Αίθουσα Νικητών

Αφού είπα να κριτικάρω τη νέα εποχή του Μπλεκ, ας το κάνω και για τον Μπλε Κομήτη (αλήθεια τώρα μου ήρθε η επιφοίτηση ότι τα 2 διμηνιαία πολυθεματικά περιοδικά αρχίζουν με τα γράμματα Μ-Π-Λ-Ε-Κ! Τι μας κρύβουν; ) Συνολικά η ποιότητα έκδοσης παραμένει σε υψηλότατο επίπεδο. Για μία ακόμη φορά θα ασχοληθώ με τα κόμικς, άρθρα-αφιερώματα-συνεντεύξεις βρίσκω και αλλού) "Θάνατος" Ένα ακόμα ευχάριστο στριπάκι του Βαβαγιάννη, υποθέτω επηρεασμένο από την υπόθεση του Αυστραλού παίκτη του ράγκμπι. "Satania" Δύσκολο πράμα να μεταφερθεί ένα έργο σε συνέχειες, αλλά εδώ η επιλογή των σελίδων έγινε πολύ καλά και σίγουρα μας αφήνει σε αγωνία για τη συνεχεια. Το σχέδιο κομίστικο σε μία μοντέρνα εκδοχή της ligne claire, από τις δυνατές μεταγραφές του Μπλε Κομήτη. Ευχαριστώ! "Ληστές" Το ελληνικό γουέστερν είναι στα ντουζένια του. Όλο και περισσότεροι βλέπουν τον τεράστιο και ανεκμετάλευτο πλούτο που έχει αυτή η περίοδος για καλλιτεχνική και ειδικότερα κομίστικη δημιουργία και διαρκώς παίρνουμε όμορφες και ενδιαφέρουσες δουλειές όπως αυτή εδώ. Πολύ καλό και επαγγελματικό σχέδιο, ενδιαφέρουσα πλοκή, νομίζω πως ξεφεύγει από το "καλό για ελληνικό". Μπράβο και εδώ! Μία απορία μόνο: Οι Γούσης - Ράγκος κάνουν και οι 2 και τα 2; Εάν όχι γιατί δε διαχωρίζεται ο σχεδιαστής από το σεναριογράφο; "Άρπη" Το βαρύ πυροβολικό από άποψη ελληνικής παραγωγής, που έχει και το πολύ όμορφο εξώφυλλο. Γρήγορο μπάσιμο στην αρχή, ατμοσφαιρικές σελίδες στη συνέχεια και έντονη δράση με cliffhanger στο τέλος. Και όλα αυτά με αρτιότατο σχέδιο. Δε λέω ότι φτάνει τη λεπτομέρεια ξένων παραγωγών, αλλά κάθε φορά που βλέπω μερακλήδικα καρέ αντί για άδεια φόντα και talking heads χαίρομαι. Τρίτη στη σειρά ιστορία που αδημονώ να διαβάσω τη συνέχεια! "Μέρες λατρείας" Και πάλι μία ελληνική σε συνέχειες. Εφηβική ιστορία, εδώ στις πρώτες σελίδες είχαμε το σέτινγκ. Έξυπνες ιδέες, μακρύς όμως ο πρόλογος και τελείωσε το πρώτο μέρος και δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα τι είδους σειρά είναι. Εφηβική περιπέτεια; Ερωτική; Θρίλερ; Crime fiction; Νομίζω ότι κάποιο teaser θα το χρειαζόμασταν. Σε άλλα τεύχη θα ξεχώριζε, εδώ έπεσε σε δύσκολη κλήρωση και φαίνεται κάπως αδύναμη. Κακώς βέβαια γιατί και αυτή την περιμένω με ενδιαφέρον. "Kobane Calling" Καταπληκτικό. Νομίζω ότι αν κάνω περισσότερη κριτική θα το αδικήσω. Οπότε το μόνο που θα κάνω είναι να εκφράσω τη χαρά μου που βλέπω κάτι τέτοιο στα ελληνικά. "Αληθινά Κουραφέλκυρθα #1" Γιατί η ζωή μπορεί να γίνει πιο γελοία και από την οικογένεια Δαπόντε. Να πω την αμαρτία μου όμως μου αρέσει το ορίτζιναλ concept των Κουραφέλκυθρων, η ιδέα ότι αυτό που περιγράφει έγινε πραγματικά με χαλάει κάπως. "Ζάχαρη" Χαριτωμένο και φρέσκο για μένα που είμαι κάποιας ηλικίας. Μετά τα αρκετά έντονα κόμικς που προηγήθηκαν αυτό ήταν ένα καλό καταπραϋντικό. Μου άρεσε περισσότερο το σχέδιο και η διχρωμία και λιγότερο το σενάριο αν και εκτίμησα το απρόσμενο στοιχείο μαγείας στο τέλος. "Ραλλού" Δεν είναι κακό, αλλά όσοι με παρακολουθούν ξέρουν το κόλημά μου. Άξιζαν αυτές οι δύο σελίδες να κρύβω το περιοδικό από το παιδί μου; Από την άλλη τώρα που το σκέφτομαι, λέω: "Καλά ρε Σταύρο είσαι ντιπ ηλίθιος; Τόσα μαχαιρώματα, δολοφονίες και αίματα έχει νωρίτερα, το σεξ σε πείραξε!" Οπότε ΟΚ, καλώς υπάρχει . Και καλό είναι κιόλας. Είμαι με τον τυπάκο, από μικρός ακόμα αν είναι κάτι που με εκνευρίζει στις γυναίκες είναι το "Ή εμένα ή το γήπεδο/παρέα/επιτραπέζια/μπλουζάκι" ΟΥΣΤ! Συνολικά: Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διάβαζα τέτοιο τεύχος στα ελληνικά, υπερέβει κάθε προσδοκία μου. Πότε είπαμε θα γίνει μηνιαίο;

Η ταινία ΟΙ 12 ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΞ είχε βγει στους κινηματογράφους στις 20/10/1976. Για να γιορτάσει την 40η επέτειο της ταινίας, ο Albert Uderzo δημιούργησε ένα νέο άλμπουμ στο στυλ του "Πως ο Οβελίξ έπεσε στη χύτρα όταν ήταν μικρός" το οποίο κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 19/10/2016. Επιβλέποντας προσωπικά τη μελέτη πάνω από 1000 σχεδίων και γραφικών μοντέλων που δημιουργήθηκαν για την ταινία, ο Uderzo συνέθεσε πάνω από 40 μοναδικές εικόνες που αντιπροσωπεύουν σκηνές της ταινίας (κάποιες από αυτές βλέπετε κατωτέρω) και οι οποίες εμφανίζονται ολοσέλιδες στο νέο άλμπουμ, συνοδεία κειμένου που εξιστορεί την πλοκή της ταινίας. Επιπλέον "ξεσκόνισε" τα πινέλα του και σχεδίασε ένα νέο εξώφυλλο γι'αυτή την επετειακή έκδοση! Η έκδοση είναι εντυπωσιακά πολυτελής, χοντρό γυαλιστερό εξώφυλλο και γυαλιστερές σελίδες στο εσωτερικό. Με τις 84 σελίδες του, τα €9.80 που στοιχίζει πραγματικά τα κρατάς στο χέρι σου! Παραθέτω τα δείγματα από την γαλλική έκδοση, γιατί πραγματικά λυπάμαι να ανοίξω διάπλατα αυτό το κόσμημα στο σκάνερ μου και να το τσαλακώσω: Όπως μπορείτε να δείτε, οι πάμπολλες δισέλιδες συνθέσεις που περιέχει είναι σαν πίνακες ζωγραφικής. Καμιά σχέση με την προηγούμενη έκδοση του 1976 που περιείχε θολές εικόνες φωτογραφημένες από την ταινία. Το μόνο μειονέκτημα που μπορώ να βρω είναι ότι δεν περιέχει το παράρτημα με τα προσχέδια της Γαλλικής έκδοσης: Μικρό το κακό όμως, εφόσον η ομορφιά των ολοκληρωμένων συνθέσεων είναι όλη εδώ (εξάλλου θα ανέβαινε και η τιμή αν είχαμε περισσότερες σελίδες). Για τους λάτρεις του Asterix, συνιστάται ανεπιφύλακτα!

Τι μας κρύβουν οι αντιμπλεκιστές; Γιατί άλλαξαν τον τίτλο, ενώ ο Γέροντας Παΐσιος το έχει αναφέρει ρητά: «... και θα εκδίδεται περιοδικό μικυμάου που θα ονομάζεται Μπλεκ Ομήτης»! Κάμερα σε μένα!

Μιλάς με γρίφους γέροντα

Από τα Καμμένα Βούρλα του Θανάση Πετρόπουλου

Επειδή δεν σας βλέπω ιδιαίτερα ζεστούς στο θέμα τής συλλογής υλικού, και εκφράστηκαν και επιφυλάξεις ως προς το θέμα των δικαιωμάτων, ακόμα και αν οι εικόνες μπουν ως σύνδεσμοι, χωρίς να ενσωματωθούν στο αρχείο, θα ανεβάσω το ημερολόγιο χωρίς εικόνες, και ο καθένας μπορεί να φτιάξει το δικό του, προσωπικό ημερολόγιο πάνω σε ό,τι θέμα θέλει. Το ημερολόγιο το βάζω σε δύο μορφές, odt (LibreOffice) και docx (MS Office). Η πρώτη είναι η πρωτότυπη. Δεν εγγυώμαι για τη δεύτερη, αλλά φαίνεται να παίζει καλά. (Με τις εικόνες ως συνδέσμους σίγουρα δεν παίζει, οπότε αυτός είναι άλλος ένας λόγος, για να ανεβάσω το ημερολόγιο κενό.) Στην πρώτη σελίδα συμπληρώστε το θέμα τού ημερολογίου (π.χ. Paolo Mottura). Στην τελευταία σελίδα υπάρχει ένας πίνακας 4x3 χωρίς περιθώρια. Αν θέλετε, βάλτε εκεί μικρογραφίες των εικόνων, που θα χρησιμοποιήσετε, για να φτιάξετε ένα οπισθόφυλλο με τις εικόνες τού ημερολογίου. calendar2019.odt calendar2019.docx Πρόταση σερβιρίσματος:

Μόλις κυκλοφόρησε η νέα επετειακή έκδοση του "Οι 12 Άθλοι του Αστερίξ". Συμφωνα με την Μαμουθ, η ιστορία είναι η ίδια αλλά τα κείμενα και το σχέδιο είναι τελείως διαφορετικά. Είναι επετειακή έκδοση.

Τίτλος: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Σενάριο/Κείμενα: Κάρολος Ντίκενς, Carlos A. Cornejo (προσαρμογή) Σχέδιο: Chiqui de la Fuente Εκδοτική: ΓΡΑΜΜΑΤΑ Πρώτη Έκδοση: 01-01-2008 Τεύχη: 1 Κατηγορία: Αυτοτελές Είδος εντύπου: Κόμικ Βιβλιοδεσία: Ράχη με μαλακό εξώφυλλο Περιεχόμενο: Κοινωνικό Σελίδες: 52 Μέγεθος: 17.0 x 24.0 Χρώμα: Έγχρωμο Μετάφραση: Βαγγέλης Μπίκος Πρωτότυπος τίτλος: Una Canción de Navidad (Ediciones Busma S.A., Madrid - 1982) Προέλευση: Ισπανική ISBN: 960-329-329-6 Ο πιο δημοφιλής Σκρουτζ στον χώρο των κόμικς, είναι φυσικά αυτός εδώ! Υπάρχει όμως και ένας ακόμη πασίγνωστος χαρακτήρας με αυτό το όνομα, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Εμπενίζερ Σκρουτζ του Καρόλου Ντίκενς. Την δική του ιστορία του ανέλαβαν να μεταφέρουν σε εκδοχή κόμικ το 1982 οι Ισπανοί Carlos A. Cornejo και Chiqui de la Fuente (γνωστός και από αρκετές άλλες διασκευές κλασικών έργων σε κόμικς), για λογαριασμό της εκδοτικής Ediciones Busma S.A. (πηγή). Στη χώρα μας η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία κυκλοφόρησε μεταφρασμένη από τις εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Η ακριβής ημερομηνία έκδοσης παραμένει ένας γρίφος, μιας και στο εσωτερικό του κόμικ δεν αναγράφεται τίποτα σχετικό! Για το πινακάκι της παρουσίασης χρησιμοποίησα την ημερομηνία 1-1-2008, την οποία εντόπισα στη σελίδα της Πρωτοπορίας. Στις σελίδες άλλων βιβλιοπωλείων, βέβαια, αναφέρεται ως χρονολογία κυκλοφορίας το 2003! Προτίμησα ωστόσο την παραπάνω πηγή, μιας και ο εκδοτικός οίκος ανήκει στην Πρωτοπορία. Η ιστορία είναι απλογραμμένη και διαβάζεται ξεκούραστα. Την τελείωσα σε ελάχιστο χρόνο. Τα σχέδια είναι πολύ όμορφα, κάτι που με κάνει να θέλω να δω και άλλες δουλειές του Chiqui de la Fuente! Γενικά θα το χαρακτήριζα μια καλή επιλογή για ανάγνωση, ειδικά μέσα στην εορταστική περίοδο και στο πνεύμα των Χριστουγέννων!

Οπισθοφυλλο τευχους 17 (ο Μεγας Δούξ) (05.1978) κ νο 42 (ο θησαυρος των Ντάλτον) (06.1980): Προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Μην ανησυχείς. Δεν θα σου κάνω μήνυση!

Μπλεκ-σαμε

Του Γκούγκλη συμπεριλαμβανομένου! Μπορεί το ρήμα scopare να έχει και την αγοραία σημασία του (τι μαθαίνει κανείς, διαβάζοντας Μίκυ Μάους!) αλλά αυτό, που λέει ο Ντόναλντ, είναι: Καλά! Σκουπίστε γρήγορα και φύγετε αμέσως! Τι scopate τι σκουπίστε. Είπαμε, ξέρουμε Ιταλικά κι ας μην το ξέρουμε! Προφανώς πρόκειται για κακή απόδοση του αγγλικού κειμένου, όπου ο Ντόναλντ έλεγε: Εντάξει! Παρκάρισε τη σκούπα σου στο ντουλάπι και φύγε! Το αστείο στο στριπ είναι ότι ο Ντόναλντ στο πρώτο του ατύχημα, ζαβλακωμένος όπως ήταν, εντυπωσιάστηκε από τα ανύπαρκτα κάλλη της πρώτης νοσοκόμας. Στο δεύτερο ατύχημα, εξ ίσου ζαβλακωμένος, θεώρησε ότι η δεύτερη, όμορφη νοσοκόμα ήταν άσχημη σαν μάγισσα, και την έδιωξε. Όχι ότι είχε κάποια σκούπα και την πέρασε για καθαρίστρια, όπως νόμισε ο Ιταλός μεταφραστής! Άντε, γιατί μας διαβάζουν και μικρά παιδιά!

Στις 19 Δεκ. 1954, δημοσιεύθηκε στα αμερικάνικα Sunday Pages ένα στριπ των Karp και Taliaferro (ZD 54-12-19): Ως εδώ, όλα καλά... --------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ενάμισι χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 1956, το στριπάκι εκδόθηκε στο ιταλικό Topolino Αρ. 141... φυσικά σε ιταλική μετάφραση... Ας ρίξουμε μια ματιά στο τελευταίο καρέ: Και για όσους δεν γνωρίζουν ιταλικά (όπως κι εγώ), ιδού τι μεταφράζει ο Γκούγκλης: Φαίνεται ότι ο Ντόναλντ κάπου χάθηκε στη μετάφραση...

Και μια και μιλάμε για Χριστουγεννιατικες ιστορίες, να αναφέρω και την ιστορια “Il Premio di Bonta” («ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΩΡΑ»), των Chendi/Scarpa, που την διάβασα για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα του 1969 στο Μίκυ Μαους #183 και την ξαναδιαβάζω ανελλιπώς κάθε Χριστούγεννα. https://inducks.org/story.php?c=I+TL++369-A Δεκάδες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες μετά, παραμένει η αγαπημένη μου Χριστουγεννιατικη ιστορια EVER, που με πάει πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Αξέχαστος ο ρόλος των Λύκων που «κλέβουν» (no pun intended) την παράσταση σ’ αυτήν την ιστορια!

Ο Guido Martina ήταν πράγματι μάστορας στις παρωδίες και δείχνει την μεγάλη του κλάση στο Canto di Natale, παρότι στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ήταν στο ηλιοβασίλεμα της καριέρας του. Όχι άδικα, η ιστορία παίρνει βαθμολογία 7,5 στο Inducks. Δυστυχώς μόνο μέσω πρόσβασης στο πρωτότυπο θα μπορεί κανεις να απολαύσει τέτοιες ιστορίες γιατί κι εγώ δεν βλέπω πως μπορούμε να τις δούμε στα Ελληνικα. Μόνο μέσω κάποιων ειδικών εκδόσεων από κάποιον με μεράκι.

Μεταφέρθηκαν τα ποστς στα νέα της Μαμούθ μιας και δεν είναι νέα για την κεντρική σειρά (και έχουμε θέμα για τα υπόλοιπα). Και λίγα ποστς πιο πάνω θα δείτε πως υπάρχει και η είδηση ήδη.

@dimious200 Κέντρο ποιας πόλης; Γιατί εσείς μετακινήστε συνέχεια για να μη δίνετε στόχο.

Ξεκίνησα να διαβάζω το Canto di Natale, αν και με τα Ιταλικά που δεν ξέρω θα μου πάρει λίγο καιρό να διαβάσω τις 70 σελίδες του. Από το λίγο που διάβασα, φαίνεται πολύ καλό, ακολουθώντας πιστά την ιστορία τού Ντίκενς. Μεγάλη έκπληξη το ποιος παίζει το ρόλο τού Μάρλεϋ! Από κάτι τέτοια διαμαντάκια μάς στέρησε ο Τερζόπουλος, με την εμμονή του σε απανωτές αναδημοσιεύσεις. Κάποια από τις τέσσερις φορές που διαβάσαμε τα διπλά Χριστούγεννα, θα μπορούσαμε να είχαμε διαβάσει αυτήν την ιστορία. Τώρα πια, δεν νομίζω να τη διαβάσουμε στα Ελληνικά, αφού η Καθημερινή δημοσιεύει μόνο πρόσφατες ιστορίες στα περιοδικά της, ενώ στα Κυριακάτικα ένθετα, όπου δημοσιεύονται κλασικές ιστορίες, θα πρέπει να περιμένουμε κάμποσα χρόνια, μέχρι να τελειώσουν τα άπαντα του Scarpa, για να δούμε κάτι άλλο πέρα από αυτά.

Με τα χίλια ζόρια βρήκα στη Θεσσαλονίκη το Μπλεκ. Υπάρχει τουλάχιστον προβληματική διανομή. Μπορούσα να το παραγγείλω μαζί με άλλα από την Πρωτοπορία, αλλά θέλω τα περιοδικά περιπτέρου να είναι στα περίπτερα ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα χάνω το δυσθεώρητο ποσό των 60 λεπτών το δίμηνο (και άλλα τόσα με τον Μπλε Κομήτη). Αρχικά τα ντισκλέιμερ: Η κριτική θα είναι αυστηρή και δίκαια. Λέω πρώτα το συνολικό μου συμπέρασμα (θα το πω και στο τέλος) για να γίνει σαφές: Το περιοδικό αξίζει τα λεφτά του και σαφώς και θα το ξαναγοράσω. Αυτό το λέω γιατί παρακάτω θα δείτε ότι έχω θέμα με την πλειοψηφία της ύλης. Αυτό δεν αλλάζει τη συνολική μου γνώμη. Επίσης δε θα κριτικάρω τις συνεντεύξεις-άρθρα. Δε με απασχολούν, τα διαβάζω ευχαρίστως, αλλά συνεντεύξεις βρίσκω και αλλού. Τυπωμένα κόμικ στα ελληνικά δε βρίσκω. Μετά η γνώμη μου για την παραγωγή: Αν και το εξώφυλλο είναι μισό χιλιοστό κακοσυρραμένο, γενικά η ποιότητα είναι άριστη. Μην πω ότι είναι και overkill. Τα κόμικ διαβάζονται άψογα και αυτό θέλω. Δε θα κόψω και κομμάτια να κάνω κορνίζες πάνω από το τζάκι (που δεν έχω). Ακολουθεί η επιμέρους κριτική, κλέβοντας ξαδιάντροπα το φορμά του Ινδιάνου "Μα τα χίλια..." Νταξ ΟΚ. Εγώ το βρήκα έξυπνο. Τα πλέον διάσημα κόμικ λόγω πολιτικής ορθότητας δε θα μπορούσαν να υπάρξουν στις μέρες μας. "Μπλεκ - Περιπέτεια στο Σαν Λορέντζο" Η τελευταία φορά που είχα διαβάσει Μπλεκ ήταν στην αλάνα της Κιλκισίου όταν ο ένας έφερνε Μπλεκ, ο άλλος Αγόρι, εγώ Αστερίξ και άλλος Βαβούρα. Το μόνο που άλλαξε είναι το χρώμα. Θα πω και εγώ ότι η κατάχρηση των catchphrases ξεπερνάει το όριο του ανεκτού και απορώ αν ήταν η συγκεκριμένη ιστορία με τον συγκεκριμένο σεναριογράφο. Αν έλειπε αυτό δε θα με ενοχλούσε το όλο σκηνικό είναι μία λάιτ περιπέτεια με ολίγη από ιστορική αναφορά. Τι δε μου άρεσε; Ο όρος Σαν Λορέντζο. O ποταμός είναι ο σημαντικότερος ποταμός της Β.Αμερικής μετά τον Μισισιπή, είναι η καρδιά του Καναδά, έχει ελληνικό δόκιμο όνομα (Άγιος Λαυρέντιος) και επισήμως ονομάζεται Σεν Λοράν (όχι ο Υβ - συνωνυμία) ή Σαιντ Λόρενς. Σαν Λορέντζο είναι ένας όρος που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη γλώσσα του κειμένου ούτε με το όνομα του ποταμού "Μάντυ Ρίλεϋ - Ο χείμαρρος" Δεν ξέρω αν αυτός ο ήρωας είχε πρόσφατη εκδοτική παρουσία στην Ελλάδα, αλλά από αυτό που είδα, δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να το ξαναδώ. Μία γλυκόπικρη ιστορία ξεπαρθενιάσματος, δοσμένη με ένα μετριοκαλό σχέδιο. Τι μου δείχνει για τον ήρωα που δεν ξέρω; τι με κάνει να περιμένω; Μάλλον τίποτα είναι η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις, θα περιμένω την επόμενη ιστορία για να το δικάσω και να το καταδικάσω . Προς το παρόν μου δίνει την εντύπωση ότι είναι μία ιστορία που ίιιιιιισως κάπου σε κάποιον ξυπνά μία σπίθα ανάμνησης και μία ιστορία με φτηνά δικαιώματα. "Λάκσταρ Ο'Χάρα" Είναι η παλιότερη ιστορία του τεύχους, αλλά παρά το γεγονός αυτό είναι από τις πλέον φρέσκιες. Εντάξει δεν είναι και κανένα αριστούργημα, μία απλή αφήγηση με ένα plot twist, αλλά δεν περίμενα και τίποτα χειρότερο και το σχέδιο είναι Πραττ. Ενδεχομένως δεν είμαι και αντικειμενικός "Κόρτο Μαλτέζε - Επίλογος στα Κέλτικα" Σε μένα κάτι είπε. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι θέση είχε σε ένα πολυθεματικό περιοδικό, όπου όποιος δεν είναι του Κόρτο στο τέλος της ανάγνωσης θα είναι κάπως έτσι: "Λ-Ο - Πήγασος 4-Ω" Δε νομίζω να είχα χάσει κάποιο τεύχος από το Ρόδι. Οπότε για μένα ο Πήγασος ξυπνά συναισθήματα που σε άλλους μπορεί να ξυπνάει το Παιδί Πάνθηρας. Ούτε εδώ είμαι αντικειμενικός μου αρέσει το ελληνικό ligne claire του Ορνεράκη, το διδακτικόν του θέματος σε παιδικό περιοδικό έδενε, εδώ δεν κολλάει και πολύ, αλλά χαίρομαι που το ξαναείδα τυπωμένο. "Με κομμένη την ανάσα" Η ιδέα είναι ΟΚ. Παίρνουμε την ατάκα "σε λίγο θα πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε" και τις δίνουμε ρεαλισμό. Σε δύο σελίδες είναι λίγο στριμωγμένη, αλλά και πάλι ΟΚ, take it or leave it. Το σχέδιο μου θύμισε λίγο Βιδάλη και για 2 σελίδες ένοιωσα κάτι από Παρα Πέντε. "Φάντομ - Οι πέντε ημέρες του δράκου" (Α'Μέρος) Τον ήρωα δεν τον ξέρω. Είδα και Ron Marz και να πω την αλήθεια ξεκίνησα να διαβάζω με ενδιαφέρον. Στην πορεία είδα ένα μωβ ήρωα που πους κανονίζει όλους με το ένα χέρι και χωρίς καμία προφανή υπερδύναμη. Τιμωρεί αυτόκλητα τους κακούς και αποφεύγει να σκοτώσει. Μου άφησε την εντύπωση ότι στο επόμενο θα μας διηγηθεί ότι σκότωσαν και τους γονείς του επιστρέφοντας από το σινεμά όταν ήταν μικρός. Ελπίζω να δένει στα επόμενα γιατί η αρχή ήταν λίγο ξεκάρφωτη και αφελής για τα γούστα μου. "Δικαστής Ντρεντ - Μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία" Δε μου αρέσει ο έγχρωμος Δικαστής. Αλλά είναι ο αγαπημένος μας δικαστάκος (κι ας το παίζει σκληρό αγόρι) με την κλασσική του ιστορία. Μου αρέσει πιο πολύ σε γεμάτα story arcs, αλλά για Χριστούγεννα συγχωρείται. Αν είναι όμως να βλέπω αντίστοιχες ιστορίες θα ξενερώσω. "Γιορ - Το πεδίο της μάγισσας" Τον ξέρει κανείς δαύτον; Αν ναι, τι είδαμε εδώ; Αν όχι τι είδους "παρουσίαση" είναι αυτή στο ελληνικό κοινό; Δεν αντιλέγω ότι μπορεί να είναι μία σημαντική σειρά, ότι μπορεί σε μία σειρά επισοδείων όλα να αποκτούν άλλο νόημα, αλλά αυτό που μου έδωσε ο εκδότης είναι μία ιστορία που την έχω ξαναδεί με άλλους σαρανταδώδεκα ήρωες (πιθανότατα μεταγενέστερους, αλλά τι να κάνουμε; 2018 έχουμε) για ένα ομιχλώδες και ακαθόριστο quest. Και σα να μη φτάσανε όλα αυτά, αντί να ακολουθήσει ένα κείμενο μπας και βγάλω κάποια άκρη και γλιτώσει η ιστορία το (λυπάμαι αλλά) προφανές συμπέρασμα ότι πρόκειται για άλλη μία ιστορία που βρήκαμε τζάμπα δικαιώματα, ακολουθεί το αφιέρωμα στον Γκοσινί νούμερο πεντακόσιες εκατόντριανταπέντε χιλιάδες "Ταρζάν - Το κτήνος της σελήνης" Έχουμε 2018 και διαβάζουμε για τον βασιλιά των πιθήκων, φυλές και φύλαρχους. ΟΚ είναι Τζο Κιούμπερτ και αυτό όντως το σώζει κάπως, αλλά εντάξει είπαμε ρετρομανία, αλλά σε όλα υπάρχει και ένα όριο. Να είχε και κανένα κουμπί να ακούσουμε το ΑΑΑΑΑΑΑ του Βαισμύλερ εκεί που φωνάζει τους αδερφούς πιθήκους θα κέρδιζε πόντους, αλλά τώρα στη μούγκα; "Στορμ - Ο δολοφόνος του Εριμπάν" Ο λόγος υπάρξης του περιοδικού, η ευχή και η κατάρα του μαζί. Μία πλήρης ιστορία, από ένα πολύ καλό κόμικ που αν και τα έχει τα χρονάκια του δε δείχνει ενοχλητικό, το αντίθετο. Γιατί όμως ευχή και κατάρα; Γιατί τα περισσότερα είναι κόμικ μικρού φορμά που έχουν 5, άντε 6 καρέ τη σελίδα. Με 12-16 σελίδες η κάθε ιστορία μιλάμε για κόμικς με 80 το πολύ καρέ και άντε 100 μπαλονάκια μαζί με τα καπτιονς. Στο Στορμ αυτά τα νούμερα τα πιάνουμε στην 8η σελίδα και έχουμε και άλλες 36 μπροστά μας. Πολλά από τα άλλα που είδα στο περιοδικό θα μπορούσα να τα ξεπεράσω, αλλά έχοντας μέσα και το Στορμ, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ. "Το παιδί πάνθηρας" Ο απόλυτος πάτος. Θα προτιμούσα να μην υπήρχαν αυτές οι σελίδες, να ήταν λευκές να είχε φωτογραφίες από το γρασίδι στο πάρκο. Υπάρχουν αριστουργήματα ανέκδοτα στα ελληνικά και βλέπουμε και ξαναβλέπουμε και ξαναματαβλέπουμε τυπωμένο το Παιδί Πάνθηρας. Ούτε τζάμπα ούτε τίποτα. Κάνετε οικονομία στο χαρτί. Δηλαδή κάνετε σελιδοποίηση, τελειώνει ο Στορμ και ο αναγνώστης βλέπει τον Σπάιντερμαν από τα Λιντλ; τι να πω! Συνολικά το περιοδικό είναι αξιοπρεπέστατο για τα λεφτά του. Όπως ξαναέχω γράψει και μόνο ο Στορμ για τα λεφτά του περιοδικού αξίζει. Θα προτιμούσα βέβαια να μην είναι μόνο ο Στορμ που αξίζει, γιατί κακά τα ψέμματα τα υπόλοιπα δεν είναι για μένα λόγος να αγοράσω το κόμικ, απλά το αγοράζω για το Στορμ και βλέπω και πολλά από τα άλλα. Επίσης θα προτιμούσα να έχει 3 "μισά" τύπου Στορμ (δηλαδή 22 σελίδες) συν τον Μπλεκ συν τα άρθρα συν 1-2 μικράκια. Θα το προτιμούσα από τους τόσους ήρωες που δεν καταλαβαίνω που το πάνε, αλλά υποθέτω ότι στην αρχή και ο εκδότης μαζεύει αντιδράσεις, γιαυτό κάνω κι εγώ τη δική μου. Εύχομαι υγεία και μακροημέρευση.

Φυσικά! pm το e-mail σου να σου στείλω το *.png

'Batman: Hush' Animated Movie Announced [imdb=tt8752440]

Kαλημερα και χρονια πολλα συμφορουμιτες! Χρειαζομαι τη βοηθεια σας! Επεστρεψα βιβλια και κομικς στο πατρικο και η μανα μου εκανε την εξης ξεκαθαρη δηλωση "ή εσυ ή τα κομικς θα μεινουν στα σπιτι, οχι και οι 2". Με βαρια καρδια εστησα μια στοιβα για σας και σας την παραδιδω. Οι καταστασεις οπου δε λεω κατι παραπανω ειναι 8-10 (ισως καποιο ανεπαισθητο τσακισμα ραχης απο την αναγνωση ή καποια γωνιτσα απο το ραφι/μεταφορα σε τσαντα κλπ). Τις τιμες τις εβαλα στα γρηγορα με το γνωστο μο τροπο,προς τα κατω και με βαση τη μνημη μου για το ποσα ειχα δωσει. Αν καπου νομιζετε οτι μπορω να κανω κατι καλυτερο μου λετε ευχαριστως. Με βολευει κατα κυριο λογο η παραδοση να γινει μεσω ΛΕΦΙΚ (την οποια θελω και να επισκεφθω αυτες τις μερες,ας το συνδυασω λοιπον). Τοιχον αποστολες προς επαρχια μπορει να περιμενουν να γινουν μαζικα ή να μαζευτουν εστω αρκετες να μην τρεχω τσαμπα στα ταχυδρομεια. Η πεαιτερω συνεννοηση μεσω PM Εχουμε και λεμε Τι πυροβολεις; Ειμαι ηδη νεκρος Παυλος Παυλιδης fanzine 1€ Τales from the strips fanzine Dani Ολο το σετακι και τα 4 τευχη (το ένα τευχος με αφιερωση «στον Δημητρη»,τα αλλα με ανωνυμα σκιτσακια-υπογραφες 6€ σετ The woods vol #1 του Διαλυνα από boom! 5€saveapenguin Pizza peperoni από 9η διασταση 2€ Τζούλιους Κνιπλ Φωτογραφος Ακινητων «Η συνοικια των εμπορων αισθητικης» 7€ Stardust του Neil Gaiman (δεν είναι κομικ αλλα εικονογραφημενο) 6€ TPB Fables vol 1 4€ TPB Εx machina vol 1-6 25€ τιμη σετ Ηοmo τευχος 5 Ιστοριες από το μετωπο 1€ Ralf Konig Η καπότα δολοφονος 3€ Τales of the great unspoken 2€ DK III the master race βιβλιο 2ο από Anubis 1€ Τhe very closed circle Jemma press 4€ The usagi Yojimbo saga book 1 14€ Planetary πακετο: ΤPB τα #2 και #3 HC το #4 με φθορα στο πισω μερος του dustjacket από αυτά τα μαγνητικα αυτοκολλητα/τιμες 15€ πακετο Perla la loca a love and rockets book 7€ The walking dead compendium #1 35€ the walking dead compendium #2 50€ gcf Η σκια περα απο τον χρονο 7€ A history of violence απο τη σειρα vertigo crime 7€ HC Αlmost silent του Jason απο fantagraphics 15€ Ο γιαπωνας:Δευτερονομιον 3€ HC Will eisners spirit volume 27 The new adventures με μικρο τσακισμα στο dustjacket στην περιοχη της κορυφης της ραχης 12€ Yorick-50 μετρια αστεια 3€ Ζωη μετα χαμηλων πτησεων 3€ Γιαχνι 2€ world war sapiens 3€ Αυτα προς το παρον, αν προκυψουν και αλλα θα ενημερωνω με νεο ποστ και με edit σε αυτο

Και το συστήνεται σωστό είναι

Τέλειο ειναι

Συστήνεται ή συνιστάται; Φαίνεται πολύ καλή έκδοση,αλλά μάλλον δεν θα την αγοράσω λόγω της τιμής.

[imdb=tt7905466]

Τελικά είδα ότι υπήρχε ήδη η απάντηση στο ερώτημά μου. Όπως το βλέπω θα συμφωνήσω κι εγώ. Αν είχε σχεδιαστεί σαν κανονικό κόμικ με καρέ ίσως να 'χε ενδιαφέρον. Τώρα είναι μια από τα ίδια σε νέο περιτύλιγμα. Άσε που αυτές του είδους τις εκδόσεις ποτέ δεν τις συμπάθησα.

Κάνω λάθος ε; Ε, είδα τις γρατζουνιές στη μάπα της και λέω αυτή είναι. Ένας παλιότερος χαρακτήρας και όχι κάτι καινούριο. Να τι λέει το Wikipedia: Pandora first appears in Flashpoint #5 (October 2011), the conclusion to the "Flashpoint" event. She is responsible for causing the Flash to merge three separate timelines (the DC Universe, the Wildstorm Universe and select Vertigo titles) in order to create a new universe that is seen in the publications of The New 52. Following, she had made a cameo appearance in the first issue of each initial New 52 title. Pandora was not named until January 2012, when Bob Harras posted a teaser on DC Comics' blog, stating "Her name is Pandora".[3]

Δεν ξέρω γιατί αλλά είναι υποτιμημένη σειρά, τουλάχιστον στο φόρουμ εδώ. Αντιγράφω παλαιότερη μου ανάρτηση Προχτές πήρα το ταξίδι στο κέντρο της γης απο τις εκδόσεις γράμματα. Μετά το έκανα σύγκριση με το αντίστοιχο των μεγάλων αριστουργημάτων. Εριξα και μια ματιά στο βιβλίο για να έχω μια πιο εμπεριστατομένη άποψη(στο τέλος και την αρχή του βιβλίου). Θα κάνω λοιπόν μια σύγκριση μεταξύ αυτών των δυο. Μεγάλα αριστουργήματα άθλιο χαρτί= τσιγαρόχαρτο σελίδες ιστορίας 46 , συνολικά 62 με κείμενο αναλυτικότατο για την ιστορία. Η ιστορία ξεκινά πολύ απότομα δείχνοντας στην πρώτη σελίδα το σημείωμα του Σάκνασεμ. Οϋτε δείχνει πως το αποκρυπτογράφησαν, ούτε δείχνει τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του καθηγητή/θείου. Τέλος μια απο τα ίδια. Κι αυτό απότομο. Γύρισαν, ο ανηψιός παντρεύτηκε την αγαπημένη του ο καθηγητής έγινε διάσημος. Αυτά, τόσο απότομα. εκδόσεις γράμματα μεσαίο μέγεθος τεύχους σελίδες 50 χαρτί αρκετά παχύ και χρώματα ωραία(για την τιμή του ειδικά). Η ιστορία εδώ ούτε ξεκινά απότομα , ούτε τελειώνει απότομα. Γιατί η πυξίδα δείξει λάθος ένδειξη; Προβληματιζόταν ο καθηγητής. Ο ανηψιός του του το εξήγησε. Το όνομα του ανηψιού είναι λανθασμένα Αλεξ αντί άξελ που είναι και το σωστό(αυτό έχει και το βιβλίο). Κείμενο μιας σελίδας σχετικά με τον Ιούλιο Βερν και την ιστορία του τεύχους. Μεταξύ των δύο αυτών ιστοριών η έκδοση και η εξέλιξη της ιστορίας απο τις εκδόσεις <<γράμματα>> είναι σαφώς καλύτερη αν και πάμφθηνη.

Το τεύχος ανήκει σε σειρά που βγήκε το 1990. Συμπτύχθηκε με την σχετική παρουσίαση.

Η Pandora (ναι, αυτή του γνωστού μύθου) ήταν η νέα χαρακτήρας που είχε cameo εμφανίσεις σε όλα τα νέα #1 τεύχη του New 52 και υποτίθεται ότι θα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στη νέα continuity. Εκτός και αν την αναφέρεις ως Zealot ειρωνικά λόγω της εξωτερικής τους ομοιότητας.

Από τη συνέντευξη που έδωσε η Amy Rutberg (aka Marci Stahl) πριν δύο εβδομάδες στο inverse.com σχετικά με το κόψιμο της σειράς: Όσο για τη φήμη πως το συμβόλαιο μεταξύ Marvel και Netflix απαγορεύει σε οποιονδήποτε από τους χαρακτήρες να εμφανιστούν ξανά στο μέλλον σε κάποια παραγωγή εκτός Netflix, δήλωσε: Τέλος, από τη συνέντευξη που έδωσε πριν λίγες μέρες στο Hollywood Reporter ο Kevin Mayer, πρόεδρος του Walt Disney Direct-to-Consumer and International: https://www.renewdaredevil.com/

Σε αυτά τα στριπς, τα οποία συλλέχθηκαν στα ελληνικά από το άλμπουμ "Αγαπητέ μου Εκδότη...", ο Σνούπι προσπαθεί να γίνει συγγραφέας. Σε scan του tzac

@Μενίγ Πουαγώ Το εξώφυλλο του τεύχους 237 προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Επόμενο τεύχος 04/01/2019, Στο κυνήγι του Γκραν Σλαμ.

Εδώ και μία δεκαετία, αυτήν την κουβέντα κάνουμε εδώ μέσα. Διαφορετικά άτομα σε διαφορετικά threads και διαφορετικές χρονικές περιόδους, αλλά τα ίδια πράγματα πάνω κάτω :Ρ. Το ιδεατό για τον αναγνώστη θα ήταν να μπαίνει μέσα μία βαρβάτη καλή κεντρική ιστορία με ένα αντίστοιχο εξώφυλλο και μερικά αρθράκια και τέλος. Και τις ιστορίες που βλέπουμε τώρα ως κύριες, να μπαίνουν ως συμπλήρωμα στο κυρίως τεύχος. Η κύρια ιστορία δεν μας νοιάζει να είναι συγκεκριμένου δημιουργού, συγκεκριμένης σχολής, κλπ. Δεν μας νοιάζει να έχει συγκεκριμένα καρέ ανά σελίδα, συγκεκριμένο μέγεθος, ή συγκεκριμένη θεματολογία. Μας νοιάζει αποκλειστικά και μόνο να είναι μία βαρβάτη, τούμπανη, εξαιρετική ιστορία. Αυτό και μόνο, τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύουσας σημασίας και θα κυλήσουν από μόνα τους. Διάβασε εδώ πέρα συζήτηση από το 2008, 10 χρόνια πριν. Τα ίδια παράπονα είχε ο κόσμος από τότε, θα νομίζεις πως διαβάζεις κουβέντα για το τελευταίο τεύχος Τσέκαρε και εδώ πέρα συζητήσεις από το 2011 Το θέμα είναι πως για τους χ/ψ λόγους, τα τελευταία 15 χρόνια, λίγες φορές έβαλαν κύρια μεγάλη ιστορία. Αυτό έγινε μόνο σε μεμονωμένα διπλά τεύχη Τερζόπουλου (όπου το μισό τεύχος ήταν θεματικό και το άλλο μισό ήταν όπως συνήθως) όπως ο Δράκουλας ή ο Επικός Μίκυ, και στα πρώτα 18 της Καθημερινής. Όσα παράπονα και να έφαγαν εδώ μέσα, όσα παράπονα και να έφτασαν στα γραφεία τους, όσα internet boards και να τους έστειλαν e-mails, όσα γράμματα και να τους έστειλαν, όσο και να τους έκραξε ο κόσμος όταν έφτιαξαν facebook, τρίχες, δεν θέλησαν να αλλάξουν την συνταγή. Σε ένα άρθρο, είχαν αναφέρει μια-δυο φορές το Wolfstad όπου το περιοδικό είχε λάβει την καλύτερη βαθμολογία παγκοσμίως. Το 2008 περίπου, ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς κάποια συνεννόηση να το κάνει downvote. Η κατάσταση έφτασε σε εξωφρενικό βαθμό. Έμπαινε τόσος κόσμος για να καταψηφίσει το περιοδικό και να γράψει κάπου την γνώμη του, που ο admin ξήλωσε το σύστημα σχολίων & βαθμολογιών για όλο το site, και έφτιαξε καινούργιο. Μόνο και μόνο για το ΚΟΜΙΞ. Υπάρχει ακόμα το σχόλιό του στο κάτω κάτω μέρος στο link που έβαλα. Όταν ο Τερζόπουλος έφτιαξε facebook, ο κόσμος ήταν τόσο διψασμένος για επικοινωνία, που το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να ξεκινήσει τα παράπονα για τους ίδιους λόγους. Ο καθένας με δικό του τρόπο, άλλοι ήταν πιο ερειστικοί, άλλοι ήταν πιο βλακώδεις, άλλοι ήταν ομολογουμένως υβριστικοί, όμως όλοι συμφωνούσαν στο ζουμί. «Χάλια ιστορίες, θέλουμε καλές ιστορίες». Ήταν η περίοδος που ανελάμβανε ο υιός Ντέιβιντ Τερζόπουλος και ήθελε ένα πιο μοντέρνο μοντέλο που να μπορεί να επικοινωνεί με τους αναγνώστες, όμως του διέφυγε πως τους αναγνώστες τους αγνοούσαν επιδεικτικά εδώ και χρόνια. Και όταν έφτιαξαν το fb, αυτό έσκασε σαν μπόμπα που συσσωρευόταν χρόνια. Κατέληξαν να μπανάρουν μαζικά κόσμο επειδή δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στην ανταπόκρισή του, έχω φτιάξει εδώ ένα αναλυτικό άρθρο. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που θυμάμαι να έλαβαν υπ' όψιν τους αναγνώστες. Έκαναν κάποιες κινήσεις και ετοίμασαν τεύχη με διαφορετική δομή, όμως τους έπιασε το κλείσιμο. Αρκετά εξ αυτών τα μετέφεραν στην Β' περίοδο της Καθημερινής, όμως πάλι για τους χ/ψ λόγους, η όλη προσπάθεια κατέληξε σε 18 τεύχη, και πλέον συνεχίζει στην ίδια πεπατημένη που είχε τα τελευταία ~15 χρόνια. Το θέμα είναι πως όταν τελειώσουν οι αναδημοσιεύσεις Rosa, θα κοντεύουμε 20 χρόνια της συγκεκριμένης λογικής που έκανε τους αναγνώστες να συμπεριφέρονται όπως ανέφερα πιο πάνω. Όοοολα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι βλακώδης κίνηση αφού μόνο αρνητικά σχόλια αποφέρει, όμως από την άλλη, το περιοδικό τσουλάει. Εμείς είμαστε έξω από τον χορό και δεν ξέρουμε τι γίνεται. Μπορεί να παίζουν δικαιώματα, μπορεί να θέλει πολλή δουλειά, μπορεί να κρύβεται η διοίκηση της Disney από πίσω, μπορεί να κρύβονται κακές επιλογές συντακτών, μπορεί να κρύβονται εγωισμοί, μπορεί να κρύβονται κόμπλεξ, μπορεί να κρύβεται έλλειψη χρόνου, μπορεί να κρύβεται γραφειοκρατεία, μπορεί, μπορεί, μπορεί τα χίλια δυο. Δεν έχουμε τα στοιχεία της εταιρίας και δεν είμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε τις εσωτερικές αποφάσεις τους. Όμως σαν αναγνώστες, έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε αν το τελικό αποτέλεσμα μας αρέσει, και από εκεί και πέρα, είναι θέμα του εκδότη να αφουγκραστεί την αγορά. Αν κάνει καλές πωλήσεις, μαγκιά του, θα τα έχει καταφέρει. Αν πάλι πατώσει, το κρίμα στο λαιμό του, μιας και αυτός θα είναι ο μοναδικός υπεύθυνος. Ο καιρός θα δείξει.

Για κάποιο λόγο απλά λατρεύω αυτό το λογότυπο... Θες (και μπορείς) να στείλεις το λογότυπο καθαρό;

Σχετικά με την εκτύπωση, μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε άφοβα. Και όταν βγει θα το βάλω σε cbr μορφή στο "Downloads". Και όποιος θέλει μου το ζητάει να του το στείλω σε pdf. Εγώ να πω την αλήθεια θα εκτυπώσω μερικά αντίτυπα. Σκεφτόμουν μέχρι και στη Λέσχη να φέρω μερικά [για ανάγνωση μονό, δεν θα πωλείται]... Edit: μπορεί το εξώφυλλο να μην βάλω καθόλου τα "Κόμικ", "Διηγήματα", "Συνέντευξη". Να το αφήσω δηλαδή απλά με το λογότυπό του. Μία ακόμα ιδέα είναι να βάλω πέρα από το λογότυπο, τα ονόματα των συντελεστών [όπως στο "Μπλε Κομήτη"].

Από το τεύχος #150 του 9, ένα στριπάκι δια χειρός Πέτρου Ζερβού

Ο Τεξ είναι σπαγγέτι γουέστερν. Για αυτό που είναι, είναι πολύ καλό. Μην περιμένουμε βαθιά νοήματα. Σαφώς υποδεέστερος του θρυλικού Μπλουμπέρυ αλλά και της εξαιρετικής Κατάκτησης, να μην πως και το Magico Vento και ο Ken Parker της Μπονέλι είναι ποιοτικότερα γουέστερν. Από όσες ιστορίες Τεξ έχω διαβάσει η αγαπημένη μου είναι το "Οι Δαίμονες του Βορρά" του Μποσέλι, που ακόμα και σε αυτό το ρηχό franchise δίνει βάθος. Από όλους τους χαρακτήρες της Μπονέλι, ο Τεξ μόνο έχει αυτό το χαρακτηρηστικό (την ρηχότητα του σπαγγετι γουστερν) και παρόλα αυτά λόγω της Ιταλικής κουλτούρας είναι ο δημοφιλέστερος. Το μοτο της εταιρείας είναι εξάλλου novels in comic form για αυτό και τα μπονέλι κόμικς φημίζονται για τις μεγάλες σε έκταση και πολύπλοκες ιστορίες τους.

H προέλευση της σειρας επειτα απο αναζητηση που εκανα ειναι Ισπανικη Aνηκει στην σειρα του 1988 "Fabulas Mickey"των εκδόσεων "Editorial Everest S.A." Μετάφραση: Pilar Σαμαντά-Benitez/ Πρωτότυπο κειμενο στα Ισπανικα:F.Capdevila Επιμέλεια κειμένου:Νέστορας Χούνος/Επιμέλεια έκδοσης:Εκδόσεις Ηλιοτρόπιο Πρωτη Ελληνικη Έκδοση 1990 (c) 1988 The Walt Disney Company Πηγή: https://www.todocoleccion.net/libros-segunda-mano-cuentos/fabulas-mickey-zapatero-medico-walt-disney-everest-c5~x25014743 Και καποιες ενδεικτικές εικόνες απο την Ισπανικη έκδοση του 1988:

Καλύτερη η τελευταία προσπάθεια. Μπράβο σου που δίνεις βάση σε αυτό. Τρεις γενικές και βασικές συμβουλές. 1) Εάν δεν έχεις εμπειρία από παρόμοια έργα τότε... Κλέψε Ιδέες. Υπάρχουν άπειρα εξώφυλλα από περιοδικά στη βάση του site. Π.χ. από το 9 ή από το KOMICS της καθημερινής. 2) Το Α και το Ω είναι η σωστή επιλογή γραμματοσειρών. Οι default γραμματοσειρές των windows και των mac δεν κάνουν για σοβαρή τυπογραφία. Ψάξε να βρεις καινούργιες (δωρεάν ή clopy) και επέλεξε με βάση το πρώτο σχόλιο. 3) Από το Β έως το Ψ (δηλαδή πολύ σημαντικό) είναι οι ταιριαστοί χρωματισμοί και η ισορροπία τους στη σελίδα (χρώματα εικόνας εξωφύλλου-τυπογραφία). Εάν κάνεις ένα search στο google μπορείς να βρεις ποια χρώματα πάνε μεταξύ τους αλλά και γενικούς κανόνες. και απλές θεωρητικές αναλύσεις με βάση τον χρωματικό τροχό. Ακόμα μπορείς να βρεις site π.χ. https://coolors.co/ σου γεννάει σωστούς χρωματικούς συνδυασμούς.

Η Olivia Jaimes ανέλαβε φέτος τον χαρακτήρα που δημιούργησε ο Ernie Bushmiller πριν από 80 και βάλε χρόνια και έχει κάνει αρκετούς να μιλάνε για τα στριπάκια της. Στο παρακάτω, ένα χριστουγεννιάτικο δώρο που δε μας έκανε ποτέ κανείς... Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

Στριπ που ξεκίνησε κάπου στο 2013 και σταμάτησε τέλη του 2016, με τον δημιουργό του πλέον να δουλεύει στο Adventures of God. Σε δική μου μετάφραση. Περισσότερα στο επίσημο site.

Το παρατήρησα, αλλά και πάλι, νιώθω ότι κάτι χάνω. Αν το αστείο είναι απλά το τότε θα περιοριστώ στο σχόλιο «έχεις βάλει και καλύτερα»

Πέτρος ο Νεκροθάφτης, από το Αγόρι Γ' Περιόδου. Αυτό θα πει "οικονομική" κηδεία.

Το ντελιριακό Πέλαγος της Μποτίλιας του Γιάννη Καλαϊτζή ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου στριπ στο 9. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στο σκανάρισμα του @The_Sandman, απ' όπου και «βούτηξα» αυτή τη σελίδα

Από το πρώτο άλμπουμ "Ο Μικρός Κθούλου" του Τσούκη. Το σκαν δεν είναι δικό μου και ο scanner είναι άγνωστος. Όπως και να 'χει τον ευχαριστούμε.

Δείγμα απ΄το άλμπουμ της ταινίας "Astérix: Le Secret de la Potion Magique" που κυκλοφόρησε μαζί με το animation

Ας πω και εγώ την άποψη μου. Και επειδή έχω κέφια και αυπνίες, θα γράψω αρκετά. (Τα παρακάτω τα γράφω Σάββατο βράδυ, μετά την πρώτη ημέρα του AthensCon. Δεν κάνω την παρουσίαση γιατί διάβασα ότι θέλει να την κάνει ο Ionas Aggelis, οπότε θα ανεβάσω το παρόν όταν με το καλό την ετοιμάσει και ανεβάσει.) Λοιπόν, διάβασα Μπλεκ μετά από 2-3 χρόνια. Και μόνο που ήταν το πρώτο κόμικ που έπιασα μετά από αρκετές αγορές, λέει για εμένα κάτι. Για εμένα, που δεν ήμουν φαν του Νέου Μπλεκ, μάλλον το αντίθετο. Επίσης, λέει επίσης κάτι το ότι το διάβασα μονορούφι, και τις 164 σελίδες (+ 4 εξώφυλλο/οπισθόφυλλο). Παρ’ όλα αυτά, επειδή α) συνηθίζω στις κριτικές μου να είμαι ειλικρινής και όχι –απαραίτητα- "κομψός" και β) ξέρω ότι διαβάζει ο εκδότης αυτά που γράφουμε εδώ, θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο ακριβής και αντικειμενικός στην κριτική μου. Πίσω από αυτήν υπάρχει πάντα η ελπίδα να μακροημερεύσει η έκδοση και να προσελκύσει ΚΑΙ νέο κοινό. Στα γενικά πρώτα : Πάρα πολλές σελίδες σε χαμηλότερη τιμή (€5,90 - €5,00 στο AthensCon) από ότι την περίμενα. Πιστεύω ότι μια τιμή κοντά στα €8,00 θα ήταν τίμια, αλλά δύσκολα θα πούλαγε λόγω οικονομικής συγκυρίας και λόγω “παλιού” τίτλου. Το χαρτί κάτι μεταξύ glossy και matte, όχι ότι καλύτερο, αλλά αρκετά καλό και σίγουρα αντάξιο της τιμής. Προσεγμένη η παραγωγή και τα γραφιστικά. Τα άρθρα και οι συνεντεύξεις πάντα μου άρεσαν (από το Μπλεκ Νέας Περιόδου ακόμα ), και πάλι μου άρεσε η ύπαρξη τους εδώ. Οι δύο συνεντεύξεις (με Κούτση και Zanotti) ήταν μια χαρά, το Pop Corner του Μάνου Νομικού (Κινηματογράφος-TV-Comics) έξυπνο, με προσωπικό τόνο και άποψη, το αφιέρωμα στο Αγόρι ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά, τα άρθρα του Λευτέρη Ταρλαντέζου με αφήνουν παγερά αδιάφορο.Τόσο στην αναφορά για τον Stan Lee, όσο και στο αφιέρωμα για τον Goscinny, υπάρχει μια απλή παράθεση πληροφοριών τις οποίες μπορούμε να βρούμε όλοι μας στη Wikipedia. Και αν για τον Stan Lee, μέχρις ενός σημείου δικαιολογείται, λόγω του περιορισμένου χώρου (μισή σελίδα), σε αυτό για τον Goscinny ήταν τελείως απρόσωπη και κρύα η απλή παράθεση, για 2 ολόκληρες σελίδες, της μίας δουλειά του μετά την άλλη, χωρίς να υπάρχει πουθενά το προσωπικό στοιχείο του αρθρογράφου. Αυτό μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε ψάξει λίγη ώρα στη Wikipedia και σε 2-3 άλλα sites. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να κάνω στο άρθρο «Η Ταχεία των Ελληνικών Κόμικς», όπου αναφέρει πολλές από τις κυκλοφορίες άλλων ελληνικών εκδοτικών οίκων. Χαίρομαι πραγματικά να βλέπω κινήσεις που μαρτυρούν πόσο αλομπλεξάριστος είναι ο εκδότης. Πιο αναλυτικά τώρα στα κόμικς του τεύχους : - Μα Τα Χίλια : Αδιάφορο και προχειροσχεδιασμένο (υποτίθεται) χιουμοριστικό μονοσέλιδο στριπάκι. Καλύτερα να μην υπήρχε. - Μπλεκ : Not my cup of tea όπως προαναφέρω. Κλασσική θεματολογία για Μπλεκ, μου άρεσε το σχέδιο όμως, κυρίως γιατί είχε λεπτομέρεια και δεν ήταν ίδιο με αυτό των παλιών Μπλεκ. 2 σημεία : 1) Έχω την αίσθηση ότι οι 3 τελευταίες σελίδες είναι από άλλον σχεδιαστή, καλούνται οι Μπλεκ purists να το επιβεβαιώσουν 2) Μου έκανε τόση εντύπωση που κάθησα και τις μέτρησα. 19 φορές χρησιμοποιείται η έκφραση «Μα τα χίλια...» (όπου αποσιωπητικά βάλτε ελάφια, κουνάβια, κάστορες, κεραυνούς, κέρατα κτλ) μέσα σε 20 σελίδες. Αν προσθέσετε και κάποια «Μα τον Δια» που παίζουν σε κάποια σημεία..... Πάλι καλά που δεν υπήρχε ούτε ένα «σκύλας γέννα». Anyway, τα δεχόμαστε όλα γιατί το όνομα Μπλεκ φέρνει πωλήσεις. - Μάντυ Ρίλευ : Οκ, καλούτσικό σχέδιο, ακατάσχετο μπλα-μπλα, ηθικό δίδαγμα. Συνολικά έτσι κι έτσι, δεν κούρασε γιατί ήταν μόνο 12 σελίδες. - Λακ Σταρ Ο’Χαρα : Old School Noir. Με το ενδιαφέρον του και το twist του στο τέλος. Δεν ξετρελάθηκα αλλά συνολικά είχε να πει πράγματα. - Κόρτο Μαλτέζε : Αν δεν έχεις διαβάσει Κόρτο Μαλτέζε, δεν σου λέει τίποτα, οπότε και δεν σχολιάζω. Οπτικά δεν βλέπεις τίποτα ιδιαίτερο. - Λ-Ο : Ενδιαφέρουσα χρήση των καρέ για τόσο παλιά δουλειά από Έλληνα δημιουργό, σεναριακά δεν λέει τίποτα. Συνολικά ΟΚ για ιστορικούς λόγους. - Με Κομμένη Την Ανάσα : Υπέροχο σχέδιο του Κούτση, κάτι θέλει να πει το σενάριο αλλά θέλει πολλά cojones για να πεις κάτι σε 2 σελίδες και η δημιουργός δεν φαίνεται να τις έχει (ακόμα;). Πιστεύω 2 σελίδες ακόμα μπορεί και να έκαναν την διαφορά. - Φαντομ : Ενδιαφέρουσα ιστορία με παλιομοδίτικες ατάκες και ξύλο. Θα δείξει η συνέχεια. Μέχρι τώρα καλό. - Δικαστής Ντρεντ : Όχι από τις καλές ιστορίες Ντρεντ, είχε πάντως το twist της στο τέλος. Ότι και να πω δεν θα είμαι αντικειμενικός. - Γιορ : Άγνωστος σε εμένα ήρωας, κάτι μεταξύ Κόναν, Έλρικ, Slaine. Και εδώ πολύ μπλα-μπλα.Μέτριο σκίτσο. Έχει κάποιο ενδιαφέρον. - Ταρζάν : Πολύ παλιομοδίτικη ιστορία, παλιομοδίτικο σχέδιο και παλιομοδίτικο σενάριο. Δεν βαριέσαι αλλά και ξέρεις το τέλος από την 5 σελίδα. - Στορμ : Πολύ σωστά τοποθετημένος κοντά στο τέλος, έρχεται ο Στορμ και κλέβει την παράσταση. Μακράν το καλύτερο σχέδιο όλου του τεύχους, μακράν το καλύτερο σενάριο (αναπτύσσεται βέβαια σε πολλές σελίδες). Μπράβο για την επιλογή. - Το Παιδί Πάνθηρας : ΟΚ, πλήρως παιδικό, σαν να διαβάζεις το πρώτο Spider-Man. Το πιο κακό είναι ότι ξεκίνησε μια ιστορία , την οποία, όσο αναμενόμενη και προβλέψιμη που είναι, δεν την ολοκλήρωσε και μας την άφησε για τον Φλεβάρη. Συνολικά, παρ’ ότι λίγες ιστορίες μου άρεσαν, η συχνή εναλλαγή και το πλήθος αυτών, με έκανε να μη βαρεθώ. Αναγνωρίζοντας την δυσκολία να ικανοποιηθούν όλες οι διαφορετικές απαιτήσεις, θα πρότεινα : 1. Μείωση των ιστοριών από 11 σε 7-8 με ταυτόχρονη χρήση μεγαλύτερων ιστοριών. 2. Εναλλαγή σε κάθε τεύχους του χαρακτήρα που θα έχει την μεγάλη ιστορία. Δεν υπάρχει λόγος να διαβάσουμε π.χ. όλα τα Στορμ μαζεμένα, θα γίνει λίγο βαρετό, άσε που θα κρατήσει και πολύ καιρό. Ας μπει κάποια μεγάλη ιστορία του Ντρεντ, του Φάντομ, του Slaine κλπ. 3. Οπωσδήποτε η κίνηση με τον Κούτση, δηλαδή με Ελληνες δημιουργούς, να συνεχιστεί και να επεκταθεί. Από το Χ Γιορ και το Ψ Μαντυ Ρίλευ, που πόσο κοινό τέλος πάντων να έχουν, καλύτερα να μπουν π.χ. 10σέλιδες ιστορίες Ελλήνων δημιουργών που θα φέρουν νέο κοινό στο περιοδικό και πιο φρέσκο και μοντέρνο αέρα. 4. Επιμένω, και ας με πείτε κουραστικό, ότι κάτι πρέπει να γίνει με τις μεταφράσεις. Για την πρόοδο που έχει κάνει ο εκδοτικός τα τελευταία χρόνια ο εκδοτικός, είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν προτάσεις του τύπου «Δεν μπορώ άλλο τα λιγουριάρικα φαγητά της πατρίδας μου». Λόγω εμπειρίας και προσωπικού κολλήματος, διέκρινα και σε άλλα σημεία φράσεις που πιστεύω ότι υπάρχει αλλαγή νοήματος ή κακή απόδοση, αλλά τώρα είναι πολύ αργά για να ψάξω να τα βρω. 5. Τέλος, χρειάζεται και κάτι πιο σύγχρονο ξένο. Πιθανόν κωμικό ή ελαφρά κάφρικό. Ή κάτι μοντέρνο περιπετειώδες. Ή κάτι fantasy. Χωρίς πολύ σκέψη μου έρχoνται τα Tomb Raider, το Indiana Jones, το Goon του Powell. Αυτά και καλές πωλήσεις!!