Αίθουσα Νικητών

Συμφωνώ σε όλα με τον CITIZEN X. Και εγώ αγόραζα και τους τρεις τίτλους, και εγώ ενώ πήρα το πρώτο Μπλέκ μετά το ξαναπήρα από το τέυχος 6 όταν άρχισε να βελτιώνεται αισθητά. Πιστεύω όμως ότι η έκδοση περιπτέρου φθίνει ή σχεδόν έχει εξαφανιστεί στην χώρα μας. Για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με κόμικς πιστεύω ότι αυτοτελείς ιστορίες σε πολυτελείς τόμους είναι το μέλλον στην Ελλάδα. Τα κόμικς της Anubis και της Οξύ, τα Ερικ Καστέλ και Κόρτο Μαλτέζε, τα κόμικς της Μαμούθ βρίσκονται στην βιβλιοθήκη μου. Τα Μπλεκ κλπ του Ανεμοδουρά όπως και τα ντίσνευ συνήθως πάνε για φύλαξη σε κούτα στο πατάρι (παρά τις διαμαρτυρίες της συζύγου που έχει πάρει την θέση της μάνας ως εξολοθρευτής κόμικς). Το αυτοτελές επίσης πουλάει περισσότερο. Για αυτό τον λόγο η Περιπέτεια πουλάει ακόμα. Ποιος αγοράζει παλιά Μπλεκ ή Αγόρι για να διαβάσει σπαράγματα ιστοριών; Ενώ μια Περιπέτεια ανέκαθεν σε τάιζε ικανοποιητικά νοσταλγία και παλιμπαιδισμό. Επίσης τα κόμικς της Ντίσευ αν κάποια στιγμή ο όμιλος της Καθημερινής σταματήσει να τα εκδίδει, ποια εταιρεία θα πάρει το ρίσκο να τα κυκλοφορήσει ξανά; Τέλος, 'οσο και να θέλεις να στηρίξεις κάθε προσπάθεια έκδοσης στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο όταν σε πολλούς ανθρώπους σήμερα λείπει το 1,90 € για ένα εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους.

Να καταθέσω και εγώ εν συντομία την άποψη μου. Αγοράζω και τα τρία περιοδικά που εκδίδει (εξέδωσε) η συγκεκριμένη εταιρία. Η δουλειά της σε γενικές γραμμές μου αρέσει και χαίρομαι που διαβάζω fumetti στα ελληνικά. Με στεναχωρεί η αναστολή έκδοσης των δύο εκ των τριών τίτλων (τους οποίους απολαμβάνω περισσότερο από αυτόν που απομένει) αλλά καταλαβαίνω... Επειδή, όμως έχει ανοίξει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση θα ήθελα να σημειώσω ότι: Το Μπλεκ ξεκίνησε με πολύ κακή ποιότητα έκδοσης. Εγώ που είμαι γενικά "completist" μετά την απογοήτευση του πρώτου τεύχους, επέστρεψα στη σειρά με την ανανέωση στο #7. Δυστυχώς, προβλήματα στην εκτύπωση εξακολουθούν να υπάρχουν, κατά διαστήματα, μέχρι και σήμερα. Το Ζαγκόρ (και για περίπου ένα χρόνο) έκανε ένα πολύ αμήχανο ξεκίνημα με ατυχείς επιλογές εξωφύλλων και υλικού. Η συνολική αισθητική και των τριών τίτλων ήταν παραπάνω retro απ'όσο χρειάζονταν (δυστυχώς, πολλά από τα εξώφυλλα ήταν, κατά τη γνώμη μου, "αντιεμπορικές" επιλογές). Χρειάστηκαν αρκετά τεύχη για κάθε έκδοση ώστε να βρει τον χαρακτήρα της, με αποτέλεσμα να χαθεί χρόνος και χρήμα. Καταλαβαίνω τους λόγους αλλά θεωρώ ατυχή την επιλογή του εκδότη για την τόσο σύντομη διάθεση των προηγούμενων τευχών σε αισθητά χαμηλότερες τιμές (μέσω διαφόρων προσφορών) από την τιμή του περιπτέρου. Η επιλογή του υλικού που παρουσιάζονταν δεν ήταν πάντοτε η καλύτερη. Αδικήθηκαν χαρακτήρες, με ατυχείς επιλογές ιστοριών. Προσωπικά θα ήθελα να δω Μια γραφιστική αισθητική που να συνδυάζει το παλαιό με το νέο (όπως τα πρόσφατα εξώφυλλα του Μπλεκ για παράδειγμα). Κατανομή του υλικού όπως αυτή των τελευταίων τευχών του Ζαγκόρ και Μίστερ Νο. Περισσότερες σύγχρονες ιστορίες (για να "τσιμπήσουν" και οι νεότεροι). Καλύτερη επαφή με την σύγχρονη εκδοτική πραγματικότητα θέτοντας κάποιες ερωτήσεις του στυλ: Οι κόμικς βιογραφίες των Michael Jackson Steve Jobbs έχουν λόγο ύπαρξης στο Μπλεκ; / Επειδή στον τίτλο γράφει Δίκαιος, Ρίνγκο ή Τζόνυ Λόγκαν σημαίνει ότι είναι καλό και πρέπει να εκδοθεί; / Μπορεί να παρουσιαστεί ένα τόσο ιδιαίτερο έργο όπως το Κοκομπίλ με αυτό τον τρόπο και σε αυτό το μέγεθος σελίδων; / Σε ποιον απευθύνεται η επανέκδοση σε συνέχειες του Παιδιού Πάνθηρα και του Τερματοφύλακα Γιατρού με τον ίδιο τρόπο που αυτή έγινε πριν από 40 χρόνια; / Γιατί να επανεκδοθούν σειρές 50ετίας σε συνέχειες χωρίς να υπάρχει στόχος να ολοκληρωθούν; / Θέλω μόνο παλιούς ή και νέους αναγνώστες; / Αυτό που εκδίδω "μιλάει" σε ανθρώπους κάτω των τριάντα; / Εξώφυλλα όπως εκείνα των πρώτων τευχών του Ζαγκόρ μπορούν να σταθούν στο σύγχρονο ελληνικό περίπτερο; Και κάτι τελευταίο και εδώ θα μιλήσω ως εκδότης και όχι ως αναγνώστης: Μια έκδοση επιβιώνει βγάζοντας τα έξοδα της και το όποιο κέρδος τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας της. Η αντίληψη "αγοράζω μόνο από τις προσφορές", "θα περιμένω να βγει σε τόμους" και "θα το πάρω μεταχειρισμένο στα 2 ευρώ" δεν έχει κανένα όφελος για τους ανθρώπους που εργάζονται ώστε να ετοιμάσουν ένα βιβλίο και μακροπρόθεσμα καταδικάζουν τα περιοδικά σε κλείσιμο. Ένα βιβλίο που τυπώθηκε πριν από ένα χρόνο, συμπληρώνει το εισόδημα του εκδότη και τον βοηθά να ξεστοκάρει, δεν τον βοηθά όμως να επιβιώσει εκτός και αν πουλά χιλιάδες αντίτυπα από έναν τίτλο. Δεν ξέρω σε πιο βαθμό ενδιαφέρει αυτό τον μέσο αναγνώστη αλλά το καταθέσω ως διαπίστωση. Αυτά! (τελικά δεν ήμουν σύντομος...)

Mesdames et Messieurs...

"steampunk meets lovecraftian kaijou" το artwork των εξώφυλλων είναι εξαιρετικό Ο συγκεκριμένος τίτλος, ένας από τους πολλούς αξιόλογους της Image, έχει αναφερθεί μερικές φορές στο φόρουμ από το 2015 που κυκλοφόρησε. Εγώ ο ίδιος είχα διαβάσει πριν 1-2 χρόνια το πρώτο τεύχος και είχα πει ότι δεν είναι κάτι αξιομνημόνευτο. Όντως, αν δεν έψαχνα χθες στο φόρουμ θα είχα ξεχάσει τελείως ότι κάποτε είχε έρθει στα χέρια μου. Παρόλα αυτά σε μια από τις καταναλωτικές εκρήξεις μου στις προσφορές του Public, είχα καλοδεί το εξώφυλλο του πρώτου tpb και το είχα πάρει με 8-9 ευρώ. Σοφή κίνηση Το Monstress είναι ένα epic/high fantasy κόμικ που γράφει η Marjorie Liu (συγγραφέας διάφορων best-seller με μικρή καριέρα στα κόμικ) και σχεδιάζει η Sana Takeda (ξεκίνησε ως concept artist για την SEGA και πλέον εργάζεται ως illustrator σε Ιαπωνικά card games έχοντας τα κόμικς ως δεύτερη απασχόληση). Ξεκίνησε το 2015 από την Image, εταιρία που πολύ συχνά δικαιώνεται μέσα από τις επιλογές της και συνεχίζεται έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής 18 τεύχη. Η υπόθεση εξελίσσεται σε έναν φανταστικό κόσμο που "πατάει" πάνω στην Ιαπωνική/Κινεζική κοινωνία των αρχών του 20ου αιώνα με πρωταγωνίστρια την Maika Halfwolf. Η χώρα έχει ισοπεδωθεί από έναν αιματηρό πόλεμο μεταξύ Humans και Arcanics (υβριδίων από ανθρώπους και θεούς που έχουν διάφορες ικανότητες) με το τάγμα μαγισσών Cumaea να έχει ανέλθει στην διοίκηση της ομοσπονδίας των ανθρώπων και να ασκεί συνεχή προπαγάνδα εναντίον των Arcanics ακόμα και στην εύθραυστη ειρήνη του σήμερα. Ο ιστός περιπλέκεται και μια φαντασμαγορική ιστορία στήνεται όταν υψηλόβαθμα μέλη των Cumaea κυνηγούν ανελέητα την έφηβη arcanic Maika Halfwolf η οποία κρύβει μέσα της την δύναμη ενός Μεγάλου Παλαιού και μπορεί να αλλάξει τις μοίρες του κόσμου. Εκ πρώτης ανάγνωσης φαίνεται αρκετά τετριμμένη ιστορία - αν και τι που εμπίπτει στο epic fantasy δεν φαίνεται τετριμμένο σήμερα; Παρόλα αυτά, αν και χρησιμοποιεί αρκετά κλισέ του είδους - το high-value relic, η πρωταγωνίστρια με το τραγικό παρελθόν, η προφανής αδυναμία των αντιπάλων κ.ο.κ. - έχει και πολλά φρέσκα στοιχεία. Διατηρεί έναν πλούσιο κόσμο με ενδιαφέρον lore και exposition, με κόστος βέβαια το μειωμένο έως ανύπαρκτο character development. Τόσο το σενάριο όσο και το αντικειμενικά πανέμορφο σχέδιο είναι μείγμα στοιχείων από πολλούς πολιτισμούς και σχεδιαστικές σχολές. Βλέπουμε τις δημιουργούς να έχουν υιοθετήσει κομμάτια του Αιγυπτιακού, του Κινεζικού και του Οθωμανικού πολιτισμού ενώ η Takeda αν και σχεδιάζει με βάση την manga τεχνοτροπία δεν φοβάται να πειραματιστεί με τεχνικές BD της εποχής 2000+ και αμερικάνικα indie. Το κόμικ δεν ακολουθεί το δόγμα των epic fantasy όπως αυτό ορίστηκε από το Lord of the Rings. Δεν υπάρχουν απόλυτα κακοί ή καλοί, ενώ για αλλαγή βλέπουμε μια ματριαρχική κοινωνία με όλους τους ισχυρούς χαρακτήρες να είναι θηλυκοί και οι άντρες να παίζουν δευτερεύοντα έως μηδενικό ρόλο πέρα από την αναπαραγωγή. Δεν είναι σε τίποτα του εξαιρετικό αλλά είναι σε όλα του πάρα πολύ καλό. Κυρίως, οι δημιουργοί δεν φοβούνται να λερώσουν τα χέρια τους και να δοκιμάσουν να συνδυάσουν σπλατεριά και καντήλια με καλό σενάριο. wiki image

Το Berezina (Μπερεζίνα, είναι ποταμός στη Ρωσσία) κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dupuis από το 2016 μέχρι το 2018 και ολοκληρώθηκε σε τρείς τόμους. Το σχέδιο είναι του Ivan Gil ενώ το σενάριο του Frederic Richaud και αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος "Il neigeait" (Χιόνιζε) του συγγραφέα Patrick Rambaud. Κυκλοφορεί και στα Αγγλικά από την Europe Comics. Το ιστορικό αυτό κόμικ μας μεταφέρει στο 1812 την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων και μας παρουσιάζει την αποτυχημένη εκστρατεία των Γάλλων εναντίων της Ρωσσίας και ειδικότερα το δεύτερο κομμάτι της απο τον Σεπτέμβρη του 1812 λίγο πριν τα Γαλλικά στρατεύματα φτάσουν στη Μόσχα μέχρι και το οδυνηρό τέλος της για τους Γάλλους. Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι φυσικά ο ίδιος ο Ναπολέων, ο νεαρός Σεμπάστιαν Ροκ που είναι ένας από τους γραφείς του αυτοκράτορα και ο Λοχαγός Ντερμπινύ και γύρω από αυτούς γνωρίζουμε μια πληθώρα στρατιωτικών και πολιτών που μπλέχτηκαν σε αυτή την εκστρατεία. Βλέπουμε όλα τα γεγονότα και τις μάχες που οδήγησαν την Γαλλία στην ήττα και συγχρόνως πολλές πτυχές του πολέμου όπως το πλιάτσικο, τους βιασμόυς αλλά και την πείνα και εξαθλιώση που φέρνει η ήττα. Το σχέδιο καλούτσικο με μερικά εντυπωσιακά μακρινά καρέ και το σενάριο μια αξιοπρεπής μεταφορά ενός ιστορικού μυθιστορήματος. Να σημείωσω οτί το βιβλίο αποτελεί το 2ο μέρος μιας τριλογίας για την πτώση του Ναπολέοντα και ότι το 1ο βιβλίο (La Bataille) έχει επίσης μεταφερθεί σε κόμικ από τους ίδιους δημιουργούς και το έχω παρουσιάσει εδώ.

Νομίζω οτι μέρα με τη μέρα, πλησιάζω την τελειότητα...

Για να μην ψάχνεστε, είναι από Αυστραλία μεριά...

Από τον Mark Newgarden, δημοσιευμένο στο νεο-υορκέζικο East Village Eye το 1984.

Διάβασα πρόσφατα το 11ο επεισόδιο του Βίου του Σκρουτς Μακ Ντακ στο περιοδικό Κόμιξ #49 Με παραξένεψαν 2-3 καρέ όπου ο Σκρουτζ συνομιλεί με έναν τζέντλεμαν ονόματι Άστορ. Και λέω από μέσα μου "Astor? Astor? Wtf is Astor? Δεν μου θυμίζει τίποτα. Το 11ο επεισόδιο το έχω διαβάσει και στο παλιό Κόμιξ #110 και στον τόμο του Βίου και δεν το θυμόμουν καθόλου το όνομα. Ποιος είναι αυτός βρε παιδιά; Εγώ μόνο κάτι τσιγάρα Άστορ θυμάμαι. Ξέθαψα λοιπόν τα παλαιά μου τεύχη και τον τόμο και όπως ήταν αναμενόμενο: Ποιος ήταν λοιπόν ο Τζων Τζέικομπ Άστορ ο 4ος που δεν μας μετέφρασε ο Τερζόπουλος; Ζάπλουτος Αμερικανός που χάθηκε όπως τόσοι άλλοι στην τραγωδία του Τιτανικού Σκάλισα λίγο στο διαδίκτυο και (για να υπερασπιστώ λίγο και τον Τερζόπουλο) διάβασα ότι ναι μεν ο Ντον Ρόσα στα πρωτότυπα σχέδια γράφει το όνομα τού J J Astor, ωστόσο (και) οι Αμερικανοί εκδότες παρέλειψαν το όνομα στην έκδοση του Βίου. Δεν ξέρω αν ισχύει, πάντως κάτι σκαν που πέτυχα είναι έτσι Θα είχε ενδιαφέρον, αν κάποιος διαθέτει το Άρτιστς Εντίσιον του Βίου να μας ενημερώσει για το τι γράφει σε εκείνες τις σελίδες.

Στην ιστορία του Romano Scarpa «Η απαγωγή της Τζένυ» που δημοσιεύτηκε στην Ιταλία το 1961, βλέπουμε τον Σκρουτζ να κάνει αναφορά στον πρόγονό του, Πάπερσον Μακ Ντακ. Δεν αναφέρει κάτι για πατέρα. Λέει γενικά πως ήταν πρόγονός του. Επίσης την περίοδο αυτή ο Barks ήταν ακόμα ενεργός, ενώ το λεγόμενο «canon» δεν είχε υιοθετηθεί ακόμα, μιας και είμαστε περίπου 3 δεκαετίες πριν τον Βίο και Πολιτεία του Don Rosa. Το πρωτότυπο ιταλικό αναφέρει επίσης τον πρόγονο ως Mac Paperson. Το ενδιαφέρον είναι πως στην αμερικανική ανατύπωση (Uncle Scrooge 338 - 2005), ο πρόγονος υπογράφει πλέον ως πατέρας, με το γνωστό όνομα Φέργκους Μακ Ντακ. Απ' ό,τι φαίνεται οι Αμερικάνοι θέλησαν να κρατήσουν το canon του Don Rosa και αλλοίωσαν το πρωτότυπο, πιθανώς για να μην υπάρξει σύγχυση στους αναγνώστες, αφού δεν ήταν οικείοι με τις ιταλικές ιστορίες, πόσο μάλλον με το ιταλικό lore.

Ένα καρτ ποστάλ με τον Μιλού... Εν τω μεταξύ, διαβάζω "Tirage limite" και γουστάρω!

Στην ιστορία Το θρυλικό βασίλειο της Σάνγκρι Λα, σε σχέδιο και σενάριο Romano Scarpa του 1961, βλέπουμε πως ο Μίκυ μένει στην Οδό Κάβουρα. Νούμερο δυστυχώς δεν μας αναφέρει. Στα ελληνικά διαβάσαμε την ιστορία στον τόμο Τα Άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα # 9 - Ο Αυτοκράτορας της Καλισότα. Στο πρωτότυπο ιταλικό Topolino #288, η οδός αναφέρεται ως via dei granchi, που με τα ολίγα ιταλικά που γνωρίζω, σημαίνει οδός κάβουρα, δηλαδή η ελληνική μετάφραση της βιβλιοθήκης Scarpa ήταν για ακόμα μία φορά πιστή στο πρωτότυπο.

Εξωφυλλο/οπισθόφυλλο τευχους νο 145 (11.07.62) -Νταν Φούλερ:Μυστική αποστολή- για το αρχείο Προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Divinica #4 Pathfinder: Spiral of Bones #4 cover A Pathfinder: Spiral of Bones #5 cover A

Τα "Y the last man Deluxe " & Πακετο Buffy the vampire slayer εφυγαν εκτος φορουμ και κοκκινιζουν...

Βγήκε επιτέλους το ημερολόγιο του Αυγούστου Με μια πρώτη ματιά φαίνονται χαλαρά τα πράγματα. Από το ΜΜ έχουμε ήδη τι παίζει με τα 2 πρώτα τεύχη. Θα ποστάρω πιο μετά τα λινκς των ιστοριών από το ιντακς.

Θ3 - Άστοχο

Ο Ροσα εχει ηδη εξαντληθει σαν ιντεξ, ομως οχι κι ο Μπαρκς, τυπικα. Αυτα που εχει ο ιταλικος τομος 48, αυτος που δεν τυπωθηκε ποτε εδω, δεν υπαρχουν στα ελληνικα τευχη. Εκει μεσα εχει καμποσα αρθρα που μπορουν να μπουν στο Κομιξ, αλλα και καμμια 15 στριπ που ο Μπαρκς καταγραφεται ως plot. Γενικως μπορουν να μπουν στριπ στο Κομιξ, μια σελιδα ειναι αρκετη. Και ασφαλως μπορουν να μειωθουν οι σελιδες που χαριζονται στις νεωτερες ιστοριες απο ευρωπαικη πηγη. Η συνταγη ομως οταν διαμορφωθηκε ετσι το Κομιξ δεν οριζει να μπαινουν ιταλικες ιστοριες εκτος εξαιρεσεων. Γι'αυτο κι οταν καποτε ξαναμπηκε Σκαρπα αυτες ηταν οι θεωρουμενες "χαμενες" ιστοριες του, αυτους που ειναι στους τελευταιους τομους στα απαντα. Σκαρπα θα εχουμε, ελπιζω, για πολλα χρονια, καθε καλοκαιρι. Ομως, οπως τους εγραψα και σε μεηλ, δεν υπαρχει κανενας λογος να υπαρχει αυτος ο περιεργος περιορισμος οτι δηθεν μονο το καλοκαιρι ειναι για ενθετα τομους-κομικς. Ο Τερζοπουλος τυπωνε μονο κομικς και επιτηδες επιδιωκε να τονιζει τις πωλησεις του την καλοκαιρινη περιοδο. Η Καθημερινη , οπως και καθε αλλος εκδοτης εφημεριδας, ομως δεν εχει τετοιο προβλημα. Μπορουν να προσθετουν ενθετα τομους οποτεδηποτε. Γι'αυτο και τα Απαντα Σκαρπα, με την μορφη που τα εχουμε στην Ελλαδα και που τυπικα θα ειναι περαν των 100 τομων, μπορουν να τυπωθουν οποτεδηποτε. Δεν ειναι εποχιακο φρουτο. Ειναι για ολες τις εποχες. Εξ αλλου τα κομικς ειναι ενα χομπυ που δεν περιμενει καποιος μια ειδικη περισταση για να τα διαβαζει!

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #217 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από τον φίλτατο Ινδιάνο). Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Το σκήπτρο του Ντροματάν." Η ιστορία μας ξεκινάει με μία καταδίωξη στους δρόμους του Μίκυ Σίτυ. "Συναρμολογούμενα σπίτια." Η νέα επιχειρημστική ιδέα του Σκρουτζ για την οικοδόμηση της Λιμνούπολης φέρνει τα πάνω - κάτω στην πόλη και τους κατοίκους της. Η παρέμβαση του πρώτου πολίτη της πόλη κρίνεται απαραίτητη όταν η κατάσταση παρεκτραπεί. "Η βρύση της σοφίας." Οι υδραυλικοί θεωρούνται πλέον είδος πολυτελείας στην Λιμνούπολη. Ο δήμαρχος με το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να δώσει κίνητρα στους δημότες για να σπουδάσουν στην σχολή υδραυλικών. Δύο από τους σπουδαστές είναι ο Ντόναλντ και ο Γκαστόνε. "Αθλητικές ταινίες." Σε αυτή την ιστορία παρακολουθούμε τις διακυμάνσεις του αστεριού του Μίκυ στο κόσμο της καλαθοσφαίρισης. Η διαδρομή δεν είναι στρωμένη με ροσοπέταλα. "Ο φίλος από το 3000." Το αγαπημένο περιοδικού της παρέας του Παπιοχωριού δίνει στον Τζούνιορ όλα τα απαραίτητα εφόδια για να φτιάξει έναν ασύρματο και να επικοινωνήσει με το μέλλον. Αυτό τον κάνει αγενή προς τους φίλους του αλλά στο τέλος καταλαβαίνει την αξία τους. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Καιρό είχαμε να απολαύσουμε στο Μίκυ Μάους μία τόσο χορταστική περιπέτεια με τον Μίκυ. Η αρχή του σεναρίου ούτε που σε προδιαθέτει για την εξέλιξη. Είναι ο σαφής ορισμός της φράσης "κάθε τέλος μία νέα αρχή." Από την πολύβουη πόλη στην έρημο και σε μία περιπέτεια στα έγκατά της. Μακάρι η νύξη πυ δίνει ο Ζάμποτεκ προς το τέλος να πραγματοποιηθεί αν δεν έχει γίνει ήδη... Πραγματικά μία ιστορία διαμαντάκι!!! Η ιδέα του Σκορυτζ γα ανεβάσει και άλλο την στάθμη της "πισίνας" του διαβάζεται με αρκετό ενδιαφέρον από την αρχή ως την μέση κι από εκεί στο λυτρωτικό ,για όλους, τέλος. Ακολουθεί μία ιστορία που δε με ξετρέλανε. Άνευρο σενάριο και με έναν Γκαστόνε γεμάτο όρεξη για δουλειά. Μέτρια. Ακολουθεί άλλη μία ιστορία της σειράς "Πάμε σινεμά?" που κινείται σε αθλητικά μονοπάτια και συγκεκριμένα το basket. Συμπαθητική και ευχάριστη. Το τεύχος κλείνει με μία από τις καλύτερες ιστορίες με τον Τζούνιορ που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Υπέροχο σενάριο με κλιμακούμενη εξέλιξη με δόσεις αγωνίας. Το παρελθόν συνάντησε με άψογο τρόπο το μέλλον!!! Το σχέδιο σπάνια το σχολιάζω. Εδώ δε με ξετρέλλανε. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Το σκήπτρο του "Ντροματάν." 2. "Ο φίλος από το 3000." 3. "Συναρμολογούμενα σπίτια." 4. "Αθλητικές ταινίες." 5 "Η βρύση της σοφίας." 7.8/10!!! Το δεύτερο αυγουστιάτικο τεύχος εγγυάται στιγμές χαλάρωσης!!!

Πρώτον δεν έχω τις γνώσεις σου περί έρευνας στο εσωπαπάκι και δεύτερον να μη παίξεις και εσύ??? 5/5!!!

Μια και δεν έβαλες αναφορές στις ιστορίες, θα μπορέσω να εξασκηθώ στο αγαπημένο μου άθλημα, την αναγνώριση ιστοριών από τους τίτλους και τις περιγραφές τους. Οι ιστορίες τού τεύχους, λοιπόν, πρέπει να είναι οι εξής: Το σκήπτρο τού Ντροματάν Συναρμολογούμενα σπίτια Η βρύση τής σοφίας Αθλητικές ιστορίες Ο φίλος από το 3000

(Μιας και ειμαι σε mood να γραψω ) Ο πρωτος τομος ηταν ακρως απολαυστικος. Πολυ ωραιες οι 2 ιστοριες που διαβασαμε για πρωτη φορα "Πρακτορας του FBI " και "Μπιμπ-Μπιμπ 15". Τις "Φακες της Βαβυλωνας" αν και την εχω διαβασει και παλιοτερα δεν την θυμομουν σχεδον καθολου οποτε μια χαρα! Μου αρεσαν πολυ ολες οι ιστοριες,αλλα η δευτερη λιιιγο παραπανω . Αλλα γενικα ..ουαου!

Ένα μικρό αφιέρωμα στο περιοδικό της Spider-Woman και στις περιπέτειές της. Το άρθρο σχολιάζει το πόσο φορές τη δέσανε εγκληματίες, με σχοινιά, αλυσίδες, κλωστές, κουκούλια και άλλα διάφορα. Κάτι τέτοιο γινόταν στα πρώτα χρόνια της Wonder Woman, και σίγουρα έχετε διαβάσει άρθρα και γι' αυτό. Και μην ξεχνάμε η Spider-Woman πρέπει να πήγε στα περισσότερα πάρτι από κάθε άλλο σουπερήρωα, μέσα σε μια περίοδο 50 τευχών.

Και συνεχίζοντας, δυστυχώς στην περίοδο της κρίσης που διανύουμε (και ειδικά σε αυτή), πρέπει να σπείρεις για να θερίσεις. Δηλαδή να σπρώξεις χρήμα, να βγάλεις αξιόλογο προϊόν, για να σε εμπιστευθεί το κοινό. Το Οξύ και η Ανούμπις βγάζουν αξιόλογο προϊόν σε πολύ καλή τιμή. Και πλέον πολύ σύντομα σε σχέση με το εξωτερικό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, προς τα εκεί πρέπει να κινηθουν όλοι, πράγμα που είναι συμφέρον για τον πελάτη και μεσο/μακροπρόθεσμα για τον επιχειρηματία.

Το IBAN στείλε μου να σου καταθέσω τα λεφτά

Μπράβο ξανθομάλλη θεέ . Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν και εγώ, εδώ και λίγη που κωλοβαρ... εχμ, συγνώμη, που δουλεύω θέλω να πω. Σκεφτόμουν ακριβώς τι θα μπορούσα να εκδόσω αν ήμουν στη θέση του Ανεμοδουρά, κρατώντας εν μέρει το κοινό μου και προσελκύοντας καινούριο. Δώσε βάση : Φτιάχνουμε 2 μηνιαία περιοδικά. Το ένα σε μορφή ανθολογίας και το άλλο σε μορφή αυτοτελών ιστοριών. Η ανθολογία θα είναι έγχρωμο illustration 56 σελίδων και τιμής €5-€6. Θα έχει μέσα 2 ιστορίες, 24-28 σελίδων η καθε μία, οι οποίες θα ολοκληρώνονται υποχρεωτικά σε 2 έως 3 τεύχη. Πηγή αγγλικά που έβαζε και παλιά το Μπλεκ (2000AD-καινούριες ιστορίες και υποχρεωτικά έγχρωμες), indie αμερικάνικα mini-series και έλληνες δημιουργούς. Το 2ο περιοδικό θα είναι περίπου στη μορφή που αναφέρεις, 48-56 σελίδες Α4 και illustration με τιμή €6 με €8. Θα έχει αυτοτελείς ιστορίες BD. Τι λες, θα με χρηματοδοτούσες να σου κάνω τον editor?

Συμφωνω με αυτο που λεει ο @Manitou Αγαπω πολυ τις ιστοριες του Μπαρκς, αλλα οταν διαβαζω Σκαρπα ξαναγινομαι παπακι στα μεσα '80ς. Υπεροχο συναισθημα!

Διαβαστηκε αλλος ενας ομορφος τομος. "Η αιωνια φλογα της Καλχοα" . Αγαπημενη μου ιστορια με περιπετεια και χιουμορ. Εχω τα τευχη του ΜΜ,που την ειχαν φιλοξενησει πανω πανω, και τα εβγαλα μια φωτο μαζι. "Ο διαγωνισμος των 100 δολλαριων" .Δεν την πολυθυμομουν. Ηταν διασκεδαστικη. "Ο γιγαντας της διαφημισης" Αλλη μια ωραια ιστορια.Θα θελα ομως να βλεπω και τον Γκουφυ σε αυτες τις ιστοριες,μαζι με τον Μικυ,οχι σε δευτερο ρολο.

Αλλος ενας απολαυστικος τομος!!! "Ο Αυτοκρατορας της Καλισοτα". Η ιστορια εχει ξαναδημοσιευθει οπως ξερουμε,αλλα εγω δεν την ειχα.Οποτε την διαβασα πρωτη φορα. Τι ωραια ιστορια! Τι ωραια περιπετεια! "Η απαγωγη της Τζενυ" . Αγαπημενη και πολυδιαβασμενη ιστορια.Πραγματικα την διαβαζα και θυμομουν το καθε καρε απεξω. "Το θρυλικο Βασιλειο της Σαγκρι Λα" .Πολυ ωραια ιστορια και αυτη!! Θα συμφωνησω με τον @ΚΟΜΙΞ οτι μου αρεσει η δουλεια του Σκαρπα με τον Μικυ. Μου αρεσουν ολες οι ιστοριες του, αλλα αυτες με τον Μικυ λιιιιγο παραπανω.

Πολύ καλό ότι έχουμε αύξηση 10% παιδιά σε σχέση με την πώληση του προηγούμενου τόμου στην εφημερίδα Τα κακά νέα είναι ότι τέλος αυτές οι μετρήσεις. Η Καθημερινή αποσύρεται από τις μετρήσεις του Άργους

Δεν ξέρω αν ο Ανεμοδουράς ή οι υπόλοιποι συντελεστές των εκδόσεων του συχνάζουν στο φόρουμ μας. Αν το κάνουν ελπίζω ότι δεν θα....παρασυρθούν! Κανονικά από εδώ και πέρα και με βάση την εμπειρία που αποκόμισαν ΝΑ ΜΗΝ ξαναεκδώσουν ΠΟΤΕ περιοδικό περιπτέρου. Οσο αντέχει ο Μπλεκ έχει καλώς. Διότι θα μπλέξουν σε ένα εκδοτικό φαύλο κύκλο που θα τους καταστρέψει. Το μοναδικό που έχουν να κάνουν είναι να συνεχίσουν να πουλάνε τους τίτλους τους μέδω Κυριακάτικων εκδόσεων. Παίρνουν ένα καλό φιξ ποσό, η εφημερίδα βγάζει κάποιο κέρδος και αυξάνει τις πωλήσεις της και είναι όλοι ευτυχισμένοι. Δυστυχώς, οι άνθρωποι εμπιστεύθηκαν τις απανταχού (και δεν μιλάω μόνο για το φόρουμ) ενθουσιώδεις αντιδράσεις στην αρχή. Βγάλτε αυτό, βγάλτε το άλλο, εγώ θέλω αυτό, ο διπλανός μου εκείνο και πάει λέγοντας. Και γρήγορα προσγειώθηκαν στην ελληνική πραγματικότητα. Τα πρώτα τεύχη του Μπλεκ δεν ήταν καλά, ήταν μέτρια ποιοτικά αλλά σύντομα οι εκδόσεις τους έκαναν φοβερά βήματα προόδου. Και οι 3 εκδόσεις τους ήταν παραπάνω από αξιοπρεπείς και επειδή έχω στα χέρια μου τεύχη από τις αντίστοιχες Ιταλικές ή Σέρβικες εξαιρετικά ανταγωνιστικές ποιοτικά. Αλλά στην Ελλάδα ο μέσος αναγνώστης εντύπων έχει συγκεκριμένη νοοτροπία: Θέλω αυτό που ζητάω, το θέλω τέλειο και να κοστίζει και όχι πάνω από....1 ευρώ! Αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για ένα τίτλο το καταλαβαίνω και κανείς δεν μπορεί να τον υποχρεώσει να τον αγοράσει. Ούτε για να στηρίξει μια προσπάθεια, ούτε φυσικά με το ζόρι. Αλλά ο Ανεμοδουράς με τον Ζαγκόρ πούλαγε ένα....καφέ τον μήνα! Αντε δύο. Δύο καφέδες τον μήνα ζητούσε. Προφανώς και είναι....ακριβός. Επρεπε να ζητάει μια....τσιχλόφουσκα και πάλι θα τον έβρισκαν ακριβό. Η νοοτροπία του έλληνα αγοραστή είναι ίδια πλέον σε όλα τα επίπεδα και δεν θα διασωθούν ούτε τα εξειδικευμένα έντυπα. Δώσε μου αυτό που θέλω και δώστο μου από τζάμπα έως εξευτελιστικά φτηνά αλλιώς θα βρω 10.000 λόγους για να μην το αγοράσω και όχι ΕΝΑΝ για να το αγοράσω. Τα ίδια διαβάζω για την Ανούμπις, τα ίδια διάβαζα και σε μικρότερη ηλικία στις στήλες επικοινωνίας της Μαμούθ. Σκεφθείτε απλά ότι κανένα είδος τέχνης, ούτε η μουσική, ούτε τα βιβλία, ούτε τα κόμιξ δεν επιβιώνει χωρίς αγοραστικό κοινό. Σε λίγο θα επιστρέψουμε στην όχι μακρινή εποχή που στα περίπτερα θα υπάρχουν 2-3 τίτλοι και αν θα υπάρχουν και αυτοί. Αν δεν βρούμε όλοι μας ΕΝΑ λόγο να πάμε στο περίπτερο για να τα αγοράσουμε, μπορούμε εύκολα να βρούμε 10.000 λόγους για να μην τα αγοράσουμε και μετά να επιστρέψουμε στην παλαιότερη γκρίνια του φόρουμ: Γιατί σε όλες τις χώρες υπάρχουν περιοδικά περιπτέρου και στην Ελλάδα όχι. Γιατί κανείς εκδότης δεν τολμάει κλπ. κλπ.

Άγγελε, (λίγο καθυστερημένες) ευχές για τα γενέθλιά σου! Χρόνια πολλά φίλε

Σας ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ευχές σας! Εύχομαι σε όλους σας υγεία, ευτυχία και πολλά κόμικς!

Αγγελε ,Χρόνια πολλά και καλά . Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και τους αγαπημένους σου και να χεις παντα υγεία και τύχη. Σε πεθυμήσαμε πολύ ,μακαρι να τα πούμε συντομα απο κοντά .

Χρόνια πολλά κι από εμένα σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερα στον καλό φίλο @comicos . Φίλε Άγγελε σού εύχομαι υγεία,αισιοδοξία και να έχεις τους ανθρώπους που αγαπάς πάντα δίπλα σου.

Ακόμα μια έκδοση του θρυλικού Spawn στη χώρα μας από τις εκδόσεις Comicworld. Το συγκεκριμένο τεύχος περιέχει τις ιστορίες από τα τεύχη 165 και 179. Δεν θα προσποιηθώ ότι είμαι τόσο γνώστης της σειράς ή της μυθολογίας της, έτσι ώστε να συνδέσω τις συγκεκριμένες ιστορίες στο continuity του Spawn, συνεπώς περιορίζομαι στο να αναφέρω απλά τη γνώμη μου για τις ιστορίες και την έκδοση και θα δώσω το λόγο στους επαΐοντες. Και οι δύο ιστορίες μου άρεσαν, αλλά σαφώς προτίμησα την πρώτη (αυτή του αμερικάνικου τεύχους 165), που μας δίνει μια σαφή εικόνα της κοινωνικής θέσης των μαύρων στις αρχές του 20ου αιώνα, χωρίς να παραγκωνίζει και το καθαρά προσωπικό δράμα. Και η δεύτερη ιστορία όμως, η οποία διαδραματίζεται στη Μεσαιωνική Κίνα, είναι αξιόλογη και διακρίνεται για τη σκληρότητά της. Το σκίτσο των Mayhew (πρώτη ιστορία) και Medina (δεύτερη ιστορία) είναι εξαιρετικό με τελείως διαφορετικό τρόπο το ένα από το άλλο, αφού οι δύο σχεδιαστές ακολουθούν εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Όσοι έχετε διαβάσει Spawn ξέρετε περίπου τι να περιμένετε, οι υπόλοιποι ίσως θα έπρεπε να αρχίσετε από κάπου αλλού τη γνωριμία με τη μυθολογία του ήρωα. Η έκδοση είναι εξαιρετική. Περιλαμβάνει εισαγωγή του Hine, γραμμένη ειδικά για την ελληνική έκδοση (με ημερομηνία συγγραφής 14/10/2010) και γκαλερί με τα έξι σχέδια Ελλήνων σχεδιαστών, οι οποίοι υπέβαλαν τα έργα τους, προκειμένου να κριθούν έτσι ώστε ένα από αυτά να φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης (τελικός νικητής ο Παναγιώτης Βλάμης), καθώς και τα εξώφυλλα των δυο αμερικάνικων τευχών. Δύο πιθανόν ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις: α) Μέσα στο κόμικ αναφέρεται ως ημερομηνία έκδοσης ο Δεκέμβριος του 2014. Θεωρώ ότι ίσως να το είχαν έτοιμο από τότε, αλλά δεν μπόρεσαν να το εκδώσουν και τελικά το εξέδωσαν τον Απρίλιο του 2018. β) Επίσης μέσα στο κόμικ, αλλά και στη ράχη, αναγράφεται ο αριθμός 1, που ίσως σημαίνει ότι η εκδοτική είχε ή έχει προγραμματίσει και την έκδοση άλλων τευχών. Για να δούμε...

Εδω https://www.comicworld.gr/

Απο που το πηρες ? Ρωτησα το κομικσαδικο που αγωραζο αλλα δεν το εχουν

Για να δούμε πως τα πήγε ο τόμος αυτός με την εφημερίδα. Είχαμε αύξηση 4%. Θετικό αυτό αλλά δεν νομίζω να είναι σημαντική.

Γενικά αυτή ήταν η τακτική της πρώτης Ιταλικής σκηνής που το έχουμε ξανασυζητήσει στην Κουβεντούλα κάποτε. Ιδίως ιστορίες του Κάρπι με τον Ντόναλντ κακό τα ανιψάκια αλητάκια, τον Σκρουτζ evil έγραψαν ιστορία!

Εύστοχη η παρατήρησή σου. Όντως σε αρκετές ιστορίες του Σκάρπα βλέπουμε έναν Σκρουτζ πιο ακραίο στις αντιδράσεις και τις επιλογές του. Αυτό δίνει και το περισσότερο "ζουμί" στην πλοκή των ιστοριών.

Γενικά το σκεφτόμουν αρκετά αυτές τις μέρες και νομίζω ο Σκάρπα επίτηδες δίνει το στοιχείο της υπερβολής στον Σκρουτζ όχι μια αλλά και άλλες φορές. Τα στοιχεία αυτά του χαρακτήρα του πιο πλούσιο παπιού μπορούν να χτίσουν πολλές ιστορίες. Είναι στην προσωπικότητα του Σκρουτζ που εστιάζει στα άκρα της υπερβολής όταν σκέφτεται το κέρδος.

Αν σκεφτείς όμως και μεγεθύνεις τα αρνητικά του στοιχεία βγάζει όμως νόημα ο Σκρουτζ να κάνει μια κακή κίνηση εξαιτίας της απληστίας του.

@Manitou Όντως,αυτή ήταν μία μεγάλη κι ανεύθυνη επιχειρηματική απερισκεψία που δεν ταιριάζει στην εμπειρία του θείου Σκρουτζ.

Ξερω γω; Και τα δύο!

Τι εννοούσε; Να βάλεις μέσα βιβλία για να το χρησιμοποιήσεις ως βιβλιοθήκη; Ή να βάλεις μέσα βιβλία για να είναι φρέσκα;

Σήμερα αγόρασα νέο ψυγείο! Ινοξ, με κατάψυξη κάτω, νο φροστ, κλπ! Και τι να κάνω το παλιό; "Να βάλεις μέσα βιβλία!" η απάντηση της αδερφής μου.

Θα πω και εγώ την άποψη μου όσον αφορά τις ιστορίες και τα άρθρα Πράκτορας του FBI: Ωραία ιστορία τόσο σε σχέδιο όσο σε σενάριο. Θυμίζει τις δεκασέλιδες ιστορίες του θείου Καρλ με την εύθραυστη δεξιοτεχνία του Ντόναλντ. Πολύ ωραία γκάγκ και το πιο αστείο είναι η επιμονή του Ντόναλντ να βγάλει την νέα εργασία εις πέρας. Σε αντίθεση βέβαια με τις ιστορίες του Μπαρκς εδώ το τέλος είναι αίσιο χωρίς να το γνωρίζει ο ήρωας. Ο Ντόναλντ έκανε ένα σωρό "άθλους" δίχως να το καταλάβει. 9/10 Μπιμπ-Μπιπ 15: Η συγκεκριμένη ιστορία μου άρεσε πάρα πολύ. Για μένα αυτή και η επόμενη με τις φακές κονταροχτυπιούνται για την πρώτη θέση. Έχουμε ιστορία με τον Μπίπ Μπίπ και τον Μίκυ γεμάτη ανατροπές, απαγωγές και τον Μαύρο Πητ να σκίζει στα ηνία κακού. Για ακόμα μια φορά βλέπουμε τον Πητ να είναι μπροστά από όλους και να έχει ήδη καταστρώσει ένα δαιμονικό σχέδιο για να αξιοποιήσει την αθώα εφεύρεση του Μπίπ Μπίπ. Μου άρεσε κιόλας που πήρε καιρό στον Μίκυ να καταλάβει τι συμβαίνει. Λατρεύω να διαβάζω τέτοιες ιστορίες με τον Πητ και τον Μίκυ. Καλός ήταν και ο χρωματισμός εδώ και ας μην είναι σωστά χρωματισμένος ο Μπίπ Μπίπ. Υπέροχο το σχέδιο και μου άρεσε το τέλος που δεν δίνει περιθώρια. 10/10 Οι Φακές της Βαβυλώνας: Άλλη μια πολύ δυνατή ιστορία με ιδιαίτερη μορφή, αυτή του φλας μπακ. Οι Μοργόλυκοι πραγματική απειλή που δεν αφήνει περιθώρια στο Σκρουτζ. Ο Σκρουτζ από την αγάπη του για τις φακές αλλά και από την μεγάλη πλεονεξία του χάνει τον έλεγχο και κάνει ένα σημαντικό λάθος. Είναι πιστευτό; Θα έλεγα ότι ο Σκρουτζ είναι ένας χαρακτήρας που μόλις μυριστεί κέρδος η αλαζονεία, η πλεονεξία και η απληστία του δεν τον αφήνουν να σκεφτεί καθαρά και κυριαρχούν. Οπότε αφού τα άσχημα του σημεία μεγεθύνονται είναι κάπως λογικό να κάνει λάθη. Μου αρέσει και ο τρόπος που ο Σκάρπα σατηρίζει τη διαφήμιση και το χρηματιστήριο αλλά και δείχνει και την ευφυΐα του Σκρουτζ όσον αφορά τις μπίζνες. Το μόνο που με χάλασε λίγο είναι το απότομο για μένα τέλος της. Να μεν είναι κάτι διαφορετικό αλλά κάπως μου έκατσε. Ήθελα μια ή δυο σελίδες ακόμα με τον Σκρουτζ και του Μουργόλυκους να ανταλλάσσουν μια με δυο κουβέντες. 9.8/10 Σύνοψη Έβαλα ελάχιστα λιγότερο στις φακές λόγω τους τέλους αλλά είναι ένα διαμαντάκι όπως και η ιστορία του Μίκυ. Πάρα πολύ καλός τόμος και με υπέροχες ιστορίες και καλύτερη ποιότητα χαρτιού σε σχέση με πέρσι. Τα άρθρα επίσης μου άρεσαν και είναι καλά γραμμένα. Νομίζω ότι μέχρι στιγμής για μένα είναι ο καλύτερος της σειράς. Πολύ δυνατή αρχή κάναμε φέτος.

Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που έριξα μία ματιά στα παιχνίδια που υπάρχουν μέσα στο περιοδικό "Περιπέτεια". Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξανά δώσει σημασία στα παιχνιδάκια αυτά. Στο τεύχος # 127 λοιπόν (αυτό έτυχε να διαβάσω) υπάρχει ένα παιχνίδι,που έχει τίτλο "Εντόπισε σωστά". Βλέπουμε λοιπόν στην φωτογραφία ότι το παιχνίδι μάς ρωτάει εάν μπορούμε να εντοπίσουμε τα κομμάτια Α και Β στο εσωτερικό του τετραγώνου. Κι έρχεται η απάντηση στις λύσεις του οπισθόφυλλου... Αν το πάρουμε λογικά,το κουίζ δεν μας λέει να εντοπίσουμε τα κομμάτια μέσα στο τετράγωνο,αλλά μας ρωτάει ΑΝ μπορούμε. Η απάντηση λοιπόν είναι ΝΑΙ.