Αίθουσα Νικητών

Δεν έχει πολύ καιρό μέσα σε αυτό το φρενοκομείο Ούτε καν 3 μήνες. Λίγο παραπάνω απ'όσο κυοφορεί μια ενυδρίδα, λίγο παρακάτω απ'όσο κυοφορεί ένα πούμα. Έχει εγκλιματιστεί όμως σε τεράστιο βαθμό έχοντας αντιληφθεί πλήρως τη σοβαρότητα αυτού του χώρου. Μεσήλιξ, με αγάπες από τα BD της Αστραπής και του Σουπερ Μποϋ μέχρι τον Νυχτερίδα και τον Πράσινο Φανό. A man out of my own heart. Ώρα λοιπόν να περάσει από τα ενδότερα, να μας γνωρίσει, να τον γνωρίσουμε, να γνωριστούμε, να γίνουμε μια ωραία ατμόσφαιρα Χωρίς παραπάνω λόγια και τυμπανοκρουσίες, μόνο με κύμβαλα, τρομπέτες και με λιτό γιόντελλινγκ, ΜοΜ Ιανουαρίου 2018, ο άνθρωπας με τον Πίκο τον Τρομερό στο άβαταρ, CaptainMarvel17. Συγχαρητήρια Λεωνίδα!

Συγχαρητήρια, Λεωνίδα! Πολλά μπράβο για την προσφορά σου στο φόρουμ και σε περιμένουμε και στα ενδότερα!

Μπράβο σου CaptainMarvel17, η δουλειά σου φάνηκε με το καλημέρα που γράφτηκες στο forum, και σίγουρα σου αξίζει η διάκριση! Ελπίζω να συνεχίσεις έτσι!

Πολλά συγχαρητήρια! Μπήκες γρήγορα στα βαθιά. Νομίζω ότι θα το μετανιώσεις. Λίγο, όχι πολύ, μόνο όση είναι η πείνα του φυτού. Και η σκόνη στα ράφια. Και τα άπλυτα στο νιπτήρα. Κατά τα άλλα, θα δεις ότι περνάμε ωραία στα ενδότερα.

CaptainMarvel17! Άξιος ΜοΜ!

CaptainMarvel17.

Συγχαρητήρια και από μένα καλώς ήρθες στο κέντρο ελέγχου

Άργησα λίγο σε σχέση με την ημερομηνία κυκλοφορίας τους, αλλά ολοκλήρωσα κι εγώ την ανάγνωση των 7 πρώτων τόμων των απάντων του Σκάρπα. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την έκδοση αυτή, καθώς ο Σκάρπα είναι σίγουρα ένας από τους 5 αγαπημένους μου δημιουργούς Disney, και αξίζει να έχει μια ξεχωριστή εκδοτική δουλειά αφιερωμένη σε αυτόν. Νομίζω ότι ευχαριστήθηκα όλες τις ιστορίες του, με εξαίρεση ίσως αυτές με τη Χιονάτη και τους νάνους, ήρωες που δεν είχα συνηθίσει να διαβάζω και δεν μου έκαναν καμία εντύπωση τώρα. Παρόλα αυτά, προκειμένου να είναι ολοκληρωμένο το έργο του, σωστά βρίσκονται και αυτές οι ιστορίες εδώ. Αυτό που θα μπορούσε να αποφευχθεί είναι τα storyboard που συναντήσαμε σε 2 τόμους, που δεν διαβάζονται και δεν καταλαβαίνω ποια είναι η χρησιμότητά τους. Η ποιότητα έκδοσης μπορεί να μην είναι κάτι το σπουδαίο, αλλά προτιμώ χαμηλή ποιότητα σε οικονομική έκδοση παρά υψηλή ποιότητα με μεγαλύτερο κόστος. Ελπίζω η προσπάθεια αυτή να ολοκληρωθεί!

Συγχαρητήρια, Λεωνίδα και από μένα ! Το άξιζες ,μπηκες πολύ δυνατά στο φορουμ και εύχομαι σε ανάλογη συνέχεια !! Ελα στα ενδότερα να σε γνωρίσουμε και να μας γνωρίσεις καλύτερα ... Που ξέρεις ,μπορεί και να μας συμπαθήσεις

Welcome aboard captainmarvel17. Προσοχή στο φυτό και στις αράχνες στην πόρτα προς τη Δ.Ο.

Και τα δικά μου συγχαρητήρια.

Συγχαρητήρια CaptainMarvel17 και πολλά μπράβο για τη δραστήρια συμμετοχή σου μέχρι τώρα!

ντεμί πράματα. Διαβάστηκε ενώ έπινα το καφεδάκι μου Ευχάριστα μεν, δεν συγκλονίστηκα δε Πολύ παιδική η πρώτη, κλασσική διεκπεραιωτική Disney η τέταρτη, τώρα βλέπω πως η 3η ήταν στο τομάκι ΜΣ Ινδιάνα και χαίρομαι διότι κάτι μου θύμιζε. Ο σχολιασμός όμως γίνεται για την 2η Την ξεχώρισα κατ'αρχάς για κάποια από τα σχέδια της (τοπία/background) αλλά και διότι με το που είδα Αντιροδος χτύπησαν καμπανάκια μέσα μου Κατ'αρχάς δεν είναι Αντιροδος Πιθανολογώ πως ο μεταφραστής δεν το έπιασε και θεώρησε πως είναι μια χαζομάρα που σκέφτηκε ο σεναριογράφος με ελληνικές πινελιές. Είναι Αντίρροδος. Με 2 ρ. Όντως υπήρχε τέτοιο μικρό νησί μέσα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας Σύμφωνα με τον Στράβωνα πήρε αυτό το όνομα λόγω αντιπαλότητας με τη Ρόδο (δεν εξηγεί παραπάνω πως την εννοεί). Ήταν περίπου 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα (κάπως μικρότερο από την Αμμουλιανή στη Χαλκιδικη ή περίπου το μισό Αγκίστρι στο Σαρωνικό). Εκεί είχε το παλάτι της η Κλεοπάτρα και είχε ξεκινήσει να χτίζει το δικό του ο Μάρκος Αντώνιος. Γνωρίζαμε για αυτό το νησί από τα αρχαία κείμενα, αλλά ξαναανακαλύψθηκε από δύτες μόλις το 1996 και οι έρευνες συνεχίζονται μέχρι σήμερα (wiki) Πολύ me gusta όταν βρίσκω τέτοια μικρά διαμαντάκια μέσα σε κόμιξ

Από την Μικρή Λουλού #1, ο Άλβιν της Margee.

Καταρχάς ανεβάζω εξώφυλλο και οπισθόφυλλο από την έκδοση "Φεβρουάριος 2015", καθώς όπως φαίνεται το συγκεκριμένο graphic novel τα πήγε εξαιρετικά και επανεκδόθηκε. Αναφέρεται μάλιστα μέσα ότι η παρτίδα αυτή ανήκει στην "14η Χιλιάδα". Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ, κυρίως γιατί βασίζεται σε μια πολύ έξυπνη ιδέα: τη λύση ενός αστυνομικού μυστηρίου με τη χρήση των μαθηματικών. Αν και τα μαθηματικά μου, το πάλαι ποτέ αγαπημένο μου μάθημα, έχουν σκουριάσει, δεν τα πήγα και τελείως χάλια. Χαίρομαι επίσης ιδιαίτερα που, τόσο μέσα στο κόμικ όσο και στις έξτρα πληροφορίες, αναφέρονται ενδιαφέρουσες βιογραφικές πληροφορίες διασήμων επιστημόνων. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το χαριτωμένο σχέδιο και την εξαιρετική έκδοση, αποτελούν ένα πολύ όμορφο σύνολο!

"ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ ΤΙ ΥΠΕΓΡΑΦΑΝ. ΔΕΗ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΓΑΛΕΙ ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ, ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΜΕΝΑΝ ΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ." "ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΩ ΑΠΑΤΗ. ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΩΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΑΚΡΙΒΗΣ ΟΡΟΣ. ΑΠΑΤΗ." "ΟΤΑΝ Η ΚΑΡΜΕΝ ΜΠΗΚΕ ΕΓΓΥΗΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ." Ο χωρισμός των γονιών. Η αλλαγή σπιτιού. Η εφηβεία. Η Αλίθια προσπαθεί να αφήσει πίσω την παιδική της ηλικία και να προχωρήσει μπροστά, κάτι παράξενο όμως συμβαίνει στο καινούργιο της σπίτι: Εχθρικοί γείτονες, ένα κρυμμένο ημερολόγιο και μια απρόσμενη επίσκεψη. Στην προσπάθειά της να ισορροπήσει τη ζωή της και να κατανοήσει τι γίνεται γύρω της, η Αλίθια έρχεται αντιμέτωπη με την τραγωδία χιλιάδων οικογενειών που έχουν χάσει το σπίτι τους, αλλά και με τον αγώνα εκείνων που εναντιώνονται στις εξώσεις, στο σύστημα, στις πιέσεις, αναζητώντας τη δική τους χαμένη αξιοπρέπεια. Το Εδώ έζησε, αιχμηρό και συγκινητικό, βαθιά τρυφερό, περιγράφει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όχι μόνο της Ισπανίας αλλά όλων των χωρών του δυτικού κόσμου που βιώνουν ή θα βιώσουν τη σκληρότητα της επικράτησης της οικονομίας σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας των ανθρώπων. Ρεαλιστικό, κυρίως όμως ελπιδοφόρο και ανθρώπινο, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του, οδηγεί τον αναγνώστη από την οργή και την απόγνωση στην αισιοδοξία που γεννά η αλληλεγγύη και η δύναμη των ανθρώπων όταν μαζί αντιστέκονται. --------------------------------------- Το "Εδώ έζησε - η ιστορία μιας έξωσης" διαπραγματεύεται το θέμα των εξώσεων και των κατασχέσεων από τις τράπεζες στην Ισπανία. Καθόλου αδιάφορο ή "μακρινό" θέμα για τις εποχες που ζουμε, ανεξάρτητα αν στην Ισπανία η νομοθεσία περι εξώσεων ήταν μεχρι πρότινος ακομα σκληρότερη απο την ελληνικη. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε.Το θέμα όμως το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Πιστεύω ότι θα είχε πολλές δυνατότητες να δώσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η απόδοση όμως κατα την προσωπική μου γνωμη ειχε καποια προβλήματα. Η μυθοπλασία, παρόλο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον από την αρχή, ξεφούσκωσε γρήγορα, καθώς έδωσε σύντομα τη θέση της στις δραστηριοποιήσεις του κινηματος ενάντια στις εξώσεις, με αρκετά απροκάλυπτη προπαγανδιστική μορφή, για τα δικά μου γούστα. Το σχέδιο επίσης, ήταν πιο αφαιρετικό από όσο θα ηθελα. Σαν έκδοση πάντως ειναι πολύ προσεγμένη, με καλό δέσιμο και χαρτί. Έχει επίσης σημειώσεις της μεταφράστριας στο τέλος όπως και άλλες πληροφορίες για το ζήτημα των εξώσεων και για τους δημιουργούς. Τιμή εκδότη: 15,90€ Μερικές σελίδες που ανέβασε το 3pointmagazine.gr για να πάρετε μια ιδεα

Επιστημονική Φαντασία Το genre της επιστημονικής φαντασίας αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της γαλλόφωνης κουλτούρας. Ο Ιούλιος Βερν θεωρείται ένας από τους πατέρες του είδους, ο Jean-Luc Godard έγραψε ιστορία στον παγκόσμιο σινεμά με το Alphaville και τα κόμικς τέτοιας θεματολογίας καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο μέρος των τίτλων που εκδίδονται κάθε χρόνο, αν όχι το μεγαλύτερο. Τα ασυνήθιστα για την εποχή σχήματα των καρέ του Futuropolis προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση Οι ρίζες των γαλλοβελγικών sci-fi κόμικς συνδέονται στενά με τις περιπέτειες χάρτινων ηρώων made in USA, όπως ο Flash Gordon και ο Brick Bradford. Το πρώτο BD επιστημονικής φαντασίας ήταν το Futuropolis (1937-1938), σε σενάριο του René Thévenin και σχέδιο του Pellos, που περιέχει υπόγειες πόλεις, ρομπότ και άπληστους ηγέτες. Ο Βέλγος Edgar P. Jacobs συγκαταλέγεται στους πατριάρχες του είδους, τόσο με το περιπετειώδες στριπ Le Rayon U (1943), όσο κυρίως με το Blake et Mortimer, που ξεκίνησε το 1946 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με διαφορετικούς συντελεστές. Μολονότι είναι κατά βάση περιπέτεια, πολλά από τα άλμπουμ της σειράς κινούνται στο χώρο της ΕΦ. Άλλοι πρώιμοι τίτλοι που καθιέρωσαν το είδος αυτό στα γαλλοβελγικά κόμικς είναι το Barbarella (1964-1982) και φυσικά το Valérian (1967-2013), ένας από τους πιο μοσχοπουλημένους τίτλους στην Γαλλία. Από αριστερά προς δεξιά: Druillet, Bilal, Hermann Το μεγάλο μπαμ, αλλά και η «ενηλικίωση» των sci-fi BD, πραγματοποιήθηκε κατά την δεκαετία του 1970 και τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησαν μερικά από τα σπουδαιότερα κόμικς της γαλλοβελγικής σχολής. Ίσως το γεγονός που έδωσε την μεγαλύτερη ώθηση, ήταν η ίδρυση του περιοδικού Métal Hurlant στα μέσα της δεκαετίας, το οποίο εστίασε ιδιαίτερα στην επιστημονική φαντασία. Μέσα από τις σελίδες του ξεπήδησαν ιστορίες από γίγαντες της 9ης τέχνης: από τον ονειρικό Moebius και τον εφιαλτικό Philippe Druillet, μέχρι τον αέρινο Enki Bilal. Οι σχεδιαστές αυτοί, καθώς και οι Hermann, François Schuiten, Caza και Claude Auclair, αναδείχθηκαν την περίοδο αυτή και αποτελούν ο καθένας ένα πλούσιο κεφάλαιο της γαλλοβελγικής παράδοσης. Όσον αφορά τους σεναριογράφους, πολλοί έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το sci-fi. Εκείνος όμως που έχει συνδέσει συστηματικά το όνομά του με αυτό, είναι ο Alejandro Jodorowsky, του οποίου διάφορα έργα (L’Incal – 1981-1988, Avant l’Incal – 1988-1995, Le Caste des Méta-barons – 1992-2003) περιλαμβάνονται στα καλύτερα της ΕΦ. Συγγραφείς όπως οι Jean-Pierre Dionnet και Jacques Lob έχουν προσθέσει τους δικούς τους λίθους στις βάσεις του θαυμαστού οικοδομήματος που λέγεται «science-fiction en bande dessinée». Η νεότερη γενιά γαλλόφωνων δημιουργών έχει επίσης να επιδείξει σπουδαία κόμικς στο συγκεκριμένο είδος. Έργα όπως τα Carmen Mc Callum (1995-...) των Fred Duval/Gess/Emem, Universal War One (1998-2006) του Denis Bajram και Aâma (2011-2014) του Frederik Peeters συνεχίζουν την καλή παράδοση. Σελίδα από το Azimut Στο steampunk έχουν επίσης αναδειχθεί σημαντικά έργα. Πρώτος διδάξας θεωρείται ο Jacques Tardi με το Le Démon des Glaces (1974), ενώ στα πιο πρόσφατα διαμάντια του υποείδους αυτού συγκαταλέγονται τα Le Réseau Bombyce (1999-2010) των Éric Corbeyran/Delphine Cuveele/Cécil και Azimut (2012-...) των Wilfrid Lupano/Jean-Baptiste Andréae. Εξ ορισμού πρόκειται για ένα genre χωρίς δημιουργικούς φραγμούς, συνεπώς είναι δύσκολο και μάλλον άτοπο να αναζητήσει κανείς κάποιο κοινό συντελεστή ανάμεσα σε όλα αυτά τα κόμικς. Ωστόσο, μπορούμε να αναφερθούμε σε ορισμένα συχνά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, το υποείδος military science fiction δεν εμφανίζεται τόσο συχνά, χωρίς βέβαια να λείπει τελείως. Το hardcore science fiction απουσιάζει και οι πλοκές είναι συχνά αρκετά απλοϊκές. Αυτό ωστόσο, δε σημαίνει πως οι διάφοροι δημιουργοί δεν ασχολούνται με σοβαρά θέματα ή δεν διαθέτουν ευρηματικές και πρωτοποριακές ιδέες. Ταξίδια στον χρόνο και ο αποικισμός άλλων πλανητών είναι θέματα αγαπητά, όπως και στην ΕΦ εν γένει. Τα κόμικς που αναφέρονται σε μια σχετικά ρεαλιστική οπτική του μέλλοντος της ανθρωπότητας ανήκουν σε ένα υποείδος που οι γαλλόφωνοι ονομάζουν anticipation (πρόβλεψη, προσδοκία). Εδώ ανήκουν αρκετά σπουδαία BD, όπως το Jeremiah (1979-...) του Hermann και το Live War Heroes (2003) των Fabrice David/Éric Bourgier. Σχεδιαστικά, υπάρχει μια τεράστια ποικιλία τεχνοτροπιών. Ο αναγνώστης μπορεί να συναντήσει ό, τι στυλ μπορεί να φανταστεί, από το ligne clair του Roger Leloup, μέχρι το λεπτομερές σχέδιο του Juan Gimenez και το dot technique στα έργα του Caza. Denis Bajram, Universal War One, Soleil Productions 1998-2006: ένα ανεξήγητο φυσικό φαινόμενο πυροδοτεί έναν καταστρεπτικό εμφύλιο πόλεμο με φόντο το ηλιακό μας σύστημα. Ίσως το σημαντικότερο δείγμα military science fiction στα BD. Enki Bilal, Nikopol, Dargaud/Les Humanoïdes Associés 1980-1992: ο πρωταγωνιστής επιστρέφει στο Παρίσι, έχοντας εκτίσει ποινή φυλάκισης τριάντα χρόνων στο διάστημα. Ένα από τα πιο φημισμένα προσωπικά επιτεύγματα του Bilal, που έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Enki Bilal, Le Sommeil du Monstre, Les Humanoïdes Associés/Casterman 1998-2007: σε ένα κοντινό, δυστοπικό μέλλον, ένας άντρας με εκπληκτική μνήμη μπλέκεται στις μηχανορραφίες ενός παρανοϊκού επιστήμονα. François Bourgeon & Claude Lacroix, Le Cycle de Cyann, Casterman/Vents d'Ouest/12bis/Delcourt 1993-2014: τα ταξίδια μιας κοπέλας στον χώρο και τον χρόνο. Brüno, Nemo, [treize étrange] 2001-2004: μια sci-fi εκδοχή των περιπετειών του Πλοιάρχου Νέμο, δημιουργήματος του Ιουλίου Βερν. Thierry Cailleteau, Régis Hautière, Olivier Catine, Ciro Tota, Siro & Reno, Aquablue, Delcourt 1988-…: ένα νεαρό αγόρι, μοναδικός επιζών μιας διαστημικής αποστολής, μεγαλώνει με τους φιλήσυχους πολίτες ενός πλανήτη-ωκεανού. Luc Brunschwig & Roberto Ricci, Urban, Futuropolis 2011-…: ο Zacchary Buzz παρατάει την αγροτική του ζωή για να ζήσει σε μια τεράστια πόλη αφιερωμένη στη διασκέδαση. Όμως πίσω από την λαμπερή βιτρίνα κρύβεται ένα κόσμος γεμάτος σκληρότητα και κυνισμό. Caza, L'Âge d'Ombre, Dargaud 1982-1984: δύο άλμπουμ με μικρές ιστορίες που εκτυλίσσονται σε έναν σαθρό, αλλά ταυτόχρονα ποιητικό κόσμο. Ο Caza μπλέκει την ΕΦ με τη φαντασία, σε ένα από τα κορυφαία έργα του. Caza, Le Monde D'Arkadi, Les Humanoïdes Associés/Delcourt 1989-…: ένα κόμικ που περιλαμβάνει και fantasy στοιχεία, εκτυλισσόμενο σε μια Γη που έχει σταματήσει να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της. Pierre Christin & Jean-Claude Mézières, Valérian, Dargaud 1970-2013: οι περιπέτειες δύο χωροχρονικών πρακτόρων, του Valérian και της Laureline. Ένα από τα σημαντικότερα έργα επιστημονικής φαντασίας, με επίδραση σε πολλές πτυχές της pop κουλτούρας. Éric Corbeyran, Delphine Cuveele & Cécil, Le Réseau Bombyce, Les Humanoïdes Associés 1999-2010: δύο κλέφτες ανακαλύπτουν ένα φοβερό μυστικό στο σπίτι ενός πλούσιου θύματός τους. Sylvain Cordurié & Stéphane Créty, Acriboréa, Delcourt 2006-2008: μια περιπετειώδης σειρά πέντε άλμπουμ, που επικεντρώνεται στη μετοίκηση του ανθρώπινου είδους στον ομώνυμο πλανήτη. Fabrice David & Éric Bourgier, Live War Heroes, Soleil Productions, 2003: τα reality τρυπώνουν στον πόλεμο, καθώς η στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ σε μια μικρή αφρικανική χώρα μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση. Όχι και τόσο ΕΦ ε; Jean-Pierre Dionnet & Enki Bilal, Exterminateur 17, Les Humanoïdes Associés 1979: η ψυχή του δημιουργού των ανδροειδών περνάει σε ένα από τα δημιουργήματά του. Fred Duval, Olivier Vatine & Gess, Carmen Mc Callum, Delcourt 1995-…: από το 2029, τα κράτη αρχίζουν δημιουργούν φυλακές στις οποίες οι κατάδικοι κρατούνται σε κρυογονικές κάψουλες. Φαινόταν καλή λύση, μέχρι που το 2053 είχαμε την πρώτη απόδραση. Μια δημοφιλής και ευφάνταστη σειρά περιπέτειας. Fred Duval & Christophe Quet, Travis, Delcourt 1997-…: εν έτει 2052, ένας απλός πιλότος μπλέκεται σε μια σύγκρουση μεταξύ δύο πανίσχυρων εταιρειών βιοτεχνολογίας. Μια ιστορία που διαδραματίζεται στον ίδιο κόσμο με το Carmen Mc Callum. Denis-Pierre Filippi & Silvio Camboni, Le Voyage Extraordinaire, Vents d'Ouest 2012-…: οι περιπέτειες δύο μικρών παιδιών σε μια πιο εξελιγμένη εκδοχή της δεκαετίας του 1920. Μια steampunk ιστορία με μπόλικο χιούμορ, που κάνει αναφορά σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα. Jean-Claude Forest, Barbarella, Le Terrain Vague/Éric Losfeld/Dargaud/La Marge-Kesserling Editeurs/Pierre Horay/Albin Michel 1964-1982: γνωστό κυρίως για τις αντιδράσεις που δημιούργησε λόγω των τολμηρών απεικονίσεων, αλλά και από την ομώνυμη ταινία, το Barbarella διηγείται τις περιπέτειες μια όμορφης γυναίκας στο διάστημα. Jean-Claude Forest & Paul Gillon, Les Naufragés du Temps, Hachette/Les Humanoïdes Associés 1974-1989: το ανθρώπινο είδος απειλείται από μια εξωγήινη ασθένεια. Μόνη της ελπίδα είναι ένας άντρας που βρισκόταν σε «ύπνο» για 1000 χρόνια. Juan Gimenez, Le Quatrième Pouvoir, Dargaud/Les Humanoïdes Associés 1989-…: μια πολεμική πιλότος καλείται να αναλάβει δράση και να αντιμετωπίσει μια εχθρική εξωγήινη φυλή. Παρόλα αυτά, ο πόλεμος είναι μόνο η πρόφαση, καθώς γίνεται θύμα ενός τρομακτικού επιστημονικού πειράματος. Christian Godard & Julio Ribera, Le Vagabond des Limbes, Hachette/ Dargaud/Vaisseau d'Argent 1975-…: ένας άντρας ταξιδεύει στο διάστημα για να εντοπίσει τη γυναίκα που ερωτεύθηκε στα όνειρά του. Μια κλασική σειρά που, μολονότι έχει ξεπεράσει τα τριάντα άλμπουμ, συνεχίζεται. Joe Haldeman & Marvano, La Guerre Éternelle, Dupuis 1988-1989: μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του πρώτου, βραβευμένου με Nebula, Locus και Hugo, που αφηγείται τις περιπέτειες ενός στρατιώτη στο μέλλον. Ο Haldeman συμμετείχε ενεργά στο σενάριο, παρέχοντας κυρίως τους διαλόγους. Hermann, Jeremiah, Fleurus/Novedi/Dupuis 1979-…: ένα δυστοπικό έπος πολλών άλμπουμ, που λαμβάνει χώρα σε μια κατεστραμμένη από τον εμφύλιο πόλεμο Αμερική. Ίσως το σημαντικότερο προσωπικό επίτευγμα του μεγάλου Βέλγου δημιουργού. Alejandro Jodorowsky & Moebius, L'Incal, Les Humanoïdes Associés 1981-1988: στο μακρινό μέλλον, ένας αξιολύπητος ιδιωτικός ντετέκτιβ επιφορτίζεται, καθαρά από τερτίπια της τύχης, με την σωτηρία του κόσμου. Αναμφίβολα η κορυφαία συνεργασία μεταξύ των Jodorowsky και Moebius. Alejandro Jodorowsky & Zoran Janjetov, Avant l'Incal, Les Humanoïdes Associés (1988-1995): το πρίκουελ του L'Incal σε έξι τεύχη. Alejandro Jodorowsky & Juan Giménez, La Caste des Méta-barons, Les Humanoïdes Associés 1992-2003: η σάγκα μιας φατριάς υπερπολεμιστών στο διάστημα, που ξεπήδησε ως spin-off από το L'Incal. Fabrice Lebeault, Horologiom, Delcourt 1994-…: σε μια πόλη όπου τα πάντα ελέγχονται από ρομπότ, ένας άνθρωπος διαταράσσει τις ισορροπίες. Roger Leloup, Yoko Tsuno, Dupuis 1972-…: οι περιπέτειες της ομώνυμης ηρωίδας ανά τον κόσμο, αλλά και στο διάστημα. Ένα σημαντικό δείγμα της «καθαρής γραμμής», που συνεχίζεται ακόμα από τον αειθαλή Leloup. Leo, Aldébaran, Dargaud 1994-1998: τον πλανήτη του Αλδεβαράν, αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα φαινόμενα. Ιδιαίτερα η θάλασσα φαίνεται να αποτελεί την κοιτίδα του κινδύνου. Πρωταγωνιστές είναι ο Marc και η Kim, οι μόνοι επιζήσαντες από την καταστροφή του χωριού τους. Leo, Bételgeuse, Dargaud 2000-2005: σίκουελ της σειράς Aldébaran, που διηγείται τον αποικισμό του πλανήτη Μπετελγκέζ. Wilfrid Lupano & Jean-Baptiste Andréae, Azimut, Vents d'Ouest 2012-…: ένα τραγικωμικό κολλάζ περιπετειών σε έναν steampunk κόσμο, που δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να μελετήσει την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση πάνω σε θέματα όπως ο χρόνος και ο θάνατος. Jacques Lob, Benjamin Legrand & Philippe Druillet, Lone Sloan, Éric Losfeld/Dargaud/Les Humanoïdes Associés/Albin Michel/Drugstore 1966-2012: τα ταξίδια και οι περιπέτειες ενός μοναχικού αστροναύτη στο διάστημα. Πρόκειται για το ντεμπούτο του Druillet, που αργότερα συνεργάστηκε με τους Lob και Legrand για να δομήσει μια εμβληματική διαστημική οδύσσεια. Jacques Lob & Jean-Marc Rochette, Le Transperceneige, Casterman 1984-2000: η Γη έχει καλυφθεί ολόκληρη από πάγους και οι επιζήσαντες επιβιώνουν σε ένα διαρκώς κινούμενο τρένο. Το 2013, μεταφέρθηκε με σημαντική επιτυχία στον κινηματογράφο, από τον Joon-ho Bong. Valérie Mangin & Aleksa Gajic, Le Fléau des Dieux, Soleil Productions 2000-2006: μια γαλαξιακή αυτοκρατορία που απολάμβανε την ειρήνη για πολλούς αιώνες, απειλείται τώρα από τις ορδές των βαρβάρων. Μια μεταφορά της εισβολής των Ούννων στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα πέρατα του σύμπαντος. Richard Marazano & Jean-Michel Ponzio, Le Complexe du Chimpanzé, Dargaud 2007-2008: το 2035, μια κάψουλα διαστημοπλοίου πέφτει στον Ινδικό Ωκεανό και οι δύο άντρες μέσα της υποστηρίζουν ότι είναι οι Neil Armstrong και Buzz Aldrin. Moebius, Le Monde d'Edena, Les Humanoïdes Associés 1983-2001: αυτό που ξεκίνησε ως ένα μικρό κόμικ-διαφήμιση της Citroën, κατέληξε να γίνει ένα πολυσέλιδο μανιφέστο επιστημονικής φαντασίας του Moebius. Ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα έργα του. Jean-David Morvan & Philippe Buchet, Sillage, Delcourt 1998-…: ένα κομβόι αποτελούμενο από άτομα διαφορετικών φυλών ταξιδεύει στο διάστημα προς αναζήτηση αποικήσιμων πλανητών. Μια ιδιαίτερα δημοφιλής σειρά δεκαεννιά άλμπουμ, που συνεχίζει ακάθεκτη. Daniel Pecqueur, Nicolas Malfin, Stéphane Rosa & Pierre Schelle, Golden City, Delcourt 1999-...: οι περιπέτειες του προέδρου μιας πανίσχυρης φαρμακευτικής εταιρείας σε μια φουτουριστική πόλη-κράτος. Μια σειρά που έχει φτάσει τα δώδεκα τεύχη και συνεχίζει να δέχεται καλές κριτικές. Frederik Peeters, Lupus, Atrabile 2003-2006: δύο φίλοι ταξιδεύουν στον γαλαξία, αναζητώντας όμορφα μέρη για ψάρεμα. Frederik Peeters, Aâma, Gallimard 2011-2014: ένας άντρας ξυπνάει στη μέση του πουθενά, έχοντας αμνησία. Με τη βοήθεια ενός ρομπότ μαθαίνει για το πρόσφατο παρελθόν του, δηλαδή για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών σε έναν απομακρυσμένο πλανήτη. Arthur Qwak, Lola Cordova, Casterman 2005: η σωτηρία του ανθρώπινου είδους βρίσκεται στα χέρια μιας ιερόδουλης, η οποία έχει απαχθεί από εξωγήινους. Μια ντελιριακή περιπέτεια με αρκετές δόσεις χιούμορ. Sylvain Runberg & Serge Pellé, Orbital, Dupuis 2006-…: οι ιστορίες διαφόρων όντων που ανήκουν σε ένα διαγαλαξιακό διπλωματικό σώμα. Μία βραβευμένη σειρά «πολιτικού sci-fi». Thierry Smolderen & Alexandre Clérisse, Souvenirs de L'Empire de l'Atome, Dargaud 2013: ο Smolderen, ένας από τους πιο αξιόλογους μελετητές των γαλλοβελγικών κόμικς, συνεργάζεται με τον Clérisse για τη δημιουργία ενός χιουμοριστικού κόμικ-φόρου τιμής στην επιστημονική φαντασία των '50s, με τρελούς επιστήμονες που θέλουν να κατακτήσουν τη Γη. Jacques Tardi, Le Démon des Glaces, Dargaud 1974: οι παράξενες περιπέτειες ενός φοιτητή ιατρικής στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, στα τέλη του 19ου αιώνα. Μια steampunk περιπέτεια, κοντά στα πρότυπα των βιβλίων του Ιουλίου Βερν. Jacques Tardi, Les Aventures Extraordinaires d'Adèle Blanc-Sec, Casterman 1976-…: οι περιπέτειες μιας συγγραφέως στο Παρίσι των αρχών του 20ού αιώνα. Πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα δημιουργήματα του Tardi, που συνδυάζει το μυστήριο με το steampunk. Fabien Vehlmann & Gwen de Bonneval, Les Derniers Jours d'un Immortel, Futuropolis 2010: σε έναν κόσμο που ο θάνατος έχει σχεδόν εξαλειφθεί, πρέπει να βρεθεί τρόπος για αρμονική συμβίωση μεταξύ των διαφόρων ειδών. Ένα βραβευμένο υπαρξιακό sci-fi κόμικ.

Πολλά και ειλικρινή συγχαρητήρια κι από εμένα captainmarvel17. Δώσε τα χαιρετίσματά μου στην ΔΟ. Προσοχή με το φυτό κι όχι σπατάλες στο απορρυπαντικό.

Καλές περιηγήσεις στο Κ.Ε.! Άξιος MoM!

Παρά το καλό ξεκίνημα της Jemma, η σειρά σταμάτησε αρκετά νωρίς, και έτσι κατέφυγα στα 4 αμερικάνικα volume B.P.R.D.: Plague of Frogs για να διαβάσω λίγο παραπάνω από το σύμπαν αυτό. Σε γενικές γραμμές έμεινα πολύ ικανοποιημένος, καθώς όχι μόνο το όλο υπερφυσικό / adventure story είχε αρκετό ενδιαφέρον, αλλά και το σχεδόν καρτουνίστικο σχέδιο ήταν πολύ όμορφο. Σίγουρα σε κάποια σημεία η υπόθεση κουράζει, ιδιαίτερα καθώς όλες οι ιστορίες των τόμων αυτών αναλώνονται στον πόλεμο του Γραφείου ενάντια στους "Βατράχους", αλλά τις περισσότερες φορές ο ρυθμός είναι αρκετά καταιγιστικός και η ιστορία προχωράει γρήγορα. Πάντως πιστεύω ότι από το σύμπαν του BPRD την πήρα τη δόση μου και για την ώρα δε θα ψάξω άλλες ιστορίες, ενώ αντίθετα όλο και μεγαλώνει η όρεξή μου να να μπω στο σύμπαν του Hellboy.

Γερνώντας με τους αναγνώστες Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Ξεκίνησε ως μια χιουμοριστική ηθογραφία γύρω από τις συζητήσεις των ανδρών περί αυτοκινήτων στις ΗΠΑ του 1918. Και εξελίχθηκε σε μια αριστουργηματική σαπουνόπερα για τις ανθρώπινες σχέσεις, την αγάπη και την αφοσίωση με τους κεντρικούς χαρακτήρες να μεγαλώνουν, να κάνουν παιδιά, να γερνάνε, να πεθαίνουν. Το Gasoline Alley του Frank King γίνεται εκατό ετών. Και συνεχίζεται! Στην πλούσια παράδοση των κόμικς στις ΗΠΑ, εξέχουσα θέση έχουν τα κόμικ-στριπ. Ηταν άλλωστε η πρώτη μορφή της ένατης τέχνης που διαδόθηκε σε τόσο μεγάλη έκταση μέσω των εφημερίδων, από την τελευταία δεκαετία του δέκατου ένατου αιώνα. Η σειρά The Katzenjammer Kids του Rudolph Dirks που ξεκίνησε το 1897 θεωρείται η μακροβιότερη στην ιστορία του είδους καθώς μέχρι σήμερα εξακολουθεί να δημοσιεύεται σε εφημερίδες και περιοδικά, φυσικά από άλλους δημιουργούς. Η πρώτη εμφάνιση του μικρού Skeezix και η αρχή μιας υπέροχης σχέσης πατέρα - γιου Είχε προηγηθεί το Yellow Kid, ενώ ακολούθησαν το Krazy Kat, το Little Nemo in Slumberland και άλλες σειρές με τεράστια επιτυχία και εκατοντάδες ταυτόχρονες αναδημοσιεύσεις απ’ άκρου εις άκρον των ΗΠΑ. Μια τέτοια σειρά ήταν και το Gasoline Alley του Frank King (1883 – 1969) που ξεκίνησε δειλά δειλά στις 24 Νοεμβρίου του 1918 από την εφημερίδα Chicago Tribune στο ειδικό εβδομαδιαίο χιουμοριστικό ένθετο The Rectangle. Το θέμα της σειράς κατά το πρώτο διάστημα ήταν οι συζητήσεις των ανδρών μιας γειτονιάς που συγκεντρώνονταν στα στενά σοκάκια ανάμεσα στα κτίρια μιας μεγαλούπολης και σχολίαζαν τα πάντα γύρω από τα αυτοκίνητα αλλά και την τοπική μικροκοινωνία τους. Πρωταγωνιστής ήταν ένας συμπαθής και ευτραφής εργένης με το όνομα Walt Wallet και παρτενέρ του όλοι οι κλασικοί τύποι σε μια τυπική γειτονιά. Με το διακριτικό και έξυπνο χιούμορ της, η σειρά γνώρισε από τις πρώτες κιόλας δημοσιεύσεις μεγάλη επιτυχία, κάτι που οδήγησε ένα χρόνο αργότερα στη μετατροπή της σε ημερήσια. Οι υπεύθυνοι της εφημερίδας, ωστόσο, αν και αναγνώριζαν την αξία και τις ικανότητες του Frank King, επιθυμούσαν να διευρύνουν ακόμη περισσότερο το αναγνωστικό κοινό ώστε να περιλάβει και «το άλλο μισό» του πληθυσμού, δηλαδή τις γυναίκες που ώς τότε αδιαφορούσαν για μια σειρά με επίκεντρο τους άνδρες και τα αυτοκίνητα. Κι ενώ η σειρά απέκτησε από το 1920 και την ολοσέλιδη κυριακάτικη εκδοχή της, το 1921 βρέθηκε η λύση ως προς την προσέλκυση περισσότερων αναγνωστών, μια λύση που αποτέλεσε και μια μοναδική αφηγηματική καινοτομία. Στο στριπ της 14ης Φεβρουαρίου, λίγο πριν χαράξει, κάποιος χτυπάει το κουδούνι του Walt. Αυτός ξυπνά απορημένος, ανοίγει την πόρτα και αντικρίζει μέσα σε ένα χιονισμένο τοπίο ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος μέσα σε ένα καλαθάκι, σεναριακό εύρημα που επανέλαβε δώδεκα χρόνια αργότερα και ο μεγάλος Elzie Segar με τον Ποπάι να βρίσκει τον Ρεβυθούλη (Swea’ Pea) σε ένα ταχυδρομημένο δέμα! Με την έλευση του μωρού, ο «επαγγελματίας» εργένης Walt αποκτά άλλες προτεραιότητες, οι ευθύνες του πολλαπλασιάζονται, γίνεται κηδεμόνας του μικρού και του δίνει το όνομα Skeezix (στην αργκό των καουμπόις σημαίνει ορφανό μοσχαράκι) προσφέροντάς του απεριόριστη αγάπη και φροντίδα και δημιουργώντας ένα από τα πιο τρυφερά και δυνατά «ζευγάρια» της ιστορίας των κόμικς. Είναι αυτονόητο πως μια τέτοια σεναριακή εξέλιξη θα άλλαζε για πάντα το περιεχόμενο και τα βασικά θέματα της σειράς. Απελευθερώνοντας παράλληλα το ταλέντο και απογειώνοντας τη δημιουργικότητα ενός μοναδικού και ευαίσθητου καλλιτέχνη. Που περιέγραψε και ζωγράφισε με άφθαστη τρυφερότητα τη σχέση πατέρα και θετού γιου με τα σκαμπανεβάσματά της, τις δυσκολίες αλλά και τις υπέροχες στιγμές της. Η πιο μεγάλη καινοτομία, όμως, ήταν η τολμηρή και πρωτοποριακή απόφαση του King να «επιτρέψει» στους χαρακτήρες του να μεγαλώνουν σε πραγματικό χρόνο. Αν και η κλασική συνταγή των κόμικς σε συνέχειες ήταν και είναι η άχρονη παρουσία των πρωταγωνιστικών προσώπων που παρά την αλλαγή των εποχών, αυτά μένουν αγέραστα και αειθαλή στο πέρασμα του χρόνου, ο Walt, ο Skeezix και οι περί αυτούς, ακολούθησαν τη φυσική ροή των πραγμάτων. Ο Skeezix πήγε στο σχολείο, στη συνέχεια στον στρατό, μεγάλωσε, παντρεύτηκε και τώρα πια είναι 96 ετών, ένας ηλικιωμένος που όπως λέει «νιώθει σαν εικοσάρης». Ο Walt μετά την υιοθεσία του Skeezix, παντρεύτηκε και απέκτησε δικά του παιδιά, συνέχισε να εργάζεται, συνταξιοδοτήθηκε, γέρασε, έχασε τη σύζυγό του το 2004. Πριν δυο χρόνια, σε ένα μοναδικό στριπ, επισκέφθηκε μάλιστα μια πανσιόν για αποσυρμένους χαρακτήρες των κόμικς όπου μεταξύ άλλων συνάντησε τους Mutt και Jeff, τον Smokey Stover, ακόμα και το Yellow Kid. Κι αν και υπολογίζεται ότι πρέπει σήμερα να είναι 118 ετών, εξακολουθεί να ζει αλλά να συμμετέχει όλο και λιγότερο στο στριπ αν και ο τωρινός δημιουργός του Jim Scancarelli έχει δηλώσει ότι τον απασχολεί σοβαρά αυτό το θέμα υπονοώντας ότι, αργά ή γρήγορα, ο Walt θα αποχωρήσει από τη σειρά και από τον μάταιο τούτο κόσμο. Παρόμοια προβλήματα που όμως πάντα ξεπερνιόντουσαν είχαν όλοι οι διάδοχοι του Frank King, μετά τη σταδιακή απόσυρσή του (ο Bill Perry στα κυριακάτικα ολοσέλιδα από το 1951 μέχρι το 1975, ο Dick Moores από το 1956 μέχρι το 1986, ο Scancarelli από το 1986 μέχρι σήμερα). Ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες όταν φτάνουν σε μεγάλες ηλικίες πεθαίνουν, ο Walt και ο Skeezix μένουν ακόμα ζωντανοί αν και στη σειρά συμμετέχουν πλέον σε πρωταγωνιστικούς ρόλους οι απόγονοί τους. Εκτός, όμως, από την απίστευτη καινοτομία της γήρανσης των πρωταγωνιστών σε πραγματικό χρόνο, η σειρά χαρακτηρίστηκε και από μια ακόμη ιδιαιτερότητα που εγκαινίασε ο King στις αρχές της δεκαετίας του 1930 επηρεάζοντας καθοριστικά σε τεχνικό και αφηγηματικό επίπεδο τα κόμικς της εποχής. Στα κυριακάτικα ολοσέλιδα κόμικς του που πλέον είχαν γίνει έγχρωμα, άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπει το continuity και να δημιουργεί αυτοτελείς ιστορίες με επίκεντρο, ουσιαστικά τη φιλοσοφία της τέχνης, την αισθητική, τη σχέση φύσης και τέχνης, το Ωραίο και το Υψηλό, πάντα μέσω της μοναδικής σχέσης του Walt με τον Skeezix. Σε αυτά τα μονοσέλιδα ο King πειραματίστηκε με πολλές τεχνικές, με χρώματα και σκιές, με ρηξικέλευθα καδραρίσματα, με μεταβαλλόμενα φόντα κ.λπ. Η γεωμετρικότητα της op art πριν ακόμη επινοηθεί ο όρος, στοιχεία σουρεαλισμού, κυβισμού και εξπρεσιονισμού με τη φύση να μεταμορφώνεται και να παραμορφώνεται από καρέ σε καρέ και άλλες σύγχρονες τάσεις και τεχνοτροπίες των εικαστικών τεχνών έγιναν εργαλεία στα χέρια του King που είχε, άλλωστε, εικαστική παιδεία καθώς είχε σπουδάσει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σικάγου. Οι πειραματισμοί διήρκεσαν μέχρι το τέλος της καριέρας του σε μια σειρά γεμάτη αλλαγές σε στιλ, πρόσωπα και πράγματα. Και μοναδική σταθερά, μια υπέροχη σχέση μπαμπά και γιου γεμάτη αγάπη, εξερευνήσεις, γνώσεις, τρυφερότητα, ανθρωπιά και τέχνη. Ολα αυτά μαζί σε συνδυασμό με το ταλέντο του Frank King και των διαδόχων του δικαιολογούν απολύτως τη συμπλήρωση εκατό ετών από την έναρξη του Gasoline Alley. Μιας σειράς που απ’ ό,τι φαίνεται έχει ακόμη πολύ μέλλον μπροστά της είτε με τον Walt και τον Skeezix είτε με τους απογόνους τους σε εξίσου όμορφες και ανθρώπινες ιστορίες. Πηγή

«Θέλω να λιώσω αυτήν την δεκάρα στις φλόγες του Βεζούβιου! Χάρη στις μαγικές της δυνάμεις θα φτιάξω ένα πανίσχυρο φυλαχτό που θα με κάνει πλούσια! Πλούσια! Πλούσια!»... Υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη εχθρός του Σκρούτζ. Η μάγισσα Μάτζικα ντε Σπέλ, δεν θα ησυχάσει αν δεν κλέψει την τυχερή δεκάρα του Μακ Ντακ. Θέλει να την λιώσει μαζί με τις δεκάρες άλλων εκατομμυριούχων στις φλόγες του Βεζούβιου, για να δημιουργήσει το φυλαχτό που θα την κάνει πανίσχυρη! Την έχουν χαρακτηρίσει ως την σκοτεινή εκδοχή του Σκρούτζ. Έχουν όμως μια βασική διαφορά. Η Μάτζικα θέλει να γίνει πλούσια χωρίς να μοχθήσει, κοιτάζοντας απλά μέσα από τη μαγική της σφαίρα, ενώ ο Σκρούτζ απολαμβάνει να βρίσκει τρόπους συνεχώς για να κερδίζει χρήματα. Το ξεχωριστό αυτό καρτούν έκανε το ντεμπούτο του στο αμερικανικό κοινό τον Δεκέμβριο του 1961, στο τριμηνιαίο τεύχος του περιοδικού «Scrooge». Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1968 στο περιοδικό Μίκυ Μάους, τεύχος 125 και στο ΚΟΜΙΞ 70, με τίτλο «Το άγγιγμα του Μίδα». Την δημιούργησε ο σκιτσογράφος της Ντίσνεϊ, Κάρλ Μπαρκς, με εντελώς διαφορετικά πρότυπα. Την έκανε σαγηνευτική, χυμώδη με γοητευτικό βλέμμα και μαύρα μαλλιά. Λέγεται ότι ο Μπάρκς έπλασε το ταπεραμέντο της με τα πρότυπα της ιταλίδας ντίβας, Σοφίας Λόρεν, αλλά επηρεάστηκε φανερά από τον σκιτσογράφο Τσάρλς Άνταμς της εφημερίδας “New Yorker” που είχε δημιουργήσει την μάγισσα «Μορτίσια». Καρτούν που αγάπησε πολύ ο Μπαρκς.... Αριστερά η Μορτίσια και δεξιά η Μάτζικα... Όπως είχε αποκαλύψει: «Η Μάτζικα είναι ένα φανταστικό ον. Είναι άλλη μια απειλή που δημιούργησα επειδή δεν μπορούσα να χρησιμοποιώ συνεχώς τους Λύκους. Όλες οι ταινίες του Ντίσνεϊ είχαν μάγισσες, τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ. Και έτσι σκέφτηκα: «Γιατί να μην πλάσω και εγώ μία μάγισσα; Αν, μάλιστα, αντί να την κάνω να μοιάζει μ’ εκείνες τις χοντρές, γριές μάγισσες με την γαμψή μύτη, την έκανα να δείχνει γοητευτική, με λαμπερά μαύρα μαλλιά και λοξά μάτια, θα μπορούσε να γίνει μια ελκυστική μάγισσα. Η ιδέα μου αυτή βρήκε ενθουσιώδη ανταπόκριση στην Ιταλία, όπου όλοι ξετρελάθηκαν αμέσως μαζί της. Εκεί κάτω ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ηρωίδες. Άλλωστε μένει στον Βεζούβιο».... Και το σχετικό link...

Τα συγχαρητήριά μου για τη δουλειά που έχεις κάνει και να χαρείς την διάκρισή που πήρες

Λεωνίδα!

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ (Β' ΠΕΡΙΟΔΟΣ) (Β' ΕΚΔΟΣΗ) (1975) # 1060

Season 2 Trailer

Δεν είναι η δεύτερη αλλά η τέταρτη σελίδα. Η ανατύπωση έγινε από την Ιταλική έκδοση collezione storica a colori που η συγκεκριμένη περιπέτεια είχε δημοσιευθεί στα τεύχη 23 και 24 με μόνο 3 σελίδες στο 23 και είναι αυτές που λείπουν από την δική μας έκδοση.

Ωραίος και ο περιβόητος όγδοος τόμος, με τον Ερίκ Καστέλ να αλλάζει ομάδα, και μάλιστα πριν από έναν πολύ σημαντικό αγώνα. Βέβαια έχω κάτι απορίες σχετικά με τη μεταγραφή και το όλο σύστημα των αγώνων εκείνης της εποχής, αλλά ίσως με λίγο ψάξιμο να τη βρω την άκρη. Επίσης, από άποψη γεγονότων ο τόμος μου φάνηκε λιγάκι παραφορτωμένος, μιας και παίχτηκαν κάμποσα ματσάκια και έγινε έτσι στα ξαφνικά η μεταγραφή του Καστέλ στην Παρί, γεγονότα που ίσως θα μπορούσαν να "απλωθούν" σε δυο τόμους. Κατά τ'άλλα όμως απόλαυσα μπαλίτσα, εικόνες και συναισθήματα. Και το σχέδιο παραμένει, φυσικά, εξαιρετικό, με ορισμένα μεγάλα καρέ γηπέδων και κτιρίων, να είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών.

Χειροποίητες μινιατούρες Χάρλεϊ ωρέ ένα μπομπεράκι και ένα τσόπερ. Είπαμε να το δοκιμάσουμε και 3 μέρες μετά βγήκαν αυτά. Όχι και άσχημα Με ρετάλια από το γκαράζ. Είχα ξεχάσει να τα ανεβάσω μπόνους σε όποιον βρει όλα τα εξαρτήματα από που είναι.

Έχουμε δει τοιχογραφίες του Κόρτο στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ελλάδα και σε διάφορες άλλες χώρες. Αλλά στο Τζιμπουτί δεν περίμενα να δω: Σύμφωνα τουλάχιστον με τη σελίδα του ήρωα στο Facebook, αυτή η ζωγραφιά βρίσκεται στην πόλη Ταντζουρά, μια από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες πόλεις της χώρας. Ο Pratt είχε επισκεφτεί το Τζιμπουτί, οπότε ίσως να υπάρχει και κάποια συσχέτιση.

Μέσα στο φούρνο, μαζί με πατάτες;

Εντελως στη τυχη θα πω "Το νησι των Θησαυρων" Και επειδη δεν θα το βρω θα παρεβαλω κατι ασχετο να διασκεδασουμε! Αυτος ο ψιψινουλης ειναι καπου σε αυτη την φωτο στην κουζινα Οποιος τον βρει κερδιζει .... την εκτιμηση μου.

Εμένα πάντως μου άρεσε περισσότερο από τα 2-3 τελευταία τεύχη. Δηλαδή στο τεύχος που ονομαζόταν Αεροπειρατεία, τελικά η αεροπειρατεία αναφερόταν σε ελάχιστες σελίδες και τελικά αφορούσε κάποιους από το χωριό που δεν τους ξέρουμε. Το μυστικό του Παμπλίτο κι αυτό μας αποκαλύπτεται μερικές σελίδες πριν το τέλος, δεν έχει καμία σχέση με το 80% του τεύχους και τελικά δεν μας (με για να είμαι αντικειμενικός) ενδιαφέρει και ιδιαίτερα. Η νύχτα του Τιμπιτάμπο, οκ έχει κεντρική θέση στο τεύχος αλλά και πάλι η ιστορία με την συγγραφέα που γράφει πιο αργά και από τον Τζόρτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν δεν με κέρδισε. Αυτό εδώ είχε αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία, κάποια χιουμοριστικά στιγμιότυπα και αρκετές ανατροπές (αν και ομολογουμένως ίσως να χρειαζόταν 10-20 σελίδες ακόμα για να εξελιχθεί και κυρίως να κλείσει πιο ομαλά) και ο δημιουργός ξέροντας ότι το έχει με τα μνημεία έδωσε ρέστα στις "τουριστικές" βινιέτες. Και όπως προαναφέρθηκε δεν μου φάνηκε τόσο αλλόκοτη η συμπεριφορά του Καστέλ με την αλλαγή ομάδας (επαγγελματίας είναι) όσο το πόσο εύκολα τον συγχώρεσαν οι Παμπλίτος.

https://www.sideshowtoy.com/blog/sideshow-featured-collector-dimitris-zerdes/

Τελικά όντως τα τεύχη που κυκλοφόρησαν άτακτα σε αυτή την Ε' Περίοδο είναι 56. Παραθέτω και τον ενημερωμένο κατάλογο: Επίσης, θα προσθέσω και το εξώφυλλο του τεύχους 18: Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση. Θέλετε να σκανάρω και τα οπισθόφυλλα των τευχών μετά το 8; Τα πρώτα έχουν γελιογραφίες του Μπόμπου του Καχύποπτου και στην συνέχεια συναντάμε ήρωες του περιοδικού και διάφορους καταλόγους.

18Ιαν 18 Μπλεκ #51: Έρχεται στην ανανεωμένη του μορφή! Μπλεκ #51, στη νέα ανανεωμένη του μορφή με Ξανθό Γίγα, Ταρζάν, Ντύλαν Ντογκ και Παιδί Πάνθηρα! ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ! Το τεύχος #51 του Νέου Μπλεκ, συνεχίζει στην νέα του ανανεωμένη μορφή, με Μπλεκ, Ταρζάν, Ντύλαν Ντογκ και Παιδί Πάνθηρας. Στις 132 σελίδες του περιέχει: - Στο β’ μέρος της ιστορίας του Μπλεκ με τίτλο Το κόκκινο λουλούδι, ένα παράνομο φορτίο όπλων που προορίζονται για τους Ινδιάνους και θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των πατριωτών φτάνει μυστικά με το πλοίο "Κόκκινο Λουλούδι". Ο Μπλεκ αναλαμβάνει να το σταματήσει και να αποτρέψει την επικείμενη σφαγή… - Μια μονοσέλιδη χιουμοριστική σελίδα του σκιτσογράφου Β. Σαΐτη με πρωταγωνιστή τον Μπλεκ, έρχεται να δώσει έναν διαφορετικό τόνο στο τεύχος δίπλα στην περιπέτεια και το μυστήριο των υπόλοιπων ηρώων! - Στην ιστορία του Ταρζάν με τίτλο Εφιάλτης (Tarzan #214, Νοέμβριος 1972) σε σενάριο και σχέδιο J. Kubert, ο βασιλιάς της Ζούγκλας αρχίζει να έχει παραισθήσεις… - Στην ιστορία του Ντύλαν Ντογκ με τίτλο Το Κλειστό Δωμάτιο (Dylan Dog Color Fest #6, Απρίλιος 2011) σε σενάριο R. Porretto & S. Mericone και σχέδιο S. Denna, ο ήρωας μας βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα διαμέρισμα, προσπαθώντας να βοηθήσει ένα κορίτσι που κινδυνεύει από κάποιον άγνωστο! - Στην 8σέλιδη περιπέτεια του Παιδιού Πάνθηρα (Buster, 1976) σε σενάριο T. Tully και σχέδιο M. Western και E. Bradbury, ο Καθηγητής Τζάρμαν θέλει να υποβάλλει τον Μπίλυ Φάρμερ σε ένα τσεκ απ, για να δει εαν τον έχει επηρεάσει η γρατζουνιά από τον πάνθηρα... - Τέλος το καθιερωμένο δισέλιδο αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου με θέμα το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς στην Angouleme αλλά και διάσημους δημιουργούς κόμικς που έφυγαν από τη ζωή πρόσφατα! Αυτό το τεύχος απλά δεν χάνεται!

Σύμφωνα με τον Χανό (τόμος 5, σελ. 190), κυκλοφόρησαν 2-3 τεύχη, αλλά κι αυτός μόνο το πρώτο είχε στα χέρια του, οπότε η πληροφορία δεν είναι επιβεβαιωμένη. Εκεί που υπάρχει διαφορά είναι στο μέγεθος, όπου ο Χανός το αναφέρει σαν 14,50 x 21,50 δηλαδή αρκετά μεγαλύτερο του Μικρού Ήρωα που αναγράφεται στην παρουσίαση, αλλά και στις σελίδες που το αναφέρει σαν 20σέλιδο. Βέβαια από τις εικόνες βλέπουμε ότι ήταν πράγματι 32 σελίδων, οπότε θεωρούμε ότι επιβεβαιώνεται ο Δημήτρης. Ο Κάσσης δεν το αναφέρει καθόλου.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν διάβασα τις δύο τελευταίες σελίδες! Μετά το 5-4 το έκλεισα... Έτσι για να μάθει να φέρεται! Ακούς εκεί να πάει στο RTL!

Το πρώτο περιοδικό για παιχνίδια υπολογιστών που έβγαλε ο Τερζόπουλος. Ξεκίνησε μάλλον το 2005 και σταμάτησε μετά από σχεδόν 20 τεύχη για να το διαδεχθεί το Games για Windows. Ίδια συνταγή και επιτελείο με το Games, απλά είχε μερικές παραπάνω σελίδες για τεχνολογία. Στην ουσία αυτό το κομμάτι του περιοδικού ήταν αφορμή για advertorial σε γκατζετάκια. Όχι τίποτα άλλο, να βγουν και τα έξοδα του περιοδικού. Στην αρχή πρέπει να ξεκίνησε ως μηνιαίο και να έγινε διμηνιαίο στην πορεία. Βάζω προς το παρόν ένα εξώφυλλο και όσα άλλα έχω στην πορεία όταν τα ανασύρω (εκτός και αν προλάβει να τα ανεβάσει άλλος ).

Μέχρι στιγμής από την παραπάνω εικόνα ξέρουμε ότι θα έχουμε ως κεντρική ιστορία, Το Ρόδο του Ραζαστάν. Ακόμα, θα έχουμε στις συμπληρωματικές την ιστορία Τα φωτογραφικά Eκατομμύρια. Και οι δυο είναι από το Topolino #3038. Ο Μίκυ και η Μίννι σε μιούζικαλ του Μπόλυγουντ. Ναι λίγο περίεργο αλλά μυρίζει φάση παρωδία και αυτά μου αρέσουν Να μην ξεχάσουμε να πούμε ότι η ιστορία είναι από τον Τουρκόνι. Από τους πολύ καλούς δημιουργούς της νέας Ιταλικής σχολής και τον γνωρίσαμε μέσα από σειρές όπως Ρεπόρτερ Γκούφυ Οπότε πιστεύω αξίζει το τευχάκι. Στην Ιταλία είχαν και άρθρο 6 σελίδων για την ιστορία. Ίσως το δούμε και εδώ (όλο ή μέρος του) αφού το ΜΜ των τελευταίο καιρό μας έχει συνηθίσει με τα άρθρα στις καλές ιστορίες. Edit: 5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΡΑΖΑΣΤΑΝ Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ Η ΜΙΝΝΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΛΛΥΓΟΥΝΤ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΦΙΝΑΛΕ ΜΕ ΞΑΦΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ ΚΙ Η ΣΟΥΠΕΡ ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΔΡΑΣΗ Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΜΗΣ, Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΑ ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΣΚΡΟΥΤΖ-ΔΙΑ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΥΡΜΗΓΚΙΟΥ Ο ΗΤΑ ΒΗΤΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΦΥΪΑ ΠΟΥ ΞΑΦΡΙΣΕ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΜΙΚΥ ΣΙΤΥ ΤΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ, ΧΑΡΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΟΥ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Οι πρώτες σελίδες της κεντρικής ιστορίας Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου (Νο. 191) Σχεδόν 2 μήνες μένουν για to MM #200!

ναι βρε συ!! Που τον ειδες?? Φαινεται το αυτι του βεβαια λιγακι!! Και για του λογου το αληθες η απαντηση στο σποιλερ

Ο Μικρός Πρίγκιπας (σε κόμικ): Το παραμύθι για όλες τις γενιές Το παραμύθι «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν Ντε Σεντ-Εξιπερί είναι ίσως ένα από το πιο διάσημο παραμύθι των τελευταίων 70 χρόνων. Δημοσιευμένο στην καρδιά του πολέμου (1943) από έναν μαχόμενο πιλόγο, βρήκε γρήγορα φανατικό κοινό που υποδέχθηκε με συγκινητικά απλό μήνυμα του για τα μικρά πράγματα στην ζωή που την γεμίζουν ομορφιά και αξία. Ειδικά μέσα στην δίνη του πολέμου, αλλά των δύσκολων μεταπολεμικών χρόνων, η ζεστή παρουσία του και η αγάπη για το λουλούδι του, έδωσε σε πολλά παιδιά μια διέξοδο. Ο Μικρός Πρίγκηπας, σαν ιστορία, ποτέ δεν έφυγε από την επικαιρότητα. Τυπώθηκε πολλές φορές, έγινε θεατρικό έργο, animated ταινία και, φυσικά, κόμικ. Μια τέτοια διασκευή παρουσιάζει και η Στέλλα Στεργίου (εκδόσεις Polaris) και κατάφερε να μας κερδίσει με την πολύ ανθρώπινη προσέγγιση του σχεδίου της και την κατανόηση του κειμένου. Το ίδιο το παραμύθι, σαν συνειρμικός, αφαιρετικός λόγος με καταγωγή από λογικά συστήματα πριν τον ορθολογισμό, έχει συχνά την τάση να μεταπηδά από θέμα σε θέμα, από οπτική γωνία σε οπτική γωνία. Η Στεργίου, κατανοώντας πολύ καλά τις συγγένειες των δύο αυτών μεταμοντέρνων λόγων, του παραμυθιού και του κόμικ, καταφέρνει και κινηματογραφεί την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα με εξαιρετικό τρόπο. Δίνει μεγάλη προσοχή στα θέματα του ρυθμού και της προσαρμογής του λόγου-σεναρίου προκειμένου το παραμύθι να μην χάσει την ονειρική, μεταχρονική του αφήγηση, αλλά ούτε να κρέμεται έωλο στον κόσμο του συμβολισμού. Στερεωμένο στο εδώ και το τώρα, αλλά με βλέμμα που κοιτάει μπροστά (και, ενίοτε, πίσω) η σωματικοποιημένη διασκευή της καταφέρνει και παίρνει τα καλύτερα στοιχεία και των δύο. Επιπλέον, πρέπει να επισημανθεί η πολύ θετική απόδοση σε χρώμα και σχέδιο, τόσο των ηρώων όσο και της ατμόσφαιρας. Με κατα κύριο λόγω κυρτές, καμπυλόγραμμες απεικονίσεις που τονίζουν το συμβολικό τους χαρακτήρα, οι θαυμαστοί πλανήτες με τους παράξενους, ιδιόρυθμους κατοίκους του Ντε Σεντ-Εξιπερί παίρνουν ζωή μπροστά μας. Επιπρόσθετα, οι μεστοί και συγχρόνως ζωηροί χρωματικοί συνδυασμοί της Στεργίου αγκαλιάζουν το σχέδιο και του δίνουν την απαραίτητη ζεστασιά που πρέπει να έχει ένα τόσο αγαπημένο παραμύθι. Σε κάθε περίπτωση ο Μικρός Πρίγκιπας της Στεργίου είναι μια πολύ καλή επιλογή για να γνωριστείτε με το κείμενο του Εξιπερί ή, αν το έχετε διαβάσει, να δείτε πως επηρεάζει ακόμα τους νέους δημιουργούς. Η διασκευή αυτή σε κόμικ εγκολπώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα και τα αποδίδει στο σήμερα, χωρίς να χάνει ούτε δράμι από το μαγικό μελάνι που έκανε την ιστορία του πρίγκιπα και του τριαντάφυλλου του τόσο αγαπημένη. Πηγή

Επιτελους!!!! Περιμενα πολυ καιρο αυτη την ιστορια κυριως επειδη εχει γραφτει και σχεδιαστει απο τους συγκεκριμενους δυο! Αντε μειωνονται σιγα σιγα οι αδημοσιευτες των Radice και Turconi στην Ελλαδα... Αντε να δουμε και τους ιδιους σε κανενα con!

Τον Ιουλιο του 1952 κυκλοφορει ενα ακομη παραλογοτεχνκο περιοδικο ονοματι Σερλοκ Χολμς Εχει το κοινο μεγεθος του μικρου ηρωα με 32 σελιδες μαζι με τα εξωφυλλα με πληθωριστικη τιμη 2000 δραχμες Σαν εκδοτες παρουσιαζονται οι Στ. Πετρομανιατης και Β. Καπετανακης με εδρα την Αθηνα (υπαρχει και Σερλοκ Χολμς με εδρα Κωνταντινουπολη του 1930 και μια ακομη εκδοση του 1970 νομιζω με εκδοτη καποιον Δημαρακη) Αγνωστο ποσα τευχη κυκλοφορησαν καθως εχω μονο το νο1 και δυστυχως το οπισθοφυλλο ειναι κομμενο, με αποτελεσμα να χανονται αρκετες πληροφοριες που αφορουν διανομη και περιοδικοτητα κυκλοφοριας Το εξωφυλλο ειναι λιθογραφο κατι που συνηθιζοταν εκεινη την εποχη στα περιοδικα του ειδους Οι ιστοριες ειναι ανεκδοτες υπο τον Δοκτορα ΕΒΑΤ (Δεν ξερω ποιος ειναι αυτος) Απο οσο μπορεσα να δω εσωτερικα, γιατι τα φυλλα ειναι ακοπα και μαλιστα σε δυο μεριες, καθε πλευρα, εικονες δεν υπαρχουν εσωτερικως και ειναι μονο αφηγημα προς αναγνωση στην καθαρευουσα Η εκδοση ηταν εντελως αγνωστη μεχρι σημερα πιστευω καθως δεν εχω ξαναδει κατι απο αυτη την σειρα, ουτε υπαρχει ως αναφορα σε καμια βαση δεδομενων μεχρι σημερα Παρακατω εχω σκαναρει την πρωτη σελιδα και το μεσαιο διφυλλο για να διαβασετε ενα δειγμα στην καθαρευουσα Οποος εχει αλλες πληροφοριες για το περιοδικο ας τις παραθεσει παρακατω

Solo: A Star Wars Story teaser reveals Han trying to join the Empire

Εμφανίζεται με άλλους χαρακτήρες της Ντίσνεϋ στην πρώτη έντυπη διαφήμιση View Master που έχω εντοπίσει ως τώρα. Θησαυρός, Δεκέμβρης 1956 (αν υπάρχει κάπου κατηγορία με διαφημίσεις ηρώων κόμικς, παρακαλώ υποδείξτέ το μου για να το βάλω κι εκεί με χαρά).

Το 2006 η Microsoft, με αφορμή την κυκλοφορία τον Windows (s)Vista, λανσάρισε την επωνυμία Games for Windows με την οποία εκτός από την ανανέωση στην προώθηση των βιντεοπαιχνιδιών για το λειτουργικό της σύστημα, έδωσε ένα στάνταρ τρόπο αξιολόγησης των τεχνικών χαρακτηριστικών των παιχνιδιών για την διευκόλυνση των developers αλλά και των gamers. Η νέα λειτουργία σήμανε και την μετονομασία του αμερικάνικου Computer Gaming World της Ziff Davis σε Games for Windows: The Official Magazine. Αυτή η παρουσίαση δεν έχει σχέση με εκείνο το περιοδικό, όπως ίσως πιστέψει κάποιος κοιτώντας τον τίτλο, μιας και ο Τερζόπουλος ακολούθησε δικιά του συνταγή, αντί να πάρει απλά τα δικαιώματα του ξένου. Έχοντας ήδη στην αγορά ένα περιοδικό για pc gaming, το Computer Games Plus One, το σταμάτησε, και μετά από λίγο καιρό, το καλοκαίρι του 2007, έβγαλε το διάδοχο του, το Games για Windows με την ονομασία Computer Gamesone να είναι διακριτική στο εξώφυλλο αλλά πρώτη στην ταυτότητα του περιοδικού. Προφανώς το πρώτο τεύχος ήταν πιλοτικό, μιας και το επόμενο βγήκε τον Ιανούαριο του 2008 και συνέχισε πλέον ως διμηνιαίο. Το περιοδικό ουσιαστικά είχε την ίδια συντακτική ομάδα με το Games και τον ίδιο αρχισυντάκτη, τον Ουμπέρτο Γκρελλόνι, γνωστός επίσης και από το Pixel. Δυστυχώς το περιοδικό δεν είχε κάποιο προσωπικό στίγμα στο ύφος της ύλης του, παρόλο που εικαστικά ήταν πιο «γεμάτο» από το παραδοσιακά «σπαρτιατικό» Games, μιας και οι υθίνοντες πίστεψαν πως η απλοποίηση των κειμένων θα έχει απήχηση στα άτομα που δεν έχουν χρόνο για διάβασμα, όπως φαίνεται και από το editorial του δεύτερου τεύχους. Έτσι όμως το έκαναν ανούσιο και χωρίς λόγο ύπαρξης. Ακόμα και ο προκάτοχος του ήταν καλύτερος συγκριτικά, παρόλο που δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Δεν πρέπει να κράτησε για πολύ καιρό πάντως.

Άλλη μία εξαιρετική παρουσίαση. Δεν το έχω πιάσει στα χέρια μου,αλλά από τις εικόνες που παραθέτεις νομίζω ότι ο χρωματισμός που έχει επιλεγεί είναι ατυχής. Πιστεύω ότι κουράζει το μάτι.

Διαβαστηκε μονορουφι και το 8ο τευχος! Με εξαιρεση ενα ορθογραφικο λαθακι, απο το πρωτο κιολας καρε (Ερικ Σταελ ), δεν βρηκα κατι αλλο το μεμπτο πιθανον να υπηρξε και να μην το παρατηρησα. Επιτελους μου λυθηκε η απορια του γιατι εγινε τοσος ντορος με το συγκεκριμενο τευχος απο την μια βρηκα λιγο "ακυρο" το να γινεται μεταγραφη παικτη, εναν αγωνα πριν απο τον τελικο του κυπελλου αλλα απο την αλλη, ετσι οπως παρουσιαστηκε, ηταν ενα καλο συμβολαιο και ως επαγγελματιας ποδοσφαιριστης, θαρρω πως ορθα επραξε ο Ερίκ. Παρολο ομως που αγωνιζοταν με τα χρωματα της Παρι, δεν ξεχασε ουτε μια στιγμη τους Παμπλιτος, τους Βαδελα, τον μπαρμπα Ναρανχα, την Πακιτα. Περα ομως απο την μεταγραφη, ειδαμε και μπολικη μπαλιτσα! Επισης μου αρεσε που η ιστορια ειχα και λιγο αρωμα Ελλαδας μεσα! Ανυπομονω για το επομενο.