Αίθουσα Νικητών

H αρχική εικονογράφηση του πρώτου εξώφυλλου που εστιάζει στον Τεν Τεν και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1930, πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Ντάλας το Σαββατοκύριακο αντί 1.125.000 δολαρίων (992.000 ευρώ), ανακοίνωσε ο αμερικανικός οίκος δημοπρασιών Heritage Auctions. Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1930 και δείχνει τον χαρακτήρα που δημιούργησε ο Ερζέ να βρίσκεται για ρεπορτάζ στη χώρα των Σοβιέτ και να πελεκίζει μέσα σε έναν κορμό δέντρου έναν αυτοσχέδιο έλικα για το αεροπλάνο του, ενώ ο σκύλος του, ο Μιλού, που είναι τυλιγμένος με επιδέσμους, τον παρατηρεί. Από τον Ιανουάριο του 1929, ο Ερζέ δημοσιεύει τις περιπέτειες του «Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ» κάθε εβδομάδα στο Le Petit Vingtieme (Το μικρό 20ό), ένθετο για τα παιδιά που κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη με τη βελγική εφημερίδα Le Vingtieme Siecle (Ο 20ός αιώνας). Μετά την επιτυχία του κόμικς, ο Τεν Τεν περνά από τις 8 στις 16 σελίδες, και απεικονίζεται στο εξώφυλλο του ένθετου αυτή την 13η Φεβρουαρίου 1930. Το άλμπουμ «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ», το πρώτο της ιστορίας του χαρακτήρα αυτού, θα εκδοθεί μερικούς μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1930. Τα περισσότερα παλιά εξώφυλλα του Τεν Τεν βρίσκονται στο μουσείο Ερζέ στη Λουβέν-λα-Νεβ του Βελγίου, εξήγησε ο «τεντεντολόγος» Φιλίπ Γκοντέν στο δελτίο που εκδόθηκε από τον οίκο για τη δημοπρασία. Η εικονογράφηση που πωλήθηκε στο Ντάλας το Σάββατο, έγινε με σινική μελάνη και η επεξεργασία της με γκουάς. Υπογράφεται από τον Ερζέ, ο οποίος είχε δώσει την εικονογράφηση στην εφημερίδα για να τυπωθεί πάνω στο εξώφυλλο. Είχε βρεθεί στις Βρυξέλλες, ανακοίνωσε εκπρόσωπος του Heritage Auctions. Οι ταυτότητες του πωλητή και του αγοραστή δεν έγιναν γνωστές. Ο Τεν Τεν καταρρίπτει συχνά τα ρεκόρ πωλήσεων στις δημοπρασίες: παλιές τυπογραφικές πλάκες και εξώφυλλα έχουν ξεπεράσει το εκατομμύριο, ακόμη και δύο εκατομμύρια ευρώ. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ === Πηγή και τα δέοντα από το Bleeding Cool

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας αντιστασιακός εκδότης μας έμαθε ελληνική ιστορία. Ήμουνα μικρός, στο χωριό, καλοκαίρι. Μετά το φαγητό τα μεσημέρια, ξαπλώναμε με την αδερφή μου σ' ένα δωμάτιο, κι ο πατέρας μου μας έλεγε ιστορίες για να κοιμηθούμε - τελικά κοιμόταν πάντα εκείνος πρώτος! Ήταν πολύ ωραίες ιστορίες, καουμπόικες, και νόμιζα ότι τις έβγαζε απ' το κεφάλι του. Νόμιζα. Ήτανε λέει ένας μικρός σερίφης, ο Τζιμ Άνταμς (που ο πατέρας μου φρόντιζε πάντα να μας λέει πως το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Αδαμόπουλος). Μαζί του, και μια καουμπόισσα, η Ντιάνα. Παρέα κι ένας Μεξικάνος, ο Πεπίτο Γκονζάλες με το ξεροκέφαλο γαϊδούρι του, τον Πελεγκρίνο. Και τέλος, ένα Ινδιανάκι, ο Τσιπιρίπο με το τόξο και το πόνυ του. Μια αχτύπητη τετράδα, που στο μυαλό μου πήγαινε κόντρα στα ίσια τον Λούκυ Λουκ για την προστασία του Ουέστ. Μια αχτύπητη τετράδα που φυσικά δεν γεννήθηκε στο κεφάλι του πατέρα μου, αλλά του 'κανε παρέα βγαλμένη μέσ' απ' το μυαλό... του Πότη Στρατίκη, του αντιστασιακού εκδότη που μας έμαθε ιστορία! Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, το παραμύθι ήταν αληθινό και πήγαινε ως εξής: Ήταν ένα πιτσιρίκι που μπήκε στην Ε.Π.Ο.Ν. και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ήταν ένας αριστερός που, μετά τον πόλεμο, κατέβηκε απ' το χωριό του στην Αθήνα για να γλυτώσει την τρέλα του εμφυλίου. Ήταν ένας νεαρός που μπήκε στην Πάντειο μα δεν κατάφερε να σπουδάσει γιατί δεν είχε χρήματα. Ήταν ένας διανοούμενος που κάλυψε την "πανεπιστημιακή του ανεπάρκεια" διαβάζοντας, μελετώντας και μαθαίνοντας μόνος του ξένες γλώσσες. Κι έτσι γεννήθηκε ένας μεταφραστής, συγγραφέας και εκδότης που σημάδεψε γενιές (τη δική μου σίγουρα!) και δέχτηκε το χειροκρότημα από σύσσωμη την ελληνική φιλολογία. Σήμερα ωστόσο, συμπάθα με, δεν θα ψάξω, δεν θα βρω και δεν θα γράψω τη γνώμη της φιλολογίας, της δημοσιογραφίας ή των εκδόσεων, για τον κύριο Πότη. Σήμερα το ευχαριστώ που θα του πω είναι δικό μου, γιατί ο Στρατίκης δεν ήταν ένα μακρινό όνομα, μια υπογραφή σε βάθρο που της οφείλεις το σεβασμό σου. Ο Στρατίκης είναι η υπογραφή σ' ένα σωρό βιβλία της παιδικής μου βιβλιοθήκης και της χρωστάω αυτά που ξέρω, αυτά που πιστεύω, αλλά κυρίως της χρωστάω την αγάπη μου. Οπότε... κυρ Πότη, σ' ευχαριστώ για τον Ηρόδοτο, για το Σεβάχ και τον Κολοκοτρώνη! Τ' ομολογώ. Η αφεντιά μου δεν έμαθε την Ελληνική Μυθολογία απ' τις εκδόσεις Στρατίκη - γι' αυτό φρόντισαν οι Στεφανίδηδες και θα τους εκφράσω ένα εγκάρδιο και μεγάλο ευχαριστώ, άλλη φορά. Απ' τις εκδόσεις Στρατίκη ωστόσο, έμαθα τους Περσικούς Πολέμους και την ιστορία της Μακεδονίας. Έμαθα τα μεγάλα παραμύθια του κόσμου, απ' τα πιο παιδικά (τα Τρία Γουρουνάκια) μέχρι τα πιο ενήλικα (τη Βασίλισσα του Χιονιού και το Σεβάχ). Έμαθα το '21, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Κατσαντώνη. Και πάνω απ' όλα, έμαθα τότε, κάτι που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να το καταλάβω, κι ήταν το πιο σημαντικό απ' όλα. Εκείνα λοιπόν, τα χρόνια της παιδικής αθωότητας, ο Πότης Στρατίκης έριξε μέσ' απ' τα βιβλία του στο μυαλό μου μια πληροφορία, που φύτρωσε, άνθισε κι έγινε συνειδητοποίηση και μεγάλο ξαλάφρωμα. Μου 'μαθε πως η ιστορία, οι ήρωες κι οι μύθοι, δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Μου 'μαθε ότι μπορείς να είσαι στην αντίσταση, κι ωστόσο ν' αγαπάς τον Προμηθέα και τον Αθανάσιο Διάκο. Ότι μπορείς (στην ευχή, ας μιλήσουμε καθαρά!) να γουστάρεις τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Περικλή και το Μακρυγιάννη, κι ωστόσο όχι μωρέ, να μην είσαι φασίστας! Κι αν αξίζει χειροκρότημα πραγματικό ο Στρατίκης, πάνω και πρώτ' απ' όλα, γι' αυτό τ' αξίζει. Άλλο που κάποιοι από μας, θα του χρωστάμε και τα μεσημέρια στο χωριό μας. Άλλο που κάποιοι από μας, θα του χρωστάμε και το υλικό της φαντασίας των γονιών μας. Άλλο που κάποιοι από μας, εξαιτίας του Στρατίκη, του Ανεμοδούρα και κάνα δυο ακόμα τύπων, μπορούμε περήφανα να λέμε πως: "Στο Λούκι Λουκ του Γκοσινί και στου Σταν Λι το Σπάιντερμαν, έχουμε ν' απαντήσουμε με Τζίμη Αδαμόπουλο και με. Έχουμε ν' απαντήσουμε μικρούς, δικούς μας σερίφηδες και ήρωες". Κι ας αργήσαμε να μάθουμε ότι αυτοί οι ήρωες δεν είχαν για "μπαμπά" τους το μπαμπά μας. Και το σχετικό link...

holy shit.Gibbons is coming.

Σε σχέση με το πιο πάνω άρθρο, να και η σελίδα με την πρώτη εμφάνιση του ΟΝΟΜΑΤΟΣ του Ντόναλντ Ντακ:

Και τα ωραία δωράκια συνεχίζονται από τη Λέσχη Φίλων Κόμικς..... Οι εκδόσεις ΟΞΥ, σε συνεργασία με την Λέσχη Φίλων Κόμικς, διαθέτουν ένα (1) δωρεάν αντίτυπο του BATMAN ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΟΤΗΣ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να δηλώσετε ενδιαφέρον συμμετοχής μέσα στο θέμα που έχει ανοίξει στο φόρουμ greekcomics.gr και μόνο εκεί. Οι απαντήσεις στο facebook και τα υπόλοιπα social media της λέσχης, δεν λαμβάνουν μέρος στον διαγωνισμό. Ένα αντίτυπο ήδη κληρώθηκε για τα μέλη της ΛΕΦΙΚ και το κέρδισε το μέλος @Ion Σημείωση: Θα πρέπει να αναφέρετε ρητά πως δηλώνετε συμμετοχή, για να μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δήλωση από τις λοιπές συζητήσεις που θα προκύψουν στα σχόλια. Ο διαγωνισμός θα κρατήσει μέχρι τις 22 Ιουνίου του 2019, και ο νικητής θα επιλεχθεί με ένα από τα προγράμματα τυχαίας παραγωγής αποτελεσμάτων που υπάρχουν στο net. Ο νικητής θα παραλάβει το αντίτυπο από την έδρα της Λέσχης (Ιερά οδός 14) αν είναι από την Αθήνα, ενώ αν είναι από την επαρχία θα τα παραλάβει χωρίς επιβάρυνση στο σπίτι του. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να μας προμηθεύσει το συντομότερο δυνατόν με την διεύθυνση του, μέσω προσωπικού μηνύματος σε εμένα ή τον Valtasar, για να προωθηθεί η αποστολή. Καλή επιτυχία σε όλους! ---------------------------

αυτό εδώ πάντως πρέπει να είναι αναριθμητισμός το οποίο τυγχάνει να είναι και το μόνο Γέλιο και Χαρά που έχω

Ασχέτως σχετικό, όμως το συγκεκριμένο απόσπασμα του άρθρου, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις παλιές ονομασίες των χαρακτήρων Disney. Παρατηρήστε πως τα περισσότερα από τα ονόματά τους έχουν το ίδιο αρχικό γράμμα στο πρώτο όνομα, ενώ το δεύτερό τους είναι η ράτσα τους. Π.χ. οι πιο γνωστοί: Mickey Mouse, Donald Duck, Minnie Mouse είναι όσοι άντεξαν στον χρόνο και «επιβίωσαν». Λίγο πιο άγνωστοι οι: Dippy Dog (που μετονομάστηκε σε Γκούφυ), Horace Horsecollar (Οράτιος), Clarabell Cow, και ένα σωρό ακόμα χαρακτήρες από το αρχικό καστ που ξεχάστηκαν, όπως: Clara Cluck , Peter Pig, Robert Rooster, George Goat, Bucky Bug, κλπ. Σχετικώς άσχετο πάλι, όμως πιθανολογώ πως αυτός είναι ένας κύριος λόγος που ονόμασαν τον Πλούτο έτσι (Pluto the pup). Και γι' αυτό ο Πλούτο είναι κανονικό σκυλί / κουτάβι, σε αντίθεση με τον Γκούφυ που είναι μπασταρδεμένη ράτσα μεταξύ σκύλου και ανθρώπου.

Πάρτε και 2 φωτογραφίες

Σίγουρα θα ήταν τέλεια!!! Εχει φτιάξει και ο καιρός, βλέπω και πολυ κόσμο!!!! Δυστυχως τις ώρες που μπορώ να ερχομαι στη λέσχη, δεν βολεύει για τέτοια event...και εις ανώτερα να τα εκατοστήσεις Λε.Φι.Κ

4 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΕΚΕΙΝΕΣ ΚΙ ΕΓΩ Ο ΝΤΙΟΥΗ ΖΕΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ, ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΥ, ΤΗΝ ΤΖΕΝΥ, ΤΗΝ ΜΑΤΖΙΚΑ, ΤΗΝ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΕΥΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ... ΟΜΟΡΦΗ ΝΙΝΑ Ο ΦΑΝΤΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΧΑΡΑΣ Ο ΛΟΡΔΟΣ ΚΟΥΑΚΕΤ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΜΥΛΑΙΔΗ ΝΤΟΛΥ ΝΤΑΚ, ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΣΑΧΑΡΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΩΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΙΟΥ, ΠΟΥ ΖΕΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 14 Ιουνίου (Νο. 261) Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

A τους αντιγραφιάδες, σαν δεν ντρέπονται

Καταχωρήθηκε και το δεύτερο στην ΕΒΕ (με ορθογραφικό λαθάκι μάλιστα). (ISBN:978-960-436-645-3). The amasing Spider-man – Venom Inc. Τίτλος :The amasing Spider-man – Venom Inc. Τύπος Μέσου:έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης:Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN:978-960-436-645-3 Γλώσσες :Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης :11/06/2019

Shopping bag με τον αγαπημενο Κορτο που τσιμπησα στο The Comic Con φέτος!

ή να τα τιμήσεις και να μάθεις να κάνεις οικονομία , επειδή θα διδαχτείς απο τον μάστερ. Αρα μακροπρόθεσμα θα έχεις μεγαλύτερο όφελος.

Το μπαλκόνι με την τέντα και τα έπιπλά είναι πλέον τέλειο!!! Μόνο ένα μπαράκι και ένα μπάρμπεκιου μας λείπει!!! Η παρέα ήταν καταπληκτική για άλλη μια φορά και ο πρόεδρος μας λυπήθηκε και δεν μίλαγε με τις ώρες. Κάναμε και την κλήρωση μας με πολλά και όμορφα δωράκια. Εγώ δυστυχώς μόνο 4 πήρα.

Δε συμφωνω που ασχολειστε με τον συγκεκριμενο και το σαιτ του με τις τιμες. Πληρης απαξιωση ειναι η λυση για μενα, και εμπαργκο σε οτιδηποτε πουλαει, ακομα και υπο πιο "νορμαλ" τιμες. Δειτε το λιγο καταναλωτικα το θεμα. Οτιδηποτε αλλο το θεωρω καλώς ή κακως διαφημιση.

Δεν υπάρχει τέτοια λέξη για τον Δάσκαλο.

από την ανάποδη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να του το δώσω στη μισή τιμή από αυτή που ζητάει

Σχετικό με το ασχέτως σχετικό , το ίδιο μοτίβο ονοματολογίας έχουν και οι χαρακτήρες της Peppa Pig. https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_Peppa_Pig_characters Πιθανόν να ισχύει και σε άλλες παιδικές σειρές. Ίσως να είναι ένας εύκολος τρόπος να θυμούνται τα παιδιά τα ονόματα.

Κρίμα που ο Φαντομίας δεν είναι η κεντρική ιστορία του τεύχους. Αν και αυτή που επέλεξαν από την περίληψη μου κέντρισε το ενδιαφέρον... Ελπίζω ότι θα βρεθώ μπροστά σε μία ευχάριστη έκπληξη... Συγγνώμη δε κρατήθηκα!!! https://www.youtube.com/watch?v=UN03yQzK1iQ

Έπεσες στο σάιτ του Δάσκαλου. Τι σου κάνει εντύπωση; Δάσκαλος είναι αυτός.

Υπάρχου δύο περιπτώσεις ή να την τιμήσεις και να ξεπαραδιαστείς ή να μην την τιμήσεις και να κάνεις ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Θα γυρίσει ο τροχός....

Αιωνία η μνήμη σου Πότη Στρατίκη Άφησες μεγάλη παρακαταθήκη και θα είσαι για πάντα κοντά μας μέσα από αυτή. Καλό Παράδεισο.

Καλό παράδεισο, ευχαριστούμε για τις ωραίες σειρές που μας χάρισε!

@Μενίγ Πουαγώ Ευχαριστουμε πολυ. Μια χαρα ηταν το βιντεακι. Ετσι κι αλλιως να ακουσουμε θελουμε. Καταρχας ελπιζω να περασατε ομορφα! Δευτερον γαι αλλη μια φορα η θεα ειναι εξαιρετικη. Το μπαλκονι ειναι τρομερο. Τριτον ο λογος ηταν λιτος και περιεκτικος και διηρκησε ελαχιστα λεπτα! Συνηθως το λεμε για πλακα οτι ο προεδρος βγαζει λογους τυπου Φιντελ Καστρο αλλα η πραγματικοτητα απεχει παρασαγγας και δεν κουραζει καθολου ο ανθρωπος! Αντε και του χρονου με υγεια!

Δεν έχω διαβάσει το τεύχος αλλά θα ήθελα να πω πόσο με εντυπωσίασε το εξώφυλλο! Πανέμορφο πραγματικά! Δυστυχώς ένα μειονέκτημα του "κλασικού" ΚΟΜΙΞ ήταν τα μέτρια εξώφυλλα σε έργα μεγάλων δημιουργών όπου απ' όσο έχω δει ο β' κύκλος υπερτερεί κατα πολύ έναντι του α' κύκλου σε αυτόν τον τομέα. Όσο αφορά τις ιστορίες, έχω διαβάσει μόνο το "Παπί που δεν υπήρξε" και για να είμαι ειλικρινής δεν ξετρελάθηκα. Στο δικό μου compilation δεν περιλαμβάνεται. Οκ δεν ήταν κακή (ο Don δεν έχει γράψει κακές ιστορίες), αλλά προσωπικά δεν μου είπε και πολλά. Εγκυκλοπαιδικά να αναφέρω- για όσους δεν το ξέρουν ήδη-η ιστορία είναι μια διασκευή της ταινίας It's a Wonderful Life (1946). Όσοι δεν την έχετε δει, να το κάνετε.

Το έχω εγώ αλλά για κάποιο λόγο μου βγήκε κάθετο παρ΄οτι είχα ενεργοποιήσει την περιστροφή οθόνης στο κινητό... Πρώτη φόρα μου συμβαίνει. Παλιότερα το γιουτιούμπι σου έδινε την δυνατότητα να το περιστρέψεις άλλα όσο και αν έψαξα στις ρυθμίσεις δε το βρήκα... Ταπεινή συγγνώμη από όλους για το στρβολαίμιασμα... Από το όλοτελα... https://www.youtube.com/watch?v=RENKg4_GX5A

Και φυσικά μην ξεχνάμε , ότι μας χάρισε μια από τις καλυτερες σειρές. Καλό Παράδεισο....ας είναι ελαφρύ το χώμα....

Μετά το Como ανέβηκα level, ζητάω πολλά για διαμεσολάβηση. Άλλωστε θέλω να ξαναπάω Como του χρόνου σαν λεφτάς......

Και αυτόν τον μήνα συναντάμε το αγαπημένο μας παπί σε 4 νέες ιστορίες… Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΖΙΝΙ Ο ΔΟΥΚΑΣ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΥΝΗΓΟΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ Αναζητήστε το τεύχος Νο.60 από την Παρασκευή 14/06 στα περίπτερα! Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

Σωστά,αφού αυτός καθορίζει την πραγματικότητα, όποια τιμή και να βάλει,δεν γίνεται να βρίσκεται έξω από αυτήν

Ναι αλλά για σκέψου να πας να ζητήσεις το τεύχος και να σου πει αφού τόσο γράφει στο σαιτ τόσο έχει ...

Το γνώριζα ήδη,αλλά ακόμα και για τιμή Δασκάλου μου φαίνεται εξωπραγματική Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να συγκρίνουμε τις τιμές των υπολοίπων με τις τιμές του συγκεκριμένου,έχεις δίκιο σ΄ αυτό.

Τσίμπησα πρόσφατα τα 3 από τα 4 (λείπει ο Bane) τα διάβασα και μπορώ να πω ότι είναι πάρα πολύ καλά! Ωραίο σχέδιο (αν και 20ετίας πλέον..) και ωραία οπτική γωνία του εχθρού που δημιουργεί δράμα και καταλαβαίνεις γιατί γίνεται κακός. Ο Batman δεν είναι πρωταγωνιστής γι'αυτό και εμφανίζεται λίγο σε κάθε τεύχος. Η ώρα πέρασε ευχάριστα διαβάζοντάς το και γενικά το βρήκα πολύ τίμιο! Μακάρι τότε, επί εποχής Modern Times, να είχα περισσότερο μυαλό και να έπαιρνα περισσότερα τευχάκια. Α ναι, και να είχα περισσότερα λεφτά

Άρθρο της Ροββά Κατερίνα στα Νέα στις 10/06/2019. Πέθανε ο δημιουργός του θρυλικού «Μικρού Σερίφη», Πότης Στρατίκης Την τελευταία του λέξη την είχε πει το 2012. Τότε που, μισό αιώνα μετά την πρώτη κυκλοφορία του θρυλικού «Μικρού Σερίφη» εξέδωσε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού. Με happy end, όπως το ήθελε ο ίδιος. Το τεύχος εκείνο έγινε δεκτό με μεγάλη συγκίνηση από τις γενιές αναγνωστών που μεγάλωσαν διαβάζοντας το δημοφιλές ελληνικό κόμικ. Με την ίδια συγκίνηση αποχαιρέτησαν προχθές τον δημιουργό του θρυλικού περιοδικού, Πότη Στρατίκη, ο οποίος έφυγε από την ζωή σε ηλικία 93 ετών. Δεν ήταν απλώς ο «Κώστας Φωτεινός» του «Μικρoύ Σερίφη» ή ο δημιουργός του «Μικρού Καουμπόυ». Ήταν ένας ταλαντούχος συγγραφέας, δημοσιογράφος και ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης, ένας άνθρωπος με σπινθηροβόλο πνεύμα και αγάπη στην αρχαιοελληνική ιστορία. Παιδί κυνηγημένων κομμουνιστών που έφτασαν στην Αθήνα για να σωθούν μέσα στο ανώνυμο πλήθος, ο Πότης Στρατίκης είχε γεννηθεί το 1926 στο Κοπανάκι Μεσσηνίας. Η οικογένειά του ήταν φτωχή όμως ο ίδιος ήταν άριστος μαθητής. Το ξέσπασμα του πολέμου τον βρήκε να φοιτά στο Γυμνάσιο και χωρίς δεύτερη σκέψη προσχώρησε στην ΕΠΟΝ. Μετά τον πόλεμο μετακόμισαν στην Αθήνα. «Ο πατέρας µου ήταν πολύ έξυπνος άνθρωπος», έλεγε ο Πότης Στρατίκης μιλώντας για την οικογένειά του σε συνέντευξή του στο Βήμα το 2012. «Όταν κάποιος τον ρώτησε γιατί δεν συµπαθεί τον βασιλιά, απάντησε: «∆ιότι εµποδίζει τον γιο µου να γίνει Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας». Το 1946 εισήχθη στην Πάντειο, από την οποία, όμως, δεν αποφοίτησε ποτέ καθώς αδυνατούσε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών. Άρχισε να μαθαίνει μόνος του ξένες γλώσσες και να εργάζεται στον εκδοτικό χώρο κάνοντας γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους του Τύπου, όπως με τον Στέλιο Ανεμοδουρά, τον Θέμο Ανδρεόπουλο, τον Απόστολο Μαγγανάρη, τον Γιάννη Μάρη κ.ά. Έκανε μεταφράσεις, διορθώσεις και άρχισε να γράφει κείμενα για τα περιοδικά Ζορό και Τσακάλι. Συνεργάστηκε με τα περισσότερα δημοφιλή περιοδικά της εποχής του μέχρι το 1962 που αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα: Να εκδώσει μόνος του ένα παιδικό περιοδικό. Δημιουργεί τον ήρωα Τζιµ Άνταµς, έναν µικρό Έλληνα μετανάστη που επιβάλλει τον νόµο στην Άγρια ∆ύση µαζί µε την παρέα του, τον κωµικό Μεξικανό Πεπίτο Γκονζάλες, την όµορφη Ντιάνα Μόρισον και το µικρό ινδιανάκι Τσιπιρίπο. Συνεργάζεται για το περιοδικό με τον ζωγράφο Θέµο Ανδρεόπουλο και το πρώτο τεύχος κυκλοφορεί τον Νοέµβριο του 1962, ημέρα Τρίτη και 13. «∆εν φοβήθηκα τη γρουσούζικη ηµεροµηνία» έλεγε ο ίδιος, «έχω γεννηθεί άλλωστε Τρίτη». Το πρώτο τεύχος πούλησε 1.800 αντίτυπα, το δεύτερο 2.000, το τρίτο 2.200 και τα νούµερα αυξάνονταν συνεχώς. Είχε πιάσει τον σφυγµό της εποχής. Έγινε το αγαπηµένο ανάγνωσµα µικρών και µεγάλων και έφτασε τα 1470 τεύχη. Μαζί µε τα περιοδικά «Μικρός κάου-µπόυ» και «Μικρός αρχηγός», που εκδόθηκαν αργότερα, ξεπερνούσαν τα 60.000 αντίτυπα εβδοµαδιαίως. Ο Πότης Στρατίκης έφερε, επίσης, στην Ελλάδα τον «Λούκυ Λουκ» και είναι εκείνος που βάφτισε το άλογό του «Ντόλυ» θεωρώντας το αυθεντικό όνομα «Jolly Jumber» δύσκολο για το ελληνικό κοινό. Τα επόμενα χρόνια ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του τον Εκδοτικό Οίκο Στρατίκη ενώ έγραψε περισσότερα από 20 βιβλία με θέμα την αρχαία ελληνική ιστορία. Τα τελευταία χρόνια τιμήθηκε για την προσφορά του από την ΕΣΠΗ και το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθ. Μπότση.

Για τον Thor θα συμφωνήσω όσο δεν πάει! Από το Ράγκναροκ μέχρι τον μπυροκοιλιά θεό με τα ψυχολογικά. Ο Spider-Man είναι άλλη κατηγορία (και άλλης ηλικίας) και τον δέχομαι ως έχει. Μέχρι να μεγαλώσει & να ωριμάσει, βέβαια... Δε μπορεί να τον έχουν έτσι για πάντα! Η τελευταία ταινία ήταν κλάσεις ανώτερη απ' το απαίσιο "X-Men: The Last Stand". Την "Earth-616" βέβαια την τσάκισαν για άλλη μια φορά, αλλά έχουν πολλές αναφορές στην πρωτότυπη ιστορία, ορισμένες αλλιώς ταξινομημένες και λίγο διαφορετικές, φαίνεται όμως ότι προσπάθησαν να τη φέρουν πιο κοντά. Έτσι κι αλλιώς δε μπορεί με τίποτα να μεταφερθεί σε μία μονάχα ταινία η ιστορία όλη του Φοίνικα. Ωστόσο, το trailer έδειχνε ένα παρόμοιο origin με της 3ης ταινίας και ευτυχώς ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ! Όπως έχουμε πλέον καταλάβει, το κινηματογραφικό σύμπαν στις ταινίες των μεταλλαγμένων είναι ανύπαρκτο και η ταινία αυτή το επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά. Δεν υπάρχουν συνδέσεις ούτε με τις πρώτες, ούτε με τις μετέπειτα ταινίες. Υπόψιν ότι ΔΕΝ υπάρχει κρυφή σκηνή στην ταινία αυτή! Αναμονή τώρα μέχρι το 2020 για το "The New Mutants", για να κλείσει κι αυτό το κεφάλαιο απ' την πλευρά της "20th Century Fox"... Εκτός κι αν έχουν σκοπό να το κλείσουν με το "Deadpool 3", οπότε πάμε γι' αργότερα. Κάτι που με ξενέρωσε απίστευτα, βέβαια...

Για αυτό είμαστε εδώ, για να σας κατευθύνουμε στα σωστά σημεία του φόρουμ (και όχι μπλογκ).

Θα το παρω όπως και να εχει και ελπίζω να εχει καλές ιστορίες...! Χαχαχαχα Ειναι τέτοια η συνήθεια, που δεν γινεται να αλλάξει....και λόγω κρίσης γενικότερης, έχουμε και λίγες καλοκαιρινές εκδόσεις, όποτε δεν γινεται να μην τις τσιμπήσω!

Η σάτιρα του Αρκά και η οργή που συγκεντρώνει: Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις συκοφαντικές επιθέσεις που δέχεται ο σκιτσογράφος Σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν θυμάμαι ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες κάποιος χιουμορίστας-σατιρικός-σχολιαστής-σκιτσογράφος να έχει εξοργίσει τόσο πολύ αυτούς που σατιρίζει και σχολιάζει, χωρίς να έχει κάνει τίποτα περισσότερο από μια μάλλον ψύχραιμη περιγραφή της εξουσίας τους. Χωρίς βωμολοχίες (δεν λέω ότι είναι κακή η βωμολοχία, αλλά μπορεί να γίνει αφορμή να «ενοχληθούν» κάποιες αρσακειάδες), χωρίς υποψία συκοφαντίας ή παραπληροφόρησης, χωρίς χρήση (έστω και ακούσια) fake news, χωρίς την παραμικρή καλή κουβέντα για την αντιπολίτευση, χωρίς καμία δημόσια παρουσία στο πλευρό των στελεχών της, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και του παραγοντισμού, ο Αρκάς έχει κάνει τους κυβερνητικούς να βγάζουν καπνούς από τα αυτιά με έναν τρόπο που δεν τα έχει καταφέρει κανείς άλλος. Η πρώτη (και προφανής) αιτία για τους καπνούς αυτούς είναι ότι η σάτιρα του Αρκά είναι τόσο καθαρή που δεν είναι σε θέση να του καταλογίσουν τίποτα είτε επί της ουσίας, είτε επί της πρόθεσης. Είναι τόσο καθαρή που η πιο συχνή «κριτική» είναι ότι «ο Αρκάς έχασε το χιούμορ του» λες και όταν κάποιος ξεσκεπάζει μια απάτη το πιο σημαντικό είναι το στυλ και όχι το αν η απάτη είναι πραγματική (έτσι κι αλλιώς, ο Αρκάς δεν έχει χάσει καθόλου το χιούμορ του και οι μόνοι που δεν γελούν πια είναι όσοι νόμιζαν ότι ποτέ δεν θα έμπαιναν στο στόχαστρο του χιούμορ αυτού). Είναι τόσο δύσκολο να καταλογίσει κανείς κάτι στο περιεχόμενο ή την πρόθεση της σάτιρας του Αρκά που πια επιστρατεύονται κανονικές κατασκευές, εξ ολοκλήρου φτιαγμένες από λογικά άλματα. Όπως η τελευταία, σύμφωνα με την οποία αυτό το σκίτσο δικαιώνει τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου. Πριν συνεχίσω να σας πως ότι όταν πρωτοείδα το σκίτσο δεν σκέφτηκα καθόλου τον Ζακ Κωστόπουλο, με τον ίδιο τρόπο που όταν ακούω για την ανάγκη αστυνόμευσης ο νους μου δεν πάει στον δολοφόνο του Γρηγορόπουλου και με τον ίδιο τρόπο που όταν ακούω για το δικαίωμα στη διαδήλωση ο νους μου δεν πάει στους δολοφόνους των υπαλλήλων της Μαρφίν. Ακόμα κι όταν διάβασα ένα υστερικό ποστ σύμφωνα με το οποίο «ο Αρκάς με το τελευταίο σκίτσο του έπεσε πολύ χαμηλά» δεν μπόρεσα να καταλάβω τι εξόργισε τόσο τον συμπολίτη και χρειάστηκε να ψάξω αρκετά σε άλλα ποστ για να καταλάβω. Σε μια χώρα που κάθε τρεις και λίγο κάποιοι τραμπούκοι σπάνε μαγαζιά και σχεδόν καθημερινά τα απελπισμένα θύματα των τραμπούκων αυτών χλευάζονται, πρέπει κανείς να είναι πολύ αδίστακτος (ή να έχει εξαιρετικά αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας) για να συνδέσει τη φράση «όταν μου έσπαγαν το μαγαζί με είπαν νοικοκυραίο, ακροδεξιό και φασίστα» με τους υπανθρώπους που κλώτσαγαν τον Κωστόπουλο. Κι ενώ για τους συμπολίτες με αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας δεν έχει σημασία να γράψω οτιδήποτε, νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί ο Αρκάς ερεθίζει τόσο πολύ τους αδίστακτους που ονειρεύονται εξουσίες κυβερνητικού λογοκριτή και τις διεκδικούν με το ύφος και τον ζήλο της Ελένης της Λουκά. Η καθαρότητα της κριτικής του, η φανερή απροθυμία του να τη χρησιμοποιήσει για να γίνει παράγοντας του τόπου, το ήθος της απέχθειας που μοιάζει να έχει για τη δημοσιότητα είναι σίγουρα εξοργιστικά, αλλά δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την οργή που συγκεντρώνει. Τσακίστε τώρα τη γελοιογραφία, η χούντα δεν τελείωσε το '73! Τσακίστε τώρα τη γελοιογραφία, η χούντα δεν τελείωσε το '73! Εκτός από αυτά, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι, μετά τη δικτατορία, η αριστερά στην Ελλάδα απολάμβανε σατιρική ασυλία. Τις λίγες φορές που γίνονταν αντικείμενο της σάτιρας γίνονταν με συμπάθεια και ποτέ η σάτιρα αυτή δεν στόχευε την νοοτροπία ή την ιδεολογία της. Ενώ προδικτατορικά η αριστερά και ως νοοτροπία και ως ιδεολογία είναι σατιρικός στόχος και μάλιστα από «δεξιά» σκοπιά (αρκεί να θυμηθούμε τον κομμουνιστή Νίκο στο «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» ή τον αριστερό Μάνο στο «Ξύπνα Βασίλη») μεταδικτατορικά η σάτιρα στην αριστερά γίνεται ταμπού. Ο μόνος που το αγνοεί είναι ο μεγάλος Τζίμης Πανούσης, αλλά κι εκείνου η σάτιρα γίνεται από τα ακόμα πιο αριστερά. Η Πρώτη Φορά Αριστερά στην εξουσία τα αλλάζει όλα αυτά, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που για δεκαετίες ήταν στο απυρόβλητο να ενοχλούνται όταν συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί παρά να έχουν τη μοίρα που κάθε εξουσία έχει στις δημοκρατίες. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα πως μιλάμε για ανθρώπους που ούτε καν γουστάρουν τις δημοκρατίες καταλαβαίνουμε γιατί το μέγεθος της ενόχλησης τους είναι τόσο μεγάλο. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, σα να μην έφτανε η καθαρότητα της κριτικής, σα να μην έφταναν η κακομαθησιά από τις δεκαετίες στο απυρόβλητο, έρχεται και κάτι ακόμα. Κάτι τόσο μεγάλο που και μόνο του να ήταν θα αρκούσε για να δικαιολογήσει και τον θυμό και τις συκοφαντικές κατασκευές σε βάρος του Αρκά. Κάτι που για να το καταλάβει κανείς το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να επισκεφθεί τη σελίδα του Αρκά στο facebook και να κοιτάξει πάνω αριστερά. Εκεί θα δει πως τη σελίδα την ακολουθούν σχεδόν 1.000.000 συμπολίτες. 1.000.000 συμπολίτες που είναι «συντονισμένοι» με τον Αρκά όχι μια-δυο ώρες την εβδομάδα, αλλά συνεχώς και κάθε μέρα. 1.000.000 συμπολίτες που θέλουν να ξέρουν τι λέει ο Αρκάς, όχι επειδή τους δίνει υποσχέσεις ενός καλύτερου αύριο, όχι επειδή κολακεύει τα ελαττώματά τους, όχι επειδή αυτά που έχει να πει είναι ευχάριστα και καθησυχαστικά, όχι επειδή είναι ένα κομμάτι του λάιφ στάιλ, αλλά επειδή κρίνουν ότι αυτά που λέει ο Αρκάς έχουν ενδιαφέρον. Επειδή καταλαβαίνουν ότι η σάτιρα του Αρκά, είτε τους ευχαριστεί είτε όχι, έχει σημασία. Κι αυτό είναι μια δύναμη που κανείς από όλους αυτούς που ενώ αισθάνονται υπεράνω σάτιρας γίνονται στόχος της σάτιρας του Αρκά, δεν μπορεί να το ανεχτεί. Είναι μια δύναμη που για να την αντιμετωπίσουν και συκοφαντίες θα κατασκευάσουν και νοήματα θα διαστρεβλώσουν και προθέσεις θα επινοήσουν . Και το μόνο που θα καταφέρουν είναι να χάσουν τον χρόνο τους. Γιατί, δυστυχώς γι αυτούς, αυτή τη δύναμη καμία εξουσία δεν μπορεί να την νικήσει και ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι για να χαθεί είναι ο ίδιος ο φορέας της. Και απ’ ό,τι δείχνουν οι όλο και πιο εξωφρενικές και απεγνωσμένες επιθέσεις εναντίον του, ο συγκεκριμένος φορέας δεν μοιάζει προς το παρόν διατεθειμένος να κάνει οτιδήποτε για να τη χάσει. Και μπράβο του και περαστικά τους. Πηγή

Οι περισσότερες κάρτες γραφικών υποστηρίζουν software περιστροφή οθόνης, ctrl+alt+βελάκι αριστερά για να δείτε το βίντεο σωστά, ctrl+alt+βελάκι πάνω για να το επαναφέρετε

Κατ'αρχάς η έκδοση μου άρεσε πάρα πολύ. Σκληρό εξώφυλλο και καλής ποιότητας χαρτί. Μετά έχουμε το σχέδιο το οποίο επίσης μου άρεσε πολύ (με ωραία χρώματα κιόλας) αν και όπως αναφέρθηκε παραπάνω, σε πιο μεγάλο μέγεθος θα αναδεικνυόταν περισσότερο. Σαν ιστορία δεν μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο. Βέβαια όταν το διαβάζεις δεν έχεις την αίσθηση "άντε να τελειώνουμε" επομένως αυτό είναι στα "+"

Αφιερωμένο στο πιο διάσημο παπί του κόσμου το υπ' αριθμόν #59 τεύχους του ΚΟΜΙΞ. Αιτία, τα γενέθλιά του. Το εξώφυλλο το ανέβασε ο πολύ καλός φίλος @Indian που εδέησε να βάλει scanner στην νταλίκα σύμφωνα με τις τελευταίες ,ανεπιβεβαίωτες, πληροφορίες. Μετά από αυτό το καλαίσθητο και υπέροχο εξώφυλλο δια χειρός Don ας περάσουμε και στο ζουμί της υπόθεσης... Τις οχτώ (8) ιστορίες του τεύχους. "Το παπί που δεν υπήρξε ποτέ." Ο Ντόναλντ μαθαίνει πως θα ήταν η Λιμνούπολη αν δεν είχε γεννηθεί ποτέ. Εντυπώσεις. Εξαίρετος φόρος τιμής του Don στον Ντόναλντ Ντακ εξ' αιτίας των γενεθλίων του. "Έκπληξη μετ' εμποδίων." Όλο το σόι αποφεύγει τον Ντόναλντ με διάφορες δικαιολογίες. Οπότε αποφασίζει να πάει για ψάρεμα μετά από προτροπή του Γκαστόνε. Εκεί πέφτει πάνω στους Μουργόλυκους. Εντυπώσεις. Καλή ιστορία με όμορφο σενάριο και κλιμακούμενη αγωνία. "Δύσκολοι καιροί για γκολφ." Ο Ντόναλντ πιάνει δουλειά ως επιστάτης στο γήπεδο του γκολφ που έχουν κρύψει την λεία τους οι Μουργόλυκοι. Εντυπώσεις. Σίγουρα δεν είναι από το πρώτο ράφι η ιστορία... Μετριοψλοσυμπαθητική θα την έλεγα. "Ο χαμένος κρίκος." Μίκυ και Γκούφυ βοηθούν τον Ουίλλυ να βρει τον απαχθέντα θείο του. Εντυπώσεις. Ο Γκούφυ με τον Μίκυ έχουν πρωταγωνιστήσει σε καλύτερες ιστορίες. Ειδικά ο δεύτερος με πιο πολλά ρούχα. Κυνηγητό ζωολογικού τύπου σε μία ιστορία που ξεχνιέται γρήγορα. "Χαμένοι στην ομίχλη." Σκρουτζ και Ντόναλντ εναντίον Μάτζικας σε ομιχλώδες τοπία ατομικού τύπου. Εντυπώσεις. Εφευρετικότητα και, πονηριά και μαγεία. Τρίπτυχο που κάνει μία πρωτότυπη και συμπαθητική ιστορία. "Οι κλεφτοκοτάδες." Η ψυχοθεραπεία που πρότεινε ο ψυχολόγος στους Μουργόλυκους είχε θετικά αποτελέσματα για εκείνους και αρνητικά για τον ίδιο. Εντυπώσεις. Ιστορία αναζωογόνησης αστικού-υπαίθριου τύπου. Πρωταγωνιστές τα ζώα της φάρμας σε μία ιστορία που μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. "Το μυστικό του Χιούη." Λιούη και Ντιού γίνονται ντετέκτιβ προκειμένου να μάθουν το μυστικό του αδελφού τους. Εντυπώσεις. Ιστορία που προασπίζεται του δεσμούς αίματος αλλά και την αλληλεγγύη ανάμεσα στα αδέλφια. Όμορφη!!! "Το καλύτερο βιβλίο όλων των εποχών." Ο Ντόναλντ καταφέρνει να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική μεταφορά του αγαπημένου του βιβίου μετά κόπων και βασάνων. Για εκείνον και όλους τους άλλους. Εντυπώσεις. Ιστορία που μας διδάσκει πως ο υπέρμετρος ενθουσιασμός και η φανατική προσήλωση μορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Κλείνοντας... Το πρώτο καλοκαιρινό τεύχος είχε τις καλές και τις κακές στιγμές του. 6.8/10...

Απο το πρωι περιμενω καμια φωτογραφια για εμας που δεν ηρθαμε να παρουμε λιγο κλιμα αλλα δεν βλεπω φως. Τουλαχιστον ρε παιδια βαλτε μας τα βασικα δηλ το λογο του Προεδρου.

Ήρθε τελικά το δισκάκι, αυτή τη φορά χωρίς απρόοπτα. Για το ιστορικό, η ονομαστική του τιμή ήταν 21$ + κάτι έξτρα για μεταφορικά, επομένως μπορεί να την πέρασε στη ζούλα έτσι. Βέβαια μέχρι να βρω κάποιο κατάστημα για Blu Rays, δεν νομίζω να κόψω τελείως το αμερικάνικο Amazon, όμως για κόμικς λήξαμε.

Ήμουν τόσο σίγουρος ότι τώρα που μάλλον δε θα μπορώ να παρευρεθώ στο AthensCon θα φέρουν κάποιον που μ' ενδιαφέρει @ikarukani Εννοείται ότι θα σε χώσω για υπογραφούλα και ό,τι άλλο προκύψει...

Από το περιοδικό "Επιλογες Σκανδιναβικά" (χωρίς τόνο το 'ε'), Εκδόσεις "Cobra Press", Νο. 19, Νοέμβριος 2014, σελ. 69:

Μία πληροφορία που παίρνουμε από το εβδομαδιαίο στριπάκι 25 Ιουλίου 1937, όταν ακόμα δεν είχαν δημιουργηθεί τα ανιψάκια (Χιούη, Λιούη & Ντιούη). Βασικά δεν είχε αυτονομηθεί καν ο Ντόναλντ σε δικό του στριπ και εμφανιζόταν μέσω των Silly Symphonies. Εδώ πέρα βλέπουμε τους Μόρτυ & Φέρντυ να αναφέρουν τον Ντόναλντ ως «Θείο Ντόναλντ», ενώ βλέπουμε πως τόσο ο Ντόναλντ όσο και τα ανίψια του Μίκυ, έχουν σχέσεις και με την Κλαραμπέλ, κάτι που δεν έγινε στα τηλεοπτικά καρτούν. Προφανώς ο Taliaferro ήθελε να έχει ένα καστ ανιψιών για να παιδεύει τον Ντόναλντ, και μέχρι να δημιουργήσει τα γνωστά ανιψάκια, χρησιμοποίησε του Μίκυ. Περίεργα πράγματα. Ευτυχώς, ύστερα από 3 μήνες, εμφανίστηκαν τα γνωστά ζιζάνια που τα παράτησε η μάνα τους και τα φόρτωσε στον Ντόναλντ, και τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία.