Αίθουσα Νικητών

Berlin. Πρώτος θάνατος. Στη ράχη έχει τον αριθμό 1. Σημάδι ότι φιλοδοξεί να είναι σειρά. Και εγώ ρωτάω "που είναι ο δεύτερος τόμος και γιατί δεν έχει βγει ακόμα". Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020 έσκασε στον Πειραιά στο κατάστημα της Jemma. Άκουσα noir, μου άρεσε το εξώφυλλο, έσκασα κι εγώ εκεί για να προλάβω το lockdown. Ο Σταυριανός μου είπε ότι εάν το πάρω ως "Jemma Store Exclusive", θα υπάρχει και μια μικρή αφισσούλα. Δεν φημίζομαι για τη φειδώ μου. Του τα έδωσα. Μου τα έδωσε. Αλισβερίσι και νταραβέρι. Παραφυσικό, urban, neo-noir λέει από πίσω. Aλήθεια. Στο σενάριο ο Κυριάκος Αθανασιάδης. Φαν του Λαβκραφτ. Προφανώς. Φαν και των νουάρ. Κάνει αυτό που λέει το οπισθόφυλλο. Περίπου. Στη πραγματικότητα απλά στήνει τον καμβά για τον 50 χρονο βετεράνο Νίκο Κούρτη. Ο οποίος κάνει πράγματα που δεν έχω ξαναδεί Έλληνα να κάνει. Σπανίως τα βλέπω και σε ξένο κόμικ. Δεν μπορώ να σπάσω το κόμικ για σκανάρισμα. Περιορίζομαι λοιπόν σε μια εικόνα που ανέβασε ο Κούρτης στο φβ του. και σε ένα promo video που έφτιαξε η Jemma. 10000000_810525212841813_5463602137512912853_n.mp4 Το σχέδιο πραγματικά με σόκαρε. Σχεδόν οι μισές σελίδες είναι επιπέδου splash page με τρελή λεπτομέρεια και συγκλονιστική ατμόσφαιρα. It has to be seen, to be believed. Και κόσμο δημιουργεί, και παπάδες κάνει, και μητροπολίτες, και πατριάρχες. Του πήρε 2-2,5 χρόνια για να το φτιάξει. Το πιστεύω. Κομιξάρα που άνετα την εκδίδει ο οιοσδήποτε στο εξωτερικό. Ο οιοσδήποτε. φβ του Κούρτη

αν και έχει μέρες ακόμη για τις γιορτές τα δώρα άρχισαν να καταφθάνουν ....

Πάρα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον το θέμα που συζητάτε! Σε ό,τι έχετε πει παραπάνω με βρίσκεται απολύτως σύμφωνο. Και εγώ πιστεύω ότι για τις τάξεις του δημοτικού, τα κόμιξ της Ντίσνεϋ μαζί με τα BD (δεν τα έχω διαβάσει, έχω δει μόνο τα αντίστοιχα κινούμενα σχέδια, των οποίων και λογικά οι ιστορίες έχουν παρθεί από τα αντίστοιχα κόμιξ) είναι τα πλέον κατάλληλα. Για το γυμνάσιο-λύκειο θα μπορούσαν να διαβαστούν και κάποιες ιστορίες του Αρκά (όταν το παιδί βρίσκεται σε μία φάση εξερεύνησης-"επανάστασης"), αλλά και κόμιξ της Μάρβελ και της DC. Κάποια από τα κόμιξ της Μάρβελ και της DC θα μπορούσαν να διαβαστούν και από τις τάξεις του δημοτικού. Επίσης θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν και τα μάνγκα μαζί με αυτά που έχουν ήδη αναφερθεί. Το πρώτο μάνγκα που μου έρχεται στο μυαλό που θα μπορούσε να διαβαστεί από τις τάξεις του λυκείου είναι το Ακίρα. Θα μπορούσαν από αυτό τα παιδιά να πάρουν μηνύματα για την φιλία, την χρήση των ναρκωτικών, την διαφθορά, καθώς και για τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να προκληθούν από τον άνθρωπο, όταν αυτός λειτουργεί εγωιστικά και εκδικητικά. Παίρνοντας πάσα από τον φίλο @O Φρατζάτος σχετικά με το ποστ του για τα κόμιξ που προβάλλουν-αντιμετωπίζουν τον εκφοβισμό και θα μπορούσαν να διαβαστούν από τα παιδιά, σκέφτηκα και εγώ δύο κόμιξ για κάποια άλλα παρόμοια θέματα. Φυσικά και δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τις ιστορίες των Uncanny Χ-ΜΕΝ που έχουν γραφτεί από τον Κρις Κλέρμοντ, οι οποίες πραγματεύονται καίρια ζητήματα όπως αυτά του ρατσισμού, της διαφορετικότητας και της μισαλλοδοξίας. Πιστεύω ότι ήδη από τις τάξεις του δημοτικού τα παιδιά θα μπορούσαν να διαβάζουν αυτές τις ιστορίες (κυρίως αυτές που έγραψε ο Κλέρμοντ στα '70s), με την πιο αντιπροσωπευτική αυτών, το graphic novel God Loves, Man Kills. Επιπλέον ο τόμος Χαλκ: Σιωπηλές Κραυγές από την συλλογή της Χασέτ, θα μπορούσε να διαβαστεί από τους φοιτητές (νομικά δεν θεωρούνται παιδιά, αλλά εγώ θα τους συμπεριλάβω στο target group) που σπουδάζουν ψυχολογία, όπου θα μπορούσαν να αναλύσουν το πως ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τους δαίμονές του. Αλλά για να μην αφήσουμε και τα νήπια παραπονεμένα, πιστεύω ότι τα κόμιξ όπως το Μπόλεκ και Λόλεκ και Η Μικρή Λουλού (αν και δεν γνωρίζω πόσα έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν και αν υπάρχουν στα ελληνικά) είναι ότι πρέπει. Το σκίτσο λέει από μόνο του την ιστορία χωρίς το παιδί να χρειάζεται να διαβάσει τα μπαλονάκια. Τέλος να αναφέρω μία προσωπική στιγμή που θυμήθηκα διαβάζοντας το ποστ του @apetoussis82. Όταν πήγαινα έκτη δημοτικού, με αφορμή μία άσκηση που κάναμε στο μάθημα της γλώσσας και σε συνδυασμό με την κυκλοφορία της Φρουτοπίας από κάποια εφημερίδα, είχαμε κανονίσει όλα τα παιδιά από το τμήμα μας μαζί με τον δάσκαλό μας (την έπαιρνε και αυτός) μία μέρα, όπου θα έφερνε ο καθένας μας (όποιος ήθελε) από ένα τεύχος αυτού του κόμιξ. Έτσι εκείνη την μέρα στην ώρα της γλώσσας, λέγαμε τους λόγους που είχαμε επιλέξει να φέρουμε το συγκεκριμένο τεύχος και γενικά το τι βρίσκαμε ενδιαφέρον σε αυτήν την ιστορία. Και νομίζω πως όλοι θυμάστε ότι στο δημοτικό το μάθημα της γλώσσας είναι δίωρο. Δύο ολόκληρες ώρες συζητώντας και αναλύοντας τα κόμιξ... Ήταν μία πραγματικά μαγευτική στιγμή!

Ένα noir κόμικ της Αλέξιας Οθωναίου, βασισμένο σε ένα διήγημα τινός ονόματι Ratchet. Το κόμικ δημοσιεύτηκε από το Νοέμβρη του 2019 σε συνέχειες στο ίντερνετ μέσω του socomic.gr. Μπορείτε λοιπόν να το διαβάσετε online για να δείτε εάν σας ενδιαφέρει από εδώ. Το σχέδιο είναι στα τυπικά πλέον χνάρια της δημιουργού. Αντιγράφω την περιγραφή του από το socomic "Ο μεγαλοδικηγόρος Μαρίνος Ταχτσίδης βρίσκεται στριμωγμένος μέσα στο ψυγείο του διαμερίσματος του νεκρός, με ένα τραπουλόχαρτο στο στόμα. 10 κούπα. Ο Σταύρος Καλιάτης, υποψήφιος καθηγητής στην Καλών Τεχνών, δολοφονείται μια βδομάδα αργότερα. Η καρδιά του λείπει. Στη θέση της, ο βαλές σπαθί. Ακολουθεί η ντάμα καρό. Ξημερώνει Δεκέμβρης του 2008. Η Αθήνα παίρνει φωτιά, και η γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα δεν παίρνει τη δημοσιότητα που ίσως επιθυμούσε. Οι φόνοι σταματούν λες και είχε αλλάξει ξαφνικά γνώμη. Αλλά όχι. Ποτέ δεν είχε ξεστομίσει «πάσο». Απλά, εδώ και δεκαοχτώ μήνες, κοίταζε τα χαρτιά της και έπαιζε με τις μάρκες της πριν συνεχίσει να τα χώνει."

Ένα κλασσικό χιουμοριστικό τσοντάκι του Κιουτσιούκη. Μια μελέτη που θέτει τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων και όχι μόνο εκεί, γύρω από την ευτυχία του να έχεις τον δικό σου χώρο, γύρω από την ανεξαρτησία των 20αρηδων, τη μνήμη, τις εμπειρίες αλλά και τα στραβά του καπιταλισμού στον χώρο της σχεδόν τυποποιημένης εστίασης. Μια μελέτη επίσης που δείχνει το πόσο βλαμμένα είναι τα μικρά αδερφάκια (και ξαδερφάκια για όσους δεν είχαμε αδερφάκια, είτε διότι δεν αφήσαμε τους γονείς μας να κάνουν το λάθος, είτε διότι αυτοκτόνησαν πέφτωντας από την Ακρόπολη με το μαχαίρι μπηγμένο στην πλάτη). Με λίγα λόγια, ένα κλασσικό χιουμοριστικό τσοντάκι του Κιουτσιούκη. I did say that ως φαν πέρασα μια χαρά δεν σκανάρω σελίδες. Τυπικός Κιουτσιούκης. Όσοι δεν τον ξέρετε, να πάρετε να μάθετε. Ή να πάτε στο fb του να κάνετε χάζι

Έσκασαν στο διπλανό τραπέζι στο μπαρ η Cara Delevigne, η Eva Green, η Kristen Stewart και η Margot Robbie και η απορία σου είναι εάν παίζει trip hop ή psychedelic trance? Δεν παίζει κλαρίνα, μπορείς να τις κάνεις χάζι χωρίς να σου αποσπάται η προσοχή Και είναι τέτοια που θα τις δεις να λικνίζονται κι όλας

Παραφυσικό, urban, neo-noir, Λαβκραφτ. 4 λέξεις που χρησιμοποίησα Να το αναπτύξω σε 4 παραγράφους για να λέμε ότι κάτι κάναμε και ότι πιάσαμε τις 500 λέξεις που ήθελε ο αρχισυντάκτης για να γεμίσει η ύλη? Οι μισές σελίδες του κόμικ είναι για να μπούνε στο "οφθαλμόλουτρο". Τόσο εντυπωσιακά καλές Άμα πέσει το ρεύμα ενώ το διαβάζεις, θα κάψεις όλα τα Ντύλαν Ντογκ για να βλέπεις

Εδώ και λίγες μέρες η Πρωτοπορία έχει δωρεάν μεταφορικά για αγορές 30€ και πάνω, από 20 που ήταν τόσα χρόνια. Ας ελπίσουμε να είναι προσωρινό λόγω του φόρτου εργασίας που υπάρχει αυτήν την περίοδο και να μην παραμείνει στα 30 και μετά το lockdown

Λοιπόν, μάλλον βρήκα ακριβώς, πότε πρώτο κυκλοφόρησαν οι τόμοι Μπλεκ. Ξεφυλλίζοντας τα τεύχη του Νέου Δυναμικού Μπλεκ που έχω έπεσα πάνω σ' αυτή την αναγγελία κυκλοφορίας των τόμων Μπλεκ μεταξύ άλλων περιοδικών (τεύχος 15 σελ 59), λόγω των εορτών των Χριστουγέννων του 1977. Το Δεκέμβριο του 1977 λοιπόν αναγγέλεται η κυκλοφορία των τόμων Μπλεκ οι οποίοι όπως εξηγούν, θα περιέχουν 3 τεύχη και θα έχουν όμορφα καλλιτεχνικά εξώφυλλα! Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η αρχή έγινε με 7 τόμους μαζί!!! Κατόπιν, στο τεύχος 24 του Φεβρουαρίου 1978, κυκλοφόρησαν άλλοι 7 τόμοι (#9-16 με τον #8 πιθανόν να κυκλοφόρησε μόνος του)!! Πάντως, επιβεβαιώνεται το γεγονός πως η κυκλοφορία των τόμων Μπλεκ είχαν μια τελείως αλλοπρόσαλλη πορεία..

Δεν λέω, το έγχρωμο σχέδιο χρειάζεται τεχνική για να "παραχθεί". Το ασπρόμαυρο σχέδιο, όμως, θέλει και ταλέντο. Ειδικά όταν παίζει τόσο πολύ με τις σκιάσεις. Σαν λάτρης του ασπρόμαυρου, λοιπόν, με σαγήνευσε το συγκεκριμένο κόμικ, από τα λίγα που είδα εδώ. Κι επειδή, ούτε και το νουάρ σενάριο με αφήνει αδιάφορο (το αντίθετο μάλιστα), με την πρώτη ευκαιρία θα το αποκτήσω.

Όλοι μας ξέρουμε για το "μαγικό" σορτσάκι του Ήτα Βήτα, με τον απεριόριστο χώρο του. Πόσες φορές η εικόνα ενός ημίγυμνου ανθρώπου -του μέλλοντος- να ψαχουλεύει στο βρακί σε κοινή θέα, σας έχει δημιουργήσει αισθήματα ετεροντροπής; Πολλώ δε μάλλον, όταν συνοδεύεται από... παρεξηγήσιμες στιχομυθίες, όπως οι παρακάτω: Μπορεί να συμβεί στον καθένα... Έρχονται όμως και φορές που από αυτό το σορτσάκι βγαίνουν πράγματα... που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό! Α ρε Ήτα Βήτα τζαναμπέτη!

Θα συμφωνήσω απόλυτα Ήδη με έχει κερδίσει από το βίντεο!! Πολύ όμορφο σχέδιο και υπέροχη η αφισούλα. Θα το έχω στα υπόψιν

Στο Δημοτικό Σχολείο της κόρης μου έχουν στη βιβλιοθήκη τους όλη τη σειρά του Μίκυ Εξερευνητής και ίσως και μερικά άλλα κόμικς (Φρουτοπία??). Τον περασμένο μήνα διδάχτηκαν αποσπάσματα από τη Μαφάλντα (στη Β' τάξη) και έμαθαν και καμιά δεκαριά βασικούς ήρωες από γνωστά -στην Ελλάδα- κόμικς (Λούκυ Λουκ, spider-man, πουλιά του Αρκά, κλπ). Η δασκάλα ρώτησε αν κάποιο παιδί έχει κόμικς, η κόρη μου είπε ότι ο πατέρας της κάνει συλλογή, πήρε στο σχολείο κάνα-δυο κιλά κόμικς, Μίκυ, Ποκαχόντας, Κλασσικά εικονογραφημένα του 1821, και άλλα, (από τα διπλά μου εννοείται) και τα είδε η τάξη. Επίσης, μέσα στο βιβλίο των Ελληνικών πήρε το μάτι μου και μια εικόνα του Σκρουτζ!

Πρόκειται για μια σπάνια έμπνευση από δεύτερο χέρι που αποδείχτηκε εξίσου σπουδαία με την πρώτη. Η ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ενός από τους διασημότερους φανταστικούς χαρακτήρες στην ιστορία της λογοτεχνίας και πρωταγωνιστή της πιο διάσημης χριστουγεννιάτικης νουβέλας «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» που υπογράφει η μεγαλοφυΐα του Καρόλου Ντίκενς, ήταν εμπνευσμένη από ένα πραγματικό πρόσωπο, τον Τζον Μέγκοτ, που γεννήθηκε το 1714 και πέθανε το 1789 αφήνοντας κληρονομιά στους δύο νόθους γιους του – καθώς δεν παντρεύτηκε για να αποφύγει τα έξοδα του γάμου – μισό εκατομμύριο λίρες, ποσό μυθώδες για την εποχή του αλλά και για τις μέρες μας! Αντιστοίχως το εμπνευσμένο από τον Εμπενίζερ Σκρουτζ καρτούν, ο Σκρουτζ Μακ Ντακ του μεγάλου σχεδιαστή Καρλ Μπαρκς, είναι φανταστικός χαρακτήρας της Ντίσνεϊ που προσωποποιεί μια πάπια, τη διασημότερη πάπια στον κόσμο, γνωστή για την παθολογική της τσιγκουνιά. Η περιουσία του Σκρουτζ είναι τόσο μεγάλη που φτάνει τα 6 απιθανικομμύρια 7 φανταστικομμύρια 8 πολυμυριαδομμύρια 9 δισεκατομμύρια 1 εκατομμύριο 23 δολάρια και 45 σεντς! Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ κλείνει αισίως φέτος τα 73 χρόνια μνημειώδους τσιγκουνιάς, η οποία ωστόσο έχει σκορπίσει αντίστοιχα το γέλιο σε γενιές γενεών νεαρών αναγνωστών! Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ πρωτοεμφανίστηκε την 1η Δεκεμβρίου 1947 στην ανθολογία κόμικς «Four Color» που εξέδιδε από το 1939 έως το 1962 ο εκδοτικός οίκος Dell. Ο φιλάργυρος πάπιος είναι ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της οικογένειας των Ντακ που δημιούργησε η καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα του Γουόλτ Ντίσνεϊ. Καθώς η τσιγκουνιά αποτελεί ένα από τα απεχθέστερα ελαττώματα, δύσκολα μπορείς να κάνεις δημοφιλή έναν ήρωα τσιγκούνη. Ωστόσο ο Σκρουτζ Μακ Ντακ με το κιτρινοπορτοκαλί του ράμφος – ασορτί με τα παπιοπόδαρά του – και το μπλε με το κόκκινο σμόκιν του, όχι μόνο συντρόφευε κεντρίζοντας την παιδική μας φαντασία, αλλά μας άφησε μια μόνιμη γεύση στην αίσθηση του ωραίου που είναι βασικό συστατικό της τέχνης. Γεννημένος στη Σκωτία (πού αλλού;), ο Σκρουτζ θα κυνηγήσει το αμερικανικό όνειρο μεταναστεύοντας στη χώρα που όλα είναι δυνατά. Μαζί με την τσιγκουνιά του θα κρατήσει για πάντα την ελαφρά σκωτσέζικη προφορά του και την πρώτη του δεκάρα που βγάζει σε ηλικία 10 ετών κάνοντας τον λούστρο. Η ιστορία του κόμικς και αργότερα του κινούμενου σχεδίου είναι πανανθρώπινη κι αυτός είναι ο λόγος που επιζεί και εξακολουθεί να συναρπάζει. Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ Γεννημένο το 1867 στη Γλασκώβη μέσα σε μια κατεστραμμένη οικονομικά οικογένεια, το πρώτο παιδί του Φέργκους Μακ Ντακ και της Χνουδάτης θα ριχτεί από μικρό στη βιοπάλη ξεκινώντας τη μεγάλη σταδιοδρομία της ζωής του σαν λούστρος. Ο Σκρουτζ είχε δυο μικρότερες αδελφές, τη Βολκάνα και τη Ματίλντα. Στα δέκα του χρόνια αποφασίζει να πιάσει δουλειά ως λούστρος και κερδίζει τα πρώτα του λεφτά. Έπειτα καταπιάνεται με την πώληση καυσόξυλων και τύρφης (ορυκτού άνθρακα). Λίγα χρόνια αργότερα ο νεαρός Σκρουτζ επισκέπτεται τον πύργο της οικογένειάς του, γνωρίζει τους Φίσκερβιλ που είναι οικογενειακοί εχθροί των Μακ Ντακ, και παίρνει την ιδέα να ταξιδέψει στην Αμερική για να κάνει την τύχη του, αφού πρώτα δώσει ένα μάθημα στους Φίσκερβιλ. Το 1880 πραγματοποιεί το όνειρό του. Σαλπάρει σαν καμαρότος σε ένα φορτηγό πλοίο που μεταφέρει γελάδια στην Αμερική. Όταν φτάνει εκεί δουλεύει σαν ναύτης στα ποταμόπλοια του Μισισιπή πλάι στον θείο του Άνγκους «Μπουνάτσα» Μακ Ντακ. Εκεί με τη βοήθεια του εφευρέτη Ράτσετ Γρανάζη, παππού του Κύρου Γρανάζη, βρίσκει τον θησαυρό ενός βυθισμένου ποταμόπλοιου και αποκτά νέους εχθρούς, τους Μουργόλυκους, πατεράδες των σημερινών Μουργόλυκων, και τον Μόργκαν Μουργόλυκο, τον παππού τους. Το 1882 ο Σκρουτζ διαδέχεται τον θείο του και αναλαμβάνει καπετάνιος στο ποταμόπλοιο «Τσίλικο Δολάριο». Όταν το ποταμόπλοιό του ανατινάζεται ο Σκρουτζ αποφασίζει να κάνει την τύχη του δυτικά. Στην Άγρια Δύση γίνεται αγελαδάρης και έχει σαν αφεντικό τον διάσημο μεγαλοκτηνοτρόφο Μέρντο Μακ Κένζι. Εκεί σε μια από τις περιπέτειές του στην Άγρια Δύση θα γνωριστεί με τον Θεόδωρο Ρούσβελτ, μελλοντικό Πρόεδρο των ΗΠΑ, που του δίνει ένα δίδαγμα για τις αξίες της ζωής. Στη συνέχεια ζει μια σειρά έντονων περιπετειών κυνηγώντας διάφορες ευκαιρίες, δίχως να τα καταφέρνει, όταν λαμβάνει μήνυμα από την οικογένειά του ότι τον χρειάζεται πίσω στη Σκωτία. Τότε ο Σκρουτζ αναγκάζεται να διακόψει τις προσπάθειές του και να γυρίσει στη Σκωτία. Εκεί το 1885 βρίσκεται αντιμέτωπος με τους αδίστακτους Φίσκερβιλ, οι οποίοι επιβουλεύονται τον πατρογονικό του πύργο. Ύστερα από μια μονομαχία μέχρι θανάτου, ο Σκρουτζ θα βγει νικητής και με τη βοήθεια των προγονικών του πνευμάτων. Έπειτα αναζητά μάταια την τύχη του στην Αφρική ψάχνοντας για χρυσάφι, ωστόσο άλλη μια αποτυχία τον περιμένει. Από την Αφρική βρίσκεται ξανά σε αναζήτηση χρυσού, αυτή τη φορά στην Αριζόνα, όπου συναντάει τον θείο του τον «Μπουνάτσα», καθώς και κάποιες θρυλικές μορφές της Άγριας Δύσης, όπως ο Μπάφαλο Μπιλ, η Άννι Όκλι, ο Ινδιάνος Απάτσι Τζερόνιμο και ο μεγιστάνας του θεάματος Φινέας Τέιλορ Μπάρνουμ. Λίγο πριν από το τέλος του 19ου αιώνα, ο Σκρουτζ αναζητώντας επίμονα χρυσάφι θα βρεθεί στην Αυστραλία, για να ανακαλύψει ότι το πεπρωμένο του τον καλεί να γίνει πλούσιος στον Βορρά, στη χώρα του Βορείου Σέλαος. Η περιπετειώδης ζωή του θα τον οδηγήσει σε όλες τις γωνιές του κόσμου όπου θα έρθει αντιμέτωπος, εκτός από τη μοίρα του, και με μια σειρά λογής λογής κακοποιών, τοκογλύφων και τυχοδιωκτών. Από το Ντόσον θα βρεθεί στην κοιλάδα που ονομάζεται Χείμαρρος της Αγωνίας. Εκεί θα βρει έναν χρυσό σβώλο μεγάλο σαν αυγό χήνας που θα γίνει η βάση της περιουσίας του. Στο μεταξύ πεθαίνουν οι γονείς του και ο Σκρουτζ καταλήγει σε ένα χωριό στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, τη Λιμνούπολη, όπου θα ιδρύσει το Θησαυροφυλάκιό του. Ωστόσο δεν σταματά τις περιπλανήσεις του στον κόσμο, καθώς η βαθιά επιθυμία του είναι να γίνει το πιο πλούσιο παπί του κόσμου! Αυτή του η φιλοδοξία ωστόσο διαβρώνει τον χαρακτήρα του και τον μετατρέπει σε έναν σκληρό, κυνικό και αδίστακτο επιχειρηματία, που έχει σαν μοναδική αξία της ζωής το χρυσάφι. Επιστρέφοντας στη Λιμνούπολη ύστερα από 50 χρόνια στην ξενιτιά, έρχεται σε σύγκρουση με την οικογένειά του και τους συμπολίτες του. Οι αδελφές του τον εγκατέλειψαν και έφυγαν από τη Λιμνούπολη και ο Σκρουτζ ανακαλύπτει το τίμημα της νίκης του, που είναι η απόλυτη μοναξιά. Οι περιπέτειες του Σκρουτζ δεν σταματούν όμως εδώ, καθώς συνεχίζονται με τον ανιψιό του, τον Ντόναλντ Ντακ, και τα χαριτωμένα ανίψια του τελευταίου, τον Χιούη, τον Λιούη και τον Ντιούη! Και το σχετικό link...

Αν κατάλαβα καλά το σχόλιό σου είναι ένα κόμικ στο οποίο ευχαριστιέται κυρίως το μάτι. Πάντως απ΄την περίληψη στο οπισθόφυλλο μου φαίνεται ότι η υπόθεση Ντυλαν-Ντογκίζει

Το σχέδιο αντικειμενικά τα σπάει. Για το σενάριο όμως δεν μας έδωσες και πολλές πληροφορίες. Αξίζει; Όχι τίποτα άλλο, αλλά με τα ελληνικά κόμικς είμαι επιφυλακτικός. Κάποτε πρέπει να ξεπεράσω τις προκαταλείψεις μου

Ασπρόμαυρο κόμικ γεμάτο "χρώματα". Σπάνια βλέπουμε τέτοια δουλειά. ΑΠΊΣΤΕΥΤΟ. Σίγουρη αγορά μόνο και μόνο για το σχέδιο.

Εξαιρετική όλη η τοποθέτηση σου @JohnnyMZ και άκρως κατατοπιστική για το πως μπορούν να αξιοποιηθούν τα κόμικ στον χώρο της εκπαίδευσης. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων εκπαιδευτικών, οι οποίοι πραγματοποιούν ανάλογες δράσεις και τα αποτελέσματα είναι πραγματικά άξια συγχαρητηρίων. Θέλω λιγάκι να σταθώ σε αυτό που έγραψες στο τέλος, στο ότι "τα παιδιά του Δημοτικού μπορούν να παρακινηθούν στο διάβασμα και την εξοικείωση με το γραπτό λόγο -ενίοτε και να βελτιώσουν το λεξιλόγιό τους, να μάθουν με διασκεδαστικό τρόπο κάθε λογής χρήσιμα πράγματα". Αυτό είναι και το δικό μου ακριβώς σκεπτικό, ότι δηλαδή τα κόμικ μπορούν να λειτουργήσουν ως ένας προθάλαμος στον ευρύτερο χώρο της λογοτεχνίας ειδικότερα για τις μικρότερες ηλικίες. Διαβάζει ένας μαθητής της διασκευή του "Στα Μυστικά του Βάλτου" της Δέλτα και μετά ψάχνει να βρει και το πρωτότυπο. Και μετά ακολουθούν και άλλα βιβλία της Δέλτα, και άλλων συγγραφέων και πάει λέγοντας. Να σημειώσουμε επίσης πως θα ανοίξει ένας καινούργιος, θαυμαστός κόσμος για πολλά παιδιά τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα (οικονομική είτε λόγω διαμονής σε χωριό ή μικρή επαρχιακή πόλη) να έχουν πρόσβαση στον όμορφο κόσμο της 9ης Τέχνης. Αναμφίβολα, πρέπει να υπάρξει μια διαλογή και μια ομαδοποίηση στα κόμικ τα οποία θα βρεθούν στις σχολικές προθήκες τουλάχιστον στις μικρές εκπαιδευτικές βαθμίδες. Εκεί πιστεύω τα Disney αλλά και αρκετά BD θα λειτουργούσαν όχι μόνο ψυχαγωγικά αλλά και διδακτικά. Στις μεγαλύτερες βαθμίδες, πιστεύω πως η ομπρέλα ανοίγει σε επίπεδο επιλογών μιας και τα παιδιά έχουν την κριτική ικανότητα να διακρίνουν την υπερβολή, το χιούμορ κτλ Επειδή πάντως στην Ελλάδα τα πάντα λειτουργούν με γραφειοκρατία, θα πρέπει να γίνει ειδική διαβούλευση για να ανοίξουν οι σχολικές βιβλιοθήκες στην 9η Τέχνη. Μια επιτροπή από εκπροσώπους δημιουργών και εκδοτικών οίκων θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής της πρότασης.

Η ιστορία της αυτοκράτειρας Θεοφανώς μητέρας του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Σε μέγεθος BD και χορταστική με τις 140 έγχρωμες σελίδες της. Στα Αγγλικά. Ευτυχώς που υπάρχει και το podcast Byzantium and Friends του εξαιρετικού καθηγητή Καλδέλλη. Τέλη Οκτώβρη, στο 35ο podcast, είχε μια συνομιλία με τους 2 δημιουργούς, Σπύρο Θεοχάρη και Χρύσα Σακελλαροπούλου, γύρω από το κόμικ. Όπως ήταν αναμενόμενο, επί τόπου έπεσε η παραγγελία στο Amazon και έφυγαν από την πιστωτική μου $26 συν τα ταχυδρομικά (από Αγγλία φυσικά η παραγγελία). Η Θεοφανώ είναι μια τρομερά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, που έζησε στην ενδοξότερη περίοδο της Μακεδονικής Δυναστείας. Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, Νικηφόρος Φωκάς και Ιωάννης Τσιμισκής είναι κάποια από τα ονόματα που εμφανίζονται στο κόμικ. Είναι μια femme fatale που έχει συνδεθεί με φόνους, με πραξικοπήματα και με ανατροπές. Είναι μια γυναίκα που ξεκίνησε από τα χαμηλότερα στρώματα της Βυζαντινής κοινωνίας για να καταλήξει να φορέσει την πορφύρα. Εάν είχε γράψει για αυτή ένας Προκόπιος ή είχε ανεβάσει παράσταση στις προ-κρισης glory days μια Ντενίση, πιθανότατα να την ήξερε ο κόσμος όπως ξέρει την Θεοδώρα Τι έκανε από τα όσα της καταλογίζουν? Μάλλον απειροελάχιστα Είναι όμως τρομερά αγαπημένο μοτίβο της Ρωμαϊκής ιστοριογραφίας (διότι Ρωμαίοι ήταν οι άνθρωποι, που απλώς τύγχανε να μιλάν Ελληνικά) το να αποδίδουν τα χείριστα σε κάποιες από τις γυναίκες που είναι δίπλα στην εξουσία. Για παράδειγμα η Λίβια, η σύζυγος του Αύγουστου, για όσους θυμούνται τη βρεταννική σειρά I Claudius. Το κόμικ αυτό καθαυτό έχει τα καλά του, έχει τα κακά του. Σεναριακά είναι κατά 95% πιστό στην ιστορία όπως μας έχει μεταφερθεί. Έχει κάποιες μικροαλλαγές, καθαρά για δραματικούς λόγους, οι οποίες δε νομίζω πως ενοχλούν έναν history buff. Δεν με χάλασαν εμένα έστω. Εμφανίζονται άτομα που είναι διάσημα (σε έναν history buff... ) και βοηθάνε στην κατανόηση της ίδιας της ιστορίας. Πόσων ετών ήταν ο Βασίλειος Λεκαπηνός ή ο Βάρδας Σκληρός όταν συνέβησαν όσα συνέβησαν Το πρόβλημά είναι ότι καλύπτει 20 χρόνια ιστορίας. Τις προάλλες πέτυχα μια ατάκα του Ταραντίνο. Έλεγε ότι κάτι για όλη τη ζωή του Ελβις Πρίσλεϋ δεν θα ήταν ταινία. Ταινία θα ήταν κάτι για μια ημέρα από τη ζωή του. Η μέρα που πήγε στη Sun Records ή ακόμα καλύτερα η αμέσως προηγούμενη μέρα με την ταινία να τελειώνει όταν θα έμπαινε μέσα στη δισκογραφική για να υπογράψει. Κάπως έτσι και εδώ. Ο σεναριογράφος το γνωρίζει και προσπαθεί να το χειριστεί βάζοντας έναν τρίτο να αφηγείται την ιστορία της. Αυτός ο τρίτος όμως εμφανίζεται στην αρχή και στο τέλος. Στο ενδιάμεσο έχεις ξεχάσει πλήρως ότι υπάρχει. Εγώ έστω Οπότε ενώ δεν είναι τιγκαρισμένο με τα αφηγηματικά πλαίσια των Κλασικών Εικονογραφημένων, ως σύνολο θυμίζει πάρα πολύ το στυλ των Ελληνικών δημιουργιών της σειράς. Εικαστικά. Το εξώφυλλο είναι εξαιρετικό. Το ντεκουπάζ είναι κι αυτό πάρα πολύ καλό. Η μελέτη που έχει γίνει για το πως ήταν το παλάτι του Βουκολέωντα, τα ρούχα, τα μνημεία κ.ο.κ. είναι προφανέστατη. Τα πρόσωπα είναι πάρα πολύ καλοσχεδιασμένα, οι χαρακτήρες διακριτοί παρά το πλήθος τους. Τα σώματα όμως έχουν πρόβλημα. Ήταν έντονη μέσα μου η εντύπωση ότι αυτό ήταν το πρώτο κόμικ που φτιάχνει η δημιουργός, οπότε το χέρι είναι σφιχτό σε αυτό το σκέλος. (άνετα μπορεί να φταίει η προκατάληψή μου διότι δεν έχω ακούσει το όνομά της σε κόμικ. ως προς την εντύπωση αυτό όμως. διότι υπήρχε θέμα εκεί. και πραγματικά πιστεύω ότι 5-10 κόμικ μετά, θα δούμε πολύ καλύτερα πράγματα). Συνολικά. Κάποιος πυροβολημένος όπως εγώ με το Βυζάντιο θα περάσει μια χαρά. Για τους υπόλοιπους θα το πρότεινα με άνεση ως κόμικ για έφηβους. Κάτι σαν μια μοντέρνα εκδοχή των Κλασσικών Εικονογραφημένων. Πραγματικά μοντέρνα όμως Όχι απλά μια κυριλέ επανέκδοση υλικού των 50ς Δυστυχώς λόγω του δεσίματος (χοντρό με ράχη), δεν μπορώ να σκανάρω υλικό από μέσα. Υπάρχει όμως site καθώς και facebook για όποιον θέλει να δει πράγματα. Παραθέτω κάποιες από τις φωτογραφίες από εκεί. Και επειδή είναι ένα κόμικ που σέβεται τον εαυτό του, στο τέλος έχει 4 σελίδες με πολύ καλές ιστορικές σημειώσεις. Έξτρα πόντοι για απεικόνιση τειχογραφίας σε εκκλησία της Καπαδοκίας με το Νικηφόρο Φωκά της οποίας η ύπαρξη μου διέφευγε Ήξερα μόνο την απεικόνιση από το χειρόγραφο του Σκυλιτζή. Επί του παρόντος το κόμικ θα το βρείτε μόνο μέσω Amazon. Οι δημιουργοί πάντως καταβάλουν προσπάθειες να το βγάλουν και στα Ελληνικά. Όταν ξεμπερδέψουν με τα γραφειοκρατικά των ελληνικών ISBN.... φβ της δημιουργού ΥΓ Ακούστε το podcast με τη συζήτηση του Καλδέλλη και των δημιουργών... όχι μόνο Μίκυμάο. βαζιβαζούκοι. === edit και εδώ είναι το τόπικ για την Ελληνική έκδοση Οπότε αυτό εδώ κλειδώνει και η όποια συζήτηση θα γίνεται εκεί

Indian μη δώσεις σημασία,αυτό είναι μη επιθετικό ξέσπασμα σε μια κατάσταση που είχα...... Αυτό το κομμάτι λίίίίγο με νευρίασε.Μου θύμησε μια περίσταση που είχα με συγγενικό πρόσωπο προχθες και ακόμα με νευριάζει. Συμφωνώ πως πρέπει να υπάρχει μέτρο σε ότι κάνουμε,ασχολίες κλπ. Αλλά επειδή το έχω ζήσει και λίγο το ζω ακόμα,επίθεση στις ασχολίες σου δηλαδή.Ξέρω πως είναι..... Γιατί ότι και να κάνεις,όποια και να είναι η ασχολία σου,πολλοί θα σου πουν να την κόψεις ή να την ελατώσεις. Πχ εγώ μεγάλωσα με playstation 2/3,μου έλεγαν σταμάτα να χαζεύεις με το χαζοκούτι και βγεις έξω για μπάλα ή να μας επισκεφτείς (συγγενείς εκτώς στενού κύκλου μου το έλεγαν αυτό,δηλαδή όλοι εκτώς μαμάς και μπαμπά) Πήγαινα για μπάλα μου έλεγαν σε χάσαμε σταμάτα να βγαίνεις όλο έξω και πέρνα από 'δω. Και τα λοιπά. Και τώρα,λένε για τα κόμικ άσε αυτά τα μικυμάου (και διάβαζα Punisher φυσικά) και βγες για κανά ποτό,γίνε λίγο πιο άντρας. Ή "άσε τη μυθολογία πια,πάει την έμαθες για το σχολείο,τέλος (Συζυτούσα για έναν ήρωα της Ελληνικής Μυθολογίας,ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα για συζήτηση αλλά και γενικώς.Μου αρέσει η Ιστορία και ότι έχει να κάνει με μια ιστορία,παραμύθια,μύθους κλπ ή να φτιάχνω δικές μου ιστορίες) και κάνε λίγο σεξάκι,σαν σωστός άντρας,άσε τη μυθολογία για τα παιδιά." Και μετά ακολούθησε καβγάς,γιατί αυτο δεν είναι μόνο ασχολία,είναι και ένα κομμάτι του εαυτού μου για το οποίο είμαι πολύ περίφανος,να μου αρέσουν ιστορίες δηλαδή και να φτιάχνω δικές μου,είμαι ονειροπόλος,φαντάζομαι ιστορίες,το κάνω από μικρό παιδί. Αυτό εν τω μεταξύ ήταν και η περίσταση με τον συγγενή που είπα στην αρχή και με έχει σε νεύρα μέχρι και τώρα,ο οποίος συγγενής είναι άντρας 44 ετών και όχι δεν γνώριζε τους Άθλους του Ηρακλή,ο ήρωας για τον οποίο μιλούσα. Για αυτό,δεν κρίνω ένα παιδί που είναι στο τάμπλετ,βέβαια όχι όλη την ώρα δεν πρέπει αλλά δεν θα του πω "άσε αυτό το χαζόπραμα κάνε και κάτι σωστό". Διαχειριστές σβήστε αυτό το post,είναι άσχετο με τα σχολεία και τα κόμικ γενικά.Απλά ήθελα κάπου να τα γράψω. Αυτοί οι συγγενείς μου πραγματικά δεν παλεύονται και τώρα λόγω της κατάστασης τους βλέπω κάθε μέρα,αυτοί μαζί με της καραντίνας τα ζαλίσματα είναι πραγματικό δηλητήριο.Θα έχω πολλά να πω στον ψυχολόγο στο στρατό......

Μεγάλη γιορτή η σημερινή κι ας ευχηθούμε τα χρόνια πολλά στους Νίκους και τις Νικολέττες του φόρουμ μας. @germanicus, @nikolas12, @dionik, @Nikos Nikolaidis, @BATNICK, αλλά και στον @archon για τα γενέθλιά του. Με συγχωρείτε αν ξέχασα κάποιον (που σίγουρα το έκανα...). Δεν έγινε ηθελημένα. Εύχομαι να είστε υγιείς, καλότυχοι και κάθε σας επιθυμία, ευχή μου.

Χωρίς ίχνος υπερβολής, το One Piece είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω διαβάσει στη ζωή μου - του αξίζει και με το παραπάνω! Η Anubis λογικά δεν μπήκε στον κόπο να το μεταφράσει γιατί έβλεπε ότι βρωμούσε η δουλειά, για να αναλάβει μία σειρά με 90 τόμους (όταν ξεκίνησε ως εκδοτική ~50). Αμφότεροι οι τίτλοι που αναφέρεις μου έκαναν κι εμένα τρομερή εντύπωση.

Φαίνεται μία αρκετά ενδιαφέρουσα έκδοση, καθώς ασχολείται με μία περίοδο και με κάποιους χαρακτήρες, που (κακά τα ψέμματα) δεν είναι τόσο γνωστοί στο ευρύτερο κοινό. Θα είναι σίγουρη αγορά, όταν (κι αν) με το καλό, μεταφραστεί στα ελληνικά. Προσωπικά, ούτε κι εμένα μου αρέσει να διαβάζω ξενόγλωσσες εκδόσεις, πόσο μάλλον όταν το υλικό είναι επιμελημένο από Έλληνες. Ευχαριστούμε Νικόλα για την όμορφη και λεπτομερή παρουσίαση.

Ούτε το δικό μου αντίτυπο. Ίσως επειδή το V For Vendetta έχει λιγότερες σελίδες και δεν "τεντώνεται" η ράχη τόσο, όσο στο Watchemen. Λέω τώρα!

Από την μία σε κούρασα με τα "σεντόνια" που γράφω στις κριτικές μου κι από την άλλη σε θύμωσα με αυτά που είπα εδώ. Δεν έχεις παράπονο, ωραία πέρασες μαζί μου το Σαββατοκύριακο! Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου και καταλαβαίνω το σκεπτικό σου. Κι εγώ όταν ήμουν μικρότερος, στην ηλικία σου θεωρούσα τις συμβουλές των μεγαλυτέρων μου αναχρονιστικές, υπερβολικές κι αντιδρούσα έντονα. Ακόμα κι αν μου έλεγαν κάτι που θα μου άρεσε, στην αρχή πάντα αντιδρούσα! Απλά τα πράγματα βρίσκονται κάπου στην μέση. Νομίζω ότι απλά πρέπει να ισχύσει το ρητό "Παν μέτρον άριστον". Εννοείται ότι το παιδί θα πρέπει να διαβάζει κόμικς, βιβλία, να παίζει έξω και φυσικά να ασχολείται με τις νέες τεχνολογίες, αλλά όλα αυτά με μέτρο. Αλλιώς χάνεται η μπάλα. Όχι για τους γονείς, αλλά για εκείνο στην πορεία της ζωής του. Προσωπικά δεν έχω παιδιά, αλλά βλέπω τον ξάδελφό μου, ο οποίος έχει δύο και για να μην του πρήζουν το κεφάλι, όταν έρχεται από την δουλειά και θέλει την ηρεμία του, τους δίνει από ένα τάμπλετ (το οποίο και λαχταρούν να το πάρουν στα χέρια τους) και ξενοιάζει. Κι όταν λέω ξενοιάζει, εννοώ για ΠΟΛΛΕΣ ώρες. Σαν παράδειγμα να αναφέρω ότι τις προάλλες ήμασταν στο χωριό και τα παιδιά (που είναι του Δημοτικού) έβλεπαν βίντεο στο YouTube για 5 ώρες περίπου! Πώς, λοιπόν, να μην τσατιστώ μαζί του. Το παιδί του κολλητού μου, το είδα με τα ίδια μου τα μάτια σε κατάσταση παραφροσύνης (και το λέω χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής) επειδή τελείωσε η μπαταρία του κινητού που χρησιμοποιούσε κι ο φίλος μου του είπε να περιμένει λίγο να φορτιστεί. Το παιδί δάγκωνε τους καναπέδες από την λύσσα του! Ε, δεν θα έπρεπε, λοιπόν, κάπου να επέμβεις στις ασχολίες του, όταν πρόκειται για το καλό του? Όλα, λοιπόν, θα πρέπει να έχουν ένα μέτρο. Από το διάβασμα, μέχρι την διασκέδαση. Ουσιαστικά, πάντως, λέμε το ίδιο πράγμα. Συμφωνούμε στο μέτρο. Ίσως ο απότομος, επιτακτικός και πολλές φορές αγενής τρόπος που λέγεται η συμβουλή, να μας εκνευρίζει. Κι όσον αφορά την Μυθολογία, έλα να κάνεις παρέα με τον πατέρα μου. Είναι κι εκείνος λάτρης!

Χρονια Πολλα σε ολα τα παιδια του φορουμ που γιορταζουν σημερα!!!

Χρόνια πολλά, σε όσους γιόρταζαν αυτές τις ημέρες και στους : Νίκος και Νικολέτα, που γιορτάζουν σήμερα Πάντα υγεία, ευτυχία, τύχη και ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ κόμικς

Χρόνια πολλά στον @nikolas12, τον @germanicusκαι όλους τους άλλους Νικόλες που δεν έχουμε συναναστραφεί στο φόρουμ! Να χαίρεστε το όνομά σας!

Είμαι πολύ μικρός για να απαγγείλω. Αλλά τα πλήθη πρέπει να πάρουν μια γεύση από το έκτο. Έστω και χωρίς σκορδοστούμπι ή μπούκοβο. Μαζευτείτε! Βήγκαν δέν εἶμαι. Ἡ λαχτάρα τοῦ πατσᾶ δέν μέ ἀφήνει.

Μετα απο 2 χρονια ηρθαν και οι απτες αποδειξεις να επιβεβαιωσουν την επανεκδοση και του Σεραφινο και του Τιραμολά Αντλησα το υλικο απο το Μικρα κλασικα Σεραφινο τομος 33 που περιελαμβανε 4 τευχακια α περιοδου,φυσικα χωρις τα εξωφυλλα τους..

Και καλά, πες ο Ήτα-Βήτα είναι εξωγήινος και δεν μπορούμε να ξέρουμε τις σεξουαλικές του ιδιοτροπίες. Η Γιαγιά Ντακ, μεγάλη γυναίκα τι σόι βίτσια είναι αυτά που βγάζει? Δείτε την στην ιστορία "Ο (σχεδόν) τέλειος φιλοξενούμενος".

Επιτέλους, το πήρε κι αυτό κάποιος να μας το παρουσιάσει για να μάθουμε πέντε πράματα! Δεν το έβαζα προτεραιότητα μιας και δεν είναι στην Ελληνική γλώσσα. Μακάρι να κυκλοφορήσει... Πάω να το αφαιρέσω απ' τις "Παρουσιάσεις που εκκρεμούν".

Είναι προφανές ότι με τις συγκεκριμένες κινήσεις οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως προσπαθούν να προσεγγίσουν ένα διαφορετικό και πιο νεανικό κοινό σε σχέση με το «σκληροπυρηνικό» (άτομα που διαβάζουν Μπλεκ, Ζαγκόρ και Μίστερ Νο). Θεωρώ όμως ότι θα ήταν πολύ μικρότερο το ρίσκο να έβγαινε με κάποια εφημερίδα και όχι ως αυτόνομη έκδοση ειδικά από την στιγμή που αριθμεί 5 άλμπουμ. Μακάρι πάντως να πάει καλά. Ευσεβής μου πόθος, ίσως και αρκετών άλλων, είναι να εκδοθεί σε έγχρωμη μορφή η Κατάκτηση της Δύσης (Storia Del West). Οι Ιταλοί έχουν φτάσει αισίως στο 21ο τεύχος και κρίνοντας από κάποιες εσωτερικές εικόνες έχουν κάνει τρομερή δουλειά στον χρωματισμό. Μπορείτε να πάρετε μία μικρή γεύση εδώ.

Φιγουρίνια! Και στον τοίχο Ντόναλντ!!!!

Παρήγγειλα από το site της Μικρός Ήρως και μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος. Καταρχάς η παραγγελία έγινε Κυριακή βράδυ και έφτασε σήμερα το μεσημέρι δηλαδή έκανε τόσες μέρες όσες έλεγαν στο site Πολύ θετικό αυτό. Πάμε να δούμε τι πήρα Αρχικά να πω πήρα την Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας του Κόρτο για την οποία έχω ακούσε πολλά θετικά σχόλια εδώ. Υπέροχα τα εξώφυλλα. Είχα πει εδώ και καιρό ότι θα το πάρω το συγκεκριμένο κόμικ καθώς θέλω να κάνω σύγκριση και με την Ντισνεική παρωδία της ιστορίας (για την οποία θα γράψω το review στα αντίστοιχα τόπικ της επόμενες μέρες. Γενικά ετοιμαστείτε για πολύ πράγμα ) Φυσικά παραγγελία χωρίς κάτι Ντίσνεϋ δεν γίνεται Πήρα τον δεύτερο τόμο του Σπαθιού των Πάγων που ήταν εύκαιρος (περιέχει και ιστορία που δεν έχουμε διαβάσει στην Ελλάδα) από τη σειρά Disney Masters και αργότερα θα πάρω και τον πρώτο. Υπέροχη έκδοση. Δωράκι ήταν τα παρακάτω. Ευχαριστώ για το δωράκι @LEOKRATIS Και μου άρεσε η αφισούλα με τον Ντύλαν Ντογκ. Είχα πει στο Λεοκράτη σε συζήτηση μας στο παρελθόν στη Λέσχη ότι μου αρέσει ο συγκεκριμένος ήρωας. Εννοείται ότι θα κάνω περισσότερες αγορές από το eshop στο μέλλον.

Εννοείται πως μπαίνουν και τα manga μιας ακόμα και οι ίδιοι οι ιαπωνικοι εκδοτικοί οίκοι έχουν και την ονομασία κόμικς στη Γλώσσα τους. Θυμάμαι για δεκαετίες που λέγαν πως ο Αστερίξ ήταν το κορυφαίο και πιο δημοφιλές κόμικ παγκοσμίως. Ε λοιπόν αυτό άλλαξε πλεον και την πρώτη θέση την έφαγαν με ρεσάλτο οι πειρατές του manga One Piece! Σίγουρα έπαιξε ρόλο πως πλέον τα manga διαβάζονται και στο εξωτερικό. Εντυπωσιακό επίτευγμα πραγματικά!Αν και το αναγνωστικό κοινό δημογραφικά έχει αλλάξει, με τον Αστερίξ και τον Λούκυ Λουκ να μην έχουν τόση πέραση στις νεαρές ηλικίες όπως παλιότερα, ακόμα και εντός Ευρώπης. Εντυπωσιακές είναι και οι παρουσίες αγνώστων τίτλων manga στο εξωτερικό όπως Oishinbo (γευσηγνωσια), Kochikame (αστυνομοκωμωδια),& Golgo 13 (πολιτικό θρίλερ και δολοφονίες) https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_best-selling_comic_series 1.One Piece, 97 volumes, 1997-present, 470 million sales 2.Asterix, 41 volumes, 1959-present, 370 million sales 3. Peanuts , 1950-2000, 300 million 4.Lucky Luke, 1946- present, 300m 5.Dragon Ball, 42v, 1984-1995, 250-300m 6.Golgo 13, 182v, 1968 -present, 280m 7.Naruto, 72v,1999-2014, 250m 8.Detective Conan, 96v, 1994 - present, 230m 9.Tintin, 24v, 1929-1976, 200m 10.Spike and Suzy, 340v, 1945 - present, 200m 11.Black Jack, 25v,1973-1983, 176m 12.Kochikame, 300v, 1976-2016, 157m 13.Diabolik, 862v,1962 -present, 150m 14.Garfield, 1978 - present, 135m 15.Oishinbo, 111v, 1983 - present, 130m 16.Bleach, 74v,2001-2016,120m 17.Slam Dunk, 31v, 1990-1996, 120m 18.Amar Chitra Karta, 449v, 1967- present, 100m 19.Tetsuwan Atom, 23v, 1952-1968, 100m 20.Attack on Titan, 30v, 2009- present, 100m 21.Casper the Friendly Ghost, 1949- present, 100m 22.Doraemon, 45v, 1969-1996, 100m 23. Fist of the North Star, 27v, 1983-1988, 100m 24. Jojo, 122v, 1987 - present, 100m 25.Touch, 26v, 1981-1986,100m Τη δυναμικη της Ιαπωνίας την βλέπεις ακόμα και στους εκδοτικούς της οίκους,έστω και αν δεν είναι όπως παλιά. 1.Weekly Shōnen Jump,Shueisha, Japan , 2,406 issues, 1968 – present, 7.6 billion 2.Weekly Shōnen Magazine , Kodansha , Japan , 2,942, 1959 – present ,5.2 billion 3.Weekly Young Jump ,Shueisha, Japan, 1,765, 1979 – present ,2.2 billion 4.Weekly Shōnen Sunday ,Shogakukan ,Japan ,2,805 , 1959 – present 1.9 billion 5.Weekly Young Magazine ,Kodansha , Japan ,1,976 ,1980 – present ,1.8 billion 6.Micky Maus , Egmont Ehapa ,Germany ,3,169 ,1951 – present ,1 billion 7.The Beano,DC Thomson ,United Kingdom ,3,960 ,1938 – present ,1 billion 8.Classics Illustrated ,Elliot Publishing Co.Gilberton Company, Inc.Frawley Corporation ,United States ,169 ,1941 – 1971 ,1 billion 9.Ribon ,Shueisha ,Japan ,694,1955 – present ,594 million 10.MAD Magazine ,EC Comics, DC Comics ,United States ,557 1952 – present 430 million 11.CoroCoro Comic, Shogakukan ,Japan ,480 ,1977 – present ,407 million 12.Nakayoshi, Kodansha, Japan ,756 ,1954 – present ,400 million 13.Monthly Shōnen Jump, Shueisha ,Japan ,317, 1970 – present ,215 million 14.Action Comics ,DC Comics ,United States 1,000 ,1938 – present ,188 million 15.Pilote, Dargaud, France ,420, 1959 – 1989,117 million Στα κόμικ με σούπερ ήρωες που έχουν το ιδιαίτερο εκδοτικό τεύχος,κυριαρχούν τα γνωστά,ενώ έκπληξη προκαλεί το Ιταλικό Diabolik που είναι στα top10 των σούπερ ηρώων,όπως και στο 13 παγκοσμιως στην πρώτη λίστα. Πως άλλαξαν οι καιροι...

Να προσθέσουμε και το Χιονοπούλμαν από την ομότιτλη ιστορία στο Μίκυ Μάους 338.

Εφευρέσεις Κύρου Γρανάζη - Mega Post #01 (Α, Β, Γ) Είπα σιγά-σιγά να ξεκινήσω, λοιπόν, να ανεβάζω τις εφευρέσεις του αγαπητού μας Κύρου, που συγκέντρωσα όλον αυτό τον καιρό από τις διάφορες ιστορίες. Οι εφευρέσεις είναι με αλφαβητική σειρά και θα αναφέρω, επίσης, από ποια ιστορία είναι αλιευμένες. Θα μπαίνουν εφευρέσεις από τρία γράμματα του αλφαβήτου, κάθε φορά. Ξεκινάμε, λοιπόν. Αιωρούμενο Τηλέφωνο (από την ιστορία "Ο ηλεκτρονικός σωσίας") Ακτίνα Νεότητας (από την ομότιτλη ιστορία) Αλεγκραούρουμ 01 (από την ομότιτλη ιστορία) Αλεγκραούρουμ 02 (από την ομότιτλη ιστορία) Αμάξι - Υποβρύχιο (από την ιστορία "Κόσμος χωρίς κινητά") Ανεμοσυλλέκτης (από την ιστορία "Καταστροφικός καύσωνας") Ανιχνευτής Υπερδιαστατικών Παρεμβολών (από την ιστορία "Ήρωας ενός άλλου κόσμου") Αντλία Φωτονίων (από την ιστορία "Εμφιαλωμένα φωτόνια") Αρειανό Αλογάκι (από την ιστορία "Η θεραπεία της ακαταστασίας") Αστραπιαίος Κωδικοποιητής (από την ιστορία "Η θεραπεία της ακαταστασίας") Ασύρματος (από την ιστορία "Τα μικροδολλάρια") Αυτόματο Πλυστικό Μηχάνημα (από την ιστορία "Η ακτίνα της νεότητας") Αυτόματος Εγκέφαλος (από την ιστορία "Διπλό μυστήριο του Ντον Γκουρμέ") Αυτόματος Υπηρέτης (από την ιστορία "Άσκηση & γυμναστική") Αυτοχτιζόμενα Κάστρα (από την ιστορία "Διακοπές στο διάστημα") Γιγάντιος Αφυγραντήρας (από την ιστορία "Καταστροφικός καύσωνας") Γυάλινο Τηλέφωνο (από την ιστορία "Κόσμος χωρίς κινητά") Θα ακολουθήσουν κι επόμενα posts! Αναμείνατε!

To One Piece στην Ιταλία, δεύτερη μεγαλύτερη αγορά manga μετά τη Γαλλία, είναι χρόνια πρώτο στις πωλήσεις. Αυτό δείχνει ποση διαφορά κάνουν οι εκδόσεις πλέον στη αγορά του εξωτερικού

[imdb=tt0120890] Τη ξεκίνησα. Την βαρέθηκα στο πρώτο 10λεπτο. Απίστευτα cheesy. Την έσβησα. Είχα όμως την περιέργεια το που το πάει (και άμα θα είχε κάποια καλή σκηνή με τη Neve Cambell). Την έβαλα να παίζει στο χ2. Σε κάποια φάση την ξαναέβαλα στην κανονική ταχύτητα. Και την είδα κανονικά μέχρι τέλους. Ευτυχώς Αιώνες καλύτερη από το cheesy που μου είχε φανεί. Δικό μου λάθος που την υποτίμησα θεωρώντας πως το μόνο ενδιαφέρον σημείο της ήταν η υπέρμετρη σεξουαλικότητα των γυναικείων χαρακτήρων της. Όλα όσα δεν έβγαζαν νόημα και με χάλαγαν στην αρχή της ταινίας, εντέλει ήρθαν και κούμπωσαν πάρα πολύ όμορφα με το φινάλε της

Ναι, αλλά ο Σκρουτζ είναι λεφτάς κι έτσι λάδωσε την επιτροπή κι εξελέγη εκείνος η διασημότερη πάπια. Απλά πράγματα!

Επεισόδιο 4. Μια φιλήσυχη αγροτική κοινότητα. Ένα κοριτσάκι παίζει παραπέρα. Ξαφνικά έρχονται οι κακοί. Το κοριτσάκι παγώνει και έντρομη η μαμά του τρέχει κοντά του. Κρύβονται όπως-όπως μέχρι να περάσει ο κίνδυνος. Πιο κλισέ πεθαίνεις. Πάει ο άλλος σε ένα μπαρ. Βλέπει μια τύπισσα. Την ακολουθεί. Παίζουν σφαλιάρες γιατί έτσι και μετά τα βρίσκουν και αναπολούν τα παλιά... Οι αγρότες πάνε και τον βρίσκουν για να τους βοηθήσει. Ω τι θαύμα, δεν έχουν αρκετά λεφτά. Ω τι θαυματότερον, κάτι σπάει μέσα του και αποφασίζει να τους βοηθήσει. Παίρνει για βοήθεια την τύπισσα. Η οποία τον ακολουθεί γιατί έτσι. (να είναι γλυκοτσούτσουνος?). Και ω θαυματότατον, επειδή μόνοι δεν μπορούν, θα εκπαιδεύσουν τους χωρικούς... Εκεί είναι το σημείο που απλά την παράτησα Πιθανότατα να παίζει ρόλο και η κινηματογράφηση. Πάρα πολύ "τηλεοπτική" παραγωγή. Όπως και το Witcher σε μεγάλο βαθμό. Τα πλάνα, οι σκηνές, μου θυμίζουν τόσο πολύ McGuyver και τηλεόραση των 80ς. τουλάχιστον αυτό το επεισόδιο έχει την δεύτερη χειρότερη βαθμολογία της σεζόν στο imdb απ'ότι βλέπω τώρα. Πάλι καλά που εισέπραξε ροχάλες. Αλλά η 2η χειρότερη βαθμολογία είναι 7,8......... τι να πεις ... ok. το ότι έριξαν τόσο τη βαθμολογία σε αυτό (και στο επόμενο), αλλά την ξαναανέβασαν μετά, μου λέει κάτι. Ίσως να το τελειώσω και αυτό και το επόμενο πλένοντας τα πιάτα και σφουγγαρίζοντας και να δώσω ευκαιρίες στα επόμενα....

Η διασημότερη πάπια στον κόσμο είναι ο Ντόναλντ Ντακ. Δεύτερος μάλλον ο Ντάφι Ντακ.

Ισχύει - ίσως να υπάρχουν σε κάποιο φυσικό κατάστημα που τις έχει προμηθευτεί από την εταιρεία. Ωστόσο, με λίγο browsing βρήκα αυτές τις εξαιρετικές παντόφλες με τον Ντόναλντ, σε μία κλασική αμερικάνικη εικονογράφηση:

Δεν ήξερα πως το "One Piece" είναι τόσο δημοφιλές, για την ακρίβεια δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του. Αναρωτιέμαι πως και δεν ήταν μέσα στους τίτλους manga που είχε μεταφράσει η Anubis την περασμένη δεκαετία. Πέρα από το Diabolik, μου κάνει εντύπωση που ο Spawn είναι τόσο ψιλά - 150.000.000 πωλήσεις!!

Να απαντήσω κι εγώ που έχω επίσης κάποια αμερικανικά τεύχη. Στα περισσότερα ισχύει αυτό που πε ο Νικόλας, έχουν χάρτινο μαλακό εξώφυλλο, πολλές φορές κιόλας εκνευριστικά λεπτό σαν αυτό της Οξύ όπως είπες στα τευχακια που έβγαζε με εφημερίδες. Υπάρχουν ομως και εξαιρέσεις σε events ή επετειακα τεύχη που το εξώφυλλο είναι από χαρτόνι. Πχ στα τευχη Dark Knights Metal και Doomsday Clock, το εξώφυλλο είναι από χαρτόνι, αισθητικά πιο χοντρό από το εσωτερικό. Το ίδιο ισχύει και σε επετειακα τεύχη τυπου Marvel Comics #1000 αν και εκεί νομίζω ήταν απλά πιο χοντρό χαρτί, λυγιζε πιο εύκολα, δεν ήταν ακριβώς χαρτόνι.

Μάριε, στην Ομόνοια κυκλοφόρησε κανονικά στις 03/12, που είχε προγραμματιστεί. Το πήρα τότε.

To τελευταίο καιρό έχει ανέβει στην πλατφόρμα του Netflix μια εξαιρετική σειρά anime με τίτλο "Blood Of Zeus - Το Αίμα του Δία". Πρόκειται για μια καναδική παραγωγή την οποία έχουν αναλάβει οι ελληνοκαναδοί Charley και Vlas Parlapanides οι οποίοι υπογράφουν και το σενάριο. Το storyline σε γενικές γραμμές αναφέρεται στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας και της λατρείας των θεών του Ολύμπου. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Ήρων ο οποίος ζει ως απόβλητος από την υπόλοιπη κοινωνία με την μητέρα του σε μια πόλη της Ελλάδας. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, ο Ήρων μαθαίνει την θεϊκή καταγωγή του ως γιος του Δία και καλείται να σώσει τόσο την χώρα όσο και το δωδεκάθεο από τους Γίγαντες και από έναν στρατό δαιμόνων ο οποίος τους υποστηρίζει. Καλογραμμένο σενάριο, δουλεμένη πλοκή, έξυπνοι διάλογοι μακριά από τσιτάτα. Μου άρεσε πολύ αν και δεν είμαι ιδιαίτερος fan των Anime (για την ακρίβεια ήταν η πρώτη σειρά που Anime που ξεκίνησα και την είδα ως το τέλος). Στο IMDb έχει βαθμολογία 7.7/10.

Μία μεγάλη επιστροφή σηματοδοτεί το 330ο τεύχος του αγαπημένου μας περιοδικού, που θα κάνει τους λάτρεις του Φάντομ Ντακ, και συγκεκριμένα του σύμπαντος του PKNA, να πετάξουν από την χαρά τους. Προσωπικά ανήκω κι εγώ στην μερίδα των ενθουσιασμένων. Η νέα σειρά, η οποία εγκαινιάζει μία νέα εποχή, φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο “Ισχύς & εξουσία” κι εδώ θα δούμε το πρώτο της επεισόδιο. Ο Ντόναλντ κοιμάται μακαρίως στο σπίτι του, όταν κάποια φωνή τον προστάζει να ξυπνήσει. Είναι ο Κόκορον, ο οποίος φαίνεται να τον έχει απομακρύνει από την Λιμνούπολη διότι ο φίλος μας βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο! Οι φοβεροί και τρομεροί Εβρονιανοί φαίνεται ότι δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως. Αντίθετα, βρίσκονται στην Γη, αναζητώντας τον Φάντομ Ντακ, προκειμένου να τον βγάλουν από την μέση. Έτσι, θα μπορέσουν ανενόχλητοι κι απερίσπαστοι να πραγματοποιήσουν το υπέρτατο σχέδιό τους να κατακτήσουν τον πλανήτη μας. Ο Κόκορον, λοιπόν, θέλοντας να σώσει την Γη και τον προστάτη της, αποφάσισε να γλιτώσει τον Φάντομ για να μπορέσει να ανασυνταχθεί και να πολεμήσει τους Εβρονιανούς. Σε αυτή την μάχη, θα λάβει πληροφορίες από έναν παλιό του γνωστό. Ο εχθρός, όμως, καραδοκεί και δεν είναι τόσο αφελής. Διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, προκειμένου να εντοπίσει τον φίλο μας. Ο Ντόναλντ, αυτή την φορά, φαίνεται να βρίσκεται σε δεινή θέση. Θα καταφέρει να ανασυνταχθεί, να βρει όπλα και να καταφέρει ένα καίριο χτύπημα στους σατανικούς αυτούς εξωγήινους? Πάει καιρός από τότε που η εκδοτική αποφάσισε ότι οι “Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ” θα πρέπει να σταματήσουν, γεγονός που προκάλεσε σε πολλούς απογοήτευση. Έτσι, δέχτηκα με χαρά την έναρξη της συγκεκριμένης σειράς. Το σενάριο σε αυτό το πρώτο επεισόδιο έχει ενδιαφέρον και βάζει τον αναγνώστη αμέσως στο κλίμα του εν λόγω σύμπαντος. Η πλοκή είναι περισσότερο διερευνητικού και πληροφοριακού χαρακτήρα, μιας και φροντίζει να μας εντάξει στο γενικό πλαίσιο της ιδέας, ώστε να είμαστε έτοιμοι για τις επικείμενες μάχες που θα υπάρξουν (φαντάζομαι) στα επόμενα επεισόδια. Πολλοί θα είναι οι χαρακτήρες από το PKNA που θα κάνουν την εμφάνισή τους, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμηθούν οι παλιοί. Σίγουρα θα την ευχαριστηθούν όλοι οι αναγνώστες (γνώστες ή μη), αλλά νομίζω ότι περισσότερο θα την εκτιμήσουν εκείνοι που γνωρίζουν κάτι από το σύμπαν του PKNA. Εννοείται φυσικά πως δεν παραλείπεται η δράση και η ένταση, η οποία βρίσκεται σε καίρια σημεία. Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι η υπόθεση (αν κι έχει πολλές σκηνές με διαλόγους) δεν κάνει κοιλιά, την ίδια ώρα που και το χιούμορ είναι καλής ποιότητας. Το φινάλε “κόβει” (εύστοχα) την πλοκή στο καλύτερο σημείο και μας κάνει να ανυπομονούμε για την συνέχεια, που θα έρθει την επόμενη Παρασκευή (την ώρα που γραφόντουσαν αυτές οι γραμμές)! Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Είναι σύγχρονο, φρέσκο κι αρκετά φουτουριστικό. Ό,τι πρέπει δηλαδή για μία τέτοια ιστορία. Προσπαθώντας να ηρεμήσουμε από την έξαψη που μας προκάλεσε η προηγούμενη ιστορία, θα πέσουμε σε μία “Μεγάλη αμμοθύελλα”! Ο Μίκυ βρίσκεται στο σπίτι του, βλέποντας μία παράξενη αμμοθύελλα να σφυροκοπά την πόλη του, όταν θα δεχτεί ένα μήνυμα στο κινητό του από τον Καθηγητή Ζάποτεκ, ο οποίος του ζητάει να πάρει τον Γκούφυ και να τον επισκεφτούν στο μουσείο. Εκεί, μαζί με τον Δόκτορα Μάρλιν, θα τους ενημερώσουν για μία οικολογική καταστροφή που είχε συμβεί την δεκαετία του 1930 και η οποία πρόκειται να επαναληφθεί στο παρόν, αν δεν δράσουν. Τον παλιό εκείνο τον καιρό, ένας πρακτικός επιστήμονας φαίνεται ότι είχε ανακαλύψει ένα πρωτοποριακό λίπασμα, το οποίο είχε την ικανότητα να κάνει το σπαρτό να μεγαλώνει και να ευδοκιμεί, ακόμα και σε ένα άνυδρο περιβάλλον. Για άγνωστους, μέχρι σήμερα, λόγους, το συγκεκριμένο λίπασμα δεν έγινε γνωστό. Χάθηκαν τα ίχνη του. Έτσι, οι δύο φίλοι θα πρέπει να μπουν στην θρυλική χρονομηχανή, να πάνε στο παρελθόν, να ερευνήσουν τους λόγους που το εν λόγω λίπασμα δεν βγήκε στην αγορά, αλλά και να μάθουν την σύστασή του μήπως και μπορέσουν οι επιστήμονες στο μέλλον να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο. Η περιπέτεια, λοιπόν, ξεκινάει. Πρόκειται για μία κλασική ιστορία από εκείνες της “Χρονομηχανής”, η οποία ήταν αρκετά καλή, αλλά δεν θα την κατέτασσα σε υψηλές θέσεις στην λίστα με τις ιστορίες της εν λόγω σειράς. Παραδέχομαι, πάντως, ότι η υπόθεση παραθέτει οικολογικές ανησυχίες, που δεν θα πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους. Η πλοκή δεν έχει τις έντονες σκηνές κινδύνου, που συνήθως βλέπουμε σε αντίστοιχες ιστορίες, αλλά δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί, εκτός κι αν αυτό που ζητάει είναι μόνο δράση. Παρουσία villain υπάρχει, αλλά δεν είναι κάποιος που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στους φίλους μας. Θα πρέπει ακόμα να επισημάνουμε ότι ο Γκούφυ είναι αρκετά ψύχραιμος και λογικός και δεν κάνει τις κλασικές του παλαβομάρες! Η λύση του μυστηρίου δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Την βρήκα κάπως ανέμπνευστη. Το φινάλε, όμως, παράδωσε ένα μάθημα οικολογίας, οπότε αντιστάθμισε, κάπως, την κατάσταση. Το σχέδιο το βρήκα καλό, αν και “πλημμύριζε” τα καρέ, γεγονός που κούραζε το μάτι. Φτάσαμε αισίως στην τρίτη ιστορία της σειράς, στην οποία ο Ντόναλντ θα προσπαθήσει να κάνει “Το ρεκόρ των ρεκόρ”. Ο φίλος μας βλέπει τηλεόραση παρέα με τον ξάδελφό του τον Φέθρυ, την ώρα που ένας τύπος με ένα παράξενο χαμόγελο διαφημίζει μία οδοντόκρεμα. Ο συγκεκριμένος τύπος έχει μπει στο βιβλίο των ρεκόρ επειδή χαμογελούσε επί τρεις συνεχείς μέρες! Ο Ντόναλντ διατείνεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ δύσκολο κι έτσι ο ξάδελφός του του προτείνει να κάνει κι εκείνος κάποιο σπάνιο κατόρθωμα που θα του εξασφαλίσει μία θέση στο βιβλίο των ρεκόρ. Έτσι, εκείνος “τσιμπάει” και δέχεται την πρόκληση.Θα ξεκινήσει, λοιπόν, να δοκιμάζει διάφορες τρελές ιδέες, που θα του δώσουν την πρωτιά. Εννοείται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να γίνει από την μία ημέρα στην άλλη. Έχει, όμως, πιθανότητες κάποια στιγμή να πετύχει τον πολυπόθητο στόχο του? Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο, το οποίο έχει καρτουνίστικο ρυθμό, καθώς ο πρωταγωνιστής μπλέκει σε διάφορες εξωφρενικές καταστάσεις. Η πλοκή δείχνει να επαναλαμβάνεται, αλλά έχει ένα ιδιαίτερο χιούμορ, που με έκανε να γελάσω (χωρίς ιδιαίτερο λόγο) αρκετές φορές. Κυρίως με τις ατάκες του Ντόναλντ. Από την άλλη, ο δεύτερος πρωταγωνιστής, ο Φέθρυ, λειτουργεί μόνο στην αρχή για να πυροδοτήσει το φιτίλι της υπόθεσης και μετά δεν έχουμε νέα του. Το φινάλε είναι δίκαιο κι ανατρεπτικό. Μου άρεσε, αν και μου φάνηκε κάπως απότομο. Θα ήθελα η ιστορία να κλείσει με πιο δυναμικό τρόπο. Το σχέδιο, δυστυχώς, το βρήκα (πολύ) κάτω του μετρίου. Θα μεταφερθούμε και πάλι στο Μίκυ Σίτυ, όπου έχει διαπραχθεί μία μεγάλη ληστεία στο μουσείο. Ένα σπάνιο γλυπτό, “Η ξύλινη τρίαινα”, έκανε φτερά από την προθήκη της και στην θέση της μπήκε μία φωτογραφία! . Οι διαρρήκτες προσφέρονται να επιστρέψουν το άγαλμα, αν πρώτα τους καταβληθεί ένα εκατομμύριο δολλάρια. Ο Μίκυ, με τον Επιθεωρητή Ο’ Χάρα, βρίσκονται εκεί, προκειμένου να ερευνήσουν τον χώρο και να αποφασίσουν πώς θα πρέπει να κινηθούν από εδώ και πέρα. Ο Μίκυ προτείνει να βάλουν έναν πομπό στην τσάντα που θα τοποθετηθούν τα χρήματα, ο οποίος θα τους “μαρτυρήσει” το λημέρι των κακοποιών. Ο Επιθεωρητής, όμως, θεωρεί αυτή την πρακτική πολύ κοινότοπη και φοβάται ότι οι ληστές δεν θα την πατήσουν τόσο εύκολα. Τελικά που θα καταλήξουν οι δύο φίλοι μας και με ποιον τρόπο θα καταφέρουν να προσεγγίσουν τους κακοποιούς? Η συνέχεια στα τεύχη σας. Με μία πρώτη, φευγαλέα ματιά, βλέπουμε ότι έχουμε μία αστυνομική ιστορία με μυστήριο και τον Μίκυ, που διαθέτει την κλασική του οξυδέρκεια. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά? Κι όμως πήγε. Το σενάριο είναι αρκετά παιδικό, εξαιρετικά σύντομο για να αναπτύξει κάτι ενδιαφέρον, ενώ η πλοκή μπορεί να εξάπτει κάπως την περιέργεια του αναγνώστη για την κατάληξη, αλλά όταν εκείνη έρχεται, φαντάζομαι θα έχει την ίδια έκφραση απογοήτευσης που είχα κι εγώ. Ο Μίκυ μάς έχει δώσει εξαιρετικά αστυνομικά μυστήρια και θα έπρεπε ο κύριος Salvagnini να του φερθεί με τον δέοντα σεβασμό. Κρίμα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν δύο μονοσέλιδες ιστορίες από την σειρά “Η ζωή του Πητ”, οι οποίες φέρουν τους τίτλους: “Η αυθεντία” “Νταής στο εδώλιο” Και οι δύο είναι γελοιογραφικές και νομίζω ότι πέτυχαν κάπως τον σκοπό τους. Είναι ευχάριστες και μου προκάλεσαν ένα καλό χαμόγελο. Από τις δύο ξεχώρισα την πρώτη, λόγω της πρωτοτυπίας και της φαντασίας της. Η δεύτερη, όπως και να το κάνουμε, ήταν προβλέψιμη. Άλλωστε είναι κάτι που μας το έχει πει η αείμνηστη Αλίκη Βουγιουκλάκη στο “Αχ αυτή η γυναίκα μου”! Από τον εικαστικό τομέα δεν είχα ιδιαίτερες προσδοκίες. Έχουμε ένα ικανοποιητικό σχέδιο. Και θα τελειώσουμε με μία σχετικά παλιά ιστορία (μιας και είναι του 2005), που έχει τίτλο “Το χρυσάφι του Άρη”. Είναι γενικά παραδεκτό ότι ο “κόκκινος πλανήτης” αποτελεί πόλο έλξης σχεδόν στο σύνολο της διαστημικής επιστημονικής κοινότητας και προσφέρεται για πάμπολλες έρευνες. Μία τέτοια έρευνα φαίνεται ότι επιθυμεί να πραγματοποιήσει ο θείος Σκρουτζ, μόνο που εκείνος δεν ενδιαφέρεται για τον αν ο Άρης διαθέτει ζωή, αλλά για το αν έχει χρυσάφι. Έτσι, λοιπόν, θα στραφεί στον Κύρο για να τον βοηθήσει. Μιλάμε για τον ορισμό της πρωτοτυπίας. Εκείνος θα κατασκευάσει μία μικροσκοπική συσκευή, την οποία θα την εκτοξεύσουν στο διάστημα κι όταν φτάσει στην επιφάνεια του Άρη, θα ξεκινήσει να μεταδίδει βιντεοσκοπημένες εικόνες από το έδαφος. Έρχεται, λοιπόν, η μεγάλη στιγμή. Η συσκευή μπαίνει στον πύραυλο κι εκτοξεύεται στον ουρανό. Παρά τις προβλέψεις του Κύρου ότι θα αργήσει να φτάσει, εκείνη μεταδίδει πολύ σύντομα το υλικό από τον πλανήτη. Αποσβολωμένοι, οι δύο φίλοι μας, θα δουν στις οθόνες τους τόνους από χρυσό και βουνά από διαμάντια. Φαίνεται ότι οι θεωρίες του Σκρουτζ επιβεβαιώθηκαν κι έτσι αρχίζει να φοράει την διαστημική του στολή για να πάει να συλλέξει την λεία του. Μήπως, όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι? Ένα σενάριο που πατάει επάνω σε κλασικά μοτίβα που θα τα αναγνώριζε ακόμα κι ο μέτρια “διαβασμένος” αναγνώστης. Μιλάμε για μία υπόθεση διαστημικού ενδιαφέροντος, πάντα σε συνδυασμό με το κλασικό κυνήγι θησαυρού από τον συνήθη ύποπτο, Σκρουτζ. Σε αυτό το ταξίδι, θα τον συντροφεύσει ο Κύρος, παρέχοντάς του μία ακόμα εφεύρεση. Αισθητή είναι η απουσία του Ντόναλντ και των τριών ανιψιών του, αλλά ομολογώ ότι δεν “χωρούσαν” στο cast. Κι ενώ μέχρι εδώ η ιστορία δεν έχει να μας δώσει κάτι το ιδιαίτερο, μετά την εκτόξευση της συσκευής, ο δείκτης της περιέργειας, αλλά πρωτίστως του χιούμορ ανεβαίνει σε μεγάλα επίπεδα και μας χαρίζει την ζητούμενη ευχαρίστηση. Μόνο γι’ αυτές τις λίγες κωμικές - ανατρεπτικές σκηνές προς το τέλος, νομίζω ότι αξίζει να δοθεί μία ευκαιρία στην συγκεκριμένη ιστορία. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό.

Τι μπορούμε να δούμε αλλάζοντας ένα και μόνο γράμμα! Ο Μεταφραστής της Καθημερινής κτύπησε ρέστα τον τελευταίο καιρό! Νομίζω ότι το κάνει ηθελημένα και ξεπίτηδες για να σπάει πλάκα! Νέο Μίκυ Μάους #276, σελίδα 102: Η Οικονομία του Σκρουτζ #4, σελίδα 76: