Αίθουσα Νικητών

Ταυτότητα Τίτλος: Hyver 1709 Σενάριο: Nathalie Sergeef, Philippe Xavier Σχέδιο: Philippe Xavier Χρώματα: Jean-Jacques Chagnaud Εκδοτική: Glénat Γαλλικά, Ψηφιακό Scanlation Αγγλικά Χρονολογίες: 10/2015-10/2016 Τόμοι: 2 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Ιστορικό, Περιπέτεια Εξώφυλλο Εσώφυλλο Προκαταρκτικά Αυτή η σκ@τόφατσα είναι ο Κάρολος Β, τελευταίος Αψβούργος βασιλιάς της Ισπανίας. Η μητέρα του ήταν η ανηψιά του πατέρα του (κόρη της αδερφής του). Ο πατέρας του ήταν και αυτός αποτέλεσμα γάμου θείου και ανηψιάς. Και επειδή η κατάσταση παραμπερδεύεται, πάρτε το οικογενειακό του δέντρο μπας και βγάλετε άκρη. Άκρη δεν βγαίνει Ο ένας Αψβούργος παντρευόταν τον άλλο Αψβούργο ώστε οι θρόνοι της Ισπανίας και της Αυστρίας να μείνουν στην οικογένεια. Το πρακτικό αποτέλεσμα των απανωτών αιμομιξιών είναι ο θρυλικός προγναθισμός των Αψβούργων και το ότι το παλλουκάρι είχε τα ψυχολογικά του και δεν άφησε διάδοχο. Η νεκροψία μεταξύ άλλων λέει ότι είχε έναν όρχι, μαύρο σαν κάρβουνο. Αυτός εδώ είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ, ο βασιλιάς ήλιος, ο λ'ετά ε μουά και δεν συμμαζεύεται. Της Γαλλίας. Που ζούσε στο θρυλικό παλάτι των Βερσαλιών που ήταν τίγκα στα αρώματα διότι αφοδεύανε κάτω από τις σκάλες και έκαναν μπάνιο μόνο όταν πλημμύριζαν τα ποτάμια. Ο πρώτος λοιπόν άφησε σύμφωνα με τη διαθήκη του το βασίλειο στο γιο της αδερφής του. Ο οποίος όμως τύγχανε να είναι εγγονός του δεύτερου, με δικαιώματα στον θρόνο της Γαλλίας. Η πιθανότητα ότι οι θρόνοι της Γαλλίας και της Ισπανίας μπορεί κάποτε να κατέληγαν στο ίδιο άτομο, φρίκαρε όλους τους άλλους Ευρωπαίους. Και τους Αψβούργους της Αυστρίας που έχαναν το οικοπεδάκι στην Ιβηρία με τα μετόχιά του στην υπόλοιπη υφήλιο, και τους Άγγλους και γενικώς όλους τους Δυτικοευρωπαίους. Ως εκ τούτου, 1 χρόνο μετά το θάνατο του Κάρολου ξεσπάει ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου Άγγλοι, Αυστριακοί πλακώνονται με Γάλλους και Ισπανούς. Οι υπόλοιποι μοιραστήκαν μεταξύ τους, αλλάξαν συμμαχίες στο μεσοδιάστημα, έγινε ένας μικρός χαμούλης. Ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στην Ευρώπη, αλλά είχε μάχες και στη Β.Αμερική και στην Ινδία. Αυτός είναι ο ένας ιστορικός άξονας. Ο άλλος είναι ο χειμώνας του 1709. Γνωστός ως The Great Frost of 1709 αγγλιστί ή Le Grand Hiver de 1709 γαλλιστί. Είμαστε γενικώς σε μια περίοδο που αποκαλείται Little Ice Age (1300-1850), αλλά ειδικά εκείνη τη χρονιά είχαμε τις χαμηλότερες θερμοκρασίες των τελευταίων 500 ετών. Και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο το να πολεμάς και ταυτόχρονα να έχουν εξανεμιστεί οι σοδειές σου και να πεθαίνεις από το κρύο. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Περίληψη Περίληψη Χειμώνας του 1709. 8 χρόνια πολέμου και χάρη στον αφόρητο παγετό ένα φορτίο σταριού αξίζει πλέον όσο ένα φορτίο χρυσού. Στη Γαλλία τουλάχιστον. Ο τυχοδιώκτης Loys Rohan θα προσπαθήσει να καταστρέψει τα σχέδια όσων δεν θέλουν να παραδοθεί ένα τέτοιο φορτίο στην Γαλλία. Δημιουργοί Σενάριο η Βελγίδα Nathalie Sergeef. Δεν έχουμε μιλήσει στο φόρουμ για κάποια άλλη δουλειά της. Η τύπισσα αριστερά. Σκίτσο ο Γάλλος Philippe Xavier. Τον έχουμε ξανασυναντήσει στο Croisade αλλά και σε 2 τόμους του Conquistador που βολτάρουν σε ελληνικό scanlation. Είναι ο τυπάς δεξιά. Προσωπική Αποτίμηση Όταν πρωτοείδα το σχέδιο και τα χρώματα μου έφυγε το σαγόνι. Είχα εκστασιαστεί τόσο που είχα αποπειραθεί να το διαβάσω στο πρωτότυπο με τα φτωχά γαλλικά μου. Δυστυχώς δεν το κατάφερα. Μέχρι που χαμπάριασα τις προάλλες ότι αφού το βουνό δεν πάει στον Μωάμεθ και δεν το εκδίδει κανείς στα αγγλικά, πήγε ο Μωάμεθ στο βουνό και το έκανε scanlation στη lingua franca ένα καλόπαιδο Οπότε διαβάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εικαστικά είναι υπέροχο. 4 με 4,5 αστεράκια στα 5. Το έχει και με το παραπάνω στη νεκρή φύση αλλά στους ανθρώπους και στην κίνηση τον βρήκα λίιιιγο πιο στατικό απ'ότι θα ήθελα. Σεναριακά όμως... Δεν μου είπε κάτι. Δεν εντυπωσιάστηκα. Μια ακόμα περιπέτεια από τις πολλές. Ίσως να φταίει ότι δεν είμαι Γάλλος. Ως εκ τούτου οι θεματολογίες της Γαλλικής ιστορίας, οι πόλεμοι τους και τα κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικά τους δεν με αγγίζουν εξ'ισου. Προφανώς για έναν Γάλλο, πράγματα όπως οι θρησκευτικές διενέξεις μεταξυ Καθολικών και Ουγενότων/Προτεσταντών είναι κομβικά στην αντιληψή τους για το σύμπαν. Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου ανήκει σε μια τέτοια διένεξη. Η πολιορκία της Λα Ροσέλ μέσα στους 3 Σωματοφύλακες ανήκει και αυτή σε μια τέτοια διένεξη. Το διάταγμα της Νάντης (θρησκευτικής υφής) το διδάσκονται στο δημοτικό. Ίσως. Δεν ήταν κακό, δεν ήταν όμως και κάτι το ιδιαίτερο. Ως εκ τούτου καταλήγουμε σε ένα 3 στα 5. Πέρασα καλά, θα ψάξω και για άλλες δουλειές του Xavier, δεν θα κυνηγήσω όμως άλλες δουλειές της Sergeef (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα την βλέπω και θα κόβω λάσπη ) Να πέσει ο βίντεοζ Πηγές bedetheque blog της Natalie Sergeef blog του Philippe Xavier wiki War of the Spanish Succession goodreads hyver 1709 @ glenat

Ο τόμος περιέχει τις ιστορίες: Ο Μίκυ στην Ολυμπιάδα Η Άγνωστη Παρτιτούρα Τα ιπτάμενα χαρτονομίσματα! Αουρουμ Νιγκρούμ Η Αδελφή Ψυχή Αθεράπευτα Ξεχασιάρης Διαφήμιση του επόμενου τόμου: Σίγουρα θα διαβάσουμε την ιστορία Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες και μάλλον από ότι φαίνεται από τη διαφήμιση που έχει τον Λούντβιχ (παρμένο από συγκεκριμένο καρέ) και την αρχαία υδρία.

Σήμερα ολοκλήρωσα ένα εξαιρετικό βιβλίο θα έλεγα, το ''ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΟΥΚΑΣ'' του Αρχιμανδριτη(τότε και νύν Μητροπολίτη) Νεκτάριου Αντωνόπουλου. Εκδόσεις Ακρίτας. Ο σταυρός, ο διωγμός, η θλίψη, ο πειρασμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας και του αληθινού χριστιανού. Δεν υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία που να μην έζησε το δικό της διωγμό. Αλλά ούτε και υπήρξε άγιος που να μην πέρασε από το δικό του καμίνι των θλίψεων, των διωγμών, των πειρασμών. Μια συγκλονιστική σταυρική μαρτυρία είναι κι αυτή της μορφής του Αγίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του ιατρού, καθηγητού της τοπογραφικής ανατομίας και χειρουργικής. Άνθρωπος με σπάνια ταλέντα και πνευματικά χαρίσματα, με εκπληκτική επιστημονική κατάρτιση διακόνησε τον άνθρωπο ως ποιμένας και γιατρός, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη. Η σκιαγράφηση της πολυκύμαντης ζωής του, των απίστευτων δοκιμασιών και περιπετειών του και του πολύπλευρου έργου του επιχειρείται στο βιβλίο αυτό με την ελπίδα πως το μαρτύριο και η πολύτιμη μαρτυρία του θα προσφέρουν πολλά στο λαό του Θεού και ιδιαίτερα στους ιατρούς τόσο των ψυχών, όσο και των σωμάτων. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) Δεν περίμενα ότι θα μου έκανε το ''κλίκ'' αλλά είναι ωραίο βιβλίο καλογραμμένο. Με εξέπληξε η επιμονή του Αγίου Λουκά να παραμείνει πιστός παρά τις εξορίες απ'τα καθεστώτα των Λένιν και Στάλιν που έδειξαν φοβερή σκληρότητα.

Θα ειμαι στη μεικτή ζώνη καθως μαζεύω και φουμετι

Μα ούτως ή άλλως σε 4μηνη βάση εκδίδονταν... Απλά αντι να βγαίνουν ολα μαζί θα βγαίνει ενα τον μήνα.

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #270 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (προσωρινή ανάρτηση από τον φίλτατο @ramirez... Που 'σαι ρε Σταύρο @Retroplaymo...). Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Το μυστικό του Ήτα-Βήτα." Η ιστορία ξεκινάει με μερικά γνωστά καρεδάκια. "Διακοπές μηδενικού κόστους." Ο Θείος Σκρουτζ δείχνει στον ανηψιό του τον Ντόναλντ όχι μόνο πως να κάνει διακοπές με μηδενικό κόστος. Αλλά να βγάλει και κέρδος. "Κλοπές χωρίς λεία." Ο μεγάλος Ντετέκτιβ Χάρυ Βδέλλας και ο μαθητευόμενός του Φέθρυ αναζητούν αυτόν που αναστατώνει τα δωμάτια του ξενοδοχείου χωρίς να παίρνει τίποτα. "Η πιτσαρία του Φέθρυ." Μέσα Αυγούστου και όλα είναι κλειστά στην Λιμνούπολη. Το μόνο εστιατόριο που είναι ανοιχτό είναι η πιτσαρία του Φέθρυ. "Η οργή των αγανακτισμένων." Ορδές αγανακτισμένων καταναλωτών ανεβαίνουν τον Λόφο Αμαξοφονιά ζητώντας αποζημιώσεις. "Διακοπές ΒΙΠ." Κλάραμπελ Κάου και Οράτιος Χαλινάρης κάνουν διακοπές στην Κυανή Ακτή ευελπιστώντας ,η πρώτη, να συναντήσουν πλούσιους και διάσημους. Σε μία παραλία συναντάνε έναν δράκο. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Από της καλύτερες ιστορίες με τον Μίκυ που έχω διαβάσει στο περιοδικό!!! Αρχή, μέση και τέλος όλα άψογα!!! Σεναριογράφος και σχεδιαστής συνεργάστηκαν άψογα και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό!!! Μία περιπέτεια με υπέροχα μηνύματα φιλίας και αλληλεγγύης. Το τεύχος συνεχίζει με τον άρχοντα της οικονομίας να δίνει μαθήματα στον ανηψιό του. Ευχάριστη ιστορία σε χαλαρούς ρυθμούς διακοπών. Επόμενη μία περιπέτεια εξωτικού μυστηρίου. Αν και ο Χάρυ Βδέλλας δεν είναι και πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μου με τον Φέθρυ έκανε καλό δίδυμο σε αυτή την ιστορία. Συμπαθητικούλα. Ακολουθεί μία βουβή ιστορία του σε σχέδιο και σενάριο του λατρεμένου μου Φατσίνι!!! Ιλαρή υπόθεση και για το σχέδιο... !!! Πέμπτη του τεύχους μία περιπέτεια οργής, αγανάκτησης και επιδρομής σε σχέδιο της λατρεμένης μου Σύλβιας. Αν και το σενάριο μου φάνηκε κάπως ρηχό και επαναλαμβανόμενο ήρθε το υπέροχο finale και με αποζημίωσε!!! Το τεύχος κλείνει με μία μετριοκαλούτσικη ιστορία με την Κλάραμπελ και τον Χαλινάρη. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Το μυστικό του Ήτα-Βήτα." 2. "Διακοπές μηδενικού κόστους." 3. "Η οργή των αγανακτισμένων." 4. "Κλοπή χωρίς λεία." 5. "Διακοπές ΒΙΠ." 6. "Η πιτσαρία του Φέθρυ." 8/10!!! Τεύχος στο πνεύμα των Καλοκαιρινών διακοπών.

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του 21ου τόμου Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

ενα τευχος καθε 4 μήνες ????? Δηλαδη 3 ζαγκορ , μιστερ νο , τεχ ..... το χρόνο ??? το 100 τευχος θα ειναι θα ειναι το 2050 ....... ???? κάτσε να δω ποτε θα βγει το 1000 επετειακό τευχος μμμμμμμμ. Καλα δεν βγαίνω μάνα μου οποτε με συνδρομή ας το στείλε στη παρακάτω διεύθυνση αγιου Πέτρου 69 3 σύννεφο αριστερά ταχυδρομικος κώδικας 666 66 Guns and roses Paradise city

Ο λαός τραγούδι θέλει. Άκυρον! Ο λαός τσόντα θέλει! Και πριν την εποχή του youporn, του pornhub και του bourdela.com, αυτές τις ανάγκες τις κάλυπταν κολοσσοί των ελληνικών εκδόσεων όπως ο χαρ-χαρ-ίας και σε αυτή εδώ την περίπτωση ο Κ.Μαστραντώνης. (αυτά γράφω ενώ βαράει η δεύτερη καμπάνα και βλέπω να τα τινάζω μέχρι το βράδυ... ) Τσοντάκια από τυχαίες ιταλικές εκδόσεις. Βάση αισθητικής εξωφύλλων, από τα μέσα της δεκαετίας του 80. Το 16 αποτελεί ανατύπωση του Ζορό νο 5, ενώ το 17 ανατύπωση ενός τεύχους Γρανίτα από Μπανάνα. Ξεχνάμε τον Στράτο και τον Τάκη Σούκα και βάζουμε κάτι κιλά κρέας να τραγουδούν Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Valtasar, ramirez, vaios & fakiris. υγ πριν το 2029! πριν λέγω! (inside stuff μόνο για όσους ξέρουν από ιστορία και από πχοιοτικά κόμικ )

Νομίζω πως κατά λάθος έβαλες τον ταχυδρομικό κώδικα της κόλασης, αντί του παραδείσου...

Άλλαξα και το ονοματεπώνυμό της στο λήμμα της ΒΠ https://el.wikipedia.org/wiki/Σίλβια_Τζίκε Ευχαριστώ για την έρευνα

Εχουν περάσει 38 ώρες που έχει βγει σε κυκλοφορία και κανείς δεν έχει ανεβάσει το 62ο τεύχος της γκρινιάρας πάπιας ; Και ερωτώ που είναι ενας Ινδιάνος όταν τον χρειάζεσαι ; Πάλι οδηγε άμαξας έπινες το νερό που βγάζει αφρό ; και ξεχάστηκες να τραγουδάς για το κριθάρι που χρησιμοποιείτε για να το κατασκευάσετε ; Να ξέρεις ότι ο Θ.Μπούφος και ο Τσιπιρίπο είναι θυμωμένοι μαζί σου . Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Σύνοψη βιβλίου: Αυτό δεν είναι ένα κόμικ για τον Σούπερμαν. Αυτή είναι η ιστορία του Κλαρκ Κεντ, ενός αγροτόπαιδου από το Κάνσας, το οποίο κατάγεται από άλλον πλανήτη. Είναι η ιστορία ενός τρομαγμένου παιδιού με απίστευτες δυνάμεις, ενός έφηβου παραβάτη που έχει πολλά να μάθει, ενός δημοσιογράφου που οσμίζεται την αλήθεια και κρατά καλά κρυμμένο το μεγαλύτερο μυστικό του κόσμου. Αυτός δεν είναι ο Σούπερμαν που γνωρίζετε. Όχι ακόμη. Ο Max Landis, ο αναγνωρισμένος σεναριογράφος της επιτυχημένης ταινίας Chronicle, παρουσιάζει επτά ιστορίες από τη ζωή του άνδρα που θα γίνει ο Άνθρωπος από Ατσάλι, επτά καθοριστικές στιγμές που μετέτρεψαν έναν άλλοτε καλό, άλλοτε θυμωμένο, άλλοτε αστείο, αλλά πάντα ανθρώπινο Αμερικανό εξωγήινο στον μεγαλύτερο υπερήρωα του κόσμου. Είναι σχεδιασμένο από τους καλύτερους σχεδιαστές κόμικς, όπως οι: Jock (Batman: The Black Mirror), Francis Manapul (Detective Comics), Jae Lee (Batman/Superman), Joëlle Jones (Lady Killer), Nick Dragotta (East of West) και άλλοι. Το Superman: American Alien αφηγείται την ανθρώπινη ιστορία του Τελευταίου Γιου του Κρύπτον. Σχολιασμός: Πρόκειται για την συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Superman: American Alien #1-7, μιας πρόσφατης σχετικά κυκλοφορίας στην Αμερική. Κάθε κεφάλαιο είναι σχεδιασμένο από διαφορετικό σχεδιαστή, κάτι που όμως δεν κουράζει, μιας και αναφέρεται σε άλλη χρονική περίοδο του Κλαρκ Κεντ. Το βιβλίο εστιάζει στην ανθρώπινη πλευρά του Superman. Αν και φανταζόμουν ότι θα είναι άλλη μια εκδοχή της προέλευσης του ήρωα σε comic, τελικά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και διαβάστηκε με αρκετό ενδιαφέρον. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Οξύ. Ανάμεσα στα τεύχη υπάρχουν κάποια σκίτσα από εξώφυλλα και κάποια μονοσέλιδα comic. Μια εξαιρετική έκδοση που θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε όλοι στη βιβλιοθήκη μας. Ίσως η καλύτερη ιστορία του Superman που εκδόθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Είδα το Brightburn. Η ταινία ήταν καλύτερη από ότι την περίμενα. Όχι βέβαια κάτι το ιδιαίτερο αλλά περνούσες ευχάριστα τη μιάμιση ώρα που διαρκούσε. Αγαπημένη μου σκηνή αναμφίβολα η τελευταία.

Αφού γυρίσουν από τις διακοπές τους οι επαΐοντες

Πρόσφατα είχα διαβάσει δυο βιβλία του αγαπημένου Αντρέα Καμιλλέρι, τα : η φωλιά της οχιάς και ο χορός των παρεξηγήσεων ,με τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο . Αν και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός ,πρέπει να τα διαβάσουν , όσοι ,και όχι μόνο, τους αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία.

Πότε θα μπει το "πινακάκι";

Η καρδιά πεθαίνει τελευταία - μάργκαρετ άτγουντ Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας , δυστοπικό, καθόλου κουραστικό και σε κάποια σημεία με κάφρικο χιούμορ. Θέλουν τελικά οι άνθρωποι την ελευθερία βούλησης; Και τώρα ανθρωπακο; - χανς φαλάντα Εύκολο στην ανάγνωση, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα το βρήκα βαρετό. Σε αρκετά σημεία στο θέμα των πωλήσεων προφητικό.

Τα αστεία του αρκά έχουν γίνει κάπως πιο χοντροκομμένα, αλλά εξακολουθώ να γελάω. Οπως εχω ξαναγράψει όμως έχει εμφανίσει εδώ και 3 χρόνια κολλήματα(με το σύριζα) και παραξενιές(προς όποιον διαφωνεί μαζί του ), τα οποια μ έχουν πειράξει. Η ουσία είναι οτι παλιότερα ο αρκάς απλά έγραφε και δεν εμφανιζόταν ποτέ. Τώρα μπορεί να μην εμφανίζεται, αλλά έχει σελίδα στο facebook, βγάζει ανακοινώσεις, απαντάει στους επικριτές του κλπ. Μπορεί να εξακολουθεί να είναι κάποιος άγνωστος, αλλά πλέον είναι παρεμβατικός και μιλάει, απευθύνεται στο κοινό άμεσα, όχι μόνο μέσω των σκίτσων του. Κοινώς έχει αλλάξει και ύφος, και συμπεριφορά και χιούμορ και πλέον είναι και συμπεριφέρεται ως δημόσιο πρόσωπο, όχι ως ένα φαντασμα που απλά κάνει σκίτσα και βγάζει βιβλιαράκια.

Η ιδέα είναι η εξής: Φήμες κυκλοφορούν πώς σε ένα αραιοκατοικημένο νησί της Μεσογείου βρίσκονται τα πρώτα στοιχεία ενός αρχαίου πολιτισμού-- και πιθανώς ο θησαυρός τους. Είτε είσαι αρχαιολόγος ή αρχαιοκάπηλος διαισθάνεσαι ότι εδώ θα διαδραματιστεί η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σου. Πώς θα λειτουργήσει; Το παιχνίδι θα έχει 6 φάσεις: Ι) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΙΙ) ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ - ΜΕΡΟΣ Α' ΙΙΙ) ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ Α' ΙV) ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ - ΜΕΡΟΣ Β' V) ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ Β' VI) ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ξεκινάς το παιχνίδι με ένα χρηματικό ποσό. Αν και θα έχεις κάποιες ευκαιρίες μέσα στο παιχνίδι για να το αυξήσεις ελάχιστα, ο παίκτης θα πρέπει να μανατζάρει αυτό το περιορισμένο ποσό από την αρχή ως το τέλος του παιχνιδιού. Στην ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, οπού θα αναλωθεί η πλειοψηφία του ποσού, ο παίκτης θα μπορεί να αγοράσει κάρτες 2 ειδών. Τους ΠΟΡΟΥΣ και τις ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ. Οι ΠΟΡΟΙ είναι τα πιο πολύτιμα σου εργαλεία σε αυτή την αποστολή. Θέλεις να επενδύσεις σε ένα ακαδημαικό που είναι ειδικός στα Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαικά για να αυξήσεις την τεχνογνωσία της ομάδας σου; Να εξοπλίσεις την ομάδα σου με ντελούξ τέντες για να συντηρήσεις την υγεία τους ή κράνη για να τους προστατεύσεις από κατολισθήσεις; Αυτό θα το κάνεις αγοράζοντας τις αντίστοιχες κάρτες. Οι ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ είναι αναλώσιμα είδη όπως φαγητό, σχοινί ή πυρομαχικά την αξία των οποίων αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν σου τελειώσουν (οπότε και βάλλονται οι ΠΟΡΟΙ σου). Στους 2 ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥΣ, θα μπορείς να αγοράσεις σχεδόν αποκλειστικά μόνο ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ. Στο κομμάτι της ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ, ρίχνεις τα ζάρια και πέφτες σε ένα προκαθορισμένο σενάριο, το οποίο θα σου ζητήσει να κάνεις κάποιες επιλογές αλλά και να επενδύσεις κάποιους πόρους. Στα καλύτερα σενάρια θα αποκτήσεις ΣΤΟΙΧΕΙΑ που θα σε βοηθήσουν στο τελευταίο στάδιο του παιχνιδιού. Στα χειρότερα σενάρια πιθανόν να χάσεις κάποιον από τους ΠΟΡΟΥΣ ή τα ΣΤΟΙΧΕΙΑ σου. Μπορεί η αποστολή σου να βρει ένα πρόωρο τέλος εδώ. Το καλό με αυτό το σύστημα είναι ότι μπορείς να παίζεις με τον δικό σου ρυθμό, με βάση τους ΠΟΡΟΥΣ που σου έχουν μείνει, και όχι να περιμένεις τους άλλους παίκτες. Στο ΑΝΑΚΤΟΡΟ, οι παίκτες με τα περισσότερα ΣΤΟΙΧΕΙΑ θα έχουν το προβάδισμα. Όποιος φτάσει πρώτος στον θησαυρό, κερδίζει το παιχνίδι. --- Αυτό προφανώς είναι μόνο πιο γενική ιδέα. Αν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον, και καλώς εχόντων των πραγμάτων, μπορούμε να το ξεκινήσουμε τον Σεπτέμβρη.

Τελικά πώς θα είναι το παιγνίδι; Θα αποκαλύψεις τίποτα να μας πριζώσεις;

Επειδή κάποιες υποχρεώσεις που έχω απαιτούν περισσότερο χρόνο απ'οτι περίμενα, δεν νομίζω οτι θα είναι έτοιμο τον Σεπτέμβρη, αλλά θα προσπαθήσω να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε εντός του 2019.

Κάνω σκηνή τον ΘΩΡ να βαράει τον άμοιρο περιπτερά και να ζητάει μεμέλες τα ρέστα , και λύνωμαι στα γέλια .Ασε που και οι καραμέλες έχουν ακριβυνει και το σαρανταλεπτο δεν φτανει ούτε και για μισή .Νίκο είσαι άπαιχτος ,στα ξαφνικά πετάς κάτι καλά που εμένα τουλάχιστον μου φτιάχνεις την ημέρα . 3ο τεύχος με δισέλιδο αφιέρωμα στον ''πατέρα '' του ΠΟΠΑΥ ΣΙΓΚΑΡ . Στο επόμενο και τελευταίο τεύχος (ελπίζω με κάποιον τρόπο να συνεχιστεί ) αφιέρωμα ο ΠΟΠΑΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και 2 νέες ιστορίες. Εθεάθη και το πρώτο τεύχος σαν αυτόνομο ,υποθέτω ότι κυκλοφόρησε χθες Παρασκευή , εκτος αν βγήκε στην συνηθισμένη μέρα που είχε καθιερωθεί σαν μέρα του την Πέμπτη . ΥΓ. ISBN λήξη σε 904 Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

Δάκρυσα. Από τα γέλια Κομματάκι δύσκολο να δακρύσω και με άλλο τρόπο. Βιολογικά ανέφικτο. Πολύ δυνατό 7/10 Δεν ξέρω πάντως που είδε τους έφηβους ο Ινδιάνος. 20αρηδες τους έκοψα όλους.

μπίζνα. wiktionary Ετυμολογία μπίζνα < μπίζνες < αγγλική business Ουσιαστικό μπίζνα θηλυκό μόνο στον ενικό 1. (οικείο) (λαϊκότροπο) δουλειά, εργασία Eκανε μπίζνα την... αμαρτία (Εφημερίδα Το Έθνος, 10/2/2013) 2. (οικείο) (λαϊκότροπο) κομπίνα, εξαπάτηση Τελική καταδίκη για μπίζνα με διορισμούς (Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 22/2/2013) === Dave Pollot. Νεοϋορκέζος γεννηθείς το 1979. Ζωγράφος. Βρίσκει πίνακες στα παλαιοπωλεία, τους τσιμπάει, κοτσάρει pop icons πάνω τους και βγάζει το ψωμάκι του, το αστακουδάκι του και το χαβιαράκι του. Τα λόγια είναι φτώχεια και οι εικόνες λένε 1000 λέξεις έκαστη. Official site (έχει και eshop για να αγοράσετε είτε ολόκληρο πίνακα, είτε μικρό πριντάκι) insta fb αρθράκι στο boredpanda

Βρέθηκε! Τζίκε, ελληνιστί, λοιπόν.

Μάλλον έχεις δίκιο, καθώς έτσι το προφέρει η ίδια. Όμως, αν δεν απατώμαι, η επίσημη ελληνική μεταγραφή τού ονόματος είναι «Τζίκε». Πού το έχω δει, όμως; Το αγγλικό άρθρο στη Βικιπαίδεια προτείνει το μπουρδουκλωμένο dˈdziːke, που ταιριάζει με την ελληνική απόδοση, αλλά με ένα επιπλέον «ντ» στην αρχή! Αν μπορούμε να βρούμε κάποια ελληνική έκδοση, όπου αποδίδεται το όνομά της στα Ελληνικά, νομίζω ότι έτσι θα πρέπει να είναι και ο τίτλος τού ελληνικού άρθρου στη Βικιπαίδεια, όπως έγινε και στο άρθρο για τον Don Rosa. (Προφέρεται Ρόουζα αμερικανιστί, άντε Ρόζα ιταλιστί και όχι Ρόσα, που είναι όμως η επίσημη απόδοση.)

Και σε εμάςτους 50 Άρηδες -τουλάχιστον σε εμένα - το ίδιο νιώθω και για ΣΚΑΡΠΑ ,Νομίζω ότι τους θεωρούμε καλύτερους -που είναι -όχι μόνο για τα παιδικά μας βιώματα που τα κουβαλάμε για όλη της την ζωή ,αλλά γιατί είχανε αυτό που λείπει από τους καινούργιους ,αυτό το ''κάτι'' την απλότητα στο σκίτσο και στο σενάριο και με κάτι το μαγικό γινονταν διαχρονικές , αναλλοίωτες από τον χρόνο , δροσερές διασκεδαστικές περιπετειώδες κάνοντας να ξεχάσεις ότι πρόκειται για ποντίκια και πάπιες και πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους ,αφήνοντας στον αναγνώστη ''κάτι '' που δεν θα το ξεχάσει για όσο ζει . Δεν ακούγεται μόνο είναι και αλήθεια ,νομίζω αναφέρθηκα σε αυτό κάπου .Εχω δει σε πολλά περίπτερα να γίνεται κατά κόρο κάποτε εμφανές ,τώρα πιο ''κρυφά '' Και σιγά μια ένδειξη θα τους πτοήσει θα το συνεχίσουν όσο έχουν πελάτες . Και ας κάνουμε και καμμιά δουλειά τεύχος 20 Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Λοιπόν σήμερα σκέφτηκα το εξής. Για τους 50+ της παρέας που διάβαζαν μικροί Μίκυ Μάους η εγκυκλοπαίδια του Μπαρκς ήταν το τοτεμ γιατί εκτός του ότι μιλάμε για όλες τις ιστορίες του καλύτερου δημιουργού τους έκανε και ένα δωρεάν ταξίδι στα παιδικά τους χρόνια. Σε εμάς τους 40+ αυτό κάνει η εγκυκλοπαίδια του Σκάρπα. Βλέπεις τις ιστορίες και λες "πω ρε φίλε συτή την είχα διαβάσει εκείνο το καλοκαίρι στο χωριό τότε που η Πατουλίδου έπαιρνε το χρυσό".

Συμφωνώ και εγώ με τις κοπελάρες αυτό το χαρτί αγαπήσαμε και όχι το κυριλέ ιλουστρασιον άσε που δεν είναι και τόσο ανθεκτικό όσο το παλιο αυτό χαρτι , εχω κάτι 45 ετων και βαλε και είναι σαν να τα πήρα τώρα από τον περιπτερα ,ε΄νω κάτι πιο συγχρονα (π.χ.ΜΠΟΥΦΑΛΟ ΜΠΙΛ) με το ιλουστρε αρχίζουν και βγάζουν μια οσμή , και έτοιμα να διαλυθούν .Θα έπινα και εγω σαμπάνια μαζί σας αλλά στις μέρες μας θα θεωρηθεί σεξουαλική παρενόχληση άρα άστο καλύτερα ,αντις αυτου σας προσφέρω το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους 19 . Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 10 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα. ΜΙΚΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΩΝ ΣΚΡΟΥΤΖ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΜΙΚΥ ΚΩΠΗΛΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΩΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΜΙΚΥ ΠΡΩΤΑ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΥΡΟΣ & ΓΛΟΜΠΟΣ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Από την Πέμπτη 22/8, αναζητήστε το 48ο τεύχος στα περίπτερα.

4 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΘΕΑΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΝΑ ΔΕΙ ΚΟΙΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΕΝΑΣ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ Ο'ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΝ ΣΚΡΟΥΤΖ, ΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ, ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΕΘΡΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΥΒΟ, ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Ο ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΝΩΤΙΚΟΣ ΦΡΟΥΤΟΧΥΜΟΣ Ο ΦΕΘΡΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΦΡΟΥΤΟΧΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΓΛΑΣΤΡΑ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΣΟΦΙΕΣ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 23 Αυγούστου (Νο. 271)

"Η ΟΔΗΓΟΣ" αποτελούσε το επίσημο περιοδικό του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών (ΣΕΟ) , το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα (http://www.seo.gr/displayITM1.asp?ITMID=27&LANG=GR) και είναι ένας κλάδος του προσκοπισμού. Το περιοδικό απευθυνόταν κυρίως σε νεαρά κορίτσια και περιείχε διάφορα θέματα όπως εγκυκλοπαιδικά, μυθιστορήματα, παιχνίδια, πρακτικές συμβουλές καθώς και κάποια κόμικς στο οπισθόφυλλο. Στα τεύχη 44-56 υπήρχε η εικονογραφημένη ιστορία "ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ" του Μποστ (όπως αναφέρει ο Κ.Κάσσης στο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΙΚΣ" σελ168). Μια γεύση από τα περιεχόμενα του περιοδικού φαίνονται στις παρακάτω εικόνες :

Στην ιστορία Η επιστροφή του Εμίλ Κόρακα, στην οποία αναφέρεται η επιστροφή του Σούπερ Γκούφη στο ιταλικό τοπολίνο, υπάρχει μια αναφορά σε ένα γεγονός της "χρυσής εποχής" της εγκληματικής δραστηριότητας του Εμίλ Κ. -όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος. Δείτε παρακάτω: Μόλις το διάβασα, λοιπόν, σκέφτηκα ότι θα πρόκειται για κάποια από τις παλιές, ίσως κλασσικές(?), αμερικάνικες ιστορίες, τότε όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Εμίλ Κόρακας. Έριξα μια ματιά σε όσες τέτοιες ιστορίες είχα, αλλά δεν βρήκα κάτι σχετικό. Έψαξα επίσης και όσες ιστορίες του Κόρακα έγραψε ο σεναριογράφος της πιο πάνω ιστορίας (Gianfranco Cordara), αλλά πάλι τίποτα. Από το όλο στήσιμο της ιστορίας αυτής, και τη διάθεση για συνέχιση της σε τουλάχιστον δύο κατοπινές ιστορίες (βλ. I TL 2357-7 και I TL 2470-4), είμαι πεπεισμένος ότι τα πιο πάνω καρέ είναι παρμένα από κάποια παλιότερη ιστορία. Ζητούνται πληροφορίες από οποιονδήποτε γνωρίζει/μπορεί να βρει κάτι σχετικό!

*οι*, όχι *ο*

Ε ρε Σταύρο δουλειά που σε περιμένει γυρίζοντας!!! Μείνε εκεί που είσαι!!! @Retroplaymo !!! Εκτός αν δε το πέτυχα και έγραψα γκάφα!!!

Πολύ ωραία νουβέλα φίλε Άβερελ. Όλοι θα προτιμούσαν να ήταν μεγαλύτερο σε μέγεθος :Ρ Όπως το πες φίλε spiderman· εξαιρετικό. Απο τα ομορφότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου. Εκτός απο μεγάλος άγιος ήταν και τεράστιος επιστήμονας. Συγκλονιστικό βιβλίο, το είχα νομίζω τελειώσει σε 2 μέρες. Πρόσφατα σε μια εξόρμηση με φίλους στο μουσείο στα Λευκάκια (Ναύπλιο) που έχει ιδρύσει ο συγγραφέας του βιβλίου (ο νυν επίσκοπος Νεκτάριος), αγόρασα το βιβλίο μεταφρασμένο στα αγγλικά ώστε και να το ξαναδιαβάσω αλλά και να κάνω μια εξάσκηση στα αγγλικά μου.

Θυμόσαστε τότε που αγοράζαμε περιοδικά; Μια άλλη εποχή, τα παλιά τα χρόνια, πριν τα ίντερνετς, το Youtube, το Instagram και το Netflix, τότε που τα χάρτινα περιοδικά, ποικίλης ύλης και θεματικά, γέμιζαν τα πρακτορεία τύπου σε κάθε γωνιά της χώρας; Δεν ξέρω αν νοσταλγείτε τα περιοδικά της προ-ίντερνετ εποχής λοιπόν, αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για ένα από αυτά, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά περιοδικά που ασχολήθηκαν επί χρόνια με το βιβλίο, το Διαβάζω. Το περιοδικό Διαβάζω δημιουργήθηκε το 1976 από τον Περικλή Αθανασόπουλο. Αρχικά μηνιαίο, το περιοδικό μετατράπηκε σε δεκαπενθήμερο στα τέλη του 1982, για να επιστρέψει στη μηνιαία του μορφή τον Γενάρη του 1995. Υπήρξε ένα περιοδικό που μίλησε για τα βιβλία και τη λογοτεχνία, χωρίς όμως να μείνει μακριά από τις υπόλοιπες τέχνες και αφιερώνοντας αρκετό χώρο σε θέματα που αφορούσαν συνολικότερα την ελληνική κοινωνία. Από το καλοκαίρι του 1996 ξεκίνησε να απονέμει τα δικά του λογοτεχνικά βραβεία, δημιουργώντας έναν από τους πιο δυνατούς θεσμούς, για εκείνα τα χρόνια, της ελληνικής λογοτεχνικής σκηνής. Με ένα μικρό διάλειμμα τη διετία 2005-06, τα βραβεία απονεμήθηκαν μέχρι και το 2012. Την προηγούμενη χρονιά το περιοδικό είχε πλέον αλλάξει χέρια, αφού η ιδιοκτησία του πέρασε από τους Γιώργο Γαλάντη και Λάμπρο Κουλελή, ιδρυτικά στελέχη του Διαβάζω, στον Βασίλη Καρακουλάκη. Οι διαφωνίες του διευθυντή του περιοδικού, Γιάννη Μπασκόζου, με τη νέα διοίκηση σχετικά με την εκδοτική πολιτική του Διαβάζω έφεραν την παραίτησή του την επόμενη ημέρα της απονομής των βραβείων το καλοκαίρι του 2012 και μαζί την αποχώρηση των βασικότερων αρθρογράφων του περιοδικού. Μετά το τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2012, μετά από 531 τεύχη, το Διαβάζω έκλεισε τον κύκλο του αναστέλλοντας “προσωρινά” την έκδοσή του, αφού η ανακοίνωση μιλούσε τότε για “μέχρι το τέλος της χρονιάς”. Όμως η εποχή των περιοδικών είχε περάσει πια και το περιοδικό δεν εμφανίστηκε ξανά στα περίπτερα. Το αρχείο του ιστορικού περιοδικού ζει όμως στο ίντερνετ. Εκεί μπορείτε να βρείτε τα περισσότερα τεύχη του περιοδικού και ελπίζω πως το αρχείο εξακολουθεί να συμπληρώνεται με αργούς ρυθμούς και να δούμε σύντομα και τα υπόλοιπα τεύχη στην πλατφόρμα. Σκέφτηκα λοιπόν να ξεφυλλίσουμε το περιοδικό και να μάθουμε λίγη από την ιστορία του, ρίχνοντας μια ματιά σε 3 ξεχωριστές χρονιές του: Το 1979, η πρώτη χρονιά που όλα τα τεύχη του περιοδικού υπάρχουν στο online αρχείο μέχρι στιγμής, το 1990, στην ακμή της δεκαπενθήμερης έκδοσης του Διαβάζω και το 2002, εν διαμέσου της κρίσης του περιοδικού τύπου. Στο τέλος θα σας δείξω και τα 12 καλύτερα εξώφυλλα του περιοδικού, κρατηθείτε. 1979 Το Διαβάζω του 1979, μια χρονιά που η Ελλάδα μπαίνει στην ΕΟΚ και ο Οδυσσέας Ελύτης γίνεται ο δεύτερος Έλληνας συγγραφέας που τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, είναι ακόμη ένα περιοδικό που βρίσκει τα πατήματά του. Το κάθε τεύχος ξεκινά με τη στήλη “διάλογοι”, στην οποία τυπώνονται τα γράμματα που στέλνουν στο περιοδικοί οι αναγνώστες του και έχουν κάποιο γενικό ενδιαφέρον, με μια σύντομη ή χωρίς καθόλου απάντηση, ενώ όπως γράφεται κάτω από τον τίτλο της στήλης “στα υπόλοιπα φροντίζουμε να απαντάμε προσωπικά”. Αρκετή από την ύλη του καλύπτουν ειδήσεις και γεγονότα από το χώρο του βιβλίου. Σκεφτείτε αυτό το κομμάτι του Διαβάζω σαν ένα πρώιμο Βιβλιοφαγικού mashup, όπου ειδήσεις από βραβεία, επιτυχίες των Ελλήνων συγγραφέων στο εξωτερικό, νέα από το χώρο των εκδόσεων και διάφορες ενδιαφέρουσες πληροφορίες συνυπάρχουν στις πρώτες σελίδες κάθε τεύχους. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα όμως που έκανε στην πορεία του το Διαβάζω ξεκινά από εδώ. Στο πινακάκι με τίτλο “Η αγορά του βιβλίου”, το περιοδικό έβγαζε τη δική του λίστα των bestsellers, παίρνοντας στοιχεία από 20 βιβλιοπωλεία κάθε μήνα. Παρακάτω θα δείτε την πρώτη λίστα στην ιστορία του περιοδικού, που περιέχει στοιχεία από τον Νοέμβριο του 1978. Κάθε τεύχος μιλά για το βιβλίο και έξω από την Ελλάδα, πέρα από τις εσωτερικές ειδήσεις, την εγχώρια βιβλιοπαραγωγή και τα αφιερώματα σε σύγχρονους και κλασικούς Έλληνες συγγραφείς. Το Διαβάζω είχε πάντα το βλέμμα του και πέρα από την Ελληνική λογοτεχνία, πράγμα που θα δούμε και παρακάτω. Αξίζει επίσης να πούμε πως, εκτός από τις παρουσιάσεις/κριτικές βιβλίων, το περιοδικό ασχολούνταν στις τελευταίες του σελίδες και με τα υπόλοιπα περιοδικά που κυκλοφορούσαν την ίδια εποχή, επισημαίνοντας τα καλύτερα κείμενα που θα μπορούσε να βρει κανείς σε αυτά. Κάτι σαν τα Random Links του Βιβλιοφαγικού mashup της εποχής, ας πούμε. Τα μεγάλα αφιερώματα του περιοδικού αυτή την εποχή είναι συνήθως 2 ή 3 σε κάθε τεύχος και αρκετές φορές ακολουθούνται από μια συνέντευξη ή αφιέρωμα σε συγκεκριμένο συγγραφέα, με όλα αυτά να φτάνουν σε έκταση το ⅓ των συνολικών σελίδων. Το Διαβάζω του 1979 περιέχει, παρότι στο σύνολό του είναι σίγουρα ένα περιοδικό της εποχής του, αρκετή προοδευτική σκέψη για εκείνα τα χρόνια. Είδα να προτείνονται κείμενα από το περιοδικό Αμφί, έκδοση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας, να γίνεται προσπάθεια να ξεφύγει η ύλη του περιοδικού από τον υδροκεφαλισμό της Αθήνας εκείνα τα χρόνια, να ασχολείται με είδη που ακόμη ονομάζονται “παραλογοτεχνία” ενώ διαβάζω στο κείμενο με τίτλο “Γιατί τα παιδιά μας δεν διαβάζουν βιβλία” ως κατακλείδα: “Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, πως το διάβασμα δεν θα έρθει σαν αποτέλεσμα νουθεσίας ή επιβολής. Για να πετύχουμε ν' αποτελέσει το διάβασμα μια από τις φυσιολογικές δραστηριότητες του παιδιού (και του αυριανού ενήλικα) θα πρέπει να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Και να δεχτούμε πως το φταίξιμο είναι δικό μας (σαν άτομα και κοινωνία) και όχι του παιδιού - που τάχατες "προτιμάει" την μπάλα ή την τηλεόραση από το βιβλίο”. Το Διαβάζω του 1979 τσεκάρει για μένα πολλά κουτάκια, είναι άμεσο, έχει ποικιλία, μιλάει για τα βιβλία μέσα στην ελληνική κοινωνία με ενδιαφέρον τρόπο, χωρίς όμως να ξεχνά πως βιβλία υπάρχουν και αλλού. 1990 Το 1990 το περιοδικό έχει αλλάξει αρκετά σε σχέση με όσα είδαμε πίσω στο 1979. Η δεκαπενθήμερο έκδοσή του αλλά και οι λιγότερες σελίδες κάθε τεύχους του είναι οι πιο χτυπητές από τις διαφορές, αλλά σχεδόν τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο και στο περιεχόμενο του. Το αφιέρωμα του κάθε τεύχους καλύπτει πλέον την πλειοψηφία των σελίδων, χωρισμένο σε αρκετά διαφορετικά θέματα γραμμένα από διαφορετικούς συντάκτες του Διαβάζω. Ασχολείται εις βάθος με συγγραφείς όπως ο Δάντης ή ο Τζακ Κέρουακ, με θέματα αμιγώς βιβλιοφιλικά, όπως ‘Βιβλίο και εικονογράφηση’ ή ‘Όνειρο και λογοτεχνία’ αλλά και με θέματα που ξεφεύγουν από τα βιβλία, όπως ‘Το παιχνίδι και το παιδί’ ή ‘Ψυχο-γλωσσολογία’. Το περιοδικό έχει σίγουρα ανοίξει το εύρος των θεμάτων που το απασχολούν. Το Διαβάζω όμως επιχειρεί και διάφορα πειράγματα αυτή την εποχή. Για παράδειγμα, το τεύχος 233 είναι ολόκληρο ένας διάλογος μεταξύ 2 ακαδημαϊκών, του Άλκη Ρήγου και του Κωνσταντίνου Τσουκαλά με θέμα ‘Ελληνική κοινωνία και κράτος’. Αν θέλετε να ξεφυλλίσετε μόνο ένα από τα τεύχη του 1990, κάντε το με το τεύχος 234. Έχει τίτλο ‘Αναγνώσεις και Κείμενα’ και ασχολείται με το πως ο αναγνώστης είναι πια (πάντα ήταν δηλαδή, αλλά κάπου τότε αρχίσαμε να το αντιλαμβανόμαστε) αυτός που αποφασίζει για το νόημα των βιβλίων και όχι οι θεωρητικοί της λογοτεχνίας. Η λίστα των bestsellers κάθε μήνα εξακολουθεί να υπάρχει, υπάρχουν ωραία μικρά αφιερώματα όπως ‘Η ιστορία των ελληνικών κόμικς’, μπόλικες βιβλιογραφικές έρευνες, το τεύχος 246 είναι αφιερωμένο στην ομοφυλοφιλία (με ένα από τα σχετικά κείμενα να αφορά την παρουσία της στην ελληνική ποίηση και ένα άλλο στη σχέση της με τον παγκόσμιο κινηματογράφο). Πάντως η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είδαμε νωρίτερα είναι μεγάλη: Περισσότερες διαφημίσεις, οι ειδήσεις για την επικαιρότητα του βιβλίου έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, αισθητά μικρότερη κάλυψη για τις νέες κυκλοφορίες. Το Διαβάζω είναι πλέον ένα εντελώς διαφορετικό περιοδικό. Όταν λέω βέβαια για μικρότερη κάλυψη σε ότι αφορά τα νέα βιβλία, θα πρέπει να εξαιρέσω το τεύχος 244, όπου ‘48 εκδότες προτείνουν 450 βιβλία για τις διακοπές σας’. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα έχει ενδιαφέρον αφού, πέρα από προτάσεις βιβλίων, ο κάθε εκδότης απάντησε και στις ερωτήσεις “αν διαβάζουν περισσότερο οι Έλληνες αναγνώστες στις διακοπές” και “αν υπάρχει κρίση στο βιβλίο”. Σίγουρα δε θα σας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως, ναι, οι εκδότες λέγανε και το 1990 ότι υπάρχει κρίση στο βιβλίο. Επίσης υπάρχουν αρκετά διαμαντάκια ανάμεσα στα όσα λένε οι εκδότες, μερικά από τα οποία σας μάζεψα εδώ. Για να έχετε όμως το full effect, απλά ανοίξτε το τεύχος 244 από το αρχείο του Διαβάζω. Οι εκδότες είπαν, μεταξύ άλλων: “θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε πως το καλοκαίρι διαβάζουν ακόμα και οι μη αναγνώστες” “θα πρότεινα να υπάρχει ένα τμήμα υπεύθυνο, να ενημερώνει μέσω των μαζικών φορέων για τα σωστά βιβλία που θα πρέπει να διαβάζονται και να αναγγέλλεται κάθε καλή έκδοση σαν είδηση” “ποιος θα διάβαζε την ‘Εισαγωγή στην ψυχανάλυση’ σε μια πλαζ γυμνιστών;” “στους πραγματικούς αναγνώστες και φίλους του βιβλίου, προστίθενται και αρκετοί άλλοι που θέλουν να σκοτώσουν την ώρα τους” “το βιβλίο είναι περίπου κλινικά νεκρό” “ο λόγος της ιδιαίτερης ροπής πολλών παραθεριστών προς την ανάγνωση βιβλίων - τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση των διακοπών τους - εντοπίζεται στον αιφνιδιασμό του νευρικού τους συστήματος από την απότομη αλλαγή των παραστάσεών τους, μετά την εγκατάλειψη της βολικής ρουτίνας των καθημερινών συνηθειών τους” “η εξήγηση βρίσκεται [..] και στην πίεση της ενοχής πολλών να αγοράσουν ένα-δύο βιβλιαράκια για την παραλία, τουλάχιστον τώρα, μια και δεν το έπραξαν όλο το χρόνο” “η κρίση οφείλεται [..] και στο μουντιάλ” “πέστε μου είναι δυνατόν μία μητέρα να σας απαντήσει στην ερώτηση πιο παιδί της αγαπάει περισσότερο;” 2002 Το περιοδικό έχει επιστρέψει εδώ και αρκετά χρόνια στη μηνιαία του έκδοση, ενώ έχει περάσει και από 2 επανασχεδιασμούς της οπτικής του ταυτότητας. Μια το 1995, όταν και έγινε η αλλαγή από τη δεκαπενθήμερη έκδοση στη μηνιαία, και μια το 1998. Το νέο λουκ του Διαβάζω είναι εδώ, αν και πριν το περιοδικό κατεβάσει ρολά το 2012 θα αλλάξει άλλες 3 φορές. Το 2002 και πάλι το Διαβάζω έχει αλλάξει αρκετά. Το περιοδικό αποκτά μονοσέλιδες και δισέλιδες στήλες που αφιερώνουν το χώρο τους σε συγγραφείς και βιβλία, υπάρχουν περισσότερες συνεντεύξεις από παλιότερα, ενώ αρκετό κομμάτι της ύλης του περιοδικού ασχολείται με τα βραβεία που οι άνθρωποι του Διαβάζω ξεκίνησαν το 1996. Πολύ σημαντική αλλαγή είναι επίσης και οι μπόλικες παρουσιάσεις βιβλίων, ρίχνοντας μεγαλύτερο βάρος από το παρελθόν στην τρέχουσα βιβλιοπαραγωγή. Με το μεγαλύτερο μέγεθος της μηνιαίας έκδοσης, διπλή σε σελίδες από τα δεκαπενθήμερα τεύχη της περιόδου 1983-1994, το περιοδικό δίνει μπόλικες σελίδες σε κριτικές για τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία. Στα 11 τεύχη του 2002 γίνεται ξεκάθαρο και κάτι που συνέβαινε αρκετά στα περιοδικά της εποχής: Πολλές φορές, που πλήθαιναν όσα περνούσαν τα χρόνια, το Διαβάζω έμπαινε σε ευθεία κόντρα με κείμενα άλλων περιοδικών και εφημερίδων και τους αρθρογράφους τους, απαντώντας τους μέσα από τις σελίδες του περιοδικού με δεικτικό τρόπο. Έκανε κι άλλα πράγματα όμως το περιοδικό το 2002. Τα μηνιαία bestsellers εξακολουθούν να βρίσκονται στην ύλη, με 30 βιβλιοπωλεία από ολόκληρη την Ελλάδα να δηλώνουν στο Διαβάζω τα 4 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία τους για το μήνα. 2 από τις στήλες του ήταν αφιερωμένες σε ξένους συγγραφείς, 1 δισέλιδο για σύγχρονους συγγραφείς και τα έργα τους που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και 1 δισέλιδο σε παλαιότερους συγγραφείς. Υπήρχε επίσης πάντα μια κριτική βιβλίου επιστημονικής φαντασίας στη στήλη ‘Βιβλία από το μέλλον’, αλλά και μια πρωτοποριακή στήλη με τίτλο ‘Ψηφιακός κόσμος’ που ασχολούνταν με το μέλλον του βιβλίου και μιλούσε για τις αλλαγές που φέρνουν οι υπολογιστές και το διαδίκτυο στα βιβλία και την ανάγνωση. Σίγουρα το Διαβάζω του 2002 έχει περισσότερες ομοιότητες με το Διαβάζω του 1979 και όχι με αυτό του 1990, πράγμα που μόνο εν μέρει εξηγείται από τη στροφή και πάλι σε μηνιαία έκδοση. Είναι όμως ταυτόχρονα και ένα περιοδικό που προσπαθεί να βρει τον τρόπο να κρατηθεί ψηλά σε μια εποχή που αλλάζει και για τον περιοδικό τύπο αλλά και για το βιβλίο. Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα για το Διαβάζω και η μη διοργάνωση των βραβείων του το 2006 και 2007 μαρτυρούν την καθοδική πορεία της έκδοσης. Παρόλα αυτά το περιοδικό έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο των ελληνικών περιοδικών και της ελληνικής λογοτεχνίας και υπήρξε για χρόνια καλή παρέα για τους Έλληνες αναγνώστες. ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ Όπως είπα και παραπάνω, το Διαβάζω άλλαξε αρκετές φορές την οπτική του ταυτότητα, ειδικά μέσα στην τελευταία 10ετία του. Η πρώτη περίοδος όμως, που ξεκίνησε από την έκδοση του περιοδικού μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1994, είναι και η πιο ενδιαφέρουσα σε ό,τι αφορά τα εξώφυλλα. Φωτογραφίες και πίνακες χρησιμοποιούνταν για τη δημιουργία πολύχρωμων κολάζ και για σχεδόν 2 δεκαετίες το Διαβάζω είχε μερικά από τα πιο όμορφα εξώφυλλα του περιπτέρου, απολύτως χαρακτηριστικά της εποχής τους. Θα επικεντρωθούμε λοιπόν στα εξώφυλλα της πρώτης περιόδου, αφού αν και υπάρχουν μερικά όμορφα εξώφυλλα στα τελευταία 31 τεύχη του περιοδικού (όπως για παράδειγμα το 508 και το 511), η πρώτη περίοδος είναι η μακροβιότερη και περιέχει τα πιο αντιπροσωπευτικά εξώφυλλα του Διαβάζω. Αυτά εδώ είναι τα 12 καλύτερα εξώφυλλα στην ιστορία του περιοδικού. Και το σχετικό link...

Τα νο 21 & 30... Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στη παρουσίαση

Κάποια ακομα Disney που έχω μεταφέρει στο χωριό και δεν ήταν με την υπόλοιπη συλλογή όταν την έβγαλα φωτο. Γενικά επειδή τα μαζεύω από 7 χρονών δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Τα άσπρα Μίκυ Μάους που φαίνονται είναι ξεκολλημενα από τους Μίκυ Μάους Τόμους. Δεν ξερω αν ήταν καλή ή κακή ιδέα πάντως μου είχε φανεί μικρότερος σαν ένας καλός τρόπος να συμπληρώσω κάποια κενά.

Σωστά. Δεν ήξερα ότι εσείς επιμεληθήκατε το λήμμα τις καλλιτέχνιδας στην Βικιπαίδεια. Μόνο, αν θέλετε μία διόρθωση. Το όνομά της δημιουργού γράφεται "Silvia Ziche".

Αν είσαι από Αθήνα τα περίπτερα στην ομόνοια το έχουν σίγουρα για μια βδομάδα, μπορεί και παραπάνω (αν δεν στο φέρει ο περιπτεράς σου)

Δοκίμασε να το πεις στον περιπτερά σου. Επειδή είναι μόλις σημερινή η κυκλοφορία, μήπως δεν έχει επιστρέψει ακόμα τις εφημερίδες ή αν τις έχει επιστρέψει, μήπως μπορεί να σου την ξαναφέρει.

Έχουν το ενδιαφέρον τους επειδή έχουν κόμικς στα οπισθόφυλλα.

Ιδού και το "πινακάκι": Τα στοιχεία καταχωρήθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης. Παρατηρήσεις -Οι διαστάσεις είναι κατά προσέγγιση αφού τα τεύχη ήταν από τόμο -Δεν αναγράφεται εκδοτικός οίκος στο περιοδικό -Η ημερομηνία έκδοσης προέκυψε από υπολογισμό με βάση την περιοδικότητα

για να φτιαχτεί όμως το πινακάκι που συνοδεύει την κάθε έκδοση (λχ: ή ) χρειάζεται να ακολουθήσεις τις οδηγίες εδώ χοντρά-χοντρά να δώσεις με στυλ "μασημένης τροφής" πράγματα όπως διαστάσεις, περιοδικότητα, εκδοτικός οίκος κ.ο.κ. (εσύ δίνεις τις πληροφορίες με αυτό τον τυποποιημένο τρόπο και κάποιος από την ΔΟ γυρνάει και πράττει τα δέοντα ώστε να φτιαχτεί το πινακάκι πάνω από την παρουσίαση )

Σκέφτομαι εδώ και καιρό να το αγοράσω, αλλά διστάζω. Ίσως επειδή δεν είναι αυθεντική Αγκάθα Κρίστι. Μου φαίνεται όμως ότι τελικά θα του δώσω μία ευκαιρία.

και για τους 30+, θα ελεγα το ιδιο. Βλεπεις, στα πολυ παιδικα μας χρονια ολη η πιατσα των περιπτερων ηταν κατακλυσμενη απο κλασικα περιοδου ιταλικων ιστοριων, οπότε μπορω να ταυτιστω. Δε ξερω αν εχει απαντηθει, για ποιο λογο πιστευετε οτι εχει μπει αυτη η "ενδεικτικη τιμη" των 60 cents πανω στα τευχη?

Το τεύχος του 8ου μήνα δε θα μπορούσε παρά να περιέχει 8 ιστορίες ώστε να μη διαταραχθεί η αρμονία στο σύμπαν και το τρίγωνο του Καρκίνου να κάνει ζεύξη με το δίδυμο Άρη-Αφροδίτης. Όμως επειδή στα αστρολογικά είμα παντελώς σκράπας ας ασχοληθώ καλύτερα με τα του τεύχους. Εξώφυλλο από τον πολυλατρεμένο-πολυαγαπημένο-πολυχρονεμένο-πολλά άλλα και διάφορα @Βασιλεύς των κόμικς!!! Για να δούμε πόσο μαγικός θα είναι ο αριθμός οκτώ μες την κάψα του Καλοκαιριού. "Το όνειρο μιάς ζωής." Οι Μουργόλυκοι εισβάλουν στα όνειρα του Σκρουτζ για να μάθουν τον συνδυασμό του Θησαυροφυλακίου. Κύρος και οικογένεια σπεύδουν προς διάσωση. Εντυπώσεις. Οι καλύτερες στιγμές του πολυτάραχου βίου και της επεισοδιακής πολιτείας του ζάπλουτου παπιού μας σε λίγες σελίδες!!! Δοσμένες με διαφορετική και χιουμοριστική ματιά σε σχέδιο και σενάριο του αγαπημένου Rosa!!! "Η μητρόπολη του μέλοντος." Η νέα εφεύρεση του κύρου κάνει άνω κάτω την Λιμνούπολη την ώρα που τα τρία ανηψάι προσπαθούν να σώσουν τον τελυταίο πνεύμονα της πόλης... Εντυπώσεις. Ιστορία που το μόνο της καλό είναι τα οικολογικά μηνύματα που προσπαθεί να περάσει. "Δελτίο θυέλλης." Δύο φίλοι του Ντόναλντ από τα παλιά και από άλλο πλανήτη κάνουν τα πάντα για να μη μείνει άνεργος. Εντυπώσεις. Αλλά τελικά δε τα καταφέρνουν. Τι είπατε; Έκανα spoiler? Σας έβγαλα από τον κόπο. Αδιάφορη ιστορία αστικού τύπου. "Μιά καυτή μέρα του Καλοκαιριού." Ο Μίκυ κάνει τα πάντα για να πάρει πίσω το φουλάρι της Μίννι. Εντυπώσεις. Οι υπόλοιποι αναρρωτιόμαστε όχι μόνο για το παντελονάκι... Αλλά και γιατί χαραμίζεται σε τέτοιες ιστορίες. "Εξωγήινη εισβολή." Η Μάτζικα αποπειράται να σώσει το χωριό και τους κατοίκους του από τα πράσινα πλοκαμοφόρα ανθρωπάκια. Εντυπώσεις. Συμπαθητική ιστορία που δείχνει την αλτρουιστική πλευρά της Μάτζικα. "Ο ήρωας της διπλάνης πόρτας." Ο Κύριος Τζόουνς σώζει τον Χιούη από πτώση από δέντρο. Τα τρία ανηψάκια αποφασίζουν να κάνουν την ζωή του ντοκυμαντέρ. Εντυπώσεις. Άνευρη ιστορία με ακόμα πιο άνευρο σχέδιο. "Μονομαχία στο μαύρο δάσος." Γκάντερ και Ντόναλντ μονομαχούν στο δάσος για τα μάτια κατάξανθης πάπιας. Εντυπώσεις. Ψιλοκαλούτσικη-συμπαθητικούλα. Έχει και όμορφα μηνυματάκια να περάσει. "Ανεπιθύμητη κληρονομιά." Ο Πασχάλης κληρονομεί μια κάταξερη έκταση στην έρημο και αποπειράται να βρει νερό με το παλιό παραδοσιακό τρόπο. Αγγνοώντας οτιδήποτε άλλο βρίσκει... Εντυπώσεις. Ο Πασχάλης έχει πρωταγωνιστήσει και σε καλύτερες ιστορίες. Αλλά δε την λέω και άσχημη. Κλείνοντας... Άλλο ένα τεύχος που η όαση δροσιάς του ακούει στο όνομα Don Keno Rosa 6/10...

Η αλήθεια είναι πως ένας χαμουλης γίνεται.. XD