Αίθουσα Νικητών

R.I.P. https://www.lefigaro.fr/culture/deces-d-albert-uderzo-le-dessinateur-d-asterix-a-l-age-de-92-ans-20200324 Le dessinateur d'Astérix, Albert Uderzo, est mort à l'âge de 92 ans «Albert Uderzo est mort dans son sommeil à son domicile à Neuilly d'une crise cardiaque sans lien avec le coronavirus. Il était très fatigué depuis plusieurs semaines»

Σούπερ!! Οπότε την Παρασκευή όλοι SMS στο 13033: "2 (Μετάβαση σε εν λειτουργία κατάστημα προμηθειών αγαθών πρώτης ανάγκης, όπου δεν είναι δυνατή η αποστολή τους.) ονοματεπώνυμο διεύθυνση"!

Απίστευτη στεναχώρια για έναν άνθρωπο που τα κόμικ του γαλούχησαν πολλές διαφορετικές γενιές κομιξόφιλων. Όπως διάβασα πολύ πετυχημένα: "Έφυγε ο Uderzo και δακρύσαμε και εγώ και η μικρή κόρη μου". Τεράστιος πραγματικά.

Στα χρόνια του να πάμε. Αξεπέραστος και αξέχαστος.

Στα χρόνια του να φτάσουμε!!! Όντως το θλιβερό ήταν ο θάνατος του Γκοσινύ. στα 50 του Αλλά και πάλι!!! Σε ευχαριστούμε Ουντέρτζο!

Εντάξει, θα συνέβαινε κι αυτό. Θέμα χρόνου ήταν. Όπως λέει κι ο Kurdy τα χρόνια του να έχουμε. Για μένα το θλιβερό είναι ότι o σχεδόν συνομήλικος φίλος του πέθανε πριν 43 χρόνια. Φαντάζεστε να ζούσε τόσο κι ο Γκοσινύ; Θα είχαμε τουλάχιστον καμιά 20αριά ακόμα ποιοτικά Αστερίξ και Λούκυ Λουκ να διαβάζαμε

Και τα δυσάρεστα δεν έχουν τέλος https://znews.gr/showbiz/world/albert-uderzo-efyge-sta-92-tou-o-syndimiourgos-tou-asterix/

Αποσαφήνιση επειδή η διατύπωση ίσως να μπερδεύει (ή έστω έκανε εμένα να ψάχνομαι ) . Bob et Bobette είναι τα αγαπημένα μου Μπομπυ & Λου (που κυκλοφόρησαν και ως Ζερομ) του Ολλανδού Willy Vandersteen. Εδώ δεν έχουμε μια περιπέτεια των Bob et Bobette. Απλώς υπήρχε ένα περιοδικό ονόματι Bob et Bobette, που δημοσίευε και ιστορίες τους, όπως ακριβώς συνέβαινε με το Journal de Tintin. Το εν λόγω περιοδικό ήταν πολυθεματικό στα πρώτα 54 εβδομαδιαία τεύχη, αλλά από το 55 έως το 64 είχε γίνει μηνιαίο και είχε μια αυτοτελή περιπέτεια μέσα, η οποία δεν ήταν απαραίτητα Μπόμπυ & Λου. Όπως καλή ώρα αυτή εδώ, το 57ο τεύχος, που είναι με άλλο χαρακτήρα, ο οποίος απ'ότι βλέπω ξαναχρησιμοποιήθηκε στο 61ο τεύχος στην André Mystère défie la Chauve-Souris de Bob Dan και μάλλον δεν τον ξαναείδαμε κάπου αλλού

Bob et Bobette #57 Andre Mystere contre le Dragon Jaune. Δεκέμβριος 1947 Δημοσιεύτηκε επίσης σε 18 συνέχειες στο γαλλόφωνο περιοδικό του Κεμπέκ "Le Samedi" μεταξύ 12/06/1948 και 09/10/1948 Σχέδιο Bob Dan Σενάριο Maurice Limat και Bernard Mignon

Η παλιότερη σωζόμενη ταινία animation είναι το Die Abenteuer des Prinzen Achmed της Lotte Reiniger του 1926. Αυτή έχει φτιαχθεί με την τεχνική του Silhouette animation. Μάλλον κάνει ένα τέτοιο άλμα. (που πήγε το τσηρς μου μη τεκνοποιήσω κανένα μαυρομάτη???) (το επανέφερα)

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ελληνόπουλο το 1945. Αναζητούνται στοιχεία Story

Τα τροχαία ατυχήματα προκαλούν τραυματισμούς, αναπηρίες, θανάτους, διαλυμένες ζωές. Τα περισσότερα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν οι οδηγοί τηρούσαν ορισμένες βασικές αρχές συμπεριφοράς. Ένα μικρό αλλά χρήσιμο βιβλίο μάς τις υπενθυμίζει. «Με λένε Δημήτρη Αντωνίου και ήμουν ένας από εσάς. Καθόμουν στην τάξη κάπου ανάμεσά σας. Στο διάλειμμα, όποιος με έψαχνε, θα με έβρισκε κάπου στο προαύλιο να τρέχω και να γελάω. Σήμερα βρίσκομαι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Πριν πολλά χρόνια, ένας οδηγός αποφάσισε να πατήσει γκάζι και να τρέξει γρήγορα με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και να ανέβει στο πεζοδρόμιο. Εκεί βρισκόμουν εγώ με δυο φίλους μου. Γυρνούσα από το σχολείο. Το αυτοκίνητο έπεσε πάνω μου και με χτύπησε. »Σήμερα δεν αισθάνομαι και δεν μπορώ να κουνήσω το μεγαλύτερο μέρος του σώματός μου. Το ένα μου χέρι όμως λειτουργεί ακόμη. Με αυτό σας γράφω αυτές τις λέξεις και με το χέρι κατάφερα να γράψω το κόμικς που θα διαβάσετε. Και χαίρομαι πολύ για αυτό! Χαίρομαι που παρά τα προβλήματά μου μπορώ να σας δείξω μέσα από αυτό το κόμικς πόσο σημαντικό είναι να ξέρουμε τους κινδύνους που κρύβουν οι δρόμοι. Γιατί εσείς είστε αυτοί που μπορείτε να σταματήσετε τα τροχαία ατυχήματα. Με τον τρόπο που σήμερα κυκλοφορείτε σαν πεζοί και με τον τρόπο που στο μέλλον θα συμπεριφέρεστε σαν οδηγοί. »Ξεκινάμε λοιπόν από τους εαυτούς μας και καταλήγουμε σε γονείς και φίλους. Ας ενώσουμε λοιπόν όλοι μαζί τις δυνάμεις μας, σε συνεργασία με τους φίλους μας τους τροχονόμους, για να σταματήσουμε τα τροχαία ατυχήματα. Για να μη νιώσει κανείς άλλος τον δικό μου πόνο, το μαρτύριο των γονιών μου και τη λύπη των φίλων μου… Σας ευχαριστώ που θα προσπαθήσετε…». Με αυτά τα λόγια προλογίζει ο Δημήτρης Αντωνίου το βιβλίο του «Λέμε STOP στην Οδική Ανασφάλεια», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ένατη Διάσταση σε σχέδια του Παναγιώτη Γιάκα και υπό την επιμέλεια της Διεύθυνσης Τροχαίας Θεσσαλονίκης. Το βιβλίο διατίθεται δωρεάν και απευθύνεται σε όλους αλλά κυρίως σε ανήλικους, που από τη μια ως πιο ευάλωτοι πρέπει να προσέχουν ανά πάσα στιγμή τη συμπεριφορά των ενήλικων οδηγών, και από την άλλη πρέπει να διαμορφώσουν ένα υγιές σύστημα αξιών και συμπεριφορών που θα εφαρμόσουν στο μέλλον όταν γίνουν και οι ίδιοι οδηγοί. Όπως αναφέρει η έκδοση στο οπισθόφυλλό της: «Καθημερινά απερίσκεπτοι οδηγοί προκαλούν τροχαία ατυχήματα καταστρέφοντας τις δικές τους ζωές αλλά και των υπολοίπων». Στα δύο μέρη της μικρής αλλά συμπυκνωμένης ιστορίας αναφέρονται όλα όσα μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρά τροχαία ατυχήματα: αλκοόλ, υπερβολική ταχύτητα, αγνόηση σηματοδοτών, χρήση κινητών κ.ά. Στη χώρα μας που κατέχει πολλά αρνητικά ρεκόρ γύρω από τα τροχαία ατυχήματα, μία από τις αναγκαίες δράσεις για τη μακροπρόθεσμη λύση του προβλήματος και της πειθάρχησης των οδηγών στον ΚΟΚ είναι η εκπαίδευση των νέων. Η όμορφη, χιουμοριστική και συγκινητική ιστορία κόμικς των Δημήτρη Αντωνίου και Παναγιώτη Γιάκα, κινείται προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης και της ευαισθητοποίησης των νέων για να ελαττωθούν τα τροχαία ατυχήματα και να αποτραπούν τα χειρότερα από αυτά. Και το σχετικό link...

Ενας τιτλος που πιστευω αξιζει να αναφερθει μιας και δεν υπαρχει καπου.. "..Αν και ο τίτλος παραπέμπει στην ομώνυμη «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» του Παύλου Δρασνάκη, η οποία ξεκίνησε να εκδίδεται, επίσης, το 1926, πρόκειται για φιλολογικό περιοδικό ποικίλης ύλης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στις σελίδες του τόμου περιλαμβάνονται άρθρα ιστορικού, θρησκευτικού, φιλοσοφικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου. Επίσης, δείγματα ποίησης και λογοτεχνίας, ενώ δεν παραλείπονται και έργα –πίνακες μεγάλων καλλιτεχνών..." Πηγη:http:veriahistory.gr Απο το τευχος 51 η αριθμηση αλλαζει (51+52) και οι σελιδες του εντυπου αυξανονται (απο 32 στις 64) καθως και η τιμη απο 5 αυξανεται στις 10 Δρχ. Συμφωνα με την τακτικη των εποχών εκεινων τα τευχη "δενονται" σε τόμο,καθως συμφωνα και με παρότρυνση του ιδιου του εκδοτη καλει τους αναγνωστες του να φερουν στα κεντρικα γραφεια τους,καποιον συγκεκριμενο αριθμο τευχων απο τα βιβλιοθετει σε τόμο. Πιθανον η εκδοση να σταματησε στο τευχος 173.Αν εχει καποιος αλλος περαιτερω στοιχεια ας βοηθησει..

Αποσπασμα από τη Βικιπαίδεια: "Τα Ελληνικά Γράμματα (1927-1930) ήταν αθηναϊκό, δεκαπενθήμερο περιοδικό (24 x 17 εκ.), και από το τεύχος 46 εβδομαδιαίο, "Τέχνης, Μελέτης και Ελέγχου" (28 x 21 εκ.), με διευθυντή τον Κωστή Μπαστιά, (1901-1972). Κυκλοφορούσε από τις 15 Ιουνίου 1927 έως τις 15 Φεβρουαρίου 1930. Το ιστορικό και εκδοτικό πλαίσιο Η πτώση της δικτατορίας του Πάγκαλου στις 24 Αυγούστου 1926 άνοιξε το δρόμο στην έκδοση νέων πολιτικών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών περιοδικών, που μπορούσαν πλέον να εκφραστούν πιο ελεύθερα. Το πρώτο περιοδικό που θα εκδοθεί το Σεπτέμβριο 1926 ήταν η Αναγέννηση του εκπαιδευτικού, δημοτικιστή, σοσιαλιστή και αργότερα μαρξιστή Δημήτρη Γληνού. Ο Γληνός, μαζί με τον εκπαιδευτικό Αλέξανδρο Δελμούζο και τον γλωσσολόγο Μανώλη Τριανταφυλλίδη ήταν, πιθανόν, οι σημαντικότεροι στυλοβάτες του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Στις αρχές του 1927, εκδόθηκαν δύο νέα μαρξιστικά περιοδικά, το παιδαγωγικό δελτίο Η Νέα Αγωγή του Χαρ. Χρονόπουλου και η Λογοτεχνική Επιθεώρηση του Αντρέα Ζεβγά , ψευδώνυμο του Αιμίλιου Χουρμούζιου [2] και τον Μάρτιο η μακροβιότατη Νέα Εστία του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Τον ίδιο μήνα, ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, που από το 1910 αγωνιζόταν για τη χρήση της δημοτικής στην εκπαίδευση, διασπάσθηκε με την αποχώρηση του Δελμούζου και της ομάδας του (Π. Παϊδούσης, Τέλλος Άγρας, Κ. Θ. Δημαράς κ.ά), λόγω των σοσιαλιστικών πολιτικών τάσεων που είχε δώσει στο σωματείο ο Γληνός. Οι συνεργάτες Ο Μπαστιάς προσφέρθηκε να "στεγάσει" την ομάδα Δελμούζου σε δικό του περιοδικό και προσέγγισε και τον σκηνοθέτη, συγγραφέα και κριτικό Φώτο Πολίτη, ως και τον εξάδελφό του Γιάννη Αποστολάκη, καθηγητή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έτσι, γεννήθηκαν τα Ελληνικά Γράμματα, που κυκλοφόρησαν στις 15 Ιουνίου 1927, ως δεκαπενθήμερο περιοδικό. Πέρα από την ηγετική ομάδα του "κύκλου των Ελληνικών Γραμμάτων", συνεργάστηκε ένας σημαντικός αριθμός προσώπων των γραμμάτων και των τεχνών που εκπροσωπούσαν όλο το πολιτικό φάσμα. Ούτε πρέπει να μας κάνει εντύπωση πώς πολλοί εξελίχθηκαν στην δεκαετία του '30 ή στην Κατοχή σε στελέχη της αριστεράς ή του ΚΚΕ. Μεταξύ των συνεργατών συμπεριλαμβάνονται οι Τέλλος Άγρας, Νίκος Αθανασιάδης, Τάσος Αθανασιάδης, Κωνσταντίνος Άμαντος, Ηρακλής Αποστολίδης, Μάριος Βάρβογλης, Σπύρος Βασιλείου, Αιμίλιος Βεάκης, Ηλίας Βενέζης, Γιάννης Βλαχογιάννης, Ηλίας Βουτιερίδης, Δημήτρης Γαλάνης, Απόστολος Δοξιάδης, Στρατής Δούκας, Νίκος Εγγονόπουλος, Γιωσέφ Ελιγιά, Δ. Α. Ζακυθηνός, Ηλίας Ηλιού, Αύρα Θεοδωροπούλου, Κωνσταντίνος Καβάφης, Κ. Καρθαίος, Πέλος Κατσέλης, Κλεόβουλος Κλώνης, Διονύσιος Κόκκινος, Φώτης Κόντογλου, Γιώργος Κοτζιούλας, Σωκράτης Κουγέας, Λέων Κουκούλας, Εμμανουήλ Κριαράς, Δ. Λουκόπουλος, Σπύρος Μελάς, Τάκης Μπαρλάς, Ρίτα Μπούμη, Παύλος Νιρβάνας, Κώστας Ουράνης, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Τάκης Παπατσώνης, Δημήτρης Πικιώνης, Γιώργος Ν. Πολίτης, Λίνος Πολίτης, Αντώνης Πρωτοπάτσης, Δημήτρης Ροντήρης, Κ.Α. Ρωμαίος, Βασίλης Ρώτας, Βάλιας Σεμερτζίδης, Γιάννης Σκαρίμπας, Σωτήρης Σκίπης, Γεράσιμος Σπαταλάς, Πάνος Δ. Ταγκόπουλος, Αθηνά Ταρσούλη, Βασίλης Τατάκης, Αντώνης Τραυλαντώνης, Κωνσταντίνος Φαλτάιτς, Μένος Φιλήντας, Αγγελική Χατζημιχάλη, Πέτρος Χάρης, Κ.Γ. Καρυωτάκης κ.ά. https://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνικά_Γράμματα_(περιοδικό) Φυσικά, στην ύλη του περιοδικού κυριαρχούσε η παρουσία του Μπαστιά με μαχητικά σχόλια, διηγήματα, μία νουβέλα, μελέτες και κριτικές λογοτεχνίας, θεάτρου και τέχνης. [..]" (Καποια ενδεικτικα εξωφυλλα παρακατω)

Σε πάρα πολλά περιοδικά (κόμικς και όχι μόνο), ειδικά τα παλαιότερα χρόνια, περιείχαν παιχνίδια για τα παιδιά, ώστε να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους. Έκανα λοιπόν αυτό το θέμα για να βάζουμε ότι παιχνίδι μας τραβάει το μάτι από παλιές εκδόσεις και που ξέρετε, ίσως κάποια τα ξανα-παίξουμε Ξεκινάω λοιπόν με 2 από τα παιχνίδια που είχε το Ελληνόπουλο #6 στις 5 Μαΐου 1945

Το είδα κι εγώ για τον Καραγκιόζη, και κρατάω τεράστιο καλάθι. Είμαι κατά 99% σίγουρος πως είναι μπαρούφες από φήμες που υπήρχαν στόμα με στόμα από εκείνη την εποχή. Αφήνω και 1% για στατιστικό σφάλμα, να είμαστε καλυμμένοι. Από όσα άρθρα έχω διαβάσει, δεν έχω πετύχει ούτε μία αναφορά για τον Καραγκιόζη, λογικό εφ' όσον ο άνθρωπος που έφτιαχνε τον Μίκυ ήταν στην άλλη πλευρά του πλανήτη. Ο αρθρογράφος κατά πάσα πιθανότητα έχει πάρει ιδέες από το βιβλίο Μίκη Μάους και Καραγκιόζης που ήταν μία από τις πρώτες εκδόσεις με τον Μίκυ σε κείμενο (χωρίς δικαιώματα υποθέτω) που βγήκε λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1939.

εγώ πάλι αναρωτιέμαι ποια είναι τα πηδήματα του Μίκυ Ρούνεϋ (3η παράγραφος, 2η πρόταση) υγ για τα περί Καραγκιόζη (προτελευταία παράγραφος, τελευταία πρόταση) λογικά θα μιλάει για θέατρο σκιών.

Τα σχέδια στα εξώφυλλα, όπως φαίνεται κι από την υπογραφή, είναι του Μποστ.

Η ιστορία ξεκινά το 1980 στη Γαλλία. Ήρωάς μας είναι ο Ριάντ, ένα δίχρονο ξανθό αγόρι, με πατέρα Σύρο και μητέρα Γαλλίδα. Οι γονείς του γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, όπου η Κλεμεντίν ήταν φοιτήτρια και ο Αμπντούλ-Ραζάκ έκανε το διδακτορικό του. Το 1980, λοιπόν, ο Αμπντούλ-Ραζάκ ολοκληρώνει το διδακτορικό και παρότι δέχεται πρόταση να εργαστεί ως βοηθός καθηγητή στην Οξφόρδη, αποφασίζει τελικά να διεκδικήσει μια θέση καθηγητή στην Τρίπολη της Λιβύης, πιστός στο όραμα του παναραβισμού και ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Καντάφι σε αραβόφωνους καθηγητές από το εξωτερικό να βοηθήσουν στην εκπαιδευτική ανασυγκρότηση της χώρας. Έτσι ξεκινά «Ο Άραβας του μέλλοντος» (L’ Arab du futur), το βραβευμένο, αυτοβιογραφικό graphic novel του Ριάντ Σατούφ, ενός από τους καρτουνίστες του Charlie Hebdo. Μια ιστορία που θα ολοκληρωθεί σε πέντε (ή, σύμφωνα με κάποιες πηγές, σε έξι) τόμους – προς το παρόν έχουν κυκλοφορήσει οι τέσσερις. Και η οποία μοιράζεται στους δύο κόσμους, ανάμεσα στους οποίους έχει γεννηθεί ο ήρωας: τη Δύση (εν προκειμένω τη Γαλλία) και τον αραβικό κόσμο (αρχικά τη Λιβύη και στη συνέχεια τη Συρία και τη Σαουδική Αραβία). Η μετακόμιση Ο πρώτος τόμος ξεκινά με τη μετακόμιση της οικογένειας στη Λιβύη. Η διήγηση γίνεται φυσικά μέσα από τα μάτια του μικρού Ριάντ, με τις αναμνήσεις του συγγραφέα να εμπλουτίζονται με στοιχεία που ένα νήπιο δεν θα μπορούσε να γνωρίζει, όπως την πολιτική κατάσταση, ώστε να αντιληφθεί ο αναγνώστης το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Έτσι η διασκεδαστική αφήγηση παρασύρεται από μικρές λεπτομέρειες, που δείχνουν σημαντικές στα μάτια ενός παιδιού (όπως τους παράξενους καρπούς που βλέπουν για πρώτη φορά στη Λιβύη και αποδεικνύεται ότι τρώγονται) και πολιτικά-κοινωνικά γεγονότα, όπως τη σκληρή προπαγάνδα του καθεστώτος στη Λιβύη σε αντιδιαστολή με τη γεμάτη στερήσεις καθημερινότητα του λαού. Η σειρά έχει ένα ενδιαφέρον εύρημα που σε εμάς θυμίζει τις δίχρωμες σελίδες από τα κόμικς της δεκαετίας του ’80: ο τόπος που εξελίσσεται η ιστορία διαχωρίζεται από το χρώμα. Το κομμάτι της διήγησης που αφορά τη Γαλλία είναι εικονογραφημένο με γαλάζιο, τη Λιβύη με κίτρινο, τη Συρία με ροζ, τη Σαουδική Αραβία με πράσινο. Το στυλ του Σατούφ είναι ξεχωριστό, με υπερμεγέθυνση των φυσικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων, αυτών που κάνουν εντύπωση σε ένα παιδί και εντυπώνονται στη μνήμη του. Εκτός από τον μικρό Ριάντ, που περνά ένα μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας ανάμεσα στη Γαλλία και στη Συρία, στην ιστορία ξεχωρίζει ο χαρακτήρας του πατέρα. Ένας άνθρωπος γεμάτος αντιθέσεις, τρυφερός προς τα παιδιά του και ιδίως προς τον πρωτότοκο Ριάντ, πιστός στην οικογένεια, ιδεολόγος, φιλελεύθερος θρησκευτικά (τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο όπου ριζοσπαστικοποιείται για να κερδίσει τον σεβασμό της οικογένειάς του), αλλά ταυτόχρονα μισογύνης, ρατσιστής, τσιγκούνης, σκληρός προς αυτούς που θεωρεί κατώτερους. Ένας άνθρωπος που ξεκινά με τη φιλοδοξία να γίνει «κάποιος», να αποκτήσει μια Μερσεντές και μια βίλα, αλλά δέχεται διαδοχικές ήττες, από τον εργασιακό του χώρο, από τον περίγυρό του και τελικά από την οικογένειά του. Ένα αμήχανο χαμόγελο και ένα μηχανικό τρίψιμο της μύτης τον «προδίδουν» όταν αισθάνεται ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Ακολουθώντας τον πατέρα στην προσπάθειά του για κοινωνική και οικονομική ανέλιξη, η ζωή του Ριάντ, της μητέρας του και των αδελφών του δεν είναι καθόλου εύκολη. Αναγκάζεται να πάει σχολείο σε ένα χωριό της Συρίας, χωρίς να μιλάει τη γλώσσα, αντιμετωπίζεται ως ξένος, δέχεται συνεχώς βίαιες επιθέσεις από άλλα παιδιά (ακόμα και ξαδέλφια του) που θεωρούν ότι είναι «Εβραίος». Η κατάσταση στο υποτυπώδες Δημοτικό – όπου βέβαια πηγαίνουν μόνο αγόρια – στο χωριό Τερ Μααλέχ, κοντά στην πόλη Χομς είναι σχεδόν εφιαλτική, καθώς κυριαρχούν η βία και ο σκοταδισμός. Νέα κατάσταση Έπειτα από λίγα χρόνια επιστρέφει στη Γαλλία όπου πρέπει να προσαρμοστεί και στη νέα κατάσταση στην οποία νιώθει ξένος. Μετά τη γέννηση του δεύτερου αδελφού του γυρίζει με την οικογένειά του στη Συρία, με πρόφαση την κακή κατάσταση της υγείας της γιαγιάς του έχοντας εν τω μεταξύ ξεχάσει τα αραβικά του. Για να επιστρέψει στη Γαλλία ως έφηβος με την εσωτερική πολιτισμική του σύγκρουση να συναντάται με τα προβλήματα της εφηβείας. Σε μια σκηνή δέχεται επίθεση με έναν φίλο του από παιδιά Αράβων μεταναστών. «Έτσι είναι οι Αραβες, δημιουργούν προβλήματα», του λέει ο φίλος του. «Μα κι εγώ Άραβας είμαι!», διαμαρτύρεται ο Ριάντ. «Δεν είσαι Άραβας... είσαι ένας Γάλλος με αραβικό όνομα», του απαντά εκείνος. Η οικογένεια είναι πια χωρίς τον πατέρα που αποφάσισε να διδάξει σε πανεπιστήμιο στη Σαουδική Αραβία και επισκέπτεται περιοδικά τη Γαλλία, ολοένα και πιο επηρεασμένος από τον συντηρητισμό της χώρας εκείνης. Καθώς η διήγηση προχωρεί, στον τέταρτο τόμο η σύγκρουση των δύο πολιτισμών κορυφώνεται μέσα στην οικογένεια – και αφήνει ένα μεγάλο ερώτημα για το τέλος. Όπως και το διάσημο «Περσέπολις», έτσι και «Ο Άραβας του μέλλοντος» παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (και) για τον Έλληνα αναγνώστη, δείχνοντας δύο κόσμους (ανατολή /δύση) που σε κάποιο βαθμό μας είναι και οι δύο οικείοι (για παράδειγμα ο βασανισμός ενός κουταβιού από τα παιδιά στο χωριό της Συρίας ή η βίαιη σωματική τιμωρία από τους δασκάλους στο σχολείο, όλα αυτά είναι εμπειρίες που ένας σημερινός 60χρονος –ή και νεότερος– στη χώρα μας μπορεί να έχει ζήσει). Το ίδιο ισχύει και για τη θρησκεία: το πώς οι Δυτικοευρωπαίοι εκλαμβάνουν τους μουσουλμάνους (οι Γάλλοι θεωρούν τους Άραβες κατώτερους, εξεγείρεται ο πατέρας του ήρωα), αλλά και οι μουσουλμάνοι τη χριστιανική Δύση (τους άπιστους που θα καούν στην κόλαση, όπως λέει μια ξαδέλφη του). Η σειρά των βιβλίων έχει ήδη μεταφραστεί σε 21 γλώσσες (τα δικαιώματα έχουν αγοραστεί και στην Ελλάδα, ωστόσο δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει στα ελληνικά) και έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία, όπως το Fauve d’ Or στο διεθνές φεστιβάλ της Ανγκουλέμ το 2015 και Los Angeles Times Graphic Novel Prize το 2016. Και το σχετικό link...

Εδώ και περισσότερα από εξήντα χρόνια, ο Bizarro Superman αποτελεί την επιτομή της υπερηρωικής παρωδίας και ταυτόχρονα έναν όχι-και-τόσο-εχθρικό αντιήρωα που ο ίδιος ο Σούπερμαν αντιμετωπίζει με αμφιθυμία. Άλλωστε είναι (σχεδόν) ολόιδιοι. Ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα και ταυτόχρονα μια από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις της μεταμοντέρνας παρωδίας είναι η δυνατότητα του αυτοσαρκασμού. Στα σύγχρονα κόμικς, η παρωδία αποτελεί πολύ συχνά την αφορμή και την κυρίαρχη μέθοδο αφήγησης ιστοριών. Η αυτοσαρκαστική παρωδία υπήρχε πάντα αλλά στα κόμικς γνώρισε μέρες δόξας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στην post-underground εποχή της δεκαετίας του 1970. Πρωτοπόρα σε αυτήν, χρόνια νωρίτερα, υπήρξε η εταιρεία DC με την επινόηση και την υιοθέτηση ενός χαρακτήρα που αν και φαινόταν ότι αποτελεί το παρωδιακό κακέκτυπο του πιο διάσημου και δημοφιλούς υπερήρωα, του Σούπερμαν, εντέλει έγινε κι αυτός δημοφιλής, έστω και με χιουμοριστικούς σκοπούς. Ο Bizarro Superman δημιουργήθηκε πρώτη φορά από τον σεναριογράφο Alvin Schwartz και τον σχεδιαστή Alvin Schwartz στα τέλη της δεκαετίας του 1950 με προορισμό τα καθημερινά στριπ εφημερίδων. Λόγω καθυστερήσεων όμως, η πρώτη επίσημη εμφάνισή του έγινε στο Superboy #68 σε σενάριο του Otto Binder και σχέδια του George Papp. Στο Action Comics #244 επανήλθε σε σενάριο του Otto Binder και σχέδια του Al Plastino αλλά σε όλες αυτές τις πρώιμες εκδοχές του, τόσο ο χαρακτήρας του όσο και η εμφάνιση και το παρελθόν του δεν ήταν κατασταλαγμένα. Το σίγουρο είναι πως δεν ήταν «καλός» αλλά χωρίς να είναι και «κακός», το παρουσιαστικό του και η στολή του παρέπεμπαν στον Σούπερμαν αλλά σε μια κακοσχεδιασμένη εκδοχή του, η ζωή του και οι πράξεις του δεν αποτελούσαν πρότυπο για τα παιδιά αλλά δεν ήταν και κακούργος. Περισσότερο σαν ένα άκακο ή γκαφατζίδικο τέρας του Φρανκενστάιν έμοιαζε και φερόταν, παρά σαν ένας τρομακτικός και παρανοϊκός εγκληματίας όπως οι συνήθεις κακοί των κόμικς της δεκαετίας του 1960. Τον Ιούνιο του 1961, στο Adventure Comis #285, σε σενάριο του Jerry Siegel, θρυλικού εμπνευστή και σεναριογράφου του γνήσιου Σούπερμαν από το 1938, εξώφυλλο των Curt Swan και Stan Kaye, σχέδια του Wayne Boring και μελάνια του John Forte, εμφανίστηκε ο επίσημος και «τελικός» Bizarro, με τη μορφή και το περιεχόμενο που θα τον συνόδευαν τις επόμενες δεκαετίες. «Αυτό που ξεκίνησε σαν μια αυτοτελής περιπέτεια του Superboy γρήγορα μεταφέρθηκε στα κανονικά τεύχη του Σούπερμαν και από εκεί απογειώθηκε. Ο Bizarro είχε πια τη δική του ζωή. Οι συμπληρωματικές ιστορίες του στο Adventure Comics ήταν το φυσικό επακόλουθο της δημοτικότητάς του […] Δεν ήταν πράγματι εγκληματίας. Ήταν κατά κάποιο τρόπο μπερδεμένος. Αυτό είναι όλο […] Ίσως λίγο τον λυπόσουν. Έκανε ότι μπορούσε. »Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη φορά που η Μητρόπολη (σ.σ.: η φανταστική πόλη του Σούπερμαν) γιόρταζε τη “Μέρα του Σούπερμαν”, η ιστορία ανατυπώθηκε με αυτό το φοβερό σκληρό εξώφυλλο με ιστορίες του Σούπερμαν από τις δεκαετίες του ’30, του ’40, του ’50 και του ’60. Ο Σούπερμαν παίρνει τόσα σπουδαία δώρα και ανάμεσά τους φτάνει κι ο Bizarro με το δικό του δώρο: κρυπτονίτη» γράφει ο David Mandel προλογίζοντας την ανθολογία «Tales of the Bizarro World» (εκδ. DC, 2000). Ο κρυπτονίτης είναι το μοναδικό υλικό στον κόσμο που μπορεί να κάνει τον Σούπερμαν τρωτό και ευάλωτο, του αφαιρεί τις υπερδυνάμεις, τον εξουδετερώνει. Αλλά ο Bizarro δεν φέρνει ένα τέτοιο δώρο για κακό. Αυτή είναι απλώς η φύση του. Ο Bizarro ζει σε έναν «αντεστραμμένο» κόσμο όπου όλες οι αξίες είναι οι διαμετρικά αντίθετες από τις γήινες. Ο πιο ελκυστικός άνθρωπος είναι ο πιο άσχημος, καλύτερος μαθητής στο σχολείο είναι όποιος παίρνει μηδέν, όταν τα πλάσματα αυτού του αλλόκοτου κόσμου συναντιούνται, λένε «αντίο», στα μουσεία βρίσκονται κρυμμένα στα υπόγεια τα αριστουργήματα όπως η Νίκη της Σαμοθράκης και στις κεντρικές προθήκες φιγουράρουν κάποιες μουντζούρες, τα φαγητά πρέπει να είναι καμένα και να βρωμάνε, οι άνθρωποι βουρτσίζουν τα δόντια τους με γυαλιστικό παπουτσιών και τρίβουν τα παπούτσια τους με οδοντόκρεμα, οι σημαίες κυματίζουν ανάποδα, τα κτίρια είναι ετοιμόρροπα και χωρίς καμιά συμμετρία ή ομοιομορφία, οι «ιππότες» άνδρες δεν απλώνουν το σακάκι τους στις λάσπες για να περάσει μια κυρία αλλά πετούν τις λάσπες στην κυρία, τα ζευγάρια ανταλλάσσουν βρισιές για να δηλώσουν την αγάπη του ενός για τον άλλο, οι θεατές ξεκαρδίζονται στο σινεμά όταν ο Δράκουλας πίνει το αίμα ανθρώπων, πανηγυρίζουν όταν οι ληστές ξεγελούν τους αστυνομικούς και ο Πύργος της Πίζας στέκει όρθιος και χωρίς καμία κλίση. Ο χάρτης του πλανήτη τους είναι ίδιος με της Γης αλλά το σχήμα του είναι κυβικό και το όνομά του είναι «Ηγ» (Htrae αντί για Earth). Ακόμα και το Bizarro λεξικό είναι απολαυστικό και απολύτως «ανάποδο»: «χτες» σημαίνει «αύριο», «τσαγκάρης» είναι αυτός που φτιάχνει καπέλα και «σχολική τάξη» σημαίνει θάλαμος βασανιστηρίων. Παρά την παράδοξη αυτή αντιστροφή, εντυπωσιάζει η ομοιότητα των κατοίκων του Bizarro κόσμου: είναι όλοι ολόιδιοι, κατ’ εικόνα και ομοίωση του γενάρχη τους που κυκλοφορεί με μια πινακίδα περασμένη στον λαιμό του που αναγγέλλει: «Bizarro No 1». Άλλωστε αυτός γεννήθηκε όταν ο Σούπερμαν χτυπήθηκε από μια ακτίνα διπλασιασμού και το πείραμα δεν εξελίχθηκε καλά και αποφάσισε με τη σειρά του να αποσυρθεί μαζί με τη Λόις σε έναν μακρινό πλανήτη ώστε να δημιουργήσουν, μακριά από την κακία και την ασχήμια των γήινων, τους δικούς τους απογόνους. Όταν δημιουργήθηκε ο Bizarro «ήταν κάτι διαφορετικό σε έναν κόσμο των κόμικς όπου τόσο πολλοί χαρακτήρες διέφεραν μόνο στο χρώμα της μπέρτας τους. Οι εμφανίσεις του στην κανονική σειρά του Σούπερμαν αντιπροσωπεύουν ορισμένες από τις πιο ασυνήθιστες και αστείες υπερηρωικές ιστορίες που έχουμε δει» συμπληρώνει ο David Mandel. Αυτή η τόσο ξεχωριστή παρουσία, ιδιαίτερα για την εποχή που δημιουργήθηκε, σε έναν κατά τα άλλα πολύ προβλέψιμο και βασισμένο σε αυστηρούς μυθοπλαστικούς και σχεδιαστικούς κανόνες κόσμο, αποτελεί ίσως την πρώτη τόσο έντονη και σαφή απόπειρα παρώδησης του μανιχαϊστικού και επαναλαμβανόμενου υπερηρωικού σύμπαντος περασμένων δεκαετιών. Η ικανότητα, ωστόσο, του μέσου των κόμικς να διαιωνίζει τον εαυτό του και να τον διατηρεί επίκαιρο βασίζεται εν πολλοίς σε τέτοια σεναριακά και σχεδιαστικά τεχνάσματα που τολμούν να τσαλακώσουν το προφίλ των ηρώων και να τους παρουσιάσουν διαφορετικούς, ακόμα και κόντρα σε κάθε παραδεδεγμένο και επιτυχημένο ως τότε πρότυπο. Τέτοιες πρακτικές οδήγησαν στην άνθηση των εναλλακτικών κόμικς και των εναλλακτικών υπερηρωικών ιστοριών των τελευταίων δεκαετιών, με ακόμα περισσότερη διάθεση για παρωδία και χωρίς ταμπού και στεγανά απέναντι σε ιερά τέρατα της ένατης τέχνης. Σε ακόμη μια απόδειξη ότι η σπουδαία τέχνη μπορεί και πρέπει να αναστοχάζεται πάνω στην ίδια της τη φύση. Και, γιατί όχι, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται. Και το σχετικό link...

Καλο ταξιδι στον ανθρωπο! Εφυγε πληρης ημερων και αφησε και αρκετο εργο πισω του. Για εμενα το Αστεριξ ηταν η πρωτη μου αγαπη απο γαλλοβελγικα οποτε παντα θα θυμαμαι τους δημιουργους του με νοσταλγια και αγαπη.

Εγω προσωπικα ποτε δεν στελνω sms να καταγραφεται και να φακελωνεται. Προτιμω χαρτακι τυπου Β στην τσεπη! Με το καλο να βγει ο τομος και μακαρι να γινει το διο και για τους επομενους!

-Στο τευχος 33 (27.09.47) O Θησαυρος των παιδιων στην σελίδα 17 (305) του τεύχους έχει τον Μίκυ τον Γκούφη, τον Ντόναλντ και τον Πλούτο στο "Παιχνίδι του λαβύρινθου" Πηγη: https://www.scribd.com/user/21994331/Aeligarf

Ναι, 1,20€ κοστίζει. 2€ κάνει η Καθημερινή της Κυριακής (και 4€ με τις προσφορές).

Σήμερα είχε ΜΜ,άλλη φορά θα έχει ΚΟΜΙΞ,άλλη Ντόναλντ,άλλη Σ.Μικυ.Εχεις ακόμα κάποιες ευκαιρίες. Η εφημερίδα κάνει 1,20 σίγουρα; Νόμιζα ότι έκανε 2€.

«Σήμερα μπορείτε να διαβάσετε το κόμικς Χελωνονιντζάκια - Τα Πράγματα Αλλάζουν.»

Η μεγάλη εξόρμηση και όχι "απόδραση".

Ποιος είναι ο Προσπέρ??

Μάπα. Έλεγα να παω να παρω κανα ΚΟΜΙΞ να διαβασω μιας και κοστιζει 1.20 η εφημεριδα αλλά τιποτα. Σε 4 περιπτερα που πηγα ολες ειχαν παλια μικι μαους 200αρια.

Δημοσιεύτηκε στα τεύχη 79-85 του περιοδικού ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (1948) Μπορείτε να το διαβάσετε όλο ΕΔΩ Αναζητούνται στοιχεία Story

Σήμερα έχουν βάλει το «Μπλεκ - Τα Γαλάζια Βέλη» στο site τους (powered by issuu) δωρεάν online ανάγνωση ενός κόμικς κάθε ημέρα. Έως τις 26 Μαρτίου θα ανεβαίνει ένα κόμικς κάθε μέρα και από τις 27 έως και τις 31 Μαρτίου θα ανέβουν μαζικά 7 κόμικς. Το σημερινό κόμικς: https://www.mikrosiros.gr/blog/dwrean-metaforika-and-online-comics-mexri-telos-martiou

Τα τευχη που λείπουν εκτος απο το νο 5.. Στην βραχυβια περιοδο εκδοσεως του Αετου -Τσεκουρα (μολις 5 τευχη) ο τιτλος ειχε 16 σελιδες.(Κεντρικα Γραφεια:Βουκουρεστιου 6β) Aπο την περιοδο που ανελαβε ο Δημητρακος κι επειτα οι σελιδες αυξηθηκαν στις 20..(τευχος 06 και επειτα..)

Παρέλαβα σήμερα, σε μια θωρακισμένη συσκευασία, όλα άψογα Ευχαριστώ Αλέξη

Άρα συμφέρει ακόμα περισσότερο η προσφορά.

μπράβο σου που έστειλες και ρώτησες και μάθαμε ένα ευχάριστο νέο και σε αυτούς που απάντησαν όμως

Μιας και είμαι νεαρός που αναζητά το παρελθόν, το περιοδικό Ελληνόπουλο τι ακριβώς θέμα έχει δηλαδή τι παρουσιάζει

Ελληνόπουλο #7, 12/5/1945 #8, 19/5/1945 #9, 2/6/1945 #10-9/6/1945 #11 - 16/6/1945 #12 - 23/6/1945

Σήμερα το πρωί με ενημέρωσαν με e-mail πως η παραγγελία που είχα κάνει από το e-shop ακυρώνεται, δυστυχώς, λόγω την κατάστασης και πως κλείνουν και προσωρινά το e-shop. Οπότε υποθέτω μόνο αν τα αγοράσεις από το μαγαζί... Αλλά πως πας στο μαγαζί με την απαγόρευση κυκλοφορίας; Να τους πω οτι αν δεν διαβάζω comics αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό μου;

@jimakoszs97 από ποια ιστορία είναι αυτό το καρέ??

Εγώ ευχαριστώ!

Γιατί δεν πατάς στον υπερσύνδεσμο παραπάνω να δεις την παρουσίαση του περιοδικού;

Επιτελούς,ανυπομονώ να ''γνωρίζω'' τη Πράσινη Γυναικά για πρώτη φορά στα ελληνικά

Στις 17 Απριλίου 1948, σαν ένθετο στο περιοδικό Θησαυρός των παιδιών, κυκλοφορεί το περιοδικό ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Περιείχε παραμύθια, μικρά διηγήματα και μερικά κόμικς. Κράτησε για 5 τεύχη (16 σελίδες τα τρία πρώτα τεύχη και 8 σελίδες τα επόμενα δύο)

Aλέξη καλησπέρα Κράτησε μου αν θέλεις το ΦΑΝΤΟΜ ΜΕΓΑΛΟ (Tιμή €15 το κάθε τεύχος): 6 Ευχαριστώ

Προτάσεις από τον κατάλογο του μήνα Μάρτιος 2020 BABOON SC (DARK HORSE COMICS) $14.99 BLACKSAD COLLECTED STORIES VOL. 01 SC (DARK HORSE COMICS) $29.99 DARK KNIGHT RETURNS: THE GOLDEN CHILD HC (DELUXE EDITION) (DC - BLACK LABEL) $17.99 EIGHT-LANE RUNAWAYS HC (FANTAGRAPHICS BOOKS) $24.99 GIFT FOR A GHOST GN HC (ABRAMS COMICARTS) $24.99 GODZILLA HALF CENTURY WAR HC (IDW PUBLISHING) $29.99 HARROW COUNTY OMNIBUS VOL. 01 SC (DARK HORSE COMICS) $29.99 HELLSING DELUXE EDITION VOL. 01 HC (DARK HORSE COMICS) $49.99 LONE SLOANE: CHAOS HC (TITAN COMICS) $24.99 LOVE ON OTHER SIDE, NAGABE SHORT STORY COLLECTION GN (SEVEN SEAS ENTERTAINMENT LLC) $12.99 METABARONS: SECOND CYCLE SC (HUMANOIDS INC) $39.99 PING PONG VOL. 01: MATSUMOTO GN (VIZ MEDIA LLC) $29.99 RANX COMPLETE COLLECTION HC (HEAVY METAL MAGAZINE) $29.99 SEASONAL SHIFT COMICS 2013-2019 GN (FANTAGRAPHICS BOOKS) $29.99 SEVEN LIVES OF ALEJANDRO JODOROWSKY HC (HUMANOIDS INC) $39.95 SHADOW OF A MAN GN SC (IDW PUBLISHING) $19.99 SKY IS BLUE WITH A SINGLE CLOUD GN (DRAWN & QUARTERLY) $24.95 SOMETHING IS KILLING THE CHILDREN VOL. 01 SC (BOOM! STUDIOS) $14.99 STUCK RUBBER BABY 25TH ANNIVERSARY EDITION HC (FIRST SECOND (:01)) $24.99 VERSAILLES: MY FATHERS PALACE SC (HUMANOIDS INC) $19.99 WONDER THREE OSAMU TEZUKA GN (DIGITAL MANGA DISTRIBUTION) $29.95

Η Καθημερινή ανακοινώνει στο αυριανό κυριακάτικο φύλλο ότι κάθε φύλλο της εφημερίδας από Τρίτη έως Σάββατο θα περιέχει συνοδευτικά ένα περιοδικό Disney (Κόμιξ, Μίκυ Μάους, Super Μίκυ ή Ντόναλντ). Διευκρινίζει βέβαια ότι είναι έκτακτη προσφορά και ότι αφορά τεύχη που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Μάλλον είναι δηλαδή παλιότερα τεύχη που δεν είχαν πωληθεί.

Παρέλαβα σήμερα το «ΕΛΡΙΚ 2: Καταιγίδα» από εκδόσεις Αίολος και το «Ο Θάνατος του Στάλιν» από εκδόσεις Οξύ. Ο τόμος «Daredevil: Αναγέννηση» που αγόρασα προχθές. Και μερικές προηγούμενες αγορές του 2020: «Charley's War» The Definitive Collection Volumes 1-3 από την Rebellion. Το είδα από το post του @kujo79 () πιο πάνω και πράγματι είναι αριστούργημα. «Τεξ» graphic novels 1-4 από εκδόσεις Μικρός Ήρως. Και τέλος, το «Λούκυ Λουκ: Λούκυ Κιντ: Επικίνδυνο Λάσο» από εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ.