Αίθουσα Νικητών

Έχεις ένα τεράστιο ταλέντο να διαστρεβλωνεις τα λόγια του άλλου και να βγάζεις απίστευτα συμπεράσματα. Προφανώς για τους εργαζόμενους στην Καθημερινή αναφέρομαι αποκλειστικά όσον αφορά την δουλειά τους στα Disney, που αν ρίξεις μια ματιά στα σχετικά θέματα στο φόρουμ θα καταλάβεις ότι τα παράπονα για την εντελώς διεκπαιρεωτικη δουλειά τους είναι πολλαπλά. Το αν έχω δουλέψει δεν το ξέρεις και δεν αφορά ούτε εσένα ούτε την συζήτηση. Όπως και να χει το νόημα του σχολιου μου είναι ότι προφανώς είμαστε ευγνώμονες. Εξυπακούεται αυτό και αν δεν ήμασταν δε θα στηριζαμε. Απλά τώρα που καλομάθαμε και φαίνεται η συλλογή να συνεχίζει τουλάχιστον γι αυτά τα 60 τεύχη, λέμε και μια γνώμη παραπάνω. Το ίδιο συμβαίνει πχ με την συλλογή Σκαρπα. Από το τίποτα, είναι όαση. Αλλά δεν παύει να έχει προβλήματα. Είτε δηλαδή τα καταπίνεις όλα για να λέγεσαι κομιξοφιλος είτε είσαι αχάριστος; (ασύγκριτη η ποιότητα έκδοσης με της Hachette προφανώς αλλά λέω ένα παράδειγμα). Από εκεί και πέρα φαίνεται ποιος έχει μεγάλη ιδέα τον εαυτό του και νομίζει ότι ασχολούμαστε συνέχεια μαζί του. Εγώ αναφέρθηκα σε μια συμπεριφορά που έχεις προ πολλού και σε πολλά διαφορετικά άτομα. Δεν έχω καμιά καψούρα μαζί σου ούτε με απασχολεί τι κάνεις. Απλά με ενοχλεί να μπαίνει κάποιος, να χαρακτηρίζει και να φεύγει. Είτε αυτό γίνεται σε εμένα είτε σε άλλα μέλη της κοινότητας που ξέρω από πρώτο χέρι ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως τα παρουσιάζεις. Καλή σου συνέχεια λοιπόν φίλε κομιξοφιλε.

Ο GDPR και οι 40 κλέφτες είναι ένα Thinkkomic που παρουσιάζει με τρόπο κάπως ιδιαίτερο τον GDPR, δηλαδή τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων. Η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικότητας είναι ένα σημαντικό θέμα που αφορά κάθε πτυχή της ζωής μας, από τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ και την επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους, έως τη χρήση του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα από αυτό το Thinkcomic θα μάθετε για τον GDPR, θα σκεφτείτε δημιουργικά, θα παίξετε, αλλά κυρίως θα διασκεδάσετε! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Να και μια ωραία σημερινή Σαββατιάτικη μπάζα. Να μια φωτογραφία με όλα τα αποκτήματα. Μερικά Μίκυ Μάους, Μεγάλο Μίκυ και editors choice. Και κάποια άλλα Μίκυ Μάους, Μίκυ Μυστήριο και Κλασικά από την λέσχη. Το πρώτο μου Μπλεκ και το βιβλίο Rene Goscinny επάγγελμα χιουμορίστας από τη Μαμουθ Κόμιξ .

Το άλμπουμ που κρατάτε στα χεριά σας είναι μια ανθολογία της σειράς στριπ Scary Tales του Πάνου Ζάχαρη, που δημοσιεύεται στο "Καρέ-Καρέ" της Εφημερίδας των Συντακτών κάθε Σάββατο. Κάποιες από τις ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτή την έκδοση μπορεί να σας κάνουν να γελάσετε, αλλά και κάποιες είναι πολύ πιθανό να φέρουν δάκρυα στα μάτια σας. Είναι ακόμα πιθανότερο δε, αυτά τα δάκρυα να μην είναι μόνο λύπης, αλλά και οργής. «Οι κόσμοι που πλάθει ο Πάνος Ζάχαρης, γειτνιάζοντες με αυτούς της άλλης περιβόητης και βραβευμένης σειράς του υπό τον τίτλο «The Working Dead», δεν αποτελούν παρωδίες του περιεχομένου των πηγών τους, αλλά των παρερμηνευμένων νοημάτων τους από όσους θεωρούν τα παραμύθια ιερά κι ανέγγιχτα κείμενα». (Γιάννης Κουκουλάς, από την εισαγωγή του) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

To ΄χαμε πει και παλιότερα. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ακολουθούμε σχεδόν πιστά την αγγλική συλλογή. Είναι χαρακτηριστικό ότι απ΄τους 28 πρώτους τόμους που γνωρίζουμε, οι 24 βρίσκονται και στην πρώτη 60άδα της αγγλικής έκδοσης. Μόνο οι τόμοι Deadpool, Guardians of the Galaxy, Doctor Strange και το Captain America Εκτός Χρόνου είναι "άκυροι". Άρα να μην περιμένουμε πολλές εκπλήξεις. Δείτε λίγο ποιοι είναι οι 60 πρώτοι τόμοι στην αγγλική συλλογή. Ένα τουλάχιστον 85% αυτών θα το δούμε και στην Ελλάδα Πιστεύω οι επόμενοι 5 τόμοι στην Ελλάδα (με ανακατεμένη σειρά) θα είναι αυτοί: Αουτσάιντερ αυτός:

Στο θέμα επόμενων τευχών, νομίζω ότι έχουν "ξεχάσει" λίγο βασικούς ήρωες όπως Thor, Iron man και έχουν βγάλει απανωτά αρκετά από Spiderman και κάποια ομαδικά για να μαζέψουν τη λίστα που προανέφερα... Από τη λίστα πιστεύω θα δούμε στα κοντά κάποια events και κάποιους ήρωες που έχουμε καιρό πχ Ultimates, Marvel Zombies, Thor in search of the Gods ή The last Viking, Iron man Demon in a bottle, Secret Wars, FF Authoritative action... Αυτά τα λέω βέβαια χωρίς να ξέρω τι έχουν βγάλει στον Anubis πρόσφατα εκτός συλλογής ή τι έχει βγάλει άλλος εκδοτικός...

Κάθισα και το διάβασα όλο μονορούφι σήμερα, και προσωπικά το κατευχαριστήθηκα . Ωραία έκδοση, κι επίσης ωραία ιστορία, που την σκεπάζει ένα πέπλο περιπέτειας, ενώ ταυτόχρονα περπατάει και σε άλλα πιο ασυνήθιστα και σίγουρα πιο βαθυστόχαστα, μονοπάτια. Την παράσταση κλέβει ο κακόμοιρος Τονκ, με τη ζωή του να αλλάζει, ξαφνικά, αλλά κι ο Τζέις, ο στοιχειωμένος από τα λάθη του πρωταγωνιστής μας, κυριαρχεί σε πολλές δυνατές σκηνές . Και στα τελευταία μέρη, φυσικά (τα οποία για μένα είναι και τα καλύτερα), συμπονούμε τον φίλο μας (). Να επισημάνω, πως μου άρεσε πολύ και το όλο κλήμα που διαδραματίζεται η ιστορία. Όσον αφορά το σχεδιαστικό κομμάτι, εξαιρετικό σχέδιο, που όπως βλέπουμε, ο σχεδιαστής δίνει αρκετή σημασία στη λεπτομέρεια, καθώς και στα τοπία, τα οποία, ομολογώ να πω πως με άφησαν με ανοιχτό το στόμα. Ιδιαίτερη μνεία και στα ολοσέλιδα καρέ, που, πιστεύω, ήθελαν μεγαλύτερο μέγεθος για να να αναδειχτούν . Γενικώς, δεν μετάνιωσα, που το αγόρασα, το αντίθετο, και θα "στηρίξω" τη Μικρός Ηρώς, παίρνοντας, όποια έκδοση της μου τραβάει το ενδιαφέρον.

Απλά κάποια άτομα έχουν μία μεγαλύτερη τάση να διαμαρτύρονται για το παραμικρό... Συμβαίνει...Και μένα δεν είναι η καλύτερη μου Απολαύστε τα κόμικ σας, μην ψυρίζετε το παραμικρό και μη βιάζεστε να κάνετε βαρύγδουπες και βαρυσήμαντες δηλώσεις θα έλεγα εγώ Στην τελική όπως έχει ειπωθεί τόσες φορές κανείς δε σε αναγκάζει να αγοράσεις κάτι, όλες οι εκδόσεις-ειδικά οι καινούριες έχουν και λάθη, τα οποία αντικαθίστανται από ότι φαίνεται και χρειάζεται και λίγη υπομονή

Εγω χθες Σαββατο το βρηκα στο ψιλικατζιδικο μου και το τσιμπησα. Ακομα δεν διαβαστηκε, ελπιζω να γινει και αυτο μεχρι το βραδυ. Προς το παρον παρτε εξωφυλλα. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #326 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο. (@Βασιλεύς των κόμικς έχετε την αγάπη μου!!!) Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Z;iche) Ιστορίες. Sταρ Τρακ η Τρίτη γενιά. Ουδέτερη ζώνη. (2ο επεισόδιο.) Το Enter-Play πλησιάζει ένα κατεστραμμένο αεροσκάφος στη ουδέτερη ζώνη. "Ο κήπος του Καρκαρο'." Ο Σκρούτζ βρίσκει το ιδανικό νησί για όλα τα είδη παραθεριστών. "Το μυστικό όπλο." Οι Μουργόλυκοι εργάζονται αφιλοκερδώς προκειμένου να ληστέψουν το Θησαυροφυλάκιο. "Η ψεύτικη αρραβωνιαστικιά." Ο Σκρούτζ για να κλείσει μία συμφωνία πρέπει να παρουσιαστεί με πάπια στο πλευρό του. "3000 χρόνια ιστορίας." Ο Ινδιάνα Γκούφυ κάνει ολόκληρη ανακάλυψη για έναν πολύ ανέλπιστο λόγο. "Γλυκιά καταστροφή." Ο Σκρούτζ εξ' αιτίας ενός ατυχήματος χάνει αναπάντεχα έσοδα. "Όλοι με την σειρά τους." Το υπερηρωικό alter ego του ανιψιού του Μίκυ κάνει τον πραγματικό εαυτό του να βάλει έναν νταή στην... σειρά του. "Δανεικά και αγύριστα." Η Κλάραμπελ Καου πείθει τον Οράτιο Χαλινάρη να απαιτήσει πίσω τα εργαλεία του. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Το επεισόδιο Βου εξίσου ενδιαφέρον και περιπετειώδες με το επεισόδιο Α. Εξελίξεις, αποκαλύψεις και μυστήρια. Η αγωνιώδης συνέχεια της συγκλονιστικής διαστημικής περιπέτειας σε μία εβδομάδα. Πολύ καλή και με ωραίο σενάριο η περιπέτεια των παπιών μας. Έξυπνο εύρημα η χρήση των αναγνωριστικών σημαιών. Οι Μουργόλυκοι πρωταγωνιστούν σε μία χορταστική και πολυσέλιδη ιστορία που την βρήκα αξιόλογη. Το όμορφο σχέδιο της τέταρτης ιστορίας σε συνδυασμό με τον γυναικείο αλτρουισμό δίνουν μία πολύ διδακτική ιστορία. Η εμφάνιση σε μία μίνι ιστορία ,μετά από πολύ καιρό, του Ινδιάνα Γκούφυ, με έκανε να αδημονώ για μία μεγάλη και χορταστική όπως αυτές που διάβαζα στο Αλμανάκο. Ομορφούτσικη. Η μανία του Σκρούτζ για οικονομία καμιά φορά τον κάνει να χάσει χρήματα. Σου αφήνει ένα μειδίαμα. Η ιστορία με τον Μόρτυ και τον Φέρντυ (ή Μάικ και Ντάικ) δίνει ένα ωραίο διδακτικό μήνυμα. Το τεύχος κλείνει με μία μικρή ιστορία ανάληψης ευθυνών. Συμπαθητικούλα. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. Sταρ Τρακ η Τρίτη γενιά: "Ουδέτερη ζώνη." (2ο επεισόδιο.) 2. "Ο κήπος του Καρκαρο'." 3. "Το μυστικό όπλο." 4. "Η ψεύτικη αρραβωνιαστικιά." 5. "3000 χρόνια ιστορίας." 6. "Όλοι με την σειρά τους." 7. "Δανεικά και αγύριστα." 8. "Γλυκιά καταστροφή." 8/10... Τέσσερις μεγάλες και τέσσερις μικρές ιστορίες δίνουν ένα όμορφο τευχάκι.

«Δίπλα στο σχολείο μας ήταν μια φυλακή και από την άλλη πλευρά ένα νεκροταφείο. Ο δάσκαλός μας συνήθιζε να λέει πως αν δεν φερόμασταν σωστά και αν δεν δουλεύαμε σκληρά θα καταλήγαμε σε ένα από αυτά τα δυο μέρη.» Στα ρωσικά, η λέξη "strannik" σημαίνει περιπλανώμενος. Αυτό το μικρό ντοκιμαντέρ-κόμικς αφηγείται την ιστορία ενός άστεγου πυγμάχου που περνάει τη ζωή του στους δρόμους της Μόσχας. Κάποτε, αγαπούσε ένα κορίτσι, κάποτε είχε όνειρα για το μέλλον. Είναι πολύ γέρος για να πυγμαχεί, είναι όμως το μόνο που η ζωή του προσφέρει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

"Αν είσαι από αυτούς που απλά γουστάρουν να χαλάνε τη χαρά των άλλων, αλλά και τη δική τους, με τη μίρλα τους, αυτό είναι το βιβλίο σου. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία τού Μα γιατί μου φταίνε όλα;! (Το βιβλίο της γκρίνιας) η συνέχεια είναι εδώ. Το Όλο κάτι μου τη σπάει! (Το βιβλίο της γκρίνιας 2) μπορεί να έγινε τόσο μίζερο όπως και το πρώτο της σειράς, και ενδεχομένως να σου εξαφανίσει κάθε ίχνος ενθουσιασμού που διαθέτεις, αλλά σίγουρα στο τέλος θα σου αφήσει ένα ίχνος χαμόγελου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)" Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Είναι μισό πόντο κοντύτερο από τα άλλα το συγκεκριμένο τεύχος, ή έτυχε μονο σε μένα;

Ακόμα και από Σπάιντερμαν, θεωρώ έχουμε δει λίγα, έχει πολλές καλές ιστορίες. Αλλά ναι Άιρον Μαν και Θωρ ειδικά, τους ξέχασαν τελείως. Πάντως εδώ μπορείς να δεις ποια έχουν επιβεβαιωθεί από παλιότερα μέιλ στην εκδοτική και ποια έχουν βγει από άλλες εκδόσεις.

Να απαντήσω κι εγώ γιατί σε εμένα απευθύνεσαι κυρίως, αν και με κάλυψε λίγο πολύ ο @nikolas1503. Είπα πουθενά ότι δεν εκτιμώ την συλλογή; Μια παρατήρηση έκανα. Ακόμα και οι τεμπέληδες στην Καθημερινή φρόντιζαν να βάζουν έστω εξώφυλλο του εκάστοτε καλεσμένου στο AthensCon στο τεύχος Μίκυ Μαους που προηγούταν της εκδήλωσης. Δε νομίζω ότι λέω και κάτι τόσο παράλογο. Το να κοιτάς την επικαιρότητα και να συμβαδίζεις, μόνο κέρδος είναι. Από εκεί και πέρα αν εγώ είμαι "κάτι κομικσοφιλοι...", νομίζω το έχω αποδείξει τόσο καιρό που ξημεροβραδιαζομαι σ αυτό το θέμα και στηρίζω την συλλογή. Ξέρω βέβαια ότι λογικά τσάμπα και βερεσέ τα λέω μιας και συνηθίζεις να συνδέεσαι εδώ, να κατηγορείς κάποιον για κάτι και να εξαφανίζεται όταν σου δίνει μια ικανοποιητική απάντηση.

Ένα αγόρι ψάχνει απεγνωσμένα τον δρόμο του γυρισμού. Μια Βατραχίνα γυρεύει ένα φιλί από τον αγαπημένο της, που θα την κάνει και πάλι πριγκίπισσα. Και μια μάγισσα έχει βάλει στο μάτι τον αμύθητο θησαυρό των νάνων. Όλα αυτά στο δάσος, εκεί που απίθανα πράγματα μπορεί να συμβούν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Είσαι ένα τέλειο, κουλ άτομο; Χρησιμοποιείς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσεις την καριέρα σου; Είναι η ενηλικίωση μια νέα, συναρπαστική πρόκληση, για την οποία είσαι απόλυτα προετοιμασμένος; Σε παρακαλώ, φύγε. Αυτό το κόμικ είναι για εμάς τους υπόλοιπους. Στις σελίδες του θα δεις πώς σπαταλιούνται ολόκληρα πανέμορφα Σαββατοκύριακα στο ίντερνετ, πόσο δύσκολο είναι να κρατάς το χέρι ενός κούκλου τύπου ενώ περπατάτε, πώς είναι ν' ανυπομονείς όλη μέρα να πας σπίτι για να βάλεις τις πιτζάμες σου, και το αιώνιο ερώτημα του πότε επιτέλους αρχίζει αυτή η «ενηλικίωση». Με άλλα λόγια, θα δεις τον τρόμο και την αμηχανία της σύγχρονης νεανικής ζωής. Η Σάρα Άντερσεν είναι μια νεαρή καλλιτέχνις από το Μπρούκλιν. Κι αυτό το βιβλίο δεν είναι καθόλου αυτοβιογραφικό. Καθόλου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Έχω καταλάβει ότι πέρα από την αρχή που έβαλαν ιστορίες πολύ γνωστών ηρώων (έστω μια φορά ο καθένας) για να μαζευτεί το κοινό φαντάζομαι, στη συνέχεια επιλέγουν να ακολουθήσουν τη σειρά που βλέπουμε στη σελίδα https://thecollector.io/features/global/hachette-marvel-graphic-novels που δεν ξέρω από ποια χώρα είναι... Δηλαδή βλέπουμε ότι προσπαθούν να καλύψουν κενά που έχουν αφήσει από τα πρώτα τεύχη της σειράς αυτής, οπότε δεν νομίζω ότι οι επιλογές είναι τόσο αψυχολόγητες... Για μένα γενικά η σειρά αξίζει κάθε ευρώ που έχω χαλάσει, δεν έχω κανένα παράπονο ούτε σε θέμα ποιότητας ούτε να μην βρίσκω κάποιο τεύχος κλπ, ευτυχώς βέβαια που δεν έχω τόσο μεγάλη συλλογή και δεν έχω πέσει σε επανακυκλοφορία κάποιου που ήδη έχω...

@Comichunter Ηλεκτρονική μόνο. Παρόλαυτα τό έχουμε φτιάξει σε καλή ανάλυση για να βγαίνει ευανάγνωστο σε εκτύπωση Α4 αν θέλετε να το εκτυπώσετε.

Ειρήνη Υμήν, φέρνομαι σε δύσκολη θέση.

Είπες σκουλήκι τον Μενέλαο;;;;;;

Πάντα με κερδίζουν τα fanzines που αφορούν τον κόσμο του Disney, πόσο μάλλον όταν αφορούν δουλειές μεγάλων δημιουργών, όπως είναι ο Barks κι ο Rosa. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το εγχείρημά σας.

Πολύ μου άρεσε και το δεύτερο επεισόδιο του Σταρ Τρακ η Τρίτη γενιά . Ωραία πλοκή και καλό σχέδιο ανυπομονώ για το επόμενο επεισόδιο .

Κι επιτέλους!!! Ένα τεύχος χωρίς ΦΕΘΡΥ 10/10 από μένα

Αι Κίου τζατζικιου, φίλε Τζαγκλα είναι γνωστή η καψούρα που έχεις για τον Γουλβι μου θυμίζεις μια ανικανοποίητη γκόμενα που είχα στο λύκειο όλο παράπονο, με αφορμή το δικό σου σχόλιο και του άλλου φίλου απλά έγραψα σταματήστε την κλαψα και να είστε ευγνώμονες, αλλά μιας και το φόρουμ ακόμα δίνει την δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης μιας γνώμης λέω και γω τη δική μου, σε κάποιους απλά δεν αρέσει, σεβαστό. (καλά ρε φίλε λες τεμπέληδες εργαζόμενους σε εφημερίδα? Αμφιβάλω αν έχεις δουλέψει μια μέρα στη ζωή σου.) Σίγουρα δεν είμαι ενεργό μέλος στο φόρουμ όπως εσύ και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνω,δεν είμαι ιντερνετικός τύπος και ούτε με ενδιαφέρει η διαδικτιακη μου ιστεροφημια, αλλά φίλε Τζαγκλα έχω δει πολλούς τοξικους ανθρώπους σε αυτό το χώρο για να κάτσω να ασχοληθώ με τις κλάψες σου και απλά δεν πρόκειται να σου ξανα απαντήσω είναι ξεκάθαρο πως θέλεις δράμα, απλα να ξέρεις δεν έχω τίποτα προσωπικό με κανένα μέλλος εδώ μέσα, μην έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, οπότε ναι τζάμπα τα λες. Φιλικά η καψούρα σου Γουλβι.

Από την εφημερίδα "Τα Νέα" της 12/09/2020...

Eξωφυλλο/οπισθοφυλλο τευχους 7 (εντυπη εκδοση) Ευχαριστουμε το @nikos99 για την διαθεση του υλικου

Μεταφέρθηκαν στη βάση Eξωφυλλο/οπισθοφυλλο τευχους 2 Ευχαριστουμε τον @nikos99 για την διαθεση του τευχους

Μεταφέρθηκαν στη βάση Εξωφυλλο/οπισθοφυλλο τευχους 6 Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Για να ανακοινωθεί πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι βρισκόμαστε στη τελική ευθεία... η μετάφραση προχωράει, όταν θα βγει απόφαση θα είστε οι πρώτοι που θα το μάθετε, όπως έγινε και με τη κυκλοφορία του 1ου τόμου. Όλα είναι θέμα χρημάτων και όχι θέλησης Ευτυχώς το eshop πάει καλά και βοηθάει πολύ. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να λέτε απόψεις και να το κουβεντιάζουμε. Μια παρέα είμαστε, όλα είναι ανοιχτά για συζήτηση.

Δηλαδή θα περιμένετε πρώτα να πιάσετε το στόχο πωλήσεων και μετά θα ξεκινήσετε τις ετοιμασίες του 2ου τόμου; Μήπως ήταν καλύτερα να ανακοινώνατε από τώρα τον επόμενο; Με το σκεπτικό ότι κάποιος που αμφιταλαντεύεται αν θα πάρει τον Λανφέστ του Τρόϋ, θα διστάσει αν μάθει ότι η συνέχεια δεν είναι σίγουρη και εξαρτάται απ΄τις πωλήσεις του 1ου μέρους. Ενώ αν δει ότι η προσπάθεια συνεχίζεται θα πάρει τον 1ο τόμο, άρα θα φτάσετε και στο στόχο Βέβαια όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι μέχρι στιγμής πάτε καλά. Εντάξει, αν μου πεις ότι ως τώρα δώσαμε 100 αντίτυπα, τη στιγμή που απ΄ό,τι ξέρω ο στόχος είναι κάπου στα 500, θα σου πω ok, καλά κάνεις και περιμένεις. Αλλά αν έχουν πωληθεί πχ 300 αντίτυπα, θεωρώ είναι καλό να ανακοινώσετε τη συνέχεια. Όχι τίποτε άλλο αλλά να βγει και σε σχετικά κοντινό διάστημα, πχ κατά τα Χριστούγεννα (ένας τόμος ανά εξάμηνο). Γιατί αν περιμένετε να φτάσετε τις 500 πωλήσεις, πολύ πιθανό να μπούμε στο ΄21, άρα μέχρι να ετοιμαστεί ο 2ος τόμος... Καλό Πάσχα Σίγουρα βέβαια εσείς ξέρετε καλύτερα, απλά λέω την άποψή μου

Καλησπέρα σας! Διαβάζοντας πρίν ένα μήνα περίπου αυτό θέμα, ομολογώ ότι ξύπνησαν ευχάριστες και μοναδικές εφηβικές μνήμες! Αυτό ήταν η αφορμή για την αναζήτηση των βιβλίων που μου έλειπαν... Είχα 6 βιβλία από μικρός, πήρα άλλα 7 από έναν φίλο μου που δεν τα ήθελε και τα υπόλοιπα τα βρήκα μετά από πολύ (πάρα πολύ) ψάξιμο σε φβ και σε παλαιοβιβλιοπωλεία... Τελικά κατάφερα να συμπληρώσω τα 38 από τα 40... Τα 35 είναι της πρώτης περιόδου και τα άλλα 3 της δεύτερης (χωρίς τον Άλφρεντ Χίτσκοκ)... Αυτά που μου λείπουν είναι: Το μυστήριο του κινδύνου που παραμονεύει Το μυστήριο του πεδίου μάχης νούμερο 3 Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν θα τις ψάξω αυτές τις δύο καθώς νομίζω ότι ήδη έχω βρει τις καλές τις ιστορίες που ήθελα.. Πραγματικά τις θεωρώ ιδανικές για εφήβους και εύχομαι τα παιδιά μου όταν μεγαλώσουν να τις διαβάσουν με την ίδια χαρά που τις διάβαζα και εγώ μικρός...

8 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΖΩΝΗ Ο ΜΙΚΥ ΔΙΑΚΤΙΝΙΖΕΤΑΙ Σ,ΕΝΑ ΕΡΗΜΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΣΤΟΛΟΥ Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΑΡΟ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΟΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΕΡΕΤΡΟ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΟΠΛΟ ΕΝΟΣ ΑΗΤΤΗΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ Η ΨΕΥΤΙΚΗ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ 3000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ο ΙΝΔΙΑΝΑ ΓΚΟΥΦΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΕΝΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΧΑΜΕΝΟ ΣΚΗΠΤΡΟ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ Ο ΜΟΡΤΥ ΚΑΙ Ο ΦΕΡΝΤΥ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΝΤΑΗ ΔΑΝΕΙΚΑ ΚΙ ΑΓΥΡΙΣΤΑ Ο ΟΡΑΤΙΟΣ ΔΑΝΕΙΣΕ ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 11/06 (Νο. 326) (Εντωμεταξύ γράφει 11/06, κακό copy-paste μάλλον.)

Θα συνεχιστεί στο επόμενο τεύχος όπως διαφημίζει στο τέλος του επεισοδίου. Αν δεν υπάρχει σχετικό εξώφυλλο αναγκαστικά βάζουν κάτι άσχετο. Έχει ξαναγίνει σε ιστορία με συνέχειες. Επίσης έχει τύχει να μην είναι καν το επεισόδιο-συνέχεια η "κεντρική" ιστορία του τεύχους. Αλλά αυτό το γράφω με κάποια επιφύλαξη... Πάντως η διαφήμιση του επόμενου τεύχους επίσης δεν έχει σχέση με το Sταρ-Τρακ...

Ακόμα ένα Con που έπεσε θύμα του κορονοϊού. Θλιβερή κι αναμενόμενη είδηση! Εύχομαι του χρόνου να έχουν ηρεμήσει κάπως τα πράγματα και να καταφέρουμε να διοργανώσουμε τις γιορτές των κόμικς, όπως τους αξίζει.

Αν και δεν είναι politically correct κι εγώ είμαι από εκείνους που προτιμούν τον αγαπητό μας Μενέλαο να απολαμβάνει το πούρο του και να αποπνέει αλητεία. Γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι αστείο να βλέπουμε ένα σκουλήκι με γυαλιά στο ηλιοβασίλεμα, αλλά είναι ακόμα πιο αστείο να βλέπουμε ένα σκουλήκι με γυαλιά στο ηλιοβασίλεμα να καπνίζει πούρο!

Mπραβο φιλε για το μερακι σου να ψαξεις και να βρεις ολα τα βιβλια.Τα δυο βιβλια που δεν εχεις δεν ειναι και τιποτα το ιδιαιτερο οποτε αν δεν θες να εχεις ολοκληρωμενη την συλογη απο τα βιβλια που κυκλοφορησε ο ψυχογιος μην ασχολεισαι καν να ψαξεις να τα βρεις.Αντιθετα ομως αν θες και εχεις την τυχη γιατι ειναι δυσευρετα πλεον ψαξε να βρεις τα δυο βιβλια που κυκλοφορησαν απο της εκδοσεις ιωαννης φλωρος το μυστηριο του κολασμενου σκιαχτρου και το μυστηριο του γριφου του πεθαμενου τα οποια ειναι εξαιρετικα βιβλια και αξιζει με χιλια να τα εχεις.

Μα δεν ήταν επιθετικός ο τόνος, απλά ήθελα να γελάσουμε. Δυστυχώς ο γραπτός λόγος δεν βοηθάει πάντα. Όλοι θα είμαστε δίπλα στη προσπάθεια σας!!

Πρόκειται για την ιστορία 4 σελίδων The Long Night! από το Gunsmoke Western 48 (Σεπτέμβριος 1958) σε σενάριο αγνώστου, σχέδιο (μολύβι και μελάνι) George Woodbrige και χρωματισμένη από τον Stan Goldberg.

Μακάρι να μου περίσσευαν λεφτά να το έκανα Έκανα όμως το άλλο. Μου ήρθε ένα αντίτυπο σε κακή κατάσταση (από Brainfood) και αντί να τους το γυρίσω πίσω να μου το αντικαταστήσουν, παράγγειλα τελικά ένα 2ο (από ΛΕΦΙΚ αυτή τη φορά). Το έκανα καθαρά για να στηρίξω την προσπάθεια και να συμβάλω έτσι όσο μπορώ στο να υπάρξει συνέχεια. Οπότε θεωρώ έχω δικαίωμα να εκφέρω άποψη επί τους θέματος. Δεν την επέβαλα άλλωστε, ούτε έγινα πιεστικός. Απλά μια πρόταση έκανα

Έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία Από τον τρόπο ανάγνωσης της ιστορίας μέχρι τον τρόπο έκδοσης του συγκεκριμένου κόμικ Και συμφωνώ τόσο πολύ με τόσα πολλά, που δεν ξέρω από που να το πιάσω χωρίς απλά να ξαναγράψω με δικά μου λόγια όσα λέγονται στη συνέντευξη --- «Η μεγάλη μου αγάπη είναι ο Καραϊσκάκης. Ένα μπάσταρδο, παιδί μιας καλόγριας που όχι μόνο δεν γονάτισε για το στίγμα του, αλλά το έκανε ασπίδα του, το φόρεσε και είπε περήφανα «η μάνα μου έφαγε 40.000 πούτζες μέχρι να με πιάσει.» Δεν την αγαπούσε τη μάνα του; Δεν υπάρχει ορφανό που να μην λατρεύει τη μάνα του. Απλά ο Καραϊσκάκης ήταν ένας άνθρωπος που έβγαζε τη γλώσσα σε όλες τις συμβάσεις και κορόιδευε τα πάντα. Και ταυτόχρονα ήταν από τα ικανότερα στρατιωτικά μυαλά της εποχής.». Το Θανάση Καραμπάλιο, τον γνώρισα προσωπικά μέσω του The Press Project, όταν μας παραχώρησε μεγαλόκαρδα κάποια σκίτσα του. Τον ήξερα ήδη, όμως, ως όνομα. Η αγάπη μου για τα κόμικς, τις νουβέλες σαν το εξαιρετικό 1800 του Θανάση, είναι γνωστή, και η πολύ καλύ κριτική που είχε λάβει από τον αυστηρότατο αδελφό κομικοφάγο Νίκο Κ., με είχε οδηγήσει να βρω τη δουλειά του. Για να λέει τόσο καλά λόγια ο Νίκος, είπα, ένας άνθρωπος με βαθύτατη γνώση και αγάπη για την Ιστορία, πέρα από την μεγάλη του αγάπη για τα κόμικς, εδώ μάλλον χτυπάμε φλέβα. Η εκτίμηση αποδείχθηκε παραπάνω από σωστή. Το 1800 είναι ένα μικρό αριστούργημα, ένα ευχάριστο σχολείο και μαζί ένα έργο τέχνης, με τον τρόπο που ελάχιστες graphic novels έχουν υπάρξει στην Ελλάδα ή τα Ελληνικά. Όχι μόνο γιατί είναι εμφανής η έρευνα και το βάθος της. Αλλά γιατί ο δημιουργός του, ο Θανάσης, διακρίνεται από σπάνια ενσυναίσθηση, κι αυτή αποτυπώνεται. Είναι απτή στον τρόπο που διαχειρίζεται τους καθημερινούς του ήρωες, τους απλούς ανθρώπους, τις καταστάσεις που βιώνουν κάτω από την πολλαπλή τους σκλαβιά. Και γιατί κατορθώνει να δει τη συνέχεια εκεί που η δυτική στροφή του βίου μας, μας κάνει να την ξεχνάμε. Και είναι στον αντίποδα του 1821 που έχουμε ήδη παρουσιάσει: στο 1800 του Καραμπάλιου ο ηρωισμός δεν γεννιέται από το πουθενά και οι άνθρωποι δεν είναι πρότυπα αλλά σάρκινοι, αληθινοί, κι ας μοιάζουν χάρτινοι. Στα κοινά, όμως, των δύο, για ιδιοτελείς λόγους και ως ηπειρώτισσα, θα σημειώσω πως, ως οφείλουν, ξεκινούν από τα βουνά μας, από έναν τόπο αντίστασης αιώνες τώρα. Ομολογώ ότι, διαβάζοντας το 1800, τα τέσσερα τεύχη που ήδη κυκλοφορούν, υπήρξαν στιγμές που βούρκωσα, ακριβώς γι’ αυτό – γιατί αναγνώριζα χαρακτήρες και καταστάσεις από τα παιδικά μου καλοκαίρια στην Ήπειρο, γιατί τα ζωγραφιστά δωμάτια των σπιτιών ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου, οι φωνές και τα μαλώματα ήταν αυτά που έζησα σαν παιδί, και γιατί αναγνώριζα τους ανθρώπους και τον τρόπο που συναντώ κάθε φορά που πάω στη Μέση Ανατολή, και που με κάνουν να επιμένω ότι αυτός είναι ο δικός μας τρόπος. Ακόμη περισσότερο, τολμώ να το πω, από την αρχή είχα την αίσθηση ότι ο Θανάσης προσεγγίζει τους ήρωές του, με την ίδια αγάπη και σεβασμό για τον άνθρωπο που για μένα αποτελεί απαραίτητο στοιχείο κάθε ρεπορτάζ. Γιατί, ας μη γελιόμαστε: κάνει ρεπορτάζ, το κάνει εξαιρετικά και το αποδίδει καλλιτεχνικά ακόμη καλύτερα. Έτσι επεδίωξα τη συνέντευξη που ακολουθεί, από τη θέση της φαν και με τη χαρά του νεοφώτιστου σε ένα έργο τέχνης που τιμά το λαό μας και την Ιστορία του χωρίς να καταφεύγει σε μυθεύματα και προσθαφαιρέσεις, παρ’ ότι υπηρετεί μιαν ακέραια μυθοπλασία, μια μυθοπλασία που ανασύρει μνήμες – οδηγούς… Γιατί το 1800; Γιατί η προεπαναστατική περίοδος; Η ελληνική επανάσταση με γοήτευε από παιδί. Πάντα είχα πάθος με την ιστορία και το παρελθόν, αλλά αυτή η εποχή ήταν που με τραβούσε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Κάποια στιγμή το 2013 έπεσα σε ένα άρθρο που μιλούσε για την ναυτική- ή καλύτερα πειρατική ή κουρσάρικη- καριέρα του Κολοκοτρώνη. Από εκεί οδηγήθηκα σε ένα άρθρο για τα «Μαύρα καράβια» και τον Νικοτσάρα. Για μένα ήταν μεγάλη η έκπληξη. Τον Νικοτσάρα τον ήξερα μόνο ως άγαλμα στην πλατεία της Ελασσόνας- περιοχή στην οποία μεγάλωσα. Δεν ήξερα ακριβώς ποιος ήταν και τι ήταν τα «Μαύρα καράβια». Συνέχισα ψάχνοντας για αυτά στη βιβλιοθήκη. Μέσα από κείμενα μαρτυρίες και απομνημονεύματα αγωνιστών είδα ότι ο Κολοκοτρώνης έδρασε στις Σποράδες και στην Χαλκιδική μαζί με τον Νικοτσάρα και κάποιους άλλους από χωριά που ήξερα, των οποίων τα ονόματα υπάρχουν ακόμα στην περιοχή της Ελασσόνας. Για να μην πολυλογώ, αυτό που θέλω να πω είναι ότι διαπίστωσα την ιστορική συνέχεια από το 1821 ως τώρα. Είδα ότι υπάρχει ένα νήμα που συνδέει το χρόνο προς τα εμπρός, άρα γιατί να μην πάει και προς τα πίσω; Έτσι κατέληξα στις πρώιμες επαναστάσεις της Θεσσαλίας. Όλοι ξέρουμε για τα Ορλωφικά στην Πελοπόννησο. Πόσοι όμως ξέρουν για το κίνημα του Νικοτσάρα; Την σύνδεση του με την επανάσταση στην Σερβία; Τον παπά- Θύμιο Βλαχάβα; Τους Λαζαίους; Ονόματα που εμένα μου ήταν γνώριμα από κάποια δημοτικά τραγούδια. Καταλήγοντας, θέλω να πω ότι η επανάσταση του ’21 μπορεί να εδραιώθηκε στην Πελοπόννησο, όμως είχε γίνει ήδη η σπορά όπου υπήρχαν ραγιάδες. Και με τον όρο ραγιάδες δεν εννοώ μόνο τους Έλληνες, αλλά αυτό που έλεγε και οραματιζόταν ο Ρήγας. Η αυλή του Αλή παίζει κεντρικό ρόλο. Προσωπικά το βρήκα ιδιοφυές- είναι πολλοί και πολλά που ξεκινούν εκεί. Εξήγησε μου την επιλογή σου αν θες. Επέτρεψε μου να επισημάνω κάτι. Δεν είναι η αυλή του Αλή που παίζει κεντρικό ρόλο. Είναι ο ίδιος ο Αλή. Ο οποίος είχε πεδίο δράσης από το Τεπελένι της Αλβανίας μέχρι τα Τρίκαλα. Σαν κλεφτοκαπετάνιος, ακριβώς όπως οι δικοί μας κλέφτες, ακόμα κι αν κάποιους τους χαλάει, έτσι ήταν. Ο Αλή στα νιάτα του υπήρξε μέλος της κλεφτουριάς, που δεν αποτελούσε μόνο ελληνική υπόθεση. Η μεγάλη διαφορά είναι στο θρήσκευμα. Εκείνα τα χρόνια αν ήσουν μουσουλμάνος ή γινόσουν, μπορούσες από ληστής-κλέφτης να φτάσεις ψηλά, να γίνεις ακόμα και ένας από τους μεγαλύτερους πασάδες της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αν ήσουν χριστιανός από την άλλη, το πολύ να γινόσουν αρματολός, με εξαίρεση τους Φαναριώτες. Όσον αφορά την αυλή του Αλή, τα πράγματα δεν ξεκινάν εκεί, αλλά χρόνια πριν στα ανυπόταχτα βουνά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για παράδειγμα ο πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου ήταν σύντροφος- κάποιοι αναφέρουν και βλάμης, δηλ. αδερφοποιητός- με τον Αλή. Έτσι μάζεψε τον Οδυσσέα από παιδί στην αυλή του. Η καλόγρια μάνα του Καραϊσκάκη γνώριζε τον Αλή. Γι’ αυτό και του χαρίστηκε τόσες φορές. Υπάρχουν και πολλά άλλα ανάλογα παραδείγματα. Επιπλέον, όταν ο Αλής πολιορκούσε το Σούλι είχε απαιτήσει και είχε πάρει τη συνδρομή πολλών καπεταναίων. Ανάμεσα σε αυτούς και του Νικοτσάρα. Στην διαδρομή του, ο Αλής είχε συναντήσει ή είχε πολεμήσει σχεδόν με όλους τους μετέπειτα πρωταγωνιστές της επανάστασης. Όσους δεν υπέταξε ή τους εξόντωσε ή τους ανάγκασε να φύγουν στα Επτάνησα, όπως έγινε με τους Σουλιώτες και τους κλέφτες του Μωριά. Όσοι διαβάσουν τα βιβλία μου θα πουν ότι ο Αλή εμφανίζεται μόνο στο πρώτο. Όμως δεν είναι έτσι, ο Αλής είναι πάντα παρών. Για όσους δεν το ξέρουν τον αποκαλούσαν «Ναπολέοντα της Ηπείρου» ή αλλιώς «Λιοντάρι της Ηπείρου». Επιλέγεις απλούς ανθρώπους, που στην πορεία εισάγουν και μας γνωρίζουν τους σημερινούς μας ήρωες, αλλά και αυτούς στην ανθρώπινή τους διάσταση, την προεπαναστατική τους, ας πω. Είναι κάτι που με γοήτευσε και θα ήθελα να ξέρω πως το αποφάσισες. Όπως προείπα με γοήτευε πάντα η ιστορία. Αλλά όχι η στείρα ανάγνωση της, δηλαδή να θυμάμαι μόνο ημερομηνίες και μεγάλα γεγονότα. Πάντα αναρωτιόμουν πως θα ήταν αν ζούσα εκείνα τα χρόνια, ποιο θα ήταν το πνεύμα της εποχής. Όπως και σε σαράντα χρόνια από τώρα θα αναφέρουν σε κάποιο σχολικό εγχειρίδιο ότι το 2010 ήρθε το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Δεν θα είναι το ίδιο να μιλήσεις με ανθρώπους που ήταν στις πλατείες εκείνο το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν το εξηγώ σωστά, αλλά αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να δείξω πως η απόφαση ενός ηγέτη, καλού ή κακού, αυτό είναι άσχετο, επηρέαζε τη ζωή του απλού ανθρώπου. Επίσης, δεν μπορείς να «παίξεις» με τους πρωταγωνιστές της περιόδου. Ο χαρακτήρας τους φαίνεται από τις αντιδράσεις τους στις καταστάσεις που αντιμετώπισαν. Δεν θα μπορούσα να κάνω άθεο ας πούμε τον Καποδίστρια γιατί δεν πιστεύω εγώ ο ίδιος, θα ήταν γελοίο από μόνο του, ή να κάνω τον Καραϊσκάκη μορφωμένο και ευγενικό. Με αυτές τις παραμέτρους στο μυαλό μου το αποφάσισα. Τι σημαίνει σενάριο σε ένα τέτοιο έργο; Πως ξεκίνησες το διάβασμα; Πως αναζητάς τις πηγές που θα σου δώσουν την καθημερινότητα; Τι αναζητάς και πόσο διαφορετικό είναι από το διάβασμα ενός απλού αναγνώστη; Στην αρχή σου έρχεται μία ιδέα. Εγώ ξεκίνησα με τη ζωή του Νικοτσάρα. Μετά συνάντησα τον Αλή, μετά τον Καποδίστρια και πάει λέγοντας. Άρα ξεκινάς με το από που θες να αρχίσεις. Κάνεις μια απλή έρευνα στο ίντερνετ, όπου πιο σύντομα μπορείς να βρεις άρθρα με παραπομπές σε βιβλιογραφία. Όχι «ιστορίες» από «ψεκασμένους» εθνικιστές. Αρχικά διαβάζεις για να μαζέψεις κάποιες γενικές πληροφορίες . Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Μετά με τη βιβλιογραφία που θεωρείς ότι θα χρειαστείς καταφεύγεις σε μια δημοτική βιβλιοθήκη, οι οποίες, σημειωτέον, ακόμα λειτουργούν και είναι και αξιόλογες. Εκεί αναζητάς τα συγκεκριμένα βιβλία, τα οποία διαβάζεις κρατώντας σημειώσεις για πρόσωπα και γεγονότα. Έτσι, σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι γίνεται σωστή έρευνα. Διάβασμα, έλεγχος, τεκμηρίωση, συμπέρασμα. Η Wikipedia και το διαδίκτυο είναι για να σου δίνουν ένα μπούσουλα. Αν τα πάρεις στα σοβαρά και χρησιμοποιήσεις μόνο αυτά μάλλον θα πέσεις σε τραγικά λάθη. Οι πηγές για την καθημερινότητα ήταν λίγο δύσκολο κομμάτι. Άρχισα με μυθιστορήματα που περιέγραφαν τα ήθη και τα έθιμα της εποχής. Αλλά το κυριότερο για εμένα βοήθημα υπήρξαν τα απομνημονεύματα και τα βιβλία των φιλελλήνων και τον περιηγητών. Ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης γράφουν για τη ζωή τους, αλλά δε θα γράψουν για το πως μαγείρευαν ή πως ζύμωναν το ψωμί, ή άλλες καθημερινές ασχολίες, γιατί τα θεωρούν αυτονόητα. Ο αγωνιστής που γράφει ή απαγγέλει τη ζωή του, ξέρει ότι απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν τα ίδια βιώματα. Σε αντίθεση με τον ξένο που όλα του φαίνονται εξωτικά και περίεργα, από τη μουσική μέχρι το φαγητό και το ντύσιμο. Τα βιβλία του Κ. Σιμόπουλου είναι εξαιρετικά πάνω σε αυτό το θέμα. Αυτή είναι η διαφορά με το διάβασμα ενός απλού αναγνώστη. Όταν προσπαθείς να δέσεις το σενάριο με τον χρόνο και την ιστορική ακρίβεια, είσαι πάντα στο κυνήγι της επόμενης πληροφορίας. Όχι, ότι δεν ευχαριστιέσαι το διάβασμα όπως ο απλός αναγνωστης, απλά κάνεις κάτι πιο συστηματικό. Υπάρχουν λεπτομέρειες, από την απεικόνιση των ανθρώπων, μέχρι τον τρόπο που κάθονται οι άνθρωποι που είναι καλά μελετημένες. Πέρα από την ιστορία από που αλλού συγκέντρωσες υλικό; Όταν κάνεις έρευνα και μαθαίνεις ότι τα σπίτια, τα λαϊκά πάντα, όχι των εμπόρων και καραβοκύρηδων που πηγαινοέρχονταν στο εξωτερικό, δεν είχαν καρέκλες, αρχίζεις να αναρωτιέσαι πως καθόταν ο κόσμος. Μεγαλώνοντας, στάθηκα τυχερός και άτυχος μαζί. Οι γονείς μου φύγανε μετανάστες στην Γερμανία και μας κράτησαν κάποια χρόνια οι παππούδες, οι οποίοι είχαν πολλές αναμνήσεις από τέτοια ζωή. Σκέψου, για παράδειγμα, ότι στην αποθήκη του παππού μου είχαμε ένα σοφρά. Θυμάμαι, σαν παιδί, που υπήρχε το πηγάδι στο χωριό μου. Η μητέρα μου, που είναι από ένα μικρό ορεινό χωριό, μέχρι το 1979 πήγαινε με το γαϊδούρι για νερό στο πηγάδι. Ξέρω ότι μερικά πράγματα μπορεί να φαίνονται μυστήρια. αλλά έτσι είναι. Εδώ θα ήθελα να κάνω και μια παρατήρηση. Έχοντας μείνει για οκτώ μήνες στη Μόρια, παρατήρησα τους Άραβες και είδα πολλές ομοιότητες στον τρόπο ζωής τους με αυτή την ξεχασμένη ανατολίτικη παράδοσή μας. Τώρα όσον αφορά τη ζωή που κάνουν οι χωρικοί. Αυτή δεν έχει αλλάξει πολύ, τα χωράφια οργώνονται, σπέρνονται, θερίζονται ή μαζεύονται και τα ζώα το ίδιο, βοσκή, γάλα, τυρί. Μπορεί να άλλαξαν τα μέσα πλέον, δεν έχουν άλογα και βόδια όπως παλιά, αλλά τρακτέρ και αυτοκίνητα, πάντως η κύρια διαδικασία είναι η ίδια. Μου ήταν πολύ εύκολο να αποτυπώσω τη ζωή ενός χωριάτη γιατί και εγώ από χωριό είμαι. Και έχω οργώσει και έχω βοσκήσει και έχω αρμέξει. Όλα όσα έκανε ένας πιτσιρικάς τη δεκαετία του ’90 στο χωριό μου, το Παλιόκαστρο. Είναι όπως είπα και πριν πολύ φυσικό για μένα. Έχεις να κάνεις με ονόματα, ανθρώπους, ζωές που για όλους μας έχουν το χαρακτήρα του θρύλου. Ποιοι σε συγκίνησαν περισσότερο; Η μεγάλη μου αγάπη είναι ο Καραϊσκάκης. Ένα μπάσταρδο, παιδί μιας καλόγριας που όχι μόνο δεν γονάτισε για το στίγμα του, αλλά το έκανε ασπίδα του, το φόρεσε και είπε περήφανα «η μάνα μου έφαγε 40.000 πούτζες μέχρι να με πιάσει.» Δεν την αγαπούσε τη μάνα του; Δεν υπάρχει ορφανό που να μην λατρεύει τη μάνα του. Απλά ο Καραϊσκάκης ήταν ένας άνθρωπος που έβγαζε τη γλώσσα σε όλες τις συμβάσεις και κορόιδευε τα πάντα. Και ταυτόχρονα ήταν από τα ικανότερα στρατιωτικά μυαλά της εποχής. Δεν γίνεται να μην τον αγαπήσεις. Δυστυχώς σε αυτόν τον κύκλο των πρώτων έξι βιβλίων δεν τον χρησιμοποιώ πολύ. Κάνει απλά μια εμφάνιση, αλλά επιφυλάσσομαι για το μέλλον. Ένας άλλος που με μαγνητίζει είναι και ο Κολοκοτρώνης, κυρίως τα χρόνια πριν την επανάσταση. Ένας άνθρωπος που επάγγελμά του ήταν ο θάνατος. Ακόμα και όταν κάποια χρόνια δούλεψε ως χασάπης, που εκείνα τα χρόνια ο χασάπης έσφαζε το ζώο που πουλούσε, πάλι σκότωνε. Και όμως βλέπεις ότι δεν το έκανε επί ματαίω. Είχε προσπαθήσει με τον αδερφικό του φίλο, Αλή Φαρμάκη, έναν Αλβανό καπετάνιο της Πελοποννήσου να επικοινωνήσουν με τον Ναπολέοντα. Τελικά μίλησαν με τον Γάλλο του διοικητή των Επτανήσων (τότε ήταν υπό γαλλική κατοχή) ώστε να τους βοηθήσουν να ελευθερώσουν την Πελοπόννησο και να φτιάξουν κοινό κράτος Αλβανοί και Έλληνες, μαζί χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Στη σημαία θα υπήρχε ο σταυρός μαζί με την ημισέληνο. Άνθρωπος που αν και ήταν αγράμματος ήταν πανέξυπνος. Υπηρέτησε σαν κάπος (αρματολός) τους Οθωμανούς, τους Γάλλους, τους Ρώσους, τους Άγγλους και η τεράστια πείρα που αποκόμισε φάνηκε αργότερα. Άνθρωπος με τρομερό χιούμορ, συνιστώ να διαβάσει όποιος βρει το βιβλίο του Γ. Βλαχογιάννη «Ιστορική ανθολογία». Εκεί βλέπεις το ποιος ήταν ο Κολοκοτρώνης. Τρίτος που και αυτός με συγκινεί και με γοητεύει είναι ο Αλή πασάς. Είχε απ’ όλα. Ήταν τύραννος, ευεργέτης, γενναιόδωρος, τσιγγούνης, μια τεράστια αντίφαση σε όλα. Όμως δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις. Από άσημος ληστής στα ορεινά της Αλβανίας, έμεινε πασάς για 42 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος. Τόσα χρόνια είναι ελάχιστοι που τα έχουν καταφέρει. Από το πουθενά κόντεψε να κάνει δικό του κράτος. Ο έτερος Αλή, πασάς της Αιγύπτου ( πατέρας του Ιμπραήμ πασά) από την άλλη κατάφερε και απελευθέρωσε την Αίγυπτο. Δεν μπορώ να καταλήξω ακόμα αν συμπαθώ ή αν αντιπαθώ τον Αλή πασά. Μπορώ όμως με σιγουριά να πω ότι με συναρπάζει. Πως ξεκίνησε το 1800; Πόσο εύκολο ήταν να βρεις εκδότη; Ξεκίνησα τα πρώτα σχέδια και έρευνα το τέλος του 2013. Τις πρώτες μέρες του 2017 είχε τελειώσει το πρώτο βιβλίο και το έβαλα στο συρτάρι όπου και έμεινε για ένα χρόνο. Η σύντροφός μου με έσπρωξε κυριολεκτικά να τελειώσω το λέτερινγκ και να κατέβουμε στο ATHENSCON. Δεν ήξερα τι γίνεται με την ελληνική σκηνή κόμικς και πόσο έχει μεγαλώσει. Όταν μπήκαμε στο χώρο που γίνεται το CON κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να μιλήσω σε κάποιον εκδότη. Ευτυχώς, πάλι η Ειρήνη και ένας φίλος με πείσανε να μείνουμε στην Αθήνα μία επιπλέον μέρα για να πάμε σε εκδοτικούς. Έτσι εκείνο το πρωινό της Δευτέρας πήγαμε σε εκδοτικούς κόμικς πόρτα- πόρτα και αφήσαμε από ένα αντίτυπο του 1800. Θυμάμαι που πήρα τηλέφωνο σε ένα μεγάλο εκδοτικό για να ρωτήσω αν μπορώ να κλείσω ραντεβού και μόνο που δεν με βρίσανε. Τελικά όσοι είδαν τη δουλειά μου ανταποκρίθηκαν. Άλλοι για το 1800, άλλοι για κάποια πιθανή συνεργασία. Στον μόνο που δεν πήγα στην έδρα του, αλλά έστειλα τη δουλειά μου με ηλεκτρονική αλληλογραφία ήταν ο Λευτέρης Σταυριανός της JEMMA PRESS και τελικά αυτός έγινε ο εκδότης του 1800. Με λίγα λόγια το να βρω εκδότη αποδείχθηκε σχετικά εύκολο, μου πήρε ένα πρωινό, το να αποφασίσω να πάω στον εκδότη, αυτό ήταν άλλο θέμα. Γι’ αυτό ευχαριστώ την σύντροφό μου που με πίεσε και τον Λευτέρη που πίστεψε σε μένα και τη δουλειά μου. Τι είναι οι νουβέλες αυτές για σένα; Πως ξεκίνησες να κάνεις κόμικς; Πόσο εύκολο είναι στην Ελλάδα να κάνει κάποιος κόμικς; Ακόμα περισσότερο, μπορεί να ζήσει από αυτό; Το μεγαλύτερο όνειρο που είχα από παιδί πραγματοποιήθηκε. Αυτό σημαίνει το 1800 για μένα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να κάνω κόμικς και πλέον το κάνω επαγγελματικά. Το αν είναι εύκολο είναι άλλο ζήτημα. Θυμάμαι στο πρώτο βιβλίο δούλευα αλλού και στον ελεύθερο μου χρόνο σχεδίαζα όταν είχα το κουράγιο. Πάντως στην αρχή για να μπορέσεις να επιβιώσεις πρέπει να έχεις κάποιο άλλα εισόδημα. Αν καταφέρεις να εκδοθείς μέσα από εκδοτικό ή με φανζίν και έχει απήχηση η δουλειά σου, σου ανοίγει σίγουρα κάποιες πόρτες. Και πάλι μπορεί να βρεις δουλειά πάνω στην εικονογράφηση και όχι στα κόμικ απαραίτητα. Η ελληνική σκηνή κόμικς είναι αξιόλογη και συνεχώς αυξάνει ποσοτικά και ποιοτικά, παρόλα αυτά το κοινό αυξάνει με πολύ μικρότερους ρυθμούς. Αν μπορεί να ζήσει κανείς από τα κόμικς; Με τα φεστιβάλ και κάποια commissions και εικονογραφήσεις μπορείς να βγάλεις ένα μεροκάματο. Μεγάλο; Δεν ξέρω για άλλους εγώ είμαι ευχαριστημένος. Τουλάχιστον κάνω αυτό που αγαπάω, δημιουργώ και δεν έχω κανένα αφεντικό πάνω από το κεφάλι μου. Τώρα με τον κορωνοïό δυσκόλεψε η κατάσταση αρκετά, αλλά νομίζω ότι αυτό αφορά σε όλη την κοινωνία, και όχι μόνο στους καλλιτέχνες. Πηγή

Ολοκληρωθηκε ο 13ος τομος και κυκλοφορει στις 13 Νοεμβριου! Θα τιτλοφορειται Tamose l'Égyptien. Νομιζω μας δειχνει τι να περιμενουμε. Η φωτογραφια δειχνει το εξωφυλλο του. Η ιστορία θα ολοκληρωθεί σε 2 τομους, με τον 2ο να κυκλοφορει το 2021... Ο νεος σκιτσογραφος της σειρας θα είναι ο Luigi Critone. και μερικά δειγματα απο τον νεο σχεδιαστη

Πιστεύω ότι η σειρά των τευχών είναι προκαθορισμένη. Η επιλογή του New Avengers θα έγινε καθαρά για λόγους marketing. Δεν κολλάει και τόσο να βάλεις τον 3ο τόμο της συλλογής να έχει τον τίτλο "Διάλυση". Το New Avengers θα προσέλκυε περισσότερους καινούριους αναγνώστες αφού έχει το "New" στον τίτλο που υποσυνείδητα σημαίνει ότι δεν χρειάζεται προηγούμενη γνώση. Επίσης όταν έγινε το AthensCon είχαν κυκλοφορήσει μόνο 6 τίτλοι της συλλογής. Στην αρχή επέλεγαν μόνο σύγχρονες ιστορίες γνωστών ηρώων οπότε θα ήταν λίγο περίεργο να χαλάσουν το μοτίβο. Άσε που οι ιστορίες μπορεί να επιλέγονται από την εκδοτική του εξωτερικού που λογικά δεν θα έχει γνώση για τα events. Η συλλογή έχει μερικά λαθάκια που και που αλλά δεν θα την χαρακτήριζα "για γέλια και για κλάματα". Κι εγώ ενοχλούμαι αρκετές φορές από την ράχη που είναι στραβή ή δεν είναι ευθυγραμμισμένη αλλά τα περισσότερα είναι τεχνικά λάθη που δεν γίνονται λόγο έλλειψης ενδιαφέροντος. Για μία έκδοση που βγάζει δύο καινούριες ιστορίες κάθε μήνα, σε σκληρόδετη έκδοση, τα δέκα ευρώ που ζητάει είναι προνομιακή τιμή. Αν οι ίδιες ιστορίες έβγαιναν από Anubis και Οξύ τότε θα έπρεπε να πληρώνουμε τα διπλάσια για μια έκδοση που δεν είναι σκληρόδετη, ούτε έχει τα εξτραδάκια στο τέλος. Κάθε φορά που αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα απλώς στέλνω email στην εταιρία διανομής και αν είναι σοβαρό, ζητάω αντικατάσταση.

Το τσιμπησα αμεσως την περασμενη Πεμπτη!Διαβαστηκε αμεσως και μπορω να πω οτι ειναι πολυ καλο, ωραιο εξωφυλλακι και οι ιστοριες η μια καλυτερη απο την αλλη.Πολυ καλη δουλεια τα παιδια και ενα μπραβο στον Βασιλη, αντε περιμενουμε το επομενο.POWER!!!

Δεν κατάλαβα τι θες να πεις με το ευεργετειται σε τι ακριβώς μας ευεργετησαν μήπως μας το δίνουν τσάμπα η μας το προσφέρουν σαν ένθετο αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι προϊόν που βγαίνει στην αγορά και όπως καθε προϊόν φυσικά αυτο που σε νοιάζει είναι να έχει αγοραστικό κοινό για αυτό το λόγο οφείλεις να μην είσαι πίσω από την ήλιο και με την καθημερινότητα θα πας και με της επετείους και με της γιορτές και με της εποχες και οτι άλλο ειναι αναγκαίο για να πουλήσεις παράδειγμα δεν γίνεται να είναι καλοκαίρι και εσυ να πουλάς μπουφάν η να είναι Χριστούγεννα και εσυ να βαφής κόκκινα αυγά Και για να σε προλάβω η άποψη σου είναι σεβαστή απλός δεν με βρίσκει σύμφωνο

Τελικά εγώ σήμερα το βρήκα! Καλορίζικο το νέο τεύχος , μια σύντομη κριτική... Καταρχήν να πω ότι η γενική γραφιστική οπτική, η επιμέλεια,τα κοψίματα στις σελίδες στα καρέ και όλα αυτά μ αρέσουν πολύ. Γενικά σαν ποιότητα έκδοσης όλα πολύ ωραία. Σχετικά με τις ιστορίες Οι ψίθυροι του Άδη= Αξιοπρεπέστατο κόμικ, ο Ζήκος αε καλή φόρμα όφο αφορά το πάνελινγκ , η ιστορία στα καλσικά μοτίβα ιστοριών τρόμου με πιο μοντέρνο αρτ και ιμπρεσιονιστικά χρώματα. Στρατιώτης Κέιν= Η περιπετειώδης σειρά του Κώστα Παντούλα, νομίζω με πιο εντυπωσιακό πάνελινγκ από άλλες φορές, προχωράει την ιστορία... ΧΙ ΠΑΝΚ = Οι παράξενες ιστορίες σου Βασίλη Λώλου , για ιδιαίτερα γούστα άλλα οκ έχουν τη φάση τους, στο χρώμα με εντυπωσιακή παλέτα κορεσμένων αποχρώσεων ,κάτι που έχει φορεθεί σαν αισθητική σε μεγάλο μέρος του περιοδικού. ΤΑLΟS = Ωραίο κόμικ, αν και σεναριακά ακόμη δεν έχω μπει σε ένα κλίμα, ίσως το πιο άρτιο mainstream σχέδιο και χρώμα. GRORROWL= Αλλη μια ιστορία τρόμου, άλλα με πιο καρτουνίστικο σχέδιο του Κάπταιν εν σχέση με του Ζήκου. ΟLDMAN TIME= Ιστορία του Δαλκίδη , με επιρροές μάνγκα. ΒLOOD CRACKER= Εξαιρετικό αρτ του Γέρκου ως συνήθως σε μία φουτουριστική ιστορία. STRIP CORNER= Κωνσταντίνου, Σκλαβενίτης ,Κοτσιφάκης,Παπαδόπουλος , Μακρυγιάννης, Κατσής , Σπύρος Ανδριανός και Elodie Ανδριανού σε ένα δισέλιδο με με στριπάκια που κάνουν πιο ανάλαφρο το σύνολο. Μου άρεσε αυτή η προσθήκη. Στήλη THE TRUE MASTERS= Άρθρο τουανδριανού για τον HERZE με πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές στις επιρροές και στην κληρονομιά του, πολλές πληροφορίες δεν τις ήξερα! AFTER FRAMES= Αρθρο του Λαζαρίδη, ιδανικό για τους φανς των βιντεοπαιχνιδιών . THE COMIC'S CHEST= πολύ επιμορφωτική στήλη του Διονύση Τζαβάρα που κάθε φορά γράφει για μια σειρά κόμικ που είναι πιο ψαγμένη και ΄διευρεύνει τους ορίζοντες μας. ΧΟΥΜΟΥΣ= Ενδιαφέρουσα ιστορία σε κείμανα του Τάσου Σαμπάρ.

Το νο 1640. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Μακάρι να πάμε καλά (πρώτος πληθυντικός) και εμείς εδώ είμαστε να πάρουμε και τους άλλους τομους!!Και εγώ θα πάρω πάντως δεύτερο τα Χριστούγεννα για τον κουμπάρο μου!

Οπώς είχα πει και αλλού συμφέρει να το πάρεις με την εφημερίδα γλυτώνεις 3 ευρώ συνολικά και έχεις και το ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ . Αξιοτιμε κύριε ΠΡΌΕΔΡΕ της κομιξοκρατίας σας ευχαριστω εκ βαθέως της καρδίας μου για τις ευχές ,τώρα τις ειδα ειχα κάτι μέρες να σας επισκεφτω χθες μπήκα ,κάτι μου λέει να επισκεφτω και το σχετικο θέμα για τις ευχές .Τώρα αν είναι η παρέα μου όμορφη δεν το λες καπου -κάπου πετάω το φαρμάκι μου .Να είσαι καλά .(μεταξύ μας νομίζω οτι ειναι καιρος για επανασταση ,άφησε μούσι αρχιε να καπνιζεις πούρα Αβάνας και άλλαξε το όνομα σου σε ΦΙΝΤΕΛ ΒΑΛΤΟ ,εγω θα σου τραγουδω το ΜΠΕΛΑ ΤΣΑΟ ,τώρα θυμήθηκα την καημένη την ΝΑΙΡΟΜΠΙ και συγκινήθικα .) Ισως σκέφτηκε οτι την ιστορία λίγο -πολύ την ξέρουμε απο σινεμα ή αναγνψση απο κομικς -βιβλίο . Το σχέδιο και εμενα με ξένισε λίγο ,δεν μου άρεσε κ τόσο ,αλλα κ'απου μου θύμισε γαλλικες ταινιες κιν.σχεδιων .Την είχα πρωτοδιαβάσει την 10ετια του 70 στα ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚ. στηντηλεοραση -δεν θυμάμαι ποια μεταφορα - και πολυ αργοτερα σε ταινια με ΠΗΤΕΡ Ο ΤΟΥΛ και κάποια μίνι σειρα .

3ο και τελευταίο μέρος του γνωστού ναυαγου (οχι ο Θωμάς Χανκίδης -τουτέστιν Τομ Χανκς - ο άλλος ) με αφιέρωμα το ν ΚΡΟΥΣΟ στην μεγάλη οθόνη ,ενα αφιερωμα που θα το χαρούμε εγω ,O MANDRAKE και ο Γάντζος (οκέυ και μερικόι άλλοι φαν του παλιου κιν. Στο Καρέ-Καρέ ττησ εφημερίδος Η σχέση των γλυπτών του Ρ.Σμίθσον με τα κόμικς και στα κόμιξ σχατικά με την επίθεση στους δίδυμους πύργους που δημοσιευτικαν στο περιοδικό WORLD WAR 3 . Την άλλη εβδομάδα ο Φράνκυ (οχι ο Αβαλον ,Ο Γάντζος & Mandrake ξέρει ) ο γιατρός Στάΐν και το τέρας του . ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Μεταφέρθηκαν στη βάση