Αίθουσα Νικητών

Λοιπόν σήμερα μου ήρθε το δέμα που περίμενα. Όταν το άνοιξα, το βρήκα κάπως έτσι : Και μέσα είχε αυτό The Amazing Spider Man by Lee & Ditko OMNIBUS !!! Περιμένω να μου έρθει άλλο ένα πραγματάκι την άλλη εβδομάδα, και τότε θα κάνω update την συλλογή μου στο αντίστοιχο topic...

Το αυτό. Αυτό ακριβώς. Με την διαφορά πως εγώ γούσταρα όπως και να 'χει :Ρ. Ρε 'σεις, εγώ είχα ετοιμαστεί για καμία πατάτα, δεν μου άρεσε και το σχέδιο, και τελικά δεν μπόρεσα να σταματήσω να διαβάζω . Είναι από τις περιπτώσεις που το σχέδιο δεν σου αρέσει αν το δεις μεμονωμένο, όμως συνδυασμένο με το κουφό στυλ του όλου κόμικ, ταιριάζει γάντι. Χαίρομαι που το αγόρασα με το που βγήκε, και λυπάμαι που δεν το διάβασα νωρίτερα. Αν κάτσω να αναλύσω το τι μου άρεσε, δεν θα βγάλουμε άκρη, επειδή κάθε μερικά καρέ, χασκογελούσα σαν χάνος. Το «Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λουκ» μου άρεσε υπερβολικά, όμως τούτο εδώ μιλάει στην ψυχή μου, τρελό χιούμορ, κουφό εντελώς, είναι ό,τι ακριβώς ήθελα αλλά δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν . Δηλώνω φαν και επισήμως. Το μόνο «κακό» της υπόθεσης είναι πως δεν μπορεί να το διαβάσει ο οποιοσδήποτε. Απευθύνεται στον διαβασμένο αναγνώστη του Λούκυ. Να μου πεις τώρα βέβαια, και ποιος δεν έχει διαβάσει ένα Λούκυ Λουκ; Οκ, ναι, απλά όσο πιο πολύ έχεις ασχοληθεί, τόσο πιο πολύ γελάς με το κουφό χιούμορ, πάντα αν σου αρέσει και το στυλ φυσικά.

Από την συλλογή New York the Big City της εκδοτικής Kitchen Sink Press, το 1986.

Οι πρώτες σελίδες του Simak στα γαλλικά. Από το bedetheque

Γεια σας παιδια, ειμαι ο Στέλιος κατοχος του webcomic GhostApocalypse, κατι που παλευω αρκετα χρονια τωρα και φαινεται στο art style. Καθε τευχος αλαζει και σχεδον ολο το στυλ. Για την ακριβεια βρηκα αυτη τη σελιδα απο εναν διαχειριστη(?) μου σερβιρα στο Τυρναβο και ειπα να κανω λογαριασμο, γιατι οχι; Ναι το webcomic ειναι στα Αγγλικα και το διαβαζεις αναποδα, γιατι προσπαθω να πιασω το κοινο του manga ταυτοχρονος κρατωντας ενα ιδιαιτερο στυλ. Ελπιζω να μαθω και να βελτιωθω οσο θα βρισκομαι εδω. Ζωγραφιες με μελανι για χαζεμα ->Εδω Εχω και Twitter με pen-name DeathCards.

Αγκχ!! Άθλιο φωτορεαλιστικό σκίτσο. Μου θυμίζει 2 πράγματα. 1ον τα picture-comics που διαβάζαμε στο Αγόρι και 2ον κάτι παιχνίδια που έπαιζα στο PC προ 15ετίας. Ούστ! Όξω!

Μόλις ολοκλήρωσα και τον τέταρτο τόμο. Το 'χα καιρό αγορασμένο με εκείνη την προσφορά αλλά δεν είχε κάτσει να ασχοληθώ. Για αρχή, αξίζουν σίγουρα συγχαρητήρια στον Ράσελ για το πόνημα. Τεράστια προσπάθεια που του πήρε χρόνια και πολύ απότομο το βουνό που επέλεξε να ανέβει από κάθε άποψη. Υπάρχει η δυσκολία της μετάφρασης και προσαρμογής, ο φόβος του ότι αγγίζεις ένα ιερό τέρας της τέχνης και με το πρώτο στραβοπάτημα οι καλοθελητές θα σε θάψουν. Οπότε ως προς αυτά και άλλα, μπράβο του. Από κει και πέρα όμως και κρίνοντας το καθαρά σαν απομονωμένο έργο πέρα από τις όποιες συνδέσεις με την όπερα, δεν έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Κάπου χάθηκε η μπάλα στην προσαρμογή δυστυχώς. Οι τρεις πρώτοι κύκλοι μεταξύ τους ήταν αρκετά ασύνδετοι και με λογικά πηδήματα ενώ έκαναν σε κάμποσα σημεία κοιλιές. Δεν με ενόχλησε καθόλου ο λυρισμός των διαλόγων προς τιμήν του αρχικού υλικού αλλά η υπερπροσπάθεια να είναι πιστή η μεταφορά βγήκε σε βάρος της απόδοσης και δεν εκμεταλλεύτηκε τα θετικά που μόνο τα κόμικ προσφέρουν. Προφανώς την κεντρική ιδέα την καταλαβαίνεις (και τις πολλές συνδέσεις με Άρχοντα που ήταν και ένας από τους λόγους που το πήρα εξ αρχής) αλλά πότε δεν με έπεισε ότι η ιστορία κέρδισε το μέσο ή το μέσο την ιστορία. Ομοίως, αν και μερικά μονοσέλιδα ήταν εξαίρετα και αποδεικνύουν ότι ο Ράσελ έχει φοβερό χέρι, το σύνολο ήταν μάλλον απλά συμπαθητικό. Σε αυτό περίμενα πολλά παραπάνω γιατί τα εξώφυλλα και διάφορα δείγματα (που ήταν επιλεγμένα από τα καλύτερα σημεία όπως γίνεται συνήθως) μου είχαν αυξήσει τις προσδοκίες. Μπορώ να σκεφτώ γρήγορα πάνω από 5 άλλους σχεδιαστές που *για μένα* θα έκαναν πολύ καλύτερη δουλειά. Ήταν καθαρό epic fantasy σκίτσο και ο Ράσελ δεν μου έβγαλε ποτέ το "πω ρε φίλε τι πένα είναι αυτή". Μόνο ο τέταρτος τόμος ρόλαρε όμορφα, γρήγορα και το σχέδιο ήταν πιο προσεγμένο αλλά δεν ήταν αρκετός για οτιδήποτε παραπάνω πέρα από μια όμορφη τελική γεύση. Είναι ένα αξιοπρεπές κόμικ και δικαίως κρατάει σημαντική θέση στην ιστορία της 9ης τέχνης για διάφορους λόγους. Αριστούργημα όπως πολλοί το παρουσιάζουν, λυπάμαι αλλά όχι. Υπάρχουν πραγματικά αριστουργήματα εκεί έξω σκαλιά καλύτερα από αυτό. Υ.Γ. Η έκδοση είναι πραγματικά άψογη χωρίς πολλά πολλά. Πραγματικό κλέψιμο στο ποσό κατέληξε να πουλιεται. Μπράβο στην εκδοτική, είχαν πραγματικό μεράκι.

Πολύ ωραίος και αυτός ο τόμος (όπως και οι περισσότεροι φετινοί λίγο πολύ). Για τον αυτοκράτορα της Καλισότα (1961) και την αξία της στην καθιέρωση του Μίκυ Σίτυ, έχω γράψει στο παρακάτω thread κατεβατό ολόκληρο. Εν τω μεταξύ, για την Ελλάδα έχει ακόμα περισσότερο ιστορικό ενδιαφέρον, αφού δημοσιεύτηκε την περίοδο της Χούντας και ο εκδότης είχε ντράβαλα με το εξώφυλλο που έτυχε να εμφανίζει ένα στέμμα απλά για να ταιριάζει με την ιστορία, και αυτολογοκρίθηκαν για να μην έχουν μπλεξίματα. Αν και η ιστορία έχει δημοσιευτεί άλλες 3 φορές, αυτή είναι η πρώτη που εμφανίζεται στον χάρτη της πρώτης σελίδας το Ζουζουνοχώρι. Καλό αυτό, αποκαταστάθηκε και αυτή η λεπτομέρεια . Για την ιστορία τα έχουμε πει αρκετές φορές, είναι από τις κλασικές, πολύ ωραία δομή, ιστορία, κατάληξη, κλπ κλπ. Προτείνεται σε όλους. Θα μείνω λίγο στο εισαγωγικό άρθρο που αναφέρει πως ο Scarpa είναι εμφανώς επηρεασμένος από δύο ιστορίες των Bill Walsh & Floyd Gottfredson, Billy, the Mouse (1945) και Mickey's Dangerous Double (1953) όπου εμφανίζεται ένας αντίστοιχος, σωσίας του Μίκυ. Η πρώτη ιστορία, ενώ έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα στο Μεγάλο Μίκυ #143 του Τερζόπουλου, άφησαν τον αγγλικό της τίτλο στο άρθρο αντί να το μεταφράσουν. Ίσως να το έκαναν έτσι επειδή στην μετάφραση χάνεται το λογοπαίγνιο του Μπίλυ-δε-κιντ (είχε αποδοθεί ως Περιπέτεια στην Άγρια Δύση), όμως δεν παύει να είναι ακόμα ένα παράδειγμα προσπάθειας αποκοπής αναφοράς στον προηγούμενο εκδότη. Λεπτομέρεια θα μου πείτε, όμως με τον καιρό έχουν μαζευτεί πάρα πολλές για να είναι τυχαίες. Αυτό είναι μεγάλη βλακεία για εμένα, με ενοχλεί πολύ ως αναγνώστη, όμως δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε εδώ πέρα, επομένως απλά το αναφέρω. Επόμενη ιστορία είναι η Απαγωγή της Τζένυ (1961). Είναι από τις πρώτες εμφανίσεις της Τζένυ, και η πρώτη εμφάνιση του Λούλη, του wannabe επιχειρηματία. Πλέον έχουμε διαβάσει εκατοντάδες ιστορίες με το δίδυμο Τζένυ - Λούλης, οι οποίοι έχουν οικειοποιηθεί από ολόκληρη την ιταλική σχολή. Δεν γνωρίζω πολύ κόσμο που να τους αρέσουν αυτοί οι χαρακτήρες, μιας και έχουμε δει ουκ ολίγη σαβούρα μέσα από τις σελίδες των ελληνικών περιοδικών. Σε αυτές τις πρώτες εμφανίσεις όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ακόμα και αν έχουμε δει την Τζένυ να τρώει 200 χυλόπιτες με 400 διαφορετικούς τρόπους από τον Σκρουτζ, αυτή η ιστορία κρατάει καλά και παραμένει ξεχωριστή. Έχει μερικά γκαγκ που είναι για σεμινάρια π.χ. Ο Λούλης δεν είμαι σίγουρος εάν έχει αλλάξει χαρακτήρα με την πάροδο των ετών. Σε αυτήν την ιστορία τραβάει πολύ καλά την υπόθεση, ίσως απλά να έχει (υπερ)χρησιμοποιηθεί περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Τέλος, έχουμε Το θρυλικό βασίλειο της Σάνγκρι-Λα (1961), το οποίο νομίζω πως είναι το αποκορύφωμα. Ουσιαστικά είναι η εκδοχή του Romano Scarpa για την αναζήτηση της μυθικής πόλης. Αδημοσίευτη ιστορία, 65 σελίδες χορταστική περιπέτεια, με τον Μπιπ Μπιπ επιτέλους με το «χαρακτηριστικό» μπλε χρώμα του. Όλο διαβάζουμε για το πόσο χαρακτηριστικό είναι, και όλο τον βλέπουμε με το Μπεζ, επειδή έτσι ήταν η πρώτη του δημοσίευση (λόγω λάθους, άγνοιας, αδιαφορίας κλπ) και αντί να το διορθώσουν, αποφάσισαν να το διαιωνίσουν ως ιστορικό στοιχείο . Τέσπα, μην ξαναμπλέξουμε με το χρώμα, τα έχουμε ξαναπεί κι άλλες φορές, εξ άλλου ο συγκεκριμένος τόμος στέκεται αρκετά έως πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα, επομένως όλα καλά. Τέλος, να αναφέρω πως είναι εμφανές (για τα γούστα μου τουλάχιστον) πως οι ιστορίες του Scarpa με τον Μίκυ, είναι πλέον σε άλλο επίπεδο. Τώρα αυτό να οφείλεται στην χιουμοριστική προσέγγιση του Πητ; Στα απανωτά γκαγκ; Στο γενικότερο στήσιμο; Δεν ξέρω, όμως χαίρομαι να διαβάζω ιστορίες του με τον Μίκυ. Γενικά, εξαιρετικός τόμος με πολύ μεγάλη ιστορική αξία, τιμήστε τον άφοβα.

Φοβάμαι ότι βγαίνει σε trade γιατί δεν περιμένουν να πάει καλά. Just a guess....

Όπως λένε μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο! Επειδή μάλλον θα το πάρω (αν και δεν καταλαβαίνω γιατί βγαίνει σε μαλακό εξώφυλλο) θα κάνω την απαραίτητη κριτική

Sweet wonderful you You make me happy with the things you do Oh, can it be so This feeling follows me wherever I go I never did believe in miracles But I've a feeling it's time to try I never did believe in the ways of magic But I'm beginning to wonder why I never did believe in miracles But I've a feeling it's time to try I never did believe in the ways of magic But I'm beginning to wonder why Don't, don't break the spell It would be different and you know it will You, you make loving fun And I don't have to tell you but you're the only one You, you make loving fun It's all I want to do You, you make loving fun It's all I want to do You, you make loving fun It's all I want to do You, you make loving fun It's all I want to do

Σύμφωνα με την τηλεοπτική διαφήμιση οι τρεις ιστορίες αυτού του τόμου είναι:Το Κοραλλένιο Καγκουρώ , Μεγαλοφυ'ί'α για μια μέρα ή Παραγνωρισμένη Μεγαλοφυ'ί'α και το IL FINALE GIALLO μετάφραση Το κλεμμένο Φινάλε.Και οι τρεις είναι από τον ένατο ιταλικό.Ας ελπίσουμε και οι υπόλοιπες να είναι από τον ίδιο τόμο και να μην έχουμε το ανακάτεμα που είχαμε στους τρεις προηγούμενους.Εξάλλου περιμένουμε άλλον ένα τόμο με ιστορίες του ένατου ,Τα όργανα του παρανόμου ή αλλιώς Ο Δραπέτης του Αλκατράζ (αν είναι η ίδια ιστορία),όπου με αυτόν θα ολοκληρωθεί άλλος ένας ιταλικός.Για να δούμε....

Mόλις το "διάβασα". Πολύ, πολύ ωραίο είναι!!!

Για τη λογοκρισία στο συγκεκριμένο τεύχος έχω γράψει ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο, όπου συγκεντρώνονται στοιχεία από διάφορες πηγές, συμπληρωμένα και με κάποιες δικές μου εικασίες. Έπεσε πολύ ψαλίδι στο συγκεκριμένο τεύχος!

Δεν ξέρουμε μπορεί 11. Τι να ολοκληρωθεί φέτος; Μένουν ακόμα 80+ τόμοι για να μάθεις ολοκληρωθεί

6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΝΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΤΥΠΟΣ ΑΠΑΓΑΓΕΙ ΤΟΝ ΔΟΚΤΟΡΑ ΜΑΡΛΙΝ... Ο ΜΙΚΥ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΓΥΑΛΙΑ ΜΕ... ΕΙΔΙΚΑ ΕΦΦΕ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝ ΠΟΥ ΞΕΤΡΕΛΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΡΟΜΠΑΞ ΝΑ ΑΦΡΙΣΕΙ ΤΥΦΩΝΑΣ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΣΚΥΛΟ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙ ΚΛΟΠΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΡΡΗΞΗ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΡΟΚ ΝΤΑΜΑΡΗΣ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΕΥΚΑΝΣΗ ΜΙΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΟΥΣ ΚΛΟΠΗΣ Η ΓΑΤΑ ΦΥΛΑΚΑΣ ΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΘΑΣΕΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΓΑΤΟ ΤΟΥ ΦΕΘΡΥ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΒΟΥΤΗΞΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΚΡΙΣΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑΣ, ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΕΘΡΥ ΕΝΑ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 31 Αυγούστου (Νο. 220)

Η ιστορία Το Κοραλλένιο Καγκουρώ αποτελεί κεντρική ιστορία του δέκατου πέμπτου τόμου. Έχει δημοσιευτεί στη χώρα μας 4 φορές στα Κλασσικά. Η ιστορία αυτή είναι από τον ένατο Ιταλικό τόμο αλλά εκεί στην Καθημερινή με το ανακάτμα που έχουν κάνει έχουν αφήσει κάποιες εκρεμμότητες από τους προηγούμενους Ιταλικούς τόμους, έβδομο και όγδοο. Το πιο ενδιαφέρρον όμως είναι ότι η διαφήμιση μάλλον μας κρύβει μια έκπληξη Αν παρατηρήσετε και μετρήσετε τους τόμους είναι 10 και από αυτούς λείπει ο όγδοος οπότε μιλάμε για συνολικά 11 τόμους! Από αυτούς μένουν να κυκλοφορήσουν: Τόμος 15 - Το Κοραλλένιο Καγκουρό Τόμος 16 - Ο Ανίκητος Υπερεγκέφαλος και ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω ποστ Τόμος 17 - Το Καρναβάλι του Ντόναλντ Ντακ Τόμος 18 - Τα Όργανα του Παρανόμου Τον τόμο με την ιστορία Ο Ανίκητος Υπερεγκέφαλος δεν τον είχαμε ξαναδει. Και από ότι φαίνεται θα είναι μετά τον 15. Βέβαια τον συγκεκριμένβο τόμο μπορεί κανείς να δει στη διαφήμιση για τον 15ο. (παρκάτω εικόνα) Όμως αυτή η εικόνα έχει δέκα τόμους και συμπεριλμβάνει όλους εκτός αυτόν με τα Όργανα του Παρανόμου. Οπότε τι παίζει; Λάθος γραφιστικό ή παραπάνω τόμος; Θα το μάθουμε την άλλη βδομάδα Διαφήμιση Καθημερινής

OK οπτικά είναι πολύ καλό! Υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος να βγαίνει προς το παρόν το vol 1 και 2 σε trade paperback μόνο! Μου φαίνεται λίγο άκαιρο να μην υπάρχει η δυνατότητα σε hardcover... Όταν βγει θα το τιμήσω!

Όταν τα κατέβασα, είδα τα εξώφυλλα στο 1,5€ mb και όχι στο 1. Η λύση βέβαια είναι να τα ανεβάζεις ζιπαρισμένα, ώστε να γίνεται επεξεργασία εικόνας μόνο κατά το πέρασμα του υδατογραφήματος, αν πιστεύεις πως στις χαλάει τις εικόνες το board. Πρέπει να παραδεχτείς όμως πως με τις ρυθμίσεις που ζητάμε, το αποτέλεσμα σίγουρα δείχνει καλύτερα από αυτό που είχες ανεβάσει πριν.

Ναι, είναι συνέχεια ιστορίας από τη Δυναμική περίοδο. Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ...

Κοίτα να δεις που το πράμα γίνεται ενδιαφέρον! Η ιστορία αυτή είχε μπει στον έβδομο Ιταλικό τόμο και όπως έχουμε πει η Καθημερινή έχει κάνει ανακάτεμα με τις ιστορίες του όγδοου και του έβδομου και έχουν μείνει ιστορίες που δεν έχουν μπει Ακόμα όπως μάθαμε το ανακάταμα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο καθώς ο τόμος 16 θα έχει ιστορία από τον δέκατο τόμο. Τι όμως είναι πραγματικά ενδιαφέρον; Ότι έτσι μάλλον βγαίνουν παραπάνω τόμοι και από 11 που υπέθεσα. Γιατί; Η ιστορία στην οποία αναφέρεται ο @PhantomDuck είχε μπει με isbn στην Εθνική Βιβλιοθήκη ως κεντρική ιστορία τόμου! Το ίδιο ισχύει και για την ιστορία Ο Δραπέτης του Αλκατραζ! Όμως όταν βγήκε η διαφήμιση που βλέπαμε τις ράχες με τους τόμους της Καθημερινής δεν ήταν μέσα! Έλα όμως που τελικά αυτό που ισχύει και για τον τόμο 16 με την ιστορία Ο Ανίκητος Υπερεγκέφαλος! Άρα όλο αυτό μου δείχνει ότι και άλλαξαν σχέδια αλλά και ότι μάλλον να δούμε 13 τόμος και ίσως και παραπάνω Θα δούμε. Δεν νομίζω όλα αυτά να είναι τυχαία. Εντελώς άθλιος και είναι κρίμα... Μπορεί να κάνω τα στραβά μάτια γενικά αλλά δεν μπορεώ να μην παραπονεθώ! Θα πω περισσότερα όταν κάνω την δική μου κριτική

Ελέγχοντας τα δυο πρώτα αρχεία που έστειλα βλέπω ότι τα αρχικά ήταν 1,2ΜΒ και έγιναν 500kB. Όχι μόνο γίνεται μείωση του αρχείου αλλά και περισσότερο από 50%. Ακόμη θυμάμαι το Βασίλη να σας εξηγεί ότι αυτό που ζητάτε είναι κάτι άχρηστο σε σχέση με το κόψιμο που κάνει το σάιτ, και την πραγματική ανάλυση και όχι τη φαινομενική, και δε νομίζω ότι εγώ μπορώ να σας πείσω τώρα. Ορίστε τα 300 dpi σε μέγεθος 2 με 3ΜΒ. (στο ανέβασμα έγιναν 1ΜΒ) Το εξώφυλλο και οι υπόλοιπες σελίδες προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Η διαφήμιση της Καθημερινής

Οι σελίδες είναι υπέροχες χάρη στον Valentin Sécher . Ο πρώτος τόμος που ήταν από αυτόν ήταν ανώτερος από τον δεύτερο που σχεδίασε ο Niko Henrichon. Όσοι σκέπτονται να αγοράσουν την σειρά να πάρουν με κλειστά μάτια την oversizsed deluxe έκδοση και όχι αυτήν με μαλακό εξώφυλλο που κυκλοφορεί από το καλοκαίρι! Για το Μάρτιο έχει ανακοινωθεί και ένα άλλο κόμικ από το σύμπαν των Μεταβαρόνων το Simac.

Το ελληνικό graphic novel : Ένας σκιτσογράφος εξομολογείται Σενάριο και σκίτσο. Το όραμα, η σκηνοθεσία και η υλοποίηση. Πώς δημιουργείται ένα graphic novel, πώς το τελικό προϊόν καταλήγει στα βιβλιοπωλεία, πώς φθάνει στην ξένη αγορά. Ένας δημιουργός κόμικς μιλάει για την πραγματικότητα της δουλειάς του Η διαδικασία παραγωγής του έντυπου κόμικς μοιάζει σε πολλά σημεία με της κινηματογραφικής ταινίας. Η εικόνα ακολουθεί το σενάριο. Ωστόσο, το σεναριακό κείμενο του κόμικς είναι διαφορετικό του κινηματογραφικού διότι η εικόνα είναι... σχεδιασμένη! Ιδανικά, ο σεναριογράφος δουλεύει στη φαντασία του με το συγκεκριμένο ύφος σχεδίου του σκιτσογράφου που θα πάρει τη σκυτάλη. Το ύφος του σχεδίου ορίζει τις δυνατότητες και θέτει τα όρια του σεναρίου. Η εργασία του σεναριογράφου είναι βασικά η «περιπεìτεια» του οραματισμού της σελίδας (στο κόμικς μονάδα αναφοράς είναι η σελίδα). Ο σκοπός είναι κάθε σελίδα να είναι μια αυτοτελής κατασκευή που παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη και με τρόπο την περνά στην επόμενη. Η σελίδα αποτελείται από «πάνελ» ή «καρέ», τη μικρότερη μονάδα αφήγησης στο κόμικς. Τα πάνελ με τη διαδοχή τους ξεδιπλώνουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη την ιστορία, όπως τα κινηματογραφικά πλάνα. Ο σεναριογράφος σκέπτεται εικόνα και λόγο συνδυαστικά, τα πλέκει. Λόγος δεν είναι μόνο τα «μπαλόνια» ή «συννεφάκια» του διαλόγου. Είναι και εκείνα τα κείμενα που στον κινηματογράφο θα ονομάζαμε voice over, τα σχόλια από έναν αφηγητή που δεν βρίσκεται μέσα στην εικόνα. Αν αναλογιστεί κανείς τους αντιληπτικούς συνδυασμούς κειμένου και εικόνας που προσφέρει το κόμικς, τους οποίους έχει αναλύσει διεξοδικά ο Scott McCloud στο βιβλίο του Making Comics (William Morrow, 2006), καταλαβαίνει ότι ο σεναριογράφος έχει μια γκάμα εκφραστικών επιλογών καθόλου ευκαταφρόνητη. Το σενάριο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα οργανωμένο σύνολο γραπτών «εμπιστευτικών» οδηγιών για τον σκιτσογράφο: Πόσα πάνελ θα έχουμε στη σελίδα, ποιοι χαρακτήρες θα εμφανίζονται, πώς θα είναι διατεταγμένοι ώστε οι διάλογοί τους να διαβάζονται σωστά από τα αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, οι εκφράσεις, τα κοστούμια, η ατμόσφαιρα, το layout, όλα γράφονται λεπτομερώς για να αποδώσουν τη σκέψη του σεναριογράφου όσο γίνεται πιο καθαρά, να εμπνεύσουν αυτό που οραματίστηκε. Καλλιτέχνης και μηχανικός Ωστόσο, ο σκιτσογράφος έχει τη δική του ματιά και θα αντιληφθεί το σενάριο με δικές του σταθερές. Οι ξεχωριστές ματιές, τα χαρίσματα των δύο, συνδυαστικά, θα οδηγήσουν στην παραγωγή μιας τρίτης αντίληψης, που για τον αναγνώστη είναι κάτι αυτονόητα ενιαίο, όπως ένα θεατρικό έργο, ένας χορός, ένα μυθιστόρημα. Ακόμη και στην περίπτωση που σενάριο και σχέδιο γίνονται από το ίδιο πρόσωπο, οι δύο γλώσσες είναι διακριτές. Οραματίζομαι, κρατώ σημειώσεις, κάνω μερικές μουτζούρες, σβήνω, ξανασχεδιάζω, ξαναγράφω κ.ο.κ. Το κόμικς απεικονίζει το πού τέμνονται οι κόσμοι του λόγου και του σχεδίου. Οπως και στη γραφή, το γράμμα άλφα πρέπει να το σχεδιάζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο διότι αλλιώς δεν θα είναι πια το άλφα. Το κάθε τι πρέπει να μας θυμίζει αυτό που ξέρουμε, «με μια φόρμα κι ένα όνομα». Ακούγεται προφανές, αλλά η δύναμη ενός κόμικς είναι πόσο μακριά μπορεί να σε πάει χρησιμοποιώντας αυτά τα «ήδη γνωστά», τα κλισέ, με εργαλείο γραμμές, χρώματα και με τις μετρημένες λέξεις που επιτρέπει ο χώρος στη σελίδα. Μετατρέποντας το σενάριο σε εικόνα, σε κόμικς, ο νους του σκιτσογράφου πηγαινοέρχεται από τον καλλιτέχνη στο μηχανικό. Συχνά θα συμβεί αυτό: «Τα κείμενα στα μπαλόνια πρέπει να μου χωρέσουν στη σελίδα, άρα λογαριάζονται πριν από το σχέδιο. Ο χώρος που απομένει μετά την κάλυψη επιφάνειας από το κείμενο είναι περιορισμένος, ωχ, δεν μου φτάνει ο χώρος - αν αλλάξω τη γωνία θέασης ίσως όλα μετατοπισθούν πιο πέρα και εξοικονομήσω λίγο χώρο. Το δοκιμάζω με ένα πρόχειρο σκιτσάκι. Εντάξει. Πρέπει όμως να φτιάξω την εικόνα με τρόπο ώστε το κομμάτι που καλύπτεται από το μπαλόνι, αυτό που είναι "από πίσω" και δεν φαίνεται, να καταλαβαίνουν όλοι τι είναι. Ο σεναριογράφος μπορεί να όρισε τις εικόνες σε μια διαδοχή, αλλά πώς να τα προβλέψει όλα; Ετσι πρέπει τώρα να επινοήσω μια εικόνα εδώ, αλλιώτικα δεν θα καταλάβουμε τι συμβαίνει, να σφηνώσω μια νέα εικόνα που δεν υπάρχει στο σενάριο - ή μήπως να ενώσω τις δύο σε ένα μεγάλο πανοραμικό με πολλαπλές πόζες του ίδιου χαρακτήρα στο ίδιο σκηνικό;». Και πάει λέγοντας. Ολα αυτά όμως δεν θα ήταν εφικτά αν δεν πιστεύαμε στην εικόνα μας: οι ήρωες της ιστορίας μας δεν είναι «χάρτινοι», όπως αρέσκονται να λένε οι απ' έξω. Μπορεί να είμαστε σαν τους καραγκιοζοπαίκτες, να παίζουμε θέατρο με τις φιγούρες μας, αλλά ας θυμηθούμε αυτό που είπε ο Σωτήρης Σπαθάρης: «Oι φιγούρες μου είναι πραγματικοί άνθρωποι». Η ζωή με τα κόμικς Το αμερικανικό, το ασιατικό (με κέντρο την Ιαπωνία) και το ευρωπαϊκό (με κέντρο τη Γαλλία και το Βέλγιο) είναι τα τρία διακριτά μοντέλα παραγωγής κόμικς. Στην Ασία και στις ΗΠΑ οι επαγγελματικές δομές είναι καλο-οργανωμένες, υπάρχουν ειδικότητες σε αλυσίδα, όπως στα οπτικοακουστικά προϊόντα. Στις ΗΠΑ το κόμικς απέκτησε νωρίς εμπορική ζωή ως προϊόν ψυχαγωγίας μέσα από την εφημερίδα. Το ευρωπαϊκό μοντέλο είναι το λιγότερο «επαγγελματικό», αλλά και το πιο ενδιαφέρον καλλιτεχνικά. Υπάρχει μεγάλη ελευθερία και ποικιλία στυλ. Ωστόσο, ελάχιστοι δημιουργοί ζουν από το κόμικς στην Ευρώπη. Είναι περισσότερο μια έκφραση προσωπική. Ο βιοπορισμός καλύπτεται αλλιώς. Πολλοί απασχολούνται ως γελοιογράφοι, εικονογράφοι βιβλίων, animators σε κινούμενα σχέδια κ.ά. Ποια θέση έχει το ελληνικό κόμικς στον χώρο του ευρωπαϊκού; Από επαφές μου με εκδότες κόμικς στο εξωτερικό, κατάλαβα ότι οι μεγάλοι, όπως ο Dargaud στη Γαλλία, ο εκδότης του Τεν Τεν και του Αστερίξ, δεν ενδιαφέρονται για τα λεγόμενα genre κόμικς που παράγονται στη χώρα μας (π.χ. υπερηρωικό, fantasy, gothic). Αυτά μπορούν να τα έχουν από τις πρωτότυπες πηγές τους, που είναι συνήθως οι βόρειες χώρες. Ενδιαφέρονται για τα καθαυτό ελληνικά, αναγνωρίσιμα ως «ελληνική κατάσταση». Στην Ελλάδα, με τη μεγάλη επιτυχία του Logicomix (Ικαρος, 2008) το ελληνικό κοινό γνώρισε το κόμικς λίγο καλύτερα, διάβασε επίσης Αϊβαλί (Κέδρος, 2014), Δημοκρατία (Ικαρος, 2015), Ερωτόκριτο (Polaris, 2016) κ.ά., αλλά δεν υπάρχει μεγάλη εκδοτική παραγωγή. Το κόμικς είναι δύσκολο αφηγηματικό είδος για να φτιαχτεί και να πουληθεί. Παρατηρείται βέβαια μια αυξημένη όρεξη για παραγωγή τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο νεαρός Ελληνας εξοικειώνεται με το σκίτσο όλο και περισσότερο, το βλέπει ως μια άμεση, καλή έκφραση, το βλέπει περισσότερο ως αφήγηση απ' ό,τι οι προηγούμενες γενιές. Σε αυτό βοήθησε πολύ το Διαδίκτυο. *Ο Αλέκος Παπαδάτος είναι σκιτσογράφος. Είναι από τους δημιουργούς του «Logicomix» (Ικαρος, 2008) και διδάσκει κόμικς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τελευταίο του graphic novel ήταν η «Δημοκρατία» (Ικαρος, 2015). Εχει στα σκαριά σχέδια για graphic novel που θα αποκαλύψει προσεχώς, ενώ ασχολείται επαγγελματικά με το animation για 3D τηλεοπτικές σειρές. Graphic novels που αξίζει να αναζητήσετε Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες Από τις ιστορίες των ναυτικών για το γιούσουρι, το μαύρο κοράλλι του βυθού, του Καρκαβίτσα ως το άγνωστο στο ευρύ κοινό gothic πεζό «Εις το Φως της Ημέρας» του Καβάφη, οι φανταστικές ιστορίες των Καρυωτάκη, Ροδοκανάκη, Νικολαΐδη και Παπαδιαμάντη εμπνέουν τους δημιουργούς αυτού του κόμικς. Σύντομα κείμενα, που αρθρώνουν ένα σύνολο του φανταστικού στον 19ο αιώνα, το οποίο οδηγεί στην επιστημονική φαντασία του 20ού, που εμπνέει με τη σειρά της το graphic novel. Από τους δημιουργούς του «Παραρλάμα» (Τόπος, 2011), που επιδίδονται τακτικά, με ενδιαφέροντα αποτελέσματα, στη διασκευή ελληνικής λογοτεχνίας σε κόμικς. Δημοκρατία Η γέννηση της δημοκρατίας στην Αθήνα μέσα από τις αφηγήσεις και το βλέμμα του Λέανδρου, ενός νεαρού αγγειογράφου. Δύο τύραννοι, ο Ιππίας και ο Ιππαρχος, δύο τυραννοκτόνοι, ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, ένας ενορχηστρωτής της δημοκρατίας, ο Κλεισθένης. Ταραχές, αγώνες, αίμα, διπλωματία, μεθοδικοί χειρισμοί, το Μαντείο του Απόλλωνα ρυθμιστής δράσεων και συμπεριφορών σε ένα graphic novel για τη δημοκρατία από τους καλλιτέχνες του Logicomix (Ικαρος, 2008), βασισμένο σε ιστορικές πηγές. Πρωτοκυκλοφόρησε στα αγγλικά στις ΗΠΑ από τις εκδόσεις Βloomsbury και κυκλοφορεί επίσης σε Ρωσία, Τουρκία, Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία. Η Πάπισσα Ιωάννα Η δεύτερη «Πάπισσα Ιωάννα» που κυκλοφορεί ως graphic novel μέσα σε τρία χρόνια. Ο πολιτικός γελοιογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος τηρεί στο κείμενο το γράμμα του Ροΐδη και στην ατμόσφαιρα το σαρκαστικό, παιγνιώδες, σκανδαλιστικό πνεύμα του. Φιγούρες διακριτικά κρυμμένες ανακαλούν πρόσωπα και πράγματα της εποχής μας και προκαλούν συσχετισμούς και προβληματισμούς. Οσοι είναι ήδη εξοικειωμένοι με το ύφος του θα αναγνωρίσουν τις μελανόμορφες φιγούρες χωρίς χαρακτηριστικά προσώπου, την ποπ αισθητική, το πνευματώδες σκίτσο που έχει αυτοτέλεια ενώ λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Ετοιμάζεται μετάφραση της έκδοσης στα αγγλικά από τον νεοελληνιστή Πίτερ Μάκριτζ. Shark Nation Ο «Καρχαρίας» είναι ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ, μια μασκοφορεμένη ιντερνετική περσόνα, και η Μπίμπι μια σκλάβα του σεξ που του ανήκει. Μια φεμινιστική ομάδα έχει αναλάβει να την απελευθερώσει. Στο Λος Αντζελες του 2020 οι ντετέκτιβ Ντικ Φιλίπο και Τζένιφερ Γκάφρεϊ, γνωστοί από το Yesternow, το προηγούμενο κόμικς του Δερβενιώτη, εμπλέκονται σε ένα ζόρικο πολιτικό παιχνίδι με αφορμή την αρπαγή της Μπίμπι. Εμφυλες σχέσεις, τεχνολογία και social media. Αμερικανική θεματολογία και αισθητική και ατμόσφαιρα ασπρόμαυρου αμερικανικού νουάρ. Το σενάριο πρωτογράφτηκε στα αγγλικά και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τη Μαρία Χρίστου. Επιμέλεια: Λαμπρινή Κουζέλη Πηγή

Έχω μια ξεχωριστή συμπάθεια για τα κόμικς με μηδενικό κείμενο. Θεωρώ πως είναι η κατηγορία που φτάνουν πιο κοντά απ'όλα τα υπόλοιπα στον ορισμό "εικονογραφημένη αφήγηση". Παραδέχομαι τους δημιουργούς που καταπιάνονται με βουβά graphic novel γιατί και αυτά τα λίγα λόγια που θα μπορούσαν να έχουν στα μπαλονάκια και να τους ελαφρύνουν την ροή πρέπει να τ'αφομοιώσουν σε εικόνα. Μην ξεχνάμε πως αν χοντρικά μια σελίδα βιβλίου είναι ένα καρέ, το σκίτσο του καρέ πρέπει να περιέχει 60-90% του κειμένου της σελίδας και ένα 10-40% το μπαλονάκι, κομμένο και προσαρμοσμένο φυσικά. Εδώ πρέπει μέσα στο σκίτσο να υπάρχει το 100% της σελίδας, ίσως και το 110% θα μπορούσε να πει κανείς για σημεία που υπονοούνται στο κείμενο και πρέπει να απεικονισθούν με κάποιο τρόπο για να περάσουν στον αναγνώστη. Μου φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο σαν υλοποίηση να υπάρχουν συναισθήματα, πρόσωπα, χειρονομίες, αντιδράσεις και το παρασκήνιο χωρίς να βγαίνει ένα παραφορτωμένο αποτέλεσμα. Αν οι δημιουργοί έχουν μεράκι και αφοσιωθούν δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο σε ένα τέτοιο εγχείρημα (και υποθέτω ότι είναι πάρα πολύς), τότε προκύπτουν διαμαντάκια σαν το L'Ocean d'Amour, το Pinnochio ή το Beautiful Darkness. Ανεξάρτητα από το πόσο βαριά ή ελαφριά είναι. Το συγκεκριμένο θίγει μέσα από τις βουβές σελίδες του διάφορα θέματα μεταξύ των οποίων η αγάπη, η αφοσίωση, η αυτοθυσία, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κοινωνική επανάσταση, η φιλοζωία, η οικολογική συνείδηση. Νομίζω ότι λίγο πριν το τέλος το παρατράβηξε με την γυναίκα και το ταξίδι της στην Κούβα (εκεί στην κρουαζιέρα έπρεπε να το λήξει νομίζω), υπήρξε μια αναπόφευκτη σύγκριση με τα δεινά του άντρα όπου προφανώς θα ταχθείς υπέρ του. Όχι ότι η σύγκριση ήταν εσκεμμένη, απλά οι περιπέτειες της ήταν λίγο πιο σουρεαλιστικές απ'όσο χρειαζόταν. Εν πάση περιπτώσει μικρό ψεγάδι, το σύνολο αποζημιώνει με το παραπάνω. Άγγελε σε ευχαριστώ για την παρουσίαση αλλιώς δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι. Έβαλα στον τίτλο και την ονομασία της αγγλικής έκδοσης που έχει βγει πλέον.

Ενδιαφέρον...πάντως δεν ειναι καλο το ανακατεμα των ιστοριων απο τη στιγμη που δεν υπαρχουν περιεχομενα στον τομο..Φανταζεστε μολις ολοκληρωθει η σειρα, να εχει κανεις 100+ τομους και να θελει να βρει να βρει να διαβασει κατι συγκεκριμενο, ιστοριες του Σκαρπα της περιοδου 65-70 ξερω γω. Αντε βγαλε ακρη, θα πρεπει να ξεκινησει ακαδημαικη ερευνα στο inducks και καλη τυχη. Χωρις περιεχομενα ουτε μεσα στον τομο, χωρις αναγραφη των τιτλων των ιστοριων στο οπισθοφυλλο, χωρις αναγραφη των ετων στις ραχες οπως γινοταν με τα Απαντα του Μπαρκς (που ηταν και λιγοτερα σε ογκο στην τελικη), χωρις καν αριθμηση των τομων εστω για βοηθεια, χωρις τιποτα. Λες και θα τους κοστιζε εστω και 1 cent παραπανω αν εγραφαν τους 5 τιτλους των ιστοριων στο οπισθοφυλλο η αν ειχαν αριθμους στις ραχες. Και μιλώντας για ράχες...κοιταξτε τι ομορφες που φαινονται στην ιταλικη εκδοση, με αριθμους, τακτοποιημένα και νοικυκρεμενα: https://www.picclickimg.com/d/w1600/pict/222968248952_/Lotto-Le-Grandi-Storie-Disney-14-Vol.jpg Στη δικη μας περιπτωση...αποφασισαν να κρατησουν το layout της ιταλικης. Με μικροτερο ομως παχος, καθως προκειται για μισο ιταλικο τομο, ο κυκλος στο πανω μερος της ραχης που εχει σε μικρογραφια την εικονα του εξωφυλλου ουσιαστικα δεν εξυπηρετει απολυτως κανενα σκοπο, καθως προκειται για εικονιδιο σε μεγεθος μικρου νυχιου και ουτε...που για να δεις τι εχει εκει θελει μεγεθυντικο φακο. Και δεν βαζουν απλα πορτρετα ηρωων οπως στην ιταλικη, αλλα ξεπατικωνουν το σχεδιο του εξωφυλλου που μπορει να περιλαμβανει ακομα και 3 η και παραπανω μορφες..τρεχα γυρευε αν καταλαβει κανεις τι βλεπει σε κυκλακι διαμετρου 2 εκ. Δεν ελαβαν υποψη οτι ο κυκλος αυτος που μια χαρα εξυπηρετουσε το παχος της ιταλικης εκδοσης, στη δικη μας με το μισο παχος σε καθε τομο, δεν εχει κανενα νοημα. Και για να γινω ακομα πιο ψειρας, δεν φτανει που αλλαξαν τις προδιαγραφες του τομου φετος με αλλη ποιοτητα χαρτιου, στην ραχη του πρωτου φετινου τομου (Πρακτορας του FBI) διατηρησαν την μεγαλυτερη γραμματοσειρα που χρησιμοποιουσαν περσι, οταν οι τομοι ειχαν μεγαλυτερο παχος. Απο τον δευτερο φετινο (Αυτοκρατορας της Καλισοτα) και εξης το διορθωσαν και μικρυναν κατα μια σκαλα τη γραμματοσειρα της ραχης. Και μπορει το χαρτι να ειναι καλυτερο φετος αλλα ρε παιδια -πρωην ηρωικο πληρωμα του Κομιξ που δουλευετε στην Καθημερινη- you had one job..καθιστε και αποφασιστε απο πριν τι προδιαγραφες θελετε να εχει η σειρα και μετα ξεκινηστε την. Αυτο το θεμα με τις ραχες το ειχαν και στη Βιβλιοθηκη του Μπαρκςτης Καθημερινης βεβαια..αλλιως ξεκινησε, αλλιως συνεχισε, αλλιως κατεληξε, σε αλλους τομους κυκλακι με το κεφαλι του Ντοναλντ ολοιδιο απο τομο σε τομο, σε αλλους μικρογραφια της σκηνης του εξωφυλλου..και μια που λεμε για εξωφυλλα αλλοτε γκρι για πολλους συνεχομενους τομους, αλλοτε πολυχρωμα και ξανα ραχες αλλοτε με Η μεγαλη Βιβλιοθηκη Ντισνευ και αλλοτε με τον τιτλο της κυριας ιστοριας του τομου, μπερδευτηκατε το ξερω αλλα ετσι κι εγω για θεματα που θα μπορουσαν να εχουν λυθει με μια συσκεψη του επιτελειου της εκδοσης διαρκειας μισης ωρας το πολυ. Πραγματα που θεωρουνται αυτονοητα σε οποιοαδηποτε εκδοση, οσο χαμηλης ποιοτητας και αν ειναι και μου κανει εντυπωση γιατι παλια δεν μας ειχαν δωσει τετοια δειγματα, ακομα και επι εποχης Τερζοπουλου με ολη τη γκρινια, την κριση και τα προβληματα τοσο ο Μπαρκς οσο και ο Ροσα (Βιβλιοθηκη Κομιξ) εβγαιναν σε εκδοσεις αισθητικα αρτιες-στολιδι για καθε βιβλιοθηκη, με ταξη και συνεπεια στο layout τους και ραχες υποδειγμα πιο συνεπεις και απο τις εκδοσεις των αρχαιων κλασικων συγγραφεων της Loeb. Παλι γκρινιαζω, το ξερω, θεωρω ομως κριμα μια τοσο δυνατη και μεγαλεπιβολη σειρα να εκδιδετε με τετοιες αστοχιες..πραγματικα δεν θα κοστιζε τιποτα να υπηρχε μια συνεπεια και να εμπαινε και ενας αριθμος στους τομους.. .

Για μια ακόμα φορά ο θρυλικός κάου-μπόΰ που πυροβολά πιο γρήγορα και από την σκιά του, σε μία ακόμα έκδοση αυτή την φορά ειδική. Η ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ σε συνεργασία με την ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ Α.Ε. για 6 εβδομάδες θα κυκλοφορήσει σαν ένθετο στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ τόμους των τριών τευχών σε πιο μικρό σχήμα από το καθιερωμένο. Ότι πρέπει για τις καλοκαιρινές διακοπές, εύχρηστο και πολυσέλιδο. Καλύτερα βέβαια να βγαίνανε σε κανονικά άλμπουμ οι τίτλοι που δεν είχαν κυκλοφορήσει απο το ΕΘΝΟΣ αλλά... Καλοφτιαγμένη έκδοση που αν και πιστεύω ότι έγινε για διαβασμα στις παραλίες άρα και να στραπατσαριστεί και τι έγινε, μπορεί να σταθεί και στα ράφια της βιβλιοθήκης μας. Οι τόμοι είναι αριθμημένοι και ο πρώτος είναι αφιερωμένος στους θρυλικούς παρανόμους: ΜΠΙΛΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ, ΚΑΛΑΜΙΤΥ ΤΖΕΗΝ και ΤΖΕΣΣΕ ΤΖΕΗΜΣ. Την ερχόμενη Κυριακή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ με τους τίτλους: ΚΑΡΑΒΑΝΙ, ΕΛΙΞΗΡΙΟ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Βασιλεύς των κόμκς για το G.C. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον ΚΟΜΙΞ.

Συμφωνώ αλλά είχε γίνει παρατήρηση πιο πριν και για αυτό. Πάντως έβαλα και κάτι ακόμα που ανακάλυψα.

Έχεις απόλυτο δίκιο! Διόρθωση εδώ: Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Έχει προστεθεί στην παρουσίαση αντί για τον τόμο 4, ξαναμπήκε ο 2ος τόμος

Σ ευχαριστω για την ενημερωση. Δεν καταλαβαινω ομως γιατι ενα θεμα που αφορα γενικα τη σειρα και τους μελλοντικους υπο εκδοση τομους συζητιεται στην ενοτητα ενος επιμερους τομου...Ετσι ειναι πολυ δυσκολο να το εντοπισει καποιος που μπαινει εδω να ενημερωθει γενικα για τη σειρα.

Το συζητάμε από χθες αυτό στο τοπικ του τομου με το καγκουρώ.

Eν τω μεταξυ, στη σημερινη διαφημιση της Καθημερινης για την επομενη εβδομαδα, βλεπουμε τον τομο με την ιστορια "Το Κοραλλενιο Καγκουρω", ενω διακρινεται και ενας τομος που αν δεν κανω λαθος, δεν ηταν στον προγραμματισμο τους για φετος, με τιτλο "Ο Ανικητος Υπερεγκεφαλος". Αλλαξε κατι αραγε στη σειρα που θα δοθουν οι τομοι ή αποφασισαν να δωσουν και παραπανω τομους φετος;

Εξώφυλλο & Οπισθόφυλλο 4 τόμου έφτασαν Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Εξώφυλλο & οπισθόφυλλο τόμου 14 με τον παπαγάλο να χαιρετά Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

-Αριστείδη μου,το 'χω το τρίδυμο. - Πανάγο,έπιασες το τρίδυμο ;πόσα χρήματα -Δεν κατάλαβες ,δεν επαιξα ιπποδρομο ,το τριπλο ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ πήρα νούμερο 3.Πιο χορταστικο δεν γίνεται Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Βλέπω Πανάγο ,άριστος μου εγινες στο σκαρπέλο ,ποιο είναι το μυστικο σου. -Σκαρπα ,Αριστείδη .Διάβασε Σκαρπα και στο σκαρπέλο εξπερ.Ειδικά το 13ο τεύχος με το γκρίζο εξώφυλλο με Σκρούτζη (μετ.Πεχλιβανίδη) σε απίθανες περιπέτειες. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Σήμερα έφτασε η έκδοση και στα δικά μου χέρια. Αν αυτό το φορμάτ είναι η λύση για να εκδοθούν οι τόσοι και τόσοι ήρωες που έχουν μπει στον πάγο από τη Μαμούθ, τότε καλώς να ορίσει. Τα κόμικ αυτά τα βρίσκαμε φτηνά στα περίπτερα. Οπότε χαιρετίζω κάθε φτηνή έκδοση περιπτέρου. Μακάρι να βλέπαμε τέτοιες τριάδες και σε πολλές άλλες σειρές πιο παιδικές (Ιζνογκούντ, Αλίξ, Ταλόν, Ραντανπλάν, Μαρσουπιλαμί κλπ), να φτιαχτεί κοινό και μετά ερχονται και οι "καλές" εκδόσεις. Ποιος δε θα έδινε 5-6 ευρώ για αυτή την τριάδα, έστω και μικρή, έστω και χαμηλής ποιότητας;

Εξώφυλλο & οπισθόφυλλο του δεύτερου τόμου Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Εξώφυλλο & οπισθόφυλλο του δωδέκατου τόμου Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Και φτανουμε στον 10 τομο. Εδω τις ειχα ολες τις ιστοριες απο παλια,αλλα και παλι περασα πολυ ωραια διαβαζοντας τον τομο. Την "πεταλουδα του Κολομβου" και τον "κολοσσο του Νειλου " τις ψιλοθυμομουν αλλα οχι εντελως, Τρελαινομαι με το χιουμορ που βγαζουν σε καποια σημεια οι ιστοριες του Σκαρπα.Πραγματικα γελαω. "Νινο ο ιπποκαμπος". Οταν ειχα διαβασει οτι μπορει να μπει αυτη η ιστορια χαρηκα.Μικρη τον ειχα συμπαθησει πολυ αυτον τον μικρο ιπποκαμπο και την θαλασσινη περιπετεια του,και προφανως την ειχα διαβασει παρα πολλες φορες,γιατι κι εδω θυμομουν το καθε καρε που διαβαζα. Αντιθετα με την ιστορια "Οι τρεις ληστες" που δεν την θυμομουν καθολου. Πολυ ωραιος και αυτος ο τομος!

Υπάρχουν και κομιξόφιλοι που δεν τα έχουν όλα

Γιατι στη συντριπτικη πλειοψηφια του κοσμου, ακομα και αν δεν εχει καποιος την παραμικρη ιδεα απο κομικς, ο Αστεριξ και ο Λουκυ Λουκ εχουν καταστει συνωνυμοι με τα κομικς. Τον Ιζνογκουντ και τα λοιπα οι μη σχετικοι δεν τους γνωριζουν. Λουκυ και Αστεριξ ομως ειναι παντα μια σταθερη εγγυηση για καλες πωλησεις.

Ιζνογκούντ έχει να κυκλοφορήσει 10 20 χρόνια, ραν ταν πλαν το ίδιο. Γιατί τέτοιο κόλλημα με το λούκυ λουκ;

Την επόμενη Κυριακή

Στην κόλαση υπάρχει ένα καζάνι ειδικά για όσους εκδίδουν γαλλικά κόμικ σε σμίκρυνση. back Παναγιώτη! σιδερένιος! εδιτ η τιμή πάντως είναι σκέτη ληστεία για όποιον τυχόν δεν τα έχει. Άμα μπορέσει να παραβλέψει κανείς το μέγεθος.

Προσωπικά απογοητεύτικα λίγο με το μέγεθος.

All hail the King, he is back!

Ωραία έκδοση, δεν πιάνει και πολύ χώρο αλλά πολύ ταλαιπωρημένη η ράχη από την πίεση που δέχεται στο στοίβαγμα. Σήμερα από ό,τι είδα όλα είχαν ράχη σχισμένη ή ταλαιπωρημένη. Την άλλη κυριακή αν δεν βρω κάποιο με νορμάλ ράχη, δεν θα πάρω..