Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αίθουσα Νικητών

  1. Valtasar

    Valtasar

    Root Admin


    • Βαθμοί

      35

    • Περιεχόμενο

      9040


  2. Νίκος Τσιλοπάνος

    • Βαθμοί

      17

    • Περιεχόμενο

      259


  3. Indian

    Indian

    Administrator


    • Βαθμοί

      17

    • Περιεχόμενο

      12906


  4. thor77

    thor77

    Members


    • Βαθμοί

      16

    • Περιεχόμενο

      1381


Δημοφιλές περιεχόμενο

Εμφάνιση περιεχομένου με την υψηλότερη φήμη στο 12/12/19 σε όλους τους τομείς

  1. από το φέισμπουκ βιβλιοπωλείου (γιατί αν περιμένεις ανακοίνωση από την Μαμούθ...)
    14 βαθμοί
  2. Παιδιά έστειλα ένα μηνυματάκι χθες στην ΟΞΥ για κάτι απορίες που είχα, δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι χρήσιμες οι πληροφορίες που πήρα αλλά είπα να τις ανεβάσω δυστυχώς δεν μπορώ να βγάλω φωτογραφία γι'αυτό και θα τα βάλω επικολλημένα για να τα διαβάσετε κατά λέξη. Ορίστε λοιπόν το μήνυμα το οποίο μου έστηλαν. Όσον αφορά το Έθνος: η επόμενη ιστορία είναι το Wolverine - Evolution, και η συμφωνία που έχουμε με την εφημερίδα περιλαμβάνει ακόμη έναν τίτλο Marvel, τον οποίο θα ανακοινώσουμε αμέσως μόλις ολοκληρωθεί το Wolverine. Για την ώρα, η συμφωνία μας με το Έθνος δεν επεκτείνεται πέρα απο αυτούς τους τίτλους, οπότε περιμένουμε να δούμε αν θέλουν να συνεχίσουμε, όπου και ως συνήθως, θα κάνουμε το βέλτιστο για επιλογή καλών τίτλων, αν δώσουν το πράσινο φως. Όσον αφορά τις δικές μας εκδόσεις, αγαπάμε τον Ross ιδιαίτερα πολύ και θέλουμε να ξαναδούμε κάτι απο αυτόν στο μέλλον, αλλα στα άμεσα σχέδιά μας δεν έχουμε εντάξει κάτι ακόμη. Ωστόσο, το 2020 θα είναι ένα πολύ γεμάτο έτος απο παραγωγή τίτλων μας, θα δείτε πολλά και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πράγματα και απο Marvel και απο DC, αλλά και απο άλλες εταιρείες, που πιστεύουμε ότι θα σας διασκεδάσουν πολύ.
    9 βαθμοί
  3. Επειδής οι απλοί μηνιαίοι γλυκύτατοι Μπάμπουρες δεν αρκούν, εδώ έχουμε μια έξτρα εορταστική έκδοση. Christmas Special. Στο εσώφυλλο μνημονεύεται ως "Έξτρα ειδική έκδοση #1". Άμποτε να μακροημερεύσει η μηνιαία σειρά και να δούμε κι άλλες έξτρα ειδικές εκδόσεις Πρωτοκυκλοφόρησε στο Athenscon 2019. Θα βγει στο λιανεμπόριο οσονούπω για τις γιορτές Σε αυτό το τεύχος, που τόσο μα τόσο μου θυμίζει ως concept τα λατρεμένα Σουπερ Μίκυ της παιδικής μου ηλικίας, που στην αρχή έβγαιναν μόνο Χριστούγεννα και μετά έβγαιναν μια για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές και μια για τις καλοκαιρινές διακοπές, τέλος παρέμβασης, έχουμε: σελ. 3-13 Τα Χριστούγεννα του βασιλιά Πασχαληρ. Σχέδιο: Κλήμης Κεραμιτσόπουλος Σενάριο & Story layout: Γιάννης Τεξής σελ. 14-19 Ο Μιτς Μπιουκάμπιας δεν κοιμάται ποτέ Σχέδιο: Λευτέρης Φαϊδάς Σενάριο & Story layout: Γιάννης Τεξής σελ. 20-22 Το μεγάλο βραβείο Σχέδιο: Σταύρος Κιουτσιούκης Σενάριο & Story layout: Γιάννης Τεξής σελ. 23 Μίτς Μπιουκάμπιας (μια παρουσίαση του χαρακτήρα) σελ. 24 Συμβουλές από τον Μάλβιν Σχέδιο & Σενάριο: Σταύρος Κιουτσιούκης σελ. 25 Παιχνίδια και Γρίφοι σελ. 26 Αλληλογραφία. Διάβασε και Χρωμάτισε. Άιντε να δω τώρα πως τα περνάνε αυτά στη βάση Σας είπα ότι είναι μια σειρά που με γοητεύει πολύ? Well. Και να σας το είπα, σας το ξαναλέω Γλυκύτατη. Ένα πολύ έμορφο Χριστουγεννιάτικο τευχάκι Να τσακιστείτε να πάρετε και τα 4 που έχουν ήδη βγει και αυτό εδώ και να τα δώσετε σε κάποιο πιτσιρίκι Προφανώς είναι φτιαγμένα ειδικά για αυτά και όχι για κάτι κ*λόγερους με το ένα πόδι στον τάφο σαν εμάς (κάποιοι έχετε 2 πόδια στον τάφο, κάποιοι ίσα που βυθίσατε το μικρό δαχτυλάκι, ας μην το κάνουμε διαγωνισμό ποιος είναι πιο βαθιά χωμένος μελλοθάνατοι όλοι μας! και καλές γιορτές σε όλους μας! όσες προλαβαίνουμε ) Γοητευτικότατο, έτσι? ΥΓ ο τίτλος στο πινακάκι δεν με ενθουσιάζει. Δεν θέλω όμως να μπλέκεται με το μηνιαίο Μπάμπουρες. Εκμεταλλεύτηκα λοιπόν τον τίτλο στο εσώφυλλο. Θα μπορούσε να μπει ένα "Christmas Special". Θα δούμε με τα επόμενα, όταν βγούνε με το καλό. Σε εσένα τα λέω αυτά Κώστα. Preemptive strike για να μη με ζαλίζεις Τράβα στουμπώσου με τίποτα μελομακάρονα τώρα Φάε και κουραμπιέδες άμα θες. I don't care ΥΓ2 MERRY CHRISTMAS @all χο χο χο
    6 βαθμοί
  4. Αν και δεν έχω τελείωση ακόμη την φοίτησή μου από το Λύκειο μιας και θέλω έναν χρόνο ακόμα αλλά επειδή έχω και πάρα πολλές ιστορίες να μοιραστώ εδώ μαζί σας αποφάσισα να φτιάξω αυτό το thread με σκοπό όλα τα μέλη εδώ να μοιραστούμε κομικσοιστορίες από τα σχολικά μας χρόνια. Νομίζω δεν υπάρχει τέτοιο θέμα εδώ γι'αυτό και αποφάσισα να φτιάξω ένα. Να ξεκινήσω εγώ λοιπόν να λέω τις "ιστορίες" μου. Όπως και πολλοί άλλοι εδώ μέσα και εγώ ξεκίνησα με το μικυ μαους το πιο "θρυλικό" αν μου επιτρέπεται κόμικ στην χώρα μας.Ξεκίνησα να διαβάζω γύρω στην ηλικία των 8 χρονών πρέπει να πήγαινα αν θυμάμαι καλά πρώτη με δευτέρα δημοτικού,θυμάμαι τα πρώτα τεύχη που είχα ποτέ μου από μικυ μαους μου τα έπαιρνε ο παππούς μου,κάθε Σάββατο που πήγαινα σπίτι του (μένουμε και στο ίδιο χωρίο) με έπαιρνε και πηγαίναμε στο διπλανό χωρίο (γιατί εμείς δεν είχαμε περίπτερο) ούτε 5 λεπτά με το αυτοκίνητο και μου αγόραζε το τεύχος που είχε βγει την προηγούμενη μέρα. Εγώ ως μικρός και χαζός τότε καμία φορά προκαλούσα μικρό φθορές στα τεύχη,ακόμα τα έχω στην συλλογή μου μερικά είναι ζωγραφισμένα με μαρκαδόρο ευτυχώς μόνο στο εξώφυλλο και άλλα δεν έχουν οπισθόφυλλο. Μετά από λίγο καιρό μιας και είχα μεγαλώσει λίγο ο παππούς μου έπαψε να μου αγοράζει τα τεύχη πιστεύοντας πως μεγάλωνα (πήγαινα τρίτη δημοτικού αν θυμάμαι καλά),μετά ξεκίνησε ο μπαμπάς μου να μου αγοράζει αρεα και που κάποια τεύχη και πιο πολύ το καλοκαίρι,ακόμη έχω μια ανάμνηση από ένα καλοκαίρι στο οποίο είχα βρει στο περίπτερο-ναό για μένα έναν τόμο με την ανατύπωση της ζωδιακής πέτρας και μου άρεσε τόσο πολύ οι ιστορία που την έπαιρνα μαζί μου στην παραλία (γιατί έχω την τύχη να μένω σε χωρίο με θάλασσα) και ενώ οι φίλοι μου παίζανε με κουβαδάκια εγώ διάβαζα την αναζήτηση της ζωδιακής πέτρας . Μετά καθώς μεγάλωνα τάξεις και καθώς το MCU "δυνάμωνε" άρχισα να διαβάζω κάτι λίγα τεύχη του Καμπανά και του Ψαρόπουλου που είχε ο μπαμπάς μου έχοντας παρατήσει τα μικύ μαους μου σε μια βιβλιοθήκη μέχρι την στιγμή που στην δευτέρα γυμνασίου ένα ευτυχές περιστατικό με έκανε να ξεκινήσω να αγοράζω πλέον κάθε Παρασκευή το μικυ μαους και να αρχίσω να ασχολούμαι σοβαρά με το χτίσιμο μιας συλλογής και υπερηρωικών και Ντίσνευ. Το ευτυχές αυτό περιστατικό το προκάλεσε ο κολλητός μου,ήταν τα χρόνια εκείνα τα οποία άρχισαν να καθιερώνονται τα εξάωρα από το υπουργείο και έτσι σχεδόν κάθε μέρα έπρεπε να περιμένω μια ώρα στην στάση ώστε να περάσει το λεωφορείο,μέχρι που μια μέρα είδα τον κολλητό μου με ύφος μυστικής αποστολής να περπατάει στο πεζοδρόμιο και να πηγαίνει από έναν άλλο δρόμο που δεν τον είχα συνηθίσει να τον βλέπω,για να σας δώσω να καταλάβετε το γυμνάσιο μου ήταν στην αρχή ενός άλλου χωριού και ο φίλος μου πήγαινε μέσα στο χωρίο για να φτάσει στο τέλος του όπου βρισκόταν και το περίπτερο,εγώ που βαριόμουν να περιμένω στην στάση τον πλησιάζω και τον ρωτάω που πάει,εκείνος μετά από λίγη ώρα πίεσης από μένα και με ύφος ενόχου στην φωνή λες και θα μου αποκάλυπτε ότι κάπνιζε μου λέει ότι πάει να αγοράσει ένα τεύχος μικυ μαους,μόλις λέει μικυ μαους εμένα το βλέμμα μου άστραψε γιατί μου ήρθαν αναμνήσεις από πιο παλιά,του λέω γιατί ντρέπόταν να μου το πει και μου απαντάει πως ένας συμμαθητής μας τον κορόιδευε που το αγόραζε τον έλεγε παιδάκι και πολλά αλλά και μάλιστα μου είπε πως ξαφνιάστηκε που το πήρα τόσο χαλαρά,εγώ με τα λίγα και τα πολλά τον ακολούθησε στο περίπτερο για να περάσει και η ώρα και μόλις μπήκαμε μέσα και αντίκρισα μετά από τόσα χρόνια το μικυ μαους έλιωσα το αγόρασα και εγώ αμέσως και από τότε κάθε Παρασκευή (τύχαινε να έχουμε και εξάωρο) πήγαινα με τον κολλητό μου και το αγόραζα εγώ κάθε Παρασκευή εκείνος κάθε Τετάρτη και μετά καθόμασταν και τις δύο εκείνες μέρες στην πλατεία του χωριού ξεφυλλίζαμε το τεύχος και κριτικάραμε τα προηγούμενα τεύχη που είχαμε διαβάσει.Οι ιστορίες από εκείνες της Παρασκευές και Τετάρτες άπειρες, καμιά φορά αν αργούσαμε να σχολάσουμε τρέχαμε σαν παλαβά να προλάβουμε να πάμε στο περίπτερο και να γυρίσουμε πάλι στην στάση πριν περάσει το λεωφορείο,άλλες φορές δεν το βρίσκαμε σε εκείνο το περίπτερο και τρέχαμε να πάμε στο άλλο το οποίο βρίσκονταν σε ένα άλλο χωριό δέκα λεπτά δρόμο με τα πόδια, μερικές φορές κάναμε κόντρα μεταξύ μας ποίος θα προλάβει να πάει πρώτος στο περίπτερο για να προλάβει να πάρει και το τεύχος γιατί καμία φορά έμενε μόνο ένα αντίτυπο,πολλές και ωραίες ιστορίες έχουμε περάσει με αυτόν τον φίλο και όσο σκέφτομαι ότι έχουν περάσει από τότε 4 χρόνια σχεδόν με πιάνει ρίγος. Δυστυχώς όμως η προκατάληψη πολλών συμμαθητών μας και ο φόβος μην μας δουν και μας αρχίσουν στο δούλεμα μας έκανε εκεί που καθόμασταν στην πλατεία και τα ξεφυλλίζαμε να τα βάζουμε μέσα σε σχολικά βιβλία ώστε να νομίζουν ότι διαβάζουμε μαθήματα. Πλέον δεν φοβάμαι να πω ότι διαβάζω κόμικς και μάλιστα πολλές φορές τα υπερασπίζομαι μπροστά σε κάποιους οι οποίοι έχουν ακόμα παλιομοδύτικες αντιλήψεις,τώρα που το καλοσκέφτομαι καλό μας έκαναν γιατί έχω μία ακόμα ιστορία να διηγούμαι. Τώρα μετά από 4 χρόνια σχεδόν έχω χτίσει μια μικρή συλλογή με ντίσνευ και υπερηρωικά που την καμαρώνω και ευελπιστώ να συνεχίσουν οι ωραίες περιπέτειες όσο ακόμα είμαι στα θρανία αλλά και μετά απ'αυτά. Ελπίζω να μην σας κούρασα με το μεγάλο αυτό σεντόνι και ελπίζω και εύχομαι αυτό το θέμα να γεμίσει με ιστορίες πολλών ακόμα μελών του forum είτε "μεγάλων" είτε "μικρών". Περιμένω και τις δικές σας ιστορίες από τα σχολικά σας χρόνια από κάτω και κοιτάξτε να γράψετε αλλιώς θα παρεξηγηθώ
    6 βαθμοί
  5. Τα άλλα δείχνουν πιο εντυπωσιακά μεν αλλά η τεχνική αυτού του σχεδίου είναι καλύτερη και ας φαντάζει του ποδαριού. Απλά ο Camuncoli λειτουργεί με την νοοτροπία επαγγελματία penciller και όχι full artist, που σημαίνει πως αν πας να το μελανώσεις αυτό ή αν έβαζες να το μελανώσεις ο ίδιος, οπτικά θα δείχνει καλύτερα από τα άλλα σκίτσα που πήρες μιας και δείχνει να το προσέγγισε σαν να ήταν δουλειά για εκδότη. Με χρώμα επίσης μπορώ να το φανταστώ να δείχνει καλύτερο. Του Sejic είναι καταπληκτικό, αλλά σε πιθανή έκδοση του με χρώμα θα ήθελε προσαρμογές.
    5 βαθμοί
  6. Φανταστικη εμπειρια.... Πρωτη φορά κατεβαίνω Αθηνα για το Athenscon, και μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα με τη διοργανωση, το μεγαλο χωρο, τους καλλιτεχνες, τη φαση γενικοτερα. Ανθρωποι που το νιωθουν και το γουσταρουν, επαφη με καλλιτεχνες-ειδωλα, ευκαιριες για υπογραφες και σκιτσα, αγορές πολλές και διάφορες, επαφη με αρκετους συμφορουμιτες, τι αλλο να ζητησω. Μακαρι να μην ηταν τοσο κακη η συγκοινωνια ως το γηπεδο (που σε συνδυασμο με τις κινητοποιησεις προκαλεσαν τρομερο προβλημα σε μενα που κινηθηκα απο το κεντρο). Οι φοβοι μου για το πώς θα παρουμε υπογραφες απο τους καλλιτεχνες διαψευστηκαν, μιας και ολοι καθησαν αρκετες ωρες στα τραπεζακια τους. Θελω να εξαιρω αυτο τον υπεροχο τυπο κ.Claremont που υπεγραφε πολλεςς συνεχομενες ωρες τα εργα του ωστε να μην αφησει κανεναν παραπονεμενο. Επαθα πλακα με το κουραγιο του. Νομιζω του αξιζει ενα μπραβο, δεδομενης της ηλικιας του κανεις δε θα του ελεγε κατι νομιζω αν καθοταν πολυ λιγοτερο, αντιθετα αυτος πιστευω υπερέβαλλε εαυτον. Φετος εκανα το μεγαλο λαθος να εχω παρα πολλα πραγματα για υπογραφη. Αυτο μου στερησε χρονο απο τα υπολοιπα γεγονοτα του Con, και μου εδωσε αγχος στο να τα προλαβω και να τα κουβαλησω ολα. Πιστευω πως εμαθα το μαθημα μου και απ το επομενο Con (Το Μαη στη Θεσσαλονικη) θα ειμαι πιο φειδωλος και αρα πιο χαλαρος. Και παμε στο ζουμι, να σας δειξω τι αποκομησα απο τους καλλιτεχνες. Πολυ λιγα πραγματα απο υπογραφες, ενδεικτικα, για να παρετε μια ιδεα: κατα σειρά, υπογραφές απο Gibbons, Gillen (cool τυπακι), McLeod+Claremont (ο μπούφος ξέχασα το X-MEN 151 και δεν το διπλουπέγραψαν ) , ένα πόστερ του Camuncoli ο οποίος μου αποκάλυψε οτι ο Azzarelo του ειχε πει να ερθει στο The Comic Con και δε μπορουσε λογω οτι βρισκοταν στο London Comic Con. Οπότε, φιλοι μου Βόρειοι, ισως και να τον ξανα δουμε, τον εψησα με την Χαλκιδικη και τα πιτογυρα! Πάμε στα σοβαρά τωρα: Νέες προσθήκες στο Sketchbook μου σκίτσο απο Camuncoli. Να πω την αληθεια δε ξετρελαθηκα, για τα 30 ευρω που ηθελε. Σκιτσο του πενταλεπτου. Του ζητησα spider man, μου ειπε ποιον spider man θελω, του ειπα να διαλεξει τον αγαπημενο του, μου ειπε οτι για εκεινον ειναι το ιδιο (αυτη η απαντηση παντα με ξενερωνει, ρε ανθρωπε προσωπικα γουστα δεν εχεις? ρομποτ εισαι?) και αφου δεν ηθελε να διαλεξει του ειπα superior spider-man. Ηθελα ομως και κανα 2 υποτυπωδεις δαγκανες τις οποιες δεν εκανε, στο τελος της ημερας ειχα μεινει αφραγκος και δε μπορεσα να ζητησω να μου κανει πιο συνθετο το σκιτσο. Επιφυλασσομαι στο μελλον να του ζητησω προσθηκες, αν ξανα ερθει. Παμε στο καινουριο ιερο δισκοποτηρο του sketchbook μου Harley Queen από Sejic. 40 ευρω. Τα αξιζε περα για περα. Απ οτι εμαθα δε ψηνοταν να κανει σκιτσα πλην καποιων που ειχε δεσμευθει απο την πρωτη ημερα και ειχε λιστα, διοτι δεν του αρεσει η μεταπωληση. Σε μενα, που του το ζητησα για το sketchbook μου, εβαλε ολο το μερακι του και μου εκανε αυτο το εργο τεχνης που βλεπετε. Το λατρεψα. Φευγοντας απ το τραπεζακι του, μου ειχε αφησει ενα ακομα σκιτσακι εντος του βιβλιου μου, το οποιο για καποιο περιεργο λογο λειτουργησα ως τερας ηθικης και πηγα και του το ανεφερα. Τελικα ηταν το προσχεδιο που χρησιμοποιει για να σχεδιαζει, για εκεινον καμιας αξιας, για μενα μεγαλης, το μετανιωσα που δεν εκανα την παπια! print από Freccero + το ποστερ της διοργανωσης που δεν το εχω μπροστα μου, + το σκιτσο που του ζητησα να μου κανει (Double Duck) . Αλλος ενας καλλιτεχνης που του ζητησα να μου κανει τον αγαπημενο του, και δεν ηξερε ποιον. Τελος παντων. Να σας πω την αληθεια, επειδη ως τωρα ειχα την τυχη να συναντησω καλλιτεχνες οπως ο Cavazzano και ο Mottura , το σκιτσο που πηρα απο Freccero ειναι 5 κλασεις κατω. Για 30 ευρω, δεν εμεινα τρελα ικανοποιημενος. Φευ, προχωραμε. Τελευταιο αφησα ενα εκπληκτικο σκιτσο που ελαβε ο κολλητος μου απο Camuncoli, για μολις 20 ευρω. Προσωπικα ενθουσιαστηκα, δε ξερω αν θα συμμεριστειτε τον ενθουσιασμο μου, ιδου ο Darth Veider o τυπος εκανε παπαδες εδω. Και τελος, φωτος απο εμενα και καποιους γνωστους / αγνωστους: Θα προσπαθησω να ξανα ρθω!
    5 βαθμοί
  7. Όμορφη ιστορία. Είσαι πολύ τύχερος που ο πατέρας σου είχε τεύχη του Καμπανά/Ψαρόπουλου και μπήκες από τόσο μικρός σε τόσο ρετρό μονοπάτια (εξηγεί την συζήτηση που κάναμε τις προάλλες στο θέμα της Hachette που έλεγες ότι προτιμάς το παλιό σχέδιο). Επίσης είναι ωραίο που μπορείς να συνεννοηθείς για κόμικ με τους γονείς σου, εμένα πήγαν είδαν το Τζόκερ φέτος και ανάθεμα αν κατάλαβαν ότι Μπρους Γουέιν=Μπάτμαν . Ακόμα, είναι πάρα πολύ ωραίο που μπορείς να μοιραστείς με τον κολλητό σου αυτή σου την αγάπη για τα κόμικς. Προσωπικά, η ιστορία μου έχει ως εξής. Ήμουν 7 χρονών, μόλις είχα τελειώσει την 1η δημοτικού και για να το "γιορτάσουμε" πήγαμε κάπου να φάμε με τους γονείς μου. Ο πατέρας μου έκανε έκπληξη τότε και μου είχε αγοράσει το τρέχον τεύχος του Μίκυ Μάους (πρέπει να ήταν το #2137). Είχα αγοράσει 2-3 τεύχη παλαιότερα τυχαία που μου είχαν γυαλίσει στο περίπτερο, καθώς αναγνώριζα τους ήρωες από τα καρτούν της Disney, αλλά για κάποιο λόγο εκείνη την μέρα παρατήρησα ότι λέει "στο επόμενο τεύχος". Μου ήρθε ξαφνικά η ακατανίκητη επιθυμία να το πάρω την επόμενη Παρασκευή και γενικά να συνεχίσω να το μαζεύω, χωρίς να ξέρω ακόμα την έννοια της "συλλογής", απλά ήταν ενα περιοδικό που μ'άρεσε και ήθελα να το ακολουθήσω. Τα καλοκαίρια μάλιστα τα περνούσα τότε στο χωριό μου πάντα, όπου τότε αν θυμάμαι καλά, στην επαρχία τα τεύχη έρχονταν μια εβδομάδα αργότερα. Χαμός εγώ, ανησυχούσα μήπως χάσω κανένα και μάλιστα όντως ένα τεύχος είχα δυσκολευτεί να το βρω. Σιγά-σιγά ξεκίνησα εκείνο το καλοκαίρι να μαζεύω τα πάντα όλα, Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Ντόναλντ, Μεγάλο Μίκυ, Κλασικά, Κόσμος Disney, ό,τι κυκλοφορούσε ο Τερζόπουλος εκτός από κανένα Μίννυ. Μεγάλη μου αγάπη ήταν τα Μεγάλα Σήριαλ πάντως, κάθε καλοκαίρι τα περίμενα με ανυπομονησία. Το καλοκαίρι αυτό πέρασε και οι γονείς μου θεώρησαν ότι είναι πκαι άρα πολλά όλα αυτά τα κόμικς, οπότε μου ζήτησαν να διαλέξω 1 να κρατήσω για συλλογή. Επέλεξα το Μίκυ Μάους αλλά δεν πτοήθηκα. Σε μια επίσκεψη στον πολυαγαπημένο παππού, που ήμουν το μονάκριβο εγγόνι του και δεν μου χαλούσε χατήρι ποτέ, έφτιαξα μια λίστα με το πότε κυκλοφορεί κάθε άλλο περιοδικό της Disney και του την έδωσα, οπότε ναι μεν οι γονείς μου μού αγόραζαν το Μίκυ Μάους κάθε Παρασκευή, αλλά 1 φορά τον μήνα που επισκεπτόμασταν τον παππού, με περίμενε ένα λαχταριστό πακετάκι κόμικς που πάντα μου έδινε μεγάλη χαρά. Από ένα σημείο και μετά, λίγους μήνες μετά, κατάλαβα ότι εκτιμάω ιδιαίτερα και την έκδοση του ΚΟΜΙΞ, που μας σύστηνε τους δημιουργούς και πάντα είχε αξιόλογες ιστορίες και δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι την επίσκεψη στον παππού για να το παραλάβω. Παρακάλεσα λοιπόν τους γονείς να μου αγοράζουν το Μίκυ αλλά και το ΚΟΜΙΞ. Είχα μπει λοιπόν βαθιά στα λημέρια της συλλογής. Είχα και εγώ έναν κολλητό στο δημοτικό που κατά τύχη ασχολούταν κι εκείνος πολύ με τα κόμικς Disney. Μικρά παιδιά σαν ήμασταν τότε, για κάποιο λόγο πήραμε την συλλογή με φουλ ανταγωνιστικό μάτι! Ήρθε μια μέρα σπίτι μου στην τρίτη δημοτικού και σχεδόν έβαλε τα κλάματα. "Μα πόσα έχεις, πόσα έχεις!" (αναφερόμενος στα κόμικς που είδε). Από τότε έγινε κι αυτός μανιακός και μάλιστα επειδή έμενε κέντρο που είναι και όλα τα παλαιοπωλεία, πολλές φορές πήγαινε με τον πατέρα του και έψαχναν παλιά τεύχη. Θυμάμαι είχε βρει το #17 "Στην Αρχαία Περσία" με 3 ευρώ και μου το έτριβε στα μούτρα Καυχιόταν ότι είχε βρει "μια στοίβα από 17άρια" και του είπα "καλά, δεν έπαιρνες ένα και για μένα;" και μου λέει "δεν το σκέφτηκα". Ρε τον μπαγάσα. Γενικά η φιλία μας δεν κράτησε πολύ όπως καταλαβαίνετε. Πάντως ήταν μάλλον ο πιο "πορωμένος με τα κόμικ" φίλος που είχα. Κάποτε και τα ξαδέλφια μου ήταν εξίσου πορωμένα με μένα, και επειδή ήταν 2 είχαν σιγά-σιγά διπλάσια συλλογή από μένα, καθώς ο καθένας τους έπαιρνε ένα διαφορετικό! Από ένα σημείο και μετά τους έπιασε ο ιός "καλά, ακόμα διαβάζεις Μικυμάου;" και δεν τα διάβαζαν πια. Κάτι που ευνόησε εμένα γιατί απλά μου χάρισαν ένα σάκο κόμικς. Να σημειωθεί, ότι πριν από αυτό, ο 9χρονος τότε Τσάκλας είχε σκίσει μεγάλο μέρος των κόμικ του γιατί ήθελε να παίξει τον εκδότη. Έπαιρνα ιστορίες από διάφορα Μίκυ Μάους ή Ντόναλντ, τις ένωνα, ζωγράφιζα ένα εξώφυλλο και έφτιαχνα το δικό μου τεύχος και καλά. Πριν το καταλάβω η τότε συλλογή μου είχε γίνει φύλλο και φτερό. Ευτυχώς ένα 95% θεωρώ αντικαταστάθηκε από την συλλογή των ξάδερφών μου όταν τα βαρέθηκαν. Το μόνο που δεν είχα πειράξει ήταν το ΚΟΜΙΞ που το σεβόμουν σαν περιοδικό, καθώς και τα μεγάλα Σήριαλ. Στα ΚΟΜΙΞ βέβαια ο πρωτοπόρος τότε μικρός Τσάκλας είχε κάνει το εξής. Δεν ξέρω αν το σκέφτηκα μόνος μου ή είχα διαβάσει για την ύπαρξη της βιβλιοθήκης Μπαρκς στο εξωτερικό, πάντως πριν έρθει σε εμάς στην Ελλάδα, μου είχε έρθει η φαεινή ιδέα να σκίσω όλες τις ιστορίες Καρλ Μπαρκς από τα κόμικς και να τις ενώσω μόνος μου σε ένα είδος δικής μου χειροποίητης βιβλιοθήκης Μπαρκς. Το μετάνιωσα γρήγορα και απλά τις ξανακόλλησα μέσα στα τεύχη. Τραγικό! Αλλά, με δεδομένο ότι η συλλογή Μπαρκς βγήκε στην Ελλάδα το 2009, όταν το έκανα αυτό πρέπει να ήμουν το πολύ 9 χρονών. Λογικά 8 γιατί δεν νομίζω ότι ίδιο έτος που βγήκε έκανα όλο αυτό το εγχείρημα. Όπως και να χει. Η αγάπη για τα Disney συνεχίστηκε πολύ καιρό. Μέχρι να κλείσει ο Τερζόπουλος τα έπαιρνα όλα ανελλιπώς (να 'ναι καλά ο παππούς). Όταν άνοιξαν οι εκδόσεις της Καθημερινής ήμουν πλέον αρκετά μεγάλος οπότε είχα δικό μου χαρτζιλίκι και ξελάφρωσα τον παππού επιτέλους. Με την Καθημερινή δεν είχα καλή σχέση είναι η αλήθεια. Στην αρχή είχα ενθουσιαστεί. Από ένα σημείο και μετά, ήταν και η ηλικία περίεργη, δεν τα διάβαζα τόσο γιατί είχα μπει λύκειο και ούτε τα απολάμβανα εξίσου, ούτε είχα ίδιο χρόνο να ασχοληθώ. Είχα πιάσει τα υπερηρωικά (για τα οποία θα μιλήσω παρακάτω). Πρώτο πρέπει να σταμάτησα το Super Μίκυ γιατί ούτως ή άλλως με την τότε διμινηαία του συχνότητα το ξεχνούσα. Μετά μάλλον άφησα το Ντόναλντ. Συνέχιζα με ΚΟΜΙΞ & Μίκυ αλλά δεν τα διαβαζα.Απλά για συλλογή. Τελικά, οι επανεκδόσεις Ρόσα με ξενέρωσαν και άφησα και το Κόμιξ. Μέσα στις πανελλήνιες, αφού είχα ξεχάσει να πάρω και κάποια ενδιάμεσα τεύχη, κι επειδή ήθελα να μαζέψω λεφτά για DC Comics, σταμάτησα και το Μικυ Μάους. Το τελευταίο οχυρό έπεσε. Αγόρασα Μίκυ μετά από μήνες, το φθινόπωρο του '18, αυτό με την ιστορία "Όλα Όσα θα Συμβούν Χθες", γιατί διάβασα εδώ ότι είναι εξαιρετική. Δεν με ξετρέλανε. Το ξαναπήρα στο "Η Επανάσταση των Πλαισίων Αφήγησης" που μ'άρεσε πολύ και μετά είπα να πάρω 1-2 τεύχη ακόμα. Θα αρχίσω τώρα να το παίρνω επιλεκτικά και θα κοιτάξω να καλύψω κανένα κενό από τις παλιές εκδόσεις Τερζόπουλου. Κακώς άφησα τα Disney. Παράλληλα, ήμουν λάτρης και των BD, δεν θυμάμαι αν τα διάβαζα πριν ξεκινήσω τα Disney ή όχι, αλλά από μικρή ηλικία κυνηγούσα να μαζέψω όλα τα Αστερίξ αλλά και όποιο μου γυάλιζε από Λούκυ Λουκ, Ιζνογκούντ. Κάθε φορά που πηγαίναμε με την μητέρα μου στο Mall για ψώνια, σταματούσα πάντα στον Παπασωτηρίου που είχε μια ωραία γωνιά με κόμικς και κοιτούσα τα παραπάνω. Συχνά πήγαινα και στο Fnac, τότε πρόγονο του Public, αλλά κυρίως στο Παπασωτηρίου έβρισκα τα περισσότερα θυμάμαι. Ο Λούκυ Λουκ ποτέ δεν με τράβηξε, ακόμα και τώρα σίγουρα μου λείπουν πάνω από 40 τεύχη. Ο Ιζνογκούντ μ'άρεσε αρκετά αλλά από τότε θυμάμαι ήταν δυσεύρετος, δεν είχε πολλά τεύχη του, ήταν 2-3 πάντα, συνήθως τα ίδια, κρυμμένα πίσω από τα πάμπολλα Αστερίξ. Μέχρι να κυκλοφορήσει το 34 με την Χρυσή Βίβλο στα τέλη του 2009 τα είχα μαζέψει όλα σίγουρα θυμάμαι τα Αστερίξ. Δεν ήταν και πολύ δύσκολο τότε. Στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία έβρισκες πάρα πολλά. Το τελευταίο από την βασική σειρά που έψαχνα καιρό θυμάμαι ήταν η Γαλέρα του Οβελίξ. Από εκεί και πέρα, με είχαν παιδέψει πολύ οι ειδικές εκδόσεις, τα εκτός σειράς νομίζω τα έλεγε. Δεν τα έβρισκα συχνά. Τελευταίο πρέπει να ταν οι 12 Άθλοι του Αστερίξ που τους πήρα σε επανέκδοση τότε. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, όταν είχε βγει η ταινία με τον Αστερίξ και τους Βίκιγνκς το Πάσχα (?) του 2006 σίγουρα φιγούραρα στο νηπιαγωγείο με το άλμπουμ της ταινίας που είχε βγάλει η ΜΑΜΟΥΘ, άρα τα Αστερίξ τα έπιασα πριν τα Disney λοιπόν. Δυστυχώς δεν θυμάμαι πώς και πότε. Πιθανόν να είχα από μικρός τα DVD των ταινιών και να τα πέτυχα στα περίπτερα από μικρή ηλικία και να ξεκίνησα να τα διαβάζω (ευτυχώς ήμουν από τα παιδάκια που από το προνήπιο ήξερα ανάγνωση οπότε μπόρεσα από πολύ μικρός να διαβάσω και κόμικς). Σε κάποια φάση, στο διάστημα μεταξύ κλεισίματος Τερζόπουλου-αρχής εκδόσεων Καθημερινής, ήθελα να αγοράσω κάποιο κόμικ. Πήρα τότε κάμποσα Λούκυ Λουκ, αλλά πάλι δεν με ξετρέλαναν. Όπως και στα Disney πάντως, ευλεπιστώ να καλύψω τα κενά μου. Τέλος, η τωρινή μεγάλη αγάπη. Τα υπερηρωικά. Όλα ξεκίνησαν όταν είδα το Avengers: Age of Ultron στο σινεμά. Δεν είχα δει πολλές άλλες του MCU, μόνο το πρώτο Avengers και τα 3 Iron Man. Όπως καταλαβαίνετε είχα πολλές απορίες. Εκείνο το καλοκαίρι είδα με τα ξαδέρφια μου (ναι, αυτά που μου πάσαραν όλη την συλλογή τους από Disney αφού έκανα την δική μου φύλλο και φτερό) σχεδόν ό,τι υπερηρωικό είχε κυκλοφορήσει. Είδαμε το Dark Knight Trilogy (ανατριχιαστική εμπειρία για τον 15χρονο Τσάκλα) και ύστερα πιάσαμε το MCU. Θυμάμαι αντί να τα δούμε με την σειρά που βγήκαν, τα βλέπαμε στην αρχή με μια βλακώδη σειρά τύπου Iron Man 1-2-3, Captain America 1-2 κλπ, ευτυχώς μετά νομίζω τα πιάσαμε κανονικά. Στο τέλος είδαμε και τα Spider-Man του Raimi και το 1ο Amazing (το 2ο ευτυχώς δεν το προλάβαμε). Εγώ ξετρελάθηκα με τα υπερηρωικά. Μπήκα πολύ γρήγορα στην φάση και έψαχνα λεπτομέρειες κλπ στο ίντερνετ. Όπως είναι φυσικό, ήθελα να διαβάσω και κανένα κόμικ άμεσα. Θυμάμαι από τα πρώτα υπερηρωικά που είχα αγοράσει ήταν τότε τo Killing Joke νομίζω. Ο ενθουσιασμός μου καταλάγιασε κάπως. Μετά έφτασε το 2016, που βγήκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα BvS-Captain America Civil War-X-Men Apocalypse. Είδα το BvS, μου είχε φανεί ταινιάρα στην αρχή και ψήθηκα ακόμα παραπάνω για κόμικ, άκουγα και από διάφορους τότε να υπεραναλύουν τις κόμικ αναφορές του Snyder και είχα εντυπωσιαστεί με αυτό το αχανές σύμπαν των κόμικς υπερηρώων που μέχρι πρότινος δεν γνώριζα. Το ίδιο Πάσχα, πριν το Civil War και μετά το BvS, είδα όλα τα X-Men για προετοιμασία για το X-Men Apocalypse, οπότε έμαθα κι από αυτά διάφορα. Παράλληλα, ενώ μ'άρεσε πολύ η Μarvel, το ίδιο καλοκαίρι έπιασα τις σειρές του CW. Μην με παρεξηγείτε, αλλά σειρές δεν βλέπω γενικότερα. Δεν είχα δει "καλές σειρές". Ήταν η πρώτη μου επαφή με σειρά που δεν είναι προεφηβική. Όπως είναι φυσικό, προώθηκα με το Flash, που ήταν ακόμα καλό τότε και γενικά πορώθηκα φουλ και με DC. Παραπάνω από Μarvel κιόλας. Ο Φλας έγινε ο αγαπημένος μου ήρωας. Κάπως λοιπόν έμαθα για την ύπαρξη του star comics. Σαν ανίδεος που ήμουν, απλά μπήκα μέσα και πήρα άσχετα τευχάκια απλά κοιτώντας τίτλο και εξώφυλλο, τελείως ανούσιες αγορές και πεταμένα λεφτά. Σε κάποια φάση κατάλαβα ότι υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται paperback και συγκεντρώνει μια ιστορία οπότε προτιμότερο να αγοράζω αυτό για να έχω πλήρεις ιστορίες. Κι εκεί αγόραζα ας πούμε το vol. 2 πρώτα, αλλά τουλάχιστον έκανα πιο σωστές αγορές. Στην Black Friday του 2016 πήρα το πρώτο μου κόμικ Φλας, το vol. 2 από New 52 Rogues Revolution, μαζί με το Dark Knight Returns που άκουγα συνέχεια ότι ο Snyder άντλησε έμπνευση για το BvS και επίσης το Marvels που απλά μου γυάλισε σαν έκδοση, ούτε που ήξερα τι είναι, νόμιζα με Spider-Man έχει να κάνει. Όλα αυτά με το εξαιρετικό τότε 50% (περασμένα μεγαλεία). Είχα ξεκινήσει να παίρνω και καμιά έκδοση περιπτέρου από Anubis, γενικά είχα μπει στο παιχνίδι των υπερηρωικών. Ό,τι λεφτά μου περίσσευαν πήγαιναν σε κόμικς και σιγά-σιγά μεγάλωνε η συλλογή. Το 2017 ξεκίνησα να πηγαίνω και σε events, πήγα πρώτη φορά στο Comicdom όπου έσκασα ένα μεγάλο ποσό για κόμικ πρώτη φορά, το Public επίσης έβαλε 3 for 2 το ίδιο καλοκαίρι στα κόμικ (δεν ήξερα για Μπάρνηδες δυστυχώς πριν σκάσω κάμποσα λεφτά κι εκεί), γενικά το είχα πάρει πολύ ζεστά και η συλλογή αυξανόταν με ταχείς ρυθμούς. Κυρίως DC επικεντρωνόμουν, ελάχιστα Marvel είχα, επιλεγμένα, ανάλογα με τις ταινίες που έβγαιναν (πχ πηρα τον Θάνατο του Wolverine αφού είχα δει το Logan). Αυτά λίγο πολύ, πλέον θεωρώ έχω μια μεγάλη συλλογή απο DC Comics, την οποία προσπαθώ να εμπλουτίσω και με Marvel σιγά σιγά, να ναι καλά η Hachette. Αυτά είχα να πω, χαρά στο κουράγιο όποιου το διάβασε ολόκληρο!
    4 βαθμοί
  8. Καλημερα σας παιδια. νεο μελος εδω απο θεσσαλονικη.
    3 βαθμοί
  9. πολύυυυυ καιρό είχα να ποστάρω εδώ... ψέματα; (μερικές πρόσφατες δουλειές μου- μεταξύ άλλων)
    3 βαθμοί
  10. Λοιπόν,κατ αρχάς έτσι είναι τώρα όλα στη βιβλιοθηκη μέσα: Είναι μισό γραφείο (με ένα ράφι) και μισή βιβλιοθήκη (αυτό στη φωτογραφία).Το κάτω μέρος είναι της αδερφής μου (με εξαίρεση μερικά χαρτιά,ένα παλιότερο κινητό,μερικά φλασάκια USB,ένα πράσινο κύβο λαβύρινθο και ένα bootleg bayblade ο Θεός να το κάνει bayblade). Τα λυσάρια γυμνασίου θα φάνε σουτάρισμα σιγά σιγά και μπορεί να βρω άλλο μέρος για τα υπόλοιπα μη συλλογής,για εξοικονώμηση χώρου για αυτήν.Θα δω. Τώρα στο θέμα,φωτό πάνω και κάτω των τευχών: Πάνω πλευρά,από αριστερά προς δεξιά τευχών 4,3,2,1 Κάτω πλευρά,από αριστερά προς δεξιά τεύχων 4,3,2,1 Τα 1,2,3 και 4 ήταν αυτά που επηρέασε η υγρασία τότε. Αλλά ωρίστε και τα άλλα τρία: Πάνω πλευρά,από αριστερά προς δεξιά τευχών 7,6,5 Κάτω πλευρά,από αριστερά προς δεξιά τευχών 7,6,5 (Να τονίσω πως στο 6 στη μέση δεν έχει κυματισμό,αυτό ήταν από όταν το πήρα,και στη πραγματικότητα φαίνεται λίγο ως καθόλου.Επείσης στον Thor το 7 έχει επειδή το δίπλωσα λίγο για να το διαβάσω,ξέρεις γενικά όταν διαβάζεις κάτι.Ούτε αυτό φαίνεται πολύ κανονικά) Και τελείως άσχετο,αλλά ήταν πάνω από τα τεύχη όταν τα έβγαλα και το είδα: Και αυτό είναι ένας από τους λόγους που προτειμώ σκληρόδετα κόμικ τώρα.Είναι το Batman Endgame Μέρος Γ'.Είναι από τη συσκευασία έτσι αλλά δεν το πήρα εγώ,ούτε το ζήτησα.Σε αντίθεση με το τεύχος 6 Xmen Gifted,φαίνεται πολύ.Δεν το προσέχανε αυτοί που το πούλησαν φαίνεται. Είμαι άδικος και κακομαθημένος τώρα το ξέρω αλλά και πάλι αυτό μου κάνει το μάτι να ανοιγοκλείνει λίγο όποτε το βλέπω Δεν χρειάζεται να απαντήσετε σε αυτό,απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. (Καλά,απαντήστε και κράξτε με )
    3 βαθμοί
  11. Λοιπόν μου ειπαν το vertigo comic που έλεγαν ότι θα εκδώσουν αυτήν χρόνια πάει αρχές της επόμενης.Α και κρίνοντας από τις απαντήσεις που έδωσαν στα post του facebook για ww84 και black widow, Μάιο και Ιούνιο τουλάχιστον μπορούμε να περιμένουμε να εκδώσουν comics για wonder woman και black widow. Ελπίζω μόνο το batman/wonder woman the brave and the bold να μην είναι το μόνο ww comic που θα εκδώσουν.
    3 βαθμοί
  12. Μιας και το thread είναι ερημωμένο,καιρός να γράψω την βλακεία μου... Πως οι Εκδικητές παιρνάνε την καθημερινότητα τους: Ο Iron Man ζητάει από το Thor να πάρει πόζα για την αφίσα της επόμενης ταινίας του ώστε να τον βγάλει φωτογραφία: Εδώ ο Iron Man ήπιε ουίσκι,μέθησε και έφαγε hot dog.Λερώθηκε με κέτσαπ και ο Thor τσαντήστικε γιατί πρέπει να καθαρήσει: Εδώ οι θαυμάστριες του Thor παλεύουν με το Thor να του πάρουν αυτόγραφο ή ότι πολύτιμο έχει πάνω του: Εδώ ο Thor ανησυχεί πως θα στολίσει ολόκληρη την Asgard με λαμπάκια και στολίδια μόνος του πριν τα Χριστούγεννα: (Οι φωτό ήταν για ένα φίλο μου που με ρώτησε τι παίζει με το τεύχος/κόμικ του Thor και αν είναι καλό) Επείσης @budd Πως είναι τα τεύχη σου από την υγρασία; Ελπίζω πολύ καλύτερα!! Ξέχασα να την βάλω τη φωτό παλιότερα αλλά έτσι τα είχα εγώ: Για 5 με 7 μέρες,κλειστή η βιβλιοθήκη (που δεν περνάει υγρασία μέσα ή τουλάχιστον όχι πολύ) και η εγκυκλοπαίδεια (τα πράσινα με χρυσά γράμματα) να ζυγίζει 1,5 με 2 ή 3 κιλά (δεν είμαι σίγουρος αλλά πιστεύω 2).
    3 βαθμοί
  13. Το είχαν πει ότι θα επεκταθούν μέσα στο 2020 και εκτός Marvel και DC. Θέλει πάντως προσοχή για την Οξύ το πως θα το διαχειριστεί όλο το θέμα και πως θα βρει ισορροπία στις εκδόσεις. Μου αρέσει πολύ σαν εκδοτικός και θεωρώ πως κάνουν καλή δουλειά, αλλά το 2019 με το Έθνος και την εισαγωγή τίτλων της DC νιώθω ότι κάπου χαθήκανε. Είχε γίνει ένα δυνατό μπάσιμο τα τελευταία χρόνια με τη Marvel και φέτος με το που ξεκίνησε η DC μπήκε και αυτή δυνατά με τίτλους στην αρχή της χρονιάς και η Marvel έμεινε λίγο πιο πίσω. Αυτό φάνηκε και μετά από τη συμφωνία με το Έθνος, όπου οι Marvel τίτλοι ήταν ως επί το πλείστον και με 1-2 εξαιρέσεις μέτριοι, ενώ στη DC οι επιλογές που έγιναν ήταν εξαιρετικές σε σημείο να απορούμε γιατί δεν εκδόθηκαν σε τόμους. Οι εκδόσεις στη DC στα graphic novels ενώ ξεκίνησαν πολύ δυναμικά, μετά έπεσαν λίγο. Επίσης μετά το Έθνος, ένιωσα πως γενικότερα τα graphic novels έμειναν λίγο πιο πίσω στις προτεραιότητες και οι επιλογές σε τίτλους τόσο στα graphic novels όσο και στα τεύχη φάνηκαν κάπως συγκεχυμένες. Μου αρέσει πολύ η δουλειά της Οξύ και είναι ωραίο που θέλει να επεκταθεί, αλλά πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία στις εκδόσεις Marvel, DC, Έθνους και λοιπών εκδοτικών. Δε γίνεται πχ στο πρώτο τρίμηνο να έχουμε 3 τίτλους Marvel, κανέναν DC, 3 Έθνος, 1 από άλλη εκδοτική και την υπόλοιπη χρονιά 1 Marvel, 4 DC, 8 Έθνος, 2 από άλλη εκδοτική. Προφανώς όλα αυτά μπορεί και να είναι δικές μου εντυπώσεις και να είμαι 100% λάθος. Όπως και να 'χει, μακάρι να δούμε κι άλλες εκδοτικές προσπάθειες με μεράκι.
    3 βαθμοί
  14. Εσείς μωρέ παιδιά κλεφτόπουλα κι εσείς μωρέ παιδιά κλεφτόπουλα Παιδιά της Σαμαρίνας μωρέ παιδιά καημένα παιδιά της Σαμαρίνας γιατί είστε λερωμένα Κι αν πάτε πάνω μωρέ στ' Άγραφα αν πάτε πάνω μωρέ στ' Άγραφα κατά τη Σαμαρίνα μωρέ παιδιά καημένα κατά τη Σαμαρίνα κι ας είστε λερωμένα Αν σας ρωτήσει μωρέ η μάνα μου κι αν σας ρωτήσει η δόλια η μάνα μου μην πείτε πως λαβώθηκα μωρέ παιδιά καημένα μην πείτε πως λαβώθηκα κι ας είστε λερωμένα. Έκδοση άθλος. Ένα τεύχος αλλά τι τεύχος! Έπος! Κάνει για 40. Θα αλλάξω λοιπόν τον αριθμό των τευχών σε 40! Ή ίσως και σε 1005. Να συμβαδίζει με την αρίθμηση. ΠΟΛ.1005/2017 Καθορισμός δαπανών για τις οποίες απαιτείται η χρήση ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής ή/και συλλογής αποδείξεων για το φορολογικό έτος 2017 1005. Χρονιά στην οποία στο Βιετνάμ ο Lê Trung Tông διαδέχεται τον πατέρα του Lê Hoàn. 3 μέρες μετά όμως τον δολοφονεί και τον διαδέχεται ο Lê Ngoạ Triều. Συγκλονιστικά πράγματα. Οπότε ναι. 1005 τεύχη θα μπούνε στο πινακάκι. Και θα την αποκαλούμε Κλασσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσικά Εικονογραφημένα. Με 1005 σ προς δόξα και τιμήν των τευχών και της παρουσίασης.
    3 βαθμοί
  15. Κυκλοφόρησε σαν ένθετο με την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. Περιείχε επιλογές από το περιοδικό EXPERIMENT/ΓΑΙΟΡΑΜΑ. Άγνωστο πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν. Ευχαριστούμε τον albert για τις πληροφορίες και το εξώφυλλο.
    2 βαθμοί
  16. Το Subbuteo ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα! Ο Εθνικός Αντιπρόσωπος της Ελληνικής Ομοσπονδία, Νίκος Νταλαμπίρας, μίλησε στο Gazzetta Weekend Journal για το παιχνίδι που παίζεται ακόμη με μανία και μας παρουσιάζει τη Βίβλο του! Ποιος δεν έχει παίξει Subbuteo; Ποιος δεν έχει βάλει τα δάχτυλά του πάνω στα μικρά ανθρωπάκια για να παίξει πάνω στο τραπέζι ποδόσφαιρο; Το Subbuteo είναι ένα παιχνίδι που αντιστέκεται στον χρόνο και στη μόδα των video games και δίνει μια άλλη διάσταση στη διασκέδαση. Ο Νίκος Νταλαμπίρας, μέσω του Gazzetta Weekend Journal, ανέλυσε όλα όσα θέλουμε να ξέρουμε για το διάσημο παιχνίδι. Με λίγα λόγια, η Βίβλος του Subbuteo μπροστά στα... μάτια σας! Πολλοί πιστεύουν ότι το Subbuteo στην Ελλάδα είναι ξεπερασμένο. Ισχύει; Τα στατιστικά στοιχεία από το www.subbuteodatabase.com δείχνουν ότι το Σουμπούτεο έχει ανοδική πορεία και στην Ελλάδα με αριθμούς που ξεπερνάνε τα 4000 εγγεγραμμένα μέλη σε τρεις βασικούς άξονες συμμετοχής. Των παιχτών, των διαιτητών και της τεχνικής υποστήριξης. Πόσα μέλη / ομάδες μέτρα η ομοσπονδία σας ; Σύμφωνα με τα στοιχεία μας έχουμε μετράμε: 4992 παίχτες-μέλη στο ατομικό 1248 παίχτες-μέλη στο διπλό 832 ομάδες-μέλη στο ομαδικό 520 σύλλογοι-μέλη στο διασυλλογικό Που γίνονται τα ματς ; Οι αγώνες των τοπικών και εθνικών κατηγοριών διεξάγονται στις αδειοδοτημένες από την ομοσπονδία έδρες των παιχτών. Μπορούνε να είναι από τα σπίτια των παιχτών έως και οι τοπικές λέσχες, σχολεία, εγκαταστάσεις ποδοσφαιρικών ακαδημιών, ποδοσφαιρικά στάδια κτλ. Οι προδιαγραφές αδειοδότησης είναι πολύ συγκεκριμένες, αυστηρές και η ομοσπονδία τις θέτει από νωρίς στην διάθεση των ενδιαφερομένων. Οι αγώνες των ημερίδων, τρι-ημερίδων διεξάγονται στις αδειοδοτημένες και ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις σχολείων, αθλητικών κέντρων, ποδοσφαιρικών σταδίων, κτλ Οι αγώνες των εκπαιδευτικών-εκθεσιακών διοργανώσεων μπορούν να διεξαχθούν εκτός από τα παραπάνω αδειοδοτημένα από την ομοσπονδία σημεία, σε εκθεσιακούς χώρους, εμπορικά κέντρα, πολυκαταστήματα κτλ Πόσα χρόνια υφίσταται η Ομοσπονδία σας; Η Ελληνική Ομοσπονδία Σουμπούτεο έχει ιδρυθεί το 1981 με την μορφή ομίλου. Πανελλήνιος Όμιλος Σουμπούτεο (ΠΟΣ). Η σημερινή ομοσπονδία είναι η συνέχεια της επαγγελματικής προσπάθειας του ΠΟΣ μέχρι και το 1994 και τις ερασιτεχνικής προσπάθειας από το 1994 και έως το 2017. Είναι η πρώτη φορά που το Ελληνικό Σουμπούτεο έχει επίσημο όργανο ομοσπονδίας, με το 2017, το 2020 και το 2024 σαν σημεία ελέγχου σε 49 χώρες στον κόσμο. Η προσωρινή διοικούσα επιτροπή στα 3 χρόνια λειτουργίας της έχει εξαγγείλει την 1η Φεβρουαρίου 2020 σαν εναρκτήρια ημερομηνία των καταθέσεων των αιτήσεων για τους ενδιαφερόμενους συγκρότησης του επίσημου ΔΣ της ομοσπονδίας στις εκλογές του Ιουλίου 2020. Ομάδες - θρύλοι στα τουρνουά σας; Όλες οι ομάδες ατόμων που πρόσφατα αναγνωρίστηκαν από την Ελληνική Ομοσπονδία Σουμπούτεο με το κύρος των περιφερειακών συλλόγων και είναι ενεργές αλλά και επίσης ανενεργά σήμερα σύνολα ατόμων του παρελθόντος, αποτελούν τους θρύλους του Αθλήματος. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τους Σκάρλετ Μπατάλιον της Νέας Σμύρνης Αττικής, τους Ρόλλιγγανς της Ηλιούπολης Αττικής., Από παίκτες θρύλους του σπορ και ενεργούς σε ατομικό επίπεδο μπορούμε να αναφέρουμε τον Τσακίρη Άγγελο. Δεν είναι ο μόνος, φυσικά... Που σας βρίσκει κάποιος; Φυσικά στην ιστοσελίδα μας www.subbuteohellas.com. Είμαστε η Ελληνική Ομοσπονδία Σουμπούτεο (ΕΟΣ), Ελληνικό Ινστιτούτο Αθλητισμού, Ε.Α.Κ. Λάρισας , ΑΕL F.C. Arena, Λάρισα, Θεσσαλία, Ελλάδα, 41335 Κανονισμοί Οι κανονισμοί του αγωνιστικού Σουμπούτεο ακολουθούν τους επίσημους κανονισμούς της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρισης FIFA και αναθεωρούνται ταυτόχρονα με τους παραπάνω. Yπεύθυνο όργανο για την τελική διαμόρφωση των κανονισμών Σουμπούτεο στο κόσμο είναι η παγκόσμια ομοσπονδία Σουμπούτεο FISA. Υπάρχουν ετήσιες εκδόσεις κανονισμών με πιθανές έκτακτες μηνιαίες παρεμβάσεις σε περιπτώσεις μεγάλων αθλητικών γεγονότων Σουμπούτεο όπως το παγκόσμιο πρωτάθλημα Subbuteo κ.α. Η μοναδική και καθοριστική διαφορά με τους κανονισμούς ποδοσφαίρισης εκτός από τους προφανείς, είναι η γραμμή του λακτίσματος επίτευξης τέρματος η οποία και δεν υπάρχει στα γήπεδα ποδοσφαίρισης. Το επιτραπέζιο ποδόσφαιρο Σουμπούτεο είναι το μοναδικό επιτραπέζιο ποδόσφαιρο στο κόσμο που μιμείται επακριβώς τους κανονισμούς ποδοσφαίρου όπως αυτούς του φάουλ (άμεσο και έμμεσο), κόρνερ, άουτ, πλάγιου άουτ, οφ-σάιντ, πέναλτι, κτλ Οι δράσεις που γίνονται από την Ομοσπονδία 1.1 Διοργάνωση Αγώνων (ετήσια) 1.1.1. Διοργάνωση 18 πρωταθλημάτων τοπικών κατηγοριών σε 52 νομούς της Ελλάδας. 6 ηλικιακές κατηγορίες και 3 διαφορετικά επίπεδα 1.1.2. Διοργάνωση πρωταθλήματος 3ης Εθνικής κατηγορίας (περιφερειακό πρωτάθλημα) 1.1.3. Διοργάνωση πρωταθλήματος 2ης Εθνικής κατηγορίας 1.1.4. Διοργάνωση πρωταθλήματος 1ης Εθνικής κατηγορίας το κάθε πρωτάθλημα έχει 30 αγωνιστικές ημέρες 1.1.5. Διοργάνωση Εθνικού κυπέλλου τοπικών και Εθνικών κατηγοριών με διπλούς αγώνες και 30 αγωνιστικές ημέρες 1.1.6. Διοργάνωση 52 τοπικών ημερίδων σε 52 νομούς της χώρας 1.1.7. Διοργάνωση 8 ανοιχτών Εθνικών ημερίδων Β επιπέδου 1.1.8. Διοργάνωση 4 ανοιχτών Εθνικών ημερίδων Α επιπέδου 1.1.9. Διοργάνωση 52 τοπικών ημερίδων κυπέλλου περιοχών νομού σε 52 νομούς της χώρας 1.1.10. Διοργάνωση 52 ημερίδων κυπέλλου νομών σε 52 νομούς της χώρας 1.1.11.Διοργάνωση 52 τοπικών ημερίδων πρωταθλήματος περιοχών νομού σε 52 νομούς της χώρας 1.1.10. Διοργάνωση 52 τρι-ημερίδων πρωταθλήματος νομών σε 52 νομούς της χώρας 1.1.11. Διοργάνωση ημερίδας Εθνικού πρωταθλήματος πρωταθλητών νομών 1.1.12. Διοργάνωση ημερίδας Εθνικού πρωταθλήματος πρωταθλητών περιφερειών (3ης Εθνικης κατηγορίας) 1.1.13. Διοργάνωση ημερίδας κυπέλλου Ελλάδας 1.1.14. Διοργάνωση τρι-ημερίδας πρωταθλήματος Ελλάδας 1.1.15. Διοργάνωση αγώνα υπερ-κυπέλλου μεταξύ του πρωταθλητή και κυπελλούχου Ελλάδας 1.1.16. Διοργάνωση ημερίδας τελικού ανοιχτών Εθνικών ημερίδων Α & Β Επιπέδου (Διεθνής ημερίδα) 1.1.17. Διοργάνωση 11 εκπαιδευτικών-εκθεσιακών ημερίδων Εκπαιδευτικά σεμινάρια (ετήσια) Εκπαιδευτικά σεμινάρια διαιτησίας Σουμπούτεο Εκπαιδευτικά σεμινάρια τεχνικής υποστήριξης Σουμπούτεο Εκπαιδευτικά σεμινάρια μελών διοίκησης συλλόγων Σουμπούτεο Εκπαιδευτικά σεμινάρια προσωπικού Σουμπούτεο Εκπαιδευτικά σεμινάρια πρεσβευτών μελών Σουμπούτεο Εκπαιδευτικά σεμινάρια ακαδημιών ποδοσφαίρισης και Σουμπούτεο Εκπαιδευτικά σεμινάρια οργάνωσης και διοίκησης Σουμπούτεο ΠΗΓΗ
    2 βαθμοί
  17. Η ΟΞΥ το 2019 έχει βγάλει 7 graphic novels από MARVEL, 5 graphic novels από DC, 8 ιστορίες MARVEL σε τεύχη (Έθνος) και 4 ιστορίες DC σε τεύχη (Έθνος). Συγκεκριμένα MARVEL X-MEN: ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (1/2019) ORIGINAL SIN (3/2019) CAPTAIN MARVEL ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ (ΕΘΝΟΣ) (3/2019) THOR: Ο ΑΝΑΞΙΟΣ (4/2019) THE AVENGERS: ΕΧΘΡΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ (ΕΘΝΟΣ) (4/2019) INFINITY WAR (5/2019) THOR: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΕΡΑΥΝΟΣ (ΕΘΝΟΣ) (5/2019) CAPTAIN AMERICA: STEVE ROGERS SUPER SOLDIER (6/2019) X-MEN: PHOENIX ENDSONG (ΕΘΝΟΣ) (6/2019) AMAZING SPIDER-MAN: VENOM INC. (7/2019) SPIDER-MAN: ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...(ΕΘΝΟΣ) (7/2019) DEADPOOL: Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ (ΕΘΝΟΣ) (8/2019) AVENGERS: THE ORIGIN (11/2019) THE INCREDIBLE HULK: ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (ΕΘΝΟΣ) (11/2019) WOLVERINE (ΕΘΝΟΣ) (12/2019) DC BATMAN: ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ (2/2019) SHAZAM (4/2019) SUPERMAN: AMERICAN ALIEN (8/2019) BATMAN: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ (ΕΘΝΟΣ) (9/2019) BATMAN; ENDGAME (ΕΘΝΟΣ) (10/2019) ΜΠΑΤΜΑΝ: Ο ΓΕΛΑΣΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ (10/2019) JUSTICE (10/2019) SUPERMAN: BRAINIAC (ΕΘΝΟΣ) (10/2019) GREEN ARROW: YEAR ONE (ΕΘΝΟΣ) (11/2019) Και από άλλες εταιρίες νομίζω μόνο το SAGA (1/2019) Από ότι φαίνεται κάθε μήνα είχε το λιγότερο και μια έκδοση. Πάνω κάτω ότι έβγαζε και η ANUBIS τις καλές της εποχές.
    2 βαθμοί
  18. Θα συμφωνήσω απόλυτα!! Από τον Μοττούρα πήρα δωρεάν ένα εκπληκτικό σκίτσο με πολύ περισσότερα μολύβια και το ίδιο έγινε και από τους ,Πατσροβίκιο, Περισσινότο (η οποία παρεμπίπτοντος έχει κάνει το 2 ή 3 καλύτερο σχέδιο που έχω πάρει από Ντισνεικό), Τζίκε και Ζάνκυ επίσης δωρεάν Εγώ πίστευα ότι με 30 ευρώ θα έχει και χρώμα ή θα ήταν τουλάχιστον καλά μελανωμένο. Πήγα Κυριακή απόγευμα λόγω υποχρεώσεων και δεν πρόλαβα τον Φρετσέρο που έμαθα ότι έφυγε 6:30. Νομίζω έφυγε αρκετά νωρίτερα από κάθε άλλο καλεσμένο Disney Πήρα μόνο το print της διοργάνωσης για να έχω κάτι καθώς πάντα έχω κάτι από κάποιο Ντισνεικό καλεσμένο. Ελπίζω στο μέλλον να έχουμε καλύτερους καλεσμένους από Disney μεριά στο Κον διότι το The Comic Con σχεδόν πάντα έχει πολύ πιο μεγάλα ονόματα. Το φετινό μου άρεσε αλλά δυστυχώς είχα πολύ λίγη ώρα να το γυρίσω και δεν το ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα. Πήρα υπογραφές από Chris Claremont στον κατάλογο με την Dark Phoenix στο εξώφυλλο και στο ασπρόμαυρο τεύχος του Κον. Και έβγαλα και φωτο μαζί του. Πολύ καλός άνθρωπος. Οπότε στεναχωρήθηκα πολύ λιγότερο που δεν πρόλαβα τον Φρετσέρο
    2 βαθμοί
  19. Και εγώ θα το δω την επόμενη εβδομάδα.Ειμαι φαν των ορίτζιναλ ταινιών αλλά και των πρικουελ,τα οποία ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι νερντς τόσα χρόνια τα αντιμετωπίζουν σα το διαολο.Aν εξαιρέσουμε τον Jar Jar και κάποιες γλυκαναλατες σκηνές "ρομάντζου" στο Attack of the clones,θεωρώ ότι αυτές οι ταινίες μια χαρά στέκονται δίπλα στα πρώτα. Το μόνο που πραγματικα με ενοχλεί στην τωρινή σειρα ειναι το συνεχομενο ριμέικ παλιων σκηνών στο Force Awakens και o τρόπος που κατέληξε ο χαρακτηρας του Luke στο Last Jedi. Μου άρεσε πολύ το Solo και το Rogue One,πολύ περισσότερο από τα καινούργια "κυρίως" επεισόδια.
    2 βαθμοί
  20. Όπα, σε μια βδομάδα δεν βγαίνει; Πότε πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός; Εγώ πάντως είμαι ίσως από τους λίγους που περιμένουν να δουν καλή ταινία. Ίσως βέβαια κι επειδή δεν είχα δει μικρός τις πρώτες ταινίες. Τις είδα όλες μαζί (και τις οχτώ της βασικής σειράς) τα τελευταία δύο χρόνια. Μού άρεσαν πολύ οι ταινίες της πρόσφατης τριλογίας κι ευελπιστώ η τελευταία να αποτελέσει ιδανικό κλείσιμο
    2 βαθμοί
  21. Τις ίδιες συζητήσεις είχαμε το 1983 με το Return of the Jedi, αν είναι H Επιστροφή του Τζεντάι ή Η Επιστροφή των Τζεντάι. Τελικά προτιμήθηκε το ΤΩΝ επειδή μαζί με τον Λουκ επανήλθαν και οι Τζεντάι ως σύνολο, θεωρητικώς. Και τις ίδιες συζητήσεις είχαμε με το The Last Jedi, για το αν επρόκειτο για Οι Τελευταίοι Τζεντάι, Η τελευταία Τζεντάι ή ο Τελευταίος Τζεντάι. Εδώ παρόλο που ο σκηνοθέτης είπε σε συνέντευξη πολύ πριν την κυκλοφορία της ταινίας ότι ο τίτλος είναι ενικός και αναφέρεται στον Λουκ, το οποίο δεν ήταν σπόιλερ εφόσον όλοι ξέραμε από την προηγούμενη ταινία ότι ο Λουκ ήταν ο τελευταίος Τζεντάι, οι δικοί μας έβαλαν... στην τύχη το Οι Τελευταίοι Τζεντάι, αλλά ας πούμε ότι βάζουμε και τη Ρέι μέσα και περνάει. Εδώ τώρα θα μπορούσαμε να έχουμε: Η Άνοδος του Σκαϊγουόκερ, Η Άνοδος της Σκαϊγουόκερ και Η Άνοδος των Σκαϊγουόκερ. Τα πρώτα 2 θα μπορούσαν να θεωρηθούν σπόιλερ (το πιο από τα δύο ισχύει θα το μάθουμε στην ταινία), αλλά το τελευταίο θα μπορούσε να προκριθεί με το ίδιο κριτήριο που βγήκε και το Η Επιστροφή των Τζεντάι, δηλαδή ότι όποιος κι αν είναι ο Σκαϊγουόλκερ που... ανεβαίνει, ανεβάζει και τους προγόνους του. Και θα ήταν και σωστό γραμματικά αντί γι'αυτό το κακόηχο επίγραμμα που αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Δεν έχω ξανασυναντήσει πιο αποτυχημένο τίτλο σε ταινία του ενδιαφέροντος μου.
    2 βαθμοί
  22. Απ όσο καταλαβαίνω απέφυγαν την χρήση άρθρου για να μην προδωσουν από τον τίτλο αν πρόκειται για του/της/των Skywalker. Παρόλα αυτά σίγουρα μπορούσε να βρεθεί κάτι πιο δημιουργικό για να είναι όλοι ευχαριστημένοι αντί να νιώθουμε ότι εκφωνεί τον τίτλο ο Yoda
    2 βαθμοί
  23. To κατέβασα και το διάβασα στα αγγλικά από περιέργεια. Απ΄τη μια ο κακός βαθμός στο goodreads, απ΄την άλλη τα καλά λόγια όσων το διαβάσατε... με ιντρίγκαρε όλο αυτό Λοιπόν. Όντως ξεκινάει ωραία. Ένα μυστηριώδες νησί με τέρατα, κάποιοι γνωστοί και άγνωστοι του Hulk να εμφανίζονται, παράλληλα να παρακολουθούμε μια φαινομενικά ασύνδετη αλλά ενδιαφέρουσα ιστορία απ΄τα παιδικά χρόνια του Μπάνερ στο σχολείο. Είχε φάση μέχρι ενός σημείου. Αλλά όσο κυλούσε η υπόθεση ήθελα να δω πως συνδέονται όλα αυτά τα γεγονότα. Και δεν το έβλεπα. Δεν πολυκατάλαβα τι έγινε. Μου άφησε την ίδια αίσθηση με κάτι Ντύλαν Ντογκ που έβγαλε τελευταία η Μικρός Ήρως. Σουρεαλιστικές ιστορίες που δεν καταλαβαίνεις αν αυτό που βλέπεις/διαβάζεις είναι φαντασία ή πραγματικότητα Τέλος πάντων. Δεν ήταν κακό και σίγουρα ο βαθμός στο goodreads το αδικεί. Αλλά ούτε και κάτι το ιδιαίτερο θα το χαρακτήριζα. Αρκετά μπερδεμένη ιστορία για τα γούστα μου. Αν ήταν να το βαθμολογήσω θα έβαζα ένα... 6/10 ας πούμε
    2 βαθμοί
  24. SKYWALKER: Η ΞΕΦΤΙΛΑ Χαίρετε, χαίρετε! Μετά την επίσημη απόδοση στα ελληνικά του The Rise of Skywalker ως Skywalker: Η Άνοδος, από την εταιρία διανομής, θεωρώ πλέον ότι έχουμε φτάσει σε νέα επίπεδα ασχετοσύνης, για να μην πω... αγραμματοσύνης, όσον αφορά την απόδοση τίτλων ταινιών στα Ελληνικά. Τουλάχιστον στο παρελθόν όταν απέδιδαν το A View to a Kill ως Επιχείρηση Κινούμενος Στόχος, υπήρχε ένας λυρισμός! Να είμαστε λοιπόν ευγνώμονες που τα προηγούμενα Star Wars βγήκαν στο παρελθόν όπου δεν ήταν στο... τιμόνι οι σημερινοί κύριοι και έτσι γλιτώσαμε από τα: Jedi: Η Επιστροφή Sith: Η Εκδίκηση Clones: H Επίθεση Empire: Η Αντεπίθεση
    2 βαθμοί
  25. Εγώ έχω χαζέψει εδώ και ώρα με του Sejic. Καταπληκτικό.
    2 βαθμοί
  26. Πρόκειται για ένα τεύχος, στο οποίο επικρατούν οι ιστορίες που περιέχουν μέτριο και παιδικό σενάριο. Αρκετές τις βρήκα καλές, αλλά η αλήθεια είναι ότι καμία δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει. Ας τις δούμε εν συντομία. “Η εισβολή των γιγάντιων πιγκουίνων” Η Μίννι πάει με το ζόρι για ψάρεμα με τον Μίκυ όταν έκπληκτοι αντικρίζουν μία σαρδέλα που έχει το μέγεθος...φάλαινας! Κι ενώ αυτή η σαρδέλα θέτει σε κίνδυνο την ζωή του πρωταγωνιστή, θα σωθεί και κατά συνέπεια θα γνωριστεί με την υπεύθυνη αυτής της τραγωδίας, μία εκκεντρική επιστήμονα. Ο φίλος μας θα παρατήσει την αρραβωνιαστικιά του σύξυλη, θα την ακολουθήσει μέχρι τον Βόρειο Πόλο και θα προσπαθήσει με όλες του τις δυνάμεις να αλλάξει τις αφελείς επιλογές και τα πειράματά της. Κάτι που θα σταθεί υπερβολικά δύσκολο κι επικίνδυνο, τόσο για το Μίκυ Σίτυ, όσο και για την σιλουέτα του διάσημου ποντικού. Πρόκειται για ένα σενάριο που με μπέρδεψε συναισθηματικά. Δεν μπορώ να προσδιορίσω αν μου άρεσε ή όχι. Η ιδέα με ικανοποίησε, αλλά την πλοκή την βρήκα πολύ υπερβολική. Ο Μίκυ υπερπαίζει και υπήρχαν αρκετές σκηνές που μου έφερνε στο μυαλό κάτι από τον χαρακτήρα του Γκούφυ. Για να μην μιλήσουμε για τις σκηνές άκρατου σουρεαλισμού. Επίσης το χιούμορ είναι ιδιαίτερο και πολλές φορές παράξενο. Το φινάλε ολοκληρώνει την ιστορία με μία ανάλαφρη παιδικότητα, που αφήνει χαμόγελο στα χείλη. Το σχέδιο το βρήκα καλό και με μεγάλη φαντασία. “Ανεμοδαρμένη πόλη” Περίεργες ριπές ανέμου που λυσσομανά στην Λιμνούπολη, κάνουν τους κατοίκους της να την εγκαταλείπουν άρον άρον. Ο Σκρουτζ, που είναι μαθημένος στις σκληρές καταστάσεις δεν το κουνάει ρούπι και μένει στο θησαυροφυλάκιο για να κάνει παρέα στα χρήματά του. Οι Μουργόλυκοι, νομίζοντας ότι εκείνος έχει φύγει από την πόλη με τους υπόλοιπους, προσπαθούν να εισβάλουν στο μέγαρό του για να βάλουν χέρι στο κομπόδεμά του. Αυτό, όμως, που θα εισπράξουν είναι μία σθεναρή αντίσταση από τον βαθύπλουτο ιδιοκτήτη. Μαζί με την πόλη, νομίζω ότι και το εν λόγω σενάριο είναι ανεμοδαρμένο. Ενώ έχουμε μία κλασική διαμάχη ανάμεσα στην διαβόητη συμμορία και τον Λιμνουπολίτη Κροίσο, που θα μπορούσε να αναδειχθεί σε κάτι αξιόλογο, παρόλα αυτά υπάρχει στην πλοκή μία σειρά από γκαγκ που είναι στην καλύτερη “παιδικά”, στην χειρότερη σαχλά κι άνοστα. Το φινάλε προσπαθεί να βγάλει γέλιο (όπως κι όλη η υπόλοιπη ιστορία), αλλά δυστυχώς μένει στην προσπάθεια. Θα προσπεράσω. Σχεδιαστικά ήταν αξιόλογη. “Ο φύλακας του εμπορικού κέντρου” Σαν άλλος “Μπάτσος του mall”, ο Ντόναλντ κορδώνεται μπροστά στην αρραβωνιαστικιά του για την νέα του δουλειά. Φόρεσε, λοιπόν, την στολή του κι ανέλαβε υπηρεσία στο εμπορικό κέντρο της Λιμνούπολης. Βλέπει όμως με δυσφορία, ότι οι υπόλοιποι φύλακες δεν έχουν υιοθετήσει την ίδια θέρμη για το λειτούργημά τους. Παρόλα αυτά ο αναγνώστης θα κάνει μία εικονική βόλτα παρέα με τον πρωταγωνιστή και θα ζήσει μία ημέρα στο εμπορικό, γεμάτη ένταση και μεγάλες συγκινήσεις. Καλό, καρτουνίστικου ύφους σενάριο, με έναν Ντόναλντ να βρίσκεται στο στοιχείο του. Να προκαλεί, λόγω της απύθμενης ατυχίας και του μεγάλου ενθουσιασμού του, κεφάτα γκαγκ, προς τέρψη του αναγνώστη. Η πλοκή δείχνει να επαναλαμβάνεται, αλλά το κάνει με τρόπο που δεν κουράζει. Αρκετές ήταν οι σκηνές που γέλασα με τα παθήματα του φίλου μας. Εντύπωση κάνει η στάση της Νταίζυ στην ιστορία. Δεν έχει τον ξιπασμένο και υπερόπτη χαρακτήρα που την έχει κάνει αντιπαθητική στο κοινό. Το φινάλε το βρήκα πανέξυπνο κι εξίσου ξεκαρδιστικό. Το σχέδιο είναι αρκετά καλό. “Απαγωγή υψηλής τεχνολογίας” Ο δόκτωρ Στάτικ έχει κατασκευάσει τρία ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη για να τα πουλήσει σε μία μεγάλη εταιρεία ηλεκτρονικών. Ο Μίκυ τον βοηθάει με την μεταφορά τους, χρησιμοποιώντας ένα παμπάλαιο φορτηγάκι. Στην διαδρομή αιφνιδιάζονται από τα τσιράκια ενός ανταγωνιστή επιστήμονα με κακές προθέσεις κι ενώ ο Μίκυ μένει αναίσθητος, ο δόκτωρ Στάτικ και τα ρομπότ του απάγονται. Ο φίλος μας, αφού συνέρχεται, θα βάλει το μυαλό του να δουλέψει και θα προσπαθήσει να σώσει τον φίλο του και τις νέες του δημιουργίες. Ένα σενάριο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Η πλοκή έχει κλιμακούμενη ένταση, αλλά βγάζει παιδικότητα. Προσωπικά θα την προτιμούσα περισσότερο “ενήλικη”. Το φινάλε δεν θα το χαρακτηρίζαμε 100% ευτυχές, αλλά εμφανίζει ρεαλισμό. Γενικά την βρήκα μία καλή προσπάθεια. Το σχέδιο μού άρεσε. “Δοκιμαστές παιχνιδιών” Τα τρία ανιψάκια του Ντόναλντ είναι λάτρεις των βιντεοπαιχνιδιών και συγκεκριμένα ενός που έχει τίτλο “Βυθισμένες Πόλεις”. Συχνά ανεβάζουν βίντεο, κάνοντας αφιερώματα για το εν λόγω παιχνίδι, δίνοντας συμβουλές και νέα. Με αυτό τον τρόπο έχουν αποκτήσει πολλούς ακόλουθους. Λόγω αυτής τους της δημοτικότητας, ο δημιουργός του παιχνιδιού, τους καλεί στην Χηνούπολη, σε ένα συνέδριο. Τα ανιψάκια, πείθουν τον θείο τους να τους πάει μέχρι εκεί και θα γίνουν μάρτυρες μίας σκοτεινής υπόθεσης ληστείας. Καλό σενάριο, με πρωταγωνιστές τα τετραπέρατα παπάκια, που αναφέρεται ξεκάθαρα στις νέες τεχνολογίες, οι οποίες έχουν σκοπό να διασκεδάσουν την νεολαία. Η πλοκή, ενώ ξεκινάει λιτά, στην συνέχεια απογειώνεται, αλλά έρχεται το φινάλε να μην με ενθουσιάζει τόσο. Το βρήκα επίπεδο και με συγγραφικές ευκολίες. Έτσι, με ένα πιο αγωνιώδες τέλος, θα μιλούσαμε για καλύτερη ιστορία. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο. “Ανταλλαγή κακοποιών” Η δράση των Μουργόλυκων στην Λιμνούπολη έχει γίνει, με τον καιρό, προβλέψιμη από την Αστυνομία, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν επαγγελματική κάμψη. Ένα βράδυ επιστρέφουν απογοητευμένοι στο λημέρι τους, όπου τους περιμένουν τρεις “συναδέλφισσές” τους από την Γαλλία. Τους προτείνουν, λοιπόν, να αλλάξουν χώρους δράσης. Για την ακρίβεια, αυτές να επιχειρήσουν στην Λιμνούπολη κι εκείνοι στο ειδυλλιακό Παρίσι. Με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξουν παραστάσεις και θα μπερδέψουν το μακρύ χέρι του Νόμου. Πώς θα έρθουν τα πράγματα? Απλό σενάριο, που όμως με κάλυψε. Η πλοκή έχει καλή ροή, ενώ το φινάλε έβγαζε το κωμικό στοιχείο. Τελικά δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν οι φίλοι μας βγήκαν κερδισμένοι ή όχι. Με το σχέδιο δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. “Ο κλεμμένος ταύρος” Ο Ντόναλντ με τα τρία του ανιψάκια επισκέπτονται το αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ για λίγες ημέρες διακοπών. Η Γιαγιά τού αναθέτει να πάει λίγο φαγητό στον Πασχάλη, ο οποίος επισκευάζει την σκεπή του αχυρώνα. Κατά λάθος, λοιπόν, εξαγριώνει τον ταύρο του αγροκτήματος, ο οποίος τον παίρνει στο κυνήγι. Αφού λήγει αίσια το περιστατικό, την επόμενη ημέρα η Γιαγιά Ντακ με έκπληξη θα αντιληφθεί ότι ο ταύρος της έχει πέσει θύμα κλοπής. Προσπαθώντας να το ξεπεράσει, θα πάνε όλοι μαζί στο πανηγύρι που διοργανώνεται στο Παπιοχώρι, αλλά εκεί θα πάρουν μέρος σε μία μεγάλη περιπέτεια. Κι εδώ δεν αντιμετώπισα θέμα με το σενάριο. Έχει λιτότητα, αλλά στις σελίδες που έχει στην διάθεσή του, προλαβαίνει να δημιουργήσει πλοκή κι ανατροπές. Ο μόνος, βέβαια, που είναι για λύπηση είναι ο φουκαράς ο Ντόναλντ και τα...οπίσθιά του. Το σχέδιο μού άρεσε. “Μεγάλοι μπελάδες” Η φήμη του Κύρου φαίνεται ότι έχει πάρει την ανιούσα. Ο συμπαθής εφευρέτης δέχεται επισκέψεις από τον Δήμαρχο και την κουστωδία του, με σκοπό να του αναθέσει δουλειά. Να σχεδιάσει τον νέο φάρο της πόλης και να τον τοποθετήσει στην κορυφή του πανύψηλου πύργου του Κορνήλιου Κουτ. Γι’αυτή την τοποθέτηση ο Κύρος θα αναγκαστεί να φτιάξει έναν Γλόμπο τεράστιων διαστάσεων. Δυστυχώς, όμως, μετά από ένα τραγικό λάθος ο νέος Γλόμπος γίνεται ένα αδυσώπητο τέρας, που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Πώς θα καταφέρουν να τον σταματήσουν? Ένα σενάριο, που βγάζει ένταση από τις πρώτες σελίδες του κι έχει μεγάλες στιγμές δράσης. Το πιο ουσιώδες, βέβαια, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης του αγαπημένου μας Γλόμπου, ο οποίος από κομπάρσος, μεταμορφώνεται σε ατρόμητο πρωταγωνιστή και κλέβει την παράσταση. Το φινάλε ήταν πέρα για πέρα έξυπνο. Μπράβο! Το σχέδιο κι ο χρωματισμός μού άφησαν θετικές εντυπώσεις. “Οι κυνόδοντες του τρόμου” Βρισκόμαστε στο Νότιο Μεξικό, όπου παρακολουθούμε τον Μίκυ και τον Γκούφυ, οι οποίοι επιστρέφουν από μία αρχαιολογική ανασκαφή. οι δύο φίλοι σταματούν σε ένα χωριό για να περάσουν την νύχτα τους κι εκεί μαθαίνουν για έναν τεράστιο σκύλο, ο οποίος επέστρεψε από το παρελθόν, και είναι ο φόβος κι ο τρόμος της περιοχής. Αφού ο Μίκυ αποκοιμιέται αμέσως, ο Γκούφυ έντρομος θα αντικρίσει το εν λόγω λαγωνικό. Την επομένη, ένα λεωφορείο θα καταφτάσει στο χωριό και μεταφέρει διάφορους λάτρεις των υπερφυσικών πλασμάτων, που ψάχνουν να βρουν το μοχθηρό σκυλί. Τι κρύβεται πίσω από αυτό το πλάσμα? Σενάριο που έχει στοιχεία τρόμου και μυστηρίου. Μου θύμισε το θρυλικό “Λαγωνικό των Μπάσκερβιλ“. Φαίνεται ότι έχει γίνει σωστή διαχείριση των σκηνών, αλλά για το φινάλε ήθελα να γινόταν καλύτερη δουλειά. Με απογοήτευσε κάπως. Το σχέδιο ήταν ικανοποιητικό. Παραστατικό και με επιμονή στην λεπτομέρεια.
    2 βαθμοί
  27. Σε σχέση με τα προηγούμενα τεύχη του τίτλου, νομίζω ότι εδώ έχουμε μία σημαντική βελτίωση. Με εξαίρεση μία-δύο ιστορίες, όλες οι υπόλοιπες με κάλυψαν και με έκαναν να περάσω ευχάριστα τα λεπτά που ξόδεψα για να τις διαβάσω. Ας πούμε δύο λόγια για την κάθε μία ξεχωριστά. “Ο κήπος του δόκτορα Μολόχα” Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ έχουν δημιουργήσει την δική τους επιχείρηση. Είναι κηπουροί εξωτερικών τοπίων. Δουλεύοντας σε έναν κήπο, ανακαλύπτουν τυφλοπόντικες να έχουν καταστρέψει το γκαζόν. Στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν από που έρχονται, θα φτάσουν έξω από την αυλόπορτα ενός σπιτιού, που έχει ιδιοκτήτρια μία περίεργη κυρία, χήρα ενός διάσημου γενετιστή. Αφού την πείθουν να τους αφήσει να καθαρίσουν και τον δικό της κήπο (για να εντοπίσουν τα τρωκτικά), θα βρεθούν μπροστά σε μεγάλες εκπλήξεις, που κρύβουν θανάσιμους κινδύνους. Αρκετά καλό σενάριο που με κράτησε. Παρουσιάζεται ένας Μίκυ που έχει μεν ενεργό αστυνομικό δαιμόνιο, αλλά δουλεύει με τον Γκούφυ, γεγονός που τον υποβαθμίζει λίγο. Η πλοκή έχει μυστήριο και, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για κόμικ που απευθύνεται σε μικρότερες ηλικίες, εμφανίζει αρκετές “σοβαρές” σκηνές “τρόμου”. Βέβαια, αν δεν αντίκριζαν τα ματάκια μου τους τυφλοπόντικες με στολές καράτε, θα ήταν καλύτερα. Το σχέδιο (με εξαίρεση το ανεκδιήγητο, πλέον, σώβρακο) μού άρεσε αρκετά. “Τα ρούχα κάνουν το παπί” Τα εργαστήρια τεχνολογίας του θείου Σκρουτζ δημιουργούν μία υπερστολή, η οποία, επιτρέπει σε αυτόν που την φοράει να μπαίνει στο διαδίκτυο και να ελέγχει από απόσταση τις κάμερες στον χώρο του. Ότι μπορεί να κάνει ένα απλό κινητό δηλαδή. Αυτή την στολή την δοκιμάζει το μεγάλο αφεντικό της Λιμνούπολης, όταν έκπληκτος βλέπει τον Ντόναλντ να έρχεται καθυστερημένος στην δουλειά του. Την ώρα που πάει να του κάνει παρατήρηση, συνειδητοποιεί ότι η στολή δεν μπορεί να βγει, αντιδρά αυτόνομα και κάνει τον ιδιοκτήτη της να πράττει απερίσκεπτα. Τι θα κάνει ο Σκρουτζ για να απαλλαγεί από εκείνη? Ποιος ο ρόλος του Ντόναλντ και τι κρύβεται πίσω από αυτή την δολιοφθορά? Έχουμε δει σε πολλούς ρόλους τον Σκρουτζ, ήρθε η ώρα να τον απολαύσουμε και σαν Iron Man. Το σενάριο βασίζεται επάνω σε μία έξυπνη ιδέα, την οποία θα την ήθελα περισσότερο ανεπτυγμένη. Η πλοκή έχει νεύρο κι ένταση από την αρχή μέχρι το τέλος. Γενικά ήταν μία πολύ καλή προσπάθεια. Το σχέδιο μού άρεσε, αν και οι χαρακτήρες ήταν υπερβολικά σχεδιασμένοι. “Μαθήματα επιβίωσης” Ο θείος Σκρουτζ κι ο Ντόναλντ συνοδεύουν τα τρία ανιψάκια στο δάσος, όπου έχουν να περάσουν μία δοκιμασία επιβίωσης, που θα τους χαρίζει ακόμα έναν βαρύγδουπο τίτλο. Ο σκοπός τους στην αρχή ήταν να τα αφήσουν και να φύγουν, αλλά στην πορεία σκέφτονται να μείνουν κι εκείνοι για να τα προσέχουν. Έτσι, ο καθένας για τον εαυτό του, θα βρουν έναν χώρο για να στήσουν τις σκηνές τους και θα τα παρακολουθούν διακριτικά από μακριά. Ο Σκρουτζ θα επιστρατεύσει τις γνώσεις του από την εποχή του Κλοντάικ, ενώ ο Ντόναλντ θα βάλει την φαντασία του να δουλέψει. και οι δύο τους, όμως, περισσότερο κακό κάνουν στα τρία παπάκια, παρά καλό. Ένα σενάριο που εμφανίζει τους τρεις Μικρούς Εξερευνητές σε πρώιμο στάδιο, ακόμα στην αρχή της “καριέρας” τους. Συμβουλεύονται το αλάνθαστο βιβλίο τους, ακόμα και για τα πιο απλά. Από την άλλη, έχουμε έναν Σκρουτζ βετεράνο, να φαίνεται ικανός να αντεπεξέλθει σε μία τέτοια κατάσταση και φυσικά έναν Ντόναλντ που τα κάνει όλα μπάχαλο με τις σπαρταριστές του γκάφες. Ικανοποιητικό σύνολο. Το φινάλε ολοκληρώνει με αστείο τρόπο την υπόθεση και είναι δίκαιο. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό, αλλά τον χρωματισμό τον βρήκα εξαιρετικό. “Το σχολικό λεωφορείο” Ο Οράτιος επισκευάζει ένα ξεχαρβαλωμένο σχολικό λεωφορείο κι ο Μίκυ έχει πάει να τον επισκεφτεί. Από ένα στιγμιαίο λάθος, ο οδηγός (που τυχαίνει να βρίσκεται εκεί) τραυματίζεται στον αστράγαλο και είναι αδύνατον να οδηγήσει. Έτσι ο φίλος μας προτίθεται να κάνει την δουλειά του. Αυτό φαίνεται να είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν αναλογιστούμε ότι έχει να μεταφέρει στο σχολείο μία ντουζίνα (περίπου) παιδιά τα οποία είναι κάτι περισσότερο από ατίθασα. Κι όταν στο λεωφορείο εισχωρήσουν και δύο καταζητούμενοι από την Αστυνομία, τότε η κατάσταση θα φτάσει στο απροχώρητο. Μιλάμε για ένα σενάριο που με κάνει να αισθάνομαι τυχερός που μεταφέρω μπύρες κι όχι πιτσιρίκια. Η πλοκή έχει ένταση κι αγωνία, αλλά σίγουρα στο σύνολό της βγάζει μία μετριότητα. Το φινάλε, αναδεικνύει (όπως ήταν αναμενόμενο) το ηρωικό πνεύμα του πρωταγωνιστή. Γιατί η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήταν αρκετά ενθουσιώδης κι άτσαλος. Σχεδιαστικά ήταν μέτρια. “Σκοτεινή παράκαμψη” Τα τρία ανιψάκια βρίσκονται μαζί με τους φίλους τους στο στέκι τους (είχα κι εγώ ένα τέτοιο όταν ήμουν πιτσιρικάς ), όταν μαθαίνουν από την τηλεόραση για έναν αγώνα ράλλυ που θα διεξαχθεί στην Λιμνούπολη, με αυτοσχέδια οχήματα, που είναι οικολογικά και φιλικά προς το περιβάλλον. Αποφασίζουν, λοιπόν, να φτιάξουν κι εκείνοι ένα τέτοιο όχημα και να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό. Το όχημά τους, έπειτα από μία ατυχία, καίει ηλιέλαιο και δεν είναι και το πιο γρήγορο στο ράλλυ. Είναι, όμως, το πιο ενδεδειγμένο για τις συνθήκες του αγώνα. Ωραίο σενάριο, που αναδεικνύει το θεσμό της φιλίας και παράλληλα περνάει μηνύματα οικολογίας. Η πλοκή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά η ανατροπή στο φινάλε άξιζε. Ο τίτλος, όμως, κάνει μεγάλο spoiler! Το σχέδιο το βρήκα καλό. “Πέφτει χαλάζι” Το φθινόπωρο έχει έρθει για τα καλά στην Λιμνούπολη, ο καιρός χαλάει και πέφτει το χαλάζι σε μέγεθος καρυδιού. Οι Μουργόλυκοι δείχνουν να μην αντέχουν άλλο αυτή την κακοκαιρία κι έτσι θα επικοινωνήσουν με τους συναδέλφους τους, που ζουν σε ένα τροπικό νησί, και θα τους ζητήσουν να ανταλλάξουν κατοικίες για μερικές εβδομάδες. Οι άλλοι Μουργόλυκοι (που με την σειρά τους έχουν σιχαθεί την αφόρητη ζέστη) δέχονται και η μετακόμιση πραγματοποιείται. Όλα δείχνουν ότι οι φίλοι μας θα απολαύσουν τις πρωτότυπες διακοπές τους στο τροπικό νησί. Θα χαρούν, θα διασκεδάσουν και δεν θα μπουν καθόλου στον κόπο να κάνουν κάποια ληστεία. Όχι? Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα συμπαθητικό σενάριο, αλλά όχι κάτι αξιομνημόνευτο. Η πλοκή, στην αρχή, δεν προμηνύει πολλά κακά, αλλά στην πορεία “αποκαθιστά” το όνομα και την φήμη των πρωταγωνιστών. Προσωπικά θα ήθελα μερικές σελίδες ακόμα, που να μας περιγράφουν το πώς περνάνε οι άλλοι Μουργόλυκοι στην Λιμνούπολη (και ίσως μία σύγκρουσή τους με τον θείο Σκρουτζ). Νομίζω ότι θα έπιανε. Το σχέδιο ήταν χοντροκομμένο. Δεν με ενθουσίασε. “Ο λυκάνθρωπος της διπλανής πόρτας” Ο Ντόναλντ απολαμβάνει την εφημερίδα του στον κήπο του σπιτιού του, όταν θα παρουσιαστεί ένα καλοκάγαθος τύπος, που αγόρασε το διπλανό σπίτι από το δικό του. Ο φίλος μας θα του φερθεί ευγενικά, θα τον καλωσορίσει και θα τον προσκαλέσει στο μπάρμπεκιου που θα κάνει εκείνο το βράδυ. Ο νεοφερμένος, όμως, αποκαλύπτει ένα πρόβλημα που έχει. Πάσχει από μία ασθένεια, κατά την οποία κάθε πανσέληνο τον μεταμορφώνει σε ένα είδους λυκάνθρωπο, ακίνδυνο για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Βέβαια, με την θεραπεία με χάπια που λαμβάνει, αυτή η έξαρση τίθεται σε μερική καταστολή. Τι θα γίνει, όμως, αν χάσει τα χάπια του? Το πρώτο πράγμα που μου κίνησε το ενδιαφέρον στο εν λόγω σενάριο, ήταν η ευγένεια και η φιλοξενία του Ντόναλντ, ακόμα κι όταν έμαθε το μυστικό του νέου του γείτονα. Πραγματικά του βγάζω το καπέλο! Από εκεί και πέρα έχουμε ένα σενάριο, που είναι κοντά στο Χάλογουιν κι εμφανίζει μία πλοκή γρήγορη και με καλά στοιχεία αγωνίας.Το φινάλε δικαιώνει την αγάπη που έχουμε στον πρωταγωνιστή, ενώ παράλληλα δικαιολογεί τον άρρωστο χαρακτήρα. Και φυσικά έρχεται το τελευταίο καρέ να κλείσει την ιστορία με ένα χαμόγελο στα χείλη. Το σχέδιο ήταν καρτουνίστικο. Καλό, αλλά όχι πολλά πράγματα. “Υπόθεση αντιζηλίας” Ο Ντόναλντ με τον Γκαστόνε, για πολλοστή φορά τσακώνονται για τα μάτια της Νταίζυ. Το έπαθλο είναι να βγει ο νικητής για πικνίκ μαζί της. Αυτή τους η συμπεριφορά φαίνεται ότι εξαγριώνει την πρωταγωνίστρια, την ώρα που το τηλέφωνο χτυπάει και στην άλλη άκρη βρίσκεται η Γιαγιά Ντακ, η οποία της ζητάει να φιλοξενήσει για λίγες ημέρες μία συγγενή της. Εκείνη, νομίζοντας ότι η συγγενής είναι μία καλοκάγαθη γριούλα, αναθέτει στα δύο ξαδέλφια να διαλέξουν ποιος από τους δύο θα κάνει την καλή πράξη κι ο κλήρος πέφτει στον Ντόναλντ. Η συγγενής, όμως, είναι μία νέα, μοντέρνα και τσαχπίνα κοπέλα και η έννοια της αγγαρείας πάει περίπατο για τον φίλο μας. Έτσι, η Νταίζυ, από εκεί που είχε το πάνω χέρι, βρίσκεται στα πρόθυρα της τρέλας. Η υπόθεση ξεκινάει με μία χαρακτηριστική σκηνή που συναντάμε σε τέτοιου είδους ιστορίες. Τα δύο ξαδέλφια βρίσκονται σε αντιπαράθεση για την Νταίζυ, η οποία δείχνει τρομερή έπαρση. Στην συνέχεια της πλοκής, οι ρόλοι αντιστρέφονται κι από ηθική αυτουργός μετατρέπεται σε θύμα, που αντιδρά ακριβώς όπως οι άντρες της ζωής της. Θα ήμουν ανειλικρινής αν έλεγα ότι δεν μου άρεσε αυτή η προσέγγιση. Η υπόλοιπη ιστορία περιγράφει τις προσπάθειες της πρωταγωνίστριας, όχι τόσο να ξανακερδίσει τον αγαπημένο της, αλλά να επανέλθει στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Κι ενώ όλη η πλοκή κύλησε με ελάχιστα κωμικά στοιχεία, έρχεται το φινάλε να κλέψει την παράσταση στον τομέα αυτό. Γενικά μία τίμια προσπάθεια, χωρίς μεγάλες εξάρσεις. Το σχέδιο ήταν μέτριο. “Συνάντηση με τους εξωγήινους” Ο Οράτιος μάς αποκαλύπτει ένα χόμπυ του που δεν το γνωρίζαμε. Του αρέσει να παίζει βιντεοπαιχνίδια (και μάλιστα του τύπου “insert coin to continue" ). Κι ενώ περιμένει πως και πως να βγει μία νέα έκδοση ενός βιντεοπαιχνιδιού, θα μάθει ότι λόγω μιας διαρροής, η κυκλοφορία θα αναβληθεί μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές. Αυτό τον εξαγριώνει. Πηγαίνοντας σπίτι του κι ανοίγοντας την τηλεόραση, μαθαίνει ότι το ινστιτούτο Ουφολογίας θα χρειαστεί εθελοντές. Έτσι, νομίζοντας ότι αυτό το ινστιτούτο ασχολείται με το αγαπημένο του βιντεοπαιχνίδι, θα δηλώσει, όλος χαρά, συμμετοχή. Αυτή του η κίνηση θα προκαλέσει ένα κύμα παρεξηγήσεων, με απρόβλεπτη κατάληξη. Πρόκειται για ένα αδύναμο σενάριο, με έναν πρωταγωνιστή που δεν υποστηρίζει τον ρόλο του. Προτιμούσα στην θέση του τον Γκούφυ, που το έχει περισσότερο με το θέμα αφέλεια. Από εκεί και πέρα, η πλοκή προσπαθούσε να βγάλει γέλιο, το μόνο που κατάφερε πάντως είναι να εκμαιεύσει ένα απλό χαμόγελο, σε δύο-τρεις περιπτώσεις. Γενικά είναι μία ιστορία που ρίχνει τον μέσο όρο του τεύχους. Θα προσπεράσω. Ούτε κι από το σχέδιο δηλώνω ενθουσιασμένος.
    2 βαθμοί
  28. Και μιας και μου δόθηκε η πάσα για το "Χάρισμα", ας πω την γνώμη μου για το graphic novel αυτό. Τελείωσα την ανάγνωση και μπορώ να πω ότι η ιστορία με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό, τόσο στο σενάριο, όσο και στον εικαστικό τομέα. Ο δημιουργός έφερε τους πρωταγωνιστές σε δύσκολη θέση, καθώς δεν είχαν μόνο να αντιμετωπίσουν μία εξωγήινη απειλή, αλλά κι εσωτερικούς αντιπάλους, που έφεραν τον διχασμό στις τάξεις τους. Εκτίμησα το γεγονός ότι υπάρχει ρεαλισμός στην ομάδα των X-Men. Δεν είναι οι τέλειοι "υπερήρωες" που είναι ενωμένοι στο κοινό καλό. Έχουν διαφορές, τσακώνονται και γενικά το κλίμα μεταξύ τους δεν θα το χαρακτηρίζαμε άριστο. Η πλοκή και η σκηνοθεσία ήταν δύο σημεία καλοδουλεμένα κι αυτό είναι κάτι που φανερώνει τον επαγγελματισμό και την εμπειρία του δημιουργού. Δεν λείπουν οι σκηνές δράσης, οι εκπλήξεις, αλλά και οι ανατροπές. Ούτε και το χιούμορ, το οποίο έβγαινε μέσα από έξυπνες ατάκες. Οι διάλογοι ήταν εύστοχοι κι απλοί, χωρίς μεγαλοστομίες. Το φινάλε ήταν σχετικά λιτό, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι έπεται συνέχεια και μάλλον θα είναι ενδιαφέρουσα. Πολύ όμορφος και ρεαλιστικός ήταν κι ο σχεδιασμός. Είχε λεπτομέρειες και μεγάλη γκάμα χρωμάτων. Ωραία τα εξτραδάκια της έκδοσης, με κορυφαία την εισαγωγή, η οποία με βοήθησε (και φαντάζομαι κι αρκετούς "άσχετους" σαν κι εμένα ) να μπούμε στο νόημα και να κάνουμε μία "προεργασία" πριν διαβάσουμε την ιστορία.
    2 βαθμοί
  29. Προστέθηκε το 3ο τεύχος που κυκλοφόρησε στο Athenscon 2019
    2 βαθμοί
  30. Χρόνια πολλά σε όλους του Νίκους και τις Νικολέττες του φόρουμ. Ιδιαίτερες ευχές στους: @Nikos Nikolaidis, @germanicus, @ngramm, @dionik και στον @archon για τα γενέθλιά του. Συγχωρείστε με αν ξέχασα να αναφέρω κάποιον άλλο. Εύχομαι υγεία, αισιοδοξία και πολλά χαμόγελα.
    2 βαθμοί
  31. Νομίζω πως είχε αρκετά inside jokes εδώθε. Κάνει μπαμ ο φόρος τιμής-πείραγμα στον Ηλία Ταμπακέα και πιθανολογώ πως θα το εκτιμήσουν κυρίως φοιτητές στη σχολή Ορνεράκη Εκτιμώ. Μπορεί να κάνω και λάθος
    1 βαθμός
  32. Απολαύσαμε τα όμορφα σχέδια του Μάνου Λαγουβάρδου όλο τον Οκτώβριο και στο Athenscon2019, τα βρήκαμε μαζεμένα σε αυτό το Sketchbook. 32 σχέδια για 32 μέρες.
    1 βαθμός
  33. Κάποια από δαύτα τα έχω ανεβάσει στην παρουσίαση του δημιουργού. Με είχαν ενθουσιάσει αφάνταστα παρόλο που ήταν σε αυτό το μάνγκα στυλ των γυναικείων μορφών με κάποια χαρακτηριστικά ζώων (λχ αλεπουδίσια ουρά). Προφανώς αγοράστηκε στο Athenscon με συνοπτικές διαδικασίες και ας τις είχα αποθηκεύσει ψηφιακά. Το σχέδιο του έχει φτάσει σε εξαιρετικά επίπεδα και είναι αμαρτία να μην δούμε δουλειά του σε οίκους του εξωτερικού. Αυτό που δεν είναι προφανές είναι πως είμαι τόσο ενθουσιασμένος που πήρα και μια εκπληκτική αφίσα του με τη δουλειά που είχε κανει νωρίτερα στη χρονιά για την Εν Αιθρία. Ψιλοάσχετη με το θέμα, αλλά ήθελα να το πω Και άντε. Ας μπούνε και εδώ μερικές από τις εικόνες αυτού του σκετσμπουκ για να δούνε για τι μιλάμε όσοι δεν τις έχουν ήδη πάρει πρέφα. Ο άνθρωπας κεντάει!
    1 βαθμός
  34. Και εγώ όταν είδα την τιμή σκέφτηκα αυτό : Αλλά αξίζει τα λεφτά του τελικά.
    1 βαθμός
  35. Το 2ο sketchbook του Γιάννη Ρουμπούλια που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2012 στο London Convention. Μερικές εσωτερικές σελίδες Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρουμπούλια Παρουσίαση Sketchbook 2011 Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους AndreasD & Retroplaymo
    1 βαθμός
  36. Ο Μανιτού αναφέρεται σε μια νέα επετειακή επίτομη έκδοση επί τη ευκαιρία της συμπλήρωσης των 50 ετών (ελληνικών εκδόσεων) του Μπλεκ. Για το συγκεκριμένο έντυπο δεν υπάρχει παρουσίαση στο φόρουμ.
    1 βαθμός
  37. Καλό σχέδιο αλλα αυτο το περιμένουμε το επόμενο τεύχος με σκοτώνει . Ο λαγουβαρδος έχει πολυ αραιή συχνότητα στα τεύχη ήδη το galaxy μας έχει ταλαιπωρήσει παρά πολυ . Παντως ζούμε την δεύτερη χρυσή εποχή των κόμιξ όπου με ρυθμό πολυβόλου εχουμε μεγάλο αριθμό εκδόσεων .
    1 βαθμός
  38. 32 σελίδες σκέτσμπουκ για 7 ευρώ δεν μου φαίνονται τόσο πολλά, αν το συγκρίνω με σκέτσμπουκ άλλων ελλήνων δημιουργών - 16 ή 24 σελίδες στα 10 ευρώ
    1 βαθμός
Αυτός ο κατάλογος έχει οριστεί σε Αθήνα / GMT +02:00
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.