Αίθουσα Νικητών

Πείτε μου δεν θα νοιώθατε σαν παιδάκι τα Χριστούγεννα αν σας τα έδιναν;

Τόμος 12: Fantastic Four - Ασύλληπτη Παγίδα Κατάφερα εν τέλει και τον διάβασα σήμερα τον τελευταίο τόμο της σειράς (απομένουν Deadpool, Hulk, Birth of Venom, Guardians) για τους F4, οπότε θα γράψω τις εντυπώσεις μου. Αρχικά μου έκανε εντύπωση ότι στο τέλος είχε πολύ περισσότερες πληροφορίες από το συνηθισμένο. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα αφού βοηθά και τον αρχάριο και τον μυημένο στις ιστορίες της Marvel να γνωρίσει καλύτερα συγγραφείς, σχεδιαστές, ιστορίες χαρακτήρων και φυσικά να του λυθούν απορίες πάνω στην ιστορία σε περίπτωση που δε γνωρίζει πολλά. Προσωπικά το διαβάζω πάντα πρώτο. Ο Mark Waid μου αρέσει πολύ στη γραφή του και αυτό που κάνει εδώ φαίνεται αρκετά φιλοσοφημένο. Αρχικά κάνει μία πολύ όμορφη εισαγωγή που μαθαίνουμε για τον Doom και στις πρώτες σελίδες το πως ο κακός μας ουσιαστικά αποκτάει εξαιρετικά δυνατές μαγικές δυνάμεις και αποφασίζει να δώσει έμφαση στην πλευρά του που κλίνει στη μαγεία και όχι σε αυτήν της επιστήμης. Η κόντρα επιστήμης και μαγείας εξερευνάται σε όλον τον τόμο, αφού ο Mr. Fantastic θα πρέπει για πρώτη φορά να ανταγωνιστή το μεγαλύτερο εχθρό του σε έναν τομέα που του είναι παντελώς άγνωστος και στον οποίο δεν πιστεύει. Η πίστη του για τις δυνατότητες του αντλείται από την αγάπη που νιώθει ένας πατέρας για τα παιδιά του, τα οποία βρίσκονται στα χέρια του Doom. Έτσι τόσο το δίπολο επιστήμη-μαγεία όσο και οι F4 ως οικογένεια αποτελούν κεντρικούς άξονες της ιστορίας, τους οποίους ο Waid χτίζει πολύ σωστά και μας αφήνει την εντύπωση ότι έπεται συνέχεια, κάτι που επιβεβαιώνεται. Αν και μου αρέσουν άλλες δουλειές του αδικοχαμένου Wieringo, δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το σχέδιο στον τόμο. Θεωρώ πως μία ιστορία που εξερευνά θέματα βαρύνουσας σημασίας πρέπει να έχει ένα ανάλογα στιβαρό σχέδιο, αλλά εδώ είχαμε το ακριβώς αντίθετο. Ενώ τα πάνελ είναι στρωτά δομημένα και βοηθούν τη ροή της ανάγνωσης, τα πρόσωπα μου βγάζουν μία παιδικότητα και μία εκφραστικότητα κάπως υπερβολική. Ένιωθα όπως όταν βλέπουμε live action ταινία και ξαφνικά οι χαρακτήρες γίνονται για λίγο (και για κάποιον ανεξήγητο συνήθως λόγο) cartoon και το σχέδιο είναι αρκετά προσιτό στις μικρότερες ηλικίες. Δε μπορώ να το περιγράψω καλύτερα, απλά απογοητεύτηκα γιατί το εξώφυλλο έχει πολύ ρεαλιστικό σχέδιο που μου θύμισε κάτι από Alex Ross και μέσα ήταν το ακριβώς αντίθετο. Γενικά από Fantastic Four μου αρέσουν ιστορίες με το κλασικό design όπως το Οραματιστές των Οξύ, πιο σύγχρονες δεν έχω διαβάσει, αλλά αναγνωρίζω πως είναι χαρακτήρες που το design τους και ο τρόπος σχεδίασης τους διαφέρει πολύ ανά σχεδιαστή. Συνολικά, θεωρώ πως είναι μία ακόμα ευχάριστη προσθήκη στη συλλογή και περιμένω να δω πως θα κλείσει η ιστορία στη συνέχεια.

Amazing spiderman 21 μεχρι 121 λειπουν μερικα

@x for xepeta @spitermak Τελικά, την έχετε μετρήσει ποιός την έχει πιό μεγάλη ή ακόμα μετριέστε ; Βλέποντας τις συλλογές, πολλές φορές σκέφτομαι, όταν φύγουμε εμείς και πάνε στον επόμενο, θα εκτιμηθούν ή απλά είναι χρηματιστήριο ;

6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: Η ΚΛΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΟΥ. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΟΡΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ ΕΝΟΣ ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΟΣΜΗΜΑΤΟΠΩΛΗ ΜΕΤΑΤΡΕΠΗΕΤΑΙ ΣΕ ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ. Η ΚΥΚΛΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ. Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΤΖΕΝΥ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΜΙΑΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΕΦΕΥΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΜΙΑ ΕΞΟΔΟ ΜΑΖΙ ΤΗΣ. ΑΝΙΜΑΤΕΡ. Ο ΓΚΟΥΦΟΛΥΚΟΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΑΝΙΜΑΤΕΡ. Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΙ, ΦΙΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΧΘΡΙΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ. Ο ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΙΑΚΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Η ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ. Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΟΧΩΡΙΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΖΟΥΝΙΟΡ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ. Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 28/02 (Νο. 298).

Θα πρέπει να νουθετηθεί σωστά η επόμενη γενιά για να μπορέσει να εκτιμήσει το δώρο που θα της δοθεί! Για αρχή ξεκινάμε με κάτι τέτοιο...

Πολύ αράχνη ρε παιδί μου... καλά η μάνα σου δεν ξαραχνιάζει ποτέ;

@1SUPERMAN1 Εξαιρετικά φίλε μου! ωραίο δώρο, άσχετα από τη σπανιότητά τους... εγώ θα τα χαιρόμουν

Με έχει ζαλίσει. Μου στέλνει φωτός της συλλογής του κάθε τόσο. Πρόστυχος...

9 συναρπαστικές ιστορίες διάσημων σχεδιαστών. ΤΥΧΗ ΓΙΑΛΑΝΤΖΙ: Oolated Luck. Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Ντον Ρόσα. ΤΟ ΠΑΓΟΘΡΑΥΣΤΙΚΟ: Icebreaker. Ο Βικάρ εικονογραφεί ένα σενάριο του Περ Χεντμαν. ΕΞΩ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΝΙΑ: Out in the Cold. Ένα σενάριο του Λαρς Γιένσεν εικονογραφημένο από τον Σεζάρ Φεριόλι. Η ΓΡΙΠΗ ΤΟΥ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ: The Da Vinci Cold. Ο Κάρλος Μότα εικονογραφεί ένα σενάριο των Πατ και Κάρολ Μακ Γκρηλ. Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ: Suspicion. Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Κάρι Κορχόνεν. ΟΙ ΜΑΣΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ: Handy Helpers Havoc. Ο Μάρκο Ρότα εικονογραφεί ένα σενάριο του Γκορμ Τράνσγκααρντ. Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ: Ice Age Queen. Μια ιστορία που έγραψε ο Πέτερ Σνάιμπεργκ και σχεδίασε ο Αντρέα Φερράρις. Ο ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ: Survival of the Hippest. Μια ιστορία που έγραψε ο Σούνε Τρόελστρουπ και σχεδίασε ο Άριλντ Μίντουν. ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ: That Carnival Atmoshpere. Ένα σενάριο του Τσάρλι Μάρτιν εικονογραφημένο από τον Χοσέ Μασαρόλι και τον Ραούλ Μπαρμπέρο. Το αγαπημένο περιοδικό μικρών και μεγάλων από αυτή την Παρασκευή 28/02 στα περίπτερα.

Αρχισε να κυκλοφορει στα γνωστα μερη

Σημερα εβαλα φωτο μερικα διαμαντια της συλλογης μου συν κατι βαριαντ ,αναλυτικα εχουμε πρωτη εμφανηση black cat , venom , morbieus, black suit , hobgoblin , carnage , spawn , spiderman noir ,θανατος της gwuen stacy ,variant του dellotto , variant του story arc new ways to dies, variant τον 4 τευχον wanted arc ,13 τευχη variant the other του μακαριτη mike weiringo ,4 variant one more day , τα τευχη tou scott cambell 601 606 607 που πηραν τρομερη αξια χωρις λογο , 25 τευχη variant του νουμερο 1amazing spiderman vol3 και μια φωτο μπατμαν new 52 all variant and regular για αυριο

Όποιος έχει δει Nordic noir δε βλέπει κάτι άλλο. Αυτό. Τώρα αν είναι καλό για ελληνικό ή καλό γενικά και άλλες τέτοιες κουβέντες είναι άσκοπες. Είναι καλό ή κακό για το χρόνο μου. Αν δω σειρές στην τηλεόραση 1 με 2 ώρες τη μέρα θέλω αυτές οι ώρες να αξίζουν. Όχι να αξίζουν σε Έλληνες. Να αξίζουν. και _

Αγαπητέ christs, είναι κομμάτι (και σημαντικό θα έλεγα τα συγκεκριμένα), της ιστορίας των κόμικς στην Ελλάδα. Φυσικά ο καθένας έχει τα γούστα του. Αν ποτέ σου δώσουν τίποτα παρεμφερές, πάσαρε το προς τα εδώ!

Με κάλυψε ο @TheMetalBat.

Διβασα την τριλογια "Maze runner" Το τεστ Καμενη γη Θεραπεια θανατου και τωρα διαβαζω το βιβλιο "Αιχμηρα αντικειμενα" Πολυ ωραιο!

Ήρθε μόλις τώρα και πανηγυρίζω στην κυριολεξία αφού τελικά το πήρα 45 μέρες από τότε που έχει αποσταλεί! Ευτυχώς για μένα είχε αίσιο τέλος η περιπέτεια ! Τώρα πάμε για καινούργιες αφού περιμένω 3 γράμματα απλά από Γαλλία και 2 κόμιξ που μάλλον θα τα στείλουν με το standard international που σημαίνει ότι πάλι θα βρω μπροστά μου τα ΕΛΤΑ!

Δεν πιστεύω πως έχει χαθεί. Μη σε ανησυχεί το γεγονός ότι ήρθε ένα άλλο δέμα απο το ίδιο κατάστημα. Απο τη στιγμή που είναι ξεχωριστά δέματα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ένα θα είναι κάπου καταχωνιασμένο (μη νομίζεις ότι τα έχουν δίπλα δίπλα μεταξύ τους...! ) Άκουσα πως πρόσφατα απολύθηκαν πολλοί υπάλληλοι στα ελτα οι οποίοι είχαν 5ετή σύμβαση. Πρακτικά βέβαια αυτό σημαίνει περαιτέρω καθυστέρηση στην παράδοση. Πιθανόν να είναι ένας λόγος που έχει αργήσει το δέμα σου (και δεδομένου δεν τα χαν δίπλα όπως σου είπα πριν). Εγώ είχα παραγγείλει ένα βιβλίο και ήταν στα ελτά για πάνω απο μια βδομάδα και δεν με είχαν ειδοποιήσει καν. Έτυχε και πέτυχα τον ταχυδρόμο στο δρόμο και μου είπε να περάσω να το παραλάβω. Μπορεί το δικό σου δέμα να έχει παραμείνει στο κρυονέρι. Ίσως αν είναι να κάνεις εκεί ένα τηλέφωνο. Ξαναλέω πάντως δύσκολα χάνεται ένα δέμα. Αν τελικά έρθει, ενημέρωσέ μας!

Μηνιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης, με ανδρικό προσανατολισμό. Θα το έβαζα κάτι ανάμεσα σε ΚΛΙΚ και ΝΙΤΡΟ. Ελάχιστες αισθησιακές φωτογραφίσεις, με πολλά νεανικά θέματα. Πρωτο-εκδόθηκε το 1992, άγνωστο πότε σταμάτησε.

Όσο κι αν ακούγεται παλιομοδίτικο αυτό που θα πω, θα ήθελα να το έβλεπα στο χαρτί.

Χαίρομαι που σου αρέσει τόσο φίλε Γιάννη. Προσπαθήσαμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα

Είπε ο άνθρωπος που έχει ένα όροφο περιοδικά.

Κλασικά, στην επόμενη συνάντηση στην Λέσχη θα το κρατάει ανά χείρας για να κάνει τράκα σκανάρισμα!

Καλησπέρα. Ναι, ο τίτλος είναι «Όταν ξέρεις ν' ανάψης φωτιά». Δεν είναι «Ζ» αυτό, παρόλο που μοιάζει. Είναι «Ξ». Δες εδώ για παράδειγμα τον τίτλο του «ΤΕΞ». Το πρώτο εξώφυλλο είναι από έκδοση της Jemma Press και το δεύτερο από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως.

Στην σελίδα της Καθημερινής τώρα γράφει «Atmosphere». Φαντάζομαι ότι είδαν πως το έγραψαν λάθος και το διόρθωσαν. Και τα links για το Inducks: Oolated Luck Icebreaker Out in the Cold The Da Vinci Cold Suspicion Handy Helpers Havoc Ice Age Queen Survival of the Hippest That Carnival Atmosphere

@Βασίλης Καλωσόρισες Βασίλη, είχες κάποια σχέση με την έκδοση ή μιλάς σαν αναγνώστης ;

Καλά κάνεις και διαφωνείς γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε να πούμε τίποτα. Έκατσα λοιπόν χθες και προσπάθησα να δω τη σειρά. Λέω προσπάθησα γιατί κάπου στη μέση έπεσε μαύρο όχι γιατί με κοίμησε η σειρά αλλά λόγω του προχωρημένου της ώρας. Η σειρά είναι καλύτερη από την ταινία αλλά έχει περιθώρια βελτίωσης. Δεν θα σταθώ σε στυλιστικά ατοπήματα που έχουμε δει και σε ξένες παραγωγές που σκοπό έχουν να γοητεύσουν το μάτι αλλά απέχουν από την πραγματικότητα. Π.χ. δεν βάζεις έναν σχιζοφρενή που μόλις έχει διαπράξει φόνο κι έχει ακόμα αίματα πάνω του σε ένα κατακόκκινο δωμάτιο! Το κόκκινο είναι διεγερτικό χρώμα που αποφεύγεται, και σίγουρα δεν το φοράνε οι νοσοκόμοι που περιφέρονται στους διαδρόμους ψυχιατρικής κλινικής αλλά περισσότερο αυτοί που μπαινοβγαίνουν στα χειρουργεία. Τεσπά, αυτά είναι πταίσματα. Αυτό που με ενοχλεί ακόμα στις ελληνικές παραγωγές είναι η απουσία ρεαλισμού και ερμηνειών. Είναι πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με το κόστος της παραγωγής, ούτε με τις δυνατότητες των ηθοποιών αλλά με την κατεύθυνση που τους δίνεται. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Κυριακή βράδυ, καθόμουν στο pc κι άκουγα τις ειδήσεις, όταν τελείωσαν συνέχισε το πρόγραμμα με ελληνική ταινία, Καλώς Ήρθε το Δολάριο. Εγώ συνέχισα να κάθομαι στο pc και την ταινία την άκουγα γιατί βαριόμουν να σηκωθώ. Όση ώρα την άκουγα, και το έχω προσέξει και με άλλες παλιές ελληνικές ταινίες, η εκφορά του λόγου ήταν ρεαλιστική, ήταν σαν να μιλάνε καθημερινοί άνθρωποι δίπλα σου. Στο Έτερος Εγώ αυτό δεν το βρήκα. Όχι σε όλους. Βρήκα εκπληκτικό τον Λαγούτη και την ερμηνεία του, πολύ καθημερινή, πολύ ρεαλιστική. Όπως και του μουστάκια τύπου που ανέκριναν για το φόνο της πόρνης, προς το τέλος του δεύτερου επεισοδίου που τον είδα γιατί λίγο νωρίτερα είχα ξυπνήσει, επειδή είχα πιαστεί από τον καναπέ. Γενικά, βλέπεις τους έλληνες ηθοποιούς, όχι σε αυτή τη σειρά μόνο, να λένε τις ατάκες αλλά να μην τις ζουν. Και δεν είναι το θέμα ή το περιεχόμενο που το επιτάσσει αυτό. Δεν μπορούμε να παρουσιάζουμε νουάρ ιστορίες με τεχνάσματα 80+ χρόνων, χρειαζόμαστε κάτι πιο σύγχρονο. Άλλος ο κόσμος και η συμπεριφορά του το 1930 και άλλος το 2020. Όποιος έχει δει το Killing, σουηδικό ή αμερικάνικο δεν έχει σημασία, θα καταλάβει τι εννοώ. Σίγουρα έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στη φωτογραφία και στις γωνίες λήψης αλλά θέλει λίγο ακόμα δουλίτσα στον πυρήνα της αφήγησης. Για μένα πάντα.

Από τις εκδόσεις ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ βγήκαν 2 τεύχη ΜΑΦΑΛΝΤΑ Το ξέρω από πρώτο χέρι!

Καλημέρα Ο τίτλος του τελευταίου "gag" είναι : Όταν ζέρεις ν'αναψης φωτιά Υπάρχει κάποιο λάθος; Δεν είναι ο ακριβής τίτλος Όταν ξέρεις ν'αναψης φωτιά; Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Αυτήν την περίοδο διαβάζω ένα ''ιδιαίτερο'' βιβλίο που ονομάζεται «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία» της Ηγουμένης Ι.Μονής Οσίου Θεοδοσίου Θεοδώρας Χαμπάκη. Έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», έκδοση ΚΑ' του 2017. Μάλλον 404 σελίδες. Εχει κάποια ωραία μηνύματα το βιβλίο αλλά και πολλά κουφά! Όπως: 1) Είπαν κάποτε στον Όσιο Αββά Ποιμήν πως κάποιος αδελφός στην Σκήτη δεν έπινε κρασί. -Κρασί; (έκανε έκπληκτος εκείνος). Μα τέτοιο πράγμα δεν επιτρέπεται καθόλου στους Μοναχούς. 2)Κάποιος νεος μοναχός, που αγωνιζόταν σκληρά να διατηρήσει την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος του, όταν συνέβαινε να πειραχθεί από σαρκική επιθυμία, έλεγε με οργή στο πονηρό πνεύμα: -Πήγαινε Διάβολε, στο σκότος το εξώτερο. Δεν ξέρεις τάχα πως αν και ανάξιος βαστάζω μέλη Χριστού; Μ'αυτά τα λογια εδιωχνε τον πειρασμό, οπως φυσά κανείς το αναμμένο λυχνάρι και σβήνει. Εχει πολλά δεν μπορώ να κάθομαι να τα γράφω, περί εμφανίσεως δαιμόνων, τεράτων, θαύματα πχ ψωμιά που εμφανίζονται απο το πουθενά κτλ έχει διάφορα τέτοια. Στην κρίση του αναγνώστη αν θα τα δεχθεί ή όχι. Βαθμολογία 7.0/10 γιατί σε κάποια σημεία γελάω και σε άλλα περνάει όμορφα μηνύματα περί αγάπης και συγχώρεσης.

@rotagiatipino Έγινε ομαδοποίηση στον τίτλο, μπορείτε να βρείτε τη λίστα στο πινακάκι

Το 1998 βγήκε ξανά Το 2016 βγήκε ξανά Αυτά είναι σωστό να προστεθούν στο αρχικό ποστ ως νέες περίοδοι του περιοδικού; Ή ανήκουν στην Ομαδοποίηση;

@1SUPERMAN1 Θα συμφωνήσω με την αλλαγή στα λαϊκά (απορώ πως μπήκαν στα βιβλία), όσο για τα 3 τελευταία τεύχη, το 7 έχει τον ίδιο γενικό τίτλο και τα άλλα δύο επίσης ανήκουν στην ίδια σειρά (απ'ότι τα είχα δει στα χέρια μου)

Tο δεύτερο τεύχος του περιοδικού μας είναι έτοιμο παιδιά Εδώ μπορείτε να δείτε και τις διαφορετικές πηγές διαβάσματος του τεύχους όπως είχα πει ότι θα γίνει στον φίλο @Indian

Άλλο ένα FREE PRESS αυτή τη φορά από την ATHENS VOICE (το περιοδικό της Athens Voice για το σπίτι) με επίκεντρο τη διακόσμηση και το σπίτι. Δεν γνωρίζω την περιοδικότητά του, οπότε δεν γνωρίζω και πότε ξεκίνησε. Το τεύχος 23 γράφει χειμώνας 2011-2012. Όποιος έχει κάποια στοιχεία, ας τα γράψει για να συμπληρώσουμε τα στοιχεία του τίτλου.

Ωραίες συλλογές πραγματικά μπραβο παιδια ✌???

@Indian Αυτός πρέπει ήδη να το έχει πάρει και να κοιμάται αγκαλιά του....

Ένα από τα μακροβιότερα FREE PRESS της χώρας μας. Αθηνοκεντρικό με έμφαση στις τέχνες, κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη και έχει εκδότη τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο. Δεν γνωρίζω πότε ξεκίνησε, το τεύχος 618 κυκλοφόρησε στις 26/9/2019 (όποιος έχει όρεξη να κάνει την αφαίρεση, ας προσπαθήσει ) Μεγάλο μέγεθος (24 Χ 34), χρειάζεται Α3 σκάννερ για τα εξώφυλλα.

Ωραία ιστορία και το σχέδιο μου αρέσει και οι κινήσεις των ανθρώπων. Ο τρόπος που αφηγήσε την ιστορία είναι καλός και πείθει ότι πρόκειται για μια περίεργη κατάσταση, τα χρώματα είναι ωραία και γενικά κατά την ταπεινή μου άποψη το κόμικς έχει στρωτή ροή. Τα μικροπροβληματάκια υπάρχουν, αλλά είναι τελείως υποκειμενικά, όπως ας πούμε η γραμματοσειρά του κειμένου, μπορώ να πώ μου θυμίζει γραμματοσειρές σε βιβλία αγγλικών, άμα όμως σου αρέσει εμένα περισσεύει, και επίσεις τα κενά μεταξύ των καρέ είναι κάπως μεγάλα. Θα το βρείς στην πορεία, εμένα πάντος μου άρεσε το κόμικς και περιμένω την συνέχεια, αυτά!

Ήταν Απρίλιος του 2014 όταν ξεκινούσαμε το «Καρέ Καρέ». Από τότε πέρασαν σχεδόν έξι χρόνια. Δημοσιεύσαμε 2.000 κόμικς και στριπ από 60 και πλέον δημιουργούς και περίπου 700 άρθρα, συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, κριτικές και συνεχίζουμε. Ραντεβού στα 400 τεύχη! Τα κόμικς είναι μια τέχνη με τεράστιες αφηγηματικές και εικαστικές δυνατότητες και μεγάλη δυναμική. Μπορεί να καθυστέρησε η αναγνώρισή τους στην Ελλάδα και η αποδοχή τους από μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού αλλά… ποτέ δεν είναι αργά. Η κρίση στον διεθνή Τύπο τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την ελληνική οικονομική κρίση είχε αποτέλεσμα να μειωθούν τα ειδικά περιοδικά των κόμικς και οι σελίδες που τα φιλοξενούσαν σε εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης. Οι καλλιτέχνες που τα δημιουργούν όμως είναι παρόντες και πολλαπλασιάζονται διαρκώς, εκθέτοντας τα έργα τους, βρίσκοντας εκδότες ή αυτοεκδίδοντάς τα και συμμετέχοντας σε κάθε είδους εκδηλώσεις. Στη χώρα μας παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια υπερπαραγωγή κόμικς από εκατοντάδες νέους δημιουργούς η οποία συνδυάζεται με τη διεξαγωγή πολλών συνεδρίων, εκθέσεων, πανεπιστημιακών μαθημάτων και φεστιβάλ σε πολλές πόλεις που εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στα κόμικς και φέρνουν σε επαφή τους καλλιτέχνες με το κοινό. Εικόνα από το «Σπαλτς!» των Σ. Ντίλιου και Γ. Παγώνη που δημοσιεύτηκε στο πρώτο μας τεύχος Στο πλαίσιο αυτό, ξεκινούσαμε πριν από έξι χρόνια το «Καρέ Καρέ». Προσδοκία μας δεν ήταν να φέρουμε την επανάσταση· πώς θα μπορούσαμε σε μόλις τέσσερις σελίδες κάθε εβδομάδα; Θέλαμε, όμως, να είμαστε συνεπείς και τίμιοι. Να φιλοξενήσουμε στον μικρό μας χώρο ποιοτικά έργα κορυφαίων δημιουργών και να καλύψουμε δημοσιογραφικά και κριτικά, όσο το δυνατόν με πληρότητα, τουλάχιστον την ελληνική παραγωγή, ρίχνοντας ματιές και σε όλα όσα συμβαίνουν διεθνώς. Και παράλληλα να μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια πολιτική εφημερίδα εν μέσω μιας βαθιάς οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Η πρώτη μεγάλη σειρά κόμικς που δημοσιεύσαμε ήταν «Η Μέρα της Κρίσης», στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από πενήντα δημιουργοί και κυκλοφόρησε ήδη σε ενιαία έκδοση στην Ιταλία ενώ προγραμματίζονται και άλλες εκδόσεις. Συνεχίσαμε με «Το Λεξικό της Κρίσης» με την εναλλαγή συγκεκριμένων δημιουργών στη φιλοτέχνηση των λημμάτων του, μια ομάδα που εδώ και καιρό αποτελείται σταθερά από τους Θανάση Πέτρου, Περικλή Κουλιφέτη, Γιάννη Αντωνόπουλο και Γαβριήλ Παγώνη. Παράλληλα συνεργαστήκαμε με κορυφαίους δημιουργούς (Τόμεκ, Σπύρος Δερβενιώτης, Τάσος Μαραγκός, Κώστας Κυριακάκης, Έκτορας, Πέτρος Χριστούλιας, Σταύρος Ντίλιος, Γαβριήλ Παγώνης) σε μόνιμη βάση και με δεκάδες άλλους περιστασιακά. Και πάντα στο υψηλότερο επίπεδο. Ο χώρος μας μπορεί να είναι περιορισμένος αλλά οι σελίδες μας θα είναι πάντα ανοιχτές σε νέες ιδέες, σε νέες προτάσεις. Η πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους του «Καρέ Καρέ» που κυκλοφόρησε με την «Εφ.Συν.» τον Απρίλιο του 2014 Το πρώτο τεύχος Το «Καρέ Καρέ» ξεκίνησε να δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 5 Απριλίου του 2014. Στο editorial μας γράφαμε τότε: «Τα κόμικς, τουλάχιστον αυτά που φιλοδοξούμε να δημοσιεύσουμε, επιδιώκουν να σπάσουν τα καρέ, τα έργα να γίνουν ένα με τα πάρεργα και τον κόσμο εκεί έξω. […] Τα κόμικς ήταν και είναι τέχνη “συλλογική”, υπό την έννοια της εγγενούς απεύθυνσής της σε πλατύ κοινό που, ωστόσο, την απολαμβάνει μοναχικά. Και ταυτόχρονα τέχνη αφηγηματική. Τέχνη που στήνει ιστορίες και τις εξελίσσει καρέ καρέ. […] Φιλοδοξία του “Καρέ Καρέ” είναι να συναντήσει αναγνώστες και αναγνώστριες, καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες, που αντί να τρομάζουν εγκλωβισμένοι στα δικά τους καρέ, θα συνδιαμορφώσουν το πρώτο καρέ μιας νέας αφήγησης που ακόμα δεν έχει γραφτεί». Κεντρικό θέμα του πρώτου τεύχους, με τίτλο «Γιορτάζοντας την Ένατη Τέχνη», ήταν το μεγάλο, ετήσιο Φεστιβάλ του Comicdom, στο οποίο από τότε η «Εφ. Συν.» είναι χορηγός επικοινωνίας. Στη στήλη «Μια εικόνα (…) λέξεις», που τότε ήταν ακόμα μικρούλα αλλά πάντα με παράξενες λεπτομέρειες από την ιστορία των κόμικς, δυο αεροπλάνα πλησίαζαν απειλητικά τους Δίδυμους Πύργους στο «Χρονικό της Βίας» των John Wagner – Vince Locke, που είχε δημοσιευτεί τέσσερα χρόνια πριν το τραγικό γεγονός συμβεί στην πραγματική ζωή. Στην πρώτη σελίδα οι Σταύρος Ντίλιος – Γαβριήλ Παγώνης ξεκινούσαν τη σουρεαλιστική σειρά «Σπαλτς!» με τίτλο που ήταν ακόμα και αυτός ανορθόδοξος, ο Θανάσης Πέτρου εγκαινίαζε στην τρίτη σελίδα τη σειρά «Η Μέρα της Κρίσης», που ολοκληρώθηκε έναν χρόνο αργότερα με τη συμμετοχή περισσότερων από πενήντα δημιουργών, ο Τάσος Μαραγκός στην τέταρτη σελίδα ξεκινούσε τα «Αδέσποτα Σκίτσα» με τους παπάδες, τους μπάτσους, τους χρυσαυγίτες και τους Αδώνιδες αυτού του τόπου να είναι οι σταθεροί αρνητικοί πρωταγωνιστές και ο Σπύρος Δερβενιώτης περιέγραφε με χιούμορ τη λειτουργία των, όχι αγγελικά πλασμένων, εφημερίδων επί εποχής μνημονίων στη σειρά του «Εφημερίδα: Οδηγίες Χρήσης». Στο τεύχος 12 κεντρικό μας θέμα ήταν «Οι ρίζες και το παρόν του ελληνικού φασισμού» με αφορμή το αφιέρωμα του γαλλικού περιοδικού La Revue Dessinee στη Χρυσή Αυγή Τα «ειδικά» τεύχη Κάθε έντυπο προσπαθεί πάντα να τηρήσει μια σχετικώς μόνιμη και σταθερή μορφή και ροή των περιεχομένων του ώστε να γίνεται οικείο στους αναγνώστες του. Υπάρχουν, ωστόσο, και οι εξαιρέσεις, τα ειδικά τεύχη, τα αφιερώματα, τα θέματα ξεχωριστών περιστάσεων κ.λ,π. Στο «Καρέ Καρέ» δεν ξεχνάμε το αφιέρωμα με τίτλο «Ο Τιτέφ στον Πόλεμο» (τεύχος 76), όταν και αναδημοσιεύσαμε ολόκληρο το κόμικς του Ελβετού Zep με πρωταγωνιστή τον πιτσιρικά Τιτέφ σε μια ιστορία εντελώς ξένη από το σύνηθες κλίμα των παιδικών περιπετειών του. Ο Τιτέφ «βρέθηκε» εν μέσω πυρών και βομβαρδισμών, είδε τον μπαμπά του και συμμαθητές του να σκοτώνονται, αντιμετώπισε συρματοπλέγματα που εμπόδισαν τη διαφυγή του από τον πόλεμο, σε μια ιστορία που είχε σκοπό να κάνει τους ασφαλείς αναγνώστες και εκ του ασφαλούς επικριτές των προσφύγων να (ξανα)σκεφτούν τι σημαίνει πόλεμος. Εξίσου σημαντικό ήταν για εμάς και το αφιέρωμα (τεύχος 100) στο έργο της οργάνωσης «Stop Mare Mortum» που καλεί δημιουργούς από όλο τον κόσμο να φιλοτεχνήσουν πίνακες, γελοιογραφίες και κόμικς με στόχο να συγκεντρωθούν τόσα έργα τέχνης όσοι και οι νεκροί μετανάστες στα νερά της Μεσογείου και να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες απέναντι στην απάνθρωπη αντιμετώπιση που επιφυλάσσει η Ευρώπη στους ξεριζωμένους των πολέμων. Στο τεύχος 12 κεντρικό μας θέμα ήταν «Οι ρίζες και το παρόν του ελληνικού φασισμού» με αφορμή το αφιέρωμα του γαλλικού περιοδικού La Revue Dessinee στη Χρυσή Αυγή. Η εφημερίδα μας ανατύπωσε το κόμικς των Sylvain Ricard και Damien Vidal σε επιμέλεια του Δημήτρη Κουσουρή και το έδωσε δωρεάν στους αναγνώστες ως μια ελάχιστη συνεισφορά στον σύγχρονο αντιναζιστικό αγώνα. Μια αντίστοιχη προσπάθεια ενάντια στη λογοκρισία ήταν η ανατύπωση του τεύχους του περιοδικού «Charlie Hebdo», που κυκλοφόρησε μετά την επίθεση στα γραφεία του από φανατικούς ισλαμιστές με αποτέλεσμα τον θάνατο 12 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν και πέντε σκιτσογράφοι. Με επίκεντρο το έργο του Georges Wolinski, που έπεσε θύμα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, δημοσιεύσαμε το αφιέρωμα (τεύχος 41) με τίτλο «Ούτε με Σφαίρες». Από το «Καρέ Καρέ» αποχαιρετήσαμε και άλλους δημιουργούς που έφυγαν από κοντά μας, όπως τον κορυφαίο Γιάννη Ιωάννου («Τρίτος Δρόμος ήταν και Πέρασε», τεύχος 260), τον ρηξικέλευθο Χρήστο Δημητρίου που μας είχε τιμήσει με μια «Ημέρα της Κρίσης», τον Κούλη Αγγελόπουλο με τις μοναδικές ιδέες και την ατέλειωτη δημιουργικότητά του. Αν και απαραίτητα, τα παραπάνω είναι δυσάρεστα θέματα. Στα «χαρούμενά» μας συγκαταλέγονται οι πολλές συνεντεύξεις με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό (Dave Gibbons, Don Rosa, Altan, Tanino Liberatore, Zerocalcare, JP Ahonen, Edward Ross, Soloup, Δημήτρης Βανέλλης, Μιχάλης Διαλυνάς, Τάσος Αναστασίου, Βαγγέλης Χατζηδάκης, Πάνος Ζάχαρης, Θανάσης Καραμπάλιος,κ.ά.), η συνεργασία μας με ορισμένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ κόμικς της Ελλάδας και η παρουσία μας αλλά και οι παρουσιάσεις που κάνουμε σε όλα (Comicdom, Athens Con, Comic Con, Φεστιβάλ Εφαρμοσμένων Τεχνών, Drama Comics, Cretan Con, Comic n’ Play, Με Πενάκι και Σκαπάνη, LA Festival κ.ά.), η δυνατότητά μας να γράφουμε για έργα τέχνης σπουδαίων δημιουργών! Η ελληνική σκηνή των κόμικς έχει τεράστια δυναμική. Το «Καρέ Καρέ» υπόσχεται να προβάλει αυτήν τη σκηνή και να αποτελεί ενεργό μέλος της. Ο μεγάλος Καλαϊτζής Είμαστε περήφανοι για όλους τους συνεργάτες μας από το πρώτο τεύχος μέχρι σήμερα. Μας τιμούν με τα πρωτότυπα έργα τους, με το ξεχωριστό χιούμορ τους, με την πολιτική τους ματιά στα πράγματα και δίνουν στο «Καρέ Καρέ» τον χαρακτήρα του. Η μεγαλύτερη τιμή για μας ήταν όμως ότι σε αυτές εδώ τις σελίδες δημοσιεύτηκαν τα τελευταία κόμικς του αγαπημένου φίλου και πρωτεργάτη στη δημιουργία της «Εφ. Συν.», Γιάννη Καλαϊτζή! Ο Γιάννης υποστήριξε το «Καρέ Καρέ» από την πρώτη κιόλας σκέψη για την υλοποίησή του, μας έδωσε τις συμβουλές του, μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες του και δημιούργησε μια, μικρής διάρκειας αλλά τεράστιας ποιότητας - όπως όλα του τα έργα - σειρά. Οι «Μπον και Βιβέρ», δυο πένητες αλλά πνευματώδεις περιπλανώμενοι κλοσάρ, φιλοσόφησαν περί των ανθρωπίνων και, ειδικότερα, περί λεπτών γεύσεων, φινέτσας και καλοπέρασης δίπλα σε κάδους σκουπιδιών και βρόμικα πεζοδρόμια μιας όζουσας και πάντα ρυπαρής Αθήνας. Τις μέρες αυτές συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του Γιάννη Καλαϊτζή και δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα να μας λείπει. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό για την καλοσύνη του, την αγάπη του, την ευρυμάθειά του, το τεράστιο ταλέντο του, τις βλάσφημες γελοιογραφίες του και τα πρωτοποριακά, μοναδικά, διονυσιακά του κόμικς. Και το σχετικό link...

Η αλήθεια είναι ότι για έναν πιτσιρικά, λ.χ. μαθητή του δημοτικού το 1987 οι 300 δρχ. ήταν υπόθεση να ζητηθούν από γονείς, για ένα κόμικ (τα "βιβλιαράκια", ή γενικώς "μίκυ-μάους" όπως τα αποκαλούσαν συχνά με υποτιμητικό τρόπο οι μεγάλοι, δυστυχώς, δεν θεωρούνταν σοβαρή πνευματική "επένδυση" αλλά πεταμένα λεφτά). Θυμάμαι ότι το συγκεκριμένο υπερτεύχος, το αγόρασα με τα χίλια παρακάλια (ευτυχώς το έχω ακόμα), και εδώ που τα λέμε, το εξώφυλλο και το περιεχόμενό του μου δίνουν την εντύπωση ότι απευθυνόταν μάλλον σε ηλικιακώς μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Το σχέδιο του τεύχους μέσα, με τις σκοτεινές, σχεδόν γκόθικ αποχρώσεις του, ήταν εντελώς έξω από οτιδήποτε είχα δεί τότε σε ιστορία σπάιντερμαν (και όχι μόνο)...

Είναι ORIGINAL VINTAGE γι αυτό

Όσοι τίτλοι είναι ομαδοποιημένοι, έχουν πλέον δίπλα τους στη λίστα εξωφύλλων τις ομάδες τους. Πατώντας το ταμπελάκι, βγαίνει όλη η ομαδοποίηση

Μικρός ο πρώτος τίτλος της Modern Times που πήρα ήταν το TOM & JERRY. Μέτα ήταν ο ΗΡΑΚΛΗΣ (της τηλεοπτικής σειράς) και οι Power Rangers. Όσο προχώρησα τόσο αγόρασα κι διάφορους τίτλους μέχρι να αδειάζουν οι τσέπες των γονέων μου ( τι ωραία εποχή). Κάποιοι από τους τίτλους ήταν και παραμένουν διαμάντια (για μένα), όπως το Marvel vs DC, X-Files, Ανιμανιακς κι αλλά. Δυστυχώς κάπου το τέλος του 1999 ή τη αρχή του 2000 έψαχνα διάφορα σαν ανόητος χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αρκετοί τίτλοι δεν ολοκληρωθήκαν χωρίς ενημέρωση από το αγαπημένο μας εκδοτικό οίκο. Κι έτσι έχασα μερικά απομεινάρια από τη συλλογή μου και ήταν ο ο λόγος που στεναχωρήθηκα. Το τελευταίο αξιοπρεπές κόμικ που πήρα ήταν το ULTIMATE SPIDER-MAN η οποία σειρά και πάλι δεν ολοκληρώθηκε μετά το εκτός τεύχος που πραγματοποιήθηκε ο φόβος μου. Φίλοι και φίλες μου, ξέρω ότι η Modern Times είναι πια παρελθόν και πολλά κόμικς σχεδόν δεν υπάρχουν και άλλα είναι στη συλλογή των φανς (καλά κάνουν,όπως εγώ δεν τα αποχωριστώ) υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κάποιο ειδικό βιβλιοπωλείο που να τα έχει ή ένας συλλέκτης να μην τα θέλει πια? Γνωρίζω ήδη ένα βιβλιοπωλείο ονόματι Comicsmania, είναι κάλο αλλά δεν έχει αυτά που αναζητάω τώρα. Έχω πάει εκεί αρκετές φόρες και αγόρασα ευτυχώς κάποια. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα για μια ιδιαίτερα βοήθειά. Ευχαριστώ πολύ.

Στο θέμα με τα σκανς του eponymus προστέθηκαν τα 3 τεύχη ΝΑΤΑΣΑ των ΧΡΥΣΩΝ ΚΟΜΙΚΣ, αλλά και το... 4ο τεύχος "ΕΝΑΣ ΘΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΤΑΣΑ", σε μια έκδοση που πρέπει να την δείτε για να το πιστέψετε! EDIT 01-03-2020: Τώρα υπάρχει εκεί και το 5ο τεύχος "ΔΙΠΛΗ ΠΤΗΣΗ" με τη Νατάσα σε νέες περιπέτειες...

Βγήκε το 3ο άλμπουμ με την εισαγωγή του ξανθού ψώνιου με το όνομα "Τζένη" στους χαρακτήρες Τίτλος: Σε Δύσκολη Θέση

Η "Φόρμουλα 1" έχει όλα τα φόντα για να γίνει μία αξιόλογη σειρά όπως φαίνεται από τα πρώτο "επεισόδιο." Χαίρομαι που έχω κάτι να περιμένω για τους επόμενους μήνες!!!