Αίθουσα Νικητών

Κάνω σκηνή τον ΘΩΡ να βαράει τον άμοιρο περιπτερά και να ζητάει μεμέλες τα ρέστα , και λύνωμαι στα γέλια .Ασε που και οι καραμέλες έχουν ακριβυνει και το σαρανταλεπτο δεν φτανει ούτε και για μισή .Νίκο είσαι άπαιχτος ,στα ξαφνικά πετάς κάτι καλά που εμένα τουλάχιστον μου φτιάχνεις την ημέρα . 3ο τεύχος με δισέλιδο αφιέρωμα στον ''πατέρα '' του ΠΟΠΑΥ ΣΙΓΚΑΡ . Στο επόμενο και τελευταίο τεύχος (ελπίζω με κάποιον τρόπο να συνεχιστεί ) αφιέρωμα ο ΠΟΠΑΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και 2 νέες ιστορίες. Εθεάθη και το πρώτο τεύχος σαν αυτόνομο ,υποθέτω ότι κυκλοφόρησε χθες Παρασκευή , εκτος αν βγήκε στην συνηθισμένη μέρα που είχε καθιερωθεί σαν μέρα του την Πέμπτη . ΥΓ. ISBN λήξη σε 904 Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

Σύνοψη βιβλίου: Αυτό δεν είναι ένα κόμικ για τον Σούπερμαν. Αυτή είναι η ιστορία του Κλαρκ Κεντ, ενός αγροτόπαιδου από το Κάνσας, το οποίο κατάγεται από άλλον πλανήτη. Είναι η ιστορία ενός τρομαγμένου παιδιού με απίστευτες δυνάμεις, ενός έφηβου παραβάτη που έχει πολλά να μάθει, ενός δημοσιογράφου που οσμίζεται την αλήθεια και κρατά καλά κρυμμένο το μεγαλύτερο μυστικό του κόσμου. Αυτός δεν είναι ο Σούπερμαν που γνωρίζετε. Όχι ακόμη. Ο Max Landis, ο αναγνωρισμένος σεναριογράφος της επιτυχημένης ταινίας Chronicle, παρουσιάζει επτά ιστορίες από τη ζωή του άνδρα που θα γίνει ο Άνθρωπος από Ατσάλι, επτά καθοριστικές στιγμές που μετέτρεψαν έναν άλλοτε καλό, άλλοτε θυμωμένο, άλλοτε αστείο, αλλά πάντα ανθρώπινο Αμερικανό εξωγήινο στον μεγαλύτερο υπερήρωα του κόσμου. Είναι σχεδιασμένο από τους καλύτερους σχεδιαστές κόμικς, όπως οι: Jock (Batman: The Black Mirror), Francis Manapul (Detective Comics), Jae Lee (Batman/Superman), Joëlle Jones (Lady Killer), Nick Dragotta (East of West) και άλλοι. Το Superman: American Alien αφηγείται την ανθρώπινη ιστορία του Τελευταίου Γιου του Κρύπτον. Σχολιασμός: Πρόκειται για την συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Superman: American Alien #1-7, μιας πρόσφατης σχετικά κυκλοφορίας στην Αμερική. Κάθε κεφάλαιο είναι σχεδιασμένο από διαφορετικό σχεδιαστή, κάτι που όμως δεν κουράζει, μιας και αναφέρεται σε άλλη χρονική περίοδο του Κλαρκ Κεντ. Το βιβλίο εστιάζει στην ανθρώπινη πλευρά του Superman. Αν και φανταζόμουν ότι θα είναι άλλη μια εκδοχή της προέλευσης του ήρωα σε comic, τελικά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και διαβάστηκε με αρκετό ενδιαφέρον. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Οξύ. Ανάμεσα στα τεύχη υπάρχουν κάποια σκίτσα από εξώφυλλα και κάποια μονοσέλιδα comic. Μια εξαιρετική έκδοση που θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε όλοι στη βιβλιοθήκη μας. Ίσως η καλύτερη ιστορία του Superman που εκδόθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

μπίζνα. wiktionary Ετυμολογία μπίζνα < μπίζνες < αγγλική business Ουσιαστικό μπίζνα θηλυκό μόνο στον ενικό 1. (οικείο) (λαϊκότροπο) δουλειά, εργασία Eκανε μπίζνα την... αμαρτία (Εφημερίδα Το Έθνος, 10/2/2013) 2. (οικείο) (λαϊκότροπο) κομπίνα, εξαπάτηση Τελική καταδίκη για μπίζνα με διορισμούς (Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 22/2/2013) === Dave Pollot. Νεοϋορκέζος γεννηθείς το 1979. Ζωγράφος. Βρίσκει πίνακες στα παλαιοπωλεία, τους τσιμπάει, κοτσάρει pop icons πάνω τους και βγάζει το ψωμάκι του, το αστακουδάκι του και το χαβιαράκι του. Τα λόγια είναι φτώχεια και οι εικόνες λένε 1000 λέξεις έκαστη. Official site (έχει και eshop για να αγοράσετε είτε ολόκληρο πίνακα, είτε μικρό πριντάκι) insta fb αρθράκι στο boredpanda

Διαγράφτηκαν ποστ 2 μελών που άνοιξαν μια συζήτηση μεταξύ τους, που περιείχε κάποια επιχειρήματα, περιείχε όμως και προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Το τελευταίο (που μάλλον δεν πρόλαβε να το δει το ένα μέλος και ίσως να έχει την απορία του γιατί υπήρξε τέτοια παρέμβαση) ήταν ξεκάθαρα υποτιμητικός χαρακτηρισμός (όχι ύβρη).

OK, μια μικρή διόρθωση. Το νο 1 της σειράς είναι αυτό: Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση. Το τεύχος χωρίς νούμερο το έχω κι εγώ και δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται. Εκτός σειράς να πούμε; Κάτι τέτοιο (τεύχος χωρίς νούμερο) έχει και η σειρά Astrosex. Και με την ευκαιρία, τα κομικσάκια δεν είναι μόνο Ιταλικής αλλά και Ισπανικής προέλευσης. Οπότε χρειάζεται μια πρόσθεση το πινακάκι. Και τώρα που κυλάει τσακώστε άλλα 10 νούμερα να μεγαλώσει και ο αριθμός των τευχών... Τα εξώφυλλα προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

ενα τευχος καθε 4 μήνες ????? Δηλαδη 3 ζαγκορ , μιστερ νο , τεχ ..... το χρόνο ??? το 100 τευχος θα ειναι θα ειναι το 2050 ....... ???? κάτσε να δω ποτε θα βγει το 1000 επετειακό τευχος μμμμμμμμ. Καλα δεν βγαίνω μάνα μου οποτε με συνδρομή ας το στείλε στη παρακάτω διεύθυνση αγιου Πέτρου 69 3 σύννεφο αριστερά ταχυδρομικος κώδικας 666 66 Guns and roses Paradise city

Φέρεται να είπε ψέματα για τον αποκλεισμό του απ’ το FB, και βρήκε ως εχθρό την… πολιτική ορθότητα Όταν ο Αρκάς το παράκανε με κάποια σκίτσα του πριν από κάμποσο καιρό και κάποιοι του ασκούσαν κριτική, τους αποκαλούσε κομπλεξικούς και έλεγε ότι ασκεί κριτική στην εκάστοτε εξουσία. Έχει περάσει περισσότερο από ένας μήνας από τότε που η εξουσία άλλαξε χέρια και, ως δια μαγείας, ξέχασε να σατιρίσει την νέα εξουσία. Εκτός και εάν για τον Αρκά η εξουσία της χώρας είναι η πολιτική ορθότητα, την οποία μάχεται σαν να προκάλεσε όλα τα δεινά της χώρας. Το να μην έλκεται ιδιαίτερα ένας γελοιογράφος από την πολιτική ορθότητα έχει κάποια βάση, καθώς του περιορίζει τα πεδία που μπορεί να ασκήσει το χιούμορ του. Το να καυτηριάζει τις υπερβολές που μερικές φορές υπάρχουν σε αυτήν, είναι λογικό. Αλλά το να επιδίδεται σε ένα ανελέητο πόλεμο εναντίον της πολιτικής ορθότητας, λες και είναι από τα χειρότερα πράγματα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, δεν έχει απολύτως καμία λογική. Για παράδειγμα, το να γελοιοποιεί την έννοια του αυτοπροσδιορισμού, ο οποίος μπορεί να έχει πολλές μορφές (εθνικός, έμφυλος, σεξουαλικός κλπ) είναι ντροπή, καθώς πρόκειται για ένα σημαντικό ιστορικό και κοινωνικό επίτευγμα. Ο αυτοπροσδιορισμός δεν είναι για για να γελάμε μαζί του, αλλά θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που υφίσταται. Λογική δεν έχει και το να δημιουργεί συνεχώς σκίτσα στα οποία σατιρίζει δήθεν την πολιτική ορθότητα, εφευρίσκοντας δικές του εκφάνσεις της πολιτικής ορθότητας που ούτε στην πιο ακραία της μορφή δεν υφίστανται! Ουσιαστικά το παραδέχεται και μόνος του ότι στόχος του πλέον δεν είναι η εξουσία, ορίζοντας ποιον θα έχει απέναντί του στη σάτιρα: Ο Αρκάς μοιάζει να έχει χάσει τη μπάλα. Πέρα από την αλλαγή του στόχου της σάτιράς του, από το ύφος των σκίτσων του πηγάζει μία διχαστική νοοτροπία, η οποία αποτυπώνεται στους θαυμαστές του. Πλέον, οι περισσότεροι θαυμαστές του δεν σχολιάζουν την ουσία των σκίτσων, αλλά γράφουν σχόλια του τύπου «Γλέντα τους», «Δώσε πόνο» και γενικά έχει αναπτυχθεί μια ποδοσφαιρική -γηπεδική για την ακρίβεια- νοοτροπία. Τέλος, όλοι θα ακούσατε για τον αποκλεισμό της σελίδας του Αρκά στο Facebook, επειδή «κάποιοι με μίζερη ύπαρξη» έκαναν αναφορές στη σελίδα. Τι έγινε στ’ αλήθεια με τη σελίδα του Αρκά, και πώς ανέβασε status ενώ τον «μπλόκαραν»; Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι τέτοιοι είδους αποκλεισμοί δεν επιβάλλονται εξαιτίας αναφορών από χρήστες, αλλά λόγω αναγνώρισης ανάρμοστου υλικού (σκίτσων με γυμνό) από το Facebook. Μάλιστα, οι διαχειριστές της σελίδας ενημερώνονται για τον ακριβή λόγο που επήλθε ο αποκλεισμός. Εάν ισχύει ο παραπάνω ισχυρισμός, τότε πρόκειται για τον απόλυτο ξεπεσμό του Αρκά, ο οποίος χρησιμοποίησε μια ποινή του Facebook για γυμνό για να παρουσιαστεί ως θύμα που φιμώνεται από τους επικριτές του. Αναλυτικά η τεκμηριωμένη εξήγηση που δημοσίευσε στο Facebook o Αντώνης Ηλιάδης ~ ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ «ΠΟΙΝΗΣ» ~ […]Οι διαχειριστές εξήγησαν ότι το φέισμπουκ τούς επιτρέπει να κάνουν δημοσιεύσεις, απλώς αυτές οι δημοσιεύσεις δεν θα εμφανίζονται στις Ενημερώσεις (Newsfeed) των φόλοουερς της σελίδας. Παρέθεσαν, δε, πάλι σε σχόλιο -με κόπι/πέιστ, και έχει σημασία αυτό, θα δούμε στη συνέχεια γιατί- την αιτιολόγηση που έλαβαν από τους υπεύθυνους του φέισμπουκ: «Έχουν επιβληθεί περιορισμοί στο ARKAS -The Original Page. Οι ιστορίες από τη Σελίδα σας δεν εμφανίζονται στις Ενημερώσεις. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δραστηριότητες από τη Σελίδα σας που δεν συμμορφώνονται με τις πολιτικές του Facebook. Αυτός ο περιορισμός είναι προσωρινός και λήγει στις Σάββατο, 17 Αυγούστου 2019 στις 11:47 μ.μ.». Ξεκινώντας: πράγματι, υπάρχει τέτοιος περιορισμός (να μπορείς δηλαδή να δημοσιεύσεις, αλλά οι αναρτήσεις σου να μην φτάνουν στις Ενημερώσεις των φόλοουερς) και πράγματι πιθανότατα έχει επιβληθεί στην σελίδα τού Αρκά. Το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος περιορισμός, η συγκεκριμένη ποινή, ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΝΑΦΟΡΩΝ, όπως ανακοινώνουν οι διαχειριστές τής σελίδας στην αρχική ανάρτηση. Όταν υπάρχουν μαζικές αναφορές και γίνει έλεγχος και διαπιστωθεί πρόβλημα, τότε η ποινή είναι μπαν για χι χρονικό διάστημα (όπου μπαν, βλέπε: δεν μπορείς καν να δημοσιεύσεις). Η ποινή του περιορισμού που επιβλήθηκε στον Αρκά μπορεί να επήλθε ως αποτέλεσμα αυτόματης αναγνώρισης ανάρμοστου υλικού από την πλατφόρμα (το τί θεωρεί ανάρμοστο υλικό η πλατφόρμα -ρώγες, γυμνό, κτλ.- είναι μια άλλη, τεράστια κουβέντα). H μίλιον ντόλαρ κουέστιον, λοιπόν, είναι: η σελίδα του Αρκά είχε αναρτήσει πρόσφατα κάποιο τέτοιο, πιθανώς ανάρμοστο (κατά την κρίση και την πολιτική της πλατφόρμας, πάντοτε) υλικό; Η απάντηση είναι: ΝΑΙ. Τις προηγούμενες ημέρες η φβ-σελίδα του Αρκά είχε δώσει λινκ για τα δύο πιο πρόσφατα κινούμενα σκίτσα του δημιουργού από την επίσημη ιστοσελίδα του. Πρόκειται για αυτά: (hapato note: τα έβαλα σε spoiler λόγω ελαφρού NSFW) Ξανατονίζω: είναι τα δύο πιο πρόσφατα και τα δημοσίευσαν οι διαχειριστές τις προηγούμενες δυο μέρες και εδώ, στο φέισμπουκ. Όπως γνωρίζουμε όλοι, όταν δημοσιεύεις κάποιο λινκ εδώ μέσα, δημιουργείται ένα αυτόματο preview. Για την περίπτωση του πρώτου κινούμενου σκίτσου, που το είδα με τα μάτια μου, το preview που δημιουργήθηκε ήταν το ζευγάρι που έκανε σεξ στο κρεβάτι (για την ανάρτηση που πιθανώς έγινε για το [β] σκίτσο δεν έχω άποψη, δεν την είδα). Αν ψάξετε αυτή τη στιγμή στο τάιμλάιν του Αρκά, δεν θα βρείτε τις αναρτήσεις με τα λινκ για κανένα από τα δύο αυτά πιο πρόσφατα κινούμενα σκίτσα, οι οποίες αναρτήσεις, όμως, ξαναλέω έγιναν τις προηγούμενες μέρες. Εγώ, επαναλαμβάνω, είδα με τα μάτια μου την ανάρτηση για το πρώτο πριν δύο μέρες (πιθανώς να πετύχατε κάποια από τις δύο και όσοι από εσάς παρακολουθείτε την δραστηριότητα της σελίδας του Αρκά). Ταυτόχρονα, υπάρχουν ακόμα οι αναρτήσεις για τα αμέσως επόμενα πιο πρόσφατα κινούμενα σκίτσα. Επομένως, οι αναρτήσεις που έδιναν το λινκ για τα δύο πιο πρόσφατα «ανάρμοστα» σκίτσα στο σάιτ αφαιρέθηκαν. Ήδη αντιλαμβάνεστε πού οδηγεί αυτό το νήμα: οι αναρτήσεις δεν αφαιρέθηκαν από τους διαχειριστές της σελίδας του Αρκά, αλλά από το φέισμπουκ, επειδή το φέισμπουκ αναγνώρισε στο preview κώλο, βυζιά, και σεξ (απαραίτητη σημείωση: όσοι αναρωτιέστε αν οι πολιτικές αυτές εφαρμόζονται και σε σκίτσα ή κινούμενα σχέδια, και όχι μόνο σε κανονικό, ανθρώπινο γυμνό, δοκιμάστε να αναρτήσετε εδώ μέσα hentai porn). Εικάζω, επιπλέον, ότι η αφαίρεση αυτή συνοδεύτηκε από το μήνυμα στους διαχειριστές ότι θα επιβληθεί περιορισμός της ορατότητας των αναρτήσεών τους για διάστημα μιας εβδομάδας. Εδώ κάπου αρχίζει το πράγμα να γίνεται ενδιαφέρον. Ο περιορισμός που επιβλήθηκε στην σελίδα του Αρκά, κατά 99% ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ με αναφορές από «κάποιους που προσπαθούν να δώσουν νόημα στην μίζερη ζωή τους». Κατά 99% οφείλεται σε «ανάρμοστο» υλικό που εντόπισε η πλατφόρμα. Και στην ειδοποίηση που έστειλαν στους διαχειριστές, θα υπάρχει η επεξήγηση ως προς το για ποιά ανάρτηση επιβλήθηκε ο περιορισμός. Δηλαδή: ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ. Και εδώ έρχεται η σημασία του κόπι/πέιστ, με το οποίο ενημέρωσαν τους φίλους τους: με κόπι/πέιστ δίνουν μόνο το κείμενο της ειδοποίησης. Αντιθέτως, ένα σκρήνσοτ της ειδοποίησης που έλαβαν, θα έδειχνε σε όλους μας συνολικά τί ακριβώς έχει παιχτεί (με αναφορά σε αναρτήσεις, κτλ). Εν κατακλείδι, οι διαχειριστές τής σελίδας του Αρκά χρησιμοποιούν έναν περιορισμό που ΞΕΡΟΥΝ ότι τους επιβλήθηκε αυτόματα για υλικό που ανέβασαν πρόσφατα, με σκοπό να παρουσιαστούν ως θύματα που δέχονται αναφορές από εχθρούς. Πρόκειται για χυδαία υποτίμηση της νοημοσύνης πρώτ’ απ’ όλα των φανς του Αρκά και των φόλοουερς της σελίδας. (…) [UPDATE: Οι αναρτήσεις με τα λινκ προς τα «άσεμνα» κινούμενα σκίτσα στην ιστοσελίδα του Αρκά έχουν εμφανιστεί ξανά στο τάιμλάιν της φβ-σελίδας του. Εδώ για το [α]: https://bit.ly/2H0YfPy. Εδώ για το [β]:https://bit.ly/2KCFeUw. Το [β] είναι η αμέσως προηγούμενη ανάρτηση πριν από την ανακοίνωση των διαχειριστών περί αναφορών. Το [α] δημοσιεύτηκε λίγο νωρίτερα από το [β], την ίδια μέρα. Μένει να δούμε αν με την επαναφορά των αναρτήσεων, υπάρξει πιθανώς και κάποια ανακοίνωση από τους διαχειριστές περί άρσης του περιορισμού.] [UPDATE 2: οι διαχειριστές πόσταραν από την σελίδα ότι επανήλθαν κανονικά: Ο Αρκάς πήρε ένα boost δημοσιότητας για να διατηρηθεί στην επιφάνεια, τα φιλικά προς αυτόν μέσα τσίμπησαν και αναπαρήγαγαν πρόθυμα το παραμύθι των αναφορών και της θυματοποίησης, καλλιεργήθηκε κλίμα αγώνα απέναντι στα κακά τρολ, τέλος καλό, όλα καλά, πάμε γι’ άλλα τώρα. Αν στο αρχικό ποστ εξέφραζα εικασίες -εύλογες μεν, εικασίες δε-, πλέον με την άρση του περιορισμού, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι ισχύουν όλα ακριβώς: δεν υπήρχαν αναφορές από τρολ, το φέισμπουκ απέσυρε προσωρινά κάποιες πρόσφατες αναρτήσεις με γυμνό και με (διαφαινόμενο) σεξουαλικό περιεχόμενο για να τις ελέγξει, έστειλε ειδοποίηση στους διαχειριστές, ταυτόχρονα έλεγξε και βρήκε ότι οι αναρτήσεις είναι χιουμοριστικές/σατιρικές άρα δεν υπόκεινται στους περιορισμούς της πολιτικής της πλατφόρμας (“Restrictions on the display of sexual activity also apply to digitally created content ***unless it is posted for educational, humorous or satirical purposes***, βλ. εδώ), επανέφερε τις αναρτήσεις αφού συμμορφώνονται με τους κανόνες λειτουργίας και επανήλθε κανονικά και η σελίδα… Link για το άρθρο

Ποτέ δεν έγραψε η σελίδα του Αρκά ότι ο Αρκάς σατιρίζει κάθε εξουσία. Έγραψε και το έχω κρατήσει ΄κατά λέξη: Έχουμε ήδη απαντήσει -παρ’ όλο που δεν οφείλαμε- στην ερώτηση: «γιατί ο Αρκάς δεν έκανε πολιτική σάτιρα πριν το 2015;». Εν τούτοις και επειδή τα σχόλια συνεχίζονται το επαναλαμβάνουμε: Ο Αρκάς θεωρεί ότι ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κομματικός τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση υπήρχαν πάντα, άλλα έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους μ’ αυτήν την κυβέρνηση, τόσο ώστε να τον αναγκάσουν να σχολιάζει αυτό που πάντα σιχαινόταν: την κεντρική πολιτική σκηνή. Απέναντι σ’ αυτή την αθλιότητα κανένας έντιμος άνθρωπος δεν δικαιούται να παραμείνει σιωπηλός.

Τα νο 21 & 30... Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στη παρουσίαση

Κάποια ακομα Disney που έχω μεταφέρει στο χωριό και δεν ήταν με την υπόλοιπη συλλογή όταν την έβγαλα φωτο. Γενικά επειδή τα μαζεύω από 7 χρονών δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Τα άσπρα Μίκυ Μάους που φαίνονται είναι ξεκολλημενα από τους Μίκυ Μάους Τόμους. Δεν ξερω αν ήταν καλή ή κακή ιδέα πάντως μου είχε φανεί μικρότερος σαν ένας καλός τρόπος να συμπληρώσω κάποια κενά.

Ο τόμος περιέχει τις ιστορίες: Ο Μίκυ στην Ολυμπιάδα Η Άγνωστη Παρτιτούρα Τα ιπτάμενα χαρτονομίσματα! Αουρουμ Νιγκρούμ Η Αδελφή Ψυχή Αθεράπευτα Ξεχασιάρης Διαφήμιση του επόμενου τόμου: Σίγουρα θα διαβάσουμε την ιστορία Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες και μάλλον από ότι φαίνεται από τη διαφήμιση που έχει τον Λούντβιχ (παρμένο από συγκεκριμένο καρέ) και την αρχαία υδρία.

Yπάρχουν διάφορες θεωρίες για το τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τον Αρκά. Πρόκειται άλλωστε για έναν καλλιτέχνη που διακατέχεται από μια τρομακτική μυστικοπάθεια όσον αφορά την αληθινή του ταυτότητα και το γεγονός αυτό ευνοεί τις διάφορες θεωρίες αναφορικά με το πρόσωπό του. Για πολλούς, ο αληθινός Αρκάς έχει πεθάνει και πλέον, υπάρχουν άλλοι σκιτσογράφοι που έχουν οικειοποιηθεί το χαρακτηριστικό στιλ σχεδιασμού του και εκμεταλλεύονται το εμπορικό bandname του. Για άλλους, το παραπάνω σενάριο ισχύει απλά με τον Αρκά να ζει: απλά έχει πουλήσει τον bandname του και πλέον έχει αποσυρθεί. Και για κάποιους άλλους, εκείνους που θεωρούν πως η σωστή απάντηση είναι και η πιο απλή, ο Αρκάς απλώς έχασε την έμπνευσή του και πλέον δημιουργεί κατά παραγγελία και με βασικό κίνητρο τα λεφτά. Ό,τι από τα παραπάνω και να ισχύει πάντως, το δεδομένο είναι ένα: ο παλιός Αρκάς δεν υπάρχει πια. Το χιούμορ του, έτσι όπως το μάθαμε από τις παλιές δουλειές του, ανήκει σε ένα μακρινό παρελθόν και η εξυπνάδα με την οποία προσέγγιζε τα πράγματα είναι μια ανάμνηση που δεν έχει καμία σχέση με τις τωρινές δουλειές του. Ο παλιός, καλός Αρκάς διακατεχόταν από μια φιλοσοφία στον τρόπο σκέψης και έκφρασής του, που εμπεριείχε σχεδόν υπαρξιακά χαρακτηριστικά, τα οποία με έναν υπόγειο τρόπο αποτελούσαν ένα σύνολο ειρωνείας απέναντι σε κάθε κατεστημένη και συντηρητική αντίληψη. Ήταν, με άλλα λόγια, ένας καλλιτέχνης σχεδόν αντιεξουσιαστής, όχι τόσο με τον πολιτικό ορισμό της λέξης αλλά κυρίως, με τον φιλοσοφικό. Ο τωρινός Αρκάς από την άλλη, είναι ένας τύπος (ή μια ομάδα) με βαθιά εξουσιαστικό χιούμορ. Πολλές φορές, η συζήτηση για τη μετάλλαξη του Αρκά περιορίζεται γύρω από το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναλωθεί σε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η εξόφθαλμη στράτευση του Αρκά μπορεί να είναι συζητήσιμη αλλά σε μεγάλο βαθμό, αποπροσανατολιστική: δεν είναι τόσο οι διαφοροποιημένες σε σχέση με το παρελθόν πολιτικές απόψεις του Αρκά που ξενίζουν (άλλωστε είναι συνηθισμένο φαινόμενο οι άνθρωποι να αλλάζουν απόψεις) αλλά κυρίως ο τρόπος που τις εκφράζει. Η λεπτή ειρωνεία που όριζε τις παλιές του δουλειές και το χαρακτηριστικό του παραλογισμού που βάραινε σαν κατάρα του ήρωές του (γεγονός που τους έκανε αυτόματα συμπαθητικούς) έχει δώσει τη θέση του σε ένα πολύ χοντροκομμένο χιούμορ. Ένα χιούμορ σεξιστικό, χοντροφοβικό, ξεκάθαρα ρατσιστικό με άλλα λόγια: ο Αρκάς κάνει πλέον ένα βαθιά εξουσιαστικό χιούμορ, τόσο στη μεθοδολογία του όσο και στο περιεχόμενό του. Είναι δεδομένο πως τις περισσότερες αντιδράσεις θα τις δεχόταν από το πάλαι ποτέ κοινό του. Πρόσφατα, ο Αρκάς ανέβασε στην σελίδα του ένα σκίτσο, ξεκάθαρα χονδροφοβικό και ξεκάθαρα σεξιστικό. Και αυτό δεν είναι συζητήσιμο: όποιος διαφωνεί πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ρατσιστικό καρέ, προφανώς πρέπει να του γίνουν μαθήματα για το τι σημαίνει ρατσισμός. Το καρέ ήταν αυτό: Σύντομα, οι αναφορές είχαν πάρει τόσο μαζική μορφή που η σελίδα του Αρκά μπλοκαρίστηκε από το Facebook και ο τελευταίος ανέβασε αυτό: Πρόκειται φυσικά, για μια μορφή λογοκρισίας. Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το χιούμορ του Αρκά έχει καταντήσει ξεκάθαρα αηδιαστικό: το να επιδιώκεται να φιμωθεί κανείς είναι βαρβάτη λογική λογοκρισίας. Και προφανώς, κάπου εδώ η συζήτηση αρχίζει να γίνεται λίγο πιο περίπλοκη. Το θέμα της λογοκρισίας είναι πολύ βαθύ και πολυδιάστατο και στα χρόνια της κυριαρχίας των social media ανοίγει πολύ συχνά. Είναι θεμιτό να φιμώνονται ρατσιστικές φωνές ή μήπως η εναντίωση στη λογοκρισία είναι αυταξία και δεν πρέπει να παραβιάζεται σε καμία περίπτωση; Η συζήτηση αυτή είναι εξαιρετικά μεγάλη και έχει προεκτάσεις που έχουν να κάνουν με τη έννοια της δημοκρατίας, που είναι λίγο πιο σύνθετες από ένα υπεραπλοϊκό «η λογοκρισία είναι κακό πράγμα». Ωστόσο, στην περίπτωση του Αρκά, τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά. Πρόκειται άλλωστε για κάποιον που μοιάζει να είναι αυτοπαγιδευμένος σε μια συνθήκη που ο ίδιος έχει δημιουργήσει μέσω της μακρόχρονης παρουσίας του στο δημόσιο διάλογο. Κάθε σκίτσο που ανεβάζει ο Αρκάς προκαλεί αντιδράσεις από τους ανθρώπους στο παρελθόν τον ακολουθούσαν: είναι το ίδιο το κοινό του (ή μάλλον, το πρώην κοινό του) που του κάνει επίθεση. Αυτή η κατάσταση εκθέτει τον Αρκά πολύ παραπάνω από μια αναφορά και από κάθε κατέβασμα της σελίδας του, που άλλωστε, σε τελική ανάλυση, τον κάνει να φαίνεται ήρωας και να πλασάρεται ως αντισυστημικός που φιμώνεται. Αν κάθε φορά που ένα σκίτσο του Αρκά ανεβαίνει στο Facebook, τα σχόλια που επικρατούν κάτω από αυτό δομούν μια επιχειρηματολογία που εκθέτει τη βαθιά αντιδραστική ουσία τους, τότε αυτόματα ακυρώνεται η υποτιθέμενη παρεμβατικότητά του και απονομιμοποιείται το ίδιο το χιούμορ του. Άλλωστε, τα social media είναι -μεταξύ άλλων- ένα μεγάλο μέρος ζύμωσης, ανταλλαγής απόψεων και φυσικά, αντιπαράθεσης, σαν ένα καφενείο σε διαδικτυακή μορφή. Ναι, με τις αναφορές στον Αρκά, το αντιδραστικό χιούμορ του παύει να «ακούγεται» σε αυτό το καφενείο αλλά αυτό δεν λέει κάτι: δεν ηττάται καθοριστικά, απλά «απαγορεύεται». Είναι μάλλον μεγαλύτερη ήττα για τον Αρκά να βρίσκει διαρκώς απέναντί του αντιδράσεις κάθε φορά που εκφράζεται. Άλλωστε, αν σε «φτύνουν» διαρκώς όλοι εκείνοι που κάποτε σε αγάπησαν, δεν είναι απλά δύσκολο να το αποφύγεις αλλά και αδύνατο να προσποιηθείς ότι βρέχει. Και το σχετικό link...

Έχει σημασία ποιος είπε τι και ποιανών διαγράφηκαν? Όλοι έχουμε δικαίωμα να εκνευριστούμε μια φορά, να πούμε μια κουβέντα παραπάνω, έναν χαρακτηρισμό παραπάνω Η ΔΟ (και ίσως 2-3 ακόμα που έτυχε να δούνε τη συζήτηση) ξέρουν ποιος και τι. Αν και ίσως και να μη θυμούνται κι όλας το ποιος και τι Οπότε πήγαν στο αρχείο και η ζωή συνεχίζεται Το ζουμί είναι όχι πολιτικά, όχι αθλητικά, όχι προσωπικοί χαρακτηρισμοί και να μη χρειάζεται να παρεμβαίνει συνέχεια κάποιος από τη ΔΟ διότι ένα μέλος κάνει ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια

Θυμόσαστε τότε που αγοράζαμε περιοδικά; Μια άλλη εποχή, τα παλιά τα χρόνια, πριν τα ίντερνετς, το Youtube, το Instagram και το Netflix, τότε που τα χάρτινα περιοδικά, ποικίλης ύλης και θεματικά, γέμιζαν τα πρακτορεία τύπου σε κάθε γωνιά της χώρας; Δεν ξέρω αν νοσταλγείτε τα περιοδικά της προ-ίντερνετ εποχής λοιπόν, αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για ένα από αυτά, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά περιοδικά που ασχολήθηκαν επί χρόνια με το βιβλίο, το Διαβάζω. Το περιοδικό Διαβάζω δημιουργήθηκε το 1976 από τον Περικλή Αθανασόπουλο. Αρχικά μηνιαίο, το περιοδικό μετατράπηκε σε δεκαπενθήμερο στα τέλη του 1982, για να επιστρέψει στη μηνιαία του μορφή τον Γενάρη του 1995. Υπήρξε ένα περιοδικό που μίλησε για τα βιβλία και τη λογοτεχνία, χωρίς όμως να μείνει μακριά από τις υπόλοιπες τέχνες και αφιερώνοντας αρκετό χώρο σε θέματα που αφορούσαν συνολικότερα την ελληνική κοινωνία. Από το καλοκαίρι του 1996 ξεκίνησε να απονέμει τα δικά του λογοτεχνικά βραβεία, δημιουργώντας έναν από τους πιο δυνατούς θεσμούς, για εκείνα τα χρόνια, της ελληνικής λογοτεχνικής σκηνής. Με ένα μικρό διάλειμμα τη διετία 2005-06, τα βραβεία απονεμήθηκαν μέχρι και το 2012. Την προηγούμενη χρονιά το περιοδικό είχε πλέον αλλάξει χέρια, αφού η ιδιοκτησία του πέρασε από τους Γιώργο Γαλάντη και Λάμπρο Κουλελή, ιδρυτικά στελέχη του Διαβάζω, στον Βασίλη Καρακουλάκη. Οι διαφωνίες του διευθυντή του περιοδικού, Γιάννη Μπασκόζου, με τη νέα διοίκηση σχετικά με την εκδοτική πολιτική του Διαβάζω έφεραν την παραίτησή του την επόμενη ημέρα της απονομής των βραβείων το καλοκαίρι του 2012 και μαζί την αποχώρηση των βασικότερων αρθρογράφων του περιοδικού. Μετά το τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2012, μετά από 531 τεύχη, το Διαβάζω έκλεισε τον κύκλο του αναστέλλοντας “προσωρινά” την έκδοσή του, αφού η ανακοίνωση μιλούσε τότε για “μέχρι το τέλος της χρονιάς”. Όμως η εποχή των περιοδικών είχε περάσει πια και το περιοδικό δεν εμφανίστηκε ξανά στα περίπτερα. Το αρχείο του ιστορικού περιοδικού ζει όμως στο ίντερνετ. Εκεί μπορείτε να βρείτε τα περισσότερα τεύχη του περιοδικού και ελπίζω πως το αρχείο εξακολουθεί να συμπληρώνεται με αργούς ρυθμούς και να δούμε σύντομα και τα υπόλοιπα τεύχη στην πλατφόρμα. Σκέφτηκα λοιπόν να ξεφυλλίσουμε το περιοδικό και να μάθουμε λίγη από την ιστορία του, ρίχνοντας μια ματιά σε 3 ξεχωριστές χρονιές του: Το 1979, η πρώτη χρονιά που όλα τα τεύχη του περιοδικού υπάρχουν στο online αρχείο μέχρι στιγμής, το 1990, στην ακμή της δεκαπενθήμερης έκδοσης του Διαβάζω και το 2002, εν διαμέσου της κρίσης του περιοδικού τύπου. Στο τέλος θα σας δείξω και τα 12 καλύτερα εξώφυλλα του περιοδικού, κρατηθείτε. 1979 Το Διαβάζω του 1979, μια χρονιά που η Ελλάδα μπαίνει στην ΕΟΚ και ο Οδυσσέας Ελύτης γίνεται ο δεύτερος Έλληνας συγγραφέας που τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, είναι ακόμη ένα περιοδικό που βρίσκει τα πατήματά του. Το κάθε τεύχος ξεκινά με τη στήλη “διάλογοι”, στην οποία τυπώνονται τα γράμματα που στέλνουν στο περιοδικοί οι αναγνώστες του και έχουν κάποιο γενικό ενδιαφέρον, με μια σύντομη ή χωρίς καθόλου απάντηση, ενώ όπως γράφεται κάτω από τον τίτλο της στήλης “στα υπόλοιπα φροντίζουμε να απαντάμε προσωπικά”. Αρκετή από την ύλη του καλύπτουν ειδήσεις και γεγονότα από το χώρο του βιβλίου. Σκεφτείτε αυτό το κομμάτι του Διαβάζω σαν ένα πρώιμο Βιβλιοφαγικού mashup, όπου ειδήσεις από βραβεία, επιτυχίες των Ελλήνων συγγραφέων στο εξωτερικό, νέα από το χώρο των εκδόσεων και διάφορες ενδιαφέρουσες πληροφορίες συνυπάρχουν στις πρώτες σελίδες κάθε τεύχους. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα όμως που έκανε στην πορεία του το Διαβάζω ξεκινά από εδώ. Στο πινακάκι με τίτλο “Η αγορά του βιβλίου”, το περιοδικό έβγαζε τη δική του λίστα των bestsellers, παίρνοντας στοιχεία από 20 βιβλιοπωλεία κάθε μήνα. Παρακάτω θα δείτε την πρώτη λίστα στην ιστορία του περιοδικού, που περιέχει στοιχεία από τον Νοέμβριο του 1978. Κάθε τεύχος μιλά για το βιβλίο και έξω από την Ελλάδα, πέρα από τις εσωτερικές ειδήσεις, την εγχώρια βιβλιοπαραγωγή και τα αφιερώματα σε σύγχρονους και κλασικούς Έλληνες συγγραφείς. Το Διαβάζω είχε πάντα το βλέμμα του και πέρα από την Ελληνική λογοτεχνία, πράγμα που θα δούμε και παρακάτω. Αξίζει επίσης να πούμε πως, εκτός από τις παρουσιάσεις/κριτικές βιβλίων, το περιοδικό ασχολούνταν στις τελευταίες του σελίδες και με τα υπόλοιπα περιοδικά που κυκλοφορούσαν την ίδια εποχή, επισημαίνοντας τα καλύτερα κείμενα που θα μπορούσε να βρει κανείς σε αυτά. Κάτι σαν τα Random Links του Βιβλιοφαγικού mashup της εποχής, ας πούμε. Τα μεγάλα αφιερώματα του περιοδικού αυτή την εποχή είναι συνήθως 2 ή 3 σε κάθε τεύχος και αρκετές φορές ακολουθούνται από μια συνέντευξη ή αφιέρωμα σε συγκεκριμένο συγγραφέα, με όλα αυτά να φτάνουν σε έκταση το ⅓ των συνολικών σελίδων. Το Διαβάζω του 1979 περιέχει, παρότι στο σύνολό του είναι σίγουρα ένα περιοδικό της εποχής του, αρκετή προοδευτική σκέψη για εκείνα τα χρόνια. Είδα να προτείνονται κείμενα από το περιοδικό Αμφί, έκδοση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας, να γίνεται προσπάθεια να ξεφύγει η ύλη του περιοδικού από τον υδροκεφαλισμό της Αθήνας εκείνα τα χρόνια, να ασχολείται με είδη που ακόμη ονομάζονται “παραλογοτεχνία” ενώ διαβάζω στο κείμενο με τίτλο “Γιατί τα παιδιά μας δεν διαβάζουν βιβλία” ως κατακλείδα: “Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, πως το διάβασμα δεν θα έρθει σαν αποτέλεσμα νουθεσίας ή επιβολής. Για να πετύχουμε ν' αποτελέσει το διάβασμα μια από τις φυσιολογικές δραστηριότητες του παιδιού (και του αυριανού ενήλικα) θα πρέπει να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Και να δεχτούμε πως το φταίξιμο είναι δικό μας (σαν άτομα και κοινωνία) και όχι του παιδιού - που τάχατες "προτιμάει" την μπάλα ή την τηλεόραση από το βιβλίο”. Το Διαβάζω του 1979 τσεκάρει για μένα πολλά κουτάκια, είναι άμεσο, έχει ποικιλία, μιλάει για τα βιβλία μέσα στην ελληνική κοινωνία με ενδιαφέρον τρόπο, χωρίς όμως να ξεχνά πως βιβλία υπάρχουν και αλλού. 1990 Το 1990 το περιοδικό έχει αλλάξει αρκετά σε σχέση με όσα είδαμε πίσω στο 1979. Η δεκαπενθήμερο έκδοσή του αλλά και οι λιγότερες σελίδες κάθε τεύχους του είναι οι πιο χτυπητές από τις διαφορές, αλλά σχεδόν τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο και στο περιεχόμενο του. Το αφιέρωμα του κάθε τεύχους καλύπτει πλέον την πλειοψηφία των σελίδων, χωρισμένο σε αρκετά διαφορετικά θέματα γραμμένα από διαφορετικούς συντάκτες του Διαβάζω. Ασχολείται εις βάθος με συγγραφείς όπως ο Δάντης ή ο Τζακ Κέρουακ, με θέματα αμιγώς βιβλιοφιλικά, όπως ‘Βιβλίο και εικονογράφηση’ ή ‘Όνειρο και λογοτεχνία’ αλλά και με θέματα που ξεφεύγουν από τα βιβλία, όπως ‘Το παιχνίδι και το παιδί’ ή ‘Ψυχο-γλωσσολογία’. Το περιοδικό έχει σίγουρα ανοίξει το εύρος των θεμάτων που το απασχολούν. Το Διαβάζω όμως επιχειρεί και διάφορα πειράγματα αυτή την εποχή. Για παράδειγμα, το τεύχος 233 είναι ολόκληρο ένας διάλογος μεταξύ 2 ακαδημαϊκών, του Άλκη Ρήγου και του Κωνσταντίνου Τσουκαλά με θέμα ‘Ελληνική κοινωνία και κράτος’. Αν θέλετε να ξεφυλλίσετε μόνο ένα από τα τεύχη του 1990, κάντε το με το τεύχος 234. Έχει τίτλο ‘Αναγνώσεις και Κείμενα’ και ασχολείται με το πως ο αναγνώστης είναι πια (πάντα ήταν δηλαδή, αλλά κάπου τότε αρχίσαμε να το αντιλαμβανόμαστε) αυτός που αποφασίζει για το νόημα των βιβλίων και όχι οι θεωρητικοί της λογοτεχνίας. Η λίστα των bestsellers κάθε μήνα εξακολουθεί να υπάρχει, υπάρχουν ωραία μικρά αφιερώματα όπως ‘Η ιστορία των ελληνικών κόμικς’, μπόλικες βιβλιογραφικές έρευνες, το τεύχος 246 είναι αφιερωμένο στην ομοφυλοφιλία (με ένα από τα σχετικά κείμενα να αφορά την παρουσία της στην ελληνική ποίηση και ένα άλλο στη σχέση της με τον παγκόσμιο κινηματογράφο). Πάντως η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είδαμε νωρίτερα είναι μεγάλη: Περισσότερες διαφημίσεις, οι ειδήσεις για την επικαιρότητα του βιβλίου έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, αισθητά μικρότερη κάλυψη για τις νέες κυκλοφορίες. Το Διαβάζω είναι πλέον ένα εντελώς διαφορετικό περιοδικό. Όταν λέω βέβαια για μικρότερη κάλυψη σε ότι αφορά τα νέα βιβλία, θα πρέπει να εξαιρέσω το τεύχος 244, όπου ‘48 εκδότες προτείνουν 450 βιβλία για τις διακοπές σας’. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα έχει ενδιαφέρον αφού, πέρα από προτάσεις βιβλίων, ο κάθε εκδότης απάντησε και στις ερωτήσεις “αν διαβάζουν περισσότερο οι Έλληνες αναγνώστες στις διακοπές” και “αν υπάρχει κρίση στο βιβλίο”. Σίγουρα δε θα σας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως, ναι, οι εκδότες λέγανε και το 1990 ότι υπάρχει κρίση στο βιβλίο. Επίσης υπάρχουν αρκετά διαμαντάκια ανάμεσα στα όσα λένε οι εκδότες, μερικά από τα οποία σας μάζεψα εδώ. Για να έχετε όμως το full effect, απλά ανοίξτε το τεύχος 244 από το αρχείο του Διαβάζω. Οι εκδότες είπαν, μεταξύ άλλων: “θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε πως το καλοκαίρι διαβάζουν ακόμα και οι μη αναγνώστες” “θα πρότεινα να υπάρχει ένα τμήμα υπεύθυνο, να ενημερώνει μέσω των μαζικών φορέων για τα σωστά βιβλία που θα πρέπει να διαβάζονται και να αναγγέλλεται κάθε καλή έκδοση σαν είδηση” “ποιος θα διάβαζε την ‘Εισαγωγή στην ψυχανάλυση’ σε μια πλαζ γυμνιστών;” “στους πραγματικούς αναγνώστες και φίλους του βιβλίου, προστίθενται και αρκετοί άλλοι που θέλουν να σκοτώσουν την ώρα τους” “το βιβλίο είναι περίπου κλινικά νεκρό” “ο λόγος της ιδιαίτερης ροπής πολλών παραθεριστών προς την ανάγνωση βιβλίων - τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση των διακοπών τους - εντοπίζεται στον αιφνιδιασμό του νευρικού τους συστήματος από την απότομη αλλαγή των παραστάσεών τους, μετά την εγκατάλειψη της βολικής ρουτίνας των καθημερινών συνηθειών τους” “η εξήγηση βρίσκεται [..] και στην πίεση της ενοχής πολλών να αγοράσουν ένα-δύο βιβλιαράκια για την παραλία, τουλάχιστον τώρα, μια και δεν το έπραξαν όλο το χρόνο” “η κρίση οφείλεται [..] και στο μουντιάλ” “πέστε μου είναι δυνατόν μία μητέρα να σας απαντήσει στην ερώτηση πιο παιδί της αγαπάει περισσότερο;” 2002 Το περιοδικό έχει επιστρέψει εδώ και αρκετά χρόνια στη μηνιαία του έκδοση, ενώ έχει περάσει και από 2 επανασχεδιασμούς της οπτικής του ταυτότητας. Μια το 1995, όταν και έγινε η αλλαγή από τη δεκαπενθήμερη έκδοση στη μηνιαία, και μια το 1998. Το νέο λουκ του Διαβάζω είναι εδώ, αν και πριν το περιοδικό κατεβάσει ρολά το 2012 θα αλλάξει άλλες 3 φορές. Το 2002 και πάλι το Διαβάζω έχει αλλάξει αρκετά. Το περιοδικό αποκτά μονοσέλιδες και δισέλιδες στήλες που αφιερώνουν το χώρο τους σε συγγραφείς και βιβλία, υπάρχουν περισσότερες συνεντεύξεις από παλιότερα, ενώ αρκετό κομμάτι της ύλης του περιοδικού ασχολείται με τα βραβεία που οι άνθρωποι του Διαβάζω ξεκίνησαν το 1996. Πολύ σημαντική αλλαγή είναι επίσης και οι μπόλικες παρουσιάσεις βιβλίων, ρίχνοντας μεγαλύτερο βάρος από το παρελθόν στην τρέχουσα βιβλιοπαραγωγή. Με το μεγαλύτερο μέγεθος της μηνιαίας έκδοσης, διπλή σε σελίδες από τα δεκαπενθήμερα τεύχη της περιόδου 1983-1994, το περιοδικό δίνει μπόλικες σελίδες σε κριτικές για τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία. Στα 11 τεύχη του 2002 γίνεται ξεκάθαρο και κάτι που συνέβαινε αρκετά στα περιοδικά της εποχής: Πολλές φορές, που πλήθαιναν όσα περνούσαν τα χρόνια, το Διαβάζω έμπαινε σε ευθεία κόντρα με κείμενα άλλων περιοδικών και εφημερίδων και τους αρθρογράφους τους, απαντώντας τους μέσα από τις σελίδες του περιοδικού με δεικτικό τρόπο. Έκανε κι άλλα πράγματα όμως το περιοδικό το 2002. Τα μηνιαία bestsellers εξακολουθούν να βρίσκονται στην ύλη, με 30 βιβλιοπωλεία από ολόκληρη την Ελλάδα να δηλώνουν στο Διαβάζω τα 4 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία τους για το μήνα. 2 από τις στήλες του ήταν αφιερωμένες σε ξένους συγγραφείς, 1 δισέλιδο για σύγχρονους συγγραφείς και τα έργα τους που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και 1 δισέλιδο σε παλαιότερους συγγραφείς. Υπήρχε επίσης πάντα μια κριτική βιβλίου επιστημονικής φαντασίας στη στήλη ‘Βιβλία από το μέλλον’, αλλά και μια πρωτοποριακή στήλη με τίτλο ‘Ψηφιακός κόσμος’ που ασχολούνταν με το μέλλον του βιβλίου και μιλούσε για τις αλλαγές που φέρνουν οι υπολογιστές και το διαδίκτυο στα βιβλία και την ανάγνωση. Σίγουρα το Διαβάζω του 2002 έχει περισσότερες ομοιότητες με το Διαβάζω του 1979 και όχι με αυτό του 1990, πράγμα που μόνο εν μέρει εξηγείται από τη στροφή και πάλι σε μηνιαία έκδοση. Είναι όμως ταυτόχρονα και ένα περιοδικό που προσπαθεί να βρει τον τρόπο να κρατηθεί ψηλά σε μια εποχή που αλλάζει και για τον περιοδικό τύπο αλλά και για το βιβλίο. Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα για το Διαβάζω και η μη διοργάνωση των βραβείων του το 2006 και 2007 μαρτυρούν την καθοδική πορεία της έκδοσης. Παρόλα αυτά το περιοδικό έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο των ελληνικών περιοδικών και της ελληνικής λογοτεχνίας και υπήρξε για χρόνια καλή παρέα για τους Έλληνες αναγνώστες. ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ Όπως είπα και παραπάνω, το Διαβάζω άλλαξε αρκετές φορές την οπτική του ταυτότητα, ειδικά μέσα στην τελευταία 10ετία του. Η πρώτη περίοδος όμως, που ξεκίνησε από την έκδοση του περιοδικού μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1994, είναι και η πιο ενδιαφέρουσα σε ό,τι αφορά τα εξώφυλλα. Φωτογραφίες και πίνακες χρησιμοποιούνταν για τη δημιουργία πολύχρωμων κολάζ και για σχεδόν 2 δεκαετίες το Διαβάζω είχε μερικά από τα πιο όμορφα εξώφυλλα του περιπτέρου, απολύτως χαρακτηριστικά της εποχής τους. Θα επικεντρωθούμε λοιπόν στα εξώφυλλα της πρώτης περιόδου, αφού αν και υπάρχουν μερικά όμορφα εξώφυλλα στα τελευταία 31 τεύχη του περιοδικού (όπως για παράδειγμα το 508 και το 511), η πρώτη περίοδος είναι η μακροβιότερη και περιέχει τα πιο αντιπροσωπευτικά εξώφυλλα του Διαβάζω. Αυτά εδώ είναι τα 12 καλύτερα εξώφυλλα στην ιστορία του περιοδικού. Και το σχετικό link...

Μόλις τώρα διάβασα κι εγώ τα δυσάρεστα Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία οπότε αφήστε με να ελπίζω σε τρίτη season από τη πλατφόρμα DC Universe...

Ευχαριστώ πολύ αγαπητοί μου συνφορουμίτες! Σοκολατάκι καθώς θα διαβάζετε το Μίκυ Μάους σας?

Περίεργο που δεν έχει ανεβάσει κάποιος/α το νο 270... Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Δεν το περίμενα. Πάπαλα η σειρά. Πάπαλα και η συνεργασία με τους παραγωγούς για νέα θυγατρική σειρά. Δε θα δούμε το Lobo. Πολλές κομικσοσειρές μαζεύτηκαν. Δε χωρούν όλες στην τηλεόραση, ή στις ιντερνετικές πλατφόρμες.

χουκ λάην εντ σινκερ :cheerscinq:

(ανεκαλύφθη χάρη στον turbovolos )

Χρονια πολλα σε apetoussis82 και zoo για χθες που ειχαν γενεθια και χρονια πολλα σε ολους τους σημερινους εορταζοντες!!

Μηνιαία κυκλοφορία και υπεύθυνο έκδοσης ο γνωστός Κ. Μαστραντώνης. Εξώφυλλα με ωραίες γυναίκες μόνες τους, περιεχόμενο τυχαίο από τον σωρό των ιταλικών ερωτικών φουμέτι. Τιμή 30-40 δρχ. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους ramirez, fakiris & kocomico.

Ταυτότητα Τίτλος: Hyver 1709 Σενάριο: Nathalie Sergeef, Philippe Xavier Σχέδιο: Philippe Xavier Χρώματα: Jean-Jacques Chagnaud Εκδοτική: Glénat Γαλλικά, Ψηφιακό Scanlation Αγγλικά Χρονολογίες: 10/2015-10/2016 Τόμοι: 2 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Ιστορικό, Περιπέτεια Εξώφυλλο Εσώφυλλο Προκαταρκτικά Αυτή η σκ@τόφατσα είναι ο Κάρολος Β, τελευταίος Αψβούργος βασιλιάς της Ισπανίας. Η μητέρα του ήταν η ανηψιά του πατέρα του (κόρη της αδερφής του). Ο πατέρας του ήταν και αυτός αποτέλεσμα γάμου θείου και ανηψιάς. Και επειδή η κατάσταση παραμπερδεύεται, πάρτε το οικογενειακό του δέντρο μπας και βγάλετε άκρη. Άκρη δεν βγαίνει Ο ένας Αψβούργος παντρευόταν τον άλλο Αψβούργο ώστε οι θρόνοι της Ισπανίας και της Αυστρίας να μείνουν στην οικογένεια. Το πρακτικό αποτέλεσμα των απανωτών αιμομιξιών είναι ο θρυλικός προγναθισμός των Αψβούργων και το ότι το παλλουκάρι είχε τα ψυχολογικά του και δεν άφησε διάδοχο. Η νεκροψία μεταξύ άλλων λέει ότι είχε έναν όρχι, μαύρο σαν κάρβουνο. Αυτός εδώ είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ, ο βασιλιάς ήλιος, ο λ'ετά ε μουά και δεν συμμαζεύεται. Της Γαλλίας. Που ζούσε στο θρυλικό παλάτι των Βερσαλιών που ήταν τίγκα στα αρώματα διότι αφοδεύανε κάτω από τις σκάλες και έκαναν μπάνιο μόνο όταν πλημμύριζαν τα ποτάμια. Ο πρώτος λοιπόν άφησε σύμφωνα με τη διαθήκη του το βασίλειο στο γιο της αδερφής του. Ο οποίος όμως τύγχανε να είναι εγγονός του δεύτερου, με δικαιώματα στον θρόνο της Γαλλίας. Η πιθανότητα ότι οι θρόνοι της Γαλλίας και της Ισπανίας μπορεί κάποτε να κατέληγαν στο ίδιο άτομο, φρίκαρε όλους τους άλλους Ευρωπαίους. Και τους Αψβούργους της Αυστρίας που έχαναν το οικοπεδάκι στην Ιβηρία με τα μετόχιά του στην υπόλοιπη υφήλιο, και τους Άγγλους και γενικώς όλους τους Δυτικοευρωπαίους. Ως εκ τούτου, 1 χρόνο μετά το θάνατο του Κάρολου ξεσπάει ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου Άγγλοι, Αυστριακοί πλακώνονται με Γάλλους και Ισπανούς. Οι υπόλοιποι μοιραστήκαν μεταξύ τους, αλλάξαν συμμαχίες στο μεσοδιάστημα, έγινε ένας μικρός χαμούλης. Ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στην Ευρώπη, αλλά είχε μάχες και στη Β.Αμερική και στην Ινδία. Αυτός είναι ο ένας ιστορικός άξονας. Ο άλλος είναι ο χειμώνας του 1709. Γνωστός ως The Great Frost of 1709 αγγλιστί ή Le Grand Hiver de 1709 γαλλιστί. Είμαστε γενικώς σε μια περίοδο που αποκαλείται Little Ice Age (1300-1850), αλλά ειδικά εκείνη τη χρονιά είχαμε τις χαμηλότερες θερμοκρασίες των τελευταίων 500 ετών. Και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο το να πολεμάς και ταυτόχρονα να έχουν εξανεμιστεί οι σοδειές σου και να πεθαίνεις από το κρύο. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Περίληψη Περίληψη Χειμώνας του 1709. 8 χρόνια πολέμου και χάρη στον αφόρητο παγετό ένα φορτίο σταριού αξίζει πλέον όσο ένα φορτίο χρυσού. Στη Γαλλία τουλάχιστον. Ο τυχοδιώκτης Loys Rohan θα προσπαθήσει να καταστρέψει τα σχέδια όσων δεν θέλουν να παραδοθεί ένα τέτοιο φορτίο στην Γαλλία. Δημιουργοί Σενάριο η Βελγίδα Nathalie Sergeef. Δεν έχουμε μιλήσει στο φόρουμ για κάποια άλλη δουλειά της. Η τύπισσα αριστερά. Σκίτσο ο Γάλλος Philippe Xavier. Τον έχουμε ξανασυναντήσει στο Croisade αλλά και σε 2 τόμους του Conquistador που βολτάρουν σε ελληνικό scanlation. Είναι ο τυπάς δεξιά. Προσωπική Αποτίμηση Όταν πρωτοείδα το σχέδιο και τα χρώματα μου έφυγε το σαγόνι. Είχα εκστασιαστεί τόσο που είχα αποπειραθεί να το διαβάσω στο πρωτότυπο με τα φτωχά γαλλικά μου. Δυστυχώς δεν το κατάφερα. Μέχρι που χαμπάριασα τις προάλλες ότι αφού το βουνό δεν πάει στον Μωάμεθ και δεν το εκδίδει κανείς στα αγγλικά, πήγε ο Μωάμεθ στο βουνό και το έκανε scanlation στη lingua franca ένα καλόπαιδο Οπότε διαβάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εικαστικά είναι υπέροχο. 4 με 4,5 αστεράκια στα 5. Το έχει και με το παραπάνω στη νεκρή φύση αλλά στους ανθρώπους και στην κίνηση τον βρήκα λίιιιγο πιο στατικό απ'ότι θα ήθελα. Σεναριακά όμως... Δεν μου είπε κάτι. Δεν εντυπωσιάστηκα. Μια ακόμα περιπέτεια από τις πολλές. Ίσως να φταίει ότι δεν είμαι Γάλλος. Ως εκ τούτου οι θεματολογίες της Γαλλικής ιστορίας, οι πόλεμοι τους και τα κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικά τους δεν με αγγίζουν εξ'ισου. Προφανώς για έναν Γάλλο, πράγματα όπως οι θρησκευτικές διενέξεις μεταξυ Καθολικών και Ουγενότων/Προτεσταντών είναι κομβικά στην αντιληψή τους για το σύμπαν. Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου ανήκει σε μια τέτοια διένεξη. Η πολιορκία της Λα Ροσέλ μέσα στους 3 Σωματοφύλακες ανήκει και αυτή σε μια τέτοια διένεξη. Το διάταγμα της Νάντης (θρησκευτικής υφής) το διδάσκονται στο δημοτικό. Ίσως. Δεν ήταν κακό, δεν ήταν όμως και κάτι το ιδιαίτερο. Ως εκ τούτου καταλήγουμε σε ένα 3 στα 5. Πέρασα καλά, θα ψάξω και για άλλες δουλειές του Xavier, δεν θα κυνηγήσω όμως άλλες δουλειές της Sergeef (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα την βλέπω και θα κόβω λάσπη ) Να πέσει ο βίντεοζ Πηγές bedetheque blog της Natalie Sergeef blog του Philippe Xavier wiki War of the Spanish Succession goodreads hyver 1709 @ glenat

Απ' ό,τι βλέπω το New52 φιάσκο θα κρατήσει και άλλο. Ετοιμάζεται το METAL II, μετά την επιτυχία του πρώτου. Το διάβασα τρεις φορές και κάθε φορά μου φάνηκε όλο και χειρότερο. Ας πούμε ένας πίθηκος που μιμείται τα σενάρια του Grant Morrison. Και να φανταστείτε θύμιζε Image Comics του 1993. Οκτώ χρόνια πέρασαν από το 2011 και το reboot των τίτλων της DC, και ακόμη δε μάθαμε γιατί έγιναν όλα αυτά. Οι τίτλοι που βγήκαν χαμένοι ήταν του Superman. Ο νέος 20άρης χαρακτήρας που πάσαραν ήταν τόσο ξένος με αυτά που ξέραμε ώστε το σκοτώσανε και ξαναφέρανε τον παλιό που άντεξε το reboot. Αυτό το μεγαλείο και ο σεβασμός που εμπνέει ο παλιός S (και με ένα χάρμα ιστοριών) όχι απλά λειτούργησε αλλά γράφτηκαν και καλά πράγματα από αρθρογράφους. Και γώ το καταφχαριστήθηκα και ακόμη και οι νέοι τίτλοι του Brian Michael Bendis μου αρέσουν πολλοί. Αρκετοί πάντως έγραψαν αρνητικές κριτηκές. Εκεί όμως που έχασαν είναι πώς τον εισήγαγαν τον παλιό Superman. Στις μισές σελίδες έχει γνώση των ιστορικών αλοιώσεων, και στις άλλες μισές συμπεριφέρεται στο νέο περιβάλλον σα να μην έλειψε ποτέ. Έκανε εκεί κάτι μαγικά ένασναμηνπωτιτυπος αλλά ντρέπομαι να σας τα πώ. Τέτοια βλακωδέστατα σενάρια δεν τα χώνεψα ούτε στα 14 μου. Μας τα χάλασε και με το γιο του Superman, έναν χαριτωμένο χαρακτήρα που μπορούσαμε να είχαμε άλλες 200 ιστορίες ακόμη μαζί του. Μας τον αλοίωσε και αυτόν, αλλά πάλι έχουν το ενδιαφέρον τους. Ο Batman του Tom King, ένα έκτρωμα σουρεαλιστικής πορείας με σκηνές του ενός καρέ, ή μονοπλάνα που ξετυλίγονται σε ένα ολοκληρο τεύχος. Έχουμε και σελίδες που δεν έχουν καμιά σχέση με το κείμενο. Με ένα κείμενο που δε μας λέει ΤΙΠΟΤΑ! Ο τύπος παίρνει το ένα βραβείο μετά το άλλο και τα σενάριά του είναι απερίγραπτα! Οι πωλήσεις του Batman, εκεί που ήταν από τις πιο σταθερές της 15ετίας, έχουν πάρει την κατιούσα. Τον αλλάζουν σε λίγους μήνες. Άντε με το καλό.

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του 21ου τόμου Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

To αγόρασα σήμερα από τα Public με κάρτα με έκπτωση -10%. Ωραίος τόμος, με αρκετές σελίδες, εξαιρετική ποιότητα χαρτιού κ υπέροχα χρώματα. Μία ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ιστορία Χάλκ με φοβερή δράση και ατέλειωτο κλωτσομπουνίδι που το καταευχαριστήθηκα. Βαθμολογία 9.5/10.. αξίζει να το αποκτήσετε, απλά φοβερό!!!

Δάκρυσα. Από τα γέλια Κομματάκι δύσκολο να δακρύσω και με άλλο τρόπο. Βιολογικά ανέφικτο. Πολύ δυνατό 7/10 Δεν ξέρω πάντως που είδε τους έφηβους ο Ινδιάνος. 20αρηδες τους έκοψα όλους.

Hi sorry I dont speek greek. I hope I am posting this in the correct part of your forum. In 1979 or 1980 I was into a toy called "Shogun Warriors" I heard there was a comicbook based on it so I bought a few. I was in a local corner store looking for more when I came across a comic that even though I can barely remember I will never forget.It was in the (what I now know to be) the R Crumb / Freak Brothers style and I remember it was in black and white, but the cover was blue and white. To the best of my recollection the cover had a big headed man with a cigar sticking out of his mouth, the man had a bird's body and one of his feet was a metal claw. He was hanging of a oil rig like crane using his clawfoot for leverage and sort of towering over a city. It was (I think) called either "crane foot" or "claw foot" Thanks in advance, Kurando

Ένα εκτενές άρθρο σχετικά με το περιοδικό βρίσκεται εδώ...

[imdb=tt7658402]

Από φβ της Βραζιλιάνικης εκδοτικής που έχει αναλάβει τα Disney: Σήμερα αρχίζουμε να δείχνουμε λίγα πράγματα σχετικά με τα στάδια παραγωγής των κόμικς της Disney. Ξέρετε πώς γίνονται ιστορίες και από πού προέρχονται; Ο συντάκτης, Paulo Maffia, λέει πώς γίνεται αυτή η διαδικασία. Μείνετε συντονισμένοι στα δίκτυά μας, για μερικές εβδομάδες, θα παρουσιάσουμε τα άλλα βήματα και τους συνεργάτες μας. ? ? Τι να πω; Απλά γιατί και δεν κρύβονται και δείχνουν πως γίνεται η επιλογή ιστοριών και μιλούν ανοιχτά και ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ το Inducks! Ναι το είδαμε και αυτό. Πόσο μπροστά από τους δικούς μας.

Πολύχρονοι @apetoussis82 και @zoo για εχθές!!! Κάθε επιθυμία σας ευχή μου!!! Επίσης Χρόνια πολλά σε όλους για σήμερα και ξεχωριστά στο λατρεμένο μου γατί @imacmaria και στον καλό φίλο @Επιθεωρητής Le Pit!!!

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που είχαν τα γενέθλιά τους και ιδιαίτερα στους φίλους @apetoussis82 και @zoo . Εύχομαι να είστε πάντα υγιείς και με τους ανθρώπους που αγαπάτε δίπλα σας. Επίσης, χρόνια πολλά στις Μαρίες, τους Μάριους, τις Παναγιώτες, τους Παναγιώτηδες και τις Δέσποινες του φόρουμ, αλλά κι όσους γιορτάζουν αυτή την μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού. Κάθε σας επιθυμία, ευχή μου.

Σημερινή πολιτική γελοιογραφία. Προσπερνάμε όσο γίνεται το πολιτική. Στην τελική μπορεί να γραφτεί για όλες τις κυβερνήσεις που έχω γνωρίσει σε αυτό τον τόπο και σε όσες περιμένω ότι θα γνωρίσω μέχρι να ψοφήσω, να γίνω βουρκόλακας και να με κάνει κόμικ ο Θανάσης ο Πετρόπουλος. Εστιάζουμε στον Ιταλό φιλόσοφο που μνημόνευσε ο θεούλης Χατζόπουλος. Ναι. Είναι αυτός που φαντάζεστε edit. α ναι. καλός είμαι του λόγου μου. Σημερινή του Δημητρη Χατζόπουλου από την Καθημερινή.

Βρέθηκε! Τζίκε, ελληνιστί, λοιπόν.

Μάλλον έχεις δίκιο, καθώς έτσι το προφέρει η ίδια. Όμως, αν δεν απατώμαι, η επίσημη ελληνική μεταγραφή τού ονόματος είναι «Τζίκε». Πού το έχω δει, όμως; Το αγγλικό άρθρο στη Βικιπαίδεια προτείνει το μπουρδουκλωμένο dˈdziːke, που ταιριάζει με την ελληνική απόδοση, αλλά με ένα επιπλέον «ντ» στην αρχή! Αν μπορούμε να βρούμε κάποια ελληνική έκδοση, όπου αποδίδεται το όνομά της στα Ελληνικά, νομίζω ότι έτσι θα πρέπει να είναι και ο τίτλος τού ελληνικού άρθρου στη Βικιπαίδεια, όπως έγινε και στο άρθρο για τον Don Rosa. (Προφέρεται Ρόουζα αμερικανιστί, άντε Ρόζα ιταλιστί και όχι Ρόσα, που είναι όμως η επίσημη απόδοση.)

Νομίζω πως το επώνυμο της προφέρεται «Ζίκε».

Μεγάλη μερίδα κόσμου είναι και αυτή που της αρέσουν τα πολιτικά σκίτσα του Αρκά και αυτή που δεν της αρέσουν.

Λυπηρο που δεν θα στεκε ο Ζαχαριας με την συζυγο σημερα.

Αν είσαι από Αθήνα τα περίπτερα στην ομόνοια το έχουν σίγουρα για μια βδομάδα, μπορεί και παραπάνω (αν δεν στο φέρει ο περιπτεράς σου)

Δοκίμασε να το πεις στον περιπτερά σου. Επειδή είναι μόλις σημερινή η κυκλοφορία, μήπως δεν έχει επιστρέψει ακόμα τις εφημερίδες ή αν τις έχει επιστρέψει, μήπως μπορεί να σου την ξαναφέρει.

Δυστυχως εχασα την σημερινη κυκλοφορια. Γνωριζει κανεις που μπορω να την βρω ή να παραγγειλω?

Πιθανολογώ ότι είμαι το μοναδικό μέλος του φόρουμ που ακόμη παρακολουθεί τη σειρά αλλά πρέπει να δώσω εύσημα γιατί το πρόσφατο επεισόδιο (Blood Moon) ήταν ένα από τα καλύτερα μέχρι στιγμής. Είχε αρκετές συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές αλλά αυτές που με έκαναν να ανατριχιάσω ήταν δύο: η αυτοθυσία του Kem και η έφοδος της Nyssa. Μου αρέσει το γεγονός ότι έχουμε πραγματικό character development καθ'όλη τη διάρκειά της season. Στην αρχή μου ήταν αντιπαθέστατη η Nyssa αλλά τώρα έγινε μία από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Πάντως ένα περίεργο πράγμα με αυτή τη σειρά. Ενώ ξεκίνησα να τη βλέπω από αγγαρεία και από συνήθεια μόνο και μόνο επειδή ήταν κομιξοσειρά, όσο προχωρούσαν τα επεισόδια τόσο πιο πολύ ενδιαφέρον αποκτούσε και τώρα έφτασα σε σημείο να περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο επεισόδιο.

τράβα να βαρέσεις τον περιπτερά σου σε μεμέλες να στα δώσει!

Θα φιλοξενηθεί είπα, δεν είπα ότι θα διαβαστεί.

Ηρθε και η δικη μου σειρα, να σας δειξω το μεγαλυτερο κομμάτι της συλλογής μου. Αποκτήθηκε κυριολεκτικά κομμάτι κομμάτι, την τελευταια δεκαετία, και έγινε με μεγάλη αγάπη και κόπο. Επίσης, χρειάστηκε να μεταναστέψει σε 4 διαφορετικές πόλεις τα τελευταία χρόνια, και να αλλάξει 6 σπίτια, όμως τώρα θα στεριώσει εδώ για αρκετό καιρο θέλω να πιστεύω! Ας ξεκινήσω με μερικές γενικές εικόνες: Όπως μπορειτε να δειτε, υπάρχει και μια βιτρίνα αριστερά, μέσα στην οποία έχω κάποιες φιγούρες αγαπημένες. Καποιες αλλες τις εχω τοποθετησει μπροστα απο τα αντιστοιχα κομικς! Παμε στα επιμερους ραφια, η αριστερή βιβλιοθήκη περιλαμβάνει, 1ο ραφι - Μαρβελ, 2ο ραφι- DC, 3ο ράφι- Vertigo,IDW,Image και καποια ακομα που δε χωρουσαν στα πανω ραφια, 4ο ραφι- λοιπές εταιρίες + καποια ακομα DC, 5o ραφι- βιβλία αγαπημένα + Private Eye + 300, 6o ραφι- ντισνευ + καποια σπεσιαλ τομάκια, 7ο ραφι- manga : Πάμε στη δεξια βιβλιοθήκη. Από κάτω προς τα πάνω: 7ο ράφι- όλα τα τευχάκια DC απο Anubis (Batman, Superman, Batman/Superman, All Star Batman, All Star Superman, Supergirl, Flash, και πάει λέγοντας....) 6ο ράφι- όλα τα τευχάκια Marvel απο Anubis (σειρές Ultimate, Amazing Spiderman, Thor, Fantastic 4 , X-Men και άλλα...) θεωρώ ότι έχω ότι τευχάκι Marvel και DC έχει εκδοθεί απο Anubis. Πάμε στο 4ο ράφι, είναι οι Αρκάδες, και μετά περιλαμβάνει όλα τα ξενόγλωσσα τευχάκια της συλλογής μου. Ενδεικτικά κάποια από αυτά ειναι: η σειρά Batman The long Halloween, τα Death of X, Spider-Island, All New X-Men, αρκετά τεύχη Hellblazer, και πολλά ακόμα... 3ο ράφι και σημαντικό, πάμε στα Αστεριξ, όπου περιλαμβάνει σκληρόδετα της Μαμουθ, μετά ολοκληρωμένη η συλλογή στην απλή έκδοση, πολλά εκτός σειράς και σε διαλέκτους, ολα τα αστεριξ κοκκινο και χρυσο, καθώς και πληρης η συλλογη των σκληροδετων απο Εθνος. Στη μέση ολα τα Ρανταπλαν, και στο τελος η Αρμαδα, καθώς και τα Assasin's Creed. 2o ράφι Λούκυ Λουκ, σκληρόδετα Μαμουθ και όλη η σειρά στην απλή έκδοση, Ιζνογκούντ, Τεν τεν, Γκρου, και μερικά τεύχη ΚΟΜΙΞ (τα περισσοτερα ειναι σε κούτα, μιας και δε χώρεσαν. 1ο ράφι Disney, οι σκληροδετες εκδόσεις. Πάμε και στη βιτρίνα μας .Πάνω πάνω δεσπόζει το Σκακι του Λουκυ Λουκ. Η αδυναμία μου. Μακάρι καποια στιγμη να αποκτησω και το αντιστοιχο σκακι του Αστεριξ. Στη συνέχεια, έχουμε στο 1ο ράφι τις φιγούρες μου απο το Naruto. Mετά Θωρ με καποιες πινελιές Αστεριξ. Κατόπιν Black Cat με τον SpiderMan να παιρνει ματι απ το παραθυρο, και τον Joker να αράζει Και τέλος, μερικά ανέμελα Looney Tunes. Για το τέλος κράτησα κάποια πόστερ που κατάφερα να κορνιζώσω, αλλά όχι και να τοποθετήσω ακόμα σε τοίχους. 3 από αυτά τα οφείλω σε μέλη του φορουμ, 2 τα πήρα απο το The Comic Con, όπως και το σκίτσο απο τον Μοτούρα! Εννοειται πως ειναι το αγαπημενο μου. Δυστυχώς, εκτός βιβλιοθήκης έμεινε ένα σεβαστό κομμάτι της συλλογής μου. To μπλόκ των περιπετειάκηδων ας μη με αποκληρώσει , αλλά Ολες οι Περιπετειες (ολοκληρωμενη συλλογη), όλα τα τεύχη Disney (ΚΟΜΙΞ, κλασικα, μικυ μαους, αλμανακο, ντοναλντ και άλλα), όλα τα Ποπαυ, αλλά και μερικά ακόμα που σίγουρα ξεχνάω και δε χωρούσαν. Σκοπεύω το επόμενο διάστημα να φτιάξω χαρτοφύλακες, και μέσα να βάλω τα τεύχη καθε σειράς ώστε να μην ειναι ετσι χύμα και χάνονται εμφανισιακά. Μια ιδέα που πήρα απο τον mr-d οταν ανεβασε τη συλλογη του. Αυτά απο μένα, ελπίζω να σας αρεσε και να μη σας κούρασα πολυ!

Το εξώφυλλο του τόμου 148 που έλειπε από τη βάση . Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Σας παρουσιάζω εδώ την τελικώς οργανωμένη βιβλιοθήκη μου. Εδώ διάφορα γαλλοβελγικά, Ιζνογκούντ, Λούκυ Λουκ και Αστερίξ. Ό,τι έχω από Αρκά. Κι εδώ ξεκινάει η μεγάλη συλλογή από DC Comics. Το Marvel corner Διάφορα Disney. Κάποια ακόμη Funko Pop Τέλος, ό,τι έχω από ΚΟΜΙΞ. Δυστυχώς επειδή ήμουν πολύ μικρός τα περισσότερα είναι σε κακή κατάσταση.

Τα εξώφυλλα των τόμων 260, 263 και 264 προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Μπορούμε να αρχίσουμε από τώρα τα στοιχήματα για το πότε θα κοπεί; Εγώ λέω στην μία σεζόν, το πολύ δύο.