Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αίθουσα Νικητών

  1. Valtasar

    Valtasar

    Root Admin


    • Βαθμοί

      35

    • Περιεχόμενο

      9040


  2. Indian

    Indian

    Administrator


    • Βαθμοί

      19

    • Περιεχόμενο

      12905


  3. nikolas12

    nikolas12

    Moderator


    • Βαθμοί

      13

    • Περιεχόμενο

      3847


  4. TheMetalBat

    TheMetalBat

    Members


    • Βαθμοί

      8

    • Περιεχόμενο

      725


Δημοφιλές περιεχόμενο

Εμφάνιση περιεχομένου με την υψηλότερη φήμη στο 02/17/20 σε όλους τους τομείς

  1. Όπως είπα έχω μείνει λίγο πίσω με τους τόμους, οπότε τους διαβάζω και κάνω κάποια μαζικά reviews για να δώσω κι εγώ τη γνώμη μου. Λογικά σήμερα θα πάρω το F4 και θα το διαβάσω μέσα στην εβδομάδα. Τόμος 6: X-Men - To Χάρισμα Οι X-Men ήταν το πρώτο franchise που ερωτεύτηκα στις υπερηρωικές ταινίες, αλλά με τα κόμικ τους δεν τα πάω εξίσου καλά, αν και έχω διαβάσει κάμποσους τόμους. Ο Joss Whedon, τον οποίο εκτιμώ σε κάθε έκφανσή του ως καλλιτέχνη δίνει μία νέα πνοή κάνοντας πρωταγωνίστρια της ιστορίας την Kitty Pride και επαναφέροντας (κάπως βιαστικά θα έλεγα) χαρακτήρες από το παρελθόν της ομάδας. Εκτιμώ πως το X-Men: The Last Stand χρησιμοποίησε πολλά στοιχεία του Gifted ως source material, αλλά το Gifted χειρίστηκε τα ζητήματα της θεραπείας αρκετά πιο προσεκτικά και σίγουρα έδωσε μία πολύ όμορφη φιλοσοφική σκοπιά, ειδικά με τον τρόπο που έβλεπε το όλο θέμα ο Beast. Δουλειές με σχέδιο του Cassaday δεν έχω ξαναδιαβάσει, αλλά μου άρεσε πολύ και στις μάχες και στους διαλόγους, θα ήθελα να γράψω ότι δε μου άρεσε ο Beast, αλλά στη μέση περίπου μας δίδεται μία σεναριακή εξήγηση σχετικά με αυτήν του την εμφάνιση, η οποία μπορώ να πω ότι με έκανε να λέω πάλι καλά που πάντα γράφω το review αφού τελειώσω τον τόμο. Το σίγουρο είναι ότι έλειπε μία καλή ιστορία X-Men στα ελληνικά (μου άρεσε το Dark Phoenix και το Όχι Άλλοι Άνθρωποι της Οξύ, δε με ενθουσίασε το run του New X-Men, του οποίου οι 2 πρώτοι τόμοι έχουν εκδοθεί από την Anubis) και σίγουρα είναι ένα καλό δείγμα γραφής το συγκεκριμένο. Τόμος 7: Thor - Αναγέννηση Δηλώνω φαν των δουλειών του Straczynski, αλλά εδώ η συνεργασία του με τον Coipel νομίζω αποβαίνει πολύ καίρια για την ιστορία. Γενικότερα όσες ιστορίες Thor έχω διαβάσει στα ελληνικά δε με είχαν ξετρελάνει (με αποκορύφωμα εκείνο το Thor που είχε κυκλοφορήσει με το Έθνος, κακή επιλογή), αλλά τα πολύ καλά σχόλια για αυτήν την ιστορία με οδήγησαν να αγοράσω τον τόμο. Κατ' αρχάς είναι must για όσους έχουν διαβάσει παλιότερα graphic novels στα ελληνικά, αφού είναι μία συνέχεια για το Civil War, ενώ αποτελεί προοίμιο του Siege και του Avengers Prime. Βασικά κατάλαβα επακριβώς τι είχε παιχτεί πριν το Siege. Η ιστορία έχει λίγο κείμενο, αλλά ο Straczynski πιάνει το νόημα 100% και μας δίνει μία βαθιά ιστορία προσωπικής αναζήτησης και αναγέννησης για τον ήρωα, συστήνοντας ιδανικά και αρκετούς χαρακτήρες από τη μυθολογία του. Το σχέδιο του Coipel είναι εντυπωσιακό, ακόμα και το πλατύ πρόσωπο του Thor αποδίδεται πολύ όμορφα, όπως και η σχέση του με τον Donald Blake. Είναι ένα κόμικ που φέρνει τον Thor στη σύγχρονη εποχή και για μένα το καλύτερο του ήρωα στην ελληνική γλώσσα.
    12 βαθμοί
  2. Σίγουρα όταν σκεφτόμαστε ιστορίες που να αφορούν την γιορτή των ερωτευμένων, ο τελευταίος που μας έρχεται στον νου είναι ο...Μαύρος Πητ. Το περιοδικό, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου επιχειρεί να πάει κόντρα στο ρεύμα, φιλοξενώντας την ιστορία “Το παιχνίδι των ζευγαριών”. Ένα τηλεπαιχνίδι που αφορά τα ερωτευμένα ζευγάρια, κάνει θραύση στο Μίκυ Σίτυ και γνωρίζει μεγάλη τηλεθέαση. Τα ζευγάρια που αποδεικνύουν ότι γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλο, κερδίζουν. Στο παιχνίδι λαμβάνουν μέρος ο Μίκυ με την Μίννι, ο Οράτιος με την Κλάραμπελ και ο Ο’Χάρα με την Πετούνια. Το τέταρτο ζευγάρι, θα έρθει και θα ταράξει τα νερά, καθώς δεν είναι άλλο από τον Μαύρο Πητ με την Τρούντυ! Όπως είναι φυσικό, όλοι οι υπόλοιποι δυσπιστούν απέναντι στο τέταρτο ζευγάρι. Άραγε ο Πητ πήγε εκεί απλά για να διαγωνιστεί ή έχει βάλει κάτι άλλο στο μυαλό του? Συμπαθητικό σενάριο, με πλουραλισμό χαρακτήρων, που δίνει άλλη έννοια στις ιστορίες με ερωτευμένους. Η πλοκή ξεκινάει με ανάλαφρο στυλ, ενώ στην συνέχεια “σοβαρεύει” κι αποκτά αστυνομικό ενδιαφέρον. Αυτό που που άρεσε ιδιαίτερα είναι οι διάλογοι, οι οποίοι, σε πολλά σημεία, έβγαζαν κωμικά στοιχεία, το ίδιο και μερικά καρέ (όπως πχ το κάδρο του Επιθεωρητή στην σελ. 7 ή οι πινακίδες στους υπονόμους). Το φινάλε ολοκληρώνει χαριτωμένα την ιστορία, η οποία γενικά με κράτησε. Το σχέδιο το βρήκα καλό. Ο γνωστός, πλέον σε όλους, Γκουφόλυκος, της σειράς “X-Mickey”, αλλάζει προσωρινά επάγγελμα κι από ερευνητής ανεξήγητων φαινομένων, γίνεται “Οδηγός ταξί”. Ο πρωταγωνιστής, σαν επίσημο μέλος της “κίτρινης φυλής” ( ), θα κάνει τις βόλτες του στους δρόμους του κόσμου του απίθανου και θα μας παρουσιάσει τα προβλήματα που έχει (και) εκεί ο κλάδος, καθώς και μερικά χαρακτηριστικά δείγματα περίεργων πελατών. Το περιοδικό μάς χάρισε ακόμα μία σύντομη ιστορία της σειράς, που στην καλύτερη περίπτωση με άφησε αδιάφορο, ενώ στην χειρότερη θα έλεγα ότι με απογοήτευσε. Τα αστεία που βγαίνουν μέσα από την πλοκή, είναι επίπεδα και θέλουν, στηριζόμενα στην υπερβολή τους, να εκμαιεύσουν το χαμόγελο από τα χείλη του αναγνώστη. Σε εμένα, πάντως, δεν το κατάφεραν. Το φινάλε εμφανίζει τον πρωταγωνιστή εκτός πιάτσας, κάνοντας την ιστορία να φεύγει από την αρχική της ιδέα. Πάντως, αν περνάνε όλα αυτά οι ταξιτζήδες στον κόσμο του απίθανου, δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα περνάνε οι νταλικέρηδες!!! Σχέδιο και χρωματισμός ήταν τα δυνατά σημεία αυτής της ιστορίας. Η πρώτη ιστορία με παπιά που φιλοξενείται στο τεύχος, φέρει τον τίτλο “Η κάρτα του Αγίου Βαλεντίνου”. Η γιορτή των ερωτευμένων πλησιάζει κι ο Ντόναλντ αγοράζει μία κάρτα για την αγαπημένη του αρραβωνιαστικιά. Πάει, λοιπόν, στο σπίτι κι ετοιμάζεται να συνοδέψει στην κάρτα με μία αφιέρωση, αλλά το μυαλό του κολλάει και δεν του έρχεται κάποια ρομαντική σκέψη να αποτυπώσει στο χαρτί. Εντελώς κατά τύχη, τα ανιψάκια βρίσκουν μία ξεχασμένη κάρτα του θείου τους, που προοριζόταν για μία συμμαθήτριά του και τότε είναι που έρχονται τα προβλήματα. Η κάρτα στέλνεται κατά λάθος με το ταχυδρομείο στην Νταίζυ κι ο Ντόναλντ αρχίζει έναν μαραθώνιο για να την αποτρέψει να την διαβάσει. Θα τα καταφέρει? Πρόκειται για ένα χαριτωμένο σενάριο, που ασχολείται με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ενώ ταυτόχρονα βάζει, κατά κάποιον τρόπο, το λιθαράκι του στο οικοδόμημα του βίου και πολιτείας του πιο διάσημου παπιού των κόμικς, με το να μας εξιστορεί γεγονότα από το παρελθόν του πρωταγωνιστή. Η πλοκή, από την παρεξήγηση και μετά, αρχίζει να ανεβάζει ένταση κι εντείνει την αγωνία. Τότε είναι που εμφανίζονται και καρτουνίστικα γκαγκ. Η τελική έκβαση της ιστορίας, έρχεται με μεγάλες δόσεις τύχης για τον φίλο μας, και την ολοκληρώνει ικανοποιητικά. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Το περιοδικό εγκαινιάζει την σειρά “Όταν τα παπιά χάνουν τον δρόμο τους…”, με την ιστορία “Στο λεωφορείο”. Η Νταίζυ και η Τζένυ εργάζονται σε ένα ειδησεογραφικό blog, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Κάποια στιγμή η Αρχισυντάκτις ζητάει από εκείνες να πάρουν μία αποκλειστική συνέντευξη από τον πρώτο δημότη της πόλης, τον Δήμαρχο. Από την πρώτη στιγμή οι ατυχίες χτυπούν τις δύο δημοσιογράφους, καθώς το 2CV ( ) της Τζένυ παθαίνει βλάβη κι έτσι αναγκάζονται να ξεκινήσουν για το Δημαρχείο χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η ατυχία, αλλά και η άγνοιά τους στα δρομολόγια των λεωφορείων, τις αναγκάζουν να κάνουν βόλτα σε όλη την Λιμνούπολη, με αποτέλεσμα όταν φτάνουν στο Δημαρχείο, ο Δήμαρχος να έχει φύγει. Χάθηκαν όλα ή μήπως υπάρχει κάποιο καλύτερο ρεπορτάζ να καλύψουν? Έχουμε να κάνουμε με ένα ανάλαφρο σενάριο, όπου το γυναικείο φύλο επικρατεί κατά κράτος. Η πλοκή μπορεί να επαναλαμβάνεται, αλλά χτίζει αυτό που πρόκειται να συμβεί στο φινάλε, ένα φινάλε με plot twist και πολύ έξυπνη υφή. Γενικά η ιστορία δεν διεκδικεί τα πρωτεία, αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο και παραφορτωμένο. Ο Μίκυ πηγαίνει διακοπές, λόγω της γιορτής των ερωτευμένων, με την αγαπημένη του εκτός των ορίων του Μίκυ Σίτυ και πιο συγκεκριμένα στην “Πόλη που δεν κοιμάται ποτέ”. Πήγαν εκεί, φιλοξενούμενοι μίας καινούργιας φίλης της Μίννι, με την οποία γνωρίστηκαν σε μία από τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Η Λούσυ (όπως λέγεται η φίλη) έχει ένα ράντζο της παλιάς εποχής, έξω από το Λας Βέγκας και είναι υπέρμαχος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτή η ευσυνειδησία της, όμως, έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών ξενοδοχείων της περιοχής, οι οποίοι σπαταλούν πολλά χρήματα στις φωταγωγήσεις των περιουσιών τους και μποϊκοτάρουν την Ημέρα της Συσκότισης. Όταν, λοιπόν, η γεννήτρια ρεύματος που χρησιμοποιεί βιομάζα, της Λούσυ, δεν δουλεύει, ο Μίκυ αντιμετωπίζει ένα πολύ σκοτεινό μυστήριο. Ομολογώ ότι η συγκεκριμένη ιστορία με παίδεψε λίγο κι έτσι αναγκάστηκα να την διαβάσω ξανά. Ο κύριος κορμός του σεναρίου βασίζεται στην ιδέα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος, δίνοντας εξαιρετικά παραδείγματα και περνώντας αξιόλογα μηνύματα στον αναγνώστη. Ο συγγραφέας φροντίζει να στήνει τους “δευτερεύοντες” χαρακτήρες με δυνατές προσωπικότητες, με αποτέλεσμα να μην μονοπωλούν το ενδιαφέρον ο Μίκυ με την Μίννι. Από εκεί και πέρα η πλοκή είναι αρκετά μπερδεμένη και πηγαίνει τον αναγνώστη από το ένα σημείο στο άλλο, ενώ το plot twist του μυστηρίου, δεν θα το έλεγα επίπεδο, αλλά με άφησε με μία αίσθηση ανικανοποίητου. Γενικά, νομίζω ότι με διαφορετική διαχείριση, θα μπορούσε η ιστορία να σταθεί σαν κύρια στο τεύχος. Το σχέδιο μου άρεσε αρκετά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρωτοτυπία που υπάρχει στο τελευταίο καρέ, όπου υπάρχουν τα αρχικά του σχεδιαστή. Το τεύχος θα κλείσει τον κύκλο των ιστοριών του με ακόμα μία, που έχει σαν κεντρικό θέμα τους ερωτευμένους κι έχει τίτλο “Τα βέλη του έρωτα”. Η τάξη των Χιούη, Λιούη και Ντιούη έχει κατέβει στην αίθουσα Φυσικής Ιστορίας του σχολείου τους για μάθημα, όταν μετά από ατζαμοσύνη του Φέθρυ (ο οποίος τυγχάνει να είναι ο επιστάτης), ο Ντιούη θάβεται στην κυριολεξία κάτω από κόκαλα δεινοσαύρου, παρέα με μία συμμαθήτριά του. Μετά τον απεγκλωβισμό, ο φίλος μας νιώθει μία ακατανίκητη έλξη γι’ αυτό το κορίτσι, αλλά δειλιάζει να της εκφράσει τα αισθήματά του. Τότε θα αναλάβει ο Φέθρυ να δώσει λύση στο πρόβλημά του κι από εκείνη την στιγμή, μία σειρά από τυχαία γεγονότα, αντί να φέρουν την καταστροφή, θα φέρουν την ευτυχία! Τι συνέβη άραγε? Ένα σενάριο, που ενώ ασχολείται με μία ηλικία που πέρασε ανεπιστρεπτί για εμένα, κατάφερε να μου κινήσει το ενδιαφέρον και να με κρατήσει μέχρι την τελευταία σελίδα. Λένε ότι σε μία ιστορία τα παιδιά κλέβουν την παράσταση, αλλά εδώ νομίζω ότι αυτός που έκανε την διαφορά ήταν ο Φέθρυ. Ο φίλος μας, με την ανευθυνότητα και την αφέλεια που τον χαρακτηρίζει, κατάφερε να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η πλοκή είναι μία σειρά από ηθελημένα λάθη και συμπτώσεις, που στο τέλος δίνουν ένα πανέξυπνο φινάλε. Πολύ προσεγμένη δουλειά, αν θέλετε την γνώμη μου. Χιούμορ δεν υπάρχει με την κλασική ερμηνεία του όρου, αλλά με τον τρόπο που εκτυλίσσεται η πλοκή, δεν μπορείς να μην σκάσεις χαμόγελο. Γενικά, είναι μία καλή ιστορία, που προτείνεται σε όλες τις ηλικίες. Δυστυχώς, όμως, το σχέδιο μάς τα χάλασε λίγο.
    5 βαθμοί
  3. Πριν μερικές ημέρες, στις 10 Φεβρουαρίου, ο κόσμος της σκιτσογραφίας έχασε την Claire Bretécher, καινοτόμο και τολμηρή grande dame του είδους, που έφυγε στα 79 της χρόνια. Κόρη δικαστικού και μιας οικοκυράς που βγήκε αργά στην αγορά εργασίας, γεννήθηκε στη Ναντ, όπου έζησε σε ένα περιβάλλον μικροαστικού καθολικισμού. «Ήταν μια κλειστή, παιδική ηλικία, σε μια ατμόσφαιρα συντηρητική, απίστευτα πληκτική», όπως η ίδια χαρακτηρίζει. Ξεκινά να φοιτά στη Σχολή Καλών Τεχνών, που όμως δεν την χωράει. Γρήγορα παρατάει το ασφυκτικό για εκείνην περιβάλλον κι όπου φύγει φύγει για το Παρίσι. Εκεί αρχίζει να εργάζεται σε διάφορα μικρά περιοδικά ως σκιτσογράφος, «Για να γιατρέψω την ανία μου», εξομολογείται. Ώσπου, το 1963, ο θρυλικός δημιουργός του Αστερίξ Goscinny την ξεχωρίζει και την παίρνει στην ομάδα του. Όμως, η νεαρή Κλαιρ δεν είναι ακόμα έτοιμη για τα σχέδια που της ζητά και προτιμά να φύγει. Στη διαδρομή της εντάσσεται στα περιοδικά Tin Tin και Spirou, όπου δημιουργεί τον χαρακτήρα “Gnan-Gnan”. Αργότερα εργάζεται στο Pilote, και τη δεκαετία του ’70, μαζί με τους Gotlib και Mandryka, φτιάχνουν το περιοδικό L’Echo des Savanes, το πρώτο τεύχος του οποίου τιτλοφορείται Μόνο για ενήλικες (Réservé aux adultes). Εδώ, όπως τα underground, περιοδικά της εποχής, η Μπρετεσέ γίνεται ακόμα πιο τολμηρή και δηκτική, κάτι που έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς της ως δημιουργού. Το 1973, αρχίζει η συνεργασία της με την εφημερίδα Nouvel Observateur και, το 1975-80, τολμά ένα επιχειρηματικό άλμα, βγαίνει στην ελεύθερη αγορά και εκδίδει κάποιες παλιότερες δουλειές της. Με 30 άλμπουμ συνολικά, στην πορεία της ως δημιουργού έχει λάβει πολλά βραβεία, ανάμεσα στα οποία το μεγάλο βραβείο Αγκουλέμ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς. Από το 2006 τα περισσότερα έργα της επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Dargaud. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε ότι οι Γάλλοι παίρνουν πολύ στα σοβαρά την ένατη τέχνη, αυτή της σκιτσογραφίας, του bande dessinée, όπου έχουν μια ισχυρή παράδοση. Η εποχή που ξεκινά την καριέρα της η Μπρετεσέ είναι μια εποχή μεγάλων ανατροπών, όπως όλοι γνωρίζουμε, μιας αναταραχής που παίρνει τη μορφή γιορτής για την ελευθερία έκφρασης, την αυτοδιάθεση, την ανεμπόδιστη δημιουργία. Με αποκορύφωμα τον Μάη του ’68. Τα ήθη αμφισβητούνται, η δομή της κοινωνίας σείεται εκ θεμελίων, οι γυναίκες προσπαθούν να ξεμυτίσουν από τον παραδοσιακό ρόλο, που πάντα τις στένευε και χρόνια προσπαθούσαν με ψίθυρους, υπονοούμενα και σπασμωδικές ενέργειες, μέσα στην οικογένεια, αλλά και μέσω της γραφής, των τεχνών και της επιστήμης να ανατρέψουν. Κάποιες φορές μάλιστα με τραγικές για αυτές συνέπειες. Η Μπρετεσέ ανήκει στις πρωτοπόρους της εποχής αυτής. Πέτυχε το απίστευτο: εισέβαλλε σε ένα καθαρά ανδρικό επάγγελμα. Και μπήκε εκεί με τους δικούς της όρους, επιβάλλοντας το δικό της στυλ. Έναν τόνο αντισυμβατικό, εκκεντρικό. Άφησε το σημάδι της με ένα σκίτσο τολμηρό, που δεν έχει την παραμικρή διάθεση ωραιοποίησης, με ένα λόγο καθημερινό, πολύ κοντά στη γλώσσα του δρόμου, του ανθρώπου της καθημερινότητας και των εφήβων, διακωμωδώντας την ξύλινη γλώσσα και τα στερεότυπα. Χωρίς να περιορίζεται ούτε καν από το συννεφάκι κειμένου, με τα πλάγια γράμματα που μοιάζουν να ακολουθούν, να σχολιάζουν, να υπογραμμίζουν τα κουλουριασμένα, παραιτημένα σώματα των αντιηρώων της, που τσαντίζονται παλεύοντας με τον αέρα περιορισμένοι από τη ζωή και το σαλόνι τους, που βυθίζονται, καταπίνονται από τους καναπέδες, που ζηλεύουν και πετάνε χολή, που ερωτεύονται και κάνουν γκάφες. Είναι άνθρωποι καθημερινοί που προσπαθούν να βγάλουν την ημέρα γκρινιάζοντας ακατάπαυστα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο – τελικά όμως με λόγο πολύ ιδιαίτερο. Στο τμήμα των ερώτων δεν θα ξεχάσω τη μικρή της ιστορία για ένα ζευγάρι στο πρώτο τους ραντεβού σε ένα καλό εστιατόριο. Εκείνη παραγγέλνει μακαρονάδα. Και λέει – ανερυθρίαστα – στον συνοδό της που βέβαια φιλοδοξεί να προαχθεί σε εραστή της: «Ποτέ, όταν είναι να φλερτάρω, δεν παραγγέλνω μακαρονάδα». Γκάφα ολκής; Προετοιμασία χυλόπιτας; C’ est la vie. Η άλλη κλαίει γιατί πάχυνε, γιατί γερνάει. Ο αγαπημένος της την παρηγορεί: «Μα εγώ σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ όπως και να ‘σαι». Και η άλλη: «Μπουχουχού. Και ποιος σου λέει ότι εμένα μ’ αρέσει να μ’ αγαπά ένας άνθρωπος που αγαπά κάποια στα δικά μου χάλια;» Γνώστης της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, της σκατοψυχιάς ενίοτε, δημιουργεί χαρακτήρες αρχέτυπα, έχει μια ματιά που δεν διστάζει να κάνει μια κοινωνική τομή χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν. Δικαίως ο Ρολάντ Μπαρ την ονόμασε το 1976, «Ο καλύτερος κοινωνιολόγος της χρονιάς». Όμως τα μυαλά της δεν πήρανε αέρα. Γέλασε με αυτό τον χαρακτηρισμό λέγοντας, μάλλον ειρωνικά – και προς τις δύο πλευρές, «Ε, αυτά είναι ό,τι να ‘ναι». Μια γυναίκα ατρόμητη, που διαθέτει την ικανότητα της αυτοπαρατήρησης και τη γενναιότητα της αυτοέκθεσης. Η Κλαιρ Μπρετεσέ, δυνατή και άφοβη λοιπόν, ήταν κάτι σαν… ας πούμε η φανταστική – και με τις δύο έννοιες – κολλητή της εφηβείας μου. Κάθε εβδομάδα περίμενα πώς και πώς το τεύχος του Ταχυδρόμου – τα αποκόμματα τα κρατούσα με απληστία, πρέπει να υπάρχουν ακόμα, θα ψάξω να τα βρω. Κάθε βδομάδα την έβλεπα να βάζει μπροστά τον μύλο της και να τα κάνει όλα μαντάρα – αυτή αντί για μένα. Βγάζοντας με έτσι από τον κόπο – και το ρίσκο˚ ένα έργο που συνήθως επωμίζεται η μεγάλη λογοτεχνία. Επιπλέον, μου εξήγησε πολλά, μου μίλησε για τις οικογένειες και τις ασυνεννοησίες της αγάπης, για τις σχέσεις και την ασχετοσύνη των δύο φύλων, για τις κοινωνικές τάξεις και τις ενέδρες που στήνουν μεταξύ τους. Μου έδειξε τις δυσκολίες των άλλων που τρώγονται και αυτοί με τα ρούχα τους, με απενοχοποίησε για τις παραξενιές και τις σκοτεινιές μιας εφηβείας, μιας περιόδου καθολικά προβληματικής και μοναχικής – πόσο μάλλον αν είσαι το μοναχοπαίδι μιας μικρής οικογένειας και πας σε ένα μεγάλο σχολείο, που επιπλέον δεν είναι στη γειτονιά σου. Αλλά, προς θεού, ποτέ με διάθεση διδακτική, ούτε καν καθησυχαστική. Γελώντας με την ανυπόφορη και αξιαγάπητη Αγριπίνα της, που περνάει «την περίοδο της χρυσαλίδας», κατάλαβα ότι δεν είχα μόνο εγώ ανασφάλειες για το σώμα μου που άλλαζε, για τις συχνά σουβλερές σχέσεις μου με τις φιλενάδες. Και, βεβαίως, μου έδωσε το δικαίωμα να ερωτεύομαι κεραυνοβόλα, χωρίς το αντικείμενο της λατρείας μου να το έχει καν υποψιαστεί, να καταρρακώνομαι κοιτώντας στον καθρέφτη ένα παχάκι, ένα μπιμπικάκι, να αυτογελοιοποιούμαι, να ζηλεύω τους ερωτευμένους, να συγκρούομαι μετωπικά με τη μάνα μου, να πεισματώνω με τον μπαμπά μου. Να αγανακτώ με τα πάντα και τους πάντες. Κι ύστερα, να βάζω τα καλά μου και να βγαίνω ενθουσιασμένη και αλοσούσουμη για ραντεβού. Στους Ανικανοποίητους (Les Frustrés), όπως και στη σειρά Σαλάτες εποχής (Salades de saison) μου μίλησε με σαρκασμό για τον «κομφορμισμό των αντικομφορμιστών», παρατήρησε ψύχραιμα και ανελέητα τον εαυτό της και την τάξη της: τους σνομπ, τους gauche caviar, τους ψευτοδιανοούμενους, τα κακομαθημένα παιδιά των καλών οικογενειών, τους χαλβάδες, τους σκληρούς, τους σεξιστές, τους άνοστους, τους ξεροκέφαλους, τους τεμπέληδες τις φεμινίστριες, τους αναβλητικούς συζύγους, τους γονείς που τα έχουν χαμένα με τη ζωή τους και με τα υπέροχα, τρομακτικά βλαστάρια τους.. Η Μπρετεσέ δημιουργεί χαρακτήρες αρχέτυπα και σχολιάζει με πνεύμα βιτριολικό μια ανθρώπινη κατάσταση που μοιάζει να ρωτά, «Γίνεται ν’ αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας;» Οι χαρακτήρες της είναι τόσο ναρκισσιστές, που θα έλεγε κανείς ότι η ματιά της είναι μυωπική. Ίσως αυτό όμως ακριβώς να είναι και το χάρισμά της. Παρατηρεί προσεκτικά το κοντινό της περιβάλλον, την αστική τάξη, τους ακτινογραφεί. Όλοι ακούσαμε τα σκολιανά μας από το πενάκι της. Και παρόλ’ αυτά την λατρέψαμε. Γιατί πίσω από όλα αυτά, υπάρχει ένα λαμπερό πνεύμα, ένας αμείλικτος αυτοσαρκασμός. Και πώς να θυμώσεις με αυτόν που πρώτα απ’ όλα παρωδεί τον εαυτό του; Εγώ προσωπικά, πιτσιρίκα όταν τη γνώρισα με πολλά ερωτηματικά (μερικά από τα οποία, φευ, ισχύουν ακόμα), την έβγαλα σχετικά καθαρή στην εφηβεία μου χάριν ΚΑΙ σε αυτή τη μεγάλη κυρία των κόμικς, την οποία, χωρίς δισταγμό, βάζω πλάι στους μεγάλους συγγραφείς που την εποχή εκείνη μου κρατούσαν παρέα. Η μοναδική της οξυδέρκεια, το σκανταλιάρικο χιούμορ της, μου έδωσε γενναιόδωρα το δικαίωμα να αναγνωρίσω στους άλλους τις δικές μου αντιφάσεις και έτσι να τις αποδεχτώ και σε μένα, μου επέτρεψε να ακονίσω κάποιες αιχμές μου και να απαλύνω κάποιες άλλες. Το ελεύθερο, ασυμβίβαστο πνεύμα της προσέφερε κοινωνικό έργο, η διαβολεμένη της ματιά αποδείχθηκε για μένα απελευθερωτική, ήταν κάτι σαν το ντιβάνι του ψυχαναλυτή τότε, στα άγουρα χρόνια μου. Μόνο που όλα αυτά περνούσαν με το σκληρό, κυνικό – λυτρωτικό της χιούμορ. Πολύ μπροστά από την εποχή της, μια εποχή που συνέπεσε με την αναγέννηση των κόμικς στη χώρα της, η Κλαιρ Μπρετεσέ μόνο ξεπερασμένη δεν μοιάζει τόσα χρόνια μετά. Τα σκίτσα της στέκονται – και θα στέκονται για πολύ ακόμα, γιατί η ανθρώπινη φύση αυτή είναι – χωρίς την παραμικρή ρυτίδα, και μας βάζουν να σκεφτούμε αυτοκριτικά, να πάψουμε να παίρνουμε τόσο σοβαρά τον εαυτό μας και να χαμογελάμε˚ με ένα χαμόγελο που δεν πάει μόνο ως τ’ αυτιά, αλλά βρίσκει έναν στόχο πολύ βαθύτερο μέσα μας. Με τη σκέψη ότι η εφηβεία είναι μια ηλικία τρομακτική, που όμως εύχεσαι να μην είχε τελειώσει˚ κι ίσως ποτέ μην τελειώνει. Αφού άλλωστε υπάρχουν πάντα τα καααλά κόμικς.
    4 βαθμοί
  4. Προστέθηκαν τα τεύχη 4,5,20 που μας έλειπαν και μας ανέβασαν τα διαπιστωμένα
    4 βαθμοί
  5. Όχι απλά ολοκληρώνεται, αλλά και το τελευταίο τεύχος να έλειπε, πάλι ολοκληρωμένη θα ήταν (σε επίπεδο δράσης). Μη σε απασχολεί.
    4 βαθμοί
  6. Καιρό είχε να μου αρέσει τεύχος του ΚΟΜΙΞ, μετά από τόσο καιρό “λειψυδρίας”. Ο Rosa, επιτέλους δεν μονοπώλησε το ενδιαφέρον, καθώς και οι συντριπτική πλειοψηφία των ιστοριών με κάλυψαν και με διασκέδασαν. Εννοείται ότι δεν μιλάμε για τα απόλυτα αριστουργήματα της Ένατης Τέχνης, αλλά για αξιόλογες δουλειές, παρμένες από το μεσαίο ράφι. Ας πούμε δύο λόγια για την κάθε μία ξεχωριστά. “Το στέμμα των σταυροφόρων” Όλα ξεκινάνε στην αίθουσα των κειμηλίων του θησαυροφυλακίου, όπου ο θείος Σκρουτζ έχει τις μαύρες του κι ο λόγος είναι ότι αναπολεί τους θησαυρούς που βρήκε κι έχασε μέσα από τα χέρια του. Τότε τα τρία ανιψάκια πετάνε την ιδέα να ερευνήσει ένα χαμένο στέμμα, κατασκευασμένο από τους βασιλείς της Ευρώπης, προς τιμήν του μεγάλου Χαν. Δεν θέλει και πολύ ο φίλος μας να “τσιμπήσει” κι έτσι οι τέσσερίς τους θα οργώσουν την μισή υφήλιο, από τους πάγους του Αρκτικού Κόλπου, μέχρι τις ακτές της Αϊτής, προκειμένου να εντοπίσουν τα ίχνη που οδηγούν στον μεγάλο θησαυρό. Σε αυτό το κυνήγι, όμως, δεν θα είναι μόνοι. Τι θέλουμε να έχει αυτή η ιστορία και δεν το έχει? Ένα αγωνιώδες κυνήγι θησαυρού, ένα καλό μάθημα μεσαιωνικής ιστορίας, ένα μεγάλο ταξίδι με ιστιοφόρο, ανατροπές, μυστήριο, πολύ χιούμορ, εναλλαγές συναισθημάτων κι όλα τα υπόλοιπα, που κάνουν τον αναγνώστη να θεωρήσει το συγκεκριμένο σενάριο σαν ένα από τα πλέον ολοκληρωμένα. Οι Ντακ, στην περισσότερη διάρκεια της πλοκής, έχουν να αντιμετωπίσουν πολλούς κινδύνους, με μόνα τους εφόδια το θάρρος, αλλά και το μυαλό των τριών Μικρών Εξερευνητών και του εξαιρετικού βιβλίου τους. Η ιστορία δεν σε κάνει να βαρεθείς σε κανένα σημείο της και παρότι είναι παραφορτωμένη με μακροσκελείς διαλόγους, δίνει την απαιτούμενη απόλαυση και την λύπη, όταν τελειώσει. Το φινάλε, μπορεί να μην είναι τόσο ευτυχές, όσο θα ήθελε ο θείος Σκρουτζ, αλλά αφήνει ανοιχτά τα ενδεχόμενα για μία ακόμα απολαυστική περιπέτεια. Εν κατακλείδι, τι μπορούμε να πούμε για το φαινόμενο Don Rosa? Πολλές φορές νιώθω ότι έπαιζε μόνος του. Φανταστείτε τι θα έκανε αν ήταν ακόμα ενεργός. Το σχέδιο είναι ένα αριστούργημα. Δεν χορταίνουμε να το θαυμάζουμε! Αξίζει να αναφέρουμε και δύο θέματα που έχουν προκύψει σε αυτή την ιστορία. Πρώτα απ'όλα βλέπουμε ότι εδώ η ιστορία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη, ενώ στα υπόλοιπα έντυπα που έχει φιλοξενηθεί είναι ολόκληρη. Αυτός είναι, μάλλον, κι ο λόγος που έχει παραληφθεί ένα καρέ. Προφανώς για ομοιομορφία της σελίδας. Για να γίνουμε πιο ακριβείς, ας παραθέσουμε το καρέ που λείπει... Επίσης, να πούμε ότι υπάρχουν αλλαγές στον χρωματισμό, σε σχέση με τις παλιές εκδόσεις. Κι ενώ γενικά δεν πειράζει (άλλωστε είναι σύνηθες φαινόμενο), εδώ ουσιαστικά το χρώμα αλλάζει τον πρωταγωνιστή! Σε μία πρόχειρη αντιπαραβολή που έκανα με την Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ #6 , στην οποία φιλοξενείται η ιστορία, βλέπουμε ότι την διαπίστωση από το Βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών την κάνει ο Χιούη κι όχι ο Ντιούη, όπως γίνεται εδώ. Κι επειδή μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις, ορίστε τα δύο καρέ. Το πρώτο από το ΚΟΜΙΞ #66... Και το δεύτερο από την Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ #6. “Μια μέρα στην ζωή του Σκρουτζ” Δύο δημοσιογράφοι πηγαίνουν βαριεστημένα μέχρι το θησαυροφυλάκιο για να πάρουν μία τυπική συνέντευξη από τον θείο. Σκρουτζ. Ο λόγος αυτής τους της βαριεστημάρας είναι γιατί πιστεύουν ότι η ζωή ενός υπερήλικα και βαθύπλουτου μεγιστάνα δεν έχει μεγάλη δράση και είναι πληκτική. Δεν έφτασαν, όμως, καλά καλά μέχρι την πόρτα όταν έκπληκτοι θα συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα μπορεί τελικά να είναι διαφορετικά απ’ό,τι δείχνουν. Συμπαθητική ιστορία, που αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Σκρουτζ δεν ξόφλησε επειδή τον πήραν τα χρόνια. Η πλοκή είχε ένταση σχεδόν σε όλη την διάρκειά της, καθώς πηγαίνουμε από την μία κατάσταση στην άλλη. Το φινάλε κλείνει κωμικά την ιστορία. Σχεδιαστικά δεν θα μπορούσε να μην μου αρέσει. Vicar είναι αυτός. “Χιόνια στην Λιμνούπολη” Ο χειμώνας έχει πέσει για τα καλά στην Λιμνούπολη και τα πάντα έχουν σκεπαστεί από πυκνό χιόνι. Ο Ντόναλντ βλέπει, γεμάτος δέος, του οδηγούς των εκχιονιστικών μηχανημάτων και επιθυμεί διακαώς να πιάσει κι εκείνος το μεγάλο τιμόνι. Από την άλλη τα τρία ανιψάκια είναι περισσότερο προσγειωμένα και το έχουν ρίξει στον φιλοτελισμό. Ο θείος τους, λοιπόν, θα πάει στην υπηρεσία εκχιονισμού της πόλης του και θα ζητήσει να τον προσλάβουν. Κατά τύχη θα προσληφθεί και τότε ο κακός χαμός δεν θα αργήσει να ξεκινήσει. Όμορφη ιστορία, καρτουνίστικου ρυθμού, που μου έφερε στον νου παλιά, αστεία σενάρια του μεγάλου Carl Barks. Η πλοκή βγάζει πλάκα με τα γκαγκ της, αλλά το στολίδι της είναι το φινάλε, το οποίο εκθειάζει τον πρωταγωνιστή και τον μετατρέπει στο πρόσωπο της ημέρας. Ο Marco Rota, γι’ακόμα μία φορά, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στον σχεδιασμό. “Εναλλακτικές ανταλλαγές” Ο Μίκυ έχει πάει για ψώνια με τον φίλο του τον Γκούφυ και είναι εκνευρισμένος για την ακρίβεια που επικρατεί. Εύχεται, λοιπόν, να υπήρχε ένα εναλλακτικό σύστημα αγοραπωλησιών, το οποίο να χρησιμοποιεί ανταλλαγές αγαθών, αντί για χρήματα. Αυτή η ιδέα φαίνεται πως αρέσει στον Γκούφυ, οποίος θα βρει μία ξεχασμένη ταριχευμένη κεφαλή ταράνδου και μέσω αυτής, θα ξεκινήσει ένα παιχνίδι ανταλλαγών που δεν θα έχει προηγούμενο. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα συμπαθητικό σενάριο, το οποίο μπορεί να μην έχει δράση και μυστήριο, αλλά προσφέρει έξυπνα και κωμικά γκαγκ στον αναγνώστη. Στην πλοκή παρακολουθούμε ένα μεγάλο κύκλο ανταλλαγής αντικειμένων, για να φτάσουμε στο φινάλε που έχει γραφτεί επάνω στον Γκούφυ και τον ιδιόμορφο χαρακτήρα του και κλείνει την ιστορία με πλάκα. Ο Μίκυ δεν έχει ενεργή συμμετοχή, αλλά δεν νομίζω ότι χρειαζόταν ιδιαίτερα σε μία τέτοια ιστορία. Το σχέδιο δεν ήταν άσχημο. Αρκετά ικανοποιητικό. “Ένα χιονισμένο πρωί” Το ξυπνητήρι χτυπάει κι ο Ντόναλντ σηκώνεται απότομα από το κρεβάτι του και τρέχει να ετοιμαστεί για την δουλειά. Ο λόγος που είναι τόσο πρόθυμος είναι ότι σήμερα πρόκειται να πάρει το βραβείο του υπαλλήλου της χρονιάς για τον λόγο ότι δεν έχει λείψει ούτε μία εργάσιμη ημέρα από το πόστο του. Πηγαίνοντας, όμως, να βγει από το σπίτι του θα διαπιστώσει ότι όλη η Λιμνούπολη έχει καλυφθεί από ένα μεγάλο και παχύ πέπλο χιονιού, που δεν έχουν καταφέρει ούτε τα εκχιονιστικά μηχανήματα να το καθαρίσουν. Τι θα σκαρφιστεί ο φίλος μας προκειμένου να φτάσει έγκαιρα στην εργασία του? Κι αυτό το σενάριο με ικανοποίησε, χωρίς φυσικά να με ενθουσιάσει. Η πλοκή είναι αρκετά γρήγορη, αλλά βγάζει την σωστή ένταση κι αγωνία, καθώς βλέπουμε την χειμερινή Οδύσσεια του δύστυχου πρωταγωνιστή. Χιούμορ υπάρχει και είναι καλής ποιότητας, με αποκορύφωμα το τελευταίο καρέ της σελίδας 71, που με έκανε και γέλασα. Το φινάλε είχε ψήγματα προβλεψιμότητας, αλλά μας αποζημιώνει με το ευτυχές τέλος του. Όλα καλά λοιπόν. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. “Αξέχαστα Χριστούγεννα” Ο Ντόναλντ αποφασίζει να περάσει τα φετινά Χριστούγεννα φυσιολατρικά, σε μία καλύβα επάνω στο χιονισμένο βουνό. Τα τρία ανιψάκια, που δεν έχουν πάρει ζεστά αυτή του την απόφαση, δέχονται αναγκαστικά. Κάποια στιγμή θα δουν ότι ο θείος τους δεν έχει ταχυδρομήσει το γράμμα τους που προορίζεται στον Άγιο Βασίλη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο θείος τους κατά λάθος θα χτυπήσει το πόδι του ίδιου του Άγιου Βασίλη, άσχετα αν εκείνος δεν πιστεύει σε αυτόν. Τι θα πρέπει να γίνει τώρα, λοιπόν, για να μην χάσουν τα παιδιά τα Χριστουγεννιάτικα δώρα τους? Μπορεί να έχει γιορτινό κλίμα, αλλά νομίζω ότι είναι το πιο αδύναμο σενάριο του τεύχους. Η πλοκή είναι κάπως αλλοπρόσαλλη, με πολλές συγγραφικές ευκολίες, που σε γενικές γραμμές μού έβγαλαν μία μετριότητα. Το φινάλε είναι γλυκό και κατάλληλο για την θεματολογία που πραγματεύεται, αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να μου αλλάξει γνώμη. Το σχέδιο, από την άλλη, μου άρεσε. “Μια μάγισσα στο κλουβί” Η τρομερή Μάτζικα λαμβάνει ένα δέμα, το οποίο περιέχει ένα πανίσχυρο φίλτρο, με το οποίο ευελπιστεί να κατακτήσει την πρώτη δεκάρα του θείου Σκρουτζ. Αυτό το φίλτρο έχει την ιδιότητα να μεταμορφώνει αυτόν που το πίνει σε οποιοδήποτε ζώο επιθυμεί. Με το φίλτρο στις αποσκευές της, λοιπόν, θα πετάξει μέχρι την Λιμνούπολη και θα βρεθεί μπροστά στην πόρτα του θησαυροφυλακίου. Ο σκοπός της είναι να μεταμορφωθεί σε ποντίκι (μιας και τα αντικλεπτικά συστήματα του Σκρουτζ δεν ανιχνεύουν πλάσματα μικρότερα από το μέγεθος ποντικιού) και θα χωθεί σε μία ποντικότρυπα που υπάρχει εκεί. Αποδεικνύεται, όμως, ότι αυτή η κίνηση δεν θα της βγει σε καλό. Πρόκειται για την μικρότερη ιστορία του τεύχους, στην οποία (όπως σε κάθε τεύχος) τον πρώτο λόγο τον έχει η εκρηκτική Ιταλίδα μάγισσα. Η πλοκή, αν και σύντομη, είχε πλάκα και “λογική” ροή, χωρίς να κουράζει ή να βιάζεται. Το κωμικό στοιχείο κάνει πολλές φορές την εμφάνισή του, αλλά με έκανε να γελάσω μόνο με την ατάκα του Ντόναλντ, στο τελευταίο καρέ της ιστορίας (σελ.89). Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. “‘Ένας βαθύπλουτος φίλαθλος” Στην λέσχη των εκατομμυριούχων επικρατεί αναστάτωση, καθώς όλα τα μέλη αναμένουν την άφιξη ενός “συναδέλφου” τους από το Τέξας, ο οποίος επισκέπτεται την Λιμνούπολη για να κάνει business. Όπως είναι φυσικό, στην πρώτη γραμμή βρίσκεται ο Σκρουτζ με τον Ρόμπαξ. Ο επισκέπτης τους φαίνεται ότι είναι φανατικός φίλαθλος και λάτρης όλων των αθλημάτων. Όταν εκμυστηρεύεται ότι αναζητά μία μπάλα ράγκμπι, που χρησιμοποιήθηκε πριν από 20 χρόνια σε έναν τελικό, η μεγάλη μονομαχία ανάμεσα στους δύο μεγιστάνες θα ξεκινήσει, προκειμένου να του την προσφέρουν και να κερδίσουν την εύνοιά του. Άραγε ποιος θα βγει νικητής? (Ναι, και καλά δεν ξέρουμε ) Κι από αυτό το σενάριο δεν έχω παράπονο, καθώς διαβάζεται σχετικά ευχάριστα, πάντα για το είδος και την ποιότητά του. Η μάχη ανάμεσα στον Σκρουτζ και τον Ρόμπαξ δεν είναι τόσο κλασική όσο σε άλλες ιστορίες κι έχει την μορφή αγώνα δρόμου. Η ένταση υπάρχει διάχυτη στην πλοκή, ενώ το φινάλε είναι ευφυές και κωμικό. Το σχέδιο δεν με ενθουσίασε. Το βρήκα μέτριο.
    4 βαθμοί
  7. Στενοχωριέμαι... Μόνο που βλέπω το όνομα του Wieringo στα credits νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά. Πολύ νέος...
    3 βαθμοί
  8. Προστέθηκαν τα τεύχη 7, 21, 24
    3 βαθμοί
  9. Προστέθηκαν τα τεύχη 8, 9, 12 που μας ανεβάζουν και τα διαπιστωμένα
    3 βαθμοί
  10. Προστέθηκαν τα τεύχη 4,8,9,10,12 που μας ανέβασαν και τα διαπιστωμένα
    3 βαθμοί
  11. Κυκλοφόρησε περιοδικό με τίτλο "Gormiti: Special!" από την "Compupress Kids" και μάλιστα φέρει αρίθμηση! Στα 4.90€ το τεύχος, έχει μέσα φιγούρα και φαίνεται ανάμεσα στις σελίδες τους να υπάρχει μια καρτέλα που τις χωρίζει. Δε ξέρω αν αυτό είναι καλό για το έντυπο και σε τι κατάσταση θα είναι, βέβαια, ούτε αν περιέχει κόμικ. Δεν πρέπει να περιέχει... Να και η διαφήμιση που βρήκα: Πρόκειται για την ίδια εκδοτική που κυκλοφορεί τους τελευταίους μήνες και τη σειρά κόμικ "Gormiti" στα περίπτερα.
    3 βαθμοί
  12. Διάβασα τους Fantastic Four και μου άρεσε. Είχα πολλά χρόνια να διαβάσω κάποια ιστορία τους (μάλλον από εποχή Modern Times) και ενώ θυμάμαι τότε μου άρεσαν οι ιστορίες τους, τα τελευταία χρόνια λόγω των ταινιών τους είχα αρνητική εικόνα για να διαβάσω οτιδήποτε ξανά με αυτούς τους ήρωες. Έτσι χάρηκα πολύ με αυτή την ιστορία. Δεν είναι και αριστούργημα, αλλά διαβάζεται ευχάριστα και μας δείχνει πέρα από κάποιες μάχες και κάποιες οικογενειακές σχέσεις με ενδιαφέρον. Σίγουρα μου άφησε θετικές εντυπώσεις και πλέον ανυπομονώ να δω και τη νέα τους ταινία!
    3 βαθμοί
  13. Τη λύση να το πάρεις από άλλο περίπτερο τη σκέφτηκες; Όσον αφορά το Fantastic Four προφανώς δεν ζητάω 100% αυτοτέλεια. Aπλά θέλω να ξέρω αν ολοκληρώνεται η ιστορία ή συνεχίζεται. Πχ και το Χ-Μen-Gifted αφήνει υπόνοιες για συνέχεια, αλλά το main story ολοκληρώνεται. Ο τόμος άνετα διαβάζεται αυτόνομα. Ενώ για παράδειγμα στο Captain America-Out of Time έπρεπε να περιμένουμε και το Winter Soldier για να δούμε πως κλείνει η ιστορία.
    3 βαθμοί
  14. Ποτέ μη λες ποτέ Προστέθηκαν τα τεύχη 9 & 10 που μας ανεβάζουν τα διαπιστωμένα Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση των τευχών
    2 βαθμοί
  15. Προστέθηκε το τεύχος 13
    2 βαθμοί
  16. Τελικά το run του Captain America ήταν καταπληκτικό. Άραγε αυτό συνεχίζεται σε αυτή την έκδοση?
    2 βαθμοί
  17. Και εγώ θέλω τα δύο τελευταία
    2 βαθμοί
  18. Δεν ξέρω τι παίζει, αλλά εμφανίστηκε το trailer της 4ης σεζόν του Stranger Things!
    2 βαθμοί
  19. Τόμος 11 ~ Captain America ~ Στρατιώτης του Χειμώνα Πρώτα διαβάστηκε (στα γρήγορα) ο προηγούμενος τόμος για να μπαίνουμε στο κλίμα. Το σχέδιο παραμένει αρκετά καλό με τις πινελιές των flashback να ξεχωρίζουν. Όντως υπάρχουν άκυρα σημεία (και χαρακτήρες) που άνετα μπορούν να λείπουν αφού δεν παίζουν απολύτως κανένα ρόλο στην πλοκή. Είχαμε και το cameo του Iron Man όπου ο λόγος που δεν συμμετείχε στη συνέχεια δεν με έπεισε.. Σαν αρπαχτή μου φάνηκε η εμφάνισή του. Γενικά βέβαια είχε αρκετά καλά σημεία με το κορυφαίο να είναι το origin του WS. Αυτό που με ψιλοχάλασε είναι η βαρύτητα που δίνεται στην επιστροφή του Μπάκυ, αναφέρομαι κυρίως στην εισαγωγή και στο editorial. Επειδή δεν έχω ασχοληθεί τόσο πολύ με τον Captain, το βλέπω σαν μια καλή αλλά απλή ιστορία και όχι κάτι παραπάνω..
    2 βαθμοί
  20. Η διαφορά φαίνεται περισσότερο στα εικονίδια των χαρακτήρων παρά στην εικόνα της ράχης (ευτυχώς). Στην εικόνα η διαφορά είναι μικρή αλλά αισθητή. Από μακριά δεν φαίνεται τόσο πολύ αλλά δεν καταλαβαίνω πως γίνεται από Θορ έως Winter Soldier να ήταν σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένα ενώ τώρα χαλάει. Δέκα ευρώ δίνουμε, δεν μπορεί να υπάρχει λίγο consistency? Γενικά δεν είναι μεγάλο θέμα απλώς μοιάζει σαν να έχει γίνει προχειροδουλειά και μου την δίνει στα νεύρα.
    2 βαθμοί
  21. 'Έχει σχεδιάσει και το "Βίντεο Νουάρ", το οποίο είναι η πρώτη εκδοτική απόπειρα της JEMMA!
    2 βαθμοί
  22. Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #296 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (ο @Βασιλεύς των κόμικς είναι πάλι μαζί μας!!! Τα σέβη μου!!!). Εδώ Λιμνούπολη (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Το παιχνίδι των ζευγαριών." Το παιχνίδι των ζευγαριών θα παιχτεί απόψε ζωντανά. "Οδηγός ταξί." Ο Γκουφόλυκος μας εξηγεί πως είναι να είσαι ταξιτζής σν κόσμο του Απίθανου. "Η κάρτα του Αγίου Βαλεντίνου." Μία λάθος αποστολή κάνει τον Ντόναλντ να τρέχει ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. "Στο λεωφορείο." Η Τζένυ και η Ντίαζυ παίρνουν το λεωφορείο τη γραμμής για να πάνε στο Δημαρχείο να πάρουν συνέντευξη από τον Δήμαρχο. "Η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ." Ο Μίκυ με την Μίννι πάνε να να συναντήσουν μία φίλη της Μίννι που γνώρισε μέσω διαδικτύου. "Τα βέλη του έρωτα." Ο επιστάτης του σχολείου των Χιούη, Λιούη και Ντιούη αναλαμβάνει να τους βοηθήσει στα ερωτικά τους προβλήματα. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Πανέμορφη η "κεντρική" ιστορία του τεύχους με θέμα των έρωτα. Τα έχει όλα σε ισόποσες δόσεις και διαβάζεται ευχάριστα!!! Ειδική μνεία στα καρέ με το πορτραίτο του Επιθεωρητή Ο' Χάρα!!! Δεύτερη ιστορία του τεύχους μία μικρή ευτράπελη με τον Γκουφόλυκο οδηγό ταξί. Στο κλίμα της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου και η τρίτη ιστορία. Καλούτσικη έως καλή. Τέταρτη ιστορία του τεύχους μία πάρα πολύ καλή με τις Τζένυ και Νταίζυ. Προτελευταία του τεύχους μία υπέροχη νυχτερινή περιπέτεια με μυστήριο, αγωνία και έρωτα. Το τεύχος κλείνει με μία απολαυστική ιστορία με τον Φέθρυ και τα ανιψάκια γεμάτη καρδούλες και έρωτα! Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Το παιχνίδι των ζευγαριών." 2. "Η πόλη που δε κοιμάται ποτέ." 3. "Τα βέλη του έρωτα." 4. "Στο λεωφορείο." 5. "Η κάρτα του Αγίου Βαλεντίνου." 6. "Οδηγός ταξί." 8.1/10!!! Ένα τεύχος φόρος τιμής στο ζωηρό παιδάκι με τα τόξα και τα βέλη που σπέρνει τον έρωτα!!!
    2 βαθμοί
  23. Μια παρουσίαση από εμένα Εξώφυλλο Απλό αλλά ομορφο, ιδανικό για τον Άγιο Βαλεντινο. Το τεύχος αρχίζει με την ιστορία το παιχνίδι των ζευγαριών σε σεναριο Fausto Vitaliano και σχεδιο Luca usai. Η ιστορία ταίριαζε απολύτως σε αυτο το τεύχος, λογω ερωτηκού θεματος.Δεν με πειραζουν οι περιπέτειες αγαπης, ισα ισα μου αρέσουν.Έτσι κι εδω.Όμως εδω η περιπέτεια είναι ακομα καλυτερη κάθως εχει μεσα απατεωνιά και έρωτα, κατι που δίνει εξτρά πόντους.Ο σεναριογράφος τα συνδεει αριστα.Η υποθεση λήθυκε απο τον έρωτα, κάτι που μου αρεσε.Μια αρκετά καλή ιστορία, οποτε το αποτελσμα είναι να της δώσουμε το οκταράκι της. Χαρούμενη μέρα Αγιου Βαλεντινου
    2 βαθμοί
  24. Ανεξάρτητη καλοκαιρινή έκδοση της Anubis για το καλοκαίρι του 2012. Περιείχε παιχνίδια χωρίς κόμικς.
    1 βαθμός
  25. Ο Benedict Cumberbatch θα επιστρέψει στο ρόλο του Doctor Strange για τη δεύτερη ταινία της σειράς. Ο Benedict Wong θα επιστρέψει κι αυτός στο ρόλο του Wong, ενώ στην ταινία θα εμφανιστεί και η Elizabeth Olsen ως Wanda Maximoff. Ο σκηνοθέτης της πρώτης ταινίας Scott Derrickson θα επιστρέψει στη θέση του, ενώ θα γράψει και το σενάριο μαζί με τον C. Robert Cargill. Η ταινία λέγεται πως θα έχει στοιχεία horror, και θα συνδέεται με τη σειρά του Disney+ WandaVision. Πρεμιέρα: 7 Μαΐου 2021 [imdb=tt9419884]
    1 βαθμός
  26. Ωχ συγγνώμη. Δεν το διάβασα καλά και το συνέδεσα με κάποια προηγούμενα posts. Κρίμα για τον Wieringo, ας αναπαυθεί η ψυχή του.
    1 βαθμός
  27. Οκ, μπερδεύτηκα τώρα. Σε έχω δει να παραπονιέσαι συχνά για τα credits αλλά δεν καταλαβαίνω για ποια credits μιλάς. Το όνομα του Wieringo είναι στο εξώφυλλο:
    1 βαθμός
  28. Αντικαταστάθηκαν τα εξώφυλλα των τευχών 1, 2, 3, και προστέθηκαν τα οπισθόφυλλα
    1 βαθμός
  29. Ένας από τους τίτλους που παρουσιάστηκε κάμποσες φορές από τον Παπαχρυσάνθου, με αποτέλεσμα να επικρατεί σύγχυση για τις περιόδους της κάθε σειράς, είναι και ο Γούντυ Ο Τρυποκάρυδος. Αυτή είναι η δεύτερη γνωστή σειρά με τον χαρακτήρα από τον εκδότη (η πρώτη είναι το 1979, αφιέρωμα εδώ). Εβδομαδιαία σειρά με 36 σελίδες, μισές έγχρωμες, μισές ασπρόμαυρες, με ασυνήθιστά καλή ποιότητα εκτύπωσης και χαρτιού, τόσο για την περιόδο που κυκλοφόρησε όσο και για τα δεδομένα του εκδότη. Πρέπει να ξεκίνησε με κόστος 15 δραχμών και να έγινε ανατίμηση στις 20 δραχμές γύρω στο έβδομο τεύχος. Δεν γνωρίζω πότε σταμάτησε (διαπιστωμένα 19), πρέπει να ήτανε όμως πριν την εμφάνιση της σειράς του 1984. 2 εσωτερικές σελίδες σαν δείγμα. Αργότερα κυκλοφόρησαν και τομάκια με 5 τεύχη το καθένα, χωρίς αριθμητική σειρά, με τα εξώφυλλα τους: Στην πρώτη εσωτερική σελίδα αναφέρεται πως την Διεύθυνση της Εκδόσεως την είχε η Μαρία Μαστραντώνη. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Dr Paingiver, Melandros, Valtasar, zoo, Retroplaymo και για τα εξώφυλλα των τόμων τους Σκύλος & DJO.
    1 βαθμός
  30. @zade Σαν μόνιμος κάτοικος θα ξέρεις καλύτερα. Υπαρχει καποιο μαγαζί στα Γιάννενα που πουλάει αμερικάνικα τεύχη?
    1 βαθμός
  31. Μια καινούργια σειρά από κλασσικές ταινίες Disney σας περιμένει κάθε Παρασκευή στα περίπτερα!! Οι ταινίες που θα περιλαμβάνει είναι: DVD 1: Aλαντίν - 11/3/11 DVD 2: Αριστόγατες - 23/3/11 DVD 3: Ποκαχόντας - 1/4/11 DVD 4: H Παναγία των Παρισίων - 8/4/11 DVD 5: Η Αλίκη στη Xώρα των Θαυμάτων - 15/4/11 DVD 6: Ντάμπο το Ελεφαντάκι - 22/4/11 DVD 7: Μουλάν - 29/4/11 DVD 8: Μουλάν 2 - 6/5/11 DVD 9: Ταρζάν - 13/5/11 DVD 10: Ταρζάν 2 - 20/5/11 DVD 11: Ποκαχόντας 2 - 27/5/11 DVD 12: Ρομπέν των Δασών - 3/6/11 DVD 13: Δεινόσαυρος - 10/6/11 DVD 14: Η Χαμένη Ατλαντίδα - 17/6/11 DVD 15: Χαμένη Ατλαντίδα: Η Επιστροφή του Μάιλο - 24/6/11 DVD 16: Το Κοτοπουλάκι - 1/7/11 DVD 17: Τίνκερμπελ - 8/7/11 DVD 18: Η Τίνκερμπελ και ο Χαμένος Θησαυρός - 15/7/11 DVD 19: Ηρακλής - 22/7/11 DVD 20: Μπάμπι - 29/7/11 Το πρώτο κοστίζει 4,90 τιμή γνωριμίας και τα επόμενα 9,90 ευρώ! Υπάρχει φυσικά και συνδρομή όπου το συνολικό ποσό της συλλογής είναι 155 ευρώ! Μαζί δίνονται και οι αυθεντικές αφίσες της κάθε ταινίας σε διαστάσεις 58x86 cm Το επίσημο site!
    1 βαθμός
  32. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ 1 ΚΑΙ 2 ΚΑΙ TO DISNEY FAMILY ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΤΑ ΒΡΩ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΩ? ΕΧΩ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
    1 βαθμός
  33. Η βόλτα του παπιού μας στον ζωολογικό κήπο θα τον βάλει σε μπελάδες. Ας ελπίζουμε η Νταίζυ να μην περνάει από κάπου κοντά... Το εξώφυλλο ευγενική προσφορά του καλού φίλου @Indian. Τρεις συν μία (3+1) ιστορίες στο τεύχος Μαρτίου του παπιού μας. Για να δούμε αν θα το ερωτευτούμε... "Η Οδύσσεια του διαστήματος." Ο Φάντομ σε διαστημική αποστολή προσπαθεί να φέρει στα συγκαλά της το αμόρε του Αστέριου θείου του Κύρου. Εντυπώσεις. Πανέμορφη ιστορία. Είχα καιρό να απολαύσω τόσο ιστορία με ένα από τα πολλά alter ego του Ντόναλντ. "Το πιο καλό αφεντικό." Ο Σκρουτζ σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ανακαλύψει το πραγματικό ποιόν του ανιψιού του μεταμφιέζεται και παθαίνει αμνησία. Εντυπώσεις. Ιστορία με άνευρη αρχή και όχι τόσο καλό τέλος. Όλο το υπόλοιπο όμως είναι άκρως ενδιαφέρων και αγωνιώδες. "Αποστολή στην Μαλδοβία." Η Νταίζυ ως εξωτερική συντάκτρια περιοδικού μόδας με τον Ντόναλντ για φωτογράφο αναχωρούν για μία αποστολή στην Μαλδοβία. Εντυπώσεις. Υπέροχη ιστορία με ενδιαφέροντες χαρακτήρες που διαβάζεται με ενδιαφέρον. "Το αγόρι που φώναζε λυκάνθρωπος." Ντόναλντ και Φέθρυ ως πράκτορες του Τ.Ν.Τ. αναλαμβάνουν μία υπόθεση εμφάνισης λυκανθρώπου. Εντυπώσεις. Πολύ καλή ιστορίες όπως όλες της σειράς μέχρι τώρα. Μόνη μου απορία ποιος σκέφτηκε τον τίτλο της... Κλείνοντας... Τίγκα στον ερωτισμό το πολύ καλό τεύχος Μαρτίου... 8.5/10!!!
    1 βαθμός
  34. Αντικαταστάθηκαν τα εξώφυλλα των τευχών 36, 37, 38, 41, 66 και προστέθηκαν τα οπισθόφυλλα τους
    1 βαθμός
  35. Ο Χρήστος Σταμπουλής συνεχίζει τον ερωτικό βομβαρδισμό. Αυτό είναι το φετινό του sketchbook και περιέχει 20 σχέδια αρκετά hardcore. Όπως πάντα υπέροχο σχέδιο με μόνο παράπονο και απορία : γιατί δε σβήνει τα μολύβια του πριν το δώσει στον τυπογράφο; Μεσαίο μέγεθος (14,5 Χ 20,5) και κόστος 5 €. Δείγμα σελίδα δεν έχει για ευνόητους λόγους
    1 βαθμός
  36. Το πρώτο ΚΟΜΙΞ του 2020 (του Γενάρη δηλαδή) κυκλοφόρησε περί τα τέλη Δεκέμβρη του 2019... Συγκεκριμένα στις 27/12 δύο μέρες μετά τα Χριστούγεννα. Το εξώφυλλο το ανέβασε ο φίλτατος @Retroplaymo Σταύρος που συνεχίζει να βαδίζει στον σωστό δρόμο. Των Disney, όχι του περιοδικού. Η ποιότητα του οποίου δεν είναι του παρόντος θέματος οπότε ας το αφήσουμε. Το πρώτο εξώφυλλο του 2020 είναι σε υπέροχο σχέδιο του μοναδικού Don!!! Οχτώ (8) ιστορίες εμπεριέχονται και σε αυτό το τεύχος Μένει μόνο να δούμε αν θα περιοριστούμε στο κλιματικό ψύχος. Διότι το περιοδικό μας συνηθίσει και σε άλλες ψυχρολουσίες δυστυχώς... "Το στέμμα των Σταυροφόρων." Θείος και ανίψια φεύγουν για ένα ακόμα συναρπαστικό ταξίδι αναζήτησης που ξεκινάει από τους πάγους και καταλήγει στους τροπικούς. Εντυπώσεις. Η άνωθεν λέξη χάνει το νόημά της αναφερόμενη σε ιστορία του Don. Η σωστή είναι εκστασιασμένος!!! Πανέμορφο σχέδιο και σενάριο και πολλές ιστορικές πληροφορίες. "Μία μέρα στην ζωή του Σκρουτζ." Δύο δημοσιογράφοι αποφασίζουν να περάσουν μία μέρα με τον Σκρούτζ για το επόμενο άρθρο τους. Εντυπώσεις. Μία ιστορία που δείχνει την δυναμικότητα του κροίσου... Ίσως σε λίγο υπερβολικό βαθμό... Για μία ανάγνωση καλή είναι... "Χιόνια στην Λιμνούπολη." Τα χιόνια έχουν σκεπάσει την πόλη και ο Ντόναλντ ονειρεύεται να γίνει οδηγός εκχιονιστικού. Εντυπώσεις. Συμπαθητική ιστορία που ξεκινάει με τα γνωστά μοτίβα για να ολοκληρωθεί με ένα ικανοποιητικό τέλος!!! "Εναλλακτικές ανταλλαγές." Ο Μίκυ μιλάει στον Γκούφυ για τις εναλλακτικές ανταλλαγές και εκείνος βρίσκει την χαρά του. Εντυπώσεις. Σεναριακά δε την λες άσχημη... Πάντα έχει ενδιαφέρον να δεις που το πάει ο Γκούφυ. Το σχέδιο το αφήνω ασχολίαστο διότι θα με πάνε μέσα... "Ένα χιονισμένο πρωί." Το έχει στρώσει για τα καλά στην Λιμνούπολη. Αλλά τίποτα δε θα εμποδίσει τον Ντόναλντ να πάρει τον τίτλο του υπαλλήλου της χρονιάς. Εντυπώσεις. Ακόμα και αν φέρει το χάος. Στο τέλος όμως η επιμονή του επιβραβεύεται. Δε την λες και άσχημη. "Αξέχαστα Χριστούγεννα." Ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια του θα κάνουν διακοπές στο χιόνι. Στο δόκανο όμως που βάζει για το γεύμα τους πέφτει κάποιος άλλος. Εντυπώσεις. Εναλλακτική προσέγγιση του Άγιου Βασίλη. Ξεχάστε όσα ξέρατε. Ψιλοαδιάφορη. "Μία μάγισσα στο κλουβί." Η Μάτζικα περνάει από διάφορες φάσεις μέχρι να καταλήξει στον ζωολογικό κήπο της Λιμνούπολης. Εντυπώσεις. Και όλα αυτά για μία δεκάρα... Το μόνο θετικό της; Είναι ολιγοσέλιδη!!! "Ένας βαθύπλουτος φίλαθλος." Ένα βαθύπλουτος κροίσος επισκέπτεται την Λιμνούπολη. Σκρουτζ και Τζων επιδίδονται σε μία μονομαχία για το ποιος θα κάνει δουλειές μαζί του. Εντυπώσεις. Αν εξαιρέσεις το σχέδιο του Τζων δε την λες και άσχημη. Κλείνοντας.... Γενικά μέτριο τεύχος με κάποιες αναλαμπές. Την αυτονόητη που ανα-λάμπει είναι περιττό να την αναφέρω... 6/10...
    1 βαθμός
  37. Προστέθηκε εξώφυλλο/οπισθόφυλλο του 3ου τεύχους
    1 βαθμός
  38. 1 βαθμός
  39. Εδώ οι τίτλοι όλων των τευχών (1-75) και το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο του 76 Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.
    1 βαθμός
  40. Μπήκε το νέο έτος και τα φαρμακεία της γειτονιάς ξεκίνησαν να διανέμουν δωρεάν,για τέταρτη συνεχή χρονιά,ένα πολύ χρηστικό ημερολόγιο τοίχου. Το ημερολόγιο δομικά δεν έχει διαφορές με τα προηγούμενα,παρά μόνο στο εξώφυλλο και στις παθήσεις που περιγράφονται σε κάθε μήνα. Έτσι κι εφέτος στο κάτω μέρος της σελίδας του ημερολογίου του μήνα βρίσκουμε μία μικρή περίληψη μίας πάθησης,ενώ στο πίσω μέρος υπάρχει μία αναλυτικότερη περιγραφή της,καθώς και τρόποι αντιμετώπισής της. Σχεδιασμός : Έλενα Ματθαίου Για χάρη συντομίας δεν θα ανεβάσω μία-μία σελίδα ξεχωριστά αλλά όλες μαζί σε ένα συμπιεσμένο αρχείο,το οποίο μπορείτε και να κατεβάσετε. Ημερολόγιο Φαρμακείων 2018.rar Και για όποιον ενδιαφέρεται για τα αντίστοιχα ημερολόγια των προηγούμενων ετών μπορείτε να τα βρείτε παρακάτω : Ημερολόγιο Φαρμακείων 2015 Ημερολόγιο Φαρμακείων 2016 Ημερολόγιο Φαρμακείων 2017 Και του χρόνου.
    1 βαθμός
  41. Το εξώφυλλο του 5ου τόμου χωρίς αυτοκολλητητιμή, καθώς και το οπισθόφυλλο. Τα εξώφυλλα προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης, Περιέχει τα τεύχη 14, 13, 5, 7 και 6 της σειράς του 1982
    1 βαθμός
  42. Κρατάω στα χέρια μου το 11ο τεύχος της σειράς με ημερομηνία 1η Σεπτεμβρίου 1984...! Επειδή δεν έχω σκάνερ θα το φέρω μαζί με κάποια άλλα που δεν έχουμε καταχωρημένα στην Λέσχη όταν με το καλό ανοίξει...!
    1 βαθμός
  43. > Η δεύτερη συλλογή τελείωσε > ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΡΙΤΗ! Όχι Μαρία ηρέμησε, δεν είναι με κινούμενα. Αλλά έχει κάποια must have, βλ.MARY POPPINS???
    1 βαθμός
  44. Οι Ντισνεϋακηδες ετοιμαστείτε για περαιτέρω ξεπαράδιασμα... (εμείς θα τιμήσουμε τα 10) ΜΑΓΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ 2 - THE RETURN!!! Στα περίπτερα/ψιλικά αυτήν την στιγμή έχει το Ρατατούη μισοτιμής.
    1 βαθμός
  45. Μια και η συλλογή ολοκληρώθηκε αυτήν την εβδομάδα, να οι ταινίες με τις "χρυσές" Θηκούλες τους. Και οι αφίσες τους!
    1 βαθμός
  46. Απαντάει μόνιμος κάτοικος Ιωαννίνων : Μαγαζί με κόμικς ( aka κομιξάδικο δεν υπάρχει στα Ιωάννινα) ! Τα φρέσκα αμερικάνικα τα φέρνει το news Stand στην οδό Πυρσινέλλα 14 που δεν έχει καθόλου ποικιλία και γενικά φέρνει ότι θυμάται. Κόμιξ+manga της Anubis καθώς και μερικά αμερικάνικα TPB's & HC πωλούνται στο βιλιοπωλείο "Αναγνώστης" που είναι ακριβώς απέναντι απ΄το news stand. Επίσης , το βιλιοπωλείο η "Παιδεία" στη οδό Φώτου Τζαβέλλα 8 πουλάει αρκετά Ελληνικά κόμικ καθώς και όλα τα HC,TPB kai manga της Anubis . Υπάρχει ένα "Κέντρο τύπου " ,έτσι ονομάζεται, που βρίσκεται στην οδό "Γρηγορίου Σακκά" και φέρνει Ελληνικό τύπο γενικότερα. Θα βρεις κάποια παλιά πράγματα , αλλά μην περιμένεις πολλά. Τα περισσότερα έχουν φύγει ...Τέλος υπάρχει και ένα περίπτερο στην οδό Δωδώνης που φέρνει μόνο περιοδικά αλλά μην περιμένεις κι εκεί να βρεις κάτι . Δεν θυμάμαι ακριβώς νούμερο επί της οδού , είνιαι πάντως πολύ κεντρικά. Κατά βάση αυτά τα μαγαζιά είναι πιο εξειδεικευμένα-λέμε τώρα εδώ στα Ιωάννινα. Από κει και πέρα , ότι βρεις στα Περίπτερα ( που δεν θα βρεις πολλα) . Οτι άλλη απορία έχεις ( ακόμα και τουριστικής φύσεως , ask me )
    1 βαθμός
Αυτός ο κατάλογος έχει οριστεί σε Αθήνα / GMT +02:00
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.