Αίθουσα Νικητών

Από μεγάλος φαν των ιστοριών του Καρλ Μπαρκς, έγινε ο σημαντικότερος συνεχιστής τους. Ο λόγος για τον Ντον Ρόσα, τον καλύτερο, κατά πολλούς, σχεδιαστή κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ -έναν τίτλο που ο ίδιος απαρνείται- ο οποίος επέλεξε να μιλήσει ανοιχτά για το εργασιακό καθεστώς στην Ντίσνεϊ, πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Για πολλές δεκαετίες ο Καρλ Μπαρκς, ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες του 20ού αιώνα, έγραφε και σχεδίαζε ιστορίες με τον Ντόναλντ Ντακ και τον θείο Σκρουτζ, του οποίου, άλλωστε, υπήρξε και δημιουργός. Η συμβολή του στη διαμόρφωση του χάρτινου κόσμου της Λιμνούπολης ήταν τέτοια, ώστε εκατομμύρια αναγνώστες των ιστοριών του ανά τον κόσμο να τον αποκαλούν «Παπιάνθρωπο». Ένας από αυτούς ήταν και ο Ντον Ρόσα. Γεννημένος στο Κεντάκι των ΗΠΑ το 1951, ο Ρόσα γνώρισε σαν παιδί τους ήρωες του Ντίσνεϊ, την εποχή που ο Μπαρκς μεγαλουργούσε. Έτσι, όταν αποφάσισε κι εκείνος να φτιάξει κόμικς για τις εφημερίδες του Γυμνασίου, του Λυκείου αλλά και του Πανεπιστημίου του Κεντάκι, όπου σπούδαζε πολιτικός μηχανικός, οι επιρροές ήταν εμφανείς. Το άλμπουμ του Ντον Ρόσα «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» είναι το μόνο κόμικς με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ που έχει βραβευτεί με το μεγάλο Βραβείο Eisner Το ίδιο εμφανείς ήταν και το 1987, όταν αποφάσισε να δοκιμαστεί στη δημιουργία ιστοριών με τους ήρωες που ερέθιζαν τη φαντασία του για χρόνια. «Ο Γιος του Ήλιου» ακολουθεί πιστά το πνεύμα των ιστοριών του Μπαρκς, καλύπτοντας ένα κενό που ήταν έντονο στην αμερικανική σκηνή κόμικς από τη συνταξιοδότηση του Μπαρκς κι έπειτα – γι’ αυτό και προτάθηκε ως η «Καλύτερη Ιστορία» της χρονιάς στα Βραβεία Harvey. Σε αντίθεση με την... ντισνεϊκή παράδοση, ο Ντον Ρόσα ήθελε οι ιστορίες του να έχουν εσωτερική συνοχή, όπως κατά τη γνώμη του είχαν οι ιστορίες του Μπαρκς. Μάλιστα, μπήκε στη διαδικασία να εντοπίσει όλες τις αναφορές του Σκρουτζ στο παρελθόν του, μέσα στις ιστορίες του μέντορά του, και να ενώσει όλα τα κομμάτια του παζλ σε μια εμβληματική ιστορία για την 9η Τέχνη, το «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», η οποία αποτελεί τη μοναδική ιστορία με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ που έχει βραβευτεί με το Βραβείο Eisner, το 1995. Όσο θεαματική υπήρξε η επιτυχία του Ρόσα ως καλλιτέχνη, άλλο τόσο απότομη υπήρξε και η απόσυρσή του. Βλέποντας τη δυσαρμονία μεταξύ της απήχησης των ιστοριών του και της ανταμοιβής του από αυτή, άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για τα εργασιακά δικαιώματα των δημιουργών κόμικς για λογαριασμό της Ντίσνεϊ, η οποία δυστυχώς απέβη άκαρπη. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα προβλήματα όρασης που αντιμετώπισε το 2008 τον οδήγησαν στην αποχώρηση από την ενεργό δράση. Παρόλα αυτά, δεν σταμάτησε στιγμή να συναντά τους θαυμαστές του και να κάνει ενδιαφέρουσες συζητήσεις μαζί τους. Έτσι λοιπόν, είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε στην τρίτη επίσκεψή του στη χώρα μας, αυτή τη φορά στην όμορφη Θεσσαλονίκη, για μία σύντομη αλλά ζωηρή συνέντευξη. Ο Don Rosa ήταν ένας από τους επίσημους προσκεκλημένους του 5ου Comic Con στη Θεσσαλονίκη (Φωτογραφία: Χάρης Σκλαβουνάκης) Αν και έχετε επισκεφτεί ξανά την Ελλάδα, αυτή είναι η πρώτη φορά που το κάνετε στο πλαίσιο ενός comic convention. Σε τι διαφέρει από τις προηγούμενες επισκέψεις σας; Πράγματι, την πρώτη φορά είχα έρθει το 2004 για τον εκδότη. Κάναμε μερικά signings σε βιβλιοπωλεία, και στο ίδιο ταξίδι είχα επισκεφτεί και το Παρίσι. Τη δεύτερη φορά με είχε προσκαλέσει η Λέσχη Φίλων Κόμικς και για να μην τους επιβαρύνω οικονομικά την επισκέφτηκα στο ενδιάμεσο, μεταξύ δύο πιο ευκατάστατων ευρωπαϊκών εκδηλώσεων. Οπότε, ναι, είναι η πρώτη μου εμπειρία σε κάποιο comic convention. Και τι εμπειρία! Μιλάμε για μία από τις διοργανώσεις με την περισσότερη φροντίδα από τη διοργάνωση και τους πιο φιλικούς θαυμαστές που συνάντησα σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση, ακόμα και συγκριτικά με μέρη όπως η Φινλανδία. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως δεν συναντώ τους φαν των παπιών σε comic conventions, αλλά σε βιβλιοπωλεία ή εκθέσεις βιβλίων. Βρέθηκα όμως τις προάλλες σε ένα φεστιβάλ στην Ελβετία και είδα ότι έχει παρεισφρήσει και στην Ευρώπη το αμερικανικό πρότυπο, με βαρύτητα στις ταινίες και την τηλεόραση – αντίθετα, εδώ έχετε πραγματικά comic cons. Νόμιζα ότι ήμουν δημοφιλής στις σκανδιναβικές χώρες, αλλά έμελλε να διαψευστώ στη Θεσσαλονίκη: ο κόσμος ήταν κάτι παραπάνω από απλούς φαν. Ήταν γεμάτοι ενθουσιασμό και ενέργεια, όπως οι Ιταλοί. Όλοι μου έλεγαν πόσο σημαντικός υπήρξα για την παιδική τους ηλικία - και πολλοί από αυτούς είχαν πατήσει... τα 30! Κι ακόμα, έρχονται να με συναντήσουν και χαμογελάνε σαν μικρά παιδιά και με κάνουν να αισθάνομαι τόσο γέρος (γέλια). Ενώ μέσα μου εξακολουθώ να νιώθω 12! Ο Don Rosa με τον Γιάννη Ιατρού Υπήρξατε μεγάλος θαυμαστής του Καρλ Μπαρκς και η ζωή τα έφερε να συνεχίσετε το έργο του και να θεωρείστε ο πιο σημαντικός επίγονός του. Μήπως τελικά εκεί βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας; Να είσαι πρώτα φανμπόι και μετά επαγγελματίας σχεδιαστής κόμικς; Κοίτα, σίγουρα δούλεψε για μένα. Δεδομένου πως μιλάμε για μια δουλειά που δεν πληρώνει καλά – πληρώνει, αν είσαι επαγγελματίας και ξέρεις να σχεδιάζεις γρήγορα και απλά. Δεν ήμουν ποτέ επαγγελματίας καλλιτέχνης, είμαι αυτοδίδακτος. Πάντοτε σχεδίαζα για την πλάκα μου. Ποτέ δεν έμαθα πώς να σχεδιάζω γρήγορα, αφιέρωνα πάντα χρόνο στις λεπτομέρειες. Τα κόμικς μου, όμως, κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι ιστορίες μου έχουν μπει σε περιοδικά και βιβλία, ξανά και ξανά, όμως δεν πήρα ούτε ένα ευρώ – και το ήξερα ότι δεν θα πάρω, ήξερα εξ αρχής ότι όλα αυτά θα αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία της Disney. Τα αναφέρω όλα αυτά για να εξηγήσω πως πρέπει να έχεις πολύ ενθουσιασμό και να ξέρεις τι θες να κάνεις, για να βρεθείς σε ένα σύστημα που σου φέρεται τόσο άσχημα. Ένας άνθρωπος που το κάνει για τα χρήματα, δεν θα το τολμούσε. Μόνο ένα φανμπόι θα έμπαινε στη διαδικασία. Αφού λοιπόν γνωρίζατε πώς λειτουργεί το σύστημα, γιατί να επιλέξετε τόσο εμφατικά να εργαστείτε μέσα σε αυτό; Μήπως η επιτυχία των ιστοριών σας μεγέθυνε αναλογικά και τη δυσαρέσκειά σας, από τη δυσαρμονία της με τις όποιες απολαβές; Πρόκειται για κάτι που ήθελα να κάνω για τους φαν, αλλά πρωτίστως για εμένα. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν τρόποι να γίνει κανείς ακόμα πιο επιτυχημένος, αν έχει αυτόν τον ενθουσιασμό που περιγράφω, αλλά επιλέγει να τον διοχετεύσει εργαζόμενος σε μια εταιρεία που έχει ηθική και αξίες, που θα πληρώνει δικαιώματα για τη δουλειά σου – ειδικά όταν δεν έχουν καμία συμμετοχή σε αυτήν. Όμως οι εκδότες των κόμικς της Ντίσνεϊ δεν το κάνουν αυτό, εκτός αν τους αναγκάσεις: γι’ αυτό έπρεπε να κατοχυρώσω την επωνυμία μου – τουλάχιστον, κάθε φορά που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το όνομά μου σαν διαφήμιση, θα έπρεπε να μου επιτρέπουν να έχω ποιοτικό έλεγχο. Κάποιοι δεν το έκαναν, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες εκδότες, κι αυτό είναι κρίμα γιατί θα ήθελα οι Έλληνες φαν να ξαναδούν το όνομά μου στα εξώφυλλα, αλλά και τη δουλειά μου όπως την είχα κατά νου: υπάρχουν, για παράδειγμα, χρωματικές ή μεταφραστικές αστοχίες. Όμως δεν μπορούσα να επιδιώξω κάτι παραπάνω, αφού οι ιστορίες μου, άπαξ και εκδοθούν με τη βούλα της Ντίσνεϊ, παύουν να αποτελούν περιουσία μου – μόνο το όνομά μου μού ανήκει. «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» αποτελεί ένα σημείο αναφοράς, τόσο για την καριέρα σας όσο και για την ιστορία των κόμικς γενικότερα, αφού για πρώτη φορά μια ιστορία κόμικς με τους ήρωες του Disney κατάφερε να αποσπάσει το κορυφαίο βραβείο Eisner. Η νίκη του βραβείου Eisner στην Αμερική μού είχε φανεί απίστευτη, καθώς η σκηνή κυριαρχείται από τα υπερηρωικά κόμικς. Αν το βραβείο δεν το έδινε η εν λόγω Ακαδημία, αλλά οι αναγνώστες, πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν θα το έπαιρνα ποτέ. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη των Disney comics, δεν τα έχουν δει ποτέ, δεν υπάρχουν στα περίπτερα, μόνο ελάχιστα πωλούνται στα κομιξάδικα. Ένας μέσος συλλέκτης κόμικς μπορεί να μη γνωρίζει καν ότι υπήρξαν ποτέ κόμικς με τον Ντόναλντ Ντακ, πόσο μάλλον να έχει ακούσει τον Καρλ Μπαρκς. Άρα να κερδίσω το «Όσκαρ» των κόμικς στην Αμερική, υπό αυτές τις συνθήκες, σίγουρα μου φάνηκε εντυπωσιακό. Αλλά έχουν περάσει ήδη σχεδόν 25 χρόνια από τότε. Δεν θα συνέβαινε με τίποτα σήμερα. Γιατί χρονιά με τη χρονιά, η αμερικανική βιομηχανία κυριαρχείται όλο και περισσότερο από τα επαναλαμβανόμενα υπερηρωικά κόμικς, ιδίως απ’ τη στιγμή που οι ταινίες έχουν τόση απήχηση. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως τα κόμικς ταυτίζονται με το υπερηρωικό είδος και περιφρονούν οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι θλιβερό. Οι συνθήκες υπό τις οποίες απέσπασα το Eisner, το 1995, ήταν διαφορετικές. Στην επιτροπή ψήφιζαν ακόμα άνθρωποι που είχαν ζήσει και θυμόνταν τις ένδοξες εποχές των αμερικανικών κόμικς, όταν τα περιοδικά με τις ιστορίες των παπιών πουλούσαν εκατομμύρια αντίτυπα. Δεν υπάρχει κανένα κόμικς στον κόσμο που να έχει πουλήσει περισσότερο από τις ιστορίες του Μπαρκς με τους Ντακ – ακόμα και στην Αμερική, είχαν κυρίαρχη θέση στην αγορά κατά τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και τις αρχές του ’60, μιλάμε για νούμερα κατά πολύ υψηλότερα απ’ οτιδήποτε άλλο. Όμως, οι καιροί αλλάζουν. «Δεν θέλω να με αποκαλούν "σχεδιαστή της Ντίσνεϊ"». Η Ντίσνεϊ δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα κόμικς, δεν ενεπλάκησαν ποτέ στην παραγωγή, την επιμέλεια, το γράψιμο ή τον σχεδιασμό, δεν δημιούργησαν καν τους περισσότερους χαρακτήρες: ήταν όλοι δουλειά του Καρλ Μπαρκς. Γι’ αυτόν τον λόγο, προτιμώ να με αποκαλούν «καλλιτέχνη ιστοριών κόμικς με τους χαρακτήρες του Καρλ Μπαρκς». Αυτό δεν δείχνει μόνο πόσο πολύ εκτιμώ το μεγαλείο του Μπαρκς, αλλά και πόσο απεχθάνομαι να παίρνει η Ντίσνεϊ οποιοδήποτε εύσημο για τη δουλειά μας. Γιατί ξέρουν ότι ελάχιστοι καταλαβαίνουν πως η εταιρεία δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο και την ποιότητα της δουλειάς, αλλά ποτέ δεν... διορθώνουν κανέναν – το αντίθετο μάλιστα. Στις συναντήσεις τους κοκορεύονται πως είναι οι μεγαλύτεροι εκδότες παιδικών βιβλίων στον κόσμο, ενώ οι μπάσταρδοι δεν εκδίδουν τίποτα! Απλά παίρνουν τα εύσημα για όλους τους ανεξάρτητους εκδότες στους οποίους δίνουν άδεια χρήσης των ηρώων. Μετά, αυτοί οι εκδότες πρέπει να προσλάβουν, να μισθώσουν τους συγγραφείς και τους σχεδιαστές, όλοι τους με καθεστώς ελεύθερου επαγγελματία, οι οποίοι και κάνουν όλη τη δουλειά, και η Ντίσνεϊ, ως εταιρεία, δεν έχει την παραμικρή εμπλοκή με όλη αυτή τη διαδικασία». Και το σχετικό link...

Επιβεβαιώνω. Υπήρχε σχετική διαφήμιση στο Κυριακάτικο Έθνος...

Επετέλους την είδα. Η Brie με ενθουσίασε Εξαιρετική, γράφει πάρα πολύ καλά στο γυαλί, ο ορισμός του spunky. Από την άλλη όμως, το σενάριο όχι και τόσο. Πάρα πολλές σκηνές you could see them coming a mile away. Νομίζω ότι συνολικά έχει αρχίσει να κουράζεται το MCU. Δεν έχω δει ακόμα το τελευταίο Avengers βέβαια και έχω αποφύγει επιμελώς να διαβάσω το οτιδήποτε είτε για αυτό, είτε για τα πλάνα που έχουν για το μέλλον. Ίσως η φάση να εξελίσσεται α-λα Φάντομ Ντακ. Όσο ήταν λίγες οι ιστορίες, μεγάλος ενθουσιασμός (εκ μέρους μου έστω). Με το που υπήρξε υπερπροσφορά, άρχισε η κούραση. Φορμουλαϊκή πλοκή πάντως. Δεν πέρασα άσχημα, άμα έκανε να έτρωγα ποπ-κορν, θα το είχα φάει και απολαύσει, αλλά... Πολύ family safe η ταινία συνολικά Δεν θα ήθελα κάτι βαρύ και σκοτεινό (όπως τα πιο πρόσφατα X-Men λχ), ούτε κάτι ασεβές και πλακατζίδικο (όπως τα Deadpool λχ). Θα ήθελα όμως κάτι πιο "καλλιτεχνικό" (?), πιο "ρεαλιστικό" (?)... Κάτι πιο κοντά ας πούμε στις σειρές Deadwood και Justified. (έχω να δω και τη ταινία Deadwood οπότε είναι πολύ στο μυαλό μου ). Με καλύτερους διαλόγους και καλύτερο σενάριο. Αυτό εδώ ήταν ticking the boxes. Όχι κακό, αλλά generic. Δεν μου άρεσε το de-aging του Fury. Δυνατό ως concept, αλλά αρκετά πρώιμη η τεχνολογία ακόμα. Θα έρθει η εποχή που δεν θα καταλαβαίνεις ότι έχει πέσει επεξεργασία, αλλά επί του παρόντος αυτό είναι στο μέλλον. Νομίζω πως έλειπε η πλαστικότητα από το πρόσωπο και ότι παραήταν "καθαρό"/"επεξεργασμένο". 6 με 7 στα 10

Μπα, τα oversized hardcover της Image έχουν 10-12 τεύχη, που είναι και πιο ακριβά. Τα ΤΡΒ έχουν 5-6 τεύχη και είναι φθηνά, ακριβώς για να μπορεί να απευθύνεται σε όλα τα βαλάντια...

Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες προσπάθειες (αναβίωση παλιών εκδόσεων με ίδια το στιλ, την φιλοσοφία και ενδεχομένως τις ιστορίες) όχι μόνο δεν στηρίχθηκαν από νέους αναγνώστες αλλά ούτε απο αυτούς που τις ενθάρρυναν στα λόγια...

Κυκλοφόρησε η λίστα των τευχών τού Ιουνίου, όπου, απ' ό,τι φαίνεται, επανερχόμαστε στο Μίκυ Μάους σε πιο πρόσφατες ιστορίες από το Topolino, που έχουν δικό τους εξώφυλλο: Χρόνια πολλά Ντόναλντ από το Topolino 3054. (Πρόκειται για κάποιες μονοσέλιδες ιστορίες, με διάφορους ήρωες να εύχονται χρόνια πολλά στον Ντόναλντ. Φαντάζομαι ότι θα υπάρχει και τουλάχιστον μία ιστορία από αυτό το επετειακό τεύχος.) Η φιλοσοφία τού Ντόναλντ από το Topolino 3054, μαζί με ακόμα δύο ιστορίες από αυτό το επετειακό τεύχος. Beato tra le papere από το Topolino 2983. Come un gioco από το Topolino 3114. Zio Paperone e la magica fuga della Numero Uno από το Topolino 3091.

Αλειευμένο από εδώ.

Aπριλίου-Μαϊου. Τον τιμήσαμε τον Van Hamme κι αυτό το 2μηνο

4 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΕΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΥΔΡΑΥΛΙΚΩΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΙΣΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΣΥ ΚΑΛΕΙΣΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΚΑΡΦΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ, ΚΑΡΦΩΝΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΠΕΙΡΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΩΝ ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΦΟΡΑΕΙ ΓΟΥΝΙΝΟ ΚΑΠΕΛΟ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 7 Ιουνίου (Νο. 260) Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ. Το εξώφυλλο και τρεις από τις τέσσερις ιστορίες τού τεύχους προέρχονται από το επετειακό τεύχος 3054 τού Topolino, με ιστορίες για τα ογδοηκοστά γενέθλια του Ντοναλντ, τις οποίες εμείς διαβάζουμε στα ογδοηκοστά πέμπτα του γενέθλια.

Είχαν πει ότι τα τεύχη θα κυκλοφορούν παράλληλα με την κινηματογραφική πρεμιέρα οπότε λογικά την Κυριακή θα κυκλοφορήσει

Για τους γαλλόφωνους. Wunderwaffen Vol. 1: Le Pilote du Diable Aslak Vol. 1: L'Oeil du monde μέσα στα sales.

Παρέλαβα σήμερα. Τα 3 στα 4 τεύχη ήρθαν σε άψογη κατάσταση. Το άλλο ήταν λίγο χτυπημένο σε μια γωνία, ενώ ένα άλλο δεν ήρθε στη σωστή έκδοση. Ένα Λούκυ Λουκ που στο site το έδειχνε στην προηγούμενη έκδοση και ήρθε στη νέα(με το κίτρινο πλαίσιο). Overall 2 στα 4 ήρθαν ακριβώς όπως ήθελα. Τέλος πάντων, για μισοτιμής που τα πήρα δεν μπορώ να έχω παράπονο. Υπό νορμάλ συνθήκες όμως δεν πιστεύω να ξαναπαραγγείλω από Τερζόπουλο

Θυμίζουν Ρόϋ Ρέης της Μέλτσεστερ' τότε το περιοδικό είχε κάτω αριστερά του τίτλου χρωματιστή ( μικρή σε σχήμα κύκλου) φωτο που έδειχνε τον άσσο του ποδοσφαίρου να κλοτσάει την μπάλα αρχής γενομένης στο τεύχους 53 νομίζω.

Δαμάζοντας τα κύματα με τον Cowboy Henk, δημιούργημα των Βέλγων Kamagurka και Herr Seele

Και Double Duck

Μπόμπα, είχα σαπίσει τόσους μήνες, μας είχε πιάσει μούχλα. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι. Το επόμενο τευχάκι βλέπω έχει ευχητήρια για τον Ντόναλντ, για τα 85 χρόνια. Μακάρι να κρατήσουν τα εξτραδάκια από το ιταλικό τεύχος. Γενικά, ευχάριστες επιλογές κύριων ιστοριών, των τελευταίων 3-6 ετών. Ελπίζω να μην σταματήσουν σύντομα.

Μερικες επιπροσθετες πληροφοριες για τον Βολτους Πεντε. Στην Ελλαδα ειδαμε την ιταλικη εκδοση. Εξου και το πανεμορφο post-disco εισαγωγικο κομματι, καθως και τα ιταλικα ονοματα των χαρακτηρων. Ειδαμε λοιπον εμεις συνολο 9 επισοδεια σε 3 κασετες. Οι δυο πρωτες ειχαν εξωφυλλο με τον Βολτους Πεντε, η τριτη κασετα ομως ειχε στο εξωφυλλο σκηνικο και χαρακτηρες απο την σειρα Space Battleship Yamato, γνωστο σε εμας ως "Διαστημοπλοιο Αργω" ! Εντελως βλακωδης επιλογη εκ μερους των υπευθυνων, οπου προκαλεσε τοσα προβληματα σε εμας ως παιδια.. που να το ξερουμε! Τελος, η τριτη κασετα ειχε καποιες αλλαγες στους ηθοποιους, πχ η φωνη του κεντρικου χαρακτηρα, του Μισελ (Kenichi) ειναι διαφορετικη απο τις δυο προηγουμενες. Η Discotek Media εχει ανακοινωσει πως μεταξυ των εκατονταδων (!!!) δικαιωματων απο πληθωρα ιαπωνικων σειρων και ταινιων κινουμενων σχεδιων που απεκτησαν, ειναι και η Voltes V, οπου αναμενεται να κυκλοφορησει στις ΗΠΑ σε μορφη bluray. Υγ. Και επειδη επενδυσαμε καποτε ουκ ολιγο χρονο για το "ποιος δερνει ποιον", φυσικα και ο Βολτους Πεντε δερνει τον Βολτρον!

Διάβασα και εγω το Μπλεκ μου όπως κάθε δίμηνο. Συμφωνώ νομίζω απόλυτα με τον @Ionas Aggelis. Αν και έγραψα τη γκρίνια μου σχετικά με τη μη συνέχεια του Υπεράνθρωπου (μεγάλο φάουλ κατά τη γνώμη μου) γενικά μου άρεσε το τεύχος. Ο Μπλεκ συμπαθητικός, ο Βαγιάν υπέροχος (τι σχεδιάρα είναι αυτή ρε παιδιά) ο Μάντυ Ρίλεϋ επίσης μ αρέσει, ο Φάντομ μου αρέσει πάρα πολύ (ας τελειώσει τουλάχιστον αυτή η ιστορία και μετά τον κόβετε αν είναι να τον κόψετε), ο Ταρζάν αδιάφορος, ο Στορμ....Στορμ και ο Δικαστής Ντρεντ απλά δεν διαβάζεται. Κατά τα άλλα όπως ακριβώς τα έγραψε ο @Ionas Aggelis

Ο Ψυχαλάστρας είναι η δεύτερη αυτοέκδοση του Πανάγου (κατά κόσμον Παναγιώτης Γερακάκης) και κυκλοφόρησε στο Comicdom Con του 2018. Ο Επιθεωρητής έχει αναλάβει την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Να πιάσει τον ψυχολόγο Χαλάστρα, ο οποίος οδηγεί με δόλιο τρόπο τους ασθενείς του στην αυτοκτονία ή τη δολοφονία κοντινών προσώπων. Θα τα καταφέρει ή ο Χαλάστρας θα πνίξει όλη την πόλη στο αίμα; Η κεντρική ιδέα και τα θέματα που θίγει έχουν ενδιαφέρον. Ο Πανάγος κάτι πάει να πει, αλλά τελικά δεν το λέει δυνατά. Από άποψη σχεδίου, έχει τις στιγμές του, όχι πολύ λαμπρές, αλλά τις έχει. Η μωβ μονοχρωμία, παρότι μπορεί να χτυπήσει άσχημα σε πολλούς, ταιριάζει με το κλίμα. Νομίζω ότι για όσους παρακολουθούν την σκηνή των φανζίν αξίζει να το διαβάσουν. Οι υπόλοιποι μπορούν και να προσπεράσουν.

Την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου του 1971, ο κ. Δραγούνης «ρίχνει» ακόμη ένα νέο εικονογραφημένο περιοδικό στην αγορά. Ήταν ο μήνας με τις πολλές νέες κυκλοφορίες του εκδοτικού οίκου «Πηδάλιο Πρές», αφού, όπως έχετε διαβάσει ξανά, εκτός του Ντρέκ, είδαμε σχεδόν ταυτόχρονα στα περίπτερα και τα Μπίγκο, Μάρκο Πόλο και Τάνκς. Το Ντρέκ, δυστυχώς είχε την τύχη των Κίβι, Μπίγκο, Ρομπέν και Μάρκο Πόλο, αφού μετά από λίγα τεύχη, στην αρχή ενσωματώθηκε σε άλλα πιο επιτυχημένα περιοδικά του οίκου(π.χ. Ταρζάν) και έπειτα εξαφανίστηκε!! Γενικά από τον κύκλο αυτό των εικονογραφημένων του κ. Δραγούνη, μόνον το Ρακάρ τα πήγε λίγα τεύχη καλύτερα! Τι ήταν το Ντρέκ; Ένας φίλος, μου είχε πει κάποτε: ….»Γιώργο, απλά δεν διαβάζονταν, ούτε αυτό, ούτε το Μπίγκο!!!.......» Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ανήκε στην κατηγορία εκείνη των περιοδικών, που μπορούσαν να τα «βάλουν» με τα αντίστοιχα του κ. Ανεμοδουρά. Ένας πειρατής- Ρομπέν των Δασών, με αρκετό χιούμορ και κεφάτους συντρόφους, με τον απαραίτητο παπαγάλο στον ώμο, ο οποίος δυστυχώς για τους φίλους του άντεξε για μόλις 4 αυτόνομα τεύχη!!! It`s a hard life!! Καλό περιοδικό πάντως, με σενάρια ικανοποιητικά και ιδιαιτερότητες στο σκίτσο, θα μπορούσε να είχε καλύτερο τέλος, αλλά......Δραγούνης είπαμε!!!!!! 2 εξώφυλλα από τον Valtasar.

Κυκλοφόρησε το νέο κόμικς που κάναμε με τον Δημήτρη Βανέλλη από τις Εκδόσεις Πατάκη. σενάριο: Δημήτρης Βανέλλης σχέδιο: Θανάσης Πέτρου "Γιαννούλης Χαλεπάς, ο μύθος της νεοελληνικής γλυπτικής" Σελίδες 176, διχρωμία, σε σχήμα 17Χ24, με σκληρό εξώφυλλο.

....ο Batman, ο Superman, η Wonder Woman και ο Flash, γερνούσαν; Πως θα φαινόταν; Την απάντηση δίνει ένας τύπος από την Σανγκάη, ονοματι Eddie Liu. Επίσης, τι θα γινόταν αν...οι Πριγκίπισσες της Disney έμοιαζαν με Pin Up girls; Κάπως έτσι τις φαντάστηκε ένας Ρώσος, ο Andrew Tarusov. Να πω την μαύρη αλήθεια, την προτιμώ έτσι την Χιονάτη! Περισσότερα pin up girls, εδώ. ========================== Μιας και η αναζήτηση δεν μου έδειξε κάτι, αν υπάρχει πουθενά καταχωνιασμένο παρόμοιο θέμα, ας μετακινηθεί.

Υπάρχει περίπτωση να συγκεντρωθεί μελλοντικά η σειρά σε μεγαλύτερα tpbs (γύρω στα 13 τεύχη δηλαδή); Κάνει τέτοιες εκδόσεις η Image ή να στραφώ στα μικρότερου μεγέθους που κυκλοφορούν;

Αφού μάζεψα αρκετά διπλά, αλλά δυστυχώς δεν έχω καθόλου χρόνο για προσωπική συνάντηση, ανεβάζω διπλά και ελλείψεις και προτείνω οποιος τυχόν και αν θέλει ανταλλαγή μέσω pm και απλού ταχυδρομείου, βάσει εμπιστοσύνης προς αλλήλους και ΕΛΤΑ, θα έλεγα καμιά δεκαριά αυτοκόλλητα τουλάχιστον να μην τρέχουμε, αν θέλει κάποιος. Η λίστα θα ανανεωθεί καθώς αγοράζω ή εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον και συμφωνηθούν ανταλλαγές. Δεν βλέπω να συμπληρώνεται αλλά πλάκα να γίνεται, με κάνει να νιώθω λίγο παιδί. Όπως περίπου όταν συμπλήρωνα τα στρουμφάκια το 1984. Καλή συλλογή σε όλους! ΔΙΠΛΑ: 33, 36 (2), 38 (3), 39, 40, 42, 57, 72, 78, 81 (2), 82, 87, 106 (2), 110, 125, 141, 142, 154, 168, 176, 197, 198 (2), 207, 214, 221, 225, 232, 237, 240 (2), 243 (2), 251, 253, 259 (2), 260, 261, 265, 267, 269 (2), 271 (2), 272 (2). ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ: 2, 4, 5, 6, 7, 9, 17, 21, 23, 28, 29, 31, 34, 35, 39, 44, 45, 47, 48, 49, 53, 55, 58, 60, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 69, 71, 74, 91, 92, 93, 94, 97, 98, 100,101, 102, 103, 104, 105, 107, 108, 111, 112,114, 115, 116, 118, 120, 126, 130, 132, 133, 135, 138, 139, 144, 145, 148, 149, 150, 152, 155, 156, 159, 160, 161, 163, 164, 165, 166, 169, 170, 171, 177, 178, 179, 181, 184, 185, 186, 187, 188, 189, 191, 193, 195, 199, 200, 201, 202, 206, 208, 209, 210, 211, 216, 219, 220, 226, 227, 228, 229, 230, 234, 235, 236, 238, 242, 244, 245, 248, 254, 256, 257, 258, 270, 276.

Καλά του έκανε!

Απ' ότι τσεκάρω στην σελίδα του Έθνους στο facebook, δεν έχει αναρτηθεί ακόμα το σχετικό βίντεο με την διαφήμιση. Από την άλλη, ο GCF σπάνια πέφτει εκτός στα προγνωστικά του!

Την περιμενα πως και πως ν'ανεβει σε καλη αναλυση για να την δω αλλα η αληθεια ειναι οτι ψιλοαπογοητευτηκα. Δεν ξερω, αλλα περιμενα.. Ενταξει καλη,αλλα σιγουρα δεν ξετρελαθηκα ουτε νομιζω οτι θα την ξαναδω.

Καλημέρα Σύλα και καλωσόρισες στη παρέα μας Δεν έχει ακουστεί τίποτα για μεταφορά των βιβλίων στα ελληνικά και δεν μπορούμε να ξέρουμε αν σκέφτονται κάτι τέτοιο οι εκδότες... Αν γίνει κάτι πάντως θα το μάθουμε

Πριν δύο εβδομάδες περίπου έκανα μία παραγγελία και σήμερα μου ήρθε. Αλλά τη συγκεκριμένη παραγγελία δεν την έφερε ο ταχυδρόμος, ούτε μου άφησαν χαρτάκι για να τα παραλάβω από το ταχυδρομείο. Μου ήρθαν από την ACS που παρέδωσαν το πακέτο στο σπίτι ως courier. Τόσα χρόνια δεν μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο. Είναι φυσιολογικό; Έχει τύχει σε κανέναν σας; Δεν με χάλασε που γλίτωσα τις ουρές στο ταχυδρομείο, όμως παραξενεύτηκα λίγο είναι η αλήθεια.

#1-4, 1994 για το νέο τεύχος του Μεγάλου Μπλεκ. Το σχέδιο του Aldo μοιάζει να`ναι πολύ καλό μ`ένα ανάλογης αισθητικής εξώφυλλο των ηρώων μας,ο Dario Guzzon λόγω της προχωρημένης ηλικίας του δεν έδωσε ίσως μεγαλύτερη έκταση σ`αυτό.Ο Μπλεκ μετά την ανατίναξη της γέφυρας προσπάθησε να ξεφύγει προς το ποτάμι όταν τον ανέσυραν οι κυνηγοί απ`αυτό.Το Φάντομ, έρχεται νεότερο ηλικιακά απ` την προηγούμενη περιπέτεια όμως ο χρωματισμός που πετυχαίνει να μας δώσει ο Ruben Procopio είναι κάπως νυκτερινός.Χαρακτηριστικό της τρίτης εποχής του κομικ.Ο Ταρζαν αν ήτανε γαλλικός θ`άλλαζε την όψη του νομίζω.Ο Lawrence στο ΣΤΟΡΜ δίνει ένα σχέδιο σχεδόν ψηφιακό με τίτλο Ο Δολοφόνος Του Εριμπάν. ημ/ία:2/2/2019

Με τον υπότιτλο Το περιοδικό που λατρεύει τις γυναίκες στην ράχη του και με το οπισθόφυλλο να λειτουργεί ως δεύτερο εξώφυλλο του τεύχους, βγήκε το 2009 και η Β' περίοδος του Out of Limits, αυτή την φορά από την ΒΜ Ηλιακές εκδόσεις. Το ύφος του, ένα κράμα Playboy και Maxim. Άγνωστο μέχρι που έφτασε. Η Α' έκδοση εδώ.

1η λίστα Black strike 2η λίστα Cyber steel 3η λίστα ΑΝΤΕΛΟΤ ο κυνηγός των Ορκ

Προστέθηκαν εξώφυλλα και οπισθόφυλλα για τα τεύχη 09, 19, 26-28.

Στο τελευταίο ΜΜ, μου έτυχε στραβοκομμένο τεύχος. Μπορεί να είναι μόνο μισός πόντος, αλλά φαίνεται ολοκάθαρα, ειδικά στις εσωτερικές σελίδες...

Κι αφού με διαβεβαίωσε ο φαρμακοποιός μου, τον οποίο τον γνωρίζω από το 1992, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να έχει κυκλοφορήσει το Αστεράκι πρόσφατα, στην βόλτα μου που έκανα στην Καλαμάτα βλέπω έξω από ένα φαρμακείο ένα σταντ με...Αστεράκια! Υπήρχαν πολλά αντίτυπα από τα τεύχη #167 και #168, τα οποία είναι του 2019. Συνεπώς, όταν ξαναπάω στον φαρμακοποιό μου, θα του τα τρίψω στην μούρη. Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών #167 και #168, βρίσκονται κοντά μας. Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Δεν είναι απλά ότι σβήνει γραμμές. Αν δείτε το τελικό σχέδιο, το λευκό που βάζει στο τέλος είναι πιο λευκό από το χρώμα του χαρτιού. Οπότε έτσι δημιουργεί ένα ακόμα τονικό επίπεδο...

Παιδια η panini μας πήρε χαμπάρι.Πριν συμπληρώσουμε τον Mickey, θα έρθει μάλλον καπάκι κι ο Donald!

Η επωνυμία "Μεγάλος Μπλεκ" προκύπτει από την πρωτότυπη, Ιταλική ονομασία της σειράς ("Il Grande Blek - Macigno"). Οι Άγγλοι κανονικά θα έπρεπε να γράφονται "Red Coats" (από το χρώμα των στολών τους) αλλά δε με "χαλάει" η αναφορά σε τρωκτικά κλπ Αυτό που με προβληματίζει είναι ο ενικός με τον οποίο απευθύνονται στον Καθηγητή οι Μπλεκ και Ρόντυ. Λίγος σεβασμός βρε παιδιά, μεγάλος άνθρωπος είναι

Υπέροχο εύρημα !!! Με το αφιέρωμα να δημοσιεύεται ακριβώς 2 μήνες πριν τη μεταπολίτευση !

(ISBN:978-960-436-641-5). Superman - Αmerican alien Τίτλος : Superman - Αmerican alien Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN: 978-960-436-641-5 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης : 19/04/2019

Τα τεύχη 2 και 3 θα κυκλοφορήσουν σε μία σκληρόδετη έκδοση με επιπλέον σελίδες και σκηνές τον Ιούνιο. JUST IN TIME FOR CONVENTION SEASON-the ultimate comic con crime tale! Comics won't just break your heart. Comics will just kill you. Hal Crane should know, he's been around since practically the beginning. Stuck at an out-of-town convention, waiting to receive a lifetime achievement award, Hal's weekend takes us on a dark ride through the secret history of a medium that's always been haunted by crooks, swindlers, and desperate dreamers. BAD WEEKEND-the story some are already calling the comic of the year from its serialization in CRIMINAL #2 and 3-has been expanded, with several new scenes added and remastered into a hardcover graphic novel, in the same format as BRUBAKER and PHILLIPS' (KILL OR BE KILLED, FATALE, CRIMINAL) bestselling MY HEROES HAVE ALWAYS BEEN JUNKIES. This gorgeous package is a must-have, an evergreen graphic novel every true comics fan will want to own.Collects CRIMINAL #2-3 with expanded content Προσωπικά θα περιμένω το ( σίγουρο για εμένα ) oversized hardcover. ΠΗΓΗ

Ιδού και δύο σελίδες

Όχι ρε φίλε, το καλύτερο σημείο της ταινίας ήταν οι 2 σκηνές μετά τα credits! Τώρα που την έχετε δει περισσότεροι, ας πούμε τα πράγματα, όχι αυτά που δεν μου άρεσαν--γούστα είναι αυτά--, αλλά αυτά που βρίσκω ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ και μου διέλυσαν κάθε καλή θέληση που ήθελα να δείξω προς την ταινία:

Να και μια απροσδόκητη έκδοση, εντελώς διαφορετική από τα συνηθισμένα και (κατά την άποψή μου) ένα εξαιρετικό κόμικ, που εύχομαι να πάει καλά, γιατί είναι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο και όχι για όλα τα γούστα Ένα απίστευτο, συναισθηματικό ταξίδι "αφίχθη" στο Οξύ. THE ARRIVAL στο ΟΞΥ Με μεγάλη χαρά υποδεχόμαστε στις Εκδόσεις μας τον Shaun Tan. Ένα μαγευτικό ονειρικό ταξίδι σε έναν κόσμο τόσο κοντινό. Λίγα λόγια, πολλά βραβεία Hugo Award Nominee for Best Related Book (2008), Locus Award for Best Art Book (2008), New South Wales Premier's Literary Award for Book of the Year & Community Relations Commission Award (2007), Western Australian Premier's Book Award for Overall Winner & Childrens Book (2006), Children's Book Council of Australia Award for Picture Book of the Year (2007) Moonbeam Children's Book Award (2007), Rhode Island Teen Book Award Nominee (2009), Aurealis Award for Best Young Adult Short Story & Golden Aurealis for Best Short Story (2006), Deutscher Jugendliteraturpreis Nominee for Bilderbuch (2009), Boston Globe-Horn Book Award for Special Citation (2008), Australian Book Industry Award (ABIA) for Older Children (2007), Literaturpreis der Jury der jungen Leser for Sonderpreis (2009), Plano Nacional de Leitura for (Portugal) (0), The Inky Awards Shortlist for Gold Inky (2007)

Χρόνια πολλά,καλή χρονιά σε όλους!☺️Αναζητώ το X-MEN EPIC COLLECTION Vol 1 CHILDREN OF THE ATOM ή εναλλακτικά τα MARVEL MASTERWORKS THE X-MEN Vol 1,2,3, με τους αρχικούς X-men,σε TPB κυρίως ή σε HC.? Όποιος έχει κάποιο από αυτά ή εντοπίσει κάτι ας με ενημερώσει. Εννοείται φυσικά σε προσιτές τιμές ?

Τι ερωτήσεις είναι αυτές !!! Και τα δύο. Πρώτα τα τεύχη και μετα τα hc Εξάλλου για πάει καλά η σειρά και να μακροημερεύσει πρέπει σε πρώτη φάση να πουλάνε τα τευχάκια.

Ας αρχίσουν οι υποθέσεις Αυτό το μήνα οι εκδόσεις Paquet εκτός από το "Ηρακλής Πουαρό: Έγλημα στο όριεντ εξπρές" έχουν εκδόσει τα παρακάτω ως μέρη της συλλογής Agatha Christie: Mister Brown: Les Beresford σε σενάριο και σχέδιο του Emilio Van Der Zuiden και χρωματισμό του Fabien Alquier, βασισμένο στο βιβλίο The Secret Adversary, το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα που έγραψε η Κρίστι το 1922. Miss Marple - Un cadavre dans la bibliotheque σε σενάριο του Dominique Ziegler, σχέδιο του Olivier Dauger και χρωματισμό του Minte. Η Miss Jane Marple είναι η έτερη γνωστή ντετέκτιβ που δημιούργησε η Κρίστι δίπλα στον Πουαρώ, και η ιστορία είναι βασισμένη στο βιβλίο The Body in the Library του 1942. Δική μου υπόθεση είναι ότι τα δύο κόμικ που αναφέρονται στο μήνυμα που μου έστειλαν, είναι αυτά. Τα βρίσκω και τα δύο συμπαθητικά εκ πρώτης όψεως, το σχέδιο του Beresford με τραβάει περισσότερο. Θα τα τιμήσω όπως και να έχει, οψόμεθα. Είναι πολύ θετικό το να βγουν και ιστορίες λιγότερο κράχτες από αυτές του Πουαρώ, ειδικά η Marple έχει ωραίες υποθέσεις και αποτελεί μια λογοτεχνική εκδοχή της δημιουργού.

Καλησπέρα σας. Αυτή η αναζήτηση γίνεται εκ μέρους ενός γνωστού μου προσώπου. Το άτομο ψάχνει τεύχη Ποπάυ του Δραγούνη από το νούμερο 100 και κάτω. Κατά προτίμηση από Θεσσαλονίκη. Εάν υπάρχει κάτι διαθέσιμο, σας παρακαλώ απαντήστε σε αυτό το θέμα ή με προσωπικό μήνυμα.

Εάν δε βαριέσαι ρίξε μια ματιά εδώ Εγώ πάντως το έχω διαβάσει και μου άρεσε. Αποτελεί μέρος του headcanon μου.