Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αίθουσα Νικητών

  1. Mandrake

    Mandrake

    Members


    • Βαθμοί

      18

    • Περιεχόμενο

      7087


  2. Manitou

    Manitou

    Members


    • Βαθμοί

      17

    • Περιεχόμενο

      4350


  3. ramirez

    ramirez

    Members


    • Βαθμοί

      12

    • Περιεχόμενο

      5019


  4. nikolas12

    nikolas12

    Moderator


    • Βαθμοί

      12

    • Περιεχόμενο

      3847


Δημοφιλές περιεχόμενο

Εμφάνιση περιεχομένου με την υψηλότερη φήμη στο 11/23/20 σε όλους τους τομείς

  1. Ένα από τα σημαντικότερα (και μακροβιότερα) μουσικά περιοδικά της Ελλάδας, το "Ποπ & Ροκ" κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Μάρτιο του μακρινού 1978. Το αποτέλεσμα μιας ευτυχούς συγκυρίας (όπως περιγράφεται σε αυτό το εξαιρετικό άρθρο), της γνωριμίας του εκδότη Γκρίτζαλη με το δημοσιογράφο και λάτρη της μουσικής Γιάννη Πετρίδη, απέφερε ένα περιοδικό που κάλυπτε ένα τεράστιο εύρος μουσικών ρευμάτων με έμφαση στην ξένη μουσική βεβαίως. Κατά τη διάρκεια ζωής του αυξομειώθηκαν οι σελίδες και το μέγεθός του, μέχρι το 2012 που έκλεισε οριστικά. Έβγαλε πάνω από 300 τεύχη (δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό τους), ενώ προσωπικά μόνο 2 κατάφερα να βρω καταχωνιασμένα. Ελπίζω το παρόν άρθρο να ανακινήσει κάποιους ακόμα να ψάξουν σε πατάρια και ντουλάπια και να ξεθάψουν όσα τεύχη τους έχουν μείνει από το παρελθόν. Και κάποιες σελίδες που βρήκα στο internet με ένα αφιέρωμα στα 20 χρόνια του περιοδικού... Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Bonadrug, Loss, nikos ka, Theo A & albertus magnus.
    8 βαθμοί
  2. https://xn--ixauk7au.gr/forum/index.php?threads/Οδηγός-για-νέους-αναγνώστες-του-Στίβεν-Κινγκ.7230/ Από την Λέσχη του Βιβλίου μια πολύ καλή δουλειά από το μέλος Ίζι.
    5 βαθμοί
  3. εξωφύλλο-οπισθοφυλλο 648 Μεταφέρθηκαν στη βάση
    5 βαθμοί
  4. Όντως έτσι είχε γίνει αλλά το περίεργο είναι ότι στην αρχή ήταν το ΜΜ μόνο του, μετά μπήκαν και τα υπόλοιπα και στο τέλος βγήκε το Σούπερ Μίκυ. Τρία σενάρια ισχύουν: Κόπηκε Έγινε διμηνιαίο πάλι Θα κυκλοφορήσει αργότερα Μπορούμε πάντως να βγάλουμε εντελώς άκρη αν στείλει κάποιος email στην Καθημερινή
    5 βαθμοί
  5. Το "Astonishing X-Men: Το Χάρισμα" της ίδιας σειράς: Αυτά όλα βέβαια είχαν κυκλοφορήσει στη σειρά "Astonishing X-Men" το 2006-2007 σε 12 τεύχη & 6 τόμους.
    5 βαθμοί
  6. Δεν θεωρώ ότι το άλμπουμ είναι υπέρμετρα διδακτικό, δηλαδή με την έννοια ότι κάνει πολιτική προπαγάνδα. Περνάει κομψά και μέσω χιούμορ κάποια μηνύματα κατά του ρατσισμού. Αυτό όχι μόνο δεν είναι κατακριτέο αλλά συνέβαινε και σε παλιά άλμπουμ. Και ο τεράστιος Γκοσινύ έχει πάρει σαφή θέση κατά του ρατσισμού. Πχ στην Κληρονομιά του Ραντανπλάν ο Λούκυ Λουκ παίρνει ξεκάθαρα το μέρος των Κινέζων της Βιρτζίνια Σίτυ. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι όπως και οι μαύροι έτσι και οι Κινέζοι θεωρούνταν κατώτερη ράτσα στα χρόνια της Άγριας Δύσης. Ακόμα και στην ιστοριάρα (μια απ΄τις 3 πιο αγαπημένες μου) Σύρματα στα Λιβάδια, ο ΛΛ εμφανίζεται για άλλη μια φορά προστάτης των αδύναμων και καταπιεσμένων, που σ΄αυτήν την περίπτωση είναι οι αγρότες. Απλά δεν δόθηκε τόση σημασία γιατί η κόντρα αγροτών-κτηνοτρόφων δεν είναι ευρέως γνωστή όπως αυτή μαύρων-λευκών. Πάντα τα ΛΛ περνούσαν μηνύματα. Δεν ήταν απλά χαχαχα χουχουχου, ανάλαφρες χιουμοριστικές ιστορίες απλά για να γελάμε. Γι΄αυτό και μαζί με τα Αστερίξ θεωρούνται κορυφή στο είδος Επ ευκαιρία κιόλας που συμπληρώθηκε ακριβώς ένας μήνας απ΄την κυκλοφορία του άλμπουμ στη Γαλλία πάμε να δούμε τι βαθμολογίες έχει μέχρι στιγμής στα γνωστά sites. Bedetheque: 3.6/5 σε 29 ψήφους. Είναι η μεγαλύτερη βαθμολογία που έχει δοθεί σε άλμπουμ του Ασντέ. Ενδεικτικά ο Πίνκερτον έχει 3.4/5 και το Παρίσι 3.5/5. Ενώ το τελευταίο χρονολογικά άλμπουμ που είχε τέτοια βαθμολογία είναι Η Γέφυρα του Μισισιπή (1994). goodreads: 3.77 σε 43 ψήφους. Ο Πίνκερτον έχει ελαφρώς υψηλότερη βαθμολογία (3.80) ενώ το Παρίσι έχει σχεδόν ίδια (3.76). senscritique: 6.5 (10 είναι το άριστα εδώ) σε 109 ψήφους. Ο Πίνκερτον έχει 6.3 όπως και το Παρίσι. Άρα κι εδώ έχει την υψηλότερη βαθμολογία στα άλμπουμ του Ασντέ.
    4 βαθμοί
  7. Τριμηνιαίο έγραφε αλλά κυκλοφορούσε ακανόνιστα τα δύο πρώτα χρόνια (από ένα, δύο, και σπάνια ως τρεις μήνες). Κάπου τον τρίτο νομίζω έγινε διμηνιαίο κανονικά και από τον τέταρτο μηνιαίο, αν δεν κάνω λάθος.
    4 βαθμοί
  8. Στην κριτική σου και εγώ δεν συμφωνώ αλλά αυτό είναι το ωραίο του forum μας και pas mal που λένε και οι Γάλλοι. Αυτό όμως που θέλω να σχολιάσω είναι το "Εαν ήθελα κατι διδακτικό θα διάβαζα αλλα βιβλία." Εγώ θέλω τα παιδιά (στα οποία απευθύνονται ΚΥΡΙΩΣ τα κόμικ όλων των ειδών) να μπορούν να διαβάζουν και κόμικ διδακτικά. Σαν χώρα μας λείπει φοβερά η παιδεία σε όλα τα επίπεδα. Ότι μπορούμε να δώσουμε σε ένα νέο άνθρωπο που αφορά την παιδεία καλό είναι να το δίνουμε. Με αυτή τη λογική ας έχουμε ένα κινηματογράφο γεμάτο πεζές ταινίες, μια πεζογραφία γεμάτη ανούσια μυθιστορήματα και όλα τα κόμικ είτε αστεία είτε με βία. Διδακτικά πράγματα υπάρχουν παντού και όχι μόνο στα "επίσημα διδακτικά" βιβλία.
    4 βαθμοί
  9. Πολύ ωραία δουλειά!! Συμπλήρωσέ του αν θέλεις για να διορθώσει ότι το "Firestarter" κυκλοφόρησε στις 17 Νοεμβρίου 2017 απ' τις εκδόσεις "Κλειδάριθμος" με τίτλο "Πύρινη Οργή" και το "Skeleton Crew" επίσης με τίτλο "Skeleton Crew: Η Ομίχλη και Άλλες Ιστορίες", πάλι απ' τις εκδόσεις "Κλειδάριθμος" στις 21 Μαρτίου 2018. Τέλος, έχει κυκλοφορήσει το "End of Watch" με τίτλο "Τέλος Βάρδιας" απ' τον ίδιο εκδοτικό οίκο τον Ιανουάριο του 2018. Οπότε μπορεί να τα μεταφέρει στις παραπάνω κατηγορίες του!
    4 βαθμοί
  10. Αν θυμάμαι καλά δεν είχε μπει από την αρχή στο ημερολόγιο του μήνα (ενώ είχε ανακοινωθεί στο προηγούμενο τεύχος), σε μια εποχή που το ημερολόγιο ανέβαινε εξαρχής πλήρες στη σελίδα της Καθημερινής, χωρίς περεταίρω προσθήκες στην πορεία. Κάποιος από εδώ τους είχε στείλει μήνυμα και του απάντησαν ότι σταμάτησε. Έτσι θυμάμαι εγώ τουλάχιστον. Όπως και να χει, μου φαίνεται λίγο υπερβολικό το Σούπερ Μίκυ να ήταν εξαρχής στο ημερολόγιο από την αρχή του μήνα και να αποφάσισαν να το ακυρώσουν την ημέρα της κυκλοφορίας του. Πιστεύω πως αν ήταν να ακυρωθεί θα το είχαν αφαιρέσει πολύ νωρίτερα. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι και το περασμένο καλοκαίρι υπήρχαν τεύχη που δεν ανακοίνωναν καν επόμενο τεύχος στην τελευταία σελίδα (που κι αυτό ήταν πρωτόγνωρο) και το επόμενο κυκλοφόρησε κανονικά, παρά τις αντίστοιχες ανησυχίες μας. Μόνο αν περάσει η βδομάδα, κυκλοφορήσει κανονικά το Κόμιξ και το επόμενο Μίκυ Μάους και δεν έχουμε κανένα νεότερο για το Σούπερ Μίκυ θα έχει βάση να ανησυχούμε για την τύχη της συγκεκριμένης έκδοσης. Μέχρι τότε ας κάνουμε υπομονή γιατί το πιθανότερο είναι να το δούμε κανονικά στα περίπτερα εντός της εβδομάδας!
    4 βαθμοί
  11. Δεν έχουμε ακόμη κάποια ενημέρωση από την Καθημερινή όσο αφορά το Super Μίκυ έτσι; Πάντως μπήκα στο site της Καθημερινής στις συνδρομές έτσι από περιέργεια να δω αν έχουν αφαιρέσει το Super Μίκυ μα ακόμα υπήρχε. Βέβαια μπορεί να μην σημαίνει τίποτα και αν το κόψουν να το αφαιρέσουν από τις συνδρομές μετά από λίγο καιρό. Και ακόμη θα ήθελα να ρωτήσω αν με τον ίδιο τρόπο έκλεισε και το περιοδικό Φάντομ (δηλαδή αν θα ανακοινώθηκε το κλείσιμό του ή αν εξαφανίστηκε ξαφνικά από το ημερολόγιο και έπειτα από μερικές μέρες ανακοινώθηκε το κλείσιμο του περιοδικού )
    4 βαθμοί
  12. Καλησπέρα σε όλους.Δεν είμαι καινούριος στο χώρο έχω εγγραφεί εδώ και αρκετά χρόνια ωστόσο πέραν από κάποια κουίζ δεν είχα άλλη ενεργό συμμετοχή στο φόρουμ παρότι μου άρεσε το περιεχόμενο και το κλίμα του κυρίως γιατί δεν έχω τις κατάλληλες γνώσεις. Ελέω άπλετου χρόνου καραντίνα γαρ και με την αγάπη μου για κόμιξ να έχει αναθερμανθεί εσχάτως είπα να βγω από το καβούκι μου και να κάνω την ερώτηση μου που περισσότερο κατάθεση σκέψεων-φλυαρία είναι αλλά τέλος πάντων, δεν ήξερα και που να ξεκινήσω το θέμα ελπίζω να το έβαλα σωστά στα γενικά.Ας πω για αρχή δυο πράγματα για τον εαυτό μου μιας και δεν έχω συστηθεί και για να καταλάβετε που το πηγαίνω. Λοιπόν είμαι 22 χρονών και να διευκρινίσω ότι διαβάζω κόμιξ disney μόνο κοινώς ιστορίες με μικυ,ντοναλντ κτλ και οχι υπερηρωικά, φανατικά από τα τα 7 μου έως τα τα 13-14 δηλαδή μάζευα ότι κυκλοφορούσε από το 2005 έως το το 2011-12 περίπου λίγο πριν κλείσει ο Τερζόπουλος και φυσικά μάζευα και από προηγούμενα έτη ο,τι έβρισκα. Είχα μια καλή συλλογή εντάξει με την είσοδο στην εφηβεία και με τον περιορισμό του χρόνου μοιραία άλλαξε το επίπεδο ενδιαφέροντος άρχισα να αγοράζω όλο και πιο σπάνια ωστόσο σε αντίθεση με άλλους φίλους μου εμένα το μικρόβιο δεν έφυγε ποτέ και ακόμα και τώρα συχνά πυκνά θα διαβάσω κάποιο κόμιξ είτε από αυτά που έχω είτε σε pdf μορφή .Φυσικά δεν πέταξα τίποτα απλά με το πέρασμα των χρόνων γινόμουν ολοένα και πιο εκλεκτικός.Σταμάτησα να διαβάζω ιστορίες του σωρού και με συγκινούσαν πλέον ιστορίες από εξαιρετικά λίγους σχεδιαστές.Συγκεκριμένα τα ονόματα που όλοι μάλλον περιμένετε: Ρόσα ,φυσικά θείο Μπαρκς και θα έλεγα και Σκάρπα.Το πρόβλημα είναι ότι ο Ντον άφησε πολύ ποιοτικό έργο αλλά λίγο ποσοτικά με αποτέλεσμα να έχουμε διαβάσει όλοι τις ιστορίες του απο δέκα φόρες τη καθεμιά και κρίμα που μένουν αναξιοποίητα παραγωγικά του χρονιά. Ο Μπαρκς είχε πολύ μεγαλύτερο υλικό ωστόσο έχω την αίσθηση ότι και σε αυτόν έχω διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος του,σίγουρα όλες τις πολυσέλιδες άντε να μου έχουν ξεφύγει λίγες κλασικές δεκασέλιδες με γκαγκ.Στον Σκάρπα έχω ελλείψεις για αυτό και αγοράζω την πολύ καλή εκδοσή της Καθημερινής αλλά κάπου εκεί τελειώνουν αυτά που βρίσκω προσωπικά ενδιαφέρονται και αναρωτιέμαι αν εγώ έχω το πρόβλημα ή γενικά υπάρχει μια ένδοια σε νέους σχεδιαστές. Βλέπω και το πως κατέληξε το πολυαγαπημένο μου κομιξ που καταφεύγει στην εύκολη λύση ανατυπώσεων Ρόσα και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον που μου διαφεύγει. Πραγματικά πχ ο Βικαρ δεν με συγκινεί καθόλου τον θεωρώ μέτριο,για Βαν Χορν πατέρα και υιό βρίσκω και το στυλ σχεδίου και τα σενάρια αλαφροίσκιωτα,ενώ δεν σχολιάζω καν κάτι Δανούς και Νορβηγούς σχεδιαστές. Ο Ρότα είναι τίμιος αλλά νομίζω και σε αυτόν ο,τι πιο ποιοτικό έχει το έχω διαβάσει. Εδώ να πω ότι όσο μεγαλώνω γίνομαι πιο λιμνοπουλίτης,δεν σνομπάρω τον κόσμο του μίκυ σιτυ αλλά με συγκινεί ο μίκυ μόνο σε dark,νουάρ αστυνομικές ιστορίες τύπου μίκυ μυστήριο(ο αγαπημένος μου μίκυ όλων των εποχών).Κάστι και Ζίτσε παραδέχομαι ότι είναι καλοί αλλά έμενα δεν μου κάνουν κλικ το ξέρω είμαι ιδιότροπος. Γενικά είμαι λίγο παλιακός προτιμώ να διαβάσω καμία average ιστορία των 60ς-70ς παρά φρέσκια δεν ξέρω ίσως είναι τα παλιά απλοϊκά σενάρια με το λιτό σχεδιασμό με τις καθαρές γραμμές που με ελκύουν. Κάπου εδώ να πω ότι δεν θεωρώ καν canon τις ιστορίες με ντόναλντ πράκτορα και τον υπερηρωικό φάντομ ενώ ο πρωτόλειος φάντομ στην βίλα των ρόδων ή οι ιταλικές μπουρδίτσες με τους πράκτορες παπει μου άρεσαν. Ίσως είναι επειδή αυτά τα διάβασα μικρός και έχουν συνυφαστεί με ευχάριστες παιδικές αναμνήσεις και αθωότητα. Για να μην μακρηγορώ άλλο ήδη έχω σεντονάκι,το(κάπως ασαφές παραδέχομαι) ερώτημα είναι σε έναν ενήλικα που έχει διαβάσει την αφρόκρεμα των σχεδιαστών όπως εγώ τι άλλο έχει να του προσφέρει η disney,εννοώ ποιο είναι το μέλλον των εκδόσεων και αν υπάρχει κάποιος ποιοτικός σχεδιαστής που αγνοώ ή τέλος πάντων τα παιδιά που γνωρίζουν τη διεθνή σκηνή(γιατί εγώ δεν έχω εντρυφήσει) αν υπάρχει νέο καλό σχεδιαστικό αίμα. Ευχαριστώ και πάλι συγγνώμη που θα αναγκάσω κάποιους να διαβάσουν το παραλήρημα μου.
    3 βαθμοί
  13. Το Batman: Earth One Vol. 3 είναι γεγονός E E EΡΧΕΤΑΙ! Το άφησαν λίγο πίσω λόγω Doomsday Clock, αλλά επιτέλους το Batman: Earth One Vol. 3 έρχεται και είμαι κατενθουσιασμένος!
    3 βαθμοί
  14. Παρακαλώ να σηκώσουν χέρι πόσοι από αυτούς που συζητάνε για το πιθανό τέλος του Σούπερ Μίκυ το αγόραζαν όσο κυκλοφορούσε. Χωρίς πλάκα τώρα νομίζω ότι δεν θα λείψει σε πολύ κόσμο αν σταματήσει. Εγώ προσωπικά που διαβάζω ότι Ντίσνεϋ υπάρχει το δοκίμασα 4-5 φορές αλλά το βρηκα κάτω του μετρίου. Είναι για πολύ μικρές ηλικίες. Και πάλι νομίζω καλύπτονται από το ΜΜ και τα υπόλοιπα. Δεν μας λείπει το Σούπερ Μίκυ. Αλλά μας λείπουν...
    3 βαθμοί
  15. Αδελφε δεν εχω την εφημεριδα στα χερια μου αλλα ειδα οτι εβαλε την διαφημιση στο site της εφημεριδα. https://www.efsyn.gr/node/269848 επισης δες και την καταχωριση στο bedetheque που εχει πληροφοριες https://www.bedetheque.com/serie-61072-BD-Mandela-et-le-general.html
    3 βαθμοί
  16. Το διήγημα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα " Larissanet " της Λάρισας σε δύο συνέχειες, στις 23/10 και 30/10/2020
    3 βαθμοί
  17. Καλησπερα φιλε ! Παλιος αναγνωστης και εγω,θυμαμαι τον ευατο μου 7 χρονων καλοκαιρι του 96 να πιανει το πρωτο μου τευχος ΚΟΜΙΞ(#96 Επιστροφη στο Κλονταϊκ) και απο τοτε να μην χανω τευχος και να τα διαβαζω ολα σαν τρελος ξανα και ξανα! Καπου στο 2007 αρχισα να το παιρνω καθαρα απο συνηθεια εχοντας ξενερωσει πληρως με τις ιστοριες που βαζανε και να μην το διαβαζω αμεσως οπως εκανα παλια,απλα στιβαγμα και αμα το θυμηθω.Ο λογος? Οι γελοιες-κακιστες ιστοριες που βαζανε ,περα απο καποια "χτυπηματα" Don Rosa.Παντα απορουσα,μα αρεσει στον κοσμο να διαβαζει η Ουνα παει για ψωνια,η Ουνα στο λουνα παρκ,η Ουνα παει στη λαϊκη?Δλδ αμα το συνεχιζανε μεχρι σημερα θα χαμε ακομα ιστοριες του τυπου η Ουνα βλεπει Survivor Big Brother και GNTM...Να μη μακρηγορω, αποφασισα ξενερωμενος οτι το τευχος #259 θα ναι το τελευταιο που θα παιρνα,γιατι περα απο τις κακες ιστοριες μας αναγκαζαν καθε 3 κ λιγο να αγοραζουμε "επετειακα" τευχη με αυξημενη τιμη.Ετσι σταματησα για χρονια να ασχολουμαι,επαψα ακομα και την αναζητηση των παλιων τευχων που μου ελειπαν(λογω υπερκοστολογησης απο καπους "πανεξυπνους πωλητες,αλλη ιστορια αυτο) και οταν εμαθα το κλεισιμο των εκδοσεων,ειλικρινα,ουτε που με ενοιαξε.Το μονο που θυμαμαι να λεω ηταν,τα θελαν και τα παθαν.Οσον αφορα την Καθημερινη ,αποψη μου ειναι οτι οι εκδοσεις απευθυνονται πιο πολυ σε μικρα παιδακια τυπου 6-8 χρονων με τις ιστοριες που βαζουν παρα σε εμας τους μεγαλυτερους ,δεν νομιζω ενηλικας να μπορει να κατσει εστω να ξεφυλλισει καποιο τευχος τους(και αν το κανει μονο κ μονο γιατι εχει μεινει στην παλια ρομαντικη εποχη αναπολώντας τις αναμνησεις του).Βεβαια οι καλοκαιρινες συλλογες Μπαρκς και Σκαρπα, αν και δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, συγκριτικα με το προιον και την τιμη που τα δινουν ειναι η μοναδικη αξιολογη δουλεια τους μεχρι τωρα, γιαυτο και δεν εχω χασει τομο.Και τι εννοω "κατι ιδιαιτερο" : ανοιξε ενα παλιο σου τευχος Κομιξ,Μικυ,Αλμανακο οτιδηποτε και μυρισε το.Μετα κανε το ιδιο σε εναν τομο του Μπαρκς.Θα καταλαβεις τη διαφορα σε δευτερολεπτα...Αμα ζητουσαν πανω απο τα 4 ευρω(πχ 8 ή10) θα ειχανε τη μιση προς μηδαμινη απηχηση απο το ενηλικο κοινο πιστευω.Οσον αφορα τους νεους σχεδιαστες,κατεμενα δεν διαβαζονται,αμα ρωτησεις ενα πιτσιρικι θα σου πει τι λεει αυτος ειναι ολα σουπερ ουαου κοιτα ο ντοναλντ πως πυροβολαει τους εξωγηινους,οποτε οι αποψεις διιστανται.Αυτα απο μενα,μακαρι να βγαλουν σε μελλοντικο καλοκαιρι και τομους με τη συλλογη Ροσα να ολοκληρωσουμε ολους τους μεγαλους σχεδιαστες.
    3 βαθμοί
  18. Παιδιά τα τεύχη του ΜΜ είναι προγραμματισμένα και έχουν τυπωθεί ήδη. Οπότε αν κόπηκε όπως ακριβώς έγινε με το Φάντομ τότε τα τεύχη του επόμενου μήνα δεν θα έχουν διαφημίσεις του.
    3 βαθμοί
  19. Οι Ληστές δέσποζαν στην ελληνική επαρχία για σχεδόν έναν αιώνα εγκαθιδρύοντας ανάλογα με τις συνθήκες σχέσεις αγάπης και μίσους με το νεοελληνικό κράτος, με τους χωρικούς, με τη χωροφυλακή αλλά και μεταξύ τους. Οι Γιάννης Ράγκος και Γιώργος Γούσης μιλούν στην «Εφ. Συν.» για τους εμπνευσμένους από αληθινά γεγονότα δικούς τους «Ληστές». «Οι Ντοβαίοι έχουν δικούς τους ανθρώπους παντού. Κανείς δε λέει λέξη, άλλοι γιατί τους αγαπούν και άλλοι γιατί τους φοβούνται», λέει ο ένστολος εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους για να εξηγήσει το πώς παραμένουν ασύλληπτα τα δυο αδέρφια που πρωταγωνιστούν στους «Ληστές» (εκδόσεις Polaris) των Γιάννη Ράγκου (σενάριο) και Γιώργου Γούση (σχέδιο). Για να πάρει την απάντηση: «Τότε, αγαπητέ, την εξουσία έχουν αυτοί, κι όχι οι δικοί σου». Γι’ αυτή την εξουσία οι Ντοβαίοι, βασισμένοι στη ζωή των αδελφών Ρεντζαίων που έγιναν θρύλος της Ηπείρου με τη δράση τους, τις πράξεις τους και τη βία που τους χαρακτήριζε, έζησαν στα άκρα. «Μπας και πλαστήκαμε να ζούμε για πάντα;» φωνάζει ο ένας απ’ αυτούς αψηφώντας τον θάνατο και τους νόμους. Στον πρώτο τόμο των «Ληστών», που αποτελεί μια ελεύθερη μυθοπλασία και ταυτόχρονα μια συναρπαστική και καθηλωτική ιστορία κόμικς στην Ήπειρο των πρώτων δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα, οι Ράγκος και Γούσης, μετά από εξαντλητική τεκμηρίωση και σχεδόν δεκαετή έρευνα και εργασία, καταγράφουν τη ζωή (και τον θάνατο) των Γιάννη και Θύμιου Ντόβα και παράλληλα τις σκοτεινές διαστάσεις της ληστοκρατίας στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα ελληνικά κόμικς («1800», «Όμηροι του Γκαίρλιτς», «Αϊβαλί» κ.ά.) ασχολούνται με τη νεότερη ελληνική Ιστορία. Πώς ξεκίνησε η δική σας ιδέα, τι νέο έχει να κομίσει; Γιώργος Γούσης: Η ιδέα ξεκίνησε δέκα χρόνια νωρίτερα, πριν από κάθε άλλο ελληνικό κόμικς για το παρελθόν. Και τα πρώτα κριτήρια ήταν εντελώς αφηγηματικά. Είχαν να κάνουν με την ίδια την ιστορία των Ληστών και όχι τόσο με το ότι η καταγωγή τους ήταν από την πατρίδα μου. Ούτε εμπορικά ήταν τα κίνητρα, μια και τότε στους εκδότες και τους δημιουργούς δεν είχε ακόμα επικρατήσει η τάση της επιστροφής στην ελληνική επαρχία του παρελθόντος. Γιάννης Ράγκος: Ο Γιώργος μού έστειλε ένα mail το 2011, δεν γνωριζόμασταν τότε, και μου έλεγε ότι ήθελε να φτιάξει μια ιστορία για τους ληστές σε μια περιοχή κοντά στο χωριό του κι αν με ενδιέφερε να συνεργαστούμε. Με ενδιέφερε πολύ γιατί γνώριζα την ιστορία και επιπλέον είχε μόλις κυκλοφορήσει το non fiction αστυνομικό μυθιστόρημά μου «Μυρίζει Αίμα», με παρόμοια μέθοδο εργασίας που βασίζεται επίσης σε πραγματικά περιστατικά, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το σενάριο των κόμικς. Έτσι όταν ήρθε η πρόταση του Γιώργου ήταν σαν να απαντούσε σε μια δική μου ανάγκη πολλών ετών. Αυτή η επιστροφή στο παρελθόν μήπως γίνεται υπερβολή και εμμονή πια; Γιάννης Ράγκος: Νομίζω πως επιστρέφουμε σε μια νέου τύπου ηθογραφία. Η οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα μάς ανάγκασε να πιαστούμε από έναν κορμό σταθερών σημείων, να βρούμε ένα σημείο αναφοράς, να ξαναδούμε το παρελθόν μας και το εθνικό και το ατομικό. Στο πλαίσιο αυτό εξηγείται αυτή η στροφή στην ιστορία μας και την ηθογραφία μας, όχι όμως με ένα βλέμμα πατριδολαγνικό, προγονολατρικό ή νοσταλγικό, αλλά με ένα νέο κοίταγμα. Αυτή είναι μια τάση γενικότερη, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Γιώργος Γούσης: Κάτι τέτοιο ισχύει και από την άποψη της εικόνας. Της εικόνας που δεν μπορεί να σου προσφέρει, ας πούμε, το ελληνικό σινεμά για λόγους μπάτζετ. «Ληστές - Η ζωή και ο θάνατος των Γιάννη και Θύμιου Ντόβα» είναι ο τίτλος σας. Χωρίς καμιά διευκρίνιση αν πρόκειται για φανταστική ιστορία, για μυθοπλασία, για ντοκουμέντο, για βιβλίο τεκμηρίωσης. Ήταν συνειδητή επιλογή να προτιμήσετε την ασάφεια από το να χαρακτηρίσετε το βιβλίο σας; Σε ποια προθήκη βιβλιοπωλείου θα θέλατε να τοποθετείται; Γιώργος Γούσης: Προτιμήσαμε να αναφέρεται το «η ζωή και ο θάνατος» για να δηλώνεται πως είναι μια ολοκληρωμένη ιστορία που σηματοδοτεί και το τέλος του φαινομένου της Ληστείας. Η αλήθεια είναι πως είχαμε πολλές συζητήσεις και με τον εκδότη για το αν πρέπει να αναφέρεται κάτι όπως «εμπνευσμένο από αληθινά περιστατικά», αλλά αποφασίσαμε να μπει κάτι τέτοιο μόνο στο οπισθόφυλλο. Δεν αισθάνομαι ότι είναι κάτι πιο συγκεκριμένο. Ούτε αισθάνομαι ότι είναι ένα ιστορικό βιβλίο. Σκοπός του δεν είναι να μιλήσει για την ελληνική Ιστορία. Κατά βάση είναι ένα έργο για δυο χαρακτήρες, έχει μια προσωποκεντρική πλοκή. Μάλλον μυθιστόρημα θα ήταν αν δεν επρόκειτο για κόμικς. Επιλέξαμε να μην του βάλουμε ταμπέλες γιατί αφορά όλον τον κόσμο και όχι μόνο αναγνώστες συγκεκριμένων ειδών. Γιάννης Ράγκος: Πρόκειται για μια μυθοπλασία. Κρατάμε κάποια κεντρικά σημεία της ζωής των αδελφών Ρέντζου, όμως παίρνουμε ελευθερίες. Δεν είναι ένα docudrama για τη ζωή των Ρεντζαίων. Παίρνουμε αφορμή από τη ζωή τους για να κάνουμε μια δική μας ιστορία. Δεν κάνουμε βιογραφία. Είναι σαν να παίρνεις ένα βάζο, να το σπας σε χίλια κομμάτια και στη συνέχεια να τα ξανακολλάς, όχι όμως ξαναφτιάχνοντας το ίδιο βάζο αλλά ένα άλλο πρωτότυπο βάζο από τα ίδια κομμάτια. Άρα είναι μια μυθοπλασία που διαδραματίζεται σε έναν συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο και σε συγκεκριμένο κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και ηθογραφικό περιβάλλον το οποίο θέλουμε να αποδώσουμε. Δεν διεκδικεί δάφνες ιστορικού τεκμηρίου, αλλά το πραγματολογικό κομμάτι είναι απολύτως τεκμηριωμένο, τα ρούχα, τα όπλα, ο τρόπος ομιλίας, τα πάντα είναι αποτέλεσμα μεγάλης έρευνας και των δυο μας. Πώς προσεγγίσατε μεθοδολογικά την έρευνά σας; Γιώργος Γούσης: Βασιστήκαμε πολύ στο βιβλίο του Νίκου Πάνου, ενός ιστοριοδίφη από το χωριό που κατάγονταν οι Ρεντζαίοι, «Ρεντζαίοι, οι βασιλείς της Ηπείρου», με μαρτυρίες έστω κι αν πολλές φορές ήταν αντικρουόμενες, υπερβολικές ή μυθοπλαστικού τύπου, με άρθρα από την εποχή κ.λ.π. Χρησιμοποιήσαμε συνεντεύξεις των Ρεντζαίων μετά τη σύλληψή τους που σίγουρα ήταν διανθισμένες και με φανταστικά στοιχεία. Αξιοποιήσαμε πάρα πολλά ακόμα βιβλία. Συγκεντρώσαμε ένα μεγάλο υλικό και αρχίσαμε τις συζητήσεις πάνω σε μια σκαλέτα. Όταν καταλήξαμε στην αλληλουχία των σκηνών, ο Γιάννης έφτιαξε ένα πρώτο κείμενο, εγώ τα πρώτα σχέδια, το ξανασυζητήσαμε και εντέλει φτιάχτηκε το τελικό πάνω στο οποίο δούλεψα, πάντα σε επαφή με τον Γιάννη. Γιάννης Ράγκος: Όπως κάθε κόμικς, έτσι και το δικό μας ήταν ένα work in progress μέχρι να φτάσει στο τυπογραφείο. Άλλες πηγές που χρησιμοποιήσατε; Γιώργος Γούσης: Μας βοήθησε πολύ και η Ιουλία Σταυρίδου που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, ενδυματολόγος και σκηνογράφος του Αγγελόπουλου, του Παπαστάθη, του Βούλγαρη, του Οικονομίδη μεταξύ άλλων. Μας συμβούλευσε με τα βιβλία και τα αρχεία της ως προς τις φορεσιές, τα σπίτια κ.λ.π. Κι έτσι συγκεντρώθηκε ένα τεράστιο υλικό από φωτογραφίες και ντοκουμέντα. Για να επιλέξουμε μορφές, φυσιογνωμίες κ.λ.π. κάναμε ένα ιδιότυπο casting μέσω φωτογραφιών. Αλλά όλα αυτά είναι εκεί με σκοπό να περνούν απαρατήρητα για να μην αποσπούν τον αναγνώστη από την πλοκή. Γιάννης Ράγκος: Ο Γιώργος άλλωστε έχει και μια σχέση βιωματική με τον χώρο, με το περιβάλλον, με το τοπίο καθώς κατάγεται από κει. Ένα περιβάλλον που υπάρχει αλλά πρέπει να περνά απαρατήρητο. Όπως η σκηνή μετά τη δολοφονία ενός ομήρου που διαδραματίζεται στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Βρήκαμε από την αρχαιολογική υπηρεσία φωτογραφίες του θεάτρου της εποχής και τοποθετήσαμε εκεί τους ληστές ως μια υπόμνηση, ένα υπόρρητο κείμενο ότι αυτοί οι άνθρωποι γνώριζαν ότι είχαν μια σχέση με το κλέος και το κάλλος της αρχαίας Ελλάδας, ζούσαν στα ερείπιά της έστω κι αν δεν ήξεραν πολλά γι’ αυτήν. Πολύτιμα ήταν επίσης και κάποια φωτογραφικά λευκώματα του Κώστα Μπαλάφα από κοντινές εποχές με αυτή του βιβλίου που μας βοήθησαν στην ατμόσφαιρα. Έχει κάποιο «ηθικό δίδαγμα» ή πολιτικό πρόταγμα το βιβλίο; Συνιστά κάποια προτροπή προς τον αναγνώστη; Αποτελεί κάποια μεταφορά, παραπομπή ή αλληγορία; Γιάννης Ράγκος: Είναι ένα βιβλίο για το σήμερα, μια αλληγορία για το κάθε σήμερα. Αφού η ανθρώπινη φύση παραμένει ίδια στο βάθος των αιώνων κι εμείς προσπαθούμε να μπούμε στην ψυχή δυο ανθρώπων, γράφουμε μια ιστορία για την ανθρώπινη φύση. Για το τι σημαίνει σε κάθε εποχή νομιμότητα και παρανομία, για το σε ποιους νόμους οφείλει να υπακούει ο άνθρωπος όπως έχει τεθεί από την Αντιγόνη και τον Οιδίποδα Τύραννο μέχρι τον Ντοστογιέφσκι. Για τα ηθικά διλήμματα και τους κώδικες τιμής, για τον έρωτα, για τις σχέσεις διαπλοκής μεταξύ εξουσίας και παραεξουσίας. Ηθικό δίδαγμα όμως σαφώς δεν υπάρχει και δε μας ενδιέφερε να υπάρχει. Η τέχνη οφείλει να θέτει τις επίμαχες ερωτήσεις. Όχι να δίνει απαντήσεις. Απαντήσεις μπορεί να δώσει η επιστήμη, η φιλοσοφία και ενδεχομένως η θρησκεία. Ο τρόπος όμως που θα τεθούν τα ερωτήματα εμπεριέχει και το σπέρμα της άποψης του καλλιτέχνη. Εμείς δεν προσπαθούμε να ηθικολογήσουμε. Ούτε να δικαιολογήσουμε ή να καταδικάσουμε κανέναν. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα ιστορικά, κοινωνικά, ψυχαναλυτικά και υπαρξιακά αίτια που συνόδευαν αυτούς τους ανθρώπους. Γιώργος Γούσης: Πάνω απ’ όλα είναι ένα έργο πλοκής. Δεν είχαμε στόχο να μιλήσουμε π.χ. μόνο για τη φτώχεια ή για τον χρηματισμό ή για την εμπλοκή της πολιτικής. Όμως όλα αυτά περνούν από την πλοκή, από τη σχέση, για παράδειγμα, των ληστών με την άρχουσα τάξη και με τον καπιταλισμό. Από το πώς αυτοί οι Ληστές κατάφερναν τόσα χρόνια να επιβιώνουν και μάλιστα να γίνουν μέρος της εξουσίας, να συνεργαστούν με οικονομικούς παράγοντες, ακόμα και με βουλευτές. Κάποια στιγμή όμως έγιναν πιο ισχυροί από την κρατική και οικονομική εξουσία, εντέλει έγιναν και ρέμπελοι, όχι επαναστάτες ή ιδεολόγοι, αλλά με την έννοια της σιχαμάρας γι’ αυτό που έβλεπαν και αναπόφευκτα ήρθε η σύγκρουση που σήμανε και το τέλος τους. Αλλά η άρχουσα τάξη λειτουργεί πάντα υπόγεια και δεν θα τιμωρηθεί ποτέ για τέτοιες σχέσεις. Κι αυτή είναι ακόμα μία σαφής σχέση με το σήμερα. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας γενιάς Ελλήνων δημιουργών κόμικς, ο Γιώργος Γούσης («Ερωτόκριτος», «Ιστορίες από τις αθώες εποχές» κ.ά.) έχει δημοσιεύσει δουλειές του σε πλήθος εντύπων και συλλογικών εκδόσεων ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης στο περιοδικό κόμικς «Μπλε Κομήτης». Πρόσφατα σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Χειροπαλαιστής» που βραβεύτηκε στις «Νύχτες Πρεμιέρας» και κατέκτησε το βραβείο ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Δημοσιογράφος, ερευνητής και συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, ο Γιάννης Ράγκος έχει συνεργαστεί με τον Γιώργο Γούση και τον Δημοσθένη Παπαμάρκο στον «Ερωτόκριτο», με τον Παναγιώτη Πανταζή στα «Μυστικά του Βάλτου» και με τον Canellos Cob στον «Ζητιάνο», έχει γράψει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις, ενώ έρευνές του έχουν μεταφερθεί στη λογοτεχνία και έχουν περιληφθεί σε ιστορικές εκδόσεις και επιστημονικά συγγράμματα. Και το σχετικό link...
    3 βαθμοί
  20. Μόλις διάβασα τη δίτομη εκδοσή.Συμφωνώ πως το συγκεκριμένο κεφάλαιο δεν είναι για μικρά παιδιά λόγω της ακατάλληλης (θα έλεγα υπερβολικής) βίας. 1ο ΑΡΝΗΤΙΚΟΝ: Δεν περιέχουν όλα τα εξώφυλλα κάθε τεύχους και μερικά tie-in (για τη πλήρης κατανόηση) και στα δυο τεύχη. 1ο ΘΕΤΙΚΟΝ: Είναι μια ΓΝΗΣΙΑ ιστορία της 100% Marvel (βγήκε το 2004 στη Αμερική) πριν την εξαγοράσει και τη μεταμορφώσει σε προεφηβικά κόμικς η Dinsey. Όποιος είναι φαν του Wolverine ή των X-MEN αξιξει να τα έχει στο ράφι του.
    3 βαθμοί
  21. Να ένα βιβλίο που ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω και η επανέκδοση του Κλειδάριθμου μου έδωσε την ευκαιρία αφού το τσίμπησα μαζί με το Κοράκι. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που έχω δει την ταινία πριν το διάβασμα του βιβλίου και η αλήθεια είναι ότι περίμενα με ενδιαφέρον την ανάγνωση του γνωρίζοντας ότι ο King διαφωνούσε με την απεικόνιση του Kubrick, καθώς αργότερα έγραψε και σενάριο για μεταφορά σε τηλεταινία. [imdb=tt0118460] Anyway η Λάμψη του King είναι ένα φοβερό ψυχολογικό θρίλερ και κυρίως ένα βιβλίο χαρακτήρων από αυτά που ξέρει να γράφει ο King. Τόσο o Jack, όσο και η Wendy, o μικρός Danny ή ο Hallorann έχουν μια εξαιρετική ανάπτυξη από την αρχή ως το τέλος. Όπως λέει και ο King στον πρόλογό του, θέλει να απεικονίσει τη σχέση του Jack με τον αγροίκο πατέρα του στην αντίστοιχη σχέση που έχει ο Jack με το γιο του. Για μένα ο Jack ως πρωταγωνιστής είναι γενικότερα το highlight του βιβλίου με τα backstories, τον αλκοολισμό του, τις τάσεις που τον οδηγούν στη βία να εμφανίζονται συνεχώς στην κύρια ιστορία του. Ταυτόχρονα έχεις και τη σχέση του με τη γυναίκα και το παιδί του, οι οποίοι ανησυχούν γι' αυτόν, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να τον αποφύγουν όταν καταλαβαίνουν ότι έχει αποτρελαθεί. Η πορεία του Jack στην τρέλα γίνεται με ομαλό τρόπο και εξελίσσεται όπως θα περίμενε κανείς. Επίσης είναι από τα βιβλία του KIng που τρόμαξα λιγότερο, γενικότερα δε δίνει βάρος στο υπερφυσικό κομμάτι όσο δίνει στους πρωταγωνιστές και τα βιώματά τους στο ξενοδοχείο. Όσον αφορά την αναμενόμενη σύγκριση με το αριστούργημα του Kubrick, όντως το βιβλίο σε σχέση με την ταινία παρουσιάζουν τεράστιες διαφορές με τη Wendy να είναι η κυριότερη, κάτι που σημειώνει και ο King. Όντως η Wendy είναι πολύ πιο δυναμική και ενδιαφέρουσα στο βιβλίο, αλλά από την άλλη η ερμηνεία του Nickolson που πραγματικά έχει πιάσει τέλεια τον Jack και ταυτόχρονα οι διαχρονικές σκηνές της ταινίας μου καλύπτουν αυτή την αστοχία. Σίγουρα αν έχετε τσεκάρει το ένα από τα δύο πρέπει να δείτε τι παίζει και με το άλλο.
    3 βαθμοί
  22. Διάβασα σήμερα την ιστορία Σούπερ Λύκος από το Μίκυ Μάους #97 που πήρα πρόσφατα. Κάποια στιγμή ο Σούπερ Λύκος τρυπάει το φτερό ενός αεροπλάνου και ο πιλότος στέλνει το σήμα κίνδυνου "ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ" (υποθέτω στο πρωτότυπο ήταν MAYDAY MAYDAY). Η απορία γιατί δεν μεταφράστηκε ΜΑΙΟΣ ΜΑΙΟΣ (πιο σχετικό με το MAYDAY) λύθηκε στην επόμενη σελίδα..... θα χαλούσε την ατάκα του Σούπερ Γκούφυ όταν ακούει το σήμα και λέει: "ΧΑ ΧΑ! ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΟΥΝ! ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΟΥΝΙΟ!" - Το τεύχος είχε κυκλοφορήσει Μάιο
    3 βαθμοί
  23. Εγώ μάλλον θα ειμαι ο πικροχολος της παρέας θεωρω αυτο το τευχος το χειρότερο (μακράν ) απο όλα που εχω διαβάσει αργη ιστορία με γρήγορο τέλος ισως το μονο τευχος που ο λουκυ δεν ρίχνει ούτε μια πιστόλια και σε ολη την ιστορία ήταν ξεκάθαρα ανευρος κομπάρσος και οχι πρωταγωνιστής καθώς ακολουθούσε την ιστορία και δεν την διαμορφώνει (μέχρι και τα καπνά απαγορεύονται γιατι έκοψε το κάπνισμα). οσο για το τέλος το εχω ένα όνειρο ο μικρος Ομπάμα και η μικρή όπρα να μην το σχολιάσω καλύτερα ......... γιατι τα μπιπ θα ειναι πολλα και πρεπει να κρατάμε και ένα επίπεδο στο φόρουμ . Εαν ήθελα κατι διδακτικό θα διάβαζα αλλα βιβλία. μαλλον θα πρεπει να αναλάβει άλλος να γράφει λουκυ λουκ η να το κλείσουν εδώ. Ξενερωμα ........ βεβαια περί ορέξεως .......
    3 βαθμοί
  24. Ετοιμαζομουν να γραψω για το κομικ "Ο Μαντελα και ο στρατηγος" αλλα εχετε ηδη βρει το Isbn και Link απο bedetheque κτλ Απλα να πω τοτε οτι εχει διαφημιση σημερα η εφ.συν. οτι θα το δωσει το επομενο και το μεθεπομενο ΣΚ (σε δυο μερη θα ολοκληρωθει). Μου φαινεται ενδιαφερον κομιξακι και θα το παρω αλλα μακαρι να δουμε και τα υπολοιπα Κορτο καποια στιγμη.
    3 βαθμοί
  25. Έγραφε τριμηνιαίο, αλλά ουσιαστικά ήταν διμηνιαίο με ακανόνιστη συχνότητα κυκλοφορίας. Έξι τεύχη το χρόνο πρέπει να τα έβγαζε. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί επέμεναν ότι ήταν τριμηνιαίο. Κυρία, κυρία!!!
    2 βαθμοί
  26. Βλέπω κι έχουν πατήσει "Like" για την ανακοίνωση αυτή καμιά 200αριά άτομα. Να είναι τόσοι άραγε; Ακόμη και να είχαν δώσει σωστά δείγματα μέχρι στιγμής (π.χ. θέματα δεοντολογία, να αναφέρουν όλους τους μεταφραστές, τις ελληνικές ομάδες rip, εκείνους που πραγματικά σάρωσαν τα κόμικς που έκλεβαν από δεξιά κι αριστερά & ανέβαζαν στα πρόβατα, χωρίς κανένας να σκεφτεί να ρωτήσει πως, που & γιατί (αρκεί να τ' αρπάξουμε))), να δίνω λεφτά για να κατεβάζω τα σκουπίδια που ανεβάζουν εκεί, ευχαριστώ δε θα πάρω. Παρά τα όποια παράπονα που γίνονταν κατά καιρούς, η προχειρότητα που είχαν δεν υπάρχει πραγματικά ΠΟΥΘΕΝΑ. Μηδενικές παρουσιάσεις προσφορών που πολλές φορές δεν έγραφαν ούτε καν τον τίτλο εκείνων που ανέβαζαν, οι πηγές των rip και οι πληροφορίες ανύπαρκτες΄. HDTV rip γράφουν στα πάντα και κατεβάζεις π.χ. ένα κύκλο 20 επεισοδίων όπου άλλα είναι HDTV x264, άλλα WEBRip XviD, άλλα HDTV 720p σε *.avi, άλλα με "καμμένους" υπότιτλους, άλλα με "καμμένους" ξένους από πίσω και να βγάζεις τα μάτια σου στους ελληνικούς που είναι από πάνω, άλλα με κάδρα παραμορφωμένα ότι να 'ναι, άλλα με ασυγχρόνιστους υπότιτλους, άλλα με λάθος υπότιτλους σε λάθος επεισόδια, διπλά επεισόδια να κατεβάζεις στο πακέτο και το "τελικό προϊόν"; Όλα σε υποφακέλους φυσικά, γιατί αλλιώς δε θα τα έβγαζε ΠΟΤΕ με τη σειρά παρακολούθησης στον φάκελο, όπου καθόσουν να φας ένα δεκάλεπτο για να τα κάνεις μόνος σου. Με είχε βολέψει για σειρές που κατέβαζα για τη μάνα μου και σε 2 γείτονες, μιας η μεν δεν ήξερε και οι δε δεν είχαν καν ίντερνετ και ήταν με παλαιά μηχανήματα και τους κατέβαζα δεκάδες δεκάδων κύκλους να τους πάρουν με φλασάκια, αλλά έκανα άλλη τόση δουλειά να τους φτιάξω τις ονομασίες με κάποια σειρά, να κατεβάσω εκτός άλλα επεισόδια όταν είχαν 720p στο πακέτο που δεν τους έπαιζαν κτλ. Έχω κάνει αμέτρητα reports να διορθώσουν πράγματα, όπου άλλα τα αγνόησαν και άλλα τα έκαναν, βάζοντας όμως συνήθως "καμμένους" υπότιτλους στο νέο πακέτο. Μέχρι και *.txt αρχεία έχω κατεβάσει όπου τα είχαν για υπότιτλους σειράς αντί *.srt. Χάλι... Θα συνεχίσω λοιπ'ον κατεβάζοντας στη μάνα μου από δημόσιους trackers και τέλος.
    2 βαθμοί
  27. Εξαιρετική ανάλυση @Laz33. Σίγουρα είναι το καλύτερο του Achde. Αν και επειδή έχω το "Παρίσι" με την υπογραφή του και ένα σχεδιακι του στο εσώφυλλο του έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία...
    2 βαθμοί
  28. Καταρχάς δεν είναι τηλεταινία αλλά τηλεοπτική μίνι σειρά τριών επεισοδίων. Δεν ήταν άσχημη, αλλά δε φτάνει την κινηματογραφική ταινία του Stanley Kubrick ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι!! Σαν μεταφορά δεν έχω άποψη, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο...
    2 βαθμοί
  29. Για αυτό το reboot υπήρχε γενικά μεγάλη προσμονή και ενθουσιασμός αλλά έχω την αίσθηση ότι εξατμίσθηκε αυτός ο ενθουσιασμός μόλις βγήκαν τα πρώτα επεισόδια χωρίς να λέω ότι είναι για πέταμα η σειρά.Εγώ είχα δεί τις δύο πρώτες σεζόν με μπέρδευε το ότι τα επεισόδια έβγαιναν σε άτακτα χρονικά διαστήματα πότε 2-3 μαζί και πότε μετά από κανά εξάμηνο.Μπορώ να πω ότι από όσο θυμάμαι η κεντρική θεματική της κάθε σεζόν,το βασικό plotline είχε ενα ενδιαφέρον δεν ήταν άσχημα και το μυστήριο με την ανιψιά της μάτζικα και οι εξελίξεις με την ντέλα όπως επίσης καλά ήταν και τα επεισόδια με όλους μαζί τους χαρακτήρες ιδίως όταν κυνηγούσαν κάποιο θησαυρό,επιστροφή στις ρίζες δηλαδή.Υπήρχαν όμως και πολλά fillers επεισόδια με μόνο τα ανιψάκια και τη γουέμπι που για μένα ήταν εντελώς αδιάφορα και παιδιάστικα κάτι νέοι χαρακτήρες με την τεχνολογία και το γκίζμοντακ ανεκδιήγητοι πραγματικά.Με λιγότερα(και πιο ποιοτικά) επεισόδια και με περισσότερο σκρόυτζη και ντόναλντ σε αυτά νομίζω η σειρά θα ήταν απείρως καλύτερη.Στα + ότι οι δημιουργοί είχαν το θάρρος να ασχοληθούν με το ζήτημα της Ντέλας και μπορώ να πω ότι προσέγγισαν το θέμα με αρκετή σοβαρότητα και διακριτικότητα, στα - ο σχεδιασμός του Χρυσοκούκη(γενικά με ξένισε λίγο το σχέδιο με τα τετράγωνα κεφάλια αλλά με αυτόν το παράκαναν) και το πώς έπλασαν το χαρακτήρα του Κύρου.Την είχα ξεχάσει την σειρά μου άνοιξε η όρεξη ίσως την ξαναρχίσω αν βρω υπότιτλους έστω αγγλικούς.
    2 βαθμοί
  30. Μακάρι φίλε @Bean να γίνουν τα πράγματα έτσι όπως τα λες.
    2 βαθμοί
  31. Το ίδιο από ότι θυμάμαι γιατί το έψαχνα το έψαχνα και δεν το έβρισκα ενώ η διαφήμιση υπήρχε κανονικά στο Μίκυ Μάους και εντελώς ξαφνικά δεν το βλέπω και στο ημερολόγιο
    2 βαθμοί
  32. Μπορεί κάποιος να μου πει ποιο είναι το πρώτο μέρος της ιστορίας και ποια η πρώτη έκδοση?
    2 βαθμοί
  33. Γνωρίζουμε πότε κυκλοφόρησε μήπως;
    2 βαθμοί
  34. Γεγονός είναι ότι αν έχεις διαβάσει την Λάμψη, διαβάζεις πιο ευχάριστα τον Δόκτωρ Ύπνο που είναι η συνέχεια. Αντίθετα αν έχεις δει την Ταινία του Κιούμπρικ, η περσινή ταινία Δόκτωρ Ύπνος περνάει αδιάφορη και σε γεμίζει ερωτηματικά.
    2 βαθμοί
  35. Το πρώτο μέρος είναι σαν να μην υπάρχει... αφού το δεύτερο και τα επόμενα τα έγγραψε χρόνια μετά. Εγώ ξεχωρίζω το 4 αλλά υποκλίνομαι στο 5. Πολλοί απογοητευμένοι από το πρώτο δεν συνεχίζουν την σειρά, όμως πίστεψέ με το πάρτυ ξεκινάει στο 2ο. Μετά τον μαύρο πύργο διαβάζεις αλλιώς τον Βασιλιά αφού σε πολλά βιβλία του υπάρχουν αναφορές ή σχετικά γεγονότα που συνδέονται (Σαλεμς Λότ, Καρδιές στην Ατλαντίδα, Το φυλακτό, Το Κοράκι κλπ). Υπάρχουν στο διαδίκτυο ιστοσελίδες με οδηγίες τι να διαβάσεις πριν, τι μετά... Οπωσδήποτε το Σαλεμς Λότ πριν τα 5, 6, 7.
    2 βαθμοί
  36. Ναι συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες για τους Ντάλτον. Είναι η πρώτη φορά που δεν έχει χιλιοειπωμενα αστεία. Ακόμα και το "κουαμεκομεακι αστείο" δεν το ξαναθυμαμαι. Επίσης τα αστεία με τα βιβλία και η συνάντηση με τον Φιν έδιναν ακόμα κάτι στην ιστορία. Για αυτό είπα για την πρωτοτυπία του τεύχους αυτού. Όσο για το ξαναδιάβασμα των ΛΛ, όταν ήμουν μικρός και είχα τα βασικά τεύχη του, τα διάβασα πάμπολλες φορές. Ας πούμε τις τηγανιτές για τους Ντάλτον ή το Ντάλτον στα χιόνια τα ξέρω απ' έξω. Τώρα δυστυχώς με το ζόρι προλαβαίνω να διαβάζω αυτά που συνεχώς παίρνω. Όταν βγω στη σύνταξη βλέπω να τα ξαναδιαβάζω όλα. Και έχω ακόμα χρόνια... Βέβαια τώρα που το λέω θα πάω να ξαναδιαβάσω τη "Μαμά Ντάλτον". Να γελάσω με τη γάτα και τον Ραντανπλάν.
    2 βαθμοί
  37. Παιδιά δε νομίζω να το σταμάτησαν ξαφνικά την ημέρα της κυκλοφορίας του. Το πιθαντότερο είναι να υπήρξε κάποιο μικρό πρόβλημα και απλώς να μην ξέρουν ακόμη ούτε οι ίδιοι ποια μέρα ακριβώς θα κυκλοφορήσει. Φαντάζομαι εντός της ερχόμενης εβδομάδας θα ενημερωθεί και το ημερολόγιο και θα το δούμε στα περίπτερα!
    2 βαθμοί
  38. Στο δικό μου περίπτερο ο περιπτεράς κοίταξε την κατάσταση με τις σημερινές παραλαβές και μου επιβεβαίωσε ότι το Super Μίκυ δεν ήρθε σήμερα. Δεν έδωσα σημασία, μια και άλλη φορά δεν έχει παραλάβει κάποιο τεύχος, το οποίο, όμως, είχε πάει κανονικά σε άλλα περίπτερα. Τώρα, όμως, αρχίζω και ανησυχώ. Δεν είναι η πρώτη φορά, που αλλάζουν ημερομηνία κυκλοφορίας σε κάποιον τίτλο την τελευταία στιγμή, αλλά είναι η πρώτη φορά, που ενημερώνουν το ημερολόγιο, αφαιρώντας τον, αντί να τον μεταφέρουν στη νέα ημερομηνία. Ελπίζω να μην το «έκοψαν» το Super Μίκυ!
    2 βαθμοί
  39. Ούτε εγώ το βρήκα, αλλά η αλήθεια είναι ότι κοίταξα σε ένα μόνο περίπτερο από όπου πήρα ΜΜ, Ντόναλντ και το Astonishing X-Men: Κινδυνος. Η εξαφάνιση από το ημερολόγιο με προβληματίζει πάντως.
    2 βαθμοί
  40. Σήμερα εξαφανίστηκε από το ημερολόγιο το Σούπερ Μίκυ και ενώ έψαξα σε αρκετά περίπτερα μου είπαν δεν κυκλοφόρησε... Γνωρίζει κανείς τίποτα περισσότερο?
    2 βαθμοί
  41. Για όποιον ανυπομονούσε να διαβάσει το δεύτερο μέρος της ιστορίας X-Men του Whedon, ο τόμος είναι εδώ και μαζί του το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο στη βάση. Θεωρώ ότι θα το διαβάσω πολύ σύντομα, γιατί είμαι ενθουσιασμένος. Επόμενος τόμος όπως ήταν ήδη γνωστό θα είναι το δεύτερο μέρος της ιστορίας Punisher: Η Επιστροφή. Περισσότερη κουβεντούλα όπως πάντα στην κρυστάλλινη σφαίρα.
    2 βαθμοί
  42. Αποτελεί ίσως την πιο επιτυχημένη εμπορικά και καλλιτεχνικά τρέχουσα σειρά της Marvel. Ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2004 και σε 36 μήνες έχει δώσει μόλις 22 τεύχη σημάδι της προσοχής που αποδίδουν στη δουλειά τους οι Whedon και Cassaday , οι οποίοι ξεκίνησαν τον τίτλο και τον κρατάνε ακόμα (ή σημάδι ότι είναι...χαλαροί). Στο αρχικό συμβόλαιο των 12 τευχών δόθηκε παράταση άλλων 12 και βλέπουμε. Η Anubis με τη σειρά αυτή και επιχειρώντας να επιμεριστεί λίγο από το hype της προβολής του X3- The Last Stand δοκίμασε κάτι καινούργιο. Εξέδωσε με τη μια τρία διπλά τεύχη των 3,5€ στις 24 Μαΐου 2006 (τα δυο πρώτα) και στις 26 Μαΐου το τρίτο! Ακολουθεί μια πάυση 5 μηνών και στις 15, 20 και 24 Νοεμβρίου 2006, βγαίνουν άλλα τρια διπλά τεύχη, το 4, το 5 και το 6 (να υποθέσω σε συνδυασμό με την έκδοση του X3 σε DVD;). Τιμή πάντα 3,5€. Ακολουθεί νέα παύση 5 μηνών και τον Μάιο του 2007 κυκλοφορεί το 7ο τεύχος (διπλό πάντα) με 3,90€. Από τη στιγμή που το 8ο βγήκε τώρα, Ιούνιο 2007, φαίνεται πως ομαλοποιείται η κυκολοφορία του , ένα το μήνα. Τελικά η έκδοση σταμάτησε στα 12 τεύχη (στο 24ο αμερικάνικο) δηλαδή με αποτέλεσμα να μη δούμε ποτέ την κατάληξη / ολοκλήρωση της σειράς η οποία έγινε στο Giant sized Astonishing X-Men ! Κρίμα. Η ποιότητα της έκδοσης είναι φυσικά εκπληκτική, παρασάγγας καλύτερη και από την αμερικάνικη. Το Φλεβάρη ξεκίνησαν και οι ξεστόκ τόμοι που περιείχαν 2 τεύχη: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους kolotoubas, GreekComicFan & Hudson και για τα εξώφυλλα των τόμων τους kolotoubas & dion_mout. Ομαδοποίηση X-Men
    1 βαθμός
  43. Όλα κάποτε τελειώνουν. Το ίδιο και το σεργιάνι του Χάρου στις σελίδες του Αρκά. Και με αυτό το τέλος ήρθε η ώρα να βγει άλλο ένα επίτομο. Τα Μαύρα λοιπόν κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη και συλλέγει το υλικό από τις σειρές Τα Μαύρα, Τα πολύ Μαύρα, Τα Ροζ Μαύρα & Τα Κατάμαυρα. Ευχαριστούμε τον Μενίγ Πουαγώ για την παραχώρηση του τόμου για την παρουσίαση.
    1 βαθμός
  44. Κριτική για τον τόμο Φαντάστικ Φορ: Ασύλληπτη Παγίδα, με ελαφρά σπόιλερ. Γενικά η ιστορία έχει να κάνει με την απόφαση του Δόκτωρ Ντουμ να αφήσει στην άκρη την επιστήμη που τόσο πολύ λατρεύει και να στραφεί στην μαγεία, προκειμένου να καταφέρει να νικήσει τους Φαντάστικ Φορ και να αποδειχθεί μία και καλή εξυπνότερος από τον Μίστερ Φαντάστικ. Από την άλλη μεριά, οι Φαντάστικ Φορ περνάνε μερικές ήσυχες στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης, περιμένοντας παράλληλα να ακούσουν την πολυπόθητη πρώτη λέξη της Βαλέρια, του δεύτερου παιδιού του Ριντ και της Σούζαν. Δεν σας κρύβω ότι ξεκινώντας το διάβασμα του πρώτου τεύχους και μη έχοντας εις βάθος γνώση για τον χαρακτήρα του Δόκτωρ Ντουμ, στην αρχή συμπόνεσα και συμπάθησα τον χαρακτήρα με όλα αυτά που έχει περάσει. Στο τέλος όμως του τεύχους αυτού τα πράγματα άλλαξαν και παραλίγο να φύγει ο τόμος αεροπλανικός από τον δεύτερο όροφο που μένω (και όχι για τελευταία φορά στον συγκεκριμένο τόμο) από τα νεύρα μου (με την καλή έννοια). Όντως ο σεναριογράφος ξέρει πολύ καλά να κάνει την μετατόπιση από την δράση στο δράμα (όπως λέει και ο Λουπόι στην εισαγωγή) και το καταφέρνει μαεστρικά καθ' όλη την διάρκεια της ιστορίας. Επίσης οι λίγες κωμικές σκηνές και ατάκες ήταν τόσο-όσο και του the point προσφέροντας μερικές πολύ αστείες στιγμές. Οι βασικοί πρωταγωνιστές ήταν όλοι πάρα πολύ καλά γραμμένοι. Από τον Ριντ που αναθεωρεί τα πιστεύω του και προσπαθεί να κατανοήσει μία "επιστήμη" που μέχρι πρότινος απαξιούσε, μέχρι την Σούζαν η οποία καταφέρνει και δίνει τον απαιτούμενο τόνο δράματος παρουσιάζοντας άψογα την ψυχολογία μιας γυναίκας που θα κάνει τα πάντα για να σώσει την οικογένειά της. Σε σχέση με το άλλο δίδυμο, η προσέγγιση του Τζόνι ως έναν πιο υπεύθυνο ήρωα που έχει πλήρη ενσυναίσθηση του τι διακυβεύεται ήταν κάτι που μου άρεσε, καθώς τον είχα συνηθίσει (κυρίως μέσα από τις δύο πρώτες ταινίες της Fox) ως πλακατζή και φιγουρατζή (όχι πως δεν είχε και τέτοια στοιχεία αλλά ήταν έκδηλα σε μικρότερο βαθμό). Όσο για τον Μπεν, τί να πρωτοπώ; Πραγματικά καταφέρνει να κλέψει την παράσταση. Από την ψυχραιμία που έδειξε προσπαθώντας να ηρεμήσει τους φίλους του στην αρπαγή του Φράνκλιν, αλλά και στην πρώτη λέξη που είπε η Βαλέρια, μέχρι και στον μοναδικό μονόλογο-εξομολόγησή του στο τέλος στο λούνα παρκ. Για τον χαρακτήρα του Δόκτωρ Ντουμ μπορώ να πω ότι κοντράρει άνετα σε κακία και δύναμη αντίστοιχους κακούς του σύμπαντος της Μάρβελ. Πραγματικά από το λίγο που έψαξα στο ίντερνετ για τα καμώματά του, ο τύπος φαίνεται αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος όχι μόνο της Γης, αλλά και ολόκληρου του σύμπαντος. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στον Δόκτωρ Ντουμ είναι ότι σε αντίθεση με τον Μαγκνέτο για παράδειγμα, που τις περισσότερες φορές έχουν μία κάποια λογική οι πράξεις του, ή τον Βένομ που κυριολεκτικά τρώγεται με τα ρούχα του, αυτός δεν θα διστάσει να θυσιάσει ακόμα και τους ανθρώπους που νοιάζεται πραγματικά για την απόκτηση της υπέρτατης δύναμης. Το σενάριο ήταν πάρα πολύ καλό με τον Ριντ να αποφασίζει να άλλαξει "μήκος κύματος" ώστε να καταφέρει να σώσει την οικογένειά του. Σε αυτήν του την απόφαση θα συμβάλλει και η παρουσία του Δόκτωρ Στρέιντζ, η οποία παρότι είναι καταλυτική για την ανατροπή της ιστορίας, καταφέρνει και δεν καπελώνει τους υπόλοιπους βασικούς χαρακτήρες. Επίσης όσον αφορά την τελική έκβαση της μάχης των Φαντάστικ Φορ με τον Δόκτωρ Ντουμ, ο τροπός με τον οποίο οι ήρωες συνεργάστηκαν μεταξύ τους ήταν υποδειγματικός, με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλον, κάνοντας εμφανές το πόσο καλά γνωρίζονται μεταξύ τους στο πεδίο της μάχης. Τέλος αν και το εσωτερικό σχέδιο είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με αυτό που παρουσιάζεται στα εξώφυλλα των τευχών (όπως και στην περίπτωση του τόμου του Πάνισερ και της Σι-Χαλκ), αυτό δεν με ενόχλησε καθόλου, καθώς σε συνδυασμό με τα χρώματα που διέθετε μου άρεσε πάρα πολύ, ιδιαίτερα στις σκηνές μάχης, καθώς επίσης και στην αποτύπωση της διάστασης της Κόλασης όπου ο Φράνκλιν περνάει αυτά που περνάει. Συμπερασματικά ένας απίστευτος τόμος με τους Φαντάστικ Φορ να καλούνται να αντιμετωπίσουν για άλλη μία φορά τον μοχθηρό Δόκτωρ Ντουμ, ο οποίος για να τους αποδεκατίσει ψυχολογικά, αποφασίζει να "χτυπήσει" στα παιδιά του Ριντ και της Σούζαν. Οι ήρωες θα μάθουν πως από μόνοι τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους που τους παρουσιάζονται και πως μόνο με την συνεργασία και την συμπαράσταση που δίνει ο ένας στον άλλον, θα μπορέσουν να καταφέρουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να βγουν νικητές. Βαθμολογία: 8,5/10.
    1 βαθμός
  45. Τόμος 31: The Mighty Thor - Αναζητώντας τους Θεούς 31ος τόμος και δεύτερη ιστορία Thor στη συλλογή και πάμε να δούμε τι διαβάσαμε σε αυτήν την έναρξη του δεύτερου μισού της συλλογής. Σενάριο Μου αρέσουν γενικά οι δουλειές τον Jurgens, θεωρώ ότι όχι άδικα είναι από τους καλούς συγγραφείς κόμικ και δικαίως. Στο αφιέρωμα στο τέλος του τόμου θα δει κανείς πόσες πολλές δουλειές έχει κάνει και κρατήστε ότι δεν είναι μόνο συγγραφέας, αλλά και σχεδιαστής πολλών τευχών. Το run του στο Thor θεωρείται αξιόλογο, προσωπικά είναι η πρώτη ιστορία που πιάνω στα χέρια μου και για να πω την αλήθεια σεναριακά δεν ενθουσιάστηκα. Το σενάριο έχει αρκετούς άξονες και έτσι όπως το βλέπω λειτουργεί και σαν χαλαρό reboot του χαρακτήρα μετά τα γεγονότα που έχουμε στο section του τόμου που μας λέει τι έχει προηγηθεί. Το βασικό γεγονός είναι ότι στο τέλος του πρώτου τεύχους, σε μια μάχη των Avengers ο Thor κι ένας νοσηλευτής που βρισκόταν κοντά, ο Jake Olson πεθαίνουν. Ωστόσο χάρη στον Marnot ανασταίνονται, αλλά ζουν στο ίδιο σώμα. Από εκεί και πέρα ξεκινούν διάφορες ιστορίες που αφορούν και τις υποστάσεις του ήρωα. Δηλαδή έχουμε μάθει ότι η Asgard έχει καταστραφεί και ο Thor ψάχνει απαντήσεις για το που βρίσκονται οι συμπατριώτες του, ενώ πρέπει να ισορροπήσει και την ανθρώπινη του φύση, τη σχέση του Jake Olson με την αρραβωνιαστικιά του, το γεγονός ότι η Jane Foster υποψιάζεται ότι ο Thor είναι πίσω από τον Olson λόγω του ότι χρησιμοποιεί εκφράσεις του παλιού συντρόφου της και alter ego του Thor, Donald Blake, πρέπει να ξέρει πότε θα μεταμορφώνεται σε ήρωα και να προσέχει να μην αποκαλύψει τη διπλή του ταυτότητα, οδηγία που έχει από τον Marnot. Ταυτόχρονα βλέπουμε και κάποια άλλα subplots όπως το ότι ο Odin, ο πατέρας του Thor έχει φυλακιστεί και έχει κατηγορηθεί άδικα για επίθεση στους Θεούς του Ολύμπου. Μήπως δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή; Θέλω να πω ότι μια συλλογή όπως αυτή πρέπει να μας παρέχει όσο το δυνατόν πιο αυτόνομες ιστορίες γίνεται, δηλαδή να έχουν αρχή, μέση και τέλος και όλα αυτά με ποιοτικό γράψιμο. Εδώ όμως έχουμε την αρχή ενός μεγάλου run, συνεπώς ο Jurgens σπέρνει σπόρους, οι οποίοι θα κρατήσουν για πολλά τεύχη. Σε αυτήν την αυτόνομη ιστορία πραγματικά κλείνουν ελάχιστα subplots. Πότε έχουμε τεύχος που πολεμάει ο Thor συγκεκριμένο εχθρό, πότε ασχολούμαστε με την Asgard, πότε με τη ζωή του Jake Olson, πότε με τον φυλακισμένο Odin και εν τέλει όταν τελειώνουμε τίποτα από όλα δεν έχει φτάσει σε μια κορύφωση, τίποτα δεν έχει ολοκληρωθεί. Είναι σαν το πρώτο κεφάλαιο ενός βιβλίου, αλλά αν δεν τρελαίνεσαι με το σενάριο δε μπορείς να το κρίνεις 100% γιατί είναι κυρίως set ups και δεν έχεις το υπόλοιπο υλικό να δεις τα pay offs. Σχέδιο Δεν είμαι μεγάλος φαν του John Romita Jr., ειδικά με τα τετράγωνα πρόσωπα του αλλά γενικά βρίσκω το σχέδιο του hit or miss. Υπάρχουν τίτλοι όπως το Spider-Man που μου αρέσει πολύ και θεωρώ πως και στο Thor κάνει καλή δουλειά, Έχει πιάσει το νόημα του ήρωα, ζωγραφίζει μεγάλα καρέ, καθαρές μάχες, ακόμα και για κάποιον που δεν συμπαθεί ιδιαίτερα το σχέδιό του, εδώ μπορείς να πεις ότι έχει παραδώσει ένα πολύ άρτιο αποτέλεσμα. Επίσης μιλάμε για τόμο με ωραίο χρωματισμό, ιδιαίτερα πλούσιο σε χρώματα. Για ποιους προτείνεται και τελική σύνοψη Αν είσαι μεγάλος φαν του Thor ή των Jurgens/Romita Jr. αξίζει. Αν παίρνεις όλη τη συλλογή αξίζει. Αν σου αρέσει το υπερηρωικό, μπορείς να σχηματίσεις γνώμη, προσωπικά δεν τρελάθηκα. Για όσους αγοράζουν περιστασιακά τη συλλογή, το θεωρώ hard pass, υπάρχουν αναρίθμητες καλύτερες επιλογές. Δεν έχω άποψη σε σχέση με την έκδοση της Οξύ για να κρίνω αν είναι καλύτερος χωρίς τα άλλα τεύχη ή χειρότερος. Ξέρω πως ο άλλος τόμος Thor της συλλογής, ο όγδοος ήταν από τους καλύτερους που διάβασα, ενώ ο συγκεκριμένος εντάσσεται στους μέτριους προς βαρετούς. Δεν ενθουσιάστηκα σε κανένα σημείο, ούτε θεωρώ την ιστορία must. Ίσως αν πιάσω κάποια στιγμή τη συνέχεια να έχω καλύτερη άποψη.
    1 βαθμός
  46. Πως και δεν έχει αρκετά reviews εδώ; Δεν το έχουνε διαβάσει πολλοί; Ας σπάσω λοιπόν το ρόδι να πω κι εγώ τι παίζει. Δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με τη συγκεκριμένη ιστορία, ούτε φυσικά απογοητεύτηκα. Πριν ξεκινήσω, θα πω μόνο ότι σχεδόν όλη η ιστορία για τη μεταφορά της Asgard στη Γη μπορούμε πλέον να τη δούμε στα ελληνικά, αν και οι εκδόσεις βγήκαν χρονικά μπερδεμένα. Και τα 4 τεύχη που θα παραθέσω είναι αρκετά καλά, οπότε αξίζει να τα δείτε. 1. Η ιστορία ξεκινάει με το Thor: Αναγέννηση, τοn 7o τόμο της συλλογής της Hachette που περιγράφει πως ο Thor έρχεται στη Γη και στήνει την Asgard. 2. Το Siege: Πολιορκία της Anubis που δείχνει την επίθεση του Norman Osborn στην Asgard. 3. Το Avengers: Prime της Οξύ που ουσιαστικά λαμβάνει χώρα ακριβώς μετά το Siege (αν θυμάμαι σωστά) και είναι μία ιστορία bonding των Iron Man-Thor-Stever Rogers. 4. Και πλέον το Fear Itself που είναι event των Avengers και αφορά την έλευση του Serpent στη Γη και τη σχέση του Odin με τον Thor. Δεν ξέρω γιατί, αλλά περίμενα κάτι περισσότερο από αυτό το event. Στα θετικά θα πω ότι η ατμόσφαιρα που αποπνέει είναι απίστευτα δυστοπική και καταπνικτική, καιρό έχω να διαβάσω υπερηρωικό κόμικ που όντως ο κακός παρουσιάζεται σχεδόν ανίκητος και έτσι ανησυχείς για τους ήρωες που θα τον αντιμετωπίσουν. Επίσης ειδικά στην αρχή αναφέρει την οικονομική ύφεση που αντιμετωπίζουν οι πολίτες και γενικότερα δίνει μία έμφαση στο πως βλέπουν τους ήρωες οι απλοί άνθρωποι, σκοπιά που πάντα μου αρέσει. Από την άλλη μπερδεύτηκα λίγο με τη δομή της ιστορίας. Παρουσιάζει τη Sin, κόρη του Red Skull και ενώ νομίζεις ότι θα είναι η κύρια κακός του κόμικ, εκείνη ουσιαστικά φέρνει τον Serpent κάνοντας σε να απορείς για τη σχέση τους στα πρώτα τεύχη. Αν και το σχέδιο του Serpent με την προφητεία του Odin είναι ωραίο και βγάζει νόημα, δε μου άρεσε που απλά έβαλαν ως κακούς κάποιους υπερήρωες ή υπερκακούς επειδή βρήκαν κάποια όπλα και εν τέλει ο Serpent είχε 1-2 σκηνές δράσης, αν και σε αυτές μπορώ να πω ότι ήταν υπερβλητικός. Επίσης δε μου άρεσε αυτό το σκωτσέζικο ντουζ στις σχέσεις Thor-Odin, αν και έκλεισε πολύ όμορφα. Στους ήρωες έγινε μέτρια προς καλή διαχείριση, οι κύριοι ήταν Captain America, Thor και Iron Man και οι υπόλοιποι είχαν τις σκηνές τους αλλά όχι κάτι περισσότερο. Γενικότερα υπήρξαν κάποιες πολύ δυνατές στιγμές με σημαντικό impact που πράγματι σε συγκινούσαν. Στα του σχεδίου, πολύ ικανοποιητική η δουλειά του Immonen, κάποιες σκηνές δράσης ήταν πολύ δυναμικές και υπήρχαν και μερικά επικά καρέ. Σε κάποια εξ αυτών νομίζω ότι υπήρχε περισσότερο κείμενο από οσο χρειαζόταν. Η έκδοση είναι μια χαρά, κλασική έκδοση της Anubis θα έλεγα. Συνολικά από τα τέσσερα κεφάλαια που παρέθεσα και πιο πάνω, το βρίσκω ίσως το πιο αδύναμο σε σχέση με τα άλλα που είναι πιο μεστά, αλλά είναι νομίζω ένα event της Marvel που αξίζει να διαβαστεί.
    1 βαθμός
  47. Αν πρέπει να επιλέξετε μεταξύ των δύο Avengers τόμων που έβγαλε η Οξύ, προτιμήστε αυτό. Σαφώς πιο μεστό.
    1 βαθμός
  48. Απλά, καταπληκτική σειρά!
    1 βαθμός
Αυτός ο κατάλογος έχει οριστεί σε Αθήνα / GMT +02:00
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.