Αίθουσα Νικητών

Κοίτα, το βιβλίο πρέπει να είναι εξαντλημένο αν δεν κάνω λάθος, και δεν ξέρω σε τι τιμές παίζει τώρα στην αγορά, άρα ας πάμε με την ονομαστική τιμή του, δηλαδή 26€. Το τευχάκι ΚΟΜΙΞ που δίνει δεν είναι το οποιοδήποτε (Έτυχε; Το ήξερε; Δεν ξέρω). Είναι το #37, που μαζί με το #55 ήταν πιο σπάνιο. Βγήκαν σε λιγότερα αντίτυπα λόγω του ότι ήταν διπλό τεύχος, και εκείνη την περίοδο έπαιζε περιορισμός στις σελίδες που μπορούσε να βγάλει ο Τερζό. Επομένως ένα διπλό τεύχος, σήμαινε μικρότερο τιράζ. Αυτά παρεμπιπτόντως είναι εικασίες που είχαμε εδώ και καιρό, τις οποίες επιβεβαίωσε ο Ντέιβιντ Τερζόπουλος, σε κουβέντα που κάναμε πριν 3-4 χρόνια περίπου στα γραφεία του. Τουτέστιν, η τιμή του 37 και 55, σύμφωνα με τον οδηγό του vintaz του 2010, θα πάει στα 25€, ενώ το έχω δει να φεύγει και στο 40ρικο ουκ ολίγες φορές, αν και η αλήθεια είναι πως πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που παρακολούθησα αγορές ΚΟΜΙΞ. Και στα 50 το έχω δει να φεύγει, αλλά προ κρίσης, το λέω απλά για το ιστορικό. Ακριβό για εμένα, όμως έχει τύχει. Αν η τιμή του πωλητή ήταν ένα 10ρικο πιο κάτω, στα 50€ τα δύο μαζί με τα λοιπά ψιψιψόνια, πιθανώς και να το σκεφτόμουν αν δεν τα είχα και τα ήθελα. Στα 40€ δεν θα το σκεφτόμουν καν, αν τα έχει σε καλή κατάσταση . Οκ, ακριβός, όμως όχι υπερβολικός κατ' εμέ, καθαρά λόγω του συγκεκριμένου τεύχους. Αν ήταν οποιοδήποτε άλλο τευχάκι, η αγγελία θα στελνόταν στα αζήτητα με την μία. Τώρα όμως, αν ο αγοραστής καταφέρει να παζαρέψει λίγο την τιμή, μιλάμε για μια νορμάλ αγορά, κατ' εμέ πάντα.

Τιμή καταλόγου: 14,90€ Ένα "ευρωπαϊκό" Batman, μια εξαιρετική συνεργασία της Dargaud με την DC που προσωπικά με εξέπληξε. Ατμόσφαιρα, σχέδιο, πλοκή, εξαιρετικά. Η ιστορία τοποθετείται έξω από το continuity των σειρών του Μπάτμαν και η ελευθερία που είχε ο δημιουργός φαίνεται. Ο άψογης ποιότητας τόμος του Graphic Novel περιέχει και 11 σελίδες με σχέδια και προσχέδια χαρακτήρων. Αξίζει να κερδίσει μια περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη σας!

Ένα σχόλιο και εδώ μιας και βγήκε και στα Ελληνικά Θεωρώ τα διθυραμβικά λόγια του Jim Lee υπερβολικά και λίγο στημένα. Το κόμικ είναι όντως άψογο σχεδιαστικά, το λέω συχνά πως από τότε που τον γνώρισα, ο Μαρίνι έχει μπει στους πλέον αγαπημένους σχεδιαστές. Η οπτική του φοβερή, το βάθος πεδίου του άψογο, ακόμα και στις περιπτώσεις που καμπυλώνει τις γραμμές όπως από κάτω, δεν είναι σίγουρα από λάθος αλλά για να προσδώσει πιο έντονα την δραματικότητα των πλάνων παρουσιάζοντας σου πολλά πάνελ σαν να είναι λήψεις μέσα από ευρυγώνιο φακό. Το'χει άλλωστε με την κινηματογραφική αφήγηση. Το χρώμα του επίσης εξωπραγματικό, δουλεύει την ακουαρέλα όσο λίγοι και το χέρι του με το πινέλο κάνει παπάδες. Αρκεί να δεις πως παίζει με την νερομπογιά σε πάρα πολύ μικρό χώρο την κάθε φορά, feat που είναι ακόμα πιο δύσκολο αν ξέρεις την φύση της ακουαρέλας και πόσο εύκολα ξεφεύγεις και λεκιάζεις το σχέδιο. Είναι χειρούργος και του βγάζω το καπέλο και εγώ, και κάτι χιλιάδες ακόμα που τον ακολουθούν και του παραγγέλνουν το ένα commision μετά το άλλο (κλείνει τώρα για να σου έχει έτοιμο bust το Πάσχα). Το σχόλιο πάνω στο σχόλιο του Jim Lee πάει στο σενάριο που είναι πάλι του Marini. Ναι είναι μαμάτο να βλέπεις γαλλοβελγικής νοοτροπίας και τρόπου απόδοσης δημιουργούς να φέρνουν νέα πνοή στο τσαλαπατημένο πλέον από την σάρα και την μάρα,υπερηρωικό. Και ναι, σχεδιαστικά αυτό ισχύει, τουλάχιστον εγώ με την πενιχρή εμπειρία με μπατμαν-ικά κόμικ σπάνια συνάντησα ξανά κάτι που σχεδιαστικά να ήταν τόσο τεχνικά άρτιο και all-around για κάθε γούστο. Ναι, είναι ακόμα πιο μαμάτο να βλέπεις επιτέλους να ανοίγεται ένα τεράστιο ανεξερεύνητο πεδίο μεταξύ των δύο ηπείρων/σχολών/πεςτοοπωςθες, όταν κάποτε μόνο ο Μοέμπιους και 1-2 ακόμα έκαναν το βήμα. Αλλά οκ, το σενάριο θα σας ψιλο-απογοητεύσω, δεν είναι και τίποτα το νέο. Και πως να είναι όταν με τον Μπάτμαν έχει ασχοληθεί η μισή υφήλιος και πλέον τα themes που δεν έχουν εξερευνηθεί γύρω από αυτόν είναι ελάχιστα. Σίγουρα είναι καλό, έχει ένα nail-biting plot-twist στο τέλος που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό αλλά η γενικότερη ιστορία είναι σχετικά τετριμμένη και αδύναμη. Όταν δε την συγκρίνεις με το σχέδιο, εκεί χάνει ακόμα παραπάνω. Επί του δημιουργού. Αυτή είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον φέρει κάποιος και να προμοταριστεί το κόμικ αλλά και να μάθει το Ελληνικό κοινό τον Marini που κακά τα ψέματα πριν το περσινό μπαμ με την DC ήταν γνωστό όνομα κυρίως σε Γαλλία και Ελβετία. Ας τον φέρει κάποιος να γίνει χαμός και να εξαπλωθούμε στις προτιμήσεις μας προς πάνω και αριστερά λίγο παραπάνω. Μερικές πληροφορίες που ξέρω από πρώτο χέρι: Η DC προσέγγισε τον Marini για να κάνει Μπάτμαν αφού είδαν την δουλειά του κυρίως στο Scorpion και όχι το αντίθετο. Υπήρχε στα σκαριά project και για superman από τον ίδιο, το οποίο έχει μπει προς στιγμήν στον πάγο για άγνωστους λόγους. Σε πολύ πρόσφατη κουβέντα που είχαμε, μου είπε ότι δεν αποκλείει να βγει και δεν το έχει παρατήσει, απλά είναι σε παύση. Κυκλοφορούν όμως 1-2 concept art με τον Superman από τα χέρια του. Από όλο το κόμικ περισσότερο απόλαυσε τα δισέλιδα πάνελ και να σχεδιάζει τον Τζόκερ και την Κατγούμαν. Ο Τζόκερ είναι και ο αγαπημένος του χαρακτήρας. Αν του ζητηθεί, θα χαρεί να επιστρέψει στο Γκόθαμ και τον σκοτεινό ιππότη, ενώ μετά από παρατήρηση μου ότι ο Μπάτμαν μοιάζει ύποπτα με τον Άφλεκ, γέλασε και είπε ότι έτυχε. Τέλος, παρατηρείστε πως σε ολόκληρο το κόμικ, δεν δείχνει ούτε μια φορά τα μάτια του Μπάτμαν αλλά διατηρεί μια μόνιμη σκιά. Αυτό έγινε επίτηδες (είναι προφανές από αλλού πόσο καλά μάτια ξέρει να σχεδιάζει ο Μαρίνι) με σκοπό την αποξένωση της Μπάτμαν περσόνας από αυτή της Γουέιν περσόνας και για να τονίσει την ολοκληρωτική αλλαγή στο mentality όταν φοράει την μάσκα και την κάπα, αποστασιοποιώντας τον αναγνώστη από το πρόσωπο και φέρνοντας τον κοντύτερα σε αυτό που αντιπροσωπεύει ο σκοτεινός ιππότης σαν ιδέα. Ελπίζω να σας έψησα λίγο παραπάνω να το διαβάσετε. Υ.Γ. Ανούμπις, δεν υπήρχε κανένας λόγος να αναπροσαρμόσεις τον τίτλο. Το "Ο γοητευτικός σκοτεινός πρίγκιπας" θα ήταν πολύ κοντύτερα στο αγγλικό που και αυτό με την σειρά του είναι pun από τον ήρωα των παραμυθιών Prince Charming. Οκ, έβαλες το Γκόθαμ μέσα και το κάνεις αυτόματα λιγότερο χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει λόγος για τέτοιες πρωτοβουλίες, απλά γιατί έτσι. @constantinople γνώμη μου είναι πως άπαξ και το οπισθόφυλλο παραμένει πάνω πάνω στην παρουσίαση, δεν υπάρχει λόγος να γράφεται ξανά το ίδιο κείμενο ακριβώς από κάτω. Τα σκαναρίσματα άλλωστε είναι αρκετά καλής ποιότητας για να τα ανοίξει κάποιος σε μεγέθυνση και να τα διαβάσει.

Το Errand Boys, για το οποίο μας ενημέρωσε ο Germanicus εδώ, είναι ένα sci-fi 5-issue miniseries σε σενάριο του D.J. Kirkbride και σχέδιο/χρώμα του δικού μας Νίκου Κούτση (Βαβέλ, 9 κ.α.) (συνέντευξη). Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα μακρινό μέλλον με εξωγήινους και ρομπότ όταν ο Jace Lopaz, errand-boy (ευφημισμός για τον κλέφτη ) στην δούλεψη του εξωγήινου Bear, αναλαμβάνει την κηδεμονία του θετού 13χρονου αδερφού του όταν ο πατέρας τους και η μητριά του πεθαίνουν σε ατύχημα με διαστημόπλοιο. Βάζοντας τον αμέσως στην λιτή και φτωχή ζωή του μικρο-απατεώνα, ο Jace ζει τις ήδη γνωστές περιπέτειες με νέο πρίσμα, αυτό του υπεύθυνου για μια άλλη ύπαρξη. Το σενάριο στολίζεται με διάφορα τρικάκια, όπως το ότι ο μικρός αδερφός ονόματι Tawrk είναι μισός άνθρωπος μισός εξωγήινος και έχει ιδιαίτερη κλίση στο σχολείο, αξιοποιώντας τις γνώσεις του στην νέα πραγματικότητα του τυχοδιωκτισμού που ζει με τον Jace. Δεν λείπουν τα εξωγήινα τέρατα, οι διαγαλαξιακοί πειρατές και η εντύπωση πως αν και τελείως διαφορετική εποχή, τα κοινά του τότε με το τώρα είναι πολύ περισσότερα απ'όσα θα περίμενε κανείς. Το σενάριο είναι συμπαθητικό αν και σε γενικές γραμμές δεν έχει να πει πολλά. Έχω πετύχει διάφορα κατά καιρούς αλλά αυτό με τον αδερφό που χάνει την οικογένεια του οπότε και "αναγκάζεται" να μείνει με κάποιον που είναι πρακτικά άγνωστοι σε ένα φουτουριστικό πλαίσιο τύπου Star-Wars ήταν αρκετά φρέσκο σαν ιδέα, αυτό του το δίνω. Δεν περιμένεις με τέτοιους ανάλαφρους τίτλους να συναντάς και ένα κατεξοχήν κοινωνικό σχόλιο. Το σχέδιο του Κούτση είναι γρήγορο, ζωντανό και γεμάτο ενέργεια. Καθαρό ακόμα και στις σκηνές δράσης που συνυπάρχουν δεκάδες χαρακτήρες σε ένα πλάνο ενώ τα χρώματα του δίνουν φρεσκάδα και φωτίζουν το αποτέλεσμα. Θα προτιμούσα τα τέρατα/εξωγήινους να τους σχεδίαζε λίγο πιο λεπτομερώς αλλά δεν χαλιέμαι καθόλου με το σύνολο. Και ας μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο που δεν είναι άλλος από το όνομα της Image. Οκ, όσοι έχουν διαβάσει έστω και 5-10 τίτλους της εταιρίας θα κόψουν αμέσως ότι είναι ένα κόμικ νεανικό και fast-paced, απόλυτα ταιριαστό στο προφίλ της εταιρίας. Δεν είναι όμως λίγο για έναν ακόμα Έλληνα να αναγνωρίζεται έτσι και να εκδίδεται από μία εκ των 5 μεγαλύτερων εκδοτικών κόμικς παγκοσμίως. Τέτοια θέλουμε και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Θα επιστρέψω με ένα τελικό σχόλιο όταν διαβάσω τα 4 & 5. Το πρώτο τεύχος βγήκε 3/10/18 και το τελευταίο αναμένεται 22 αυτού του μήνα. Το πρώτο τεύχος έκανε 8000 πωλήσεις ενώ όπως είναι πάντα αναμενόμενο, ο αριθμός μειωνόταν με κάθε επόμενο. Τον Μάιο αναμένεται και το trade, μακάρι να ξαναδούμε τον Νίκο να παίζει μπάλα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Image

Από το άλμπουμ "Μήτσος Κυκλάμινος - Όλα μέσα", ο Ντόναλντ Ντακ, οι Καρυάτιδες δια χειρός Soloup.

Δεν ξέρω τι λένε @Θρηνωδός και @φλοκ για τον καλλιτέχνη όμως, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που έχω αντίτυπο από το παρακάτω αριστούργημα και μάλιστα σε σκληρόδετη αριθμημένη έκδοση! @GeoTrou Να μου πεις μόνο, πότε θα είσαι στην λεσχη για να βάλεις την τζίφρα σου!

Από το facebook του Βασίλη Χειλά.

Διαβάστηκε και το I, Jolan, το 1ο τεύχος της σειράς σε σενάριο Sente. Αρκετά καλό. Πατάει στο τελευταίο story arc του Van Hamme και συνεχίζει την ιστορία δείχνοντας τις περιπέτειες του Γιολάν αφού εγκατέλειψε την οικογένειά του. Mαθαίνουμε για το origin του Μάνθορ κι άλλα ενδιαφέροντα πράματα για κάποιους βασικούς πρωταγωνιστές. Εντάξει, στο να σκαλίζει το παρελθόν είναι μανούλα ο Sente, δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Όπως και στο να μιμείται το στυλ γραφής των προκατόχων του. Κάποια "κουφά" που ευνοούν την εξέλιξη της υπόθεσης δεν λείπουν, αλλά σε κόμικ φαντασίας είναι δικαιολογημένα μέχρι ενός βαθμού. Το μόνο που κάνει o συγκεκριμένος σεναριογράφος κλασικά και δεν μ΄αρέσει είναι ν΄απλώνει πολύ μια ιστορία. Έτσι κι εδώ η δράση πάει αργά και ουσιαστικά δεν γίνονται πολλά πράματα σ΄αυτό το άλμπουμ. Όσα γίνονται όμως έχουν ενδιαφέρον και μπαίνουν καλές βάσεις για μετέπειτα. Δεν κρύβω ότι ανυπομονώ για τη συνέχεια

I know what you're talking about Από εκεί και πέρα. Κατασπάραξα το The Crown. 2 σεζόν μέχρι στιγμής που αφηγούνται τα πρώτα χρόνια της βασιλείας της Ελισάβετ της Βου. Πολύ δυνατές ερμηνείες, θελκτικά σενάρια, αρκετά πιστό στην ιστορική αλήθεια (όχι τελείως ). Τουλάχιστον στα δικά μου απαίδευτα μάτια. Οι χαρακτήρες ζωντανοί και πολυεπίπεδοι. Υπήρξαν κάποιες φορές που είπα ένα τεράστιο "so who gives a flying f*ck" για ανθρώπους που έτυχε να γεννηθούν σε κάποια οικογένεια, αλλά μολαταύτα με κράτησε εθισμένο σα ναρκωτική ουσία Επιπρόσθετα πολύ δυνατή παραγωγή. Ρούχα και σκηνικά, αψεγάδιαστα δεκαετίας 30-60 (έχει flashback σε γεγονότα και του ΒΠΠ και του μεσοπολέμου). Πιθανότατα να κάνει σε πολλούς. Και drama για όσους θέλουν κάτι "κοινωνικό" και history για μυστήριους σαν εμένα. Ανετότατο 7αράκι. Δικαιώνει τη θέση του ως Top Rated TV: #83 (με 8,7) Από εκεί και πέρα. Για όποιον τυχόν αναρωτιέται που αλλού έχει δει την Claire Foy που παίζει την Ελισάβετ, πλην του περσινού The Girl in the Spider's Web, 2010 Going Postal η τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Terry Pratchett (έχει παίξει και σε άλλα φυσικά. αλλά δεν τα έχω δει ούτε καν το Wolf Hall)

Το "Ocean" είναι αμερικάνικο κόμικ σε σενάριο Warren Ellis και σχέδιο Chris Sprouse. Ολοκληρώθηκε σε 6 τεύχη (Δεκέμβριος 2004 - Σεπτέμβριος 2005) και κυκλοφόρησε από την Wildstorm. Η ιστορία μας εξελίσσεται στο μέλλον (περίπου 100 χρόνια μετά) και πρωταγωνιστής μας είναι ο Νέηθαν Κέην ένας ειδικός πράκτορας του ΟΗΕ με ειδικότητα στους αφοπλισμούς και έλεγχους οπλοστασίων. Του ανατίθεται η αποστολή να ταξιδέψει στην "Ευρώπη" (φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία) όπου οι επιστήμονες στον εκεί διαστημικό σταθμό του ΟΗΕ έκαναν μια σπουδαία ανακάλυψη κάτω από την επιφάνεια των πάγων του δορυφόρου η οποία μπορεί να φέρει σε κίνδυνο όλη την Γη. Συγχρόνως μια ιδιωτική εταιρία ονόματι "Doors" που έχει και εκείνη ένα διαστημικό σταθμό γύρω από τον δορυφόρο θέλει την ανακάλυψη για τους δικούς της σκοτεινούς σκοπούς. Μέτριο το σενάριο, καλό το σχέδιο (κατα την άποψη μου) ένα αξιοπρεπές κόμικ.

Αρχισαν οι περιπτωσεις υπερκοστολογησης των 2 δυνατών χαρτιων που θα κυνηγηθουν οσο τιποτα στο επομενο διαστημα, στα διαφορα γκρουπς αγοροπωλησεων. Μιλαω φυσικα για το Βιο και Πολιτεια , και τα Χαμενα Επεισοδια, ελκυστικότερα δε μετα την ανακοινωση αφιξης του Ροσα στη Θεσσαλονικη. Πωλητής βγάζει προς πωληση τα Χαμενα Επεισόδια μαζι με 3-4 σαβουρίτσες μηδαμινής αξίας για 60 ευρώ. Αυτό που με ενόχλησε, δεν ειναι τοσο η τιμη (κακα τα ψεματα, δεν ειναι δεκα φορες ακριβοτερο του κανονικου, αντε να ειναι διπλάσια απο οτι πρεπει η τιμη του), αλλά το γεγονος οτι ο συγκεκριμενος συμμετέχει χρόνια με αγορές και πωλήσεις στα γκρουπάκια, ξέρει την πραγματικη τιμή και γι αυτο θεωρώ την κινηση του πονηρη και αισχροκερδή. p.s. το σχολιο απο κατω θεικό

Μιας και βλέπουμε πως η Dark Horse έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι των Disney, είπα να φτιάξουμε αυτό το thread για να έχουμε μαζεμένα λίγο πιο οργανωμένα όλα τα νέα. Η ονομασία «Disney Starring...» δεν είναι επίσημη, μιας και δεν υπάρχει αναγεγραμμένη στα τεύχη κάποια σειρά στην οποία υπάγονται. Το κάθε τεύχος βγαίνει αυτόνομο και χωρίς αρίθμηση, επομένως βάζω ενδεικτικά την ονομασία που έχει χρησιμοποιηθεί στο Inducks. Το κάθε τεύχος περιλαμβάνει μία ιστορία, κυρίως λογοτεχνική παρωδία, στην οποία όπως γράφουν και στο εξώφυλλο, πρωταγωνιστεί ένας χαρακτήρας της Disney, εξ ου και η ονομασία. Κάθε τεύχος περιλαμβάνει διαφορετικό αριθμό σελίδων. Μέχρι στιγμής κυμαίνονται από 76 έως 104, με τον μέσο όρο να βρίσκεται περίπου στις 80 σελίδες ανά τόμο. Είναι Paperback, χαρτόδετα δηλαδή με μαλακό εξώφυλλο. Κοστολογούνται έκαστο στα 11$ ονομαστική τιμή. Η πολιτική της εταιρίας είναι να τα πλασάρουν ως «Disney Graphic Novels», πιθανόν για να πιάσουν και το πιο κάζουαλ κοινό. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει τα: 1) Treasure Island starring Mickey Mouse [Μίκυ Μάους Β' περίοδος #145-147] Νοέμβριος 2018 Inducks rating ATM: 303 Σενάριο: Teresa Radice Σχέδιο: Stefano Turconi 2) Moby Dick starring Donald Duck [Κόμιξ Β' περίοδος #1] Δεκέμβριος 2018 Inducks rating ATM: 446 Σενάριο: Francesco Artibani Σχέδιο: Paolo Mottura Από εκεί και πέρα, ψαρεύοντας από το site της Dark Horse και του Amazon, βλέπουμε πως αναμένονται τα: Don Quixote starring Goofy and Mickey Mouse [Αδημοσίευτη στην Ελλάδα] 6 Μαρτίου 2019 Inducks rating ATM: 18655 Σενάριο: Fausto Vitaliano Σχέδιο: Claudio Sciarrone Hamlet starring Donald Duck [Μίκυ Μάους Β' περίοδος #241] 15 Μαΐου 2019 Inducks rating ATM: 1367 Σενάριο: Giorgio Salati Σχέδιο: Paolo De Lorenzi Dracula starring Mickey Mouse [Κόμιξ Α' περίοδος #295] 30 Ιουλίου 2019 Inducks rating ATM: 306 Σενάριο: Bruno Enna Σχέδιο: Fabio Celoni Frankenstein starring Donald Duck [Αδημοσίευτη στην Ελλάδα] 13 Αυγούστου 2019 Inducks rating ATM: 1452 Σενάριο: Bruno Enna Σχέδιο: Fabio Celoni A Christmas Carol starring Scrooge McDuck [Αδημοσίευτη στην Ελλάδα] 8 Οκτωβρίου 2019 Inducks rating ATM: 564 Σενάριο: Guido Martina Σχέδιο: José Colomer Fonts Τέλος, βάζω μερικές φωτογραφίες από τους δύο τόμους που έχουν βγει μέχρι στιγμής. Απ' ό,τι βλέπουμε, είναι λίγο μεγαλύτερα από ένα ΜΜ και λίγο μικρότερα από ένα Κόμιξ. Όπως και μερικές συγκριτικές με τα τεύχη μεταξύ τους:

Ρε συ μας δουλεύεις; Σκεφτόμουν να πάρω την αγγλική έκδοση, διάβασα που έκραζες το σενάριο και έμεινα στη σκέψη. Τώρα βγήκε στα ελληνικά, ψήνομαι πάλι αλλά πάλι έρχεσαι να μου θυμίσεις για το τετριμμένο σενάριο. Αμάν. Την απόδοση του τίτλου πάντως δεν τη βρίσκω κακή, προφανώς χάνει το pun αλλά τι να κάνουμε, να τον έλεγε σκοτεινό πρίγκιπα του παραμυθιού; Too much νομίζω στα ελληνικά.

Απεχθάνομαι τις παραθέσεις γιατί κρύβουν το κείμενο. Άλλαξα όλα τα τελευταία μου ποστς ώστε οι συνόψεις να είναι σε κόκκινο χρώμα και να χωρίζουν από το υπόλοιπο κείμενο με μια γραμμή. Ελπίζω αυτό να είναι αρκετό.

Χθες κυκλοφόρησε το τρέιλερ της live action μεταφοράς: Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ λέω να το προσπεράσω και να ξαναδώ το animation

είχε κατέβει εδώ και καιρό λόγο του ότι έπαιζε ο Σβαρτσενέγκερ (βέβαια παίζει ελάχιστα).. είχα ακούσει ότι δεν είναι και τόσο καλή.. αλλά ρε φίλε ήταν η έκπληξη.. απίστευτη.. γέλασα πολύ.. τοπ κωμωδία (για το είδος της) εντάξει τα παραλέω αλλά πέρασα πολύ καλά βλέποντας την στο imdb την έχουν αδικήσει.. 4.7.. τουλάχιστον 8 για μένα.. ο λόγος για το Killing Gunther (2017)

Δεν είναι ρε παιδί μου killing joke ή long halloween, αυτό εννοώ. Ίσως φαίνομαι πιο αυστηρός από όσο θέλω. Είναι μια αξιοπρεπής ιστορία αλλά δεν είναι αριστούργημα, ούτε "κάτι εντελώς καινούργιο και πρωτοποριακό" όπως λέει ο Lee. Περισσότερο τα είπα πάλι γιατί μου έκαναν πολλή εντύπωση τα λεγόμενα του και αναρωτήθηκα αν διαβάσαμε το ίδιο κόμικ. Αλλά οκ, αξιοπρεπείς ιστορίες του Μπάτμαν συναντάμε συχνά. Πάντως αξίζει να το πάρεις για το σχέδιο αν όχι για οτιδήποτε άλλο. Είναι από αυτά που το θέλουν να τα πληρώσεις για να τα δεις τυπωμένα, σε αποζημιώνουν. Το "Ο σκοτεινός πρίγκιπας του παραμυθιού" όντως διαβάζεται πολύ cheesy στα ελληνικά. Άλλη επιλογή θα ήταν να μείνει απλά "Μπάτμαν: Ο σκοτεινός πρίγκιπας" όπως βγήκε στα γερμανικά. Όχι ότι αυτό είναι πιο ιδιαίτερο, απλά διάβαζα πριν την παρουσίαση του "Λευκός ιππότης" και είπα πόσο έξυπνος τίτλος είναι, πόσο διαφοροποιείται από την ίδια ομάδα λέξεων που μπαίνει στους τίτλους του Μπάτμαν μόνιμα (σκοτεινιά, σκοτάδια, ιππότης, νύχτα κλπ) και πόσο πέφτει συνέχεια το μάτι μου πάνω σε αυτό το "Λευκός". Τόσο συχνά που έχω μπριζωθεί άσχημα να το διαβάσω χωρίς να ξέρω καμιά άλλη πληροφορία, απόδειξη του πόσο δύναμη μπορεί να έχει ένας απλός τίτλος. Το ίδιο είχα αισθανθεί με το dark prince charming και το παιχνίδι με τις λέξεις.

Μπλεκ 3 βρεθηκε!!!

Δεύτερη βιογραφική που είδα: Bohemian Rhapsody. Αν και την είχα για του πεταματού, τελικά αποδείχτηκε ταινιάρα!!! Πέρα απο τις λεπτομέρειες που δεν ήταν γνώστες στο ευρύ κοινό για την ζωή του Freddie Mercury, στην ταινία βλέπουμε και την σχεση του με την υπόλοιπη μπάντα, καθώς και τις λάθος επιλογές που έκανε, τις οποίες τελικά αναγνώρισε και τις άφησε πίσω. Επίσης, μαθαίνουμε για την προσωρινή διάλυση των Queen αλλά και την επανένωση τους, με αποκορύφωση την εμφάνιση τους στο Live Aid, στο στάδιο Wembley. Γούσταρα τρελά όταν ακούστηκαν μεγάλες γνωστές επιτυχίες, όπως: Another One Bites the Dust, Radio Ga Ga, I Want to Break Free, We Will Rock You, We Are the Champions, The Show Must Go On. Εκπληκτικό το cast της ταινίας, άψογος ο Rami Malek στον ρόλο του Freddie Mercury, εξαιρετικά ηχητικά και οπτικά εφέ, καταπληκτικός σχεδιασμός κουστουμιών. Είστε ή δεν είστε φαν των Queen και της rock μουσικής σκηνής γενικότερα, η ταινία συστήνεται ανεπιφύλακτα. Βαθμολογία στην ρετροκλίμαξ: 8,5/10.

Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο θα είναι ταμάμ για τίποτα ταξιδιωτικά γραφεία που θέλουν να πάνε το marketing τους ένα βήμα παραπάνω. Είναι ταμάμ για κάτι καμένους τύπους, όχι απαραίτητα με την κακή έννοια, που θα το κάνουν μόνο για την πρόκληση και όχι επειδή όντως γουστάρουν την όλη διαδικασία (την οποία αν και δεν θα το πίστευα πριν 10 χρόνια, πλέον βρίσκω εξαιρετικά χαλαρωτική και το συναίσθημα ολοκλήρωσης στο τέλος απλά με μπριζώνει να ξεκινήσω αμέσως το επόμενο). Το μόνιμο παράπονο, έτυχε να το συζητάω τις προάλλες με φίλο, είναι η έλλειψη έμπνευσης στα θέματα. Σαφώς και για να τυπώσεις παζλ με οποιοδήποτε χαρακτήρα, πρέπει να έχεις πληρώσει δικαιώματα, και γι'αυτό είναι αναλογικά πολύ λίγα τα παζλς που είναι, ας πούμε πιο ιδιαίτερα. Είμαι μεγάλος φαν της museum collection της clementoni και περήφανα παραδέχομαι ότι πλέον τα έχω κάνει σχεδόν όλα. Σίγουρα όλα τα 500αρια, τα περισσότερα 1000αρια και ένα από τα 2-3 2000αρα (την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι). Μου λείπει ένα του Μούσα και μερικά εξαντλημένα, όπως o Βερτούμνος του Αρτσιμπόλντο (ο και καλά ψαγμένος , αλλά πέρα από την πλάκα ο Αρτσιμπόλντο ήταν πάρα πολύ μπροστά για την εποχή του και οι συνθέσεις του φοβερές). Εν τέλει όμως, μόνο αυτή η σειρά είναι λίγο πιο διαφορετική (όσο διαφορετική είναι μια σειρά με κλασική ζωγραφική που πλέον είναι public domain). Προσπάθησα να τυπώσω δικές μου ιδέες. Κανένας δεν δεχόταν, και λογικό, να τυπώσει οτιδήποτε του έστελνες που δεν ήταν δική σου φωτογραφία (να φαίνεται πρόσωπο κλπ). Ακόμα και ένα τοπίο να είχες βγάλει ο ίδιος, οι περισσότεροι (έστω οι 5-6 που ρώτησα σε Ρόδο και Αθήνα) δεν έπαιρναν το ρίσκο να το τυπώσουν μην τυχόν και τους έρθει καμία ουρανοκατέβατη καρφωτή για πνευματικά δικαιώματα. Όπως έγραψα, φτάνει με αυτές τις γενικές family friendly μπουρδίτσες με άλογα που τρέχουν αιθέρια σε ποτάμια, γατάκια που τσακώνονται παιχνιδιάρικα, σκυλιά που κατουράνε πυροσβεστικούς κρουνούς και ο πύργος του Άιφελ ύπο 250 διαφορετικές γωνίες. Θέλουμε Μοέμπιους σε 3000 κομμάτια, κόρτο μαλτέζε από την κρυφή αυλή, alex ross, marini, μπιλάλ. Σκεφτείτε πόσο μαμάτη μπίζνα θα ήταν μια εταιρία που έβγαζε παζλ εξολοκλήρου από κόμικς. Μόνο σε μένα είναι προφανές ότι η φυσική επιλογή για να πάρεις θέματα για παζλ είναι να απευθυνθείς στην δεύτερη κατεξοχήν οπτική τέχνη μετά την ζωγραφική; Στην αναβροχιά και άμα τσοντάραμε όλα τα μέλη της λέσχης, εγώ θα γούσταρα να κάνω εκείνο της ντίσνεϊ με τα 40k κομμάτια, ή όσα ήταν πάντως. Μαζί με τον τζερμάνικους, ίσα για να τον βλέπω να χτυπάει κορεσμό μετά το μισάωρο.

@Retroplaymo Θα συμφωνήσω για το First Man. Την είδα και μου άρεσε πολύ. Από τις ερμηνείες μέχρι και την μουσική. Εκτός από την επαγγελματική πορεία του Armstrong, η ταινία περιγράφει και την σχέση του με την οικογένειά του και τους συναδέλφους του, καθώς και την τραγική στιγμή της ζωής του κατά την οποία έχασε από όγκο στον εγκέφαλο την μικρή κορούλα του. Το μόνο που με χάλασε (κι όχι σε όλη την διάρκεια της ταινίας) είναι η αργή σκηνοθεσία και τα μεγάλα πλάνα χωρίς λόγια. Γενικά όμως είναι μία αξιοπρεπής ταινία που άξιζε τα βραβεία που πήρε.

Τιμή καταλόγου: 23,00€ --------------------------------------------- Μια ιστορία αναγνωρισμένης αξίας που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, με εκπληκτική εικονογράφηση, στα γνωστά υψηλά standards των εκδόσεων Οξύ. Οι 232 σελίδες (!) περιέχουν τα 8 τεύχη του ομώνυμου mini series και πλούσιο έξτρα υλικό: 10 σελίδες με εναλλακτικά εξώφυλλα και 7 σελίδες με σχέδια και προσχέδια χαρακτήρων. Η τιμή παρότι φαινομενικά υψηλή, είναι πραγματικά πολύ καλή για το υλικό που προσφέρεται. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

και η ταινία σειρά που βλέπω αυτή τη στιγμή. Endeavour S06E01. Χτες βγήκε το επεισόδιο. Επειδή μπορεί κάποιος να μη ξέρει τι να δει σήμερα το βράδυ @Θρηνωδός για σένα μιλάω

και την οποία δεν πρόκειται ποτέ μου να δω μιας και ως είδος ταινίας μου, ως θέμα, μου είναι συγκλονιστικά αδιάφορο εάν τώρα είχε και τίποτα Ρώσους κατασκόπους μέσα....

Στις πρόσφατες ταινίες να πούμε ότι έχει παίξει και στο "First Man", την ταινία που περιέγραφε ο @Retroplaymo , λίγο πιο πάνω.

Αυτά τα βιβλία είναι των εκδόσεων Νίκας και είναι από τη Γερμανική σειρά των Ντετέκτιβς. Ρίξε μια ματιά στο post μου στην προηγούμενη σελίδα όπου εξηγώ αναλυτικά τι παίζεται με αυτή τη σειρά.

@Retroplaymo Η επόμενη ταινία που έχω στο πρόγραμμα για να δω.

Ελεγα να κανω μια παρουσιαση σε αυτο τωρα που το διαβασα (μαζι με το Ocean του ιδιου σεναριογραφου) αλλα βλεπω οτι με προλαβαν για μερικα χρονια κιολας χεχε! Οποτε απλα το ξεθαβω απο τον πατο του πηγαδιου το νημα για να πω οτι το Orbiter ειναι μια ωραια ιστοριουλα κουβαλωντας φυσικα την επικαιροτητα λογω του ατυχηματος της εποχης εκεινης κανοντας το πιο συναισθηματικο και οικειο. Το σχεδιο καλο (εξαλλου γνωστη η Doran απο το Distant Soil) Απλα μια διορθωση στην παρουσιαση. Η καταστροφη του διαστημικου λεοφωρειου δεν εγινε στην Κολομβια. Καπου το μπερδεψε ο blackbeard στην μεταφραση ισως. Columbia (Κολουμπια στα ελληνικα) ηταν το ονομα του διαστημικου λεωφορειου που καταστραφηκε κατα την επανεισοδο του στη Γη περιπου πανω απο το Τεξας και την Λουιζιανα στις ΗΠΑ.

Το First Man το ειδα περυσι στο σινεμα και ηταν αρκετα δυνατο Προχθες Παρασκευη ειδα την ταινια του Γιωργου Λανθιμου "Η Ευνοουμενη". Μου αρεσε παρα πολυ. Σιγουρα πιο Mainstream (αν μπορω να τις χαρακτηρισω ετσι) απο τις αλλες του ταινιες. Τρομερες ερμηνειες και μου αρεσε και η σκηνοθεσια και οι γρηγοροι ρυθμοι που ειχε.

1ο Φεστιβάλ Κόμικς στην Ελευσίνα Ο κόσμος των κόμικς θα ζωντανέψει στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας«Λεωνίδας Κανελλόπουλος» από τις 11 έως τις 17 Φεβρουαρίου. To «LFZINE 2019» είναι μία πολυθεματική εκδήλωση που εστιάζει στον χώρο της 9ης τέχνης και απευθύνεται σε λάτρεις των κόμικς, φίλους των τεχνών καθώς και σε δασκάλους, μαθητές, γονείς και παιδιά. Το Ν.Π.Δ.Δ. Π.Α.Κ.Π.Π.Α. του Δήμου Ελευσίνας διοργανώνει για πρώτη φορά στην πόλη σε συνεργασία με τον Σύλλογο Κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου και τις Εκδόσεις του Κάμπου, το 1o Φεστιβάλ Κόμικ, ένα φεστιβάλ που θέλει να φέρει το κοινό της Ελευσίνας σε επαφή με την τέχνη της εικονογράφησης. Στο «LFZINE 2019» θα παρουσιαστούν έργα εγχώριων δημιουργών της 9ης Τέχνης ενώ παράλληλα έχουν προγραμματισθεί εργαστήρια, για μικρούς και μεγάλους, πάνω στον σχεδιασμό κόμικς και την αφήγηση. Στις 16 και 17 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί διήμερο bazaar με έντυπο κόμικ υλικό, posters, μεταξοτυπίες καθώς και αντικείμενα σχετικά με τα κόμικς, ενώ κατά τη διάρκεια του «LFZINE 2019» θα παρουσιαστεί η έκθεση «Μονοσέλιδα» με έργα 42 δημιουργών και η έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά». Το κοινό θα έχει ακόμα τη δυνατότητα να παρακολουθήσει δύο προβολές animation: το πολυβραβευμένο “Agrinoui” και το “Stroutho” του Αλέξη Χαβιαρά. Στα εγκαίνια του φεστιβάλ στις 11 Φεβρουαρίου τη μουσική θα επιμεληθεί ο μουσικός και Dj RSN. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους. «LF ZINE 2019» Art Director: Μέλανδρος Γκανάς Εγκαίνια: Δευτέρα 11 Φλεβάρη 2019, ώρα 19:00 Διάρκεια: 11 Φλεβάρη - 17 Φλεβάρη 2019 στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας «Λεωνίδας Κανελλόπουλος». Δραγούμη 37, Παραλία Ελευσίνας, Τηλ.: 210 5545460, 210 5565614 Καθημερινά 10:00 -13:00 και 18:00 -21:00 Το πρόγραμμα αναλυτικά: Δευτέρα 11/2 Εγκαίνια •DJ set RSN (19:00) • Έκθεση «Μονοσέλιδα» • Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» • Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου • Booth ΕΤΚ Τρίτη 12/2 • Έκθεση «Μονοσέλιδα» • Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» • Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου • Booth ΕΤΚ • Εργαστήρι Graffiti / live drawing «HOODSPIRIT», ώρα 10:30. Τετάρτη 13/2 • Έκθεση «Μονοσέλιδα» • Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» • Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου •Booth ΕΤΚ •Panel-Εργαστήρι με θέμα «Κατανοώντας τα κόμικς». Ομιλητής: Μέλανδρος Γκανάς – Σχεδιαστής : Αλέξανδρος Κισκίνης, ώρα 10:30. Πέμπτη 14/2 • Έκθεση «Μονοσέλιδα» • Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» • Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου •Booth ΕΤΚ • Προβολές animation: “Agrinoui” και “Stroutho” του Αλέξη Χαβιαρά, ώρα 18:30. Παρασκευή 15/2 • Έκθεση «Μονοσέλιδα» • Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» •Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου •Booth ΕΤΚ •Panel-Εργαστήρι με θέμα «Κατανοώντας τα κόμικς». Ομιλιτής : Μέλανδρος Γκανάς – Σχεδιαστής : Αλέξανδρος Κισκίνης, ώρα 10:30. Σάββατο 16/2 • Έκθεση «Μονοσέλιδα» •Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» •Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου •Booth ΕΤΚ •Panel-Εργαστήρι με θέμα «Κατανοώντας τα κόμικς». Ομιλητής : Μέλανδρος Γκανάς – Σχεδιαστής : Αλέξανδρος Κισκίνης, ώρα 11:00. •Panel με θέμα «απο την ιδέα στην αυτοέκδοση» •Προβολές animation: “Agrinoui” και “Stroutho” του Αλέξη Χαβιαρά, ώρα 18:00 •Bazaar Κυριακή 17/2 •Έκθεση «Μονοσέλιδα» •Έκθεση «Συλλεκτικές αυτοεκδόσεις απο το προσωπικό αρχείο του Μέλανδρου Γκανά» •Γνωριμία και συζήτηση με μέλη του Συλλόγου κόμικς και Τεχνών ΕτουΚου •Booth ΕΤΚ • Προβολές animation: “Agrinoui” και “Stroutho” του Αλέξη Χαβιαρά. ώρα 11:00. •Bazaar •Panel-Εργαστήρι με θέμα «Κατανοώντας τα κόμικς». Ομιλητής: Μέλανδρος Γκανάς – Σχεδιαστής : Αλέξανδρος Κισκίνης, ώρα 18:00. Εδώ το Facebook event. ΠΗΓΗ: thepressproject.gr

Είδα χθες το First Man. Η ταινία καταπιάνεται με την δράση του αστροναύτη Neil Armstrong, σε τέσσερις διαφορετικές στιγμές α) το 1961, που πέταξε με το X-15, β) το 1965, οπού ήταν βασικός πιλότος στο διαστημικό πρόγραμμα Gemini 8, γ) το 1967, οπού και δοκίμασε το LLRV και δ) το 1969, την μεγαλύτερη της καριέρας του, οπού ήταν επικεφαλής στο Apollo 11 και την στιγμή που πάτησε στην Σελήνη: "That's one small step for a man, one giant leap for mankind" . Εξαιρετική ταινία, με αρκετές υποψηφιότητες σε διάφορους θεσμούς βραβείων, έφυγε νικήτρια μόνο τις 17 φόρες. Αν είστε από αυτούς, που σας αρέσουν οι sci-fi ταινίες, το διάστημα και διάφορα τέτοια, το σίγουρο είναι ότι θα την ευχαριστηθείτε. Βαθμολογία στην ρετροκλίμαξ: 8/10

Μαθήματα ζωγραφικής από το The 3isters της Έφης Θεοδωροπούλου

Κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Σιδέρη, τα νέα κόμικ της Αρινέλα Κοτσίκο και του Νικόλα Στεφαδούρου. Τίτλος: Μαντλίν Συγγραφέας: Αρινέλα Κοτσίκο Σελίδες: 48 Διαστάσεις: 21 x 29,7 ISBN: 978-960-468-226-3 Μαντλίν =================================== Τίτλος: Ντετέκτιβ Άστραλ Συγγραφέας: Νικόλας Στεφαδούρος Σελίδες: 48 Διαστάσεις: 21 x 29,7 ISBN: 978-960-468-229-4 Ντετέκτιβ Άστραλ

@x for xepeta Θοδωρή, γνωστή και σεβαστή η αντιπάθειά σου αλλά η εριστικότητα και η επιθετικότητα ξέρεις πολύ καλά - σαν παλιά καραβάνα που είσαι - ότι δεν είναι αποδεκτή. Μην ασχολείσαι λοιπόν, γνωρίζουμε τη γνώμη σου, άσε και τους άλλους να έχουν τη δική τους και σεβάσου την ηρεμία τους.

Τον έχουν αποκαλέσει με διάφορα ονόματα. Στο βορρά είναι γνωστός ως η αφάνα που πετά. Στο νότο τον λένε πολύτταρο οργανισμό αγνώστου είδους. Στην δύση περπατά ως ο άνθρωπος με τις 1001 ερωτήσεις, στην ανατολή δεν πηγαίνει. Έχει ως ήρωα τον Πίκο τον Απίκο γι'αυτό και το πάθος του είναι να γράφει. Συνεχώς και ακατάσχετα. Την βρίσκει με αυτό. Από τους σεναριογράφους της νέας γενιάς Ελλήνων δημιουργών, κινείται σε διάφορους περίεργους υπόγειους δημιουργικούς κύκλους. Κάποιοι λένε ότι έχει νταλαβέρια με ανασκαλοπιστές αρκούδους, άλλοι πως συγχρωτίζεται με τρελούς επιστήμονες που έχουν αποδημήσει στο εξωτερικό στήνοντας ένα περίτεχνο δίκτυο ανίχνευσης κουλών και πουθενάδικων κόμικ από τα βάθη της ευρωπαϊκής ιστορίας. Κανένας δεν έζησε για να το επιβεβαιώσει. Οι φήμες είναι πολλές. Εγώ κάποτε φευγαλέα είδα μια φιγούρα κάτω από μια γέφυρα στα καμίνια έναν σκοτεινό χειμώνα να κάθεται δίπλα σε ένα φλογερό βαρέλι και να σχεδιάζει μανιωδώς. Δεν τόλμησα να πλησιάσω, μόλις με κατάλαβε μια γιγάντια αφάνα θόλωσε τα μάτια μου και σε μια στιγμή είχε εξαφανιστεί. Άρα θα είναι πολλά τα κόμικ που έχουν περάσει από τα χέρια του και αποθεώθηκαν, απλά εμείς οι άτεχνοι δεν τα έχουμε εντοπίσει ακόμα. Ένα μόνο κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει στα ράφια μας. Ένα σενάριο που έγραψε στο τρίτο τεύχος του ΡΙΓΗ με τίτλο "Η Τελευταία Νύχτα", σε σχέδιο του Gregorius (Γρηγόρης Σαντοριναίος). Σίγουρα θα μας επιφυλάσσει διάφορα για το μέλλον. Μην τον ψάξετε για υπογραφές. Αν θέλει, θα σας βρει αυτός και μόνο. Να ΄χετε ανοιχτά τα μάτια σας για την αφάνα που κουνιέται πιο γρήγορα και απ'την σκιά της. Μια ελπίδα έχετε μόνο, να αφήσετε στην πίσω αυλή του σπιτιού καμιά chimay κόκκινη ή 2-3 Duvel. Έτσι, θα σας κάνει και κανένα σενάριο του δώρο. Γράφει και στο spoiler alert, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του ξεγεννάει αγελάδες και δημιουργεί κόμπλεξ κατωτερότητας σε διάφορα αρσενικά του ζωϊκού βασιλείου για χάρη της επιστήμης. Βέβαια αυτός το λέει επάγγελμα, αλλά όλοι ξέρουμε ποιο είναι το πραγματικό του όνειρο. Στο πάνθεον των facial hair, μαζί με το θρυλικό μούσι του Alan Moore να μπει η θρυλική αφάνα του Γεώργιου Τρουπάκη.

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο με μεγαλύτερης ανάλυσης, ενώ προστέθηκε και το οπισθόφυλλο.

Τι περήφανο αισθάνεται το ανθρώπινο είδος όταν συλλογίζεται τα κατορθώματα της επιστήμης. Τον Ιούλιο του 1969 καταφέραμε ακόμη και να πατήσουμε στο φεγγάρι. Η Αμερική θα έπρεπε να είναι πολύ περήφανη για το διαστημικό της σταθμό και τα επιτεύγματά του. Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα. Την 1η Φεβρουαρίου 2003 έγινε η λεγόμενη καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Columbia, όπου διαστημικό λεωφορείο επιστρέφοντας από διαστημική αποστολή συνθλίφτηκε στην ατμόσφαιρα της Γης πάνω από τη Λουιζιάνα και το Τέξας, οδηγώντας στην πλήρη καταστροφή του, και στο θάνατο όλου του πληρώματος το οποίο αποτελούνταν από εφτά άτομα. Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό και οδήγησε την κυβέρνηση στη διακοπή των επανδρωμένων αποστολών στο διάστημα. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της Αμερικής μείωνε όλο και περισσότερο τον προϋπολογισμό της ΝΑΣΑ αποτρέποντάς την από την εξερεύνηση του σύμπαντος. Την ίδια περίοδο, ο γνωστός σε πολλούς από εμάς Warren Ellis, είχε έτοιμο σενάριο για ένα Original Graphic Novel, το Orbiter. Μόλις ενημερώθηκε για τα γεγονότα, όντας λάτρης του διαστήματος, πήρε την απόφαση να εκδοθεί το έργο του όσο πιο σύντομα γίνεται. Ήταν η καταλληλότερη στιγμή. Γιατί ήταν όμως η καταλληλότερη στιγμή για να εκδοθεί; Τι είναι το Orbiter; Είναι η απόλυτη κατάρρευση της εξερεύνησης του διαστήματος. Είναι ένα έργο science fiction που κατάφερε να δείξει στον αναγνώστη πως οι μέρες γεμάτες ελπίδες νέων ερευνών πέρα από τη Γη τελείωσαν. Κατάφερε να προειδοποιήσει τους αναγνώστες πως οι κυβερνήσεις δεν επιθυμούν να βοηθήσουν πια τον άνθρωπο να ανακαλύψει νέους κόσμους. Παράλληλα, όμως, είναι και η μοναδική μας ανάμνηση, ελπίδα, κίνητρο, για να εκτιμήσουμε τη μαγεία και τη σημασία του διαστήματος και η ανακάλυψή του να γίνει η κυρίαρχη προτεραιότητα μας ως ανθρώπινο είδος. “Βecause it’s waiting for us and it’s where we’re meant to be.” Περισσοτερα κομικς του Warren Ellis: Ελληνικες Εκδοσεις : IRON MAN - EXTREMIS Ξενες Εκδοσεις: TRANSMETROPOLITAN AUTHORITY PLANETARY Desolation Jones FELL CRECY BLACK SUMMER

Μετά την Λάρισα (εννοώ με σειρά ανακοίνωσης), έρχεται τώρα η Ελευσίνα να διοργανώσει το δικό της Con. Πολλά μπράβο στους υπεύθυνους και πρώτο απ'όλους στον Μέλανδρο, για την κομικσική αποκέντρωση που επιχειρούν, ούτως ώστε να ενημερώνεται και να διασκεδάζει το κοινό που βρίσκεται κι εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης.

Το μεγαλύτερο παζλ στον κόσμο έχει 51.300 κομμάτια και κοστίζει 600 ευρώ

Διαβάστηκε το "Το Μοναστήρι Του Κενού" και έχω να πω πώς είμαι άφωνος από το πόσο καλό ήταν! Τρόμος; μέσα Ψυχολογικό θρίλερ; μέσα Ένταση; μέσα. Το σχέδιο νομίζω είναι στα καλύτερά του, με πολύ καθαρές αλλά και παράλληλα "βρώμικες" γραμμές που αντιπροσωπεύουν την κατάσταση του ήρωα. Το σενάριο μπορεί να μην είναι κανένα αριστούργημα, πάντως η αισθητική αυτού του κόμικ σε κάνει να θες να διαβάσεις τη συνέχεια no matter what! Πιστεύω πώς όλοι, φανς και μη, του Dylan Dog θα την λατρέψουν... Συγχαρητήρια στην εκδοτική για την επιλογή!

Το γράφω εδώ κυρίως για να το δει ο Βασίλης, αν και λογικά θα το έχουν προβλέψει ήδη. Με δεδομένο ότι στο σάινιγκ του Ρόσα θα έχει χιλιάδες κόσμου, μάλλον θα χρειαστούν νουμερσκια όπως έκανε η λέσχη ή εισιτήρια. Τα εισιτήρια μπορεί να κοστίζουν 1 ή 5 ή 100 ευρώ, δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι να μην περιμένουμε διακόσια άτομα στην ουρά επί ώρες

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #243 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από τον πολυλατρεμένο μονάρχη μας Κομικσοβασιλέα Παναγιώτη τον Α' @Βασιλεύς των κόμικς ) Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Επιστροφή στο σχολείο." Μετά από μία επιτυχή εξουδετέρωση κακοποιού. "Ο θησαυρός του Τεμουτζίν." Ο Ινδιάνα Γκούφυ με τον Μίκυ ρίχνονται σε μία περιπέτεια άνευ προηγουμένου προκειμένου να βρουν μία χαμένη πόλη. "Τα τελευταία Μπουμπαλού." Ντόναλντ, Φέθρυ, Λούντβιχ και Σκρουτζ κυκλοφορούν στην πόλη με μία ζωντανή γούνα. Αλλά αυτή που βγαίνει στο τέλος κερδισμένη είναι η Τζένη. "Κρυφό ταλέντο." Φέθρυ και Ντόναλντ βρίσκονται σε μία διάλεξη λόγω καταιγίδας. Ο καθηγητής που δίνει την διάλεξη καταφέρνει μετά πολλών κόπων και πολλών βασάνων να βρει το κρυφό ταλέντο του Φέθρυ. Μία αίτηση συνδρομής για το Μίκυ Μάους. Εν κατακλείδι... Συμπαθητική η πρώτη ιστορία του τεύχους. Και λέω πρώτη διότι η κεντρική μπήκε δεύτερη. Δε ξετρελλάθηκα άλλ ούτε απογοητεύτικα. Διαβάστηκε ευχάριστα. Είδαμε μία διαφορετική πλευρά του ήρωα. Ειδική μνεία στα καρέ που την Ινδιάνα και Μίκυ ζουν ίσως μία από τις καλύτερες περιπέτειες της ζωής τους σε μέρη παγωμένα... Εξαιρετική ιστορία από όλες τις απόψεις!!! Τι είπατε; Σας φάνηκε τρελή η περιγραφή της τρίτης ιστορίας μετά την δεύτερη; Επειδή είναι!!! Enrico Faccini !!! Το τεύχος κλείνει ανοίγοντα μία νέα κατηγορία... Την σειρά ιστοριών "εύθραυστης δεξιοτεχνίας" του Φέθρυ. Αρκετά καλή και έξυπνη!!! Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Ο θησαυρός του Τεμουτζίν." 2. "Τα τελευταία Μπουμπαλού." 3. "Κρυφό ταλέντο." 4. "Επιστροφή στο σχολείο." 8/10!!! Από τις σπάνιες φορές που η "κεντρική" ιστορία του περιοδικού είναι δεύτερη στην σειρά. Αλλά δε μπορώ να χαλάσω την παράδοση μετά από 243 τεύχη. Οπότε παρουσιάστηκε αναλυτικότερα ,ως είθιστε, η πρώτη ιστορία του τεύχους. Εξ' άλλου όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός. "Πρώτα φεύγει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι...."

Αυτό υποπτεύομαι κι εγώ. Κι αν είναι έτσι θα δυσκολευόμαστε πολύ να βρούμε και τους τέσσερις τίτλους μαζεμένους σε ένα μέρος. Ή θα πρέπει να γυρνάμε σε όλα τα περίπτερα ή να πηγαίνουμε στην Αθήνα. Ευτυχώς που υπάρχει και η Λέσχη, που μας τα κρατάει κι έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Εγώ σε κεντρικό του Πειραιά είδα Μίστερ Νο. Που με κάνει να αναρωτιέμαι αν έχουν πάρει τους 4 τίτλους και τους έχουν σπάσει ανά σημεία για να έχει κάθε περιοχή από έναν από τους τίτλους.

Διαβάστηκε και το νέο τεύχος και έχω να πω πώς σε γενικές γραμμές, είναι λίγο καλύτερο από το πρώτο. Δεν θα περάσω σε λεπτομέρειες, αλλά τα κόμικς που ξεχώρισαν ήταν δίχως δεύτερη σκέψη το 10-σέλιδο του Μάντυ Ρίλεϋ, "Το Πρώτο Δάκρυ", το β' μέρος του Φάντομ, ο Στορμ (λες και υπήρχε περίπτωση για το αντίθετο) και πάνω από όλους, κάτι που με ξάφνιασε ευχάριστα, ο Υπεράνθρωπος. Ειδικά το τελευταίο, αποτελεί ένα από τα καλύτερα σχεδιασμένα Ελληνικά κόμικ που έχω διαβάσει ποτέ μου. Ο Θάνος Κόλλιας έκανε μεγάλη εντύπωση με αυτή την επιστροφή του, και ελπίζω να βλέπουμε τέτοια έργα και παρόμοια σε καλλιτεχνικό επίπεδο και στη συνέχεια. Η απογοήτευση του τεύχους ήταν ο Πήγασος 4-Ω με μία ιστορία πραγματικά δίχως νόημα ύπαρξης. Τώρα θα στραφώ στα άρθρα του τεύχους. Το ύφος άλλαξε εμφανώς, τόσο στο graphic design όσο και στον τρόπο γραφής. Η στήλη "Κόμικς Νέα" ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, και διάβασα με μεγάλο καμάρι να διαφημίζεται και το ψηφιακό περιοδικό μου Comic Cultura, όσο και έργα κόμικς που δεν γνωρίζαμε πως υπάρχουν (σε αντίθεση με τον Μπλε Κομήτη που πολλές φορές μένει στα βασικά). Η στήλη "The Pop Corner" είναι ίσως και η καλύτερη προσθήκη στο περιοδικό, δίνοντάς του μία πιο "παγκοσμιοποιημένη" άποψη. Το αφιέρωμα στον Υπεράνθρωπο και στον Φίλαθλο, ήταν άκρως απογοητευτικά, από τη πλευρά πως ήταν "λίγα". Η συνέντευξη του Κόλλια ήταν και το καλύτερο μέρος του τεύχους αδιαμφισβίτητα (συμμερίζομαι την άποψη του @Dredd). Τελικώς, το περιοδικό βρίσκει τον δρόμο του, αν δεν τον έχει βρει ήδη. Ένα πράγμα βέβαια που με απογοήτευσε ήταν η απουσία νέων κόμικς. Οκ, ο Υπεράνθρωπος, κάτι άλλο; Όσο και αν μου αρέσει ο Ρίλεϋ, πιστεύω πως άξιζε να γνωρίσουμε κάποιον νέο Λατινικό τίτλο κόμικς παρά να ξαναδιαβάσω Ρίλεϋ (που προσωπικά λατρεύω, αλλά αν τον έβαζαν κάθε 2 τεύχη δεν θα με χάλαγε). Τέλος, η απουσία του Hugo Pratt ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής... Συγχαρητήρια στην εκδοτική για το εξαιρετικό τεύχος, και αναμένουμε για το επόμενο

Σήμερα πάντως που πήγα στο περίπτερο για να πάρω το Μίκυ Μάους, υπήρχαν τρία τεύχη από το #2 του Ντύλαν Ντογκ. Δεν υπήρχαν όμως οι άλλοι τίτλοι.

Ένα εύκολο 1000αρακι παρέα με την για να πάει καλά η χρονιά @ + kwtsos

είναι ο Τρουπάκης σκύλου γέννα;; Κοιτα να δεις! Φοβερος δημιουργός, εγκληματική σχεδόν η απουσία αφιερωματος σε αυτον εδω μεσα (ο,τι πληροφοριες χρειαστηκα ποτε για το εργο του εμπαινα bedetheque και δεν παρατηρησα την ελλειψη), φορουμ για κόμιξ σου λεει μετά.. Μπραβο Θρηνωδε που το πηρες πανω σου και εφερες εις περας την παρουσιαση!!

Αυτός ο νέος δημιουργός πιστεύω οτι κάποια μέρα θα φτάσει πολύ ψηλά . Πιθανότατα δε, θα ξεφύγει από τα στενά όρια της Ελληνικής σκηνής κόμικς και θα αναγνωριστεί παγκοσμίως. Πρόκειται για ένα νέο παιδί του οποίου την πορεία παρακολουθώ από τα πρώτα του βήματα και πραγματικά μ έχει καταπλήξει !!! Η ωριμότητα του σεναριου του ειναι τέτοια, που κάποιος που δεν τον γνωρίζει προσωπικά ,θα πιστέψει οτι πρόκειται για κάποιο φτασμένο δημιουργό . Η σεμνότητά του είναι ίσως το μόνο μειονέκτημά του . Με μεγάλη δυσκολία και ύστερα από πολλές παραινέσεις θα μπορέσει κάποιος να δει σκίτσα και δείγματα της δουλειάς του . Εκτός των παραπάνω ο Γ.Τρουπάκης κοσμεί με την παρουσία του και τη Λέσχη της οποιας είναι ενεργό μέλος . Οσοι τον γνωρίζουν προσωπικά έχουν να λένε για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του . Η εξωτερική ομορφιά του σε συνδιασμό με την ιδιαίτερη κομη του, έχουν κάνει τον Γιώργο ιδιαίτερα αγαπητό στο γυναικείο κοινό. Σε συζητήσεις που έτυχε να είμαι παρών ,ο Γιώργος μας έχει εξομολογηθεί οτι οι επιρροές του και γενικά ο λόγος που άρχισε να ασχολείται με την Ενατη Τέχνη ,ήταν η τριάδα των Ιταλών δημιουργών EsseGese !!!!. :clap2: Από μικρός τα μεσημέρια που ξάπλωνε να ξεκουραστεί ,διάβαζε ήρωες όπως ο Μπλεκ ,ο Καπτεν Μαρκ και ο Καπτεν Μικυ και άφηνε την φαντασία του να το παρασύρει στους μαγικούς κόσμους των ηρώων του . Το μεγάλο του όνειρο είναι να μπορέσει κάποια μέρα να σχεδιάσει νέες ιστορίες Μπλεκ ,κάτι που προσωπικά του το εύχομαι και θεωρώ οτι μπορεί να τα καταφέρει . Θα μπορούσα να γράψω σεντόνια ολόκληρα γι αυτόν τον φανταστικό δημιουργό ,αλλά αντί άλλων σχολίων σας προτρέπω να ρθείτε στη Λέσχη όπου περνά πολύ από τον ελέυθερο χρόνο του για να τον γνωρίσετε από κοντά . Είναι one-of -a- kind !!!!!!!!!!