Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αίθουσα Νικητών

  1. Laz33

    Laz33

    Members


    • Βαθμοί

      24

    • Περιεχόμενο

      4140


  2. Νίκος Τσιλοπάνος

    • Βαθμοί

      23

    • Περιεχόμενο

      259


  3. nikolas12

    nikolas12

    Moderator


    • Βαθμοί

      14

    • Περιεχόμενο

      3846


  4. Indian

    Indian

    Administrator


    • Βαθμοί

      14

    • Περιεχόμενο

      12905


Δημοφιλές περιεχόμενο

Εμφάνιση περιεχομένου με την υψηλότερη φήμη στο 04/27/20 σε όλους τους τομείς

  1. Παιδιά να η απάντηση του Τσέλιου σε ένα μήνυμά μου.Δεν ξέρω αν με τρολάρει ή αν είναι αλήθεια, είμαι αρκετά μπερδεμένος
    10 βαθμοί
  2. Γραμμένο από τον Rene Goscinny, για ένα audio book του 1967. Το άρθρο αναφέρει ότι ο Uderzo προσπάθησε να το αναβιώσει πριν το θάνατο του. Βέβαια από ότι καταλαβαίνω δεν θα είναι κανονικό κόμικ αλλά θα θυμίζει τα κολάζ τύπου οι 12 αθλοι του αστεριξ. Πηγή: https://bleedingcool.com/comics/lost-asterix-comic-golden-menhir-october/
    8 βαθμοί
  3. Σπουδαία δουλειά κάνουν στην επιλογή, παρά τις προτιμήσεις σου. Planet Hulk ωραία και διαφορετική ιστορία, ίσως η κορυφαία του Χαλκ έβερ, Captain Britain το όνομα του Άλαν Μουρ στον τίτλο μιλά από μόνο του, Avengers Forever γενικά από τα καλύτερα run τους εκεί έξω. Κατανοώ ότι δεν είσαι πορωμένος φαν των υπερηρωικών, αλλά μην λέμε κι ό,τι θέλουμε, οι επιλογές είναι καλές. Όντως μας τα χάλασαν τώρα με Κρέιβεν, ήλπιζα αφού είναι Amazing να βγει έστω η συνέχεια του Στραζύνσκι. Όσο για την τακτική επανεκδόσεων Οξύ, δεν θα πω ψέματα, αν δεν είχα κάποια ιστορία κι εμένα θα με ευχαριστούσε να την αγοράσω με 10 ευρώ αντί 15 ή 20. Απλά κατανοώ ότι το ζητούμενο είναι να κυκλοφορήσουν νέες, ανέκδοτες ιστορίες στην Ελλάδα ή τέλος πάντων γενικά υλικό που δεν μπορεί να αγοραστεί αλλιώς πλέον. Στην τελική το Κρέιβεν και το κάθε Κρέιβεν της ΟΞΥ, μπορεί όχι τώρα, αλλά κάποια στιγμή αν θέλω το αγοράζω αν δεν το έχω (το έχω, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Αλλά η ευκαιρία να αγοράσουμε αυτή την 1 ιστορία Σπάιντερμαν που παρλείφθηκε για να μπει επανέκδοση Κρέιβεν δεν θα μας ξαναδοθεί από καμιά Anubis και καμιά ΟΞΥ πιθανότατα.
    7 βαθμοί
  4. Μεγάλη ξενέρα η επιλογή όταν αναλογίζομαι τι άλλο θα μπορούσαμε να δούμε από Spider-Man. Εντάξει το Extremis και άλλοι τίτλοι που κυκλοφόρησαν προ δεκαετίας, αλλά γιατί τόμος που είναι ήδη διαθέσιμος από άλλο εκδότη και τον έχουν οι συλλέκτες να βγει ξανά και ειδικά από Spider-Man, ο οποίος έχει εξαιρετικές επιλογές στη συλλογή (Power and Responsibility, Death of the Stacys, Blue και πολλοί άλλοι) και να χαραμίσεις μία εξ αυτών σε κάτι που βγήκε τόσο πρόσφατα; Πρώτος τόμος που δε θα αγοράσω προσωπικά, δε με ένοιαζε η ράχη ούτως ή άλλως, αλλά να διαβάσω σε προσιτή τιμή, καλές ιστορίες που δεν έχουν βγει εδώ και χρόνια ή ποτέ στα ελληνικά. Το Kraven's Last Hunt είναι εξαιρετική ιστορία, αλλά τη διάβασα πολύ πρόσφατα.
    7 βαθμοί
  5. Για μένα που έχω τον τόμο από Oξύ ακούγεται σαν οικονομική ανάσα.
    7 βαθμοί
  6. Να σας συστηθω κ εγω με την σειρα μου... Μικρος οπως ολοι λιωναμε τα κομιξ! Μεχρι πριν 3 χρόνια περιπου ειχα καμια 500 διαφορετικα τεύχη απο διαφορες θεματολογιες περιοδου 1984-1998 μεχρι που τα θεωρησε η καλη νοικοκυρα άχρηστα και τα πεταξε ολα.... Ακομη κλαιω την σειρα σπαιντερμαν που ειχα κομπλε.... Τεσπα τα τελευταία 6 χρονια συλλεκτικα ασχολουμαι με αυτοκόλλητα και αλμπουμ ελληνικες μονον συλλογες Και αυτο το φεγγαρι ξεκινησα να μαζευω συλλογες κουκουρουκου και cheetos Ομως ποτε δεν αταματησα να διαβαζω κομιξ... Χαιρετω απο Κυπρο Γιωργος
    6 βαθμοί
  7. Le menhir d'or ο τίτλος του τότες. και εδώ το audiobook (στα γαλλικά προφανώς ) Αντιγράφω από λήμμα asterix της γαλλικής wiki. 1967 : Disque Le Menhir d'or, produit par le label Philips. Goscinny et Uderzo signent pour l'occasion un scénario inédit, dans lequel un grand concours des bardes gaulois est organisé en forêt des Carnutes, avec la participation d'Assurancetourix, qui interprète Menhir montantc 23 (parodie de la chanson Ménilmontant de Charles Trenet) et d'autres bardes chantant Le folklore armoricain (parodie de Le folklore américain par Sheila en 1965), Si j'avais un dolmen (parodie de Si j'avais un marteau par Claude François en 1963) et Massilia mes amours (parodie de Marseille de mes amours). google translate (κι όποιον πάρει ο χάρος ) "1967: δίσκος Le Menhir d'or, που παράγεται από την ετικέτα της Philips. Ο Goscinny και ο Uderzo υπογράφουν για την περίσταση ένα νέο σενάριο, στο οποίο διοργανώνεται ένας μεγάλος διαγωνισμός των Gallic bards στο δάσος Carnutes, με τη συμμετοχή του Assurancetourix, ο οποίος ερμηνεύει τον Menhir jumlahc 23 (παρωδία του τραγουδιού Ménilmontant του Charles Trenet) και Άλλα μπαράκια που τραγουδούν Armorican folklore (παρωδία της αμερικανικής λαογραφίας από τη Sheila το 1965), αν είχα ένα dolmen (Parody of If είχα ένα σφυρί από τον Claude François το 1963) και Massilia mes amours (Marseille parody of αγάπη μου)." To άμα είχα ένα σφυρί, το έπιασα
    6 βαθμοί
  8. Η καταχώρηση της Anubis είναι λάθος, ελπίζω δηλαδή. Και το Iron man με λιγότερες σελίδες το καταχώρησαν όμως, έχει γούστο να βγάλουν τους μισούς τόμους. (ISBN:978-960-623-198-8). Black Widow: Μια μικρή αράχνη / JG Jones Τίτλος : Black Widow: Μια μικρή αράχνη Παράλ. Τίτλος/Τίτλος Πρωτοτ. : Black Widow: Itsy Bitsy Spider Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: JG Jones, Εικονογράφος ; Χρήστος Κανελλόπουλος, Μεταφραστής ; Devin Grayson, Συγγραφέας Εκδότης: Κορωπί [GR] : Εκδόσεις Anubis / Compupress S.A. Έτος Έκδοσης: 2020 Σελιδοποίηση: 76 Μέγεθος: 16χ27 ISBN: 978-960-623-198-8 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Αγγλική (eng) Ημ/νία Παραχώρησης : 27/04/2020 WWW: http://www.anubis.gr
    6 βαθμοί
  9. Ο Anubis έβαλε νέα καταχώρηση στην Εθνική βιβλιοθήκη το black widow:itsy bitsy spider( το τηλέφωνο μου είναι παλιό και δεν ξέρω να χειρίζομαι λινκς). Η ερώτηση μου είναι σήμαινει κάτι που ο anubis καταχώρησε την συλλογή ως 76 σελίδες και το Amazon, την δίνει 156? Από ότι βλέπω είναι 6 τεύχη οπότε ποιος κάνει το λάθος εδώ?
    6 βαθμοί
  10. Ε όχι ρε γμτ. Αφού υπάρχει απ΄την Οξύ και είναι ακόμα διαθέσιμο. Γιατί δεν βγάζουν το Power and Responsibility που είναι της Anubis και έχει εξαντληθεί; Αν ισχύει αυτό για το Kraven θα ξενερώσω και εννοείται δεν θα το αγοράσω μιας και το ΄χω. Κρίμα πάντως. Αν είναι να βγουν 5-6 Spider-Man στη συλλογή και το ένα χαραμίζεται σε τόμο που ήδη κυκλοφορεί από άλλη εταιρεία, δεν κάνουμε δουλειά
    6 βαθμοί
  11. Tην είδα σήμερα. Φοβερά εφέ, πολύ δράση, πολύ χιούμορ. Η υπόθεση ok, καλή σε γενικές γραμμές αλλά με αρκετές υπερβολές και όχι την καλύτερη δυνατή επιλογή villain Αν βάλω απ΄την καλύτερη στη χειρότερη τις ταινίες Spider-Man που έχω δει, η κατάταξη πάει έτσι: Spider-Man 2 (2004) Spider-Man (2002) Spider-Man: Homecoming (2017) Spider-Man: Far from Home (2019) Spider-Man 3 (2007) The Amazing Spider-Man (2012)
    6 βαθμοί
  12. Κριτική για τον τόμο Ντέρντεβιλ: Αναγέννηση, με σπόιλερ. Η ιστορία ξεκινάει σε ένα δωμάτιο όπου η πρώην σχέση του Ματ, η Κάρεν, στην προσπάθειά της να πάρει μία ακόμη δόση ηρωίνης, δίνει σε κάποιο τσιράκι έναν φάκελο ο οποίος έχει μέσα γραμμένο το πραγματικό όνομα του Ντέρντεβιλ. Και όμως έτσι όπως ξεκινάει η ιστορία σε συνδυασμό με τα υπέροχα γκριζοσχεδιασμένα σκίτσα, ομολογώ πως δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό που θα ακολουθούσε στην συνέχεια. Και τί εννοώ με αυτό... Ότι ήδη από την πρώτη σελίδα, σεναριογράφος και σχεδιαστής, δίνουν στον αναγνώστη μία πολύ μικρή γεύση από τα συνταρακτικά γεγονότα που πρόκειται να συμβούν στις επόμενες σελίδες (αμέσως αμέσως καταφέρνουν να διεγείρουν το όλο hype). Όταν λοιπόν ο μεγαλύτερος εχθρός του Ντέρντεβιλ, ο Κίνγκπιν, μαθαίνει την πραγματική ταυτότητα του ανθρώπου χωρίς φόβο, αρχίζει να καταστρώνει ένα σχέδιο για να τον εξοντώσει. Ο Ματ στην πορεία της ιστορίας θα δεχθεί επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα. Θα χάσει την άδεια άσκησης επαγγέλματος, θα θεωρηθεί υπεύθυνος για φοροδιαφυγή, η πρώην μνηστή του θα κάνει σχέση με τον καλύτερο του φίλο τον Φόγκι, το σπίτι του θα ανατιναχτεί και ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Ματ θα αρχίσει σιγά σιγά να χάνει τα λογικά του, να οδηγείται στην παράνοια και να πέφτει σε κατάθλιψη. Ούτε και ως Ντέρντεβιλ δεν μπορεί να βρει μια άκρη, πράγμα που τον κάνει βιαιότερο όταν αντιμετωπίζει τον υπόκοσμο του Χελς Κίτσεν. Παράλληλα η Κάρεν μετανιωμένη, προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να γυρίσει στη Νέα Υόρκη και ο δημοσιογράφος Μπεν Γιούρικ ξεκινάει ένα ρεπορτάζ, το οποίο θα προκαλέσει ενοχλήσεις στα ανώτατα κλιμάκια του οργανωμένου εγκλήματος. Στην πορεία ο Ματ θα αποφασίσει να πάει να αντιμετωπίσει τον Φισκ στην έδρα του σε μία μάχη σώμα με σώμα, η οποία θα αποβεί μοιραία, καθώς ο Κίνγκπιν θα του προκαλέσει σοβαρή ζημιά. Τελικά ο Ματ θα καταρρεύσει στο πατρικό του όπου και θα σωθεί από μία μοναχή, η οποία στην συνέχεια θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για την ανάρρωση του Ματ τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Η ιστορία είναι τρομερή (μέρος της οποίας άντλησε η τρίτη σεζόν του Ντέρντεβιλ του Νέτφλιξ) και το σχέδιο απίστευτο με τους δημιουργούς να δίνουν ρεσιτάλ. Ειδικά για το σχέδιο σε σημεία όπως σε αυτά στην αρχή του πρώτου τεύχους και στο τεύχος όπου ο Μπεν ακούει τον στραγγαλισμό ενός ανθρώπου, ή και σε αυτό της μάχης του Ματ με τον Φισκ, με κάνουν να θέλω να ψάξω και για τις άλλες δουλειές του Μαζουκέλι. Από την μεριά του σεναρίου το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν που σε κάποια σημεία της αφήγησης δεν καταλάβαινα αν μίλαγε ο αφηγητής ή το πρόσωπο που έδειχνε κάθε φορά, καθώς και (πολύ) λίγο η έντονη λυρικότητα που έβαζε ο Μίλλερ στις περιγραφές του. Επίσης τα δύο τελευταία τεύχη τα βρήκα και εγώ λίγο κατώτερα σε σχέση με τα υπόλοιπα, παρόλα αυτά όμως δίνουν ένα αρκετά ικανοποιητικό κλείσιμο στην ιστορία. Συμπερασματικά ένας υπέροχος τόμος όπου δείχνει το πώς ο Ντέρντεβιλ χάνει την γη κάτω από τα πόδια του και κατρακυλάει ψυχολογικά και σωματικά, καθώς και το πώς τελικά θα καταφέρει χάρη σε κάποιον που τον είχε βοηθήσει στο παρελθόν, να ανακάμψει και να βρει την δύναμη να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο του εχθρό, γιατί όπως έχει μάθει, ποτέ δεν πρέπει να το βάζει κανείς κάτω. Βαθμολογία: 9,5/10. Ναι, και στο δικό μου τεύχος υπάρχει αυτή η "αχρωματοψία".
    6 βαθμοί
  13. Και εγώ μόλις το διάβασα παραξενεύτηκα πάρα πολύ πρώτον μου έδωσε απευθείας τίτλο και δεύτερον έναν τίτλο που κυκλοφορεί ακόμα από ΟΞΥ πράγμα που το είχαμε αποκλείσει.Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να δούμε και μαύρο φοίνικα που πολ΄λοί εδώ μέσα ήθελαν.Αλλά εγώ είμαι πολύ επιφυλακτικός,μπορεί και να με τρολάριζε και το θέμα θέλει πολύ μελέτη.Υπομονή να δούμε Το justiice είναι must και εγώ αν είχα να διαλέξω το kraven's last hunt και το justice θα διάλεγα το justice και περισσότερες σελίδες και υπέροχο σκίτσο και φοβερό σενάριο αν μου επιτρέπεται να το πω χωρίς να με λιθοβολίσετε και ξέροντας ότι αγαπάω και τις δύο εταιρίες το justice είναι κλάσεις ανώτερο το kraven's last hunt
    5 βαθμοί
  14. Εγώ στο πηγάδι κατουρησα; Γιατί δε μου λέει τίτλους; Πέρα από την πλάκα όντως πολύ περίεργη εξέλιξη να μπει Κρέιβεν...
    5 βαθμοί
  15. Τρεις νέες εφευρέσεις αλιεύσαμε από τις τελευταίες ιστορίες που κυκλοφόρησαν στην χώρα μας. Αυτές είναι οι εξής: Ο Ρόμπυ (ένας ρομποτικός βοηθός που χρησιμοποιήθηκε σε έναν αγώνα γκολφ) που λανσαρίστηκε στην ιστορία "Ο τέλειος Κάντυ". Μία Συσκευή Καλλωπισμού Κτιρίων (από την ιστορία "Όμορφο θησαυροφυλάκιο"). Και τέλος, μία Συσκευή Παρατήρησης Ονείρων, που μας έρχεται από την ιστορία "Εύκολο χρήμα". Βέβαια, μία παρόμοια συσκευή, είχαμε την χαρά να δούμε στην υπέροχη ιστορία "Το όνειρο μιας ζωής".
    5 βαθμοί
  16. Συγγνώμη, που είναι το λάθος; Εγώ θα αγοράσω και τα τρία!
    4 βαθμοί
  17. Για μένα μιλάω προφανώς ότι οι επιλογές τελευταία δεν με ικανοποιούν τόσο Το Captain Britain καταλαβαίνω τη σπουδαιότητά του ώστε να το περιλάβουν στη συλλογή. Αλλά προσωπικά αποφάσισα να μην το πάρω για 3 λόγους. 1ον) Μου είναι παντελώς άγνωστος και χωρίς ενδιαφέρον ο ήρωας (απ΄τα λίγα που διάβασα στη wikipedia). 2oν) Ναι είναι Άλαν Μουρ, αλλά απ΄ό,τι είδα είναι απ΄τις πολύ πρώιμες δουλειές του και απέχει αρκετά απ΄τις top του. 3ον) Βρήκα κάποια τεύχη στ΄αγγλικά και είδα κάποιες σελίδες. Πολύ χαμός. Ένα σωρό άγνωστοι ήρωες, μάχες στο διάστημα.. Δεν είναι του γούστου μου τέτοιες ιστορίες. Το Avengers Forever δεν έχει ιδιαίτερα καλές κριτικές και βαθμολογίες. Όχι ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν θα το πάρω. Όπως έγραψα και πάνω δεν μ΄αρέσουν ιστορίες που μπλέκονται ένα σωρό ήρωες. Πολύ χαοτικές για τα γούστα μου.
    4 βαθμοί
  18. 4 βαθμοί
  19. Κυκλοφορεί, αλλά είναι απ τα πρώτα που κυκλοφόρησαν το 2016. Ίσως να μην έχει τα δικαιώματα ακόμα. Και για μένα, ευκαιρία να πάρω κάποιο άλλο της Οξύ. ( Justice )
    4 βαθμοί
  20. Αυτές τις μέρες έχει κάτι άκρως διασκεδαστικές ψηφοφορίες ανάμεσα σε "δευτεροκλασάτους" χαρακτήρες των έντυπων Disney στο φβ γκρουπ Εικοσάχρονοι που κλαίνε διαβάζοντας την ιστορία του Σκρουτζ ΜακΝτακ. Να μπείτε, να ψηφίσετε και να αφήσετε και σχόλιο Από εκεί και πέρα όμως... Υπήρξαν 3 ψηφοφορίες που έφεραν αντιμέτωπους χαρακτήρες του PKNA με χαρακτήρες από το λοιπόν σύμπαν. 8-3 Στρατηγός Μουσούδας vs Λυλα, 5-4 Νούμερο Ένα vs Φρανκυ Μπουκ και 1-2 Ξαντούμ vs Ζιζάνη. Τα αποτελέσματα ήταν καταλυτικά. Αποκλείστηκαν ΚΑΙ οι 3 χαρακτήρες. Ακόμα και άμα θεωρήσουμε ότι ο Φρανκυ Μπουκ είναι μια διαχρονική προσωπικότητα (τουλάχιστον σε όσους είμαστε πολλοί 20χρονοι σε συσκευασία ενός), το να χάσει η "υπεργκόμενα" από τον ανηψιό του Φέθρυ είναι τουλάχιστον καραενδεικτικό Μπορεί να υπήρξε πολύ μπλαμπλα για την ποιότητα των ιστοριών PKNA, αλλά δεν είναι εντέλει καθόλου τυχαίο που έπεσε ο διακόπτης. Ακόμα και άμα λάβουμε υποψιν ότι τα PKNA κυκλοφόρησαν μόλις για 5 χρόνια (2012-2016), ενώ οι άλλοι είναι χαρακτήρες γνωστοί ακόμα και σε όσους έχουν να πιάσουν τεύχος Disney από τη δεκαετία του 80, νομίζω πως είναι μια δυνατή ένδειξη ότι το PKNA δεν έπιασε ρίζες στην Ελλάδα. Διότι την ίδια στιγμή, ο Φαντομίας κέρδισε με άνεση τον Μόμπυ Ντακ στην 7-4. Νταξ. Ίσως να υπήρξαν οι "αρχαίοι" που να θεώρησαν πως ήταν μια μοντέρνα μετάφραση του Φάντομ Ντακ. Εγώ προσωπικά σαφώς και επηρεάστηκα από τη σχέση του με τον Φάντομ και ας ξέρω ότι είναι άλλος χαρακτήρας. (αν και εδώ που τα λέμε, οι ιστορίες του έχουν την ίδια "σπανιότητα" που είχαν οι ιστορίες του Φάντομ όταν ήμουν εγώ πιτσιρικάς. δεν έχουν ευτελιστεί μέσα από ένα Αλμανάκο...) Αλλά και πάλι. Ενώ βλέπω κόσμο να περιμένει εναγωνίως κάποια καινούργια ιστορία του Φαντομία, δεν θυμάμαι να διάβασα ποτέ κάποιον να προτείνει να συνεχιστούν οι ιστορίες του PKNA έστω και ως backup σε κάποια άλλη έκδοση... (που θα μπορούσαν ) Φυσικά, ως γνωστόν, εγώ είμαι της σχολής "όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξερει ο κόσμος όλος". Και αντιμετωπίζω τις εκδόσεις με ένα στυλ "για να κάνει αυτό το πράγμα ο εκδότης, κάτι θα ξέρει. και ας γκρινιάζουν όσο θέλουν οι αναγνώστες". Όπου δεν θεωρώ πως όποιος μιλάει είναι απαραίτητα και ενδεικτικό specimen του συνολικού κοινού Για τη συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών (όλων των κόμικ), είναι απλά ένα χόμπι που δεν τους καίει και τόσο να μοιραστούν τις απόψεις τους με τρίτους. Οπότε μπορεί και η παρατήρησή μου να είναι μέρος ενός είδους "self fulfilling prophecy" επηρεασμένη από τα biases μου
    3 βαθμοί
  21. Τα τραγουδιαρικα μπαρακια με συγκίνησαν
    3 βαθμοί
  22. Άνοιξα αυτό το θέμα γιατί σήμερα με έπιασε μια νοσταλγία και ήθελα να σας ρωτήσω κάτι.Θυμάμαι και λογικά πολλοί από εσάς αν πηγαίνατε με τα παιδιά σας ή αν ήσασταν εσείς παιδιά τα παλιά τα Goodys τότε που ήταν για παιδιά και έδιναν με κάθε γεύμα δώρο διάφορα παιχνίδια.Ήταν η εποχή τότε με τα αρκουδάκια και τον Ρουβά παλιές καλές εποχές.Θυμάμαι λοιπόν ως παιδάκι την περίοδο 2006-7-8 κάπου εκεί έδιναν μαζί με τα παιδικά γεύματα φιγούρες τις justice league και μάλιστα από όσο θυμάμαι της animated justice league (2001-2004) και justice league unlimited.Το θυμάμαι σαν τώρα μάλιστα είχα ζητήσει τον batman και μου έδωσαν τον flash ,ήταν μεγάλες φιγούρες περίπου 20 εκατοστών μπορεί και παραπάνω και ήταν λεπτομερέστατες.Τις θυμάται κανείς άλλος και αν τι θυμάται μπορείτε να μου δώσετε περισσότερες πληροφορίες για τι φιγούρες???Όποιος μπορεί ας βοηθήσει.
    3 βαθμοί
  23. Να αν αυτή ήταν μάλλον ακριβώς ίδια αλλά σ flash
    3 βαθμοί
  24. Πωπω τι μου θύμισες τώρα. Τρελή νοσταλγία.Είχα και τα αργκουντάκια τότε με το Ρουβά και τις φιγούρες της Justice League. Μάλιστα έβλεπα φανατικά τη σειρά στο Star οπότε αυτές τις φιγούρες τις είχα όλες και τις λάτρευα. Πλέον λόγω μετακόμισης από το σπίτι, έχουν μάλλον πάει στο χωριό, σίγουρα δεν τις έχω στο τωρινό σπίτι. Μπορείς να βρεις εικόνες τους πάντως σε αυτό το θρεντ:
    3 βαθμοί
  25. Λίγο ξενέρωμα αυτή η επιλογή (αν ισχύει τελικά) μόλις το 2016 κυκλοφόρησε και αρκετοί θα έχουν αγοράσει την ιστορία από τις εκδόσεις οξύ όπως και εγώ. Εγώ προσωπικά θα την αγοράσω γιατί θέλω όλη την συλλογή άλλα απ' ότι καταλαβαίνω αρκετοί θα είναι αυτοί που δεν θα την πάρουν λόγω πρόσφατης κυκλοφορίας. Πάντως μέχρι στιγμής πιστεύω οι επιλογές τους είναι εξαιρετικές τόσο από θέμα ιστοριών όσο και από ποικιλία, διαφωνώ μόνο για αυτή όχι τίποτα άλλο άλλα για τον λόγο ότι κυκλοφορεί στην αγορά. Το να επιλέγουν ιστορίες που κυκλοφορούν (δεν μιλάω για εξαντλημένα) δεν νομίζω ότι είναι και η καλύτερη κίνηση.
    3 βαθμοί
  26. Σε μπέρδεψα με το Νίκο Τσιλοπάνο.Αρχικά νόμιζα πως το post του ήταν δική σου απόπειρα να μας τρολλάρεις ξανά,εξού και το "Ο Βοσκός και ο Λύκος". Πάντως αν όντως μπει το Τελευταίο Κυνήγι του Γκρέϊβεν (είναι από το League of Legends;! τουτουτού),τότε ξέρετε τι άλλο περιμένω,όχι,δεν περιμένω...ΑΠΑΙΤΩ.
    3 βαθμοί
  27. Άρα από τη στιγμή που θα βγάλει το Kraven's Last Hunt το οποίο είχε βγάλει και η Οξύ, λέτε να δούμε και κάνα Infinity Gauntlet; Πάντως, το να εκδοθούν ξανά ιστορίες που έχει βγάλει η Οξύ από τη Hachette σε πολύ χαμηλότερη τιμή και σε σκληρό εξώφυλλο, δε συμφέρει καθόλου τη 1η. (βασικά αυτοί που "επωφελούνται" περισσότερο είναι αυτοί που δεν έχουν αγοράσει *ακόμα* κάποια από αυτές τις ιστορίες... Δεδομένου ότι η έκδοση της Hachette συμφέρει περισσότερο αντικειμενικά, οπότε ενδεχομένως κάποιος θα προτιμήσει να πάρει αυτή της Hachette παρά της Οξύ.)
    3 βαθμοί
  28. Μισό λεπτό, δεν ήμουν εγώ αυτός που έστειλε το email! Το Kraven's Last Hunt είναι από τους τρεις τόμους της Οξύ που έχω και μάλιστα με υπογραφή από McLeod, δεν με συμφέρει και πολύ σε αυτή την περίπτωση. Όπως και να 'χει θα τον πάρω για την ράχη αλλά περίεργο που θα βάλουν τόμους της Οξύ. Το The Oath του Dr. Strange δεν ήταν η πρώτη ιστορία που εκδόθηκε από Οξύ? Αν μπορούμε να δούμε το Last Hunt δεν θα μπορούσαμε να το δούμε κι αυτό? Όχι πως παραπονιέμαι που είδαμε Stan Lee...
    3 βαθμοί
  29. Όπα,ο billis είναι ο τρολλάς.Ε και πάλι δεν το πιστεύω μέχρι να το δω για να είμαι ειλικρινής.
    3 βαθμοί
  30. Θετικό το ότι εμφανίζονται τόμοι της Οξύ που σχεδόν όλοι είναι διαθέσιμοι; Με ποιο σκεπτικό; @TheMetalBat εσύ που δεν το ΄χεις είσαι τυχερός και εννοείται να το πάρεις. Στο λέω από τώρα θα είναι ο καλύτερος τόμος της συλλογής που έχει κυκλοφορήσει. Αν σου άρεσε το Birth of Venom ειδικά, θα λατρέψεις το Kraven's Last Hunt. Περίεργη πάντως επιλογή αυτή που έκαναν. Ίσως απλά δεν ήθελαν να παραλείψουν μια τόσο σπουδαία ιστορία απ΄τη συλλογή και να το έκαναν για λόγους πληρότητας, αδιαφορώντας για τυχόν παράπονα ή μειωμένες πωλήσεις που σίγουρα θα έχουν απ΄όσους έχουμε ήδη τον τόμο.
    3 βαθμοί
  31. Για να λένε και στον @Tsaklas Amazing Spider-Man και όχι Ultimate Spider-Man ή σκέτο Spider-Man, δυστυχώς μάλλον στο Kraven αναφέρονται Κρίμα. Περίμενα πως και πως να βγει ένα Spider-Man που ΔΕΝ έχω. Άντε τώρα να περιμένουμε άλλους 10 τόμους μέχρι το επόμενο Spider-Man Άρα έχουμε και λέμε. Αγόρασα Planet Hulk, δεν θ΄αγοράσω Captain Britain, δεν θ΄αγοράσω Avengers, δεν θ΄αγοράσω Kraven's Last Hunt. Πρώτη φορά που θα παραλείψω 3 σερί τόμους. Αγαπητοί μου στην Hachette ίσως αυτό πρέπει ν΄αρχίσει να σας προβληματίζει. Κάνατε σπουδαία δουλειά μέχρι εδώ, μη το χαλάτε τώρα
    3 βαθμοί
  32. Ενδιαφέρον... Η έκδοση από την Οξύ, κυκλοφορεί ακόμα ή έχει εξαντληθεί;
    3 βαθμοί
  33. Στη wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Storm_(Don_Lawrence)) βλέπω ότι έχει αρκετές ιστορίες ακόμα ο Storm. Παρόλα αυτά πρόσεξα ότι σε κάποια φάση έχει ένα μεγάλο gap στην ιστορία της Pandavre (μετά από την επόμενη ιστορία) και εκεί παρεμβάλλεται το Chronicles of Meanwhile. Ξέρει κανείς πως θα συνεχιστεί ο Storm? EDIT: Είδα το αφιέρωμα εδώ και έβγαλα άκρη. Λογικά θα δούμε τις επόμενες δύο ιστορίες και μετά θα δείξει.
    3 βαθμοί
  34. Η παρωδία ήταν το βασικό συστατικό στο οποίο στηρίχτηκε το περιοδικό MAD από το 1952 και για περισσότερες από 6 δεκαετίες. Μέρος αυτής ήταν και οι χιουμοριστικές κινηματογραφικές «προσαρμογές» των μεγάλων χολιγουντιανών ταινιών, στις οποίες διέπρεψε ο δεξιοτέχνης Mort Drucker. «Γέννηση στο Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη. 55 χρόνια γάμου με τη Barbara, την αγάπη μου από το Γυμνάσιο. Δύο κόρες, τρία εγγόνια. Ελεύθερος συνεργάτης χιουμοριστικών εικονογραφήσεων. 50 χρόνια συνεργάτης του περιοδικού MAD. Εξώφυλλα αυτής της εποχής βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του Smithsonian Institute της Ουάσινγκτον. Βραβείο Reuben Award της National Cartoonists’ Society. 45 χρόνια διαφημίσεις, εικονογραφήσεις σε βιβλία και περιοδικά, κινηματογραφικές αφίσες, κινούμενα σχέδια, παιδικά βιβλία. Τιμητικό διδακτορικό στις καλές τέχνες από το Ινστιτούτο Τεχνών της Βοστόνης. Πόστερ για το American Graffiti του George Lucas. Εικονογράφηση των coloring books για τον JFK, τον Ollie North, τον Ρόναλντ Ρέιγκαν. Η δημιουργικότητα, το σχέδιο, τα ταξίδια και η μάθηση είναι μερικά από τα πάθη μου. Ήταν και συνεχίζει να είναι ένα υπέροχο ταξίδι». Με αυτά τα λόγια παρουσίαζε τον εαυτό του ο Mort Drucker στους αναγνώστες της αναδρομικής έκδοσης «Mort Drucker: Five Decades of his Finest Works» (2012). Δυστυχώς, το ταξίδι τελείωσε. Ο Mort Drucker πέθανε πριν από λίγες μέρες σε ηλικία 91 ετών. Οι αναγνώστες του όμως θα τον θυμούνται πάντα για τις καρικατούρες του και το μοναδικό του χιούμορ, κυρίως για τα καταπληκτικά σχέδιά του στις παρωδίες κινηματογραφικών ταινιών του περιοδικού MAD. Η αναδρομική έκδοση του MAD για τις παρωδίες του Drucker επί πέντε ολόκληρες δεκαετίες Ο Drucker έγινε μέλος της δημιουργικής ομάδας του MAD το 1956, λίγο μετά την αποχώρηση του εμβληματικού δημιουργού Harvey Kurtzman, συνιδρυτή του περιοδικού μαζί με τον εκδότη William Gaines. Η πρώτη του δουλειά στο MAD δημοσιεύτηκε στο 32ο τεύχος τον Απρίλιο του 1957 και το όνομά του τοποθετήθηκε στη λίστα των συνεργατών του περιοδικού δίπλα σε αυτά των Will Elder, Wally Wood, Don Martin, Jack Davis κ.ά. Αφορούσε μια παρωδία διαφήμισης τσιγάρων, ενταγμένη στο πλαίσιο του περιοδικού που μέχρι τότε, στα σχεδόν πέντε χρόνια της κυκλοφορίας του, είχε προλάβει να παρωδήσει με καυστικό τρόπο δεκάδες διαφημίσεις, τηλεοπτικές εκπομπές, αθλητικά γεγονότα, λογοτεχνικά έργα, δημοφιλή κόμικς κ.ά. Σύντομα ο Mort Drucker θα γινόταν ένας από τους πανάξιους συνεχιστές της παρωδιακής διάθεσης που χαρακτήριζε το σύνολο της ύλης του MAD, αναλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της παρωδίας των κινηματογραφικών ταινιών με έμφαση στις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές και τα μπλοκμπάστερ. Η πρώτη του μεγάλη παρωδία ήταν το «Ο βασιλιάς κι εγώ», μια μεγάλη επιτυχία του 1956 με τον Γιουλ Μπρίνερ και την Ντέμπορα Κερ, που μετονομάστηκε σε «The Producer and I» σε σενάριο του Nick Meglin. Ακολούθησε την ίδια χρονιά το γουέστερν «Άλαμο», σε σκηνοθεσία του Τζον Γουέιν που κρατούσε και των πρωταγωνιστικό ρόλο, με τον τίτλο «Mad Visits John Wayde on the set of "At the Alamo"» σε σενάριο του Larry Siegel και το 1961 η τεράστια εισπρακτική επιτυχία «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» με τον Γκρέγκορι Πεκ, τον Άντονι Κουίν, τον Ντέιβιντ Νίβεν, την Ειρήνη Παπά και άλλους μεγάλους σταρ της εποχής, στην οποία άλλαξαν τον τίτλο σε «The Guns of Minestrone». Το θρυλικό μιούζικαλ «West Side Story» του 1961 μεταφέρθηκε το 1963 σε παρωδιακή διασκευή σε ένα πολιτικό κόμικς με τον τίτλο «East Side Story», σε σενάριο του Frank Jacobs και πρωταγωνιστές τους ηγέτες του ανατολικού μπλοκ, τον Νικίτα Χρουτσόφ, τον Φιντέλ Κάστρο, τον Μάο Τσετούνγκ, τον Τζον Κένεντι κ.ά., ενώ το θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Τα πουλιά» του 1963 μετονομάστηκε σε «For the Birds» και, αν και έχασε όλη την υπόγεια χιτσκοκική αγωνία του, ήταν μια απολαυστική σάτιρα ψυχολογικού τρόμου. Μετά από όλες αυτές τις τολμηρές «επαναδιατυπώσεις» πασίγνωστων κινηματογραφικών επιτυχιών - ας ληφθεί υπόψη ότι η παρωδία δεν αποτελούσε ως τότε μια καθιερωμένη, όπως σήμερα, μέθοδο πρόκλησης χιούμορ με πρώτη ύλη κάποιο επιτυχημένο έργο τέχνης του παρελθόντος - το όνομα του Mort Drucker είχε αρχίσει πια να γίνεται συνώνυμο της κινηματογραφικής παρωδίας. Τα υπόλοιπα χρόνια της δεκαετίας του 1960 κύλησαν με ανάλογες παρωδίες με πιο σημαντικές ίσως τον «Λόρενς της Αραβίας» του Ντέιβιντ Λιν με τον Πίτερ Ο’ Τουλ («Flawrence of Arabia», 1964), τον «Κατάσκοπο που γύρισε από το κρύο» («The Spy who Came in from the Gold», 1966), το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» («Who in Heck is Virginia Woolfe?», 1967), το «Μπόνι και Κλάιντ» («Balmy and Clod», 1968), το «Bullitt» («Bullbit», 1969), με αποκορύφωμα το «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ που παρωδήθηκε ως «201 Minutes of a Space Idiocy». Το τέλος του «Πλανήτη των Πιθήκων» και οι πολιτικές προεκτάσεις των παρωδιών του MAD Από τους τίτλους και μόνο γίνεται προφανές ότι οι άνθρωποι του MAD και ακόμα περισσότερο οι σεναριογράφοι των παρωδιών και ο Mort Drucker, ως ο πιο επιτυχημένος σχεδιαστής τους, είχαν πλέον κατακτήσει το δικαίωμα να γίνονται όλο και πιο «βέβηλοι», όλο και πιο «ασεβείς» απέναντι σε ιερά τέρατα του σινεμά και σε αξέχαστες στιγμές των κινηματογραφικών ταινιών. Πρωταρχικός τους στόχος βέβαια ήταν το χιούμορ και τα χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ έδιναν την αφορμή, αλλά οι παρωδίες δεν ήταν μόνο αυτό. Μέσω του ανελέητου σαρκασμού γινόταν σαφής κριτική στον ανεξέλεγκτο και παράλογο γιγαντισμό της κινηματογραφικής βιομηχανίας, στα μυθικά ποσά που διακινούνταν σε σταρ, σκηνοθέτες και άλλους εμπλεκόμενους στην παραγωγή ταινιών, στην διαφημιστική υπερβολή και στο παραπλανητικό λανσάρισμα, στα περιττά και συνεχή σίκουελ που αποδυνάμωναν την αξία των πρώτων ταινιών, στη σταδιακή εισαγωγή όλο και πιο εντυπωσιακών ειδικών εφέ που αλλοίωναν την πρότερη φύση της κινηματογράφησης, στα άνευρα και παρωχημένα ή υπερβολικά και δαιδαλώδη, ακατανόητα σενάρια κ.λπ. Και από την κριτική δεν ξέφευγαν ούτε οι ταινίες κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου, που μαζί με τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας έγιναν τη δεκαετία του 1970 οι «αγαπημένες» στις ιστορίες του Mort Drucker. Ο Μάρλον Μπράντο, Νονός από την παρωδία της πρώτης ταινίας του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Ακολούθησε η παρωδία για τον Νονό 2 και πάλι σε σχέδια του Mort Drucker (1975) και για τον Νονό 3 σε σχέδια του Angelo Torres (1991). Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ήταν «Ο «Νονός» («The Oddfather», 1972) με απολαυστικό τον Μάρλο Μπράντο-καρικατούρα, o «Πλανήτης των Πιθήκων» («The Planet that Went Ape», 1973) ως πολιτική παραβολή, το «Σέρπικο» («Serpicool», 1974) με τον Αλ Πατσίνο, o «Εξορκιστής» («The Ecchorcist», 1974) ως πλήρης αποδόμηση του τρόμου όπως και «Τα σαγόνια του καρχαρία» («Jaw’d», 1976), η «Φωλιά του Κούκου» («One Cuckoo Flew Over the Rest», 1976) με τον Τζακ Νίκολσον, o «Πυρετός το Σαββατόβραδο» («Saturday Night Feeble», 1978) με τον Τζον Τραβόλτα. Το 1973 ο νεαρός Τζορτζ Λούκας ζήτησε από τον Drucker να φιλοτεχνήσει την αφίσα της ταινίας «American Graffiti» Από τις πιο παράξενες εμπειρίες του Mort Drucker πρέπει να ήταν όμως η σχέση που ανάπτυξε άθελά του με τον Τζορτζ Λούκας. Το 1973 ο νεαρός Λούκας ζήτησε από τον Drucker να φιλοτεχνήσει την αφίσα της ταινίας «American Graffiti» και ο δεύτερος δημιούργησε μια συναρπαστική σύνθεση. Λίγους μήνες αργότερα οι υπεύθυνοι του MAD ζήτησαν από τον Drucker να σχεδιάσει την παρωδία της ταινίας με τίτλο «American Confetti» και αυτός χωρίς ενδοιασμούς το έπραξε χωρίς να προκαλέσει την αντίδραση του Τζορτζ Λούκας, που απ' ότι φαίνεται θαύμαζε τόσο τη δουλειά του εικονογράφου ώστε να μη νιώθει θιγμένος! Σκηνή από την παρωδία του «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται», μια από τις πολλές που οδήγησαν τους δικηγόρους της εταιρείας του Τζορτζ Λούκας σε απειλές εναντίον του MAD. Με παρέμβαση του ίδιου του Λούκας, που «άδειασε» τους δικηγόρους του, η υπόθεση έκλεισε γρήγορα. Αυτό αποδείχτηκε λίγα χρόνια αργότερα, το 1980, όταν ο Drucker σχεδίασε την παρωδία της ταινίας «Πόλεμος των Αστρων – Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται» του Τζορτζ Λούκας με τίτλο «The Empire Strikes Out». Το MAD έλαβε τότε επιστολή από τους δικηγόρους του Τζορτζ Λούκας που ζητούσαν να αποσυρθεί το τεύχος, να καταστραφούν τα αντίτυπα κ.λ.π. απειλώντας με νομικές και οικονομικές συνέπειες. Την υπεράσπιση του Drucker «ανέλαβε» τότε ο ίδιος ο Τζορτζ Λούκας, που είχε στείλει λίγο νωρίτερα συγχαρητήρια επιστολή στο περιοδικό για την έξυπνη παρωδία του αποκαλώντας τον Drucker ως τον «Ντα Βίντσι της κωμικής σάτιρας». Όταν ο εκδότης William Gaines έστειλε την επιστολή του Λούκας στους δικηγόρους της εταιρείας Lucas Films, η υπόθεση έλαβε τέλος. Τις επόμενες δεκαετίες ο Mort Drucker εξακολούθησε να εικονογραφεί μοναδικές παρωδίες δεκάδων σπουδαίων ταινιών όπως οι «Άλιεν», «Ιντιάνα Τζόουνς», «Μπάτμαν», «Σταρ Τρεκ», «Επιστροφή στο Μέλλον», «Ο Ψαλιδοχέρης», «Χορεύοντας με τους λύκους», «Δράκουλας», «Τζουράσικ Παρκ», «Δικαστής Ντρεντ» κ.ά., αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 με όλο και μικρότερη συχνότητα. Τελευταίες του δουλειές ήταν οι «300» (2007), «American Gangster» (2008) και «Τα Χρονικά της Νάρνια» (2008) πλησιάζοντας τα 80 του χρόνια. Χιουμορίστας μέχρι τέλους και με μια μοναδική ικανότητα να σατιρίζει τη βιομηχανία του θεάματος, να αποκαθηλώνει τους σταρ από τους χολιγουντιανούς θρόνους τους και να υπενθυμίζει ότι κανείς δεν (πρέπει να) μένει στο απυρόβλητο της κριτικής. Και το σχετικό link...
    3 βαθμοί
  35. ψψψψ σε ευχαριστώ πολύ φίλε τώρα μόνο μένει αν βρω από που μπορώ να τις αγοράσω.Όντως τρελή νοσταλγία και η σειρά ότι πιο έπικο για μένα η καλύτερη justice league ever και animated και κομικ και όλα
    2 βαθμοί
  36. Αν βγάλουν τους μισούς τόμους τόσο για την black widow όσο και για τον iron man μιλάμε για εκδόσεις περιπτέρου. Τέλος πάντων θα δούμε τι θα γίνει. Σε τελική τον Νοέμβριο μπορούν να βγάλουν καινούργια black widow, υπάρχουν αρκετά για να επιλέξουν.
    2 βαθμοί
  37. Είχα το ίδιο πρόβλημα πρόσφατα, την ακύρωσα μέσω τηλεφώνου. Δυστυχώς τα συστήματα του Public είναι απαρχαιωμένα και σε αντίθεση με μικρότερες πλατφόρμες του εσωτερικού και μεγαλύτερες του εξωτερικού, σου βγάζουν την πίστη για ακύρωση παραγγελίας ή αλλαγή διεύθυνσης. Έχω γράψει την εμπειρία μου σχετικά και με τα δύο και πως τα έλυσα στο θρεντ του Public. Δυστυχώς στα e-mails δεν ανταποκρίνονται ποτέ, ούτε πετυχαίνεις κάτι. Ακύρωση πέτυχα μόνο τηλεφωνικά. Η αλλαγή διεύθυνσης που υποτίθεται έγινε μεταξύ εκείνων και της ACS εννοείται δεν έγινε ποτέ και τα στείλανε όπου να 'ναι. Οπότε σου προτείνω τηλεφωνική επικοινωνία με Public και την επόμενη μέρα θα πάρεις πίσω τα χρήματά σου.
    2 βαθμοί
  38. Εγώ δεν το έχω οπότε με βολεύει. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, είναι θετικό το ότι αρχίζουν να εμφανίζονται και τόμοι που κυκλοφόρησαν από Οξύ γιατί έτσι (ελπίζω ότι) αρχίζουν να ξεκλειδώνουν κι άλλες πιθανότητες
    2 βαθμοί
  39. Βοσκός και Λύκος παιδιά! Δεν το πιστεύω μέχρι να το δω (Αν το δω να ανακοινώνεται στο πίσω μέρος του τεύχους 19, τότε θα πορωθώ σαν τρελός.) Βρίσε με,κράξε με,απολογούμαι αλλά θα το κάνω: Πάντως έχει ωραία μελωδία.Είμαι έτοιμος να δεχτώ τυχόν κράξιμο.
    2 βαθμοί
  40. Κάποιοι λένε ότι η Ντελλα είναι αστροναύτης... Αν και δεν το πολυπιστευω. Θα ανεβάσω ένα σχετικό θέμα σύντομα. Πάντως, κρίμα για τα παιδιά να μην έχουν γονεις????
    2 βαθμοί
  41. Δύο πράγματα χτυπάνε στο μάτι, με το που ξεφυλλίζουμε το τεύχος #54 του περιοδικού. Το πρώτο είναι η απουσία των σελίδων με παιχνίδια (τα οποία ομολογώ ότι θα μου λείψουν! ) και το άλλο (που είναι συνέπεια του πρώτου) είναι η ένταξη περισσότερων ιστοριών. Οι ιστορίες κυμαίνονται σε υποτονικά επίπεδα και δεν μου γέμισαν, τόσο, το μάτι. Ευχάριστη έκπληξη του τεύχους, η έναρξη της σειράς “Φόρμουλα 1”, η πρώτη ιστορία της οποίας ξεχωρίζει στο σύνολο των ιστοριών που φιλοξενούνται εδώ. Ας τις δούμε ξεχωριστά. “Μάστερ Σεφ Μίκυ” Ο Μίκυ μπαίνει στην κουζίνα της Μίννι και θαμπώνεται από την τάξη και την ποικιλία των μαγειρικών σκευών και υλικών που υπάρχουν εκεί. Η αιτία είναι ότι εκείνη συμμετέχει στο μάθημα μαγειρικής και κάνει διάφορα “πειράματα”, που όμως δεν έχουν επιτυχία. Στην προσπάθειά του να δοκιμάσει την τύχη του, φτιάχνει μία συνταγή, που όμοιά της δεν υπάρχει. Η Μίννι, έκπληκτη την παρουσιάζει στο μάθημα της μαγειρικής και τότε ο φίλος μας ανεβαίνει σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια της τηλεοπτικής δόξας και γίνεται ένας αγαπητός Μάστερ Σεφ. Θα κρατήσει για πολύ αυτή η καταξίωση, ή θα τον φάνε τα κυκλώματα? Πρόκειται για μία ιστορία μαγειρικού ενδιαφέροντος, που σατιρίζει τις, αντίστοιχης θεματολογίας, τηλεοπτικές εκπομπές, που έχουν γίνει μόδα στον καιρό μας. Από εκεί και πέρα η πλοκή δεν με ενθουσίασε. Ενώ ξεκινάει πρωτότυπα, στην πορεία επαναλαμβάνεται και μάλιστα έντονα. Το φινάλε κρύβει ένα ελαφρύ μυστήριο, το οποίο “ξεδιαλύνεται” ικανοποιητικά κι αφήνει μια χαριτωμένη επίγευση. Δεν σώζει, όμως, πολύ την κατάσταση. Το σχέδιο μού άρεσε. “Άξιος αντίπαλος” Ο Φάντομ Ντακ κάνει την καθιερωμένη του περιπολία ένα βράδυ στον ουρανό της Λιμνούπολης, όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία των Μουργόλυκων, που ετοιμάζονταν να μπουκάρουν στην τράπεζα. Την ώρα που πάει να τους συλλάβει, τον προδίδουν τα όπλα του κι έτσι το μπαγλάρωμα αναβάλλεται. Αφού την γλίτωσαν, οι Μουργόλυκοι συνειδητοποιούν ότι η δύναμη του σούπερ ήρωα της πόλης είναι τα μυστικά του όπλα. Έτσι θα πάνε στον Κύρο, θα τον απαγάγουν, θα κλέψουν έναν ισχυρό εξοπλισμό και θα μεταμορφωθούν σε σούπερ κακοποιούς. Θα μπορέσει ο Φάντομ να τους σταματήσει? Και με ποιον τρόπο? Ένα σενάριο που μου άρεσε αρκετά. Οι Μουργόλυκοι δεν παρουσιάζονται αφελείς. Απεναντίας καταλαβαίνουν την κατάσταση και προσπαθούν να πολεμήσουν τον εχθρό τους με τα ίδια του τα όπλα. Από την άλλη ο Φάντομ, αποδεικνύει ότι έχει κότσια κι ότι τελικά ο μαχητής κάνει το όπλο κι όχι το όπλο τον μαχητή. Το δίκαιο βρίσκει πάντα το μονοπάτι που οδηγεί στην νίκη. Η πλοκή έχει αρκετά γρήγορο τέμπο, ενώ παράλληλα αποτυπώνει μερικές συγγραφικές ευκολίες, που όμως ήταν ελάσσονος σημασίας. Το φινάλε κλείνει την ιστορία με αρκετά ηρωικό τρόπο. Γενικά πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά. Το σχέδιο το βρήκα προσεγμένο και τα χρώματα πολύ όμορφα. “Στενή παρακολούθηση” Η γιορτή των ερωτευμένων πλησιάζει στην Λιμνούπολη κι ο Ντόναλντ πηγαίνει στο κατώφλι της Νταίζυ για να της ανακοινώσει ότι έχει μεγάλα σχέδια για εκείνη την ημέρα. Εκείνη τον αγνοεί πλήρως και του δηλώνει ευθαρσώς ότι έχει πλέον νέο φλερτ, ο οποίος μάλιστα είναι ευκατάστατος κι ευπαρουσίαστος. Η ζήλια θεριεύει μέσα στον φίλο μας, ο οποίος θα ξεκινήσει τις παρακολουθήσεις κι έναν ανελέητο αγώνα για να αποδείξει ότι ο νέος άντρας στην ζωή της καλής του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κοινός απατεώνας. Όσο κι αν του λένε τα ανίψια του να παραδεχτεί την ήττα του, εκείνος είναι ανένδοτος. Θα φέρει πίσω την σκορδόπιστη ή την άλλη ημέρα όλες οι εφημερίδες θα μιλήσουν για το διαζύγιο της χρονιάς? Ένα σενάριο, που ενισχύει την άποψή μου για την πρωταγωνίστρια. Αν υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να συμπαθείς αυτή την πάπια, μετά την ανάγνωση της ιστορίας αυτής, θα εξαφανιστεί μία τέτοια περίπτωση. Η πλοκή εστιάζει στην ζήλια του πρωταγωνιστή, ο οποίος πέφτει πολύ χαμηλά και κάνει το οτιδήποτε προκειμένου να επιστρέψει στην καρδιά της αγαπημένης του. Δυστυχώς, όμως, αυτό μεταφράζεται σε επαναλαμβανόμενα γκαγκ, που ενώ προσπαθούν να βγάλουν γέλιο, παραμένουν στην προσπάθεια. Πολλές σκηνές μοιάζουν να είναι βγαλμένες από cartoons, με τον Ντόναλντ να γκρεμοτσακίζεται και να προκαλεί τον όλεθρο. Το plot twist στο φινάλε με ικανοποίησε, αλλά περίμενα περισσότερη λεπτομέρεια. Σχεδιαστικά την ιστορία την βρήκα καλή. “Άδεια πόλη” Ο Μίκυ ξυπνάει ένα χειμωνιάτικο πρωινό και διαπιστώνει ότι έξω το έχει στρώσει το χιόνι. Περιχαρής, παίρνει το μπουφάν του (για να ταιριάζει με το σωβρακάκι του ) και βγαίνει έξω για να θαυμάσει την λευκή ομορφιά. Τότε είναι που θα συνειδητοποιήσει κάτι εντελώς περίεργο. Η πόλη είναι άδεια. Δεν κυκλοφορεί τίποτα. Αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο εξάπτει το αστυνομικό δαιμόνιο του φίλου μας, που αρχίζει να ψάχνει να βρει μία άκρη σε όλο αυτό. Τι συνέβη τελικά και δεν υπάρχει ψυχή ζώσα στο Μίκυ Σίτυ? Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα σενάριο που ξεκινάει με τέτοια υφή, που προκαλεί την περιέργεια ακόμα και στον πιο αδιάφορο αναγνώστη. Η πλοκή είναι ένας μονόλογος του πρωταγωνιστή και κρατάει καλά κρυμμένα τα χαρτιά της για την λύση. Το φινάλε βγάζει λογική, αλλά ένιωσα ότι δεν με ικανοποίησε 100%. Καλή προσπάθεια πάντως. Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά. “Διαχείριση θυμού” Ο Ντόναλντ καθαρίζει τον κήπο του σπιτιού του και τον έχει πιάσει η καθιερωμένη γρουσουζιά του. Δεν τον έφτανε, λοιπόν, η τσατίλα του, έρχεται κι ο ξάδελφός του ο Φέθρυ. Μόλις βλέπει τον Ντόναλντ σε αυτή την κατάσταση, με βάση ένα εγχειρίδιο διαχείρισης θυμού, θα προσπαθήσει να του προτείνει τρόπους, ώστε να γαληνέψει. Τώρα βέβαια, το κατά πόσο θα μπορέσει να γαληνέψει με τον Φέθρυ δίπλα του, αυτό είναι ένα θέμα που χωράει πολλή συζήτηση. Μιλάμε για μία μέτρια ιστορία, που βασίζεται σε κλασικά μοτίβα και μας χαρίζει μία πλοκή που περιέχει τα δύο ξαδέλφια σε γελοιογραφικά γκαγκ. Το φινάλε δεν έχει κάτι δυνατό να μας προσφέρει κι έτσι η ιστορία δεν αποφεύγει την μετριότητα. Μέτριο προς κακό, βρήκα και το σχέδιο. “Η καλή γειτόνισσα” Η Μάτζικα προσγειώνεται στην Λιμνούπολη, έπειτα από μία κουραστική αεροπορική πτήση κι αυτός είναι ο λόγος που παίρνει μία μεγάλη απόφαση. Αντί να έρχεται κάθε φορά με το αεροπλάνο (ή το σκουπόξυλο) στην πόλη του μισητού αντιπάλου της, σκέφτεται να νοικιάσει ένα σπίτι για να γλιτώσει τα πολλά δρομολόγια. Αφού το νοικιάσει, λοιπόν, αρχίζει να εξοικειώνεται με το περιβάλλον και να προσαρμόζεται σε αυτό, για να δείχνει φυσιολογική. Λογαριάζει, όμως, χωρίς τις νέες γειτόνισσες, οι οποίες την καλωσορίζουν στην νέα της ζωή, με τρόπο ιδιαίτερα ασφυκτικό. Θα καταφέρει η σατανική Ιταλίδα μάγισσα να αρπάξει την πρώτη δεκάρα του θείου Σκρουτζ, ή θα γράψει ακόμα μία μεγάλη αποτυχία στο αρνητικό παλμαρέ της? Πολύ σύντομο σενάριο, που ξεκινάει με ενδιαφέρον και πρωτοτυπία, αλλά ολοκληρώνεται καταστροφικά. Οι κινήσεις της Μάτζικα στην πλοκή μού έφεραν στο μυαλό τις αντίστοιχες ιστορίες του Carl Barks και την δεκαετία του ‘60. Το φινάλε, δυστυχώς, ήταν υπερβολικά βιαστικό και κλείνει εντελώς διεκπεραιωτικά την ιστορία. Το βρήκα εντελώς ανέμπνευστο, σαν η κυρία Gilbert να έκανε αγγαρεία. Το σχέδιο μού έδωσε μερικά στοιχεία που τα ήθελα, αλλά γενικά δεν ήταν και στα καλύτερά του. “Η απίστευτη συρρίκνωση του Ντόναλντ” Ο Κύρος έχει στα σκαριά μία νέα εφεύρεση και καλεί τον Ντόναλντ να τον βοηθήσει. Πρόκειται για μία συσκευή που έχει την ιδιότητα να συρρικνώνει μεγάλα αντικείμενα, με αποτέλεσμα να διευκολύνει εξαιρετικά την μεταφορά τους. Αυτό που ζητάει από τον Ντόναλντ είναι να χρησιμοποιήσει την συσκευή κι εκείνος να συντονίζει το πείραμα από το κέντρο ελέγχου. Κατά διαβολική ατυχία, η συσκευή φεύγει από τα χέρια του Ντόναλντ και μία γενναία δόση ακτίνας τον χτυπάει κατάστηθα. Ο φίλος μας θα αρχίσει να συρρικνώνεται και τότε θα αρχίσει ένας αγώνας δρόμου από τα τρία του ανιψάκια, προκειμένου να μην περάσει σε υποατομικό επίπεδο. Αρκετά καλό σενάριο, που έχει όμορφη ροή και μία πλοκή που προσφέρει δυνατές σκηνές κι αγωνία. Γίνεται μία έξυπνη σύνδεση με την αρχή (τα μικρόβια), ενώ τα τρία ανιψάκια μάς προσέφεραν μία αρκετά ώριμη “ηθοποιία”. Το φινάλε το βρήκα έξυπνο και συνάμα χιουμοριστικό. Γενικά έμεινα ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης με άλλες ιστορίες που αγαπήσαμε, όπως “Ο μικροσκοπικός τσιγκούνης” του μεγάλου Don Rosa ή τα “Πεταμένα λεφτά”, του θρυλικού Carl Barks. Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά. “Βρέχει φρυγανιέρες” Ο Γκαστόνε, απηυδισμένος από τις πολλές φρυγανιέρες που έχει κερδίσει κατά καιρούς σε διάφορους διαγωνισμούς και λοταρίες, τις βγάζει στον κήπο του σπιτιού του για να τις χαρίσει στους περαστικούς. Οι τελικοί αποδέκτες είναι οι Μικροί Εξερευνητές, οι οποίοι σκοπεύουν να τις βγάλουν σε κλήρωση. Μέσα στην καλή χαρά, που ξεφορτώθηκε επιτέλους τις φρυγανιέρες, ο πρωταγωνιστής βγαίνει, περιχαρής, μέχρι το σούπερ μάρκετ τής γειτονιάς του για να αγοράσει μαρμελάδα. Η περίεργη “κατάρα” των φρυγανιέρων, όμως, δεν θα τον αφήσει να χαρεί για πολύ. Πρόκειται για ένα σενάριο που πατάει σε ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία των Ντακ, όπως η απύθμενη τύχη του Γκαστόνε. Η πλοκή έβγαζε τα κωμικά στοιχεία που απαιτούνταν, αλλά παράλληλα δεν είχε να μας επιδείξει κάτι φρέσκο ή πρωτότυπο. Μία μέτρια προσπάθεια, που όμως μου άφησε ένα χαμόγελο στα χείλη με το φινάλε της. Σχεδιαστικά ήταν καλή. “Αστάθμητος παράγοντας” Ο Κύρος, μετά από την δημιουργία μίας εφεύρεσης που έφυγε άδοξα από τον μάταιο τούτο κόσμο, εμπνέεται και κατασκευάζει έναν Α.Τ.Α., δηλαδή έναν Ανιχνευτή Τυχαίων Ατυχημάτων. Αυτός ο ανιχνευτής θα αποκαλύψει ότι η επερχόμενη παρέλαση που διοργανώνει ο Δήμαρχος, δεν θα πάει καλά. Για την ακρίβεια θα καταστραφεί από έναν μαινόμενο κι αφηνιασμένο ελέφαντα! Ο συμπαθής εφευρέτης, μαζί με τον πρώτο δημότη της Λιμνούπολης, θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν αυτό το σκηνικό. Θα τα καταφέρουν? Μιλάμε για μία απλή ιστορία της σειράς, που έχει ένα υποτυπώδες σενάριο, που βγάζει κωμικά “αρώματα”. Η πλοκή έχει “λογική” ροή και το φινάλε κάνει μία ρεαλιστική επισήμανση. Γενικά είναι μία ιστορία που την διάβασα σχετικά ευχάριστα, αλλά θα την ξεχάσω σύντομα. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. “Τα οφέλη της ανεργίας” Ο Ντόναλντ προσκαλεί την Νταίζυ στο φτωχικό του και της εξομολογείται ότι έχει μείνει γι’ ακόμα μία φορά χωρίς δουλειά. Εκείνη παρατηρεί ότι το σπίτι του είναι πολύ κρύο, μιας και του έχουν κόψει το ρεύμα και το φυσικό αέριο, κι εκείνος της αποκαλύπτει το μυστικό για να εξοικονομεί καθημερινά την καύσιμη ύλη που χρειάζεται για να ανάψει το τζάκι του. Μέσα στις 2 μόνο σελίδες που είχε στην διάθεσή του, το σενάριο ουσιαστικά είναι μία γελοιογραφία, που πετυχαίνει τον σκοπό της. Να κάνει, με το φινάλε της, τον αναγνώστη να σκάσει ένα χαμόγελο στα χείλη του. Από εκεί και πέρα, εμφανίζεται ένας πρωταγωνιστής πιστός στα κλασικά (μονίμως άνεργος), ενώ η πρωταγωνίστρια φαίνεται αρκετά διαλλακτική κι όχι τόσο στρίγγλα, όπως εμφανίζεται συνήθως. Έτερο ουδέν. Το σχέδιο δεν ήταν κι άσχημο. “Ο πιο μικρός παίκτης” Ο Χιούη, ο Λιούη κι ο Ντιούη κατατροπώνονται στην κυριολεξία από έναν συμμαθητή τους, ο οποίος φαίνεται να είναι αυθεντία στα βιντεοπαιχνίδια. Την ώρα που είναι τσατισμένοι με τις συνεχόμενες ήττες τους, τους επισκέπτεται ο Γλόμπος κι αποφασίζει να πάρει το αίμα τους πίσω, παίζοντας εκείνος με τον υπερόπτη φίλο τους. Τελικά είναι τόσο καλός ο συμμαθητής τους ή κρύβει κάποιο ένοχο μυστικό? Αυτό που μου έμεινε από το εν λόγω σενάριο είναι που βλέπουμε τον Γλόμπο να κάνει την βόλτα του αμέριμνος στους δρόμους της Λιμνούπολης, χωρίς να βρίσκεται στο πλευρό τού Κύρου. Από εκεί και πέρα, διαβάζουμε μία ευχάριστη πλοκή που βγάζει παιδικότητα κι απλότητα. Το φινάλε έχει μία υποτυπώδη αποκάλυψη και αποδεικνύει τον συμπαθητικό χαρακτήρα του Κύρου. Γενικά πρόκειται για μία ήπια δουλειά, εννοείται όχι αξιομνημόνευτη. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. “Το θαύμα της Αυστραλίας” Ο Σκρουτζ με τα ανίψια του περνάνε έξω από την Λέσχη των εκατομμυριούχων, όταν έκπληκτοι αντικρίζουν τον Σκληρόκαρδο Χρυσοκούκη να επαίρεται για το μονοθέσιό του, το οποίο θα του χαρίσει το κύπελλο στο Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1. Προέβη σε αυτή την κίνηση καθαρά για επιχειρηματικούς λόγους, καθώς πιστεύει ότι η νίκη θα του ανοίξει πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες για να αυγατίσει την περιουσία του. Ο Σκρουτζ τον αμφισβητεί απροκάλυπτα και τότε έρχεται η ώρα να βάλουν ένα στοίχημα. Να φτιάξει κι εκείνος μία ομάδα στην Φόρμουλα 1 και να διαγωνιστούν στο “πεδίο της μάχης”. Ο Σκρουτζ, εκτός από τον Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, θα πάρει τον Κύρο σαν μηχανικό και την Νταίζυ στις δημόσιες σχέσεις. Μετά την σύσταση κι οργάνωση της ομάδας και την κατασκευή του μονοθεσίου, οι φίλοι μας θα πρέπει να βρουν πιλότο και να παραβρεθούν στον πρώτο αγώνα της χρονιάς. Το Γκραν Πρι μόλις έχει ξεκινήσει. Η ιστορία που αδιαμφισβήτητα διεκδικεί τα πρωτεία στο τεύχος. Η πλοκή είναι γεμάτη και κυλάει στρωτά, κάνοντάς την απολαυστική κι ας στηρίζεται σε κλασικά μοτίβα. Ελάχιστη παραφωνία η παρουσία του Νοτιοαφρικανού Χρυσοκούκη στην Λιμνούπολη, τον οποίο (αν και μου αρέσει σαν villain) ποτέ δεν κατάφερα να τον συνηθίσω στον ρόλο του Ρόμπαξ. Αξίζει να τονίσουμε ότι όλοι οι συμμετέχοντες χαρακτήρες δεν υστερούν σε σχέση με τους πρωταγωνιστές. Το φινάλε είναι μεν ευτυχές, αλλά κάτι μου λέει ότι η συνέχεια κρύβει πολλές εκπλήξεις. Ανυπομονώ, λοιπόν, για τον επόμενο “αγώνα” της σειράς. Το σχέδιο ήταν καλό, αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.
    2 βαθμοί
  42. @Gino Casarotti τροποι υπαρχουν αλλα ΔΕΝ υπαρχει κανενας απολυτως λογος να το κανεις. Τα αρχεια cbr ειναι πολυ πολυ καλυτερα για αναγνωση κομικ για πολλους και διαφορους λογους. Και υπαρχουν πολλα πολλα δωρεαν προγραμματα που μπορεις να εγκαταστησεις ειτε στον υπολογιστη ειτε σε κινητο/ταμπλετ ωστε να διαβαζεις κομικ σε μορφη cbr (ή cbz που ειναι παρομοιο)
    2 βαθμοί
  43. Πρόκειται για ένα τεύχος, που με εξαίρεση την κεντρική του ιστορία (και ίσως μία-δύο ακόμα), δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει, όσο τα προηγούμενα. Οι περισσότερες ιστορίες ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα και γενικά δεν αποφύγαμε τις μετριότητες. Ας ελπίσουμε σε ανάκαμψη στα επόμενα τεύχη. Αν θέλετε να διαβάσετε δύο αράδες για την κάθε ιστορία που περιέχεται, ξεκινάμε. “Φανταστική καταδίωξη” Ο δόκτωρ Στάτικ παρουσιάζει περήφανα την νέα του εφεύρεσή στον Μίκυ και τον Γκούφυ. Πρόκειται για μία ακτίνα που έχει την ιδιότητα να σμικρύνει ό,τι βρεθεί στο πεδίο της, με αποτέλεσμα να φαίνεται εξαιρετικά χρήσιμη σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους και ιδιαίτερα στην Ιατρική. Μία τέτοια εφεύρεση, όμως, αν πέσει σε λάθος χέρια θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Πράγματι, αυτά τα “χέρια” βρίσκονται στο πρόσωπο του Μαύρου Φαντάσματος, το οποίο παρακολουθεί στα σκοτάδια και κλέβει την ακτίνα. Η συνέχεια στα τεύχη σας. Απολαυστική η “μεγάλη” ιστορία του τεύχους. Ένα σενάριο που έχει Sci-Fi, καταβολές, χωρίς να παραλείπεται η δράση. Μου θύμισε έντονα την ταινία “Αγάπη μου, συρρίκνωσα τα παιδιά”, αλλά και μία άλλη ταινία που δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή τον τίτλο της. Η πλοκή, μπορεί να πραγματεύεται μία φανταστική υπόθεση, αλλά βγάζει αρκετή λογική, με αποτέλεσμα να μην κάνει κοιλιά ή να είναι σαχλή. Επίσης, αξίζει να αναφέρουμε ότι υπάρχει το απαραίτητο χιούμορ, αλλά και οι ανατρεπτικές σκηνές. Το φινάλε δίνει ικανοποιητικό τέλος στην καταιγιστική δράση. Το σχέδιο ήταν αρκετά παραστατικό, αλλά...τεράστιο! “Το αχόρταγο παπί” Ο Σκρουτζ βολτάρει μαζί με τα ανίψια του και διαπιστώνει ότι αυτό που πουλάει την σήμερον ημέρα είναι η μαγειρική. Αποφασίζει, λοιπόν, να δημιουργήσει έναν διαγωνισμό μαγειρικής κι ο νικητής θα φτιάξει ένα βιβλίο, που θα εκδοθεί από τον ίδιο τον Σκρουτζ, με τον Ντόναλντ να έχει τιμητικά την θέση του εκδότη. Αυτήν τους την πρόθεση, την μαθαίνει η Μάτζικα, η οποία φτιάχνει μία τάρτα και βάζει μέσα ένα μαγικό φίλτρο, το οποίο θα κάνει τον Σκρουτζ να γίνει πειθήνιος υπηρέτης της. Το ότι είναι ικανή μάγισσα, νομίζω ότι είναι γενικά παραδεκτό. Το πρόβλημά της είναι ότι η γκαντεμιά της συναγωνίζεται επάξια εκείνη του Ντόναλντ. Όμορφο σενάριο, γνωστής θεματολογίας, στο οποίο αυτό που επικρατεί είναι το χιούμορ. Πράγματι η πλοκή περιέχει διασκεδαστικά γκαγκ κι ανατρεπτικές σκηνές, ενώ όσο πλησιάζουμε στο τέλος, η αγωνία κορυφώνεται. Το φινάλε, όμως, το περίμενα περισσότερο δυνατό. Το σχέδιο το βρήκα καλό. “Ο πανούργος χιονάνθρωπος” Το χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά τους δρόμους της Λιμνούπολης και τα τρία ανιψάκια χαίρονται που θα τους δοθεί η ευκαιρία να παίξουν. Ο Ντόναλντ, όμως, που έχει πνιγεί στους λογαριασμούς, κάθεται μέσα και κάνει τους υπολογισμούς του, προκειμένου να βρει τρόπο να τα φέρει βόλτα. Ονειροπολώντας τις ξέγνοιαστες ημέρες που περνούσε όταν ήταν παιδί, αποφασίζει να βγει έξω και να παίξει με τα ανίψια του και τους φίλους τους. Όταν εκείνα αρνηθούν να παίξουν μαζί του επειδή είναι μεγάλος και τον αρχίσουν στις πλάκες, εκείνος θα αποφασίσει να πάρει εκδίκηση. Η εκδίκηση, όμως, τις περισσότερες φορές δεν είναι γλυκιά. Δεν λέω, καλό σενάριο, αλλά αυτό που δεν μου άρεσε είναι η συμπεριφορά των τριών ανιψιών προς τον θείο τους. Ήταν πολύ απότομα κι ώθησαν τον Ντόναλντ στα άκρα. Τουλάχιστον στο τέλος άλλαξαν στάση. Από εκεί και πέρα, η πλοκή δημιουργεί σπαρταριστές καταστάσεις και παρεξηγήσεις που με κράτησαν. Ο Ντόναλντ, από εκδικητής και κυνηγός, γίνεται το κατατρεγμένο θύμα. Το φινάλε κλείνει το ίδιο κωμικά αυτή την ιστορία. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. “Η ζωτική δύναμη” Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ βρίσκονται για μία ακόμα φορά στο εργαστήριο του Δόκτορος Στάτικ για να δοκιμάσουν την νέα του εφεύρεση. Πρόκειται για μία συσκευή που φοριέται στον καρπό σαν ρολόι και μετράει το ποσοστό της ζωτικής ενέργειας που υπάρχει στον οργανισμό. Στον Μίκυ η συσκευή έδειξε ότι έχει επάρκεια ζωτικής ενέργειας. Ο Γκούφυ, όμως, φαίνεται να εμφανίζει μεγάλη έλλειψη. Αυτό το γεγονός ενόχλησε τον φίλο μας κι έτσι άρχισε να κάνει τα αδύνατα δυνατά, προκειμένου να ανακτήσει την χαμένη του ζωντάνια. Θα βρεθεί, λοιπόν, σε καταστάσεις που θα τις ζήλευαν όλοι οι λάτρεις της αδρεναλίνης. Θα τα καταφέρει? Πρόκειται για ένα σενάριο γελοιογραφικού χαρακτήρα, που εμφανίζει αρκετές υπερβολές. Ο Γκούφυ παίζει άψογα, καθώς έχει αποτυπωθεί στην εντέλεια ο τρόμος και η αγωνία κάποιου που έχει πρόβλημα υγείας. Στην πλοκή υπάρχουν γκαγκ που δεν με συγκίνησαν τόσο. Περισσότερο μου έξαψαν την περιέργεια για το φινάλε, το οποίο όταν ήρθε, ήταν ο ορισμός του προβλέψιμου. Όχι ότι δεν γέλασα πάντως. Γενικά μία μέτρια ιστορία. Το σχέδιο μέτριο προς καλό. “Η μαγική μπάλα 8” Τα τρία ανιψάκια έχουν στο σχολείο ένα συμμαθητή τους ο οποίος κατάγεται από εύπορη οικογένεια κι έχει πάντα μαζί του την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Το κακό είναι ότι κάθε τρεις και λίγο καυχιέται για τα αποκτήματά του. Όταν κάποια στιγμή θα καυχηθεί μπροστά τους για μία μπάλα που έχει την ιδιότητα να κάνει προβλέψεις, τα τρία ανιψάκια υποσχέθηκαν ότι θα την αγοράσουν κι εκείνοι. Όταν, όμως, πήγαν στον Ντόναλντ για να του την ζητήσουν εκείνος (με την γνωστή ισχυρογνωμοσύνη που τον διακατέχει), θα την αγοράσει αλλά θα προσπαθήσει να τους αποδείξει ότι η μπάλα δεν κάνει όσα υπόσχεται. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μέτριο σενάριο, στο οποίο θέλουμε να πιάσουμε τον Ντόναλντ από το λαιμό. Σε όλη την πλοκή τα τρία ανιψάκια περνούν τα πάνδεινα, προς τέρψη των ορέξεων του θείου τους. Ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει πολλές επαναλήψεις εδώ. Το φινάλε, τουλάχιστον, είναι λυτρωτικό. Σχεδιαστικά την ιστορία την βρήκα καλή. “Ο ύπουλος κλέφτης” Οι Μουργόλυκοι βρίσκονται στο λημέρι τους και βάζουν τις τελευταίες πινελιές σε ένα ληστρικό σχέδιο που πρόκειται να κάνουν. Ένας ύπουλος διαρρήκτης, όμως, τους παρακολουθεί, κάνει εκείνος πρώτος την ληστεία, και “φυτεύει” ενοχοποιητικά στοιχεία στο λημέρι τους, με σκοπό να τους κλείσει στην φυλακή. Όπερ κι εγένετο λοιπόν. Μέσα στην φυλακή, οι Μουργόλυκοι θα πληροφορηθούν ότι κι άλλοι “συνάδελφοί” τους έχουν καταδικαστεί για κάτι που δεν έκαναν κι έτσι αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Τι θα κάνουν για να εντοπίσουν τον ύπουλο κλέφτη? Έξυπνο σενάριο σαν ιδέα, αλλά νομίζω ότι η εκτέλεση κάπου έκανε κοιλιά. Το ζεύγος McGreal δεν μας δίνει πολλές πληροφορίες για τον villain της υπόθεσης, καθώς επίσης θα τον ήθελα περισσότερο εύστροφο, κάτι σαν το Μαύρο Φάντασμα. Η πλοκή είναι γρήγορη, αλλά βγάζει την απαραίτητη ένταση. Το φινάλε ικανοποιητικό, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Το σχέδιο μέτριο προς καλό. “Επαληθευτής παροιμιών” Ο Ντόναλντ έχει σαν όνειρο να αγοράσει μία τηλεόραση σύγχρονης τεχνολογίας και πολλών ιντσών, αλλά δεν έχει τα απαραίτητα χρήματα. Θα μάθει, όμως, από τα ανίψια του ότι οι Μικροί Εξερευνητές δίνουν αμοιβή σε όσους γίνουν επαληθευτές παροιμιών. Να πάρουν, δηλαδή, μία λίστα με μερικές παροιμίες και να προσπαθήσουν στην πράξη να αποδείξουν αν αυτές ευσταθούν ή όχι. Μιας κι αυτή η δουλειά είναι μόνο για τα μέλη των Μικρών Εξερευνητών, προτίθεται να βοηθήσει τα ανίψια του, με το αζημίωτο φυσικά. Ο φίλος μας, όμως, είναι πολύ τσαπατσούλης κι ανεύθυνος, με αποτέλεσμα να φέρνει περισσότερα προβλήματα, απ’ ότι η δουλειά που προσφέρει. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άνευρο σενάριο, που δεν με ενθουσίασε. Δεν λέω ότι δεν διαβάζεται καθόλου, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι το αξιομνημόνευτο. Ο Ντόναλντ παρουσιάζεται με πολλά ελαττώματα και οι μπελάδες που μπλέκει είναι μεν καρτουνίστικοι, αλλά νομίζω ότι προσπαθούν να εκμαιεύσουν το γέλιο, χωρίς όμως τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το φινάλε έχει ένα μικρό plot twist, που έσωσε κάπως τα προσχήματα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο. “Το τίμημα της δόξας” Ο Μίκυ περπατάει αμέριμνος στον δρόμο, όταν βλέπει έναν αφηρημένο ποδηλάτη να ετοιμάζεται να πατήσει κατά λάθος ένα απροστάτευτο γατάκι. Όταν θα τρέξει να το σώσει, θα γίνει αντιληπτός από έναν δημοσιογράφο, ο οποίος την επόμενη ημέρα θα γράψει διθυραμβικά σχόλια για εκείνον. Η φήμη του θα αρχίσει σιγά-σιγά να εξαπλώνεται και η μία υπερβολή θα διαδέχεται την άλλη, με αποτέλεσμα ο Μίκυ να κατακλύζεται από στρατιές δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ που έχουν κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του. Τι θα κάνει ο φίλος μας για να απαλλαγεί από δαύτους? Ένα σενάριο που σατιρίζει με έξυπνο τρόπο τα υπερβολικά δημοσιεύματα των λειτουργών του κίτρινου τύπου, προκειμένου να πετύχουν την πολυπόθητη αναγνώριση. Βλέπουμε επίσης και το κατά πώς επηρεάζεται η ιδιωτική ζωή ενός ατόμου που παρακολουθείται από αυτούς. Η πλοκή είχε κλιμακούμενη ένταση και η μοναδική μου ένσταση ήταν στην στάση που κράτησε ο Οράτιος στην αρχή. Δεν λέω, χρειάζεται για την εξέλιξη του μύθου, αλλά έβγαλε μεγάλη κακία. Το φινάλε δεν το περίμενα διαφορετικό. Με κάλυψε. Το σχέδιο το βρήκα αξιοπρεπές. “Η καλή μάγισσα” Η Μάτζικα είναι στο εργαστήριό της στους πρόποδες του Βεζούβιου, όταν λαμβάνει ένα γράμμα. Είναι μία παλιά της συμμαθήτρια, η οποία πρόκειται να την επισκεφτεί. Η φίλη μας χαίρεται που θα την ξανασυναντήσει γιατί με την συγκεκριμένη έχουν περάσει πολλές όμορφες στιγμές όταν σπούδαζαν στην Σχολή μαγείας. Όταν έρχεται η μεγάλη ώρα και καταφθάνει η πρώην συμμαθήτρια, η Μάτζικα θα νιώσει μία απογοήτευση κι ο λόγος είναι ότι εκείνη έχει αφήσει στην άκρη τον παλιό κακό της εαυτό κι έχει συνταχθεί με τις δυνάμεις του καλού. Ποια θα είναι η αντίδραση της πρωταγωνίστριας σε αυτό το άκουσμα και ποια γνώμη θα σχηματίσει από εδώ και πέρα για την φίλη της? Συμπαθητικό σενάριο, που επιχειρεί να διαχειριστεί την διάσημη Ιταλίδα μάγισσα με πρωτότυπο τρόπο. Η πλοκή ξεκινάει με ενδιαφέρον, αλλά στην συνέχεια κάνει μία μικρή κοιλιά, μέχρι να φτάσουμε στο φινάλε το οποίο είχε πλάκα. Το σχέδιο ήταν πολύ καλό στην απόδοση των τοπίων, αλλά νομίζω ότι χώλαινε στην απόδοση των προσώπων και των σωμάτων των χαρακτήρων. “Το ημερολόγιο του Τζούνιορ” Στο Παπιοχώρι, η δασκάλα βάζει στα παιδιά μία πρωτότυπη άσκηση. Να κρατήσουν ημερολόγιο για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο και να γράψουν πώς πέρασαν. Όλα τα παιδιά δείχνουν να ενθουσιάζονται με αυτή την ιδέα κι όλα έχουν κάτι να γράψουν. Ο Τζούνιορ, από την άλλη, νιώθει ότι η ζωή στο αγρόκτημα δεν έχει να προσφέρει δυνατές συγκινήσεις κι έτσι φοβάται ότι δεν θα έχει κάτι άξιο λόγου να γράψει στο ημερολόγιο. Άραγε τι θα σκαρφιστεί για να γεμίσει τις σελίδες του και ποια θα είναι η κατάληξη? Σύντομο σενάριο, που έχει διασκεδαστικό χαρακτήρα, αλλά δεν θα μείνει για πολύ καιρό στην μνήμη μου. Η πλοκή, αν κι έχει κάποιες υποτυπώδεις σκηνές δράσης, δεν καταφέρνει να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ακόμα και το φινάλε δεν μου έκανε κλικ. Γενικά είναι μία χαμηλών τόνων δουλειά. Ούτε από το σχέδιο δηλώνω ενθουσιασμένος.
    2 βαθμοί
  44. Πριν καλά-καλά συνηθίσουμε την έλευση του αγαπητού μας “Ρεπόρτερ Γκούφυ”, έρχεται η ιστορία, με τίτλο “Μπαχαλέρια Τραμουντάνα”, να μας δηλώσει πως μάλλον οδεύουμε προς το φινάλε. Η ομάδα του Μαύρου Πητ και του Τίγρη έχουν καταστρώσει ένα κόλπο προκειμένου να βάλουν στο χέρι το χρήμα της τράπεζας. Έχουν νοικιάσει την καφετέρια που βρίσκεται δίπλα στο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα κι ενώ θα φαίνεται ότι δουλεύουν, θα σκάψουν ένα τούνελ που θα ενώνει τα δύο κτίρια κι από εκεί θα γίνει η “μετάγγιση” των μετρητών. Μέσα σε όλα, θα εμφανιστεί κι ένας μυστήριος τύπος, ο οποίος τους ανακοινώνει ότι γνωρίζει το σχέδιο και μπορεί να τους βοηθήσει, αν γίνει μέλος της ομάδας. Την ίδια ώρα, μία, τεραστίου φήμης, παράσταση όπερας, πρόκειται να λάβει χώρα στο Μίκυ Σίτυ κι έχει γίνει το γεγονός της χρονιάς. Η Μίννι, θα βρίσκεται εκεί υπό την ιδιότητα της βοηθού της ενδυματολόγου, ενώ ο Γκούφυ είναι επιφορτισμένος να γράψει ένα άρθρο για την παράσταση. Σε αυτό θα τον βοηθήσει η φίλη του, η οποία θα τον βάλει στα παρασκήνια. Πώς μπορεί να συνδέονται, λοιπόν, μία απόπειρα ληστείας και μία παράσταση όπερας? Νομίζω πως αξίζει να διαβάσετε την ιστορία για να το μάθετε. Χορταστικό το συγκεκριμένο σενάριο, καθώς έχει τις απαραίτητες διακυμάνσεις στην υπόθεση για να προκαλέσει (στα μέγιστα) το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της πλοκής με κούρασε η παρουσίαση των ηρώων και η γενική εισαγωγή. Στην συνέχεια, όμως, μπορώ να πω ότι με κάλυψε. Η εναλλαγή των σκηνών γίνεται υποδειγματικά και η βασική υπόθεση ενισχύεται, σελίδα με την σελίδα, με νέα στοιχεία. Μεγάλη μνεία γίνεται στο είδος της όπερας, λογικό μιας και μιλάμε για ιστορία που δημιουργήθηκε στην Ιταλία. Επιτέλους, έχουμε συμμετοχή (υποτυπώδη) του Μίκυ και την πολυπόθητη γνωριμία του με τον Γκούφυ. Εντυπωσιασμένος, επίσης, δηλώνω από την σκηνή της ληστείας, υπό τους “ήχους” της όπερας! Εξαιρετική σκηνοθετική άποψη! Το φινάλε φαίνεται να είναι η αρχή στα κλασικά μοτίβα, που γνωρίζει ακόμα κι ο μέτρια “διαβασμένος” αναγνώστης. Εκτός αυτού, όμως, προσφέρει και συγκίνηση. Το σχέδιο, αν και περισσότερο καρτουνίστικο για τα γούστα μου, μου άρεσε. “Τα αόρατα ρούχα” είναι μία ιστορία, που έχει σαν θέμα την υψηλή ραπτική της σύγχρονης εποχής και για πρωταγωνιστές τέσσερα πολύ γνωστά μας παπιά από την Λιμνούπολη. Ο Σκρουτζ κι ο Ρόμπαξ διατηρούν επιχειρήσεις στον τομέα του ρουχισμού και ψάχνουν (ο κάθε ένας για τον εαυτό του) να δημιουργήσουν πρωτότυπα ρούχα, προκειμένου να επικρατήσουν στον ανταγωνισμό. Αυτό το ψάξιμο, όμως, δεν μένει στις δικές τους προσωπικές ιδέες, καθώς αμφότεροι εκμεταλλεύονται κι επιστρατεύουν όλα τα μέσα της βιομηχανικής κατασκοπείας για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Την ίδια ώρα, ο Ντόναλντ έχει πιάσει δουλειά στον Σκρουτζ σαν δοκιμαστής ρούχων, ενώ ο Φέθρυ (χωρίς να το καταλάβει ) εργάζεται στο ίδιο πόστο, αλλά για τον Ρόμπαξ. Οι δύο τους βρίσκονται κάθε βράδυ στην στάση του λεωφορείου και κουβεντιάζουν για το πώς πέρασαν την ημέρα τους και φαίνεται ότι και οι δύο τους έχουν παράπονα από τους εργοδότες τους και την μανία τους να φτιάχνουν ρούχα, που καταντούν επικίνδυνα για τους κατόχους τους. Θα τελειώσει κάποια στιγμή αυτή η φρενίτιδα των δύο κροίσων της Λιμνούπολης και με ποιο τίμημα? Η βασική ιδέα του σεναρίου πραγματεύεται την κλασική επιχειρηματική κόντρα που υπάρχει ανάμεσα στον Σκρουτζ και τον Ρόμπαξ, με την διαφορά ότι εδώ κι ο Σκρουτζ πολεμάει τον ανταγωνιστή του με τα ίδια βρώμικα κόλπα (τους βιομηχανικούς κατασκόπους). Επίσης, αυτή η κόντρα, μετατρέπεται σε αγωνία κι αποτυπώνεται στα πρόσωπα του Ντόναλντ και του Φέθρυ. Από εκεί και πέρα έχουμε μία πλοκή που επαναλαμβάνεται και σατιρίζει τις κάθε είδους παρανοϊκές καινοτομίες που έχουμε δει κατά καιρούς. Το φινάλε δίνει μία γερή γροθιά στα κλασικά και φέρνει στην ιστορία την κατάληξη που (επιτέλους) της άξιζε. Ε, μα πια, το χρειαζόντουσαν! Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. Στην επόμενη ιστορία του τεύχους, ο Ντόναλντ, ο Φέθρυ κι ο Γκαστόνε είναι “Ξαδέλφια έτοιμα για όλα!”. Οι τρεις τους φαίνεται να κάνουν καλή παρέα κι έτσι συχνά πηγαίνουν τις εκδρομές τους. Σε μία από αυτές τις εξορμήσεις τους, θα μπουν στο θρυλικό “313” και θα ξεκινήσουν για την ύπαιθρο. Ακολουθώντας τους (περίεργους) κανόνες των σωστών εκδρομέων, παίρνουν δρόμους και βουνά και φτάνουν σε ένα γραφικό χωριό. Με εξαίρεση το άθλιο ξενοδοχείο, στο οποίο κατέλυσαν, οι φίλοι μας περνούν πολλές στιγμές ξεγνοιασιάς και καλοπέρασης. Τι κρύβει, όμως, ένας μυστηριώδης διοπτροφόρος, ο οποίος τους παρακολουθεί στενά, σχεδόν από την αρχή του ταξιδιού τους? Στην περίοδο της καραντίνας που διανύουμε, τέτοιες ιστορίες, που περιγράφουν όμορφα ταξίδια αναψυχής, θα πρέπει να παραλείπονται. Πέρα από την πλάκα, το σενάριο μπορεί να μοιάζει απλό, όμως περιέχει ευχάριστες σκηνές χιούμορ, αλλά και μυστηρίου. Οι τρεις πρωταγωνιστές στέκονται ικανοποιητικά και φαίνεται να έχουν χημεία μεταξύ τους, τουλάχιστον στις ιστορίες που δεν τσακώνονται! Η πλοκή μοιάζει με ένα ντοκιμαντέρ on the road, ενώ όσο πλησιάζουμε στο τέλος αποκτά άλλη χροιά και μετατρέπεται σε μυστήριο. Το φινάλε, μπορεί να μας λύνει όλες μας τις απορίες σχετικά με το ποιόν του “κατασκόπου” (τουλάχιστον στο τελευταίο καρέ) και μάλιστα με κωμικό τρόπο, αλλά θα το ήθελα περισσότερο σπιρτόζικο. Όπως και να έχει πάντως, πρόκειται για μία χαριτωμένη δουλειά. Σχεδιαστικά, την ιστορία την βρήκα μέτρια. Θα μείνουμε στο σύμπαν των παπιών, όπου ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ, παίζει “Σκληρή άμυνα”. Ο πανεπιστήμονας διανοούμενος, πηγαίνει μέχρι το θησαυροφυλάκιο του θείου Σκρουτζ για να του ζητήσει να χρηματοδοτήσει μία αρχαιολογική έρευνα που έχει στα σκαριά. Όπως είναι φυσικό, εκείνος φουντώνει και τον πιάνει από τον λαιμό, την ώρα που δέχεται ένα τηλεφώνημα! Στην άλλη άκρη του σύρματος είναι ο χαφιές θυρωρός της Λέσχης των εκατομμυριούχων, που του εκμυστηρεύεται ότι ένας επιχειρηματίας (που περιμένει ο Σκρουτζ) αναμένεται να έρθει στην Λιμνούπολη σήμερα. Ο Παντάξιος, όμως, έχει πάρει την ετήσια, μονοήμερη άδειά του κι έτσι ο τσιφούτης μεγιστάνας δεν μπορεί να αφήσει το θησαυροφυλάκιο μόνο του (φαίνεται ότι δεν εργάζονται άλλοι υπάλληλοι εκεί. ). Ο κλήρος πέφτει στον Λούντβιχ, λοιπόν, ο οποίος επιφορτίζεται με την υποχρέωση να φυλάει το μέγαρο, μέχρι να επιστρέψει ο ιδιοκτήτης του. Ο αγαπημένος μας καθηγητής, φαίνεται ότι τα βρίσκει σκούρα με την εξοικείωσή του στα αντικλεπτικά συστήματα του θησαυροφυλακίου, την ώρα που οι Μουργόλυκοι, γνωρίζοντας ότι ο Σκρουτζ έφυγε, εξαπολύουν ληστρική επίθεση. Θα καταφέρει ο Λούντβιχ να προστατέψει την περιουσία του Σκρουτζ? Εκτίμησα το εν λόγω σενάριο γιατί παρουσιάζει έναν Λούντβιχ δραστήριο και περιπετειώδη, ο οποίος εκτός από μυαλό, βάζει και τα χέρια, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Από την άλλη, ο Σκρουτζ βγάζει (για πολλοστή φορά) άθλιο χαρακτήρα, εκμεταλλεύεται τους πάντες και είναι αρνητικός. Με απογοήτευσε! Η πλοκή έχει δράση κι ένταση, αλλά σίγουρα δεν αφήνει τον αναγνώστη με κομμένη την ανάσα. Το φινάλε έχει σκοπό να προάγει το κωμικό στοιχείο, αλλά προσωπικά δεν με έκανε να γελάσω, καθώς το βρήκα κλισέ κι εκνευριστικό (καταλάβατε ότι τα έχω πάρει με τον Σκρουτζ). Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Και θα κλείσουμε με μία ιστορία που μυρίζει Άνοιξη, καθώς η Λιμνούπολη αποκτά ένα ανθισμένο κι “Όμορφο θησαυροφυλάκιο”! Ο θείος Σκρουτζ είναι στα μαύρα πανιά, καθώς μόλις έλαβε μία ειδοποίηση από το Δημοτικό Συμβούλιο της Λιμνούπολης, που του ανακοινώνει ότι το θησαυροφυλάκιο χαλάει την αισθητική της πόλης και θα πρέπει να αλλάξει για να γλιτώσει ο ιδιοκτήτης του το πρόστιμο. Ο φίλος μας, λοιπόν, θα καλέσει τον Κύρο κι αφού του παραθέσει το πρόβλημά του, θα του ζητήσει να τον βοηθήσει (εννοείται ούτε λόγος για αμοιβή ). Εκείνος θα δημιουργήσει μία συσκευή που θα δώσει μία άλλη όψη στο αποκρουστικό (αν και προσωπικά εμένα μου αρέσει) μέγαρο. Οι μπελάδες, βέβαια, δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους και να κάνουν έξαλλο τον γερο-τσιφούτη! Μιλάμε για ένα σενάριο, που ταιριάζει απόλυτα στην εποχή που διανύουμε. Η ιδέα, πάνω στην οποία πατάει, δεν έχει να μας πει κάτι νεότερο. Ο Σκρουτζ έχει πρόβλημα, καλεί τον Κύρο να του φτιάξει μία εφεύρεση, εκείνη πετυχαίνει στην αρχή, μέχρι που όλα καταστρέφονται στο τέλος. Τουλάχιστον η πλοκή βγάζει νόημα κι έχει μία λογική ροή σε όλη την διάρκειά της. Το φινάλε βγάζει το απαιτούμενο κωμικό στοιχείο, χωρίς να είναι παράλογο. Γενικά, από τις υποδεέστερες ιστορίες, είναι μία αξιόλογη προσπάθεια. Το σχέδιο βγάζει κάποιον ρεαλισμό, αλλά το βρήκα απλά καλό. Δεν μπορώ, όμως, να μην πω ότι έμεινα αρκετές στιγμές να θαυμάζω το λουλουδάτο θησαυροφυλάκιο.
    2 βαθμοί
  45. Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω περί Chipicao, πόσο μάλλον για τις συλλογές της. Ψάχνοντας, όμως, βρήκα αυτή τη δημοπρασία, όπου έχουν φωτογραφίες από την πορτογαλική έκδοση ενός συμπληρωμένου άλμπουμ σε αρκετά καλή ανάλυση, απ' όπου μπορεί να δει κανείς όλα τα αυτοκόλλητα.
    2 βαθμοί
  46. Ίσως ο Χουλκ να έχει κάνει στους μικρούς εξερευνητές και να έχει τον τίτλο του Α.Λ.Κ. (Ανίκητος Λιανιστής Καταστροφέας)
    2 βαθμοί
  47. Παρεπιπτόντως παιδιά,το άσπρο ΑΛΚ στον τίτλο του Πλανήτη Χαλκ είναι Easter Egg για τη συναυλία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη!
    2 βαθμοί
  48. Παρακαλώ να σταματήσει η συζήτηση εδώ. Όταν ένας διαχειριστής σας λέει ότι δεν επιτρέπεται η αναφορά ονόματος μέλους για αρνητικές αναφορές, σημαίνει αυτό και τίποτα άλλο. ΔΕΝ σημαίνει να αρχίσουμε αλληλο-κατηγόριες και προσωπικές επιθέσεις. Καταλαβαίνουμε τυχόν αντιπάθειες αλλά δεν επιτρέπουμε αυτή να βγαίνει στο γράψιμο με ειρωνίες, σπόντες και αναφορές ώστε να δυσανασχετούμε όλοι μας. Όλες οι απαντήσεις που είναι επί προσωπικού θα διαγραφτούν.
    2 βαθμοί
  49. Πάντως εγώ διαφωνώ με το να μην βγαινουν αμερικανικά κόμικς στην ελληνική γλώσσα ενώ είναι διαθέσιμα στην αγγλική,αλλά όχι για τους λόγους που ανέφερε ο @Βασιλεύς των κόμικς . Παγκοσμιοποίηση κλπ μου είναι αδιάφορα.Απλως γιατί να στερούνται οι Έλληνες μη γνώστες της αγγλικής κόμικς που μπορούν να μεταφραστούν στα ελληνικά;Συν ότι όταν μεταφράζονται κόμικς(σε οποιαδήποτε γλώσσα) προωθείται γενικά η 9η τέχνη και ορισμένα κόμικς γίνονται γνωστά και στο ευρύ κοινό.
    2 βαθμοί
Αυτός ο κατάλογος έχει οριστεί σε Αθήνα / GMT +02:00
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.