Αίθουσα Νικητών

TPB (και αρκετές πλήρεις σειρές) από αγγελία στο φέισμπουκ .... ο φίλος έκανε αναβάθμιση σε σκληρόδετα και τίποτα δεν πάει χαμένο Fatale 1-5 Criminal 1-7 Velvet 1-3 ---όλα Μπρουμπέηκερ Powers 6-14 του Μπέντις (συμπλήρωσα τα 1-5 που είχα) Όλα αστυνομικά, νουάρ με δόσεις υπερφυσικού DMZ Book 1,2 σε πιο αστικό-πολεμικό κλίμα Starman 1-10 Crimson 1-4 Rising Stars 1-3 και τα υπερηρωϊκά μας

Ένα εύκολο 1000αρακι παρέα με την για να πάει καλά η χρονιά @ + kwtsos

Είναι κοντά μας από τον Ιούνιο του 2012. Του πήρε καμπόσο να δει το φως για να κάνει τα πρώτα ποστ του όμως. Περίμενε μέχρι το Μάρτη του 2014. Έκανε καμπόσα μονοκοπανιάς και μπήκε σε ετήσιο λήθαργο. Για να ξαναεμφανιστεί τον Μάρτη του 2015. Ξαναμπήκε σε νάρκη και ξαναεμφανίστηκε (πρακτικά) τον Ιούνιο του 2016. Έκτοτε μάλλον πίνει αρκετούς καφέδες και δεν ξαναέπεσε σε "χειμερινή" νάρκη Κινείται κυρίως μεταξύ του τι αγόρασε, τι θα κυκλοφορήσει και ειδικά του τι διάβασε Διαβάζει αρκετά και πάντα καταθέτει την άποψή του γύρω από το κόμικ που διάβασε. Τελευταία έχει αρχίσει να ξεμυτίζει από το comfort zone του και να μιλάει λίγο παραπάνω και σε άλλα θέματα Ευκαιρία λοιπόν αυτός να δει πως είναι από μέσα, να γνωριστούμε λίγο καλύτερα μιλώντας για τη ζωή, το σύμπαν και τα και να πέσει και λίγη καθαριότητα διότι πολλή η κουβέντα για τα playmobil και λίγο το σκούπισμα τον περασμένο μήνα Οπότε, κυρίες, δεσποινίδες, κύριοι, αποδώθε, αποκείθε, αποαλλοανέκδοτο και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. ΜοΜ Δεκεμβρίου 2017, Bladerunner1992. Γιώργο. Σε περιμένουμε στα ενδότερα. Να γράψεις κριτική για τις διάφορες ενότητες και όχι μόνο

Συγχαρητήρια και καλωσήλθες στα ενδότερα!!

Το τελείωσα σήμερα το πρωί. Είχα κάποιες επιφυλάξεις πριν αρχίσω να το διαβάζω, αφενός γιατί μ'αρέσουν οι πιο παραδοσιακοί και λιγότερο φλου ντετέκτιβ αφετέρου είχα προσπαθήσει να δω 2-3 φορές την σειρά και την σταματούσα μετά από το πρώτο επεισόδιο. Ξεπερνώντας το και σκεπτόμενος ότι μάλλον κάτι δεν μου καθόταν καλά με τον ηθοποιό που κάνει τον Dirk Gently, ξεκίνησα τον μεγάλο ολιστικό τόμο. Απολαυστικό και ανάλαφρο. Όπως λέει και ο Κυριαζής στον πρόλογο του, δεν προσπαθείς να βγάλεις νόημα και απλώς απολαμβάνεις την διαδρομή. Η πρώτη ιστορία ήταν σχεδιαστικά και σεναριακά ανώτερη από την δεύτερη. Το σχέδιο του Κυριαζή είναι πολύ ταιριαστό στην αλλοπρόσαλλη φυσιογνωμία του ολιστικού ντετέκτιβ και βοηθά την ιστορία να κυλάει χωρίς να κουράζει (κάτι που συνέβει κάμποσες φορές στην δεύτερη ιστορία), αρκετά έντονο, ζωντανό και πολύχρωμο. Δεν είναι από αυτές τις φορές που παινεύουμε το σπίτι μας μην πέσει να μας πλακώσει. Πράγματι το "Spoon too short" σαν σύνολο ξεφεύγει σε σχέση με την "Διασυνδεσιμότητα των βασιλέων", ενώ το πως παρουσιάζει εμφανισιακά τον Ντιρκ ο Κυριαζής με το παράλογα φορμαριστό μαλλί του και την κοιλίτσα είναι πολύ κοντά σε αυτό που είχα εγώ το μυαλό μου εξ αρχής. Παρόλο που τέτοιου είδους θεματολογία δεν με ελκύει ιδιαίτερα, δεν έπεσα έξω με το Dirk Gently και ούτε αυτό με μένα. Δεν θα το κυνηγήσω να ψάξω και άλλα τεύχη στα αγγλικά, αλλά αν βγει εδώ κάτι σίγουρα θα το επιλέξω. Καλή αρχή λοιπόν στην προσπάθεια σου Άγγελε, ελπίζω οι πωλήσεις του κόμικ να είναι τέτοιες που να σου επιτρέψουν να κάνεις και δεύτερο άνοιγμα σύντομα. Ένα μπράβο και στα υπόλοιπα παιδιά που δούλεψαν στην έκδοση και είναι μέλη του φόρουμ μας (μην τους ξεχνάμε ). Εγώ πέτυχα και ένα Τιμόν και Πούμπα στην αριστερή κάτω γωνία του πάνω καρέ στην σελ. 39.

Bladerunner! Αξιος ΜοΜ!

Πρώτη προσωπική δουλειά του Κώστα Τσελεπατιώτη (συμμετέχει στο συλλογικό Ήρωες!), σπουδαστή της Σχολής του Ορνεράκη. Παρουσιάστηκε στο Athenscon 2017. Ωραίο κομιξάκι, έξυπνη ιδέα. Το σχέδιο είναι ευχάριστο, καρτουνίστικο, χωρίς να διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες πρωτοτυπίας, απλά κάνει τη δουλειά του. Αρνητικά στοιχεία, η σχεδόν παντελής έλλειψη backgrounds (στα μισά και παραπάνω καρέ βλέπουμε μόνο ένα μπλε χρώμα) και το γεγονός ότι ολόκληρο το κόμικ (44 σελίδες) λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα εστιατόριο το οποίο απεικονίζεται πολύ λιτά. Λόγω του έξυπνου σεναρίου και της όμορφης απεικόνισης των κεντρικών χαρακτήρων, θέλω να δω και την επόμενη δουλειά του δημιουργού. Σελίδα του δημιουργού στο Facebook

Συγχαρητήρια κι από μένα. Αξιος!!!

Συγχαρητήρια κι από μένα, άξιος MoM.

λιγες λιστες ακομα Comics Journal: the best comics of 2017 (fantagraphics) io9: the 15 best comics of 2017 Publishers weekly: best graphic novels 2017 the hollywood reporter: best comics of 2017

Συγχαρητηρια BladeRunner!! Αξιος!

Αυτα που γραφονται ειναι οικτρες συκοφαντιες και ανακριβειες μεγαλου βεληνεκους!!!!! Μεχρι τελευταια στιγμη σφουγγαριζα.... .....αλλα καποιοι κυριοι....... ...... εκει στο ΚΕ, πατουσαν με τις λασπες.... .....και μου τα εκαναν μουτι!!!!! Αλλα που θα παει, δεν θα ξαναγινω καποια στιγμη στο μελλον ΜοΜ..........θα τους βαλω σε ταξη..... @BladeRunner1992 Γεωργιε, το θεριο μην το φοβηθεις ...... ......ειναι ταισμενο και ποτισμενο! Σφουγγαριστρες, σκουπες και λοιπα, τα εχω τακτοποιημενα, οποτε θα τα βρεις ευκολα. Τα συγχαρητηρια μου για το ΜοΜιλικι σου, αξιος!!!!

Το 2017 έφυγε και μας άφησε διάφορες αναμνήσεις (ευχάριστες και δυσάρεστες). Ποιά είναι τα αγαπημένα σας albums και οι αγαπημένες σας ταινίες για την περασμένη χρονιά? Θα παρακαλούσα να βάλετε δίσκους και φιλμς που κυκλοφόρησαν αυστηρά ΜΕΣΑ στο 2017, κι όχι από προηγούμενες χρονιές. Τα δικά μου αγαπημένα: ALBUMS 1. The War On Drugs - A Deeper Understanding 2. Wolf Alice - Visions of a Life 3. Kendrick Lamar - Damn 4. Jason Isbell - The Nashville Sound 5. St. Vincent - Masseduction FILMS 1. Ladybird 2. Call Me By Your Name 3. The Battle of The Sexes 4. Get Out 5. Dunkirk Note: Εχω δει περίπου το 80% των ταινιών που είναι στις λίστες των Αμερικανών κριτικών για το 2017 και πάνε για τα διάφορα βραβεία. Από τα βαρβάτα φιλμς, δεν έχω δει ακόμα τα "Phantom Thread", "The Post", "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri" (θα το δω απόψε) και το The Shape of Water. Φέτος το επίπεδο των καλλιτεχνικών ταινιών ανέβηκε κάπως σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά σε ότι αφορά τις εμπορικές ταινίες (τα blockbusters δηλαδή) ήταν μία μαύρη χρονιά με ελάχιστα καλά εμπορικά φιλμς (όπως ας πούμε το "Wonder Woman"). Στην μουσική κυριάρχησε το hip hop. Ομως ενώ όλοι θεωρούν τον δίσκο του Kendrick Lamar ως το καλύτερο album της χρονιάς (θα σαρώσει τα Grammy Awards), εγώ στις δύο πρώτες θέσεις έβαλα rock albums. Το φιλμ του Luca Guadagnino μεγάλωσε μέσα μου, και μπορεί στο μέλλον να το έχω στο Νο.1. Για παράδειγμα, το 1999, το "Insider" ήταν η αγαπημένη μου ταινία, αλλά σήμερα μ' αρέσει περισσότερο το "The Talented Mr. Ripley". Αυτά αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων όπως καταλαβαίνετε.

Κατ' αρχάς να πώ ότι εύχομαι σε όλους και όλες μια καλή χρονιά, μακριά από γιατρούς και δικηγόρους, με δουλειά, δημιουργία και πάρα πολλά χαμόγελα Σήμερα θέλω να μιλήσω για τις εκδόσεις στη χώρα μας. Τα τελευταία 20 χρόνια έτυχε λόγω θέσης, να μιλήσω με το σύνολο σχεδόν των εκδοτών/δημιουργών/κριτικών και μεγάλο αριθμό αναγνωστών πάνω στα κόμικς. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω μια προσπάθεια να συγκεντρώσω τα συμπεράσματά μου εδώ. Ξεκινάω με μερικά γεγονότα : Είμαστε μικρή χώρα με μικρό πληθυσμό. Η Ελληνική γλώσσα είναι για μικρό αριθμό ανθρώπων. Το αναγνωστικό κοινό των κόμικ είναι πολύ μικρό... δυστυχώς όταν τα κόμικ είχαν διασπορά σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, όλοι όσοι είχαν συμμετοχή τα αντιμετώπισαν σαν προιόν σε τουριστικό μαγαζί και όχι σαν κάτι που μπορεί να έχει συνέχεια και συνέπεια. Όσο ήταν εύκολες οι πωλήσεις, μνηστήρες πολλοί, όταν δυσκόλεψαν οι συνθήκες, κανείς δεν είχε την βάση να συνεχίσει. Οι εκδότες συμπεριφέρονται στα κόμικς λες και είναι φτωχοί συγγενείς .... με λίγα λόγια ούτε οι ίδιοι πιστεύουν στην αξία τους. Όταν λοιπόν αυτοί που βάζουν τα χρήματά τους δεν πιστεύουν στο προιόν τους, πως θα πιστέψει ο πελάτης ; Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις αλλά και αυτοί συμπεριφέρθηκαν σαν Καμπανάς, Modern Times και Τερζόπουλος με αποτέλεσμα να βαλτώσουν και να παραπαίουν... Το ερώτημα που γυροφέρνει το μυαλό μου είναι ένα.... υπάρχει κάποιος σε αυτή τη χώρα που πιστεύει και θέλει να επενδύσει στα κόμικ στην Ελλάδα ; Βέβαια τίθεται και το ανάλογο ερώτημα : θα αποδώσει η επένδυση ή απλά θα χάσει τα λεφτά του ; Πιστεύω ότι με τις ανάλογες κινήσεις, θα έχει κέρδος. Στην αρχή μικρό αλλά σε βάθος χρόνου μεγαλύτερο. Αρκεί να μην φερθεί μπακαλίστικα και να κινηθεί έξυπνα. Να επενδύσει σε βάθος χρόνου και όχι μια ζαριά και ότι πιάσει. Να έχει πλάνο και τα φόντα να το υλοποιήσει. Να έχει υπομονή και σχέδιο. (μα τι λέω χειμωνιάτικα; ) Τι εννοώ έξυπνα ; Πρώτα απ' όλα, εμπόριο χωρίς έρευνα αγοράς δεν νοείται. Οι περισσότεροι εκδότες εκδίδουν ότι τους κατέβει..... βλέπουν τι πωλήσεις έχει κάποιος τίτλος στη Γαλλία/Αμερική κ.λ.π. και εκδίδουν και εδώ. Συγγνώμη .....έρευνα αγοράς στην Ελλάδα, όχι στην υφήλιο Είτε μας αρέσει είτε όχι, μπορεί να έχουμε μια ξενομανία, αλλά δεν παύουμε να είμαστε ιδιαίτερος λαός. Κατά δεύτερον, που ακούστηκε να πηγαίνει καλά ένα προϊόν χωρίς διαφήμιση ; έχετε δει ποτέ διαφήμιση για κόμικ ; μερικά σκόρπια άρθρα σε blogs και αυτό ήταν. Οκ, η Καθημερινή διαφημίζει μέσα στις εφημερίδες. Τίποτα άλλο ; πως θα φέρουμε κόσμο στα κόμικ αν δεν φανεί ότι βγαίνουν κόμικς ; πως θα μάθει κάποιος για τις νέες εκδόσεις αν δεν μπει στο GC ? Κατά τρίτον, πάρτε ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο για να διαλέγουν τις εκδόσεις. Ρίξτε μια ματιά στο Club Ντίσνευ για να καταλάβετε τι λέω..... πρέπει να κερδίσετε πρώτα την μικρή μαγιά των ¨καμμένων" για να έχετε τη βάση να επεκταθείτε και στους "άσχετους". Δείτε τις κινήσεις των εκδόσεων Οξύ στα υπερηρωικά, του Μικρού Ήρωα με το νέο Κόρτο. Δημιουργούν fan club και στο μικρό ελληνικό κοινό αυτό είναι μια πολύ καλή βάση για συνέχεια.... Κατά τέταρτον, ρίξτε μια ματιά τι βγαίνει και τι δεν βγαίνει.... που είναι τα χιουμοριστικά κόμικ ; που είναι τα ερωτικά ; τουλάχιστον BD κάτι γίνεται τελευταία, εύχομαι να υπάρξει συνέχεια Δεν λέω ότι αυτά είναι λύσεις για όλα τα προβλήματα του κλάδου....υπάρχει το πρόβλημα της διανομής (μέγα αγκάθι) όπως και άλλα.... πιστεύω όμως ότι μπορούν να λυθούν άμα υπάρχει πίστη και διάθεση. Ίσως κάποιοι πουν "έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρεις" Ίσως, αλλά τα blogs γι' αυτό φτιάχτηκαν, για να λέμε ανοιχτά τις σκέψεις μας Just my 2cents

και από μένα Bladerunner. Ακούραστος αναγνώστης

Πολλά συγχαρητήρια!!!! Άξιος!!!!!!!!!

Το ηλεκτρονικό περιοδικό Κείμενα (υπό την αιγίδα του πανεπιστημίου της Θεσσαλίας) φιλοξενεί στο τεύχος #26 ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στα γκράφικ νόβελς. Σε αυτό θα βρείτε μια σειρά δοκιμίων που προσεγγίζουν διάφορες όψεις των γκράφικ νόβελς και αποτελούν μια ιδανική ευκαιρία να διαβάσετε μια πιο ακαδημαϊκή προσέγγιση πάνω σε ζητήματα που προκύπτουν σχετικά με τη συγκεκριμένη κατηγορία αφηγήσεων. Μεταξύ άλλων, στο εν λόγω τεύχος περιλαμβάνονται κείμενα των Soloup, Αλέκου Παπαδάτου και Πάνου Kρητικού-Εύης Σαμπανίκου. Ιδού το link: http://keimena.ece.uth.gr/main/index.php?option=com_content&view=category&id=70&Itemid=106 Υ.Γ. Το παρόν topic αποτελεί ξεδιάντροπο self promotion (αν δεν παινέσεις το σπίτι σου...) αλλά μιας και καταγράφουμε τα πάντα καλό είναι να υπάρχει και στις σελίδες αυτού του φόρουμ.

Από το 3ο τεύχος Τεν Τεν Φωτοπεριπέτειες, Μόντεστ και Πομπόν (Modest e Pompon) των Mittei (Jean Mariette) και Godard.

Ηταν το 2002, η τρελα με το φαινομενο του "Lord of the Rings" ειχε αρχισει να φουντωνει για τα καλα και η DeAgostini κανει το ΜΠΑΜ και κυκλοφορει στην χωρα μας, την σειρα "Μαχες στη Μεση Γη".....περιοδικο με δωρο μινιατουρες απο τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιων!!! Τι ηταν να το δω... .....αρχισε και εμπαινε το μικροβιο και να ψαχνομαι ηδη απο το πρωτο πακετο για το πως, που, τι, ποσο, ποτε και τα σχετικα!!! Η εκδοση μπορει να ηταν ολιγοσελιδη, αλλα τα εσπαγε στην κυριολεξια!!!! Το περιοδικο χωριζοταν σε πεντε θεματικες ενοτητες... 1) Οδηγος για την Μεση Γη: Ωπου εδω μας δινοταν πληροφοριες για τους χαρακτηρες, τα τοπια κλπ. 2) Οι κανονες του παιχνιδιο: Εδω, επειδη στην ουσια οι "Μαχες στην Μεση Γη" ηταν επιτραπεζιο, μας δινοταν οδηγιες για το πως να παιξουμε, για την κινηση της καθε φιγουρας, τι ειδικες κινησεις κανει καθε φιγουρα, κλπ. 3) Παιχνιδια Μαχης: Εδω εμπαινε η επεξηγηση για το εκαστοτε σεναριο που μπορουσαμε να παιξουμε. 4) Εργαστηριο Ζωγραφικης: Εδω, υπηρχε αναλυτικος οδηγος βημα-βημα, για το πως να βαψεις τις μινιατουρες, τι χρωματα θα χρησιμοποιησεις κλπ. 5) Εργαστηριο Μοντελισμου: Εδω, παλι υπηρχε αναλυτικος οδηγος βημα-βημα, για το πως να φτιαξεις σκηνικα για το παιχνιδι. Απο απλα (φραχτες, ερειπια κλπ.) μεχρι τα πιο εντυπωσιακα σκηνικα (Χρυσο Παλατι του Μεντουσελντ, Κιριθ Ονγκουλ, Βουνο του Χαμου κλπ.). Μερικες ενδεικτικες εσωτερικες φωτο για να εχετε μια εικονα.... Μια πρωτη επαφη με την Συντροφια του Δαχτυλιδιου και τον χαρτη της Μεσης Γης Ενα απο τα πολλα σκηνικα που μπορουσες να φτιαξεις Καποια απο τα οπλα της Μεσης Γης Ο συνοπτικος μινι οδηγος της σειρας, που υπηρχε στο πρωτο πακετο Η αφισα που ηταν στο πισω μερος του συνοπτικου οδηγου, δυστυχως λογω μεγαλου μεγεθους, δεν χωρουσε στο scanner.... Οι σκληροδετες θηκες που δινοταν, για την τακτοποιηση της σειρας (13 τευχη ανα θηκη). Η εκδοση ακολουθουσε την αντιστοιχη αγγλικη σειρα, η οποια αγγλικη σειρα, ειχε συνεχεια με αλλα 13 + 3 Special Edition τευχη και τελειωσε στο τευχος 91. Αυτα τα 13 τευχη, συν τα 3 special edition, δυστυχως δεν τα ειδαμε ποτε στην χωρα μας... ...μιας και η δικη μας σειρα τελειωσε στο τευχος 78. Το τι δωθηκε και με ποιο τευχος, στην παρακατω λιστα που ακολουθει. Βιντεακι με την διαφημιση της σειρας

Καλησπέρα και καλή Χρονιά σε όλους! έχει λίγο καιρό που ξεκίνησα συλλογή comic και διαβάζω και κατεβασμένα. Μικρός είχα συλλογή Asterix, Λούκυ Λοοκ και ΑΡΚΆ. κάποια απο αυτά υπάρχουν στο σπίτι του αδερφού μου κάποια χάθηκαν. Τώρα μαζέυω Marvel , DC κυρίως αλλά και ότι άλλο υπάρχει σε ελληνική μετάφραση. Τελευταία φορά ψώνησα και αρκετά ελληνικά comic για να πάρω μια ιδέα. Εχω ξεκινήσει ένα δικό μου κόμικ, είμαι ταττοο αρτιστ, ζωγραφίζω από μικρός αλλά δεν έχω πάει σε κάποια σχολή. Έχω και κάποιες απορίες γενικά αλλά μάλλον θα πρέπει να τις γράψω αλλού. Αυτά

Συγχαρητήρια BladeRunner, καλές περιηγήσεις στα ενδότερα.

Διαβάστηκε κι από εμένα το δεύτερο τεύχος και μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο. Αν κι όπως έχω ξαναπεί δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος των underground περιοδικών ποικίλης ύλης και των "ψαγμένων" κόμικς. Η σχέση μου λοιπόν με τον Μπλε Κομήτη δεν είναι μία σχέση πάθους,αλλά κάτι πιο διακριτικό. Ας πω λοιπόν την γνώμη μου για κάθε καλούδι που υπάρχει στο δεύτερο τεύχος. Εξώφυλλο --> Ωραίο κοντράστ χρωμάτων,αλλά σχεδιαστικά με απογοήτευσε. "Ο θάνατος" --> Γρήγορο κι αστείο στριπάκι. Στην τροχιά των κόμικς --> Δεν με πείραξε η ύπαρξή του,αλλά με εξαίρεση τις αναφορές στα ξένα έντυπα,τα Ελληνικά κόμικς τα έχουμε μάθει (κι αγοράσει) λόγω του φόρουμ μας. Δεν μας ήταν άγνωστα. Όπως και να το κάνουμε,δεν είμαστε και χθεσινοί. "Η απουσία" --> Ξεκινάει με ένα προσγειωμένο σενάριο για να καταλήξει με μία αλληγορία. Σοβαρό κόμικ που προβληματίζει. "Το θηρίο" --> Ενδιαφέρον σενάριο που συνδυάζει το νουάρ με το μεταφυσικό θρίλερ. Δυστυχώς είχε θέματα σκηνοθεσίας,άχρωμο φινάλε και ποοοολύ κουραστικό σχέδιο. Συνέντευξη της Εύας Στεφανή --> Δεν είμαι φαν του αντικειμένου,πόσο μάλλον κι όταν είναι κουλτουριάρικο (σε κάποιο σημείο υπάρχει η φράση "συστημική εκδήλωση νεοαποικιακού φολκλόρ" ). Απλά προσπέρασα. "Διαστημικά μικρόβια" --> Χαριτωμένο και σύντομο κόμικ που περιγράφει την παιδική αθωότητα και κυρίως την φαντασία. Είχε και τις χιουμοριστικές του στιγμές. "Στην καντίνα" --> Ικανοποιητική αστυνομική υπόθεση,με θέμα τον κόσμο της νύχτας,αλλά οι περιορισμένες σελίδες,η σκηνοθεσία και ειδικά ο τρόπος που ανά μερικά καρέ γίνεται η διήγηση μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών,την υποβάθμισαν.Το ίδιο και το σχέδιο. "Diet Orchestra" --> Δεν το κατάλαβα. "Δάγκωσε την λαμαρίνα" --> Ρομαντική υπόθεση φαντασίας κι αγάπης.Στο φινάλε μου έμεινε ένα χαμόγελο στα χείλη. "Κυνηγός ράτσας" --> Περίεργο σενάριο που περιγράφει την εξόντωση επικίνδυνων σκύλων,αλλά μάλλον έχει αλληγορικό χαρακτήρα. Μου άρεσε η δομή του που ήταν σαν διήγημα. Γενικά όμως με προβλημάτισε. "Ο αμνός του Θεού" --> Εξαιρετικό διήγημα. Αν και είχε λίγες σελίδες στην διάθεσή του,παρόλα αυτά είχε στηθεί μία αξιόλογη ιστορία συνωμοσίας κι εκδίκησης. Πολύ εύστοχες ήταν και οι περιγραφές. "Αναπάντητα ερωτήματα" --> Θρησκευτική σάτιρα,όχι πολύ πετυχημένη κατά την άποψή μου. "Ensalada Mixta #3" --> Αν και συμπαθώ την δουλειά του Τόμεκ,η συγκεκριμένη δεν με ενθουσίασε. Μου άρεσε το λογοπαίγνιο με τον "κόσμο",αλλά γενικά προσπέρασα. "Μυρίζει αίμα" --> Σπλάτερ θρίλερ με έναν τύπο που τεμαχίζει την γυναίκα του. Ο αναγνώστης ζει μαζί με τον θύτη την αγωνία της πιθανής αποκάλυψης και μπαίνει σε ένα mood λύπης. "Σκέτη μ@λ@κία" --> Ο Κιουτσιούκης στο στοιχείο του. Πορνογραφικού περιεχομένου,σύντομη χιουμοριστική ιστορία. Σίγουρα όχι από τις καλύτερές του. "Η μπαλάντα της 7ης σφαίρας" --> Ο Καμένος έστησε με περισσή λεπτομέρεια ένα μεταφυσικό και νουάρ σκηνικό,στο οποίο λαμβάνουν μέρος διάσημα πρόσωπα του παλιού καιρού. Δύσκολο στην ανάγνωσή του στην αρχή,αλλά βελτιώνεται στην πορεία. Το φινάλε όμως δεν μου έκανε κλικ. Συνέντευξη ATH1281 --> Πιο ανάλαφρη συνέντευξη από την προηγούμενη του τεύχους,αλλά δεν στάθηκα πολύ. "*****" --> Καθαρόαιμη τσόντα. Με σόκαρε λίγο,μιας και δεν περίμενα να δω κάτι παρόμοιο στην ύλη του περιοδικού. Εντύπωση μου έκανε το σενάριο. Ο δημιουργός αποδομεί ό,τι ξέρουμε για την γλώσσα των ανθρώπων της πιάτσας,καθώς βάζει στα χείλη του πρωταγωνιστή λογοτεχνικές εκφράσεις,σε αντίθεση με την κοπέλα η οποία περιγράφει το one night stand με αγοραία γλώσσα. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που θα περιμέναμε υπό φυσιολογικές συνθήκες. [Προ]Τελευταία σελίδα --> Απλή και χαριτωμένη γελοιογραφία,με συμπαθητικό σχέδιο. "Αφρικανικές μάσκες" --> Δεν το κατάλαβα.

Συγχαρητήρια Bladerunner για την εκλογή σου. Η πιο έντονη παρουσία σου την τελευταία χρονιά συνέπεσε και με την νέα ταινία, οπότε μια χαρά τα συνδυάσαμε. Σε περιμένουμε στα έσωθεν.

Συγχαρητήρια Bladerunner . Άλλη μια άξια επιλογή ΜΟΜ. Το άτομο που με είχε εντυπωσιάσει με την ταχύτητα ανάγνωσης του ( και θα με εντυπωσίαζε ακόμα περισσότερο αν οι κριτικές του γινόντουσαν και λίγο κακές όταν χρειάζονταν , επειδή η γνώμη του έχει ουσία ).

Δε διάβασα ακόμα κόμικ, αλλά έχω πρώτο στη στοίβα το καινούριο Klaus one-shot του Μόρρισον. Μερικές φορες σκέφτομαι να παρατήσω τα πάντα και απλά να το διαβάσω αλλά θέλει ιδανική ατμόσφαιρα η απόλαυσή του.

Σήμερα βρήκα χρόνο να πιάσω το 1ο μου κόμικ για το 2018. Ήθελα εγγυημένη απόλαυση οπότε πήγα στα σίγουρα και διάβασα - για πολλοστή φορά - ένα απ΄τα πιο αστεία Λούκυ Λουκ ever. "Τηγανίτες για τους Ντάλτον" Κουακομεκίκι;

Βρέθηκε και προστέθηκε το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους, από όπου διαπιστώνουμε πως η συγκεκριμένη έκδοση ξεκίνησε στις 15 Ιουνίου του 1988.

Η προηγούμενη χρονιά έκλεισε με τον Τεντέν στο Θιβέτ. Κι επειδή δεν το τέλειωσα, αυτό μου έκανε ποδαρικό στο 2018. Από τα καλύτερα Τεντέν. Και το πρώτο κόμικ που ξεκίνησα φέτος είναι ελληνικό, ο Ερωτόκριτος. Το φοβάμαι λίγο αλλά ελπίζω να μου αρέσει τελικά. Καλή (κομιξο)χρονιά σε όλους!

Κι από μένα Bladerunner! Συνέχισε να μας προσφέρεις παρουσιάσεις, κριτικές και γνώμες για τα όσα διαβάζεις (που είναι πολλά πραγματικά..!)!

Ερωτικά Το παρακάτω περιεχόμενο απευθύνεται σε άτομα άνω των 18 ετών Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το λίκνο του ερωτικού κόμικ είναι η Ιταλία, με καλλιτέχνες όπως ο Guido Crepax, ο Milo Manara και ο Magnus. Στις γαλλόφωνες περιοχές, η δίψα για τέτοιου είδους αναγνώσματα έσβηνε και συνεχίζει να σβήνει είτε με την μετάφραση έργων Ιταλών δημιουργών, είτε με την συνεργασία ξένων (κυρίως Ιταλών) με γαλλικές και βελγικές εκδοτικές. Και παρότι η παραγωγή ερωτικών BD δεν είναι τόσο μεγάλου βεληνεκούς, έχουν αναδειχθεί αρκετοί κομίστες. Ο δημιουργός που πρώτος ενέταξε τον ερωτισμό στη γαλλοβελγική σκηνή (ή τουλάχιστον αυτός που προκάλεσε το περισσότερο σούσουρο) είναι ο Jean-Claude Forest με το Barbarella (1964). Η αλήθεια είναι ότι θεωρείται περισσότερο sci-fi κόμικ, παρά ερωτικό. Ωστόσο, το γυναικείο γυμνό τάραξε την συντηρητική κοινωνία της εποχής και αναμφίβολα άνοιξε νέους δρόμους, στους οποίους περπάτησαν λίγο αργότερα οι Pierre Bartier/Guy Peellaert με το Les Aventures de Jodelle (1966) και Jean van Hamme/Paul Cuvelier με το Epoxy (1968). Δεν πρόκειται για αμιγώς ερωτικά έργα, αλλά σίγουρα είναι οι προπάτορες του ερωτισμού στα BD. Ίσως ο μεγαλύτερος όλων των γαλλόφωνων δημιουργών του εν λόγω τομέα είναι ο Georges Pichard, που σε σενάριο του Georges Wolinski σχεδίασε τη σειρά Paulette (1971-1984), έργο-σταθμό στα ερωτικά BD. Ωστόσο, δούλευε κυρίως μόνος του, δημιουργώντας διάφορα σημαντικά κόμικς μεταξύ των οποίων τα Blanche Épiphanie (1972-1987), Marie-Gabrielle de Saint-Eutrope (1977-1981) και οι μεταφορές έργων των Guillame Apollinaire, Denis Diderot, Leopold von Sacher-Masoch κ.ά. Η δεκαετία του 1980 μπορεί να χαρακτηριστεί η χρυσή εποχή του ερωτισμού στη γαλλόφωνη σκηνή. Ιδιαίτερα υπό τη σκέπη της εκδοτικής Albin Michel εκδόθηκαν πολυάριθμα έργα, σειρές ως επί το πλείστον. Μεταξύ αυτών ήταν το Cléo (1983-2011) του Robert Hugues, το Erma Jaguar (1988-1992) του Αlex Varenne, το L'École des Biches (1984) του Georges Lévis και το Linda Aime l'Art (1985-1992) του Philippe Bertrand. Στα 90s το ενδιαφέρον για πονηρά κόμικς μειώθηκε, αλλά από το 2000 αναζωπυρώθηκε, με τα έργα αρκετών νέων δημιουργών. Από αυτή την καινούργια φουρνιά, μπορεί κανείς να σταχυολογήσει το Comtesse (2010) της Aude Picault και το Mahârâja (2012) των Labrémure/Artoupan. Όπως προαναφέρθηκε, πολλοί ξένοι δημιουργοί έχουν κάνει ερωτικά κόμικς στη γαλλική γλώσσα. Ο Milo Manara έχει συνεργαστεί κατ' επανάληψη με γαλλικές εκδοτικές, όπως στην περίπτωση του Le Parfum de l'Invisible (1986-1995) που δημιούργησε για το περιοδικό L'Écho des Savanes, ενώ η περίφημη Druuna του Paolo Eleuteri Serpieri πρωτοεμφανίστηκε το 1985 στο άλμπουμ Morbus Gravis της Dargaud. Ονόματα όπως ο Tanino Liberatore, η Giovanna Casotto και ο Leone Frollo έχουν συμμετάσχει σε περιοδικά και ανθολογίες. Ο δε Αργεντινός Horacio Altuna ξεκίνησε το 1995 να σκιτσάρει για τη γαλλική έκδοση του Playboy. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα ερωτικά BD περιέχουν μπόλικο χιούμορ ή τέλος πάντων χαρακτηρίζονται και χιουμοριστικά. Οι πλοκές συχνά είναι ευφάνταστες, ενώ δεν είναι σπάνια η σύνδεσή τους με την επιστημονική φαντασία. Πολλοί τίτλοι μάλιστα αποτελούν παρωδίες γνωστών λογοτεχνικών έργων ή παραμυθιών. Pierre Bartier & Guy Peellaert, Les Aventures de Jodelle, Éric Losfeld 1966: η πράκτορας Jodelle αναλαμβάνει να σώσει μια αναχρονιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το πραξικόπημα. Κράμα κατασκοπικής περιπέτειας, φαντασίας και ερωτισμού, το κόμικ αυτό θεωρήθηκε ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή του, τόσο για την σύνδεσή του με την εν εξελίξει σεξουαλική επανάσταση, όσο και για τις επιρροές του από την Ποπ Αρτ. Jean-Luc Cornette & Karo, Arthur & Janet, Drugstore 2009: ένα ερωτευμένο ζευγάρι δοκιμάζει κάθε δυνατή μορφή του σεξ. Μια ωδή στον πόθο και τις σαρκικές απολαύσεις, όπως έχει χαρακτηριστεί. De Monage & Georges Lévis, Liz et Beth, Neptune/Sedem Publications/Glénat 1980-1994: Η Liz είναι χωρισμένη. Η Beth δεν είναι, αλλά απολαμβάνει τις εξωσυζυγικές περιπέτειες. Εν ολίγοις, δυο αχώριστες φιλενάδες που ταξιδεύουν αναζητώντας σαρκικές απολαύσεις. Henri Filippini & Robert Hugues, L'Institution Marie-Madeleine, CAP 1989-1991: μια ερωτική σειρά που διαδραματίζεται σε ένα ίδρυμα για κοπέλες. Henri Filippini & Robert Hugues, Les Trois Mousquetaires, CAP 1990: το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Δουμά, σε μια ερωτική προσέγγιση. Τόσο απλά. Ian Galix & Lucques, Encyclopédie Aphrodisiaque, Erotic Bizness 1982-1983: ένα μωσαϊκό από ποιητικές σκηνές έρωτα, χιουμοριστικά στριπάκια γύρω από το σεξ, μελέτες του γυναικείου σώματος... Μια αληθινή «αφροδισιακή εγκυκλοπαίδεια», όπως άλλωστε τιτλοφορείται. Paul Gillon, La Survivante, Albin Michel 1985-1991: η Aude είναι η μοναδική επιζήσασα στο διαλυμένο από το πυρηνικό ολοκαύτωμα Παρίσι. Μπορεί να χαρεί όλες τις ανέσεις της πόλης του φωτός, αλλά όχι να της μοιραστεί με κάποιον. Robert Hugues, Cléo, CAP 1983-2011: οι σεξουαλικές διαστροφές και φαντασιώσεις μιας έφηβης κοπέλας. Κατά πολλούς το καλύτερο προσωπικό έργο του Hugues, που εδώ υπογράφει ως W.G. Colber. Alejandro Jodorowsky & Moebius, Griffes d'Ange, Les Humanoïdes Associés 1994: μια νεαρή γυναίκα αναζητά την σεξουαλική της αφύπνιση. Ένα μάλλον διαφορετικό, πιο αφηρημένο και φαντασιώδες ερωτικό κόμικ. Labrémure & Artoupan, Mahârâja, Drugstore 2012: ένας μυστηριώδης Ινδός ευγενής επισκέπτεται ένα θέρετρο στη λίμνη Κόμο. Ένα πρωτότυπο αφήγημα, που συνδυάζει τον ερωτισμό με το χιούμορ και την κατασκοπία. Francis Leroi & Georges Lévis, Les Perles de l'Amour, Albin Michel 1985: περιπέτειες, ερωτικές και μη, κάτω από τον καυτό ήλιο της Ινδίας. Francis Leroi & Jean-Pierre Gibrat, Pinocchia, Albin Michel 1995: μια πικάντικη εκδοχή του παραμυθιού του Πινόκιο, όπου ο Τζεπέτο σκαλίζει μια όμορφη ξύλινη κοπέλα. Georges Lévis, L'École des Biches, Éditions Dominique Leroy 1984: κόμικ βασισμένο σε γαλλικό ερωτικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Jacques Lob & Georges Pichard, Blanche Épiphanie, Serg/Les Éditions du Fromage/Les Humanoïdes Associés/Éditions Dominique Leroy 1972-1987: οι ανά την υφήλιο ερωτικές περιπέτειες της αφελούς και κατά διαβολικό τρόπο πάντα ημίγυμνης Blanche. Ένα από τα γνωστότερα ευρωπαϊκά κόμικς του ερωτικού είδους. Milo Manara, Le Parfum de l'Invisible, Albin Michel 1986-1995: ένας επιστήμονας εφευρίσκει το άρωμα που τον καθιστά αόρατο. Και σε αντίθεση με τον Αόρατο Άνθρωπο του H.G. Wells, απ' όπου πήρε την ιδέα ο Manara, προτιμάει ν' αφοσιωθεί στο σεξ. Milo Manara, Georges Bess & Claire Wendling, Aphrodite, Les Humanoïdes Associés 1999-2000: εικονογραφημένα κείμενα του ερωτικού λογοτέχνη Pierre Louÿs. Κατ' ουσίαν δεν αποτελεί κόμικ, αλλά περιλαμβάνεται σε αρκετές λίστες με σημαντικά ερωτικά αναγνώσματα. Milo Manara, La Métamorphose de Lucius, Les Humanoïdes Associés 1999: μία ημι-ερωτική περιπέτεια, εμπνευσμένη από το κλασικό Ο Χρυσός Γάιδαρος του Ρωμαίου Απουλήιου. Grégory Mardon, Madame désire?, Audie 2009: στη Γαλλία του 1936, δύο φίλοι χάνονται μέσα σε ένα δάσος, ενώ κάνουν ποδήλατο. Βρίσκουν καταφύγιο σε ένα κάστρο, στο οποίο γρήγορα αρχίζουν να παίζουν ερωτικά παιχνίδια με τους ενοίκους και το υπηρετικό προσωπικό. Aude Picault, Comtesse, Les Requins Marteaux 2010: μια νεαρή ευγενής ετοιμάζεται για την πρώτη νύχτα του γάμου με τον γέρο και άσχημο σύζυγό της. Αλλά φαίνεται πως ο υπηρέτης τους έχει άλλα σχέδια. Georges Pichard, Marie-Gabrielle de Saint-Eutrope, Glénat 1977-1981: οι σαδομαζοχιστικές κακοτυχίες μιας νεαρής κοπέλας. Ένα κόμικ που έφερε σωρεία αντιδράσεων και απαγορεύτηκε. Georges Pichard, Carmen, Albin Michel 1981: μια ερωτική εκδοχή της ομώνυμης νουβέλας του Prosper Mérimée. Μια ιστορία πάθους και ζήλιας στη Ισπανία του 19ου αιώνα, ανάμεσα σε μια τσιγγάνα κι έναν στρατιώτη. Georges Pichard, Exploits d'un Don Juan, Albin Michel 1991: κόμικ εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του διάσημου Γάλλου λογοτέχνη Guillaume Apollinaire, με τις ερωτικές περιπτύξεις του νερού Δον Ζουάν. Κατά πολλούς, ένα από τα κλασικότερα έργα του Pichard. Paolo Eleuteri Serpieri, Druuna, Dargaud/Bagheera 1986-...: οι περιπέτειες της πρωταγωνίστριας σε έναν κατεστραμμένο, μετα-αποκαλυπτικό κόσμο. Ένα από τα σημαντικότερα δείγματα ερωτικού sci-fi, με πρωταγωνίστρια τη «γυναίκα με τα ωραιότερα οπίσθια της 9ης τέχνης». Jean Van Hamme & Paul Cuvelier, Epoxy, Le Terrain Vague 1968: ένα BD που συνδυάζει τον ερωτισμό με την φαντασία. Το καράβι της Epoxy ναυαγεί κάπου στο Αιγαίο και όταν η αφελής κοπέλα ξυπνήσει, θα βρεθεί σ' έναν κόσμο όπου η αρχαιοελληνική μυθολογία είναι πραγματική. Alex Varenne, Erma Jaguar, Albin Michel 1988-1992: το γνωστότερο ίσως κόμικ του Varenne, όπου διαβάζουμε τις σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις της φερώνυμης πρωταγωνίστριας. Alex Varenne, Gully Traver, Casterman 1993: ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ξυπνάει σε μια έρημη παραλία. Ένα μείγμα ερωτισμού και νουάρ, που ακροβατεί μεταξύ του ονείρου και της πραγματικότητας. Bastien Vivès, Les Melons de la Colère, Les Requins Marteaux 2011: μια οικογένεια δουλεύει σκληρά τη γη για να ζήσει. Η ζωή όμως είναι ακόμα πιο επίπονη για την μεγάλη κόρη, της οποίας τα πολύ μεγάλα στήθη προκαλούν συνεχώς δυσκολίες. Αποφασίζεται να επισκεφτεί τους γιατρούς της κοντινής πόλης. Αυτό όμως, που για την κοπέλα είναι βάσανο, για κάποιος άλλους είναι πηγή απόλαυσης. Martin Veyron, L'Amour Propre, Albin Michel 1983: η ζωή του πρωταγωνιστή αλλάζει, όταν μια κοπέλα του μαθαίνει το περίφημο σημείο G. Ένα από τα καλύτερα δείγματα χιουμοριστικού ερωτικού BD. Georges Wolinski & Georges Pichard, Paulette, Éditions du Square/Dargaud 1971-1984: πλούσιες κληρονόμοι, μεταμορφώσεις, πόλεμος στη Βιετνάμ, ταξίδια σε όλο τον κόσμο και πέρα από αυτόν. Ένα κουβάρι είναι το γνωστότερο γαλλικό ερωτικό κόμικ, το οποίο τείνει περισσότερο προς την σάτιρα. Zep & Vince, Esmera, Glénat 2015: η νεαρή Esmera ανακαλύπτει ότι κάθε φορά που έρχεται σε οργασμό αλλάζει φύλο. Έτσι, ερευνά τα όρια της σεξουαλικότητας και των σχέσεων, τόσο από την γυναικεία, όσο και από την αντρική οπτική.

albums 1. Morrissey - Low ιn Highschool 2.Shed Seven - Instant Pleasures 3.Band Of Holy Joy - Funambulist We Love You 4.The Jesus And Mary Chain - Comfort and Joy 5.Saint Etienne - Home Counties 6.Aldous Harding - Party 7.The Charlatans - Different Days 8.The Big Moon - Love in the 4th Dimension 9.Hurray for the Riff Raff - The Navigator 10.The National - Sleep Well Beast movies 1.Blade Runner 2049 2.Logan 3.Baby Driver 4.Logan Lucky 5.Get Out. 6.What Happened To Monday? 7.Raw 8.Personal Shopper 9.It Χειρότερες ταινίες: 1.Resident Evil-Final Chapter, 2.The Mountain between us, 3. Dunkirk, 4.Ghost in the Shell, 5.Legends of the Sword, 6.The Dark Tower, 7.The Mummy, 8. Colossal, 9.The Boss Baby, 10. Transformers

Με ΜΜ 185

Το τελευταίο μέρος της Μεγάλης Απόφασης του Γεράσιμου, από τους Συγκάτοικους! Για καλύτερη ανάλυση της σελίδς, εδώ: https://oisygkatoikoi.wordpress.com/2018/01/03/οι-συγκάτοικοι-2ος-κ-η-μεγάλη-απόφαση-2/

Μου άρεσε. Μου άρεσε αρκετά. Ο Mark Millar επιχειρεί να δημιουργήσει μία ιστορία με όσους περισσότερους χαρακτήρες της Marvel μπορεί και μάλιστα να τους εντάξει σε μία εποχή που πλέον άνετα θα την χαρακτηρίζαμε retro. Προσπαθεί να ενώσει το σύμπαν των κόμικς με το πραγματικό σύμπαν των ανθρώπων που ασχολούνταν με αυτό το "άθλημα",πριν από 30 χρόνια. Ξεκινάει αποδεχόμενος ότι τα κόμικς είναι αποκυήματα φαντασίας των δημιουργών τους και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα,για να συνεχίσει με το μεταφυσικό. Η γραφή του με κράτησε για δύο σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι γίνονται αναφορές σε κόμικς μέσα από τα κόμικς κι ο δεύτερος είναι ότι αναφέρεται σε μία εποχή που μου είναι κάτι περισσότερο από συμπαθής. Χωρίς βέβαια να παραλείψουμε το γεγονός ότι δημιουργεί μία ιστορία που προκαλεί απορίες από την πρώτη σελίδα,που έχει δράση και περιπέτεια ενώ η λύτρωση έρχεται κυριολεκτικά εξ ουρανού (και την τελευταία στιγμή) και φυσικά έχει κι ένα plot twist στο φινάλε. Δικαιωματικά λοιπόν παίρνει τον χαρακτηρισμό ως καλή δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται μία μικρή εξοικείωση με τους ήρωες της Marvel. Μερικά ονόματα τα άκουγα για πρώτη φορά. Στο μοναδικό σημείο που έχω τις ενστάσεις μου είναι το σχέδιο. Σε αντίθεση με τους καλούς φίλους που είπαν την γνώμη τους στα επάνω ποστ,για εμένα σχεδιαστικά η ιστορία χώλαινε. Δεν διαφωνώ ότι ο Edwards ήθελε να πετύχει ένα retro ύφος,απλά ο σκούρος τόνος, καθώς και οι έντονες μαύρες γραμμές των περιγραμμάτων που φόρτωναν τα καρέ,μπορώ να πω ότι ήταν αρκετές οι περιπτώσεις που με κούρασαν. Γούστα είναι αυτά θα μου πείτε. Η έκδοση της ΟΞΥ,όπως μας έχει συνηθίσει,αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση για τους ανταγωνιστές της. Εκτός ότι μας προσέφερε έναν στιβαρό κι ανθεκτικό τόμο,με καλό χαρτί τόσο στην ποιότητα όσο και στο πάχος,το έξτρα art gallery θα ικανοποιήσει τους περισσότερους.

Εδώ έχουμε μια πολύκροτη και πολυαναμενόμενη έκδοση, που έκανε αρκετή αίσθηση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Πρόκειται φυσικά για μια έκδοση των Black Mask Studios, μιας εκδοτικής, η οποία μέχρι στιγμής δεν με έχει απογοητεύσει καθόλου. Λίγο πολύ, το κόμικ πραγματεύεται αυτό που λέει ο τίτλος. Είναι η ιστορία τεσσάρων παιδιών, περίπου 12 ετών, του αδέξιου Pat, του χαζούλη Daniel, του πολύ ντροπαλού Walter και του αγοροκόριτσου Paige, που είναι και η ηγέτις της ομάδας. Τέσσερα παιδιά, που περνάνε μια δύσκολη εφηβεία, που δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στο σχολείο, που προτιμούν να παίζουν παιχνίδια (είτε ρόλων είτε με φυσικά αντικείμενα) - και είναι ακριβώς αυτά τα παιχνίδια που διαδραματίζουν σοβαρό ρόλο στην πλοκή, καθυώς μας εισάγουν σε κάθε τεύχος και μας προετοιμάζουν για αυτό που θα διαβάσουμε στη συνέχεια. Όλα κυλάνε αφόρητα βαρετά και προβλέψιμα στις ζωές τους, μέχρι που δέχονται μια επίσκεψη από κάποιους περίεργους τύπους που ζητάνε τον πατέρα της Paige Μετά από διάφορα περιστατικά, καταλαβαίνουμε ότι ο πατέρας της Paige χρωστά μια εξυπηρέτηση σε αυτούς τους τύπους και πρέπει να τους ξεπληρώσει. Η Paige και οι φίλοι της αποφασίζουν να τον βοηθήσουν με το μόνο τρόπο που μπορούν να σκεφτούν: ληστεύοντας μια τράπεζα. Εξάλλου, κι αυτό ένα είδος παιχνιδιού είναι, ή τουλάχιστον έτσι το βλέπουν αυτοί: λίγη έρευνα πεδίου, διανομή ρόλων και είμαστε έτοιμοι. Φυσικά, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου όπως τα έχουν υπολογίσει, αλλά αυτό είναι μάλλον αναμενόμενο. Στην τελική, είναι απλά τέσσερα παιδιά... Το κόμικ πραγματικά με εντυπωσίασε. Ευφυές σενάριο, εξαιρετικοί διάλογοι, αβίαστη αφήγηση, ωραίο χιούμορ, εντάξει, κάπου προς το τέλος πάει να το χάσει, το ξαναβρίσκει όμως και μας χαρίζει ένα πολύ γλυκόπικρο φινάλε. Πολύ επιτυχημένο σχέδιο, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, παρακολουθεί/επηρεάζεται από/ αντιγράφει/μιμείται/δανείζεται από/κλέβει/εμπλουτίζει (διαλέξτε ό,τι θέλετε) το σχέδιο και κυρίως το ντεκουπάζ του David Aja στο Hawkeye, κάτι που δεν θεωρώ ούτε μεμπτό, ούτε δείγμα αδυναμίας. Η παλέτα των χρωμάτων, στην οποία κυριαρχούν κατά κύριο λόγο τα θερμά χρώματα είναι επίσης ιδιαίτερα πετυχημένη Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό κόμικ, το οποίο αξίζει να διαβάσετε. Στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε σε 5 τεύχη, τα οποία συλλέγονται σε ένα TPB. Εγώ διάβασα τον τόμο, ο οποίος περιέχει εκτεταμένο cover gallery με ορισμένα ιδιαιτέρως εμπνευσμένα εξώφυλλα.

Μέσα στις γιορτές κατάφερα να μειώσω τη στοίβα με τα αδιάβαστα στα 2-3 trades. Ωστόσο μετά τη πρωτοχρονιά δεν είχα και πολύ όρεξη να διαβάσω κάτι οπότε και περίμενα τη σημερινή μέρα με τις νέες κυκλοφορίες. Πρώτο comic για το 2018 λοιπόν το Grimm Fairy Tales: Dance of the Dead #3.

Έχεις πάρει φόρα, leonidio. Μπράβο. Κι εγώ νόμιζα ότι μόνο εγώ και άντε άλλα 1-2 άτομα από εδώ μέσα έχουμε διαβάσει το συγκεκριμένο. Πάρα πολύ καλή σειρά και άνετα μία από τις καλύτερες των τελευταίων ετών. Το μόνο μελανό σημείο για εμένα ήταν το τέλος του. Ενώ είχα πραγματικά απολαύσει την όλη πορεία, το τέλος με απογοήτευσε διότι το βρήκα πολύ βιαστικό. Επίσης, οι μεγάλες καθυστερήσεις μεταξύ των τευχών (μέσος όρος 5-6 μήνες) σκότωσαν λίγο το hype (ναι, το έχω μαζέψει σε single issues). Σε γενικές γραμμές είναι μια σειρά που προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους comic fans και μη,αν κι εμένα μου άρεσε λίγο περισσότερο η προηγούμενη δουλειά του Rosenberg για την Black Mask με τίτλο We Can Never Go Home.

Για αλμπουμς δεν εχω αποψη, απο ταινιες αυτες που ξεχωρισα ειναι οι εξης: Το Τελευταιο Σημειωμα Logan Spider-man: Homecoming IT The Florida Project Μετα απο ενα 2016 που οι επισκεψεις μου στο σινεμα ελατωθηκαν πολυ, μπορω να πω οτι το 2017 αυξησα τις επισκεψεις μου. Κατα μεσο ορο μπορω να πω οτι πηγαινα 1 φορα την εβδομαδα. Επισης ολες τις παραπανω τις παρακολουθησα στην μεγαλη οθονη

1984 Νέα αύξηση των πωλήσεων για τους X-Men για 6η συνεχόμενη χρονιά. Το κόμικ πλησιάζει τις 400,000 κάτι που είχε να συμβεί από τις αρχές της δεκαετίας του 70. Το 1984 είναι η τελευταία χρονιά που έχουμε (σχεδόν) πλήρη στοιχεία για τις πωλήσεις, αφού από το 1985 οι δύο εκδοτικοί κολοσσοί σταμάτησαν σταδιακά να δημοσιεύουν τα στοιχεία για τους περισσότερους τίτλους. Η επόμενη χρονιά χαρακτηρίστηκε από το crossover run της DC Comics "Crisis On Infinite Earths" που έφερε τα πάνω κάτω στο σύμπαν της DC και στο οποίο σκοτώθηκαν δύο από τους πιο αγαπημένους υπερήρωες της DC, o Flash και η Supergirl. Η επίδραση του "Crisis" ήταν τεράστια και σήμανε και επίσημα το τέλος της bronze age, και το ξεκίνημα της μοντέρνας εποχής των κόμικς (βλέπε επόμενη ενότητα). 1985 Κουτσουρεμένη η χρονιά σε ότι αφορά τα στοιχεία των πωλήσεων, με αρκετές ελλείψεις. O Spiderman σημειώνει άνοδο στις πωλήσεις (+60,000 αντίτυπα). Το 1986 είναι η χρονιά που η DC κάνει reboot σε πάρα πολλούς τίτλους. Αυτή η αλλαγή ήταν αναγκαία, όχι μόνο εξαιτίας του "Crisis" αλλά και λόγω της πτώσης των πωλήσεων τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό το νέο ξεκίνημα από το μηδέν λειτούργησε θετικά για την DC (εκτός ίσως από κάποιους τίτλους που αντιμετώπισαν προβλήματα με το continuity των ιστοριών λόγω του Crisis) που είδε επιτέλους άνοδο των πωλήσεων σε πάρα πολλούς από τους δημοφιλείς ήρωές της μετά από πάρα πολλά χρόνια. Ο Superman μέσω του "Man Of Steel" του John Byrne βελτίωσε σημαντικά τις πωλήσεις του, ενώ το 1992 το crossover run "The Death of Superman" πούλησε περισσότερο από κάθε άλλο τεύχος του Υπεράνθρωπου. Ο George Perez ανέβασε τις πωλήσεις της Wonder Woman, και ο Batman ανέκαμψε σταδιακά στις πωλήσεις. Αρχικά χάρη στον Frank Miller που ανανέωσε σημαντικά τον υπερήρωα το 1986-87 και στην συνέχεια μέσω της Batmania το 1989 όταν η ταινία με τον Michael Keaton έγινε το Νο.1 φιλμ σε εισπράξεις για ολόκληρη την χρονιά, ενώ ακόμα και ο Prince είχε ένα Νο.1 hit στο Billboard chart με το "Batdance" (είχε προηγηθεί το 1966 ο Donovan με το No.1 hit "Sunshine Superman"). Είναι χαρακτηριστικό ότι το Detective Comics διπλασίασε τις πωλήσεις του το 1987 (128,000 αντίτυπα) σε σχέση με το 1985 (66,000 αντίτυπα). Ετσι λοιπόν η DC άφησε πίσω τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισε στις αρχές της δεκαετίας του 80, αφού κατάφερε να εκσυγχρονίσει τους ήρωές της και σήμερα χτυπάει στα ίσια την Marvel η οποία συνέχισε επίσης να πουλάει καλά και τα επόμενα χρόνια. Το σημαντικό είναι ότι και οι δύο φίρμες έχουν καταφέρει να επιβιώσουν εδώ και δεκαετίες και παραμένουν δυνατές μέχρι και το 2017. Στα επόμενα posts θα δημοσιεύσω τις πωλήσεις των κόμικς ανά τίτλο για την περίοδο 1966-1985, για να μπορείτε να συγκρίνετε τις πωλήσεις και τα ups & downs του κάθε υπερήρωα.

Dunkirk Logan Spiderman: homecoming The beguiled Detroit Kong: Skull island War for the planet of the apes

Εξαρτάται. Αυτά που βγιαίνουν γρήγορα στην χώρα μας όπως ας πούμε το τελευταίο Star Wars ή το All The Money In The World τα βλέπω στο σινεμά. Τα υπόλοιπα μέσω internet...στο σαλόνι του σπιτιού μου. Αυτή την περίοδο οι Οσκαρικές ταινίες (οι οποίες κυκλοφορούν συνήθως στο τέλος του χρόνου) ανεβαίνουν στο διαδίκτυο σε DVD screeners πριν βγουν στην Ελλάδα, και έτσι έχουμε την δυνατότητα να τα δούμε σχετικά γρήγορα. Αυτά τα DVD screeners μοιράζονται μόνο στα μέλη της Ακαδημίας που ψηφίζουν στα Οσκαρ, αλλά φαίνεται ότι κάποια μέλη διαρρέουν αυτές τις ταινίες σε διάφορα τορρεντάδικα. Τους ευχαριστούμε πολύ.

Διάβασα τον τόμο 02.2, τον μοναδικό που έχω (από δώρο, γι' αυτό και δεν είναι ο πρώτος ). Καταρχάς δεν είναι όσο ξεπερασμένο φανταζόμουν. Σχεδιαστικά στέκεται μια χαρά για την ηλικία του, η οποία φαίνεται μόνο σε κάποιες απεικονίσεις. Υποθέτω συμβάλλει πολύ και η απουσία χρώματος που θα την πρόδιδε περισσότερο. Ο τόμος περιέχει το πολυσέλιδο arc "Τη μέρα που πέθανε ο νόμος" και άλλα δύο μικρά. Σαν ιστορία μου άρεσε πολύ. Ξαφνιάστηκα που δεν τελείωνε με τίποτα και πάντα κάτι γινόταν τελευταία στιγμή - μου πέρασε με επιτυχία την αγωνία που ήθελε να χτίσει τότε στην εβδομαδιαία(?) του κυκλοφορία. Φυσικά στο σενάριο δείχνει περισσότερο την ηλικία του. Κυρίως μέσα από τους ξύλινους διαλόγους, αλλά και από κάποιους μηχανισμούς της υπόθεσης. Έμεινα ευχαριστημένος και είναι αρκετά πυκνογραμμένο (και πυκνοσχεδιασμένο) ώστε να σε απασχολεί καιρό. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν οι υπόλοιποι τόμοι έχουν να προσφέρουν κάτι παραπάνω. Είτε σαν σενάρια, είτε για την γνωριμία μου με τον χαρακτήρα. Ναι, οι εκδόσεις είναι πολύ φθηνές και πράγματι αξίζουν τα χρήματά τους, αλλά κάποια ορθογραφικά λάθη, η έλλειψη γραφιστικής επιμέλειας σε κάποιες σελίδες και κυρίως το δέσιμο δεν με ενθαρρύνουν για να αγοράσω και τα υπόλοιπα.

@stepgios Καλή μπάζα!!

αναλόγως της συνολικής διακόσμησης και της ψυχοσύνθεσης ενός εκάστου στο σαλόνι μου, έχω μια γυάλινη προθήκη με αλκοόλ και διάφορα ποτήρια και μια γυάλινη προθήκη με φιγούρες και playmobil (όσο τουλάχιστον δεν έχω παιδιά, διότι άμα είχα, θα ήθελαν να παίξουν με τα playmobil μου και θα είχαμε ένα χ θέμα. Να πάνε να παίξουν με τα δικά τους! ) στο γραφείο μου τώρα, απέναντι από εμένα είναι αυτό εδώ κι όποιος αντέξει (κάποια μου τα έκανε δώρο η μητέρα μου. πριν 3-4 χρόνια. οπότε ψόφο σε όποιον τολμήσει να πει κουβέντα )

Μόλις ολοκλήρωσα τη τέταρτη season του Black Mirror. Σε γενικές γραμμές με άφησε ικανοποιημένο εάν και τα μίσα επεισόδια τα βρήκα ψιλοβαρετά και αδιάφορα. Αυτά που ξεχώρησαν για εμένα ήταν τα Hang the DJ (άνετα ένα από τα καλύτερα επεισόδια όλης της σειράς) και Arkangel (σκηνοθετημένο από τη Jodie Foster). Το χειρότερο με διαφορά ήταν το Metalhead.

Πληρώ τα κριτήρια. Που υπογράφω για την εγγραφή.

Προστέθηκαν 2 απλά πρόσθετα που θα μας βολέψουν Το πρώτο είναι στη λίστα θεμάτων κάθε ενότητας, μια πινακιδούλα δίπλα στα θέματα που έχουν απαντήσεις που δεν έχουμε διαβάσει. Αν κάνουμε κλικ πάνω της, μας πηγαίνει στη πρώτη αδιάβαστη απάντηση. Το δεύτερο είναι ότι στη λίστα θεμάτων κάθε ενότητας βλέπουμε πλέον την βαθμολόγιση που έχει γίνει για το κάθε θέμα

Πολύχρονος Manitou και ό,τι καλύτερο σου εύχομαι!!

Είδα το "I, Tonya" που αναφέρεται στην αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ Tonya Harding. Εκπληξη η καλή ερμηνεία της Margot Robbie (την οποία δεν χωνεύω ιδιαίτερα). Είναι υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα. Το φιλμ βγιαίνει στις 25 Ιανουαρίου στην χώρα μας. Αρκετά καλό.

Πραγματικά πάρα πολύ καλό κόμικ. Αγαπημένο. Για εμένα ότι καλύτερο έχω διαβάσει από Black Mask , της οποίας τα κόμικς κρατάνε όντως ένα υψηλό επίπεδο. Στο μυαλό μου η σειρά (μαζί με το Paper Girls) συνδέθηκαν με το Stranger Things.... Συμφωνώ απόλυτα με Leonidio. Να προσθέσω και την πραγματικά υπέροχη χρήση στο στήσιμο σελίδας, ειδικά σε αυτές με τα πολλά μικρά panels. Ευχαριστώ για την παρουσίαση. 4 Kids Walk Into A Bank - trailer