Αίθουσα Νικητών

Και εγώ έχω 30/30! Αν και έχω βέβαια καμιά 8αριά τόμους αδιάβαστους από το καλοκαίρι και μετά (κυρίως λόγω φόρτου εργασίας) το τελευταίο διάστημα που έχουν ηρεμήσει κάπως τα πράγματα για μένα, έχω ξεκινήσει να διαβάζω κάποιους τόμους από τότε. Αν και έχει περάσει περίπου ένας χρόνος και ένας μήνας από την εμφάνιση της συλλογής, να ομολογήσω και εγώ πως όταν είχα δει την διαφήμιση στην τηλεόραση, είχα αποφασίσει να μην ξεκινήσω την συλλογή. Μάλιστα σκεφτόμουν και έλεγα γιατί να βγει η συλλογή τώρα που είμαι σχετικά "μεγάλος σε ηλικία" και να μην είχε βγει πριν από καμιά 10αριά χρόνια. Στο σημείο αυτό να πω πως όταν ήμουν παιδί διάβαζα φανατικά το περιοδικό Μίκυ Μάους (και όσα από τα spin-off του τύχαινε να βρίσκω στο περίπτερο από όπου το έπαιρνα) και εξαιτίας ενός γεγονότος που συνέβη, αναγκάστηκα να σταματήσω το χόμπι που τόσο πολύ αγαπούσα. Έτσι λοιπόν και όταν είδα την διαφήμιση, είπα στον εαυτό μου "Πού πας να ξανά μπλέξεις τώρα με αυτήν την ιστορία; Πλέον έχουμε τις ταινίες. Δεν είσαι κάπως "μεγάλος" για να διαβάζεις κόμιξ;". Όμως όσο περνούσαν οι μέρες και ξανά έβλεπα την διαφήμιση, τόσο η όλη κατάσταση με "τυραννούσε" και δεν με άφηνε σε ησυχία. Τί έγινε μετά; Αποφάσισα να ψάξω την συλλογή στο ίντερνετ και να μάθω πληροφορίες για αυτήν. Και μαντέψτε πού έπεσα; Ναι, στο Greekcomics και κάνοντας πλοήγηση στο φόρουμ και διαβάζοντας διάφρα σχόλια, αναθεώρησα κάποιες απόψεις μου και κατάλαβα πως τα κόμιξ δεν έχουν όριο ηλικίας για να διαβαστούν και πως αυτά δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά. Τελικά το αποτέλεσμα ήταν να πάω την προηγούμενη εβδομάδα πριν κυκλοφορήσει ο τόμος του Άιρον Μαν και να πάρω τον πρώτο τόμο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Όντας πλέον από τους φανατικούς της συλλογής, μέχρι σήμερα έχω πάρει όλους τους τόμους που έχουν κυκλοφορήσει και ελπίζω να καταφέρω να την ολοκληρώσω όλη, και γιατί όχι, μακάρι αυτή να συνεχιστεί και πέρα από τους 60 τόμους. Τέλος να πω και εγώ ότι είμαστε πολύ τυχεροί που η συλλογή αυτή ήρθε στην χώρα μας και πως σε συνδυασμό με την τιμή που προσφέρεται (και σε σύγκριση με τις τιμές των ανταγωνιστών), την κάνει αρκετά προσιτή αλλά και συμφέρουσα για να μπει κανείς στον κόπο να την ξεκινήσει. Μέχρι λοιπόν την δημοσκόπηση που θα κάνει ο @Laz33 όταν θα έχουμε φτάσει στα 3/4 της συλλογής (στους 45 τόμους), να διαβάζετε πολλά κόμιξ (και γενικά όποιο βιβλίο σας αρέσει) και να περνάτε καλά!

Έκατσα διάβασα κι άλλα τεύχη. Συγκεκριμένα τα #1, #2, #4 και #6 (κάποια στ΄αγγλικά). Φάση είχαν Απλοϊκές ιστορίες αλλά αρκετά ευχάριστες κι αστείες. Μ΄αρέσει που κάθε άλμπουμ έχει 2-3 ιστορίες και όχι μια μεγάλη. Σε τέτοιου είδους κόμικς δεν είναι ανάγκη να υπάρχουν πολύ μεγάλες ιστορίες. Είναι απλά τα σενάρια, οπότε μπορούν άνετα να ξεδιπλωθούν σε 20-30 σελίδες. Απ΄αυτά που διάβασα πιο πολύ μ΄άρεσε το τεύχος #6 με τον Στρουμφοναύτη. Τόσο η κεντρική ιστορία όσο και η 2η με τη μηχανή που επηρέαζε τον καιρό Αν τα βρείτε διαβάστε τα. Δεν θα χάσετε την ώρα σας, καλά θα περάσετε. Άλλωστε τα στρουμφάκια είναι αξιαγάπητα, δεν γίνεται να τα αντιπαθήσεις Θα ήθελα να μαζέψω όλη τη σειρά σε κάποια φάση. Όποτε βρίσκω κάποιο άλμπουμ (σε λογική τιμή) θα το χτυπάω. Εκτός του #7 τσίμπησα και το #1 τις προάλλες. Είναι αρκετά δυσεύρετα αλλά πιστεύω σιγά σιγά να τα καταφέρω

Το 13ο τεύχος του Μπλεκ κυκλοφορεί στις 10 Νοεμβρίου! 25/09 2020 Έχοντας συμπληρώσει 2 χρόνια εκδοτικής ζωής, πιστεύουμε ότι το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας βρίσκεται πια στη σωστή κατεύθυνση, ανανεώνοντας τακτικά το περιεχόμενο του και κρατώντας σε εγρήγορση τους αναγνώστες του. Συνεχής εναλλαγή ηρώων, αφιερώματα σε παλιά και νέα έντυπα, νέα γύρω από τον χώρο της ένατης Τέχνης και πολλά ακόμα! Ωστόσο, μια ιδιαίτερα σημαντική στήλη της νέας εποχής του Μπλεκ είναι για εμάς οι Έλληνες καλλιτέχνες! Η λογική αυτής της στήλης που αφιερώνει 4-5 σελίδες σε έναν Έλληνα καλλιτέχνη σε κάθε τεύχος είναι να δώσει βήμα σε νέους αλλά και έμπειρους δημιουργούς να μιλήσουν για τη διαδρομή τους στον χώρο και να παρουσιάσουν κάποιο ενδεικτικό έργο τους! Προσωπικά νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος, που μέσω αυτής της στήλης γνώρισα αρκετούς νέους δημιουργούς με πολλούς από τους οποίους συνεργαζόμαστε και εκτός του περιοδικού, αλλά και έχουμε αναπτύξει προσωπική φιλία! Ο φιλοξενούμενος καλλιτέχνης αυτή τη φορά δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Θεωρείται από τους κορυφαίους Έλληνες σχεδιαστές με πολυάριθμα βραβεία, ενώ το κόμικς του Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα ήταν το πρώτο ελληνικό που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, με τον ίδιο μάλιστα να πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για τον Γιάννη Ρουμπούλια που στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Γαβριήλ Τομπαλίδη μας αποκάλυψε πολλά για τη μέχρι τώρα διαδρομή του στον χώρο της 9ης Τέχνης, την εμπειρίες του ως καθηγητής σχεδίου (Σχολή Ορνεράκη), αλλά και ως ηθοποιός! Αναλυτικότερα, τώρα, τι θα βρείτε στο Μπλεκ #13: - Μπλεκ - Μήνυμα Άκρως Απόρρητο των Maurizio Torelli & Franco Bignotti - Λάργκο Γουίντς - Η Παγίδα (Β' Μέρος) των Jean Van Hamme & Phillipe Francq - Ελ Ζαμπάτο - Οι Σκλάβοι Της Ρώμης (Β' Μέρος) των Victor Mora & Francisco Darnis - Ο Δολοφόνος Με Το Δρεπάνι του Γιάννη Ρουμπούλια - Στορμ - Ο Ταξιδιώτης Του Αρμαγεδδώνα των M. Lodewijk & D. Lawrence - Δικαστής Ντρεντ - Το Σάβανο (Β' Μέρος) των Michael Carroll και Paul Davidson - Τα Μαγικά Παπούτσια Του Μπίλυ των Fred Baker & Mike Western - Το Παιδί Πάνθηρας των T. Tully & M. Western, E. Bradbury Και ακόμη: - Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη - Κόμικς Νέα του Γαβριήλ Τομπαλίδη - Συνέντευξη: Γιάννης Ρουμπούλιας στον Γαβριήλ Τομπαλίδη - Στήλη Νούμερο 1: Αστερίξ του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη - The Pop Corner του Μάνου Νομικού Μπορείτε να το προπαραγγείλετε από το site μας και οι αποστολές θα ξεκινήσουν την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου. (Από το site της εκδοτικής)

Και για εμένα 30 στα 30 και θα φτάσω όσο πάει, ελπίζω στα 120 τουλάχιστον. Χάρη και στη συλλογή ενδιαφέρθηκε παραπάνω ο γιος μου για τα κόμικ, ενώ αναζωπυρώθηκε και το δικό μου ενδιαφέρον για τα υπερηρωικά . Απλά πλέον παίρνω Marvel τόμους που είναι πιο δύσκολο να μπουν στη συλλογή - για να αποφύγω τα διπλά - και έχω αυξήσει αρκετά τα DC μου.

Δύο άκρως ενημερωτικά βιντεάκια από τον @PhantomDuck αναφορικά με το τεύχος 0 και τον πρώτο κύκλο...

Ολοκλήρωσα την ανάγνωση των δώδεκα (12) τευχών εχθές. Υπέροχη σειρά. ΚΟΣΜΗΜΑ!!! Άψογα τα εφτά πρώτα τεύχη που είναι μία ενιαία ιστορία. Εξίσου άψογα όμως και τα τα υπόλοιπα πέντε που είναι αυτοτελείς ιστορίες αλλά παράλληλα ο Μίκυ ξεμπερδεύει με διάφορες υποχρεώσεις του. Κρίμα που δεν ξαναεπέστρεψε στην Ντάρκ Σίτυ από τότε... Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Η σειρά που έγινε από διάφορους σχεδιαστές και σεναριογράφους που μάλιστα δούλευαν και από απόσταση αλλά ο βασικός οργανωτής που τους κατύηθυνε ήταν ένας... Κατ' εμέ ,αν και φανατικός των παπιών, είναι η καλύτερη σειρά που έχει βγει. Υπέροχοι όλοι οι χαρακτήρες από τους βασικούς πρωταγωνιστές μέχρι τον τελευταίο κομπάρσο. Πανέμορφο και το σχέδιο που το μέγεθος των σελίδων το αναδεικνύει. Διαβάστε την αν πέσει στα χέρια σας!!!

30 στα 30 και πάω γερά για την 60άδα.

Αντικαταστάθηκαν 52 εξώφυλλα και προστέθηκαν τα οπισθόφυλλα. Επίσης αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο του 13ου τόμου και προστέθηκε το οπισθόφυλλο. Ευχαριστούμε τον @albert για την πολύτιμη βοήθειά του.

7/30, με τους 6 τόμους να 'ναι από την 1η 20άδα. Οι τόμοι που έχω πάρει είναι ο 1ος καθαρά λόγω Σπάιντυ και λόγω ελκυστικής τιμής, και ακολουθούν Βένομ, Γούλβεριν, Ντέαρντεβιλ, Κάπτεν Μπρίτεν (περισσότερο λόγω περιέργειας για τον χαρακτήρα και όχι λόγω πραγματικού ενδιαφέροντος), Κρέιβεν και Μυστικοί Πόλεμοι. Γενικά είμαι πολύ επιλεκτικός και αγοράζω μόνο τόμους χαρακτήρων που μ' ενδιαφέρουν και με κλασικές ιστορίες της 'Χρυσής Εποχής'!

https://brainfood.gr/proion/dark-knights-metal-deluxe-edition/

όλους και οι μόνοι που δεν είναι ακόμα σε ζελατίνα είναι οι πρώτοι που ήταν με το χαρτόνι όπως μπαίνουν στο σπίτι, έτσι μπαίνουν στη βιβλιοθήκη... ω γουελ.

Κι εγώ πιστεύω θα ναι σαν το Κόμιξ 200 κι έπειτα. Το οποίο να πω την αλήθεια εμένα ήταν όλα τα παιδικά μου χρόνια, οπότε δεν το θεωρώ τόσο μάπα όσο οι περισσότεροι.

Εντάξει στην δική μου περίπτωση αυτό το γεγονός αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό και όσο να 'ναι είναι υποφερτό. Απλά θα ήθελα να ξέρω αν υπήρξε αυτή η "φθορά" χρώματος και σε άλλα παιδιά, γιατί στο παρελθόν έχουν υπάρξει παρόμοια προβλήματα σε κάποιους τόμους. Όπως για παράδειγμα: Να ανοίγεις το εξώφυλλο του τόμου και αυτός να έχει συγκολληθεί ανάποδα. Κάποιες σελίδες να είναι τσακισμένες ή στραβά εκτυπωμένες. Τα χρώματα να έχουν "ξεφτίσει" και να έχουν λερώσει τα άλλα καρέ (όπως στην δική μου περίπτωση). Πρώτη φορά μου συμβαίνει κάποιος τόμος της συλλογής να έχει εσωτερικά τέτοιο πρόβλημα, αλλά επειδή αυτό δεν με ενοχλεί στην ανάγνωση του τόμου και επειδή είναι μόνο σε μία σελίδα αλλά και σε μικρή κλίμακα, δεν σκοπεύω να ζητήσω την αντικατάστασή του.

Και στον δικό μου τόμο έχει φθορά χρώματος....στείλε ένα μήνυμα στην εκδοτική μήπως μπορείς να αλλάξεις τον τόμο

Πάντως οι "άκυρες" ιστορίες βγάζουν άνετα κυβέρνηση!!!!!

Στιλα τεύχη αυτά (του Τερζοπούλου μετά το 200) υπήρχαν και κάποια πραγματικά καλά. Καταρχας ακόμα δεν είχε δημοσιευθεί όλος ο Ροσα. Μετά, από τις υπόλοιπες ιστορίες είχε κάποιες μεγάλες του Βικαρ του Μάρκο Ρότα που ήταν ωραίες. Γενικά αν εξαιρέσεις τους πραγματικά μεγάλους και καλούς σχεδιαστές (Μπαρκς Ροσα Σκάρπα Καβατσανο Καστυ ) κάποιους παλιούς Αμερικανούς π.χ. Γκοντφερσον και κάποια από τα διαμάντια της νέας Ιταλικής σχολής οι υπόλοιποι κινούνται πάνω κάτω στα ίδια. Έτσι το πόσο μας αρέσουν οι ιστορίες τους είναι καθαρά προσωπικό γούστο και με τι μεγάλωσε ο καθένας. Ας πούμε μια μέτρια ιστορία Βικαρ είναι στο ίδιο επίπεδο με μια μέτρια ιστορία του Σκόλα που έμπαινε στο παλιό Μίκυ Μαους.

Τιμή και δόξα στον @nikolas12και στον @thor77 που έχοντας πάρει 28/30 τόμους δίνουν γροθιά στον ψυχαναγκασμό ολοκλήρωσης της ράχης. Και να θυμάστε ότι αν εφαρμόσετε την εξαιρετική ιδέα μου με τα καλαμάκια, μου χρωστάτε credit ()

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ ΙΣΧΥΣ & ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΧΟΡΗΓΩΝ ΚΥΡΟΣ ΓΡΑΝΑΖΗΣ Ο ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ & ΦΕΘΡΥ ΒΟΗΘΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 30/10 (Νο. 333)

Είχε γίνει αντίστοιχη δημοσκόπηση στους 15 πρώτους τόμους. Εκεί ένα ποσοστό περίπου 70% δήλωσε ότι αγοράζει όλη τη σειρά. Μιας και φτάσαμε στη μέση της συλλογής θα είχε ενδιαφέρον να κάνουμε μια νέα δημοσκόπηση ώστε να δούμε τις τάσεις των αγοραστών. Συνεχίζουν να στηρίζουν τη σειρά; Τη στηρίζουν ακόμη περισσότερο ή μήπως έχασαν το ενδιαφέρον τους; Προσωπικά έχω δηλώσει απ΄την αρχή ότι είμαι επιλεκτικός αγοραστής, μιας και τα υπερηρωικά δεν είναι η αγαπημένη μου κατηγορία κόμικς. Απ΄τους 30 τόμους έχω αγοράσει τους 14. Κάτι που αξίζει ν΄αναφέρω είναι ότι απ΄τους 15 πρώτους είχα πάρει τους 10. Άρα απ΄τους επόμενους 15 πήρα μόλις τους... 4 Κάτι λέει αυτό πιστεύω. Δεν κατηγορώ αποκλειστικά τις επιλογές της Hachette. Απλά ίσως να έχασα το αρχικό μου ενδιαφέρον, για δικούς μου λόγους Η σειρά αντικειμενικά είναι ένα πολύ καλό value for money κι έχει προσφέρει πολύ σημαντικές ιστορίες, που είτε δεν ξαναείδαμε στην Ελλάδα είτε δεν τις ξαναείδαμε σε συγκεντρωτική έκδοση. Χαίρομαι που βγήκε και γνώρισα έτσι έναν κόσμο που διαφορετικά δεν θα γνώριζα Όσον αφορά τη δημοσκόπηση δεν μ΄αφήνει να βάλω πάνω από 25 επιλογές, γι΄αυτό κάποιες τις έβαλα διπλές

Προβλήματα έχει εσωτερικά σε αρκετές σελίδες και το δικό μου "The Incredible Hulk: Σιωπηλές Κραυγές". Δυστυχώς το διάβασα πολύ καιρό μετά, επομένως φαντάζομαι ότι δεν έχω τη δυνατότητα να το αντικαταστήσω με κάποιον τρόπο. Θα πρέπει να το επαληθεύσω βέβαια, αλλά νομίζω πως σε εκείνο ήταν και μάλιστα σε 6-7 σκόρπιες σελίδες.

Πήρε πουθενά το μάτι σας το νέο Λούκυ Λουκ; Κοίταξα στα γνωστά βιβλιοπωλεία-κομικσάδικα και δεν το έφεραν ακόμα Στη Γαλλία κυκλοφορεί απ΄την Παρασκευή που μας πέρασε.

Εγω θα ήθελα τα κλασικά εικονογράφημενο κόμικς καθημερινής αλλά μένω επαρχία.... Στέλνω μήνυμα

Το αντίστοιχο είναι ότι θα βάλλουν ό,τι έχει απομείνει αδημοσίευτο από Ρόσα για να κλείσει το κεφάλαιο Ρόσα και η χρονιά. Όχι οτι θα είναι 100% Ρόσα το τεύχος.

Αρχικά να πω ότι δεν έφτιαξα το θέμα γιατί νόμιζα ότι το είχα κάνει πιο παλιά. Καλά έκανε και το έφτιαξες @pnikitaskomics Απολύτως λογικό ρε συ γιατί η ερώτηση είναι τι πιστεύουμε και όχι τι θέλουμε Από τα δείγματα που έχουμε μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ότι θα δούμε κάτι καλό τον Γενάρη... Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία Προσωπικά θα πάρω το τεύχος της μετά-Ρόσα εποχής και θα του κάνω review είτε καλή είτε τοξική

Σας ευχαριστώ πολύ κύριοι!

Το ότι τα πρώτα 17 τεύχη ήταν «καλά» ή ότι οι άλλες ιστορίες ήταν «άκυρες» είναι γνώμη σου.

Λοιπόν αφού μάζεψα τα τρία πρώτα τεύχη, είπα να αρχίσω να τα διαβάζω σιγά σιγά. Έχω έναν δικό μου ψυχαναγκαστικό τρόπο, όπου διαβάζω όλες τις ιστορίες εκτός της κεντρικής, μετά την κεντρική, μετά γράφω κριτική, μετά την κεντρική του επόμενου τεύχους (και καλά γιατί έχω φρέσκια την προηγούμενη) και γενικά κάνω οτιδήποτε να αποδείξω ότι δεν είμαι 100% σώφρων ως άνθρωπος. Κατ' αρχάς είμαι τελείως άσχετος με το ΡΚΝΑ. Το βίντεο του @PhantomDuck με βοήθησε πολύ να βάλω τις ιστορίες σε τάξη στο κεφάλι μου συν την παρουσίαση για το κόμικ που είναι πολύ καλή. Το πρώτο μέρος είναι εισαγωγικό, αλλά πολύ περιπετειώδες. Βλέπουμε τον Ντόναλντ να βρίσκεται από τον ήσυχο ύπνο του μπροστά σε μια μεγάλη αποστολή και ο συγγραφέας φροντίζει από νωρίς να μας εισάγει τον κακό, την υπόθεση, την αποστολή και τους συμμάχους του Φάντομ. Έχουμε και κανά δύο ανατροπούλες, γενικά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα αρχή. Από εκεί και πέρα όλες οι ιστορίες του τεύχους είναι σε σχετικά καλό επίπεδο. Η τρίτη ειδικά με τον Ντόναλντ και το ρεκόρ μου θύμισε κάτι από mid 00s Μίκυ Μάους-Ντόναλντ Τερζόπουλου και τσέκαρα ότι κάπου τότε είχε βγει η ιστορία. Δύο ιστορίες με Μίκυ δεν το συναντάς συχνά, αυτή με την αμμοθύελλα δε με ξετρέλανε, αλλά είχε όμορφο τέλος, αυτή με την ξύλινη τρίαινα έχει τον Μίκυ για ακόμα μία φορά να επιδεικνύει το κοφτερό του μυαλό. Λάτρεψα τα στριπάκια του Μαύρου Πητ, καθώς και την τελευταία ιστορία με την πάντα ενδιαφέρουσα χημεία Σκρουτζ-Κύρου. Συνολικά αρκετά ισορροπημένο τεύχος με καλό αριθμό ιστοριών, είναι το πρώτο που παίρνω εδώ και αρκετό καιρό και πρέπει να πω ότι δε μου αρέσουν όμως καθόλου τα καινούρια περιεχόμενα στην πρώτη σελίδα.

Εγώ συντάσσομαι με τύπου Τερζόπουλου από το 200 και μετά. Λογικά προς τα εκεί βλέπω να το πηγαίνουν. Rosa από την αρχή ή πάλι Barks δύσκολο. Εύχομαι όμως να γίνει όπως στα πρώτα τεύχη που το format ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον.

28.Το Μυστηριο του θανασιμου διδυμου.

Και τους 30. Είχα πει από την αρχή ότι θα προσπαθήσω να την ολοκληρώσω, αν και υπήρχαν στιγμές που ψιλό ξενέρωσα (βλ. ''New X-Men E' Όπως Εξάλειψη'', μετά από κανα μήνα τον αγόρασα). Έχω πλέον συμβιβαστεί με την ιδέα των επανεκδόσεων (ελπίζω για όσες λιγότερες γίνεται), τουλάχιστον υπάρχουν και τα εξτραδάκια. Επίσης ''ΚΑΤΗΓΟΡΩ'' το greekcomics.gr που κάνει τρομερή διαφήμιση στην συγκεκριμένη συλλογή και σε όλα τα άλλα κόμικς (όλοι οι εκδότες θα πρέπει να το ευγνωμονούν) και δεν μπορούμε να ελαττώσουμε τις αγορές μας. Πάμε για άλλους 30.

Θα συμφωνησω με τους προλαλησαντες.... ξεκινησα με σκοπο να παιρνω οσα δεν εχω ηδη σε αλλες εκδοσεις. Καταληξη? Να τα εχω και τα 30. Ο λογος? Η εκδοση ειναι πολυ καλη. Τα αξιζει τα λεφτακια της. Ο αλλος λογος? βασικος, η ραχη. Αναθεμα την, ειναι εθιστικη. Ο τριτος λογος? Η στηριξη στο εγχειρημα.... Παντως προσπαθησα να σταματησω, στον τομο του ultimate spiderman. Εκανα μια εβδομαδα να μην τον παρω, κρατιομουν σθεναρα.... και εκει που περπαταω, τον βλεπω σε ενα περιπτερο.... μου εκλεισε το ματι.... δεν αντισταθηκα αλλο....

Εγώ έχω και τους 30. Αξίζει να σημειώσω ότι είχα ήδη τα Marvels και Κρειβεν από Anubis και Οξύ, ενώ το Planet Hulk και το X-Men: E is for Extinction τα είχα στα αγγλικά. Γενικά όπως έχω ξαναπεί, αρχικά σκόπευα να πάρω επιλεκτικά όσους τόμους έχω ακούσει ότι αξίζουν, όσους ήξερα ονομαστικά πριν ανακοινωθεί η συλλογή. Πολύ σύντομα έφτασε το Deadpool που δεν είχα ξανακούσει σαν ιστορία, αλλά ήμουν ψημένος γιατί ήμασταν μόλις στο 5ο τεύχος, οπότε συνέχισα τακτικά. Έλεγα ότι αν φτάσει η ώρα που θα βγει ιστορία που έχω, θα το σκεφτώ καλά. Παρόλα αυτά, έγιναν όλα αυτά με καραντίνα, κορωνοϊο κλπ που περιόρισαν τις εξόδους άρα και τα χρηματικά έξοδα, οπότε δεν μου ήταν και τόσο βάρος να αγοράσω πάλι αυτούς τους τόμους, για την πληρότητα της συλλογής ή για να τους έχω και στα ελληνικά. Την 60αδα έχω βάλει στόχο να την ολοκληρώσω. Μετά δεν ξέρω, αν συνεχιστεί, θα το σκεφτώ πάλι.

Διαθέτω 28 από τους 30. Δεν έχω αγοράσει το X-Men του Grant Morrison και το Kraven, γιατί τα είχα ήδη σε πολύ καλή κατάσταση και δε με ενδιέφερε να τα διαβάσω ξανά όπως το Marvels. Αρκετούς τους είχα σε ξένες εκδόσεις, αλλά τους αγόρασα ξανά. Έχω σκοπό κάποια στιγμή να τα αγοράσω μεταχειρισμένα σε καλή τιμή αν τα βρω, αλλά και να μη τα βρω, πιο πολύ με ενδιαφέρει το περιεχόμενο των ιστοριών και της έκδοσης, παρά η συλλογή να την έχω στο ράφι

"Η νέα εικονογραφημένη νουβέλα του Γιώργου Γούση (σκίτσο - σενάριο) και του Γιάννη Ράγκου (σενάριο), Ληστές, είναι μια δουλειά που ανεβάζει ψηλά τον πήχη στο ελληνικό κόμικ, ένα καλοδουλεμένο από την πλευρά του σεναρίου και του σκίτσου συναρπαστικό βιβλίο που ξεκίνησε να ετοιμάζεται πριν από περίπου δέκα χρόνια. Η αληθινή ιστορία δύο ληστών που έδρασαν στην Ήπειρο από το 1909 μέχρι το 1930 πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να ολοκληρωθεί, αλλά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, γιατί είναι ένα υψηλού επιπέδου non-fiction graphic novel. «Έχουμε κάνει μεγάλη έρευνα με τον Γιάννη Ράγκο σχετικά με τα πραγματικά περιστατικά» λέει ο Γιώργος Γούσης. «Από κει και πέρα, αυτονομούμαστε και γράφουμε μια δική μας ιστορία. Πριν από πολλά χρόνια ήρθε τυχαία στο σπίτι μου το βιβλίο Ρεντζαίοι, οι βασιλείς της Ηπείρου του Νίκου Πάνου, μια αυτοέκδοση ενός ιστοριοδίφη Ηπειρώτη με καταγωγή από το χωριό των αδελφών Ρέντζου –που είναι τα αληθινά πρόσωπα από τα οποία εμπνευστήκαμε τους ήρωες των Ληστών‒, ο οποίος είχε κάνει μια μεγάλη έρευνα με συνεντεύξεις και αρχεία για τη ζωή τους. Η ιστορία τους με γοήτευσε, έτσι αρχίσαμε να κάνουμε με τον Γιάννη πιο επισταμένη έρευνα πάνω στα γεγονότα. Βρήκαμε εφημερίδες και άλλες πηγές και αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια ιστορία που κατά 70% είναι βασισμένη στην αληθινή. Στο βιβλίο μας τα ονόματα έχουν αλλάξει, οι δικοί μας ληστές λέγονται Γιάννης και Θύμιος Ντόβας, για να έχουμε μεγαλύτερη ελευθερία στην αφήγηση αλλά και επειδή η έρευνά μας πάνω σε πολλά σκοτεινά σημεία της δράσης των Ρεντζαίων έμεινε άκαρπη. Όλα στους Ληστές είναι αληθινά, οι χώροι, τα ρούχα, η αρχιτεκτονική, ακόμα και ο τρόπος που μιλάνε και τα τραγούδια που λένε οι άνθρωποι. Μας βοήθησε και η Ιουλία η Σταυρίδου σε αυτό, η μεγάλη σκηνογράφος που χάθηκε πρόσφατα, η οποία είχε δουλέψει με τον Αγγελόπουλο και γνώριζε καλά την περιοχή και την εποχή. Μου έδωσε πολλά βιβλία για κοστούμια, κτίρια της εποχής, μελέτησα πώς ήταν οι καλύβες και οι στάνες, μέχρι και ο τρόπος που κήδευαν το νεκρό. Η σκηνή του θρήνου στο βιβλίο είναι από μια φωτογραφία η οποία δείχνει πώς κάθονται, το ίδιο και τα όπλα. Προσπάθησα να μην είναι φολκλόρ όμως, αυτό που φανταζόμασταν ότι ήταν οι άνθρωποι τότε. Γιατί δεν φορούσαν φουστανέλα, δρούσαν τις δεκαετίες του 1910 και του 1920, οπότε η εμφάνισή τους είναι πιο σύγχρονη. Πάντως, όλη αυτή η δουλειά και η επιμονή στο σκηνογραφικό και στην πιστότητα δεν έχει σκοπό την ανάδειξη της εποχής ή της ηθογραφίας. Είναι εκεί για να πείσει τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας εντύπωση ότι αυτό που διαβάζει είναι ένας κόσμος αδιαπραγμάτευτος, στον οποίο μπορεί να βυθιστεί, να φάει το παραμύθι που λέμε, ώστε εν τέλει να μην προσέχει τίποτε άλλο παρά τους ανθρώπους, τους χαρακτήρες και τα πάθη τους, το "από κάτω" κείμενο δηλαδή. Tο στόρι ξεκινάει με δυο μικρά παιδιά που έχασαν τον πατέρα τους ‒ κάποιοι τον δολοφόνησαν με αφορμή ένα περιστατικό. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ενηλικιώνονται, μαθαίνουν ποιος τον σκότωσε και αποφασίζουν να πάρουν εκδίκηση. Κι αφού εκδικούνται τους φονιάδες, βγαίνουν στην παρανομία για να μη συλληφθούν. Μετατρέπονται σε φυγάδες στο βουνό και στην πορεία σε ληστές. Παρότι δεν είναι καθόλου Ρομπέν των Δασών, ο κόσμος τους στηρίζει προφανώς επειδή προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα και επειδή οι ληστές τότε αντικαθιστούσαν κατά κάποιον τρόπο τον νόμο: αν κάποιος είχε ένα πρόβλημα, πήγαινε στον ληστή για να του το λύσει, γιατί η αστυνομία δεν έφτανε στα βουνά. Η δράση τους προκαλούσε συναισθήματα που κυμαίνονταν μεταξύ φόβου και αγάπης. Έχει ενδιαφέρον το ότι άρχισαν να ενσωματώνονται στην εξουσία και να τους χρησιμοποιούν παράγοντες των Ιωαννίνων, βουλευτές, έμποροι. Βασικό κομμάτι της ιστορίας τους είναι ο πάτρονάς τους, ο εγκέφαλος μιας σπείρας, που ζούσε στα Γιάννενα και ήταν μεγάλος έμπορος και πολύ πλούσιος ‒ αργότερα εξελέγη και βουλευτής. Μαζί οργάνωναν απαγωγές, ληστείες, εκβιασμούς, και ενώ είχαν γίνει όργανο των ισχυρών, από ένα σημείο και μετά άρχισαν να αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη απ' όση θα ήθελε η εξουσία, γι' αυτό στη συνέχεια προσπάθησαν να τους εξοντώσουν. Αυτοί που τους γιγάντωσαν, στην πορεία έγιναν εχθροί τους. Προσωπικά, βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ότι είναι αδέρφια. Η σχέση που αναπτύσσουν μεταξύ τους είναι η πιο ηθική και χριστιανική που υπάρχει, μια τρομερή σχέση φιλίας, αγάπης και τρυφερότητας. Ταυτόχρονα, όμως, για όλη την υπόλοιπη κοινωνία εκπροσωπούσαν το κακό, ήταν εγκληματίες. Μιλάμε για τρομερή βία: ο θρύλος λέει ότι σκότωσαν 80 άτομα. Η δύναμή τους και η αδυναμία τους ήταν ότι ήταν δύο, δηλαδή αφενός μπορούσαν να δρουν με μεγαλύτερη άνεση, αφετέρου το πρόβλημα του ενός γινόταν πρόβλημα και του άλλου. Οι άνθρωποι, γενικά, δεν είναι μόνο καλοί ή μόνο κακοί κι αφού αποφασίσαμε ότι οι ήρωές μας είναι αυτοί οι δύο, προσπαθήσαμε, μέσω αυτών, να δείξουμε όλες τις εκφάνσεις του ανθρώπου: από τις πολύ τρυφερές μέχρι τις πάρα πολύ άγριες. Οι συγκεκριμένοι δεν γνωρίζω αν έγιναν λαϊκοί ήρωες, μάλλον περισσότερο αρνητική ήταν η φήμη τους. Ακόμα και σήμερα, στην Ήπειρο το "Ρέντζος" το χρησιμοποιούν όταν θέλουν να πουν ότι είσαι άγριος, κατσαπλιάς και κακός. Γενικά, όμως, σύμφωνα με τον Hobsbawm, έναν μεγάλο ιστορικό που έχει κάνει μεγάλη μελέτη γύρω από τη ληστεία και τους ληστές, οι ληστές είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που απαντά σε όλο τον κόσμο, με τα ίδια χαρακτηριστικά και για τους ίδιους λόγους. Αυτό που επισημαίνει είναι ότι οι άνθρωποι ταυτίζονται με τους ληστές και οι τελευταίοι γίνονται μυθικά πρόσωπα για δύο λόγους: πρώτον γιατί καταφέρνουν να βγουν εκτός των ορίων της κοινωνίας, δηλαδή κάνουν πράγματα που είναι στο όριο ή εκτός του ορίου, και ενδόμυχα όλοι μας θα θέλαμε να είμαστε λίγο πιο άγριοι. Δεύτερον, ακριβώς λόγω της μεγάλης αντίφασης που χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους: τις περισσότερες φορές οι λήσταρχοι, ταυτόχρονα με τη βία και την εγκληματικότητα, φέρουν και κάποια ευγενή στοιχεία, έχουν ηθικό κώδικα, τιμή, δεν πειράζουν γυναίκες, σέβονται τους ηλικιωμένους. Υπάρχει μια θεωρητική ισοτιμία, ας πούμε, στο μυαλό τους, που ο τότε κόσμος εκτιμούσε δεόντως. Βέβαια, όλα αυτά μπορεί να τα έκαναν και ως μέρος της προπαγάνδας τους, για να παριστάνουν τους καλούς και κάποιοι να τους εμπιστεύονται. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Έχει ενδιαφέρον το πώς παρουσιάζει ο Τύπος της εποχής τους ληστές, κάνοντας κι αυτός την προπαγάνδα του: πότε είναι φοβεροί και άγιοι, πότε εγκληματίες, κλπ., το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει και σήμερα. Η δράση τους έχει κοινά στοιχεία με τα γουέστερν, π.χ. κάνουν μια ληστεία και κλείνουν το δρόμο με κορμό δέντρου. Όλες οι ληστρικές ιστορίες ανά τον κόσμο έχουν κοινές αναφορές, γιατί όλοι δρούσαν για τους ίδιους λόγους και με τον ίδιο τρόπο. Θεωρώ ότι το πρώτο μέρος των Ληστών είναι ένα βαλκανικό γουέστερν στα βουνά, εκτός του αστικού ιστού. Στο δεύτερο κεφάλαιο, που πηγαίνουν στα Γιάννενα, γίνεται πιο νουάρ, πιο μαφιόζικο, αλλάζουν όμως και οι εποχές. Το '21 και το '22, που ζουν στα Γιάννενα, δρουν όπως οι μαφιόζοι το '30 και το '40 στην Αμερική. Έτσι τελειώνει και το πρώτο μέρος, όταν τους δίνεται αμνηστία, διαγράφονται δηλαδή όλα τους τα εγκλήματα, και μπαίνουν νόμιμοι στα Γιάννενα. Το βιβλίο έχει αυτοτέλεια, αλλά η ιστορία ολοκληρώνεται με άλλα δύο κεφάλαια, που θα αρχίσουν να σχεδιάζονται σύντομα. Το σενάριο έχει γραφτεί μέχρι το τέλος». «Γιατί το σχεδίασες ασπρόμαυρο;» «Επειδή αισθανόμουν πιο κοντά σε αυτό, λόγω της εποχής κατά τη διάρκεια της οποίας διαδραματίζεται. Ό,τι εικόνα υπάρχει από τότε είναι ασπρόμαυρη. Επίσης θεωρώ ότι δίνει την αίσθηση του ηπειρώτικου τοπίου, τη δραματικότητά του, την υγρασία που περιέχει. Είναι λίγο πιο συμβολικό, λίγο πιο πέτρινο, λίγο πιο αγαλματένιο. Θεώρησα ότι είναι αυτή η αγριάδα που ταιριάζει στην ιστορία και τους πρωταγωνιστές της». " Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.Συνεντευξη στον M. HULOT Φωτoγραφια Γιωργου Γουση: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO https://www.lifo.gr/articles/book_articles/299404/i-istoria-dyo-thrylikon-liston-tis-ipeiroy-egine-komik-apo-toys-giorgo-goysi-kai-gianni-ragko?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR38hAbF-8JuK75P59oUcRpWB0hhkRaT7y-7hXRaQE3kFuJ8zyHm1aQ9_lw#Echobox=1602836868 Εδω πρωτες εντυπωσεις απο τον φιλτατο φιλο @germanicus https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/43385-ληστεσ-η-ζωη-και-ο-θανατοσ-των-γιαννη-και-θυμιου-ντοβα-γιωργοσ-γουσησ-γιαννησ-ραγκοσ-εκδοσεισ-polaris/&tab=comments#comment-603553 Eυχαριστούμε για την διαθεση του κομικ τον φιλο @nikos99

Μια ιδέα του @Manitou την οποία και υλοποίησα. Ερώτηση η οποία μπορεί φυσικά να βγει και τελείως άκυρη ή να δούμε τα χειρότερα όπως την... κηδεία του Κόμιξ Η σίγουρη απάντηση σε λίγος μήνες

Αποκλειστική μου φωτό

Νομίζω υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα να βγάλουν άκυρες ιταλικές, αν και θα ήθελα περισσότερο ωραίες ιταλικές από παλιούς κλασσικούς σχεδιαστές, η Γκοτφρεντσον. Μπαρκς από την αρχή δεν νομίζω. Έχουν βγάλει τα άπαντα και ούτε ένα δεν έχει εξαντληθεί πλήρως. Ξέρω κάποιους που θέλουν πάρα πολύ Μπαρκς επειδή έχουν λίγους τομους. Εγώ που τους έχω όλους θα πρότεινα σε όσους δεν έχουν και θελουν Μπαρκς στο κόμιξ, απλώς να τους αναζητήσουν, και μετά από κόπο, να τους πάρουν όλους, η να πάρουν κόμιξ α περιόδου η μεγάλο Μίκυ παλιό κλπ.

Σου παραθέτω ότι γράφει στο εξώφυλλο: Η Αυτολογοκριμένη Μνήμη, τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη.

Η ψηφοφορία λέει τι πιστεύουμε όχι τι θέλουμε. Μα αλήθεια Μπαρκς από την αρχή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουν τέτοια μαλ@#€&@ ακόμα και από την Καθημερινή. Βέβαια μπορούν ωραιότατα να κάνουν έναν συνδυασμό της τελευταίας επιλογής (κυρίως) με κάποια από τις άλλες (περιστασιακά). Πάντως εγώ πιστεύω ότι θα έχουμε ένα κόμιξ όπως τα τελευταία του Τερζοπούλου μέχρι να σκεφτούν κάτι καλύτερο.

Το ερώτημα για μένα είναι τι θα είχε νόημα να έχει. Ρόσα από την αρχή το θεωρώ εντελώς απίθανο, ενώ Μπαρκς θα μπορούσε, αν αποφάσιζαν να απευθύνουν το περιοδικό μόνο σε παιδιά που ξεκινάνε τώρα τη σχέση τους με τα Ντίσνεϋ κόμικς και δεν έχουν σκοπό να μαζέψουν τις βιβλιοθήκες. Από την άλλη, αν είχε ιστορίες σαν τα πρώτα τεύχη θα λειτουργούσε απλά ως ένα bonus Μίκυ Μάους, μια που αυτές οι ιστορίες θα έμπαιναν έτσι κια αλλιώς εκεί αργά ή γρήγορα (όπως έγινε με το Μαύρο Κεραυνό ή το Μίκυ Μαλτέζε το καλοκαίρι). Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να δούμε κάποια μεγάλη σειρά σε συνέχειες (πχ X-Mickey). Η προσωπική μου επιθυμία είναι παλιές καλές ιταλικές ιστορίες παλιότερων δεκαετιών, πράγμα όμως που θεωρώ λίγο δύσκολο.

Ενημερώθηκε!

Θέλεις και άλλες επιλογές. Η μία είναι να βάζουν άκυρες ιστορίες όπως το ΚΟΜΙΞ Τερζοπούλου μετά το 200. Βέβαια εκεί υπήρχε ακόμα το τυράκι αραιά και που με Ροσα και Μπαρκς. Επίσης θέλει αυτό που έχεις για το Γκοντφερσον να το κάνεις "παλιές αμερικανικές ιστορίες". Τέλος υπάρχουν και παλιές ιταλικές ιστορίες που θα ήταν μια (ολιγοπιθανη) επιλογή!

Δεν νομίζω να "σκοτώσουν" το Κόμιξ. Φαίνεται πως υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον ακόμη. Καμία από τις επιλογές δεν με καλύπτει. Πιστεύω ότι απλώς θα αρχίσουν να βάζουν άκυρες ιστορίες.

27,5 - 30 Φαρμάκης (33-39 original: Venom) Κατ' αρχάς να πω ότι στις πρώτες σελίδες κάθε τεύχους η αρίθμηση των πρωτότυπων τευχών είναι λάθος. Πιο συγκεκριμένα στο #27 της Anubis αναφέρεται ότι είναι τα 30-31, ενώ είναι τα 32-33. Στο #28 και #29 είναι σωστά (34-35 και 36-37 αντίστοιχα) ενώ τέλος, στο #30 αναγράφονται τα 36-37 ενώ τα σωστά είναι 38-39. Περίληψη των τευχών: Ο Πήτερ ψάχνοντας τα πράγματα του πατέρα του, βρίσκει μια βιντεοκασέτα όπου αυτός και ο συνεργάτης του Έντ Μπροκ κάνουν πικ-νικ με τις οικογένειές τους. Ο Πήτερ αποφασίζει να δώσει ένα αντίγραφο της κασέτας στον παιδικό του φίλο Έντι Μπροκ. Αφού μαθαίνουμε ότι οι γονείς και των δυο τους πέθαναν στο αεροπορικό δυστύχημα. ο Έντι τον προσκαλεί στο εργαστήριο όπου δουλεύει και του δείχνει την "κληρονομιά" τους. Ένα μάυρο υγρό που μπορεί να θεραπεύσει το ανθρώπινο σώμα (ακόμη και τον καρκίνο) το οποίο είχαν αναπτύξει οι πατεράδες τους. Ο Πήτερ βλέποντας κι άλλες συνεντεύξεις του πατέρα του αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στην εξέλιξη του υγρού αλλά καθώς το κλέβει, μια σταγόνα πέφτει στο χέρι του, μετατρέποντάς τον σε Βένομ. Ενώ το ξεκίνησαν καλά, η συνέχεια δεν μου πολυάρεσε. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει μάχη μεταξύ Spiderman - Venom αλλά μόνο Πήτερ-Venom. Γενικα το όλο στόρι δεν με έκανε να νιώσω το "βάρος" του ονόματος Venom, το βρήκα αρκετά αδύναμο.

12/30... Εκτός του ότι το πάω επιλεκτικά, είμαι σε φάση που αγοράζω dvd's marvel(ήδη μέσα σε 2 μήνες πήρα 16 ταινίες οπότε ήταν φυσικό να αφήσω πίσω την συλλογή που έτσι κι αλλιώς όπως είπα το πηγαίνω επιλεκτικά). Τώρα για την επόμενη 30αδα θα συνεχίσω πάλι την ίδια τακτική(σίγουρα θέλω το Νο33 Punisher β' μέρος γιατί μου άρεσε πολύ το πρώτο). Οι τόμοι που έχω πάρει είναι οι 6 πρώτοι, μετά 10,11,12 οπότε έχουμε 9/15 και έκτοτε 20, 26, 28 άρα 3/15(2η 15αδα). Αρα 1η 15αδα 9 τόμοι και 2η 15αδα 3 τόμοι. Επίσης έχω αγοράσει εξτρά τόμους όπως Tony Stark Νέα Αρχή, τα 2 της Black Widow, κάποια Batman κτλ, οπότε μαζί με τα dvd's μεγάλο μέρος του μπάτζετ πήγε εκεί. Δεν το μετανοιώνω όμως, έτσι κι αλλιώς υπήρχαν ιστορίες από Hatchette που μου ήταν αδιάφορες, ίσως θα έπρεπε να είχα αγοράσει τους δύο τόμους του Hulk καθότι έχω το World War Hulk από Οξύ. Αλλά οκ δεν πειράζει.. Είναι αλήθεια ότι πέρυσι ξεκίνησα να αγοράζω κόμικ μετά από σχεδόν 30 χρόνια και πλέον έχω μία μικρή βιβλιοθήκη με 50-60 τόμους, αυτό είναι επίτευγμα. Και φυσικά θα συνεχίσω.. Πάντα επιλεκτικά.

Έχω και τους 30. Με το που βγήκε η συλλογή είχα αποφασίσει να ολοκληρώσω τουλάχιστον την πρώτη εξηντάδα. Είναι πολύ καλή προσφορά για εμένα επειδή ασχολούμαι με τα υπερηρωικά, χωρίς όμως να έχω πολλά graphic novels. Υπάρχει και η ράχη... Η μόνη ιστορία που αναγκάστηκα να αγοράσω για δεύτερη φορά ήταν το Κυνήγι του Κρέιβεν αλλά έχω συνειδητοποιήσει ότι μερικές επανεκδόσεις είναι αναπόφευκτες. Δεν γίνεται συλλογή που περιέχει κορυφαίους τίλους της Marvel να παραλείπει αριστουργήματα όπως το Κυνήγι του Κρέιβεν ή το Dark Phoenix (το οποίο θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι θα δούμε). Τώρα αν βγει και δεύτερη εξηντάδα βλέπουμε. Είχα σκοπό μετά την πρώτη να αρχίσω να αγοράζω επιλεκτικά αλλά ποιος ξέρει τι θα γίνει μέχρι τότε. Δεν είναι και τόσο εύκολο να σταματήσεις μία συνήθεια.

Ότι δεν είχα πήρα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που τα είχα σε τεύχη και απλώς ήθελα και το hc... 23/30 λοιπόν. 10/15 + 13/15

Και εγώ ξεκίνησα με 12/15 αλλά μετά έχω 7/15. Δεν είναι οι επιλογές των ιστοριών για μένα, άλλωστε δεν έχω άποψη ούτε άλλα υπερηρωικά, αλλά ήδη έχω σχηματίσει μια άποψη και κάπου εδώ λέω σιγά σιγά να γίνω πολύ επιλεκτικός και λόγω χώρου και λόγω χρημάτων.

Και εγώ έχω και τους 30, αρχικά με την ανακοίνωση της συλλογής σκέφτηκα ότι θα αγοράζω επιλεκτικά κάποιους τόμους που θα θεωρούσα ότι άξιζαν. Στην συνέχεια ενθουσιάστηκα με την συλλογή τόσο από τις επιλογές όσο και από την ποιότητα της έκδοσης και αποφάσισα να την αποκτήσω όλη ακόμα και αν έχω κάποιους τόμους. Ένας λιγότερος καφές την εβδομάδα ή με λιγότερα περιττά έξοδα νομίζω το δεκάρικο ανά δεκαπέντε μέρες παλεύευται. Πάντως τον αρχικό μου ενθουσιασμό μου τον διατηρώ και περιμένω κάθε δεύτερη πέμπτη με αγωνία να δω την επόμενη επιλογή. Μακάρι να φτάσουμε τους 60 τόμους και να τους περάσουμε, αυτή την στιγμή θα έλεγα ότι θα την ακολουθούσα και μετά τους 60 την συλλογή άλλα έχουμε ακόμα δρόμο.

Προσωπικά έχω μόνο το Marvels και θα πάρω και το Secret Wars (Original) και αν βγει και το Dark Phoenix Saga. Δεν με ενδιαφέρει κάτι άλλο διότι είτε έχω τις ιστορίες στα αγγλικά είτε τις έχω ηλεκτρονικά. Επίσης πολλά αυτά τα storylines στις τωρινές εποχές έχουν "παλιώσει". Πλέον κάποιοι χαρακτήρες είναι διαφορετικοί, ζωντανοί κλπ Οπότε για αυτό και δεν με ενδιαφέρει η έκδοση Αλλά είπα να ψηφίσω.