Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αίθουσα Νικητών

  1. GeoTrou

    GeoTrou

    Veterans


    • Βαθμοί

      56

    • Περιεχόμενο

      6111


  2. Θρηνωδός

    Θρηνωδός

    Veterans


    • Βαθμοί

      54

    • Περιεχόμενο

      6810


  3. germanicus

    germanicus

    Root Admin


    • Βαθμοί

      49

    • Περιεχόμενο

      28465


  4. Kurdy Malloy

    Kurdy Malloy

    Moderator


    • Βαθμοί

      49

    • Περιεχόμενο

      3101


Δημοφιλές περιεχόμενο

Εμφάνιση περιεχομένου με την υψηλότερη φήμη στο 04/16/19 σε όλους τους τομείς

  1. Πάει, πέρασε και αυτό. Όμως, μιας και την έζησα την όλη έκθεση από "μέσα", να πω δυο λογάκια. Καταρχάς, ήταν η πρωτη φορά που κατέβαινα με την ΛΕΦΙΚ σε κάποιο event και μόλις η τρίτη, που ήμουν προσωπικό σε κάποιο πάγκο. Για το ποιες ήταν οι προηγούμενες φόρες και για ποιον πάγκο ήμουν staff, δεν είναι της παρούσης. Η όλη εκδήλωση, αν κρίνω από τον κόσμο που την επισκέφθηκε το 3ημερο και από αυτά που έχω διαβάσει για τις προηγούμενες χρονιές, ήταν πετυχημένη. Είδα, όσο πρόλαβα και είχα χρόνο να γυρίσω, πάρα πολύ ωραία πραγματάκια που μου θύμισαν εποχές ξέγνοιαστες και ανέμελες. Και έρχομαι στα του οίκου μας, από τον πάγκο μας λοιπόν, παρέλασαν κάθε είδους ηλικίες, από 1 έως 99 ετών. Χάζευαν, ξεφύλλιζαν, ρωτούσαν, αγόραζαν. Ειδικά δε στο τελευταίο, αν κρίνω από την κίνηση που είχαμε πρέπει να πήγαμε ΣΟΥΠΕΡ! Βέβαια, είχαμε και καλό κράχτη, οπότε, έπαιξε και αυτό τον ρόλο του! Από την παρέλαση βέβαια, δεν έλειπαν και οι cosplayers, μερικούς που θυμάμαι: Wonder Woman (την λάτρεψα ), Lion-O, Mumm-Ra, Scorpion, Green Lantern, Jasmine, Inspector Gadget. Κάποια έχουν τραβηχτεί φώτο από τον @GreekComicFan. Για να πω την μαύρη αλήθεια, δεν περίμενα, πέρα από τα παιδιά της λέσχης, να δω παλιούς γνώριμους/φίλους και εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα παιδιά απο: το retromaniax.gr, το RetroComputers.gr, μοντελιστές, Playmobilάδες μέχρι και από τον στρατό! Γενικά όμως, είδα, γνωρίστηκα και μιλησα με πολύ κόσμο το 3ημερο και ελπίζω κάποιους από αυτούς να τους ξαναδώ του χρόνου. Πολλά σε: @Μενίγ Πουαγώ, @KILLMATH, @GeoTrou & @φλοκ για την βοήθεια τους στο 3ημερο. Αλλά ειδικά δε ο τελευταίος, όσες προσπάθειες και να κάνουμε, δεν διορθώνεται, δυστυχώς ήταν, είναι και θα παραμείνει κόπρος! Special credits στον @Valtasar που ήταν αεικίνητος και τις 3 μέρες εκείνες οι έξοδοι κάθε τρεις και λίγο για καφέ να έλειπαν μόνο.... Anyway, καλά περάσαμε, άντε και του χρόνου!
    15 βαθμοί
  2. Φτάνει πια με το (υπερτιμημένο) αριστούργημα: 10 superhero graphic novels πολύ καλύτερα από το «Watchmen» Εντάξει, ναι: Το “Watchmen” είναι ένα χάρτινο διαμάντι σπάνιας ομορφιάς. Είναι, όμως, το πιο «εκτυφλωτικό» όλων; Χμ… Ένα χτύπημα με το βούρδουλα στο πρόσωπο- κάτι σπάει μέσα στο στόμα σου, κρακ. Αίμα στο πάτωμα, το οποίο αρχίζει να σχηματίζει μια λίμνη. Η λίμνη σταδιακά μεγαλώνει, παίρνοντας υγρή προαγωγή κόκκινου χρώματος: από Μικρή Πρέσπα γίνεται Μεγάλη Πρέσπα.Οι φαιοχίτωνες απέναντί σου επικροτούν. «Μπράβο, μπράβο!», «Ρίξ’ του και με το μπαστούνι του μπέιζμπολ να δούμε λίγο κάτι!», «Βάλ’ του ν’ ακούσει όλα τα τραγούδια της Πάολα στη διαπασών!» και πολλά, σαδιστικής «υφής», ακόμα.Τρως μια εκκωφαντικών διαστάσεων κλοτσιά στην κοιλιά και τότε τα πάντα καλύπτονται από ερεβώδες μαύρο- αυτό ήταν, λιποθύμησες. Με την ακροτελεύτια ανάσα σου, ωστόσο, προλαβαίνεις να ψελλίσεις λίγες λέξεις. Είναι «Εντάξει, το παίρνω πίσω. Το Watchmen είναι το κορυφαίο graphic novel όλων των εποχών!».Αυτή είναι, μέσες-άκρες, η αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνει κανείς αν τολμήσει έστω και να διανοηθεί- πόσω μάλλον να το διατυπώσει φωναχτά- πως το δημιούργημα του Alan Moore και του Dave Gibbons δεν αποτελεί το κορυφαίο superhero comic όλων των εποχών.Είναι σα να ισχυρίζεσαι πως ο Michael Jordan δεν είναι ο GOAT στο μπάσκετ (συζητήσιμο) ή ο Leo Messi στο ποδόσφαιρο (αυτό κι αν είναι συζητήσιμο…)- οι απανταχού ειδήμονες θα πέσουν να σε φάνε, προτάσσοντας ακράδαντα επιχειρήματα του στυλ «Τι λες βρε αρχιμ@λάκα!». Μόνο που… Μόνο που, ξέρετε, υπάρχει και η (αντικειμενικά υποκειμενική) αντίθετη γνώμη: το Watchmen δεν αποτελεί καν την κορυφαία δουλειά του ίδιου του Moore– αν έχετε διαβάσει το πυκνογραμμένο, ελαφρώς δυσνόητο σε σημεία, μα λυρικά αξεπέραστο “From Hell”, ξέρετε. Όπως και ότι υπάρχουν τουλάχιστον 10 superhero graphic novels τα οποία στέκονται μισό σκαλί ψηλότερα από το (εκπληκτικό, δε χωρά αμφιβολία επί τούτου) “Watchmen”.Βέβαια, αν μας στριμώξει και πάλι η Ιερά Εξέταση, θα μιμηθούμε εντέχνως τον Γαλιλαίο και θα παραδεχτούμε πως η γη δε γυρίζει- μα τι στο καλό είχαμε καπνίσει και λέγαμε αιρετικές αρλούμπες; Όταν, όμως, γυρίσουμε την πλάτη μας στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία των comics, τότε ίσως βρούμε το θάρρος να πούμε 3 «τηλαυγείς» λέξεις και να διαλύσουμε το σκοτάδι: Κι όμως, γυρίζει. Τι λέτε, πάμε να δούμε 10 graphic novels που αποδεικνύουν γιατί γυρίζει; 10. «The Death of Superman» (1992) των Dan Jurgeins & Brett Breeding Από τα τελευταία χρόνια των 80s και στις αρχές των 90s τα superhero comics είχαν αρχίσει να παίρνουν έναν πιο σκούρο τόνο («ελέω», κυρίως, Frank Miller) και ο, υπέρ το δέον «φωτεινός», Superman έμοιαζε σαν κόκκινο/μπλε ψάρι έξω από το εκτυπωμένο νερό. Οι άνθρωποι της DC, λοιπόν, πήραν την πιο γενναία απόφαση που έχει παρθεί ποτέ στην ιστορία της 9ης τέχνης, σκοτώνοντας τον «Άνθρωπο από Ατσάλι». Σύμφωνοι: το «Ο Θάνατος του Σούπερμαν» δεν είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ σε σεναριακό επίπεδο (για όνομα του Κρύπτον, δεν μπορούσατε να βρείτε έναν καλύτερο τρόπο να φέρετε τον Doomsday στο προσκήνιο;), όμως το σχέδιο είναι εξαιρετικό και, κυρίως, η ιδέα πως ο άφθαρτος, ανίκητος Superman θα ξεψυχήσει σε μια μάχη σώμα με σώμα ήταν αρκετή για να ταρακουνήσει το αρραγές, ως τότε, οικοδόμημα των χάρτινων ηρώων. Ο «Άνθρωπος από Ατσάλι» αλληλοσκοτώνεται με τον Doomsday και ο κόσμος γίνεται- μέσω μίας, μόλις, εικόνας- απείρως πιο σκοτεινός. Και τότε, πάνω στην στιγμή της ύψιστης απελπισίας, άπαντες αντιλαμβάνονται πως ακόμα κι αν δεν υπήρχε Superman, η ανθρωπότητα θα όφειλε να τον δημιουργήσει. Όταν κατακάθισε η σκόνη από την επική μάχη, άπαντες έμειναν αποσβολωμένοι και περίμεναν ένα μονάχα πράγμα: την «ανάσταση» του ήρωα. Το “The Return of Superman” επανέφερε την τάξη και ένα ζεστό, άυλο χέρι αγκάλιασε και πάλι την ψυχή των αναγνωστών. Ο τύπος δεν είναι, βλέπετε, πουλί. Δεν είναι καν αεροπλάνο. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτά. 9. «Old Man Logan» (2009) των Mark Millar & Steve McNiven Στέκεται αγέρωχος μπροστά στο- κινούμενο με 350 χιλιόμετρα- μοιραίο. Τσακισμένος, ψυχικά εξουθενωμένος, έχοντας πιει το ποτήρι του νιχιλισμού μέχρι το τέλος του. Το τραίνο τον χτυπάει, τον συνθλίβει, του τσακίζει τα κόκκαλα. Νεκρός. Όχι ο ίδιος ο Logan, όμως το άλλο του, εξόχως άγριο, μισό: ο Wolverine αφήνει τον ηθελημένο επιθανάτιο ρόγχο του, έχοντας παραιτηθεί από τη ζωή μετά την απώλεια των φίλων του, και με μηδενική διάθεση να συνεχίσει. Πίσω στο 2009 ο υπερταλαντούχος (αν κι ελαφρώς «άνισος») Mark Millar έστησε μια «εναλλακτική» ιστορία του πιο διάσημου X-Man στην Earth-807128, και- εκμεταλλευόμενος το υπέροχο σκίτσο του Steve McNiven- ξεδίπλωσε μπροστά μας την πιο πένθιμη σονάτα του γερασμένου Wolverine. Ο άδειος ψυχικά Logan παλεύει να σκοτώσει το θηρίο μέσα του, θέλει να τερματίσει βίαια την ίδια του την ύπαρξη, όμως κάπου εκεί ανακαλύπτει ποιος και τι κρύβεται πίσω από την ανείπωτη τραγωδία που βιώνει και αναλαμβάνει ξανά δράση, επιχειρώντας να γυρίσει τους δείκτες του ρολογιού προς την αντίθετη φορά. Λίγο πριν ρίξει οριστικά και αμετάκλητα την προσωπική του αυλαία, ο Old Man Logan έχει μια τελευταία αιμάτινη δουλειά να φέρει εις πέρας. Γι’ αυτό, το γέρικο δέρμα του σκίζεται. Τα άσπρα του μαλλιά ορθώνονται. Οι φλέβες των μυών του διογκώνονται. Έι, κοιτάξτε: νύχια από αδαμάντιο δεν είναι αυτά που φυτρώνουν στα χέρια του; 8. «Batman: The Long Halloween» (1996) των Jeph Loeb & Tim Sale Ο Batman συνεργάζεται με τον επιθεωρητή Gordon και τον Harvey Dent προκειμένου να φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης τον πιο διάσημο αρχηγό Μαφίας της Gotham, τον Carmine Falcone, όμως τα σχέδιά του ανατρέπονται πλήρως από τον Holliday Killer- έναν δολοφόνο που σκοτώνει μόνο σε γιορτινές μέρες. Το “Long Halloween” μοιάζει να είναι η κόμικ εκδοχή του «Νονού», καθώς δανείζεται πολλά στοιχεία από το έπος του Κόπολα. Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί το κορυφαίο δείγμα “whodunit”, με τον Loeb να πειράζει ασταμάτητα το μυαλό των αναγνωστών, που προσπαθούν μάταια να λύσουν το, α λα Agatha Christie, μυστήριο. O Tim Sale παραδίδει εδώ την καλύτερη δουλειά της, πασπαλισμένης με χρυσόσκονη, καριέρας του, ενώ η ιστορία της αλλαγής του Dent σε Two- Face αποτελεί κορυφαίο δείγμα «μεταβολής» πειραγμένου ψυχισμού. Από τις σελίδες των 13 τευχών περνάνε όλοι οι μεγάλοι villains του Batman, την στιγμή που τα πτώματα στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο. Ο Holliday Killer βγάζει επιδεικτικά την γλώσσα του στον Dark Knight, όμως δείχνει να ξεχνάει ότι πίσω από την μάσκα κρύβεται ο κορυφαίος ντετέκτιβ του κόσμου. Το υπέροχο “Long Halloween” είναι αρκετά «μακρύ», όμως όταν φτάσετε στην τελευταία σελίδα, θα πιάσετε τον εαυτό σας να εύχεται να διαρκούσε για λίγο ακόμα. Διάολε, έστω και για ένα μόνο κακοφωτισμένο κάδρο. 7. «Marvels» (1994) των Kurt Busiek & Alex Ross Αρκεί μονάχα μια στιγμή- κλικ: ο Green Goblin πετάει στο κενό την Gwen Stacy κι εμείς βλέπουμε τα πάντα μέσα από το, μνημειωδώς καδραρισμένο, μάτι του Spiderman. Η πρόσκρουση στο έδαφος σκοτώνει την Gwen, ο ανήμπορος ν’ αντιδράσει Peter Parker την κρατά στην αγκαλιά του κι εμείς ψάχνουμε απελπισμένα να βρούμε το νήμα της κομμένης μας ανάσας. Το 1994 ο Kurt Busiek σκάρωσε ένα εκπληκτικό κόλπο: αποφάσισε να πει εκ νέου τις πιο διάσημες ιστορίες στο σύμπαν της Marvel, όπως τις βλέπει ένας «κανονικός» άνθρωπος (εν προκειμένω ο φωτογράφος Phil Sheldon) σ’ ένα κόσμο γεμάτο από αλλόφρονες υπερήρωες. Η καινοφανής του ιδέα απογειώνεται μ’ αρμονικό τρόπο χάρη στο ασύλληπτο σχέδιο του πρωτοπόρου Alex Ross, ο οποίος με την γνωστή υπερρεαλιστική του μέθοδο κάνει τους αναγνώστες να πιστεύουν πως από στιγμή σε στιγμή οι ήρωες θα βγουν από το χαρτί και θα ζήσουν στο εδώ και το τώρα. Μπορεί το “Marvels” ν’ απαιτεί να γνωρίζεις ορισμένα πράγματα από το Universe της Marvel (όχι να είσαι μετεμψύχωση του Stan Lee, αλλά έστω τα βασικά), όμως μόλις αφεθείς στη μαγεία του είναι δεδομένο πως θα βρει τον τρόπο να ξεκλειδώσει την καρδιά σου και θα φωλιάσει εκεί για πάντα, σαν… σαν… Σαν ένα γλυκό κι αγαπημένο θαύμα. 6. «All-Star Superman» (2006) των Grant Morrison & Frank Quitely Είκοσι ακριβώς χρόνια μετά το “Whatever Happened to the Man of Tomorrow?”, ο Grant Morrison έρχεται για να γράψει τη δική του εκδοχή της ακροτελεύτιας ιστορίας για τον «Τελευταίο γιο του Κρύπτον»- και το κάνει αρκετά καλύτερα από τον Moore (μην στενοχωριέσαι Alan, εσύ έκανες το V for Vendetta και το From Hell. Α, ναι: και το Watchmen). Ο Superman εκτίθεται σε ηλιακή ραδιενέργεια και, όπως αποκαλύπτει η μεγάλη του Νέμεσις, ο Lex Luthor, του μένουν μόλις 12 μήνες ζωής. Σ’ αυτό το διάστημα ο “Supes”- σαν σύγχρονη εκδοχή του Ηρακλή- καλείται να κάνει 12 άθλους, ενώ ενδιάμεσα αποκαλύπτει στην αγαπημένη του Lois Lane πως ο Superman και Clark Kent είναι το ίδιο πρόσωπο. Με κάθε ένα από τα 12 τεύχη του “All-Star Superman” η κλεψύδρα αδειάζει ολοένα και περισσότερο, μέχρι που φτάνει η καταληκτική ημερομηνία και ο “Big Blue” σώζει για μια τελευταία φορά τη μέρα, πριν χαθεί, κυριολεκτικά, ψηλά στον ουρανό. Όταν αυτό το ελεγειακό παραμύθι φτάνει στο τέλος του, οι άνθρωποι της Daily Planet- όπως και σύσσωμος ο πλανήτης- σηκώνουν το βλέμμα και κοιτάζουν με νόημα τον ήλιο. Στην περίπτωση που ο προστάτης τους γυρίσει, οι παλιοί του φίλοι θα είναι έτοιμοι να τον υποδεχτούν. Κοιτάξτε και μόνοι σας: ολόκληρη η Metropolis έχει καλυφθεί από ένα και μόνο γράμμα. Το “S”. 5. «Kraven’s Last Hunt» (1987) των J.M. DeMatteis & Mike Zeck Ένα βελάκι στο λαιμό, έπειτα ξύλο μέχρι (φαινομενικού) θανάτου, μετά σκάψιμο ενός τάφου, το άψυχο σώμα «βυθίζεται» βουβά στην στοργική αγκάλη της αδηφάγου γης και μετά, από πάνω, πέφτει θορυβωδώς η ταφόπλακα: Spiderman. Πριν από 30+ χρόνια ο J.m. DeMatteis, αφού εισέπραξε αρχικά σωρεία αρνητικών απαντήσεων, κατάφερε να πείσει, επιτέλους, τη Marvel να του δώσει την ευκαιρία να ποτίσει με κατάμαυρο μελάνι τον εκτυφλωτικά φανταχτερό Spidey- και το αποτέλεσμα ήταν απλά μυθικό. O κυνηγός Kraven μπορεί να μην ανοίγει στην ελίτ των αντιπάλων του Ανθρώπου-Αράχνη, όμως σ’ αυτήν την διεστραμμένα απολαυστική ιστορία πετυχαίνει κάτι που ελάχιστοι έχουν καταφέρει στα χρονικά της 9ης τέχνης: στο τέλος ο κακός κερδίζει- έστω και μ’ έναν τρόπο που θυμίζει έντονα ερμαφρόδιτη ήττα. Το στόρι θέλει τον Kraven να θάβει ζωντανό τον Spiderman, αφού πρώτα τον ρίχνει σε κώμα, και να φοράει την στολή του καταπολεμώντας το έγκλημα. Ο στόχος του, σαφής: θέλει ν’ αποδείξει σε όλους πως είναι καλύτερος του «προκατόχου» του. Τα πάντα, όμως, αλλάζουν όταν ένα εκνευρισμένο χέρι «φυτρώνει» μέσα από το χώμα στον τάφο του Spiderman. Ο Peter Parker ξυπνάει και μετά τα πράγματα οδηγούνται με φρενήρεις ρυθμούς σε μια κορύφωση που φοράει το προσωπείο του θανάτου- ενός θανάτου που κράτησε 23 ολόκληρα χρόνια. Σσσσς, ακούστε: μπαμ! Έπειτα, ένα πτώμα. Ποιος να είναι, άραγε; 4. «Arkham Asylum: A Serious House on Serious Earth» (1989) των Grant Morrison & Dave McKean Το κόνσεπτ σχετικά απλό: οι τρόφιμοι του Arkham (του μέρους που καταλήγουν όλοι οι διαταραγμένοι κακοποιοί της Gotham) με πρωτοστάτη τον Joker εξεγείρονται και καταλαμβάνουν το άσυλο. Κρατώντας ως ομήρους όλο το προσωπικό, ζητούν να τους παραδοθεί ο Batman. Ο «Άνθρωπος- Νυχτερίδα» δέχεται, κλείνεται μαζί με τους μεγάλους αντιπάλους του και καλείται ν’ ανταπεξέλθει τόσο στις σωματικές δοκιμασίες (παλεύει σχεδόν με τους πάντες), όσο- κυρίως- στις ψυχολογικές. Χάρη στο χαοτικό σκίτσο του McKean, η ατμόσφαιρα βάφεται με το σκούρο μαύρο χρώμα ενός πρωτοφανούς νουάρ τρόμου και ο Morrison σκαρώνει το υπερηρωικό απαύγασμα της καριέρας του. Ο Batman αρχίζει ν’ αμφισβητεί τον ίδιο του τον εαυτό, ο Joker- μια μόνιμη πηγή ευφυούς τρέλας- τον ωθεί στα άκρα και η κορύφωση του δράματος έρχεται με τον Two- Face να μην υποτάσσεται για πρώτη φορά στο τυχερό του νόμισμα. Η θέση του Σκοτεινού Ιππότη είναι, τελικά, μαζί με τους υπόλοιπους τροφίμους στο Arkham: «Αν δεν αντέχεις το Άσυλο», του λέει- εννοώντας τον έξω κόσμο- ο Πρίγκιπας του Εγκλήματος με τα πράσινα μαλλιά και τα παρανοϊκά μάτια, «εδώ μέσα θα υπάρχει πάντα μια θέση για σένα». Καθώς ο Batman χάνεται στο βάθος, το μόνο που κυριαρχεί είναι ένα απάνθρωπο γέλιο. Χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα. 3. «Daredevil: Born Again» (1986) των Frank Miller & David Mazzucchelli Τρέμει ανεξέλεγκτα. Κρυώνει. Κάθε πόρος του κορμιού της ζητά εκείνη την ουσία που θα μπορέσει να δώσει ένα τέλος σ’ αυτό το μαρτύριο- ένα μικρό τσίμπημα είναι αρκετό για να διώξει μακριά τους ατελεύτητους εφιάλτες. Την λένε Karen Page, είναι η πρώην φίλη του Matt Murdock, και προτίθεται να προδώσει τη μυστική ταυτότητα του δικηγόρου προκειμένου να «φτιαχτεί» για μια έσχατη φορά. Ο Kingpin της υπόσχεται πως θα την οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας των ναρκομανών, αρκεί να του πει ό,τι ξέρει. Του λέει. Κι έπειτα στο Hell’s Kitchen ξεσπάει μια πρωτοφανής κόλαση- τουλάχιστον για τον Matt, που βλέπει ολόκληρη την ζωή του να καταστρέφεται σαν χάρτινος πύργος καμωμένος από ελαττωματικά τραπουλόχαρτα. Το 1986, μια χρονιά-ορόσημο για τον ίδιο αλλά και για τον κόσμο των comics εν γένει, ο Frank Miller αποφάσισε να ξεδιπλώσει σε όλο του το μεγαλείο το απύθμενο ταλέντο του και, όταν άφησε κάτω την γραφίδα, ανάγκασε τους πάντες να του υποκλιθούν. Το “Born Again” αποτελεί την τελευταία ιστορία του Daredevil από τον Miller, που συνεργάστηκε άψογα με τον Mazzucchelli (με τον οποίον, σκάρτη μια διετία αργότερα, θα έφτιαχναν το σπουδαίο “Year One” του Batman), και αποτελεί ό,τι καλύτερο μπορεί να διαβάσει κανείς για τον “Man without fear”. Ο εκκεντρικός δημιουργός αρπάζει τον DD από το λαιμό και τον σέρνει στις λάσπες, την καταστροφή και την ανείπωτη οδύνη, πριν τον ανυψώσει, μαεστρικά, στην επιφάνεια, προκειμένου να βροντοφωνάξει “The End” με τους δικούς του όρους. Στο “Born Again” ο Daredevil αναγεννά το θνησιμαίο του σαρκίο, το φέρνει αντιμέτωπο με τον σαδιστή Kingpin και στο τέλος φροντίζει οι ψυχικές του ουλές να γιατρευτούν με τον καλύτερο τρόπο. Εκείνη τη μέρα, το γνωρίζουμε καλά πλέον, η κόκκινη στολή του «Διαβόλου» πέθανε. Και η αγάπη, που να πάρει, την έθαψε για πάντα. 2. «Kingdom Come» (1996) των Mark Waid & Alex Ross Ο Superman στην αυτο-εξορία. Η Wonder Woman και τα υπόλοιπα μέλη της Justice League ν’ απέχουν διακριτικά από την ενεργό δράση για σχεδόν μια δεκαετία-την περίοδο, δηλαδή, που μια νέα γενιά υπερανθρώπων λυμαίνεται τη γη, έχοντας μετατρέψει σε πεδίο μάχης τους δρόμους και με την απειλή της ολοκληρωτικής καταστροφής να κρέμεται σα Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια των πάντων. Όσο για εκείνον… Λοιπόν, ξέρετε κάτι; Μη χάνετε την ελπίδα σας. Όχι όσο υπάρχει ο Batman, τουλάχιστον. Ο αξεπέραστος Alex Ross συνέλαβε την ιδέα της «απόλυτης» πλοκής για το DC Universe όταν δούλευε πάνω στο (παρεμφερές) “Marvels”. Η ιστορία, λοιπόν, εξελίσσεται κατά παρόμοιο τρόπο με το αριστούργημα της Marvel, μόνο που τούτη τη φορά τα πάντα γίνονται ελαφρώς καλύτερα, χορεύοντας ονειρεμένο βαλς με την τελειότητα στο φεγγαρόφως. Με τον συγγραφέα Mark Waid να κάνει αρχιμανδρίτες (τους παπάδες τους ξεπέρασε προ πολλού) και τον Ross να παραδίδει το αψεγάδιαστο, ολοζώντανο σχέδιό του γι’ ακόμα μια φορά, το Kingdom Come- μια συμβολική ιστορία για την ανθρωπότητα εν γένει, ιδωμένη από την σκοπιά ενός πάστορα- φέρνει μ’ εκτυφλωτικό τρόπο στο προσκήνιο όλα τα πλεονεκτήματα της DC, η οποία σαν Universe μπορεί να υπολείπεται της Marvel, όμως διαθέτει απείρως πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Η Justice League, έστω και «τραυματισμένη», επιστρέφει, ο Superman φοράει και πάλι την στολή του και η υπέρτατη μάχη για την σωτηρία του σύμπαντος ξεκινά, με τον Lex Luthor να βυσσοδομεί στο παρασκήνιο. Μόνο που εκείνος τον βλέπει. Όταν «ξεμπερδέψει» κανείς με το, έμπλεο θρησκευτικών αναφορών, Kingdom Come, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έχει μια μεταλλική γεύση στο στόμα. Αν αφήσει τον Χρόνο να τρέξει για λίγο στο πλάι του, όμως, μια ανέλπιστη γλύκα θ’ ανθίσει και θα καλύψει τα πάντα. DC, ελθέτω η Βασιλεία σου, λοιπόν. Ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Αμήν. 1. «The Dark Knight Returns» (1986) του Frank Miller «Θέλω να θυμάσαι, Κλαρκ… Στα χρόνια που θα έρθουν… Στις πιο προσωπικές σου στιγμές… Θέλω να θυμάσαι το χέρι μου στο λαιμό σου… Θέλω να θυμάσαι αυτόν που σε νίκησε». Πριν από αυτό το ανυπέρβλητο χάρτινο αριστούργημα, ο Batman ήταν μονάχα κατ’ ευφημισμόν «Σκοτεινός Ιππότης». Το 1986 ο Frank Miller- που μια φορά κι ένα κάποτε, πριν αφήσει τον ακροδεξιό εαυτό του ν’ αναδυθεί στην επιφάνεια, ήταν μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος κομίστας στον κόσμο- παρουσίασε το “The Dark Knight Returns”, σέρνοντας τον Batman στα πιο ερεβώδη μονοπάτια που είχε περιηγηθεί ποτέ.Βαδίζοντας πλέον στα 60 του και έχοντας από καιρό κρεμάσει την στολή, ο Bruce Wayne γυρίζει στη Gotham, που έχει βουτηχτεί στα ελώδη νερά ενός αστικού βούρκου. Μια βόλτα στο στενό που σκοτώθηκαν οι γονείς του και η προσπάθεια δύο αδαών να τον ληστέψουν αρκούν για ν’ ανάψει και πάλι η (άσβεστη) φλόγα και να κατακάψει τους πάντες στο πύρινο διάβα της.Ο Bruce επιστρέφει- σαν ηρωινομανής που δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά από τη δόση του- στη θαλπωρή που του προσφέρει η νυχτεριδόμορφη κάπα και ετοιμάζεται για την ύστατη μάχη, με τη βοήθεια ενός 13χρονου κοριτσιού- της θηλυκής εκδοχής του Robin, δηλαδή.Αυτός ο Batman είναι πιο βίαιος από ποτέ και το πενάκι του Miller κάνει το ένα δισέλιδο θαύμα πίσω από το άλλο, ενώ το σχέδιο (και πάλι δικό του) είναι υποβλητικό, απαισιόδοξο, ατόφια- σχεδόν απτά- ζοφερό.Το “Dark Knight Returns” άλλαξε ριζικά τον τρόπο που γράφονται τα superhero comics, τα οποία αίφνης άφησαν πίσω τους τον χαζοχαρούμενο εαυτό τους (εκεί που οι ήρωες δε γερνούσαν ποτέ και ζούσαν στη δική τους φούσκα, χωρίς να επηρεάζονται από τις εξωτερικές συνθήκες) και μεγάλωσαν απότομα. H σκηνή, φυσικά, που κλέβει την παράσταση στο κορυφαίο graphic novel όλων των εποχών είναι η ευθεία σύγκρουση του Σκοτεινού Ιππότη με τον Άνθρωπο-Ατσάλι: «Θέλω να θυμάσαι, Κλαρκ, τον μοναδικό άνθρωπο που σε νίκησε», λέει ο Bruce στον αιμόφυρτο Clark, λίγο πριν προδοθεί «οικειοθελώς» από την υπέργηρη καρδιά του.Ο Batman δε μένει πια εδώ, ωστόσο αυτή είναι απλά μια ρηχή, επιφανειακή προσέγγιση. Ο Χρόνος μοιάζει να τον νίκησε, όμως, παρ’ όλ’ αυτά, ηττήθηκε κατά κράτος. Αν ψάξει κανείς κάτω από την έπαυλη των Wayne, εκεί που το μέλλον αγκαλιάζει το παρελθόν, θα καταλάβει το γιατί: οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ.Το σήμα που φέγγει ακόμα και τώρα στον βραδινό ουρανό της Gotham είναι η καλύτερη απόδειξη: αποτελείται από ένα λευκό πλαίσιο, μ’ ένα ιδιαίτερο σχήμα στο κέντρο του. Το βλέπετε. Το βλέπουμε κι εμείς. Χαμογελάμε με νόημα για το χθες, στο σήμερα, το αύριο, το πάντα.Είναι μια Νυχτερίδα. Πηγή
    13 βαθμοί
  3. Σημερινή παραλαβή παραγγελίας από τα Public: 1. Daniel Clowes - Wilson (Jonathan Cape). 11,33€* 2. Morrison/Murphy - Joe the Barbarian (Vertigo). 5,97€ 3. Moon/Bá - Daytripper (Vertigo). 12,59€* Τα δυο με αστερίσκο τα πήρα με έκπτωση 37%.
    12 βαθμοί
  4. Εν τω μεταξύ, θα μπορούσε πολύ άνετα να κάνει ένα αφιέρωμα για «10 κόμικς που πρέπει να διαβάσετε» αλλά αποφάσισε να πετάξει το Watchmen στον τίτλο για να δώσει προσοχή ο κόσμος. Βέβαια, έχοντας ως μέτρο σύγκρισης το Watchmen, συμβάλει και ο ίδιος στη μυθοποίησή του, αλλά εφ' όσον πιάνει κλικ, υποθέτω πως δεν υπάρχει πρόβλημα.
    11 βαθμοί
  5. Ξεκινάω με τα θέματα που πρέπει να λύσει η γραφειοκρατία του GC. Ότι έβαλα στο πινακάκι είναι από το εσωτερικό του κόμικ. Αλλά: α. εσωτερικά έχει © για την ελληνική έκδοση το 2015 αλλά πιστεύω πως κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες όμως δεν βρήκα το isbn στην εθνική βιβλιοθήκη για επαλήθευση, ούτε να πωλείται αλλού (άρα μάλλον νέο) β. η δημιουργός είναι από Αργεντινή, η πρώτη έκδοση είναι από την Ισπανία. Ο πρωτότυπος τίτλος που βρήκα στο νετ, διαφέρει από αυτόν που δίνουν στην ελληνική έκδοση. Αυτός που βρήκα δεν έχει το e στη λέξη volatile. Έχουμε ένα κόμικ με στριπάκια πολύ συγκεκριμένης θεματολογίας. Ζευγάρι και εγκυμοσύνη. Ναι η θεματολογία δεν αγγίζει τους κάτω από τα 30 και καλά κάνει αλλά επειδή εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θα έρθεις, κτλ. Πρόκειται λοιπόν για ένα πολύ ωραίο αισθητικά κόμικ, με πάρα πολύ χιουμόρ και αυτοσαρκασμό. Γελάς δυνατά πολλές φορές άσχετα εάν ταυτίζεσαι ή όχι με τους χαρακτήρες. Βέβαια αρκετοί εδώ μέσα ταυτιζόμαστε λόγω κοιλιάςαλλά δε βαριέσαι. Χωρίζει τους 9 μήνες σε 3 τρίμηνα και δείχνει την πορεία προς την γέννα. Δεν είναι διδακτικό αν και διακωμωδεί τους βασικούς μύθους της εγκυμοσύνης. Εγώ το απόλαυσα πάντως και όχι δεν θα γίνω πατέρας τους επόμενους εννέα μήνες. Το σχέδιο θυμίζει και λίγο Δήμητρα και ίσως μαρέσει περισσότερο και γι' αυτό κλέβω φωτογραφίες εντός από το site της πρωτοπορίας
    10 βαθμοί
  6. Κουλτούρα και πχοιότητα, από το Facebook του Κωνσταντίνου Κάτσου
    9 βαθμοί
  7. Ο,τι λέει ο τίτλος. Υπάρχουν 11 από τις μπλε καρτ-ποσταλ με θέμα από το Le Chat du Rabbin του Joann Sfar και 31 του Jacques Tardi από την έκθεση Le Monde de Tardi. Τις πήρα για μέλη του φόρουμ, θα τις έχω μαζί στο The Con για όσους θέλουν ένα ζευγαράκι και αν μείνουν θα τις δώσω σε ένα από τα παιδιά για την ΛΕΦΙΚ. Ανοίγω αυτό το θεματάκι για να ενημερώσω και να γράψετε αν τυχόν θέλετε για να στις κρατήσω σε περίπτωση που δεν θα έρθετε Θεσσαλονίκη. Δε πρόκειται να τις βρείτε αλλού, είναι και οι δύο από το μουσείο κόμικς της Βασιλείας από εκθέσεις και δεν θα κυκλοφορήσουν ξανά. Προσωπικά στόλισα ένα ζευγαράκι στον τοίχο μου. Κόστος; Την παρέα σας.
    7 βαθμοί
  8. Πάντως όσο και αν διασκεδάζω με τέτοια άρθρα, ποτέ δεν μπορώ να χωνέψω το πως όλοι, και υπέρ και κατά, μιλούν για το watchmen και πάντα το υπολογίζουν ως superhero. Πολύ πολύ πολύ στενός ορισμός για το συγκεκριμένο.
    7 βαθμοί
  9. για να βοηθησω λιγο σαν πολυ παλαια καραβανα στα αυτοκολλητα sempos.gr στην σελιδα παιχνιδια . πιο φτηνα απο τα περιπτερα γιατι τροφοδοτει τα περιπτερα . και για οσους θελουν να ανταλλαξουν αυτοκολλητα στο stickeristas.gr δωρεαν εγγραφη . καλη τυχη με την συμπληρωση .
    7 βαθμοί
  10. Πάντως οι λίστες με τα 5/10/100... υπερτιμημένα/υποτιμημένα κόμιξ/βιβλία/ταινίες/σίριαλ κοκ συναγωνίζονται σε συχνότητα τα άρθρα κατά/υπέρ του Αρκά ή κάνω λάθος;
    7 βαθμοί
  11. Προκάλεσε συζητήσεις, αντιπαραθέσεις και προβληματισμό. Η πιο αμφιλεγόμενη από όλες τις λίστες top 100 του comicdom.gr γίνεται event στο πλαίσιο του Athens Comicdom Con! Αν και εσείς πιστεύετε πως υπάρχουν comics που αδικήθηκαν κατάφορα με το να συμπεριληφθούν στην εν λόγω λίστα και είστε διατεθειμένοι να σταθείτε μπροστά στο κοινό για να τα υπερασπιστείτε, έχοντας παράλληλα και την ευκαιρία να κερδίσετε μερικά πολύ ενδιαφέροντα (και απολύτως σχετικά με το θέμα) δώρα, τότε δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε αυτό το event! Σάββατο 20 Απριλίου 2019, 16:00-18:00 στο Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.
    7 βαθμοί
  12. Ελπίζουμε να σας αρέσουν!!! Σχέδιο-Σενάριο: Γιώργος Καμπάδαης Ένας κόσμος εγκλωβισμένος στη δίνη ενός ατελείωτου χειμώνα. Ένα νεαρό κορίτσι σε μια επικίνδυνη αποστολή. Αλλόκοτα πλάσματα, εκδικητικές θεότητες και ένας μυστηριώδης σύμμαχος. Ένα φάνταζυ παραμύθι για τη δύναμη που κρύβεται μέσα μας. Στην πρώτη του μεγάλης έκτασης και έγχρωμη δουλειά που παρουσιάζει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, ο Γιώργος Καμπάδαης μας χαρίζει μια, υπέροχα σχεδιασμένη, παραμυθένια ιστορία στην οποία οι συμβάσεις των φανταστικών αφηγήσεων επαναπροσδιορίζονται μέσα από πολύχρωμες εικόνες, ιδιαίτερο καδράρισμα και ήπιους αφηγηματικούς ρυθμούς. Μια ιστορία που κερδίζει τον αναγνώστη με τη λιτότητα της αλλά, κυρίως, με το υπέροχο χρώμα της. Σπάνια ένας παγωμένος κόσμος υπήρξε πιο γοητευτικός… 1η Έκδοση: Απρίλιος 2019 Είδος: Φάνταζυ Διαστάσεις: 17 x 24 Αριθμός σελίδων: 64 / Έγχρωμο Τιμή: 5,99 ευρώ ISBN: 978-618-5115-24-1 Σχέδιο-Σενάριο: Σταύρος Κιουτσιούκης Μια παρέα φίλων μπλεγμένων σε ερωτικά τρίγωνα, όπως τα έπλασε η φαντασία ενός ματάκια. Μήπως ανάμεσα τους βρίσκεσαι κι εσύ; Στο νέο του «ροζ», «πονηρό» και ιδιαιτέρως «παιχνιδιάρικο» άλμπουμ, ο Σταύρος Κιουτσιούκης προβληματίζεται πάνω στο ζήτημα των ανθρωπίνων σχέσεων και εξετάζει τη θέση που δύναται να λάβει η ηδονοβλεψία και ο αυτοερωτισμός στη διαμόρφωση του ερωτικού παιχνιδιού ή όπως πολύ πιο ειλικρινά σημειώνει ο Αλέξανδρος Χαριζάνης που υπογράφει την εισαγωγή του βιβλίου: «Με τον όρο μπανιστήρι θέλει να υπαινιχθεί πως κάθε κομμάτι της ιστορίας κοιτάζει και μέσα στα υπόλοιπα, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε πως αυτό είναι ένα φτηνό καλλιτεχνικό άλλοθι για να σκιτσάρει πονηριές». Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα ερωτικό και άκρως διασκεδαστικό άλμπουμ που απευθύνεται αυστηρά σε ώριμους ηλικιακά αναγνώστες, με διάθεση να «δουν» λίγο πιο πέρα στον έρωτα. 1η Έκδοση: Απρίλιος 2019 Είδος: Χιούμορ / Ερωτισμός Διαστάσεις: 17 x 24 Αριθμός σελίδων: 64 / Έγχρωμο Τιμή: 5,99 ευρώ ISBN: 978-618-5115-25-8 16 ΣΕΦ • 16 ΣΥΝΤΑΓΕΣ • 1 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΣΚΟΠΟΣ Σχέδιο-Σενάριο: Σταύρος Κιουτσιούκης Η γαστρονομία προσφέρει τις πιο νόστιμές της συνταγές με μοναδικό μυστικό υλικό την αλληλεγγύη! Δεκαέξι από τους σημαντικότερους σεφ της Ελλάδας ενώνουν τις δυνάμεις τους με το πενάκι του Σταύρου Κιουτσιούκη και μοιράζονται μαζί σας γλυκές και αλμυρές, απλές και σύνθετες συνταγές, με σκοπό της στήριξη του σπουδαίου έργου των Παιδικών Χωριών SOS. Το ΧΟΡΤΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ είναι ένα «νόστιμο» βιβλίο κόμικς, αφιερωμένο στα παιδιά. Στα παιδιά της Ελλάδας, της Σουηδίας, της Συρίας, όλου του κόσμου. Στα παιδιά που έζησαν ή ζουν στα Παιδικά Χωριά SOS αλλά και σ’εκείνα που δεν ζουν εκεί. Ένα βιβλίο που δεν θα σου μάθει μόνο να μαγειρεύεις νόστιμα, αλλά να μαγειρεύεις με την ψυχή σου! Συμμετέχουν με συνταγές τους οι σεφ: Ηλίας Μαμαλάκης, Ιάκωβός Απέργης, Στέλιος Παρλιάρος, Διονύσης Αλέρτας, Κωνσταντίνος Κωβαίος, Αλέξανδρος Παπανδρέου, Φίλιππος Μπαντής, Ρήγας Ρηγόπουλος, Νίκος Γαϊτάνος, Βασίλης Τσίογκας, Αλέξανδρος Τσιοτίνης, Παύλος Σάφτης, Αντώνης Κουρκούτας, Κώστας Αραμπατζής, Vital Hyka και Μάνος Δημητρούλης. 1η Έκδοση: Απρίλιος 2019 Είδος: Χιούμορ/Μαγειρική Διαστάσεις: 17 x 24 Αριθμός σελίδων: 64 / Έγχρωμο Τιμή: 7,00 ευρώ ISBN: 978-618-5115-22-7
    7 βαθμοί
  13. Υπήρχε κάποτε ένα emoticon για να χαρακτηρίζουμε τέτοια θέματα, αλλά δυστυχώς κρίθηκε από την ΔΟ ακατάλληλο και δεν υπάρχει πιά. Να που θα χρειαζόταν.
    6 βαθμοί
  14. Δεν ήταν από τα καλύτερα opening επεισόδια σεζον, καλύτερη σκηνή η τελευταία, δειχνει να είναι όμως υποσχόμενο το επόμενο Οκ, θα το προσπερασω γιατι μου χε λείψει το GoT τοσο καιρ ! Η disney σκηνή ήταν αχρείαστη . Έτσι κι αλλιως εχoυν πολυ κακή χημεία. Όσα περισσότερα τέτοια δειχνουν, τοσο πιο πολυ φαινεται
    6 βαθμοί
  15. Για άλλη μια φορά είχε στοιχείο φτηνού εντυπωσιασμού το οποίο δεν έδενε με το σύμπαν και δείχνει ότι πλέον η επιμέλεια και η συνέπεια είναι άγνωστες λέξεις. Δε θέλω να σποιλεριασω, απλά θα πω ότι ΔΕ βλέπουμε walking dead και σε τούτο το σύμπαν οι νεκροί δε μετατρέπονται αυτομάτως. Μ******ς ξανά δηλαδή...
    6 βαθμοί
  16. Κι εγώ δεν το θεωρώ αδιάφορο ή κακό. Εισαγωγικό είναι, τι έπρεπε να δείξει;
    6 βαθμοί
  17. Είναι 100% υπερηρωικό. Απλά έχεις συνδέσει τη λέξη με κάτι ευτελές, γι αυτό δυσκολεύεσαι να το χωνέψεις.
    5 βαθμοί
  18. ομοίως παραθέτω και το εξώφυλλο του νο 2 που επισης εχει λευκο οπισθοφυλλο Προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.
    5 βαθμοί
  19. Ένας περιπτεράς στο κέντρο δεν το είχε επί σειρά ημερών, πήρε τηλέφωνο μπροστά μου τον διανομέα και του είπε πως δεν το φέρνει, και ας μιλήσω απ' ευθείας με την Panini. Σε περίπτερο ακριβώς απέναντι είχε αρκετά αντίτυπα. Αυτό που καταλαβαίνω κρίνοντας και από το οπισθόφυλλο, είναι πως το φέρνουν μόνο όσοι συνεργάζονται με την ΠΗΓΑΣΟΣ ΑΕ. Θα κάνω ενδελεχή έρευνα στο εσωτερικό του και θα επανέλθω δριμύτερος. EDIT για το πρώτο ποστ. Το πέρασα όπως το έχουν οι Ιταλοί, θέλει ακόμα κάποιες μικρές προσθήκες, όμως τα βασικά τα έχουν.
    5 βαθμοί
  20. Δεν έχουν κακή χημεία. Η Εμίλια Κλαρκ είναι πολύ ατάλαντη και σε αντίθεση με άλλες ατάλαντες δε δείχνει να το δούλεψε κιόλας. Θέλω να πω ότι και με άλλον συμπρωταγωνιστή κακή χημεία θα είχε στην οθόνη, βλέπε Χαν Σόλο.
    5 βαθμοί
  21. δε μπορείς να τα παραγγείλεις από την Πανινι; εγώ σχεδόν πάντα έτσι ολοκλήρωνα τα άλμπουμ...
    5 βαθμοί
  22. Εντόπισα αυτή την αφίσα. Ίσως ενδιαφέρει κάποιους. Μάλλον ξεκίνησε την Κυριακή αλλά φαντάζομαι πως αυτά επαναλαμβάνονται.
    5 βαθμοί
  23. Ο καλός ο συλλέκτης όλα τα αλέθει. Αν είναι κάποιος φαν των Κουραφέλκυθρων (αλήθεια, είναι καν λέξη;) οφείλει να αγοράσει το δεύτερο όμπνιμπας. Μη σου πω πρέπει να το αγοράσει δυο φορές. Μια για τις καθημερινές και μια για τις κυριακές και αργίες.
    5 βαθμοί
  24. Δύο ερωτήσεις! Α) το φακελάκι έχει 70 λεπτά κ μέσα έχει 5 χαρτάκια? Β) αν είναι να τα μαζέψετε να ψηθω κ εγώ μπας κ ανταλλάξουμε και το συμπληρώσουμε. Το ρημαδι το Μουντιάλ τελικά δεν το συμπλήρωσα όλο για καμία 30αρια χαρτάκια
    5 βαθμοί
  25. Εγώ δε θα τις στερησω από κάποιον άλλον που θα τις ήθελε περισσότερο, απλά ήθελα να πω ότι αφού θα ανέβεις Θεσσαλονίκη είναι ευκαιρία να τα πούμε από κοντά! ?
    4 βαθμοί
  26. Αυτο εδώ το βιντεακι με σποιλερς απο το Νοεμβρη του 17 νομιζω οτι ψιλοδικαιώνεται. Κάποια πράγματα που λεει για τα πρώτα 2 επεισόδια όντως συνέβησαν στο S08E01. Κάποια από αυτά που δεν συνέβησαν θα μπορούσαν να συμβούν στο 2ο ή και να μην τα δείξουν καθόλου διότι δεν επηρεάζουν ουσιαστικά την πλοκή. Κάποια που δεν συνέβησαν, μπορεί να άλλαξαν στην πορεία και εγγυημένα δεν επηρεάζουν την πλοκή. Οπότε μου μοιάζει αρκετά πιθανό να συμβεί το φινάλε/λύση (οσον αφορά τα ζομπια) που αναφέρει
    4 βαθμοί
  27. @Kurdy Malloy εγω ελπιζω και νομιζω οτι τρεις ειναι οι υποψηφιοι για αυτο που λες
    4 βαθμοί
  28. Το επεισοδιο μια χαρα ηταν γιατι επρεπε να μας δειξει που ειναι ο καθενας και τι κανει. Η σειρα συνολικα βεβαια τις τελευταιες σεζον εχει γινει πολυ fan service (που ελεγε και ο αππους μου). Τουλαχιστον θα δουμε ενα τελος με τις ευλογιες του Μαρτιν και θα ευχομαστε μηπως δουμε και τα βιβλια τις επομενες δεκαετιες να τελειωνουν.
    4 βαθμοί
  29. Ντάξει δεν σημαίνει ότι επειδή ένα στούντιο διαλέγει έναν ηθοποιό εμείς οι πληβείοι δεν μπορούμε να κρίνουμε μόνοι μας αν είναι καλός ή όχι. Το miscasting πάει σύννεφο στο χόλιγουντ άλλωστε Νομίζω ότι τα φρύδια της εμίλια κλαρκ έχουν μεγαλύτερη ικανότητα στην ηθοποιία από όλη την υπόλοιπη μαζί.
    4 βαθμοί
  30. Ειδικά ο Ελληνικός κινηματογράφος ήταν ότι πιο spot on έχω διαβάσει σε κόμικ.
    4 βαθμοί
  31. Άψογο. δεν πρέπει να έχω γελάσει τόσο ξανά με στριπ της εβδομάδας (που δεν έβαλα εγώ )
    4 βαθμοί
  32. Παρελήφθη προ ολίγων ημερών από το ιταλικό ebay και πλέον νιώθω ολοκληρωμένος
    4 βαθμοί
  33. να μην έχεις παράπονο. είχε μια σκηνή βγαλμένη από disney fantasy.
    4 βαθμοί
  34. Δεν νομίζω ότι μπορούσε να γίνει πιο αδιάφορο το επεισόδιο. Μετά από 7 σεζόν από μετρημένη δράση και άπειρο micromanaging/Office politics και cloak and dagger κουβέντες, θα περίμενε κανεις ότι στην τελευταία κουτσουρεμένη σεζόν να προσπαθούσαν όντως να δείξουν epic fantasy. Το καλό ήταν πως μετά από τόσο καιρό που το hype για μένα ήταν υπό του μηδέν, δεν είχα καμία προσδοκία και γέλασα πολύ, με καλύτερη σκηνή το αστειάκι του Τορμουντ. Καλύτερη σκηνή όλου του επεισοδίου έτσι; ένα επεισόδιο που από την αρχή μέχρι το τέλος δεν έδειξε ούτε μια εξέλιξη αλλά πρακτικά ήταν recap της προηγούμενης σεζόν. Αντε να δούμε τι θα δούμε με το επόμενο. Ρε Μαρτιν
    4 βαθμοί
  35. Τα χαρτάκια παρεμπιπτόντως πρέπει να είναι ίδια με του εξωτερικού, επομένως μπορείς να αγοράσει και απ' έξω όποιος θέλει (ebay κλπ). Τουλάχιστον έτσι είναι σε όλων των υπόλοιπων χωρών που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, δεν νομίζω να έφτιαξαν ειδικό άλμπουμ για την Ελλάδα.
    4 βαθμοί
  36. Λίγες πληροφορίες και από την επίσημη σελίδα της Panini
    4 βαθμοί
  37. Ξεκίναααα Ξεκίνααααααααα
    4 βαθμοί
  38. Ο δικός μου ο περιπτεράς το έφερε σήμερα κι έτσι το έχω αυτή την στιγμή στα χέρια μου. Με μία πολύ γρήγορη πρώτη ματιά, φαίνεται ποιοτική έκδοση, όπως μας συνηθίζει στα άλμπουμ της η Panini. Η αλήθεια είναι ότι μου ξύπνησε πολλές αναμνήσεις και φοβάμαι μην αρχίσω κι εγώ να μαζεύω αυτοκόλλητα. Περισσότερα αφού τσεκάρω καλύτερα το άλμπουμ.
    4 βαθμοί
Αυτός ο κατάλογος έχει οριστεί σε Αθήνα / GMT +02:00
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.