκανα εγώ με τα 4 τεύχη Popeye και τα 3 τεύχη Μύθοι του Αισώπου (συνολικής αξίας 19,40 €), να αναφέρω ότι παρατήρησα στο site της Εκδοτικής, προσφορά τα 4 τεύχη του Popeye στα 7,90 € με δώρο τους Μύθους του Αισώπου

Δυστυχώς το Supergirl ''ακυρώθηκε'' στο 4ο τεύχος και η ΜΗ ολοκληρωμένη σειρά Superman/Batman εγκαταλείφθηκε χωρίς λόγο.

Γνωρίζουμε κανένα λόγο για την μη εκδοσή συγκεκριμένων τευχών όπως τα Public Enemies (Superman/Batman #1-6) και αλλά κεφάλαια? Για την ακρίβεια δεν ολοκληρώθηκε η σειρά όπως το Supergirl που σταμάτησε στο 4ο.

Ολέθρια Παγίδα (Torment) τεύχη 13-18 Αρκετά καλή ιστοριούλα με ωραίο σχέδιο. Πολύ συμπαθητική και η Bekka η οποία βγάζει στην επιφάνεια έναν διαφορετικό Batman/Bruce Wayne. Το τέλος γι'αυτήν είναι άδικο ενώ οι 2 σουπερήρωες επιστρέφουν σώοι από τον πλανήτη-σκάφος Tάρταρο. Δυστυχώς ο τόμος 6 είναι εξαντλημένος και κάποια τεύχη διαβάστηκαν online

Επιτέλους, διάβασα ιστορία με ήρωα τον Κόρτο Μαλτέζε, δια χειρός Ούγκο Πρατ. Τα δυο προηγούμενα κόμικ με πρωταγωνιστή τον Κόρτο Μαλτέζε που είχα την τύχη να απολαύσω, ήταν τα "Εκουατόρια" και "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου", αλλά εκείνα ήταν σύγχρονα και έγχρωμα κόμικς άλλων δημιουργών. Τώρα μιλάμε για το αυθεντικό πράγμα. Λοιπόν, με βάση και προηγούμενες δουλειές του Πρατ που έχω διαβάσει, αλλά και με βάση κριτικές, βαθμολογίες και την όλη φήμη που έχει το συγκεκριμένο κόμικ, είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες, όπως επίσης και λίγο άγχος γιατί πραγματικά ήλπιζα να βρουν ανταπόκριση αυτές οι προσδοκίες. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά: Δηλώνω ενθουσιασμένος. Απόλαυσα μια πραγματικά χορταστική και συναρπαστική περιπέτεια σε εξωτικά τοπία, γνώρισα ένα κάρο ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ταξίδεψα σε μέρη μακρινά και εποχές λησμονημένες. Δεν νιώθω ότι διάβασα απλά ένα κόμικ, αλλά ένα μεγάλο βιβλίο γεμάτο δράση, αγωνία και ένταση, με ολοζώνταντους χαρακτήρες και συναρπαστικά ιστορικά στοιχεία. Η ιστορία είναι πολύ καλογραμμένη και η όλη δομή της πλοκής εξαιρετική, ενώ το ασπρόμαυρο σχέδιο είναι φοβερό, από τα τοπία και τα διάφορα σκηνικά, μέχρι τους χαρακτήρες και τις εκφράσεις των προσώπων τους, ο Πρατ έδωσε ρέστα. Τώρα δεν βλέπω την ώρα να απολαύσω και άλλες ιστορίες με ήρωα τον Κόρτο Μαλτέζε: Ευτυχώς έχω κάμποσες. 9.5/10

Ήμουν αρκετά μικρός τη δεκαετία του 80 αλλά απο τότε είχα έντονο ενδιαφέρον για τα κόμικς! Ως εκ τούτου, μιας και τότε ήταν η εποχή που πολλά μεγαλύτερα παιδιά αντάλλασαν ολόκληρες σακούλες απορριμάτων γεμάτες κόμικς μεταξύ τους, έπεσε στα χέρια μου απο ένα μεγαλύτερο ξάδερφο μια τέτοια τσάντα (δανεική βέβαια).Στα κρυφά λοιπόν άρπαξα αυτό το μοναδικό τεύχος Κήγκαν σε άριστη κατάσταση, μιας και τρελενόμουν για διαστημικές ιστορίες, το οποίο τυγχάνει να έχω ακόμα και σε άψογη κατάσταση!Αργότερα έμαθα πως ήταν και το μοναδικό της σειράς!!!

Έκτοτε τον έχω από κοντά! Θέλετε να του μεταβιβάσω κάποια πρόβλεψη που θέλετε να κάνει; (εσύ germanicus ειμαί σίγουρος τι θέλεις να ρωτήσεις.Έχει σχέση με χαλίφηδες! )

μπράβο αραχνοαίσθηση .... τώρα το είδα αυτό.... mother of the month? πως λέμε mother του λόχου?

Ευχαριστω για την ψηφο εμπιστοσυνης! Θα σε εχω απο κοντα! Παντως υπαρχουν αρκετοι απο εδω που πρεπει να παρουν αυτην την διακριση,οποτε δεν ειναι κατι που κυνηγαει την σκεψη μου.Να περναμε καλα και μην βραβευτουμε ποτε μας να λες!Ασε που ο τιτλος συνοδευεται και απο προκυρηξεις του Alagt! :Ouf:

Έχοντας διαβάσει τα 6 απο τα 7 τεύχη, μπορώ να πω οτι το σχέδιο είναι ικανοποιητικό αν και τα εξώφυλλα σε προϊδεάζουν για κάτι καλύτερο. Απο την άλλη το σενάριο κινείται σε μέτρια επίπεδα στα πρώτα 3 τεύχη και μετά σιγά-σιγά ανεβαίνει καταφέρνοντας να παρουσιάσει μια ωραία ιστορία χωρίς να είναι βιαστικό ή παιδικό. Υ.Γ. Επειδή η μόνη μου σχέση με τον batman μέχρι τώρα ήταν μέσω των ταινιών του, μπορεί κάποιος να μου πει αν ο robin ήταν πάντα μέσα στο storyline? Έχω συνηθίσει απο τις καλές κινηματογραφικές μεταφορές που ήταν μόνος του και απο την άλλη έχω συνδυάσει τον ρόμπιν με τις αποτυχημένες προσπάθειες του κινηματογράφου και δε μου πολυαρέσει που είναι και στο κόμικ μαζί. Υπάρχει περίπτωση στη συνέχεια της σειράς να μείνει μόνος του? Αν και απο ότι διαβάζω στα εισαγωγικά αυτός είναι ο τρίτος ρόμπιν στο πλευρό της νυχτερίδας, οπότε μάλλον θα φάω άκυρο ε;