Αίθουσα Νικητών

Η συλλογή μου απο κόμικς DC.

Επιτέλους κάτι που θέλαμε πολύ καιρό έγινε πραγματικότητα και το μαγαζί πιστεύω ανέβηκε ένα σκαλοπάτι. Οι τελευταίοι 2 μήνες είχαν πολύ τρέξιμο αλλά άξιζε τον κόπο. Τώρα επιστρέφουμε σε νορμάλ ρυθμούς και ετοιμαζομαστε σιγά σιγά για την 2η έκδοση μας που θα είναι ένα από τα πιο cult ελληνικά στριπς. Ο κήπος του προφητη 2, λοιπόν, που θα συγκεντρώνει τα στριπς από το 2007 και μετά. Για όσους μεγαλώσαμε με το Metal Hammer και ακούμε αυτές τις μουσικές, το κόμικ αυτό το έχουμε στην καρδιά μας και νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που θα είμαι κομμάτι της ιστορίας του. Ραντεβού στο athenscon λοιπον

Εχοντας διαβάσει και τα 4 τεύχη του Μπλε κομήτη μπορώ να πω ότι το τελευταίο ήταν σαφώς βελτιωμένο. Ανήκω προφανώς στο κλαμπ αυτών που υποστηρίζουν την προσπάθεια για πολύ απλούς λόγους. 1ον: Δεν έχω τη δυνατότητα να ψάχνω εξονυχιστικά την αγορά για να μάθω νέους και ταλαντούχους Ελληνες δημιουργούς. Μου δίνει αυτή την ευκαιρία το περιοδικό, έστω και αν η θεματική ποικιλία ξεπερνάει κάποια στιγμή τους ορίζοντες μου. 2ον είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια (όπως τουλάχιστον δείχνει) άρα αξίζει τη στήριξη όσων μπορούμε να τη στηρίξουμε και όπως έχω ξαναγράψει σε κάποια άλλα σχόλια μου ακόμη και αν κάτι δεν είναι τέλειο ή 100% μέσα στα γούστα μας αν δεν στηρίξουμε την παραγωγή θα πάψει να υπάρχει. Επί των σχολίων συμφωνώ ότι άλλο πράγμα η Βαβέλ και άλλο πράγμα ο Μπλε Κομήτης. Είναι άδικη η σύγκριση δύο διαφορετικών σε λογική εντύπων και κυρίως εντύπων διαφορετικών εποχών. Και νομίζω ότι αδικεί κατάφωρα την προσπάθεια που κάνουν οι συντελεστές του Μ.Κ. από τους οποίους να σημειώσω ότι δεν γνωρίζω κάποιον άρα δεν τους αβαντάρω. Θεωρώ πολύ θετικό ότι έχουν σε πολλές δουλειές συνδέσει τη νεοελληνική λογοτεχνία με τα κόμικς. Εχουν πάντα μια ιστορία εμπνευσμένη από κάποιο διήγημα ή μυθιστόρημα της σύγχρονης ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας και σε αυτό το τεύχος το Μάλλιασε το ρέμα ήταν μεταφορά επίσης από ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Είναι plus και το γεγονός ότι βάζουν ένα διήγημα σε κάθε τεύχος έστω και αν ορισμένα είναι έξω από το ύφος και τη θεματολογία τους. Το διήγημα αυτού του μήνα ήταν πολύ καλή δουλειά αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν ταίριαζε σε περιοδικό κόμιξ όπως π.χ, ταίριαζε απόλυτα αυτό της Μπουραζοπούλου που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 2 ή 3. Ισως θέλουν λίγο παραπάνω ψάξιμο στον συγκεκριμένο τομέα. Οι μεσήλικες βαμπίρ είναι έξυπνο κόμικ, η πασιονάρια του Τέξας μπορεί να είναι μια τυπική κόμιξ βιογραφία αλλά είχε υπέροχο σχέδιο και κυρίως μου έμαθε μια ιστορική μορφή για την οποία είχα ακούσει κάτι απέξω-απέξω και το 11 vs. 0 βασισμένο εν μέρει σε μια αληθινή αθλητική ιστορία υπέροχο. Για τα Γυμνά Οστά μάλλον θα διαφοροποιηθώ από την πλειοψηφία. Είναι έξω από τους δικούς μου αναγνωστικούς ορίζοντες, λογικό σε κάποιους να αρέσει, σε κάποιους όχι, ανήκω στους δεύτερους. Η Ραλού παρότι απλοϊκή εξυπηρετεί το στιλ ενός γρήγορου διασκεδαστικού κόμικ, αρκεί να έχει την ίδια έξυπνη δομή και σενάριο σε κάθε έκδοση. ΟΚ, μπορεί να διαβαστεί και λίγο παράξενα αφού αναφερόμαστε σε περιοδικό κόμικ αλλά καταυχαριστήθηκα το κείμενο για τα δύο φεστιβάλ. Πανέξυπνη γραφή και παρουσίαση δύο εκδηλώσεων με τη μορφή ενός μίνι-διηγήματος. ΟΙ δύο συνεντεύξεις προσωπικά δεν μου έκαναν κάποιο ιδιαίτερο κλικ αλλά προφανώς έχουν ενταχθεί στο όλο πλαίσιο της παρουσίασης νέων δημιουργών κόμιξ και street art

Disney για αυτή την εβδομάδα αλλά κάτι που δεν έχει ξαναμπεί. Ο σκανδαλιάρης Γκρέμλιν Γκας, από το ΚΟΜΙΞ #100.

Έλληνες, Ρωμαίοι, Αιγύπτιοι, Κέλτες, Βαβυλώνιοι... Λαοί της Αρχαιότητας που έμειναν γνωστοί στο πέρασμα των αιώνων για την γενναιότητα τους. Τα στρατεύματα τους ήταν ικανά να αντιμετωπίζουν αναρίθμητους εχθρούς και να βγαίνουν νικητές, αποδεικνύοντας σε κάθε μάχη την ευφυΐα και την στρατιωτική τους δεινότητα. Όλους αυτούς τους στρατούς ακριβώς, έρχεται να μας παρουσιάσει η σειρά της DeAgostini "Πολεμιστές της Αρχαιότητας". Στο 16σέλιδο έντυπο περιέχονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες και χαρακτηριστικά για κάθε πολεμιστή και στρατό. Κάθε τεύχος συνοδευόταν από μία μεταλλική φιγούρα, κλίμακας 1:32, ζωγραφισμένες στο χέρι, με εξαιρετικές λεπτομέρειες. Η σειρά είχε συνδρομή και σε κάθε αποστολή είχε μοναδικά δώρα, επίσης δινόταν η δυνατότητα να παραγγείλεις ξεχωριστά την προθήκη για την τοποθέτηση των φιγούρων. Στο 3ο τεύχος, δινόταν δωρεάν η θήκη για την αρχειοθέτηση της σειράς. Όλες οι φιγούρες, συνοδευόταν από πιστοποιητικό ποιότητας, κάτι που αυτόματα τις έκανε ξεχωριστές. Από τις σειρές που θα ήθελα να ολοκληρώσω, όμως η τιμή της σειράς ήταν αποτρεπτική (για άλλη μια φόρα) και έτσι ξέμεινα μόνο με την φιγούρα του 1ου τεύχους.

Συλλογή για τον κόσμο των δύο τροχών. Μια αξιόλογη συλλογή με τις σημαντικότερες και διασημότερες μοτοσικλέτες του κόσμου. Με κάθε τεύχος μια μοτοσικλέτα σε κλίμακα 1:18, αντίγραφο της πραγματικής με όλες τις λεπτομέρειες. Επιπλέον, ένα περιοδικό γεμάτο πληροφορίες για να ανακαλύψετε τον κόσμο των δύο τροχών. Τα εξώφυλλα ήταν με τρύπες και είχε λόγο η ύπαρξη τους, γιατί τα εξώφυλλα μπορούσαν να αποθηκευτούν στα ειδικά ντοσιέ της σειράς, τα οποία μπορούσε να προμηθευτεί κάποιος, με 7,00€. Η YAMAHA TDM 850 που συνόδευε το 3ο τεύχος. Ευχάριστη έκπληξη, ότι οι μινιατούρες ήταν τις εταιρείας Maisto. Το #3 ήταν και το μοναδικό τεύχος που αγόρασα και αυτό γιατί μου άρεσε πολύ η μηχανή. Όποτε, εκ των πραγμάτων δεν γνωρίζω στα πόσα τεύχη ολοκληρώθηκε η σειρά.

Τα Μυστικά του Βάλτου- «Αυτό δεν είναι πόλεμος! Είναι δολοφονίες» Τα Μυστικά του Βάλτου, το «παιδικό¨μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα που γράφτηκε το 1937, αποτέλεσε ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής (και εθνικής, με την πολιτική έννοια) λογοτεχνίας. Γραμμένο μετά από μεγάλη έρευνα για τον Μακεδονικό αγώνα, τις ένοπλες συγκρούσεις Ελλήνων και Βουλγάρων ανταρτών για τον μελλοντικό έλεγχο της τουρκοκρατούμενης ακόμα Μακεδονίας (βόρειας και νότιας), το αρχικό κείμενο αποπνέει έναν έντονο αλυτρωτισμό. Η παρουσίαση λεπτομεριών για την διαμάχη στην περιοχή της Μακεδονίας ανάμεσα στους αλλοεθνείς πληθυσμούς που την κατοικούσαν μπορεί να έχει ένα πραγματικό θεμέλιο, όμως επηρεασμένη ξεκάθαρα από το πολιτικό κλίμα της δεκαετίας του 1930, είναι καθαρόαιμα εθνικιστική. Ο αγώνας των ευγενικών, όπως παρουσιάζονται, Ελλήνων απένταντι στους άγριους Βούλγαρους αποτέλεσε την κύρια θεματική. Στο βιβλίο ωστόσο δεν λείπουν και κομμάτια που δεν εντάσσονται στην εθνική ρητορική, όπως η σκληρότητα του πολέμου, οι αγριότητες (και από τις δύο πλευρές), η απογοήτευση και η παραίτηση, χαρακτηριστικά δηλαδή που έχουμε συνηθίσει στις πιο υπαρξιακές πολεμικές αφηγήσεις Πως λοιπόν σήμερα (ή, πιο συγκεκριμένα, 3 χρόνια πριν όταν ξεκίνησαν οι δημιουργοί του κόμικ την διαδικασία δημιουργίας του) μπορείς να ένα κόμικ μιλήσει για (και με) ένα τέτοιο βιβλίο, μια τέτοια ιστορία, όταν ο εθνικισμός έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις και δείχνει (ξανά) το άσχημο πρόσωπο του; Το graphic novel Τα Μυστικά του Βάλτου (Εκδόσεις Polaris) , σε σενάριο του Γιάννη Ράγκου και σκίτσο του Παναγιώτη Πανταζή έρχεται να αναμετρηθεί με αυτό το ερώτημα. Σαν κόμικ, βασισμένο στον αφηγηματικό κορμό της ιστορίας του μικρού Αποστόλη, η οποία δίνεται ως flash back από τον 40αρη πια ηρωα στην ίδια την Πηνελόπη Δέλτα, συνδιαλέγεται άμεσα με το αρχικό κείμενο. Οι περιγραφές, οι χαρακτήρες αλλά και τα γεγονότα παραμένουν, ωστόσο ο Ράγκος προσπαθεί να δίνει πέρα από το εθνικιστικό περίβλημα της ιστορίας. Και πράγματι, μέσα στο κόμικ έχουν στιγμές, όπου η ίδια η Δέλτα φαίνεται να αφήνει την εθνική αφήγηση για τον ηρωισμό πίσω και να αναφέρεται σε δολοφόνιες. αγριότητες και εγκλήματα και από τις δυο μεριές («τα ίδια θα λένε και οι Βούλγαροι για μας, ότι κι εμείς τα ίδια κάνουμε»). Όσο σύντομες και αν είναι αυτές οι στιγμές, δίνουν την δυνατότητα μιας άλλης ανάγνωσης. Επιπλέον, το κόμικ έχει καταφέρει να πάρει μια από τις μεγάλες συγγραφικές προσθήκες της Δέλτα, την ανύψωση του τοπίου στον ρόλο του πρωταγωνιστή. Η περιοχή Βάλτου είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό local. Γίνεται πεδίο, συναισθηματικό, πολιτικό και προσωπικό, στο οποίο ούσιαστικά οι ήρωες συγκρούονται, όχι μόνο με τους αντιπάλους τους αλλά και με τον εαυτό και το παρελθόν τους, τις ελπίδες και τις απογοητεύσεις τους, το φαντασιακό έθνος τους και την πραγματική φρίκη που περνούν για αυτό. Είναι το καύσιμο στην μηχανή της ιστορίας. Ταυτόχρονα, ο βάλτος είναι και ένα σημείο εκπληκτικής (σχεδιαστικής) ομορφιάς. Το σκίτσο του Παναγιώτη Πανταζή, έντονα επηρεασμένο από την ηθογραφική και λαική ζωγραφική της δεκαετίας του 1930, με ενδεικτικότερο παράδειγμα της τον Θεόφιλο, στο κομμάτι του βάλτου έχει ξεπεράσει πραγματικά τον εαυτό του. Έχοντας έναν φυσικό καμβά, τον οποίο μελέτησε μέσα από φωτογραφίες και έρευνα, αποδίδει όλες τις στιγμές του βάλτου με εκρήξεις έντονα συναισθηματικά φορτισμένου χρώματος, αδρές σκιές και μικρές γραμμές . Από την άλλη τα πρόσωπα των (πολλών και ετερόκλητων) χαρακτήρων (και όχι ηρώων) δίνονται με στόχο όχι τον ρεαλισμό αλλά την σκιαγράφηση του ψυχισμού τους. Πιστός στην τάση ηθογραφίας που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στον χώρο των κόμικ, τα Μυστικά του Βάλτου έχουν ως σκοπό να φέρουν στο προσκήνιο όχι μια εθνικιστική αφήγηση, αλλά μια ανθρώπινη ιστορία. Όχι μια κατήχηση, αλλά ένα μυθιστόρημα. Παρ’ όλες τις καλές προθέσεις που μπορεί να έχει όμως μια τέτοια απόπειρα, αναμετράται όχι μόνο με ένα ογκώδες βιβλίο αλλά και μια γραμματεία 80 ετών που πάνω του έχτισε μια ολόκληρη σχολή εθνικής προπαγάνδας. Όσο και αν είναι διαφορετικός ο σκοπός και η μέθοδος ανάγνωσης, είναι αναπόφευκτο να δίνεται πάτημα σε έναν λόγο διαφορετικό από ότι σκοπευόταν. Επιπρόσθετα, σε πιο πρακτικό επίπεδο τα δεκάδες πρόσωπα των χαρακτήρων και οι πολύπλοκες μεταξύ τους σχέσεις κάποιες φορές, όπως είναι λογικό, μπλέκονται τόσο που η προσοχή του αναγνώστη χάνετα μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα. Ακόμα και στην συντομευμένη μορφή του κόμικ των 110 σελίδων, είναι δύσκολο να συγκρατήσεις ποιος έκανε τι ή γιατί… Σε τελική ανάλυση, τα Μυστικά του Βάλτου ως κόμικ μπορεί να μην αφήσει την εντύπωση που άφησε το βιβλίο. Ωστόσο είναι πολύ θετικό που βγήκε, καθως όχι μόνο αποτελεί μια πολύ καλοδουλεμένη έκδοση, αλλά και δείχνει πως ίσως η ευρύτερη σκηνή να είναι έτοιμοι να αναμετρηθεί πραγματικά με τα σκοτεινά, δύσωσμα μυστικά που κρύβει ο βάλτος του Έθνους… Πηγή

Παιδιά ας χαλαρώσουμε λίγο όλοι σε οτι αφορά τους χαρακτηρισμούς . Το θέμα "Αρκας" καλώς ή κακώς έχει λάβει διαστάσεις σκληρής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους επικριτές του δημιουργού .Ειδικά στα social media αλλά και στα παραδοσιακά . Με έντονη πλέον πολιτική χροιά . Δεν χρειάζεται να μεταφέρουμε τον "πόλεμο" αυτό στο φορουμ . Εχουμε αρκετοί από μας διαφορετικές απόψεις για το θέμα και πολύ καλά κάνουμε που τις έχουμε . Και είναι ωραίο να μπορούμε να τις εκφράσουμε κι εδώ αλλά οχι με τρόπο που προσβλητικό ή εριστικό για όσους δεν συμφωνουν με την δική μας άποψη. Ας μην φτάσουμε πάλι στη λύση του κλειδώματος του θέματος . Για τη Δ.Ο είναι εύκολο να το κάνει και να τελειώνει μια και καλή το θέμα . Ας κάνουμε μια φορά την "έκπληξη " αν και σαν λαός δυσκολευόμαστε λίγο στην πολιτισμένη συζήτηση. Προσωπικά πιστεύω οτι είναι πιο ωραίο να είμαστε σε θέση να συζητάμε και να διαφωνούμε και να ανταλλάσουμε επιχειρήματα ,χωρίς την ίδια στιγμή να προσπαθούμε να μειώσουμε το συνομιλητή μας επειδή διαφωνεί με την "αποψάρα " μας .. Ας αποφασίσουμε ολοι μας ,αν τελικά μπορούμε να το κάνουμε αυτό ή οχι .

Ο θεούλης Νίκος δουλεύει πυρετωδώς. Χρώμα δε θα υπάρχει στο κόμικ, αλλά ίσως χρησιμοποιήσουμε για προμόσιον. Δηλαδή προώθηση, διαφήμιση στα ελληνικά.

Δεκαπενθήμερη σειρά με 26σέλιδο έντυπο, αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην πιο διάσημη μάρκα της αυτοκινητοβιομηχανίας, για την οποία είναι υπερήφανοι οι Ιταλοί, την...Ferrari! Τα τεύχη έχουν πλούσια ύλη με τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τις επιδόσεις και την ιστορία του κάθε μοντέλου. Οι μινιατούρες είναι φτιαγμένες από μέταλλο, σε κλίμακα 1:43 και είναι πιστά αντίγραφα των πρωτότυπων. Αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι η αρίθμηση στις σελίδες δεν σταματάει και είναι συνεχόμενη σε κάθε τεύχος, έτσι με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο καθένας να φτιάξει, την δική του εγκυκλοπαίδεια Ferrari. Λίστα των μοντέλων μέχρι το τεύχος 12. Άγνωστο στα πόσα τεύχη ολοκληρώθηκε η σειρά, μιας και πήρα μόνο το #1 με την 360 Modena και το #3 με την F2002.

Να γιατί δεν πρόκειται να ξαναβρείς τεύχος που ψάχνεις ........ Να γιατί ......

Πολλά μπράβο Άγγελε και για την επέκταση και για τη νέα έκδοση! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να έρθω στα εγκαίνια, αλλά επιφυλάσσομαι για επίσκεψη στο άμεσο μέλλον. Καλές δουλειές

Solitaire, Tangram, ο Πύργος του Ανόι, Αστεροειδές πολύεδρο... Κάθε παιχνίδι είναι μοναδικό και προσφέρει κάτι διαφορετικό. Ορισμένα παιχνίδια μας βοηθούν να αναπτύξουμε την φαντασία μας, άλλα μας μαθαίνουν να ακολουθούμε μια λογική σειρά σκέψης, κάποια από αυτά μας ζητούν να ανακαλύψουμε το μαθηματικό "κόλπο" στο οποίο βασίζονται. Με αυτή την σειρά αποκτάς μια μοναδική συλλογή των καλύτερων και πιο συναρπαστικών παιχνιδιών ευφυΐας. Δεκαπενθήμερη σειρά, με 16σέλιδο έντυπο στο οποίο τα 3/4 της ύλης του είναι αφιερωμένο στα μαθηματικά και μόλις το 1/4 , στην ουσία ένα δισέλιδο, είναι αφιερωμένο στην ιστορία και τον τρόπο που παίζεται το εκάστοτε παιχνίδι. Στα εξώφυλλα υπάρχουν τρύπες και η παρουσίας τους είναι δικαιολογημένη, καθώς η σειρά διέθετε ντοσιέ για την αρχειοθέτηση τους, τα οποία ήταν διαθέσιμα στην τιμή των 6,95€. Όπως και στις υπόλοιπες σειρές της DeAgostini, έτσι και εδώ υπάρχει συνδρομή, με δώρα σε κάθε αποστολή. Τα παιχνίδια στην πλειοψηφία τους ήταν ξύλινα, κάτι που τα έκανε ιδιαίτερα. Έμεινα μόνο στο πρώτο τεύχος, με το Solitaire, μιας και δεν ήταν προσιτή η τιμή της σειράς.

Δεν έχω ακόμα διαβάσει ολόκληρο το τέταρτο τεύχος, αλλά λέω να γράψω μερικές σκέψεις: Το τετρασέλιδο του Paszkiewicz ξεχωρίζει άνετα. Απόδειξη ότι δε χρειάζεται κάθε χιουμοριστικό κόμικ να είναι στριπ ή να είναι ακατανόητα καμένο. Ας είναι καμένο, αλλά ας έχει και λίγο νόημα. Όπως αυτό, που θεώρησα αρκετά έξυπνο. Στο editorial αναφέρεται ότι θα μας απασχολήσει και σε επόμενα τεύχη και θα γούσταρα φοβερά να συνεχίσει με τους χαρακτήρες αυτούς. Εντάξει, ας είν' και μ' άλλους, δε χαλιέμαι. Η Ραφαέλλα Κόνη έχει δύο ιστορίες. Απ' όσο ξέρω, δεν έχει βγει κάτι άλλο δικό της και αυτό το πρώτο δείγμα είναι πολύ καλό. Δεν είναι 100% του γούστου μου το σχέδιό της, αλλά το κατέχει και αυτό είναι σημαντικό. Emma Tenayuka: αξιοπρεπές σχέδιο με καλό χρωματισμό, αλλά μηδέν λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Μάλλιασε το ρέμα: horror βγαλμένο από την ελληνική ύπαιθρο. Ψοφάω για κάτι τέτοια, αλλά η εκτέλεση στην καλύτερη μέτρια. Κρίμα... Μπιφτέκι a la Boltzmann: το ακατανόητα καμένο, που προανέφερα. Να πω την αλήθεια το συγκεκριμένο δε με χάλασε και πολύ, ίσα-ίσα. Αλλά θα προτιμούσα να το δω σε ένα φανζίν, όχι εδώ. Γυμνά Οστά: δεν το διάβασα ακόμα, αλλά dammit τώρα ναι! Τώρα ο Πανταζής βρήκε το πατήματά του και το artwork του πολύ κοντά σε αυτό για το οποίο τον αγαπήσαμε. Στο προηγούμενο δε μου άρεσε και τόσο. Ραλλού: μιεχ... Όσον αφορά τα θεματικά τεύχη που αναφέρεται πιο πάνω. Σε κάθε τεύχος; Πόσες θεματολογίες μπορεί να βγάλει, προτού γίνει γελοίο; Τώρα πχ έχει έντονη ποδοσφαιρική θεματολογία λόγω Mundial, αλλά πιστεύω ότι καλύτερα να το κάνει μια στο τόσο, παρά συστηματικά. Όπως πχ το Heavy Metal

Κούνησε και την ουρίτσα του όταν στο έδινε;

Μικρή ιστορία: Ανεβαίνω σήμερα στη Λέσχη σε κατάσταση αποσύνθεσης λόγω ελάχιστων ωρών ύπνου και βλέπω εκεί τον αγαπητό Δημοσθένη (φλοκ). Αφού ήπια λίγο καφέ και τα ψιλοείπαμε, σηκώνεται να φύγει. Δεν ξέρω πως, μιας και ουσιαστικά το είχα ξεχάσει, αλλά του ζητάω να έχει το νου του μπας και πετύχει το "Uderzo Σκιαγραφημένος από τους Φίλους του" που το ψάχνω εδώ και κάποια χρόνια, αλλά μιας και δεν πηγαίνω σε Μοναστηράκι και παζάρια συχνά (έως ποτέ) δεν έχω καταφέρει να το βρω και ήταν το τελευταίο τεύχος που μου λείπει από τα Asterix. Μου λέει ότι θα έχει το νου του και φεύγει. Μετά από 20 λεπτά, τσουπ, ξαναμπαίνει στη Λέσχη με το τεύχος που ψάχνω εδώ και πολλά χρόνια στα χέρια του. Πήγε Μοναστηράκι να πάρει κάποια άλλα πράγματα και το είδε μπροστά του!! Και όχι μόνο μου το πήρε, αλλά και έκανε και το κόπο να ξαναγυρίσει κατευθείαν για να μου το δώσει!!! Δημοσθένη, you are a true gentleman!!! Μιας και έκλεισε λοιπόν ο Asterix, ας προχωρήσω στα Λούκυ Λουκ. Ψάχνω τα παρακάτω τεύχη σε έκδοση Μαμουθ (όχι ΕΘΝΟΣ), μαλακό εξώφυλλο, κατάσταση 8+. Επειδή δεν τα βιάζομαι ιδιαίτερα, στη παρούσα φάση θα αγοράζω όσα είναι σε τιμή μέχρι €2,00. 2,5,8,13,15,16,20,22,23,26,29,33,37-40,42,43,45,47,54-61,64,66,67,69-72,74,80,83

Κάθησα και διάβασα τρεις σελίδες από την συνομιλία. Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις που το facepalm ήταν αναπόφεκτο. Η αμηχανία που μου προκάλεσαν ορισμένα σχόλια, ήταν τόσο έντονη που, από κάποιο σημείο και μετά, ο μόνος τρόπος που μπορούσα να αντιδράσω ήταν να γελάσω. Δεν συνηθίζω να παίρνω μέρος σε τέτοιες συζητήσεις, αλλά αυτή τη φορά θα πάρω θέση. Για αρχή, οι περισσότεροι πρέπει να κάνουμε μια επανάληψη στα σχολικά βιβλία, τι είναι σάτιρα. Ο Αριστοφάνης, που ήταν και ο δημιουργός της, ήταν υπερβολικός, ήταν καυστικός, ήταν δεικτικός και δεν δίσταζε να τα βάλει με την κοινωνία, τις αρχές, την θρησκεία, τους θεούς τους ίδιους, τους καλλιτέχνες... κοντολογής, τους πάντες! Κοινώς, κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο από την σάτιρα. Αλλά όπως και με κάθε μέσο έκφρασης άποψης, η μόνη πολιτισμένη αντίδραση σε αυτήν, είναι ο διάλογος και η κριτική σκέψη στο κατά πόσο είναι σωστό το λεχθέν ή όχι (πράγματα που είναι πάντα υποκειμενικά). Έμμεσα ή άμεσα, πολλοί υποστήριξαν ότι ο Αρκάς κακώς έβγαλε το σκίτσο ή κακώς το αναδημοσίευσε. Ασχέτως αν είχε δίκιο σ' αυτό που λέει ο Αρκάς, ασχέτως του μηνύματος που περνάει το σκίτσο, ΚΑΛΑ έκανε και το έβγαλε και το αναδημοσίευσε. Όποιος διαφωνεί με το μήνυμα του σκίτσου και του όποιου σκίτσου, να το θέσει πολιτισμένα με διάλογο και επιχειρήματα. Όχι να περνάει από λαϊκό δικαστήριο τον Αρκά και όποιος διαφωνεί μαζί του. Και για να κλείσω, αυτό που μου κάνει περισσότερη εντύπωση, είναι ότι ο Αντρέας προσπαθεί να σας εξηγήσει κάτι πολύ βασικό από την Τρίτη και ελάχιστοι το πιάνουν.

@ΤασίαΚούτ Φαντάζομαι θα είναι δύσκολο τώρα. Μάλλον θα του έχουν πάρει το δίπλωμα λόγω ηλικίας.

Μόνο στο ότι ο ιδιοκτήτης είναι φτυστός ο Ερικ Καστέλ. Ειδικά στην ξανθιά φράντζα

Καποια που ειδα τελευταια: "Tomb Raider " Οταν ειχα διαβασει οτι η Alicia Vikander θα ειναι η νεα Lara Croft,σκεφτηκα οτι μας κανουν πλακα. Τελικα ειδα οτι στην ταινια,παιζει μια "αγουρη" ακομα Lara.Καμια σχεση με την προσωπικοτητα που ειδαμε στις ταινιες με την Jolie.Η ταινια παντως μου αρεσε. Ομορφη εικονα,και πολλη δραση. "Ghost Rider" Ειχα παρα πολυ καιρο να δω ολοκληρη την ταινια. Ναι,ωραια!! "Original sin" Πρωτη φορα την ειδα,και δεν νομιζω να την ειχα ξανακουσει. Ουαου! Καλη!

Είχα πάρει 2-3 τεύχη από αυτή την σειρά αλλά δεν με ενθουσίασε. Άσχημες και μικρές οι φιγούρες και 10 ευρώ για μια τέτοια φιγούρα δεν έλεγε...

Καιρό είχε κάποιος να με συγκρίνει με το Τρίτο Ράϊχ, και ενδιαφέρον ισνέψιο ως επιχείρημα κατά της κριτικής σε γελοιογράφο.

Το ερώτημα που ταλανίζει την ψυχούλα μου είναι: Αν η λύση σε όσους ενοχλούνται από τον Αρκά είναι να σταματήσουν να παρακολουθούν την σελίδα/τα κείμενα/τις πράξεις του Αρκά, η λύση για όσους ενοχλούνται από όσους γράφουν κείμενα/άρθρα/τοποθετήσεις εναντίον του Αρκά ποια είναι;

Ο Αρκάς πολιτικολογεί άρα στα πλαίσια του σχολιασμού του μία ελαφρά πολιτικολογία είναι θεμιτή στα όρια των κανονισμών. Αλλά σχόλια πολιτικολογίας ή επικίνδυνης κοινωνικής θεματολογίας που δεν έχουν άμεση σχέση με κόμικς (και συγκεκριμένα τον Αρκά) καλό θα ήταν να λείπουν. ΥΓ Το χρώμα είναι για να δείξει ότι μιλάω ως mod και όχι τη γνώμη μου ως χρήστης. Ευχαριστώ

Αυτό έγινε και σε εμένα ξέχασα να το αναφέρω. Και την προηγούμενη εβδομάδα το Εθνοσπόρ για το Μουντιάλ ήταν κολλημένο με την Βιβλιοθήκη Μπύρας. Οπότε είναι κάτι που θα συμβαίνει σε όλους μέχρι την ολοκλήρωση της βιβλιοθήκης της μπύρας...

Δεν έχω τέτοιο πρόβλημα με το δικό μου αντίτυπο. Το πρόβλημα που είχα ήταν άλλο,αλλά όχι και τόσο σημαντικό. Είχε μείνει λίγη κόλλα στο πίσω μέρος της "Βιβλιοθήκης της μπύρας" και είχε κολλήσει ο τόμος επάνω στο άλμπουμ του Κόρτο που ήταν από κάτω. Ξεκόλλησε σχετικά εύκολα,αλλά μέχρι να γίνει αυτό φοβήθηκα μήπως σκιστεί το εξώφυλλο.

Πήραμε και το 10ο τεύχος και πρέπει να δηλώσω πόσο θαμπωμένος είμαι από την ομορφιά του εξωφύλλου (αλλά και του οπισθόφυλλου). Νομίζω ότι η Μοργκάνα κοιτάει μέσα στην ψυχή μου... Οι δύο νέες ιστορίες ήταν πανέμορφες... Αλλά εκεί που θα ήθελα να σταθώ είναι στα λάθη που πρόσεξα: Αρχικά, η διαφήμιση της εφημερίδας με προβληματίζει. Η πρώτη ιστορία στους Αιθίοπες ήταν το "Στο Όνομα Του Ελεήμονα Και Σπλαχνικού Αλλάχ", ενώ στη διαφήμιση αναγράφει την ιστορία "Το Τελευταίο Κόλπο" (που λανθασμένα την ονομάζουν "Η Τελευταία Βολή Της Ερήμου"). Αν αυτό ισχύει τότε μιλάμε για ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ της εκδοτικής. Μακάρι να είναι απλά τυπογραφικό της εφημερίδας... Επιπλέον, είμαι ο μόνος που το νέο τεύχος του "ανοίγει"; Δηλαδή οι σελίδες παραλίγο να ξεκολλήσουν. Είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω κάτι τέτοιο...

Ωραία και τακτοποιημένη

Eξωφυλλο κ οπισθόφυλλο του τεύχους 52 για το αρχείο: 2ο πακέτο οπισθοφύλλων απο τεύχος 61 έως 124 (με κάποιες ενδιάμεσες ελλείψεις που πιστεύω σύντομα να συμπληρωθουν..) για το αρχείο: Το εξώφυλλο του 52 και το πακέτο οπισθόφυλλων προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Καλές δουλειές κι από εμένα Άγγελε. Και με το καλό να πιάσουμε στα χέρια μας την νέα σου έκδοση.

Εσείς να τα βλέπετε που τον κατηγορείτε.

Στην μπάλα τον έχω χαλαρά

Παρέλαβα τις Βαβέλ μου! Η συνεργασία με τον Θοδωρή είναι πάντα άψογη! Να κάνω και μια ιδιαίτερη μνεία για τη συσκευασία. Είχα καιρό να παραγγείλω πράγματα από τον Θοδωρή και εξεπλάγην. Οι συσκευασίες του έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο!

Πριν πεις τη γνώμη σου πρέπει να πεις για facepalm και γέλια; Είναι η άποψη κάποιου αυτό που διάβασες. Μια και είσαι υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου, σεβάσου τις απόψεις. Αν βρήκες κάποια άποψη γελοία, αιτιολόγησέ το να γίνει και συζήτηση. Γιατί πρέπει αυτοί που συμφωνούν με τον Αρκά να τον παρουσιάζουν ως διωκόμενο; Δεν τα έβαλε και με τον Ερντογάν στην Τουρκία για να κινδυνεύει, ούτε με τίποτε φανατικούς. Δεν αντέχει την κριτική; Τις λίγες φορές που προέκυψε θέμα ελευθερίας του λόγου στη σάτιρα και γενικότερα, δεν αντέδρασε, γιατί δεν είχε ξυπνήσει η πολιτική μέσα του. Έχει κοπεί εκπομπή γιατί δεν άντεξε κάποιος τη σάτιρα, και έχει κλείσει κανάλι γιατί δεν άντεξε κάποιος την κριτική. Επίσης, κάποιος καταδικάστηκε για σάτιρα σχετική με τα Θεία. Που ήταν ο Αρκάς; Γι αυτούς τους λόγους, και για να εφαρμόσω και αυτό που είπα νωρίτερα, θεωρώ γελοίο τον ισχυρισμό ότι διώκεται ο Αρκάς ή ότι είναι ευαίσθητος σε θέματα ελευθερίας του λόγου. Δεν κινδυνεύει και δεν έχει δείξει ευαισθησία σε αυτό το θέμα. Τώρα επιτίθεται αόριστα στην πολιτική ορθότητα λες και ζούμε σε καμιά αυστηρή χώρα σε αυτά τα πράγματα. Καταλαβαίνω ότι έχει μια ατζέντα ο άνθρωπος και την τροφοδοτεί απ' έξω απ' έξω, αλλά δε θα έρθουν να κάνουν οι πολύχρωμοι παρέλαση στο σαλόνι του ή να τον απειλήσουν. Δεν είναι τέτοιοι τύποι μάλλον. Είναι ελεύθερος να γράψει ό,τι θέλει όπως είναι ελεύθεροι και οι άλλοι να τον κρίνουν. Ο νόμος στην Ελλάδα προβλέπει μεν κάποια πράγματα, αλλά είναι απίθανο να ασχοληθεί κάποιος με ένα σκίτσο. Ο ίδιος ο Αρκάς δε θα το έκανε σε βαθμό που να αφορά το νόμο, και αν γινόταν κάτι τόσο απίθανο, θα έκανε τον διωκόμενο, πράγμα πολύ βολικό και επικερδές. Ο Αρκάς παίζει με τη δημοσιότητα για προσωπικό όφελος και κάποιοι αισθάνονται ότι διώκεται. Τα likes που δεν εκτιμά θέλει.

Ααααα καταλαβα

Τι ειναι τουτο?

Για μια ακόμα φορά και πρώτοι απ όλους ,έχετε την χαρά να δείτε τα εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του 10ου τομου Κορτο με τίτλο : " Ονειρο χειμωνιάτικου πρωινού" που μόλις κυκλοφορησε στο κεντρο . Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Την άλλη Κυριακή 24/06 ο τόμος 11 με τίτλο "Παρωδία μεταξύ Ζυνκοτ & Μπραι Ντυν "

Ειλικρινά και χωρίς να έχω καμία διάθεση αντιπαράθεσης με θλίβουν αυτά που διαβάζω και με κάνουν να αναρωτιέμαι στο πως αναπτύσσεται η συλλογιστική δίπλα μου σχετικά με την ελευθερία του λόγου και ειδικά την ελευθερία του γελοιογράφου που λέγεται Αρκάς. Να τονίσω πως τα τελευταία χρόνια και εμένα δε μου αρέσει η σάτιρα του Αρκά. Έχω σταματήσει να τον διαβάζω και να αγοράζω τα νέα πονήματα του. Είναι άλλο όμως αυτό και τελείως διαφορετικό να κάνω δίκη προθέσεων και όχι μόνο να ερμηνεύω τις προθέσεις του αλλά να βρίσκω και μη αγνά κίνητρα από πίσω ή να ζητάω από τον Αρκά (τον όποιο Αρκά) να προβεί σε δηλώσεις πολιτικών φρονημάτων τα οποία πρέπει μάλιστα να φέρει σε ευδιάκριτο σημείο ως άλλο αστέρι του Δαβίδ. Τα παραπάνω θυμίζουν άλλες εποχές…

@x_for_xepeta Εξαιρετικά νέα Θοδωρή. Με το καλό να το πιάσουμε στα χέρια μας.

Τιμή καταλόγου: 13,30€ "Εξερευνήστε το σκοτεινό και αμείλικτο κόσμο της επιτυχημένης σειράς video games, καθώς ο Γκέραλτ και η Σίρι βρίσκονται αναμειγμένοι σε μια αιματηρή ιστορία εκδίκησης. Σε αυτό τον ανελέητο κόσμο, το παρελθόν πάντα επιστρέφει για να σε στοιχειώσει και τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται." Η ιστορία βασίζεται στο video-παιχνίδι Witcher 3, οπότε αν το έχετε παίξει θα καταλάβετε πολλά περισσότερα από τα πρόσωπα και πράγματα που συναντάτε. Αν και θεωρητικά δεν απαιτείται προηγούμενη γνώση του σύμπαντος του Witcher για να διαβάσετε την ιστορία, σίγουρα θα την απολαύσετε περισσότερο αν γνωρίζετε τι παίζει στο παιχνίδι. Έκδοση πολυτελείας, στα γνωστά στάνταρντ της Anubis, στο τέλος του τόμου περιέχονται και όλα τα εξώφυλλα των 5 πρωτότυπων τευχών. Από μια έρευνα που έκανα στο ιντερνέτ, το σκίτσο σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι, φαίνεται να έχει ένα ιδιαίτερο στυλ και παραθέτω δύο σελίδες από το εσωτερικό του τεύχους για να σχηματίσετε ιδία άποψη.

Δεν θα με πείραζε να με πάει βόλτα ο Σόν Κόνερι ακόμη και με σακαράκα.

Όπως έχω πει και αλλού, ο Αρκάς είναι αυτή τη στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα ανώνυμα τρολς του διαδικτύου... Είναι η πολλοστή φορά που διαβάζω αυτήν την άποψη / προτροπή, από τους υποστηρικτές του Αρκά και των απόψεών του. Και τη θεωρώ, αν όχι κενή νοήματος, οριακά επικίνδυνη. Δηλαδή εγώ δεν πρέπει να διαβάζω Αρκά και να έχω άποψη για τα αίσχη που κατά καιρούς ανεβάζει, επειδή διαφωνώ και έχω τη διάθεση να εκφράζω τη διαφωνία μου. Οι (όψιμοι; ) υποστηρικτές του Αρκά, όπως και ο ίδιος, δεν ανέχονται την αντίθετη άποψη. Όποιος διαφωνεί, γι' αυτούς, ιδανικά θα έπρεπε να μην υπάρχει. Δεν είναι τυχαίο που ο "μεγάλος δημιουργός" μπλοκάρει σωρηδόν χρήστες που του ασκούν ακόμα και μετριοπαθή κριτική. Πρόκειται για μία όψη ελιτισμού από κάποιον που δεν αντέχει τον αντίλογο και επιθυμεί, απλά, να περιτριγυρίζεται από αυλοκόλακες. Όταν μιλάμε για έργα με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, επιβάλλεται να παρακολουθείς -ειδικά- (και) όσα εκφράζουν αντίθετες απόψεις από τις δικές σου, αλλιώς καταλήγεις ένα μονοδιάστατο άτομο που δε διαμορφώνει απόψεις αλλά τιτιβίζει όσα έτυχε να ακούσει. Πώς αλλιώς θα επιβεβαιώνεις ότι η άποψή σου είναι σωστή (τουλάχιστον για σένα), αν δεν εξετάζεις και αποδομείς διαρκώς τις αντίθετες;

Ομοφοβικό πάντως δεν το λες το σκίτσο. Ομοφοβικό θα ήταν άμα μιλούσε εναντίον τον ομοφυλοφιλων. Εδώ (λογικά) κοροϊδεύει αυτούς που λένε ότι μιλάνε για κάτι απλά για να μιλάνε χωρίς απολύτως να τους ενδιαφέρει για αυτό. Δηλαδή για αυτούς που υποστηρίζουν τους ομοφυλόφυλους (ή οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα) αλλά μόνο για τους τύπους χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα διακιώματά τους. Επίσης προφανώς το σκίτσο εμφανίστηκε ξανά αυτή την ημέρα για να γίνει αυτό που γίνεται και να μιλάνε για αυτό.

Ναι, θέλω να αναγνωριστούν οι επιρροές του από τον μέσο αναγνώστη (ή τουλάχιστον αυτούς που ψάχνονται έστω και λίγο) και να σταματήσει να δέχεται ευρεία υποστήριξη ή αποδοχή μέχρι να ξαναβγει από το περιθώριο οπού έχει αυτο-τοποθετηθεί. Αν επιλέξει να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι, ας μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, και ας ανασυρθεί μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή για την ρητορική της απομόνωσης.

Είναι πιο εύκολο το να επιχειρηματολογίσεις κατά της λογοκρισίας, παρά κατά του "αν λες ακραία πράγματα, έχω το δικαίωμα να σε κατακρίνω". Ευτυχώς κυριολεκτικά κανένας σε αυτό το θρέντ δεν έχει υποστηρίξει την λογοκρίσια, οπότε ας μην βγαίνουμε εκτός θέματος.

Αν είσαι υπεύθυνος για τα λόγια και τις πράξεις σου, είσαι ανοιχτός και στο να δεχτείς κριτική. Και όχι, δεν είναι όλοι όσοι διαβάζουν τον Αρκά ενήλικες ή μορφωμένοι. Και ακόμα και να ήταν, δεν είναι όλοι πονηρεμένοι και δεν γνωρίζουν τι υπονοούν κάποιες λέξεις-κλειδιά και κάποια στάνταρ επιχειρήματα. Επειδή δεν ακολοθούμε όλοι αμερικάνικη πολιτική ή τις συγκεκριμένες υποκουλτούρες. Γι'αυτό και όταν μια δημόσια φιγούρα (πρότυπο για αρκετούς) λέει κάτι κακό είναι απαραίτητο να βομβαρδίζεται με κριτική (ως κακώς κείμενο). Επειδή έχει πρόσβαση σε τεράστιο κοινό, και αυτοί που διαφωνούν με αυτόν όχι απαραίτητα. Πρόσεξτε πως όταν κριτικάρουμε τα άρθρα σχετικά με τον Αρκά κανένας δεν μιλάει για την ελευθερία του τύπου, αλλά όταν κριτικάρουμε τον Αρκά τον ίδιο, μιλάμε για την ελευθερία του λόγου.

καλά ο ανανεωμένος και διπλάσιος χώρος είναι άπαιχτος! πέρασα σήμερα για τα comics μου και έμεινα! 10/10 !

Όλα αυτά είναι στοιχεία συμπεριφοράς του περιθωρίου. Ναι, και εμένα δεν μου άρεσε όταν ο τύπος μας σπάμμαρε με άρθρα επειδή ο Αρκάς άλλαξε "ομάδα", αλλά όταν έχει αρχίσει να ποστάρει για "fat shaming", "political correctness" και άλλα σήματα-κατετεθέν της alt-right, τότε είναι ηθικά λάθος όχι μόνο να τον υπερασπιστείς αλλά και να τον αγνοήσεις, με αποτέλεσμα να αφήσεις αυτές τις ακραίες απόψεις να γίνουν νόρμα. Και το χειρότερο είναι ότι έχει πάρει μια φιλοσοφία και την έχει αντιγράψει κατά γράμμα, χρησιμοποιόντας λέξεις-κλειδιά και όχι τα δικά του λόγια (και άλλο στοιχείο του περιθωρίου). Έχει (επιλέξει να) χάσει την ικανότητα του να χρησιμοποιεί κριτική σκέψη. Τι γίνεται σε περίπτωση που δεν μας αρέσει η γελοιογραφία του Charlie Hebdo για την L'Aquila; Μας ενοχλεί επειδή μας ( ; ) σατιρίζει, ή μας ενοχλεί καθαρά λόγω του περιεχομένου του; Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό που είπε ο γελοιογράφος στο συγκεκριμένο παράδειγμα: Δεν νομίζω ότι είμαι μέρος του προβλήματος. Νομίζω ότι είμαι κατά της άγριας δολοφονίας των βασικών στάνταρ που είχαμε σε κάποια φάση ως κοινωνία. Αν ζούσε ο Αριστοφάνης μάλλον δεν θα δίσταζε να εκφράσει κριτική, επειδή ο Αρκάς είναι ένα από τα κακώς κείμενα. Ο Αριστοφάνης δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να κοροιδεύει συγχρόνους του (βλ. Λυσιστράτη). Και ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον να διαμαρτύρεται ότι ο Αριστοφάνης καταπάτησε την ελευθερία του λόγου κανενός... α) Η "ελευθερία του λόγου" αφορά την σχέση που έχεις εσύ και εγώ με το κράτος. Το κράτος δεν μπορεί να καταπιέσει τον λόγο σου, αλλά εγώ έχω κάθε δικαίωμα να μην δημοσιεύσω ή να αναπαράγω κάποια ακραία άποψη τρίτου. β) Η ελευθερία του λόγου είναι αμφίδρομη. Όπως έχεις δικαιώμα να εκφέρεις την άποψη σου, έχω και εγώ κάθε δικαίωμα και υποχρέωση να απαντήσω σε αυτό που λες, να κατακρίνω το επιχείρημα σου, και εσένα τον ίδιο εφόσον είναι απαραίτητο. γ) Η ελευθερία του λόγου είναι θεμελιώδες δικαίωμα, όχι ένα δάκτυλο για να κρυφτεί από πίσω του οποιοσδήποτε λέει κάτι επίμαχο όπως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. δ) Σε κάποια συντάγματα υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ του ελεύθερου λόγου και της ρητορικής μίσους. Δεν μπορώ πχ να παω στo Μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Γερμανία και να πω ότι μου καπνίσει. Γοϋι αρ γκόϊν του χέλ ιν ε χαντμπάσκετ, για να χρησιμοποιήσω και εγώ την γλώσσα του Αρκά. Για αρχή, το οτι ο Αρκάς γέρασε και απομονώθηκε στο περιθώριο δεν είναι επιχείρημα υπέρ του. Τα δημογραφικά των ιστοσελίδων οπού φαίνεται να συχνάζει τώρα ο Αρκάς είναι σχετικά νεαρά παιδιά (18-35) που είναι σχετικά απομονωμένα για χ και ψ λόγους και πιθανώς να ζούν την πρώτη τους μεγάλη απογοήτευση με την κοινωνία. Όλοι απογοητευόμαστε, το θέμα είναι το πώς συμπεριφερόμαστε στα χειρότερα μας. Ρε παιδιά, ο Αρκάς δεν είναι ντανταϊστικό τρόλ, τα πιστεύει αυτά που λέει. :p

είχα πάρει κι εγώ το 1ο.. θυμάμαι δεν "έβγαινα" για να το παίρνω.. νομίζω τότε κυκλοφορούσαν και τα μαρβελ σούπερ ήρωες αλλά και κάτι φεραρι.. οπότε ήταν πολλά τα $$$ να τα παίρνεις όλα κρίμα γιατι το 1ο ήταν πολύ ποιοτικό.. anyway..