Αίθουσα Νικητών

Ας δείξω και εγώ μιας και ανοίξανε προ καιρού να αλλαχτούν οι ζελατίνες και πρόλαβα να τραβήξω πριν ξαναμπούν στη θέση τους... Οι σειρές είναι όλες ολοκληρωμένες amazing, spectacular, web of , sensational, 1990s mcfarlane spidey όπως και όλα τα εξτρας, αλμπουμ, κάρτες fleer κλπ , και προσπαθώ να τα μαζέψω σε άλλες μορφές τώρα Omnibus κλπ. Είμαι λίγο άρρωστος με spider-man όπως καταλάβατε... Δυστυχώς δεν κατάφερα να τραβήξω λεπτομερώς πολλά οπως όλα τα Masterworks, τα epic collections, τα hardcovers πάντωςς το νοήμα είναι ότι όλα αφορούν σπάιντυ, χαχαχαχαχα

Graphic novels απο ανουμπις οξυ και τζεμμα

Επειδή είναι λίγο δύσκολο να δείξω όλη τη συλλογή, όχι λόγω μεγέθους, αλλά επειδή την έχω αποθηκεύσει σε διαφορετικά σημεία, ξεκινώ με 3 vol από ελληνικές και ξένες εκδόσεις Marvel. Η 4η φωτογραφία είναι η συλλογή που εκδίδεται τώρα. Ελπίζω σήμερα ή αύριο να κάνω κάτι παρόμοιο με DC και λοιπές εκδόσεις. Για Disney δύσκολο να αδειάσω 4 κούτες κόμικ

Επισημη απαντηση απο οξυ στο ερωτημα αν θα βγουν τομοι απο την hachette που εχει τα δηκαιωματα η οξυ Γειά σας, Για όσο καιρό τα δικαιώματα είναι δικά μας, όχι...

Και εγώ το πήρα από το Athenscon, ήξερα ότι το γραφ.νόβελ ετοιμαζόταν αρκετό καιρό πριν, έχει αρκετό ψάξιμο και δουλειά και αυτό το κάνει πιο γεμάτο στα θέματα που συγκροτούν την ιστορία, δηλαδή έχει ένα σχετικά πλούσιο υπόβαθρο. Βέβαια για να το απολαύσει κάποιος νομίζω ότι θα πρέπει να είναι στα γούστα του η fantasy θεματολογία και οι μύθοι. Επίσης ωραίος και ο τρόπος που μοιράζεται σε ενότητες. Στην ιστορία ίσως να ήθελα να δω και άλλα πράγματα, δηλαδή περισσότερες ανατροπές, άλλα η αφήγηση έχει ωραία ροή. Το σχεδιαστικό στυλ του Νίκου είναι το γνωστό του και από προηγούμενες δουλειές, πλέον με ακόμη πιο βελτιωμένη κίνηση και σύνθεση και μιας και είναι η μεγαλύτερη σε όγκο δουλειά του δημιουργού νομίζω ότι δεν πρέπει αν λείπει από την συλλογή των οπαδών του! Πολύ πιο ολοκληρωμένη δουλειά από τις προηγούμενες και ελπίζω να ξαναδούμε ιστορίες σε δικά του σενάρια στο μέλλον γιατί έχει καλές ικανότητες σεναριογράφου.

Έγραψε ένα φβ ποστ ο Malk στο wall του όπου εκθείαζε τον Lovecraft. Αραχτός στο σπίτι και εγώ λόγω social distancing, θυμήθηκα τα δικά μου Πολλές φορές μέσα σε αυτό το φόρουμ έχω γυρίσει και έχω προτρέψει κόσμο να διαβάζει τα κόμικ στα πρωτότυπα αγγλικά και να βλέπει τις ξένες σειρές/ταινίες με αγγλικούς υπότιτλους. Πολλές φορές έχω πει ότι δεν υπάρχει λόγος να μεταφράζονται κόμικ από τα αγγλικά. Όλοι μπορούμε, ή θα έπρεπε να μπορούμε, να συνεννοούμαστε άψογα στη lingua franca. Κάποιοι φέρνουν την ένσταση "πολλές άγνωστες και δύσκολες λέξεις. δεν μπορώ να το απολαύσω". Well. Μετά από το ακούσιο τσίγκλισμα του Malk, πήγα και τσίμπησα ένα από τα πρώτα βιβλιαράκια που διάβασα στο πρωτότυπο Lovecraft, Omnibus 2. Κάπου στην Α Λυκείου (στη Β πήρα το Proficiency). Προφανώς το είχα λατρέψει Μάμαγε από κάθε άποψη Το άνοιξα μέσα. Στην τύχη μια σελίδα με σημειώσεις για τις άγνωστες, τότε, λέξεις border, precious, marveled, meet, aspect, dusk, sculptures, lingered, beheld, jelly, slingers, spearmen, slew, queer, spears, labor, naught, adjacent κάποιες τις βλέπω και γελάω border? precious? jelly? spears? Well. Από κάπου ξεκινάς. Και προφανώς στο δρόμο μαθαίνεις και βελτιώνεσαι. Άμα όμως δεν ξεκινήσεις, δεν θα φτάσεις ποτέ Είτε μιλάμε για μια ξένη γλώσσα (που ο καλύτερος τρόπος για να την μάθεις είναι το να την εξασκείς), είτε μιλάμε για γυμναστική (που δεν πρόκειται να βελτιώσεις την αντοχή σου άμα κάθεσαι συνέχεια), είτε μιλάμε για μια σχέση (που άμα δεν κάνεις το πρώτο βήμα του ταγκό, δεν θα το χορέψεις ποτέ και με κανέναν). Και προφανώς όταν θα έχεις περπατήσει κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα, θα θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα και θα γελάς === THE QUEST OF IRANON - 1921 Into the granite city of Teloth wandered the youth, vine-crowned, his yellow hair glistening with myrrh and his purple robe torn with briers of the mountain Sidrak that lies across the antique bridge of stone. The men of Teloth are dark and stern, and dwell in square houses, and with frowns they asked the stranger whence he had come and what were his name and fortune. So the youth answered: “I am Iranon, and come from Aira, a far city that I recall only dimly but seek to find again. I am a singer of songs that I learned in the far city, and my calling is to make beauty with the things remembered of childhood. My wealth is in little memories and dreams, and in hopes that I sing in gardens when the moon is tender and the west wind stirs the lotos-buds.” When the men of Teloth heard these things they whispered to one another; for though in the granite city there is no laughter or song, the stern men sometimes look to the Karthian hills in the spring and think of the lutes of distant Oonai whereof travellers have told. And thinking thus, they bade the stranger stay and sing in the square before the Tower of Mlin, though they liked not the colour of his tattered robe, nor the myrrh in his hair, nor his chaplet of vine-leaves, nor the youth in his golden voice. At evening Iranon sang, and while he sang an old man prayed and a blind man said he saw a nimbus over the singer’s head. But most of the men of Teloth yawned, and some laughed and some went away to sleep; for Iranon told nothing useful, singing only his memories, his dreams, and his hopes. “I remember the twilight, the moon, and soft songs, and the window where I was rocked to sleep. And through the window was the street where the golden lights came, and where the shadows danced on houses of marble. I remember the square of moonlight on the floor, that was not like any other light, and the visions that danced in the moonbeams when my mother sang to me. And too, I remember the sun of morning bright above the many-coloured hills in summer, and the sweetness of flowers borne on the south wind that made the trees sing. “O Aira, city of marble and beryl, how many are thy beauties! How loved I the warm and fragrant groves across the hyaline Nithra, and the falls of the tiny Kra that flowed through the verdant valley! In those groves and in that vale the children wove wreaths for one another, and at dusk I dreamed strange dreams under the yath-trees on the mountain as I saw below me the lights of the city, and the curving Nithra reflecting a ribbon of stars. “And in the city were palaces of veined and tinted marble, with golden domes and painted walls, and green gardens with cerulean pools and crystal fountains. Often I played in the gardens and waded in the pools, and lay and dreamed among the pale flowers under the trees. And sometimes at sunset I would climb the long hilly street to the citadel and the open place, and look down upon Aira, the magic city of marble and beryl, splendid in a robe of golden flame. “Long have I missed thee, Aira, for I was but young when we went into exile; but my father was thy King and I shall come again to thee, for it is so decreed of Fate. All through seven lands have I sought thee, and some day shall I reign over thy groves and gardens, thy streets and palaces, and sing to men who shall know whereof I sing, and laugh not nor turn away. For I am Iranon, who was a Prince in Aira.” That night the men of Teloth lodged the stranger in a stable, and in the morning an archon came to him and told him to go to the shop of Athok the cobbler, and be apprenticed to him. “But I am Iranon, a singer of songs,” he said, “and have no heart for the cobbler’s trade.” “All in Teloth must toil,” replied the archon, “for that is the law.” Then said Iranon, “Wherefore do ye toil; is it not that ye may live and be happy? And if ye toil only that ye may toil more, when shall happiness find you? Ye toil to live, but is not life made of beauty and song? And if ye suffer no singers among you, where shall be the fruits of your toil? Toil without song is like a weary journey without an end. Were not death more pleasing?” But the archon was sullen and did not understand, and rebuked the stranger. “Thou art a strange youth, and I like not thy face nor thy voice. The words thou speakest are blasphemy, for the gods of Teloth have said that toil is good. Our gods have promised us a haven of light beyond death, where there shall be rest without end, and crystal coldness amidst which none shall vex his mind with thought or his eyes with beauty. Go thou then to Athok the cobbler or be gone out of the city by sunset. All here must serve, and song is folly.” So Iranon went out of the stable and walked over the narrow stone streets between the gloomy square houses of granite, seeking something green in the air of spring. But in Teloth was nothing green, for all was of stone. On the faces of men were frowns, but by the stone embankment along the sluggish river Zuro sate a young boy with sad eyes gazing into the waters to spy green budding branches washed down from the hills by the freshets. And the boy said to him: “Art thou not indeed he of whom the archons tell, who seekest a far city in a fair land? I am Romnod, and born of the blood of Teloth, but am not old in the ways of the granite city, and yearn daily for the warm groves and the distant lands of beauty and song. Beyond the Karthian hills lieth Oonai, the city of lutes and dancing, which men whisper of and say is both lovely and terrible. Thither would I go were I old enough to find the way, and thither shouldst thou go an thou wouldst sing and have men listen to thee. Let us leave the city Teloth and fare together among the hills of spring. Thou shalt shew me the ways of travel and I will attend thy songs at evening when the stars one by one bring dreams to the minds of dreamers. And peradventure it may be that Oonai the city of lutes and dancing is even the fair Aira thou seekest, for it is told that thou hast not known Aira since old days, and a name often changeth. Let us go to Oonai, O Iranon of the golden head, where men shall know our longings and welcome us as brothers, nor ever laugh or frown at what we say.” And Iranon answered: “Be it so, small one; if any in this stone place yearn for beauty he must seek the mountains and beyond, and I would not leave thee to pine by the sluggish Zuro. But think not that delight and understanding dwell just across the Karthian hills, or in any spot thou canst find in a day’s, or a year’s, or a lustrum’s journey. Behold, when I was small like thee I dwelt in the valley of Narthos by the frigid Xari, where none would listen to my dreams; and I told myself that when older I would go to Sinara on the southern slope, and sing to smiling dromedary-men in the market-place. But when I went to Sinara I found the dromedary-men all drunken and ribald, and saw that their songs were not as mine, so I travelled in a barge down the Xari to onyx-walled Jaren. And the soldiers at Jaren laughed at me and drave me out, so that I wandered to many other cities. I have seen Stethelos that is below the great cataract, and have gazed on the marsh where Sarnath once stood. I have been to Thraa, Ilarnek, and Kadatheron on the winding river Ai, and have dwelt long in Olathoë in the land of Lomar. But though I have had listeners sometimes, they have ever been few, and I know that welcome shall await me only in Aira, the city of marble and beryl where my father once ruled as King. So for Aira shall we seek, though it were well to visit distant and lute-blessed Oonai across the Karthian hills, which may indeed be Aira, though I think not. Aira’s beauty is past imagining, and none can tell of it without rapture, whilst of Oonai the camel-drivers whisper leeringly.” At the sunset Iranon and small Romnod went forth from Teloth, and for long wandered amidst the green hills and cool forests. The way was rough and obscure, and never did they seem nearer to Oonai the city of lutes and dancing; but in the dusk as the stars came out Iranon would sing of Aira and its beauties and Romnod would listen, so that they were both happy after a fashion. They ate plentifully of fruit and red berries, and marked not the passing of time, but many years must have slipped away. Small Romnod was now not so small, and spoke deeply instead of shrilly, though Iranon was always the same, and decked his golden hair with vines and fragrant resins found in the woods. So it came to pass one day that Romnod seemed older than Iranon, though he had been very small when Iranon had found him watching for green budding branches in Teloth beside the sluggish stone-banked Zuro. Then one night when the moon was full the travellers came to a mountain crest and looked down upon the myriad lights of Oonai. Peasants had told them they were near, and Iranon knew that this was not his native city of Aira. The lights of Oonai were not like those of Aira; for they were harsh and glaring, while the lights of Aira shine as softly and magically as shone the moonlight on the floor by the window where Iranon’s mother once rocked him to sleep with song. But Oonai was a city of lutes and dancing, so Iranon and Romnod went down the steep slope that they might find men to whom songs and dreams would bring pleasure. And when they were come into the town they found rose-wreathed revellers bound from house to house and leaning from windows and balconies, who listened to the songs of Iranon and tossed him flowers and applauded when he was done. Then for a moment did Iranon believe he had found those who thought and felt even as he, though the town was not an hundredth as fair as Aira. When dawn came Iranon looked about with dismay, for the domes of Oonai were not golden in the sun, but grey and dismal. And the men of Oonai were pale with revelling and dull with wine, and unlike the radiant men of Aira. But because the people had thrown him blossoms and acclaimed his songs Iranon stayed on, and with him Romnod, who liked the revelry of the town and wore in his dark hair roses and myrtle. Often at night Iranon sang to the revellers, but he was always as before, crowned only with the vine of the mountains and remembering the marble streets of Aira and the hyaline Nithra. In the frescoed halls of the Monarch did he sing, upon a crystal dais raised over a floor that was a mirror, and as he sang he brought pictures to his hearers till the floor seemed to reflect old, beautiful, and half-remembered things instead of the wine-reddened feasters who pelted him with roses. And the King bade him put away his tattered purple, and clothed him in satin and cloth-of-gold, with rings of green jade and bracelets of tinted ivory, and lodged him in a gilded and tapestried chamber on a bed of sweet carven wood with canopies and coverlets of flower-embroidered silk. Thus dwelt Iranon in Oonai, the city of lutes and dancing. It is not known how long Iranon tarried in Oonai, but one day the King brought to the palace some wild whirling dancers from the Liranian desert, and dusky flute-players from Drinen in the East, and after that the revellers threw their roses not so much at Iranon as at the dancers and the flute-players. And day by day that Romnod who had been a small boy in granite Teloth grew coarser and redder with wine, till he dreamed less and less, and listened with less delight to the songs of Iranon. But though Iranon was sad he ceased not to sing, and at evening told again his dreams of Aira, the city of marble and beryl. Then one night the red and fattened Romnod snorted heavily amidst the poppied silks of his banquet-couch and died writhing, whilst Iranon, pale and slender, sang to himself in a far corner. And when Iranon had wept over the grave of Romnod and strown it with green budding branches, such as Romnod used to love, he put aside his silks and gauds and went forgotten out of Oonai the city of lutes and dancing clad only in the ragged purple in which he had come, and garlanded with fresh vines from the mountains. Into the sunset wandered Iranon, seeking still for his native land and for men who would understand and cherish his songs and dreams. In all the cities of Cydathria and in the lands beyond the Bnazic desert gay-faced children laughed at his olden songs and tattered robe of purple; but Iranon stayed ever young, and wore wreaths upon his golden head whilst he sang of Aira, delight of the past and hope of the future. So came he one night to the squalid cot of an antique shepherd, bent and dirty, who kept lean flocks on a stony slope above a quicksand marsh. To this man Iranon spoke, as to so many others: “Canst thou tell me where I may find Aira, the city of marble and beryl, where flows the hyaline Nithra and where the falls of the tiny Kra sing to verdant valleys and hills forested with yath trees?” And the shepherd, hearing, looked long and strangely at Iranon, as if recalling something very far away in time, and noted each line of the stranger’s face, and his golden hair, and his crown of vine-leaves. But he was old, and shook his head as he replied: “O stranger, I have indeed heard the name of Aira, and the other names thou hast spoken, but they come to me from afar down the waste of long years. I heard them in my youth from the lips of a playmate, a beggar’s boy given to strange dreams, who would weave long tales about the moon and the flowers and the west wind. We used to laugh at him, for we knew him from his birth though he thought himself a King’s son. He was comely, even as thou, but full of folly and strangeness; and he ran away when small to find those who would listen gladly to his songs and dreams. How often hath he sung to me of lands that never were, and things that never can be! Of Aira did he speak much; of Aira and the river Nithra, and the falls of the tiny Kra. There would he ever say he once dwelt as a Prince, though here we knew him from his birth. Nor was there ever a marble city of Aira, nor those who could delight in strange songs, save in the dreams of mine old playmate Iranon who is gone.” And in the twilight, as the stars came out one by one and the moon cast on the marsh a radiance like that which a child sees quivering on the floor as he is rocked to sleep at evening, there walked into the lethal quicksands a very old man in tattered purple, crowned with withered vine-leaves and gazing ahead as if upon the golden domes of a fair city where dreams are understood. That night something of youth and beauty died in the elder world.

Συλλογής συνέχεια λοιπόν. Ξεκινάμε με 3 φωτογραφίες από τίτλους της DC, στο πρώτο τα Batman (όπως έχω ξαναπεί αυτός και ο Spider-Man είναι οι 2 αγαπημένοι μου ήρωες, γι' αυτό και οι περισσότεροι τίτλοι στη συλλογή μου είναι δικοί τους), στη δεύτερη τα Superman και διάφοροι ήρωες της DC και στην τρίτη το Watchmen με τα Justice League. Τέλος μια συλλογή που θέλω να εμπλουτίσω είναι αυτή με graphic novels από Image, Vertigo και λοιπές εταιρείες. Αν βρω κάποια στιγμή το κουράγιο, θα δω τι μπορώ να τα κάνω με τα Disney

@spitermak Αν ζούσες σε παλιά εποχή, θα πρόκοβες... στρώνεις πολύ ωραίο τραχανά

Διάβασα και το Wolverine. Ωραίο ήταν και αυτό, ενδιαφέρουσα ιστορία που δείχνει αναλυτικά τον κόσμο της Ιαπωνίας και πόσο διαφορετικές νοοτροπίες κυριαρχούν εκεί. Παράλληλα, όπως μας ενημερώνει κι ο τόμος, για πρώτη φορά παίρνει τον Γούλβεριν και του δίνει ένα βάθος, εκθέτει τις ανασφάλειές του, τους προβληματισμούς του, την προσπάθειά του να ταιριάξει στον κόσμο των ανθρώπων και να ξεφύγει από τα ζώωδη ένστικτά του, αλλά και τον ρομαντισμό που κρύβει, καθώς μεγάλο μέρος της ιστορίας αφιερώνεται στην αγάπη. Συνολικά δυνατό τεύχος, καλοσχεδιασμένο, πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι πρόκειται για σχέδιο του Μίλλερ. Ειδικά στις σκηνές δράσεις έσκισε σχεδιαστικά. Σε συνδυασμό με τον τεχνίτη του λόγου Κρις Κλέρμοντ, ο οποίος μας χαρίζει επίσης πολύ ωραίες περιγραφές, δίνουν ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Στα αρνητικά θα έβαζα τις επαναλήψεις στις εισαγωγές που κατάντησαν μονότονες και γενικά κάποια πολύ μακροσκελή κείμενα. Ευτυχώς πάντως το κόμικ ήταν πολύ καλύτερο από την ταινία The Wolverine που ενέπνευσε. Συνολική κατάταξη: 1. Thor: Αναγέννηση 2. Daredevil: Aναγέννηση 3. Spider-Man: Η Επιστροφή 4. Spider-Man: Η Γέννηση του Βένομ 5. X-Men: Το Χάρισμα 6. Wolverine 7. Captain America: Εκτός Χρόνου 8. Hulk: Σιωπηλές Κραυγές 9. Iron Man: Extremis 10. Deadpool: Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον 11. Guardians of the Galaxy: Κοσμικοί Εκδικητές 12. New Avengers: Απόδραση

Πράγματι, θα ήταν πολύ καλή επιλογή το The Elektra Saga, οι Miller-Janson μετά το Daredevil έδειξαν πως μπορούν να γράψουν και για την Elektra καλές ιστορίες. Δεν ξέρω κατά πόσο θα είχε πέραση στο κοινό ένας τέτοιος τόμος, αλλά θα ήθελα να το δω. Θα συμφωνήσω με τον φίλο @Tsaklas ότι παντού και λογικά και στην Ελλάδα δημοφιλέστερος ήρωας της Marvel είναι ο Spider-Man, όπως και θα πω συγχαρητήρια για το εκτεταμένο ποστ λίγο πιο πάνω περί Hachette-Οξύ, είναι κυριολεκτικά όσα θα έγραφα κι εγώ. Στηρίξτε καλές εκδοτικές προσπάθειες και διαβάστε καλά κόμικ ανεξαρτήτως εκδότη. Τέλος μιας και έχουμε δώσει προβλέψεις για 20άδα, λέτε να δούμε σύντομα ή γενικά Captain Britain; Εκτός αυτού πιστεύω πως σίγουρα θα δούμε σύντομα τις συνέχειες των X-Men και F4 και παραθέτω και εκτός του Dangerous που ανέφερα, παραθέτω μερικούς τίτλους ακόμα από την πρώτη 35άδα της συλλογής που θα ήθελα πολύ να δω (ναι είμαι Spidey fanboy, που το καταλάβατε; )

Το ειχα μπανισει αυτο απο οταν το ειχα εδω σε αυτο το Thread και πριν 3 μερες το βρηκα μπροστα μου και το τσιμπησα. Διαβαστηκε με μεγαλη ευχαριστηση ομολογω. Ικανοποιητικο το σχεδιο και καλο το σεναριο εμπνευσμενο και απο θρυλους της Ιρλανδικης μυθολογιας αλλα και απο αληθινα γεγονοτα. Σε γενικες γραμμες ενα αξιοπρεπες κομικ και δεν μετανιωσα καθολου την αγορα μου. Στο σεναριο θα ελεγα οτι μου θυμισε σαν γενικο θεμα

Διαβασα τον Δρακουλα, του Γιωργου και MALK.Πολυ καλο μπαινει ωραια στο θεμα και μπορω να πω οτι σαν ιστορια δεν βιαζεται να αναπτυχθει, αλλα αναπτυσεται σε σωστο χρονο, αρκετα πρωτοτυπη οσο βεβαια γινεται.Υπαρχουν καποιες ενστασεις, πχ, καποιοι διαλογοι ειναι αρκετα κοφτοι, αλλα δεν επηρεαζουν το αποτελεσμα, περιοριζονται απλα σε δυο τρια καρε, οπως επισης και η γραμματοσειρα του τιτλου του εξωφυλλου ειναι καπως λιγη και νομιζω οτι χανεται στο αποτελεσμα. Ενταξει αυτα ειναι μικρολεπτομερειες που πιστευω στο επομενο ενγχειρημα του Νικου θα διορθωθουν, οσο για το σχεδιο ειναι πολυ καλο και σκοτεινο και ταιριαζει στην ατμοσφαιρα της ιστοριας.Αυτα!

@Pilgrim Ο τόμος του wolverine ήταν από τους καλύτερους για εμένα μικρή ιστορία αλλά παρά πολύ καλή και ρεαλιστική καμιά σχέση με την ταινία.Παντα τέτοια.

Ξέχασα να το αναφέρω χθες,αλλά πιστεύω συσχετίζεται με τη συλλογή.Έβλεπα χθες Σαββατοκύριακο με το Νίκο Μάνεση και έλεγε πως η Ιταλία χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιηθεί μέσα έξω αεροπλάνα/πλοία.Αλλά όχι επιβατικά με ανθρωπους,αλλά εμπορικά με προϊόντα και αυτά με αυστηρά μέτρα ασφαλείας και έλεγχο.Οπότε ένα κάπως θετικό για την ώρα.

Λοιπόν ας γράψω κι εγώ ένα mini review για τον τόμο του Daredevil. Δεν έχω διαβάσει ακόμα τα Winter Soldier, F4 και Wolverine αλλά έχω ακούσει τόσα για τον Daredevil του Μίλλερ που δεν μπορούσα να περιμένω. Όντως η ιστορία ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Δεν είμαι τεράστιος φαν του Μίλλερ, στο Dark Knight Returns με είχε κουράσει, κυρίως λόγω σχεδίου μάλλον αλλά και πολύ πυκνής αφήγησης, που έκανε την ιστορία λίγο χαώδη για τα γούστα μου. Εδώ πέρα πάλι η αφήγηση ήταν από αυτά που μ'άρεσαν πάρα πολύ. Έμοιαζε πραγματικά σαν να διαβάζεις κάποιο μυθιστόρημα. Γλαφυρές περιγραφές με εξωφρενικά ευφάντασες αλλά και εύστοχες παρομοιώσεις που έδιναν ζωντάνια στην ιστορία. Παράλληλα μια πολύ σκοτεινή ιστορία, που η μάχη είναι κυρίως ψυχολογική για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, πριν έρθουν τα κλωτσομπουνίδια στα 2 τελευταία τεύχη. Βλέπεις έναν Daredevil να 'ναι ράκος, να βυθίζεται στην κατάθλιψη, να έχει χάσει τα πάντα και έναν απειλητικότητο Kingpin που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ρεαλιστικές απειλές, ενήλικες θεματικές, έχουμε μέσα ναρκωτικά, εξαθλίωση, μια κοινωνικοπολιτική κριτική στην ίδια την Αμερική και τον εκφυλισμό του Αμερικάνικου ονείρου μέσα από το πρόσωπο του Νιούκ. Μου έκανε επίσης εντύπωση πόσο εύστοχα έγραψε τους Κάπτεν Αμέρικα και Άιρον Μαν για τόσο λίγες γραμμές. Ταυτόχρονα, το σχέδιο λεπτομερέστατο, γεμάτο συμβολισμούς και ικανό να χαρίσει υπέροχες ανθρώπινες στιγμές μεταξύ των ηρωών με πολύ όμορφο τρόπο. Συνολικά μ'άρεσε πολύ, αν και μάλλον βρήκα τα 2 τελευταία τεύχη υποδεέστερα των πρώτων 5. Συνολική κατάταξη: 1. Thor: Αναγέννηση 2. Daredevil: Aναγέννηση 3. Spider-Man: Η Επιστροφή 4. Spider-Man: Η Γέννηση του Βένομ 5. X-Men: Το Χάρισμα 6. Captain America: Εκτός Χρόνου 7. Hulk: Σιωπηλές Κραυγές 8. Iron Man: Extremis 9. Deadpool: Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον 10. Guardians of the Galaxy: Κοσμικοί Εκδικητές 11. New Avengers: Απόδραση

Χλωμό το βλέπω για Captain Britain αλλά ποτέ μην λες ποτέ. Ούτε She-Hulk περίμενα και ξαφνικά εμφανίστηκε. Οι συνέχειες των X-Men και F4 όντως θα μπουν σίγουρα, αφού το 2ο λέει συνεχίζεται και το 1ο νομίζω μας το επιβεβαίωσαν σε μέιλ, αλλά είπαν θα αργήσει. Ultimate Spider-Man επίσης έχει επιβεβαιωθεί και θεωρώ θα 'ναι ο επόμενος τόμος Spidey. Το Blue μακάρι να μπει σύντομα γιατί λατρεύω Loeb/Sale. Disassembled μάλλον δεν είναι στα σχέδιά τους αφού το είπαν στην περίληψη του Break Out αλλά δεν θα το απέκλεια και τελείως. Demon in a Bottle επίσης μακάρι να βγει. Εγώ προβλέπω η 20άδα να κλείσει ως εξής: 17. Planet Hulk (Part 1) 18. Marvel Zombies 19. Punisher: Welcome Back Frank (Part 1) 20. Ultimate Spider-Man: Power and Responsibility

"Φίλε Χρήστο την καλησπέρα μου. Να σε ρωτήσω ρε συ, κάνε μια παληκαριά γιατί έχουμε μια διαφωνία εδώ στο φόρουμ και στείλε μου σε pdf την συμφωνία που έχετε εκεί η Hachette με την Αnubis για τα δικαιώματα, να δούμε τι γράφει για ΟΞΥ. Ευχαριστώ πολύ και να πλένεις τα χέρια σου συχνά, μέρες που είναι".

Εξωφυλλο/οπισθοφυλλο τευχους 3 Μεταφέρθηκαν στη βάση δεδομένων

Πάντως το «labor» είναι λάθος. Το σωστό είναι «labour». edit: επίσης «grey» και όχι «gray».

Εξωφυλλα/οπισθοφυλλα τευχων 3 και 8 του τιτλου:

Αποθέωση του τόμου Γούλβεριν, με σπόιλερ. Καλησπέρα παιδιά, αν και οι τελευταίες μέρες μας βρίσκουν όλους μας μέσα στα σπίτια μας και ίσως κάποιοι να αισθάνονται ανήσυχοι, θα προσπαθήσω να ελαφρύνω λίγο το κλίμα και να γράψω την γνώμη μου για τον 13ο τόμο της συλλογής. Ιαπωνία, σαμουράι, γυναίκες "αράχνες", ερωτικά τρίγωνα, υπαρξιακές αναζητήσεις και ο Γούλβεριν. Και όμως οι δημιουργοί κατάφεραν όλα αυτά να τα συνδυάσουν (το καθένα στην ποσότητα που πρέπει) με το όλο αποτέλεσμα να είναι μαγευτικό. Μαγευτικό γιατί ενώ διαβάζοντας ένα κόμιξ της Μάρβελ, παράλληλα βλέπουμε την ιστορία να διαδραματίζεται στην Ιαπωνία του '80. Πέρα από τα ωραία μέρη που βλέπουμε, έχουμε τον Γούλβεριν σε ρόλο αφηγητή (ομολογώ πως δεν τον έχω συνηθίσει σε αυτό) να μας δείχνει-εξηγεί κάποια από τα ήθη και τα έθιμα της χώρας (όπως αυτό της παράστασης στο ιαπωνικό θέατρο). Επίσης στο κομμάτι της αφήγησης δεν με ενόχλησε που ο Γούλβεριν στην αρχή κάθε τεύχους έκανε ένα γρήγορο πέρασμα του τι είχε προηγηθεί, καθώς και αναφορά των δυνάμεών του. Το αποδίδω στο γεγονός ότι ήταν το πρώτο αυτόνομο τεύχος του ήρωα και ο σεναριογράφος ήθελε να δώσει στον αναγνώστη μία σαφή εικόνα του τί δυνάμεις έχει ο πρωταγωνιστής. Το σχέδιο είναι πολύ καλό με ωραία καρέ μάχης (ειδικά στην τελευταία μάχη του Γούλβεριν με τον Σίνγκεν και στην μάχη στην αρχή του δεύτερου τεύχους), και χρώματα. Από τα ανοιχτα όπως το μπλε της θάλασσας όταν πάει ο Γούλβεριν να μιλήσει στον αρχηγό μαφιόζο (με μια ατάκα-κλείσιμο του ματιού στην ταινία Ο Νονός), έως και τα σκούρα όπως το μαύρο όταν ο Γούλβεριν κυνηγάει την Γιούκιο. Έχω να κάνω μία ιδιαίτερη αναφορά στην αρχική σκηνή μάχης με την αρκούδα... Απλά υπέροχη. Από πλευράς σεναρίου η αγωνία κλιμακώνεται όσο περνάνε τα τεύχη, με τον Λόγκαν να μάχεται και με τον εσωτερικό του κόσμο ως προς το τί τελικά επιθυμεί ο ίδιος να είναι. Ένα ζώο το οποίο χρησιμοποιείται σαν φονική μηχανή για να εξυπηρέτησει στόχους άλλων, ή ένας άνθρωπος που νοιάζεται για τους φίλους του και επιλέγει αυτός το μονοπάτι της ζωής που θα ακολουθήσει. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ήταν και αυτοί καλοί, με την Μάρικο να έχει και αυτή με την σειρά της να επιλέξει το τί θα ακολουθήσει (την καρδιά της ή τα πρέπει του πατέρα της και του άντρα της). Η Γιούκιο από την άλλη φαίνεται αποφασισμένη να συνεχίσει στο μονοπάτι που έχει χαράξει, αν και φαίνεται πως και αυτή (κατά βάθος) νοιάζεται για τους άλλους (στην σκηνή όπου σώζει την Μάρικο), καθώς και ο Σίνγκεν από την μεριά του είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τα πάντα για να πετύχει τις φιλοδοξίες του. Συνολικά ένας εξαιρετικός τόμος που παρά τις λίγες σελίδες του καταφέρνει να παρουσιάσει μία δεμένη ιστορία, με τον Γούλβεριν να έχει να διαλέξει μεταξύ του δίπολου ζώο-άνθρωπος, αλλά και να προσπαθεί παράλληλα να ξανακερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του, με φόντο όλα αυτά την εξωτική Ιαπωνία. Βαθμολογία: 10/10. Υ.Γ.: Όσο αφορά τον τόμο του Ντέρντεβιλ και σε εμένα το χαρτάκι ήταν κολλημένο. Εγώ δοκίμασα ένα βαμβάκι με λίγο ζεστό νερό και τρίβοντάς το απαλά, δεν μου έμεινε κάποιο σημάδι στο τέλος. Επίσης και ο τέταρτος τόμος του Κάπτεν Αμέρικα έχει αφαιρεθεί. Τέλος στο σημείο αυτό να πω και εγώ πως πολύ φοβάμαι ότι η διανομή των επόμενων τευχών (μέχρι τουλάχιστον κάποια στιγμή να αμβλυνθεί η όλη κατάσταση) θα σταματήσει. Ενδεχομένως να χάσουμε την αγαπημένη μας σειρά (με επίσης άγνωστη την ημερομηνία επανακυκλοφορίας στα περίπτερα (αν γίνει)), αλλά μπροστά σε θέματα υγείας όλα τα άλλα πράγματα έρχονται σε δεύτερη-τρίτη μοίρα. Ένας τρόπος που θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε αν φτάσουμε σε αυτό (την επανακυκλοφορία) είναι να παραγγείλουμε τα επόμενα τεύχη από την Άργος. Ας σκεφτόμαστε θετικά όμως και με προσοχή και υπομονή (μάλλον αρκετή) ελπίζω πως το θέμα αυτό κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί. Να είστε όλοι καλά!

@albertus magnus το να ψάχνεις ένα τεύχος δεν είναι σοβαρό θέμα;;; Τελικά χθες βρήκα ένα και μοναδικό και το πήρα.. Πολύ καλό θα περιμένω και το επόμενο!

Σύνοψη βιβλίου: Ο ΝΤΕΡΝΤΕΒΙΛ! Ο ΛΟΥΚ ΚΕΪΤΖ! Η ΤΖΕΣΙΚΑ ΤΖΟΟΥΝΣ! Ο ΑΪΡΟΝ ΦΙΣΤ! ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ήρωες είναι στην εμπροσθοφυλακή αναρίθμητων μαχών για να κρατήσουν ασφαλή την πόλη. Mα τώρα, με έναν θανάσιμο εχθρό από το παρελθόν που θέλει να ενώσει τον υπόκοσμο, πρέπει να γίνουν κάτι παραπάνω – πρέπει να γίνουν Υπερασπιστές! Οι δρόμοι γίνονται πιο επικίνδυνοι όταν ο Τιμωρός βάζει στο μάτι τους φίλους εκδικητές του! Καθώς το χάος απειλεί να καταβροχθίσει τη Νέα Υόρκη, μπορεί αυτή η παρέα από κοινωνικά απροσάρμοστους ήρωες να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλο αρκετά για να λειτουργήσουν ως ομάδα; Ή μήπως το κενό εξουσίας που προκάλεσε η απουσία του Κίνγκπιν θα οδηγήσει σε ανοιχτό πόλεμο συμμοριών; ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ ΤΕΥΧΩΝ DEFENDERS (2017) #1-5 ΚΑΙ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ FREE COMIC BOOK DAY 2017 (GUARDIANS OF THE GALAXY) #1 – ΑΠΟ TOYΣ BRIAN MICHAEL BENDIS, DAVID MARQUEZ ΚΑΙ JUSTIN PONSOR. Σχολιασμός: Πρόκειται για τη συγκεντρωτική έκδοση των τευχών The Defenders #1-5 (2017) και της ιστορίας των Defenders από το Free Comic Book Day 2017. Μια πολύ καλογραμμένη ιστορία με τους Defenders που γνωρίσαμε από την ομόνυμη σειρά του Netflix. Ουσιαστικά είναι σαν να διαβάζεις μια νέα ιστορία τους, σε συνέχεια της σειράς. Υπάρχει μια ισορροπία στις εμφανίσεις των ηρώων, μπόλικη δράση και ατμόσφαιρα που σε κρατάει και κάποιες εμφανίσεις ηρώων της Marvel! Στο τέλος του βιβλίου έχει κάποια εναλλακτικά εξώφυλλα, καθώς και ένα άρθρο για τον Daredevil που υποτίθεται έγραψε ο Joe Robertson, αλλά και μια συνέντευξη με τον Λουκ Κέιτζ! Ελπίζω να βγει και ο δεύτερος τόμος με τα υπόλοιπα 5 τεύχη, μιας και η ιστορία κόβεται κάπως απότομα και θες να δεις τι θα γίνει στη συνέχεια. Μια ευχάριστη έκπληξη από τις εκδόσεις Οξύ, στα γνωστά ποιοτικά της στάνταρ. Εικόνες:

www.comicstreet.gr Το να γεννιέται μια νέα Κοινότητα με θέμα τα Κόμικς, δεν είναι συνηθισμένο γεγονός Από τις αρχές του έτους, δημιουργήθηκε η κοινότητα ComicStreet, ένα πολύ όμορφο φόρουμ με θέμα τα κόμικς. Απ' ότι είδα, έχει αξιόλογους συντελεστές, παιδιά που αγαπάνε την 9η τέχνη και είναι έμπειρα στα φόρουμ, οπότε οι επιτυχίες είναι σίγουρες! Η ΔΟ του GC του εύχεται ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο, να μακροημερεύσει και να δυναμώσει τα κόμικ στη χώρα μας!

Εξωφυλλο/οπισθοφυλλο τευχους 11 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Ναι, αλλά τα αγγλικά είναι η γλώσσα των Άγγλων, άρα οι δικές τους λέξεις είναι οι σωστές.

Στη διάρκεια της σύσκεψης αποφασίστηκαν: - Η διακοπή και της ακτοπλοϊκής μεταφοράς από και προς Ιταλία για επιβάτες. Συνεχίζεται η μεταφορά εμπορευμάτων. Άρα δε θα έχουμε θέμα με τη κίνηση της σειράς.

Και ομως a) There is no difference in meaning between labor and labour. Labor is the preferred spelling in American English, and labour is preferred throughout the rest of the English-speaking world. One exception: In Australia, the American spelling is used in reference to the Australian Labor Party. In all other contexts, Australians use labour. b) Grey (British English) or gray (American English) - Grey became the established British spelling in the 20th century, but it is a minor variant in American English, according to dictionaries. Canadians tend to prefer grey. The two spellings are of equal antiquity, and the Oxford English Dictionary states that "each of the current spellings has some analogical support". Both Grey and Gray are found in proper nouns everywhere in the English-speaking world. @germanicus Με προλαβες Ωραιο κειμενο btw

όχι ακριβώς labor και gray είναι η ορθογραφία στην Αμερική. labour και grey είναι η ορθογραφία στην Αγγλία και ο Lovecraft ήταν Αμερικάνος

Πολύ καλό νέο αυτό και να προσθέσω ότι επειδή δουλεύω σε εταιρεία που κάνει εξαγωγές και έχουμε πελάτες στην Ιταλία, ενημερωθήκαμε από τους μεταφορείς μας ότι εκτός εμπορικών αεροπλάνων και πλοίων, υπάρχει plan b και τις οδικές μεταφορές δηλαδή δρομολόγια από βόρεια Ιταλία που περνάνε από άλλους δρόμους, δηλαδή μέσα από άλλες χώρες με λίγα κρούσματα. Τώρα για τίτλους του Οξύ, λογική βρίσκω την απάντηση του εκδοτικού. Και να τελειώσουν τα δικαιώματα (που γενικά είναι μεγάλης διάρκειας, αλλά έστω λέμε) θα γίνει προς το τέλος της συλλογής. Πάντως όταν το Οξύ ανακοίνωσε τους πρώτους τίτλους Marvel υπήρχε, αν θυμάμαι καλά, ένας τίτλος Thor που είχε βγει από Anubis πολλά χρόνια πριν. Λόγω του ότι ειπώθηκε από το κοινό το ότι καλό θα ήταν να αλλάξουν τίτλο, γιατί πολλοί το είχαν ήδη, πράγματι αυτός άλλαξε. Και μιλάμε για έναν τίτλο Thor, όχι για κλασικές ιστορίες τύπου Craven και Dark Phoenix που οι περισσότεροι τις έχουν στη συλλογή τους. Αν θυμάται κάποιος και η Hachette στους πρώτους τίτλους είχε μία γκρίνια γιατί πχ το Extremis ήταν εξαντλημένο της Anubis ή κάποιες ιστορίες τις είχε βγάλει η Modern Times. Εμένα που το έψαχνα το Extremis με βόλεψε, αλλά άλλους που το είχαν διαβάσει, δεν το αγοράσανε. Άρα από τη στιγμή που λέμε ότι τα τιράζ μάλλον μικραίνουν, οι διαθέσιμοι τόμοι ανά κανάλι διανομής είναι λιγότεροι κτλ, δεν τους συμφέρει να βγει μία ιστορία που έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και χωρίς να έχει ήδη εξαντληθεί, γιατί πολύ απλά μεγάλο μέρος του περιορισμένου αναγνωστικού κοινού θα την έχει ήδη αγοράσει. Οπότε λογικό να αφιερώνεται σε κλασικές ιστορίες που δεν έχουμε ξαναδεί στα ελληνικά και καλό φυσικά για εμάς.

Ωραίο φαίνεται από ότι βλέπω!

https://www.goodreads.com/book/show/304896.The_Elektra_Saga

Νομίζω παντού ο δημοφιλέστερος ήρωας της Marvel είναι ο Σπάιντερμαν. Παρόλα αυτά μιας και η Ηλέκτρα είναι ελληνίδα, μάλλον εκεί θα πόνταρα για country exclusive.

Ανεβαζω (ενδεικτικα) το εξωφυλλο του τιτλου το νο 350.. Περιελαμβανει τοn Ντοναλντ Ντακ.Ισως ενδιαφέρει καποιους στο inducks. Φυσικα και δε προοριζεται για το αρχειο μιας και εχει ληφθει απο φωτογραφια που την επεξεργαστηκα και απλα ηθελα απλα να υπαρχει καπου.. Στην προκειμενη περιπτωση τα διαπιστωμενα τευχη ανερχονται στο 350 απο τα 326 που ηταν προηγουμενως..

Εξωφυλλα/οπισθοφυλλα τευχων 2 (εναλλακτικη διαταξη γραμματων εξωφυλλου),6,11.12,17.18 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Για να λυθεί η απορία μία λύση υπάρχει, mail στον Τσέλιο ΤΩΡΑ!!!

Τι να σου πω, η δική μου φτωχή λογική λέει ότι δεν μπορεί να ήταν τόσο της πλάκας η συμφωνία που έκανε η ΟΞΥ με την Marvel, που μπορεί μέσα σε 2-3 χρόνια να ανατυπωθεί η ίδια ιστορία από άλλη, ανταγωνιστική εταιρία (μην ξεχνάμε ότι την επιμέλεια την έχει η Anubis), ζημιώνοντας την ΟΞΥ. Εκτός αυτού, αν δεις άλλες συλλογές, παντού στην πρώτη δεκάδα έχει εκδοθεί το Dark Phoenix που εδώ υπάρχει από την ΟΞΥ και δεν εκδόθηκε μέσα στην συλλογή, δεν θεωρώ ότι μπορεί να'ναι τόσο τυχαίο. Δεν το αποκλείω στο μέλλον, πχ προς το τέλος της 60άδας που θα έχει περάσει παραπάνω χρόνος από την παραχώρηση των δικαιωμάτων στην ΟΞΥ, να δούμε τις ιστορίες της, αλλά μέχρι να το δω να συμβαίνει δεν το θεωρώ και εξαιρετικά πιθανό να συμβεί. Απλή επιχειρηματικότητα είναι. Γίνεται να σου λέω εγώ πάρε αυτή την ιστορία και έκδοσέ τη και 2-3 χρόνια μετά να την εκδόσει κάποιος με τα μισά λεφτά; Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό είναι η συμφωνία για τα δικαιώματα κάθε τόμου αλλά δεν μπορεί να λήγει τόσο σύντομα και να έχουν το ελεύθερο να την ξανατυπώσουν ενώ υπάρχει ήδη από άλλον εκδοτικό οίκο. Όσο για το αν το λέμε γιατί ζηλεύουμε αν το πάρει κάποιος φθηνότερα πραγματικά μου φαίνεται αστείο και δεν νομίζω να πιστεύεις ότι συνομιλείς με τέτοια κομπλεξικά άτομα.

Έγχρωμο νόμισμα του μισού δολαρίου του 1999 από τα Cook Islands Η φώτο είναι από αγγελία.

Λύθηκε, λοιπόν, κι αυτό το μυστήριο.

@Επιθεωρητής Le Pit Και για να γραψουμε κατι πιο σοβαρο να πω οτι διαβαστηκε και το 4ο τευχος και το βρηκα πολυ καλο! Συνεχιζει δυνατα αυτη η δυλεια και περιμενω με ενδιαφερον το 5ο τευχος! Αγαπητε μας επιθεωρητη πολλα μπραβο και παλι!

Το εξώφυλλο του τεύχους 5 που λείπει. Μεταφέρθηκε στη βάση

@Retroplaymo Πάντα πίστευα ότι ζηλεύεις την συλλογή μου από Μίκυ Μάους, κρυφο-Ντισνεάκια!

Είδα τον ίδιο τον blacksad να το πουλάει

Ναι, όλοι έχουν περάσει από τη ΔΟ του GC αλλά αυτό δε μας κάνει αντίπαλους (από τη μεριά του GC φυσικά). Ακόμα μία Κοινότητα για κόμικς είναι καλό γεγονός για το χώρο. Τα μονοπώλια δεν κάνουν κανένα καλό και το GC είναι μονοπώλιο για 13 χρόνια Πάντα υπάρχουν απόψεις και ιδέες που δε συμβαδίζουν με κάποια ομάδα ή κάποια άτομα. Τι πιο φυσιολογικό να υπάρχει ένας χώρος για αυτούς που δε γουστάρουν πλέον το GC.

@Comichunter Ειναι ειδικα αν δεν το εχεις βρει! Εμενα παντως στο ψιλικατζιδικο μου (αν και το ειχα ηδη παρει) εφεραν 4 κομματια. Αλλα το σοβαρο δεν πηγαινε σε αυτο. Πηγαινε στην πλακα που καναμε περι εξωγηινων και πως βρηκα το τευχος τοσο γρηγορα. Και συγνωμη αν τσαντιστηκες αλλα το παρον θεμα ειναι για να παρουσιασουμε το κομικ, να πουμε την αποψη μας (αν μας αρεσε ή οχι) και φυσικα να πουμε και αν το βρισκουμε ευκολα ή οχι. Ολα μαζι. Και οχι μονο για να κραζουμε που δεν το βρισκουμε ευκολα. Κατι που απο οτι ειδα εσυ κανεις. Κανε και κανα Post που να λες γιατι σου αρεσε (και για αυτο το ψαχνεις) και οχι μονο να μουρμουρας.

Έπεσε, επίσημα πλέον, ένα ακόμη προπύργιο:

Εχθές, όπως κάθε ημέρα, ξεκίνησα το δρομολόγιό μου. Εκεί που πήγαινα χαλαρά στην Εθνική και μόλις είχα περάσει τα διόδια της Κορίνθου, βλέπω ένα αυτοκίνητο να έχει κολλήσει από πίσω μου και να μου παίζει τα φώτα. "Τι να θέλει?", σκέφτομαι. Μετά από λίγο το αυτοκίνητο ξεκινάει να με προσπερνά και μου κορνάρει. Ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος πήγαινε στο χωριό. Τελικά πήγαμε μαζί μέχρι που εκείνος έστριψε αριστερά για Καλαμάτα κι εγώ δεξιά για Πάτρα. Είχε πλάκα να βλέπεις ένα ΙΧ και μία νταλίκα να είναι δίπλα-δίπλα. Ούτως ή άλλως, δεν είχε καθόλου κίνηση στον δρόμο. Η μοναδική φορά που ο πατέρας μου με είδε επί τω έργω, στο "γραφείο" μου!

Σκέφτομαι ότι επειδή είναι γλυκούλης, μήπως και τον λυπηθούν και δεν του ρίξουν πολλές!

Αγοραστηκε πριν 3 μερες και το τριτο τευχακι και διαβαστηκε αμεσως! Πολυ καλο συνεχιζει δυνατα και αυτη η σειρα!

Ελα ρε Γιάννη (Ι) τον Γιάννη (Μ) τον βάζεις ασπίδα ; 30 κιλά άνθρωπος είναι ,εμεις και να φάμε ξύλο θα το πάρουμε είδηση την άλλη μέρα ,θα κουραστούνε και θα πονάνε οι ίδιοι . 300 του Λεωνίδα ,της βουλής ,τα ευρω που χρωστώ στην εφορία ,κόμικς που είχα στν συλλογή μου το 1976 ,τα τεύχη που είχε κλείσει ο ΜΙΚΥ του Τερζόπουλου το 1972 και 300 τα τεύχη του Μικυ στην σύγχρονη εποχή που έκλεισε σήνερα στις 13 Μαρτίου το2020 . Το τευχάκι περιέχει 6 ιστορίες που σε κάθε τίτλο περιέχεται ο αριθμός 300 , εκτος από μία ο << ΤΥΧΕΡΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ >> που μπορείτε εύκολα να μαντέψετε ποιος είναι . ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΝΑ ΕΧΕΤΕ . Μεταφέρθηκε στη βάση