Αίθουσα Νικητών

Είναι αλήθεια πως μας έλειψαν, αλλά μετά από πολύ καιρό, η Διοικητική Ομάδα του Greekcomics αποφάσισε να λάβουν χώρα τα καθιερωμένα βραβεία του φόρουμ! Σε μια πολύ δύσκολη χρονιά, όπου δοκιμαζόμαστε συνεχώς, θα κάνουμε ένα μεγάλο flashback και θα γυρίσουμε στο 2019 και θα βραβεύσουμε τις αγαπημένες μας εκδόσεις. Οι κατηγορίες των βραβείων θα είναι εφτά: 1. Ελληνικό άλμπουμ αυτοτελές ή όχι 2. Αυτοτελείς μεταφρασμένες εκδόσεις 3. Σειρές 4. Limited Series 5. Αυτοεκδόσεις 6. Γελοιογραφία 7. Ανθολογία/Πολυθεματικό Σε κάθε κατηγορία έχουν ταξινομηθεί τα κόμικ βάσει των κανόνων που είχαμε και τις προηγούμενες χρονιές, ενώ επίσης βραβεύουμε όσα κόμικ έχουν παρουσίαση στο Greekcomics και περασμένα εξώφυλλα στη βάση. Το γεγονός ότι φέτος καθυστέρησαν λίγο οι βραβεύσεις έχει αποβεί θετικό, αφού το 2020 η βάση μας εμπλουτίστηκε με πάρα πολλά κόμικ και κυρίως αυτοεκδόσεις νέων καλλιτεχνών. Ο καθένας θα μπορεί να ψηφίσει τα κόμικ που του αρέσουν και θα μπορεί να επιχειρηματολογήσει για τις ψήφους του κάτω από το σχετικό θρεντ των βραβείων. Το κάθε θρεντ θα έχει τις δικές του οδηγίες σχετικά με τον αριθμό των ψήφων. Όλα τα τόπικ των βραβείων θα δημοσιευθούν αύριο και οι ψηφοφορίες θα κρατήσουν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου. Από το νέο χρόνο και με τις ψηφοφορίες να έχουν κλείσει, θα βγουν οι ανασκοπήσεις ανά κατηγορία και φυσικά θα ενημερωθεί ο κατάλογος νικητών. Το συγκεκριμένο project δε θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς την πολύ μεγάλη βοήθεια των @germanicus, @Kurdy Malloy, @Valtasar και @Γάντζος, τους οποίους ευχαριστώ για τη συμβολή τους γιατί ήταν μια πολύ ενθουσιώδης ιδέα και προσπάθεια και χρειαζόταν αρκετή δουλειά. Περιμένουμε να ρίξετε τις ψήφους σας και να βραβεύσετε τα αγαπημένα σας κόμικ!

Θα απαντήσει αινιγματικά-κρυπτικά καθώς δεν ξέρω πόσα μπορώ να πω και δεν θέλω να εκθέσω κανέναν, ούτε φυσικά τον εαυτό μου. Μετά τη μετάφραση, σειρά έχει η επιμέλεια. Η οποία μπορεί να απογειώσει ή να χαντακώσει κάποια έννοια ή ολόκληρους διαλόγους. Το επόμενο τεύχος το έχω μεταφράσει εγώ. Εάν δεν κάνω λάθος το τελείωσα τέλη Απριλίου. Από τότε έχω κάνει άλλα 4 και δουλεύω ακόμα ένα 5ο. Αυτά που δεν ξέρετε, είναι ένα ωραίο μείγμα old time classic και σύγχρονων ιστοριών από δυνατούς σεναριογράφους. Ελπίζω να σε κάλυψαν κάπως.

Black Friday αγορές. Τα κόμικς από εκδόσεις Μικρός Ήρως ήρθαν μέσα σε δυο μέρες (!), τα ξενόγλωσσα μου ήρθαν σήμερα, μιας και ένα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμο και φυσικά οι εταιρείες κούριερ έχουν πολλά προβλήματα αυτό τον καιρό. 01. Nolitta/Ferri - Ζαγκόρ: "Ζαγκόρ εναντίον βρικόλακα" (Μικρός Ήρως) 02. Hugo Pratt - Κόρτο Μαλτέζε: "Βενετσιάνικο παραμύθι" (Μικρός Ήρως) 03. Hugo Pratt - Κόρτο Μαλτέζε: "Το χρυσό σπίτι της Σαμαρκάνδης" Α+Β+Γ (Μικρός Ήρως) 04. Obradović/Slavković/Plavšić - Ο θρυλικός Μπλεκ (Μικρός Ήρως) 05. Joe Sacco - Paying the Land (Metropolitan Books) 06. Straczynski/Frank - Midnight Nation (Image Comics) 07. Brubaker/Phillips - Cruel Summer (Image Comics) 08. Brubaker/Phillips - My Heroes Have Always Been Junkies (Image Comics) 09. Brubaker/Phillips - Wrong Time, Wrong Place (Image Comics) 10. Brubaker/Phillips - Bad Weekend (Image Comics)

περιοδικά αυτοτελής και κατά τόπους νεφελώδης με ανέμους βόρειους βόρειοδυτικούς που θα φτάσουν τα 9 μποφόρ.

Τέλεια νέα. Περιμένουμε με ανυπομονησία να ψηφίσουμε, να θυμηθούμε και να τσακωθούμε για το αν μια έκδοση είναι περιοδική ή αυτοτελής όπως κάθε χρόνο.

Σαν παλιό μέλος του forum θα ήθελα να παρακαλέσω να μην ζαλισουμε τον @Ilias με ερωτήσεις που θα τον φέρουν σε δυσκολη θέση και ας τον χαρούμε σε πιο επικοδομητικες συζητήσεις για την δουλειά του και τη συλλογή αυτή καθεαυτή. Καλωσηρθες από εμένα και ελπίζω να σου αρέσει η παρέα μας και.... να ξεκινήσεις να διαβάσεις Ντίσνεϋ ()

Το Αίνιγμα του ρολογιού έχει δημοσιευθεί με τον τίτλο Έρχονται οι Άγγλοι στο Συλλεκτικό.

Και εγώ θέλω από καιρό να σε ρωτήσω αλλά κρατιέμαι όποτε λέω να σταματήσω την αυτοσυγκράτηση και να σου κάνω κάνα δυο ερωτήσεις και ας μην μου απαντήσεις η να απαντήσεις αινιγματικά ως συνήθως Το spiderman Blue το έχεις μεταφράσει εσύ τελικά; και αν ναι το Blue θα παραμείνει έως έχει η θα είναι ο spiderman με τα μπλε πως είναι η Μαρία με τα κίτρινα ? Και δεύτερον όσες ιστορίες έχεις μεταφράσει τις έχουμε δει όλες συνολικά στους μέχρι τόμους που έχουν κυκλοφορήσει και αυτούς που ξέρουμε ότι θα κυκλοφορήσουν επίσημα η υπάρχουν ακόμα κάποιες που έχεις μεταφράσει και δεν τις έχουμε δει και αν ναι πόσες;

Δεν είναι και το καλύτερο συναίσθημα. Όταν μεταφράζεις, δεν απολαμβάνεις, δεν αφήνεις το μάτι να χαθεί στα πάνελς. Σε νοιάζουν μόνο τα μπαλονάκια. Εννοείται πως κοιτάς γύρω σου να ξέρεις τι γίνεται, αλλά σίγουρα χάνεις πολλά σε αναγνωστική εμπειρία

6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ Η ΜΑΥΡΗ ΑΚΤΙΝΑ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑΣ ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ ΤΟ ΣΚΡΙΝΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΝΤΑΚ ΝΤΑΙΖΥ ΝΤΑΚ ΜΟΔΑ ΝΤΕΜΟΝΤΕ ΝΤΟΝΑΛΝΤ & ΦΕΘΡΥ ΚΟΜΙΚΣ & ΧΟΜΠΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΕΝΑ ΠΛΟΥΣΙΟ ΠΑΠΙ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 11/12 (Νο. 339)

...ΑΨΟΓΟ σχέδιο, στον βαθμό που μου έρχεται να το αγοράσω ξανά για να του κόψω τις σελίδες και να τις κορνιζώσω στον τοίχο μου. Ωραία χρώματα και τρομερή ιστορία... Επηρεασμένη από τις Ιρλανδικές παραδόσεις, τους Tuatha De Dannan - Τουάθα Ντε Ντανάν (στα ελληνικά) και το Ιρλανδικό πάνθεον. Φυσικά η μετάφραση του ονόματος δεν είναι αρκετά ακριβής καθότι βασίζεται στην παραδοσιακή Gaelic γλώσσα των Ιρλανδών και πολλά σύμφωνα δεν ακούγονται. Δεν γράφω Κέλτικης διότι είναι αρκετά παρερμηνευμένος ο όρος. Να αναφέρω ότι στην τελευταία σελίδα του Graphic Novel έχει έναν οδηγό αναφορών για οποιονδήποτε θέλει να ξεκινήσει να ψάχνεται στους Ιρλανδικούς μύθους και παραδόσεις οι οποίοι δεν έχουν να "ζηλέψουν'' τίποτα από την ελληνική η οποιανδήποτε άλλη. Αντιθέτως η Ιρλανδία είναι αρκετά πλούσια και μοναδική σε αυτό το κομμάτι... Και ναι, ίσως να κουράσει κάποιους η γραμματοσειρά, αν και προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι στο κλίμα του Κόμικ. Μιας και γνωρίζω τους μύθους στους οποίους αναφέρεται το συγκεκριμένο Graphic Novel, μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητος ότι θα ακολουθήσει χαμός... Μάχες, Μαγεία, δράση κ.τ.λ. Αρκεί φυσικά να μείνει στο ίδιο μοτίβο. Προς το παρόν η ιστορία είναι αρκετά επηρεασμένη από τον μύθο. Λάτρεψα επίσης και τα περιγράμματα και το όλο σχέδιο στο πως ξετυλίγονται τα καρέ σε πολλές σελίδες... Θεωρώ ότι θα αφήσει ευχαριστημένους όλους τους αναγνώστες. Ιδικά αυτούς που θα ψαχτούν για την φυλή των Tuatha De Dannan (τα παιδιά της Θεάς Danu) - Balor of The Evil Eye - Finn McCool (Ψάξτε τον μύθο του...) - Cernunnos κ.α. Να αναφέρω και κάτι ακόμα. Τον Ιρλανδό Liam Sharp τον ανακάλυψα τυχαία στο Istagram μέσω του Jim FitzPatrick (στο Graphic Novel τον γράφει FitzPartick...) και έτσι έμαθα το ''The Brave & The Bold'' πριν εκδοθεί στα ελληνικά. Είχα σκοπό να το αγοράσω έτσι και αλλιώς. Όταν έμαθα όμως πολύ μετά ότι θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά μονό που δεν δάκρυσα... Ο Jim FitzPatrick λοιπόν είναι ζωγράφος - σχεδιαστής κόμικ - φωτογράφος. Συγκεκριμένα η πασίγνωστη φωτογραφία του Che Guevara που είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουμε δει, και έχει τυπωθεί σε μπλουζάκια, σημαίες, περιοδικά κ.τ.λ. Τραβήχτηκε από τον ίδιο... Όσο αφορά την ζωγραφική και το σχέδιο δε, ο Patrick έχει επιμεληθεί και ζωγραφίσει σχεδόν όλο το Artwork και τα εξώφυλλα του ιστορικού Rock συγκροτήματος THIN LIZZY... Τουλάχιστον τα πιο κλασικά όπως π.χ. το Jailbreak το Johny the Fox κ.α. Παρακάτω ανεβάζω Artwork και εξώφυλλο από τα κλασικά άλμπουμ τους που άφησαν ιστορία και επηρέασαν μπάντες όπως Iron Maiden - Metallica - το NWOBHM κίνημα και άλλους πολλούς... Δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης ότι την εισαγωγή του Graphic Novel την έγραψε ο FitzPatrick. Γενικώς αξίζει να ψαχτείτε στο όλο εγχείρημα...Τόσο στα σχέδια του Liam Sharp, ο οποίος έχει κάνει και άλλα Graphic Novel όπως Green Lantern το οποίο το σχέδιο σκοτώνει... Τον Jim FitzPatrick που έχει αφήσει σχολή στον τρόπο που ζωγραφίζει και την ιστορία που ξετυλίγεται μέσα από αυτό το έργο τέχνης που λέγεται ''Οι γενναίοι και οι Τολμηροί'' Περιμένω πως και πως την συνέχεια που ελπίζω να κυκλοφορήσει και αυτή στα ελληνικά... Και αγγλικά θα την πάρω φυσικά... Πάντα τέτοια... Υγ : Οι φωτογραφίες που έβγαλα δεν είναι ότι καλύτερο, αλλά έτσι για να συνεισφέρω λιγάκι.

'Όταν ήμουν μικρός και έβλεπα καρτούν με τους ήρωες της Warner στην τηλεόραση και διάβαζα κόμικ Γέλιο και Χαρά με τους ίδιους ήρωες, μπορώ να πω πως τα καρτούν τα έβλεπα άνετα ,τα κόμικ ωστόσο ήταν πολύ αδιάφορα και τα προσπερνούσα!Δεν συνέβαινε το ίδιο με τα Μίκυ Μάους που τα λάτρευα!Περσόνες όπως ο Ντάφυ Ντακ μπορεί μέσω των (χονδροκομμένων) γκαγκ να λειτουργούν μια χαρά στα καρτούν ,αλλά στο χαρτί είναι τελείως έξω από τα νερά τους . Αλήθεια θυμάστε έστω και ένα κόμικ με ήρωα τον Ντάφυ ;

Νομίζω ότι πολλά από αυτά υπάρχουν ακόμα για να τα παραγγείλεις. Η να ψαχτείς σε κανένα πρακτορείο τύπου μετά.

https://www.facebook.com/comicstrip.gr/posts/3112813808824759?__cft__[0]=AZV3PIglhNT9VAfX_sPxOMxwUZZmdCh6f_vUvQUhi9kOnJ8yVBug_XniElbJgHEr-qRNdHsyYCuePKkqrT3exEjNxYMlGYNbG1ODcKEYrJCAHCRdut_7J2tZkbq4thflpcWq2xnz_dbJTLzc2fanJAXXf4MoI80gydQng4JJ-ZJXYN1DYw_tmRg4zOc8aE20l_s&__tn__=%2CO%2CP-R Κυκλοφορεί από Δευτέρα 14/12 σύμφωνα με το Comic Strip

Λοιπόν. Πήρα την Παρασκευή τηλέφωνο την Μαμούθ για το νέο Αστερίξ. Μου είπανε από βδομάδας θα βγει. Παράξεννο μου φάνηκε και λέω σε δυο βδομάδες. Τελικά:

Έτοιμο και αυτό στο "Goodreads" για όποιον ενδιαφέρεται.

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του Greekcomics!!! Είμαι ο Χρίστος, 15 χρονών από την όμορφη Κύπρο. Μετά από περίπου μισό χρόνο και βάλε που μπήκα στο forum αποφάσισα να σας συστηθώ και "επίσημα"(Κάλλιο αργά παρά ποτέ). Διάβαζα από μικρός κόμικς(αποκλειστικά Disney) όμως μετά από την εγγραφή μου στο forum μου έχετε ανοίξει τους "κομικσικούς" μου ορίζοντες και έχω εμπλουτίσει αρκετά τη μικρή μου συλλογή. Πραγματικά δεν είχα ιδέα πόσο μεγάλη ποικιλία υπάρχει σε κόμικς και ειδικά ότι υπάρχουν και εγχώριες παραγωγές, οι οποίες μπορεί να είναι λίγες, αλλά δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές των άλλων χωρών. Τέλος, θέλω να πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και για το forum αυτό, το οποίο αν δεν υπήρχε είναι σίγουρο πως πολύ πιο λίγοι Έλληνες θα διάβαζαν κόμικς.

Η ΜΑΥΡΗ ΑΚΤΙΝΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑΣ ΤΟ ΣΚΡΙΝΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΝΤΑΚ ΜΟΔΑ ΝΤΕΜΟΝΤΕ ΚΟΜΙΚΣ & ΧΟΜΠΥ Την τελευταία ιστορία δεν μπόρεσα να την αναγνωρίσω.

Ωραίο θρεντ αυτό που ανοίξατε παιδιά και μου φάνηκε ενδιαφέρον οπότε θα σας πω και εγώ κάποιες δικές μου αστείες ιστορίες . 1) Ήμουν μικρός γύρω στα 12 και βρισκόμουν στο χωριό μου το καλοκαίρι .Η γιαγιά μου στέλνει εμένα και τον ξαδερφο μου να αγοράσουμε αλευρι από το μοναδικό μαγαζί του χωριού (μιλάμε για χωριουδάκι δηλαδή).Γυρνώντας από το μαγαζί περνάει με το αυτοκίνητο ένας γνωστός μου τον οποίο δεν γνώριζε ο ξάδερφος μου ,σταματάει δίπλα μας λοιπόν και λέει "παιδιά που πάτε ; Έλατε να σας πάω εγώ "Μπαίνω κατευθείαν εγώ στη θέση του συνοδηγού αλλά ο ξάδερφος μου ήταν πολύ σκεπτικός γιατί νόμιζε πως ήταν άγνωστος και για έμενα .Τελικά μπαίνει και αυτός .Και στη διαδρομή δεν μιλούσε κανείς και φαινόταν όλο αυτό "υποπτο" για τον ξάδερφο μου .Κάποια στιγμή βλέπω από τον καθρέφτη του συνοδηγού τον ξαδερφο μου να με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας και καχυποψίας και να σφίγγει την σακούλα με το αλεύρι λες και θα του το κλέψουν .Οταν κατεβαίνουμε ,μου λέει " Καλά ρε έτσι μπαίνεις στα αυτοκίνητα ,σου λέει ο άλλος έλα να σε πάω σπίτι σου και εσύ μπαίνεις έτσι απλά ". ..ε και του εξήγησα ότι τον γνώριζα .... 2) Αυτό το περιστατικό έγινε πριν κανά χρόνο σε σπίτι γνωστών μας.Ηταν βράδυ και βγαίνω κάποια στιγμή έξω στο κήπο για να πάρω αέρα .Κάποια στιγμή βλέπω από μακριά μια κυρία με δύο σκυλιά να την περιτριγυρίζουν .Μου φάνηκε λίγο περίεργο .. κάποια στιγμή έρχονται κοντά προς το σπίτι .Καταλαβαίνω κάποια στιγμή ότι το ένα σκυλί ήταν δικό της και το άλλο ήταν ένα αδέσποτο που δεν τους άφηνε .Άρχισε να φωνάζει αυτή "άσε μας ,φύγε " στο αδέσποτο αλλά το αδέσποτο τους είχε γίνει σαν τσιμπούρι .Έρχονται κοντά προς την πόρτα και φωνάζω στη κυρία να μπει στο σπίτι για να γλιτώσει .Ανοίγω την πορτα και βλέπω να προσπαθεί να μπει το πιτ Μπουλ από την πόρτα και φοβήθηκα και την ώρα που βάζει το κεφάλι μέσα ,κλείνω την πόρτα και πιάνει το λαιμό του. Εντωμεταξύ δεν ένιωθε τίποτα το σκυλί ..ούτε γαβγίζε ούτε τίποτα εξάλλου ήταν πιτμπουλ που με τόσο χοντρό λαιμό που είχε τι να πάθει. (ανοίγω μια παρένθεση για τους φιλοζωους που μπορεί να διαβάσουν το ποστ ,δεν έχω καμία κακία για τα ζώα και ποτέ δεν θα χτυπούσα κάποιο ζώο απλά στην προκειμένη περίπτωση ήθελα να προστατευτώ και να μην αφήσω το σκυλί να μπει μέσα οπότε έσπρωχναν την πόρτα μέχρι το σημείου που ν αμήν μπορέσει να μπει το σκυλί ).Η άλλη εντωμεταξυ φώναζε "άνοιξε μου !" Και γω να προσπαθώ να κραταω την πόρτα για να μην μπει το σκυλί μέχρι που πετάγεται ο γνωστός μου γρήγορα από τό σπίτι ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα το πιτ Μπουλ μαζί με τη κυρία ;;!!..όπα κάτι έγινε εδώ ...παιδιά είχα μπερδευτει και νόμιζα πως το πιτ Μπουλ ήταν το αδέσποτο ενώ τόση ώρα κρατούσα την πόρτα για να μην μπει το σκυλί της κυρίας .Μέσα στο σκοτάδι δεν είχα προσέξει ούτε το λουρί του πιτ Μπουλ ....Τελος πάντων ,κάνεις ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα .

Συμφωνώ 100%. Απλά δεν το έγραψα γιατί δεν ξέρω πως δουλεύει το κοινό όπως το Αμερικανικό που ίσως τα έχει πιο πολύ σε εκτίμηση.

Θα συμφωνήσω με τον φίλο @guskoin . Μικρός λάτρευα τα cartoon με τους ήρωες της Warner και της Disney αλλά στο κομμάτι των κόμικς ποτέ δεν με ελκύανε . Δεν νομίζω πως ο Ντάφυ Ντακ είναι πιο διάσημος ,τουλάχιστον στο χώρο το κόμικς .Και κάτι ακόμα που ακούστηκε ότι ο Σκρουτζ λαδώνει;;;;; Ο τύπος πιο παλιά μάζευε πηγολαμπίδες για να βλέπει όταν το ηλεκτρικό ρεύμα γινόταν πιο ακριβό.

Το καταχώρησα στο "Goodreads" και για όποιον ενδιαφέρεται είναι εδώ.

Το πέρασα στο "Goodreads". Πάω να περάσω και το 1ο μία.

Το e-shop της "ΛΕ.ΦΙ.Κ." έχει κάποιους τόμους, πάντως.

εξωφυλλα 88, 92 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Εξωφυλλα 313-325 Μεταφέρθηκαν στη βάση

εξωφυλλα 176-191 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Ρε παιδιά,βλέπω τα εξώφυλλα και έχω απορία εδώ και καιρό. Είναι προικισμένο το παλικάρι ή έχει βάλει προστατευκό στα επίμαχα σημεία γιατί είναι παλιός και ξέρει;

ΑΝΕΒΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΤΕΥΧΗ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝΕ ΕΚΤΟΣ ΤΟ 203 ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ. ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΟΔΥΣΕΙΑΣ ΚΑΙ 130 ΜΙΝΙ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Θα συμφωνήσω. Έχω παρακολουθήσει ομιλίες του κ. Ράγκου, αλλά έχουμε μιλήσει αρκετές φορές και κατ' ιδίαν σε διάφορα cons και μ' έχει εντυπωσιάσει. Καλός γνώστης στον τομέα του, με ταλέντο κι ευφράδεια λόγου. Ειλικρινά, μία άκρως ενδιαφέρουσα και πολυσχιδής προσωπικότητα.

Ναι ναι. Τα βρίσκεις με πολύ κόπο σπαστά σε μεγάλες τιμές.

Αυτα που ειχαν βγει απο την Star Comics κ απ την Esperos δλδ;;

Του Στορμ είναι τελικά η πρώτη πρώτη ιστορία του, τεύχος #0 να το πούμε αλλιώς. Και πραγματικά χαίρομαι για τη συνέχεια του Largo

Βγήκε και το δεύτερο μέρος. Κόναν ο Βάρβαρος - Η Ζωή και ο Θάνατος του Κόναν, Βιβλίο 2ο Και εδώ (από όπου είναι και η παραπάνω φωτογραφία)

Αρχές Δεκέμβρη του πολύπαθου 2020 η εκδοτική "Μικρός Ήρως" προχωρά στην κυκλοφορία μιας "ειδικής" έκδοσης του βασικού της ήρωα Μπλεκ. Η έκδοση αυτή μέχρι την ώρα που γράφεται το κείμενο δεν έχει κυκλοφορήσει στο εμπόριο και μπορεί κάποιος να την προμηθευτεί μόνο από το e - shop της εταιρείας (www.mikrosiros.gr) με παραγγελίες άνω των 30 euro. To τεύχος δεν φέρει τιμή πάνω του ούτε ISBN .Δεν γνωρίζω αν θα κυκλοφορήσει αργότερα αυτόνομο. Πρόκειται για μια ιστορία των δημιουργών της ΣερβοΚροατικής σχολής σχεδιαστών - σεναριογράφων και συγκεκριμένα των Svetoraz Obradovic (σενάριο) και Sibin Slavkovic, Branko Plavsic (σχέδιο). Σαν βετεράνος αναγνώστης του Μπλεκ ,μεγαλωμένος με τα σχέδια των δημιουργών του ήρωα ,θρυλικών EsseGesse παραμένω "αλλεργικός" στους περισσότερους επίγονούς τους με μικρή εξαίρεση τον Ιταλό Carlo Cendroni τον μοναδικό και πιο άξιο κατά την ταπεινή μου άποψη συνεχιστή τους . Σε οτι αφορά δε τη συγκεκριμένη σχολή η πρώτη μου επαφή στο τεύχος 50 του ΝΕΟΥ ΜΠΛΕΚ υπήρξε μια " τραυματική" εμπειρία ,ικανή να με κάνει να τους αντιπαθήσω σφόδρα !!!! Όταν λοιπόν άνοιξα την πρώτη σελίδα του τεύχους και είδα ότι ήταν δική τους ιστορία έπαθα σοκ. Αυτό όμως δεν κράτησε παρά ελάχιστα . Από τις επόμενες κιόλας σελίδες το σχέδιο άρχισε να με κερδίζει ολοένα και περισσότερο ,ενώ και το σενάριο άρχισε να αφήνει υποσχέσεις . Η έκπληξή μου μεγάλωνε καθώς διάβαζα όλο και περισσότερες σελίδες της ιστορίας . Ένα αναπάντεχα καλό σκίτσο εμφανίζονταν σε κάθε καρέ και ταυτόχρονα το σενάριο έδενε όλο και πιο σφιχτά σε βαθμό που με έκανε να αναρωτιέμαι αν διαβάζω Μπλεκ ή κάποιο πιο ψαγμένο κομικ .... Μέχρι το τέλος της η ιστορία με κράτησε σε αγωνία . Πρόκειται για μια από τις καλύτερες που έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια !! Οφείλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον υπεύθυνο επιλογής της. Και δυο λόγια για την ίδια την ιστορία η οποία έχει τίτλο : "Κλέφτες Γούνας" . Μια συμμορία η οποία έχει στενούς δεσμούς με τους Άγγλους , λυμαίνεται τους κυνηγούς κλέβοντας τις γούνες που εμπορεύονται ,εκβιάζοντας και δολοφονώντας τους. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο Μπλεκ και οι φίλοι του οι οποίοι προσπαθούν να τους βοηθήσουν .Μετά από μάχες και πολλές ανατροπές η ιστορία φτάνει στο αναπάντεχο φινάλε της . Αν και πιθανολογώ ότι το σενάριο βασίστηκε σε μια πολύ παλιά ιστορία την "Εταιρεία Γουναρικών " που είχε δημοσιευθεί στη χώρα μας τη δεκαετία του 70 στα ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ εδώ μιλάμε για κλάσεις ανώτερη δουλειά . Κοντολογίς ένα τεύχος διαμαντάκι και must have για τους φίλους του ήρωα . Οι διστάσεις του περιοδικού ειναι 20χ 14,5 και είναι ασπρόμαυρο ,δεμένο με συνδετήρες και εξώφυλλο από μαλακό χαρτόνι.Έχει 68 σελίδες (η ιστορία καταλαμβάνει 60 από αυτές). Στη μετάφραση ο φίλος Γ.Τομπαλιδης και στην επιμέλεια ο φίλτατος Λ Ανεμοδουράς Παραθέτω τα εξώφυλλο ,οπισθόφυλλο καθώς και μερικές σελίδες . Ευχαριστούμε τα μέλη @ pnikitaskomics , @ james768 , @ hudson και @ albert για την διάθεση των υπόλοιπων τευχών.

Απ' οτι φαινεται δεν ειχαν κυκλοφορησει το dvd αλλα ειχαν κανει διαγωνισμο με σχετικα δωρα. Ειναι δυσκολο να μην το προσεξεις αφου πιανει ολο το πρωτοσελιδο. Δεν το εχω δει αλλα φαινεται ωραιο, οντως.

Εδω τα υπολοιπα τευχη. Τωρα μας λειπει μονο το 203 αλλα πιστευω οτι θα το βρουμε κι αυτο. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Βλέποντας τα εξώφυλλα στην κορυφή της συζήτησης, παρατήρησα ότι σε ένα από τα δύο ότι διαφημίζει την ταινία "Τα χρονικά του Σπαίντεργουικ". Επί την ευκαιρία λοιπόν να πω ότι είναι καλή ταινία για όποιον του αρέσει ότι έχει σχέσει με ξωτικά - γκόμπλινς κ.τ.λ. Μάλιστα παίζει και ο μεγάλος Nick Nolte μέσα. Την προτείνω ανεπιφύλακτα για να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας...

Καλησπέρα και καλωσήρθες στην παρέα του GreekComics!

Τελείωσα επιτέλους την ανάγνωση του έπους που λέγεται Charley's War και αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις μου , αλλά και να παρουσιάσω τις συγκεντρωτικές εκδόσεις της Rebellion που έχω. Η σειρά ονομάζεται The Definitive Collection και αν εξαιρέσουμε ότι δεν είναι σκληρόδετη, δικαιολογεί πλήρως τον τίτλο της. Μιλάμε για τρείς τόμους 320, 336 και 368 σελίδων με ανθεκτικό δέσιμο, γερά εξώφυλλα και ποιοτικές γυαλιστερές σελίδες που καλύπτουν όλη την ιστορία του διδύμου Mills-Colquhoun , δηλαδή, όχι τη συνέχεια του Β' Παγκοσμίου που είναι με άλλο συγγραφέα. Έχοντας διαβάσει ένα τόμο της Titan από την προηγούμενη 10τομη έκδοση , οφείλω να πω , πως εδώ έχουμε βελτιώσεις σε όλους τους τομείς. Το ασπρόμαυρο σχέδιο είναι σαφώς πιο έντονο και καθορισμένο, χρησιμοποιείται η αυθεντική γραμματοσειρά στους διαλόγους, ενώ τώρα υπάρχουν και όλες οι έγχρωμες σελίδες , καθώς και αρκετά εξώφυλλα. Στο τέλος κάθε τόμου, υπάρχει ο σχολιασμός του συγγραφέα για κάθε επεισόδιο, που υπήρχε και στην προηγούμενη έκδοση και ένας νέος επίλογος για την έκδοση στον τρίτο τόμο. Όπως προείπα καλύπτεται ο Ά Παγκόσμιος Πόλεμος , μέσα από τα μάτια κυρίως του Βρετανού πεζικάριου πρωταγωνιστή Charlie Bourne, αλλά και μια ιδέα από τα άλλα σώματα μέσω του, πυροβολητή της αεροπορίας, αδερφού του Wilf και του ναύτη εξαδέλφου του Jack, ενώ για λίγο μεταφερόμαστε και στη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων με τη ματιά του συμπατριώτη τους Blue. Η σειρά αυτή έχει επαινεθεί επανειλημμένα στο παρελθόν, απόλυτα δικαιολογημένα για μένα. Το σχέδιο είναι καταιγιστικό, με εξωφρενικές λεπτομέρειες που δείχνουν πόσο πολύ μελέτη έχει προηγηθεί. Υπάρχουν δεκάδες δευτεραγωνιστές, όλοι ξεχωριστοί και προσεγμένοι και χιλιάδες ανώνυμοι κομπάρσοι, που όμως δεν τοποθετούνται στην τύχη αλλά συνεισφέρουν με την παρουσία τους στη γενική εικόνα που περνάει σε εμάς. Ειδικά στον τομέα των εκφράσεων , πολλές φορές δεν χρειάζεται να διαβάσεις για να καταλάβεις τι γίνεται αφού τα συναισθήματα και το κλίμα σκιαγραφείται στα πρόσωπα των ηρώων. Στον τρίτο τόμο δε, υπάρχουν κάποια εκπληκτικά καρέ αερομαχιών που κόβουν την ανάσα. Πέρα όμως από την αρτιότητα και την ομορφιά του σχεδίου, αυτό που σου μένει στο τέλος είναι η ιστορία και οι χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει ο Mills. Οι " φτωχοδιάβολοι " - όπως πολύ σωστά τους χαρακτηρίζει ο @ramirez - που δεν είναι ήρωες με τη συνηθισμένη έννοια των κόμικ , της λογοτεχνίας και της τηλεόρασης, αλλά πιόνια σε ένα μεγάλο παιχνίδι ή απλά κρέας για την αδυσώπητη μηχανή του πολέμου. Απλοί άνθρωποι που βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιανόητες συνθήκες και αναγκάζονται σε πρωτοφανείς αντιδράσεις και επιλογές, στον αγώνα τους για επιβίωση. Ήρωες κατ' ανάγκη κι όχι από επιλογή, υπό την πίεση του εχθρού στο απέναντι χαράκωμα και του παραλογισμού της Βρετανικής αποικιοκρατικής νοοτροπίας. Ενώ ο Β' ΠΠ έχει καλυφθεί και τεκμηριώθει σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο Ά εξακολουθεί να είναι ο άγνωστος πόλεμος και πολλά από τα περιστατικά που περιγράφονται , φαντάζουν παρατραβηγμένα και υπερβολικά, ενώ είναι πέρα για πέρα πραγματικά. Παράξενα όπλα, πανοπλίες, σκυλιά με μάσκες αερίων, ιππικό αλλά και τανκ, τάγματα κοντών, Αφρικανοί στρατιώτες που δεν έχουν δει πυροβόλο, αξιωματικοί με υπηρέτες , όλα παρελαύνουν μπροστά μας απίστευτα κι όμως αληθινά , μόλις πριν από 100 χρόνια. Είναι αδύνατον να διαβάσεις αυτά τα βιβλία και να μην γελάσεις, κλάψεις, απορήσεις και εκπλαγείς με όσα περνάν μπροστά από τα μάτια σου. Τονίζει όσο τίποτα άλλο , που να έχω διαβάσει εγώ τουλάχιστον, τη ματαιότητα , τη φρίκη και το παράλογο του πολέμου και είναι όντως το σπουδαιότερο αντιπολεμικό κομικ που έχει γραφτεί ποτέ.

Ωραία νέα. Το έχει εντοπίσει κανείς σε κανένα βιβλιοπωλείο;

@ramirez ή κάποιος άλλος, γνωρίζετε από ποια ελληνική έκδοση/τεύχος πάρθηκαν τα πιο πάνω καρέ?

Εχω δει εδω και μερες οτι σχολιασε και καποιος αλλος εκτος απο μενα και τσιμπηθηκα για να το πιστεψω! Και ηταν και αρκετα τα Posts μαλιστα! Και τωρα που βρηκα χρονο και τελειωσα και τα επεισοδια θα γραψω ως συνηθως δυο λογια για το καθενα συν καποια γενικα σχολια. 11ο) "The Forbidden Fountain of the Foreverglades!" Σκρουτζης, Χρυσαφια και ανιψακια σε εξωτικο μερος αναζητουν μυθικο θησαυρο. Καλουτσικο επεισοδιο. 12ο) "Let's Get Dangerous!" διπλο χορταστικο επεισοδιο που οπως φαινεται και απο τον τιτλο αφορα τον Μαυροφερο Παπιο και συμφωνα με πληροφοριες θα αποκτησει ξανα δικη του σειρα. 13ο) "Escape from the ImpossiBin!" Ο Σκρουτζης θεελει να δοκιμασει τις νεες αμυνες του θησαυροφυλακιου αλλα αυτες βγαινουν εκτος ελεγχου. Καλουτσικο επεισοδιο και αυτο. 14ο) "The Split Sword of Swanstantine!". Περιπετεια στην Κωνσταντινουπολη (με λιγο αλλαγμενο ονομα) αναζητωντας ενα ακομα κειμηλιο. Μετριο επεισοδιο. 15ο) "New Gods on the Block!". Οταν ο Διας χανει την την θεικη του ιδιοτητα τα ανιψακια και η Γουεμπι περνανε οντισιον για να γινουν θεοι καθως θελουν να αποδειξουν στον Σκρουτζη οτι αξιζουν. Μετριο επεισοδιο με ενδιαφερον στοιχειο 16ο) "The First Adventure!". Πολυ καλο επεισοδιο που εξελισσεται στο παρελθον και δειχνει την πρωτη περιπετεια Σκρουτζη με τα μικρα του ανιψακια Ντοναλντ και Ντελλα. 17o) "The Fight for Castle McDuck!". Μετριοτατο επεισοδιο (παρολο που περιμενα κατι καλυτερο με βαση τον τιτλο) με τον Σκρουτζη και την αδελφη του να συμπεριφερονται σαν εφηβοι και να κανουν κοντρες για την ευνοια της μαμας και του μπαμπα. 18ο) "How Santa Stole Christmas!". Ενα ωραιο χριστουγεννιατικο επεισοδιο που μας γνωριζει ενα παλιο συνεταιρο του Σκρουτζη. Γενικα σχολια. Η σεζον αυτη τελειωσε καπως καλα με μερικα δυνατα επεισοδια. Σε γενικες γραμμες η σειρα εχει μεγαλες αποκλισεις με επεισοδια μπαρουφες αλλα και επεισοδια ομορφα. Ενα απο τα κακα ειναι οτι αποκλινει πολυ απο αυτα που θεωρουμε canon απο τα κομικ. Απαραιτητο ισως βεβαια για να γινει πιο μοντερνα η σειρα και να δικαιολογησει καποια πραγματα. Για το σχεδιο δε χρειαζεται να ξαναμιλησω τα εχουμε πει. Θα συμφωνησω με τα παιδια που ειπαν οτι περιμεναν περισσοτερα απο τη σειρα αυτη. Να πω κιολας οτι ειναι κριμα να εχουμε τοσες και τοσες πολυ καλες ιστοριες απο τα κομικ και να μην τα χρησιμοποιουν σαν βαση για ωραια σεναρια. Να θυμισω οτι η παλια σειρα βασιστηκε πολλες φορες στο εργο του Μπαρκς και για αυτο νομιζω ηταν πετυχημενη. Το οτι ανακοινωθηκε οτι θα διακοπει το αναφερατε ηδη οποτε δεν το ξαναλεω. Διαβασα οτι θα τελειωσει στα 75 επεισοδια οποτε λογικα θα βγουν αλλα 10 μεσα στο 2021 και ελπιζω να εχουν καμια καλουτσικη ιδεα εστω για το τελειωμα. Για τον φιλο που ρωτησε αν υπαρχουν υποτιτλοι εστω στα Αγγλικα να πω οτι υπαρχουν και μαλιστα δεν χρειαζεται να τους ψαχνεις ξεχωρα καθως οι πιο πολλες βερσιον που κυκλοφορουν στο διαδικτυο εχουν μεσα αγγλικους υποτιτλους ηδη.

Νομίζω πρέπει να αλλάξουμε και την ημερομηνία κυκλοφορίας των τόμων. Στο τεύχος Μπλεκ 649 της 27ης Μαΐου 1992 υπάρχει αναγγελία κυκλοφορίας του πρώτου τόμου Περιπέτεια τον Ιούνιο του 1992, ξεκινώντας με τα τεύχη της δεύτερης περιόδου δηλαδή από το #342 και μετά!

Μια χορταστικότατη συνέντευξη του σεναριογράφου των Ερωτόκριτος, Στα μυστικά του βάλτου και Ληστές στη Lifo ==== Γιάννης Ράγκος: Ο δημοσιογράφος που μελετά τα ελληνικά εγκλήματα των τελευταίων δύο αιώνων «Πάντα με είλκυαν, όχι μόνο στην πραγματική ζωή αλλά και στα διαβάσματά μου, οι ιστορίες ανθρώπων με τραγικό πεπρωμένο». M. HULOT 8.12.2020 Ο Γιάννης Ράγκος είναι βέρος Αθηναίος και κάτοικος του ιστορικού κέντρου εδώ και χρόνια. Είναι δημοσιογράφος από πολύ νεαρή ηλικία – έχει εργαστεί ως έμμισθος ή freelance δημοσιογράφος σε περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ και blog/sites, καλύπτοντας ποικίλα ρεπορτάζ. Έχει συνεργαστεί με μερικές από τις πιο δημοφιλείς σειρές της ελληνικής τηλεόρασης και από το 2000 είναι συγγραφέας λογοτεχνικών βιβλίων, βιβλίων έρευνας, αλλά και ταξιδιωτικών οδηγών. Με τον συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκο έκαναν τη σεναριακή διασκευή για το graphic novel «Ερωτόκριτος», σε σχέδια του Γιώργου Γούση, το οποίο απέσπασε πέντε βραβεία (Καλύτερο Κόμικ, Καλύτερο Σχέδιο, Καλύτερη Καλλιτεχνική Επιμέλεια, Καλύτερο Σενάριο και Καλύτερο Εξώφυλλο) στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2017, καθώς και για το κόμικ «Στα μυστικά του βάλτου», σε σχέδια Παναγιώτη Πανταζή. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Ληστές – Η ζωή και ο θάνατος των Γιάννη και Θύμιου Ντόβα», συνεργαζόμενος στο σενάριο με τον Γιώργο Γούση, και ξαναδουλεμένο το «Μυρίζει Αίμα», το non-fiction crime novel που είχε κυκλοφορήσει το 2008. Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (IFJ), ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αστυνομικών Συγγραφέων (IACW). — Με τον Γιάννη Ράγκο, τον ήρωα της Επανάστασης, έχεις συγγένεια; Είναι μακρινός πρόγονός μου. Μάλιστα, έχω όλο το αρχείο του, που έχει κυκλοφορήσει σε μια έκδοση από το Εθνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, αλλά είναι πολύ μακρινή η καταγωγή. Ήταν από τον Βάλτο της Αιτωλοακαρνανίας, είχε το αρματολίκι εκεί και ήταν αντίπαλος και αντίζηλος του Καραϊσκάκη. Έγινε και στρατηγός μετά. — Γιατί έγινες δημοσιογράφος; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία, αλλά θα σου πω πώς το αποφάσισα. Το 1981, όταν έγιναν οι σεισμοί στις Αλκυονίδες, είχαν οι γονείς μου κάποιους φίλους με εξοχικό έξω απ' την Κόρινθο, στο Βραχάτι. Πήγαμε, λοιπόν, μια βόλτα όλοι μαζί να δουν σε τι κατάσταση ήταν το σπίτι τους, και επειδή η περιοχή είχε πληγεί πάρα πολύ, ό,τι έβλεπα το κατέγραφα. Έκανα ένα είδος ρεπορτάζ. Τότε, στο σχολείο όπου πήγαινα, στο Παλαιό Φάληρο, βγάζαμε ένα μαθητικό περιοδικό και έγραψα εκεί τι είδα στο επιτόπιο ρεπορτάζ που είχα κάνει. Μου άρεσε τόσο πολύ η διαδικασία της καταγραφής και της αποτύπωσης, που στα 15 μου είπα «θέλω να γίνω δημοσιογράφος». Και πράγματι, από τα 19 μου χρόνια, πρωτοετής στο πανεπιστήμιο –μπήκα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών στην Πάντειο σχολή τότε–, ξεκίνησα να δουλεύω στη «Ναυτεμπορική», ως νεαρός ρεπόρτερ. Έκανα πειραϊκό και ναυτιλιακό ρεπορτάζ, ως βοηθός του συντάκτη. Μου άρεσε το στοιχείο της έρευνας, της αποτύπωσης και της καταγραφής το γεγονότος, επειδή μου άρεσαν η γλώσσα και το γράψιμο. — Κι αυτό σε οδήγησε στη συγγραφή; Το πρώτο μου βιβλίο το έβγαλα το 2000, όταν ήμουν πια 34 χρονών. Ήταν μια δημοσιογραφική έρευνα που έκανα για πέντε χρόνια, από το '94 έως το '99, για την περίφημη υπόθεση της νάρκης στον Γοργοπόταμο το '64, όταν γιορτάστηκε για πρώτη φορά η επέτειος του σαμποτάζ του '42. Τότε είχε γίνει επίσημος εορτασμός από την κυβέρνηση Κέντρου, με εκπροσώπους κομμάτων κ.λπ., και με τη λήξη του εορτασμού εξερράγη μια νάρκη στο σημείο. Σκοτώθηκαν 13 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 100. Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ήταν μια παλιά νάρκη από ένα ναρκοπέδιο κάτω από τη Γέφυρα του Γοργοποτάμου. Έκανα ένα θέμα στο «Ποντίκι», αλλά το υλικό που συγκεντρώθηκε ήταν τόσο πολύ, που σκέφτηκα να το κάνω βιβλίο. Αναδρομικά, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, μπορώ να πω ότι δεν ήθελα να γίνω δημοσιογράφος, ήθελα συγγραφέας, και παραστράτησα. Ωστόσο, μου αρέσει η ερευνητική δημοσιογραφία, γι' αυτό κι έχω κάνει διάφορα ρεπορτάζ. Εκτός από πειραϊκό και ναυτιλιακό, έχω κάνει πολύ ελεύθερο, καλλιτεχνικό, πολιτικό, κοινοβουλευτικό... — Το ενδιαφέρον σου για το έγκλημα πώς προέκυψε; Δεν αγαπώ το έγκλημα ως έγκλημα, αυτό το λέω με μεθύστερη γνώση. Αυτό που διαπίστωσα είναι πάντα με είλκυαν, όχι μόνο στην πραγματική ζωή αλλά και στα διαβάσματά μου, οι ιστορίες ανθρώπων με τραγικό πεπρωμένο. Ένα γαλλικό γνωμικό λέει ότι «οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ιστορία». Ένας «ευτυχισμένος» άνθρωπος μπορεί να είναι πολύ καλά με τον εαυτό του και μπράβο του, αλλά για μένα, που τον παρατηρώ απέξω, είναι ένας πληκτικός άνθρωπος. Δεν μου λέει τίποτα. Οι άνθρωποι που μας ελκύουν το ενδιαφέρον είναι αυτοί που έχουν τις αντιφάσεις τους, που φτάνουν στα όριά τους και τα υπερβαίνουν, που δοκιμάζουν πράγματα, που έχουν δηλαδή ένα είδος τραγικού πεπρωμένου. Αυτός ήταν ο λόγος, συν η γοητεία που ασκεί η εξιχνίαση ενός μυστηρίου, το ερευνητικό στοιχείο δηλαδή, που με οδήγησε στην αστυνομική λογοτεχνία, πρωτίστως ως αναγνώστη. Η μεθοδολογία της έρευνας που ακολουθείται και στην αστυνομική λογοτεχνία από την πλευρά του ερευνητή με γοήτευε. Όταν ήμουν στην εφηβεία μου, 15-16 χρονών, και διάβαζα Άγκαθα Κρίστι, μου είπε ο πατέρας μου –που διάβαζε και ήταν ένας πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος–, «διάβασε Χάμετ, Τσάντλερ, Χάισμιθ και Σιμενόν, κορυφαίους συγγραφείς». Και τους διαβάζω και πέφτω ξερός, μου αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος νέος κόσμος. Στα βιβλία τους υπήρχε και μια βαθιά λογοτεχνικότητα, εκτός των άλλων. Αυτό το στοιχείο, λοιπόν, το ότι οι άνθρωποι που κάνουν ένα έγκλημα είναι άνθρωποι που οικειοθελώς προσχωρούν στο ταξίδι προς την κόλαση, με ενδιέφερε και άρχισα να ερευνώ υποθέσεις αληθινών εγκλημάτων. Η βασική μου εμπλοκή ξεκίνησε ως εξής. Τέλη του '90 ήμουν ένας πολύ νεαρός δημοσιογράφος – τότε δούλευα ως ξένος ανταποκριτής, ήμουν στο γραφείο Τύπου του Φεστιβάλ Αθηνών και έκανα καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Μου γίνεται μια πρόταση από τον Πάνο τον Κοκκινόπουλο για μια εκπομπή που ετοίμαζε στον ΑΝΤ1 τότε, την περίφημη «Ανατομία ενός Εγκλήματος». Ήταν ένα concept που είχε φέρει ο Μαστοράκης, ο οποίος ήταν υπεύθυνος προγράμματος του ΑΝΤ1, το docudrama, μια σειρά βασισμένη σε αληθινές ιστορίες. Ήθελαν έναν δημοσιογράφο και με ρώτησε αν με ενδιέφερε. Ήταν έγκλημα και έρευνα και με ενδιέφερε. Και αληθινές ιστορίες. Ξεκίνησα την έρευνα για να παραδώσω υλικό στους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες, για να μετατραπεί αυτό σε σενάριο, να γίνουν τα γυρίσματα κ.λπ., οπότε, αν και η εκπομπή ξεκίνησε το '91, εγώ δούλεψα στον ΑΝΤ1 από τα τέλη του '90 μέχρι το '95. Η σειρά έκανε πάταγο στην εποχή της, ήταν ένα concept πολύ καινούργιο για την Ελλάδα, με εξαιρετικούς συντελεστές και καστ. Δεν ήταν μόνο ο Πάνος ο Κοκκινόπουλος, ήταν κι άλλοι σκηνοθέτες σημαντικοί, και ο Πέτρος ο Μάρκαρης στο σενάριο... Υπήρχαν περιπτώσεις που χρειάστηκε να κάνω και οκτώ μήνες έρευνα για να μαζέψουμε το υλικό. Αυτό το πράγμα, λοιπόν, που διήρκεσε τέσσερα χρόνια, με οδήγησε στη συγκέντρωση ενός υλικού, γύρω στις 90 με 100 υποθέσεις εγκλημάτων που διέτρεχαν όλο τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Το κριτήριό μας στην «Ανατομία ενός Εγκλήματος» ήταν να είναι υποθέσεις που έχουν τελεσιδικήσει από δικαστικής πλευράς, και για λόγους ηθικής τάξης αλλά και για λόγους τυπικής κάλυψης. Πηγαίναμε με την απόφαση του δικαστηρίου. Αν το δικαστήριο είχε καταδικάσει κάποιον, ήταν ένοχος. Το λέω γιατί υπήρχαν περιπτώσεις που οι καταδικασμένοι ένοχοι δεν είχαν αποδεχτεί ακόμα την απόφαση και όταν εμείς παρουσιάζαμε την υπόθεσή τους, μάς έστελναν επιστολές και μας έλεγαν «είμαι αθώος, γιατί με παρουσιάζεις ένοχο;». Πάντα, όμως, είχαμε τη δικαστική απόφαση ως οδηγό. Η συνεργασία με τον Πάνο Κοκκινόπουλο συνεχίστηκε το '96 και το '97 στη «Διπλή Αλήθεια», μια εκπομπή παρόμοιου χαρακτήρα στην ΕΡΤ, και το 2000-2002 στον Alpha κάναμε τον «Κόκκινο Κύκλο». Όλο αυτό το δυσεύρετο υλικό της δικής μου δεκαετούς ερευνητικής δουλειάς, δημοσιογραφικής και όχι επιστημονικής, κατέληξε να είναι 150 υποθέσεις στο αρχείο μου. Επομένως, με αυτή την έννοια ταυτίστηκα με το έγκλημα, χωρίς να έχω κάνει ποτέ μου αστυνομικό ρεπορτάζ. Και, βέβαια, σε αυτήν τη διαδικασία συνάντησα συγκλονιστικά γεγονότα, μάλιστα το μυθιστόρημα που γράφω τώρα βασίζεται σε όλο αυτό το υλικό που έχω στο αρχείο μου. Είναι ένα non-fiction novel πάλι, όπως και το «Μυρίζει Αίμα», απλώς διατρέχει πια όλο τον 20ό αιώνα. Πρέπει να σου πω το εξής: το υλικό που έχω, δηλαδή φάκελοι σε ένα μέρος της βιβλιοθήκης στο γραφείο μου, και κάθε φάκελος είναι και μία υπόθεση, περιλαμβάνει δημοσιεύματα εφημερίδων, δικαστικά έγγραφα, προανακριτικό υλικό, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις, οπτικοακουστικό υλικό που έχω πάρει από τα αρχεία των καναλιών στα οποία δούλευα, υλικό που είτε έχει παίξει είτε όχι, αμοντάριστο, που το έχω σε VHS. Αυτό το υλικό, λοιπόν, είναι πραγματολογικού ενδιαφέροντος, αφορά κάποιον που θέλει να κάνει μια μελέτη σε ένα φαινόμενο εγκληματολογικό. Έχουν έρθει πάρα πολλές φορές φοιτητές του Παντείου και της Νομικής Σχολής να πάρουν πρωτογενές υλικό για να δουλέψουν πάνω σ' αυτό. Ένας αστυνομικός συντάκτης πιθανόν να έχει ένα ακόμα μεγαλύτερο αρχείο, με τις υποθέσεις με τις οποίες έχει ασχοληθεί προφανώς, αλλά πιάνουν αυτά τα 20-30χρόνια που έκανε στο αστυνομικό ρεπορτάζ. Το δικό μου αρχείο, επειδή ήταν έτσι η φύση της δουλειάς μου, έχει επεκταθεί σε σχεδόν δύο αιώνες. Ξεκινάω από το 1830 και φτάνω μέχρι το 2005. — Από κει προέκυψαν και τα «Ξεχασμένα Πρωτοσέλιδα»; Αυτό το βιβλίο δεν έχει μόνο εγκλήματα, είναι δημοσιογραφικό. Το 2000 κυκλοφόρησα το πρώτο μου βιβλίο και το πρώτο λογοτεχνικό το έβγαλα το 2004, τη «Στάση του Εμβρύου» – ήταν το πρώτο μου μυθιστόρημα. Το 2000 είπα ότι θέλω να γίνω συγγραφέας κι εκείνη την περίοδο, που κράτησε ίσως και έναν χρόνο, έτυχε να λυθούν κάποιες συμβάσεις εργασίας, να σταματήσουν κάποιες συνεργασίες κ.λπ. και τότε έκανα μια επιλογή – γιατί ήταν χρυσή εποχή εκείνη, και είχα φτάσει να έχω δέκα δουλειές ταυτόχρονα ως δημοσιογράφος. Έβγαζα σχεδόν τρεις φορές περισσότερα απ' όσα χρειαζόμουν για να ζω καλά και είπα «όχι, θα περιορίσω τις δημοσιογραφικές μου δουλειές, άρα και το εισόδημά μου, για να ελευθερώσω χρόνο για να γράψω». Είμαι 35 χρόνια επαγγελματίας δημοσιογράφος και 20 χρόνια επαγγελματίας συγγραφέας, και παρότι το βασικό μου εισόδημα προέρχεται από τη δημοσιογραφία, αν με ρωτήσεις τι δουλειά κάνω, λέω πρώτα ότι είμαι συγγραφέας και μετά ότι είμαι δημοσιογράφος πια. Επειδή αποφάσισα να μην κάνω πια ρεπορτάζ της τρέχουσας επικαιρότητας, άρχισα να κάνω άλλα θέματα, που ήταν πιο ερευνητικά και δεν απαιτούσαν τόσο πολύ χρόνο και deadlines, οπότε στράφηκα σε δύο πράγματα που μου άρεσαν πολύ και τα έκανα και νωρίτερα, το ταξιδιωτικό και το ιστορικό ρεπορτάζ, μια δημοσιογραφικού τύπου προσέγγιση σε άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, που συνίσταται στην ανακάλυψη άγνωστων ντοκουμέντων ή μιας πτυχής ενός ήδη γνωστού γεγονότος που δεν έχει φωτιστεί πολύ, με κάποια νέα στοιχεία. Διεξάγοντας αυτά τα ρεπορτάζ, έκανα πρωτότυπες ιστορικές έρευνες για διάφορα γεγονότα που ήταν άγνωστα. Συνεργάζομαι πολλά χρόνια τώρα, δεκατέσσερα για την ακρίβεια, με την «Ιστορία Εικονογραφημένη» του Πάπυρου, που τώρα, βέβαια, έχει αλλάξει ιδιοκτησία. Είναι το παλιότερο περιοδικό που κυκλοφορεί στην Ελλάδα σήμερα, από το 1968 συγκεκριμένα. Και από αυτό το υλικό, 30 κομμάτια –πολλά θέματα, κυρίως της μικροϊστορίας, τα μικρά γεγονότα, και κάποια εγκλήματα μεταξύ αυτών–, έκανα μια επιλογή και έβγαλα το 2016 τα «Ξεχασμένα Πρωτοσέλιδα». Είναι θέματα που στην εποχή τους έκαναν αίσθηση και έγιναν πρωτοσέλιδα, όμως στην πορεία του χρόνου ξεχάστηκαν. Επίσης, οι έρευνες για τα εγκλήματα που έκανα πιο παλιά έχουν και το στοιχείο της ιστορικής έρευνας, διότι ένα έγκλημα, πέρα από το καθαρά αστυνομικό του κομμάτι, πώς έγινε, πώς αποκαλύφθηκε, πώς συνελήφθη ο δράστης, πόσο δικάστηκε, αποκαλύπτει όλη την εποχή του. Είναι ένας καθρέφτης της. Ακόμα και ένα έγκλημα πάθους αποκαλύπτει την εποχή του, αρκεί να θέλεις να το δεις έτσι, να ψάξεις τα στοιχεία που σχετίζονται με το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο έγινε το έγκλημα και με το οποίο το έγκλημα συνδέεται. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση Αθανασόπουλου, το 1931. Συμμετέχουν στον φόνο η γυναίκα του, η μάνα της (η πεθερά του), η υπηρέτρια και ένας ανιψιός της πεθεράς, ο Μοσκιός. Και ως ηθικός αυτουργός εμφανίζεται ο Μοσκιός, που καταδικάζεται σε ισόβια επειδή είχε ένα θέμα ψυχολογικό και έπεσε λίγο στα μαλακά. Οι γυναίκες, ενώ η πρόταση ήταν για θανατική ποινή, καταδικάζονται σε ισόβια δεσμά και μάλιστα βγήκαν το '41, με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα και την έναρξη της Κατοχής, επειδή μέχρι τότε οι γυναίκες θεωρούνταν ότι είχαν μειωμένο καταλογισμό! Άρα, είχαν ένα ελαφρυντικό στοιχείο και μειωνόταν η ποινή τους μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες. Να μια αντίληψη της κοινωνίας πώς επιδρούσε στην ποινή. Είναι κοινωνικό γεγονός το έγκλημα και εντάσσεται πλήρως στην κοινωνία. Το ιστορικό ρεπορτάζ είναι αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες «historical feature stories». Στη δυτική Ευρώπη και στην Αμερική υπάρχουν δημοσιογράφοι που ειδικεύονται σε αυτά τα θέματα και ψάχνουν ένα θέμα και για έναν χρόνο. Εκεί όμως υπάρχουν τα μέσα που τους διαθέτουν χρόνο και χρήμα για να κάνουν μια έρευνα, γι' αυτό και γίνονται δημοσιογραφικές αποκαλύψεις συγκλονιστικές για γεγονότα που έχουν γίνει πριν από '30 και '40 χρόνια. Στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένο αυτό, το κάνουν κάποιοι λίγοι δημοσιογράφοι τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν είναι είδος που χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης. — Πες μου για τη «Στάση του Εμβρύου». Πριν από το 2000 είχα γράψει σενάρια για μικρού μήκους ταινίες που έκαναν φίλοι μου. Γύρω στο 2002 σχεδιάζαμε με έναν φίλο σκηνοθέτη να προτείνουμε μια ιδέα για σειρά σε ένα κανάλι, έπεσε η ιδέα, αλλά δεν έγινε τελικά. Είχα στο μυαλό μου αυτό το σενάριο κι ένα βράδυ που είμαστε καλεσμένοι με τη γυναίκα μου για φαγητό, γύρω στις 5 μου χτυπάει μια φλασιά και μου έρχεται όλη η ιστορία με πυρήνα αυτό που είχαμε σκεφτεί. Και γράφω πυρετωδώς 15 σελίδες. Έγραψα μια σκαλέτα σε ένα βράδυ. Κι αυτός ο σκελετός οδήγησε στο πρώτο μου μυθιστόρημα που λεγόταν «Η στάση του εμβρύου», ένα κλασικό whodunit αστυνομικό μυθιστόρημα. Υπάρχει ένας φόνος στην αρχή, υπάρχει κι ένας ερευνητής, που είναι αστυνομικός, και κάνω κι ένα tribute στον Γιάννη Μαρή, γιατί η δολοφονία γίνεται με τον τρόπο που γίνεται στο «Έγκλημα στο Κολωνάκι», με ένα αγαλματίδιο με το οποίο σπάνε το κεφάλι κάποιου. Ερευνώντας την υπόθεση, ο αστυνομικός ανακαλύπτει και κομμάτια του δικού του εαυτού. Κάνει κι ένα υπαρξιακό ταξίδι ψυχαναλυτικό, και από κει προκύπτει και η στάση του εμβρύου. Είχε ατέλειες τεχνικές, αλλά είχε καλές κριτικές και το 2016 είχα την τιμή να χαρακτηριστεί ως ένα από 40 αντιπροσωπευτικότερα ελληνικά αστυνομικά μυθιστορήματα από το 1953 μέχρι τότε. Τη χρονιά εκείνη, για την Παγκόσμια Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης βγήκε από το ελληνικό περίπτερο ένας τόμος για την ιστορία του ελληνικού μυθιστορήματος και είχε κι ένα αφιέρωμα στα αστυνομικά μυθιστορήματα από το «Έγκλημα στο Κολωνάκι» του Μαρή μέχρι το 2016. Είχαν συμπεριλάβει και τη «Στάση του Εμβρύου». Το 2008 έγραψα το δεύτερο βιβλίο, το «Μυρίζει αίμα», το οποίο ξανακυκλοφόρησε τώρα... — Έχεις προσθέσει κάτι στη νέα έκδοση; Ένα 10%. Έχω αλλάξει, έχω προσθέσει κι έχω αφαιρέσει. Όταν κάνω ένα θέμα δεν σημαίνει ότι τελειώνει η προσέγγισή μου σε αυτό. Όταν ανακαλύψω μετά ένα επιπλέον στοιχείο ή πληροφορία γι' αυτό, το κρατάω και σε μια ενδεχομένως επαναδημοσίευση ή επαναπροσέγγιση του θέματος το συμπληρώνω. Η υπόθεση του «Μυρίζει αίμα» είναι βασισμένη σε αληθινό γεγονός, στην ιστορία των δύο Γερμανών, Χέρμαν Ντουφτ και Χανς Μπασενάουερ, που ήταν οι πρώτοι serial killers επί ελληνικού εδάφους το 1969, οι οποίοι σε διάστημα μερικών ημερών έκαναν έξι φόνους και πέντε ληστείες. Κάνω την έρευνα για την υπόθεση για την «Ανατομία ενός Εγκλήματος», το δίνω για την εκπομπή, γίνεται το επεισόδιο, που λεγόταν «Εν Ψυχρώ» και το είχε σκηνοθετήσει ο Μπάμπης ο Σπανός, γράφω γι' αυτό σε διάφορα sites και κάποια στιγμή, το 2007, λέω ότι αυτό είναι καταπληκτικό υλικό για να γίνει λογοτεχνία. Εκεί, λοιπόν, κάνω επιπλέον έρευνα και ανακαλύπτω λεπτομέρειες που προσθέτουν ακόμα μία απόχρωση στην εικόνα που ήδη υπήρχε, και όλο αυτό το χρησιμοποίησα το 2008 για να βγάλω το «Μυρίζει αίμα». Τώρα, από το '08 μέχρι το '19, προστέθηκε κάποιο καινούργιο υλικό, όπως μια μαρτυρία της Ελληνίδας αρραβωνιαστικιάς του Μπασενάουερ, όταν τον επισκέφτηκε στη φυλακή της Αίγινας, η οποία έγινε μια ολόκληρη νέα σκηνή στο βιβλίο. Ξαναδουλεύτηκε και λογοτεχνικά. Είναι το πρώτο βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας που βασίζεται σε αληθινή ιστορία (δηλωμένα) και είναι και από τα λίγα ελληνικά μυθιστορήματα που ανήκουν σε αυτό που λέμε non-fiction novel. Τώρα δουλεύω το τρίτο μου μυθιστόρημα, που πάλι βασίζεται σε αληθινά εγκλήματα, με τη διαφορά ότι εδώ κάνω ένα βήμα παρακάτω. Η ιστορία εξελίσσεται στο σήμερα, αλλά ψηλαφώ όλη την ελληνική Ιστορία του 20ού αιώνα μέσα από υποθέσεις αληθινών εγκλημάτων. Δεν είναι ντοκουμέντο, μέσα από τη λογοτεχνική φόρμα γίνεται αυτό. Είναι ένας αναστοχασμός του 20ού αιώνα από μια άλλη σκοπιά, όχι από την πλευρά των πολιτικών ή των διπλωματικών γεγονότων αλλά από τη σκοπιά των πραγματικών εγκλημάτων. Εδώ πρωταγωνιστής είμαι κατ' ουσίαν εγώ, πρωταγωνιστής είναι το άλτερ έγκο μου με έναν τρόπο. Ενδιάμεσα, από το 2008 μέχρι σήμερα, έχω γράψει διηγήματα που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορους συλλογικούς τόμους. — Το «Balkan Noir» τι είναι; Το 2010 ιδρύθηκε η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) – ήμασταν 25 συγγραφείς, τώρα έχουμε φτάσει τους 45. Ως ΕΛΣΑΛ έχουμε επαφή με τη διεθνή ομοσπονδία αστυνομικών συγγραφέων, την Ιnternational Αssociation of Crime Writers. Κάποια στιγμή είχα πάει μόνος μου στην ετήσια συνάντηση της Διεθνούς Ομοσπονδίας το 2011 στην Ελβετία, στη Ζυρίχη, και στις συζητήσεις εκεί με έναν Ρουμάνο κι έναν Βούλγαρο, συγγραφείς και οι δύο, μεταξύ κρασιού και φαγητού, λέμε «δεν κάνουμε το Balkan Νoir;». Το 2016 αναφέρω αυτήν τη κουβέντα σε έναν φίλο, εξαιρετικό συγγραφέα, το Βασίλη τον Δανέλλη, και του λέω «γιατί δεν το κάνουμε αλήθεια αυτό; Ξέρουμε τι γίνεται στην τελευταία χώρα της Σκανδιναβίας, της Ασίας και της Αμερικής και δεν ξέρουμε τι γίνεται δίπλα μας». Και με αυτούς που ήξερα αρχικά, τον Βούλγαρο και τον Ρουμάνο, κάναμε μια έρευνα δύο ετών και καταλήξαμε να κυκλοφορήσει ένας τόμος το 2018 με τίτλο «Balkan Noir», όπου 3 συγγραφείς από κάθε χώρα, με διηγήματα γραμμένα επί τούτου, πρωτότυπα. Έπρεπε να διαδραματίζονται στη χώρα του καθενός και στη σύγχρονη εποχή, έτσι τρεις Σέρβοι, τρεις Κροάτες, τρεις Βούλγαροι, τρεις Έλληνες (ο Δανέλλης, εγώ και ο Αντρέας ο Αποστολίδης), τρεις Τούρκοι, τρεις Ρουμάνοι και τρεις Σλοβένοι έγραψαν 21 διηγήματα από 7 διαφορετικές χώρες. Επίσης, ένας τέταρτος από κάθε χώρα, πανεπιστημιακός, ιστορικός ή κριτικός, έχει γράψει μια εισαγωγή για την αστυνομική λογοτεχνία στη χώρα του. Το ιστορικό κομμάτι, τι γίνεται σήμερα κ.λπ. Είναι η πρώτη φορά στα διεθνή εκδοτικά χρονικά που υπάρχει ένας τόμος με έργα σύγχρονα. Τώρα γίνονται συζητήσεις να μεταφραστεί στα ρουμανικά και στα αγγλικά και στόχος είναι να βγει σε όλες τις χώρες που συμμετέχουν. — Τι άλλο κάνεις αυτή την περίοδο; Στο τεύχος της «Ιστορίας» του Νοεμβρίου έχω κάνει ένα θέμα για τον περίφημο Πέτρο Κουλαξίδη, τον οποίον, αν τον τσεκάρεις Google, θα σου βγάλει ότι είναι ο πρώτος Έλληνας serial killer. Είναι ψευδές εν μέρει. Λέει ότι σκότωσε οκτώ γυναίκες τη δεκαετία του '20. Αρχίζω να ψάχνω για τέσσερις μήνες σε εφημερίδες και, πράγματι, υπήρχε ένας Κουλαξίδης που το '20 ομολόγησε ότι σκότωσε την τελευταία του γυναίκα, αλλά δύο πρώην σύζυγοί του και άλλες 6-7 ερωμένες του είχαν μυστηριωδώς εξαφανιστεί ή πεθάνει. Αυτός δεν αποδέχτηκε ότι τις σκότωσε, μόνο τη δολοφονία της γυναίκας του ομολόγησε, την οποία διέπραξε για λόγους τιμής, επειδή τον κεράτωνε με τον κουμπάρο. Το δικαστήριο δεν μπόρεσε ποτέ να τεκμηριώσει ότι όλες τις γυναίκες τις είχε σκοτώσει ο ίδιος, αλλά ήταν μυστηριώδεις οι συνθήκες του θανάτου τους και θεωρήθηκε ύποπτος. Ήταν πολλές συμπτώσεις μαζί. Αυτός καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το '30. Επειδή ήταν Ρωσοπόντιος, από την τότε Σοβιετική Ένωση, θεωρούνταν και κουμουνιστής, και συνέδεαν τη δράση του ως «βρικόλακα», επειδή ήταν κουμουνιστής. Να, πάλι, το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που λέγαμε. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον όλο αυτό, το ότι έμεινε στην ιστορία ως «ο κόκκινος βρικόλακας». Πηγή: www.lifo.gr ===

Πολύ καλά νέα για τον Λαργκο. Αν δείτε στο fb δείχνει και εσωτερικές σελίδες. Ο Στορμ είναι η συνέχεια ε? Φοβερό το εξώφυλλο επίσης!!

Πάρα πολύ ωραία συνέντευξη. Γενικά αυτός ο τύπος έχει πολλά να πει. Και κομιστικα και μη...

Από το φέισμπουκ της εκδοτικής Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Στορμ συνεχίζεται και στο επόμενο τεύχος, όπως και ο Λάργκο Γουϊντς

Δεν λαδωνει ο Σκρουτζ!!! Είναι χέρι της Μάτζικα να αποκτήσει δημοσιότητα που θα τον διαφθείρει και στο τέλος θα του πάρει τη δεκάρα

Ναι, αλλά ο Σκρουτζ είναι λεφτάς κι έτσι λάδωσε την επιτροπή κι εξελέγη εκείνος η διασημότερη πάπια. Απλά πράγματα!