Αίθουσα Νικητών

Συγκεντρωτική έκδοση μιας μίνι σειράς 6 τευχών, του τίτλου "THE MAGIC ORDER" των Mark Millar & Olivier Coipel και είναι το ντεμπούτο της NETFLIX στα κόμικς. Η τηλεοπτική σειρά αναμένεται μέσα στο 2020. Παραθέτω τα εσωτερικά εξώφυλλα των 6 τευχών και μερικές εσωτερικές σελίδες για να πάρετε γεύση από το σχέδιο.

Πότε; Μόλις το παρέλαβα

Το τεύχος περιέχει τα 6 τεύχη από το THE BRAVE AND THE BOLD: BATMAN AND WONDER WOMAN του Liam Sharp που κυκλοφόρησε το 2018 από την DC. Σχετικά με την υπόθεση διαβάστε το κατατοπιστικό οπισθόφυλλο. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε τέλος Ιανουαρίου 2020 Παραθέτω τα 6 εξώφυλλα των τευχών και εσωτερικές σελίδες για να δείτε το σχέδιο.

Οκ ,τα Χριστούγεννα άργησαν λίγο, αλλά... δεν πειράζει! Μετά από αρκετό ψάξιμο και υπομονή βρήκα - στη σωστή τιμή - το αγαπημένο μου saga των X-Men και επιτέλους έφτασε σπίτι ! Και επειδή ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές, τους κάνει παρέα κι αυτό το αριστούργημα Νομίζω έκλεισα για τον επόμενο μήνα

Εξαιρετική είδηση! Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην λησμονηθεί η ιστορία του σημαντικότερου περιοδικού κόμικς της ελληνικής σκηνής. Ελπίζω να το δούμε σύντομα.

"«ΖΑΓΚΟΡ» #5: Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΝΤΑΡΚΓΟΥΝTΚυκλοφορεί στις 4 Φεβρουαρίου με τρεις χορταστικές ιστορίες."

Συμφωνώ. Και καταρχάς είναι λάθος να λέμε "παλιό σχέδιο" = "κακό σχέδιο". Ποιος το κρίνει αυτό; Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα σε τέτοια θέματα. Είναι πολλές οι φορές που μου φαίνονται τα παλιά σχέδια πιο καλόγουστα απ΄τα νέα. Όχι ότι δεν υπάρχουν και νέα που μ΄αρέσουν ή ότι δεν υπάρχουν παλιότερα που δεν μ΄αρέσουν. Αλλά στα Spider-Man πχ, το σχέδιο του μπαμπά Romita το θεωρώ τουλάχιστον 5-6 κλάσεις ανώτερο του υιού Romita. Με τις ταινίες θεωρώ είναι άκυρο να συγκρίνουμε. Εκεί όντως υπάρχει διαφορά στα εφέ μεταξύ σύγχρονης και παλιάς ταινίας. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή τότε δεν είχαν τα μέσα να κάνουν καλά εφέ. Στα κόμικς δεν ισχύει αυτό. Και το ΄60 είχαν μολύβια, μελάνια και χρώματα. Μη μου πείτε δεν είχαν υπολογιστές. Ακόμα και σήμερα τα καλά σχέδια γίνονται στο χέρι και όχι στον υπολογιστή. Κι επειδή ξεκίνησα να διαβάζω τη Γέννηση του Βένομ (έχω διαβάσει πάνω απ΄το μισό), ένα έχω να πω. ΜΗΝ κάνετε τη βλακεία να το προσπεράσετε επειδή θεωρείτε παλιό το σχέδιο. Η ιστορία τα σπάει μέχρι στιγμής. Ανυπομονώ για τη συνέχεια

Μιας κι έχω μείνει σιωπηλός για πολύ καιρό ας πω την γνώμη μου πάνω στο θέμα των παλιών σχεδίων. Προσωπικά το βρίσκω ηλίθιο να κρίνεις μια ιστορία από το σχέδιο, όπως λένε "Μην κρίνεις ένα βιβλίο από τε εξώφυλλό του." Το να απορρίπτεις μια ιστορία μόνο και μόνο επειδή φαίνεται διαφορετική δεν βγάζει νόημα. Θα απέρριπτε κανείς από εσάς μια ταινία επειδή δεν του αρέσει πως φαίνονται οι χαρακτήρες? Βέβαια οι παλιές ιστορίες δεν διαφέρουν μόνο ως προς το σχέδιο αλλά και προς τη δομή, κάτι που επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί είναι πρόβλημα. Συνήθως οι ιστορίες βγάζουν νόημα από μόνες τους αλλά μπορείς εύκολα να γκουγκλάρεις τα δυο-τρία πράγματα που δεν ξέρεις. Όσο για "τους νέους που απορρίπτουν ιστορίες επειδή δεν συμβαδίζουν με το MCU", ε λοιπόν δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους τους μιας και έχουν τα διπλά μου χρόνια.

και το χοντρό καλό είναι, χεχεχε άντε καινούργιο μπονελικο κομιξακι ότι πρέπει.

Χοντρό σίγουρα. Για καλό ακόμα δεν ξέρω. Το είχαν βάλει προς αγορά την τελευταία μέρα της Χριστουγεννιάτικης προσφοράς και το έχωσα κι αυτό στην παραγγελιά

Μια διαφήμιση από το ΟΜΟ επίσης Ντομινό τ. 475, 1/4/1967 αλλά και φωτορομάντσο τ. 466 28/1/1967 Κι άλλες διαφημίσεις της Κολγκέιτ στο Ντομινό τ. 470, 25/2/1967 τ. 476, 8/4/1967 τ. 481, 12/5/1967 τ. 471, 11/3/1967

Πέθανε ο εμβληματικός ηθοποιός των «Μόντι Πάιθον» Τέρι Τζόουνς

Έχουν ανοίξει οι αιτήσεις για συμμετοχή στον χώρο των αυτοεκδόσεων Μέχρι 2/2 οι αιτήσεις. "Όσοι ενδιαφέρεστε να εξασφαλίσετε μια θέση στο Self-Publishers Alley (Χώρος Αυτοεκδόσεων) για το Comicdom Con Athens 2020, θα πρέπει να ακολουθήσετε την εξής διαδικασία. Σημειώνεται πως όλα τα παρακάτω απευθύνονται μόνο σε δημιουργούς/καλλιτέχνες. Να συμπληρώσετε τη φόρμα συμμετοχής, με όλα τα απαραίτητα, μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου 2020. Δεν έχει καμία σημασία στην τελική βαθμολόγησή σας το πόσο νωρίς κάνατε την αίτηση. Να περιμένετε την τελική λίστα με τις συμμετοχές που επιλέχθηκαν (βάσει βαθμολογίας), η οποία θα ανακοινωθεί στις 17 Φεβρουαρίου 2020. Αν είστε μέσα στους επιλεγμένους, να παρευρεθείτε με το έντυπο, ή τα έντυπά σας, στο Comicdom Con Athens 2020, που θα πραγματοποιηθεί στις 10-11-12 Απριλίου." λινκ

Είσαι πολύ μπροστά φίλε .... Καλό ;

Σχεδόν ισχύει το παραπάνω. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Υπήρχαν την εποχή των ιστοριών με το μαύρο κοστούμι που περιέχει ο τόμος 3 τίτλοι Spider-Man με διακριτές ιστορίες. Amazing. Spectacular & Team up. Το τελευταίο καταργήθηκε κάποια στιγμή και προέκυψε το Web, του οποίου βλέπουμε την πρώτη ιστορία. Σιγά σιγά άρχισαν να τα συνδέουν. Μετά την επιτυχία του McFarlane του δώσανε δικό του τίτλο, το σκέτο Spider-Man. Οι τίτλοι πλέον ήταν 4 και ακόμη και μετά την απόσχιση της Image διατηρήθηκαν πολύ δεμένοι και σχςδόν ακολουθούσαν το ίδιο storyline (το ίδιο γινόταν τότε και με τον Superman και τον Batman). Το Wolverine περιέχει ένα αυτόνομο limited series (Claremont/Miller) και την συνέχεια της ιστορίας σε 2 τεύχη Uncanny X-Men (Claremont/Smith).

Δεν θέλω να ξεφεύγω από το θέμα, αλλά με στενοχωρεί που διαβάζω σχόλια από νεότερες ηλικίες ότι απορρίπτουν σπουδαίες ιστορίες μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικής αισθητικής το σχέδιο από τα σημερινά δεδομένα. Και εγώ στην ουσία επί Modern Times ξεκίνησα να διαβάζω υπερηρωικά, που δεν είχαν τόσο παλιό στιλ. Αλλά επειδή αγαπούσα αυτά που διάβαζα και ήθελα να μάθω πιο πολλά για αυτούς τους ήρωες, και κόμικ του 1940 να μου έδινες θα σε λάτρευα από τη χαρά μου. Μην απορρίπτετε ιστορίες επειδή απλά δεν συμβαδίζουν με το MCU. Και επίσης, ζούμε στην εποχή του διαδικτύου, οποιαδήποτε απορία έχει κάποιος μπορεί να την ξεδιαλύνει άμεσα αν είναι τόσο σημαντικό. Το βρίσκω τόσο ανώριμο που με απογοητεύει.

Μια αληθινή ιστορία του Will McPhail μέσα από το New Yorker.

Αν είναι δυνατόν!! Απίστευτη σύμπτωση! Οπότε τα δρομολογώ, για να τα στείλεις με τη σειρά σου όπου νομίζεις! Και του φίλου sarkas στείλε του τα DVD-Video, μήπως θέλει να τα κάνει κόπιες ή αν βρίσκεστε από κοντά, του τις κάνεις εσύ να τα έχει με τα μενού τους! Φαντάζομαι ότι θα τα ripάρεις και θα τα σβήσεις, γι' αυτό το λέω... Ξεκαθάρισε πάντως ότι οι εκδόσεις που προηγούνταν και έβρισκες στα DVD club είναι διαφορετικές από εκείνες που δόθηκαν στα περίπτερα. Παραπάνω γράφω λανθασμένα ότι ήταν από κάποιο τηλεπεριοδικό και αυτό δεν είναι ακριβές. Κυκλοφόρησαν αυτόνομες σε ζελατίνα ασφαλείας, με μία καρτέλα που είχε τίτλο "Corto Maltese: Ο Πιο Διάσημος Τυχοδιώκτης".

Έκανα το λάθος να δω τον τελευταίο Εξολοθρευτή κι ελπίζω πραγματικά να είναι ο τελευταίος. Ουσιαστικά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά remake του πρώτου, χωρίς λόγο ύπαρξης. Ο 3ος κύκλος του Crown ήταν πολύ ικανοποιητικός, στα ίδια επίπεδα με τους προηγούμενους δυο. Το Morning Show ήταν η απρόσμενη έκπληξη καθώς έχει απίστευτη ιστορία, πάρα πολύ καλή προσέγγιση στο θέμα που θίγει, υπέροχη ανάπτυξη χαρακτήρων και εκπληκτικές ερμηνείες. Πας από το ένα επεισόδιο στο άλλο χωρίς σταματημό. Τώρα έχω ξεκινήσει το δεύτερο κύκλο του Sex Education και συνεχίζει τόσο ωραία όπως και ο πρώτος. Όσο για το Serendepity, που αναφέρεται πιο πάνω, είναι όντως από τις καλύτερες στο είδος του, παίζει και η Καιτούλα οπότε να μην λέμε άλλα.

Το τεύχος ανοίγει την αυλαία με τέσσερις (ή μάλλον πέντε) γυναίκες στο τιμόνι του πρωταγωνιστή, στην ιστορία “Κορίτσια στο διάστημα”. Μία έμπειρη αστροναύτις βρίσκεται στο διάστημα, για λογαριασμό του θείου Σκρουτζ, με σκοπό να διεξάγει διάφορες έρευνες. Γεμάτες ενθουσιασμό, τέσσερις φιλενάδες (η Νταίζυ, η Γιαγιά Ντακ, η Τζένυ και η δεσποινίς Ευταξία), παρακολουθούν από την τηλεόραση την αποστολή και η κάθε μία (για τον προσωπικό της λόγο) θέλει να βρεθεί εκεί πάνω. Θα πάνε, λοιπόν, στον Σκρουτζ και θα του ζητήσουν να τις εντάξει σε κάποια διαστημική αποστολή. Εκείνος δέχεται και οι φιλενάδες θα βρεθούν σε ένα διαστημόπλοιο-απορριμματοφόρο, να μαζεύουν τα διαστημικά σκουπίδια. Δυστυχώς, όμως, τα προβλήματα δεν θα αργήσουν να τις ακολουθήσουν μέχρι εκεί και μία τρελή καταδίωξη μόλις θα ξεκινήσει. Αν η ιστορία μού γέννησε ένα συναίσθημα, αυτό είναι η απογοήτευση. Ενώ, πολύ έξυπνα, θέτει το γυναικείο φύλο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, δίνοντας μία πρωτοπορία, στην πορεία το αποδομεί, βάζοντας τους χαρακτήρες να φέρονται ηλίθια και να έχουν χαζά επιχειρήματα και ιδέες. Κάτι που σίγουρα δεν το αξίζουν τα κορίτσια της παρέας αυτής. Η πλοκή ξεκίνησε με κοιλιά κι ενώ κάπως πήγε να μου εξαφθεί η περιέργεια με τον περίεργο καταδιώκτη, ήρθε το φινάλε να με κάνει να αισθανθώ κορόιδο που τόση ώρα την διάβαζα. Είναι μία ιστορία που θα ξεχάσω σύντομα. Ίσως κάποτε της ξαναδώσω μία ευκαιρία (έτσι κάνω πάντα με τις ιστορίες που δεν μου άρεσαν καθόλου), αλλά δεν νομίζω να μου αλλάξει δραματικά η γνώμη μου γι’αυτήν. Ακόμα και το σχέδιο δεν κατάφερε να σώσει τα προσχήματα. Το βρήκα το ίδιο κακό. Οι ιστορίες της σειράς "X-Mickey" συνεχίζονται στο περιοδικό κι αυτή την εβδομάδα ο Γκουφόλυκος έχει να αντιμετωπίσει τον "Παλιάτσο που γελούσε". Στον κόσμο του απίθανου είναι απόλυτα φυσιολογικό να βλέπουμε πίνακες ζωγραφικής να μιλούν και να μετακινούνται από εδώ κι από εκεί οι χαρακτήρες και τα τοπία που τους απαρτίζουν. Πάντα, όμως, είναι στην θέση τους όταν τους απολαμβάνουν οι φίλοι της τέχνης. Κάποια στιγμή ο Γκουφόλυκος κάνει την βόλτα του σε ένα μουσείο, όταν παρατηρεί με έκπληξη ότι οι πίνακες έχουν "αδειάσει" από τους πρωταγωνιστές τους και δεν έχουν επανέλθει στην αρχική τους κατάσταση. Τότε είναι που θα ξεκινήσει να ερευνά την υπόθεση, η οποία θα τον οδηγήσει σε έναν μυστηριώδη κι αυτάρεσκο τύπο, που έχει σκοτεινά κίνητρα. Θα καταφέρει ο φίλος μας να ανατρέψει τα σχέδιά του? Το σουρεαλιστικό (για να μην πω παλαβό) σενάριο συνεχίστηκε κι εδώ και μας χάρισε μία ιστορία κεφάτη και με μεγάλα αποθέματα φαντασίας. Στην πλοκή έχουμε να κάνουμε με ένα καλό μυστήριο, ενώ η περιγραφή γίνεται με την μορφή αφήγησης από τον ίδιο τον Γκουφόλυκο, γεγονός που κάνει την ιστορία να μοιάζει ακόμα περισσότερο με παραμύθι. Το φινάλε, η αλήθεια είναι ότι, θα το ήθελα κάπως πιο περίπλοκο κι όχι τόσο απλό, αλλά παραδέχομαι ότι έβγαζε νόημα μέσα στην γενική παράνοια. Ευχάριστη προσθήκη οι δύο αστυνομικοί στο μουσεία και τα...τσιμπήματά τους. Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά, αλλά περισσότερο με ικανοποίησε ο χρωματισμός. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ακριβώς πριν την ιστορία υπάρχει το κλασικό εισαγωγικό σημείωμα που βρίσκουμε και στα προηγούμενα τεύχη (και φαντάζομαι και στα υπόλοιπα). Στα "Μήλα της λήθης" ο θείος Σκρουτζ είναι στενοχωρημένος κι ο λόγος είναι ο Ρόμπαξ, ο οποίος έπιασε μία μοναδική ευκαιρία από τα μαλλιά και κέρδισε αρκετά εκατομμύρια. Έτσι, ο φίλος μας, αποφασίζει να ψάξει στα παλαιοπωλεία για καμία καλή ευκαιρία και την βρίσκει σε ένα παλιό μπαούλο ενός ξακουστού εξερευνητή των θαλασσών. Στον διπλό πάτο του μπαούλου, υπάρχει ένας χάρτης που περιγράφει την τοποθεσία ενός νησιού που βρίσκεται μακριά από τον πολιτισμό και τα μάτια του σύγχρονου κόσμου και στο έδαφός του φυτρώνουν μηλιές που κάνουν πολύχρωμα μήλα. Έτσι, ο Σκρουτζ συγκροτεί την συνήθη ομάδα (Ντόναλντ και τρία ανιψάκια) και ξεκινάνε για το νησί αυτό, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τους σπάνιους καρπούς για το προσωπικό του όφελος. Φτάνοντας στο νησί, όλα φαίνονται να πηγαίνουν κατ'ευχήν. Η κατάληξη, όμως, θα είναι εντελώς διαφορετική. Δεν ήταν άσχημο το σενάριο, αλλά δεν δηλώνω κι ενθουσιασμένος. Πρόκειται για ένα κυνήγι θησαυρού, που έχει έξυπνη ροή, αλλά και πολλές σκηνές υπερβολής. Το φινάλε παρουσιάζει ενδιαφέρον και δίνει στον Παντάξιο τον ρόλο που του αξίζει. Σε γενικές γραμμές, πάντως, μέτρια πράγματα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Στο "Μαγεμένο θησαυροφυλάκιο", τα βήματά μας θα μας πάνε μέχρι τους πρόποδες του Βεζούβιου, όπου μία γνωστή μας μάγισσα είναι στα μπουρίνια της. Ο λόγος είναι γνωστός. Δεν μπορεί με κανένα ξόρκι να καταφέρει να βάλει στο χέρι την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ. Όλως τυχαίως, ο Πόε πετάει στα πόδια της ένα βιβλίο, το οποία ανοίγει σε μία σελίδα που περιέχει ένα σούπερ ξόρκι. Αυτό, ίσως, να καταφέρει να κάμψει τα αντιμαγικά συστήματα του θησαυροφυλακίου. Θα ξεκινήσει, λοιπόν, για την Λιμνούπολη και θα κάνει το ξόρκι αυτό στο μέγαρο του Λιμνουπολίτη κροίσου. Αυτή η γητειά θα κάνει τα αντικείμενα του θησαυροφυλακίου να ζωντανέψουν και να στραφούν εναντίον του ιδιοκτήτη τους και του συμπαθέστατου μπάτλερ του. Και δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε ποιος είναι ο όρος για να λυθούν τα μάγια! Έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο, το οποίο έχει αρκετή πρωτοτυπία και κατάφερε να με γοητεύσει. Η Μάτζικα, αυτή την φορά, δεν χτυπάει τον ίδιο τον Σκρουτζ, αλλά το σύμβολο κύρους του. Σχεδόν τα περισσότερα διασκεδαστικά γκαγκ διαδραματίζονται στους τέσσερις τοίχους του μεγάρου, αλλά παρόλα αυτά προσφέρουν απολαυστική διασκέδαση. Αποκορύφωμα της έξυπνης πλοκής είναι το φινάλε, που κλείνει την ιστορία με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε να σκαρφιστεί ένας σεναριογράφος. Το μοναδικό, ίσως, παράπονό μου είναι το γεγονός ότι δεν είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της να υπάρξει λεπτομερέστερη ανάπτυξη. Δεν ξέρω αν είναι ο ενθουσιασμός μου για το σενάριο, αλλά και το σχέδιο μού άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Θα ακολουθήσουν τρεις μονοσέλιδες ιστορίες της σειράς "Κόσμος & υπόκοσμος" που φέρουν τους τίτλους: "Παλιές, καλές ιδέες", "Στριμωξίδι" και "Στιγμιαίος παλιμπαιδισμός". Και στις τρεις, στο τιμόνι του πρωταγωνιστή βρίσκονται οι Μουργόλυκοι. Το πρωτότυπο είναι ότι οι δύο πρώτες ιστορίες μοιάζουν να έχουν συνέχεια μεταξύ τους. Σπάνιο για γελοιογραφικές ιστορίες μίας σελίδας. Όπως και να έχει, δεν μπορώ να πω ότι παρουσίαζαν κάποιο σημαντικό ενδιαφέρον. Από τις τρεις ξεχώρισα το "Στριμωξίδι", χωρίς όμως να μείνει για πολύ στην μνήμη μου. Γενικά και τις τρεις ιστορίες τις βρήκα κάτω του μετρίου. Το ίδιο βρήκα και το σχέδιο. Το τεύχος θα κατεβάσει αυλαία με τον Σκρουτζ και τον Ρόμπαξ να τσακώνονται για το ποιος θα εκδώσει την "Τέλεια συλλογή". Μία ωραία πρωία, στο θησαυροφυλάκιο, ο Σκρουτζ χαίρεται που όλες του οι επιχειρήσεις πάνε κατ'ευχήν. Ένας πτωτικός δείκτης, όμως, τον φέρνει σε αμηχανία. Πρόκειται για τις εκδοτικές του εταιρείες που έχουν πάρει την κάτω βόλτα. Ο Παντάξιος τον προτρέπει να συμβουλευτεί την οικογένειά του, τον Ντόναλντ και τον Φέθρυ. Εκείνοι, φαίνεται να είναι παθιασμένοι με τα εβδομαδιαία περιοδικά που έχουν συλλογές στα περιεχόμενά τους και είναι ιδιοκτησίας του Ρόμπαξ. Με την βοήθεια, λοιπόν, των ανιψιών του, ο Σκρουτζ θα ξεχυθεί στην μάχη των συλλογών και τα πράγματα θα πάρουν μία άγρια τροπή. Αρκετά προσεγμένο σενάριο, που σατιρίζει την συνήθεια των περιοδικών να εκδίδουν συλλογές για το οτιδήποτε. Η πλοκή έχει χιουμοριστική χροιά, την ώρα που ο αναγνώστης διαβάζει μία κλασική κόντρα ανάμεσα στους δύο μεγιστάνες από την Λιμνούπολη. Τα στοιχεία υπερβολής, που περιέχονται στο σενάριο, δεν με πείραξαν (τουλάχιστον τα περισσότερα). Χρησιμοποιούνται σωστά κι ενισχύουν την πλάκα. Το φινάλε το βρήκα ευφυέστατο και χαίρομαι ιδιαίτερα που η ιδέα βγήκε από τα χείλη του Ντόναλντ και του Φέθρυ. Άξιζαν αυτή την αναγνώριση. Το σχέδιο, από την άλλη, δεν με ενθουσίασε καθόλου.

Όταν ακούς τυφλά το κοινό και η δημιουργικότητα σου είναι στο 0, τότε καταλήγουμε σε αποτελέσματα όπως το Rise of Skywalker.

@Mandrake Έλα Κωστή, οι εκδόσεις που 'χα βρει ήταν αυτές του @sarkas που περίμενα να μου απαντήσει αν είναι κομπλέ και τελικά τα είπατε αναμεταξύ σας χωρίς εμένα Οπότε ως έχουν τα πράγματα προχωράς κανονικά με τα δικά σου, ώστε με τη σειρά μου να αναλάβω και τον διαμοιρασμό τους. Υ.Γ. Αύριο θα τα πούμε και στην μεταξύ μας συζήτηση αναλυτικότερα.

Επερχόμενο ντοκιμαντέρ αναφορικά με το εμβληματικό περιοδικό Βαβέλ και τα φεστιβάλ που διοργάνωνε. Αντιγράφω από τη σχετική σελιδα που άνοιξε σήμερα στο φβ === Αθήνα, Φεβρουάριος 1981. Πως μια παρέα ανθρώπων, με μοναδικό κίνητρο την αγάπη τους για την 9η Τέχνη, έμαθαν στο ελληνικό κοινό ότι τα κόμικς δεν είναι μόνο για παιδιά. Η ιστορία του Θρυλικού περιοδικού κόμικς (και όχι μόνο) Βαβέλ και των διεθνών φεστιβάλ που διοργάνωνε. Ντοκιμαντέρ. Athens, February 1981. How a group of people motivated by their shared love for the ninth Art, introduced Greek readers to the culture of comic books that are not just for kids. The Story of the legendary comics magazine Βαβελ and international comics Festivals. Documentary. Μαζί με`: Niki Tzouda, Σταύρο Κούλα, Yannis Nenes, Angelos Frantzis, George Botsos, Αντωνιος Νικολοπουλος, Katerina Barabouti, Nikos Xydakis, Christos Xanthakis, Αλέξης Καλοφωλιάς, Θοδωρής Κούτσης, @Έλενα Ναβροζίδου, @Pavlos Petridis. Camera: Κώστας Καπερνάρος, Christos Tolis, Evi Tsadari, @Giannis Kapernaros Film Editing & Color Grading: Michael Kalligeris Music: Vassilis Mantzoukis / Cello: Nikos Papaioannou / Mix: Chris Parapagidis Sound Design: Sotiris ElDot Laskaris, Kostas Filaktidis Illustrator : Sotos Anagnos, Natasa Polizou B & W Photos: François L'Hotel Poster: Stavros Koulas, Sotos Anagnos Written & Directed : Meletis Miras === Μιχάλης Καλλιγέρης @imdb

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #53, βρίσκεται κοντά μας. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα στις 20 Φεβρουαρίου και θα φιλοξενεί την ιστορία "Μάστερ σεφ Μίκυ". μεταφερθηκαν στη βαση

Ετσι μην ξεχνιομαστε με τα Κορτο! Σιγα σιγα θα τα βγαλουν ολα ελπιζω! Θα αγοραστει εννοειται και αυτο!

10-12/4 φετος το Comicdom. Ήτοι Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων. Ως συνήθως αν δεν απατώμαι. Στο συνηθισμένο μέρος Προ ολίγου ανακοινώθηκαν οι πρώτοι ξένοι καλεσμένοι === To Comicdom Con Athens γιορτάζει φέτος τα 15 χρόνια του, και θα πραγματοποιηθεί στις 10, 11 και 12 Απριλίου, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, το Γαλλικό Ινστιτούτο, και σε ακόμη ένα venue που θα ανακοινωθεί σύντομα! Στο μεταξύ, μάθετε ποιοι είναι οι τέσσερεις πρώτοι διεθνείς προσκεκλημένοι της μεγάλης γιορτής των comics! Esad Ribić Ο Esad Ribić είναι Κροάτης σχεδιαστής comics και animator, γνωστός για την δουλειά του κυρίως σε τίτλους της Marvel Comics, συμπεριλαμβανομένων των LOKI, SILVER SURFER: REQUIEM, SUB-MARINER: THE DEPTHS, THOR: GOD OF THUNDER, και στο εμβληματικό event του 2015, SECRET WARS. Ξεκίνησε να κάνει comics στις αρχές της δεκαετίας του ’90, για το κροατικό περιοδικό PLAVI (Vjesnik) και το γερμανικό GESPENSTER GESCHICHTEN (Bastei Verlag), και συνέχισε την πορεία του, περνώντας στα αμερικανικά comics, σχεδιάζοντας αρχικά για την Antarctic Press και στην συνέχεια για τις Marvel και DC/Vertigo, με τα σχέδιά του να έχουν κοσμήσει, μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 30 τίτλους και 130 εξώφυλλα. Πιο πρόσφατη δουλειά του η μίνι σειρά KING THOR (2019-2020), σε σενάριο Jason Aaron. Émile Bravo Γεννημένος το 1964 στο Παρίσι, ο Émile Bravo προσχώρησε το 1990 στο Atelier Nawak δίπλα στους Trondheim, Blain, Sfar, David B. και Guibert. Στη συνέχεια, ίδρυσε το Αtelier des Vosges, στο οποίο συμμετείχαν οι Boutavant και Satrapi. Μαζί με τον Jean Regnaud έκανε τα πρώτα εκδοτικά του βήματα με τη σειρά ALEKSIS STROGONOV (Dargaud) και στη συνέχεια ήρθε η πρώτη ατομική του δουλειά με τον τίτλο LES ÉPATANTES AVENTURES DE JULES (Dargaud), η οποία του χάρισε το Βραβείο René Goscinny το 2002. Το 2004, δημιούργησε τη σειρά SEPT OURS NAINS (Seuil Jeunesse) και εικονογράφησε το MA MAMAN EST EN AMERIQUE, σε σενάριο Jean Regnaud (2007, Gallimard Jeunesse). Για το συγκεκριμένο, κέρδισε το βραβείο Essentiel à Angoulême το 2008 και το βραβείο Tam-Tam. Παράλληλα, ο Bravo εικονογραφεί για τον Τύπο, για μυθιστορήματα και συλλογικούς τόμους. Το 2006, ο εκδοτικός Dupuis του πρότεινε να δημιουργήσει τη δική του εκδοχή του Spirou με τίτλο LE JOURNAL D’UN INGENU (2008). Αρχικά, η ιστορία προοριζόταν για ένα συλλογικό τόμο και ήταν αυτοτελής. Αυτή η πολύ προσωπική περιπέτεια του Spiroυ πολλαπλασίασε τις διακρίσεις: Prix des libraires, Grand Prix RTL, Prix Diagonale, Prix Essentiel à Angoulême, και Prix “Le Peng” για το καλύτερο ευρωπαϊκό BD το 2009. O Émile Bravo επέστρεψε μετά από επτά χρονιά στη συνέχεια της ιστορίας με τέσσερις τόμους να συνθέτουν αυτή την επική παραγωγή των 330 σελίδων με τίτλο L’ESPOIR MALGRE TOUT. Ο πρώτος τόμος της τετραλογίας με τον τίτλο “Un mauvais départ” έκανε την επίσημη πρώτη του στο φεστιβάλ Formula Bula. Oι επόμενοι τόμοι θα κυκλοφορήσουν το 2019 και το 2020. Lucio Parrillo Ο Lucio Parrillo είναι εικονογράφος και ζωγράφος που για τα τελευταία 15 χρόνια εργάζεται για ορισμένες από τις πλέον αναγνωρισμένες εταιρείες στις βιομηχανίες των comics και των παιχνιδιών. Έχει ζωγραφίσει πολλά εξώφυλλα για τη Marvel Comics, τη DC Comics και τη Dynamite Entertainment. Έχει συνεργαστεί επίσης, με παραγωγές trading cards και games, όπως το Magic the Gathering και το Warcraft. Carla Cohen Η Carla Cohen είναι Γαλλίδα εικονογράφος που εδρεύει στην Ιταλία και ειδικεύεται στη ζωγραφική με λάδι σε καμβά και σε ξύλο. Έχει πάθος με τη δημιουργία ρεαλιστικών πορτρέτων με έμφαση στις λεπτομέρειες και τις πολυεπίπεδες υφές, με στόχο να διεγείρει συναισθήματα. Έχει υπογράψει πολλά variant εξώφυλλα για σειρές όπως VAMPIRELLA, GAME OF THRONES, UNSACRED και SABRINA THE TEENAGE WITCH. Πηγή ===

Δεν είναι εκβιασμός. Είναι αποτέλεσμα επιστημονικής μελέτης. Σύμφωνα με έγκυρες έρευνες από διάσημα πανεπιστήμια του εξωτερικού, όταν τα πουλιά βρίσκονται στο έδαφος, δεν μπορούν να κουτσουλήσουν αντικείμενα που είναι ψηλότερα από τα πουλιά. Χτες το βράδυ πάρκαρα σε συγκεκριμένο σημείο, σήμερα το πρωί αναγκάστηκα να πάω το αμάξι για πλύσιμο και ξέρω

"Στεγνός" εκβιασμός!

@Mandrake Σ'ευχαριστώ για τις κατατοπιστικές πληροφορίες. Θα τα τσεκάρω πάραυτα!

Μετάφραση τεύχη: 1-6 ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΙΡΤΖΙΓΙΑΝΝΟΓΛΟΥ 7,25-30,33 ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΛΙΟΣ 8-24 ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΛΙΑΝΟΣ 31-32 ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΑΡΑΣ Μήπως ήταν κάποια άλλη σειρά ή κάποιο τεύχος που τελικά δεν εκδόθηκε;

Skull the Slayer #6. 1/7/1976

MUST πάντως ο τόμος αυτός. Παρόλο που τα έχουμε διαβάσει στο παλιό Σπάιντερ-Μαν, τον πήρα. Παρατήρησα κι εγώ τους δημιουργούς στο εξώφυλλο και σκέφτηκα "μα τι γράφουν;"

Η πρωτη ιστορία ηταν ωραια και θα τη σχολιασω. Απο άποψη σεναρίου:όπως είπε ο μενιγ πουαγω ηταν γυναικεία με γυναικεία δραση.Μου άρεσε ακόμη κι ας είμαι αγοράκι.Μια ωραια διαστιμηκη περιπέτεια με αναπάντεχο τέλος. Απο άποψη σχεδίου:ξέρω οτι στους περισσότερους δεν αρέσει ο Ιντινι όμως εγώ το σχεδιο του το βρίσκω άριστο. Εκανα μια διαπιστωση. Στο εξώφυλλο δείχνει τη Σαμάνθα που εμφανιζετε και στην ιστορία.Πάντως το εξώφυλλο δεν έχει καμια σχεση και ιστορία δημοσιεύτηκε σερ άλλο τεύχος topolino.Ισως στην Ελλάδα ηταν λίγο αναμενο να τη δουμε στο τεύχος ακόμη και με αδιάφορο εξώφυλλο.

Γιατί σε απογοητεύει; Νομίζω πως είναι φυσιολογικό, τόσο για όσους είναι σε μικρότερη ηλικία, όσο και για εκείνους που μπαίνουν πρώτη φορά στο χώρο αυτό και δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον. Εάν πραγματικά ενδιαφέρονται για τις ιστορίες, θα μελετήσουν σιγά σιγά και θα τις μάθουν! Και από δω μέσα ακόμη, απ' τα σχόλια, τις παρουσιάσεις εντύπων, την αρθρογραφία! Θα δουν ότι το σχέδιο δεν είναι το ζητούμενο, αλλά οι ιστορίες. Στα κόμικς είναι αλληλένδετα, αλλά οι ιστορίες χτίζουν ένα "σύμπαν" και όχι το σχέδιο. Και σκοπός είναι να παρακολουθείς/διαβάζεις κάθε τι με τα μάτια της εποχής. Το ίδιο ισχύει και για τον Κινηματογράφο. Για τέχνες μιλάμε με στάδια και σχολές. Τις εποχές δε γνωρίζουν και τα μέσα τα οποία διέθεταν, ούτε μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν ότι εκείνοι δεν έπαιρναν και βελτίωναν, αλλά ήταν πρωτοπόροι! Ούτε έχουν δει αρκετά δείγματα για να κρίνουν σχέδια στην εποχή τους και στην κάθε εποχή. Γι' αυτό λέω πως είναι φυσικό. Σιγά σιγά.

Δεν καταλαβαίνω τη διάκριση. Το ρετρό είναι δάνειο από τη γαλλική. Αυτά που αναφέρεις είναι η ίδια λέξη. Ο McFarlane δε θα μπορούσε να σχεδιάζει ρετρό το 1987-88, ήταν το μοντέρνο τότε στιλ του. Αν τώρα σχεδίαζε με το ίδιο στιλ μια ιστορία θα το συζητάγαμε...

To εξωφυλλο/οπισθόφυλλο του 28ου (ανεβηκαν κατα ενα τευχος τα διαπιστωμενα) τευχους της (07.08.57) Μεταφέρθηκαν στη βάση δεδομένων

Λοιπόν η ιστορία με τη γέννηση του Βενομ τα σπάει. Παλιό ξεπαλιο είναι φανταστική ιστορία. Η διαφορά με την ιστορία του Χαλκ είναι τεράστια. Έχει δομή έχει φοβερή υπόθεση. Επίσης είναι πολύ πιο φροντισμένη για το νέο αναγνώστη. Εξηγεί όλες τις αναφορες στα παλιά. Επίσης μου άρεσε που κάνανε επιλογή σε τεύχη ώστε να έχουμε την αρχή τη μέση και το τέλος της ιστορίας. Απίθανο τεύχος. Για μένα ο αραχνακιας είναι πολύ πιο ωραίος από όλους με πολύ ωραίο στορυ και εύθραυστη ζωή - προσωπικότητας. Γενικά αυτό το τεύχος ήταν αν όχι το καλύτερο το δεύτερο καλύτερο για μένα μετά το πρώτο του Σπάιντερμαν. Μπαααα τώρα που το σκέφτομαι ήταν το καλύτερο.

Eγώ πάντως προτιμώ πολύ περισσότερο το σχέδιο του ΄80 και του ΄70 απ΄το σύγχρονο. Kαι γενικά τις παλιές ιστορίες απ΄τις σύγχρονες. Γενικώς πάντως μην απορρίπτετε κόμικς λόγω σχεδίου. Εκτός πια κι αν είναι τόσο τραγικό που δεν βλέπεται. Το βασικό είναι το σενάριο. Και σε σενάριο συνήθως τα παλιά είναι ανώτερα απ΄τα καινούρια. Οπότε προτείνω να πάρετε τη Γέννηση του Βένομ. Ειδικά όσοι είστε φανς του αραχνάκια PS: Δεν έχει προβλέψεις για 14ο τόμο αυτή τη φορά; Θέλουμε λουκούμι

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #292 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από τον εγκάρδιο φίλο @Indian). Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Κορίτσια στο διάστημα." Μία ,η Σαμάνθα, μεταδίδει απ' ευθείας από τα βάθη του διαστήματος. "Ο Παλιάτσος που γελούσε." Το περιεχόμενο των πινάκων μίας γκαλερί άρχισε να κόβει βόλτες. Ο Γκουφόλυκος παρέα με έναν άλλο πίνακα προσπαθούν να ανακαλύψουν τι συμβαίνει. Παράλληλα οι φύλακες του μουσείου προσπαθούν με ποικίλους τρόπους να δουν αν κοιμούνται ή όχι. "Τα μήλα της λήθης." Ο Θείος Σκρούτζ βάζει πλώρη με τα ανίψια του για ένα άγνωστο νησί με πολύχρωμα μήλα. Τα βρίσκουν, τα τρώνε και μετά αναρρωτιούνται... "Το μαγεμένο θησαυροφυλάκιο." Η Μάτζικα πλέον κατάλαβε ότι με τις συμβατικές μαγικές δε πρόκειται να πάρει την Τυχερή Δεκάρα του Σκρούτζ. Οπότε δοκιμάζει κάτι αναβαθμισμένο. "Η τέλεια συλλογή." Τζων και Σκρούτζ βουλιάζουν τα περίπτερα με τις πιο παράλογες συλλογές μέσω περιοδικών που υπάρχουν προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη. Μονοσέλιδες ιστορίες. Κόσμος & υπόκοσμος: "Παλιές, καλές ιδέες." Κόσμος & υπόκοσμος: "Στριμωξίδι." Κόσμος & υπόκοσμος: "Στιγμιαίος Παλιμπαιδισμός." Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Γυναικοκρατούμενη και πολύ καλή η "κεντρική" ιστορία του τεύχους. Σίγουρα δε δράττει δάφνες σεναριακές. Αλλά διαβάζεται πολύ ευχάριστα και σου δημιουργγεί όμορφα συναισθήματα. Το τεύχος συνεχίζει με μία δεύτερη ,για την Ελλάδα, περιπέτεια του Γκουφόλυκου. Κινείται στα ίδια επίπεδα με την προηγούμενη. Κοινώς διαβάζεται χαλαρά και ευχάριστα. Τρίτη του τεύχους μία ιστορία περί λήθης και φρούτων. Συγκεκριμένα μήλων. Καλογραμμένο σενάριο με ευχάριστη ροή. Προτελευταία μία ακόμα απόπειρα αρπαγής της Τυχερής Δεκάρας από την Μάτζικα. Ο ταλαίπωρος ο αδελφός της πληρώνει πάλι την νύφη. Καλή! Το τεύχος κλείνει με την αναζήτηση της τέλειας προς πώληση συλλογής. Συμπαθητική αλλά από σεναριακή άποψη δε ξεχωρίζει. Επίσης ,αν δεν απατώμαι, παλιότερα είχαμε διαβάσει μία παρόμοια. Το τεύχος έχει και τρεις μονοσέλιδες με πρωταγωνιστές τους Μουργούλυκους. Όλες δια χειρός Enrico Faccini (). Απολαυστικές!!! Η πρωτοτυπία έγκειται στο ότι η δεύτερη αποτελεί συνέχεια της πρώτης!!! Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Κορίτσια στο διάστημα." 2. "Τα μήλα της λήθης." 3. "Ο Παλιάτσος που γελούσε." 4. "Η τέλεια συλλογή." 5. "Το μαγεμένο θησαυροφυλάκιο." 7.7/10!!! Χορταστικό τεύχος με κάποια ψεγάδια να του στερούν το άριστα... Πάρα πολύ καλό!!!

Στο Νο 10 η ιστορία "Μυστηριώδες Αίνιγμα" ίσως είναι η πρώτη εμφάνιση της Αγκάθα Κρίστι στην ελληνική γλώσσα.

https://collider.com/star-wars-9-colin-trevorrow-script-leak-plot-details/ Διέρρευσε λοιπόν το σενάριο του Colin Trevorrow, πρώτου σκηνοθέτη του RoS που αποχώρησε το 2017. Όπως φαίνεται ακολουθεί 100% την ιστορία μετά το The Last Jedi και δε διαγράφει τα πάντα όπως έκανε ο Abrams. Δεν είναι μεγάλο το άρθρο, οπότε διαβάστε το αν ενδιαφέρεστε, δε με τρελαίνει ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης, αλλά σίγουρα είχε τα υλικά και το πλάνο να φτιάξει μια καλή ταινία και να κλείσει ικανοποιητικά την τριλογία. Αντίθετα η Disney επέλεξε τον safe δρόμο να ικανοποιήσει όσους δεν τους άρεσε το Last Jedi και εν τέλει το κράξιμο το έφαγε εις διπλούν. Πρέπει μεν να ακούς το κοινό, αλλά να ακούς τις εμπεριστατωμένες απόψεις και όχι το "θόρυβο". Δυστυχώς ακόμα και τα ελάχιστα plot points του Trevorrow να συγκρίνω με το RoS, πάλι απογοητεύομαι από το πόσο καλύτερα θα έκλεινε αυτή η τριλογία.

Καλή η φάση σας αλλά να είχαμε και μια ΜΕΛΟ να φάμε.... Μην πιάνεστε από τις λέξεις, αφήστε κάτι να πέσει κάτω, θα σκουπίσουν οι διαχειριστές Εννοείται ότι η διαφωνία σας τελειώνει εδώ... όποιος και ότι κατάλαβε, κατάλαβε

Διορθώθηκε το 24. Στα διπλά τεύχη, ονομάζουμε το πρώτο και γράφουμε στη βάση ότι δεν υπάρχει το 2ο νούμερο. Στο 316-317, βάλαμε σαν αρίθμηση το 317 επειδή είναι το τελευταίο νούμερο (αλλιώς θα έβγαζε ότι βγήκαν 316 τεύχη)

Φίλε μου είσαι απλά απρόσεχτος, το καταλάβαμε. Από αριθμητική όμως... αλλά δεν πειράζει είσαι ακόμα παιδί, του '79, είπες? Όταν μιλάμε για σειρές ίδιου θέματος και σκίτσων, οι σειρές είναι 3, στις έδειξα. Τι να πω άλλο? Υπάρχει και η συλλογή του Φλόκα, σειρά με ήρωες του Ντίσνευ, υπάρχουν και άλλες όπως του Barratt & Co το 1955 και του 1957 και άλλες πολλές πολλέεες εκδόσεις!!!

#341 #342 #343 #344 #345 #349 Μεταφέρθηκαν στη βάση δεδομένων

τι πήρα πριν τελειώσει ο χρόνος ,σε υπογραφές και γνήσιο σχέδιο με την μεσολάβηση του φίλου Ikarukani (έκανε όλη την σκληρή δουλειά, τον θερμο-ευχαριστώ): από thought bubble του Νοεμβρίουυπογραφές donny cates και daniel warren johnson! από Athens Con 2019 υπογραφές claremont και mc leod! από Star Comics event με Ηλία Χατζούδηαυτό έκανε στον Ikarukani και τέλος από ΛΕΦΙΚαυτά και καλή χρονιά!!!

Ωραία στήλη αυτή, ας ποσταρω και εγώ κάτι. Μετά από πάρα πολλά χρόνια είπα να ξανά σχολείων με το αγαπημένο χόμπι δεκαετιών. Οπότε σας παρουσιάζω τις αγορές του τελευταίου 1,5 μήνα. Καλή χρονιά σε όλους.

Μερικές απώλειες του 2019 που μας διέφυγαν: Rick Ocasek , ο ηγέτης των θρυλικών Cars, του καλύτερου power pop συγκροτήματος της δεκαετίας του 80 Eddie Money , τραγουδιστής με αρκετές επιτυχίες στα 80'ς Johnny Clegg.μορφή του αγώνα κατά του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ Dick Dale, ο surf rocker ο άνθρωπος που έκανε γνωστό παγκοσμίως το Μισιρλού David Berman, μόλις στα 52 αυτοκτόνησε ο ηγέτης των μοναδικών Silver Jews Dr John, ο θρυλικός bluesman Michel Legrand, κινηματογραφικός συνθέτης, όσκαρ για το κομμάτι που ακολουθεί

Το καλύτερο δώρο ήρθε φέτος από το φίλο και συνδιαχειριστή στην ομάδα Ντίσνεϊ, Adoni Bairaktari και όχι από τον Αϊ Βασίλη, εντελώς απροσδόκητα και δωρεάν το 619, το 3ο δυσκολότερο τεύχος της σειράς για μένα. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν τα μετράνε όλα με το χρήμα και με αυτό έκλεισε η σειρά, πλην του γνήσιου νο.1. Φίλε Αντώνη ευχαριστώ και επιφυλάσσομαι.