Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αίθουσα Νικητών

  1. Indian

    Indian

    Administrator


    • Βαθμοί

      35

    • Περιεχόμενο

      12905


  2. germanicus

    germanicus

    Root Admin


    • Βαθμοί

      21

    • Περιεχόμενο

      28465


  3. jimakoszs97

    jimakoszs97

    Members


    • Βαθμοί

      14

    • Περιεχόμενο

      1345


  4. Γάντζος

    Γάντζος

    Moderator


    • Βαθμοί

      10

    • Περιεχόμενο

      3502


Δημοφιλές περιεχόμενο

Εμφάνιση περιεχομένου με την υψηλότερη φήμη στο 08/09/19 σε όλους τους τομείς

  1. Μίστερ Νο, Τεξ, Ζαγκόρ & Ντύλαν Ντογκ #4: Ένα Graphic Novel κάθε μήνα! Συνεχίζουμε δυναμικά με την 4η τετράδα μπονελικών ηρώων και με 4 ακόμη εξαιρετικές επιλογές! Να σημειώσουμε ότι η λογική της διανομής για αυτή την τετράδα (μετά την κυκλοφορία και των 4αρων, θα παρθούν αποφάσεις για το πως θα συνεχιστεί η σειρά) θα είναι διαφορετική όπως θα καταλάβατε, με την κυκλοφορία ενός graphic novel το μήνα, αρχής γενομένης με το Mister No - Revolution και την ιστορία Καλιφόρνια, το οποίο θα είναι διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία, βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας από τις 6 Αυγούστου. Ακολουθεί αναλυτική περιγραφή του κάθε τεύχους, καθώς και οι ημερομηνίες κυκλοφορίας του καθενός: ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ - ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ Τι θα συνέβαινε αν ο Τζέρι Ντρέικ γεννιόταν 25 χρόνια αργότερα σε σχέση με την επίσημη βιογραφία του; Η νέα σειρά του ήρωα «Mister No Revolution», έρχεται να απαντήσει σε αυτό ακριβώς το ερώτημα, διατηρώντας απαράλλαχτες τις 3 περιόδους στις οποίες διαχωρίζεται η ζωή του (ο πόλεμος, η ζωή σαν βετεράνος και η φυγή σε ένα άγνωστο μέρος) και χωρίς να αλλοιώνει τίποτα απ’ τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του! Στο δεύτερο μέρος αυτής της νέας σειράς με τίτλο Καλιφόρνια [«Mister Νο Revolution – California», Απρίλιος 2019] σε σενάριο Michele Masiero και σχέδιο Alessio Avallone, ο Τζέρι Ντρέικ βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του '60 στο Σαν Φρανσίσκο, ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια παραγωγής ιδεών, το χωνευτήρι εκατοντάδων χιλιάδων επαναστάσεων, οι οποίες προσπάθησαν να αλλάξουν το πρόσωπο της αμερικανικής κοινωνίας και ίσως ολόκληρου του κόσμου. Σκεπτόμενος τι θα κάνει με τη ζωή του, ανακαλύπτει την αγάπη, πέφτει και ξανασηκώνεται, μαθαίνοντας να πετάει! Είναι ένας βετεράνος του Βιετνάμ που προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του, ενώ ο κόσμος γύρω του αναζητά ένα νέο είδος ελευθερίας! Από 6/8 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΤΕΞ - ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ Το κόμικς Στο Μονοπάτι Των Αναμνήσεων [«Tex» #575, Σεπτέμβριος 2008], σε σενάριο Claudio Nizzi και σχέδιο Fabio Civitelli, ανήκει δικαιωματικά στη λίστα με τις πιο αγαπημένες ιστορίες του Τεξ Ουίλερ. Όπως σε όλες τις περιπέτειες του Αετού της Νύχτας, βρίσκουμε και εδώ άφθονο πιστολίδι, καλούς Ινδιάνους, κακούς Ινδιάνους, μάχες σώμα με σώμα και κυνηγητό με τα άλογα, όμως, δεν είναι μια ακόμη ιστορία του Τεξ, από αυτές που γνωρίζουμε. Εδώ, ο Τεξ φανερώνει μια πτυχή του εαυτού του περισσότερο τρυφερή, μακριά από τη σκληρή εικόνα του. Ο λόγος βέβαια, δεν είναι άλλος, από τη σύζυγο του και κόρη του Κόκκινου Βέλους, του αρχηγού των Νάβαχο, τη Λίλιθ. Ο Τεξ εμφανίζεται στοργικός, προστατευτικός, αποφασισμένος να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, προκειμένου να σωθεί η εκλεκτή της καρδιάς του. Άλλωστε, ο Τεξ δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ, ούτε και είχε κάποια άλλη σχέση μετά τη Λίλιθ στις δεκαετίες εκδοτικής πορείας που ακολούθησαν, ενδεικτικό της επίπτωσης που άφησε στην ψυχή του αυτός ο έρωτας... Από 3/9 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΖΑΓΚΟΡ - Ο ΟΡΚΟΣ Το κόμικς Ζαγκόρ - Ο Όρκος [Zagor – Le Origini #2-3, Ιούνιος-Ιούλιος 2019], σε σενάριο Moreno Burattini και σχέδιο Walter Trono (το #2) και Giuseppe Candita (το #3), αποτελεί τη συνέχεια της νέας σειράς του Ζαγκόρ, που σκοπό έχει να εμβαθύνει και να εμπλουτίσει το παρελθόν του Βασιλιά του Ντάρκγουντ. Ο νεαρός Ζαγκόρ (Πατ Ουίλντινγκ) ορκίζεται επάνω στον τάφο των γονιών του, να εκδικηθεί τους Ινδιάνους της φυλής Αμπενάκι και τον επικεφαλής τους, Σάλομον Κίνσκυ. Έτσι, εγκαταλείπει την καλύβα που γεννήθηκε και έζησε, μαζί με τον μέντορα του, «Περιπλανώμενο Φίτζι»... Ο νομάδας κυνηγός θέλει να παραδώσει το νεαρό Πατ, σε κάποιον που μπορεί να τον φροντίσει, καθώς, δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος γι’ αυτή την αποστολή. Σύντομα, θα αλλάξει γνώμη και θα αποφασίσει να εκπαιδεύσει το νεαρό Ζαγκόρ ως κυνηγό, θηρευτή και πολεμιστή, προκειμένου να γίνει ένας σωστός, αλλά και δίκαιος άντρας! Όμως, ο Φίτζι βασανίζεται από τους δικούς του δαίμονες... Πρόκειται για ένα μυστικό από το παρελθόν, που τον ώθησε να επιλέξει αυτή τη μοναχική ζωή... Από 2/10 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΝΤΥΛΑΝ ΝΤΟΓΚ - ΟΙ ΡΟΖ ΚΟΥΝΕΛΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ Στο κόμικς Οι Ροζ Κούνελοι Πεθαίνουν [«Dylan Dog Color Fest» #25, Μάιος 2018], σε σενάριο Luigi Mignacco και σχέδιο Cesare Valeri, ο Ντύλαν Ντογκ αναλαμβάνει να διερευνήσει μια υπόθεση που σχετίζεται με τους βίαιους θανάτους καρτούν χαρακτήρων. Όταν επιστρέφει στη Χώρα Των Χρωματιστών Σκιών, ο Ερευνητής του Ανεξήγητου διαπιστώνει ότι απειλείται και η ζωή του Πινκ Ράμπιτ, του Ροζ Κουνελιού, που πρωτοεμφανίστηκε στο σύμπαν του Ντύλαν Ντογκ στο #24 της ιταλικής σειράς (Σεπτέμβριος 1988)! Αλλά, αλήθεια τώρα... μπορούν να πεθάνουν τα κινούμενα σχέδια; Από 5/11 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ και αυτή την εξαιρετική μπονελική τετράδα!
    13 βαθμοί
  2. Διαβάστηκε και μου άρεσε αρκετά. Δεν έχω δει το αντίστοιχο τεύχος της IDW, αλλά εκτίμησα τις έξτρα πληροφορίες που δίνονται για τα ενενηκοστά γενέθλια του αγαπημένου μας ναυτικού και σίγουρα, ακόμα κι ο πιο γνώστης του Ποπάυ, κάτι θα βρει καινούργιο να μάθει. Βέβαια πολλές από αυτές επαναλαμβάνονταν στο άρθρο “Η ιστορία του Ποπάυ” και στα “Αστεία και ενδιαφέροντα”. Δεν πειράζει όμως. Μικρό το κακό. Τα στριπάκια δεν είναι όλα της ίδιας υφής. Κάποια είναι διασκεδαστικά και κάποια όχι και τόσο. Η κεντρική ιστορία προέρχεται από ένα καλό σενάριο, που παρουσιάζει στο κοινό αρκετούς από τους πρωταγωνιστές του σύμπαντος του ήρωα. Η πλοκή με κάλυψε, καθώς είχε ανατροπές, όχι μόνο στο φινάλε, αλλά και στην διάρκειά της. Αυτό που με διασκέδασε περισσότερο είναι ο “άξεστος” χαρακτήρας του Ποπάυ και ο λάθος τρόπος που χειρίζεται την γλώσσα. Η ιστορία κλείνει με πολύ κωμικό τρόπο. Το σχέδιο μένει πιστό στο κλασικό, που όλοι γνωρίσαμε, ενώ ο χρωματισμός είναι έντονος και με μεγάλη ποικιλία. Η δεύτερη, support, ιστορία δεν με ενθουσίασε όσο η πρώτη. Έχει αρκετές υπερβολές και νομίζω ότι προσπαθεί να εκμαιεύσει το γέλιο του αναγνώστη, αλλά (τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση) δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Το ρετρό σχέδιο και το χρώμα, από την άλλη, με κάλυψαν. Αν προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε την παρούσα έκδοση με εκείνη που κάλυψε τα προηγούμενα τεύχη και κυκλοφόρησε με τον Τηλεθεατή, νομίζω ότι δεν χωράει καμία αμφιβολία για το ποια είναι η πιο προσεγμένη. Σε αντίθεση με το τσιγαρόχαρτο του 2015, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αξιόλογο τεύχος, λαμβάνοντας υπόψιν τις λίγες σελίδες που είχε στην διάθεσή του. Το χαρτί στο εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ, ενώ το δέσιμο με καρφίτσα φαίνεται ανθεκτικό. Το χαρτί στο εσωτερικό κρατάει αξιοπρεπώς τα χρώματα της εκτύπωσης. Γενικά έμεινα ευχαριστημένος από το τελικό αποτέλεσμα. Δεν ανήκει στο Top-5 των ποιοτικών εκδόσεων, αλλά δεν θα με πείραζε αν όλα τα τεύχη της συγκεκριμένης σειράς είναι έτσι.
    6 βαθμοί
  3. Μετά από πολλούς μήνες εδέησα να διαβάσω τον Καουμπόι στο Παρίσι. Εννοείται ότι δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες όσον αφορά την ιστορία αυτή. Στο σύνολό της την βρήκα πολύ αξιόλογη. Σεναριακά ο δημιουργός δεν δίστασε να πέσει στα βαθιά και να ρισκάρει στέλνοντας τον πρωταγωνιστή (και το άλογό του), για πρώτη στην καριέρα του, εκτός της Αμερικανικής επικράτειας, γεγονός που ίσως να έβρισκε αντίθετους τους σκληροπυρηνικούς αναγνώστες-λάτρεις του καουμπόι. Νομίζω ότι αυτό το ρίσκο απέφερε καρπούς και το αποτέλεσμα είναι θετικό. Η πλοκή συνδέει με μαεστρία ιστορικά γεγονότα (όπως η δημιουργία του αγάλματος της Ελευθερίας) με την ζωή της Άγριας Δύσης, αλλά και την Ευρώπη. Και φυσικά δεν λείπουν οι δολοπλοκίες των κακών και το καθιερωμένο πιστολίδι. Σε υψηλά επίπεδα μπορούμε να θεωρούμε το χιούμορ, το οποίο υπήρχε σχεδόν σε κάθε σελίδα και με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. Γενικά είναι μία ιστορία που την ευχαριστήθηκα πολύ. Σχεδιαστικά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Απεναντίας μιλάμε για μία εξαιρετική δουλειά και σε αυτόν τον τομέα. Το σχέδιο είναι καθαρό, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει πολλές λεπτομέρειες. Μου έφερε στο μυαλό τα παλιά καλά Λούκυ Λουκ. Αρκετές ήταν και οι εκφράσεις των χαρακτήρων που συνεισέφεραν στο χιουμοριστικό μέρος. Ο χρωματισμός ήταν το ίδιο όμορφος, με ήπια επιλογή χρωμάτων. Πολύ ωραία. Η έκδοση είναι πολυτελής κι ανθεκτική. Ο αναγνώστης μπορεί να ξεφυλλίσει το τεύχος χωρίς να κινδυνεύει να το χαλάσει, ενώ και η εκτύπωση των καρέ είναι μία χαρά. Εν κατακλείδι, οι λάτρεις του φτωχού και μόνου καουμπόι σίγουρα θα το αγοράσουν. Εκείνοι που έχουν απογοητευτεί από τις τελευταίες περιπέτειές του, νομίζω ότι θα πρέπει να το ξανασκεφτούν και να επενδύσουν σε αυτό το τεύχος.
    6 βαθμοί
  4. Ας πως και εγώ σε αυτό το φόρουμ την φτωχή και ταπεινή μου άποψη για αυτό το σημαντικό έργο στο χώρο των ντίσνευ κόμιξ. Πριν προχωρήσω στην κριτική μου θα ήθελα απο τώρα να σας πω πως ό,τι αρνητικό σχόλιο κάνω δεν το κάνω με σκοπό για να ξεχωρίσω μόνο και μόνο επειδή τα άλμπουμ αυτά "λατρεύονται" απο τον πολύ κόσμο. Είναι πραγματικά η γνώμη που έχω η οποία μάλιστα είναι η ίδια και απο την πρώτη φορά που διάβασα τον "βίο" απο τη σειρά του ΚΟΜΙΞ δηλαδή απο όταν ήμουν γυμνάσιο. Χάρη στον Ντον Ρόσα το σύμπαν του Μπαρκς αντιμετωπίστηκε τόσο "σοβαρά". Η δομή της ιστορίας αλλά και η μελέτη του Ντον πάνω στο έργο του Μπαρκς δημιούργησαν ένα έργο που αγαπήθηκε απο όλους τους φανς. Έχουμε και λέμε λοιπόν: ο πιο αγαπημένος (ή έστω απο τους πιο αγαπημένους) ντίσνευ ήρωας σε ιστορίες που δείχνουν τα παιδικά-νεανικά του χρόνια. Πολύ ωραίο σα σκέψη και νομίζω αρκετά σιγουράκι για την επιτυχία ειδικά όταν για σχεδιαστή-σεναριογράφο έχουμε τον καλύτερο κατα ομολογία ντίσνευ δημιουργό. Πριν προχωρήσουμε στο σενάριο να πούμε δύο λόγια για το σκίτσο. Αναμφισβήτητα όμορφο αλλά νομίζω όλοι θα συμφωνήσετε ότι καλό θα ήταν μια σχεδιαστική βελτίωση. Άλλωστε το ανέφερε και ο ίδιος: "Δεν σκόπευα να καταπιαστώ με αυτό το εγχείρημα τόσο νωρίς. Ίσως ύστερα απο δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, όταν θα είχα πια πετύχει μια απολύτως απαράιτητη βελτίωση στο εκνευριστικά λεπτομερές στυλ του σκίτσου μου." (επίτομο-σελ.8). Και για να είμαστε ειλικρινείς· ναι το σχέδιο του Ρότσα ήταν αρκετά λεπτομερές και.."εκνευριστικό". Αλλά γιατί καταπιάστηκε τόσο νωρίς; Το αναφέρει φυσικά ο ίδιος λίγο αργότερα: "..τα σχέδια κάποιων εκδοτικών οίκων...ανάγκασαν..και εμένα.." (σελ 8) Παρ' όλα αυτά το σχέδιο όπως είπα και πριν ήταν σε μεγάλο βαθμό ικανοποιητικό. Γενικά δεν νομίζω να υπήρχαν -πολλές-γκρίνιες. Καλά ως εδώ. Πάμε τώρα στην καθ'εαυτό ιστορία. Το σενάριο μας ξεκινά απο τα παιδικά ήδη χρόνια του Σκρουτζ στην ζοφερή Σκοτία του 19ου αιώνα ενώ ύστερα δείχνει τον ήρωά μας να ταξιδεύει στην Αμερική. Ο Ντον νομίζω αποτύπωσε πολύ ωραία το κλίμα της εποχής απο τα ατμόπλοια, μέχρι τους καουμπόυδες και τους χρυσοθήρες.Σκηνές τις οποίες επίσης απολαύσαμε και απο την πένα του Μόρις στον "Λούκυ Λουκ". Νιώθεις δηλαδή κάτα κάποιο τρόπο σα να βλέπεις ταινία εποχής. Ήδη απο το γ' επεισόδιο έχουμε ένα σεναριακό λάθος απο τον Ρόσα όπου ο ίδιος το αναφέρει στην εισαγωγή του (σελ 56). Νομίζω γενικά ότι ήταν φανερό πως ο Ρόσα προσπαθούσε να χώσει όσες αναφορές μπορούσε περισσότερες απο τις ιστορίες του Μπαρκς. Bέβαια τις περισσότερες φορές η υλοποίηση αυτή ήταν πολύ ωραία όπως πχ η αναφορά απο το πρώτο επεισόδιο στην ιστορία του Μπαρκς "Μπελάδες απο το παρελθόν" (σελ.11, κόμιξ 76). Γενικά άρχισες απο την αρχή να νιώθεις το δέσιμο με τις ιστορίες που μεγάλωσες αλλά και να νιώθεις παράλληλα ότι έφτασε πλέον η ώρα να εμβαθύνεις σε αυτές. Ενώ το α'και το β'επεισόδιο μου άρεσαν, δεν συνέβει το ίδιο και με το γ'. Βασικά θα πω το εξής παράδοξο: δεν μου άρεσε στο όλο έργο τα επεισόδια με τον καουμπόυ Σκρουτζ. Για κάποιο λόγο τα έβρισκα ανυπόφορα βαρετά. Ξέρω όμως ότι οι καουμπόικες ιστορίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας των ΗΠΑ. Επίσης με αφορμή το γ' επεισόδιο να κάνω μια νύξη για το σχέδιο και να αναφέρω ότι σε σημεία δεν μου άρεσε. Αφενός κάποιες φάτσες που φαίνονταν αρκετά τρομακτικές ή βλοσυρές, οι οποίες βέβαια υπάρχουν σε πολλές ιστορίες του Ρόσα (btw έχει κατηγορηθεί γι'αυτό ο Ρόσα), αλλά και για τα αισθητικά άσχημα (κατ'εμέ) τοπία (δεδομένων πάντα των ιστοριών που διαβάζω· πχ αν διάβαζα Κόναν τα τοπία αυτά θα φαίνονταν ωραία). Oρίστε λοιπόν: Επίσης απο το επεισόδιο αυτό έχουμε και μια ας πούμε "ιδιαιτερότητα" να παρουσιάζονται αλλά και να παίζουν ενεργό ρόλο στην ζωή του Σκρούτζ, σημαντικά ιστορικά πρόσωπα όπως ο Θεόδωρος Ρούσβλετ. Κατα την ταπεινότατή μου άποψη αυτό ήταν περιττό και ο αγαπητός Ντον θα μπορούσε να είχε αποφύγει ιστορικές διασταυρώσεις τουλάχιστον με αληθινά πρόσωπα. Ως χαρακτήρας μου ήταν περιττός (μιλάω για το κόμικ και όχι για τον αληθινό άνθρωπο. Δεν προβαίνω σε κανένα πολιτικό σχολιασμό) και σε αυτό το επεισόδιο αλλά και σε όσα γενικά παρουσιάστηκε στον "βιο". Το δ' επεισόδιο εξίσου αδιάφορο με το γ' με αρνητικά χαρακτηριστικά τα οποία θα τα αναφέρω αργότερα. Φτάνουμε αισίως στο πέμπτο επεισόδιο της σειράς (Ο νέος αφέντης του Πύργου των Μακ Ντακ) και ένα απο τα πιο "σκρουτζικά" επεισόδια της σειράς. Επιτέλους ο Ντον μας ξαναγυρίζει στη Σκοτία φιλοξενώντας μας σε ένα παγωμένο και τρομακτικό κάστρο. Εδώ όχι απλώς θα δούμε πρόσωπα άμεσα οικογενειακά αλλά και προγόνους του πεθαμένους εδώ και αιώνες! Υποβλητικό και μυστηριώδες. Σίγουρα ένα απο τα καλύτερα επεισόδια. Περνώντας τα επόμενα δύο αδιάφορα για μένα επεισόδια και έχοντας κατα νου τα αρνητικά του τρίτου επεισοδίου που είπα ότι θα αναφέρω αργότερα, φτάνουμε στο πολύ καλό επεισόδιο "ο βασιλιάς του Κλοντάικ" όπου θα αναφέρω ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημα του "βίου" του Ντον Ρόσα, και αυτό δεν είναι άλλο απο τις υπερβολικές σκηνές. Εξηγούμαι καλύτερα. Ένα απο τα στοιχεία που με έκαναν να ξεχωρίσω το έργο του Ντον έναντι στα τόσα έργα ντίσνευ ήταν ο ρεαλισμός του που προσέδωσε στον χαρακτήρα των παπιών. Δηλαδή ενώ έχουμε να κάνουμε προφανέστατα με ένα φανταστικό περιβάλλον (μαγείες, ταξίδια στο χρόνο, φαντάσματα κτλ), εν τούτοις οι ήρωες του Ρόσα ήταν σαφώς πιο "ανθρώπινοι" απο τους -πολλές φορές και στα όρια του καρτούν- ήρωες άλλων σχεδιαστών ντίσνευ. Έτσι λοιπόν δυστυχώς έχουμε να κάνουμε με "αμερικανιές" όπου δεν αποφεύχθησαν οι πραγματικά παράλλογες (για τα δεδομένα Ρόσα) σκηνές οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το εξανθρωπισμένο πνεύμα και στυλ. Δεν ξέρω αν θυμάστε και μια συνεντευξη του ροσα οπου αναφέρει πως προτιμά να αντιμετωπίζει την μάγισσα Ντε Σπελ περισσότερο σαν ατζαμού παρά σαν μάγισσα με υψηλές μαγικές δυνάμεις και τον κυρο σαν ερασιτέχνη εφευρέτη παρα σαν φουτουριστή επιστημονα γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο· επειδή ήθελε να προσδώσει μια εκλογίκευση στους καρτουνίστικους ήρωες. Eδώ λοιπόν οι εν λόγω σκηνές: Με τις παραπάνω σκηνές ο Ντον αυτοαναιρούταν ως προς την διάθεση και την προοπτική του. Επίσης αυτές οι σκηνές δεν έδιναν κάποιο χιουμοριστικό τόνο (ο Ντον ήδη έχει πολλές αληθινά χιουμοριστικές σκηνές) στις ιστορίες αλλά παιδιάστικο, και θα έπρεπε να λείπουν. Ξέρω όμως ότι πολλοί διαφωνούν μαζί μου και πολύ πιθανόν να διαφωνούσε και ο ίδιος ο Ντον. Γούστα όμως και απόψεις. Θα αφήσω εν τάχυ τον τόμο αυτό (o οποίος κλείνει με ένα πολύ όμορφο επεισόδιο-crossover της υπέροχης ιστορίας "χριστούγεννα στο βουνό της αρκούδας) και θα προχωρήσω στον δεύτερο τόμο στα "χαμένα επεισόδια". Σε γενικές γραμμές ο τόμος αυτός μου άρεσε κατα το ήμισυ αφού αφενός ο μισός ήταν με τον καουμπόι Σκρούτζ (την ιστορία του "Κάτυ Σαρκ" ποτέ δεν μπόρεσα να τη διαβάσω ολόκληρη, ούτε και τώρα ξαναδιαβάζοντας τους τόμους για τις ανάγκες αυτού του review) , αφετέρου περιείχε και "ντεμί" ιστορίες όσο αφορά τον βίο και την πολιτεία του Σκρούτζ και αναφέρομαι φυσικά στις ιστορίες οι οποίες διαδραματίζονται στην σημερινή εποχή και οι οποίες έχουν απλά και μόνο αναφορές στην ζωή του Σκρούτζ όπως το "μυστικό του Ολλανδού" (το οποίο εδώ που τα λέμε απορείς γιατί το ενέταξαν στη σειρά του "βίου) αλλά και σε άλλες όπου τα επεισόδια "επανέρχονται" στην καθημερινή ζωή δηλαδή τα " μιας δεκάρας νιάτα" , η "αιχμάλωτη" και ο "ατσίδας". Παρόλο που το "μυστικό", το "μιας δεκάρας νιάτα", και η "αιχμάλωτη" μου άρεσαν πολύ, ωστόσο θεωρώ ότι θα μπορούσαν να είναι ξεχωριστές ιστορίες και όχι να αποτελούν μέρος μιας "ειδικής" βιογραφίας όπως είναι ο "βίος". Με αυτό το σκεπτικό θα έπρεπε να εντάξουμε στη σειρά και άλλες παρόμοιου στυλ ιστορίες όπως το "Τελευταίο Έλκηθρο Για Το Ντώσον", το "Στέμμα των Σταυροφόρων", και "Γράμμα από το Σπίτι", το "Το Όνειρο μιας Ζωής" (το οποίο θα μπορούσε χαλαρά να αποτελεί επεισόδιο στα "χαμένα"), το "Η Αυτού Μεγαλειότης Σκρουτζ Μακ Ντακ" (ίσως η καλύτερη ιστορία του Ρόσα! ) καθώς και το "νόμισμα". Συμπληρώστε παρακαλώ αν ξέχασα κάποια παρόμοια ιστορία. Απο τις ιστορίες πάντως των "χαμένων", νομίζω ότι σεναριακά ξεχωρίζει η πρώτη (μιας δεκάρας ). Απολαυστικότατη ιστορία η οποία σε κρατάει με κομμένη την ανάσα μέχρι το τέλος. Ένα τέλος όπου ακόμα και ο Σ. Σπίλμπεργκ θα το ζήλευε! Όσο αφορά το πλήρες έργο του "βίου" έχουμε και δύο αξιοσημείωτες αναφορές πρωτοφανείς για τα δεδομένα της Ντίσνευ. Έχουμε σκηνή θανάτου (Ένας Κροίσος στα Ζοφερά Βάθη, σελ 183) αλλά και υπόνοια σεξουαλικής σκηνής! Στην ιστορία με την Γκόλντυ ο Ρόσα αν θυμάμαι καλά είχε πει ότι: "..δεν πρόκειται να αποκαλύψω τι έγινε μεταξύ τους. Στο κάτω κάτω μιλάμε για κόμικς του Ντίσνευ!". Όσο αφορά τη σκηνή με το νεκροκρέββατο, αναμφισβήτητα πρόκειται για μια απο τις πιο δυνατές σκηνές του έργου. Εν κατακλείδι έχουμε να κάνουμε σαφώς με ένα έργο που άφησε εποχή. Έχοντάς το διαβάσει αρκετές φορές μπορώ πλέον να πω ότι δεν το θεωρώ τόσο "σπουδαίο" όσο παρουσιάζεται. Ο "βίος" σεναριακά πιστεύω κυμαινόταν σε μέτρια επίπεδα αλλά προκάλεσε τόσο μεγάλο "θόρυβο" κυρίως της συναισθηματικότητας που προσέδιδε· παρουσιάζοντας τα νεανικά χρόνια ενός αγαπημένου χαρακτήρα τόσο λεπτομερώς με ένα σεναριακό υπόβαθρο κάτι το οποίο δεν είχε ξαναγίνει. Εξάλλου ποιός δεν αρέσκεται να παρακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ ή να διαβάζει ένα βιβλίο για τη ζωή κάποιου αγαπημένου του προσώπου; Ήδη ακόμα και απο τον τίτλο δημιουργείται μια "φόρτιση". Σαφώς ο Ντον έχει γράψει πολύ συναρπαστικότερες ιστορίες απο τον "Βίο" ο οποίος δεν διακατέχεται απο το μπρίο και την ευφάνταστη πρωτοτυπία (τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό) όσο άλλες ιστορίες του. Εκτός απο κάποιες πολύ όμορφες ιστορίες, θεωρώ πλέον το έργο σε ένα βαθμό βαρετό με αφελείς, φλύαρες και ακραία υπερβολικές σκηνές. Επίσης ποτέ μου δεν κατάλαβα τι το αστείο είχαν οι κρυμμένοι μίκυ. Ο ίδιος ο Ρόσα σε μια συνέντευξή του για το γενεαλογικό δέντρο που σχεδίασε, έκανε λόγο για τον Φέθρυ και για το πόσο αντιπαθητικός του είναι. Σαφώς τον συμπεριέλαβε παρά την θέλησή του. Ο ίδιος λοιπόν προέτρεπε τους αναγνώστες που δεν τον θέλουν ούτε αυτοί, να τον διαγράψουν με ένα μολύβι. Το ίδιο λοιπόν έχω κάνει και εγώ (νοητά) σε διάφορα καρέ αλλά και σε ιστορίες. Προσωπικά αγαπημένα επεισόδια: -Ο τελευταίος της Γενιάς των Μακ Ντακ -Ο Νέος αφέντης του Πύργου των Μακ Ντακ -Ένας Κροίσος στα Ζοφερά Βάθη -Το πιο Πλούσιο Παπί του Κόσμου -Μιας Δεκάρας Νιάτα -Το Μυστικό του Ολλανδού -Η Αιχμάλωτη του Χειμμάρου της Αγωνίας Στον "δικό μου" προσωπικό "βίο και πολιτεία του Σκρούτ Μακ Ντακ" υπάρχουν πλέον μόνο αυτές οι ιστορίες. Εκφράζοντας και μια τελείως υποθετική άποψη, θεωρώ πως αν ο Ντον σχεδίαζε τον "Βίο" χωρίς την προοπτική μιας έκδοσης (και χωρίς την αντίστοιχη πίεση απο τους εκδότες προφανώς), θα ήταν κάπως διαφορετικός απ' ό,τι εμείς τον μάθαμε. Δεν νομίζω να το είχε "τραβήξει" τόσο πολύ με τα 12 επεισόδια, θα ήταν πιό περιεκτικός (δηλαδή ωραία στοιχεία-ιδέες μέσα στα επεισόδιά του, τα οποία όμως δεν θα "χάνονταν" απο αφελείς σκηνές ή ένα ανούσιο στόρυ) καθώς και -φυσικά- με ένα πιο ώριμο σχέδιο. Πάντως σχετικά και με την ελληνική έκδοση των τόμων, δεν μου άρεσαν τα εξώφυλλά τους αφού θα ήθελα να είναι "γεμάτα" απο σχέδιο και όχι γύρω απο ένα μαύρο και κόκκινο αντίστοιχα πλαίσιο. Κάτι τέτοιο όπως πόσταρε εδώ και ένας φίλος θα ήταν πολύ όμορφο.
    5 βαθμοί
  5. Ανακεφαλαίωση. Τα πρώτα τεύχη ήρθαν ταυτόχρονα στην πόλη μου και μάλιστα από τρεις φορές το καθένα! Τα δεύτερα δεν τα βρήκα ΠΟΥΘΕΝΑ παρά μόνο το "Τεξ" σε 2-3 περίπτερα από 2 φορές, τα παρήγγειλα απ' τον περιπτερά μου και δεν του τα έφερναν λέει διότι πρέπει να πάνε επιστροφές πίσω, τα τεύχη ήταν διμηνιαία, οπότε καλά κρασιά και αν υπήρχαν τότε... Ευτυχώς ανέβηκα κάποιες μέρες Αθήνα και ψάχνοντας σε τρία περίπτερα που βόλεψε να σταματήσω (έμεινα στους Θρακομακεδόνες), κατάφερα να βρω μονάχα τα άλλα δύο. Το τελευταίο ευτυχώς το πήρε επιστροφή ένα απ' τα δύο περίπτερα που το είχα ζητήσει και τελικά το πήρα... Τα τρίτα τεύχη ήρθαν πάλι από 3-4 φορές το καθένα, την ίδια μέρα! Δεν κοίταξα σε άλλα περίπτερα, δε χρειάστηκε. Το 4ο τεύχος τώρα που πήρα, το είχε δυο φορές ο περιπτεράς μου. Δε ξέρω αν έπεσε το τιράζ, πιθανολογώ απλώς ότι έφτασαν λίγα κομμάτια διότι διανεμήθηκε παντού μονάχα αυτό. Κακά τα ψέμματα, είναι προβληματική η διανομή τεσσάρων σειρών ταυτόχρονα, μιας και το "Άργος" δεν είναι σε θέση να αξιολογεί και αν δεν είχε πολλά τεύχη τα διένειμε όπως νά 'ναι, δεξιά κι αριστερά. Σου λέει ίδιος εκδότης, ίδια παρτίδα, σπρώξτε τα όπως νά 'ναι. Πέρα απ' αυτό, όντως, τέσσερα τέτοια τεύχη τη βδομάδα θέλουν και πολλά "φλα φλα" (όπως λέει κι ο ανιψιός ενός κολλητού). Και δεν είναι μόνο αυτά, βέβαια! Και δεν είναι μόνο αυτά, βέβαια! Το πάλευα να τα πάρω αλλά ζοριζόμουν όντας, πρακτικά, άνεργος. Δεν πειράζει, ας κάνουμε λίγο υπομονή με την ανάγνωση των υπολοίπων! Όλοι μας, φαντάζομαι, όλο και κάτι αδιάβαστο θα έχουμε στη συλλογή μας για να περνά η ώρα! Εάν ωστόσο ισχύει αυτό που λέει παραπάνω ο προφέσορας με τις καλύτερες ιστορίες, δε θα 'ταν κι άσχημο να αυξηθεί η ύλη (και η τιμή, φυσικά (σε λογικά πλαίσια!)) προκειμένου να έχουμε και τέτοιες! Μπράβο στην εκδοτική!!
    5 βαθμοί
  6. Μίκυ Μαους 269 Και σε περίπτερο στην Πρέβεζα βρήκα τα εξής ξεχασμένα στην τύχη τους, τα οποία και πήρα: Ουμπα-Πα (Ψαροπουλος) 2 Topolino 1496 Μεγάλο Μίκυ 344 Κλασικά 165 Κομιξ 99 Ντόναλντ 2
    4 βαθμοί
  7. Μπράβο στην εκδοτική που συνέχεια προσπαθεί για το καλύτερο !!! Διπλό μπράβο για τα δύο τεύχη Ζαγκόρ στο ίδιο γκραφικ νοβελ.
    4 βαθμοί
  8. Αμ, δε! Μόνο στο τέλος του χρόνου που γίνεται απογραφή και το πλεόνασμα το μοιράζουν στους οδηγούς. Τουλάχιστον όταν πάμε στο εργοστάσιο της ΙΟΛΗ στην Λαμία, μας δίνουν ένα μεγάλο μπουκάλι νερό για τον δρόμο της επιστροφής.
    4 βαθμοί
  9. Αν και 90 ετών ο σιδηρόμπρατσος (όπως τοv ονομάσανε οι Ιταλοί ) ναύτης με πάντα το ένα μάτι κλειστό ( όπως μας υποδεικνύει και το όνομα του). Ο Ποπάϋ είναι πάντα σε φόρμα δυνατός και γερός, ίσως φταίει η συχνή κατανάλωση σπανακιού, έτοιμος να μας διασκεδάσει με την αφέλεια του και την αγαθή διάθεση να βοηθήσει τους πάντες. Έχοντας ένα μικρό πέρασμα στα διάσημα στριπ Thimble Theater κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής της σειράς αλλά να έχει το δικό του στριπ και αργότερα το δικό του κόμικ αλλά και σειρά κινουμένων σχεδίων αφήνοντας στην λήθη το κόμικ που τον γνώρισε στον κόσμο. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε σε κόμικ το 1970 από τον Τερζόπουλο στο ΒΕΛΟΣ και το 1973 στο ομώνυμο περιοδικό από τον Δραγούνη, ακολούθησαν ο Μαστραντώνης και ο Ν. Λυμπερόπουλος (μερικά στριπ στο περιοδικό Kids 'N Fun). Το 2015 απόγονος του Δραγούνη έκδωσε 6 τεύχη σαν ένθετα στον ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ (που παλιά έβαζε μονοσέλιδα στριπ του σπανακοφάγου ) βασισμένο στην τότε νέα σειρά της IDW . Μετά από 4 χρόνια ο Λεοκράτης Ανεμοδουράς μας κάνει την έκπληξη, όπως συνηθίζει με τις απρόβλεπτες αλλά αξιόλογες κινήσεις του. Η σειρά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την τελευταία φορά από το τεύχος 7 δηλαδή της Αμερικανικής έκδoσης. Η έκδοση είναι ανώτερη από την προηγούμενη (ότι πληρώνεις, αυτό παίρνεις άλλο 1.5 ευρώ άλλο 3.90 που είναι και η τιμή του τεύχους σαν αυτόνομο) Εκτός από τις ιστορίες του τεύχους έχουμε και ένα αφιέρωμα στην ιστορία του διάσημου ναύτη. Το αρνητικό που βρίσκω είναι ότι πρόκειται μόνο για 4 τεύχη. Ελπίζω σε συνέχιση της σειράς, γιατί το αξίζει, αλλά δεν έχει από πίσω μια πολυεθνική σαν την Disney να έχει μια ''πλάτη''να στηριχτεί. Δεν νομίζω ότι ο Ποπάϋ είναι υποδεέστερος του Μίκυ. Καλή Ανάγνωση
    3 βαθμοί
  10. "Η ΟΔΗΓΟΣ" αποτελούσε το επίσημο περιοδικό του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών (ΣΕΟ) , το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα (http://www.seo.gr/displayITM1.asp?ITMID=27&LANG=GR) και είναι ένας κλάδος του προσκοπισμού. Το περιοδικό απευθυνόταν κυρίως σε νεαρά κορίτσια και περιείχε διάφορα θέματα όπως εγκυκλοπαιδικά, μυθιστορήματα, παιχνίδια, πρακτικές συμβουλές καθώς και κάποια κόμικς στο οπισθόφυλλο. Στα τεύχη 44-56 υπήρχε η εικονογραφημένη ιστορία "ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ" του Μποστ (όπως αναφέρει ο Κ.Κάσσης στο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΙΚΣ" σελ168). Μια γεύση από τα περιεχόμενα του περιοδικού φαίνονται στις παρακάτω εικόνες :
    3 βαθμοί
  11. Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #269, βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Την επόμενη Παρασκευή θα φιλοξενηθεί η ιστορία "Το μυστικό του Ήτα-Βήτα".
    3 βαθμοί
  12. Ήθελα από καιρό να γράψω ένα σχόλιο εδώ, αλλά όλο το ανέβαλα για να μην ενδεχομένως δυσαρεστήσω τους ντισνεϊκούς Mε αφορμή την επίσκεψη του Ρόσα στο κόμικον της Θεσσαλονίκης το Μάιο (και το χαμό που είδα ότι προκάλεσε η παρουσία του), είπα να διαβάσω ένα έργο του να δω γιατί όλος αυτός ο χαμός και γιατί θεωρείται τόσο σπουδαίος. Να ξεκαθαρίσω από τώρα ότι είχα ν΄ασχοληθώ με "Μίκυ Μάους" απ΄το δημοτικό, πριν καμιά 25αριά χρόνια δηλαδή Διάβασα λοιπόν το "Βίο" μιας και θεωρείται η καλύτερή του δουλειά. Για την ακρίβεια διάβασα τα 8 απ΄τα 12 κεφάλαια, κι αυτά όχι μονοκοπανιά. Δεν άντεξα όλο Στα θετικά: εντυπωσιάστηκα με το σχέδιο. Λεπτομερές, ζωντανό, πολύ ευχάριστο. Ειδικά το καρέ με το Ντώσον στην ιστορία "Ο Βασιλιάς του Κλοντάικ" όλα τα λεφτά Στα αρνητικά: βαρέθηκα. Μου φάνηκαν απλές, επιφανειακές, χωρίς πολύ ενδιαφέρον οι ιστορίες(τουλάχιστον οι περισσότερες) και με αρκετές δόσεις υπερβολής. Το χιούμορ αρκετά παιδικό για τα δεδομένα μου. Τα στοιχεία που έδινε ο συγγραφέας πριν από κάθε κεφάλαιο είχαν ένα ενδιαφέρον, φαντάζομαι θα ήταν μεγαλύτερο για όσους έχουν εντρυφήσει στα Ντίσνευ. Στο καπάκι διάβασα και μια ιστορία του Μπαρκς για να μπορώ να έχω ένα μέτρο σύγκρισης. Συγκεκριμένα το "Χαμένοι στις Άνδεις" απ΄το ΚΟΜΙΞ #1. Κι εκεί μια απ΄τα ίδια. Δεν τρελάθηκα. Μου φάνηκε αρκετά απλοϊκό/ελαφρύ ανάγνωσμα. Ακόμα και το γενικότερο κόνσεπτ των Ντίσνευ "παπιά, ποντικοί και σκύλοι να μιλάνε και να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι" μου φαίνεται αλλόκοτο πλέον. Άρα δεν είναι θέμα Ρόσα το ότι δεν με ενθουσιάζουν. Τα σέβομαι φυσικά, μιας και με συντρόφευαν στα παιδικά μου χρόνια και ουσιαστικά αυτά με έβαλαν στο κόσμο των κόμικς (μαζί με τα Ποπάυ), αλλά θεωρώ ότι δεν είναι πια για μένα
    3 βαθμοί
  13. Μπορεί πολλά κόμικσ να μην βγαίνουν στην Ελλάδα, αλλά έχουμε τουλάχιστον τα άπαντα του John Romita JR. χαχαχαχα
    3 βαθμοί
  14. Μα, πώς; Αφού ξαναείχαμε κεντρική ιστορία με τον Μίκυ μόλις τον Μάιο!
    3 βαθμοί
  15. Εγώ θα βγω εντελώς εκτός θέματος για να πω ότι η εν λόγω σειρά είχε κάποια στιγμή φιλοξενήσει και την Λέσχη μας, όταν εκείνη ήταν στην πρώτη της έδρα, στην Αγίας Ειρήνης στο Μοναστηράκι. Για όποιον θέλει να δει το επεισόδιο, μπορεί να κάνει κλικ ΕΔΩ και να το "τρέξει" μετά το 13,23. Και πάλι με συγχωρείτε για το off topic.
    3 βαθμοί
  16. Σκέφτομαι εδώ και καιρό να το αγοράσω, αλλά διστάζω. Ίσως επειδή δεν είναι αυθεντική Αγκάθα Κρίστι. Μου φαίνεται όμως ότι τελικά θα του δώσω μία ευκαιρία.
    3 βαθμοί
  17. Έχω και τους τέσσερις τόμους της σειράς (δεν μπορούσα να συγκρατηθώ όταν τους έδιναν με μεγάλη έκπτωση ) κι έχω διαβάσει τους τρεις. Η αλήθεια είναι ότι η σειρά βγάζει μία παιδικότητα, αλλά έχει όμορφες ιστορίες που έχουν έξυπνη πλοκή, ανατροπές και μπόλικη δράση. Γενικά το βρήκα ένα ενδιαφέρον κι ανάλαφρο ανάγνωσμα, ό,τι πρέπει για έναν μικρό αναγνώστη, τις ημέρες των διακοπών του καλοκαιριού. Παραδέχομαι ότι ούτε κι εγώ έχω βγάλει άκρη με το πώς στο καλό τα φιλαράκια πηγαίνουν πίσω στον χρόνο, αλλά δεν δίνω μεγάλη σημασία σε αυτές τις λεπτομέρειες. Απλά δέχομαι την κατάσταση και ταξιδεύω με το σενάριο και την πλοκή.
    3 βαθμοί
  18. @Μενίγ Πουαγώ - @Indian Τι το παράδοξο βλέπετε και γελάτε; Ώρες ώρες δεν σας καταλαβαίνω!
    2 βαθμοί
  19. Σήμερα έλαβα το κόμικ. Αρχικά να σας ευχαριστήσω και εύχομαι να συνεχιστούν τα δώρα προς τα μέλη του forum. Επίσης θα ήταν πολύ καλό να μπορούμε να αγοράζουμε ως μέλη του ''Greek Comics'' διάφορα Graphic Novels σε τιμές -40% ή -50%, δεν ξέρω βέβαια τι θα προϋπόθετε κάτι τέτοιο(πχ ετήσια συνδρομή στην λέσχη δεν ξέρω, θα μπορούσατε να το δείτε, οι της διαχείρησης). Στο ρεζουμέ... Όταν άνοιξα το βιβλίο και είδα κάποιες εικόνες δεν με εντυπωσίασε θα έλεγα. Λέω οκ καμιά χαζομάρα θα είναι, τίποτα βαρετό... εν συνεχεία ομως φτάνοντας σπίτι λέω ας κάτσω να το μελετήσω. Ωραία ιστορία συνολικά... παίζει πολύ με τα μεταφυσικά φαινόμενα και είναι στην τελική ένα ψυχολογικό θρίλερ, αρκετά καλό κατά την ταπεινή μου άποψη. Ακολουθεί spoiler ! Βαθμολογία 8.0/10 (αν και δεν είμαι φανατικός λάτρης των X-Men τόσο πολύ, περισσότερο γουστάρω Spiderman). ΥΓ: Γενικά ο Γούλβεριν είναι ένας ήρωας που ''πουλάει'' αρκετά, εμένα για κάποιο λόγο δεν με ''τραβάει'' τόσο, ίσως λόγο της βίας που ασκεί χωρίς λόγο κάποιες φορές, δεν ξέρω δεν το'χω με τόσο θάνατο και αίμα μαλλον.
    2 βαθμοί
  20. Μερικά, από τα δεκάδες, αντικείμενα με ήρωες των κόμικς, που υπάρχουν στον χώρο εργασίας μου. Αντικείμενα όπως: φαγητοδοχεία, (ταπεράκια), μπρατσάκια, σωσίβια (κουλούρες), παιδικά σαμπό, πετσέτες/πόντσο. Στην πλειοψηφία τους αποικονίζουν Disney/Marvel. @Μενίγ Πουαγώ - @Indian, τα ταπεράκια με τα παπιά, μας βγήκαν ελαττωματικά και πήγαν προς καταστροφή.
    2 βαθμοί
  21. Όσο και να φαίνεται παράξενο αυτά είναι τα τελευταία κόμικς που παρέλαβα. Μήπως ήταν η τυχερή μου ημέρα;
    2 βαθμοί
  22. _Θέλω φθηνά κόμικς! _Έχω! _Θέλω και σπάνια κόμικς! _Κι απ'αυτά έχω! _Όχι... δεν κατάλαβες,,, θέλω φθηνά και σπάνια κόμικς... _Παλάβωσες εντελώς; _Θέλω και δώρα! _Α καλά... εσύ χρειάζεσαι ψυχίατρο... ή τον Κωστή από την Πάτρα...
    2 βαθμοί
  23. να είναι καλή η μετάφραση; να διαβάζεται η ιστορία; και ένα άλλο κάρο πράγματα θα έχει 3.9 ευρώ και 36 σελίδες;
    2 βαθμοί
  24. την πήραμε την πήραμε... πολύ τίμια έκδοση, όχι κάτι ιδιαίτερο σε χαρτί (το εξώφυλλο θα το ήθελα πιο "illustration" φάση) αλλά είναι εξαιρετικό nevertheless. και έχει 10 σελίδες επιπλέον υλικό με κείμενα και σχέδια. τι άλλο να ζητήσει κανείς;
    2 βαθμοί
  25. Θα φιλοξενηθεί είπα, δεν είπα ότι θα διαβαστεί.
    1 βαθμός
  26. Πως θα διαβαστεί αφού θα είναι μυστικό;
    1 βαθμός
  27. χωρίς να θέλω να χαλάσω το θέμα της συζήτησης, θα θελα να πω πως το "γυαλιστερό" χαρτί δεν είναι απαραίτητα και ποιοτικό (βλ και τα διαφημιστικά φυλλάδια). Το γυαλιστερό χαρτί που βλέπουμε σε κάτι φτηνά (απο θέμα κόστους) κόμικς, σίγουρα δεν είναι κανένα.. illustration velvet. Φυσικά συμφωνώ απόλυτα μαζί σας πως το παλαιό χαρτί μου θυμίζει και μένα τα παιδικά μου χρόνια!
    1 βαθμός
  28. Ιδού και το "πινακάκι": Τα στοιχεία καταχωρήθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης. Παρατηρήσεις -Οι διαστάσεις είναι κατά προσέγγιση αφού τα τεύχη ήταν από τόμο -Δεν αναγράφεται εκδοτικός οίκος στο περιοδικό -Η ημερομηνία έκδοσης προέκυψε από υπολογισμό με βάση την περιοδικότητα
    1 βαθμός
  29. για να φτιαχτεί όμως το πινακάκι που συνοδεύει την κάθε έκδοση (λχ: ή ) χρειάζεται να ακολουθήσεις τις οδηγίες εδώ χοντρά-χοντρά να δώσεις με στυλ "μασημένης τροφής" πράγματα όπως διαστάσεις, περιοδικότητα, εκδοτικός οίκος κ.ο.κ. (εσύ δίνεις τις πληροφορίες με αυτό τον τυποποιημένο τρόπο και κάποιος από την ΔΟ γυρνάει και πράττει τα δέοντα ώστε να φτιαχτεί το πινακάκι πάνω από την παρουσίαση )
    1 βαθμός
  30. Αυτές είναι δουλειές κύριοι. Όχι σαν μερικούς που όλη την ημέρα βλέπουμε μπουκάλια και κουτάκια.
    1 βαθμός
  31. Η καλύτερη περίπτωση ιστορίας Ντίσνευ για ΜΗ-ΝΤΙΣΝΕΥ fans! Εξαιρετική σε όλα της!
    1 βαθμός
  32. Αυτά έπρεπε να τα βάλεις στο θέμα με τα Χριστούγεννα!
    1 βαθμός
  33. DC Collectibles - Todd McFarlane's 100th Batman: Black & White Statue
    1 βαθμός
  34. Μπορεί να είναι καλύτερη και πιο μεγάλη σαν έκδοση από την προγενέστερη αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το 3,9 για τις 36 σελίδες που -θα- έχει , Είναι πολλά τα λεφτά ,ΜΑΚΗ . Οσο για τις ιστορίες ξέρουμε για το τι πρόκειται περίπου να είναι αφου είναι ο ιδιος συγγραφεας ,όσο για την μετάφραση δεν έχω ακόμα άποψη δεν το διάβασα ,αλλά σε λογικά πλαίσια αν κρίνω από άλλες δουλειές θα πρέπει να είναι καλή .
    1 βαθμός
  35. Συμφωνώ και εγώ με τις κοπελάρες αυτό το χαρτί αγαπήσαμε και όχι το κυριλέ ιλουστρασιον άσε που δεν είναι και τόσο ανθεκτικό όσο το παλιο αυτό χαρτι , εχω κάτι 45 ετων και βαλε και είναι σαν να τα πήρα τώρα από τον περιπτερα ,ε΄νω κάτι πιο συγχρονα (π.χ.ΜΠΟΥΦΑΛΟ ΜΠΙΛ) με το ιλουστρε αρχίζουν και βγάζουν μια οσμή , και έτοιμα να διαλυθούν .Θα έπινα και εγω σαμπάνια μαζί σας αλλά στις μέρες μας θα θεωρηθεί σεξουαλική παρενόχληση άρα άστο καλύτερα ,αντις αυτου σας προσφέρω το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του τεύχους 19 . Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.
    1 βαθμός
  36. https://www.amazon.com/Sex-Lives-Saints-Hagiography-Divinations/dp/081222020X Φαντάζομαι πως είναι σοβαρό ακαδημαϊκό βιβλίο Αλλά όπως και να το κάνεις ο τίτλος και η θεματολογια έχουν πλάκα
    1 βαθμός
  37. Αδημοσιευτες, που προφανως εννοεις στην Ελλαδα, σιγουρα ΔΕΝ ειναι. Ακολουθησα τα λινκ μερικων ιστοριων στο ιντακς, που παραθετουν πιο πανω τα παιδια και ανακαλυψα οτι τα εχω τα τευχη Μικυ Μαους, Κομιξ και Κλασικα στα οποια ειχαν δημοσιευτει. Παρα το γεγονος αυτο ομως, αποφασισα να αγορασω την εφημεριδα, και για να συνεχισω τη συλλογη με τις ιστοριες του Σκαρπα μαζεμενες, αλλα και γιατι μ αρεσει πολυ η εκδοση αυτη, μ αρεσει το χαρτι που θυμιζει και μυριζει παλιο καλο Μικυ Μαους των παιδικων μας χρονων, και πραγματικα εχει αλλη χαρη σε μεγαλο μεγεθος! Θυμιζει Σουπερ/Μεγαλο Μικυ και χορταινεις διαβασμα! ? Παμε δυνατα για τον επομενο! ?✌️?
    1 βαθμός
  38. Eιδα το νεο Lion King Οπτικα φαντασμαγορικο σιγουρα. Τα τοπια και τα ζωα ειναι 95% αψεγαδιαστα και ακρως ρεαλιστικα, σε αντιθεση με την προηγουμενη προσπαθεια του Favreau στο Βιβλιο της Ζουγκλας που καποιοι χαρακτηρες μου φανηκαν πολυ ψηφιακοι. Ειναι επισης πολυ πιστο στην αρχικη ιστορια, ακομα και στους διαλογους που εχουν μεινει σχεδον ιδιοι στις σκηνες της παλιας ταινιας. Απο εκει και περα εχει 2 εξτρα σκηνες που δεν ειναι και κατι τρομερο. Η μια εχει πλακα και βοηθαει να γινει πιο πιστευτο κατι απο την παλια ταινια. Η μουσικη φοβερη, σε καθε τραγουδι το χαιρομουν πραγματικα. Μονο το Be Prepared εξακολουθει να μην μ'αρεσει τοσο που το αλλαξαν και ειναι πολυ λιγα λεπτα. Να σημειωθει οτι το ειδα με υποτιτλους. Απο αυτη την αποψη, αν επρεπε να σχολιασω το voice acting, η Μπιγιονσε δε μ'αρεσε σαν Ναλα στην ομιλια. Ηταν μονοτονη. Ο Glover ως Σιμπα επισης σε μια σκηνη που μιλαει με την Ναλα μου φανηκε αρκετα υποτονικος αλλα γενικα ηταν οκ. Τιμον και Πουμπα Φ Ο Β Ε Ρ Ο Ι. Κλεβουν την παρασταση και εχουν πολυ καλογραμμενο χιουμορ που εμπεριεχει μια απολαυστικη αυτοαναφορικοτητα. Απο εκει και περα τα ρεαλιστικα ζωα χαλανε καπως την μαγεια γιατι αντικειμενικα δεν μπορουν να αποδωσουν το ιδιο ευκολα εκφρασεις και συναισθηματα. Πιο εντονα το ενιωσα στη σκηνη του θανατου του Μουφασα που ενιωθα σαν απλα να βγαινει η φωνη απο ενα κουκλακι, χωρις να βλεπω στο προσωπο του την εντονη θλιψη που ειχε το παιδακι που εκανε το Σιμπα στη φωνη . Το πρωτο μισο επισης (μεχρι να μπει ο Τιμον και Πουμπα τελος παντων) μου φανηκε λιγο χλιαρο. Ημουν σε φαση οκ ρεαλιστικα ζωα, τα ιδια με παλια βλεπουμε, χαρηκα τα τραγουδια, ωραιο οπτικα αλλα μεχρι εκει. Απο οταν μπηκε το διδυμο της καρδιας μας χαρηκα την ταινια 10 φορες παραπανω. Ισως γιατι ειχαν διαφορα αστεια που ηταν καινουργια .Τελος, ελεος με τους υποτιτλους στα τραγουδια. στειλτε μηνυμα στον ανθρωπο που εκανε την μεταφραση για την μεταγλωττιση και παρτε τους απο εκει που θα ειναι και καλυτεροι. δεν μπορω να βλεπω ακυρες μεταφρασεις απο κατω χωρις καν ομοιοκαταληξια που απλα προκαλουν γελιο και σε βγαζουν απ την ταινια Ενα 7,5/10 θα εβαζα συνολικα
    1 βαθμός
  39. Τρία όμορφα tutorials (που φαντάζομαι με λίγο ψάξιμο θα βρούμε κι άλλα) από άτομα που έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο, καλλιτεχνική φλέβα και πολύ μεράκι. Στο πρώτο μαθαίνουμε πώς να φτιάξουμε ένα μίνι Mjolnir από μία βίδα, στο δεύτερο θα δούμε την κατασκευή ενός κράνους του Iron man από ένα κουτάκι αναψυκτικό και τέλος, πάλι από ένα κουτάκι αναψυκτικό, θα κατασκευαστεί μία ασπίδα του Captain America. Απολαύστε. Κι αν θέλετε πιο extreme καταστάσεις που δεν γίνονται εύκολα στο σπίτι, πάρτε κι ένα χάλκινο infinity gauntlet.
    1 βαθμός
  40. O καλυτερος Πητερ Παρκερ για εμενα ηταν της σειραςτων 70ς ,αυτος πλησιαζε περισσοτερο την εικονα που σχηματισα διαβαζοντας τα κομικς του Καμπανα,του φωτορεπορτερ που πασχιζε να βγαλει το ψωμακι του,λολ. Οχι τα καχεκτικα παιδακια του χολυγουντ που βαζουν σημερα. Spiderman με στολη οκ ενας απο τους σημερινους λογω εφε.
    1 βαθμός
  41. Δεν κατάλαβα τι εννοείς. Αν εννοείς ότι γκρινιάζω για τις αλλαγές, έχω να πώ ότι αυτές δεν είναι αλλαγές. Είναι άσχετο πράγμα. Είναι κάτι ξένο.
    1 βαθμός
  42. Το σταμάτησα στο πρώτο μισάωρο. Προσπαθώ να το συνεχίσω αλλά δεν μπορώ να δω πάνω από 5 λεπτά. Δεν το καταλαβαίνω. Δεν έχει καμιά σχέση με το χαρακτήρα. Δεν υπάρχει η προσωπικότητα του νευρωτικού ήρωα, δεν υπάρχει αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει από άλλους χαρακτήρες, και το χειρότερο δεν έχουμε ιδέα γιατί υπάρχει. Τα κίνητρα του χαρακτήρα! Γιατί να είναι ό,τι είναι; Η Mary Jane... Έδωσαν μεγαλύτερη αξία στην τριλογία του Sam Raimi. Ακόμη και το τρίτο μέρος απόκτησε νόημα, αξία και οπαδούς. Η ταινία θα μπορούσε να λέγεται Solo Power Ranger, Eurotrip, The amazing bug-kid ή κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει λόγος να είναι αυτός ο Spider-man. Δεν πρόκειται κανείς από τον κινηματογράφο να πάρει να διαβάσει ένα περιοδικό της MARVEL. Είναι κάτι άσχετο. Η επιτυχία της ταινίας καταδικάζει το κόμικ. Η Disney θα κλείσει τον εκδοτικό οίκο με αυτά που κάνει. Θα χορτάσουν λεφτάκια βεβαίως βεβαίως.
    1 βαθμός
  43. Εγώ θα επιμείνω στην άποψη μου ότι πρόκειται για διακωμώδηση του ήρωα. Ο Μαγκουάιρ υποκριτικά ήταν κλάσης ανώτερος σε ένα ρόλο σοβαρότερο και με χιούμορ όταν έπρεπε ενώ έβγαζε το κατάλληλο συναίσθημα. Επίσης εκείνη η τριλογία παρά τις όποιες υπερβολές της σε κάποιες σκηνές, σου έβγαζε αρκετό ρεαλισμό, κάτι που δεν κάνει πλέον με τον Χόλαντ, που είναι ένας Spidey αλλά Ironman, με μία εταιρία υψηλής τεχνολογίας πίσω του. Εγώ θέλω τον Σπαίντυ, φτωχαδάκι όπως μας τον σύστησε πριν από 50+ χρόνια ο Stan Lee. Αυτό άλλωστε ήταν το κριτήριο της επιτυχίας του, ένας υπερ-ήρωας που έμοιαζε με τον καθημερινό άνθρωπο, ένας μεροκαματιάρης που είχε κρυφές υπερδυνάμεις, όχι ένα πλουσιόπαιδο με την STARK COMPANY πίσω του. Επίσης η ταινία σε κάποια σημεία μοιάζει με το ''Τρελές σφαίρες'', γεμάτη γραφικότητες και κίτς χιούμορ, που χαλάει τον ρεαλισμό. Είναι δεδομένο ότι απευθύνεται σε 12-16 ετών ηλικίες, είναι μία στροφή της MARVEL σε ποιο νεανικό κοινό. Όσο ταλέντο έχει ο Κιάνου Ρίβς άλλο τόσο έχει και ο Χόλαντ, μπορεί φυσιογνωμικά να ''κολλάνε'' στον ρόλο(πχ ο Κιάνου στο ''Matrix'' ως Νίο) αλλά υποκριτικά απλά δεν μπορούν. Εδώ μία σκηνή από το Σπαιντερμαν 3 που δείχνει το ταλέντο του Μαγκουάιρ κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει ο Χόλαντ..
    1 βαθμός
  44. Για τους θαυμαστές του Τόμ Χόλαντ!
    1 βαθμός
  45. Εχθές με ένα φίλο πήγαμε και είδαμε την ταινία. ΜΕΤΡΙΑ θα έλεγα. Φάνηκε να απευθύνεται σε 15χρονα το όλο στόρυ και δεν είχε καμία σχέση με τον ενήλικο Πάρκερ που ξέραμε απ'τον Τόμπι Μαγκουάιρ-μακράν ο καλύτερος Σπαιντερμαν μέχρι στιγμής. Ο Τόμ Χόλαντ λίγος για τον ρόλο, περισσότερο κωμικό-κίτς ηθοποιός και δεν μου άρεσε η συνεχής γελοιοποίηση των χαρακτήρων, γενικά έκαναν πολύ παιδική την ταινία και στα 40 μου θέλω κάτι πιο σοβαρό. Η Ζεντάγια απλά δεν κάνει για Μαίρη Τζέην. Η ''Θεία Μεί'' είναι σαν μοντέλο καμία σχέση με αυτήν που ξέραμε από άλλες ταινίες ή κόμικς κι'αυτό με χάλασε. Η ταινία φάνηκε να δανείζετε σε κάποιες περιπτώσεις στοιχεία απ'το ''Τρελές σφαίρες'' του Λέσλι Νίλσεν και την γραφικότητα ίσως του Μίστερ Μπιν. Η Μάρβελ χάλασε πολύ τα Σπαιντερμαν και θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Σίγουρα ο Spidey πάντα μίλαγε πολύ και ήταν διασκεδαστικός αλλά ποτέ κίτς, ποτέ όμως! Εδώ δυστυχώς είναι. Τα ΕΦΕ της ταινίας την σώζουν κάπως... είναι πράγματι εντυπωσιακά. Η ερμηνεία του Μυστέριο σχετικά καλή. Ο Χόλαντ ξαναλέω, το παιδί δεν κάνει για τον ρόλο, ούτε η Ζεντάγια. Επίσης έχω συνηθίσει τον Σπαιντερμαν με κανονική στολή και όχι τύπου ''Αιρονμάν'' και δεν μου άρεσε κι'αυτό, αν και στο κόμικ ''Σκοτεινοί Αντίπαλοι'' ο Πάρκερ έχει λόγω της εταιρίας του παρόμοιες στολές. Σίγουρα κάποιες καινοτομίες είναι καλό να υπάρχουν, αλλά γκάφα της Μάρβελ να κωμικοποιήσει την ταινία. Φάνηκε όμως ότι αυτό έγινε για να τραβήξει ένα πιο νεανικό κοινό(ηλικίες 8-15 ετών). Βαθμολογία: 6.0/10 (και πολύ έβαλα)
    1 βαθμός
  46. Shopping bag με τον αγαπημενο Κορτο που τσιμπησα στο The Comic Con φέτος!
    1 βαθμός
  47. Το επίσημο trailer της ταινίας κυκλοφόρησε.
    1 βαθμός
Αυτός ο κατάλογος έχει οριστεί σε Αθήνα / GMT +02:00
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.