Αίθουσα Νικητών

Δυστυχώς έχουμε μείνει λίγο πίσω στην Ελλάδα στα Γαλλικά κόμικς όσον αφορά τις κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Ήδη "χρωστάνε" τρία Lucky Kid, το Αστερίξ 38, ένα ακόμα Αστερίξ (το άλμπουμ της ταινίας Το Μυστικό Του Μαγικού Ζωμού που είχαν πει ότι θα το βγάλουν και αυτό), ενώ φαίνεται να έχουν εγκαταλείψει κάποιες άλλες σειρές όπως τα Ραντανπλάν, Ιζνογκούντ κ.ά. Στη Γαλλία ανακοίνωσαν νέο Λούκυ Λουκ για τον Οκτώβριο. Επίσης θα δημοσιεύσουν ανέκδοτη ιστορία-άλμπουμ του Αστερίξ από τους Goscinny και Uderzo! Παρακάτω είναι τα εξώφυλλα από τις συγκεκριμένες επερχόμενες κυκλοφορίες. Αναρωτιέμαι αν θα τα δούμε και πότε και στην Ελλάδα.

Διαβάστηκε το τεύχος 20.Το Τελευταίο Κυνήγι του Κρέιβεν. Και έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Απλά αριστούργημα!!! Το σχέδιο σκοτεινό και πολύ νουάρ η αίσθησή του,θα ταίριαζε φοβερά σε ιστορία Batman.Δεν γνώριζα πολύ καλά τον Κρέιβεν παρά μόνο σε αυτό το παιχνίδι βασισμένο στο περίπου στη ταινία Spider-Man 1 (του 2002) για το Nintendo Gameboy Advance (SP για τους πιο προχωρημένους στις κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών) αλλά καλύτερα ας μη μιλήσω για αυτό....... Αλλά τώρα νιώθω πως τον κατάλαβα πολύ περισσότερο,τώρα στο ζουμί.Η πλοκή είναι τόσο σκοτεινή όσο και η σκέψεις του Κρέιβεν,ο οποίος αποδεικνύει πως μπορεί να σκοτώσει τον Σπάιντερ-Μαν αλλά δεν το κάνει (κάνει κάτι άλλο εξίσου κακό).Αντιθέτως φοράει αντίγραφο της στολής του και νικάει μόνος του τον ένα εχθρό που δεν μπόρεσε να νικήσει ο Σπάιντερμαν χωρίς βοήθεια μέχρι τότε μόνος του.Καθώς όλη αυτή τη φάση ο Κρέιβεν είναι σε βαθιές σκέψεις για το ον της "Αράχνης" θέλωντας να γίνει αυτή,το οποίο πιστεύω πως είναι η κτηνώδη πλεύρα που νομίζει ο Κρέιβεν πως έχει ο Σπάιντερ-Μαν,κάνοντας μια διχοτομία μεταξύ των δύο Σπάιντερ-Μεν,κτήνος και άνθρωπος.Αλλά αυτά μου φαίνονται δικαιολογία για ένα ταραγμένο παρελθόν και μια γερή περίπτωση κατάθληψης,από τα ψηλά στα χαμηλά σαν μπεκάτσα το Χειμώνα.Ο Σπάιντι αντιμετωπίζει ακραίες καταστάσεις καθώς και το χειρότερο εφιάλτη όλων των κλειστοφοβικών του κόσμου.Να σημειωθεί πως η πρόσθεση συννέφων για το υποσεινήδειτο των χαρακτήρων είναι ιδιοφυής.Είπα πολλά και περισσευόμενα,εννοήτε βέβαια πως προτείνω την ιστορία σε όλους. Και τώρα που μία ευχή μου πραγματοποιήθηκε (Ευχαριστώ Κύριε!!),σας αφήνω και θα επιστρέψω στην επόμενη κριτική μου.

Στο πάμπλικ το έχει 14,31 από 18,90 στην Οξύ! https://www.public.gr/product/batman-kataramenos/prod10780128pp/

"Αράχνη μαύρη, φλογερή Στης νύχτας το σκοτάδι Ποιος δαίμονας σε ζήλεψε Και σ έβαλε σημάδι;" Για μένα φοβερή απόδοση και πολύ καλύτερη από της Hachette που απλά το μετέφρασαν αυτούσιο.

Όλα έχουν την χάρη τους. Προσωπικά από πάντα συλλέγω paperbacks γιατί είναι φθηνότερα από τα hardcover και φαίνονται πιο ωραία στο ράφι από τα τευχακια. Τα hardcover σίγουρα είναι πιο περιποιημένα, αλλά πιάνουν περισσότερο χώρο και για μένα πολλές φορές τα υπερκοστολογουν, ήδη τα paperback είναι ακριβά και να δίνεις 25 ευρώ αντί για 17 για 6-7 τεύχη που συλλέγει η μέση έκδοση, πάει πολύ. Από την άλλη, όταν συλλέγεις τευχακια είσαι μέσα στην επικαιρότητα, διαβάζεις κάτι με πολύ μικρή απόσταση από τους Αμερικανούς και γενικά έχει άλλη χάρη μετά από πολλά χρόνια να έχεις το αυθεντικό original τεύχος. Μην ξεχνάμε επίσης πολλά από αυτά αποκτούν και απροσδόκητη αξία, η οποία προφανώς για τον λάτρη των κόμικς δεν έχει σημασία αλλά ως συλλέκτες έχει την φάση του να βρίσκεσαι ξαφνικά με κάποιο σπάνιο κομμάτι που το είχες αγορασει τυχαία για ψίχουλα και τώρα αξίζει κάμποσα, παρόλο που προσωπικά δε θα τα πουλούσα ποτέ. Εντέλει όμως για μένα η απόλυτη μορφή συλλογής είναι τα omnibus. Πανέμορφα στο ράφι, πολύ περιποιημένες εκδόσεις, μεγάλο μέγεθος, έχουν σίγουρα την χάρη τους αν και η τιμή πολλές φορές είναι απαγορευτική. Το όνειρό μου πάντως είναι κάποτε να αναβαθμίσω σε omnibus αρκετές σειρές.

@Nino ευχαριστώ... κόλλημα η σκουριά ναι χαχα.. πολύ καλό και αυτό που φτιάχνεις.. άλλο ένα (το 1ο που δοκίμασα την τεχνική) που δεν έχω ανεβάσει αφού σου αρέσουν οι φθορές από τη συλλογή της hachette που κυκλοφορεί αυτό ελπίζω να δω και άλλα έργα δικά σου αλλά και του γιου

Μια συλλογή από 15 εικονογραφημένα τραγούδια, κάποια από τα οποία επέλεξαν οι αναγνώστες του socomic.gr για τη στήλη music & lyrics και κάποια που δημιουργήθηκαν ειδικά για την έντυπη αυτή έκδοση. Στίχοι που μπλέκονται με εικόνες και συναισθήματα, για κάθε στιγμή και διάθεση. Ενα κόμιξ που διαβάζεται αλλά και... ακούγεται! Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, αυτή τη φορά δεν μας ταξιδεύει μόνο με τις εικόνες του, αλλά και με τα μουσικά του ακούσματα!

Τώρα βρήκα χρόνο να το τελειώσω, οπότε με καθυστέρηση 2 μήνες ας γράψω μια γνώμη, αφού βλέπω ότι δεν γράφτηκε τίποτα άλλο. Αρχικά για 10 ευρώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει καλύτερη ποιότητα. Δεν αναφέρομαι μόνο στο χαρτί (το οποίο είναι όντως το φθηνό, αλλά προσωπικά τυχαίνει να μου αρέσει στην αφή), αλλά γενικά στην ποιότητα που δεν έχει να κάνει μόνο με το κόστος της έκδοσης. Για παράδειγμα ανάμεσα στο κείμενο υπάρχουν εικόνες που το συνοδεύουν και ορισμένες είναι εκτός τόπου και χρόνου με βάση τα λεγόμενα της ιστορίας. Επίσης υπάρχουν ορισμένα χτυπητά ορθογραφικά/γραμματικά λάθη. Δεν είναι πράγματα που θα σε κάνουν να μη πάρεις το επόμενο τεύχος, αλλά χτυπούν αρκετά άσχημα. Επίσης το εξώφυλλο έχει αρχίσει ήδη να ξεφτίζει, αλλά το δέσιμο μέχρι στιγμής είναι άρτιο. Στα πρακτικά, οι αστυνομικές ιστορίες ήταν τίμιες. Προφανώς άλλες θα αρέσουν περισσότερο και άλλες λιγότερο, ανάλογα και με τα γούστα, αλλά θεωρώ ότι έγιναν καλές επιλογές με διάφορες θεματολογίες. Από την άλλη, οι τρεις ιστορίες τρόμου πιστεύω πως ήταν κάτω του μετρίου. Ίσως απλά να μην απευθύνονται σε εμένα σαν κοινό, αλλά μου φάνηκαν πολύ τετριμμένες και χωρίς κάτι αξιοσημείωτο. Κάτι που δεν μου άρεσε είναι ότι μπήκε ιστορία σε μέρη, η οποία απ' ότι έψαξα έχει μεγάλο μέγεθος - δηλαδή σε αυτό το τεύχος δεν είχε μπει ούτε το 1/3 της ολοκληρωμένης. Αυτό σημαίνει ότι για να διαβαστεί ολόκληρη θα πρέπει να περιμένουμε στην καλύτερη περίπτωση μέχρι τον Αύγουστο. Πιστεύω ότι για μια τέτοια διμηνιαία έκδοση θα έπρεπε στην πιο τραβηγμένη περίπτωση μια ιστορία να σπάει σε 2 μέρη. Αυτά πάνω κάτω. Αν σας αρέσει το είδος θα το πρότεινα, εκτός αν έχετε πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις από ιστορίες αυτού του είδους - εγώ σίγουρα δεν έχω. Θα πάρω και το επόμενο σίγουρα, ελπίζοντας σε βελτιώσεις τουλάχιστον από την πλευρά της επιμέλειας.

@mr-d Ως μεγάλος οπαδός και λάτρης, της έντονης φθοράς, σκουριάς και εν γένει "σωβρακοποίησης" των μοντέλων, τα σέβη μου για την φοβερή δουλειά που έχεις κάνει στο rusted diecast honda. Φυσικά πολλά συγχαρητήρια και για τις υπόλοιπες δουλειές σου. Παραθέτω μια αντίστοιχη δουλειά που ταλαιπωρώ ακόμα, για ένα διόραμα με το οποίο ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό.

@Laz33 Πλησιάζουμε Κάθε αντίτυπο που φεύγει είναι ένα βήμα κοντύτερα στο στόχο μας... Δεν μπορώ να σου πω αν πάει καλά ή όχι, δεν το έχω ξανακάνει (το Περτουίλαμπι ήταν πολύ ειδική περίπτωση). αυτό που μου αρέσει και με κρατάει αισιόδοξο είναι ότι, όποιος το παίρνει κάνει καλά σχόλια. Επίσης ότι έχουν πάει αντίτυπα σε χέρια ανθρώπων που δεν διαβάζουν κόμικς και ενθουσιάστηκαν Θα είμαι ικανοποιημένος όταν έρθει η στιγμή σύντομα, να ανακοινώσω τη συνέχεια....

Τι προτιμάτε να συλλέγετε; Μεμονωμένα τεύχη (single issues) ή συγκεντρωτικές εκδόσεις (collected editions δηλ. Paperbacks, Hardcovers, Omnibi κλπ). Επίσης σε ποια μορφή απολαμβάνετε περισσότερο την ανάγνωση των κόμικς;

Διπλοποστ γιατί έτυχε σήμερα να ανακοινωθεί το επόμενο. Το ένα θετικό είναι ότι η ιστορία σε μέρη που προανέφερα σαν αρνητικό θα έχει τα επόμενα 2/3 της σε αυτό το τεύχος. Το άλλο ότι θα έχει Poe.

@Tsaklas Λογικά ναι. Δεν παίρνω όρκο όμως. Από εκεί και πέρα. Σημερινό έπος από το φβ του nerdcult!

Και τα δύο. Για ανάγνωση προτιμώ HC εκδόσεις (αν υπάρχουν, αλλοιώς TPB). Τα τευχάκια πιο συλλεκτικά, τα έχω για υπογραφές και σλαμπαρίσματα...

Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι αυτή την στιγμή ο "Ντόναλντ" είναι η πληρέστερη και σταθερότερη έκδοση από άποψη ποιότητας ιστοριών σε σχέση με τις υπόλοιπες Disney εκδόσεις της Καθημερινής. Πραγματικά χαίρεσαι να το διαβάζεις.

Έχεις μια μανία να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, τι πράττουν οι δυτικές κοινωνίες και τι οι (προσκολλημένες στο παρελθόν να τις ονομάσω) κοινωνίες που όλως τυχαίως είναι μουσουλμανικές ή κομμουνιστικές ή και τα δύο μαζί. Να το κοιτάξεις αυτό. "Υποχρέωση" (εντός εισαγωγικών) των δυτικών κοινωνιών είναι να λειτουργούν ως "φάρος" ώστε να φωτίζουν το μέλλον, την ανεκτική κοινωνία, την ισότητα των φύλων, την οικονομική ελευθερία, τα κοινωνικά συστήματα υγείας κλπ. Και όχι να λέμε "α οι οπισθοδρομικοί υποσακχάριοι μουσουλμάνοι τηρούν ακόμη το έθιμο της κλειτοριδεκτομής και εσάς σας μάρανε που ρίχνω καμιά σφαλιάρα στη γυναίκα μου". Ούτε το ένα πρέπει να συμβαίνει ούτε το άλλο. Τιμωρείται στις δυτικές κοινωνίες η γυναικεία κακοποίηση και με πολιτικές / εκπαιδευτικές λύσεις αναζητείται στην Αφρική η συνεργασία των τοπικών κοινωνιών ώστε να εκλείψει αυτό το φρικτό έθιμο. Και στα περί βιβλίων, κανείς δεν έγραψε (ούτε σε αυτό το φόρουμ ούτε πουθενά) περί αλλοίωσης ή λογοκρισίας κάποιου βιβλίου ή ταινίας. Μια ολιγοσέλιδη εισαγωγή από ιστορικούς ή μια καρτέλα πριν την έναρξη μιας ταινίας δεν αποτελεί τίποτα απ' τα δύο, πόσο μάλλον "στέρηση της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων και καθοδήγηση της από "έγκριτους" κριτικούς και ιστορικούς" όπως γελοιωδώς υποστηρίζεις...

Ένα ακόμα τευχάκι Ντόναλντ διαβάστηκε, ένα ακόμα τευχάκι που δείχνει ότι είναι μάλλον το σταθερότερο περιοδικό σε επίπεδο ποιότητας ιστοριών από τις Disney εκδόσεις της Καθημερινής. Επιστροφή Φάντομ Ντακ στην πρώτη ιστορία και δε θα μπορούσα να μην είμαι ενθουσιασμένος. Μυστήριο, έρευνα από τον Φάντομ Ντακ, μάχες με κακούς και γκατζετάκια, δε μπορώ να πω ότι είναι από τις πολύ καλές περιπέτειες του alter ego του Ντόναλντ ούτε από άποψη σχεδίου, ούτε από άποψη ιστορίας. Πάντως λόγω του ότι πλέον δεν υπάρχει ούτε Αλμανάκο, ούτε τίτλος με σταθερές ιστορίες του Φαντομ Ντακ, θα ήθελα να έχει μια πιο μόνιμη παρουσία στο Ντόναλντ, αν και δεν ξέρω αν έχουν ιστορίες από τα ξένα περιοδικά. Αρκετά αστεία η δεύτερη ιστορία, μου άρεσε το σχέδιο στις εξωγήινες τοποθεσίες, καθώς και η ιδέα περί σμίκρυνσης-μεγέθυνσης των χαρακτήρων μας. Τρίτη ιστορία με υπέροχο σχέδιο από τον Cavazzano, ειδικά σε πανοραμικά καρέ σε τοποθεσίες, ίσως και η αγαπημένη μου γι' αυτό το τεύχος και αρκετά διασκεδαστική σε πολλά σημεία. Τέλος στην ΤΝΤ ιστορία του 71ου Ντόναλντ, για ακόμα μία φορά έχουμε τις γκάφες των ξαδέρφων Ντόναλντ-Φέθρυ, αλλά προστίθεται και ο Αύγουστος Πορκ στην εξίσωση και έτσι γίνεται ακόμα πιο αστεία, ειδικά στις αλληλεπιδράσεις αυτής της τριάδας. Σταθερά διασκεδαστικό το Ντόναλντ με κάποιες απολαυστικές ιστορίες και το 71ο τεύχος περιέχει τέτοιες Σύντομα ελπίζω να διαβάσω και το 72ο τεύχος

..Ένα κόμικ για βασιζεται στην τεχνη των Letraset. Το Letraset ήταν το εμπορικό σήμα για το αρχικό προϊόν στεγνής μεταφοράς γραμμάτων που έφερε επανάσταση στη γραφιστική στη δεκαετία του 1960. Μέχρι την έλευση των υπολογιστών, αυτή ήταν τεχνολογία αιχμής για την απεικόνιση γραφίστικων εφαρμογων. Αυτά τα σετ χαρακτήρων συνδυάστηκαν για να απεικονίσουν έναν χαρακτήρα που ήθελε να εξαφανίσει την ταυτότητά του, αποφασίζοντας να αυτοκτονήσει μια ηλιόλουστη μέρα με έναν τρόπο που έκανε ένας Σαμουράι στο παρελθόν. ..Σε αυτό το σύντομο βιβλίο κόμικ (fanzine) επιχειρείται να ενσωματώθει ο ρυθμός ενός τραγουδιού του Miles Davis στην κατασκευή των πλαισίων . Ο ρυθμός, τα κενά, τα κενά, τα πλαίσια και τα μεγέθη τους, οι πληροφορίες που απεικονίζονται μέσα στα πλαίσια, είναι όλα στοιχεία για την απεικόνιση του τραγουδιού. Φυσικά, η ακρόαση του Miles Davis κατά την ανάγνωση αυτού του κόμικς θα ήταν ο ιδανικος συνδυασμός για τον εγκέφαλό σας... https://www.tumgir.com/aspalaxcomix Ευχαριστιες στην ΛΕΦΙΚ για την παραχωρηση του υλικου

Φίλε Λαζ συμφωνώ απόλυτα με την ποιότητα σεναριακά των συγκεκριμενων κόμικ όπως αναφέρεις! Δυστυχως δεν είναι καλά άλμπουμ από θέμα πλοκής... Όμως θα διαφωνίσω πως το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η πλοκή και όχι η λευκή επικράτηση και κυρίως η δικαιολογία πως "γραφτηκε άλλη εποχή". Έχω κουραστεί προσωπικά να ακούω ως επιχείρημα την εποχή που κάτι γράφτηκε και εξηγώ: Προφανως και μπορει να μπει μεσα στη συζητηση η εποχη όταν αναλύουμε τα κακώς κείμενα, αλλά όταν μιλάμε για την εποχή το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως δεν υπηρχαν ισα δικαιωματα και μπορουσαν προφανως πιο ευκολα να προσβαλλουν με λογια και πραξεις οι μεν τους δέ. Η "εποχή" όμως δε είναι επιχείρημα ανοχής όταν κάτι άσχημο γράφεται. Ειδικα οταν το χρησιμοποιουν οι εχοντες στο τσεπακι και την πιτα και το μαχαιρι. Αν κάτσω και γράψω το 1960 για τον τσιγκ τσογκ κιτρινιάρη κινέζο δεν υπάρχει δικαιολογία 40 χρόνια μετά να λέμε ότι ήμουν θύμα της εποχής μου. Ρατσιστής ήμουν κ τότε όπως είμαι και τώρα αν προβάλλω ρατσιστικά επίθετα και προσφωνήσεις. Απλά τότε μπορούσα και το έγραφα επειδή τα ίσα δικαιώματα ήταν ακόμη μια ουτοπία. Επομένως η εποχη δεν ειναι καλό επιχειρημα για να δικαιολογείται γιατί κάτι γράφτηκε έτσι όπως γράφτηκε. Και προφανώς η τέχνη δεν πρέπει να έχει όρια.... απλά αν προβάλλονται μεσω αυτης ρατσιστικα ιδεολογηματα και παρόμοιες ιδεολογίες που καταπατούν την ισότητα τοτε καλα θα κάνουν να περιμένουν κ την αναλογη κριτικη κ το αναλογο θαψιμο του καλλιτεχνικου τους εργου.

Για το συγκεκριμένο το 14,31 είναι πολύ καλή τιμή σε σχέση με το μέγεθος και τον αριθμό των σελίδων. Μάλλον αυτός είναι ο δικός τους τρόπος να κάνουν εκπτώσεις.

Θα είχε αν η Αγγλική γλώσσα δεν ήταν ένα σκέτο μπέρδεμα φωνητικά και αν το γράμμα y προφερόταν πάντα όπως προφέρεται στη λέξη "fly".

εξώφυλλο και οπισθόφυλλο τευχών 9-11 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Παλια αγοραζα μονο tpb. Μικρο κοστος, καλα απο αποψη χωρου. Πλεον, ψαχνω εντονα τα τευχη των αγαπημενων μου σειρων ωστε να τα εχω και σε αυτη την εκδοση, και εκτιμω πολυ τις hardcover εκδοσεις, λιγοτερο συχνα κοιταζω για paperback...

Είναι όντως λίγο αργή η Μαμούθ στο να φέρνει εκδόσεις στην Ελλάδα. Δηλαδή όλες οι εκδοτικές είχαν καθυστερήσεις στις εκδόσεις λόγω ιού, αλλά όχι τόσους μήνες. Η Οξύ τώρα έβγαλε το Batman και το Black Widow. Άσχετο, αλλά μήπως να το μετονομάσουμε το θρεντ σε "Νέες κυκλοφορίες από την ΜΑΜΟΥΘ COMIX (2019-2020)";

H "Mεθυσμένη Πολιτεία" είναι μία αλληγορική προσέγγιση της υφιστάμενης κοινωνίας και των προβλημάτων της, που πολλές φορές οδηγούν σε αδιέξοδα. Οι επιλογές σε τέτοιες κρίσιμες καμπές της ζωής είναι δύο: Ή αφήνουμε τη "βάρκα" να βουλιάξει - ή αγωνιζόμαστε για να την κρατήσουμε στην επιφάνεια. Η ελπίδα μπορεί πολλές φορές να φωλιάζει στα πιο απλά πράγματα... Σε μια καλή παρέα ή σε μια ευχάριστη ανάμνηση... Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις μόνο συμπτωματική δεν είναι... Απο το οπισθόφυλλο της εκδοσης Ευχαριστίες στην ΛΕΦΙΚ για την διαθεση του υλικου

Ενδεικτικές σελιδες "Η Σοφία Γεωργιάδη, 22 ετών από την Αθήνα, τελειόφοιτη στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ο Κωνσταντίνος Λυχναρόπουλος, 27 ετών από τον Βόλο, περιβαλλοντολόγος, γνωρίστηκαν τυχαία πριν από τρία περίπου χρόνια σε μία από τις ποδηλατάδες που έχουν καθιερωθεί στην πόλη μας. Με κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για τα κόμικς, αποφάσισαν και οι ίδιοι να δημιουργήσουν το δικό τους. Έτσι προέκυψαν η Ντόνα και ο Γουίλερ, όπως ονόμασαν τους φανταστικούς χαρακτήρες που εμπνεύστηκαν, οι οποίοι όμως είναι «διαφορετικοί» αντιμετωπίζοντας πρόβλημα αναπηρίας. Οι δύο νεαροί δημιουργοί με «όπλο» το πενάκι τους, αλλά με περίσσια χιουμοριστική διάθεση, αποτύπωσαν στο χαρτί τις καθημερινές περιπέτειες της Ντόνα και του Γουίλερ και σύντομα θα κυκλοφορήσουν το πρώτο ολοκληρωμένο τεύχος της σειράς. Πριν από λίγο καιρό βρέθηκαν στην Αθήνα, όπου συμμετείχαν στο 12ο Comicdom Con, το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ που είναι αφιερωμένο στα κόμικς και παρουσίασαν επίσημα τη δουλειά τους. Η Σοφία και ο Κωνσταντίνος, οι οποίοι πλέον βρίσκονται στην τελική ευθεία για την έκδοση του πρώτου τεύχους του κόμικ που δημιούργησαν, μίλησαν για την εμφάνιση της Ντόνα, μίας ντροπαλής κοπέλας που η φωνή της «κρύβεται» στα χέρια της μια και είναι κωφή και του Γουίλερ, ενός νέου με γυαλιά και τσουλούφι που βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Μοιράστηκαν την υπέροχη ιστορία τους, με την οποία ονειρεύονται να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο και να αλλάξουν την στάση της κοινωνίας απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρίες. «Οι ποδηλατοπορείες που γίνονται στον Βόλο στάθηκαν αφορμή για τη γνωριμία μας πριν από τρία χρόνια. Στην αρχή η Σοφία γνώρισε τα δίδυμα αδέρφια μου. Την πρόσθεσα έτσι στη λίστα των φίλων μου στο Facebook κι από την στιγμή που αποδέχθηκε το αίτημα φιλίας μου, αρχίσαμε να μιλάμε», εξομολογήθηκε ο Κωνσταντίνος, καθώς γύρισε πίσω τον χρόνο ενθυμούμενος το πότε πρωτογνωρίστηκαν. «Κάποια ημέρα ανάρτησε η Σοφία ένα σκιτσάκι. Απεικόνιζε δύο αθλητές, εκ των οποίων ο ένας σκόνταψε. Το ενδιαφέρον ήταν ότι ο πεσμένος δρομέας ήταν αρτιμελής, η κοπέλα είχε και τα δύο πόδια πρόσθετα, αλλά τελικά εκείνη που είχε την αναπηρία βοήθησε τον συναθλητή της. Αυτό με εντυπωσίασε. Κι επειδή γνωρίζω Photoshop, το χρωμάτισα και το ανάρτησα στο προφίλ της, ευχαριστώντας την που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ», είπε ο 27χρονος Βολιώτης, ενώ στη συνέχεια τον λόγο πήρε η Σοφία Γεωργιάδη: «Δεν το περίμενα καθόλου. Όταν είδα το σκίτσο χρωματισμένο και πρόσεξα ποιος το έκανε, έμεινα άφωνη. Και τότε ο Κώστας μου πρότεινε το εξής: Εκείνος να γράφει το σενάριο, εγώ να σκιτσάρω κι έτσι καταλήξαμε στη Ντόνα και τον Γουίλερ. Στη νοηματική γλώσσα «Ντόνα» σημαίνει το κόκκινο χρώμα, αφού είναι ντροπαλή και κοκκινίζει εύκολα, ενώ «Γουίλερ» μεταφράζεται αυτός με το τσουλούφι. Τους δώσαμε μάλιστα και τα επίθετά μας, τα οποία παραφράσαμε στα αγγλικά. Τζόρτζιαν και Λάιτσον». Από τον περασμένο Φλεβάρη, στο Facebook και στο ιστολόγιο WordPress δημοσίευσαν δέκα strips, όπως λέγονται οι αυτοτελείς ιστορίες που ξετυλίγονται μέσα σε τέσσερα καρέ. Τα στριπάκια, πέρα από το ότι βιβλιοδετήθηκαν και με τη μορφή μικρού περιοδικού (fanzine) παρουσιάστηκαν στην Αθήνα, συμπεριλήφθηκαν και σ’ ένα περιβαλλοντικό project του Κωνσταντίνου και της Σοφίας, το οποίο παρουσιάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη στην παραλία του Βόλου και τα δύο δημοτικά σχολεία Αισωνίας. Με δεδομένη την υπέροχη φιλία που τους ενώνει, αναφέρθηκαν στα κοινά χαρακτηριστικά των ηρώων τους. «Είναι «διαφορετικοί». Όχι, όμως, με την έννοια πως είναι ανίκανοι. Κάθε άλλο. Έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης κι έναν άλλον τρόπο να αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Στα στριπάκια τους παρουσιάζουμε ως δύο ανθρώπους που είναι φυσιολογικοί, έχουν συναισθήματα, ανάγκες, πράγματα να κάνουν, αλλά με τον τρόπο τους. Η πρόκληση είναι να τα βγάλουν πέρα και μεταξύ τους, π.χ. ο Γουίλερ δεν ξέρει νοηματική. Έτσι αναζητούν τρόπους να επικοινωνούν», τόνισε η Σοφία, ενώ ο Κωνσταντίνος συμπλήρωσε την συνεργάτιδά του: «Με λίγα λόγια, στα στριπάκια αποκαλύπτεται το «σπάσιμο» στο κοινωνικό κατεστημένο των τίτλων. Υποτίθεται πως οι ανάπηροι δεν μπορούν να κάνουν πράγματα, όλα αυτά τα στερεότυπα που δημιουργούν αποκλεισμούς εξαιτίας των κοινωνικών κατασκευών. Ζούμε σε μία κοινωνία που είναι κινητικά ανάπηρη, γιατί είναι ρατσιστική απέναντι σε μία μερίδα ανθρώπων. Μέσα από το κόμικ μας, θέλουμε να προσφέρουμε έναν ώμο να στηριχθούν οι αδύναμοι». Η θεματολογία του κόμικ είναι τολμηρή, με την 22χρονη φοιτήτρια να λέει: «Θίγουμε ένα θέμα ταμπού, αλλά το αντιμετωπίζουμε με χιούμορ και φυσικά με τη δέουσα προσοχή για να μη θίξουμε κάποιον. Και δύο ανάπηροι χαρακτήρες δεν είναι κάτι συνηθισμένο, ακόμη και στο εξωτερικό. Σε μία παλαιότερη αναζήτησή μου βρήκα έναν υπερήρωα που λέγεται Silver Skorpion. Καθηλωμένος σε καρότσι με ακρωτηριασμένα τα κάτω άκρα από μία τρομοκρατική επίθεση. Πιο γνωστός είναι ο καθηγητής Ξαβιέ, ο φανταστικός χαρακτήρας της Marvel Comics, αρχηγός των μεταλλαγμένων X-Men. Πρόσφατα έμαθα και για μία ομάδα καλλιτεχνών, που επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο σούπερ-ήρωα, που είναι ένα παιδί με αυτισμό. Όμως, σε όλα τα προηγούμενα παραδείγματα μπαίνει το φανταστικό στοιχείο. Αντίθετα, οι δικοί μας χαρακτήρες είναι άνθρωποι τις διπλανής πόρτας…». «Θα μπορούσαν να κάθονται ανάμεσά μας. Τους θεωρούμε φίλους μας, μάλιστα στο πρώτο τεύχος συναντιόμαστε οι τέσσερις μας και ετοιμάσαμε και μία κοινή φωτογραφία μας με φόντο ένα ωραίο τοπίο», αποκάλυψε ο Κωνσταντίνος, ενώ η Σοφία Γεωργιάδη ξαναπήρε τον λόγο, σημειώνοντας: «Το ζήτημα είναι να μεταφέρεις στον αναγνώστη μία ιστορία. Έπειτα, τι είναι τα κόμικς; Μία μορφή τέχνης που ανοίγει ένα παράθυρο στη φαντασία. Μουσική και χρώματα αποτυπώνονται πιο εύκολα στον εγκέφαλο. Το φίλτρο του συναισθήματος επιτρέπει σε μία πληροφορία να καταγραφεί πιο εύκολα. Κάθε καλλιτέχνης μεταδίδει πράγματα, ώστε μέσα από τη δουλειά του να παρουσιάσει έναν καλύτερο κόσμο»." Xριστόφορος Σεμέργελης 22 Ιουνίου 2017 Πηγη: https://e-thessalia.gr/ntona-ke-o-gouiler-kanoun-ton-kosmo-mas-kalytero/ Ευχαριστίες στην ΛΕΦΙΚ για την παραχωρηση του υλικού

νταξ εξαρτάται πως χειρίζεσαι το υλικό σου- άρα και τα χρώματα. Δεν είναι δύσκολο- εμπειρία θέλει (διαρκή ενασχόληση) Πάντως σπανίως ένα κόμικ βγαίνει από τυπογραφείο με 100% πιστότητα χρωμάτων όπως ορίτζιναλ επεξεργασία δημιουργού του...

Ευχαριστώ πολύ. Και που να δεις το στοκ (ναι, υπάρχει και τέτοιο) με τα άφτιαχτα, κάπου 700 κομμάτια!! Επίσης τώρα έχει "παγώσει", γιατί τα τρώμε όλα στην συλλογή κόμικς. Τέλος πάντων, υπόσχομαι κάποια στιγμή ν'ανεβάσω και καλύτερες φωτό.

76 όμορφα λεπτά δεν το μετάνιωσα. Άμα την είχα δει μικρός, άνετα θα την είχα λατρέψει. Αυτή τη στιγμή δεν συγκλονίστηκα, αλλά ούτε έχασα τον χρόνο μου. Ψυχαγωγήθηκα Καταλαβαίνω και γιατί πολλοί γυρνάνε και λένε πως είναι η ταινία Batman που θα ήθελαν να φτιάξουν για live action αλλά δεν μπορούν. Δεν φτάνει τις κορυφαίες των live action ταινιών , όχι για έναν μεσήλικα έστω , αλλά είναι σίγουρα αιώνες καλύτερη από αρκετή σαβούρα που έχει κυκλοφορήσει Συν τοις άλλοις γέλασα σε διάφορα σημεία. Ειδικά όταν αναφέρθηκαν O' Neil και Adams

@Indian μετά το ΜΠΛΕΚ και το Μίκυ Μάους με μωβ χρώμα στο φόντο, τους κυνηγάει παντού το χρώμα του ΜΟΜ

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΠΙΟΧΩΡΙ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΣΠΕΣΙΑΛ ΤΕΥΧΟΣ 51 ΤΩΝ ΑΠΙΘΑΝΩΝ & ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΚΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ, ΣΤΟ ΠΑΠΙΟΧΩΡΙ ΚΟΝΤΙΝΟΣ ΞΑΔΕΛΦΟΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΕΝΑΣ ΞΑΔΕΛΦΟΣ, ΠΟΥ Ο ΓΚΟΥΦΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ, ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΜΙΚΥ ΣΙΤΥ ΚΑΙ ΦΕΡΕΤΑΙ ΑΛΛΟΚΟΤΑ ΚΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΥΠΟΠΤΑ ΤΟ ΣΠΑΤΑΛΟ ΚΙΝΗΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΧΑΝΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ Ο ΓΚΟΥΦΟΛΥΚΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΕΝΑ ΣΑΛΟΝΙ ΑΣΧΗΜΙΑΣ ΚΙ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ, ΑΛΛΑ Η ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ Η ΦΑΣΑΡΙΟΖΑ ΕΛΒΙΡΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΝΙΨΑΚΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΤΡΑΚΤΕΡ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΝΤΑΚ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 26/6 (Νο. 315)

γιατί τα παλιά "καμπανάς" κόμικς θεωρούνται κακές μεταφράσεις; Δεν έχω διαβάσει ποτέ ένα κόμικ από αυτόν τον εκδότη, αλλά ακούω πολλούς συλλέκτες στο Διαδίκτυο να μιλούν για αυτό. Μπορείτε να μου δώσετε παραδείγματα (με λεπτομέρειες) κακών μεταφράσεων που χρησιμοποίησε αυτή η εταιρεία στα κόμικς τους; (Επίσης συγχωρήστε την ελληνική γραμματική μου. Μαθαίνω ακόμα ελληνικά) (Επίσης συγχωρήστε την ελληνική γραμματική μου. Μαθαίνω ακόμα ελληνικά -- "the irony is not lost on me")

Δεύτερο λάθος μετά τη ''Μαύρη Χήρα''; Τι να πω! Ίσως να είναι τιμές γνωριμίας,για λίγες μόνο μέρες.Όποιος πρόλαβα, πρόλαβε. Φαίνεται σαν τα Public να ανταγωνίζονται την Brainfood.

Θα ήθελα να απαντήσεις πάντως αν έχεις πρόβλημα με το άγαλμα του Στάλιν , του Κεμάλ , του Μάο του Μπαθομέτ και αν θα είχες πρόβλημα αν στηνόταν άγαλμα του Χίτλερ. Πολύ θα ήθελα τη γνώμη σου. Επίσης νομίζω ότι είναι εντελώς ρατσιστικό να διαχωρίζεις τις "σύγχρονες" δυτικές κοινωνίες με τις υπόλοιπες αφρικανικές ή μουσουλμανικές, εκτός και αν όντως είναι τριτοκοσμικές οι δεύτερες. Τέλος εκφράσεις του "να το κοιτάξεις αυτό" , "γελοιωδώς υποστηρίζεις" δε νομίζω ότι τιμούν έναν ισότιμο διάλογο, εκτός και αν νομίζεις ότι εσύ και η "παρέα σου" κατέχουν το "αλάθητο του Πάπα" και όποια άλλη γνώμη είναι κατακριτέα, πραγματικά πολύ "δημοκρατικές" και "πολιτισμένες" οι απόψεις που εκφράζεις. Όπως σου είπα είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη όσο και αν σ'ενοχλεί, εκτός και αν θες να μην υπάρχουν άνθρωποι με προσωπικές και ελεύθερες απόψεις που διαφέρουν από τις δικές σου.

Ναι αυτό για την ταφόπλακα το είχα αναφέρει κι εγώ, είναι από τις διαφορές των 2 εκδόσεων, στην ΟΞΥ το γράφει παντού κανονικά. Για την μετάφραση δεν νομίζω πως κάθισαν να ελέγξουν αν η μετάφρασή τους μοιάζει με την άλλη έκδοση, τυχαίο είναι. Εξάλλου και οι 2 από τα αγγλικά έγιναν, αναμενόμενο σε κάποια σημεία να ταυτιστούν. Παρατηρώ πάντως πως στο πρωτότυπο αγγλικό, ο τελευταίος στίχος δεν έχει ομοιοκαταληξία, αλλά μόνο οι 2 πρώτοι: Η Οξύ το άλλαξε αυτό και πρόσθεσε κι εκεί ομοιοκαταληξία. Η Hachette/Anubis από την άλλη δεν έβαλε ομοιοκαταληξία ούτε στους 2 πρώτους, αλλά έκανε ελεύθερη απόδοση σε όλο το ποίημα: Και οι 2 μεταφράσεις δηλαδή έχουν μια κάποια απόκλιση όσον αφορά αυτό το ποίημα. Πάντως με κάτι τέτοια είμαι πολύ περίεργος, έχω και τις 2 εκδόσεις στο χέρι και συγκρίνω καρέ-καρέ πώς το απέδωσε διαφορετικά ο καθένας.

Και εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η απόδοση καθώς μου αρέσει και η ακριβής μετάφραση του κανονικού ποιήματος (αν εξαιρέσεις πως λέει "Αράχνη" λίγο της ιστορίας αντί για "Τίγρη"). Υποθέτω πως οι μεταφράσεις μεταξύ εκδόσεων δεν έπρεπε να μοιάζουν πολύ και το ποίημα ήταν ένα μέρος για αλλαγή."Η οξύ αυτοσχεδίασε,ως το κρατήσουμε όπως το αρχικό" θα είπαν μάλλον στην Anubis.Κάτι άλλο που παρατήρησα είναι πως έλειπε σε μερικά καρέ το "Here lies Spiderman" στη ταφόπλακα,αλλά εκεί πάλι δεν ήταν το κέντρο της προσοχής.

τευχάκια ,τευχάκια ,τευχάκια ,μεγάλος έρωτας,έχω όμως και λίγα πράγματα σε TPB και HCs κυρίως ότι ήθελα πολύ και δεν το βρήκα σε τευχάκια. Όσο για το διάβασμα,αν ο κόσμος εφάρμοζε τα μέτρα ,που εγώ παίρνω για το διάβασμα των κόμικ,η πανδημία δεν θα είχε υπάρξει ποτέ!!!

2019-2029 και βλέπουμε

ενδεικτικές σελίδες: ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΟΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ (1957-1972) Η «Κοινωνία Του Θεάματος», το εμβληματικό δημιούργημα του Γκυ Ντεμπόρ, αλλά και τα συνθήματα από τον Μάη του 1968, μαζί με τις πειραγμένες αφίσες και τα κόμικς που γυρίζουν τα μέσα έξω: όλ’ αυτά αποτελούν πια αναπόσπαστο κομμάτι του συλλογικού φαντασιακού. Λιγότερο γνωστή είναι η περιπέτεια της Καταστασιακής Διεθνούς. Και όμως, οι Καταστασιακοί ήταν εκείνοι που, μένοντας στη σκιά των φοιτητικών εξεγέρσεων, μετέδωσαν στη νεολαία τις ανατρεπτικές ιδέες τους, με έναν και μοναδικό σκοπό: έναν καινούργιο ύμνο σε μια καινούργια ζωή, που θα ήταν και ποιητική και καθημερινή. Ο Κριστόφ Μπουρσεγιέ είναι συγγραφέας 40 βιβλίων, μεταξύ των οποίων το Η ζωή και ο θάνατος του Γκυ Ντεμπόρ. Αρχισυντάκτης του Archives et documents situationnistes, διδάσκει στο Sciences Po, είναι άνθρωπος του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, καθώς και ηθοποιός που έχει παίξει σε ταινίες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, του Υβ Ρομπέρ και του Ζακ Ντεμί. Ο Ζακ Ρενάλ συνεργάζεται με τις εκδόσεις Fluide Glacial, Casterman και Cornelius. Για τις εκδόσεις Cornelius δημιούργησε, μαζί με την Claire Bouilhac, τη σειρά Francis Blaireau Farceur. Σημείωμα στο οπισθόφυλλο της έκδοσης Ευχαριστω την ΛΕΦΙΚ για την παραχωρηση του υλικου

ΕΥΓΕ για την ενδιαφέρουσα παρουσίαση για ένα ενδιαφέρων περιοδικό ,υποθέτω σημαντικο και αξιολογο για την εποχή του.

Δυστυχώς, προσωπικά μιλώντας, μου λείπουν αρκετά "Λούκυ Λουκ", παρόλο που η σειρά μου αρέσει πολύ... Έχω διαβάσει γύρω στα 35 άλμπουμς και παίζει να 'χω επιπλέον 4-5 που είναι ακόμη αδιάβαστα. Επομένως έχω πολλά "κενά" ακόμη και δρόμο μπροστά μου... Τα ψηφιακά τα κατεβάζω, στο παρελθόν έχω διαβάσει κάποια (και αμερικανικά για να συμπληρώσω ιστορίες υπερηρωικών για τις οποίες είχα πάντοτε απορίες), αλλά δεν το συνηθίζω... Που και που με "πιάνει" βέβαια και κατεβάζω υλικό να υπάρχει! Συνήθως καταπιάνομαι με αυτόνομες ιστορίες ή comic strips που "σκάνε" μπροστά μου από πολυθεματικά κόμικς και όχι κάτι ολοκληρωμένο. Όσο βλέπω τη "στοίβα" με τα αδιάβαστα, δε μπορώ να πιάσω ψηφιοποιημένα... Σ' πάντως Laz33 και θα το κατεβάσω οπωσδήποτε! Υ.Σ. Στο "Όλες οι ιστορίες του Λούκυ Λουκ" που έφτιαξε ο φίλος @apetoussis82, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και φαίνονται, τελικά, πολλές εκδόσεις με τον ήρωα που δεν έχουν δημοσιευτεί καν στα Ελληνικά! Βέβαια, είναι κυρίως μονοσέλιδα, άντε και κανένα τρισέλιδο... Αυτό που μου φάνηκε αστείο, πάντως, είναι που σε κάποιες περιπτώσεις έχει δεκαδικό στον αριθμό των σελίδων, π.χ. 2,25 Εντάξει..δε νομίζω το 0,25 να μην μετράει ως σελίδα ή ακόμα και η μισή σελίδα σε άλλες περιπτώσεις... Και δεν καταλαβαίνω γιατί εφόσον επέλεξες να βάζει δεκαδικό, στις μισές σελίδες έχει κλάσμα (1/2). Ας έβαζες 0,5! EDIT: Μόλις είδα και 6σέλιδη & 7σέλιδη ιστορία που δεν έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα!

Υπάρχει σκαναρισμένο στην αρχειοθήκη κόμικς για όποιον θέλει να το διαβάσει. Tην παλεύει. Έχει μικρές ιστορίες τύπου "Επικίνδυνο Πέρασμα". Απλά είναι πιο μικρό σε διαστάσεις και περιέχει περίπου τα μισά καρέ ανά σελίδα σε σχέση με τα "κανονικά" Λούκυ Λουκ

Ποιός είναι αυτός ο Ντουπλάντις? Μετά τον Μπούμπκα δεν τελείωσε το σπορ?

Eξωφυλλα/οπισθοφυλλα 2 τευχων σε καλυτερη αναλυση: Προστέθηκαν στη βάση

Πάω να παραγγείλω απ΄το eshop της ΛΕΦΙΚ αλλά δεν βρίσκω τρόπο πληρωμής με κάρτα. Μόνο με κατάθεση σε λογαριασμό μπορεί να γίνει αγορά;

Τίτλος: ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΚΟΜΙΚΣ Ιδέα/Ιστορία:Τα παιδιά απο τα Δημοτικά σχολεία Θεσσαλονίκης (6ο διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Ελευθέριου-Κορδελιού/ 8ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων/ 18ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης/ 24ο Δημ.Σχολείο Θεσ/νίκης - Δημοτικό Σχολείο Ταγαράδων) Σενάριο/Storyboards: Δημήτρης Σαββαϊδης - Γιαννης Τέξης Εικονογράφηση εξωφύλλων: Φώτης Καλιάλης, Μάνος Λαγουβάρδος, Πέτρος Χριστούλιας, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Θάνος Τσίλης Εικονογράφηση οπισθόφυλλου: Μάνος Καλιάλης, Μάνος Κοτσιφάκης Κόμικ: Βίκτωρας Μοσχόπουλος, Αλεξία Οθωναίου, Ειρήνη Σκούρα, Νικόλαος Στεφαδούρος, Γιάννης Τεξής Αγγ.Σαλαμαλίκη, Αλκηστη Καρούλη, Νίκος Τρομάρας, Εφη Θεοδωροπούλου Αποστόλης Ιωάννου, Γιάννης Νταλκίδης, Σταύρος Κιουτσιούκης, Νίκος Καμπασέλε Αλεξία Λουγιάκη, Ειρήνη Μιχαηλίδου, Κώστας Σκλαβενίτης, Σοφία Σπυρλιάδου Σταυρούλα Ανθηροπούλου, Αποστόλης Ιωάννου, Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Σπύρος Κωστουλάκης, Σμαράγδα Μάγκου Γραφιστικά/Σελιδοποίηση: Χριστίνα Καραϊδου Διεύθυνση σειράς: Δημήτρης Σαββαϊδης Εκδοτική: ΑΝΤΙΓΟΝΗ (Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για τον Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία) σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση ADDART, με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (Θεσσαλονίκη 2016) Αντίτυπα:5000 Ενδεικτικές σελίδες απο τα τεύχη: "Σενάρια που έγραψαν οι μαθητές/τριες των τμημάτων Ε1 & ΣΤ1 το σχολικό έτος 2015-16, του 6ου Διαπολιτισμικού Δημοτικού Ελευθερίου-Κορδελιού κι εικονογραφήθηκαν από 26 καταξιωμένους επαγγελματίες καλλιτέχνες της χώρας, στα πλαίσια του έργου "Πες το με κόμικς" που πραγματοποιήθηκε από την ΑΝΤΙΓΟΝΗ (Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη- Βία) σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση AddArt, με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τυπώθηκαν 5.000 αντίτυπα που διανεμήθηκαν σε όλους τους/τις μαθητές/ριες των 5 σχολείων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, σε δημοτικά της Β. Ελλάδας, σε παιδικές βιβλιοθήκες, σε ιδρύματα παιδιών, σε παιδιατρικά τμήματα νοσοκομείων και σε ορφανοτροφεία στη Θεσ/νίκη και στην ευρύτερη περιοχή για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κινητοποίηση ενάντια στις δυσμενείς διακρίσεις κάθε μορφής. [..]" Πηγή http://6dim-diap-elefth.thess.sch.gr/pes_to_me_comics.pdf Eυχαριστίες στην ΛΕΦΙΚ για την διάθεση του υλικου

Καλώς μας βρήκες φίλτατε εδώ εμεις οι ''γέροντες '' έχουμε να θυμηθούμε και να πούμε πολλα .Είμαι σίγουρος ότι θα κολλήσεις μαζί μας . Αραγε τι να κάνουν οι παλιοι μου φίλοι από ΝΤΑΛΑΣ ,Τζοκ ,Τζέι αρ,Μπόμπυ ,Πάμελα ,Κλίφ ,Μπλέικ Αλέξις ,ωχ λάθος οι 2 τελευταίοι ήταν από Ντένβερ .

Μόλις τελείωσα το 2ο μέρος του Πλανήτης Χαλκ και τώρα παω να ρίξω μια ματιά στο World War Hulk για να θυμηθώ κάτι που το διάβασα πριν μερικά χρόνια. Συμφωνά με έναν φίλο του φίλου μου το World War Hulk δεν πρόκειται να εκδοθεί από την HACHETTE λόγω της ΟΞΥ. Ναι έχετε δίκιο για την λίγο ακριβή τιμή αλλά αξιξει να το έχετε στη συλλογή για τη ολοκληρωμένη ιστορία του Πράσινου Βασιλιά.

Μου ήρθαν αυτή την βδομάδα διάφορες μικρές παραγγελίες από Οξύ, Jemma και Solaris. Από Solaris, ολοκλήρωσα επιτέλους τα Avengers vs X-Men με το #6 που μου έλειπε και πήρα και το Κεφάλι του Τούρκου του Ιζνογκουντ που κατά γενική ομολογία είναι από τα καλύτερα και στο Comicstrip ήταν εξαντλημένο όταν έκανα την μεγάλη παραγγελία BD. Από Jemma, ξεκίνησα για Κουραφελκυθρα, τελικά η επανέκδοση δεν είχε βγει (βγήκε βέβαια χθες και με έπιασε εξ απροόπτου αλλά θα τα αγοράσω από Ιούλιο σε άλλη παραγγελία, που θα πάει) αλλά μου γυάλισε το Τρεις + μια προσφορά για το δυσεύρετο JSA: Thy Kingdom Come Part 1. Επικοινωνοντας με ενημέρωσαν ότι δεν υπάρχει δυστυχώς το paperback της προσφοράς αλλά προς τιμήν τους μου άφησαν σε καλύτερη τιμή το hardcover που υπήρχε κανονικά διαθέσιμο. Τέλος, από ΟΞΥ είπα να τσεκάρω το φημισμένο Saga και τσίμπησα και το Β τεύχος της Καπτεν Μαρβελ που μου έλειπε. Αυτά για τώρα!

Μπορεί ο θρυλικός James Bond να μιλάει για το αντίθετο, ο Φάντομ Ντακ, όμως, θα μας αποδείξει ότι “Τα διαμάντια δεν είναι παντοτινά”. Ο σούπερ ήρωας της Λιμνούπολης κάνει την καθιερωμένη του περιπολία στους ουρανούς, όταν μία σφοδρή έκρηξη τού αποσπά την προσοχή. Το κτήριο που ανατινάχθηκε στεγάζει ένα κοσμηματοπωλείο, το οποίο ληστεύτηκε, από έναν τεράστιο κουκουλοφόρο, που φαίνεται να μην επηρεάζεται από τα όπλα του Φάντομ. Για την ακρίβεια, τα έθεσε εύκολα εναντίον του! . Μετά την απόδραση τού κακοποιού, ο Φάντομ θα αρχίσει έρευνες στο κοσμηματοπωλείο. Αυτό που όλο περιέργεια θα διαπιστώσει, είναι ότι ο διαρρήκτης δεν πήρε τίποτα άλλο εκτός από όλα τα διαμάντια που διέθετε το κατάστημα. Ο φίλος μας θα πρέπει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει και με μεθοδικό τρόπο να στήσει παγίδα στον νέο villain της Λιμνούπολης, την ίδια ώρα που το alter ego του, ο Ντόναλντ, είναι αναγκασμένος να κάνει τα θελήματα του θείου Σκρουτζ. Θα μπορέσει, τελικά, να συνδυάσει αυτές τις δύο καταστάσεις? Όμορφη ιστορία με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μας Φάντομ Ντακ, από αυτές που αναδεικνύουν το ταλέντο του και θέλουμε να βλέπουμε στα περιοδικά Disney. Η πλοκή έχει κινηματογραφική ροή και φροντίζει να προσδίδει το απαραίτητο μυστήριο για να κρατήσει έντονο το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Ο Φάντομ με τον Ντόναλντ συνδυάζονται άψογα, χαρίζοντας δράση και περιπέτεια. Υπήρχαν, όμως, και μερικά σημεία που τα βρήκα εύκολα συγγραφικά (όπως πχ το πόσο εύκολα και τυχαία βρήκε ο Φάντομ το κρησφύγετο του κακού), τα οποία αφαιρούσαν πόντους από το τελικό αποτέλεσμα. Και φυσικά έχουμε το φινάλε, το οποίο είναι άνισο κι άδικο για τον φίλο μας. Όπως και να έχει πάντως, μιλάμε για μία αξιόλογη δουλειά, που θα πρέπει να διαβαστεί από τους λάτρεις του “Σκοτεινού Ιππότη” της Λιμνούπολης κι όχι μόνο. Το σχέδιο ήταν καλό, με εξαίρεση την απόδοση των χαρακτήρων, η οποία ήταν πολύ άσχημη… Στην επόμενη ιστορία ο Ντόναλντ με τον Κύρο και τα τρία του ανιψάκια, τα βάζουν με “Τα εξωγήινα ποντίκια”. Ο Κύρος μόλις έχει κατασκευάσει ένα διαστημόπλοιο, εξοπλισμένο με έναν υπερκινητήρα, που θα μειώσει τις αποστάσεις στο διάστημα. Θέλοντας, λοιπόν, να το δοκιμάσουν, οι φίλοι μας, θα πεταχτούν μέχρι έναν απομακρυσμένο πλανήτη και θα αρχίσουν τις έρευνες. Κι ενώ όλοι οι υπόλοιποι δείχνουν σοβαρότητα, ο Ντόναλντ ψάχνει πώς και πώς να λουφάρει και να την αράξει σε ένα μέρος για να φάει το σάντουιτς του . Οι μπελάδες, όμως, δεν φαίνεται να τον έχουν ξεχάσει. Στο σημείο που έκατσε εμφανίζονται κάποια μυστηριώδη τρωκτικά με τρία μάτια! Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο αέρας της ατμόσφαιρας του πλανήτη, φαίνεται να επηρεάζει τον φίλο μας, ο οποίος συρρικνώνεται! Τα προβλήματα φαίνεται να μην έχουν τελειωμό! Θα καταφέρουν οι φίλοι μας να γλιτώσουν από τα αιμοβόρα ποντίκια ή θα έχουν κακά ξεμπερδέματα? Πρόκειται για ένα σενάριο, το οποίο το βρήκα πολύ προσεγμένο και με ενδιαφέρουσα ανάπτυξη. Ενώ στην αρχή φαίνεται ότι η δράση θα διαδραματιστεί στο απώτερο διάστημα, στην πορεία μας διαψεύδει και μεταφέρεται στην Λιμνούπολη. Η πλοκή είναι έξυπνη και καλογραμμένη. Ο συγγραφέας δεν διστάζει να σπείρει τον όλεθρο και την καταστροφή, προς τέρψη των αναγνωστών. Μπορεί να υπάρχει μία ανάλαφρη παιδικότητα (μιας και μιλάμε για ποντίκια που καταδιώκουν παπιά!), αλλά παράλληλα υπάρχει κι ένας δυναμισμός που μας κρατά σε εγρήγορση. Αυτό που με πείραξε κάπως, είναι ο χαρακτήρας που δίνεται στον Ντόναλντ. Δεν αντιλέγω, είναι από την φύση του ατζαμής κι ανεύθυνος, αλλά εδώ ένιωσα ότι η συμπεριφορά του αγγίζει τα όρια της ηλιθιότητας. Το φινάλε είναι κωμικό και βγάζει μία λογική μέσα στην φαντασία του κόμικ. Γενικά την βρήκα μία ικανοποιητική δουλειά. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Όλοι ξέρουμε ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Στην ιστορία αυτή θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και θα αποδείξουμε ότι ο σκύλος είναι κι “Ο πιο καλός φίλος του ποδοσφαιριστή”. Ο Ντόναλντ βολτάρει στο πάρκο της Λιμνούπολης, όταν ακούει έναν σκύλο να κλαίει. Το κακόμοιρο τετράποδο έχει μπλεχτεί στο δίχτυ που προορίζεται για να παίζουν τα παιδιά κι ο φίλος μας το απελευθέρωσε από τα δεσμά του. Χαρούμενος ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος είναι ένα αστέρι της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης, τον προσλαμβάνει για να προσέχει τον σκύλο του. Η δουλειά αυτή δείχνει να είναι αξιοπρεπής, εύκολη και με μεγάλα πλεονεκτήματα, μιας κι ο άσος των γηπέδων θα ταξιδέψει στο εξωτερικό με την ομάδα του και δεν αποχωρίζεται ποτέ τον φιλαράκο του. Έτσι κι ο Ντόναλντ θα απολαύσει την χλιδή και την πολυτέλεια! Στην αρχή, λοιπόν, όλα δείχνουν να κυλούν κατά το δοκούν για όλους, με μοναδική παραφωνία την ανορεξία του σκύλου. Στην πορεία, όμως, τα πράγματα παίρνουν μία ανατριχιαστική τροπή και θα σοβαρέψουν επικίνδυνα. Το αξιοθαύμαστο σε αυτό το σενάριο είναι ότι συνδυάζει με μαεστρία το φιλοζωικό στοιχείο, με το αθλητικό, αλλά και την περιπέτεια. Πρόκειται για τρεις εντελώς διαφορετικές καταστάσεις, που όμως ο συγγραφέας τις διαχειρίζεται στην εντέλεια. Το σενάριο έχει μία υποψία από “εύθραυστη δεξιοτεχνία”, αλλά χωρίς μεγάλη ανάπτυξη. Η πλοκή κυλάει αβίαστα, είναι κλιμακούμενη και στο αποκορύφωμά της, αυτό που υπερισχύει είναι η ένταση και η αγωνία. Η εξήγηση που δίνεται, όσο πηγαίνουμε προς το τέλος, με ικανοποίησε, ενώ το φινάλε κλείνει με μία μεγάλη σκηνή και θριαμβευτικά. Ακόμα μία ιστορία, λοιπόν, που μου άρεσε αρκετά. Το σχέδιο του Cavazzano, όπως πάντα, είναι αξιόλογο. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνω στο τελευταίο καρέ της σελίδας 74, που με έκανε να το χαζεύω με δέος. Μάλλον πρόκειται για τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου στην Μόσχα. Η σειρά “ΤΝΤ” μάς αφηγείται, αυτή την φορά, τι σημαίνουν “Οι καλοί γείτονες”. Ο Ντόναλντ (όπως το συνηθίζει) έχει τα νεύρα του κι ο λόγος είναι ένας ενοχλητικός συμμαθητής των τριών ανιψιών του, ο οποίος θα φιλοξενηθεί για λίγο στο σπίτι τους. Την ίδια ώρα, ένα μέλος της Λέσχης Σκεπτικών Σκεπτικιστών βρίσκεται υπό αμφισβήτηση και καλείται να αποδείξει ότι είναι ανυπόστατες οι θεωρίες που έχουν βγει για κάποιες νεράιδες που έχουν εμφανιστεί στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ. Έτσι, μαζί με τα στίφη των δημοσιογράφων που έχουν στρατοπεδεύσει εκεί, θα πάει κι αυτός για να ερευνήσει το ζήτημα. Εκεί, όμως, θα βρεθεί κι ο Ντόναλντ με τον Φέθρυ, υπό την ιδιότητα των πρακτόρων της υπηρεσίας ΤΝΤ, κυρίως για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι να ερευνήσουν αν οι νεράιδες υπάρχουν στα αλήθεια κι ο δεύτερος είναι να βοηθήσουν την Γιαγιά Ντακ να “αποκρούσει” όλους τους παρείσακτους που βρίσκονται στο αγρόκτημά της. Η αποστολή, λοιπόν, αποκτά συγγενικό χαρακτήρα για τους δύο κεντρικούς πρωταγωνιστές και η αγωνία κορυφώνεται. Χαριτωμένη ιστορία, με ρομαντικό και φυσιολατρικό σενάριο, η οποία όμως είναι, κατά την γνώμη μου, σχετικά αδύναμη, σε σχέση με τις υπόλοιπες ιστορίες της σειράς. Η πλοκή ξεκινάει κάπως πολύπλοκα, μιας κι έχουμε την έναρξη πολλών σκηνών ταυτόχρονα (ο Ντόναλντ, το μέλος της Λέσχης, οι νεράιδες, το αγρόκτημα) κι ο αναγνώστης κατακλύζεται από πολλές πληροφορίες στην αρχή, με αποτέλεσμα, ίσως, να “μπουκώσει”. Εγώ, τουλάχιστον, αυτό έπαθα. Η συνέχεια είχε κάποιες καλές στιγμές, αλλά η δράση έβγαινε με το σταγονόμετρο. Ο χαρακτήρας του Σκεπτικιστή έβγαζε πλάκα και βγάζει ακόμα περισσότερη αν κάποιος είχε διαβάσει τη ιστορία “Επικίνδυνες σπηλιές”. Ωραία “ηθοποιία” υπήρξε κι από τις νεράιδες. Μου άρεσε που διαφοροποιούνται από το κλασικό στυλ που έχει υιοθετηθεί γι’ αυτές, καθώς και για το παρελθόν τους στην συγκεκριμένη ιστορία. Εν κατακλείδι, ήταν μία ιστορία που διάβασα ευχάριστα, αλλά αν θα έπρεπε να επιλέξω το top-5 των ιστοριών της σειράς που έχω διαβάσει, σίγουρα η συγκεκριμένη δεν θα συμπεριλαμβάνεται σε αυτό. Το σχέδιο το βρήκα σχετικά καλό, με τις όποιες παραφωνίες έχει το πενάκι του Flemming Andersen.