Αίθουσα Νικητών

XERXES ΞΕΡΞΗΣ, Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟ - ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Frank Miller ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: Graphic Novel Μετά τη μάχη του Μαραθώνα και το θάνατο του πατέρα του, Δαρείου, ο Ξέρξης αναλαμβάνει το θρόνο. Το μίσος του για τους Έλληνες παραμένει ζωντανό και του δίνει το κίνητρο για να χτίσει μια αυτοκρατορία που όμοιά της ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί. Ο Ξέρξης, ακολουθώντας το όραμά του, απλώνει την επιρροή του μέχρι την Αίγυπτο. Μα όταν το σκήπτρο θα περάσει στα χέρια του γιου του, Δαρείου Γ΄, η Περσική αυτοκρατορία θα έρθει αντιμέτωπη με μία δύναμη που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος: τον Μέγα Αλέξανδρο και τον στρατό του, που κατατροπώνει ό,τι βρει στο διάβα του προς το δρόμο για τη δική του αυτοκρατορία. Ο διάσημος δημιουργός Frank Miller επιστρέφει μετά από χρόνια στον κόσμο του «300» για να συνεχίσει το ιστορικό του έπος, με την ακμή και την πτώση της Περσικής αυτοκρατορίας και την άνοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Στοιχεία βιβλίου Σχήμα: 31 x 24 Σελίδες: 112 Κωδικός Έκδοσης: ΕΒ-00-1614 ISBN: 978-960-623-132-2

Διαβάστηκε και κατέρριψε τις ενστάσεις μου για το νέο origin του χαρακτήρα. Ουσιαστικά μιλάμε για μία ιστορία χωρισμένη σε δύο χρονολογικά μέρη (ένα love story κι ένα war story), που όμως καταφέρνουν να ενωθούν μεταξύ τους με εύστοχο τρόπο. Νομίζω ότι έπρεπε να υπάρχει αυτό το flashback για να εκτονώνεται κάπως η ένταση του Βιετνάμ. Όσον αφορά το σενάριο, αυτό είναι καθαρά αντιμιλιταριστικό, ενώ παράλληλα η πλοκή περιγράφει με μεγάλη γλαφυρότητα και χωρίς περικοπές και ωραιοποιήσεις την φρίκη του πολέμου και τις θηριωδίες που διέπραξαν και τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Παράλληλα όμως (και το ίδιο περιγραφικά) θα προσπαθήσει να αναλύσει και την σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας που επικρατούσε στην Αμερική όσο πηγαίναμε προς το τέλος των '60s. Το φινάλε ήταν ταυτόχρονα τραγικό και συγκινητικό, που όπως ορθά ειπώθηκε δεν αφήνει καμία νότα αισιοδοξίας. Παρόλα αυτά μίλησε στην καρδιά μου κι έχω την εντύπωση ότι θα το κρατήσω για πολύ καιρό μέσα στο μυαλό μου. Γενικά την βρήκα μία πολύ αξιόλογη δουλειά. Προσωπικά όμως θα προτιμήσω την κλασική εκδοχή του origin του χαρακτήρα καθαρά λόγω του χρονολογικού του πλαισίου και της ποιότητας των ιστοριών του. Όσον αφορά τον Μίστερ Νο, ο συγγραφέας φρόντισε να τον αποδώσει χωρίς σημαντικές αλλοιώσεις και με σεβασμό στην "καταγωγή" του. Δεν είναι άλλος ένας Rambo. Είναι ένας απογοητευμένος (από την ζωή και την πατρίδα του) αντιήρωας, που έχει φυσιολογικά αποθέματα θάρρους και ανδρείας, πάντα για τα δεδομένα της στιγμής και του πολέμου. Αυτό που ίσως να εντοπίσουμε ότι λείπει σε σχέση με την αρχική του μορφή είναι το χιούμορ του, το οποίο εδώ σχεδόν δεν υπάρχει. Καταλαβαίνω ότι σε τέτοιες καταστάσεις που αντιμετωπίζει δεν μπορούν να χωρέσουν αστεία, απλά είναι κάτι που πρέπει να το αναφέρουμε. Το σχέδιο το βρήκα αξιοπρεπές κι απογειώνεται στην περιγραφή των τοπίων και γενικά των backgrounds. Οι χαρακτήρες όμως νομίζω ότι δεν είχαν την απαιτούμενη πλαστικότητα και ήταν πολύ στατικοί. Γενικά ήθελαν λίγη δουλίτσα ακόμα. Χρωματικά δεν είχαμε πολλές διακυμάνσεις. Το ελαφρύ και διακριτικό χρώμα ξεκούραζε το μάτι και βοηθούσε στην καλύτερη ανάγνωση της ιστορίας. Από την έκδοση γι'ακόμα μία φορά δεν έχω κανένα παράπονο. Τα υλικά είναι ανθεκτικά, κάνοντας τον τόμο ένα κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη. Στο έξτρα υλικό μπορούμε να βάλουμε τα βιογραφικά σημειώματα των δημιουργών, καθώς κι ένα εισαγωγικό σημείωμα, επιμελημένο από τον ίδιο τον συγγραφέα της ιστορίας.

Πριν από ένα μήνα, έλαβα ένα μήνυμα στo inbox μου. Εγώ το είδα προχτές Έτσι, μπόρεσα να δώσω το πράσινο φως (aka τη διεύθυνσή μου) στον @Manitou, ο οποίος ήθελε να μου στείλει δύο αφίσες και ένα γράμμα, χωρίς εγώ να το περιμένω! Δυστυχώς, δεν μπορώ/προλαβαίνω να επισυνάψω εικόνες, μιας και είμαι από κινητό, αλλά νιώθω την υποχρέωση να τον ευχαριστήσω και δημοσίως! Η μία αφίσα είναι του Ντον Ρόσα με τις απόπειρες του Σκρουτζ να βγάλει χρήματα μέχρι και όταν βρήκε την πρώτη φλέβα χρυσού στο Γιούκον, φυσικά υπογεγραμμένη από τον ίδιο το Ρόσα! Η δεύτερη είναι από τον Κιουτσιούκη και, ειδικότερα, όπως επισημαίνει ο Χρήστος στο γράμμα, το οπισθόφυλλο του "Γιαχνί", επίσης υπογεγραμμένο! Τώρα, δεν ξέρω πως κατάλαβε ότι λατρεύω Κιουτσιούκη. Οι αφίσες θα τιμηθούν δεόντως, αυτό είναι σίγουρο! Κανονικά, ήθελε να στείλει και το πρόγραμμα του con, μη ξέροντας ότι πήγα και εγώ! Χίλια , Χρήστο! Τα ξαναλέμε στο Athenscon!

@Argail ώστε πήρες όλο αυτό το πράγμα ε? ενδιαφέρον (πλέον δεν υπάρχει λόγος για εξωτερικά λινκς σε εικόνες. έχουμε την χωρητικότητα να τις φιλοξενούμε εδώ και καλύτερα να ανεβαίνουν ως συνημμένες για να μη χάνονται στο μέλλον )

Εχει ξαναπαίξει. Απλώς νομίζω πως ήταν στο φβ του φόρουμ. Ενιχαου. Δενκακό οπότε ιχθείς, οφθαλμοί, βρώση κ.ο.κ. Damien "2d" Henceval (https://www.artstation.com/2-d)

με δεδομένο ότι στην αγγλική αργκό Fingersmith είναι ο πορτοφολάς, υποθέτω ότι Fingers είναι το όνομα του πρωταγωνιστή/ανταγωνιστή της ιστορίας (που είναι επιδέξιος με τα δάχτυλά του). Με δεδομένο ότι αν το άφηναν Φίνγκερς δεν λέει τίποτα στον αναγνώστη, ενώ το Δαχτυλάς δεν ακούγεται καλά επέλεξαν το Ελαφροχέρης που έχει ανάλογη έννοια στα ελληνικά και σαν όνομα του πρωταγωνιστή και σαν τίτλο του άλμπουμ.

Με είχε κερδίσει όταν το 2010 ή το 2011 δεν θυμάμαι καλά, είχε έρθει ο Chris Ware στην comicdom και χωρίς να έχω ιδέα παρακολούθησα την ομιλία του, ήθελα κάτι δικό του μετά αλλά λόγο δύσκολης περιόδου ανεργίας δεν κατάφερα να πάρω, πέρασε ο καιρός και ξεχάστηκε, πρόσφατα είχα αναλαμπή και το παρήγγειλα και επιτέλους θα το διαβάσω

Μιας και γνωρίζω γαλλικά, τα περισσότερα από τα παραπάνω είναι καθαρή μετάφραση αυτολεξεί, τύπου Google Translate. Αν θέλαμε να κάνουμε απόδοση, πολλοί τίτλοι είναι ίδιοι με τον ελληνικό. Μερικές διορθώσεις: Στο Σύρματα στα Λιβάδια είναι πληθυντικός το Barbeles οπότε θα έπρεπε να πεις "Συρματοπλέγματα στο Λιβάδι" Οι Ντάλτον Ακόμα Τρέχουν - Les Dalton Courent Toujours -> Οι Ντάλτον Πάντα Τρέχουν Ο Μεγάλος Δούκας - Ο Μεγαλοπρεπής Δούκας - Le Grand Duc -> Το grand μπορεί να σημαίνει και σκέτο μεγάλος. Προς την Οκλαχόμα - Ο Πυρετός της Οκλαχόμα - Ruee sur l'Oklahoma -> Ο πυρετός στην Οκλαχόμα. Oι Ντάλτον σε Γάμο - Οι Ντάλτον στο Γάμο - Les Dalton a la Νoce -> Και το σε νομίζω δεν είναι λάθος μετάφραση Αυτά από τα γαλλικά που ξέρω, που δεν θα έλεγα ότι είναι και τέλεια. Μπορεί κάποιο να το έψαξες παραπάνω και να μεταφράζεται όπως είπες. Σου λέω εμένα πως μου βγάζουν νόημα αυτή την στιγμή οι τίτλοι και πως θα μπορούσαν να αποδοθούν απο τα γαλλικά χωρίς να θεωρήσουμε ότι έγινε κάποια προσαρμογή που αλλάζει το γαλλικό νόημα.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν οι τίτλοι στα άλμπουμ του Λούκυ Λουκ είναι σωστoί; Φαντάζομαι πως όχι. Επειδή είμαι σε φάση που κάνω επανάληψη στα Λούκυ Λουκ και μ΄έχει πιάσει πάλι Λουκυλουκομανία(όχι ότι μου ΄φυγε και ποτέ αλλά τέλος πάντων ) είπα να κάνω μια λίστα. Στην 1η στήλη είναι οι ελληνικοί τίτλοι, στη 2η με bold πως θα έπρεπε να είναι και στην 3η οι original. Για να μην μπερδευτείτε τους έχω με τη σειρά αρίθμησης της ΜΑΜΟΥΘ(απουσιάζουν τα 6 εκτός σειράς άλμπουμ). Όπου έχω (/) σημαίνει ότι υπάρχει και 2η ερμηνεία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ενώ στο (*) ότι δεν είμαι πολύ σίγουρος για την ορθότητα της μετάφρασης(εδώ ίσως οι γαλλομαθείς με βοηθήσουν) 1. O Ληστής με το Ένα Χέρι - Ο Moνόχειρας Ληστής - Le Bandit Μanchot 2. Με τη Θηλειά στο Λαιμό και άλλες ιστορίες - Το Σχοινί της Κρεμάλας και άλλες ιστορίες - La Corde du Pendu et autres histoires 3. Nτάλτον Σίτυ - Ντάλτον Σίτυ - Dalton City 4. H Θεραπεία των Ντάλτον - H Θεραπεία των Ντάλτον - La Guerison des Dalton 5. O Ελαφροχέρης - Δάχτυλα* - Fingers 6. Καλάμιτυ Τζέην - Καλάμιτυ Τζέην - Calamity Jane 7. Mαμά Ντάλτον - Μαμά Ντάλτον - Ma Dalton 8. To Kαραβάνι - Το Καραβάνι - La Caravane 9. Επικίνδυνη Αποστολή - Ο Συνοδός/Η Συνοδεία - L'Escorte 10. Η Άμαξα - Η Άμαξα/H Ταχυδρομική Άμαξα - La Diligence 11. Oι Ντάλτον στα Χιόνια - Οι Ντάλτον στη Χιονοθύελλα - Les Dalton dans le Βlizzard 12. O Δικαστής - Ο Δικαστής - Le Juge 13. Σάρα Μπερνάρ - Σάρα Μπερνάρ - Sarah Bernhardt 14. Mαύροι Λόφοι - Οι Μαύροι Λόφοι - Les Collines Noires 15. Νταίηζυ Τάουν - Νταίηζυ Τάουν - Daisy Town 16. Tηγανίτες για τους Ντάλτον - Τορτίγιες για τους Ντάλτον - Tortillas pour les Dalton 17. Nταίηλυ Σταρ - Η Νταίηλυ Σταρ - Le Daily Star 18. Το Τρυφερό Πόδι - Το Τρυφερό Πόδι - Le Pied-Tendre 19. Σύρματα στα Λιβάδια - Συρματοπλέγματα στο Λιβάδι - Des Barbeles sur la Prairie 20. Τζέσσε Τζαίημς - Τζέσσε Τζαίημς - Jesse James 21. Mπίλυ ο Τρομερός - Μπίλυ δε Κιντ - Billy the Kid 22. O Θησαυρός των Ντάλτον - Το Κομπόδεμα των Ντάλτον - Le Μagot des Dalton 23. Kάνυον Απάτσι - Κάνυον Απάτσι - Canyon Apache 24. Στη Σκιά των Ντέρικς - Στη Σκιά των Ντέρικς - A l'Οmbre des Derricks 25. Η Απόδραση των Ντάλτον - Η Απόδραση των Ντάλτον - L'Εvasion des Dalton 26. Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ - Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ - La Fiancee de Lucky Luke 27. Ο Λευκός Ιππότης - Ο Λευκός Καβαλάρης - Le Cavalier Blanc 28. Το Σύρμα που Τραγουδάει - Το Σύρμα που Τραγουδάει - Le Fil qui Chante 29. H Mπαλάντα των Ντάλτον - Η Μπαλάντα των Ντάλτον και άλλες ιστορίες - La Βallade des Dalton et autres histoires 30. Η Κούρσα του Μισισιπή - Ανεβαίνοντας τον Μισισιπή - En Remontant le Mississipi 31. Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους - Οι Ντάλτον Ακόμα Τρέχουν - Les Dalton Courent Toujours 32. Aντιμέτωπος με τον Πατ Πόκερ - Λούκυ Λουκ Εναντίον Πατ Πόκερ - Lucky Luke contre Pat Poker 33. H Eξαγορά των Ντάλτον - Οι Ντάλτον Εξιλεώνονται - Les Dalton se Rachetent 34. To 20o Σύνταγμα Ιππικού - Το 20ο Ιππικό* - Le 20eme de Cavalerie 35. O Aυτοκράτορας Σμιθ - Ο Αυτοκράτορας Σμιθ - L'Εmpereur Smith 36. H Kληρονομιά του Ραντανπλάν - H Kληρονομιά του Ραντανπλάν - L'Heritage de Rantanplan 37. Ο Μεγάλος Δούκας - Ο Μεγαλοπρεπής Δούκας/Ο Μεγάλος Δούκας - Le Grand Duc 38. Nιτρογλυκερίνη - Νιτρογλυκερίνη - Nitroglycerine 39. Το Κοράκι - Κυνηγός Επικηρυγμένων - Chasseur de Ρrimes 40. Το Σιδερένιο Άλογο - Ράγες στο Λιβάδι - Des Rails sur la Prairie 41. Το Καταραμένο Ράντσο - Το Καταραμένο Ράντσο - Le Ranch Maudit 42. Προς την Οκλαχόμα - Ο Πυρετός της Οκλαχόμα - Ruee sur l'Oklahoma 43. Στα Ίχνη των Ντάλτον - Στα Ίχνη των Ντάλτον - Sur la Piste des Dalton 44. Συναγερμός στους Γαλαζοπόδαρους - Συναγερμός στους Γαλαζοπόδαρους - Alerte aux Pieds-Bleus 45. Φιλ Ντέφερ 'Ο Θεριστής' - Φιλ Ντέφερ - Phil Defer 46. Eναντίον Τζος Τζέημον - Λούκυ Λουκ Εναντίον Τζος Τζέημον - Lucky Luke contre Joss Jamon 47. Η Πόλη Φάντασμα - Η Πόλη Φάντασμα - La Ville Fantome 48. Oι Αντίπαλοι - Οι Αντίπαλοι του Πέηνφουλ Γκαλτς - Les Rivaux de Painful Gulch 49. Το Άλλοθι - Το Άλλοθι - L'Αlibi 50. Οι Παράνομοι - Οι Παράνομοι - Hors-la-loi 51. Το Τσίρκο - Δυτικό Τσίρκο/Τσίρκο της Δύσης - Western Circus 52. Πόνυ Εξπρές - Το Πόνυ Εξπρές - Le Pony Express 53. Το Ελιξήριο - Το Ελιξήριο του Δόκτωρα Ντόξυ - L'Elixir du Docteur Doxey 54. Τα Ξαδέλφια των Ντάλτον - Τα Ξαδέλφια των Ντάλτον - Les Cousins Dalton 55. Eπικίνδυνο Πέρασμα - 7 Ιστορίες του Λούκυ Λουκ - 7 Ηistoires de Lucky Luke 56. Κίτρινος Πυρετός - Το χρυσωρυχείο του Γκολντ Ντίγκερ - La Mine d'or de Dick Digger 57. Ροντέο - Ροντέο - Rodeo 58. Η Αμνησία των Ντάλτον - Η Αμνησία των Ντάλτον - L'Αmnesie des Dalton 59. Κυνήγι Φαντασμάτων - Κυνήγι Φαντασμάτων - Chasse aux Fantomes 60. Aριζόνα - Αριζόνα - Arizona 61. Η Eπιστροφή του Τζόε 'Η Σκανδάλη' - Kάτω απ΄τον Ουρανό της Δύσης - Sous le Ciel de l'Ouest 62. Oι Ντάλτον σε Γάμο - Οι Ντάλτον στο Γάμο - Les Dalton a la Νoce 63. Η Γέφυρα του Μισισιπή - Η Γέφυρα πάνω στο Μισισιπή - Le Pont sur le Mississipi 64. Μπελ Σταρ - Μπελ Σταρ - Belle Starr 65. Κλοντάικ - Το Κλοντάικ - Le Klondike 68. O.K. Koράλ - O.K. Koράλ - O.K. Corral 70. Μαρσέλ Ντάλτον - Μαρσέλ Ντάλτον - Marcel Dalton 73. Ο Προφήτης - Ο Προφήτης - Le Prophete 74. O Ζωγράφος - Ο Ζωγράφος - L'Artiste Peintre 75. O Θρύλος της Δύσης - Ο Θρύλος της Δύσης - La Legende de l'Ouest 76. H Ωραία Προβένς - Η Ωραία Προβένς - La Belle Province 77. Oι Ντάλτον στην Κρεμάλα - Το Σχοινί στο Λαιμό - La Corde au Cou 78. O Άνθρωπος από την Ουάσινγκτον - Ο Άνθρωπος της Ουάσινγκτον - L'Homme de Washington 79. Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον - Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον - Lucky Luke contre Pinkerton 80. Μοναχικός Καβαλάρης - Μοναχικός Καβαλάρης/Μόνος Καβαλάρης - Cavalier Seul 81. Oι Ντάλτον... Θείοι - Οι Θείοι Ντάλτον - Les Τontons Dalton 82. Η Γη της Επαγγελίας - Η Γη της Επαγγελίας - La Terre Promise 84. Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι - Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι - Un Cow-boy a Paris Όπως θα παρατηρήσατε οι περισσότεροι τίτλοι είναι σωστοί, άντε να λείπουν τίποτα άρθρα ή να είναι διαφορετικές οι προθέσεις. πχ είναι "Το Πόνυ Εξπρές" και όχι "Πόνυ Εξπρές" ή "Ο Άνθρωπος της Ουάσινγκτον" και όχι "Ο Άνθρωπος από την Ουάσινγκτον". Κάποιοι είναι λειψοί, όπως το "Οι Αντίπαλοι" που κανονικά λέγεται "Οι Αντίπαλοι του Πέηνφουλ Γκαλτς" ή "Το Ελιξήριο" που είναι "Το Ελιξήριο του δόκτωρα Ντόξυ" κτλ. Σε κάποια άλλα έχει παραφραστεί λίγο ο τίτλος αλλά όχι το νόημα, ενώ τέλος υπάρχουν κι αυτοί που τους άλλαξαν τα φώτα, όπως "Το Κοράκι" που είναι το "Κυνηγός Επικηρυγμένων", το "Η Eπιστροφή του Τζόε 'Η Σκανδάλη'" που είναι το "Κάτω απ΄τον Ουρανό της Δύσης", το "Το Σιδερένιο Άλογο" που είναι το "Ράγες στο Λιβάδι" κ.ο.κ. Επίσης είναι λάθος να μεταφράζονται τα ονόματα, όπως στον Μπίλυ τον Τρομερό. Καταρχάς είναι υπαρκτό πρόσωπο, αμερικάνος και ήταν γνωστός ως Billy the Kid. Άρα τον αφήνεις "Μπίλυ δε Κιντ", δεν τον κάνεις "Μπίλυ ο Τρομερός", ούτε "Μπίλυ ο Πιτσιρικάς" ούτε "Βασίλης ο Πιτσιρικάς"

Εγώ πάντως τις τηγανιτες για τους Ντάλτον (ένα από τα αγαπημένα μου ΛΛ) το πρωτοδιαβασα κάπου 30 χρόνια πριν και τοτς σίγουρα δεν ήξερα τι είναι οι τορτίγιες ενώ ήξερα τι είναι οι τηγανιτες. Και μου έκανε κ αίσθηση κάθε φορά που έτρωγα τηγανιτες. Κουαντοσεκομεακι?

Courent toujours δε σημαίνει τρέχουν ακόμα είναι ο ορισμός της κακής μετάφρασης. Δε μεταφράζεται εύκολα είναι κάτι μεταξύ του "Οι Ντάλτον κρύβονται" ή "Οι Ντάλτον το σκασαν" ή (ακόμα καλύτερα) μία πιο ελεύθερη μετάφραση του στυλ "Η καταδίωξη των Ντάλτον" είναι πιο πετυχημένη. Επίσης καλό είναι να μην αγνοούμε τη μηχανική των γλωσσών. Στα Ελληνικά άρθρα και αντωνυμίες παραλείπονται συχνότατα γιατί ουσιαστικά και ρήματα κλίνονται και ουσιαστικά η έννοια τους εμπεριέχεται στο ρήμα/ουσιαστικό/επίθετο. Οπότε κακώς το προσθέτεις παντού και καλώς παραλείπεται από τους περισσότερους τίτλους. Εχω πολλά ακόμα να παρατηρήσω πχ ο πυρετός είναι fievre όχι ruee που σημαίνει (ας πούμε) η φούρια ή η βιασύνη, θα επανέλθω.

Η μεγαλύττερη ληστεία δεν εγινε ,τωρα σχεδιάζεται να γίνει. ΚΑΖΑ ΝΤΕ ΠΑΠΙΕΛ ΣΤΟ ΚΟΥΑΚ ΦΛΙΞ μην χασετε επεισοδιο. ΜΠΕΛΑ ΚΟΥΑΚ ΜΠΕΛΑ ΚΟΥΑΚ ΚΟΥΑΚ ΚΟΥΑΚ(τραγουδιέται στο γνωστο σκοπο του ΜΠΕΛΑ ΤΣΑΟ. τευχος 60 Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Παλιά ηταν ο Λαμπρος Δόγκανος ,πριν μερικά χρόνια ο Ζάχος ,τώρα ο ΝΤΟΝ στο ΕΚΕΙΝΕΣ Κ ΕΓΩ στο τευχος 261. Στο επομενο ΣΑΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Κοιτα το πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ειναι, ειναι σχετικο κατα την γνωμη μου καθως μεταφραση ΔΕΝ σημαινει οτι παιρνω λεξη λεξη και μεταφραζω στεγνα αλλα οτι κοιταζω και το νοημα για να εχει μια λογικη αυτο που γραφω και να ειναι και γραμματικα σωστο. Γιατι αλλιως καταληγουμε με εκφρασεις του τυπου "εμοιαζε με ενα εκατομυριο δολλαρια" και "δεν ειναι και το πιο κοφτερο μαχαιρι στο συρταρι" που ενω στα Αγγλικα βγαζουν νοημα καθως ειναι εκφρασεις τους στα Ελληνικα δεν.... (χρησιμοποιησα τα συγκεκριμενα παραδειγματα γιατι τα πετυχα προσφατα σε "αρθρα" και κοντεψαν να μου πεσουν τα μαλλια, και πιστευω οτι αυτοι που τα γραψανε δεν ξερουν ουτε Ελληνικα αλλα ουτε και αγγλικα) Τωρα στους τιτλους που αναφερεις πρεπει να σεβαστουν και το πρωτοτυπο αλλα και να το προσαρμοσουν στη γλωσσα μας και επισης να ειναι και πιασαρικος! Νομιζω σε γενικες γραμμες οτι καλα το εχουν παει το πραγμα με μερικες εξαιρεσεις που πηγαν σε κατι εντελως διαφορετικο οπως πχ στο " Η Eπιστροφή του Τζόε 'Η Σκανδάλη' " που δεν εχει σχεση με το πρωτοτυπο τιτλο αλλα φανταζομαι θα ειχαν τους λογους τους οι εκδοσεις για να το κανουν. Τωρα σε μερικα αλλα που λες να σου πω και εγω την αποψη μου (οχι σε ολα γιατι ειναι και 80 τιτλοι). Στο "Σιδερενιο Αλογο" καλα κανανε και βαλανε αυτο το τιτλο καθως ειναι τυπικη "αμερικανικη" εκφραση για το τρενο την εποχη εκεινη. Οποτε βγαζει πολυ καλυτερα το νοημα για εμενα. Στο "Ο Ανθρωπος απο την Ουασιγκτον" και εγω ( με τα λιγα Γαλλικα που ξερω) και η συμβια μου (που εχει το Sorbonne) θεωρουμε οτι μεταφραζεται απο τα Γαλλικα ακριβως ετσι και οχι "Ο ανθρωπος της Ουασιγκτον" Στο "Λευκο Ιπποτη" ειναι νομιζω καλυτερη μεταφραση το ιπποτης απο το καβαλαρης. Και τα δυο αναφερονται στο λεξικο αλλα νοηματικα με την ιστορια ειναι πιο ταιριαστοο το ιπποτης. Στο "Το 20ο συνταγμα Ιππικου" η αυτολεξη μεταφραση του πρωτοτυπου θα μας εδινε "το 20ο του ιππικου". Ισως στα Γαλλικα και τα Αγγλικα να χρησιμοποιειται και ετσι (δηλ να υπονοειται λεξη συνταγμα - regiment) αλλα στα Ελληνικα ομολογω δεν εχω ακουσει να το χρησιμοποιoυμε ετσι σκετο δηλ να λεμε "το 5ο μηχανικο" ή "η 3η τεθωρακισμενων" κτλ. Οποτε θεωρω ορθοτερη τη μεταφραση μαζι με τη λεξη "συνταγμα" κατα την αποψη μου "Ο μεγας δουκας" παλι ειναι σωστο. Μαλλον σε μπερδεψε η Αγγλικη λεξη Grand που σημαινει μεγαλοπρεπης. Αν δεις η Γαλλικη Grand ομως μεταφραζεται ως μεγαλος ή ψηλος κυριως. Δες πχ και τον σημερινο μοναρχη του Λουξεμβουργου. Le grand-duc Henri de Luxembourg οπου σε ολες τις μεταφρασεις και ελληνικα αρθρα τον πετυχαινω ως Ερρίκος, Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου Τωρα για τον Μπιλυ με εχεις προβληματισει και ομολογω οτι ειμαι και εγω διχασμενος ως προς τι θα φαινοταν καλυτερο. Τα ονοματα πρεπει ή δεν πρεπει να μεταφραζονται?? Και επισης αλλο τα κανονικα ονοματα και αλλο τα παρατσουκλια? πχ ο διεθνης τρομοκρατης (και αληθινο προσωπο) "Καρλος το Τσακαλι" το μεταφραζουμε στα ελληνικα, δεν λεμε "Καρλος λε Σακαλ" ή "Καρλος δε Τζακαλ". Δηλ κατα τη γνωμη μου και το "Μπιλυ δε Κιντ" θα μου φαινοταν παραξενο αλλα και κατι του τυπου "Μπιλυ το παιδι", "Μπιλυ ο πιτσιρικας" κτλ Ισως για αυτο πηγαν στη λυση του "τρομερου". ΕΕδω ειλικρινα δεν ξερω τι θα προτιμουσα.

Κουακομέκικι!

Αμέσως μόλις είδα τον τίτλο του thread, σκέφτηκα την αγαπημένη μου "Μάχη των Πλανητών", όπως έχει ήδη αναφέρει ο CaptainMarvel17! Για μένα δεν είναι απλά ένα όμορφο logo... Είναι όλη μου η παιδική ηλικία και μόλις ξανα-αγόρασα τεύχη μετά από 35 χρόνια, ένιωσα απίστευτη νοσταλγία και ευχαρίστηση. Σίγουρα έχω και άλλα αγαπημένα λογότυπα, αλλά θα πρέπει να κάνω λίγο R&D και θα επανέλθω...

Παιδιά συμφωνω με αυτα που λετε και αν θα εκαναν την κινηση να τα εκδοσουν θα τα εβγαζαν σε τομακια επιλέγοντας κάποιες ιστορίες, όλο το run δύσκολο το βλέπω. Εμένα ομως αυτό που με στενοχωρει πιο πολύ είναι ότι δεν υπάρχει καμία σειρά πού να κυκλοφορεί κάθε μήνα στο περίπτερο σε τεύχη είτε από marvel είτε από dc.. Εγω προσωπικά προτιμώ τα τεύχη γιατί έχοντας μία σειρά μηνιαία έχεις μία συνέχεια και ξέρεις τι σου γίνεται με το run που διαβάζεις.

Ενδιαφέρον παιχνιδάκι το Enter the dungeon. Bullet Hell, RPG, Dungeon Crawler. https://www.epicgames.com/store/en-US/product/enter-the-gungeon/home

Γιατί είχα την εντύπωση ότι τις έβαζες για πάτωμα στη νταλίκα;

Λοιπόν, βρήκα αρκετά νέα στοιχεία σχετικά με τις πωλήσεις. Χάρηκα ιδιαίτερα που βρήκα τα στοιχεία για τον Thor (που έλειπαν από τις λίστες), τον Κόναν (ο οποίος είχε τρεις τίτλους στο ετήσιο Τοπ 40 κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 80), ο Ταρζάν και πάρα πολλά άλλα. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η επιτυχία του G.I. Joe που βρέθηκε στο Νο.2 το 1986, το ρεκόρ πωλήσεων όλων των εποχών για το Νο.1 τίτλο της χρονιάς το 1992, αλλά και η απρόσμενη επιτυχία του Sleepwalker που ήταν στο Νο.2 την ίδια χρονιά με πάνω από 300,000 αντίτυπα μέσο όρο. Αυτά και πολλά άλλα θα μας οδηγήσουν μέχρι το 1994 σε ένα γρήγορο update χωρίς πολύ φλυαρία για να μην γίνομαι κουραστικός (Καλοκαίρι γαρ...). Το γλυκό excelάκι που έχω δημιουργήσει είναι στα πρότυπα του λατρεμένου μου Billboard και λειτουργεί ως εξής: Στην πρώτη στήλη αναγράφεται η θέση που έχει ο τίτλος στο ετήσιο chart την συγκεκριμένη χρονιά. Στην δεύτερη στήλη αναγράφεται η θέση που είχε ο τίτλος την προηγούμενη χρονιά. Στην τρίτη στήλη αναγράφεται ο αριθμός των ετών που βρίσκεται ο τίτλος στην κυκλοφορία. Η ένδειξη ΝΕ με πράσινα γράμματα σημαίνει νέα είσοδος στο chart. Η ένδειξη RE σημαίνει επανείσοδος στο Τοπ (κι όχι "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ΡΕ;") Στην τέταρτη στήλη αναγράφεται ο τίτλος. Στην πέμπτη στήλη αναγράφεται η εκδοτική (DC ή Marvel) Στην έκτη στήλη αναγράφεται ο αριθμός των πωλήσεων. Με κόκκινα γράμματα είναι εκτιμήσεις. 1960 1961 1962

Πέρα από την πλάκα, οι εφημερίδες που αγοράζω πηγαίνουν στον πατέρα μου που έχει 5 καναρίνια. Έχει σωθεί.

Αν έχεις καναρινάκι είναι ότι πρέπει για το κλουβάκι...

Σήμερα στον "Αλφειό" υπήρχαν και τα 2 τεύχη.

Παίδες, το Γέλιο και Χαρά #1, το βλέπω στη σελίδα του Δάσκαλου, τουλάχιστον 5 χρόνια, σε αυτήν την τιμή (1200) και κανείς δεν έχει τσιμπήσει. Στη σελίδα του "έντιμου πωλητή" , που το πουλούσε 700 ευρώ την προηγούμενη εβδομάδα, φαίνεται να πωλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Ίσως, λοιπόν, το ένα "μηνιάτικο", που έχει τη διάθεση ή τη δυνατότητα να δώσει κάποιος για να αγοράσει ένα πράγματι σπάνιο και παλιό τεύχος, να είναι και το ταβάνι. Για όσο διάστημα παρακολουθώ πωλήσεις μέσω sites (περίπου μια δεκαετία) αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή που έχει πιάσει κόμικ Ντίσνευ, εκτός αν κάτι μου έχει διαφύγει. Έπονται τα κλασικά #25 (600 ευρώ) και το Μίκυ Μάους #1 (600 ευρώ).

Η μετάφραση, απ' ότι καταλαβαίνω, δεν είναι καινούργια. Απλά έχει κάποιες διορθώσεις.

Καταπληκτικό κόμικ. Δεν ήξερα τίποτα για τη ζωή του Χαλεπά και σε μερικά σημεία ανατρίχιασα, λόγω εν μέρει και της εξαιρετικής εικονογράφησης του Πέτρου. Νομίζω είναι από αυτά τα κόμικς που πρέπει/μπορούν να διαβάσουν όλοι, όσο βαρύ κι αν είναι.

Ζει ο βασιλιάς Γουίδων? Ζει! Τόμοι 3 + 4. Για να κάνουν παρέα στους 1+2.

Εφέτο είχαμε ντετεκτιβική πληροφόρηση και λίγο πολύ περιμέναμε τι θα παιχτεί, όμως και πάλι είναι ευχάριστο όταν το βλέπουμε μπροστά μας. Επίσης εφέτο πάλι, στύβω το μυαλό μου (το ποιο; ) για να σκεφτώ κάνα κρύο αστείο τώρα που έπιασαν οι ζέστες, όμως δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα. Μάλλον τα έχω πει όλα τις προηγούμενες 11 χρονιές και στέρεψα πλέον από εξυπνάδες. Άρα θα σταθώ στις «προηγούμενες 11 χρονιές» για να επισημοποιήσω τα 12 χρόνια που κλείνω στο φόρουμ, και θα συνεχίσω με το ζουμί της υπόθεσης, το οποίο αν δεν απατώμαι είναι και αυτό που θέλετε να διαβάσετε. Αν πάλι θέλετε να δείτε το ιστορικό της βιογραφίας μου (για ποιον λόγο να το κάνετε αυτό στον εαυτό σας; ), δείτε τα links των προηγούμενων ετών που είναι στο κάτω μέρος της παρουσίασης. Στο θέμα μας τώρα· κυρήσσω την έναρξη του θέρους της φετινής σεζόν. Όπως μας έχει ενημερώσει και ο φίλτατος @ΚΟΜΙΞ εδώ, η Οικονομία του θείου Σκρουτζ θα μας συνοδεύσει από τις 23 Ιουνίου και ύστερα, ενώ μετά από 5 εβδομάδες, είναι πολύ πιθανόν να δούμε μερικούς ακόμα τόμους Romano Scarpa, μιας και έχουν καταχωρηθεί τα ISBN τους. Η ιταλική σειρά της οικονομίας είναι ετούτη εδώ. Συμπαθητική σειρά χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο. Γενικές ιστορίες από το Topolino με συγκεκριμένη θεματολογία, και ένα δισέλιδο (τουλάχιστον) άρθρο ανά τόμο, σχετικό με την αγαπημένη ασχολία του θείου Σκρουτζ, το χρήμα. Το περιμένουμε όπως και να 'χει. Η συνοδευτική διαφήμιση είναι από το σημερινό Μίκυ Μάους, φωτογραφισμένη από τον @alexoni97. Κυριακή 23 Ιουνίου και για 5 Κυριακές - Η οικονομία του Σκρουτζ - ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Inducks - Παρουσίαση στο φόρουμ Κυριακή 28 Ιουλίου - Μεγάλες Ιστορίες Disney - Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα Inducks - Παρουσίαση στο φόρουμ Παλιότερα threads: Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2007) [Μεγάλα Σήριαλ, ΓΙΓΑΣ, ειδικές εκδόσεις κλπ] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2008) [Μεγάλα Σήριαλ, Κόσμος Ντίσνεϋ, ειδικές εκδόσεις κλπ] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2009) [Μεγάλα Σήριαλ, Disney Manga, ειδικές εκδόσεις κλπ] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2010) [Μεγάλα Σήριαλ και ό,τι άλλο προκύψει] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2011) [Μεγάλα Σήριαλ και... ίσως τίποτα ακόμα] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2012) [Μεγάλα Σήριαλ και ίσως PKNA] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2013) [Ολίγη από Μεγάλα Σήριαλ] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2014) [Βλ. 1ο post] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2015) [Βιβλιοθήκη Disney κι ό,τι προκύψει] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2016) [Βιβλιοθήκη Disney και του χρόνου έχει ο Θεός] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2017) [Βιβλιοθήκη Romano Scarpa και δεν είμαι καλά] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2018) [Λοιπά από Βιβλιοθήκη Romano Scarpa]

Με αφορμή το ποστ μου για την Μάχη των Πλανητών, σκεφτόμουν πόσο πολύ μ' άρεσε το λογότυπο του συγκεκριμένου κόμικ (τόσο στην Γαλλική όσο και στην Ελληνική εκδοχή του). Ποιά είναι λοιπόν τα αγαπημένα σας logos από Ελληνικά ή ξένα κόμικς; ΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Και εγώ τα ξανα-αγόρασα τα τεύχη (τα είχα πετάξει όταν ήμουν μικρός) μετά από τόσα χρόνια (σε καλή τιμή μάλιστα) και ένιωσα και εγώ νοσταλγία και ευχαρίστηση. Το τελευταίο καιρό νιώθω νοσταλγία και διαβάζω (ή αγοράζω ξανά) διάφορους τίτλους που είχα στην κατοχή μου όταν ήμουν μικρός και τους οποίους αργότερα πέταξα στα σκουπίδια (βλακεία μου μεγάλη, και το μετανιώνω). Στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα.

Ενας φίλος έχει στο μπαλκόνι του ένα μεγάλο κλουβί και είναι γεμάτο καναρίνια μέσα. Οπότε.. Πάντως περιμένω να δώ την συνέχεια της σειράς, τι θα γίνει... θα ξαναπεθάνει η Γκρεύ; Θα παντρευτεί με τον Κυκλωπα; Αν κάνουν παιδιά θα είναι άνθρωποι ή ζόμπι; Ο Φοίνικας τι άποψη έχει γι'αυτό; Ο Γούλβεριν πως πίνει τον καφέ του; Βαρύ ή με ολίγη; Να ζεί κανείς ή να μην ζεί; κ.α.

Χρόνια πολλά στα παιδάκια που γιόρταζαν εχθές (μιας κι άλλαξε η ημέρα) και φυσικά ιδιαίτερες ευχές στους @rkronin και @Ionas Aggelis για τα γενέθλιά τους. Παιδιά, σας εύχομαι υγεία κι ό,τι καλύτερο να έρθει στην ζωή σας.

Τηγανίτες για τους Ντάλτον το είχε πει ο Στρατίκης και είναι γνωστό πως η Μαμούθ κράτησε όσα περισσότερα μπορούσε από τις προηγούμενες εκδόσεις για να μην αποξενώσει τους αναγνώστες, ίσως και με παραίνεση από Γαλλία πλευρά, που από πολύ νωρίς έκαναν micromanagement των προϊόντων τους στις ξένες αγορές. Οι Τορτίγιες μπορεί να έχει νόημα τώρα που υπάρχουν ένα σωρό μεξικάνικα εστιατόρια, αλλά παλιά απλά θα ήταν κάτι άγνωστο για τον μέσο Έλληνα αναγνώστη. Και είναι δεδομένο πως οι πιασάρικοι τίτλοι πουλάνε, αλλιώς θα τα μεταφράζανε όλα αυτούσια, σε βιβλία, κόμικς και ταινίες.

Σε οσα λεξικα κοιταξα εγω παντως το cavalier εχει και την μεταφραση ιπποτης. Οχι με την εννοια των σιδηροφρακτων καβαλαρηδων του μεσαιωνα αλλα γενικοτερα του στρατιωτικου ειδικευμενου σε μαχη με αλογο. Ετσι κι αλλιως στα Ελληνικα η λεξη ιπποτης πηγαινει πολυ πιο πισω απο τον μεσαιωνα και απο την εννοια που εχουμε στο μυαλο μας για ιπποτες με πανοπλιες κτλ Και σε αρθρα και βιβλια εκεινη την εποχη ετσι το αποκαλουσαν και οι μη-Ινδιανοι. Εγω γενικα το θυμαμαι σαν ατακα και απο ταινιες γουεστερν και γι αυτο μου φαινεται πολυ ταιριαστο σε τευχος που εχει να κανει με τρενο!!! Εδω συμφωνω μαζι σου. Ισως το κανανε γιατι δε θελανε να βαλουνε ξενικη λεξη (τορτιγια) στο τιτλο και θεωρησανε οτι η τηγανιτα ειναι κατι παρομοιο??? Πλακα πλακα τωρα που πισαμε αυτη τη κουβεντα εγω θα ηθελα πολυ ενα αρθρο που να λενε οι μεταφραστες πως και γιατι κανανε καποιες επιλογες! Επισης αυτο που θα ηθελα (βγαινω Off topic να πω τον πονο μου) ειναι να βγαλουν και κανα Ιζνογκουντ και κανα Κορτο επανεκδοση! Τα Αστεριξ και τα Λουκυ Λουκ και τα ΤενΤεν τα χω ολα...

Πολύ αστείο κόμικ, και το καλύτερο ήταν ότι δεν το περίμενα τόσο καλό οπότε με εξέπληξε ευχάριστα. Συνήθως δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τις παρωδίες, γιατί παίρνουν κάτι έτοιμο και απλά του αλλάζουν τα φώτα, σπάνια όμως με επιτυχία. Εδώ πάντως η συνταγή πέτυχε!

2η Περίοδος 3η Περίοδος 2η Περίοδος Τερζόπουλος/Νέα Ακτίνα

Εξαιρετικό. Άψογη ισορροπία μεταξύ αντιπολεμικής σάτιρας και θλιβερής σαπίλας (κυριολεκτική και μεταφορική) στα χαρακώματα. Αστεία κοντά στα γούστα μου που ταυτόχρονα δίνουν και συμπυκνωμένη πληροφορία για την κατάσταση εκεί. Τόσο συμπυκνωμένη που και οι 20 σελίδες εξηγήσεων στο τέλος περιείχαν μόλις τα απολύτως απαραίτητα. Καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες και κυρίως ο εξοπλισμός, όπου εμφανίζεται. Η παλέτα επίσης ωραία ιδέα, εννοείται ότι βελτίωσε το σκέτο ασπρόμαυρο. Νομίζω πως αξίζει μια θέση στη βιβλιοθήκη όλων.

@PhantomDuck Απέξω είμαι. Απλά κάνω γύρους για να βρω χώρο να παρκάρω την νταλίκα κι έρχομαι.

Δε συμφωνω που ασχολειστε με τον συγκεκριμενο και το σαιτ του με τις τιμες. Πληρης απαξιωση ειναι η λυση για μενα, και εμπαργκο σε οτιδηποτε πουλαει, ακομα και υπο πιο "νορμαλ" τιμες. Δειτε το λιγο καταναλωτικα το θεμα. Οτιδηποτε αλλο το θεωρω καλώς ή κακως διαφημιση.

Η ιστορία με τον Χειροπαίδαρο αποτυπώνει την τρέλα της εποχής με τα smartphones και τα κοινωνικά δίκτυα. Τα κόμικς έχουν μπει και αυτά για τα καλά στην τεχνολογία..

Εγώ πήγα στον Tasmar και μιας και δεν είχα καταφέρει ποτέ να τον πετύχω και να έχω μαζί μου δικά του σήμερα έφτυσε αίμα :p

Χρόνια πολλά κι από εμένα σε όλα τα παιδάκια που γιόρταζαν εχθές και σήμερα και ιδιαίτερα στον καλό φίλο @leonidio για τα γενέθλιά του. Φίλε Γιώργο εύχομαι υγεία πάνω απ'όλα και πολλές όμορφες στιγμές. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου κι όσους αγαπάς. Κάθε σου επιθυμία, ευχή μου. Κι αν κάποια στιγμή αποφασίσεις να αγοράσεις νταλίκα για να μεταφέρεις τα κόμικς σου, εδώ είμαι εγώ, Μην ακούς τι λένε οι άλλοι!

Το πήρα σήμερα. Δεν είναι και κανένα αριστούργημα. Απλά διαβάζεται χωρίς να σε κάνει να θες να το ξαναδιαβάσεις σύντομα. Το σχέδιο ευχάριστο, η ιστορία πλατειάζει. Το μόνο ενδιαφέρον είναι η πρώτη ιστορία του Captain America. Τελικά, ίσως είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να δούμε και εκδόσεις με παλιές ιστορίες των αγαπημένων μας ηρώων μαζεμένες.

https://www.rocking.gr/comics/birds-aliens/1 Συνήθως η χωροταξική έννοια του «δάσους» φέρνει στο μυαλό εικόνες γαλήνης και ηρεμίας. Το πράσινο, τα δέντρα, τα λαγουδοσκιουροελαφάκια και τα εκατοντάδων ειδών πτηνά που τιτιβίζουν χαρούμενα, συνθέτουν μια εικόνα ειδυλλιακού τοπίου, που για πολλούς μπορεί να φαντάζει βαρετή. Η αλήθεια όμως είναι πως αυτοί οι χαρμόσυνοι «ήχοι του δάσους» στην πραγματικότητα αποτελούνται κυρίως από punk, alternative, metal και post rock μουσική από -κυρίως- άγνωστα συγκροτήματα, εξαιτίας των δεκάδων bars και clubs που βρίσκονται κρυμμένα ανάμεσα στις φυλλωσιές των πλατανιών. Το Birds VS Aliens είναι ένα ακόμη comic strip του Σπύρου Ευάγγελου Αρμένη (ΣΕΑ), που αφηγείται τις περιπέτειες υπερβολικά «ψαγμένων» dj τσαλαπετεινών (ok, ενός μόνο) που πίνουν αποκλειστικά ουίσκυ σε ποτήρι σαμπάνιας. Να μην ξεχάσουμε επίσης και τους εξωγήινους που παίζουν (ο ένας μόνο και πάλι) κοντραμπάσο και ψάχνουν ντράμερ για την post brit μπάντα τους, αν ενδιαφέρεστε στείλτε βιογραφικά και ένα mixtape στο site μας. Bonus: Σε κάθε κεφάλαιο του comic, ένας διαφορετικός, πραγματικός Έλληνας dj ή μουσικός, επιλέγει κομμάτια που συνοδεύουν την ανάγνωση σας! Κάθε Τρίτη και Παρασκευή, ξεκινώντας από την 1η Μαρτίου, στις οθόνες σας μέσω του Rocking.gr.

Δελτίο Τύπου Οι Εκδόσεις Anubis παρουσιάζουν: Avengers: Το Πρόσωπο του Φόβου ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ: Matt Fraction ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ: Stuart Immonen ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: Graphic Novel ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ ΣΠΑΕΙ, ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. O Κάπτεν Αμέρικα, ο Θορ, ο Άιρον Μαν και οι Εκδικητές είναι οι Μεγαλύτεροι Ήρωες της Γης — μα ακόμα κι αυτοί αισθάνονται φόβο. Και όταν ένα πανίσχυρο και αρχαίο κακό καταλαμβάνει τον κόσμο, κάθε ήρωας θα χρειαστεί να κάνει μια θυσία για να σώσει τη Γη. Μα, καθώς τα μαγικά σφυριά του Ερπετού μεταμορφώνουν φίλους και εχθρούς σε ασυγκράτητες μηχανές καταστροφής, καθώς ο φόβος ριζώνει στις ψυχές των ανθρώπων και η δύναμη του Ερπετού μεγαλώνει, καθώς ο Όντιν ετοιμάζεται να κάψει τη Γη για να σώσει το λαό του — οι Εκδικητές δεν τρέμουν τις θυσίες που θα πρέπει να κάνουν. Εκείνο που τρέμουν είναι πως αυτή η μάχη μπορεί να μην κερδηθεί. Με κάθε χτύπημα του σφυριού, ήρωες θα πέσουν, θεοί θα πεθάνουν κι ο φόβος θα κυριαρχήσει παντού! Στοιχεία βιβλίου Διαστάσεις: 17 x 26 Σελίδες: 200 Κωδικός Έκδοσης: ΕΒ-00-1638 ISBN: 978-960-623-129-2 Ημερομηνία Έκδοσης: 22/04/2019 Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο anubis.gr!

Ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ – Η ΓΕΦΥΡΑ Το ολοκληρωμένο graphic novel (συνολικά 48 σελίδες, με τις πρώτες 24 σελίδες να έχουν φιλοξενηθεί στα Μπλεκ #2-3) του Υπερανθρώπου με τίτλο Η Γέφυρα, σε σενάριο και σχέδιο Θάνου Κόλλια αλλά και ένα συνοδευτικό αφιέρωμα για τον χαρακτήρα από τον Γιώργο Βλάχο είναι γεγονός! Ποιος είναι όμως ο Υπεράνθρωπος, ο ήρωας που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’50; «Ο Υπεράνθρωπος» ξεκίνησε το εκδοτικό του ταξίδι ως μια ελεύθερη προσαρμογή σε ανάγνωσμα αμερικανικού κόμικς με ήρωα τον Superman! Πολύ σύντομα όμως εξελίχθηκε σε αυθεντικό, ελληνικής γραφής ανάγνωσμα με μόνα κοινά σημεία, εκτός από το όνομα, την ποικιλία των εχθρών. «Ο Υπεράνθρωπος», δημιούργημα του Στέλιου Ανεμοδουρά στο σενάριο και του Βύρωνα Απτόσογλου στην εικονογράφηση, κυκλοφορήσε συνολικά 96 τεύχη (1951-1953) συν τρεις εικονογραφημένες ιστορίες και αποτέλεσε το κορυφαίο υπερηρωικό λαϊκό ανάγνωσμα! Λίγα λόγια για την υπόθεση: Δυο νέοι στην Ελλάδα του σήμερα, ο Λευτέρης και ο Νικόλας, μετατοπίζονται στο χωροχρόνο χάρη στη Δικλίδα! Ο Νικόλας χάνεται μέσα από μια χωροχρονική πύλη προς άγνωστο προορισμό, ενώ ο Λευτέρης διασώζεται από τον Υπεράνθρωπο και μεταφέρεται πίσω στο 1967! Όμως, 9 χρόνια αργότερα, ένας παλιός «γνώριμος» κάνει την επανεμφάνισή του για να ανατρέψει τη φυσιολογική ροή των πραγμάτων... Το κόμικς «Ο Υπεράνθρωπος – Η Γέφυρα» κυκλοφορεί σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία την Πέμπτη 16 Μαΐου 2019.

Η μοίρα, ο θάνατος και ο Μορφέας δια χειρός Enrique Alcatena.

Πρόκειται για την πρώτη σοβαρή μελέτη για τα κόμικς σε μια εποχή (1982) που αυτά έχαιραν πλήρους ανυποληψίας! Από τις εκδόσεις Αιγόκερως του Γιάννη Σολδάτου, που εκείνη την εποχή είχε την αποκλειστικότητα σχεδόν, σε εκδόσεις σχετικές με τον κινηματογράφο. Το βιβλίο Τα κόμικς από το 1982 μέχρι σήμερα έχει γνωρίσει αρκετές επανεκδόσεις. Η πρώτη μάλλον έκδοση που κρατάω στα χέρια μου υπάγεται στη σειρά Λογοτεχνικά Κείμενα και Θεωρία του εκδοτικού οίκου, είναι 180 σελίδες και προλογίζεται από τον Δημήτρη Κολιοδήμο , ο οποίος είναι και ο επιμελητής της έκδοσης. Περιλαμβάνονται τα κείμενα: 01. Dwight R. Decker - "Αστερίξ - Αυτοί οι Γάλλοι είναι τρελοί" 02. Γιώργος Φίλης - Κόναν ή ο κόσμος της ηρωϊκής φαντασίας 03.Πάνος Κουτρουλάρης - Ο Κόρτο Μαλτέζε και η αυλή των θαυμάτων 04.Francis Lacassin - Λούκυ Λουκ, ένας καουμπόυ πολύ μεγάλος για το σινεμασκόπ 05.Francis Lacassin - Ποπάυ ή ο νάυτης που ήρθε κατά τύχη 06.Ουμπέρτο Έκο - Ο μύθος του Σούπερμαν 07.Joachim Schiele - Ταρζάν, το τελευταίο αρχέτυπο ενός ήρωα 08.Νίκος Γιαννόπουλος - Ο Τεντεν, ο Ερζέ κι εμείς 09.Gunther Metken - Φλας Γκόρντον, ένας ήρωας του Διαστήματος Παρατίθεται η Εισαγωγή στην έκδοση, γραμμένη από τον Δημήτρη Κολιοδήμο. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το ότι η εικόνα προκαλεί ένα πολύ δυνατό αισθητικό ερέθισμα είναι ίσως κάτι άναμφισβήτητο, το ότι όμως είναι απλή και ευκολοδιάβαστη, δεν χρειάζεται «μετάφραση» και γίνεται εύκολα κατανοητή, είναι μια λανθασμένη αντίληψη. Ο «ρεαλισμός» της, επίσης, δεν είναι a priori δεδομένος δεν παριστάνει, δεν παρουσιάζει και δεν απεικονίζει τον κόσμο (και τον / ή τούς ανθρώπους μέσα σ' αυτόν) έτσι όπως είναι, χωρίς εξωραϊσμούς και ωραιοποιήσεις, δίχως να κρύβει τίποτα και να παραπλανά το κοινό της. Το ίδιο συμβαίνει και με την εικόνα των κόμικς, των ζωγραφικών ή εικονογραφημένων αφηγήσεων, πού δημοσιεύονται στις περισσότερες (αν όχι σ' όλες) καθημερινές εφημερίδες ή υπάρχουν στα αντίστοιχα περιοδικά και άλμπουμ, και πού διαβάζονται από περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο αναγνώστες σε 42 γλώσσες και 102 χώρες, Τα κόμικς είναι ένα πολιτιστικό προϊόν τής βιομηχανικής κοινωνίας πού, όπως όλα τα πολιτιστικά προϊόντα, συμπυκνώνει και προωθεί μια συγκεκριμένη ιδεολογία, μια ιδεολογία πού στηρίζεται πρωταρχικά στην εικόνα και δευτερεύοντα στο λόγο. Όντας ένα τέτοιο προϊόν, έχει διαφορετική αξία χρήσης γι' αυτούς πού το αγοράζουν και το καταναλώνουν από εκείνη πού έχει γι' αυτούς πού το παράγουν και το πωλούν, για τούς καπιταλιστές (και άρα, και για τον καπιταλισμό σαν σύνολο). Πρέπει να παραδεχθούμε, όμως, ότι οι άνθρωποι δεν τα αγοράζουν για να εκτεθούν στην αστική ιδεολογία, για να υποστούν μία ακόμη επίθεση της, ούτε, πολύ περισσότερο, για να την αποδεχθούν. Τα αγοράζουν και τα χρησιμοποιούν για άλλους λόγους, για να ικανοποιήσουν μία ποικιλία διαφορετικών αναγκών και στερήσεων πού όμως, επειδή δεν έχει γίνει καμιά έρευνα και ουδεμία προσπάθεια αναζήτησης και ανάλυσης, στη χώρα μας τουλάχιστον, μπορούμε να τις μαντέψουμε μόνο. Το κόμικ είναι μία πραγματική απόλαυση, ένα ψυχαγωγικό ανάγνωσμα που το διαβάζεις όταν επιστρέφεις στο σπίτι σου, όσο κουρασμένος κι αν είσαι, απ' όσα βάσανα κι αν τριβελίζεσαι, όσο κακόκεφος κι αν αισθάνεσαι, που δεν βαριέσαι να το κοιτάζεις και να το ξεφυλλίζεις, να χαμογελάς, να καγχάζεις ή ακόμα και να ξεκαρδίζεσαι αδιαφορώντας για το τι λένε οι γύρω σου ή για το ποια γνώμη θα σχηματίσουν για σένα. Είναι ένα λογοτεχνικό είδος που απλώνεται σ' όλα τα αφηγηματικά είδη (περιπέτεια, φανταστικό, γούεστερν, αστυνομικό, πολεμικό, σάτιρα κ.λ.π.) και «πιάνει» όλες τις κατηγορίες τού αναγνωστικού κοινού (από τον απλό εργάτη μέχρι τον απαιτητικό διανοούμενο), έστω κι αν μερικοί το κατατάσσουν στο χώρο τής «υποκουλτούρας», θεωρώντας το μία ιδιαίτερη μορφή της. Είναι ένα μέσο πού σε κάνει να ξεχνάς την πεζή πραγματικότητα τής καθημερινής ζωής μ' όλους τούς καταναγκασμούς της και σε μεταφέρει σ' άλλους κόσμους, τού παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος, εκπληκτικά όμορφους και απίστευτα ωραίους. Είναι ένα απαραίτητο όχημα που αλαφραίνει την πληκτική ζωή του σήμερα και σε απομακρυνθεί από την ασφυκτική ατμόσφαιρα της τσιμεντένιας πολυκατοικίας ή από την κόλαση τού καταπιεστικού κατεστημένου που σε περιτριγυρίζει και σε εξουθενώνει. Είναι...είναι.... Το πρόβλημα ίσως να βρίσκεται στον τρόπο που πετυχαίνει όλ' αυτά, πρόβλημα που γίνεται εντονότερο μέσα από το «δυναμισμό» ορισμένων απ' αυτά και τις εσωτερικοποιήσεις που προκαλούν στον αναγνώστη. Γιατί, πέρα από το σαρκασμό, την ειρωνεία, τη σάτιρα, την αυθάδεια κ.λπ., το «όραμα» τού κόσμου που παρουσιάζουν είναι συχνά, απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα, αντιδραστικό: κόσμοι αταξικοί, γεμάτοι θετικούς (καλούς) και αρνητικούς (κακούς) χαρακτήρες πού συνέχεια αντιμάχονται ο ένας τον άλλον, ήρωες με διπλές ταυτότητες που πολεμούν για τη δικαιοσύνη (έννοια τελείως αφηρημένη και εξαιρετικά γενική), πρωτόγονοι λαοί πού δέχονται και επιθυμούν τη βοήθεια των πολιτισμένων, χαρακτήρες ανύπανδροι και ασεξουαλικοί, τονισμός της σημασίας του χρήματος, ρατσισμός, φυλετικές διακρίσεις, προσκοπική στράτευση, αλτρουισμός και τόσα άλλα (δεν αναφερόμαστε βέβαια στα «πολιτικοποιημένα» ή «αντεργκράουντ» κόμικς, αλλά, κυρίως, σ' αυτά πού εκδίδονται, στη μορφή αυτοτελών περιπετειών, από μεγάλους ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς οίκους). Από την άλλη μεριά όμως, δεν ύπαρχει τίποτα που να εγγυάται ότι η αξία χρήσης ενός κόμικ για τον αγοραστή του συμφωνεί, συμβιβάζεται και ταιριάζει με την επιθυμητή από τον καπιταλισμό, ως αστική ιδεολογία, χρησιμότητα τους, και συνεπώς δεν υπάρχει καμιά εγγυητή που στην πραγματικότητα θα σιγουρεύει και θα εξασφαλίζει το επιδιωκόμενο απ' αυτόν «ιδεολογικό αποτέλεσμα». Όπως τίποτα δεν εγγυάται ότι η ανάγνωση και η απόλαυση ενός (αντιδραστικού) κόμικ μπορεί να είναι αντιδραστική, έτσι δεν υπάρχει και τίποτα πού να εγγυάται ότι πρέπει να είναι αντιδραστική: ό αναγνώστης ενός κόμικ δεν είναι μόνο το παθητικό εκείνο «υποκείμενο» πού, βυθισμένο στην αναπαυτική του πολυθρόνα ή ξαπλωμένο στο ζεστό και άνετο κρεβατάκι του, με ματιά καρφωμένα στο τυπωμένο χαρτί, ρουφάει με ιδιαίτερη λαιμαργία τις εικόνες, το λόγο και τούς κώδικες τού «κειμένου», αλλά και το ενεργοποιημένο εκείνο «πρόσωπο» πού στοχεύει στην αλλαγή τού συστήματος δεν είναι μόνο η άβουλη και ακοινωνική «σιωπηλή πλειοψηφία», αλλά και αυτός (ή αυτή) πού επιθυμεί και παλεύει για ένα διαφορετικό κόσμο. Συνεπώς η ολική απόρριψη ενός (οποιουδήποτε) κόμικ, νομίζουμε ότι είναι μια λανθασμένη ενεργεία, ενώ αντίθετα η σωστότερη στάση θα ήταν η διεξοδική ανάλυση πού (μαζί με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση) θα απέβλεπε στο να αποσπάσει από αυτό την «πλεονάζουσα» η «υφέρπουσα» θετική αξία πού αμφισβητεί. ή και ανατρέπει ακόμα, την κυρίαρχη ιδεολογία. Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται σήμερα οι ιστορικοί και θεωρητικοί τού είδους, με πρώτους τούς Γάλλους (στο πανεπιστήμιο τής Σορβόννης, μάλιστα, έχει δημιουργηθεί μία έδρα σχετική με τα κόμικς), ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις και την έμμονή μίας μερίδας (προοδευτικών) διανοουμένων, κοινωνιολόγων και επιστημόνων πού δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να στηλιτεύουν και να επικρίνουν τις επιπτώσεις των εικονογραφημένων εντύπων στους ανθρώπους και ιδιαιτέρα στη νεολαία. Το μοντέλο προσέγγισης και ανάλυσης πού προτείνουν είναι αυτό πού συνδέει το φανταστικό περιεχόμενο (κείμενο και εικόνα) ενός κόμικ με την πραγματική όψη τής κοινωνίας και των ιδεολογικών της αντιθέσεων. .Η απόλυτη κυριαρχία και η επαναλαμβανομένη διατήρηση ενός αφηγηματικού μοντέλου καθώς και η τελική αποκατάσταση μιας ισορροπίας και τάξης πού είχε διαταραχθεί στην αρχή τής αφήγησης (τού κόμικ) συσχετίζεται με τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές, πού συνήθως παρέχουν την εκκίνηση τής σύλληψης τού κειμενογράφου /σχεδιαστή και αποτελούν ένα είδος δημιουργικού πρότυπου. Ψάχνοντας και ερευνώντας τις σχέσεις αυτές δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αρθρώνουν έναν κριτικό λόγο για την ίδια την κοινωνία, πού προσφέρει μία «ομοούσια» ταυτότητα στο κόμικ (αλλά και πού, ταυτόχρονα, τη ζητάει από αυτό). Οι χαρακτήρες δεν εξετάζονται μόνο σαν φανταστικά πρόσωπα ενός επινοημένου κόσμου και μύθου, αλλά και σαν εκφραστές μίας κοινωνικής συνείδησης πού έχει προβληθεί, αυτούσια ή αντεστραμμένη, μέσα στο «κείμενο» τού κόμικ και πού εκφράζει συγκεκριμένες ηθικές, κοινωνικές και ιδεολογικές αξίες (ό ήρωας, πολλές φορές, δεν είναι παρά ό εκτελεστής μίας ποιουμένης αποκατάστασης, ό κατά κάποιον τρόπο εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος τού αναγνώστη). Το ίδιο γίνεται και με τα ντεκόρ και τούς χώρους: ακόμη κι αν δεν είναι κοινότοπα οικείοι, η «εξωπραγματικότητά» τους κατά βάθος παραπέμπει, ή είναι παραπλήσια, σ' ένα σύμπαν, που η δομή του είναι αναγνωρίσιμη και οι παραστάσεις τού οποίου σημασιοδοτούν (και σημασιοδοτούνται από) τις πράξεις των χαρακτήρων πού κινούνται μέσα σ' αυτό ή έρχονται σ' επαφή μ' αυτό, που μεταφέρει ή αποκτάει αξίες και ιδεολογικές φορτίσεις ανάλογες με αυτές των χαρακτήρων. Έτσι, τέτοιες αναλύσεις έχουν μία λειτουργικότητα μεγαλύτερη από αυτή των αφορισμών και, όταν δημοσιεύονται μέσα σε περιοδικά κόμικς, βοηθούν τον αναγνώστη σε μία ορθότερη νοηματική ερμηνεία τού (λίγο ή πολύ) κατασκευαστικά τυποποιημένου κόμικ. Το βιβλίο αυτό προσπαθήσαμε να κινηθεί μέσα στα παραπάνω πλαίσια. Αποπειράται να παρουσιάσει κριτικά, με μία συνέπεια και μία συστηματικότητα πού ποικίλει ανάλογα με το συγγραφέα τού κάθε άρθρου, κάποια από τα κόμικς πού κυκλοφόρησαν ή κυκλοφορούν στην Ελλάδα και πού η επιλογή τους είναι μάλλον συμπωματική, αφού δεν καθορίστηκε από κάποια αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης, αλλά από τη δική μας προσωπική αγάπη απέναντι σ' αυτά. Πριν, όμως, κλείσουμε την κάπως γενική αυτή εισαγωγή, και επειδή νομίζουμε ότι ό ρόλος των κόμικς σήμερα είναι περίπου ανάλογος με αυτόν των λαϊκών φυλλάδων τού περασμένου αιώνα, θα θέλαμε να προβούμε σε κάποιες, επίσης γενικές, διαπιστώσεις. 1) Τα κόμικς στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην ύπαρξη των εικόνων. Ό ρόλος τους δεν είναι να συμπληρώνουν και να ζωντανεύουν το στόρι (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις - για παράδειγμα, οι εικονογραφικές εκδοχές γνωστών λογοτεχνικών έργων), αλλά πολλές φορές αφηγούνται από μόνες τους μία ιστορία, μ' ένα σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει αρκετούς κριτικούς στη διατύπωση τής άποψης ότι τα κόμικς «ισοδυναμούν» με τον κινηματογράφο. Πρόκειται για μία λανθασμένη άποψη πού παραβλέπει ότι η εμφάνιση των κόμικς προηγήθηκε αυτής τού κινηματογράφου, άσχετα αν ηανάπτυξη τής τεχνικής τους πήρε πολλά στοιχειά από αυτόν. Ό κινηματογράφος ήταν (και εξακολουθεί να είναι) αιχμάλωτος τής οθόνης, ενώ το κόμικ μπορεί κάλλιστα να την καταργήσει. Σήμερα πολλοί δεν διστάζουν να τα θεωρούν σαν μία 9η τέχνη, μετά την τηλεόραση. 2) Υπάρχει ηεντύπωση ότι τα κόμικς είναι εύπεπτα, ότι αποτελούν μία εύκολη διασκέδαση, ότι ευνουχίζουν τη φαντασία και αδιαφορούν για τον προβληματισμό τού αναγνώστη, ότι τού προσφέρουν μία πνευματική τροφή αμφίβολης, αν όχι ευτελούς αξίας, Χωρίς να αρνούμαστε ότι υπάρχουν και τέτοια κόμικς (για παράδειγμα, ένα μεγάλο μέρος τής αμερικανικής βιομηχανίας) είμαστε τής άποψης ότι ηλειτουργία τους έχει πολλές αντιστοιχίες με τον τρόπο λειτουργίας των εικαστικών τεχνών. Έχουμε ήδη αναφέρει ότι η εικόνα δεν είναι ούτε απλή ούτε ευκολοδιάβαστη έχει την ιδιότητα να μπορεί να συμπυκνώνει πληροφορίες. 'Έτσι ό αναγνώστης είναι υποχρεωμένος να διακρίνει τα βασικά στοιχεία πού την συνθέτουν, να εντοπίσει τις πληροφορίες αυτές και στη συνέχεια, ανάλογα με τη φαντασία του, τις γνώσεις του, τα προσωπικά του βιώματα και εμπειρίες, την εκάστοτε ψυχική του διάθεση να προσπαθήσει να τις ερμηνεύσει νοηματικά. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που η μελέτη των εικόνων (η απόχρωση τού χρώματος, τα τμήματα πού παρουσιάζουν, η κατανομή τους μέσα στη σελίδα κ.λπ.) παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και γίνεται πραγματική απόλαυση (διαβάστε, για παράδειγμα, την Βαλεντίνα τού Guido Crepax): οι εικόνες «μιλούν» περισσότερο από το γραπτό λόγο, δημιουργούν μία έλξη τού αναγνώστη προς αυτές, πολλές φορές σε βάρος του γραπτού λόγου. Συνεχίζεται παρακάτω........