Αίθουσα Νικητών

" Αντίο Κάπταιν Κούπερ.. Με μεγάλη μου λύπη ανακοινώνεται ότι έφυγε από την ζωή ο μεγάλος δάσκαλός μας Πότης Στρατίκης. Μου τηλεφώνησε πριν λίγο η κόρη του Θεοδώρα. Ο Πότης Στρατίκης θα μείνη για πάντα στη μνήμη μας ως ο συγγραφέας του Μικρού Σερίφη, Μικρού Κάου Μπόϋ και χιλιάδων άλλων διηγημάτων. Κύριε Στρατίκη ευχόμαστε Ο Μεγαλοδύναμος να σας αναπαύσει, ήσασταν σαν πατέρας μας. Νίκος Ζώης Θεοδόσης Στάλιας " https://www.facebook.com/groups/1019825824735849/permalink/2491428294242254/

https://www.youtube.com/playlist?list=PLC1EAD1F6FDEEA9C1 Κοίτα... Αρκετοί Disneάκιδες εδώ μέσα είναι της λογικής "τσεκάρω το τεύχος και αν έχει καλές ιστορίες το παίρνω..." Εγώ και ο συννόματος- @Indian είμαστε της λογικής "θα αγοράσω το τεύχος βρέξει-χιονίσει και ευελπιστώ να έχει καλές ιστορίες μέσα." Το βλέπεις εξ' άλλου και από τις παρουσιάσεις μας. Ειδικά ο Γιάννης δεν αφήνει απ' έξω ούτε το Super Μίκυ. Που και εγώ το αγοράζω αλλά δε μπαίνω στο κόπο... Μου φτάνουν τα άλλα τρία που παρουσιάζω. Γενικά μιλώντας τώρα από τις ειδικές εκδόσεις της Καθημερινής έχω μείνει αρκετά εώς πάρα πολύ ικανοποιημένος... Οπότε προσωπικά αδημονώ και δε θεωρώ ότι θα απογοητευτώ. Ο Γιώργος- @PhantomDuck ίσως μπορεί να σε κατατοπίσει καλύτερα διότι για εμένα είναι ο καλύτερος γνώστης Disney που ξέρω και τον εμπιστεύομαι... Στην παρουσιάση του τόμου "Ο Μίκυ στην κοιλάδα του θανάτου" στην Ελληνοαμερικάνικη πιο πολύ ενδιαφέρον είχαν τα λεγόμενα του παρά του εκπροσώπου της εκδοτικής... Αυτά τα ολίγα...

Grimm Fairy Tales #28 cover C Street Fighter Pin-up Special 2019 cover B Νομίζω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο στις αγορές μου αλλά δεν το έχω εντοπίσει ακόμη

Εγώ πήγα στον Tasmar και μιας και δεν είχα καταφέρει ποτέ να τον πετύχω και να έχω μαζί μου δικά του σήμερα έφτυσε αίμα :p

Υπάρχει και άλλος που δεν κοιτα αν του αρέσουν οι ιστορίες ,δεν έχουν το προνόμιο οι Γιάννηδες ,προσωπικά αν κρίνω την από χρόνια πρώτη εκδοσή τους δεν θα το πρότεινα σε οποιον δηποτε αλλά μόνο σε φαν των Ντίσνευ αλλά όπως είπε και ο Γαλ'ατης ντετέκτιβ καλύτερα να ρωτήσεις τον ΔΑΛΑΙ -ΝΤΙΣΝΕΥ-ΛΑΜΑ ΦΑΝΤΟΜ ΓΙΩΡΓΟ να σε κατευθυνει καλύτερα.

Η ταφόπλακα είναι του Bob Kane. Τον Bill Finger τον κάψανε . Καθυστερημένη απάντηση, όμως τώρα είδα το ντοκυμανταίρ, και τώρα άρχισα να ψάχνω για πληροφορίες σχετικές με τον Finger. Παρεμπιπτόντως, έκαναν πολύ καλή δουλειά, μου άρεσε πολύ. Μιάμιση ώρα πέρασε νεράκι.

Σταματήστε ότι κάνετε και δείτε όλοι το Batman & Bill Το ντοκιμαντέρ Batman & Bill δείχνει τον αγώνα του βιογράφου του Marc Tyler Nobleman να αναγνωριστεί ο Μπίλ Φίνγκερ ως συνδημιουργός του Batman και άλλων σχετικών χαρακτήρων. Κυκλοφόρησε περίπου ένα μήνα πριν στο Hulu και αξίζει την προσοχή όλων όσων ενδιαφέρονται για τον Batman και τις ιστορίες πίσω από τα comics γενικότερα. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στον Nobleman, στην έρευνά του για το βιβλίο του Bill the Boy Wonder: The Secret Co-Creator of Batman, ο οποίος έχει κάνει το ίδιο -αλλά με λιγότερη επιτυχία- για τους δημιουργούς του Superman με το Boys of Steel: The Creators of Superman. Μέσα από αυτό μάθαμε αρκετά στοιχεία για τη ζωή του δημιουργού, η οποία δεν ήταν πολύ ευχάριστη. Δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι η όλη ιστορία είναι πολύ συγκινητική, μιας και ο Φίνκερ δεν πήρε ποτέ τα εύσημα που του αναλογούσαν ενώ έζησε και πέθανε φτωχός. Ο γιος του προσπάθησε επίσης το ίδιο ανεπιτυχώς, και επίσης πέθανε χωρίς να δει το όνομα του πατέρα του εκεί που του άξιζε, ενώ όλοι γνωρίζανε την αλήθεια για τη συμβολή του. Τελικά ο Nobleman καταφέρνει και βρίσκει την εγγονή του συγγραφέα η οποία το 2014 κατάφερε μέσω κάποιου διακανονισμού να μπει το όνομα του Φίνγκερ ως συνδημιουργός του Batman. Πρώτη φορά λοιπόν μετά από 75 χρόνια (!) το όνομα του Φίνγκερ εμφανίζεται στο Detective Comics (Vol. 2) #27 και από τότε σταθερά, ξεκινώντας από το Batman and Robin Eternal #3 και Batman: Arkham Knight Genesis #3. Το 2016 το όνομά του εμφανίστηκε επίσης στο Batman V Superman: Dawn of Justice και τη δεύτερη σεζόν του Gotham. Είναι πραγματικά μία σπουδαία νίκη, γιατί οι δημιουργοί, αν και τους δίνονται τα εύσημα, δεν παίρνουν τίποτα από το παραδάκι, και η αξία του Batman είναι πρακτικά τεράστια. Ακόμα χειρότερα, πολλές φορές χάνουν σε δικαστικές διαμάχες, αν δεν δεχτούν κάποιο συμβιβασμό. Αυτό συμβαίνει γιατί οι συνθήκες εργασίας τότε ήταν κάπως περίεργες, μιας και ήταν κάτι καινούριο. Αργότερα οι δημιουργοί πονηρεύτηκαν, αλλά και πάλι πήρε αρκετό καιρό μέχρι να παίρνουν και αυτοί το κατιτίς τους. Η περίπτωση του Φίνγκερ είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη, μιας και ο ίδιος δεν είχε την οικονομική άνεση να το παλέψει εν ζωή, ούτε έμαθε ποτέ το ότι οι απόγονοί του εξασφαλίστηκαν (αν και δεν ξέρουμε τι περιλαμβάνει ο διακανονισμός, το θεωρούμε σίγουρο), σε αντίθεση παράδειγμα με τους δημιουργούς του Superman οι οποίοι το πάλεψαν και χάνανε συνέχεια, και τον Kirby ο οποίος δεν έζησε αρκετά για να δει το αποτέλεσμα της διαμάχης. Αν πρέπει να βρούμε κάποια αρνητικά, ένα είναι ότι είναι αρκετά μονόπλευρο, μιας και δεν παρουσιάζεται επαρκώς η άποψη του Μπόμπ Κέιν, βέβαια πρόκειται για ντοκιμαντέρ της σχέσης του Φίνγκερ με τον Batman οπότε εν μέρη δικαιολογείται. Δεύτερο και σημαντικό, ασχολείται αρκετά με την ίδια την έρευνα και όχι με την ίδια τη δουλειά του Φίνγκερ, τουλάχιστον όχι όσο θα θέλαμε, μιας και πληροφορίες για το πως εμπνεύστηκε διάφορα στοιχεία της μυθολογίας του Batman θα είχαν ενδιαφέρον, και ας μπορείς να τα βρεις στο Wikipedia. Τρίτο και μικρότερης σημασίας, μας πάει σε κάποια κομμάτια μπρος-πίσω στο χρόνο, το οποίο καταλαβαίνουμε ότι ανταποκρίνεται στο χρονολόγιο της έρευνας, αλλά δημιουργεί μια αίσθηση σαπουνόπερας που δεν χρειάζεται. Τα στοιχεία ριάλιτι είναι ευτυχώς λίγα, κυρίως έχουν να κάνουν με την εγγονή του Φίνγκερ, αλλά είναι εντός πλαισίου μιας και η σχέση της με τους προγόνους της είναι περίεργη ας πούμε, και ξαφνικά η ίδια βρίσκεται στο κέντρο μιας διαμάχης που αναγκάστηκε να μην αναφέρει για χρόνια, γιατί κανείς δεν την πίστευε. Σε κάθε περίπτωση μπράβο στον Marc Tyler Nobleman για τον αγώνα που έκανε, βγάζοντας επιτέλους ένα πραγματικό θρύλο από την αφάνεια. Αξίζει προσοχής από όλους όσους ασχολούνται έστω και επιφανειακά με τα comics. Σίγουρα οι χαρακτήρες είναι αυτοί που είναι σήμερα και λόγο του ότι ζούνε στο περιβάλλον της εταιρίας που εκδίδει τις ιστορίες τους, και είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να αποφασίσεις ποιος πραγματικά ευθύνεται για την έκταση που έχει πάρει ένας χαρακτήρας. Αλλά αν δεν υπήρχε ο δημιουργός αυτός ο χαρακτήρας θα ήταν στη λιγότερη διαφορετικός, ή δεν θα υπήρχε καθόλου. Πηγή Δικά μου σχόλια από εδώ και πέρα: Στο συγκεκριμένο άρθρο, υπάρχει σύνδεσμος για προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με το ίδιο θέμα. Ανεβάζω από αυτή την ανάρτηση την ταφόπλακα του Bill Finger Αν δεν κάνω λάθος, ο Finger είχε πάει στο ίδιο σχολείο με τον Stan Lee, όχι τα ίδια χρόνια βέβαια, αφού ο πρώτος ήταν λίγο μεγαλύτερος (ο Lee έχει γεννηθεί το 1922) :) Διαβάστε και αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο και μετά διαβάστε το Box Office Poison, το οποίο αναφέρεται (και) σε αυτό το θέμα.

Λίγο πριν μπει ο Ιούνιος και κατά συνέπεια το καλοκαίρι, η εφημερίδα Πρώτο Θέμα στις 25 Μαΐου κυκλοφόρησε το πέμπτο κατά σειρά σημειωματάριο-μηνιαίο ημερολόγιο με παλιά και νέα σκίτσα του Αρκά. Η έκδοση είναι σε κίτρινο χρώμα που θυμίζει έντονα τον ήλιο του καλοκαιριού ( ), είναι σκληρόδετη, ενώ περιέχει εκτός από υφασμάτινο σελιδοδείκτη κι ένα λαστιχάκι για να εμποδίζει το σημειωματάριο να ανοίγει σε ανεπιθύμητες στιγμές. Κατά τα άλλα όσοι είχατε τουλάχιστον ένα σημειωματάριο προηγούμενου μήνα, δεν θα εκπλαγείτε με κάτι νέο. Κι αυτή η έκδοση είναι χωρισμένη σε δύο μέρη (το ημερολόγιο κι ο χώρος για σημειώσεις), ενώ δεν λείπουν και τα υπόλοιπα εξτραδακια όπως το εορτολόγιο, το συνοπτικό ημερολόγιο του έτους, οι παγκόσμιες ημέρες του μήνα κ.ά.. Κι εδώ έχουμε μία ποικιλία από παλιές αλλά και νέες δουλειές του βετεράνου δημιουργού, με έμφαση ίσως στο “Μαλλιά Κουβάρια”. Εντύπωση κάνει η διακριτική παρουσία (απουσία θα έλεγα) των πολιτικοποιημένων σκίτσων του, γεγονός που με χαροποίησε. Κουράστηκα με αυτές τις διαμάχες. Επιγραμματικά να πούμε ότι τα υπόλοιπα σκίτσα ενδεικτικά προέρχονται από τις “Χαμηλές Πτήσεις”, τους “Συνομηλίκους”, τους “Μήνες” και τις “Μέρες”. Και δύο σελίδες από το εσωτερικό Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά

@fotdim Και η φωτογραφία είναι αριστούργημα. Προσδίδει μυστήριο!

Τοείπα ;σας το είπα ;ακόμα να πάτε να το πάρετε; τευχος 5 Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Αμφίβολο το ποιος θα είναι ο νικητής ,μπορεί η διαφορά των 2 ομάδων να είναι στο 9,50 αλλά το ματσάκι γυρίζει.Μην κάθεστε αμέτοχοι σε ένα μήνα ψηφίστε Χ-ΜΕΝ ή ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ αποφασίστε για το μέλλον.( προσεξτε μην σας επηρεασει η ταινία ΜΑΥΡΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ και ρίξετε μαύρο στους ξου μεν) επόμενο τευχος (μπορεί) στις 25/7 ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Εφέτο είχαμε ντετεκτιβική πληροφόρηση και λίγο πολύ περιμέναμε τι θα παιχτεί, όμως και πάλι είναι ευχάριστο όταν το βλέπουμε μπροστά μας. Επίσης εφέτο πάλι, στύβω το μυαλό μου (το ποιο; ) για να σκεφτώ κάνα κρύο αστείο τώρα που έπιασαν οι ζέστες, όμως δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα. Μάλλον τα έχω πει όλα τις προηγούμενες 11 χρονιές και στέρεψα πλέον από εξυπνάδες. Άρα θα σταθώ στις «προηγούμενες 11 χρονιές» για να επισημοποιήσω τα 12 χρόνια που κλείνω στο φόρουμ, και θα συνεχίσω με το ζουμί της υπόθεσης, το οποίο αν δεν απατώμαι είναι και αυτό που θέλετε να διαβάσετε. Αν πάλι θέλετε να δείτε το ιστορικό της βιογραφίας μου (για ποιον λόγο να το κάνετε αυτό στον εαυτό σας; ), δείτε τα links των προηγούμενων ετών που είναι στο κάτω μέρος της παρουσίασης. Στο θέμα μας τώρα· κυρήσσω την έναρξη του θέρους της φετινής σεζόν. Όπως μας έχει ενημερώσει και ο φίλτατος @ΚΟΜΙΞ εδώ, η Οικονομία του θείου Σκρουτζ θα μας συνοδεύσει από τις 23 Ιουνίου και ύστερα, ενώ μετά από 5 εβδομάδες, είναι πολύ πιθανόν να δούμε μερικούς ακόμα τόμους Romano Scarpa, μιας και έχουν καταχωρηθεί τα ISBN τους. Η ιταλική σειρά της οικονομίας είναι ετούτη εδώ. Συμπαθητική σειρά χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο. Γενικές ιστορίες από το Topolino με συγκεκριμένη θεματολογία, και ένα δισέλιδο (τουλάχιστον) άρθρο ανά τόμο, σχετικό με την αγαπημένη ασχολία του θείου Σκρουτζ, το χρήμα. Το περιμένουμε όπως και να 'χει. Η συνοδευτική διαφήμιση είναι από το σημερινό Μίκυ Μάους, φωτογραφισμένη από τον @alexoni97. Κυριακή 23 Ιουνίου και για 5 Κυριακές - Η οικονομία του Σκρουτζ - ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Inducks - Παρουσίαση στο φόρουμ Κυριακή 28 Ιουλίου - Μεγάλες Ιστορίες Disney - Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα Inducks - Παρουσίαση στο φόρουμ Παλιότερα threads: Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2007) [Μεγάλα Σήριαλ, ΓΙΓΑΣ, ειδικές εκδόσεις κλπ] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2008) [Μεγάλα Σήριαλ, Κόσμος Ντίσνεϋ, ειδικές εκδόσεις κλπ] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2009) [Μεγάλα Σήριαλ, Disney Manga, ειδικές εκδόσεις κλπ] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2010) [Μεγάλα Σήριαλ και ό,τι άλλο προκύψει] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2011) [Μεγάλα Σήριαλ και... ίσως τίποτα ακόμα] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2012) [Μεγάλα Σήριαλ και ίσως PKNA] Καλοκαιρινές εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ (2013) [Ολίγη από Μεγάλα Σήριαλ] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2014) [Βλ. 1ο post] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2015) [Βιβλιοθήκη Disney κι ό,τι προκύψει] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2016) [Βιβλιοθήκη Disney και του χρόνου έχει ο Θεός] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2017) [Βιβλιοθήκη Romano Scarpa και δεν είμαι καλά] Καλοκαιρινές εκδόσεις Disney ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (2018) [Λοιπά από Βιβλιοθήκη Romano Scarpa]

ΤΡΕΞΤΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Όπως είπε κι ο Γιώργος, περιέχει συμπαθητικές ιστορίες αλλά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Οπότε είμαι της άποψης να αγοράσεις τον πρώτο τόμο κι αν δεν σου αρέσει μην προχωράς. Τουλάχιστον θα έχεις τον πρώτο τόμο της σειράς. Με έχεις μάθει πια, ψυχολόγε!

@Μενίγ Πουαγώ @Indian Τι με συμβουλεύετε; Να την τιμήσω την Οικονομία ή θα ξεπαραδιαστώ άραγε;

Τεύχος 260 αφιερωμενο στον Ντόναλντ που έχει τα γενεθλιά του,με την μεγάλη ιστορία να είναι ιστορια πολαπλων επιλογών,με διαφορετικο τέλος δηλ.Ακόμα εδώ είστε τρεχάτε να το πάρετε. Στο επόμενο σαν ενας άλλος Δόγκανος ο Ντον στο ΕΚΕΙΝΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Είναι νουάρ, σαν τον Μίκυ Ντετέκτιβ!

Τουλάχιστον είναι το αυθεντικό, κάτι είναι κι αυτό.

Για όσους δεν έχετε το πρώτο τεύχος και για όσους το έχουμε αλλά αρνούμαστε να πάμε σε οφθαλμίατρο (διότι άμα το έχεις, είναι τρομερά πιθανόν πλέον να χρειάζεσαι οφθαλμίατρο, σου αρέ δε σου αρέ ), η εκδοτική ανέβασε στην ιστοσελίδα της σκαναρισμένο το πρώτο τεύχος Χαβ φαν http://istoria.gr/pliri-teyxi/digital-001-full/

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #260 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από τον πολυλατρεμένο κομικσοβασιλέα μας @Βασιλεύς των κόμικς). Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Η φιλοσοφία του Ντόναλντ." Ο Θείος Σκρουτζ πηγαίνει στο σπίτι του πολυλατρεμένου ανηψιού. "Ντόναλντ είσαι πρώτος." Μία πολυσέλιδη ιστορία με πολλές αρχές, πολλές μέσες και πολλά τέλη (όχι κυκλοφορίας) όπου εσύ επιλέγεις τη μοίρα του παπιού μας. "Το μυστηριώδες καρφί." Χειροπαίδαρος και Νταμάρης ψάχνουν να βρουν ποιος είναι το καρφί ανάμεσα στους αστυνομικούς του Μίκυ Σίτυ. Η μανία του Τζο όμως για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα αποδειχθεί ευχή και κατάρα μαζί. "Ομαδάρχης κατά τύχη." Οι τρεις Μικροί Εξερευνητές ετοιμάζονται για την καινούργια τους αποστολή. Μόνο που ο Μεγάλος Ομαδάρχης έσπασε το πόδι του και ο Ντόναλντ αναγκάζεται να τον αντικαταστήσει. Μονοσέλιδες ιστορίες. Χρόνια πολλά Ντόναλντ: "Από τον Σκρουτζ." Χρόνια πολλά Ντόναλντ: "Από τον Σούπερ Γκούφυ." Χρόνια πολλά Ντόναλντ: "Από την Νταίζυ." Χρόνια πολλά Ντόναλντ: "Από τον Μίκυ." Χρόνια πολλά Ντόναλντ: "Από τον Φέθρυ." Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Το σχέδιο της κεντρικής ιστορίας είναι είναι της λατρεμένης μου Σύλβιας. Οπότε απλά δε χρειάζεται να το σχολιάσω. Όμως και σεναριακά ήταν πάρα πολύ ωραία η ιστορία. Εδώ η συνεργασία σεναριογράφων και σχεδιάστριας έδεσε άψογα. Το τονίζω αυτό διότι παλιότερα είχα γράψει ότι προτιμώ η Σύλβια να σχεδιάζει δικά της σενάρια. Όσες ιστορίες είναι 100% δικές της είναι πραγματικά απολαυστικές. Όπως δήλωσα και πιο πάνω τα Δισνε'ι'κά σταυροδρόμια δε τα συμπαθώ. Γενικά η ιστορία είχε κάποια καλά σενάρια. Που θα μου άρεσε να τα δω ανεπτυγμένα. Στα θετικά που τις προσάπτω ήταν και η εμφάνιση δύο από τα alter ego του Ντόναλντ. Στα αρνητικά ότι οι υποθέσεις δε προλάβαινουν να "ανασάνουν". Τζο και Ροκ πρωταγωνιστούν στην επόμενη περιπέτεια. Η οποία είναι καλή και ευχάριστη στην ανάγνωση. Οι παρομοιώσεις δε θεωρώ ότι βγάζουν γέλιο. Περνάει και το μήνυμα ότι τα κοινονικά δίκτυα θέλουν προσοχή στην χρήση τους. Το τεύχος κλείνει με μία όμορφη και διδακτική ιστορία με οικολογικές ευαισθησίες. Λόγω του επετειακού χαρακτήρα του τεύχους έχουμε και πέντε (5) μονοσέλιδες με τους φίλους του Ντόναλντ να του εύχονται και να του κάνουν δώρα για τα γενέθλιά του. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Η φιλοσοφία του Ντόναλντ." 2. "Το μυστηριώδες καρφί." 3. "Ομαδάρχης κατά τύχη." 4. "Ντόναλντ είσαι πρώτος." 7.5/10!!! Το παπί μας γιορτάζει με ένα πολύ καλό τευχός... Από την "Σοφή κοτούλα" μέχρι τώρα έχει διαγράψει μία αξιοθαύμαστη πορεία!!! @Kriton Όπως βλέπεις με την δεύτερη ιστορία δε δυσκολεύτικα καθόλου!!!

Κοιτά, αν το οδηγεί ο @Indian χλωμό το κόβω να παραλαμβάνει τα κόμικς ο @leonidio!

Καλοκαιρι χωρις Ρετιρε και χωρις Ντισνευ απο την Καθημερινη δεν εναι καλοκαιρι. Και αφου το Μεγκα εκλεισε και δεν εχει Ρετιρε χαιρομαι διπλα που θα χει Ντισνευ!!

Ποστ ρεζέρβα που μάλλον δεν θα χρειαστεί, όμως ύστερα από τόσα χρόνια, καλό είναι οι θεσμοί και οι παραδόσεις να διατηρούνται (έκλεισα 12 χρόνια στο site, σας το είπα; ) EDIT - Θα βάλω τις διαφημίσεις για να υπάρχουν.

To πήρα σήμερα το 5/7, η τιμή έπεσε ξανά στα 3.90ε. Τώρα, ή εγώ έγινα πολύ απαιτητικός ή η ιστορία ήταν ''παράξενη'', πολλές εναλλαγές, χωρίς να υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους και προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς λένε και κάνουν. Γενικά απ'την αρχή το πάνε έτσι, δλδ απότομες εναλλαγές στο στόρι, και φαίνεται κάπως δυσνόητο το όλο σενάριο , βέβαια σε γενικές γραμμές, είναι ένα ικανοποιητικό κόμικ. Δεν ξέρω εσείς τι άποψη έχετε.. Το επόμενο λέει για 25/7 αλλά θα δούμε..

Το επιτελείο του ΚΟΜΙΞ συνεχίζει την τακτική του όσον αφορά την επιλογή των ιστοριών που φιλοξενεί στο περιοδικό. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσουν, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, αλλά δεν τις ήθελα σε έναν τέτοιο ιστορικό και “συλλεκτικό” τίτλο. Γι’ ακόμα μία φορά ο Don είναι το πιο ευχάριστο ανάγνωσμα (ίσως και οι "Χαμένοι στην ομίχλη"), ενώ οι υπόλοιπες ιστορίες κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα. Ανάμεσα στις μέτριες και στις (απλά) καλές. Ας πούμε δύο λόγια για την κάθε ιστορία ξεχωριστά. Τα συμπεράσματα δικά σας. “Το παπί που δεν υπήρξε ποτέ” Ακόμα μία δύσκολη ημέρα ξεκινάει για τον Ντόναλντ, ο οποίος βαριεστημένος ξεκινάει να πάει στην νέα του εργασία στο μουσείο της Λιμνούπολης. Εκεί θα βρεθεί μπροστά σε μία αρχαία λήκυθο, όπου θα του αποκαλυφθεί ένα ιδιόρρυθμο τζίνι που θα του πραγματοποιήσει μία του ευχή. Να μην είχε βγει ποτέ από το αβγό. Όταν λοιπόν θα βγει από το μουσείο, θα διαπιστώσει ότι πολλά είναι αυτά που έχουν αλλάξει και δυστυχώς προς το χειρότερο. Τελικά, όπως φαίνεται ο κόσμος είναι φτωχότερος χωρίς το αγαπημένο μας παπί. Ανήμερα στα γενέθλια του δεύτερου (μετά τον Μίκυ) πιο εμβληματικού χαρακτήρα της Disney, ο μεγάλος Don Rosa, δεν δίστασε να δημιουργήσει μία ιστορία-εφιάλτη για όλους εμάς τους λάτρεις του Ντόναλντ. Με το συγγραφικό του πενάκι έστησε ένα υπέροχο σενάριο, που έχει λογική πλοκή, δοσμένη όμως με καλής ποιότητας φαντασία. Το φινάλε είναι χαρούμενο και κάνει μία από τις πιο εύστοχες αναφορές για τα 60 (τότε) χρόνια του Ντόναλντ. Για το σχέδιο, νομίζω ότι έχουμε γίνει πλέον κουραστικοί. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Don να μας δώσει κάτι που να μην μοιάζει με αριστούργημα. “Έκπληξη μετ’ εμποδίων” Τις τελευταίες ημέρες τα τρία ανιψάκια συμπεριφέρονται περίεργα στο σπίτι του Ντόναλντ. Κάθε απόγευμα φεύγουν με μία φτηνή δικαιολογία και αφήνουν τον θείο τους στα κρύα του λουτρού να κάνει όλη την οικιακή δουλειά. Αυτό τους το φέρσιμο τον βάζει σε υποψίες και μεγάλη περιέργεια. Αυτά τα συναισθήματα όμως αυξάνονται σε μεγάλο βαθμό, όταν την ίδια συμπεριφορά έχει αποκτήσει και η Νταίζυ, αλλά και οι υπόλοιποι φίλοι και συγγενείς του. Ο φίλος μας αποφασίζει λοιπόν να διερευνήσει αυτή την υπόθεση. Μιλάμε για ένα σενάριο που δημιουργήθηκε σαν δώρο για τα γενέθλια του αγαπημένου μας παπιού, αλλά παράλληλα κρύβει στην πλοκή του δράση κι ένταση, σε μεγαλύτερο βαθμό από τα αντίστοιχης θεματολογίας σενάρια. Η ανατροπή και οι κίνδυνοι που έκρυβε η έκπληξη που ετοίμαζαν στον Ντόναλντ οι συγγενείς του είναι καλογραμμένη και καταλήγει σε ένα έξυπνο φινάλε. Το σχέδιο είναι εξαιρετικό. Vicar βλέπετε. “Δύσκολοι καιροί για γκολφ” Οι Μουργόλυκοι δραπέτευσαν από την φυλακή και πάνε ολοταχώς να πάρουν τα διαμάντια που είχαν κλέψει στην τελευταία τους ληστεία και τα είχαν κρύψει σε ασφαλές μέρος. Για κακή τους τύχη, στο σημείο που έκρυψαν τα κλοπιμαία έχει στηθεί ένα πολυτελές γήπεδο του γκολφ. Στο ίδιο γήπεδο έχει προσληφθεί σαν επιστάτης κι ο Ντόναλντ. Έτσι θα ξεκινήσει μία άτυπη μάχη μεταξύ τους, με τους μεν να ανοίγουν τρύπες ψάχνοντας, και τον δε να τις κλείνει υπό τον φόβο της απόλυσης. Καλό σενάριο καρτουνίστικου ύφους. Η ένταση κι ο εκρηκτικός πανζουρλισμός που δημιουργούνται είναι κλιμακούμενα και προσφέρουν γέλιο. Το φινάλε είναι αξιόλογο. Γενικά η ιστορία διαβάζεται ευχάριστα, αλλά δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Το σχέδιο του Marco Rota είναι αρκετά καλό. Ο βοηθός με το μαύρο κοστούμι και το καπέλο, που εμφανίζεται σε διάφορες στιγμές (πχ 1η σελίδα-1ο καρέ, 2η σελίδα-1ο καρέ) μού θύμισε τον Oddjob, από τον James Bond. “Ο χαμένος κρίκος” Μία μικρή μαϊμού, που διαθέτει ευφυΐα και μιλάει Αγγλικά, κάνει την εμφάνισή της ινκόγκνιτο στο Μίκυ Σίτυ και ζητάει την βοήθεια του πιο διάσημου πολίτης της πόλης, που είναι και παλιός γνωστός της. Κατά τα λεγόμενά της ο θείος της, ένας μποέμ τύπος που κοιτάει μόνο την καλοπέρασή του, έπεσε θύμα κυνηγών, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον πούλησαν σε έναν ζωολογικό κήπο. Ζητάει λοιπόν την συνδρομή του Μίκυ για να μπορέσουν από κοινού να τον απελευθερώσουν από τα δεσμά του. Εκείνος θα δεχτεί με προθυμία κι έτσι οι τρεις τους (γιατί ο Μίκυ δεν πάει πουθενά χωρίς τον Γκούφυ) θα πάνε μέχρι τον ζωολογικό κήπο για να φέρουν εις πέρας την δύσκολη αποστολή τους. Θα τα καταφέρουν? Σίγουρα τον Μίκυ τον έχουμε δει σε απείρως καλύτερες ιστορίες και η αλήθεια είναι ότι αυτό το σενάριο δεν αναδεικνύει το ταλέντο και τον αστυνομικό του χαρακτήρα. Το σκηνικό με τις ομιλούσες μαϊμούδες δεν μου έκατσε καλά από την αρχή και συνέχισε μέχρι το φινάλε. Το μόνο credit που θα δώσω είναι στο τέλος της πλοκής, που κρύβει μία μικρή ανατροπή. Τίποτα περισσότερο. Neeext! Το σχέδιο με ικανοποίησε. “Χαμένοι στην ομίχλη” Ο θείος Σκρουτζ με τον ανιψιό του τον Ντόναλντ πηγαίνουν πρωί-πρωί σε μία δουλειά, όταν τους συναντά η Μάτζικα και ψεκάζει τον Σκρουτζ με ένα μαγικό μαντζούνι, το οποίο προκαλεί μία πυκνή ομίχλη γύρω από το κεφάλι του. Ο σκοπός της είναι γνωστός. Θέλει να του κλέψει την πρώτη του δεκάρα. Το παπιοκυνηγητό θα ξεκινήσει κι ο Ντόναλντ θα προσπαθήσει να κάνει τα πάντα προκειμένου να βοηθήσει τον θείο του. Ένα σενάριο που μου άρεσε αρκετά. Μου θύμισε τις αντίστοιχες ιστορίες του μεγάλου Don Rosa (“Ζήτημα βαρύτητας”, “Ο ασημένιος δίσκος”, "Ξέχνα το!" κ.ά.), εννοείται σε μία πιο απλοϊκή εκδοχή. Η πλοκή χαρακτηρίζεται από ένταση κι αγωνία, που ξεκινάνε από τα πρώτα κιόλας καρέ, ενώ το ίδιο ικανοποιητικό είναι και το φινάλε. Το σχέδιο νομίζω ότι το παράκανε με τις υπερβολικές εκφράσεις των πρωταγωνιστών. “Οι κλεφτοκοτάδες” Οι Μουργόλυκοι κάνουν ψυχανάλυση για να ανακαλύψουν τα αίτια των πολλών αποτυχιών που έχουν στο “επάγγελμά” τους. Ο επιστήμονας αποφαίνεται ότι αυτό οφείλεται στο άγχος και την κούραση της πόλης. Τους προτείνει λοιπόν να πάνε στην επαρχία και να έχουν μία μικρή εγκληματική δραστηριότητα για να ξαναβρούν την χαμένη τους φόρμα. Έτσι θα πάνε σε ένα γραφικό χωριό και θα ξεκινήσουν τις μικροκλοπές. Δυστυχώς (για εκείνους) θα διαπιστώσουν ότι η γαλήνια ύπαιθρος δεν είναι τόσο άκακη όσο δείχνει. Κεφάτη ιστορία, πάντα από το δεύτερο (για να μην πω το τρίτο) ράφι. Τα γκαγκ της πλοκής είναι επαναλαμβανόμενα, αλλά ομολογώ ότι πέρασα ευχάριστα κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Δυστυχώς όμως δεν θα μου μείνει για καιρό στην μνήμη. Το φινάλε (κι εδώ) είναι το καλύτερο στοιχείο που είχε να μας δώσει αυτή η ιστορία. Με το σχέδιο δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. Αλήθεια, ο ψυχαναλυτής γιατί φοράει μάσκα? Ανήκει κι αυτός στην συμμορία κι αν ναι, ποιος ο λόγος? “Το μυστικό του Χιούη” Τα τρία ανιψάκια είναι μέλη μίας ομάδας μπάσκετ, η οποία τον τελευταίο καιρό δεν φέρνει καλά αποτελέσματα. Στον τελευταίο αγώνα, από ένα λάθος του Χιούη, η αντίπαλη ομάδα κερδίζει οριακά κι αυτός είναι ο λόγος που έχει απογοητευτεί. Από τότε ο χαρακτήρας του έχει αλλάξει. Κλείστηκε στον εαυτό του, ενώ προτιμάει να πηγαίνει μόνος του βόλτες τα απογεύματα, παρά να παίζει με τα αδέλφια του. Το γεγονός ότι κρατάει μυστικά μόνο για τον εαυτό του, κάνουν τον Λιούη και τον Ντιούη να ψάξουν τα τ’ ανακαλύψουν. Η αλήθεια θα τους καθηλώσει. Μέτριο σενάριο, με προβλέψιμη πλοκή κι ακόμα πιο προβλέψιμο φινάλε. Μέσα από τις σελίδες του αναδεικνύεται ο αδιάκριτος χαρακτήρας δύο εκ των αδελφών, αλλά και η αγάπη που έχουν τα τρία αδελφάκια μεταξύ τους. Πέραν τούτου, ουδέν. Τουλάχιστον είδαμε τον Στρατηγό Μουσούδα, που τον είχαμε επιθυμήσει. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Και μία διαπίστωση. Από τα στοιχεία της ιστορίας στο Inducks βλέπω ότι ο τίτλος αφορά το μυστικό του Λιούη κι όχι του Χιούη, όπως υπάρχει στην Ελληνική έκδοση. Λάθος ή παίζει κάτι άλλο? Δεν έχω αυτή την στιγμή το τεύχος στα χέρια μου, αλλά νομίζω ότι ο πρωταγωνιστής φορούσε κόκκινο καπελάκι, οπότε μιλάμε για τον Χιούη. “Το καλύτερο βιβλίο όλων των εποχών” Ο Ντόναλντ έχει κυριολεκτικά ξεκοκαλίσει ένα βιβλίο που του έχει δώσει η Νταίζυ και το οποίο τον έχει συνεπάρει σε μεγάλο βαθμό. Όταν δε μαθαίνει ότι το βιβλίο θα μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη κι ο παραγωγός θα είναι ο θείος Σκρουτζ, αμέσως θα σπεύσει να του ζητήσει να δουλέψει σε αυτή την παραγωγή ακόμα και δωρεάν. Εκείνος θα του αναθέσει να πάει στον συγγραφέα και να του ζητήσει να υπογράψει το συμβόλαιο παραχώρησης των πνευματικών δικαιωμάτων. Μετά από πολύ στενό μαρκάρισμα, εκείνος πείθεται επιτέλους να το υπογράψει, αλλά πριν το κάνει θα θελήσει να κάνει πρώτα μερικές τροποποιήσεις. Παράλληλα ο Σκρουτζ θα αναθέσει στον ανιψιό του και την σκηνοθεσία της ταινίας. Πολλές ευθύνες σηκώνει στην πλάτη του ο φίλος μας. Θα μπορέσει να αντεπεξέλθει? Κι αυτή η ιστορία δεν απέχει πολύ από το ύφος που υπάρχει στις περισσότερες ιστορίες του τεύχους. Είναι ευχάριστη, έχει αξιόλογη πλοκή, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από την μετριότητα. Ο Ντόναλντ δείχνει να παρασύρεται από τον ενθουσιώδη χαρακτήρα του και το απόλυτο μπάχαλο δεν αργεί να έρθει. Θα ήταν ψέματα να πούμε ότι δεν περιμέναμε μία τέτοια κατάληξη. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

Το τεύχος ξεκινάει τις ιστορίες του με μία ποδοσφαιρικού θέματος που έχει το τίτλο “Η ομάδα της συμφοράς”. Οι Βούβαλοι της Λιμνούπολης, μία ομάδα του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου και ιδιοκτησίας του θείου Σκρουτζ, δεν διάγουν και τις καλύτερες ημέρες τους στα γήπεδα. Τα άσχημα αποτελέσματα στους αγώνες κάνουν τους φιλάθλους να αποχωρήσουν, ενώ το ίδιο έχουν πράξει και οι χορηγοί. Ο Σκρουτζ σκέφτεται να διακόψει την λειτουργία της, αλλά ο κανονισμός λέει ότι θα πρέπει να πληρώσει πρώτα ένα σεβαστό ποσό. Η επόμενη ιδέα που του περνάει από το μυαλό είναι να βάλει τον Ντόναλντ, σαν παίκτη, στην ομάδα, ελπίζοντας ότι έτσι θα πέσει το ηθικό της και οι υπόλοιποι παίκτες θα παραιτηθούν. Υπολογίζει όμως χωρίς την θετική ενέργεια και τον ενθουσιώδη χαρακτήρα του ανιψιού του. Δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε η συγκεκριμένη ιστορία. Τόσο η θεματολογία της, όσο και η πλοκή δεν είναι του γούστου μου. Το μόνο που θα κρατήσω είναι ο χαρακτήρας του Ντόναλντ (αλλά και του Παντάξιου και της Ευταξίας) και τα όμορφα μηνύματα αλτρουισμού και συναδελφικότητας. Σε αυτό τον τομέα νομίζω ότι έχει γίνει καλή δουλειά. Σχεδιαστικά την βρήκα μέτρια. Ένα τηλεπαιχνίδι, “Οι γνωστοί άγνωστοι”, έχει κάνει θραύση στον τηλεοπτικό αέρα της Λιμνούπολης κι όλοι οι πολίτες το βλέπουν μετά μανίας. Πολλοί δε είναι εκείνοι που λαμβάνουν μέρος, λόγω του διόλου ευκαταφρόνητου χρηματικού επάθλου που προσφέρει στον νικητή. Η φιλοσοφία του παιχνιδιού είναι απλή. Ο διαγωνιζόμενος καλείται να μαντέψει με τι ασχολούνται μερικοί άγνωστοι. Κατά τύχη πέφτει στα χέρια των Μουργόλυκων η λίστα με τα ονόματα των αγνώστων του διαγωνισμού. Έτσι η πονηρή τους σκέψη είναι να τους βρουν και να δουν με τι ασχολούνται, ενώ στην συνέχεια να λάβουν μέρος στο τηλεπαιχνίδι και να κερδίσουν σίγουρα το έπαθλο. Θα τα καταφέρουν? Δεν είναι κι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει με τους Μουργόλυκους, αλλά μπορώ να πω ότι διασκέδασα. Η πιο γνωστή συμμορία της Disney είναι φανερό ότι στέκεται καλά στο τιμόνι του πρωταγωνιστή, ενώ όσο κυλάει η πλοκή ο αναγνώστης ταυτίζεται μαζί τους κι αγωνιά αν θα τα καταφέρουν. Το φινάλε έβγαλε γέλιο. Το σχέδιο συμβάλει στον χιουμοριστικό τομέα. Δεν ήταν κι άσχημο. Η επόμενη ιστορία θα μας διδάξει πώς γίνεται ένα “Ομαδικό παιχνίδι”. Όλα ξεκινούν στην Λέσχη των εκατομμυριούχων, όπου βγήκαν τα αποτελέσματα για το ποιος είναι ο πλουσιότερος. Στην πρώτη θέση είναι θείος Σκρουτζ (τι πρωτότυπο ) και την δεύτερη θέση την κατέχει ο Ρόμπαξ. Κι ενώ ακολουθεί ο κλασικός τσακωμός, ο Πρόεδρος της Λέσχης τους ενημερώνει ότι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν ένα συντριβάνι στο πάρκο της Λιμνούπολης κι αυτό θα το αναλάβουν οι δύο πρώτοι επιχειρηματίες. Σαν στοίχημα, τους προτείνει λοιπόν να αφήσουν για έναν μήνα τις επιχειρήσεις τους σε άτομα εμπιστοσύνης, για να αποδείξουν έτσι την υγεία των αυτοκρατοριών τους. Όποιος συνεχίσει να έχει κέρδη αυτό το διάστημα, θα απαλλαγεί από τα έξοδα του σιντριβανιού. Ο Σκρουτζ θα αφήσει τα κλειδιά στον Ντόναλντ, ενώ ο Ρόμπαξ στον Χάσκυ. Και οι δύο τους θα πάνε στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ, όπου δεν θα σταματήσουν να ανταγωνίζονται. Πώς θα τα πάνε οι αντικαταστάτες τους? Αρκετά έξυπνο σενάριο, που ενώ περιέχει την κλασική κόντρα των δύο αιωνίων αντιπάλων, παράλληλα δίνει χώρο και σε άλλους χαρακτήρας να αναδειχτούν. Η πλοκή αναδεικνύει το κωμικό στοιχείο, ενώ το φινάλε είναι (κι εδώ) ο ορισμός της ευγενούς άμιλλας και της συναδελφοσύνης. Όμορφα μηνύματα για τους μικρούς (και μεγάλους) αναγνώστες. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Ο αγαπημένος μας πειναλέος τεμπελάκος Πασχάλης θα πρωταγωνιστήσει στους “Θάμνους με τις κροκέτες”. Βρισκόμαστε στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ όταν ένας καθηγητής θα κάνει την εμφάνισή του και θα ζητήσει την βοήθεια του φίλου μας. Κατά τα λεγόμενά του, ένας γνωστός του, ιδιοκτήτης ράντσου, είδε ένα περίεργο φυτό και πρέπει να πάνε μέχρι εκεί για να δουν περί τίνος πρόκειται. Ο Πασχάλης δέχεται να βοηθήσει κι όταν φτάνουν εκεί ο κτηματίας τους περιγράφει ότι είδε έναν θάμνο που είχε για καρπούς...πατατοκροκέτες! Οι δύο “ερευνητές” θα πάνε μέχρι το σημείο που βρέθηκαν αυτοί οι θάμνοι και θα αρχίσουν το ψάξιμο. Αν υπάρχει φαγητό, σίγουρα θα το εντοπίσει ο Πασχάλης. Αν μη τι άλλο παραδέχομαι ότι το εν λόγω σενάριο έχει μεγάλα αποθέματα φαντασίας και του το αναγνωρίζω. Από εκεί και πέρα όμως η πλοκή μού τα χάλασε λίγο. Πολλά ήταν τα σημεία που τα θεωρώ σαχλά κι άνοστα, ενώ το φινάλε μου άφησε ένα ελαφρύ μειδίαμα. Γενικά θα προσπεράσω. Το σχέδιο της αγαπημένης Lara Molinari το βρήκα εξαιρετικό. Εσείς που είστε μέσα στα κόλπα, κάντε τα κουμάντα σας να την φέρεται σε κανένα AthensCon. Στην "1 θέση για 2", μετά την εξοχή θα επιστρέψουμε στην Λιμνούπολη και στην αίθουσα σύνταξης των Παπιονέων. Εκεί οι λογιστές δίνουν στον Σκρουτζ τα αποτελέσματα της οικονομικής κατάστασης της εφημερίδας και τα οποία είναι θλιβερά. Ο εκδότης λοιπόν αναφέρει ότι θα πρέπει να κοπεί ένας μισθός, προκειμένου να μην χρεοκοπήσει. Το καμπανάκι χτυπάει για τα δύο ξαδέλφια που δουλεύουν εκεί, τον Ντόναλντ και τον Φέθρυ, οι οποίοι τρέμουν την απόλυση κι αρχίζουν να κάνουν τρομερές υπερβάσεις για να έχουν την εύνοια του θείου τους. Ακόμα μία μετριότητα, που όμως είναι βγαλμένη από την σκληρή πραγματικότητα. Πολλά γκαγκ επαναλαμβάνονται για να γεμίσουν τις σελίδες, ενώ μόνο το φινάλε είχε λίγη πλάκα. Εν κατακλείδι, την συγκεκριμένη ιστορία θα την ξεχάσω σύντομα. Το σχέδιο ήταν ιδιαίτερο, αλλά δεν μου έκανε κλικ. Και θα κλείσουμε αυτό το τεύχος με την “Πολυπόθητη συναυλία”. Ο Μόρτυ κι ο Φέρντυ μαθαίνουν ότι η αγαπημένη τους τραγουδίστρια θα κάνει μία συναυλία στο Μίκυ Σίτυ και θέλουν πολύ να παραβρεθούν. Τα χρήματα όμως που απαιτούνται για τα εισιτήρια είναι αρκετά κι ο θείος τους δεν μπορεί να τα πληρώσει. Τους προτείνει λοιπόν να κάνουν περιστασιακή εργασία για να εξοικονομήσουν τα μισά λεφτά που απαιτούνται και τα υπόλοιπα θα τα βάλει εκείνος. Οι φίλοι μας δέχονται και ξεχύνονται στην γειτονιά προς αναζήτηση δουλειάς. Τα πράγματα φαίνονται να πηγαίνουν ευνοϊκά, αλλά η ζωή τις περισσότερες φορές κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις. Όμορφο σενάριο, που δεν κρύβει κάποια περιπέτεια, αλλά έχει μία σωστά δομημένη πλοκή, με ανατροπές κι ένα απρόβλεπτο φινάλε. Τα δύο αδέλφια φέρονται πολύ ώριμα για το νεαρό της ηλικίας τους, γεγονός που δίνει το καλό παράδειγμα στους συνομήλικούς τους αναγνώστες. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

Κι εμένα εκεί πήγε το μυαλό μου όταν διάβασα τον τίτλο του επόμενου τεύχους.

Σαν δωράκι οπαδού μου κάνει, όπως είχαν κάνει με τα Pixel, παρά επαγγελματική δουλειά.

Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας και εύχομαι και για εσάς ό,τι καλύτερο! ΥΓ Φορτηγό για να κουβαλάω κόμικς;; Μα τόσα πολλά έχω πια;

Εξωφυλλα 1126, Τοξικά Μάτια, Δημήτρης Σίμος. Ειναι η τριτη περιπετεια του αστυνομου Καπετανου, να θυμισω οτι τα αλλα δυο βιβλια του συγγραφεα με τον ιδιο πρωταγωνιστη ειναι "Τα Βατραχια" (1113) και τα "Τυφλα Ψαρια" (1116). Προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Δύο-τρεις φωτογραφίες από αφιερώσεις και σκιτσάκια που πήρα σε τεύχη από το the con 5 και ήθελα καιρό να ανεβάσω: χαμένα επεισόδια από Ρόσα ψηφιδωτό με αφιέρωση του Ζαφειριάδη και σκιτσάκι του πρωταγωνιστή από τον Χριστούλια αριστερά το 100 Bullets 5 υπογεγραμμένο από Azarello και Johnson, δεξιά το Hellblazer - Good Intentions από Azarello το κλασικό σκιτσάκι που έκανε δωρεάν ο Ασντέ σε όσους πήγαιναν με τευχάκι ΛΛ Τασμάρ

Τελικά έχουμε ανατροπή και θα βγει και η Οικονομία του Σκρουτζ το Καλοκαίρι Τελικά δεν είναι Editor's Choice και για αυτό δεν βγαίνει το Χειμώνα αλλά τώρα. Ειναι η έκδοση που έλεγα.

Πλάκα έχουν τα σταυροδρόμια. Εξαρτάται βέβαια και από τον τρόπο που θα τα χειριστεί ο σεναριογράφος. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες αυτού του είδους που δεν είναι τόσο εμπνευσμένες και βγαίνουν υπερβολικά παιδικές, υπάρχουν και άλλες εξαιρετικά επιτυχημένες! Όπως και να έχει είναι κάτι το ιδιαίτερο , μια αλλαγή στα συνηθισμένα και συνεπώς απόλυτα ευπρόσδεκτο. @mko πράγματι είχε δημοσιευτεί πάλι μία τέτοια ιστορία στο Μίκυ Μάους της Καθημερινής!Βέβαια το κατεξοχήν περιοδικό σταυροδρομιών ήταν το ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΣ του Τερζόπουλου!

Ο λαός ζητάει αναλυτική παρουσίαση των σταυροδρομιών, για να αποφασίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει στο τέλος

Τελευταία αγορά.

Μέχρι να με βαρεθείτε και να μου ζητήσετε να σκάσω. Πέρα από την πλάκα, πιστεύω ότι θα αντιμετωπίσω ζήτημα με αυτή την ιστορία. Κάποια λύση όμως θα βρω.

Τελικά τέτοιες και χειρότερες τιμές ο "δάσκαλος" Κι όσο σκέφτομαι ότι πριν λίγους μήνες το είχα πάρει απ΄τον ίδιο 10€ και μάλιστα μου φάνηκαν πολλά. Ήταν όμως το τελευταίο μου για να συμπληρώσω τη σειρά και είπα χαλάλι. Αλλά τώρα ξεφύγαμε. Δεν του είπε κανείς ότι η ΜΑΜΟΥΘ ξεκίνησε επανεκδόσεις διατηρώντας το παλιό εξώφυλλο στα τεύχη που δεν βγήκαν με το καινούριο;

¨Έφυγε χτες από την ζωή ο Κώστας Ευριπιώτης, ο γνωστός στους πιο παλιούς "παλιός" σμηνίτης "Γιώργος Βλάχος" από την σειρά "Της Ελλάδος τα παιδιά", μετά από άνιση μάχη με την επάρατο.

31 Μαϊου στο dc universe [imdb=tt8362852]

Υποτίθεται οι πόροι της σειράς καταναλώθηκαν σε φόρους στην πολιτεία που έγιναν τα γυρίσματα. Ένα γραφειοκρατικό λάθος δεν επέτρεψε να επιστραφεί ένα μεγάλο ποσό. Η πολιτεία το αρνείται. Κρίμα, δεν προλάβαμε καν να αποφασίσουμε αν αξίζει. Μιλάμε για ένα επεισόδιο!

Κομικσικό εξώφυλλο του Έλληνα γραφίστα Bewild Brother.

Εξώφυλλο του Φώτη Πεχλιβανίδη.

Δώσανε το όνομα του Bill Finger σε ένα δρόμο της Νέας Υόρκης. Το γεγονός το γνωστοποίησε ο Kevin Conroy.

Τα credits παίρνει τώρα. Οι αναγνώστες αναγνωρίζουμε την συμβολή του εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό το θεωρώ σημαντικότερο.

o Bill Finger αναγνωρίζεται επιτελους απο την DC ως συνδημιουργος του Batman και θα υπάρχει και το όνομα του στους τίτλους του Batman Vs Superman και στο Gotham η ανακοινωση της DC 41 χρόνια μετα το θάνατό του βέβαια, αλλά τουλαχιστον θα χαρει την αναγνωριση η οικογενεια του

O Dick Tracy στο εξώφυλλο του βιβλίου του Πέτρου Μαρτινίδη.

Ωραίο τόπικ έχει πολλά βιβλία που χωράνε εδώ... Απορώ πως πέρασε απαρατήρητο (εκτός αν υπάρχει σε κάποια άλλη κατηγορία και δεν το πρόσεξα) αλλά ας γράψω δύο κουβέντες για ένα βιβλίο με εξώφυλλο κόμιξ και θέμα κόμιξ! Το Γκάτερ (gutter που φαντάζομαι ότι όλοι ξέρουμε ότι είναι το κενό ανάμεσα σε δύο στριπάκια στο λεξιλόγιο των δημιουργών-σχεδιαστών) που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2007. Συγγραφέας η Ντορίνα Παπαλιού που κυρίως έχει γράψει παραμύθια και για πρώτη φορά ασχολήθηκε με ενήλικη λογοτεχνία σε αυτό το βιβλίο. Το θέμα σε λίγες γραμμές. Ενας 18χρονος που έχει έφεση στο σχέδιο κάθεται βράδυ σε μια καφετέρια και για να σκοτώσει την ώρα του σχεδιάζει έναν από τους θαμώνες. Ο Αλέξανδρος που θέλει να γίνει κομίστας γίνεται μάρτυρας μιας παράξενης σκηνής με δύο άγνωστους να πλησιάζουν τον θαμώνα και να τον βγάζουν έξω από το μαγαζί και από εκεί αρχίζει η δράση που θυμίζει αστυνομικό νουάρ μυθσιτόρημα στο κέντρο της Αθήνας με τον πιτσιρικά σχεδιαστή να ψάχνει καρέ καρέ την αλήθεια. Γρήγορη αφήγηση, σχετικά απλή γραφή αλλά αρκετά έξυπνη ιστορία.

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο από τον Σπύρο Ορνεράκη. Το βιβλίο έχει και αρκετή εικονογράφηση, επίσης του Ορνεράκη.

"Ο κυρίαρχος των ονείρων" του Ρότζερ Ζελάζνι από τις εκδόσεις "Παρά πέντε" με εξώφυλλο του Dave McKean από το Black Orchid

Ο Φώτης Πεχλιβανίδης εικονογραφεί το εξώφυλλο και το εσωτερικό του βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου : "Το παιχνίδι", εκδόσεις οξύ/1998 vaios/19-4-2010