Αίθουσα Νικητών

Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε, σας ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή. Συμμετείχαν 48 άτομα αλλά στην κληρωτίδα μπήκαν 46. Τα μέλη @constantinople και @dimious200 δεν μπήκαν στον διαγωνισμό γιατί είναι μέλη της ΛΕΦΙΚ και θα πάρουν ένα αντίτυπο ΧΩΡΙΣ διαγωνισμό Οι νικητές είναι οι @Kyr1967 & @stavroschatzis70 Συγχαρητήρια παιδιά, περάστε από τη Λέσχη να πάρετε το σπάνιο δώρο σας ή στείλτε μου μήνυμα με τη διεύθυνσή σας για να σας το στείλουμε.

Ο εγγονός του δημιουργού του ορού του υπέρ-στρατιώτη, κατάφερε να ανασυνθέσει τον ορό 70 χρόνια μετά και ετοιμάζεται να τον πουλήσει στους πλειοδότες για να φτιάξουν τον δικό τους υπέρ-στρατό. Ο Κάπτεν Αμέρικα, ο μόνος που φέρει τον ορό μέσα του, αναλαμβάνει να το σταματήσει αυτό, σε μια σόλο κατασκοπευτική περιπέτεια που τον φέρνει αντιμέτωπο με στοιχεία του παρελθόντος. Πρόκειται για μια μίνι σειρά που έδωσε στο Ed Brubaker την ευκαιρία να παρουσιάσει μια διαφορετική ιστορία από αυτή που είχε συνηθίσει στο πολυβραβευμένο run του με τον χαρακτήρα. Και είναι παρηγοριά στον... άρρωστο (τους Έλληνες αναγνώστες) που βλέπουμε έστω ένα ψήγμα από τον συνδυασμό Captain America/Ed Brubaker, μιας και κανένας Έλληνας εκδότης δεν πιστεύω να τολμήσει να εκδώσει το κανονικό run. Η ίδια η ιστορία είναι καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα. Όχι κάτι συνταρακτικό, αλλά θα περάσετε ευχάριστα και θα απολαύσετε το σχέδιο του Eaglesham το οποίο ταιριάζει με το ύφος της ιστορίας. Το τέλος της ιστορίας αφήνει στοιχεία για μεταγενέστερη εκμετάλλευση βέβαια, αλλά δεν πιστεύω να απογοητευτείτε ιδιαίτερα για αυτό. Και πάλι έχει μια δόση πληρότητας. Απλά έχω την αίσθηση πως θα μπορούσαν να είχαν προσθέσει ακόμα δύο τεύχη και να καλύψουν και αυτή την τροπή που πήρε στο τέλος. Η έκδοση σε τόμο της μίνι σειράς περιλαμβάνει μια γκαλερί με τα εναλλακτικά εξώφυλλα των τευχών και το Captain America Comics 01 από τους Joe Simon & Jack Kirby, την πρώτη ιστορία που δημοσιεύτηκε ποτέ με τις περιπέτειες του Κάπτεν Αμέρικα, που στην χώρα μας δεν έχει εκδοθεί ποτέ, οπότε έχει ιστορικό ενδιαφέρον... και μόνο, μιας και ήταν παρωχημένη από την δεκαετία του '60 ήδη που επανέφεραν τον χαρακτήρα στο προσκήνιο. Ξεκάθαρα προϊόν μιας εντελώς διαφορετικής εποχής, με τις δικές της ευαισθησίες. Με αυτό τον τόμο, η Οξύ έχει πλέον καλύψει όλους τους βασικούς χαρακτήρες της δεκαετίας του '60 από τον κατάλογο της Μάρβελ, αυτούς τους οποίος ιστορίες δημοσιεύονται αδιάκοπα από τότε έως σήμερα. Η εκδοτική πάντως στα eshop το πλασάρει ως Captain America - Super Soldier, παρόλο που στην έκδοση καθαυτή, διατηρούν την αρχική ονομασία.

Κυκλοφόρησε ο Ξέρξης.

Η Gal Gadot ξάφνιασε τους φαν της και ανέβασε στο προφίλ της στο instagram, το παραπάνω poster, αποκαλύπτοντας έτσι την νέα στολή της Wonder Woman για την επερχόμενη ταινία. Σύμφωνα με την wiki η ιστορία εχει να κάνει με τον Ψυχρό Πόλεμο στα '80s, ενώ η ηρωίδα θα έρθει αντιμέτωπη με την Cheetah.

Τεύχος #3 εν εξελίξει...

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο από τον 5ο τόμο Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

@Επιθεωρητής Le Pit Ευχαριστούμε Παναγιώτη που μας δείχνεις την "γέννηση" του νέου τεύχους, που σε λίγες ημέρες θα έχουμε στα χέρια μας. Με αυτόν τον τρόπο απαλείφεται η τυπική (και καμία φορά ψυχρή) σχέση ανάμεσα στον δημιουργό και τον τελικό αποδέκτη του κόμικ που είναι ο αναγνώστης. Προσωπικά με αυτή την τακτική νιώθω ότι γίνομαι κι εγώ μέλος αυτής της προσπάθειας.

Ένας νέος και φιλόδοξος Βέλγος μηχανικός παίρνει προαγωγή στη μεταλλευτική εταιρεία που δουλεύει. Το νέο του πόστο θα είναι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου καλείται να βρει αντικαταστάτη για τον "διευθυντή παραγωγής" που σκοτώθηκε δυο μέρες πριν. Φτάνοντας εκεί θα εμπλακεί σ΄ένα ατύχημα με μια έφηβη Κονγκολέζα και σιγά σιγά θ΄αρχίσει ν΄ανακαλύπτει τη θλιβερή αλήθεια που στοιχειώνει το μέρος. To "Kivu" είναι μια one-shot ρεαλιστική περιπέτεια που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο που μας πέρασε και παρουσιάζει τις φριχτές συνθήκες που μαστίζουν την περιοχή της Λ.Δ.Κ. τα τελευταία 20 χρόνια. Βασίζεται εν μέρει σε πραγματικά γεγονότα, υπάρχει όμως και μυθοπλασία. Η περιοχή, όπως και πολλές άλλες στην Αφρική, είναι γνωστή για την αφθονία σε μεταλλεύματα που χρησιμοποιούνται στο δυτικό πολιτισμό. Ένα απ΄αυτά είναι και το κολτάνιο, που είναι απαραίτητο για την κατασκευή πολλών ηλεκτρονικών συσκευών και κυρίως των κινητών τηλεφώνων. Τα ορυχεία κολτανίου ελέγχονται από παραστρατιωτικές ομάδες οι οποίες αναγκάζουν ανήλικα παιδιά να δουλεύουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Βιασμοί, απαγωγές, σφαγές είναι καθημερινό φαινόμενο Από την εκμετάλλευση και το παράνομο εμπόριο του μεταλλεύματος επωφελούνται οι ντόπιοι πολέμαρχοι, οι μεσάζοντες που το εξάγουν, καθώς και οι πολυεθνικές που το αγοράζουν. Το σενάριο είναι του αειθαλή Jean Van Hamme, που παρά τα 80 του χρόνια δεν χάνει το κέφι. Ίσως δεν έχουμε τη δράση που συναντάμε σε άλλα έργα του, ίσως το φινάλε είναι αρκετά αναμενόμενο(πόσο μάλλον για ένα συγγραφέα που φημίζεται για τα twists & turns του), παρ΄όλα αυτά έχουμε μια συμπαγή περιπέτεια που σε κερδίζει με την κυνικότητά της Το λεπτομερές πανέμορφο σχέδιο είναι του Christophe Simon. Στην αρχή του τεύχους υπάρχουν extras με πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα που συναντάμε στην ιστορία, όπως και φωτογραφικό υλικό. Εκδόθηκε και στ΄αγγλικά απ΄την Europe Comics και στο άμεσο μέλλον θα βγει σε έντυπη μορφή απ΄τη Cinebook 7.5/10

ευχαριστούμε σαν να είχαμε κερδίσει, παιδιά, καλημέρα σε όλους.

Η λύση είναι απλή: θα περιγράψεις όλες τις εναλλακτικές ιστορίες. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, το αργότερο το 2124 θα έχεις τελειώσει!

Η ανούμπις κάνει καλοκαιρινές προσφορές στο σάιτ της. https://anubis.gr/product-category/prosfores/ Δεν είναι σε τιμές χώμα, αλλά έχει και κάποια πακέτα που μπορεί να σας ενδιαφέρουν.

Η πέμπτη εποχή Έχουμε να κάνουμε με μια πολύ παράξενη και αρκούντως σουρεαλιστική ιστορία, στην οποία η πραγματικότητα μπλέκεται με τα όνειρα και τους εφιάλτες των πρωταγωνιστών. Δύσκολα βγάζει κανείς ένα συγκεκριμένο νόημα με αρχή, μέση και τέλος, και οπωσδήποτε δεν ξέρεις με σιγουριά τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, όμως προσωπικά μου φάνηκε ως μια πολύ ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα αναγνωστική εμπειρία. Και μπορώ να πω ότι κάποια κομμάτια της πλοκής ήταν απολαυστικά. Από κει και πέρα, μου άρεσε πολύ το σχέδιο και το όλο στήσιμο των καρέ, καθώς επίσης τα χρώματα και η γενικότερη αισθητική. 7.5/10

Η σειρά ακυρώθηκε χθες αλλά θα προσπαθήσουν να την πουλήσουν σε άλλο κανάλι.

"...και μετά με πήρε ο ύπνος" ή "...και μετά μπερδεύτηκα"!

Μπορείς να γράψεις κάτι του τύπου "ο Ντόναλντ πάει εκεί πέρα και μετά εσείς αποφασίζετε τι θα γίνει"

Μέχρι να με βαρεθείτε και να μου ζητήσετε να σκάσω. Πέρα από την πλάκα, πιστεύω ότι θα αντιμετωπίσω ζήτημα με αυτή την ιστορία. Κάποια λύση όμως θα βρω.

Ακριβώς το ίδιο και εγώ... Και στο Αλμανάκο έται έκανα... Ακριβώς για αυτό δε μου αρέσουν... Μία αρχή, μία μέση και ένα τέλος μου φτάνουν και μου περισσεύουν... Κοίτα... Αν ήταν η "κεντρική" ιστορία του τεύχους όντως θα είχα θέμα στην παρουσιάση της... Η τελευταία σου παράγραφο ας προβληματίσει τον @Indian που κάνει την ηρωική κίνηση () να τις παρουσιάζει όλες αναλυτικά!!!

Μα τα σταυροδρόμια έχουν πολλές μέσες και πολλά τέλη, επομένως πρέπει να σ' αρέσουν ακόμη περισσότερο! Πάντως κι εγώ δεν ενθουσιάζομαι με αυτού του είδους τις ιστορίες, διότι δεν έχουν κάποια κατεύθυνση: —Θα επιτύχει ο Ντόναλντ το σκοπό του ή θα αποτύχει; —Ναι. (Δηλαδή ή θα επιτύχει ή θα αποτύχει. Αυτό, όμως, το ξέρω και χωρίς να διαβάσω την ιστορία.) Να δω πώς θα γράψουμε την περίληψη της ιστορίας στις παρουσιάσεις μας. Εγώ σκέπτομαι να παρουσιάσω την πιο σύντομη εκδοχή, π.χ., «ο Ντόναλντ βγήκε απ' το σπίτι του, έπεσε σε μια τρύπα και κατέληξε στο νοσοκομείο, τέλος».

Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσουν οι ιστορίες με σταυροδρόμια. Συνήθως έχουν γενναιόδωρο αριθμό σελίδων. Βέβαια τέτοιες ιστορίες τις διαβάζω κανονικά, όπως όλες τις άλλες. Διαλέγω δηλαδή την επιλογή που βρίσκεται στην επόμενη σελίδα.

Εγώ πάλι πετούσα ανέκαθεν τη σκούφια μου για σταυροδρόμια, επομένως άλλος ένας λόγος για να το τσιμπήσω (όχι που θα το άφηνα )

Κομικσικό εξώφυλλο του Έλληνα γραφίστα Bewild Brother.

Έξι Έλληνες σκιτσογράφοι αποχαιρετούν το δάσκαλό τους Η πολιτική γελοιογραφία, για να είναι πραγματικά αιχμηρή και εύστοχη, απαιτεί πολλά χαρίσματα. Χιούμορ, ταλέντο, οξύνοια, αντικειμενικότητα, γνώση των ορίων, ήθος. Ο Γιάννης Ιωάννου, συνδύαζε όλα τα παραπάνω και πολλά χαρίσματα ακόμη, γεγονός που τον έκανε τον κατά γενική ομολογία κορυφαίο Έλληνα πολιτικό γελοιογράφο της μεταπολίτευσης. Μέσα από το 'Αντί', τον θρυλικό 'Τρίτο Δρόμο' και πληθώρα μέσων, από εφημερίδες μέχρι και το δικό του μπλογκ, η σατιρική ματιά του Γιάννη Ιωάννου υπήρξε πάντοτε εύστοχη και επίκαιρη. Μα κυρίως, ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος, ενέπνευσε πολλούς ακόμη σκιτσογράφους να ακολουθήσουν το δρόμο του και να μάθουν δίπλα του. Σήμερα, μέσα από το Oneman, ήρθε η ώρα κάποιοι από τους μαθητές αυτούς να αποχαιρετήσουν με τα δικά τους λόγια -ή και σκίτσα- τον Δάσκαλο, ο οποίος στις 9 του περασμένου Μαΐου έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα έργο διαχρονικό και παιδευτικό, το οποίο θα αποτελεί για πάντα σημείο αναφοράς. 'Η αρχεία Ελλάδα', το τελευταίο σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου στο μπλογκ του, το οποίο δημοσιεύθηκε και στην Εφημερίδα των Συντακτών Σπύρος Δερβενιώτης Προσπαθώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με τη σάτιρα του Γιάννη Ιωάννου, και το μυαλό μου είναι κενό. Θυμάμαι πολύ καθαρά (παρ’ ότι παιδί) την πρώτη εντύπωση που μου έκανε η λιτή απέριττη γραμμή και η ιδιόλεκτος του ΚΥΡ. Θυμάμαι πολύ καθαρά (καθ’ ότι έφηβος) την πρώτη φορά που είδα σε δράση τον οδοστρωτήρα που ήταν ο Αρκάς, στον ‘Κόκκορα’. Αλλά δε θυμάμαι την πρώτη φορά που εκτέθηκα στη νευρώδη και διαβρωτική ματιά του Γιάννη, που επηρέασε τη δική μου προσέγγιση όσο όλοι οι υπόλοιποι Δάσκαλοι συνδυαστικά, και ίσως και λίγο παραπάνω. Προσπαθώντας να σκεφτώ γιατί συμβαίνει αυτό, κατέληξα σ’ ένα συμπέρασμα που θέλω να πιστεύω ότι βγάζει νόημα: Ο εγκέφαλός μου κατέγραψε το Γιάννη σα να ήταν Πάντα εκεί. Σαν η οξυδερκής ματιά του, η βίαιη εισβολή του στα άδυτα των μυαλών των Στιβαρών Ηγετών μας στην ησυχία του σπιτιού τους, αυτό το εμμονικά τεκμηριωμένο ξεγύμνωμα των πιο ιδιοτελών κινήτρων κάθε εξουσίας, αυτός ο διαρκής υποτιτλισμός της ζωής που ζήσαμε, να ήταν πάντα εκεί. Σαν, παρ΄ όλο που το έργο του συνιστούσε μια τομή στην ελληνική γελοιογραφία, ταυτόχρονα να έγινε το σημείο μηδέν, ένα event horizon που καμπύλωσε το σατιρικό χωροχρόνο, ενώνοντας το Πριν (την εποχή μιας γλυκιάς. ασφαλούς γελοιογραφίας) με το Μετά (τη Γιακωβίνικη αναίδεια που μας μεταλαμπάδευσαν από το Γαλλικό Μάη οι καλύτεροι εκπρόσωποι της Μεταπολιτευτικής γελοιογραφίας) σε ένα σώμα: την Ευγενή Αναίδεια που τόσους σύγχρονους και κατοπινούς συναδέλφους του καθόρισε. Είναι ένα συμπέρασμα που γλυκαίνει κάπως τη βαθιά θλίψη για την απώλεια ενός βαθιά ευγενικού ανθρώπου που ευτύχησα να γνωρίσω από κοντά. Γιατί σημαίνει ότι, όπως πάντα ήταν, έτσι πάντα και θα είναι εδώ. Μιχάλης Κουντούρης Ήταν λίγο μετά την Άλλη Επταετία όταν συστηθήκαμε με τον Κοσμά τον Ευρωπαίο και το Μεγάλο Αφεντικό. Τους ακολουθήσαμε με την Πρώτη στον Τρίτο Δρόμο, ένα δρόμο που μας οδήγησε στο πιο σημαντικό σταυροδρόμι της ελληνικής πολιτικής γελοιογραφίας μετά τη μεταπολίτευση. Πολιτικού σκίτσου και κόμικς γωνία. Εκεί γνωρίσαμε, θαυμάσαμε, εμπνευστήκαμε, επηρεαστήκαμε και αγαπήσαμε τον Γιάννη Ιωάννου. Εκεί, σ ’εκείνη τη γωνία, θέλω να αφήσω αυτό το σκίτσο στη μνήμη του. Να το αφήσω με μια βαθιά υπόκλιση, Όσο βαθύς είναι ο σεβασμός που αισθάνομαι, Όσο βαθιά είναι η θλίψη για το χαμό του. Μια υπόκλιση τόσο βαθιά που δεν θα αφήσει να φανεί το δάκρυ για το δάσκαλο που έφυγε, για το συνάδελφο που χάσαμε για το φίλο που θα μας λείψει. Ο τρίτος δρόμος ορφάνεψε… Πέτρος Ζερβός Τον Γιάννη Ιωάννου τον πρωτοείδα στα γραφεία του Σχολιαστή, μέσα δεκαετίας ’80. Ήταν ήδη γνωστός γελοιογράφος, εγώ στα πρώτα μου βήματα. Όμως δεν ανταλλάξαμε ποτέ κουβέντα! Εγώ πολύ ντροπαλός, αυτός από τη φύση του απόμακρος δούλευε απομονωμένος στο βάθος, σε κάποιο τραπέζι… Τον ξανασυνάντησα το 2006, στα πλαίσια των εκδηλώσεων Πάτρα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, όπου φιλοξενηθήκαμε Έλληνες και Ευρωπαίοι γελοιογράφοι για να φτιάξουμε επί τόπου έργα με θέμα το Καρναβάλι. Γνώρισα έναν διαφορετικό άνθρωπο! Ήταν κοινωνικός, φιλικός, εξωστρεφής και ένα βράδυ σε τραπέζι, όσοι ξέραμε τον κλειστό του χαρακτήρα, με έκπληξη τον είδαμε να χορεύει! Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον άνθρωπο Ιωάννου, όταν στήναμε τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων στη σημερινή της μορφή. Εξαιρετικά ευφυής, με χιούμορ, ολιγόλογος, κάθε του κουβέντα μεστή και καθαρή. Κρεμόμασταν από το στόμα του γιατί πάντα είχε κάτι ουσιαστικό να πει και πάντα έδινε διέξοδο σε πολλές δυσκολίες που προέκυπταν. Ήταν ακέραιος άνθρωπος, με ήθος και πεντακάθαρο βλέμμα. Θυμάμαι, σε κάποιο βραδινό τραπέζι, με έκπληξη να απαξιώνει μπροστά σε άλλους συναδέλφους σκίτσα μου που με τα δικά του κριτήρια έβρισκε «χυδαία»! Αυτό δεν επηρέασε την εκτίμησή μου γι’ αυτόν, αντίθετα μ’ έκανε να σκεφτώ πάνω στη δουλειά μου και να μην κάνω το λάθος να μπερδεύω το χιούμορ με την εμπάθεια!... Ο Γιάννης Ιωάννου ήταν ανοιχτός σε νέους γελοιογράφους που εντάσσονταν στη Λέσχη αλλά και απρόθυμος να δεχτεί όσους δεν θεωρούσε άξιους! Δεν θα μιλήσω για το έργο του. Κατ’ εμέ είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας γελοιογράφος μεταπολεμικά! Η δουλειά του είναι μια τοιχογραφία των τελευταίων δεκαετιών της χώρας. Ένας ιστορικός δεν θα κατανοήσει π.χ. την δεκαετία του ’80, που ήταν καθοριστική ακόμα και για το σήμερα, αν δεν μελετήσει τα αντίστοιχα βιβλία του Ιωάννου! Τα τελευταία χρόνια μια μικρή παρέα γελοιογράφων συναντιόμασταν και εκτός Λέσχης, συχνά με τον Γιάννη. Πάντα ένιωθα δέος και σεβασμό δίπλα του! Ο Γιάννης εξακολουθούσε να είναι για μένα απόμακρος, όχι πια από παραξενιά του χαρακτήρα του αλλά γιατί καταλάβαινα την βαθιά αξία του ως δημιουργού και ως ανθρώπου... Παναγιώτης Μητσομπόνος Αντί κειμένου, ο Παναγιώτης Μητσομπόνος προτίμησε να αποχαιρετίσει τον Γιάννη Ιωάννου με μια διαφορετική μεταξύ τους 'συνομιλία', η οποία δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην Εφημερίδα των Συντακτών το 2017 Πάνος Ζάχαρης Όταν καλείσαι να μιλήσεις για έναν Μεγάλο που έφυγε, φλερτάρεις μοιραία με την αυτοαναφορικότητα. Τον ήξερες; Σε ήξερε; Τι του είχες πει και τι σου απάντησε… Πόσο μάλλον όταν αυτός που έφυγε καθόρισε όχι απλώς τον τρόπο με τον οποίο δουλεύεις αλλά και την ίδια την επιλογή της δουλειάς σου, την επιλογή του –τρίτου;- δρόμου που επέλεξες να τραβήξεις στη ζωή σου. Το αποτύπωμα του Γιάννη Ιωάννου στην Ελληνική Γελοιογραφία, είναι γιγαντιαίο και βαθύ. Τόσο μεγάλο που όσο κι αν το θες είναι δύσκολο να βαδίσεις παράλληλα με αυτό γιατί νιώθεις πως καταλαμβάνει όλο το μονοπάτι που ο ίδιος άνοιξε λίγο πριν το ’80. Έτσι, προχωράς προσεκτικά, βρίσκοντας τα δικά σου μονοπατάκια, τις γελοιογραφικές παρακάμψεις που όμως συχνά, ενίοτε ασυναίσθητα καταλήγουν ξανά στα χνάρια του. Το παρήγορο είναι ότι σε αυτόν τον δρόμο έχεις καλή παρέα. Συναντάς πολλούς, όλους σχεδόν τους φίλους και τους συναδέλφους σου. Άλλους τους βλέπεις μπροστά να προπορεύονται σημαντικά, άλλους στο πλάι, άλλους να ξεκινούν τώρα να τον βαδίζουν. Χάσαμε τον Γιάννη Ιωάννου, αλλά δεν πρόκειται να χαθούμε στον δρόμο του που κάναμε δικό μας. Το σκίτσο της κεντρικής φωτογραφίας μάς το παραχώρησε ευγενικά ο κύριος Πάνος Μαραγκός, ο οποίος προτίμησε να αποχαιρετήσει τον φίλο του με ένα σχέδιο, το οποίο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εφημερίδα 'Έθνος'. Και το σχετικό link...

Eχετε μηπως ιδεα αν υπαρχει στο εμποριο αυτη η αντι κολλα Un-Du που αναφερεται σε αυτο το βιντεο με το οποιο αφαιρουνται αυτοκολλητα και τιμες πανω απο τευχη? https://www.youtube.com/watch?v=X0SblXD-ptc&fbclid=IwAR2mawqxgEE0qm1Lq05_UOTQ0TcDOpqPLDmLapFjRqcrbmUj-R788pppi6A γενικα, υπαρχει καποιος αλλος τροπος αφαιρεσης της κολλας που εχουν οι τιμες, πανω απο τευχη, πλην της γνωστης που εχετε αναφερει με το πιστολάκι μαλλιων!

Νεος Quentin Tarantino Νεος Luc Besson

Με πρόλαβες. Μόλις τώρα είδα τις κριτικές στο RT. Ο Peter Travers του Rolling Stone γράφει ότι είναι η χειρότερη ταινία των X-Men ever. Τι κρίμα. Πάντως δεν είναι έκπληξη, με δεδομένο την αναβολή της προβολής της ταινίας δύο φορές (τον περασμένο Νοέμβριο και τον φετινό Φεβρουάριο). Φαινόταν και από το τρέηλερ ότι η ταινία θα είναι πατάτα. Κακό φινάλε για τους X-Men στην Fox... αλλά μάλλον αναμενόμενο.

Συγχαρητήρια στους νικητές! Πάντα τυχεροί!

Συγχαρητήρια στους νικητές! Καλοδιάβαστο! Ευχαριστούμε για τον διαγωνισμό!

Είμαι σταλεγάκιας Βγήκαν μεγάλα φτυάρια στο rottentomatoes. Με 112 κριτικές, έχει 22%. Κάτω και από το Origins Wolverine που είχε 37%. Το χειρότερο στο franchise oh well

Επιτέλους κάποιος έγραψε. Δεν ήθελα να ξανακάνω εγώ ποστ και περίμενα τόσο καιρό τρώγοντας τα νύχια μου. Λοιπόν, η σειρά έχει αφήσει μύθο. Είναι ό,τι πιο αυθεντικό παίζει εκεί έξω. Και το φινάλε της δεύτερης σεζόν άφησε ιστορία. Ένιωσα απόλυτη ικανοποίηση και πόρωση για τη συνέχεια. Την οποία σήμερα μας την πήραν μέσα από τα χέρια. Μόλις το έμαθα κατάλαβα γιατί ό,τι σειρά κυκλοφορεί πια είναι μέτρια. Γιατί μόνο οι μέτριοι βλέπουν σειρές μάλλον. Τεράστια αδικία. Πραγματικά κανένας δε μπορεί να το φτάσει σε ταυτότητα, πρωτοτυπία και τόλμη.

Σα δεν ντρέπεσαι, μεγάλος άνθρωπος!

Αν το ξαναβρώ θα το σκεφτώ Και στην μισή τιμή να το δώσω πάλι κέρδος θα έχω

Δηλώνω συμμετοχή!

Καταπληκτική πρωτοβουλία!! Εννοείται πως δηλώνω και εγώ συμμετοχή!

Δηλώνω συμμετοχή!

Δηλώνω κι εγώ συμμετοχή (κανε να κερδέψω Παναγίτσα μου)

Ούτε εδώ θα δηλώσω συμμετοχή, μιας κι έχω το κατάλογο από τότε που εκδόθηκε (βάλ'τε κάτι που δεν έχω βρε παιδιά ). Όσοι δεν τον έχουν όμως να σπεύσουν να δηλώσουν ενδιαφέρον γιατί πρόκειται για έναν από τους λίγους εμπεριστατωμένους καταλόγους κόμικς που κυκλοφόρησαν στην χώρα μας. Ένα κόσμημα που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη φίλου ή συλλέκτη κόμικς.

Εγώ δεν το έχω. Ξεκινάω από το 2.

Ερώτηση... Το Νο1 το έχει πετύχει κανείς ή είναι τόσο δύσκολο;

Δείχνει ωραίο σακίδιο και φαίνεται να έχει προβλέψει θήκες για τα πάντα. Μ'αυτό μέχρι και για ορειβασία πας.

Μιας και τα σχεδιάζει ο ίδιος, το παρκάρω εδώ! JIM LEE Designs Backpack For Comic Creators & Collectors

https://myboxes.gr/ab2-batman-box-1/ Υπάρχει ακόμα η προσφορά! Διάβασα κι εγώ τους δυο τόμους που είχα πάρει πριν από καιρό απο το ανουμπις box. Tον πρώτο τόμο τον βρήκα κάπως βαρετό. Ποιος ήταν πίσω από όλα αυτά; Κάθε φορά μπερδευόμουν.Ο δεύτερος τόμος μου άρεσε πολύ , ειδικά όσο πλησίαζε προς το τέλος. Θα γινόταν πάντως φοβερη ταινία και με μεγάλη επιτυχία. Διάβασα τα σχόλια κι έχω να πω , ότι έχουν βάση κι οι καλές κι οι κακές κριτικές που διάβασα.

Στις 12-6-1969 βρίσκονταν στο τεύχος #74 και στο "Δ' έτος". Άρα, αρχικά δεν ήταν εβδομαδιαίο. Στο ίδιο τεύχος υπάρχουν και στριπακια Μπακ Ροτζερς του Murphy Anderson.

Να πω και εγώ τη γνώμη μου για το 3ο τέυχος Μιστερ Νο. Καταπληκτικό σχέδιο, μεστό σενάριο. Λίγο πιο βαρύ και σοβαρό από τα συνηθισμένα Μιστερ Νο που δεν παίρνουν και πολύ σοβαρά τον εαυτό τους. Σούπερ η ιδέα να περιέχει 2 τεύχη της Ιταλικής έκδοσης. Βέβαια καλό θα ήταν να τα χώριζε τα δύο κεφάλαια και πιο διακριτά. Γενικά από τις καλύτερες σειρές του Μπονέλι που έχει δημοσιεύσει ο Ανεμοδουράς, κλέβει την παράσταση. Πάντα τέτοια και να ολοκληρωθεί η σειρά επιτυχώς. Μετά από αυτό αυξάνονται οι απαιτήσεις μας, θέλουμε και το revamp του Mystere. Σημείωση εξαιρετικές οι αποδόσεις των κειμένων του Τομπαλίδη στα εισαγωγικά άρθρα που πολύ καλώς περιλαμβάνονται γιατί συνήθως οι ελληνικές εκδόσεις τα έκοβαν. Συνολικά μια εξαιρετική έκδοση. Νομίζω ότι με αυτό το άλμπουμ φτάνουμε στην κορυφαία στιγμή των εκδόσεων, ας συνεχίσουμε έτσι ...

Το παπί μας παίρνει τους δρόμους με το θρυλικό 313 του σε αυτό το εξώφυλλο που αποτελεί αποτέλεσμα βασιλικού σκαναρίσματος ( @Βασιλεύς των κόμικς)!!! 3+1 ιστορίες στο τευχάκι Ιουνίου που έχει τον αύξοντα αριθμό #59... Συνήθως το περιοδικό αποτελεί ασφαλή λύση για στιγμές χαλάρωσης. Για να δούμε αν έχουμε και αυτό τον μήνα καλή επιλογή ιστοριών!!! "Το κύπελλο του σύμπαντος." Η Λιμνουπολιακή ποδοσφαιρική ομάδα με προπονητη τον Ντόναλντ λαμβάνει μέρος στο Πανσυμπαντικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Εντυπώσεις. Ιστορία που δε προσφέρei και τις καλύτερες εντυπώσεις με τα πρώτα της καρέ. Όσο προχωράει όμως κάνει στροφή 180 μοιρών και γίνεται άκρως ενδιαφέρουσα!!! "Ο άγνωστος συγγραφέας." Οι τρεις στρατηγοί των Μικρών Εξερευνητών μαζί με τον θείο τους αναζητούν τον συγγραφέα του διάσημου βιβλίο τους. Εντυπώσεις. Όμορφο και καλλογραμμένο σενάριο. Πολύ καλή εκδοχή της δημιουργίας του πιο διάσημου βιβλίου των κόμικς!!! "Ο βασιλιάς της ψησταριάς." Ο Ντόναλντ και ο Κύριος Τζόουνς μεταφέρουν τις ψησταριές τους και την διαμάχη τους στην γιορτή της λίμνης. Φυσικά μόνο το ψήσιμο δεν έχουν στο μυαλό τους. Εντυπώσεις. Οι αντίπαλοι παραμένουν ίδιοι. Αλλάζει το φόντο και συμπεριλαμβάνονται και παράπλευρες απώλειες. Χαριτωμένη και όμορφη!!! "Θάρρος ή αλήθεια." Οι πράκτορες του Τ.Ν.Τ. Ντόναλντ και Φέθρυ προσπαθούν να πείσουν έναν τρελοεπιστήμονα να μη βγάλει στο φως πληροφορίες για τα τέρατα που κυνηγάνε. Εντυπώσεις. Άλλη μία όμορφη ιστορία της σειράς που αυτή την φορά διαπραγματεύεται με την ηθικότητα και συγκεκριμένα το ψέμα. Την απόλαυσα!!! Κλείνοντας... 3+1 μία υπέροχες ιστορίες!!! Για άλλη μία φορά ο Ντόναλντ δεν μας απογοητεύει!!! 8/10!!!

Πολύ καλό! Μόλις το τελείωσα και ενθουσιάστηκα και με το σενάριο (κυρίως με τις ανατροπές αλλά και τις εκπλήξεις) και το σχέδιο δε θα μπορούσε να μην είναι καλό. Εγώ πήρα τους 2 τόμους από Αnoubis. Πολύ καλή εκτύπωση! 25-26 ευρώ και τα δύο.

Εισαι φαν του Garth Ennis ? Κουραστηκες να βλεπεις τους κακους στα κομικ σου να το σκανε και να εγκληματιζουν συνεχως? Σου αρεσουν τα κομικ με πολυ βια και εγκληματα οπως ναρκωτικα , εμποριο λευκης σαρκος πορνεια κλπ κλπ ? Ε τοτε να μια σειρα για σενα! Punisher (ΜΑΧ) , τιτλος που κυκλοφορησε το 2004 απο το MAX Imprint της Μarvel oπου δημοσιευονται ιστοριες για πιο ενηλικο κοινο. Ο Garth Ennis εγραψε τα πρωτα 60 απο τα 74 συνολικα τευχη της σειρας. Ο Punisher διαφερει σε αυτην την εκδοχη απο την αρχικη κυριως στα εξης σημεια : Ασχολειται με πιο "σκοτεινα" και επικαιρα εγκληματα, εχει αφθονη βια , ειναι πιο γερασμενος , δεν υπαγεται στον χρονο του υπολοιπου συμπαντος της Marvel και δεν υπαρχουν υπερ-ηρωες. Παρουσιαση της πρωτης ιστοριας : Punisher Vol 1 : In The Beginning Ο Ennis εγραψε τα Punisher για το MAX Imprint αφου ειχε δουλεψει στον κανονικο τιτλο της Marvel μεχρι και τις αρχες του 2004 , παρολα αυτα δεν χρειαζεται να εχετε διαβασει τιποτα για να απολαυσετε την πρωτη ιστορια . Πρωτες σελιδες και μαθαινουμε (βλεπουμε μαλλον) το πως σκοτωθηκε η οικογενεια του Punisher . Επειτα τον βλεπουμε να "τιμωρει" Ιταλους μαφιοζους και μαθαινουμε οτι ενας πρακτορας ψαχνει να τον στρατολογησει για να εκτελει black ops (επιχειρησεις μη εγκεκρυμενες επισημως ,πιο κρυφες και καργα παρανομες). Δυο μερη κυνηγουν τον Frank και αυτος πρεπει να καθαρισει τους παντες ! Αυτο που με κεδρισε πραγματικα ειναι το σχεδιο απο τον Lewis Larosa και τα χρωματα , ειδικα στις σκηνες που βλεπουμε τον Punisher σε δραση οπου γινεται σκοτεινοτερο. Παρα πολυ ατμοσφαιρικο σχεδιο και πολυ ομορφες οι εκφρασεις των προσωπων . Οι φαν του Ennis θα το καταφχαριστηθουν γιατι εχει μπολικο πιστολιδι , εκτελεσεις , χυμενα αντερα , μυαλα και αλλα συναφη . Ιδανικος τιτλος για τον Ennis . Οι αναγνωστες του καλο θα ηταν να μη σοκαρονται ευκολα Η ιστορια αυτη ειναι εισαγωγικη γι αυτο μην περιμενετε να συμβει κατι συνταρακτικο στον ηρωα. Ομως κυλαει νερο και απολαμβανεις την δραση και φτανεις στο σημειο να πεις " Καλα τους κανει ρε " Κυκλοφορει απο τη MAX και εχει 144 σελιδουλες ! Στην kwtsoκλιμακα ανετα ενα 9+/10 ! Αλλα εργα του Garth Ennis : The Pro Judge Dredd Αγνωστος Εκδικητης Preacher Fury Chronicles Of Wormwood

Επειδη εχω ορεξη σημερα: Μother Russia Η τριτη ιστορια. Στην Ρωσια ενας επιστημονας εφτιαξε ενα φωνικο ιο που σκοτωνει σε δευτερολεπτα και τον πουλαει στον Ρωσικο στρατο χωρις ομως την φορμουλα για την κατασκευη του. Οι Αμερικανοι του κανουν μια καλυτερη προσφορα απο τους Ρωσους και εκεινος ετοιμαζεται να φυγει κρυφα για Αμερικη οταν κατι στραβωνει και συλαμβανεται . Ομως εχει ηδη προλαβει να εισαγει στο σωμα της μικρης κορης του μια δωση απο τον ιο και μια δωση απο το αντιδοτο για να την κρατησει ζωντανη και να περασει τον ιο στους Αμερικανους για να τον εξαγουν απο το σωμα της συμφωνα με τις οδηγιες του. Οι Ρωσοι εχουν το κοριτσακι σε ενα σρατιωτικο καταφυγιο και προσπαθουν να απομονοσουν τον ιο . Απομενουν λιγοτερο απο 48 ωρες για να εξουδετερωθει ο ιος απο το αντιδοτο και ο Nick Fury αναθετει στον Punisher να παει και να φερει το κοριτσακι στις ΗΠΑ με ανταλλαγμα πολλες πληροφοριες για σεσημασμενους εγκληματιες. Ετσι ο Punisher μαζι με εναν κομαντο της ομαδας Delta θα παν στην παγωμενη Ρωσια για την αποστολη. Απεναντι τους θα βρουν ομως εναν παλαιμαχο στρατιωτικο απο την εποχη του ψυχρου πολεμου αλλα θα εχουν να αντιμετωπισουν και τους λαθους χειρισμους των αμερικανων στρατηγων. Η καλυτερη ιστορια μεχρι τωρα και με διαφορα, εχει απο ολα , δραση και βια αλλα και ενα πολυ καλο τελος . Πραγματικα αγωνιας για το αν και πως θα τα καταφερουν οι ηρωες της ιστοριας και πραγματικα ο Ennis κανει πολυ καλη δουλεια στο να φτιαχνει ενδιαφεροντες χαρακτηρες και στα δυο στρατοπεδα. Ο Nick Fury εδω ειναι φοβερα badass , τοσο πολυ που κανει την εκδοχη του στην ταινια Avengers να μοιαζει με ακακο σχολιαροπαιδο. Το σχεδιο απο τον Βraithwaite ειναι και αυτο πολυ καλο και ατμοσφαιρικο μου αρεσε πολυ ιδιαιτερα στα χιονισμενα τοπια. Αρχικα κυκλοφορησε στα Punisher MAX #13-#18 και κυκλοφορει σε trade των 144 σελιδων . kwtsoπροταση : Διαβαστε το ! Βαθμος στην κwtsoκλιμακα ενα 9.5/10