Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΤασίαΚούτ

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  31587
  • Group:  Members
  • Topic Count:  62
  • Content Count:  574
  • Reputation:   1130
  • Achievement Points:  574
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2866 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  49

         

                   

             Ωχ Θεέ μου, το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Προσπαθώ να βρω τρόπο να σχεδιάσω ανάλογα, με το σενάριο που μου δόθηκε από τον υπεύθυνο του Καλλιτεχνικού Τμήματος της εταιρίας, στην οποία εργάζομαι ως Comic Artist. Σήμερα είναι δύσκολη μέρα. Πρέπει να παρουσιάσω ξανά, τις τροποποιήσεις που έγιναν σε κάποια σχέδια προκειμένου αυτές, να συμβαδίσουν με τις αλλαγές που έγιναν στην ιστορία. Να δούμε αυτή την φορά, τι θα μου πουν.Και το απόγευμα έχω ραντεβού με τον γιατρό, για τα αποτελέσματα των νευρολογικών εξετάσεων. οι οποίες, όπως άλλωστε συμβαίνει με εμάς τους Αμερικανούς Πολίτες, μου έχουν στοιχίσει ένα κάρο χρήματα, παρόλο που πληρώνω άλλα τόσα στην ιδιωτική ασφάλιση. Για να μην τα πολυλογώ, λίγο καιρό αφότου προσελήφθην σε αυτήν την εταιρεία- πριν από 6 μήνες περίπου- άρχισαν να εμφανίζονται κάτι περίεργα συμπτώματα. όπως, ίλιγγοι και πονοκέφαλοιτα όποια έκτοτε, έχουν γίνει πιο δριμύτερα και πιο επώδυνα. Και σαν να μην έφτανε όλη αυτή η ψυχοφθόρα φάση που περνώ καθημερινά στην δουλειά, συν και το θέμα της υγείας που μου προέκυψε έχω και δύσκολο ύπνο. Δεν κοιμάμαι καλά. Συνεχώς βλέπω ανήσυχα όνειρα. Όπως, στο ότι εκεί που γελάμε με τους συναδέλφους μου στο γραφείο τα κεφάλια τους αρχίζουν να μεταμορφώνονται σταδιακά, σε εκείνα των φιδιών των τσακαλιών και των όρνεων. Η, ότι τρώω πολλά γλυκά που για τους ονειροκρίτες, θεωρούνται γρουσουζιά. 

               Όμως τελευταία βλέπω συχνά στον ύπνο μου, μια αλλόκοτη σκηνή. Ότι βρίσκομαι μονάχη μου-και χωρίς το αυτοκίνητό μου- σε ένα δρόμο καταμεσής μιας απέραντης δασικής περιοχής. Δεν υπάρχουν κατοικίες. είναι όλα έρημα. Και το σούρουπο- ένα κόκκινο και μπλε συνονθύλευμα για ουρανό- κάνει το μέρος ακόμη πιο εφιαλτικό. Παντού περικυκλώνομαι από τεράστια και σκοτεινά πεύκα και έλατα ενώ παράλληλα, το φως της ετοιμοθάνατης ημέρας μεταμορφώνει τις σκιές τους σε μαύρα ψηλόλιγνα φαντάσματαΚαι εκεί λοιπόν που προσπαθώ να βρω, που θα με οδηγήσει ο συγκεκριμένος δρόμος- που στην ουσία είναι μια ξεχασμένη από τον Θεό δια-πολιτειακή λεωφόρος, ξαφνικά εμφανίζεται μέσα από τα δέντρα ο αγαπημένος μου ήρωας. Ο οποίος με κοιτά βλοσυρά και αρχίζει κάτι να μου λέει. Στην συνέχεια κινείται απειλητικά προς το μέρος μου  και εγώ, παραλημένη απο τον τρόμο μου μη μπορώντας να αρθρώσω λέξη αρχίζω να παραπατώ προς στα πίσω.Υστερα, με βλέπω να τρέχω πανικόβλητη, πασχίζοντας ταυτόχρονα να βρώ κάποια διέξοδο για να ξεφύγω απο εκείνο το θεοσκότεινο μέρος, προκειμένου να γλυτώσω την ζωή μου . Αλλά δεν ξέρω προς τα πού.......................

 

 ...............................................................................................................................................

               Ξημερώματα Δευτέρας.Το καντράν του ψηφιακού ρολογιού δείχνει 6.45 το πρωί αλλά εγώ,  είμαι ήδη ξύπνια απο τις 5.00.Και παρότι την προηγούμενη μέρα, το είχα ρυθμίσει για τις 6 παρα τέταρτο εν τούτοις,το στρές και ο πονοκέφαλος λειτούργησαν στην θέση του ξυπνητηριού.Δεν βαριέσαι..Ετσι, με την ψυχή στο στόμα μπαίνω απευθείας στο μπάνιο, κάνω στα γρήγορα ένα ντούς, ντύνομαι όπως όπως και τρώω, ενα μπαγιάτικο ντόνατ που είχα στο ψηγείο για περίπου τρείς ημέρες. Υστερα, κατεβαίνω απο το μπλόκ διαμερισμάτων όπου και διαμένω και τρέχω απευθείας στο αυτοκίνητο και ξεκινώ για το κτήριο όπου στεγάζεται η εταιρεία στην οποία και απασχολούμαι. Ένα χαριτωμένο πράγμα 6 ορόφων σε σχήμα κύβου βαμμένο, με τα χρώματα, του φούξια και του κίτρινου. Όποτε το βλέπω μου έρχεται στο νου, τα παιχνίδια που προορίζονται για τα παιδιά νηπιακής ηλικίας, φτιαγμένα σε απλά σχήματα με φλουό χρωστικές γκάμες. Μόνο που εάν το συγκεκριμένο κτίσμα ήταν παιχνίδι για νινιά, θα ήταν μονάχα για εκείνα των γιγάντων. Και παρότι η πρόσοψη του προξενεί μιας μορφής γλυκύτητα στην ψυχή του θεατή(ίσως επειδή θυμίζει την δική του παιδική ηλικία), συνοδευμένη με την ανάλογη εντύπωση ως προς την γκάμα των χρωματισμών του οι εργασιακές συνθήκες, όπως και το αντίστοιχο περιβάλλον που επικρατεί εκεί είναι χάλια. Άκρως ανταγωνιστικό όπως και Σκέτη Βρώμα. Θεέ μου, ας όψεται το δάνειο για το σπίτι. Σε δύο μήνες από τώρα, το ξεχρεώνω μια και καλή και ύστερα φεύγω από εκεί μέσα. Δύο λεπτά αργότερα, βρίσκομαι στην είσοδο του κτηρίου όπου και χαιρετώ τους υπαλλήλους της Υποδοχής. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και μια καλή μου φίλη, ονόματι Κατερίνα διαζευγμένη μητέρα ενός μικρού κοριτσιού.

«Καλημέρα παιδιά τι κάνετε»;

«Μια χαρά. Εσείς κυρία Κλεάρχου πως είστε σήμερα;»

«Σήμερα είμαι κάπως αδιάθετη. Δεν ξέρω βρε παιδιά. Μάλλον, η πίτσα που έφαγα εχθές θα με πείραξε στο στομάχι. Εσύ Κατερίνα τι κάνεις; Τι κάνει η μπέμπα;»

«Μια χαρά μεγαλώνει».

«Δώστε της, ένα ζουμερό φιλάκι και από εμένα».

«Έγινε».

 .........................................................................................................................................................................

 

                Μέχρι να κατέβει ο ανελκυστήρας, κοινώς το ασανσέρ βάλε και την ουρά των ατόμων που περίμεναν να ανοίξουν οι πύλες άργησα να πάω στο γραφείο μου. Και αφού τα κατάφερα και έφτασα στο τμήμα μου το οποίο, σημειωτέων βρίσκεται στον 4ο όροφο έτρεξα κατευθείαν στην αίθουσα όπου εργάζομαι και στην συνέχεια, έκατσα λαχανιασμένα στο γραφείο μου. Ένα κουβούκλιο, καταχωνιασμένο σε μια μισοσκότεινη και βρώμικη γωνιά ενός εκ των τοίχων της απέραντης αίθουσας του Καλλιτεχνικού Τμήματος. αποτελούμενο, από μια άβολη για την μέση καρέκλα και ένα στενό τραπέζι εργασίας, που είναι μονίμως φορτωμένο με στοίβες χαρτιού, τοποθετημένες από εδώ και από εκεί. Δεν φανταζόμουν αυτά, όταν σπούδαζα Καλών Τεχνών, την οποία και τέλειωσα με Άριστα. Ούτε τότε, που ακολούθησα τον κόσμο των Κόμικς, με περεταίρω σπουδές και με υποτροφίες στο εξωτερικό. Μέχρι και βραβεία πήρα. Όμως τι τα θες; Είπαμε το σπίτι μου και ύστερα, θα δουλεύω μόνη μου. εκδίδοντας παράλληλα τις δουλειές μου, όπως εγώ τις θέλω βασισμένες επάνω σε ωραίες ιστορίες σοβαρών συγγραφέων, που εγώ έχω επιλέξει για σενάριο Ωχ ξέρω. Ναι, εκείνη η ανεκδιήγητη κουταμάρα για σκρίπτ γραμμένο από τον υπεύθυνο της ομάδας, με κεντρικό πρωταγωνιστή τον Logan. Πρέπει να το ξαναδιαβάσω να δω πως θα τα βγάλω πέρα και να φανταστεί κανείς, ότι δεν μου κάθεται με τίποτε.

 

......................................................................................................................................................................

               

                Εκεί λοιπόν που πάλευα με τον νου μου για να βρω μια άκρη σε αυτό το θέμα και ευρισκόμενη καθ οδόν προς τον φοριαμό με τα υλικά ζωγραφικής, να σου και ο δημιουργός της ιστορίας που θα έπρεπε να απεικονίσω. Ο Γιάννης. Μια ιδιάζουσα περίπτωση από όλες τις πλευρές. Σπούδασε Οικονομικά, σε ένα τοπικό κολέγιο και όπως συμβαίνει στα παιχνίδια της ζωής, βρέθηκε να εργάζεται ως σεναριογράφος Κόμικς. Και εδώ είναι το εξής περίεργο. Ενώ υπάρχει τμήμα Οικονομικών όπου, θα μπορούσε να εργαστεί και μάλιστα επάνω στον τομέα του, εντούτοις προτίμησε το Καλλιτεχνικό Τμήμα. Διότι όπως μας έχει αναφέρει πολλές φορές εκείνος, η Διοίκηση τον εμπιστεύεται λόγω της ωραίας φαντασίας του και δη του δυνατού ταλέντου του.Όμως από την άλλη μεριά, κανένας δεν μπορεί  να αντικρούσει αυτό το επιχείρημα. Διότι πολύ απλά, τα χαρίσματα και ιδιαίτερα εκείνα, που έχουν να κάνουν με την Τέχνη δεν κοιτούν τον τίτλο σπουδών. Στοιχείο, που έχει αποδειχθεί περίτρανα παντού.Αλλά, άλλο πράγμα είναι το χάρισμα και άλλο πράγμα είναι μια σύντομη αναλαμπή έμπνευσης όπως συνέβη με το δήθεν ταλέντο του Γιάννη. Το οποίο τα τελευταία χρόνια, έχει αρχίσει, να αμφισβητείται από πολλούς εδώ μέσα. Όμως δεν μπορούμε να τον αντιτάξουμε φανερά, για τις κοτσάνες που βαφτίζει ως σενάρια. Διότι, για -κάποιον ανεξήγητο για άλλους λόγο τον οποίο προσωπικά, ήδη και ψυλλιάζομαι ποιός είναι - τον εμπιστεύονται τα κεφάλια από ψηλά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να θεριέψει ο εγωισμός του. και δη η αυταρέσκεια του. Νομίζει ότι είναι του βεληνεκούς, George Lucas και Steven Spielberg και όχι μονάχα αυτό. Συνεχώς μας κοπανά ότι είναι άτυχος και ότι δεν του δόθηκαν ευκαιρίες για περεταίρω -λαμπρή εξέλιξη. Όπως αρχή-κειμενογράφος/σεναριογράφος, σε κάποια από τις μεγαλύτερες εταιρείες του Χώρου των Κόμικς παραδείγματος χάρη, στην DC στην Dark Horse και στην Marvel. Τι πιστεύουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι; Ότι αυτά που λέει και κάνει δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η  αντίδραση ενός άκρου αναιδή και φαντασμένου ατόμου, χωρίς το παραμικρό ίχνος συναίσθησης των πραγματικών ικανοτήτων του. 

 «Καλημέρα Σία».

«Καλημέρα Γιάννη. Πως είσαι;»

           «Καλά. Άκου. Έκανα κάποιες αλλαγές στο σενάριο. Ο τύπος σου, θα παλέψει με τα άγρια του νύχια, κάποιους σατανικούς νίντζα. Για να πάρει μια μαγική μάσκα, στην οποία κρύβεται ένας δαίμονας.Ύστερα, θα πάρει την μάσκα και θα την καταστρέψει. Όμως ο δαίμονας θα απελευθερωθεί αλλά ο Logan, θα τον σκοτώσει Τι λες θα τα καταφέρεις;»

              Εγώ σε μια στιγμή έμεινα άναυδη. Θεέ μου, τι νέος χείμαρρος βλακείας ήταν αυτός που με κατέκλυσε πρωινιάτικα; Και δεν είχα πιει ακόμη ούτε μια κούπα καφέ, για να μπορέσω να επεξεργαστώ εκείνα, που μόλις άκουσα από το στόμα του δικού μας Paul Kupperberg.Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Kupperberg ήταν ένας πραγματικά ευφυέστατος και οξυδερκής συγγραφέας, ο οποίος έγραψε την ιστορία για το επεισόδιο του Κόναν με τίτλο -το Πρόσωπο του Θεού-.

«Μα Γιάννη, πως κολλά αυτό στην αρχική ιστορία;»

           «Κολλάει. Θα το κάνουμε να κολλήσει. Τα καρέ θα κάνουν θραύση. Α και έβαλα την νεαρή 13χρονη! φίλη του, την Catherine να τρέξει να τον σώσει. Ξέρεις.εκείνη που έχει την μαγική δύναμη, να περνά μέσα από τους τοίχους.»

              «Μάλιστα. Και τι θα κάνει αυτή;» Από το σοκ και την κατάπληξη αυτών που μόλις άκουσα, δεν μπόρεσα να συγκρατήσωΟύτε την ιδιότητα της εν λόγω ηρωίδας, την οποία ήδη και ήξερα. Ούτε και τον ρόλο της στην συγκεκριμένη ιστορία. Και προκειμένου να μην γελάσω μπροστά του και φανώ αγενής και για την απίστευτη ανοησία που σκαρφίστηκε για σενάριο.Αλλά και με την πρόθεσή του, να αλλοιώσει την ηλικία του χαρακτήρα,με την οποία είναι ανέκαθεν γνωστός άρχισα από μέσα μου, να μετρώ αργά μέχρι το δέκα. Ένα,δύο,τρία τεσσερ...

«Μα δεν κατάλαβες τι σου είπα; Θα τρέξει ανάμεσα από τους τοίχους, για να τον σώσει και ύστερα, με την βοήθεια του ωραίου τύπου θα καταστρέψει και τον κακό και την μάσκα.»

«Κατάλαβα. Όμως Γιάννη τώρα τελευταία, αυτού του είδους οι ιστορίες δεν πουλούν.»

            «Πουλάνε και παρά-πουλάνε. Ο κόσμος και τα μικρά γουστάρουν να διαβάζουν κάτι τέτοια.Α και κάτι ακόμη Σία. Τελευταία ο ήρωας σου έγινε πιο σοβαρός και πιο βαρύς. Γιατί του άλλαξες την στολή; Ξέχασες, ότι έχουμε να κάνουμε με έναν μεταλλαγμένο με φοβερές δυνάμεις; Και όχι με έναν υπάλληλο γραφείου, που ντύνεται ως τέτοιος στις Αποκριές;»

              «Καταρχάς δεν του άλλαξα την στολή, δηλαδή όχι τελείως. Μόνο κάποια στοιχεία της, τα οποία τον έκαναν να φαίνεται σαν Κλόουν.Και με το να παρουσιαζόταν έτσι αντί, για τον ήρωα που πραγματικά είναι, θα ήταν κάτι, που δεν θα του άξιζε.

 «Τι εννοείς ότι δεν θα του άξιζε;»

               «Εννοώ ότι έχει προσφέρει τόσα πολλά, στην ψυχαγωγία εκατομμυρίων αναγνωστών και συνεπώς,θα ήταν πολύ άδικο και κρίμα να θάβεται από κάτι τέτοια.Επιπλέον, μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση στο πρόσωπο και στην ιστορία του,θα έθιγε και τους φαν του.Πολλοί εκ των οποίων, τον θεωρούν ως δικό τους άνθρωπο.Και κάτι άλλο, αν μου επιτρέπεις Γιάννη. Από ότι γνωρίζω, εκείνη η Catherine είναι γνωστή -και για πολλά χρόνια- στους αναγνώστες της Σειράς ως μια νεαρή ενήλικη γυναίκα. Και μάλιστα,ολόκληρες γενιές από αυτούς την ξέρουν έτσι,από την εποχή που εκείνοι ήταν ακόμη παιδιά.Παρόλο που και η δική μου περίπτωση, δεν ήταν και τόσο φαν της συγκεκριμένης καρικατουρας,την γνώριζα από τα τότε τεύχη των παιδικών και των φοιτητικών μου χρόνων,ως μια νέα της τωρινής μου ηλικίας.Πώς εμείς θα την παρουσιάσουμε στο σενάριό μας, ως δεκατριών χρονών κοριτσάκι; Δεν νομίζεις ότι αυτό είναι κάπως τραβηγμένο; 

             «Ξέρεις κάτι Σία;» μου απάντησε απότομα και σε εχθρικό τόνο.«Δεν σε προσλάβαμε εδώ, για να μας λες την γνώμη σου.Μόνο η πένα σου μετρά.Το σκρίπτ και τα υπόλοιπα ανήκουν σε μένα. Άκουσες;Συν των άλλων, αυτή είναι η δουλειά των φιγουρινιών. Να είναι σε όποια ηλικία, θέλουμε εμείς να είναι!!!Να παλεύουν τους κακούς της ιστορίας, να είναι ντυμένα έτσι και να μας φέρνουν λεφτά. Αυτά που εσύ πιστεύεις ως τραβηγμένα, μας φέρνουν κέρδη».

Για ένα δευτερόλεπτο έμεινα σιωπηλή διερωτώμενη, τι μανίκι για άνθρωπος μου έπεσε.Ύστερα του απάντησα: 

«Εντάξει Γιάννη, θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Αλλά να ξέρεις ότι δεν θα πιάσει,ιδιαίτερα το θέμα με την μικρή.Ο κόσμος θα καταλάβει ότι πάμε να χαλάσουμε έναν χαρακτήρα, ο οποίος είναι πασίγνωστος με αυτή την ταυτότητά Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Θα μας κράξουν.»

«Δεν με ενδιαφέρει τι λες εσύ!Εγώ τι λέω. Κατάλαβες τι εννοώ;»Εν το μεταξύ,εκατοντάδες ζευγάρια μάτια ήταν στραμμένα στο νέο σκηνικό που μόλις προέκυψε στον διάδρομο του Καλλιτεχνικού Τμήματος, κάτι που με έκανε  να νιώσω ένα ακόμη νέο κύμα ψυχρολουσίας. Αμέσως, με κατέκλυσε ντροπή για τον δημόσιο ευτελισμό που αδίκως μου συνέβη.

             «Κατάλαβα.» Του απάντησα ευγενικά όπως συνήθως. Μέσα μου όμως έβραζα από οργή και πόνο για την προσβολή, που μόλις βίωσα  και τότε νοερά ξέσπασα επάνω του.Στο διάολο χαζούλιακα, που μας τα έπρηξες εδώ μέσα.Κανένας δεν μπορεί να σε πιάσει από πουθενά. Άντε και Γ@μ@σου από δω πέρα.

«Ωραία. Κάτσε, πιες το καφεδάκι σου και διάβασε το σενάριο. Θα δεις, ότι θα σου αρέσει και θα διαπιστώσεις πόσο λάθος έκανες. OK; Α και θέλω να παρουσιάσεις τα καρέ, όπως ακριβώς σου υπέδειξα στην συνέλευση του Διοικητικού Συμβουλίου, η οποία θα γίνει στις 12. ΟΚ;»

 

                                 Δεν μίλησα.Αντιθέτως ένευσα καταφατικά κουνώντας το κεφάλι μου πάνω κάτω, σαν νευρόσπαστο παιχνίδι και αμέσως επέστρεψα στο γραφείο μου.Όπου και άρχισα να διαβάζω τα σημεία που μου υπέδειξε.Από ότι θυμόμουν, η ιστορία στα αρχικά της ήταν βατή. Ο Logan, για λογαριασμό μιας πελάτισσας του έψαχνε ένα σπάνιο κειμήλιο. και στην έρευνά του άρχισε να αποκαλύπτει κάποια πράγματα. Μάλιστα μέχρι εκεί καλά. Ίσως αυτή η σοβαρότητα εκ μέρους του Γιάννη, να οφειλόταν στην προσεκτική μελέτη της Αστυνομικής Λογοτεχνίας.Ύστερα άρχισαν τα δύσκολα για την λογική μου. Εκτός απο τους  νίντζα και την μικρή ερωτοκτυπημένη με τον Logan Catherine εβαλε και κάτι άλλους άσχετους, οι οποίοι δεν κολλούσαν καν με την υπόθεση του Σκρίπτ.Στην συνέχεια, εμφάνισε από το πουθενά και έναν άλλον χαρακτήρα αντίπαλο του ήρωα και αμέσως, ξεκίνησε μια απίστευτα χαοτική κατάσταση. Βρισιές, απειλές, σπασμένα ανθρώπινα μέλη. Όμως μέσα στην φούρια μου να το διαβάσω,μιας και φοβόμουν τι να περιμένω δεν πρόσεξα, ότι η αρχή της υπόθεσης είχε παντελώς αλλάξει. Ο ήρωας, αντί για ντετέκτιβ βρισκόταν τυχαία μέσα σε ένα μουσείο! ντυμένος ως βρώμικος και ιδρωμένος καουμπόι, που μόλις είχε βγει από ένα αγώνα ροντέο και την ίδια ακριβώς στιγμή, κάποιοι κουστουμαρισμένοι άντρες τον απειλούσαν χωρίς λόγο. Θεέ μου, δεν έβγαζα νόημα από εκείνα που έγραφε.

 

Τι δουλειά είχαν οι οπλισμένοι ωρυόμενοι νίντζα, μέσα σε ένα μουσείο μαζί με κάτι περίεργους γραβατομένους τύπους και με έναν άνδρα, ντυμένο σε στιλ Far West να παρατηρεί μια μάσκα; 

 

                  Αμ το άλλο; Ποιος ήταν 'εκείνος ο τυφλός δικηγόρος, που έβγαζε θερμικά λέιζερ από τα μάτια; Μα πως τα σκαρφίστηκες αυτά άνθρωπε μου; Έτσι θα έπρεπε να απεικονίζονται, να σκέφτονται και να πράττουν οι πραγματικά μεταλλαγμένοι του σήμερα; Μα που ζεις; Στις δεκαετίες του 60 και του 70; Όμως εσύ θα μου απαντούσες με ένα ύφος, που μόνο καλοπροαίρετο δεν θα ήταν: Οι μεταλλαγμένοι έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις. Και για αυτό τους αποκαλούν έτσι. Ούτε και αυτό δεν ξέρεις; Άντε καλέ αλήθεια; Και εγώ που νόμιζα ότι ήταν εξωγήινοι. Σε ευχαριστώ Γιάννη μου, για την τρομερή και ανυπέρβλητη διαφώτιση σου. Και πάλι.Κάτι δεν στέκει εδώ πέρα φίλε μου. Να είναι η έλλειψη σοβαρότητας; Μάλλον αυτό, θα πρέπει να είναι. Διότι υπάρχει η ταινία Hancock με τον Will Smith που πραγματεύεται μια διαφορετική εικόνα για τους μεταλλαγμένους. και που ουδεμία σχέση έχει με εκείνα που ξέραμε ως τώρα.Παράλληλα το συγκεκριμένο έργο είναι και μεστό και απολαυστικό. Χωρίς να προσβάλλει, ή να αλλοιώνει την φύση ενός υπερανθρώπου χαζεύοντας ταυτόχρονα τους θεατές. Όπως πάμε να κάνουμε εμείς στους αναγνώστες μας, με αυτήν την μπούρδα που πρόκειται να εκδώσουμε. Και μιλώντας για εκδόσεις, υπάρχουν εκατοντάδες παλιά τεύχη του Υπέρ-ηρωικού, που είναι πραγματικά αριστουργήματα και από άποψη σεναρίου, αλλά και από εκείνη του σχεδίου. Αλλά η περίπτωση σου Γιαννάκη μου; Είναι πολύ έξυπνη, για να το αντιληφθεί.

                       Ξαφνικά ένοιωσα χάλια. Όλο αυτό το πράγμα με τον επικεφαλής του τμήματος, μου προκάλεσε μια πρωτοφανή δυσφορία. Η οποία ήταν τόσο δριμύς που σε μια στιγμή, μου φάνηκε ότι τα γράμματα του κειμένου κινούταν προς ασαφείς κατευθύνσεις.Σαν να ερχόταν προς τα εμένα.Σαν να πήγαιναν προς το περιθώριο της σελίδας ενώ την ίδια στιγμή, το κεφάλι μου άρχισε να με βαρά σφυριές.Αμέσως έφαγα ένα μπισκότο που πήρα μαζί μου και ήπια Depon αναβράζον δισκίο, μήπως ο πονοκέφαλος μετριαζόταν κάπως και έτσι να ένοιωθα λίγο καλύτερα. Και να σκεφτείτε, ότι η μέρα μου εδώ δεν είχε αρχίσει- καν- ακόμη.Οπότε, για να ηρεμήσει λιγάκι το κεφάλι μου κοίταξα προς το μακρινό παράθυρο. Αλλά φευ!! Οι σκέψεις μου, δεν σταματούσαν.

 Να αφήσουμε καλύτερα, το θέμα των Μεταλλαγμένων. Έτσι και αλλιώς οι απόψεις, για το πως αυτοί θα πρέπει να είναι διίστανται. Να πάμε στους αληθινούς ανθρώπους. Έτσι είναι εκείνοι που ασκούν το επάγγελμα της Δικηγορίας; Ντυμένοι έτσι, συμπεριφερόμενοι ως τέτοιοι; Έτσι είναι τα άτομα, με προβλήματα όρασης; Βγάζουν λέιζερ από τα μάτια; Τι θα έλεγες εσύ αν εγώ απεικόνιζα έναν συνάδελφό σου οικονομολόγο, με αυτόν τον τρόπο;Δεν βαριέσαι. Αλλά έλα μου που εσύ είχες γνωστό και ρέντα στην αρχή και σε κράτησαν ως σεναριογράφο, για να γράφεις αηδίες.. Και σκεπτόμενη πάλι, τον δικηγόρο με τα λέιζερ θυμήθηκα τον αδελφό μου τον Steve. Ο οποίος, είναι ένας εκ των πιο επιτυχημένων και διάσημων Ποινικολόγων της χώρας. Θα του το πω να αγοράσει το Κόμικς, ως αστείο.Να διαβάσει τα καρέ με συναδέλφους του, που εκπέμπουν θανατηφόρες ματιές από Λέιζερ, στους κακούς μασκοφόρους νίντζα. 

                    Α πα πα, δεν θα το κάνω αυτό.Καλύτερα να εξαϋλωθώ από την συγκεκριμένη ακτινοβολία, του δικηγόρου με την μάσκα.Διότι οι απόψεις του αδελφού μου, για το θέμα της Ζωγραφικής Παράστασης Ιστοριών, δεν σηκώνουν χιούμορ. Άσε που, αν το έκανα-πάλι- θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών μπροστά στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου. Θα μου πετούσε ατάκες του τύπου:« Βρε Σία, αν εγώ έβγαζα ακτίνες από τα μάτια δεν θα χρειαζόμουν το μυαλό, την δουλειά και τις γνώσεις μου στην Αίθουσα. Απλά, θα εξαΰλωνα τον αντίπαλο μπροστά στον Δικαστή και στους Ενόρκους. Τζίζ φρίτς».Εδώ, δεν μπορώ να αποφύγω το πείραγμα του ως χαιρετισμό, κάθε φορά που συναντιόμαστε, ακόμη και αν έχει πολύ καιρό να με δει.«Να η καλλιτέχνης της οικογένειας. Πως πήγε σήμερα; Πούλησες κανένα καρέ; Να ρωτήσω κάτι; Ακόμη πετά ο Σούπερμαν; Δεν γέρασε; Γιατί δεν κάνει στην άκρη, για να πετούν τα αεροπλάνα; Μήπως επειδή το κράτος, δεν του κατέβαλε ακόμη την σύνταξή; Καθόσον, δεν συμπλήρωσε ακόμη τα έτη που απαιτούνται; Χα χα χα;».Όμως τον αγαπώ πολύ, διότι ενδιαφέρεται πολύ για την περίπτωσή μου.Και πιστεύω ότι μου τα λέει αυτά, προκειμένου να μου αλλάξει γνώμη για την σταδιοδρομία μου.Έλα μου ντε που εγώ, δεν θέλω (ούτε και ήθελα)να γίνω κάτι άλλο. Κακό είναι να κάνω αυτό, που ονειρευόμουν από μικρή; Στο να γίνω ένας επιτυχημένος Comic Artist; Και εκεί διαολίζεται το σύμπαν και τότε, αρχίζουν τα Bran de fer. Όπως κρύα αστεία και άλλα τέτοια. Που στην ουσία αποτελούν για εμένα, ιδιότυπες μπηχτές. Η καψόνια. Η όπως εσείς θέλετε πείτε το.

                       Εκτός των άλλων, ο αδελφός μου και λόγω της φύσης του και λόγω του επαγγέλματός του είναι κυνικός και ώρες ώρες, απίστευτα αιχμηρός. Και εκείνη την στιγμή θυμήθηκα ένα παλαιότερο στιγμιότυπο το οποίο, με έκανε να μην τα βάζω αψήφιστα με το Άγνωστο και με όλους τους άλλους, προτού μάθω την αντίληψή τους για τα πράγματα.Αλλά αντιθέτως να είμαι επιφυλακτική..Έτσι, η φωνή του αδελφού μου, εκείνης της ημέρας συνέχιζε ως ήχος κασέτας, που έβγαινε από το κασετόφωνο της μνήμης μου. Γιατί και οι αναμνήσεις, κασέτες είναι και όπως γίνεται με τις πραγματικές, με που τις τοποθετούμε στο μηχάνημα ονόματι Θύμηση, αυτές ζωντανεύουν και αποκτούν φωνή.Ύστερα αρχίζουν ή να μιλούν, ή να τραγουδούν, ή ακόμη και να ουρλιάζουν.

                   «Αυτά κάθεσαι και κάνεις Σία;Αλλά τι να πει κανείς; Να πω ότι κάνεις έναν ωραίο πίνακα να καταλάβω. Οι πίνακες ομορφαίνουν το σπίτι και η Ζωγραφική είναι Τέχνη. Πάρε παράδειγμα από αυτόν τον πίνακα, που προσφάτως έχω αγοράσει από μια τοπική γκαλερί. Απεικονίζει ένα φυσικό τοπίο, άριστα προσεγμένο και από άποψης τεχνικής αλλά και θέματος. Αυτό μάλιστα. Τα Κόμικς τι είναι;» Του απάντησα ότι είναι Τέχνη και όλος ο κόσμος τα διαβάζει.Ακόμα και εκείνος διάβαζε Κόμικς, όταν ήταν μικρός.«Μα είσαι σοβαρή; Θεωρείς Τέχνη στο να σκιαγραφείς σαχλαμάρες ; Και όσον αφορά εμένα, ναι κάποτε τα διάβαζα. Αλλά μεγάλωσα, σε αντίθεση με εσένα που δεν κατάλαβες γρι. Συν των άλλων αυτοί που τα διαβάζουν κάποια στιγμή, θα τα βαρεθούνε.Θα καταλάβουν πόσο ανώριμοι είναι και θα το κόψουν- Άκου εκεί, να δίνεις ένα κάρο λεφτά για αηδίες. Επίσης. Επιτρέπεται εσύ, μια μεγάλη γυναίκα να ασχολείσαι με φιγουρίνια; Και το χειρότερο; Ότι στην ηλικία που είσαι συνεχίζεις να διαβάζεις Κομικς. Ποιος, θα σε πάρει στα σοβαρά; Το σκέφτηκες ποτέ σου αυτό;» 

                       Συνεχίζοντας ως Πολιτική Αγωγή το κατηγορητήριο εναντίον μου, σαν να ήμουν ένοχος ο Steve με κατά- κεραύνωνε λες και βρισκόταν ενόποιων του Δικαστή και των Ενόρκων.«Δεν ήθελες να σπουδάσεις κάτι της προκοπής, όπως η Μαριέττα».Σημειωτέον η αδελφή μου, σπούδασε μαθηματικάκαι τώρα είναι καθηγήτρια σε γυμνάσιο «Αλλά ήθελες σπουδή στα Καλλιτεχνικά.»Του αντιγύρισα ότι αυτή ήταν η κλήση μου. και ότι όλοι, δεν γίνονται ή δικηγόροι, ή μαθηματικοί, ή γιατροί.« Εντάξει δέχομαι αυτήν την αλήθεια. Ότι διαθέτεις αυτήν την ικανότητα. Γιατί να μην γινόσουν τουλάχιστον, μια καθηγήτρια Ζωγραφικής σε ένα σχολείο ώστε να έχεις και έναν αξιοπρεπή μισθό και μια σεβαστή δουλειά; Παρά, να απασχολείσαι- και με κάκιστη αμοιβή παρακαλώ- σε έναν χώρο.ο οποίος, το μόνο που κάνει είναι να παράγει καρτουνίστικες αηδίες που χαζεύουν τον κοσμάκη, με ότι σκατένια πράγματα μπορεί να σκεφτεί άνθρωπος; Μα δεν μπορώ να καταλάβω τι καλό βρίσκουν πολλοί σε αυτά τα σκουπίδια και κάθονται και τα διαβάζουν»..

                     Σκεπτόμενη- πίνοντας τον καφέ μου με πολύ ζάχαρη και σκέτο- στο ότι ο Γιάννης λέει την ιστορία του στον αδελφό μου, μου προκάλεσε ένα βροντερό γέλιο. Οι άλλοι συνάδελφοι αίφνης γύρισαν προς το μέρος μου, αναρωτούμενοι τι μου συνέβη. Τους είπα μια ψεύτικη ιστορία.στο ότι θυμήθηκα ένα επεισόδιο με ένα σκυλάκι στο δρόμο. Ακολούθως είδα την εικόνα του αδελφού μου, να παίρνει το συγκεκριμένο τεύχος από τα χέρια του μικρού του γιου και να το διαβάζει προσπαθώντας ταυτόχρονα, να βγάλει μια άκρη. Μέχρι εκεί καλά είχε γέλιο. Όμως μετά, η επόμενη σκηνή με έκανε να παγώσω. Είδα τον ανιψιό μου τον Jim -ο οποίος λατρεύει εμένα και τον ήρωά μου- να του λέει με ενθουσιασμό:«Μπαμπά, πάλι η θεία Σία, έκανε cool πράγματα.» Και αμέσως, ο Steve να του απαντά: «Δεν είναι καλύτερα, να διαβάσεις ένα ωραίο βιβλίο; Να μην μου χαζέψεις και σε κάνουν σαν τα κωλομουτρά τους» Εκεί πόνεσε.Μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα.Αυτό ήταν εξαιρετικά προσβλητικό για εμένα. Άκου εκεί, να με αποκαλεί κωλομουτρο. Ποιος; Ο ίδιος μου ο αδελφός και τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν απλώς μια σκέψη.

                      Αμέσως μετά, μια άλλη πιο τρομερή από την πρώτη πέρασε από το μυαλό μου. Σαν αστραπή. Και αν ο αδελφός μου είχε δίκαιο; Στο ότι τα Κόμικς προορίζονται μονάχα για ανόητους και όσοι τα διαβάζουν είναι ανώριμοι; Και το χειρότερο είναι, ότι ένα μέρος του εαυτού μου συμφωνούσε με τα λεγάμενα του Steve. Αν τα Κόμικς δημιουργούνται βάση σεναρίων, τα οποία σκαρφίζονται από ακατάλληλους για αυτήν την δουλειά ανθρώπους όπως ο Γιάννης, γιατί πολλοί να μην πιστέψουν αφού πρώτα έχουν δει ένα δείγμα τους ότι τα Κόμικς προορίζονται μονάχα για βλάκες; Οι οποίοι και τα δέχονται και τα αγοράζουν από επάνω; Όμως..Δεν είναι κρίμα και άδικο, να μας βάζουν όλους εμάς τους φαν μέσα στο ίδιο σακί; Είμαστε όλοι ανόητοι και ανώριμοι; Δεν αντιλέγω υπάρχουν και τέτοιοι ανάμεσά μας. Αλλά γιατί, δεν λένε το ίδιο και για τους φαν του Κινηματογράφου; «Διότι δεν φταίει ο Κινηματογράφος, αν υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν νιονιό» απαντώντας η φωνή της αδελφής μου.«Κάνοντας συνεχώς λάθη και την παθαίνουν. Στο εάν εσύ θεωρείσαι από τους άλλους βλάκας, έγκειται στην δική σου επιλογή και μόνο. Στο να κάνεις τον βλάκα. Τα μέσα είναι μέσα. Εσύ τι κάνεις και για τον εαυτό σου και για την τέχνη που κηρύττεις ότι την λατρεύεις;»

                     Από την άλλη φτάνει η αγάπη των φαν, για έναν ήρωα, για να τον σώσει και μαζί με αυτόν και την Τέχνη των Κόμικς; Και τότε είδα μπροστά μου τον αδελφό μου, ως τρισδιάστατο γραφικό του κουρασμένου μου μυαλού, να στέκεται μπροστά μου και να μου λέει:«Σία όχι μονάχα αγάπη και λατρεία να υπάρχουν στον ήρωά σας. Αλλά και η εξίσου, άριστη σχεδιαστική του απεικόνιση,πάλι θα υφίσταται πρόβλημα. Γιατί;Διότι είναι προφανές.Όμως επειδή εσύ δυσκολεύεσαι να καταλάβεις αυτό το προφανές, θα σου το εξηγήσω με απλά λόγια: Ας υποθέσουμε, ότι κάποιος ενδιαφέρεται για την ιστορία του τεύχους, που πρόκειται να εκδώσετε. Και στην συνέχεια, ψάχνει για αυτήν στο Διαδίκτυο.Σωστά; Ακόμη και αν εκείνος έχει απειροελάχιστη σχέση με τα Κόμικς, όταν διαβάσει την υπόθεση του συγκεκριμένου περιοδικού, σε μια από τις χιλιάδες ιστοσελίδες που αφορούν αυτό το είδος διασκέδασης, δεν πρόκειται να βγάλει άκρη, από εκείνες τις αρλούμπες που θα κοτσάρετε για ιστορία. Διότι η ουσία της Ανοησίας, έγκειται στο γεγονός ότι σε αυτή, δεν υπάρχει λογικό νόημα. Εξού και η λέξη. Και με εξαίρεση, ή τους εντελούς άσχετους με αυτού του είδους ψυχαγωγία, ή τους πολύ ψαγμένους για ποιοτικά Κόμικς οι υπόλοιποι, ως άλλοι φτωχοί τω πνεύματι θα περιμένουν πως και πώς, για να βγει το επόμενο τεύχος σας, έτσι ώστε να το αγοράσουν. Δεν μπορώ να φανταστώ την έκπληξη ή καλύτερα, το σοκ που θα νιώσουν, όταν το διαβάσουν αφού πρώτα, θα έχουν δώσει ένα -υπερβολικά ακριβό για τα δεδομένα των φτηνιάρικων φυλλαδίων ποσό- στον κορβανά μιας εκ των Εταιριών Παραγωγής Χάρτινων Σκουπιδιών για το Μυαλό. Όμως μια τέτοια αντιμετώπιση, τους αξίζει και με το παραπάνω! Διότι είναι τόσο ζώα και βλάκες, που δεν καταλαβαίνουν ότι κάτι εταιρείες σαν την δική σου, τους τρώνε και χρήματα και πολύτιμο χρόνο.Ο οποίος θα μπορούσε να κατανεμηθεί σε κάτι άλλο, πιο ωφέλιμο για αυτούς.Επιπρόσθετα αυτού του είδους οι αναγνώστες, αρνούνται να δεχθούν ή και να καταλάβουν ότι ταυτόχρονα, εκείνοι που πλασάρουν τέτοια αναγνώσματα, τους αποβλακώνουν ακόμα πιο πολύ κάνοντάς τους ακόμη πιο ηλίθιους από όσο ήδη είναι.Και γιατί να μην το κάνουν; Το κέρδος τους κοιτούν.Και καλά πράττουν εφόσον υπάρχουν μαλάκες, που δέχονται τα σκουπίδια τους και τους στηρίζουν και από πάνω.»Προσθέτοντας σε αυτό το σημείο, μια γερή δόση χαιρεκακίας....Και τότε θύμωσα με τον Γιάννη και άρχισα να τον κατηγορώ από μέσα μου.

                     Ηλίθιε!!! Τι πραγματικά ξέρεις εσύ, από ήρωες Κόμικς; Έτσι είναι η Τέχνη της Εικονογραφίας; Αυτή είναι η πραγματική Φαντασία; Η τελευταία είναι Έμπνευση, είναι Τάλαντο και απαιτεί σεβασμό. Δεν είναι ότι μαλακία, μας κατεβαίνει από το κεφάλι μας και δεν καταλαβαίνω το εξής. Μα γιατί οι υπεύθυνοι της εταιρίας, δεν κάθονται να ψάξουν και να βρουν έναν πραγματικά σοβαρό,ταλαντούχο και επιτυχημένο συγγραφέα στην εξιστόρηση του Φανταστικού και στην συνέχεια, να τον προσλάβουν να γράφει σενάρια; Παρά αφήνουν έναν πραγματικά ατάλαντο άνθρωπο, όπως ο Γιάννης να γράφει αηδίες; Και να αναλογιστεί κανείς, ότι τέλειωσε Οικονομικά τα οποία βασίζονται στην Λογική. Μα έχει η Φαντασία Λογική; θα ρωτούσαν κάποιοι και εγώ θα τους απαντούσα. Ναι, Αλλά ως διάκριση ως ποιότητα περιεχομένου. Ο Κένταυρος Χείρωνας, ή ο Κύκλωπας υπήρχαν; Όχι. Αλλά το περιεχόμενο και δη, η δομή των μυθοπλασιών τους, τους έκαναν αθάνατους. Και όχι μονάχα αυτό. Αν κατά εμέ το χάρισμα της Φαντασίας, διαχειρίζεται έξυπνα και συνετά από εκείνον που το διαθέτει, μπορεί στο μέλλον να αποτελέσει, πηγή έμπνευσης για άλλους. Αν δεν υπήρχε ο Ιούλιος Βερν με το ΄50 Λεύκες κάτω από την Θάλασσα΄" σήμερα, δεν θα υπήρχαν υποβρύχια. Αν δεν υπήρχε η ιστορία του Ικάρου, δεν θα υπήρχαν τα αεροπλάνα. Αν δεν υπήρχε ο George Lucas με το Star Wars, δεν θα υπήρχε ο τομέας της Ρομποτικής. Όπως επίσης και η αγάπη για το Διάστημα και ούτω κάθε εξής...Αλλά γιατί,τα σκεφτόμουν όλα αυτά; Είχε κάποιο νόημα; Κανένα Και αφού εκείνο το πράγμα δεν θα οδηγούσε πουθενά, τα κατάπια για πολλοστή φορά και άρχισα να δουλεύω επάνω, στην συγκεκριμένη ιστοριογραφία. 

 

............................................................................................................................................................

 

                           Πέρασε αρκετή ώρα προσπαθώντας, να πιέσω τον εαυτό μου να ξανακάνει κάποια καρέ από την αρχή προσθέτοντας παράλληλα και νέα, σύμφωνα με τα καινούργια στοιχεία που μπήκαν στο σενάριο. Παρακαλώντας ταυτόχρονα από μέσα μου τον ηρώα μου- ωσάν να ήταν άγιος-να με βοηθήσει προκειμένου, να μπορέσω να βρω μια άκρη στον νέο κυκεώνα που προέκυψε. Έσβηνα, μουτζούρωνα,έγραφα, διόρθωνα.... Και στο τέλος, μετά από περίπου τρεις ώρες λυσσαλέας μάχης με το χαρτί και με τον χρόνο το πέτυχα. Κατά τις δώδεκα μπήκα μέσα στην αίθουσα συσκέψεων. Έδειξα τα καρέ στον Γιάννη και στο σινάφι του, που συγκροτεί το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρίας.

                  «Εδώ ο ήρωας μας, ως ντετέκτιβ μαθαίνει την ιστορία για μια μάσκα από έναν πελάτη του. Μια κυρία ονόματι Γιοσίκο, η οποία προσφεύγει στο γραφείο του, προκειμένου να την βοηθήσει για να βρει το συγκεκριμένο αντικείμενο, το οποίο συνιστά οικογενειακό κειμήλιο. Η ίδια πιστεύει ότι έχει κλαπεί από κάποιον, που ανήκει στο οικιακό προσωπικό ο οποίος, ή η οποία ενδέχεται να συνεργάζεται με την Γιακούζα!!!Εκεί μου ερχόταν να σκάσω από τα γέλια. Και προκειμένου να μην γίνει αυτό έκανα υπεράνθρωπες προσπάθειες, για να φανώ απαθής και δη επαγγελματίας «Το δεύτερο καρέ δείχνει τον ήρωα να βγαίνει με την νεαρή Κατερίνα και τις φίλες της σε ένα κέντρο!! για να διασκεδάσουν»αποκαλώντας την ταυτόχρονα από μέσα μου Σούπερ Κατερίνα, που σύμφωνα με το εν λόγω σκρίπτ είναι ένα θαρραλέο με όλο αυτοπεποίθηση κορίτσι. Αυτοπεποίθηση; Άσχετο. Το αντίθετο μάλιστα.Αυτή η καρικατούρα δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απόλυτη παρωδία και δη γελοιότητα της γνωστής μεταλλαγμένης ηρωίδας.Επίσης, η συμπεριφορά της όπως αυτή περιγραφόταν στο σενάριο, παρέπεμπε σε εκείνη ενός μικρομέγαλου και αγενεστάτου νεαρού ατόμου τίγκα στην δηθενιά, και που ουδεμία σχέση είχε με τα πραγματικά δεκατριάχρονα κορίτσια. Όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοια ανάμεσα στα νεαρά άτομα του ωραίου φύλου. Αλλά όμως εκείνα, είναι εξαιρέσεις του κανόνα.Και όχι η ισχύουσα νόρμα όπως το σκρίπτ άφηνε να εννοηθεί. Μα που το πήγαιναν; Αλλά είπαμε πρώτα από όλα το σενάριο.Και ότι αυτό συνεπάγεται. «Στην συνέχεια πάνε σε ένα κτήριο που ανήκει στον Αμερικανοϊαπωνικό Σύνδεσμο και εκεί, έρχονται σε επαφή με έναν τυφλό δικηγόρο ο οποίος, έχει την ιδιότητα να εκπέμπει λέιζερ από τα μάτια όπως ένα ρομπότ!!!».Ε ρε σενάρια που βγάζεις Γιάννη. Ούτε ο Larry Hamma να ήσουν. Ο Hamma ήταν συγγραφέας μιας, εκ των πιο επιτυχημένων σειρών Κόμικς, με τον ήρωα Wolverine της δεκαετίας του 80. «Το τρίτο καρέ δείχνει τους νίντζα, να επιτίθενται από αέρος  στο μουσείο Ιαπωνικής Τέχνης το οποίο, στεγάζεται στο κτήριο του Αμερικανο-ιαπωνικού Συνδέσμου-.Στην συνέχεια, σπάνε τα μεγάλα παράθυρα του ιδρύματος και μπαίνουν μέσα και την ίδια στιγμή ο δαίμονας, ντυμένος και αυτός ως νίντζα βγαίνει από την μαγική γιαπωνέζικη μάσκα και αρχίζει να τρομοκρατεί τους επισκέπτες βγάζοντας ταυτόχρονα, φωτιές από τα χέρια!!» Σιωπή επικράτησε στο ακροατήριο. Οι τύποι έμειναν με το στόμα ανοικτό.

 

                     «Τι μαλακίες είναι αυτές;»Ρώτησε κάποιος από αυτούς.

«Είναι με βάση το σενάριο που μου δόθηκε» του απάντησα. «Εγώ έκανα ακριβώς ότι μου είπαν.»

«Εντάξει. Μα η στολή του κάτι έχει. και γιατί έχεις κάνει την κοπέλα έτσι;» Ρώτησε ένα άλλο μέλος της ομάδας.

«Έτσι μου βγήκε.»

«θα μας χαλάσεις την δουλειά.» Ούρλιαξε ο Γιάννης.«Και τι σχέση έχει ο Logan ως ντετέκτιβ;»

«Μα πώς αλλιώς, θα τον κοτσάραμε σε όλη αυτήν την περιπέτεια μέσα στο μουσείο;Έτσι άσχετα σαν καουμπόι που ξαφνικά, του την δίνει και αρχίζει να βαρά και να κλωτσά όποιον, και ότι βρεθεί μπροστά του εκεί μέσα ;» Του αντιγύρισα.

                    «Το θέμα μου είναι να μπαίνει μέσα, να βαρά μπουνιές, όπως και να πουλά ειδύλλιο.»Ξανά-απάντησε το ξυπνοπούλι ο προϊστάμενός μου.Αμέσως, οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στην αίθουσα συμφώνησαν αμέσως με τα λεγάμενα του, κουνώντας επιδοκιμαστικά το κεφάλι τους και επικροτώντας ταυτόχρονα,τις θέσεις του με τα ανάλογα μουρμουρητά.

«Μάλιστα. Και εσείς πιστεύετε ότι αυτή τη φορά θα το διαβάζουν τα παιδιά;»

«Γιατί όχι;»Ακούστηκε η ερώτηση από έναν άλλον του σιναφιού.

«Γιατί ναι;»Του ανταπέδωσα.

«Τι εννοείς;»Ξαναρώτησε ο άλλος.

                    «Αν γνωρίζατε γιατί δεν θα το κάνουν θα καταλαβαίνατε. Μα είναι δυνατόν; Νίντζα που εφορμούν μέσα σε ένα μέρος, όπου εκτίθενται και δή προστατεύονται μοναδικά έργα Τέχνης; Άνθρωποι/ρομπότ οι οποίοι παριστάνουν τους δικηγόρους με προβλήματα όρασης, αρχίζουν να εκπέμπουν ακτίνες λέιζερ εκεί που φυλάσσονται και διατηρούνται εκείνα τα αντικείμενα που συνιστούν την Πολιτιστική Κληρονομιά ενός τόπου,βάζοντας έτσι σε κίνδυνο και αυτά αλλά και εκατοντάδες  ανθρώπινες ζωές;Καουμπόηδες που χωρίς κανένα λόγο,βγάζουν ατσαλένια νύχια από τις παλάμες τους και στην συνέχεια,τα διαλύουν όλα εκεί πέρα καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους;Τελώνια, -ντυμένα και αυτά, ως νιντζα-βγαίνουν από δήθεν "μαγικά πράγματα" και τα οποία αρχίζουν να πετούν φωτιές τρομοκρατώντας ταυτόχρονα τους επισκέπτες και προξενώντας ανεπανόρθωτες ζημιές σε εκθέματα  ανεκτίμητης αξίας;Μικρά κορίτσια, που βγαίνουν με πολύ μεγαλύτερους -από εκείνα- σε ηλικία άντρες για ποτό σε night Clubs; Είμαστε στα καλά μας; Αυτά τα ασαφή και χαοτικά  γεμάτα με υπονοούμενα, θα τους δώσουμε να διαβάσουν; Διότι, αν λάβουν το εν λόγω περιοδικό και το μελετήσουν.Η μάθουν για την υπόθεση στο Διαδίκτυο και μάλιστα, προτού καν το αγοράσουν.Και εκτός από το γεγονός στο ότι κάποια, από τα μεγαλύτερα σε ηλικία θα καταλάβουν ότι κάπου το πάει, τα υπόλοιπα δεν θα βγάλουν άκρη.Ούτε και πρόκειται, από εκείνα που τους έχουμε σερβίρει ως νέα περιπέτεια.Και συν των άλλων, θα πουν ότι το νέο τεύχος δεν είναι τίποτε άλλο παρά, μια ακόμα δόση από τα ίδια. Όπως και μια σκέτη μπούρδα.Και εκείνα, που εμείς σαν εταιρεία θα λάβουμε στην συνέχεια, θα είναι τα μόνα σίγουρα. Λυπάμαι που τα λέω αυτά αλλά έτσι είναι.»Αμέσως μετά, μια βαθιά σιωπή έπεσε στο ακροατήριο και αυτοστιγμεί, η ατμόσφαιρα έγινε τόσο βαριά, που αν κάποιος βρισκόταν εκεί μέσα θα μπορούσε να την ψηλαφίσει. Ύστερα από μερικά λεπτά της ώρας, ένας από αυτούς άρχισε να μιλάει σπάζοντας την νεκρική ησυχία, που επικρατούσε στην αίθουσα.«Η κοπέλα ρώτησε τα ανίψια της.»Και ύστερα χαχάνισε. Οι υπόλοιποι έκαναν το ίδιο.

                      «Ναι και πολλά άλλα παιδιά.»Του απάντησα. «Σταμάτησαν να τα διαβάζουν συχνά, διότι είναι μπαρούφες έτσι λένε. Τους κουράζουν πλέον οι ιστορίες σας.Μερικά έχουν εκνευριστεί και έχουν δίκαιο με τέτοιες παρωδίες που γράφουμε ως ιστορίες Κόμικς. Άλλωστε αυτό έχει φανεί και από τα γράμματα. Αλλά και από τα ηλεκτρονικά μηνύματα, που μας έχουν αποστείλει στις e-διευθύνσεις της Εταιρίας.»

 «Ναι καλά.Από το μυαλό σου τα βγάζεις κοπέλα μου. Επειδή δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κόσμος, που αγαπά τους ήρωες τους έτσι όπως είναι. Και για αυτό προσπαθείς να μας πείσεις για το αντίθετο.Το οποίο δεν ισχύει».Προέβαλε ο Γιάννης.

                        «Αλήθεια;Όλοι εσείς εδώ πιστεύετε, ότι τα βγάζω από το μυαλό μου; Το ξέρετε κύριοί μου ότι ο γιος μιας φίλης μου, ο οποίος είναι 13 χρονών σταμάτησε να παίρνει τα τεύχη μας; Και όταν τον ρώτησα γιατί John; Ξέρετε τι μου απάντησε; «Να στην αρχή όλα αυτά με τις μπουνιές και τις πτήσεις, από το ένα κτήριο στο άλλο ήταν ωραία αλλά πλέον δεν λένε.Ούτε σαν διάλογο ούτε σε τίποτε. Είναι βαρετό. Θα ήθελα κάτι άλλο,εκτός από τα συνηθισμένα»Και όχι, δεν θέλω να σας πείσω. Θέλω να σας βοηθήσω να καταλάβετε ότι όλο αυτό το σύνολο είναι λάθος και για τον ήρωα και για εμάς. Προσπαθώ να σας ανοίξω τα μάτια.Οι καιροί άλλαξαν.» 

«Ναι; Και ποιος σου είπε ότι εμείς θέλουμε να μας βοηθήσεις;»Ακούστηκε η ερώτηση από την γωνία της απέναντι πλευράς του τραπεζιού, η οποία προερχόταν από έναν άντρα μέσης ηλικίας. Όμως, ήταν φανερά εκνευρισμένος αλλά πότε η Αλήθεια ήταν ωραία, κολακεύοντας τους πάντες και τα πάντα με όμορφα λόγια;Ποτέ.Δυστυχώς,πάντοτε έτσι είχαν -και έχουν-τα πράγματα με αυτήν και στην θέληση των ανθρώπων, έγκειται στο εάν την δέχονται ή όχι.Τι να γίνει...

                  «Δεν είμαι συνάδελφός σας; Δεν έχω άλλωστε το δικαίωμα να πω την γνώμη μου; Τι κακό είπα; Στο να διορθώσουμε κάποια πράγματα; Προσβάλω τον ήρωα, ή κανέναν άλλο χαρακτήρα; Απλώς προσπαθώ να εξηγήσω ότι κάποια πράγματα, τα οποία πουλούσαν κάποτε ΔΕΝ πουλούν πλέον. Δεν τραβάνε. Αυτά τα συγκεκριμένα θέλω να αλλάξουμε και όχι την φυσιογνωμία,τις δυνάμεις και το ήθος του συγκεκριμένου ήρωα.»

«Η γυναίκα δεν είναι για αυτήν την δουλειά. Καλύτερα κοπέλα μου, να πήγαινες να ζωγραφίζεις Κόμικς για την Φυσική όπου εκεί, είναι όπως τα θες. Ρεαλιστικά και σοβαρά. Εδώ έχουμε μια πολιτική και αν αυτή σου αρέσει. Άκου εκεί ρεαλισμός.Αν όλα γινόταν έτσι όπως τα λες, δεν θα υπήρχαν ούτε εταιρείες Κόμικς, ούτε και Κόμικς. Αλλά ούτε δουλειές όπως η δική σου, ούτε money ούτε και honey» Και με αυτό -το τελευταίο- σχόλιο ενός από τους τύπους, η αίθουσα τραντάχτηκε για ακόμη μια φορά στα γέλια.

                      «Το ξεχάσατε κύριε ότι πρώτον, ήδη έχω κάνει Κόμικς με τις Θετικές Επιστήμες; Και δεύτερον, προσπαθήσατε ποτέ σας να ζωγραφίσετε ένα τεύχος αφιερωμένο,στη Φυσική και στα Μαθηματικά. Κάνοντας παράλληλα τους αναγνώστες να αγαπήσουν και την Τέχνη μας, αλλά και τα συγκεκριμένα-και άκρως- για πάρα πολλούς από εμάς,δύσκολα αντικείμενα; Αν όχι, πως μιλάτε έτσι, για εμένα και για την δουλειά μου; Επιπλέον κύριοί συνάδελφοι, μου αρέσουν και οι υπέρ ήρωες και οι περιπέτειες τους.Μεγάλωσα με αυτές. όπως επίσης, έχω δει τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον Τομέα του Υπέρ -ηρωικού, κατά το πέρασμα των καιρών.Και επειδή έχω διαπιστώσει κάποια πράγματα. Στο ότι επειδή οι τάσεις και οι προτιμήσεις των αναγνωστών, είναι κάτι που μεταβάλλεται συνεχώς εμείς από  την μεριά  μας , θα πρέπει να είμαστε διαρκώς ενήμεροι και προσαρμόσιμοι σε αυτό.Και αν δεν συμβαδίσουμε με τις επιταγές του.Αλλά αντιθέτως συνεχίζουμε να ακολουθούμε,- την ήδη από καιρό ξεπερασμένη- πεπατημένη οδό υπέρ-αρμέγοντας παράλληλα την αγελάδα/Φαντασία στο τέλος, όλο αυτό το "πράγμα" θα καταρρεύσει και θα μας παρασύρει όλους μας στο γκρεμό.Για αυτό και φωνάζω όλη αυτήν την ώρα.Ξυπνήστε επιτέλους και δείτε τα πράγματα, όπως έχουν στην πραγματικότητα.»

«Να φύγεις αμέσως Σία»είπε ο Γιάννης με παγωμένο ύφος. «Αν δεν ήσουν τόσο, μα τόσο καλή θα στελνόσουν στο λογιστήριο για να πάρεις τα δεδουλευμένα σου.»

«Ναι είμαι καλή και το ξέρω. Όμως σας προειδοποιώ.Τα σενάριά σας δεν ενδιαφέρουν πλέον το κοινό.»

                    «Σε ευχαριστούμε για την παρουσίασή των Καρέ σου Σία.Τα οποία-όπως συμβαίνει συνήθως- και αυτή την φορά είναι άψογα!!!! Μπορείς τώρα να απορσυρθείς.»Είπε με ήρεμη φωνή ένα μεγαλοστέλεχος, δίνοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο τέλος στην διένεξη που προέκυψε προκειμένου, να ηρεμήσουν κάπως τα πνεύματα στην αίθουσα Συσκέψεων. Και αφού ευχαρίστησα ευγενικά, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου έκλεισα ήρεμα την πόρτα και αμέσως, έφυγα φουρκισμένη με ένα κεφάλι, έτοιμο να εκραγεί από τον πονοκέφαλο.

 

.........................................................................................................................................................

 

                Λίγες ώρες αργότερα καθόμουν απέναντι από τον γιατρό. Ο οποίος, αφού εξέτασε τις ακτινογραφίες στο διαφανοσκόπιο μου γνωστοποίησε πως είχαν τα πράγματα την δεδομένη στιγμή. Ταυτόχρονα, το ύφος του ήταν ανήσυχο.

«Μάλλον κυρία Κλεάρχου έχετε ένα σοβαρό θέμα με το κεφάλι σας.Από δω και στο εξής, να προσέχετε να μην άγχεστε.»

«Δηλαδή γιατρέ; »

«Έχετε τάση για ανεύρυσμα. Σας έχω πει επανειλημμένα, ότι όλο αυτό το πράγμα με το άγχος δεν θα σας βγει σε καλό. Οι πονοκέφαλοι το δεικνύουν.»

Στην συνέχεια μου έγραψε κάποια φάρμακα και ύστερα, μου συνέστησε ξεκούραση.

              Την νύχτα βλέπω το ίδιο όνειρο. Τον μουντό ουρανό του ηλιοβασιλέματος.Οι σκιές που ολοένα και μακραίνουν.Τον δρόμο καταμεσής μιας αχανούς δασικής έκτασης, στον οποίο τρέχω σαν τρελή για να ξεφύγω από έναν Logan σκέτο εφιάλτη. Και όταν εκείνος, με πλησιάζει ντυμένος με μαύρο τζιν και μπλούζα (άκου εκεί )τότε, βγάζει τα ατσαλένια νύχια του. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο ξυπνώ κάθιδρη και προβληματισμένη, φέρνοντας πάλι στον νου μου την αντίδρασή του εν λόγω ήρωα. Ήταν αφηνιασμένος και σε άγρια κατάσταση όπως τότε, που τον είχε βρει το ζεύγος Hanson σε μια εκδρομή, κάπου στα δάση του Καναδά. Από ότι θυμάμαι είχε ξεφύγει από ένα στρατόπεδο σωστή φυλακή, κτισμένο σε μια μυστική τοποθεσία κάπου βαθιά μέσα στην θεοσκότεινη καρδιά των δρυμών. Όπου τον χρησιμοποιούσαν ως πειραματόζωο, για ένα μυστικό πείραμα του Υπουργείου Άμυνας της συγκεκριμένης χώρας, ονόματι Weapon X. Όμως το ζευγάρι των νιόπαντρων δεν το ήξερε ότι βρισκόταν εκεί κοντά. Απλά είχαν πάει εκεί για να απολαύσουν το μήνα του μέλιτος στην Φύση. Και όπως συμβαίνει, με τους αμέριμνους πολίτες που έρχονται αντιμέτωποι με κάτι πρωτοφανές όπως για παράδειγμα, με έναν ιπτάμενο δίσκο έπαθαν σοκ. Μπροστά τους ήταν μισοσηκωμένο, ένα κακορίζικο ανθρωπόμορφο πλάσμα γεμάτο αίματα και ουλές, το οποίο ούρλιαζε σφαγιάζοντας από τον πόνο. Αλλά αυτό ήταν ένα επεισόδιο, μιας σειράς τευχών Κόμικς, που είχαν εκδοθεί πριν από πολύ καιρό. Και όχι η φάση, την οποία και βιώνω κάθε βράδυ στον ύπνο μου. Ίσως αυτή  να οφείλεται, στις παρενέργειες των φαρμάκων και στο Στρες. Αλλά και πάλι, το ίδιο συνέβαινε για αρκετό καιρό, προτού καν ξαναπάω στο γιατρό.

            Ζήτησα λίγες μέρες άδεια λόγω υγείας. Δυο τρεις για την ακρίβεια. Μου τις έδωσαν. Αλλά για να μου την σπάσουν. Και δη για να με εκδικηθούν(με άλλα λόγια bulling) επειδή δεν συμφωνούσα με τις απόψεις τους, μου έδωσαν μπόλικη δουλειά για το σπίτι. Προκειμένου η εταιρεία μου και δη το σενάριο του Γιάννη, να κερδίσουν το βραβείο Will Eisner Comic Industry Awards (Κάτι σαν το βραβείο Όσκαρ αλλά για Κόμικς). Οπότε την ίδια ημέρα αντί να πάω στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς για να ρωτήσω αν είχε έρθει το νέο τεύχος της σειράς του Κινγκ "Ο Μαύρος Πύργος"πήγα απευθείας στο διαμέρισμά μου, μπήκα μέσα κλείνοντας με δύναμη την πόρτα και ύστερα κατευθύνθηκα προς στην κουζίνα, όπου και τοποθέτησα τα ντοσιέ και τα εργαλεία μου. Μου αρέσει να εργάζομαι εκεί επειδή, το τραπέζι είναι και μεγάλο και τοποθετημένο μπροστά από το παράθυρο, έτσι ώστε να μπορώ να βλέπω καλύτερα και δη, να εργάζομαι πιο άνετα. Στην συνέχεια ετοίμασα έναν δυνατό καφέ(κάτι που δεν μου το επέτρεπε η περίπτωση με το κεφάλι μου) και έτοιμη, με τα μπλοκ και τα μολύβια μου έπεσα απευθείας με τα μούτρα στην δουλειά.Απεικονίσεις καρέ από την αρχή, σβησίματα, σκισίματα και τσαλάκωμα σελίδων με ταυτόχρονο γέμισμα του σκουπιδοτενεκέ, ξύσιμο μολυβιών, νέους κάλους και κόψιμο δακτύλων,αλλαγές σε καρέ οι οποίες δεν ήταν απαραίτητες. Και όλα αυτά με βαριά καρδιά. Για τον ηρώα μου. Αχ μακάρι κύριε Logan να μπορούσα να τους εμποδίσω στο να σας διασύρουν. Αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα τους άφηνα να σε πειράξουν.

 .............................................................................................................................................................................................................

 

           Ξαφνικά άκουσα τον ήχο βημάτων, που κατευθυνόταν προς την πόρτα. Α μάλλον θα ήταν η αδελφή μου. Μου είχε πει ότι θα ερχόταν εδώ, για ένα σεμινάριο, που αφορούσε τις εξελιγμένες μεθόδους διδασκαλίας.το οποίο έπαιρνε χώρα εκείνη την περίοδο. Και από ότι κατάλαβα ήρθε νωρίτερα από την μακρινή πόλη, όπου και διέμενε. Μάλλον θα είχε πάρει άλλη πτήση. Φτού !! Και δεν πρόλαβα να φτιάξω κάτι να φάμε. Εμ βέβαια. Με τόσο όγκο δουλειάς που θα έπρεπε να διεκπεραιώσω, που να προλάβαινα να μαγειρέψω; Και ούτε κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασαν οι ώρες. Άσε που δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου επειδή, τα γόνατά, ο σβέρκος και η μέση μου είχαν πιαστεί από το πολύ σκύψιμο, στα τραπέζια της δουλειάς και του σπιτιού και δη με πέθαιναν στους πόνους.Γύρισα στο σπίτι τις τρεις το μεσημέρι και η ώρα ήταν 20.30 το βράδυ.Τόσο απορροφημένη ήμουν.Τουλάχιστον η αδελφή μου, είχε μαζί της το αντικλείδι το οποίο, της είχα παλαιότερα δώσει για κάθε ενδεχόμενο. Και έτσι αυτή την φορά, δεν θα χρειαζόταν να σηκωθώ για να της ανοίξω.«Ελα Μαριέττα πέρασε.Η πόρτα είναι ξεκλείδωτη» φώναξα.

 «Είσαστε η Σία Κλεάρχου; » Ακούστηκε μια βαθιά ανδρική φωνή πίσω από την πλάτη μου.

               Τρόμαξα. Αλίμονο ένας κλέφτης στο σπίτι μου. «Σας παρακαλώ κύριέ μου, μην με πειράξετε. Όλα τα χρήματα είναι μέσα στο κουτί. Μην μου κάνετε κακό, είμαι πολύ άρρωστη» απάντησα με τρεμάμενη φωνή. «Πάρετε τα και δεν θα καλέσω την αστυνομία.»Και σε αυτό το σημείο, μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα.Η ψυχολογική πίεση, που ένιωθα εκείνη την στιγμή ήταν πάρα πολύ μεγάλη για να την αντέξω.Δεν μου έφταναν, οι ανεκδιήγητες μανούρες που αντιμετώπιζα καθημερινά στο γραφείο, όπως και το ζήτημα της υγείας μου..Είχα και τον κλέφτη από πάνω.Θεέ μου για πόσο ακόμη, θα έπινα το πικρό ποτήρι της Δοκιμασίας;

«Δεν θα σας πειράξω.Είστε η Σία; »

             Γυρίζω αργά και τι βλέπω; Τον Logan. Θεέ μου δεν είναι δυνατόν.Η ασθένεια που με ταλαιπωρεί, το ίδιο μου το μυαλό, η φαρμακευτική αγωγή που ακολουθώ λαμβάνοντας ισχυρά φάρμακα, όπως και το υπερβολικό άγχος μου έπαιζαν παιχνίδια. Αλλιώς δεν υπήρχε εξήγηση.

«Εσείς; Εσείς είσαστε κύριε Logan; Δεν το πιστεύω.Ναι εγώ είμαι. Η Σία Κλεάρχου, η penciller που σας απεικονίζει στα τεύχη σας.Καλωσορίσατε στο σπίτι μου.Σας παρακαλώ καθίσετε στο σαλόνι μην στέκεστε όρθιος.Τι θα επιθυμούσατε να σας φέρω;Τίποτε σνακ;Κανένα αναψυκτικό; Καφέ; Σοκολάτα; Θεέ μου. Το ξέρατε ότι πάντοτε ήσασταν ο αγαπημένος μου ήρωας;»Αντιδρώντας όπως ένας πραγματικός φαν, ενός διάσημου προσώπου. με υπερβολικό ενθουσιασμό και με ολίγον τι φλυαρία- όταν το τελευταίο, του κάνει την τιμή να τον γνωρίσει από κοντά και να ασχοληθεί μαζί του.

              Όμως ο Logan δεν απάντησε. Ούτε έκανε κάποια κίνηση, από εκείνες που πράττουν οι καλεσμένοι, όταν μπαίνουν σε ένα φιλόξενο για αυτούς σπίτι. Αντιθέτως στεκόταν όρθιος και αμίλητος σαν άγαλμα κοιτώντας με, με καχυποψία. Το χρώμα των ματιών του ήταν όπως τα έβλεπα μικρή στα καρέ. Στο χρώμα, του έντονου βαθύ μπλε. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση ήταν σκοτεινά. Μου θύμισαν τον λύκο που ήταν. Άρχισα να φοβάμαι.

«Έχω την αίσθηση ,ότι κάποιοι από εσάς εδώ πέρα με κακομεταχειρίζονται και ότι εσείς, τους το επιτρέψατε. Γιατί;Γιατί με αφήσατε;»

«Κύριε Logan.Εγώ δεν επέτρεψα τίποτε εις βάρος σας και δεν σας άφησα. Εγώ …..»

« Επίσης, κάτι μου λέει ότι εσείς κερδίζετε από αυτήν την κατάσταση. Έτσι δεν είναι; »Μισό- έκλεισε τα μάτια του, τα οποία μετατράπηκαν σε δύο στενές γραμμές. 

«Τι είπατε; »

             «Μην κάνετε πως δεν ξέρετε κυρία Κλεάρχου. Διαισθάνομαι ότι εσείς προσωπικά κερδίζετε πάρα πολλά, επάνω στην σάρκα μου και στην ζωή μου.Επίσης, κάτι περίεργο συμβαίνει με αυτήν το οποίο σταδιακά, σκοτώνει ότι αγαπάω.Και αυτό το κάτι- για το οποίο, σας καθιστώ κυριολεκτικά  υπεύθυνη- μου τρώει την ψυχή!! Όμως, δεν είναι μονάχα αυτό!»Συνέχιζε να μου μιλάει πλησιάζοντας ταυτόχρονα προς το μέρος μου,με εκείνον τον χαρακτηριστικό ήχο που έκαναν οι σόλες των καουμπόικων μποτών του.«Μαζί με εσάς, με τρώνε και οι φίλοι σας. Έτσι δεν είναι;Και αυτό, δεν το αντέχω άλλο.Το ακούσατε κυρία μου; Δεν το αντέχω»Μου φώναξε οργισμένα βγάζοντας την ίδια στιγμή, τις μεταλλικές λεπίδες από το χέρι του,έτοιμος να σκοτώσει. Αμέσως ένας απροσδιόριστα γνώριμος ήχος διαπέρασε τον αέρα, ξεσκίζοντας ταυτόχρονα την σιωπή που επικρατούσε στο χώρο, ωσάν εκείνη να ήταν φτιαγμένη από χαρτί.Snikht. Αμάν!!! σκέφτηκα τα είδα όλα. Τα έπαιξα. Η τρελάθηκα, ή είμαι νεκρή. Μάλλον νεκρή, διότι δεν μπορούσα να φωνάξω.Θεέ μου, αυτό ήταν πάρα πολύ για τις αντοχές μου.

           «Κύριε Logan»του απάντησα με τρεμάμενη φωνή καθώς, οι σιδερένιες λεπίδες του άγγιζαν τον λαιμό μου «Φοβάμαι πως εδώ με αδικείτε. Αν γνωρίζατε ποιοι πραγματικά κερδίζουν εις βάρος σας -τρώγοντας σας την ψυχή, όπως εσείς είπατε και το πιστεύω ειλικρινά αυτό- δεν θα θεωρούσατε όλα αυτά για εμένα. Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά, μου επιβάλλουν στο πώς εγώ, θα πρέπει να απεικονίζω εσάς και την ζωή σας. Και όσον αφορά το ποσό των χρημάτων που αποκομίζω εκείνο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά πενταροδεκάρες. Και όμως.Ξέρετε πόσο σκληρά παλεύω για εσάς;»

           «Όχι δεν ξέρω» μου απάντησε απότομα, ασκώντας παράλληλα στο λαιμό μου μια απειροελάχιστη πίεση με τις λεπίδες του,στο μέρος όπου βρίσκεται η καρωτίδα. Και αν συνέχιζε λίγο ακόμη θα μου έκανε μόνιμο περιδέραιο και εγώ, θα ήμουν στο νεκροτομείο πριν την ώρα μου.

«Θα σας πω εγώ τότε. Αλλά πρώτα, τι να σας φιλέψω κύριε Logan; Μου κάνατε την τιμή, να έρθετε στο σπίτι μου.»Με που το άκουσε αυτό, εκείνος ηρέμησε κάπως ενώ οι λεπίδες του, έμπαιναν σταδιακά στην θέση τους. Αμέσως ένιωσα ανακούφιση. Δεν θα πέθαινα απόψε. Πάλι καλά.....

«Μα ξεχάσατε κυρία Κλεάρχου, ότι υπάρχω μονάχα ως πνεύμα αποτυπωμένο στο χαρτί;»Μου απάντησε εν ήδη ερωτήσεως με έναν ελαφρύ ειρωνικό τρόπο.

«Κάνετε λάθος. Για εμένα είστε ζωντανός. Είμαι ένας από τους πιο φανατικούς σας οπαδούς. Είστε ένα κομμάτι μου και ….»

          «Σας παρακαλώ σταματήστε. Δεν δέχομαι την κοροϊδία.»μου αντιγύρισε σε παγερό τόνο.Η στάση του αυτή, μου προκάλεσε ένα νέο κύμα δυσφορίας, όπως και μια νέα εκρηκτική δόση στρες η οποία, μόλις είχε προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες.Διότι στην ουσία,επρόκειτο για μια άκρως ύπουλη και απειλητική αντίδραση την οποία και έχω ταυτίσει με τις βραδυφλεγείς βόμβες. Άλλωστε, την έχω  γνωρίσει και δη την έχω βιώσει, από τις περιπτώσεις συναδέλφων μου που έχω συνεργαστεί κατά καιρούς.Και μάλιστα, από την συγκεκριμένη χροιά της φωνής του συνομιλητή , έχω φτάσει  στο σημείο  να  καταλαβαίνω ότι μετά τον παγερό και ήπιο ηχητικό τόνο ακολουθεί -πάντοτε- το δυνατό, έντονο και ενοίοτε άγριο ξέσπασμα. Και από την πείρα που έχω αποκομίσει διαμέσω της συναναστροφής μου, με τέτοιους ανθρώπους έχω μάθει  να απευθύνομαι σε παρόμοιες καταστάσεις ήρεμα και καθησυχαστικά.Έτσι, με το ίδιο τρόπο απευθύνθηκα και στον Logan.

«Κοροϊδία; Πιστεύετε ειλικρινά ότι σας κοροϊδεύω κύριε Logan; Η ψυχή μου ξέρει τι αγώνα κάνω για να μην τους αφήσω να σας εξευτελίζουν. Με τον τρόπο που εκείνοι σας παρουσιάζουν σε όλα. Εκτός και αν όλη αυτή η στάση εκ μέρους της εταιρίας μου και κάποιων συνόλων του κόσμου έναντι σας, σας ικανοποιεί. Αν όμως αυτό ισχύει τότε, τα πράγματα αλλάζουν».

Για μια ολόκληρη στιγμή, με κοίταζε βαθιά στα μάτια ενώ εγώ συνέχιζα:

                «Είναι άδικο. Ώρες ώρες μου έρχεται να κάνω εμετό από εκείνα που έχω διαβάσει ως σενάρια για εσάς. Όπως και το πως σας απεικονίζουν. Δεν τους ενδιαφέρει, αν η ιστορία στην οποία εσείς συμμετάσχετε βγάζει κάποιο νόημα. Αρκεί δύο τρία κολπάκια και όλα είναι έτοιμα. Επιπλέον δεν τους καίγεται καρφί αν στην ουσία εσείς, εμφανίζεστε με ένδυση η οποία σας γελοιοποιεί.Γνωρίζετε τι έχουν πει για εσάς οι φίλοι σας, κύριε Logan και ιδιαίτερα οι μικρότεροι σε ηλικία;»

«Τι είπαν;»με ρώτησε ψυχρά. 

«Να πως να το θέσω αλλιώς.. Οι μικρότεροι ηλικιακά φαν -όχι όλοι το διευκρινίζω αυτό- αλλά οι περισσότεροι από αυτούς, αφού διαβάσουν μερικά τεύχη αναφέρουν ότι είσαστε σαν ηλίθιος. Όπως επίσης λέτε και κάνετε τα ίδια πράγματα. Από την άλλη... »

                «Δεν κατάλαβα» Διακόπτοντας με. «Τι εννοούν ότι είμαι σαν ηλίθιος»;Αυτό, που μόλις λίγα λεπτά πριν ακουγόταν ως ανθρώπινη φωνή, μετατράπηκε σε γρύλισμα ενός αρπαχτικού ζώου έτοιμου να επιτεθεί.«Μήπως κυρία μου, τα βγάζετε από το μυαλό σας προκειμένου ή να με προστατεύσετε ή, να με κάνετε όπως εσείς θέλετε; Γιατί αν είναι αυτά, τότε να ξέρετε ότι εγώ, δεν μασάω κάτι τέτοια. Να το έχετε υπόψη σας αυτό». Παρατήρησα τα χέρια του, τα οποία είχαν μετατραπεί σε γροθιές. Πάλι καλά -και- εδώ σκέφτηκα. Τουλάχιστον δεν ήταν οι λεπίδες.......

 Όμως ξαφνικά όλη εκείνη η φάση μου την έδωσε. Αρκετά είπα από μέσα μου. Έως εδώ και μην παρέχει. Μου την έλεγαν που μου την έλεγαν, οι πραγματικοί άνθρωποι μετατρέποντας την ζωή μου, σε πραγματική κόλαση. Αλλά να μου έκαναν το ίδιο και δη να με απειλούσαν και οι διάφοροι φανταστικοί -καρτουνίστικοι- χαρακτήρες; Φτάνει ως εκεί !!!Έτσι, μάζεψα όση δύναμη μου είχε απομείνει και τον αντιμετώπισα φουρκισμένη. Είχαν μαζευτεί πολλά και από παντού.

                 «Σας παρακαλώ μην με διακόπτετε κύριε Logan και αν εσείς ακούγατε τα λεγάμενα μου με μεγαλύτερη προσοχή, θα διαπιστώνατε ότι όσον αφορά το άτομό σας εγώ έχω τις καλύτερες προθέσεις !! Ξέρετε πόσες μα πόσες φορές έδωσα μεγάλες μάχες, για ένα σοβαρό σενάριο; Προκειμένου η προσωπικότητά σας, να αντιμετωπίζεται από όλους αυτούς με τον πρέποντα σεβασμό; Να σας παρουσιάσουν έστω και κάπου κάπου με μια σοβαρή εμφάνιση; Έχω τσακωθεί με όλο τον κόσμο εκεί μέσα για εσάς. Μέχρι που με απείλησαν να με απολύσουν και ο λόγος που κάθομαι σε εκείνο το κωλοχανείο είναι ότι πρώτον, δεν βρίσκω αλλού δουλειά. και δεύτερον, ένα δάνειο το οποίο θα πρέπει να αποπληρωθεί σε δύο μήνες. Αν όμως είχα την δυνατότητα να προσληφθώ από κάποια άλλη εταιρεία -Η ορθότερα, αν είχα την τύχη -παρότι τον αριθμό βιογραφικών που έχω δώσει έως τώρα- θα έφευγα από εκεί μέσα. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Θα το έκανα μονάχα για εσάς. Μέχρι και σε φαστφουντάδικο ζήτησα να εργαστώ. Για να μην, σας κακομεταχειρίζονται. Το πιστεύετε; Και αν με πάρει έστω το ταχυφαγείο θα παραιτηθώ και δεν θα το πω πουθενά. Για να μην με κοροϊδέψουν και πάλι και δη μου την πουν στα άγρια, οι δικοί μου, οι φίλοι μου και οι λοιποί γνωστοί. Τουλάχιστον αφήστε με να σας πω πως έχει η πραγματικότητα για εσάς.Λοιπόν θέλετε να ακούσετε ή όχι;»

«Ok ακούω»είπε αποσβωλομένος και αμέσως μετά κατευθύνθηκε στο σαλόνι, όπου και έκατσε σε έναν από τους καναπέδες που υπήρχαν εκεί.Τον ακολούθησα και έκανα το ίδιο. Και προτού ξεκινήσω να του εξηγώ πως είχε η πραγματική κατάσταση έβγαλα ένα βαθύ στέναγμα. Ύστερα άρχισα να του μιλώ:

 

             «Όπως σας είπα προηγουμένως οι μικροί στην πλειονότητά τους δεν σας πάνε πλέον. Κοινώς σας έχουν για τα μπάζα, για να χρησιμοποιήσω την αργκό τους διάλεκτο.Τώρα οι μεγαλύτεροι φαν σας εκφράζονται μεν αρνητικά για το άτομό σας. Αλλά, με μια πιο διπλωματική γλώσσα. Όπως στο ότι πλέον είστε τόσο προβλέψιμος, σε σημείο μεγάλης ανίαςκαι όσον αφορά την ποιότητα περιπέτειας και δράσης; Άστα να πάνε. Ακόμη και το ύφος σας είναι πλέον εκνευριστικό. Δεν διαθέτετε ίχνος ευγένειας και σε αυτό δεν έχουν άδικο. Μόλις τώρα το διαπίστωσα και εγώ. Εκτός αυτών κύριε Logan δεν έχετε την καλή θέληση, να σώσετε τον εαυτό σας. Το ξέρω ότι η αλήθεια είναι πικρή. Αλλά είναι η μόνη που μπορεί να σας γλιτώσει από εκείνους που σας σέρνουν σταδιακά στο λάκκο με τα φίδια. Θα μπορούσα παρακαλώ,να σας θέσω ορισμένες ερωτήσεις; Προσοχή ! Δεν το κάνω για να σας ανακρίνω. Το κάνω για να σας βοηθήσω. Το τονίζω αυτό».

«Ναι μπορείτε και θα σας απαντήσω σε αυτές».

               «Ωραία. Βλέπετε συχνά εκείνους τους ήρωες-γυναίκες και άνδρες με τους οποίους έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν, σε διάφορες περιπέτειες σας;»αναφέροντας τα ονόματα μερικών εξ αυτών την τύχη των οποίων ήξερα πολύ καλά. Τους είχαμε τερματίσει. Αλλά ο σκοπός μου ήταν η αφύπνιση του Logan.

«Όχι δεν τους βλέπω συχνά.Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή, τους έβλεπα κατά κόρον. Ήμασταν παντού μαζί.Στην συνέχεια όμως άρχιζαν να παρουσιάζονται αραιά.και συγκεκριμένα δύο και το πολύ πολύ τρεις φορές.Μετά χανόντουσαν. Έτσι ξαφνικά».

«Ήταν μέλη της Ομάδας;»

«Ναι.»

«Έχετε ρωτήσει εκείνους, που μένουν ακόμη μαζί σας στην Εστία τι απέγιναν; »

«Τους έχω θέσει κάποιες ερωτήσεις. Αλλά δεν έχω πάρει κάποια σαφή απάντηση ακόμα. Ορισμένοι δεν ξέρουν. Άλλοι πάλι μου έχουν πει ότι πήγαν στα μέρη καταγωγής τους, για να ξεκουραστούν. Η σε άλλους πλανήτες ».

«Μάλιστα. Και ο υπεύθυνος της ομάδας;» 

«Τον ρωτούσα για το τι συνέβη με εκείνους, αλλά μου τα μασούσε. Την μια μου έλεγε ότι χάθηκαν σε άλλες διαστάσεις. Την άλλη, ότι πήγαν στην μεριά του Magnetto.Δεν μπόρεσα να βρω μια άκρη».

              «Μήπως έτυχε να μιλήσετε με κάποιους από αυτούς, λίγο πριν εξαφανιστούν; Σας ανέφεραν κάτι που τους απασχολούσε; Διακρίνατε τίποτε αλλαγές στην συμπεριφορά τους; Όπως θλίψη ή θυμό; »

Ο Logan έτριψε το πιγούνι του προτού μιλήσει.Παράλληλα το χέρι του κινούταν κάπως νευρικά. Αμέσως μετά, το ακούμπησε στους μηρούς του και τότε παρατήρησα, ότι οι παλάμες και των δυο χεριών του, ήταν ιδρωμένες. Οπότε, τον άφησα να πάρει τον χρόνο του για να σκεφτεί. Ύστερα μου απάντησε.

                «Μια φορά είχα συναντηθεί με δύο φιλαράκια -πολύ καλά και ικανά παιδιά-σε ένα μπαρ και αρχίσαμε να συζητάμε. Αλλά ήταν πολύ στεναχωρημένοι. Σαν κάτι να τους βασάνιζε. Μάλιστα τους είχα ρωτήσει τι τους απασχολούσε. Στην αρχή, μου εξέφρασαν την αγωνία τους.Στο εάν θα τους έπαιρναν πίσω στις υπηρεσίες τους ή,θα τους προσλάμβανε η ομάδα μου.Μου είχε φανεί περίεργο που αναρωτιόντουσαν για κάτι τέτοιο, διότι ήταν από τους καλύτερους και συνεπώς, δεν θα έπρεπε να ανησυχούν.Όμως, αν θυμάμαι καλά -διότι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε- εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η χλομάδα και ο τρόμος που αποτυπώνονταν στο πρόσωπό τους. Σαν να επρόκειτο να πεθάνουν. Τότε σε μια στιγμή έσκυψαν προς το μέρος μου και με τρεμάμενη φωνή μου είπαν χαμηλόφωνα, ότι θα τους εξαφάνιζαν μια και καλή. Και όταν τους ρώτησα ποιοι ήταν εκείνοι, που ήθελαν τον χαμό τους μου απάντησαν ότι ήταν κάποιοι, που ήταν πολύ πιο πανίσχυροι και από τους πανίσχυρους εχθρούς τους.Τότε υπέθεσα ότι μάλλον είχαν πιει πολύ. Ξέρετε το αλκοόλ δεν είναι για όλους.» 

«Μάλιστα. Ύστερα τους ξανα-είδατε ή όχι;»

               Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του και στην συνέχεια το κούνησε, σαν να ήθελε με αυτόν τον τρόπο να διώξει κάτι που τον απασχολούσε. Και ύστερα αρνήθηκε.« Όχι. Από εκείνη την ημέρα, δεν τους ξαναείδα πότε.Σαν αυτοί να χάθηκαν από προσώπου γης.»

Μείναμε σιωπηλοί για αρκετή ώρα και ύστερα, εκείνος σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε. Το βλέμμα του ήταν ανήσυχο.

           «Θα σας εξομολογηθώ κάτι που με προβληματίζει κυρία Κλεάρχου. Υπάρχουν φορές όπου νιώθω ότι απειλούμαι από κάτι τεράστιο και αόρατο. Παρόμοιο με εκείνο, που φόβιζε τα φιλαράκια που χάθηκαν. Κάτι που ούτε οι δυνάμεις όλων εμάς των Μεταλλαγμένων είναι ικανές να το νικήσουν. Αλλά αυτή η αίσθηση εμφανιζόταν και παλιότερα, όμως ύστερα εγώ το ξεχνούσα ή καλύτερα, το άφηνα πίσω μου. Α μπα ιδέα μου είναι έλεγα από μέσα μου.Και πάλι κατά καιρούς, εκείνο το πράγμα ερχόταν στο μυαλό μου. Ακόμη έρχεται. Και όταν αυτό συμβαίνει τότε είναι πολύ δύσκολο να το αποφύγω.Μάλιστα μια φορά, εκείνο το κακό προαίσθημα ήταν τόσο έντονο, που το βράδυ της ίδιας ημέρας είχα δει έναν εφιάλτη.Βρισκόμασταν λέει, για μια αποστολή των Χ-Men κάπου στα δάση του Άινταχο. Ξαφνικά, εκεί που ήμασταν και ψάχναμε μέσα στους δρυμούς προκειμένου να βρούμε κάτι εμφανίστηκε από το πουθενά, ένας τοίχος από ομίχλη ο οποίος σταδιακά αγκάλιαζε τα πάντα στο διάβα του φτάνοντας παράλληλα μέχρι τον ουρανό.Στην συνέχεια, εκείνο το πυκνό και σκοτεινό πράγμα, άρχισε να ρουφά και να καταπίνει πολλούς συναδέλφους μου, συμπεριλαμβανομένου και τα παιδιά που σας ανέφερα προηγουμένως.Εν το μεταξύ εγώ, ήμουν αρκετά μακριά από δαύτο-μάλλον θα ήμουν κρυμμένος πίσω από κανένα δέντρο- και έβλεπα αποσβολωμένος τους άλλους που σταδιακά εξαϋλωνόταν και ούρλιαζαν όταν εκείνο τους έτρωγε. Όμως, δεν μπορούσα να κινηθώ έτσι ώστε να τρέξω κοντά τους και να τους σώσω.Διότι είχα παραλύσει από την φρίκη που ελάμβανε χώρα, αρκετά μέτρα μπροστά στα μάτια μου.Έτσι την επόμενη μέρα, το ανέφερα στον Καθηγητή Xavier. Αλλά εκείνος με καθησύχασε λέγοντας μου, ότι ήταν απλά το υπερβολικό άγχος και ότι θα έπρεπε να ξεκουραστώ. Όμως εγώ δεν ηρέμησα.Αντιθέτως ένοιωσα ότι ο καθηγητής, κάτι μου έκρυβε και ότι δεν ήθελε να το μάθω επειδή, δεν έπρεπε να το μάθω.Και όταν έρχεται στο νου μου εκείνο το όνειρο, όπως και η εικόνα των φίλων μου στο μπαρ τότε η αίσθηση της απειλής επάνω μου την οποία σας ανάφερα προηγουμένως γίνεται ολοένα πιο έντονη.»

             «Θα σας πω εγώ τι είναι αυτό το κάτι, που σας απειλεί κύριε Logan.Είναι η πολιτική της εταιρίας μου.Αυτή καθορίζει τα πάντα για τον κόσμο σας. Όπως και την ζωή όλων εσάς των ηρώων. Από εκεί πηγάζει ο πραγματικός τρόμος που έχετε νιώσει, τόσο εσείς -άλλωστε τον είδατε και σε όνειρο- όσο και οι χαμένοι φίλοι σας.Επίσης, αν διαπιστώσουν ότι ένας ήρωας έχει μειωμένη δημοτικότητα και δεν ενδιαφέρει πλέον το κοινό και συνεπώς, δεν πουλάει τεύχη τότε τον θανατώνουν. Αυτό έπαθαν οι χαμένοι σύντροφοι σας. Επειδή δεν έφερναν κέρδη. Τώρα όσον αφορά τους Xavier και Magnetto; Αυτοί είτε δεν γνωρίζουν, είτε υποψιάζονται για τους πραγματικούς τους ρόλους. Αλλά δεν ενεργούν διότι, ή δεν θέλουν, ή δεν μπορούν.»

«Μα γιατί να σκέφτονται έτσι ;» 

              «Διότι κύριε Logan, δεν έχουν πραγματική υπόσταση όπως εμείς οι άνθρωποι. Είναι-όπως άλλωστε είστε και εσείς- απλά φιγουρίνια των οποίων, τόσο οι δυνάμεις όσο και η εξουσία που ασκούν σε όλους εσάς τους υπολοίπους, υπάρχουν μονάχα στις δύο διαστάσεις μιας κόλλας χαρτιού.Βεβαίως εξυπακούεται, στο ότι οι συγκεκριμένες ικανότητες, που όλοι σας διαθέτετε δεν σημαίνουν κάτι,ούτε έχουν την παραμικρή αξία στον αληθινό κόσμο. Και συνεπώς, όλοι εσείς -είστε στην ουσία- ένα ολοστόλιστο τίποτα. Μία φευγαλέα σκέψη ή κάποιου σεναριογράφου, ή ενός καλλιτέχνη, όταν αυτοί κάνουν την πρωινή τους ανάγκη στην τουαλέτα.Με άλλα λόγια, όλοι εσείς οι ήρωες των Κόμικς είστε αυτό, που ο αδελφός μου και πάρα πολλοί άλλοι αποκαλούν ειρωνικά *Πορδές του Μυαλού*. Και επειδή οι ηγέτες σας γνωρίζουν την συγκεκριμένη αλήθεια.Στο τι πραγματικά είναι, δεν θέλουν να κάνουν κάτι, για το οποίο δύναται να εξοργίσουν τους "θεούς". Με αποτέλεσμα, να χάσουν ακόμη και την ίδια τους την ζωή. Για αυτό, οι Xavier και Magnetto δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά, να μάθουν για την τύχη των φίλων σας. Διότι φοβούνται: Την πένα, την γόμα και δη την ετυμηγορία των πωλήσεων επί των κερδών, της Βιομηχανίας Παραγωγής Κόμικς.»

«Μα αυτό είναι απίστευτο. Μα τι μου λέτε τώρα; Ότι η ζωή μας δεν αξίζει; Ότι είμαστε μαριονέτες; Ανύπαρκτοι;»Είχε σοκαριστεί. Παράλληλα ο αέρας, του γοητευτικού και ευρύτατα δημοφιλή- για πολλά χρόνια- μάγκα καουμπόι, χάθηκε αυτοστιγμεί δίνοντας την θέση του, σε κάτι άλλο. Τον φόβο της επιβεβαίωσης των υποψιών.

           «Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα για όλους εσάς. Και για να σας κάνω να καταλάβετε, το πώς αποφασίζουν για τις τύχες σας, θα σας πω το εξής: Κάθε δύο μήνες οι υπεύθυνοι του Οικονομικού Τομέα, της εκάστοτε Εταιρίας Κόμικς συντάσσουν στατιστικές μελέτες με βάση, το πόσο τις %  κέρδη έχει φέρει ο κάθε χάρτινος ήρωας για αυτό το  χρονικό διάστημα ανεξαρτήτως στο εάν, οι περιπέτειες του ήταν ενδιαφέρουσες ή όχι. Για παράδειγμα ο Σούπερμαν -λέμε τώρα- έφερε, τόσα κέρδη στην εταιρεία. Όμως η Γυναίκα Ακρίδα, δεν έφερε τα προβλεπόμενα και άρα δεν τραβά. Οπότε την τερματίζουν. Όμως εσείς κύριε Logan, δεν είστε ανύπαρκτος ούτε για εμένα, ούτε για τους υπόλοιπους φίλους σας.Διότι ζείτε εδώ.» Δείχνοντας, το σημείο του στέρνου μου, όπου βρίσκεται η καρδιά.«Όμως για εκείνους δεν είστε τίποτε άλλο,παρά ένα Φιγκμέντο- μια χάρτινη καρικατούρα, η μοίρα της οποίας -όπως σας την εξήγησα προηγουμένως- είναι ήδη προϋπογεγραμμένη.» 

                «Σαν τα παιχνίδια ενός παιδιού, που πετιούνται όταν το ενδιαφέρον του για αυτά παύει να υπάρχει. Όπως επίσης είμαστε σαν τα γέρικα άλογα, που τα σκοτώνουν όταν εκείνα γεράσουν ή, όταν τραυματιστούν επειδή δεν αποδίδουν.»Δήλωσε εκείνος λυπημένα.

«Ναι κύριε Logan. Δυστυχώς έτσι είναι, όπως τα είπατε. Στην ουσία, αυτό είστε όλοι εσείς οι ήρωες των Κόμικς για αυτούς. Αναλώσιμα είδη.Όμως αντίθετα με την περίπτωσή των ζώων όπου χρησιμοποιούν, μονάχα σφαίρες για να τα θανατώσουν στην δική σας χρησιμοποιούν τους ίδιους τρόπους που χρησιμοποιούμε εμείς οι πραγματικοί άνθρωποι μεταξύ μας, όταν για κάποιους παύουμε να είμαστε χρήσιμοι, αποδοτικοί και ενδιαφέροντες.»

«Δηλαδή;»

             «Να.Είτε σας σκοτώνουν μια και καλή είτε, σας απομακρύνουν σταδιακά από το προσκήνιο με διάφορες προφάσεις. Όπως το παράδειγμα των διακοπών σε άλλους πλανήτες που μου αναφέρατε προηγουμένως. Η απλώς σας παύουν, με το να σκαρφιστούν ένα ατύχημα εξαιτίας του οποίου, βρισκόσαστε σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο.Που στην ουσία είναι, ο προθάλαμος της οριστικής εξόντωσης σας, με το να μην σας εμφανίσουν ποτέ πια ή, οτιδήποτε άλλο που μπορείτε να φανταστείτε.Και όλα αυτά συμβαίνουν, ύστερα από δικές τους- κυρίως βλακώδεις- στρατηγικές οι οποίες, τους αποφέρουν πτώση πωλήσεων. Όμως, το περίεργο με αυτές είναι ότι, συνιστούν και το πιο ύπουλο όπλο τους. Γιατί εσείς, δεν μπορείτε να καταλάβετε από εξαρχής τι παίζει.Και όταν γίνει το κακό, τότε θα επιρρίψουν τις ευθύνες σε εσάς. Όπως κάνουν συνήθως.» 

                 «Και τι είναι όλα αυτά περί στρατηγικών; Ποιες είναι αυτές;»

Για ένα ολόκληρο λεπτό, δίσταζα να του μιλήσω διότι πάσχιζα να βρω, τον πλέον κατάλληλο τρόπο να του πω την αλήθεια. Για όλα εκείνα τα σκοτεινά παιχνίδια, που παιζόταν πίσω από την πλάτη, των χάρτινων πρωταγωνιστών.Έξαφνα ένοιωσα δυο στιβαρές παλάμες, να πιέζουν τα μπράτσα μου και στην συνέχεια, να ταρακουνιέμαι δυνατά μπρος και πίσω.Και ύστερα, με μια αγριεμένη φωνή, εκείνος με ρώτησε.« Σας παρακαλώ κυρία μου, μιλήστε επιτέλους.Απαντήστε μου, σε αυτό που σας ρώτησα.Ποίες είναι εκείνες οι στρατηγικές εναντίων μας; Από τι και από ποιους κινδυνεύουμε εμείς;» Και αμέσως, μετά από την κραυγή τρόμου που βγήκε από το στόμα μου, του απάντησα απευθείας εκείνα, που έπρεπε να ειπωθούν και χωρίς δισταγμό. 

 

                      «Οι μεγάλες, αλλά και οι μικρές εταιρίες Κόμικς -"καλή ώρα" σαν την δική μου- οι οποίες, παράγουν μαζική διασκέδαση και περιπέτεια με ήρωες σαν και εσάς κινούνται, βάση ενός και μόνο μοτίβου.Το οποίο αποσκοπεί, αφενός στην δημιουργία ενδιαφέροντος και αφετέρου, στον εντυπωσιασμό του -κυρίως νέου- αναγνώστη. Όμως, το πραγματικό κίνητρο των δημιουργών του συγκεκριμένου μοτίβου είναι, στο να κοιμίζουν τους ήρωες και δη να αποβλακώνουν τον κόσμο με στόχο, την γενική αποκοπή του από την πραγματικότητα καθιστώντας τον παράλληλα πνευματικά ανίκανο και οκνηρό. Και το χειρότερο σε αυτήν την περίπτωση είναι, στο ότι -το προωθούν και δη το επιβάλλουν κυρίως σε εκείνες τις ομάδες, που συνιστούν το αύριο της κοινωνίας. Δηλαδή οι νέοι και τα παιδιά. Πως το επιτυγχάνουν; Με ηλίθιους διαλόγους, με μπουνιές και κλωτσιές χωρίς κανένα σοβαρό λόγο.Φανταχτερές και αλλόκοτες στολές, που ορισμένες φορές υπερβαίνουν τα όρια της κακογουστιάς και του γελοίου και γενικά, αρλούμπικες καταστάσεις χωρίς νόημα, χωρίς ουσία.Χωρίς ένα απειροελάχιστο ψήγμα, κοινής λογικής και σοφίας που συνάδουν με τις ισχύουσες νόρμες, αλλά και αξίες της αληθινής ζωής.Το οποίο, θα βοηθούσε εκείνον που διαβάζει ένα τεύχος κόμικς με τις ιστορίες σας, να καταλάβει πως λειτουργούν κάποια πράγματα στην πραγματικότητα. Και πως εκείνα, θα τον βοηθούσαν να αντιμετωπίσει, τις εκάστοτε καταστάσεις που συνεχώς, προκύπτουν από αυτήν. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζονται οι νέες φουρνιές, των μελλοντικών χρήσιμων και δη αναλώσιμων ηλιθίων όντων, χωρίς μυαλό, εύκολα χειραγωγήσιμα. Προκειμένου να εξυπηρετούν, τα συμφέροντα κάποιων άλλων είτε πολιτικοί είναι αυτοί, είτε απατεώνες, είτε οποιοσδήποτε. Γιατί, ένα ανόητο πράγμα κύριε Logan δεν κάνει τίποτε άλλο παρά, να προκαλεί ζημιά στο υπόλοιπο περιβάλλον του.Πως; Με το να στηρίζει και δη να αναδεικνύει τόσο με την ψήφο του, όσο και με το πορτοφόλι του ότι βλαβερό υπάρχει. Όπως οι κάκιστες κυβερνήσεις και το αδίστακτο, αισχρής ποιότητας -χωρίς ανθρωπισμό-οικονομικό σύστημα.»

                    »Ταυτόχρονα, όσον αφορά γενικά εσάς τους ήρωες οι εταιρείες, διαμέσω των διάφορων σεναρίων που αφορούν τις περιπέτειες σας, σας χρησιμοποιούν ως ανδρείκελα έμμεσης διαφημιστικής προπαγάνδας προκειμένου, να προωθηθούν πράγματα όπως η βία, η αγένεια, η αμορφωσιά, ο ψυχρός καταναλωτισμός, η άκοπη απόκτηση αγαθών, η ελάχιστη ή καθόλου χρήση της κριτικής σκέψης..Η, για κάτι πολύ χειρότερο όπως η χρησιμοποίησή σας ως εργαλείων, για την άσκηση νοσηρών πολιτικών εναντίον ανύπαρκτων, ή δήθεν υπαρκτών εχθρών της αμερικανικής κοινωνίας.Τώρα υπάρχουν και οπαδοί, που γουστάρουν να είστε απλώς ένα κοινό κλωτσομπουνίδι χωρίς πραγματική ψυχή και μυαλό, θέλοντας την ίδια στιγμή να παραμένετε έτσι.Αλλά αυτοί είναι μειοψηφία, σε σχέση με τα αδιευκρίνιστα ποσοστά νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων που διαβάζουν Κόμικς, τα οποία πιθανολογούνται ως πολύ μεγαλύτερα.Όμως προσέξετε αυτό το σημείο! Τόσο η δημοτικότητα, όσο και οι πωλήσεις δεν εξαρτώνται μονάχα από εκείνους που θέλουν τα πράγματα να παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα.Αλλιώς θα ήταν όλα μια χαρά..Όχι.Αλλά από εκείνο, το αδιευκρίνιστο ποσοστό, που σας ανέφερα προηγουμένως.Το οποίο έχει τις δικές του βιωματικές εμπειρίες, είναι σύνολο από σκεπτόμενους ανθρώπους, προφανώς σπουδάζει και παράλληλα δουλεύει ή, έχει να πληρώσει λογαριασμούς και πολλά άλλα. Έτσι λοιπόν, αν τύχει και αυτά τα άτομα πάρουν τεύχη με εσάς και τους αρέσει, μπορεί να αγοράσουν και το επόμενο.Μπορεί όμως και όχι. Γιατί; Διότι κύριε Logan οι εταιρίες, προτού εκδώσουν τα τυποποιημένα τεύχη στην αγορά, εκδίδουν πρώτα την ιστορία τους στο Διαδίκτυο. Και αν εκείνο το αδιευκρίνιστο σύνολο, διαβάσει τις νέες περιπέτειες σας και στην συνέχεια συμπεράνει, ότι "ok κάτι από τα ίδια ή κάτι δεν παίζει καλά εδώ " τότε δεν θα το πάρει.Τι γίνεται όμως στην συνέχεια; Η δημοτικότητα,κάποιων από εσάς πέφτει και η εταιρία, χάνει χρήματα. Και ύστερα, προσάπτουν τις κατηγορίες περί ζημιάς στον ήρωα και έτσι, ο εν λόγω χαρακτήρας χάνεται εν μια νυκτί.

                        »Επίσης ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος βοηθά στην στρατηγική εταιριών σαν την δική μου είναι και το γεγονός, στο πώς εσείς οι ήρωες αντιλαμβάνεστε το κόσμο γύρω σας. Αλλά και τον ρόλο σας, όπως και τον ίδιο σας τον εαυτό. Έχετε ποτέ σας παρατηρήσει,ότι κάποιες περιπέτειες στις οποίες εσείς συμμετέχετε επαναλαμβάνονται περιέργως με την ίδια συχνότητα,έστω και αν η υπόθεσή τους διαφέρει από εκείνη των προηγουμένων; Κοντολογίς να αντιμετωπίζετε τα ίδια και τα ίδια. αλλά, υπό άλλο θέμα; Έχετε λόγου χάρη κοιτάξει με προσοχή, τον χώρο στον οποίο δουλεύετε ή την χώρα, στην οποία ζείτε και δραστηριοποιείστε ή ως ΗΠΑ είναι αυτή ή ως Καναδά; Διότι οι προαναφερθείσες χώρες, όπως αυτές απεικονίζονται στα καρέ, δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα.Διότι τα πράγματα που ισχύουν τόσο εδώ, όσο και εκεί είναι από πολύ δύσκολα, έως και άσχημα.Έχετε δει ποτέ στα καρέ σας, ή φτωχούς ή μεροκαματιάρηδες συμπατριώτες σας, ή παιδιά που παλεύουν για να σπουδάσουν ; Βρόμικους δρόμους; Γειτονιές όπου επικρατούν άθλιες συνθήκες ζωής; Αλήθεια κύριε Logan, πόσοι από εσάς ζούσατε φτωχικά;Έχετε παλέψει ποτέ σας, για να εξοφλήσετε κάποιο δάνειο ή να πληρώσετε το νοίκι ή, να βρείτε κάποια δουλειά;Ήσασταν ποτέ σας άνεργος; Είτε από απόλυση είτε από την συνολική στρέβλωση που επικρατεί στην Αγορά Εργασίας ;Ξέρετε γνωριμίες νεποτισμός και πολλά άλλα τέτοια.

                   »Ακολούθως έχετε ποτέ σας ψιλιαστεί μήπως οι Βιομηχανίες Κόμικς, δια μέσω των σκρίπτ των σεναριογράφων τους, σας χρησιμοποιούν ως όργανα φανατισμού εναντίων άλλων ομάδων και δεν αναφέρομαι στους Τρομοκράτες. Αλλά εναντίων όλων όσων οι οποίοι προέρχονται, είτε από άλλες χώρες είτε έχουν διαφορετικό χρώμα, είτε μια άλλη άποψη; Εναντίων των Γυναικών;Μήπως εσείς κύριε Logan, αλλά και οι άλλοι άρρενες συνάδελφοι σας πιστεύετε, ότι οι κυρίες με τις οποίες συνεργάζεστε είναι το ίδιο με εμάς τις πραγματικές γυναίκες;Θα σας απαντήσω εγώ.Καμία Σχέση,ποτέ και Όχι !!! Διότι εδώ στην ζωή, εμάς των ανθρώπων και όχι σε εκείνη των διαστάσεων του Καρέ, εμείς οι γυναίκες ασκούμε σοβαρά επαγγέλματα, δουλεύουμε σκληρά από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βελτιώσουμε το μέλλον μας και αυτό των αγαπημένων μας όπως επίσης, προσφέρουμε τα μέγιστα στην κοινωνία, ανάλογα με την δυνατότητα της κάθε μιας από εμάς. Παράλληλα ,χιλιάδες από εμάς παλεύουμε σκληρά για τα ανθρώπινα, πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά και ατομικά δικαιώματα. Καθώς επίσης και για το Δικαίωμα, στην Αξιοπρέπεια οχι μονάχα για εμάς τις γυναίκες αλλά΄για όλους .Η Jeane Kelly;Γιατί κακά τα ψέμματα, τόσο τα έργα και η εικόνα όσο, και η συμπεριφορά πολλών γυναικών συναδέλφων σας, παραπέμπουν σε αλήτικες συμπεριφορές αλλά και σε Strip Show στοιχεία, που η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών ούτε έχει σχέση και ούτε θέλει να έχει. Έχετε καθόλου αναλογιστεί, για την συνολική εικόνα του ατόμου σας; "Μα καλά έτσι είμαι εγώ; Πως είμαι ντυμένος έτσι και γιατί συμπεριφέρομαι σαν μαλάκας; Η, που είναι η αξιοπρέπειά μου; "Έχετε ποτέ σας διαβάσει μια σοβαρή εφημερίδα, ή ένα βιβλίο Κλασσικής Λογοτεχνίας; 

                     »Δείξατε ποτέ σας προσωπικά πραγματικό ενδιαφέρον, για τα Κοινά και την Οικονομία; Ξέρετε όταν ξέρεις δεν παρεξηγείς.Ούτε σε πιάνουν κότσο Από τον προϊστάμενό μου, μέχρι και τον πωλητή ενός σουπερμάρκετ, ή αυτοκινήτων ή ακόμη χειρότερα από έναν πολιτικό. Όμως!! Πολλοί από εσάς τους υπέρ-ήρωες δεν έχουν καταλάβει ή, δεν θέλουν να καταλάβουν ότι εσείς στην ουσία είστε, σε πολύ χειρότερη θέση και από τους τρίτοκλασάτους ηθοποιούς και από τις σταρλέτες του Χόλιγουντ. Διότι σας χρησιμοποιούν, ως φερέφωνα -και δη ως εργαλεία με ημερομηνία λήξεως-προκειμένου οι συγκεκριμένες ομάδες, που σας ανάφερα προηγουμένως να εκμεταλλεύονται και να κρατούν τον κοσμάκη, στο σκοτάδι της αμάθειας και της χαζομάρας Αναδεικνύοντας ταυτόχρονα, την Ηλιθιότητα και την Διθενιά, ως το μόνα προσόντα για την Ζωή κερδίζοντας την ίδια στιγμή, πολλά εκατομμύρια δολάρια.Στις πλάτες όλων εμάς των υπολοίπων, αλλά και στις δικές σας.

                   »Τουλάχιστον, η περίπτωση των ηθοποιών που ανέφερα προηγουμένως έχουν τελειώσει και Ανώτατες Σχολές Δραματικής Τέχνης και προσφέρουν.Με το να παίζουν έργα μεγάλων δημιουργών σε διάφορους θιάσους, κάνοντας τον κόσμο να γνωρίσει έργα παγκόσμιας κλάσης και ανυπέρβλητης αξίας. Ξέρουν από Σαίξπηρ και αυτό είναι πολύ καλό.Μαθαίνεις πολλά από έναν μεγάλο ποιητή, ή έναν μεγάλο συγγραφέα.Εσείς κύριε Logan; Γνωρίζετε έργα του Σαίξπηρ; Η καλύτερα εσείς σπουδάσατε κάτι;Λιώνατε επάνω από ένα βιβλίο; Είχατε αγωνία,στο πως να αποκτήσετε προσόντα για να βρείτε μια δουλειά; Έχετε στείλει ποτέ σας βιογραφικά; Περάσατε ποτέ σας από συνέντευξη; Πιστέψτε με, όλα αυτά είναι πολύ πιο δύσκολα και πολύ πιο ψυχοφθόρα από τον Sabretooth. Και τέλος για να μην κουράζω, επειδή εσείς οι ήρωες δεν βάζετε το μυαλό σας να εργαστεί τότε δεν το παίρνετε χαμπάρι, ότι σας δουλεύουν σε ψιλό γαζί με ιλουστρασιόν εξώφυλλα και ταυτόχρονα, κάποιοι άλλοι -λόγου χάρη σαν τον προϊστάμενό μου τον Γιάννη -να κερδίζουν σε όλα τα ταμπλό.Με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι φαν των Κόμικς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων να σας κάνουν στην άκρη επειδή, είτε σας βαρέθηκαν είτε, κατάλαβαν ότι κατάλαβαν και καλά έκαναν. Διότι ποιος θέλει συνεχώς να έχει δίπλα του έναν άσχετο με τα πράγματα και συνάμα ηλίθιο ο οποίος φέρεται και πράττει τα ανάλογα;Εσείς στην θέση σας, θα δεχόσασταν έναν τέτοιο τύπο, ή τύπισσα; Δεν νομίζω. Η.... κάνω λάθος;»

                  » Κάποτε οι χάρτινοι ήρωες, πάλευαν για το κοινό καλό όπως και για κάποια σωστά ιδεώδη. Και ανάμεσα στις μάχες τους ενάντια των κακών, ο τότε αναγνώστης έβλεπε και μάθαινε ένα δύο καλά. Σήμερα εσείς τι πραγματικά καλό προσφέρετε;Και γενικά, τι σχέση έχετε εσείς. Ή να το θέσω πιο ορθά, τι πραγματικά κοινό έχετε εσείς με τους αληθινούς ανθρώπους;Που πάρα πολλοί από εμάς είναι Πραγματικοί Ήρωες. Και όχι σαν και εσάς που βγάζετε λέιζερ από τα μάτια και σίδερα από τα χέρια!!!!.Χωρίς να προσφέρετε ουσιαστικά κάτι ωφέλιμο, κάτι σοβαρό και δη σημαντικό. Όπως,στο να προσφέρετε εθελοντική εργασία,σε ένα τομέα που την χρειάζεται πχ.Προσφορά συσσιτίου,σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού ή, για την Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος και της Άγριας Ζωής όπως γίνεται, στις περιοχές του Yellowstone, του Aidaho και της Arisona.Το να προσφέρεις αφιλοκερδώς και με σεμνότητα χωρίς παράλληλα να προσδοκάς ανταλλάγματα,είναι κάτι που αξίζει τον κόπο να το κάνεις.Επίσης, στο να αντιμετωπίζεις-με τις δικές σου δυνάμεις- τις σκυλίσιες μέρες της ανεργίας, ή του εργασιακού περιβάλλοντος για έναν πενιχρό μισθό, ή την μακροχρόνια αναζήτηση μιας θέσης εργασίας και δη μια θέση στον ήλιο θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΤΣΙΑ.Δύναμη ψυχής και θέλησης.Και όχι να καθόμαστε σε πανάκριβες masions, να οδηγούμε Davinson -και καλά κάνουμε- ενώ τα μοναδικά και δη τα καίρια προβλήματα μας, να είναι η γκόμενα με τα πράσινα που μας κολλά.Πετώντας ταυτόχρονα και μια κλανιά για διάλογο και να δεχόμαστε ακόμα μία ως αντίλογο.»Εκείνος με κοιτούσε αμίλητος με το ίδιο σκοτεινό και αγριεμένο βλέμμα. Με περιεργαζόταν σκέφτηκα και τότε διαπίστωσε ότι του μιλούσα με παρρησία.

«Μάλιστα. Φαίνεστε ειλικρινής μαζί μου».

                «Δεν φαίνομαι. Είμαι. Δεν έχω τίποτε να κερδίσω αν εσείς χαθείτε.»Και πως έγινε και κατέρρευσα νιώθοντας παράλληλα το σώμα μου, να γλιστρά με το κεφάλι προς τα κάτω;Ούτε κατάλαβα.Μάλλον συνέβη όταν μιλούσα. Ναι αυτό έγινε. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας μου με τον αγαπημένο μου ήρωα, στην οποία προσπαθούσα να τον κάνω να καταλάβει πως είχε η κατάσταση, αισθάνθηκα μια σκοτοδίνη η οποία σταδιακά γινόταν πιο μεγάλη και πιο έντονη και ύστερα.. Αμέσως εκείνος με πλησίασε και με μια γρήγορη κίνηση, με άρπαξε από την μέση προκειμένου, να μην πέσω στο πάτωμα και τσακίσω το ήδη ταλαιπωρημένο κεφάλι μου. Στην συνέχεια,αφού με τοποθέτησε προσεκτικά και πιο βαθιά μέσα στο καναπέ, μου ανέκαμψε το πάνω μέρος του σώματος, ώστε η πλάτη μου να ακουμπά τελείως στην επιφάνεια του επίπλου και ύστερα, μου απευθύνθηκε σε έναν φιλικό και ζεστό τόνο «Κυρία Κλεάρχου τώρα καταλαβαίνω το πόσο πολύ ενδιαφερόσαστε πραγματικά για εμένα και αυτό το εκτιμώ δεόντως.Μου αρέσει όταν οι άνθρωποι γύρω μου, είναι σωστοί, τίμιοι και ειλικρινείς. Τους καταλαβαίνω από την αύρα που αναδύουν. Διότι οι άνθρωποι, όπως και τα ζώα έχουν την δική τους αύρα -την οποία και την οσφραίνομαι σαν αυτή, να είναι μυρωδιά.»

              Δεν απάντησα στο τελευταίο σχόλιο, περί ενεργειακών τσάρκας ερμηνευμένων ως μυρωδιές,από την οξυμένη όσφρηση ενός μεταλλαγμένου πλάσματος! Ήδη η κατάσταση που εξελισσόταν ήταν σουρεαλιστική και αλλόκοτη από μόνη της. Να μην την φόρτιζα περισσότερο. Οπότε αποφάσισα να εκφράσω κάποια αληθινά συναισθήματά μιας ολόκληρης ζωής που είχα για αυτόν. Ως φαν. Τι στο καλό. Αυτή η μέρα ήταν μια σκέτη αυταπάτη. Άλλωστε δεν θα έχανα και τίποτε. Αφού τίποτε δεν ήταν αληθινό. Όλα ήταν ψέματα. Άλλωστε και η Ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σύνολο ψευδαισθήσεων. Όπως ετούτη που βίωνα εκείνη την στιγμή. Ωραία ψευδαίσθηση αλλά κάπως εφιαλτική. Ύστερα άρχισα να μιλώ. Εν το μεταξύ το στόμα μου είχε ξεραθεί με αποτέλεσμα η χροιά της φωνής μου να μοιάζει ως κρώξιμο πουλιού. 

                   «Από μικρό παιδί διαβάζω τις περιπέτειες σας. Για αρκετά χρόνια έκρυβα τα τεύχη σας στην ντουλάπα μου σαν να ήταν το περιοδικό Playboy μήπως τυχών με έβλεπαν οι δικοί μου να το κάνω και με κατακρίνουν στο ότι αναλώνομαι στην ανάγνωση βιβλίων με φιγουρίνια και λοιπές σαχλαμάρες.Έπρεπε να φτάσω σε αρκετά μεγάλη ηλικία να σπουδάσω καλλιτεχνικά και να εργαστώ ως Comic Artist για να μπορώ να διαβάζω ελεύθερα Κόμικς και ιδιαίτερα τα τεύχη σας κύριε Logan χωρίς να φοβάμαι και να κρύβομαι από τον καθένα.Μέχρι και στην χώρα καταγωγής σας τον Καναδά, θα ήθελα να πάω και να ζήσω εκεί.»

 «Αλήθεια το λέτε αυτό;» Με ρώτησε αλλά με πραγματικό ενδιαφέρον.

                 «Ναι. Θέλω να φύγω από τις ΗΠΑ διότι δεν αντέχω άλλο εδώ περα.Όμως προτού γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει πρώτα να ξεχρεώσω το διαμέρισμα ώστε να μην προκύψει θέμα με την τράπεζα και στην συνέχεια, θα το πουλήσω και σε οποιαδήποτε τιμή αν χρειαστεί.Βεβαίως η Εφορία θα μου πάρει άλλα τόσα αλλά, αν είναι να ξεφύγω μια και καλή από δω μέσα δεν θα με πειράξει καθόλου. Έτσι ελεύθερη από όλα αυτά, θα έρθω να μείνω στο μέρος όπου ζούσατε κάποτε και εσείς και έτσι, θα νιώθω σαν να είμαι κοντά σας. Αν εσείς το θέλετε.» Ξεχνώντας ότι στην ουσία, μιλούσα με ένα πλάσμα της φαντασίας αποτυπωμένου στο χαρτί. Αλλά η καρδιά ενός πιστού Φαν άλλα έλεγε. Σωστά;

«Το θέλω πολύ» μου απάντησε εκείνος.« Όμως πρώτα, θα πάω να δω τι γίνεται στην δουλειά σας. Στο ποιος με σέβεται και στο ποιος με μειώνει.»

«Μα πώς θα γίνει αυτό;»

               «Θα δείτε. Όπως επίσης θα διαπιστώσετε ότι είμαι αληθινός. Ένα πνεύμα και μάλιστα από τα δάση της πατρίδας μου. Υπάρχω, υπήρχα κάποτε και είμαι αληθινός.»

«Μα πριν δεν μου είπατε ότι είστε πνεύμα αποτυπωμένο στο χαρτί;»

«Το είπα. Όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι κάποτε υπήρξα. Ότι ήμουν ένας πραγματικός άνθρωπος.»

«Α..... »

           «Σε περίπτωση που επισκεφτείτε τον Καναδά, θα πάτε στο Vancouver και θα μεταβείτε στο κτήριο, όπου στεγάζονται τα Αρχεία του Κράτους.Και στην συνέχεια,θα απευθυνθείτε στο Ληξιαρχικό Τμήμα στο οποίο είναι καταχωρημένες,οι πράξεις της γεννήσεως μου και του θανάτου μου.Επίσης,στο Τμήμα Δημοτολογίων της Χώρας και ιδιαίτερα του Διαμερίσματος της Alberta, θα ζητήσετε εκείνα τα έγγραφα τα οποία,αφορούν το άτομό μου μεταξύ των χρονολογιών 1885-1910 συνοδευμένα,με το αντίστοιχο φωτογραφικό υλικό.Και τότε,θα διαπιστώσετε ότι σας είπα την αλήθεια».

«..΄; !!!.»

«Ναι και μάλιστα κάποιοι ικανότατοι συγγραφείς και καλλιτέχνες όπως εσείς, απέδωσαν την ιστορία μου με τέτοιον τρόπο με αποτέλεσμα, να έχω γίνει γνωστός ως μεταλλαγμένος χάρτινος ήρωας.»

«Και τα νύχια;Ξέρετε τι εννοώ..Εκείνα που ......βγάζετε από τα χέρια σας; »

              « Στην πραγματικότητα αυτά που πιστεύετε εσείς ως νύχια, είναι επιπλέον προεξοχές των οστών της παλάμης ως απόρροια μιας γενετικής ανωμαλίας, που κληρονόμησα από την μεριά του παππού μου.Τον James Howlett Senior. Το αδαμάντιο όμως είναι ανύπαρκτο. Όμως όλα τα υπόλοιπα για εμένα ισχύουν.»

«Τότε θα πρέπει να γίνει κάτι.Δεν πρέπει, να τους αφήσουμε να μας το κάνουν αυτό.»Του απάντησα ανυπόμονα και με τέτοια αγωνία.

«Τι συστήνετε;»

              «Κύριε Logan! βοηθήστε με να βγούμε από αυτή την δυσάρεστη κατάσταση. Το σενάριο είναι εφιάλτης, ο προϊστάμενος μου επίσης. Να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλοκαι μετά να φύγουμε όσον το δυνατόν γίνεται πιο γρήγορα από εκεί μέσα. Να κάνουμε υπομονή. Δεν παίρνουν από λόγια. Κάντε τους αυτήν την τελευταία χάρη, αν εσείς το επιθυμείτε. Ντυθείτε όπως αυτοί σας θέλουν. Να μιλήσετε και να δράσετε όπως αυτοί επιθυμούν. Άλλωστε ποια είμαι εγώ που θα πω σε αυτούς και σε σας πως θα κινηθείτε από δω και στο εξής; Και μάλιστα ίσως αυτή η κόπια αυτός ο ρόλος που έχετε ως τώρα να σας αποφέρει ακόμα πιο πολλά. Άλλωστε χάρη σε αυτά γίνατε διάσημος. Όμως ίσως αυτή η εμπειρία που σας προσφέρω να σας κάνει να ξυπνήσετε και να διαπιστώσετε πόσο δίκαιο έχω. Για εσάς ,για το καλό σας. Όπως και για την αγάπη των Φαν σας. Κυρίως για αυτούς. Όπως για παράδειγμα ο ανιψιός μου ο Jim ο οποίος -όπως άλλωστε και εγώ- κυριολεκτικά σας λατρεύει. Για να υπάρχετε μονάχα για εμάς που σας θέλουμε ακόμη κοντά μας. Σας παρακαλώ κύριε Logan.»

             «Θα το κάνω. Αλλά μονάχα για εσάς κυρία Κλεάρχου διότι ξέρω το πόσο σωστή είστε έναντι μου.Α και κάτι άλλο. Μου είπαν από επάνω ότι θα ζήσετε στο Lonewood του Καναδά,  αλλά όχι για πολύ καιρό. Από την στιγμή που θα έρθετε στην χώρα μου θα πεθάνετε μέσα σε 9 μήνες.Αλλά ύστερα θα είστε ευτυχισμένη.»

«Εννιά μήνες; Θα ζήσω μόνο εννιά μήνες; Μα ποιος πραγματικά είστε κύριε μου;»

«Όπως σας είπα και πριν, είμαι στην ουσία το πνεύμα ενός ανθρώπου με μια ιδιαιτερότητα και ο οποίος, κάποτε υπήρξε. Πάω τώρα και σας περιμένω». 

         «Μα από που θα το καταλάβω, ότι θα με καλέσετε στην ιδιαίτερη πατρίδα σας και πότε θα γίνει αυτό; »Ρώτησα σύξυλη και από όλη αυτήν την αλλόκοτη φάση που βίωνα.Αλλά και από τα νέα, του επικείμενου θανάτου μου. Ακουγόμουν ξέπνοη και μάλλον, τα έχασα για τα καλά.

«Θα το καταλάβετε, από ένα δώρο που θα σας αποστείλω μέσω του Ταχυδρομείου το οποίο είναι και το μήνυμα για να έρθετε επάνω στην Alberta.Και όσον αφορά,το χρονικό διάστημα της διαμονής σας στην Εταιρία όπου και εργάζεστε, θα κάνω τα πράγματα να κυλήσουν γρήγορα.Θα σας πάρω σύντομα από εκεί μέσα.»

«Μάλιστα.»

Και σηκώνοντας αργά από τον καναπέ με χαιρέτησε δίνοντας το χέρι του.« Σας περιμένω κυρία Κλεάρχου.»

«Πείτε ότι έγινε».

          Εκείνος χαμογέλασε πλατιά, εμφανίζοντας παράλληλα μια σειρά από κατάλευκα δόντια.Έπειτα για να με αποχαιρετήσει, ακούμπησε αμέσως την άκρη του γείσου του στέτσον του - όπως έκαναν οι πραγματικοί gentlemen καουμπόηδες στην παλιά Άγρια Δύση. Και ύστερα, άνοιξε την πόρτα της εισόδου όπου και έφυγε αθόρυβα, όπως ακριβώς είχε έρθει....

 

 ..........................................................................................................................................................

 

 «Σία; Σία είσαι καλά; Η αδελφή σου είμαι. Τι έγινε κορίτσι μου, τι σου συμβαίνει;»

«Ωχ.Μα τι...;Που βρίσκομαι; Πως..;Ο Logan; Τον είδες;Ωχ καλωσόρισες Μαριέττα πώς πήγε το ταξείδι;»ρώτησα και έκανα να σηκωθώ επάνω να την φιλήσω αλλά αυτή με πρόλαβε.

           «Τι»; Ερώτησε η αδελφή μου κάνοντας απευθείας την επίθεση.«Μπα μπα;Παίζει νέα κατάσταση;Μήπως έχω χάσει επεισόδια;Άντε βρε μην με κρατάς σε αγωνία. Ελα πες μου.Περίμενε όμως πρώτα να αφήσω την τσάντα με τον υπολογιστή. Με τόσες ώρες που τον κουβαλάω μου έχει πιαστεί ο ώμος.Θα σε πείραζε να τον αφήσω δίπλα στο τραπεζάκι του σαλονιού;»

          «Κάνε την δουλειά σου και μην αγχώνεσαι για τον υπολογιστή. Μπορείς να τον αφήσεις όπου θέλεις.Επίσης αν έχεις ανάγκη να φρεσκαριστείς ξέρεις που είναι το μπάνιο. Εγώ θα σε περιμένω και παράλληλα θα φτιάξω κάτι ζεστό να πιούμε γιατί απόψε κάνει ψύχρα.Εσύ τι θα ήθελες να πιεις;Τσάι καφέ ή κακάο;»

«Ένα ζεστό κακάο με μπόλικη τριμμένη σοκολάτα θα ήταν τέλεια διότι έως τώρα έχω πιει δύο καφέδες.Ένα στο αεροπλάνο και έναν ακόμη στην καφετέρια του αεροδρομίου για να συνέλθω από την ταλαιπωρία και συνεπώς δεν θα ήθελα να πιω κάτι το οποίο θα μου θέριζε το στομάχι. Όσο για το ταξείδι; Η πτήση ήταν χάλια το αεροπλάνο κουνούσε λόγω των ισχυρών ανέμων συν το γεγονός ότι περίμενα κάπου τρία τέταρτα στην αίθουσα των Αφίξεων έως ότου να παραλάβω την βαλίτσα μου από τον ιμάντα.»

           «Ωχ κατάλαβα. Αυτή η εκδρομή για το σεμινάριο σου έβγαλε το λάδι.Τώρα να σου πω την αλήθεια μου και εγώ θα ήθελα να πιω μια ζεστή σοκολάτα διότι έχω πάρα πολύ καιρό να την γευτώ.Συνέχεια πίνω καφέδες από το πρωί, μέχρι το βράδυ για να τα βγάλω πέρα με το εργασιακό πρόγραμμα της εταιρείας μου. Α θα παραγγείλω και τέσσερα κουτιά πίτσες με από όλα να φάμε.Sorry Μαριέττα μου που δεν πρόλαβα να μαγειρέψω, επειδή η εργασία που μου ανατέθηκε είναι ογκώδης Που σημαίνει ότι αυτό το διάστημα θα πρέπει να αφιερώσω πολλές ώρες μελέτης και στο γραφείο αλλά και εδώ στο σπίτι. Όμως δεν σε πειράζει.Έτσι;»

        «Όχι καλέ δεν με πειράζει καθόλου.Μα τι πράγματα είναι αυτά που λες;Σε παρακαλώ να μην σε απασχολεί αυτό το ζήτημα το ίδιο θα έκανα και εγώ στην θέση σου.Θα φάω ότι παραγγείλεις.»

«Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την διευκόλυνση και πάλι σου ζητώ συγνώμη για αυτό. Ήδη νιώθω δυσάρεστα που δεν μαγείρεψα φαγητό διότι εσύ πάντοτε μου ετοιμάζεις κάτι από τα χέρια σου όταν έρχομαι στο σπίτι σου. Ήρθες στο σπίτι μου μετά από πολύ καιρό και ύστερα από ένα δύσκολο ταξείδι και εγώ.. »

               «Σε παρακαλώ.Πριν δεν σου είπα να μην το σκέφτεσαι καθόλου;»με διέκοψε.«Αλλά κοίταξε κακομοίρα μου»μου είπε με έναν καλοπροαίρετο πειρακτικό τόνο.«Θα μου πεις με το νι και με το σίγμα για την καινούργια φάση με εκείνον.Το όνομά του είναι Logan.Σωστά το είπα ή έκανα λάθος;»

«Σωστά όπως το είπες.»είπα χαμογελαστή.

«Super Duper. Τώρα τρέχω γρήγορα επάνω και μετά αρχίζουμε»είπε γελώντας πηγαίνοντας προς τις σκάλες.

            «Εντάξει σε περιμένω.Εν το μεταξύ εγώ θα φτιάξω τις σοκολάτες μέχρι να έρθει η παραγγελία του φαγητού»Της είπα φορώντας αυτήν την φορά ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου που έφτανε μέχρι τα αυτιά μετατρέποντας με σε ένα κακέκτυπο αντίγραφο του Joker.Πόσο ειρωνικό και γελοίο ήταν όλο αυτό! Λες και στην πραγματικότητα ήμουν ευτυχισμένη για το "πραγματικό" γεγονός ενός boyfrend που δήθεν μου προέκυψε.Αλλά εκείνη η στιγμή δεν επέτρεπε σπατάλη χρόνου. Έπρεπε να σκεφτώ κάτι και μάλιστα στα γρήγορα. Να το δουλέψω στο νου μου και να το κάνω να φανεί πιστευτό, προσθέτοντας παράλληλα και δύό τρία πράγματα παραπάνω. Δεν ήθελα να ψιλιαστεί κάτι και στην συνέχεια, να αρχίσει να με ρωτά.Με αποτέλεσμα να υποχρεωθώ να της εξομολογηθώ, τους όποιους προβληματισμούς μου και δη, να την κουράσω με τα δικά μου θέματα.Ποτέ στην ζωή μου δεν το έκανα και ούτε επρόκειτο, να το κάνω τώρα. Και όταν εκείνη επέστρεψε άρχισα να της αφηγούμαι... 

 

 ....................................................................................................................................................................................

 

                 «Να ήταν ένας συνάδελφος από την δουλειά που με επισκέφτηκε για να συζητήσουμε κάποια πράγματα επάνω στο κόστος των υλικών που αφορούν το τωρινό project και έφυγε από το σπίτι μου μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν έρθεις.Μήπως κατά τύχη τον πέτυχες καθώς έβγαινε από εδώ; Για να μου πεις την γνώμη σου αν σου αρέσει. Διότι εμένα μου αρέσει.»

«Όχι δεν είδα κανέναν.Είσαι σίγουρη ότι όλο αυτό έγινε πριν από λίγη ώρα;»

«Α μάλιστα. Μάλλον με πήρε ο ύπνος και είδα όνειρο.»απάντησα και έτριψα τα μάτια μου.Αλλά όταν κοίταξα την αδελφή μου είδα ότι δίπλα της ήταν η δίδυμη εικόνα της.Αμέσως μετά ο κόσμος γύρω μου άρχισε να γυρίζει σαν σβούρα. Από ότι κατάλαβα οι ίλιγγοι ξαναήρθαν παρόλο που είχα πάρει τα φάρμακά μου στην καθορισμένη ώρα.

              «Σία είσαι καλά κορίτσι μου; Μα εσύ έχεις χλομιάσει.Τι συμβαίνει; Πες μου.»Και αμέσως η αδελφή μου, έτρεξε γρήγορα κοντά μου, με αγκάλιασε από τους ώμους και με οδήγησε να κάτσω σε έναν από τους καναπέδες. Ύστερα, άρχισε να μου τρίβει τους καρπούς των χεριών μου μήπως η κίνησή της αυτή με βοηθούσε να συνέλθω.

«Να σου φέρω νερό;»Τής απάντησα αρνητικά με την κίνηση του κεφαλιού μου και τότε εκείνη την στιγμή αποφάσισα να της πω τι έτρεχε με την υγεία μου. Διότι ο οργανισμός μου με πρόδωσε και παρότι είμαι δυνατός χαρακτήρας, δεν μπορούσα πλέον να το κρατήσω μυστικό.Οπότε δεν είχα άλλη επιλογή παρά να της πω την αλήθεια. 

              «Ξέρεις Μαριέττα κουράζομαι πολύ τελευταία και το κεφάλι μου.... δεν είμαι καλά.Αλλά σε παρακαλώ μην πεις τίποτε στον Steve.Δεν θέλω να ανησυχήσει τώρα που τρέχει με δίκες. Όχι ακόμη μέχρι να δούμε με τον γιατρό τι θα μας δείξουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων.Εντάξει; Θα μου υποσχεθείς ότι θα μου το κάνεις;»Την παρακαλεσα με σπασμένη φωνή ενώ τα μάτια μου γυάλιζαν από τα δάκρυα.

                 Η αδελφή μου πάγωσε με τα νέα. Αλλά μου υποσχέθηκε, να μην της ξεφύγει τίποτε στον αδελφό μου.Ακολούθως της είπα τι έγινε με τον γιατρό, ο οποίος μου εξήγησε ότι τα πράγματα ήταν πλέον πολύ σοβαρά και σε εκείνο το σημείο αρχίσαμε να κλαίμε.Όποιος είπε το ρητό στο ότι ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται είχε ξεχάσει να προσθέσει και ακόμη ένα στοιχείο.Την αρρώστια. Όποτε προκειμένου αφενός να ελαφρύνει την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα από τα νέα και αφετέρου να μην σκέπτομαι την κατάσταση της υγείας μου, εκείνη άλλαξε αμέσως το θέμα και το πήγε στο νέο μου αγόρι ή την νέα ερωτική μου κατάκτηση ονόματι Logan.. 

«Για αυτόν παραμιλούσες στον ύπνο σου; Α εσύ είσαι ερωτευμένη.Πως τον γνώρισες;»

              Τι να της έλεγα; Ότι πριν από λίγη ώρα, με επισκέφθηκε ο αγαπημένος μου χάρτινος ήρωας με τα ατσαλένια νύχια; Διότι το τελευταίο πράγμα που ήθελα εκείνη την στιγμή, ήταν στο να πιστέψουν οι δικοί μου,ότι είχαν  ξελασκάρει οι βίδες μου.Οπότε της είπα την ψεύτικη ιστορία που σκαρφίστηκα, όσο εκείνη ήταν ακόμη στο μπάνιο.Για μία σχέση που άρχισε ως φλερτ πριν από περίπου πέντε εβδομάδες κάπου σε ένα καφέ μπαρ,όπου είχα πάει μαζί με κάποιους γνωστούς από την δουλειά.προσθέτοντας ταυτόχρονα στο παραμύθι, τις ανάλογες λεπτομέρειες συνοδευμένες,με μπόλικη σάλτσα.Όπως, τηλεφωνικές κλήσεις αμφότερων μέσα στην μαύρη νύχτα και ολόκληρα μπουκέτα με λουλούδια.Με άλλα λόγια, σαλάτα μπούρδα όπως λέγαμε μικρά, όταν όλα γινόντουσαν χάλια.Ευελπιστούσα όμως, στο ότι η αδελφή μου να είχε χάψει εύκολα το παραμύθι.Και ευτυχώς, που ήταν αυτή και όχι ο αδελφός μου που δύσκολα πιάνεται κορόιδο.

«Και για πες μου τι λέει από εμφάνιση;»

«Να είναι κούκλος. Με ψαρά γένια, με κοντά μαύρα μαλλιά σαν χαίτη και με λοξά μπλε μάτια σαν του λύκου» 

«Α μα είναι όντως καυτός. Σωστός παίδαρος και από κορμί λέει;»

«Αν λέει; Είναι κοντά στο 176 ύψος αλλά πολύ γυμνασμένος-Όχι μπρατσαράς αλλά ξέρεις. Ένα ωραίο σφικτό γυμνασμένο κορμί »Είπα προσθέτοντας και άλλη σάλτσα στην μπουρδο-σαλάτα.

«Αντεε »

«Ναι σου λέω ».

             «Να μου βγάλεις φώτο στο facebook να τον δούμε. Να αφήσω να φύγει από τα χέρια μου, ένα τέτοιο κελεπούρι για νέο; Ουάου πόσο χαίρομαι για σένα» Και τα λοιπά. Αμέσως αρχίσαμε να γελάμε. Εκείνη για το ευχάριστο γεγονός της συναισθηματικής μου ζωής και εγώ για τα χάλια μου. Και το γεγονός, ότι παρουσίαζα ως συναισθηματική σχέση έναν άνδρα, ο οποίος υπήρχε μονάχα στο χαρτί, ήταν κάτι που προκαλούσε τον γέλωτα για τον κάθε πικραμένο.Ευτυχώς,που είχα γερή μνήμη και θυμόμουν τα πάντα με την παραμικρή τους λεπτομέρεια. Ακόμη και αν κάποια από αυτά, ήταν ψέματα και φαντασίες. Ίσως αυτό, να οφειλόταν στο κληρονομικό χάρισμα που πήρα από την μητέρα μου. Ίσως και στο διάβασμα πολλών βιβλίων, με ιστορίες παραμυθιών που διάβαζα κατά κόρον. Όμως ανεξάρτητα από την πηγή της εν λόγω ιδιότητας, εκείνο ήταν που με βοήθησε στο να δικαιολογήσω το ολίσθημα που συνέβη ενόποιων της αδελφής μου, μετά το όνειρό μου -αν όντως αυτό ήταν όνειρο ή ένα παιχνίδι του μυαλού μου- στο οποίο με επισκέφτηκε ο Logan.Το τι θα γινόταν στην συνέχεια, με την έκβαση της "σχέσης";Ήταν κάτι που εκείνη την στιγμή, δεν ήθελα ούτε να το σκέφτομαι.Νέες ερωτήσεις από τα αδέλφια και τους γονείς,νέες απαντήσεις,νέα σκαρφίσματα ιστοριών, πολλά κουκουλώματα,υπερβολικό στρες. Όπως και φόβο μήπως, κάποιος από αυτούς καταλάβει ότι όλα εκείνα, περί υπάρξεως ενός άνδρα στην ζωή μου, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά, ένα μεγάλο ψέμα.

             Η Μαριέττα έκατσε εκείνο το βράδυ σπίτι μου και όχι στο ξενοδοχείο, όπου έκλεισε για δύο ημέρες. Όσο διαρκούσε το σεμινάριο δηλαδή. Διότι δεν ήθελε να με αφήσει μονάχη. Άλλωστε και εγώ ήθελα να μείνει. Διότι φοβόμουν.Το φάντασμα του Logan, το ανεύρυσμα στο κεφάλι, την μοναξιά, το στρες με την δουλειά συμπεριλαμβανομένου και οι συνεχείς τσακωμοί με συναδέλφους, ιδιαίτερα με τον Γιάννη,όλα αυτά. Όμως την επόμενη, θα έπρεπε να φύγει εκτάκτως για το ξενοδοχείο, προκειμένου να ετοιμαστεί για να πάει στην ημερίδα, όπου και θα έπαιρνε εκείνες τις σημειώσεις που της χρειαζόταν. Όπως και να συντάξει κάποιες προτάσεις, που της είχαν ζητηθεί από το σχολείο της, για θέματα που αφορούσαν το χρονοδιάγραμμα διδασκαλίας του αντικειμένου της.Οπότε και με χαιρέτησε. Όμως δεν με πείραξε γιατί έτσι και αλλιώς, θα υπήρχε αργότερα μπόλικος χρόνος ,να τα πούμε με την ησυχία μας.

 

 .................................................................................................................................

 

                  Τις μέρες που ακολούθησαν το απόκοσμο -και δη το επεισοδιακό τριήμερο -όπου κατάφερα να απαλλαχθώ από εκείνη τη μανούρα που μου δόθηκε να κάνω, δούλευα στην εταιρεία σαν τρελή. Αλλά ένιωθα σαν κάτι ή κάποιος να με παρακολουθούσε. Τις συγκρούσεις μου με τον Γιάννη, τις προσβολές του τελευταίου, η ανοησία του που δεν είχε τελειωμό και οι αλλαγές. Πως θα τα έβγαζα πέρα με δαύτες; Σε ένα τόσο χάλια σενάριο; Κάπου η προσβολή, τόσο στην προσωπικότητα μου, όσο και στην ιδιότητά μου ως επαγγελματία είχε και τα όρια της.Και όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή, παρέδωσα τα καρέ του σεναρίου,όπως και τις λοιπές δουλείες της ημέρας στον προϊστάμενό μου.Χέστηκα τι θα έλεγε εφεξής. Και η αλήθεια ήταν, ότι πλέον δεν με ενδιέφερε.Ούτε η αντίδρασή του, ούτε τίποτε. Έκανα επακριβώς ότι μου είχε ζητήσει, με όσα μέσα διέθετα και μπορούσα με βάση, το αδύνατο δυνατό και συνεπώς, η συνείδησή μου ήταν ήρεμη.

                «Σία τι στο διάβολο είναι αυτά; Τι ηλιθιότητες είναι αυτές; »Με ρώτησε στριγκλίζοντας για να με ακούσει όλο το Τμήμα. 

«Μα ποιο ζήτημα προέκυψε πάλι Γιάννη; Έκανα ακριβώς εκείνα που μου ζήτησες. Άλλαξα τα σημεία που δεν σου άρεσαν και ακολούθησα πιστά το Σενάριό σου..»

«Δεν είναι αυτό που περίμενα. Μέχρι τριήμερη άδεια από την δουλειά σου έδωσα για να το μελετήσεις με την ησυχία σου.Κάτι που δεν κάνω με άλλους συναδέλφους του Τομέα σου.»

«Ζήτησα την άδεια διότι δεν ένοιωθα -καθόλου-καλά. Μάλιστα έφερα χαρτί από τον γιατρό το οποίο και το αποδεικνύει.»

«Δεν αναφέρομαι στο θέμα της υγείας σου.»

«Τότε που θέλεις να καταλήξεις;» 

«Ότι δεν εκμεταλλεύτηκες σωστά τον χρόνο που σου δόθηκε και όχι μονάχα αυτό. Αλλοίωσες τα καρέ. Πάλι Δεν συμβαδίζουν με το Σενάριο!!»

«Σε πια σημεία δεν συμπορεύονται μεταξύ τους; Υπέδειξε μου τα τώρα αν μπορείς για να τα διορθώσω».

«Τώρα δεν γίνεται είμαι πνιγμένος στην δουλειά.Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με το πρότζεκτ σου. Έχεις το Σενάριο Σία κάτσε και μελέτησε το στο γραφείο σου. Α και θα ήθελα να το ξαναζωγραφίσεις όλο από την αρχή. Το θέλω όσο το δυνατό γίνεται πιο σύντομα.»

«Σε πόσο χρονικό διάστημα;»

«Σε μιάμιση εβδομάδα.»

           Έμεινα εμβρόντητη. «Μα είναι αδύνατον να κάνω αυτό που μου ζητάς.Δεν θα προλάβω να αλλάξω ολόκληρο το τεύχος, μέσα σε τόσο ελάχιστο χρόνο.Ξέρεις πόσες ώρες έχω αφιερώσει για να πετύχω την υψηλή ποιότητα σε κάθε ένα καρέ;» 

«Τίποτε δεν είναι αδύνατο. Όλα είναι δυνατά. Και τώρα με συγχωρείς. Με περιμένουν στο γραφείο. Κάνε αυτά που πρέπει και αν έχεις κάποια άλλη απορία ,τότε έλα να με δεις.»Και ύστερα έφυγε.Λίγα λεπτά μετά, ένας άλλος συνάδελφος ήρθε κοντά μου και μου είπε«Βρε κορίτσι μου τι του είπες πάλι και θύμωσε; Δεν σου είπα να κάνεις ότι σου ζητάει; »

«Μα έκανα αυτά που μου ζήτησε. Βρε παιδιά ξέρετε ότι δουλεύω σαν το σκυλί για να είναι όλοι αυτοί ευχαριστημένοι».Δεν ήθελα να πω και πολλά. Διότι όπου υπάρχει ανταγωνισμός υπάρχουν πάντοτε και οι καλοθελητές. Για να αναφέρουν στους προϊστάμενους οτιδήποτε λέγεται μεταξύ συναδέλφων κάνοντας ταυτόχρονα στους από επάνω τα καλά παιδιά.Με την ελπίδα, μιας καλής προαγωγής και δη με εκείνη, ενός μεγαλύτερου μισθού. Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που διαπίστωσα, από τις πρώτες ημέρες μου στο μαγκανοπήγαδο της Εργασιακής Ζωής μιας Εταιρείας Κόμικς.

          Έκατσα στο τραπέζι μου με τα  σκιτσαρισμένα μπλοκ μπροστά μου. Μια δουλειά που θα προοριζόταν για τον κάλαθο των αχρήστων. Τόσος κόπος για το τίποτε. Και ξαφνικά ένιωσα έναν κόμπο στον λαιμό. Τα μάτια μου βούρκωσαν και επειδή δεν ήθελα να με δουν να κλαίω πήγα γρήγορα στις γυναικείες τουαλέτες, μπήκα σε μια από αυτές, έκλεισα το κουβούκλιο,κατέβασα το καπάκι της λεκάνης όπου και έκατσα και αμέσως ξέσπασα σε κλάματα. Τι δουλειά είχα εγώ να μπλέξω με τέτοιες καταστάσεις; Εταιρείες Κόμικς και κουραφέξαλα; Γιατί να μην άκουγα τότε τον αδελφό μου, στο να πάω να εργαστώ ως δασκάλα σε ένα δημόσιο τοπικό σχολείο; Θα είχα μια ήσυχη σταθερή δουλειά με καλό μισθό (όχι αυτό που παίρνουμε ) με φυσιολογική ρουτίνα και επιπλέον θα είχα την ευχέρεια να κάνω αυτό που ήθελα. Κοντολογίς θα είχα μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή. Χωρίς εξαντλητικά ωράρια, χωρίς παράλογες απαιτήσεις προερχόμενες από τον εκάστοτε κομπλεξικό παράφρονα μαλάκα, χωρίς δυσπραγίες χωρίς τίποτε. Αλλά ήθελα καριέρες και βαριά βιογραφικά. Τόσο μουρλο-φαντασμένη ήμουν πια; Μάλλον.Και κάτι πολύ χειρότερο. Ήμουν άτυχη και συνάμα ηλίθια.Γιατί ποιος εχέφρων άνθρωπος, ο οποίος σέβεται τον εαυτό του και την ιδιότητά του θα πήγαινε να εργαστεί, σε μια τριτοκλασάτη-στην ουσία -εταιρεία κόμικς; Αναλώνοντας την ίδια στιγμή και άσκοπα, τόσο την κλήση του, όσο και τις δυνατότητές του;Και ύστερα, αν συνέβαινε κάτι όπως η απόλυση, ή η παραίτηση, με τη δύναμη θα ξανα -έστελνε βιογραφικά;Όπως έκανα εγώ;Πως θα αντεχόταν εκείνη η ψυχοφθόρα κατάσταση; Ενώ αν ήμουν δασκάλα.......... Αχ Steve πόσο δίκαιο είχες τελικά...Όταν εσύ μου τα έλεγες, έστω και με το κρύο σου χιούμορ ,εγώ δεν ήθελα να σε ακούσω.Παρά άκουγα εκείνες τις σειρήνες, που μου έταζαν μια θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα των Κόμικς!! Και οι οποίες, το μόνο που πραγματικά μου προσέφεραν ήταν ο Γιάννης.Ο οποίος, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου σε αυτήν την εταιρεία,μου προξένησε τέτοιο πόνο. Και που αν τα δάκρυα μου ήταν νερό,θα γέμιζαν ένα ολόκληρο στάδιο. 

             Ένα πράγμα που πρόσεξα εκείνη τη στιγμή ήταν, ότι η απομόνωση στην τουαλέτα μιας εταιρίας είναι άκρως αγχολυτική. Σε ηρεμεί και σε βάζει σταδιακά στα καλά σου. Δεν είναι περίεργο; Και τότε ένοιωσα αυτό το μέρος σαν το καταφύγιό μου. Μακριά από όλους και από όλα. Μετά αισθάνθηκα ότι δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στο γραφείο. Ούτε, σε αυτήν την εταιρεία ούτε να δω ή μολύβι, ή γόμα ζωγραφιστή.Τα σιχάθηκα όλα και τον ηρώα μου και το σχέδιο και τα πάντα. Για μια στιγμή!!! Σε τι έφταιγαν ο ήρωας μου και οι υπόλοιποι ήρωες των Κόμικς;Όπως επίσης και  η Τέχνη μου; Επειδή είχα πέσει σε ένα κρετίνο για προϊστάμενο, θα έπρεπε να κατηγορήσω όλα εκείνα που αγάπησα και για τα οποία πάλεψα τόσο σκληρά; Δηλαδή, θα επέτρεπα στον Γιάννη και στον οποιοδήποτε Γιάννη να με κάνει να μισήσω εκείνο που ήθελα να είμαι για μια ολόκληρη ζωή; Όχι. Και προκειμένου να μην φτάσω σε εκείνο το παράλογο σημείο αποφάσισα, ότι θα έπρεπε να γίνει κάτι και μάλιστα γρήγορα. Όμως πριν από όλα αυτά, θα έπρεπε να πάψω να κλαίω.Διότι δεν ωφελούσε σε τίποτε...

              Αφού πέρασε λίγη ώρα βγήκα από το κουβούκλιο και ύστερα, άνοιξα γρήγορα την βρύση και έπλυνα το πρόσωπό μου. Ευτυχώς εκείνη την στιγμή, δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί μέσα. Δεν θα ήθελα να μάθουν ότι έκλαιγα νομίζοντας, ότι είμαι αδύναμος χαρακτήρας.Μετά πήγα απευθείας στο γραφείο μου άνοιξα τις σημειώσεις του Σεναρίου από την Κόλαση και έκανα πως το διαβάζω. Το μυαλό μου όμως, ήταν αλλού και έτρεχε με τα χίλια προς εξεύρεση λύσεων.Και αφότου ηρέμησα κάπως έκανα ένα νοερό πλάνο τριών βημάτων. Πρώτα από όλα θα έπαιρνα τηλέφωνο την αδελφή μου. Για να την ρωτήσω μήπως υπήρχε καμιά διαθέσιμη θέση, ως δασκάλα ζωγραφικής στο γυμνάσιο όπου και δούλευε. Έστω και σε part time. Ακόμη και για την καλοκαιρινή περίοδο, όπου τα χρήματα ήταν λιγοστά.Αλλά το τελευταίο ήταν το λιγότερο που με ένοιαζε. Επίσης θα την παρακαλούσα να μείνω στο σπίτι της και να της πληρώνω μέχρι και το μισό νοίκι. Ευτυχώς η αδελφή μου είναι εργένισσα όπως και εγώ. Οπότε ελπίζω ότι δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Ωραία. Το πρώτο νοερό βήμα έγινε.Το δεύτερο, θα ήταν να πάρω τον αδελφό μου τηλέφωνο. Να του ζητήσω αν μπορούσε να με βάλει στο γραφείο του, ως απλή υπάλληλο. Το σκέφτηκα με βαριά καρδιά. Θα έριχνα τα μούτρα μου αλλά είπαμε. ο Σκοπός Αγιάζει τα Μέσα. Το τρίτο και τελευταίο βήμα, ήταν να ενοχλήσω τον φίλο μου στο κατάστημα εστίασης -O οποίος τύχαινε να είναι και ο προϊστάμενος του - στο αν υπήρχε καμία θέση..Του το είχα ζητήσει από παλιά έτσι ώστε να ενισχύσω περεταίρω το πενιχρό μισθό μου. Επιπρόσθετα με ήξερε και ως πελάτη. Αλλά και από τα από τα τεύχη που σχεδίαζα. Θεέ μου ας με έπαιρναν εκεί και θα τους καθάριζα ακόμη και τους καμπινέδες. Αρκεί να μην έμενα άλλο σε αυτό το κολαστήριο,ή να έπεφτα στην σκληρή και κυνική κρίση του αδελφού μου. 

             Ύστερα από δύο ώρες απορροφημένη από την δίνη των σκέψεών μου πήρα το κινητό μου τηλέφωνο και βγήκα έξω στο μπαλκόνι της κουζίνας. Τηλεφώνησα στην αδελφή μου και της είπα τα καθέκαστα και μου είπε, ότι θα το ψάξει αμέσως για να φύγω από δω έτσι ώστε να μην επιβαρυνθεί περεταίρω η υγεία μου Επίσης μου ανέφερε ότι αν μάθαινε κάτι θα με έπαιρνε απευθείας τηλέφωνο. Αμέσως μετά πήρα το παιδί, που εργάζεται στο Fast Foodμου είπε ότι τα πράγματα ήταν μάλλον θετικά. Ότι υπήρχαν θέσεις και βεβαίως, με είχε υπόψη του. Τον ευχαρίστησα από καρδιάς, η οποία γέμισε από ελπίδα. Αλλά ας μην βιαστούμε, έλεγα στον εαυτό μου. Ούτε να ελπίζουμε πολύ.Αλλά να είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Τον αδελφό μου, δεν τον πήρα τηλέφωνο. Δίστασα. Καλύτερα. Να μην τρέξω σε αυτόν χωρίς να έχω κάνει προηγουμένως, ένα πλάνο. Πώς να του τα παρουσιάσω, πως να του πω ότι έχει δίκαιο κλπ. Άσε να δούμε τι θα γίνει πρώτα, αν θα έχω αποτελέσματα από αλλού και ύστερα βλέπουμε. Και αφού έκανα αυτά που έπρεπε να κάνω, θα μιλούσα και στον Γιάννη και θα του έλεγα την αλήθεια. Ότι δεν θα μπορούσα -μέσα σε απειροελάχιστο χρόνο- να φέρω από την αρχή και εις πέρας, εκείνο το τιτάνιο έργο που μου πήρε τέσσερις ολόκληρους και βάλε μήνες να το φτιάξω.Πότε όμως θα το έκανα αυτό; Το αποφάσισα. Θα το έκανα αμέσως.Η τώρα ή ποτέ- έτσι δεν λένε; Θα πήγαινα στο γραφείο του και θα του έλεγα πως είχε η κατάσταση. Και σαν να με άκουσε το Σύμπαν έπεσα επάνω στον Text Director.

«Γιάννη θα ήθελα να σε απασχολήσω για λίγο. Μπορείς; Έχεις χρόνο;»

«Είναι για την δουλειά;»

«Ναι».

«Εντάξει έλα μαζί μου στο γραφείο».

 

............................................................................................

 

 

             Πήγαμε εκεί μέσα. Ήταν ένας ωραίος άνετος χώρος με μια τεράστια τζαμαρία που έβλεπε προς το πάρκο. Καμία σχέση με τους στενούς κλωβούς που έχουμε εμείς οι υπόλοιποι ως εργασιακό χώρο.

«Για πες μου τι πρόβλημα υπάρχει;» Με ρώτησε με έναν δήθεν ενδιαφέρον τόνο. Η έκφρασή του ήταν εκείνη ενός άκρως ευχαριστημένου άγριου θηρίου επειδή κατάφερε να σκοτώσει και δη να φάει το θύμα που κυνηγούσε για πάρα πολύ καιρό. και στην προκειμένη περίπτωση το γεύμα ήταν και νόστιμο και χορτάτο.

«Γιάννη το σκέφτηκα αυτό που μου ζήτησες. Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι πέρα από τις δυνατότητές μου». 

«Γιατί το λες αυτό; Εσύ είσαι πολύ ικανή σκιτσογράφος. Δεν θα σου πάρει χρόνο.» 

«Ξέρεις τον τρόπο που δουλεύω. Όμως αυτή τη φορά δεν θα μπορέσω να το αναλάβω εξαιτίας και του εξαιρετικά σύντομου χρονικού διαστήματος και της ποιότητας της δουλειάς μουόπως επίσης και  για τον σεβασμό μου, έναντι του ονόματός και της φήμης της Εταιρείας μου.» 

«Και τι προτείνεις σε αυτήν την περίπτωση Σία;» 

«Προτείνω στο να αφήσουμε τα πράγματα όπως έχουν.» 

«Λυπάμαι αυτό δεν γίνεται.» 

«Μα γιατί;» 

«Μην με κάνεις να επαναλαμβάνομαι. Νιώθω άσχημα. Σαν να έχω έναντι μου έναν άνθρωπο χαμηλού διανοητικού επιπέδου.» 

«Με θεωρείς βλάκα;» 

«Εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο.» 

«Μάλιστα. Θέλω να αλλάξω σεναριογράφο. Δυσκολεύομαι, να παρακολουθήσω την ροή των ιστοριών σου και σου ζητώ, να με απαλλάξεις ως σχεδιαστής τους.»

 «Δεν κατάλαβα τι εννοείς, ότι θέλεις να αλλάξεις σεναριογράφο. Και εν πάση περιπτώσει, τι θέμα έχεις εσύ με τα σενάρια μου;»

               «Θα σου πω την αλήθεια Γιάννη. Φοβάμαι ότι οι ιστορίες σου δεν είναι κατάλληλες για Κόμικς, διότι σε πάρα πολλά δεν βγάζουν νόημα. Όχι σε εμένα τουλάχιστον. Έκανα ότι μου ζητούσες δίνοντας παράλληλα, όλο τον καλύτερό μου εαυτό ως penciller για να αναδείξω τα διηγήματά σου σε άκρως επιτυχημένα τεύχη.Όπως επίσης προσπάθησα πολλές φορές, να σε προσεγγίσω με τρόπο συστήνοντας διάφορες προτάσεις προκειμένου να βελτιωθεί το project.Αλλά δυστυχώς δεν έγινε τίποτε.Συνεπώς δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο. Όχι με αυτό το μοτίβο».

«Πρόσεξε τι λες Σία.Δεν μου αρέσει να με προσβάλλουν.»

«Δεν έχω σκοπό να σε προσβάλω Γιάννη. Για άλλο λόγο ήρθα εδώ. Για να βρούμε μια λογική άκρη. Για να βοηθηθούμε».

«Δεν έχω ανάγκη την βοήθειά σου. Αν κατάλαβα καλά εσύ την χρειάζεσαι. Σωστά; Άλλωστε για αυτό δεν κάνουμε αυτήν την συζήτηση;»

                «Ακριβώς. Έτσι είναι όπως τα λες. Για αυτό θέλω να με βοηθήσεις στο να δοθεί ένα τέλος στην συνεργασία μας. Δεν υπάρχει νόημα να συνεχίζουμε να είμαστε ομάδασε ένα πρόγραμμα εφόσον δεν υπάρχει -ούτε η παραμικρή- σύμπνοια απόψεων. Είναι ψυχοφθόρο και χρονοβόρο για όλες τις πλευρές. Στοιχείο για το οποίο άλλωστε συμφωνείς και εσύ.» 

«Μα δεν φταίω εγώ αν δεν μπορείς να καταλάβεις μια απλή ιστορία Κόμικς. Δεν σου ζητήθηκε να απεικονίσεις ένα δυσνόητο κείμενο. Για όνομα του Θεού Σία. Μην δυσκολεύεις τα πράγματα.»

                «Λυπάμαι που το λέω αυτό. Αλλά αυτή η κατάσταση είναι ήδη δύσκολη.Διότι πολλά που αναφέρονται στα κείμενά είναι εξωπραγματικά με την λογική των πραγμάτων. Ακόμα και για το σύμπαν των Κόμικς όπου η Φαντασία είναι το οξυγόνο και η οποία απαιτεί σωστή δομή όπως και προσοχή.Πώς συμβαίνει με τα έργα των Άντερσεν, των αδελφών Grimm, του Αισώπου,του Stephen King. της Roulling με τον Χάρι Πόττερ;Όλοι αυτοί, όπως άλλωστε και εσύ βασίζονται στην Φαντασία. Σωστά δεν λέω;»

 «Για εξήγησε μου καλύτερα τι σχέση έχουν οι συγγραφείς με το θέμα μας;»

«Μεγάλη και να ξέρεις Γιάννη, ότι τα σενάρια ανήκουν σε αυτό το είδος. Όπως και οτιδήποτε άλλο που καταπιάνεται με συγγραφή ιστοριών.»

«Μάλιστα.Και τι είναι όλα εκείνα, περί δομής της φαντασίας και άλλες μπούρδες που μόλις μου πέταξες;»Μου αντιγύρισε χλευαστικά.

 Αγνόησα για μια ακόμη φορά τις προσβολές του και αποφάσισα να συνεχίσω, αδιαφορώντας πλέον αν αυτό που έκανε ήταν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Όπως και να είχαν τα πράγματα, εγώ ως ποντίκι ήμουν ήδη στο στομάχι του.Τουλάχιστον δεν θα του έκανα κακό, αν του δημιουργούσα λίγες δυνατές καούρες. 

                «Γιάννη άλλο η Φαντασία και άλλο η φλύαρη ανοησία. Και πολλοί δεν καταλαβαίνουν την διαφορά μεταξύ των δύο.Μπορεί για έναν, αυτό να θεωρείται φανταστικό και έτσι, αλλά για κάποιον άλλον δεν είναι τίποτε, παρά μια απύθμενη σαχλαμάρα. Και ναι, ένα γραπτό που πηγάζει καθαρά από την δημιουργική ικανότητα ενός νου θα πρέπει, αφενός να προσελκύει την προσοχή του αναγνώστη. και αφετέρου, να του μαθαίνει κάποια ορθά διδάγματα, να τον προειδοποιήσει για κάποιους κινδύνους ή, να τον εμπνεύσει και δη να τον προβληματίσει. Διότι αυτή είναι η ουσία της μυθοπλασίας.Στο να λέγονται κάποιες αλήθειες, για τα πράγματα που ισχύουν στην ζωή αλλά με έμμεσο τρόπο.Συν των άλλων, τα κείμενα θα πρέπει να θίγουν και ορισμένα καυτά θέματα όπως η Οικονομική Κρίση και η Ανεργία που μαστίζουν την Χώρα, τα οποία και μας απασχολούν όλους μας.»

 «Είσαι τρελή; Τι σχέση έχουν οι ήρωες Κόμικς με την Οικονομική Κρίση του 2008 και με την Ανεργία;»γελώντας ασταμάτητα.«Αχ Θεέ μου τι κουφά κάθομαι και ακούω; Να σε καλά κοπέλα μου με έκανες και γέλασα. Άκου εκεί, οι Μεταλλαγμένοι να έχουν σχέση με τα ενυπόθηκα δάνεια ως μετοχές, όπως και με τον ΟΑΕΔ.»

                  «Δυστυχώς καμία ομολογώ με λύπη αλλά θα έπρεπε.Διότι όλοι μας είμαστε μέλη μια αλυσίδας η οποία λέγεται κοινωνία. Επιπρόσθετα τα κείμενα των σύγχρονων Κόμικς, θα πρέπει να εκθέτουν τα προβλήματά και τις απαιτήσεις της σημερινής εποχής, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα, τόσο την δυναμική των χαρακτήρων όσο και την ψυχολογία τους. Για παράδειγμα, πώς θα αντιδρούσε λέμε τώρα ο Μπάτμαν, αν έχανε ολόκληρη την περιουσία του στην Κρίση του 2008; Ή, τι θα ένοιωθε η Jubilation Lee αν η εταιρία στην οποία εργαζόταν ως λογίστρια, την απέλυε; Όπως έχει συμβεί με τόσους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, πολλοί εκ των οποίων διαβάζουν Κόμικς. Επίσης, πια θα ήταν η άποψη των υπέρ-ηρώων και δη η δική μας, για την μάθηση; Έτσι, για να δείξουμε ότι κάποιοι από αυτούς σπούδασαν ή, σκοπεύουν να το κάνουν »

                « Ok ok.Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα φούμαρα περί Οικονομικών που μου ξεφούρνισες γίνονται καρέ. Όμως, δεν κατάλαβα το τελευταίο τσιτάτο που μου ξεφούρνισες.Μπορείς να μου εξηγήσεις τι σχέση έχουν οι καρικατούρες με την Μάθηση;»

            «Έχουν σχέση διότι είναι ωραίο να παλεύεις σκληρά, προκειμένου να υλοποιήσεις τα όνειρά σου.Στο να γίνεις ένα ωφέλιμο μέλος του κοινωνικού συνόλου, όσο και αν αυτό σου στοιχίσει.Στο να ξέρεις να μιλάς για κάτι, στο να έχεις μια λογική και δη σοβαρή άποψη για αυτό, στο να γνωρίζεις. Έτσι ώστε να μην είσαι, ούτε ηλίθιος ούτε και τσατίλας!!.Πράγματι πόσοι από τους υπέρ ήρωες έχουν σπουδάσει και με βάση ποίων πόρων;Από κληρονομιές; Από δάνεια; Από σκληρή εργασία; Από τι;»

                 «Σου έχει ξεφύγει Σία. Ξέρεις τι εντύπωση έχω αποκομίσει από εσένα;Ότι είσαι αλαζόνας και μας κάνεις την κάμποσο, πλασάροντας και το ανάλογο πνεύμα. Και όλα αυτά επειδή είσαι άριστη στο σχέδιο.Δεν ξέρεις ότι το target group, στο οποίο εστιαζόμαστε είναι εκείνο μεταξύ 8-17 χρονών;Μα τον Μεγαλοδύναμο πρόκειται για μικρά παιδιά.»

                «Γιάννη μπορεί να είναι μικρά. Αλλά όχι αδαή. Δεν είναι όπως ήμασταν εμείς στην ηλικία τους. Έχουν πολύ περίπλοκη σκέψη, από ότι είχαμε εμείς ως παιδιά.Μαθαίνουν γρήγορα, ξέρουν πολλά, απαιτούν να σεβόμαστε τις επιθυμίες τους και επίσης,καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα αφήνουν να εννοηθεί.Επιπλέον, δραστηριοποιούνται ενεργά σε διάφορες κοινωνικές ομάδες κυρίως των σχολείων τους. Όντας παράλληλα μέλη, σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου και εκφράζουν ιδέες, απόψεις, όνειρα και προβληματισμούς. Ενώ οι προκλήσεις, που καλούνται να αντιμετωπίσουν και που αφορούν, την μελλοντική τους εξέλιξη είναι τεράστιες.Επιπρόσθετα, το προαναφερθέν target group -όπως εσύ αποκάλεσες την συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα- είναι γνωστό ως η Γενιά του Διαδικτύου και της Πληροφορίας.Που σημαίνει ότι ήδη, από μικρή ηλικία χειρίζονται υπολογιστές και λοιπά gadgets, με τεράστια ευκολία έχοντας την δυνατότητα πρόσβασης σε αχανή πεδία δεδομένων και πληροφοριών.Μερικά δε από εκείνα τα παιδιά, δημιουργούν πραγματικές καινοτόμες ιδέες για το Περιβάλλον.Κάποια άλλα, ασχολούνται με την Ρομποτική κάνοντας θαύματα με το χαρτζιλίκι που τους δίνουν οι γονείς τους.Άλλωστε, βλέπουμε,ακούμε και διαβάζουμε για αυτά, από τα μέσα ενημέρωσης.Και συνεπώς, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να τα παίρνουμε αψήφιστα. Διότι αν πιστεύουμε ότι αυτά που δίνουμε ως Κόμικς αρέσουν στα παιδιά του 21 αιώνα τότε βρισκόμαστε υπό μεγάλη πλάνη.»

                 »Συν των άλλων» συνέχιζα«Την στιγμή που εμείς μιλάμε για τι θα πρέπει να γίνει με την δουλειά, όπως και με τα θέματα που έχουν προκύψει με την συνεργασία μας, υπάρχουν εκεί έξω εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, που έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα.Όπως άνεργοι ή φυλακισμένοι γονείς, πιέσεις από τα συσσωρευμένα οικογενειακά χρέη προς στις τράπεζες. Αρρώστιες.Μπορεί να μην έχουν φαγητό στα σπίτια τους και να λαμβάνουν δωρεάν γεύματα, από φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως και από την Εκκλησία.Εμείς αντιθέτως τι κάνουμε; Τους πλασάρουμε τεύχη με ήρωες, που το μόνο πρόβλημά τους είναι στο πως θα πρέπει, να αντιμετωπίσουν τους εκάστοτε κακούς και το σόι τους με λέιζερ, με μαγικές δυνάμεις και δεν ξέρω εγώ με τι άλλο,ντυμένοι ή σαν καρνάβαλοι.ή σαν εκείνους που ασκούν Strip- Show.Δεν συζητώ για τους διαλόγους οι οποίοι, παραπέμπουν στην απόλυτη βλακεία.Παράλληλα, όταν εμείς ζωγραφίζουμε μεταλλαγμένους που ζουν σε κόσμους αγγελικά πλασμένους, χωρίς φτώχεια και χωρίς ανεργία.όπου οι χάρτινοι ήρωες δεν χρειάζονται να παλέψουν, ούτε να κοπιάσουν για τίποτε, όπως για την εξόφληση ενός λογαριασμού πχ στην Επιχείρηση Ηλεκτρισμού,τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά περίπου 13-18 χρονών, δύναται να κάνουν ταυτόχρονα δυο και τρεις δουλειές, προκειμένου και να στηρίξουν και τις οικογένειές τους αλλά και να πληρώσουν τα δίδακτρά τους. Γιατί εμείς λοιπόν να μην τα ενθαρρύνουμε, με το να κάνουν και οι ήρωες μας το ίδιο;Δεν θα ήταν αυτό μια ευγενική κίνηση από μέρους μας, σε όλους εκείνους τους φαν, για τα τόσα που μας έχουν προσφέρει; Όπως η αγάπη τους προς τις χάρτινες δημιουργίες μας,το μισθό μας και την ύπαρξη της εταιρείας μας;»

 «Το λοιπόν δεν ήξερα ότι έχεις χιούμορ.»Και γέλασε. «Και τότε τι μου συστήνεις να κάνουμε κυρία μου;» 

                «Συστήνω τα εξής: Να γίνει μια πιο προσεκτική και διεξοδική μελέτη, με την ανάλογη ακρίβεια των πληροφοριών που θα αφορούν το συγκεκριμένο group.Τι τους αρέσει στους ήρωες και στις περιπέτειες τους και τι όχι.Πως θα ήθελαν να είναι αγαπημένο τους τεύχος Κόμικς;Με πολλά χρώματα ή καθόλου; Ακολούθως, η έρευνα θα εστιαζόταν, στο τι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να έχουν οι ιστορίες των τευχών που διαβάζουν δίνοντας έτσι την ευκαιρία, να πουν την γνώμη τους. και ταυτόχρονα εμείς να κινούμαστε βάση τα αποτελέσματα αυτής.Επιπρόσθετα μια άλλη ωραία ιδέα θα ήταν οι διαγωνισμοί ιστοριών και σχεδίων και τα καλύτερα από τα δύο είδη, να δημοσιευτούν στα μελλοντικά τεύχη. Έχοντας και τα ονόματα των παιδιών στην άκρη της σελίδας τους. Επίσης, κάποιοι συνάδελφοι έχουν παιδιά στην ηλικιακή ομάδα που εσύ στοχεύεις με τις ιστορίες σου. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να τους ζητήσουμε να τα ρωτήσ.....»Αμέσως μια λεκτική ριπή, σαν εκείνη ενός πολυβόλου εκτοξεύτηκε από το στόμα του Text Director,μην αφήνοντας να ολοκληρώσω την άποψή μου.

«Παράτα μας βρε κοπέλα μου. Άδειασέ μου την γωνιά. Πήγαινε από δω. Άντε να βγεις έξω και να πιεις καφέ μήπως ο καθαρός αέρας σε κάνει να συνέρθεις.» 

             «Θα φύγω. Αλλά πριν το κάνω θα ήθελα να σου πω κάποια πράγματα ακόμη». Συνεχίζοντας πλέον με θάρρος.Το ποτήρι με δαύτον είχε πλέον ξεχειλίσει.« Ως αναγνώστης σοβαρών βιβλίων διαπίστωσα ότι δεν έχεις κανένα ουσιαστικό ταλέντο στην Συγγραφή.Διότι δεν διαθέτεις πραγματική Φαντασία και συνεπώς δεν ξέρεις τι να γράψεις και πώς να το κάνεις.To ίδιο πιστεύουν και πολλοί άλλοι εδώ μέσα. Ίσως κάποτε οι ιστορίες σου, να έλεγαν κάτι αλλά στην πορεία το έχασες και αυτό.Επαναλαμβάνεις το ίδιο ανιαρό μοτίβο, το οποίο βασίζεται στο φτωχό λεξιλόγιο όπως και στους παιδαριώδεις και συνάμα -ηλίθιους- διαλόγους.Λες και το κάνεις επίτηδες. Στο να εκδικηθείς τον κοσμάκη, που μας στηρίζει ζημιώνοντας ταυτόχρονα τα Κόμικς και τον ήρωα.

«Τι εννοείς;» Με διέκοψε οργισμένος. «Ότι οι ιστορίες μου είναι ένα μάτσο σκουπίδια; Μαλακίες;»

             «Συ είπας την αλήθεια Γιάννη και ξέρεις κάτι; Ότι κάποτε οι άνθρωποι ωριμάζουν. Το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και σε σένα, όπως και σε εκείνα που πιστεύεις. Ποιος δέχεται μια ζωή να διαβάζει απύθμενα σκατολοϊδια στα οποία, εμπλέκεται ένας ήρωας με τέτοια προσωπικότητα και με την ανάλογη δυνατή ιστορία από πίσω του;Και αναφέρομαι σε μεγάλη μερίδα κόσμου που είναι φαν και τον αγαπούν.Συμπεριλαμβανομένου ορισμένων από εμάς προσωπικά.Και πως εσύ έχεις την πεποίθηση, την απαίτηση και δη το θράσος να διαβάζει ο κόσμος αυτές τις αηδίες που γράφεις, την στιγμή που έχει τόσα καυτά προβλήματα στο κεφάλι του;Νομίζεις ότι θα ασχοληθούν με εκείνες τις ηλιθιότητες για τεύχη, που ούτε σχετίζονται με την πραγματικότητα, μη έχοντας την ίδια στιγμή ούτε και κάτι ωφέλιμο να δώσουν ;Όχι . και αυτό τους έλειπε.Να έχουν εσένα και τις μαλακίες σου και από πάνω.Όπως την άλλη φορά τότε, που έβαλες τον Captain America να κάνει τον Ναζί!!Και φτάσαμε στο σημείο να μας κράζουν.»

              »Όμως μην το παίρνεις κατάκαρδα, ότι δεν είσαι συγγραφέας Κόμικς του μεγέθους Eisner, Cubert, Lee.Όλοι μας δεν γινόμαστε ούτε Αστέρες του Κινηματογράφου ή της Συγγραφής, ούτε και Αστροναύτες.Αλλά όμως πολλοί από μας σε αυτήν την Ζωή, διαθέτουν την ανάλογη αυτογνωσία. και κάνουν εκείνα που ξέρουν καλύτερα, βάση των πραγματικών τους ικανοτήτων, χωρίς να πιστεύουν ότι διαθέτουν μεγάλα, αλλά ανύπαρκτα χαρίσματα. Επίσης θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι, όταν δεν το έχεις το ρημάδι το ταλέντο το πράγμα βαλτώνει όπως και να έχει. Και αν ναυαγήσουν οι ψευδαισθήσεις σου, τότε αρχινούν οι κατάρες, τα παράπονα για κακή τύχη ή, στο ότι φταίει ο Ύψιστος επειδή δεν σε προσέλαβαν η Marvel ή η DC ή δεν ξέρω τι άλλο, όπως μας τα τσαμπουνάς κάθε μέρα.Οπότε δεν θα ήταν καλύτερα να εργάζεσαι στον τομέα που έχεις σπουδάσει;.Τουλάχιστον εγώ, ξέρω τις δυνατότητές μου και εργάζομαι στον τομέα, που τους αντιστοιχεί.Κοινώς ζωγραφίζω φιγουρίνια!»

           Ίσως για πρώτη φορά, είδα στο πρόσωπο του προϊσταμένου μου κάτι σαν σοκ.Δεν περίμενε ότι κάποτε η κατάκριση, την οποία προσέφερε τόσο απλόχερα στους άλλους, θα ερχόταν καταπάνω του σαν μπούμερανγκ. Και μάλιστα από κάποιον, που θεωρούσε πολύ κατώτερο-ένα τίποτε και τον οποίο και χλεύαζε συστηματικά και δημοσίως.Όμως η διαφορά των λεγάμενων του από τα δικά μου ήταν, στο ότι στα λεχθέντα μου αντικατοπτρίζονταν η αλήθεια.Την οποία δεν ήθελε να την ακούσει. Και που οι υποτακτικοί του, όπως επίσης και οι υπόλοιποι που τον φοβόταν του την έκρυβαν επιμελώς. Όμως!!! Δεν μπορούσα να σταματήσω τον χείμαρρο αγανάκτησης που με κατέκλυσε, οπότε τον άφησα να με παρασύρει.«Τέλος ο μόνος λόγος. Ο μόνος! που ακόμη πουλάει ο Logan με τα σενάριά σου είναι τα σχέδια μου!!!Και αντί να με ευχαριστήσεις για το γεγονός ότι εγώ, μια σχεδιάστρια καρικατούρων σε έχω προστατεύσει. και δη σε έχω αναδείξει έτσι ώστε, να μην σου την πουν οι από επάνω και σε πετάξουν απευθείας έξω με τις κλωτσιές που θα έπρεπε,-όπως θα έκαναν κάπου αλλού - Εσύ τι κάνεις; Κάθεσαι και με προσβάλλεις συνεχώς, με αχρείο και ποταπό τρόπο, χωρίς λόγο και χωρίς να σου έχω κάνει τίποτε βρε αδελφέ.Και να σκεφτεί κανείς, ότι εσύ κρατιέσαι εσύ εξαρτάσαι από εμένα. Εγώ μετέτρεψα αυτές τις μπούρδες που γράφεις, σε επιτυχημένα τεύχη. Και όχι το ανύπαρκτο ταλέντο σου.Λυπάμαι, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα με σένα.Όμως- και να τελειώνουμε εδώ Γιάννη-. Το σχέδιό μου δεν θα στηρίξει τις αηδίες σου για πολύ. Και ξέρεις γιατί; Διότι πολύ απλά ένας κουρασμένος από όλα εκείνα τα κωλοσκούπιδα για τεύχη φαν, θα σκεφτόταν πολύ την επόμενη φορά στο εάν θα έπαιρνε το τεύχος και μάλιστα σε αυτήν την τιμή.Α με την ευκαιρία μιλώντας για χρήματα. Μήπως αυτό το διάστημα, αγαπητέ κύριε Text Director που έχεις γνώση στα Οικονομικά, μήπως, τα τεύχη μας είναι λίγο ακριβά; Αν ναι τότε οι φαν ενός μεγάλου, αλλά πολύ ταλαιπωρημένου χάρτινου ήρωα από τα χέρια κάποιων ανεκδιήγητων σαν του λόγου σου, θα εκνευριστούν πάρα πολύ.Και όπως λένε οι νεαροί, που επιδιώκουμε να κερδίσουμε,θα τα πάρουν άγρια στο κρανίο».

             «Εντάξει αυτό ήταν. Θα σου αλλάξω πόστο»μου είπε με παγερό τόνο.

«Μπα!! Μιλάς σοβαρά; Τι είναι αυτά που λες;!Εγώ είμαι Comic Artist. Εδώ είναι ο τομέας μου και όχι εκείνοι ή του Λογιστηρίου, ή της Γραμματείας.Και ας υποθέσουμε ότι το κάνεις. Που θα το κάνεις,-λέγοντας ένα κάρο ψέματα στα υψηλόβαθμα στελέχη για να σώσεις το τσαρδί σου, επιρρίπτοντας ταυτόχρονα τις ευθύνες και τα λάθη σου σε εμένα- πιστεύεις πραγματικά ότι οποιοσδήποτε άλλος στην θέση μου, θα μπορέσει να απεικονίσει τις εκάστοτε άρες μάρες κουκουνάρες, που κοπανάς για σενάρια;Διότι αν αυτό ισχύει τότε,εύχομαι σε εκείνον τον κακομοίρη τον penciller που θα αναλάβει τις αηδίες σου για έργα, καλή δύναμη και καλή τύχη!!!» 

            «Στο αν θα βρεθεί κάποιος άλλος για την θέση σου και ο οποίος θα με αναδείξει δεν έχω θέμα γιατί θα τον βρω. Διότι μιλιούνια υπάρχουν εκεί έξω και περιμένουν στο να κινήσω το μικρό μου δακτυλάκι, για να έρθουν και εργαστούν υπό τις εντολές μου!!!!.Είπε ο Γιάννης με αλλοιωμένο πρόσωπο από το ξεκάθαρο μίσος, λουσμένο παράλληλα στα σάλια και στον ιδρώτα.Σε μια στιγμή μου ερχόταν να του δώσω μπουνιά.Αλλά κρατήθηκα διότι δεν ήθελα να κηλιδώσω το λευκό ποινικό μου μητρώο.«Και όσον αφορά την περίπτωσή σου; Ναι μιλώ σοβαρά και θα δω αμέσως μετά τι θα κάνω με εσένα!!» μου απάντησε.« Όμως από την άλλη τα σχέδιά σου είναι τέλεια και με κάνουν να μετανιώνω κάθε φορά που θέλω να σε διώξω.»

           «Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες για να με ακούσεις, όπως και για τα καλά σου λόγια.Τουλάχιστον αν με μεταθέσεις σε κάποιον άλλον τομέα, θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για προσφέρω μια σωστή δουλειά,σε ότι μου ζητηθεί.Τουλάχιστον, όλοι οι υπόλοιποι της εταιρείας ξέρουν ότι είμαι αρτίστας και δεν υποκρίνομαι κάτι άλλο.Συνεπώς,θα έχουν μεγαλύτερη κατανόηση.»

«Τσακίσου και φύγε τώρα αμέσως. Άκουσες;!!! »Ούρλιαξε ο άλλος. Και τότε εγώ, με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπό μου έφυγα αθόρυβα από το γραφείο κλείνοντας σιγανά την πόρτα πίσω μου, και ύστερα, έκανα διακριτικά, την χειρονομία με το μεσαίο δάκτυλο σηκωμένο.Τουλάχιστον του είχα κτυπήσει άγρια, ένα ευαίσθητο νεύρο και αίφνης ένιωσα καλύτερα.Μα πολύ καλύτερα.

 

............................................................................................................................................................

 

 

              Λίγες μέρες μετά έμαθα ότι με απέλυσαν, χωρίς να με αφήσουν να τελειώσω ούτε καν τα εναπομείναντα καρέ. Πήρα τα χρήματα μαζεμένα και τα έδωσα, για την αποπληρωμή του δανείου μου.Είχα επιπλέον και κάτι οικονομίες. Ευτυχώς, που με πήρε γρήγορα το ταχυφαγείο της γειτονιάς μου ως υπάλληλο της νυκτερινής βάρδιας αλλιώς.....Να είναι καλά ο προϊστάμενος του Millie,s Fast Food. Το μόνο καλό από αυτήν την παλιό-ιστορία είναι ότι ηρέμησα. Κυρίως από τον Γιάννη. Που αμέσως μετά προσέλαβε ένα άλλο άτομο -το οποίο, τύχαινε να είναι γνωστός του,-έτσι ώστε να τελειώσει το τεύχος.(Πάλι καλά που δεν το πέταξαν όλο).

              Τον γνώριζα. Ήταν ένας συμπαθητικός και ευγενέστατος όλο όρεξη για δουλειά νεαρός. Δούλευε δοκιμαστικά στην εταιρεία επάνω σε κάποιους άλλους ήρωες, τα ονόματα των οποίων αυτήν την στιγμή μου διαφεύγουν. Όμως δεν ήταν έτοιμος. και δη ώριμος σχεδιαστικά, να αναλάβει ένα τόσο απαιτητικό project, όπως εκείνο του Logan. Το λέω αυτό, διότι και η δική μου περίπτωση αλλά και οι συνάδελφοι στο τμήμα μου, είχαμε δει το φάκελό του. Και συγκρίνοντας τον, με εκείνους κάποιων άλλων παιδιών πραγματικών ταλέντων τα οποία, παλαιότερα είχαν κάνει αίτηση, για εργασιακή απασχόληση στην εταιρεία μας.Και τα οποία, θα μπορούσαν να δώσουν νέα πνοή στα πράγματα δυστυχώς, δεν επιλέχθηκαν-για τους γνωστούς λόγους. Κοινώς οι γνωριμίες. Οπότε όλοι εμείς οι υπόλοιποι,καταλάβαμε για μια ακόμη φορά ότι η Ζωή είναι ωραία. Αλλά όντως τα έχει με τον Γιάννη. Επιπρόσθετα όλοι μας ήμασταν της άποψης ότι, παρόλο που κάποιες δουλείες του ήταν καλές, δεν μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν φοβερές. Και τονίζω το τελευταίο, όχι ως θέμα φιλαυτίας ούτε και ανταγωνισμού. Διότι δεν είμαι εγωίστρια, ούτε έχω να φοβηθώ κάτι από κανέναν. Άλλωστε η αξία μου έχει ήδη κριθεί και από την ένταση των πωλήσεων των τευχών μου και από την αγάπη του κόσμου για την πένα μου. Διότι κακά τα ψέματα, κάποιοι μεγάλοι ήρωες, θέλουν να τους εκπροσωπούν στιβαρές πένες. Τις οποίες αυτοί διαλέγουν. Απλούστατα το παιδί, δεν το είχε για αυτήν την δουλειά.Και όταν δεν το έχεις για κάτι, το θάβεις και σε θάβει. Τόσο απλά.

               Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν καλλιτέχνη, στο να αναγνωρίζεται πραγματικά η αξία του. Η οποία, όπως και η θέση του σε οποιαδήποτε εταιρία ή Φόρουμ, να κερδίζεται από το σπαθί του και μόνο. Πράγματι. Τι άλλο θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον θαυμασμό, τα μπράβο και την αναγνώριση όλα δοθέντα από τα στόματα εκατοντάδων ή ίσως χιλιάδων αγνώστων; Όταν είπα στα παιδιά εκεί που δουλεύω ότι ήμουν ο penciller του Logan, μου έδιναν συγχαρητήρια για τα σχέδιά μου και ότι κατάφερα να αναβιώσω, την από -καιρό ξεπερασμένη- αγάπη που είχαν για τον ήρωα μας. Μάλιστα όταν άκουγα από το στόμα τους, ότι τα σχέδια του νυν ήταν κατώτερα του αναμενόμενου ένιωθα δικαίωση και χαίρομαι που το λέω αυτό. Διότι το αξίζω ξέρω ποια είμαι. Όμως από την άλλη μεριά, στεναχωριόμουν για εκείνο το νεαρό παιδί. Ο ηλίθιος που είχα για προϊστάμενο τον κατάστρεψε, με να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα και πολύ φοβόμουν ότι πολύ σύντομα θα έβαζε την ταφόπλακα στον Logan. Μάλιστα, όταν τους είπα το πως έγινε και έφυγα από την εταιρία Κόμικς Marvelous & Fantasticus, τσαντίστηκαν για την αντιμετώπισή εκείνων, έναντι μου. Αλλά όπως και να είχε το πράγμα, η ζημιά έγινε.

 

 ..........................................................................................

 

                  Από την ημέρα που προσελήφθην, στην νέα μου δουλειά βρήκα την ηρεμία μου. Δεν είχα εκείνα, τα δυσάρεστα ψυχολογικά συμπτώματα της θλίψης, του θυμού και της αγωνίας τα οποία και είχα συνηθίσει, όταν εργαζόμουν σε εκείνη την εταιρία κόμικς.Αντί η διάθεσή μου, να βαλτώνει κάθε φορά που κτυπούσε το δευτεριάτικο ξυπνητήρι.Και αντί να νιώθω ότι πάω στα κάτεργα όπως συνέβαινε κάθε φορά τα βράδια των Κυριακών, ένιωθα χαρά και ευτυχία που θα επέστρεφα στην δουλειά. ύστερα από την ξεκούραση, την ανεμελιά και την ραστώνη του διημέρου.Διότι τόσο το προσωπικό και η διοίκηση του ταχυφαγείου, όσο και οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούσαν εκεί ήταν πολύ πιο ανθρώπινα και πολύ πιο φιλικά, σε σχέση με εκείνα της προγενέστερης εργασίας μου.Και συνεπώς,δεν με πείραζε όταν στα καθήκοντά μου συμπεριλαμβανόταν η καθαριότητα των τραπεζιών, των πάγκων εργασίας και των αποχωρητηρίων.Και επειδή το πρόγραμμα της βάρδιας μου, άρχιζε στο τέλος της ημέρας είχα άπλετο χρόνο να κοιμάμαι λίγο πιο αργά, να παίρνω το πρωινό μου σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Όπως επίσης και να απολαμβάνω μια βόλτα στο πάρκο και δη, την θαλπωρή του φθινοπωρινού ηλίου.

                    Βεβαίως πολλοί θα θεωρούσαν αυτήν την αλλαγή στην σταδιοδρομία μου, ως κατάντια και δη το οριστικό τέλος μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας. Αλλά εγώ, δεν τους παρεξηγώ για αυτήν τους την πεποίθηση. Διότι είναι εντελώς εύλογο και δη φυσιολογικό, να το θεωρούν ως τέτοιο. Όμως η δική μου περίπτωση, δεν το είδε έτσι γιατί θεώρησε ότι η νέα δουλειά ήταν κάτι σαν νοσοκομείο, όπου οι πληγές μου θα γιατρευόταν και δη,σαν όαση για να ξεκουραστώ έτσι ώστε, να μαζέψω δυνάμεις για να μπορέσω να συνεχίσω το δρόμο μου. Που ήταν η Ζωγραφική.Αλλά την επόμενη φορά, δεν θα δούλευα ως Comic Artist σε εταιρίες Παραγωγής Καρτούν.Αλλά σε κάτι άλλο.Και αυτό, θα ήταν μια πολύ ωραία αλλαγή. Διότι η αλλαγή είναι πολύ καλή, αν και ορισμένες φορές είναι οδυνηρή.Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε στην αρχή, αλλά με τις αλλαγές ανοίγονται νέες δυνατότητες. Όπως και νέες προοπτικές, που δύναται να βοηθήσουν με τον τρόπο τους στην εξέλιξη ενός ανθρώπου.Πως; Ο χρόνος θα το δείξει.

               Επίσης, με σκληρή δουλειά κατάφερα να εξοφλήσω το δάνειο μου οπότε,η ψυχολογική μου κατάσταση βελτιώθηκε στο μέγιστο.Λίγο το κεφάλι μου είχε θέμα αλλά τι να έκανα;Και προστατευμένη όπως ήμουν, μέσα σε εκείνο το κουκούλι της ηρεμίας και γαλήνης δεν κατάλαβα, το πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος από εκείνη την ημέρα, όπου έλαβε χώρα η δυσάρεστη κατάληξη της καριέρας μου ως Penciler υπέρ-ηρώων. Ώσπου στα μέσα της τέταρτης εβδομάδας του Οκτωβρίου, συνάντησα στο δρόμο μια παλιά γνωστή μου από την προηγούμενη δουλειά, με την οποία είχα πολύ καλές σχέσεις.Δούλευε σε άλλο πόστο της εταιρείας κόμικς,αλλά για πολλά χρόνια κάπου στα 19.Προτού καν εγώ τελειώσω, σπουδές και διαγωνισμούς και δη να προσληφθώ εκεί. Έτσι, βρήκαμε ένα ωραίο ρουστίκ ιταλικό καφέ όπου και κάτσαμε να πούμε τα νέα μας. Ύστερα, αφού παραγγείλαμε πρώτα δύο αναψυκτικά, άρχισε να μου διηγείται τα της Εταιρίας αυτολεξεί:

«Άκου αυτό το κουφό. Ότι τον προηγούμενο μήνα και μάλιστα, δύο μέρες αφότου εσύ έφυγες οριστικά από την εταιρεία ο Γιάννης, είδε έναν τύπο που έμοιαζε στον χάρτινο ηρώα σου τον Logan.Ο οποίος σύμφωνα με τα λεγάμενα του προϊσταμένου σας τον απείλησε!»

             «Τον απείλησε;Μα πως είναι δυνατόν; Δεν μπορεί να συνέβη αυτό, διότι θα τον είχαν δει οι συνάδελφοι στην Υποδοχή όπως και το Προσωπικό Ασφαλείας.Επίσης όσον αφορά τις επισκέψεις, τα συγκεκριμένα τμήματα έχουν λάβει κανόνες από την εταιρία. Και οι συνάδελφοι στο γραφείο; Τι είπαν για αυτό; »

 «Κοίτα Σία η αλήθεια είναι ότι όντως είδαν έναν άνδρα να μπαίνει μέσα στο κτίριό μας και μάλιστα, σε όλους μας έκανε εντύπωση το παρουσιαστικό του.Πολύ ωραίος παρότι κοντός, ευγενής και μάλιστα η χροιά της φωνής του ήταν βαθιά. Με μια χαρακτηριστική περίεργη προφορά που ήταν βαριά και σαγηνευτική. Και το περίεργο είναι ότι η φυσιογνωμία του, όντως ήταν ίδια με τον ήρωα που σου αρέσει.Σαν εκείνος να είχε βγεί απο το χαρτί! Όσο για τους συναδέλφους του τμήματός σου; Αυτοί, είχαν πάθει την πλάκα τους. Γερό σοκ δεν το πίστευαν. Μάλλον, κάτι θα είχαν καταλάβει αλλά τι επακριβώς; Κανείς δεν ξέρει. Όμως από την άλλη,δεν έπαιζε στο να ζωντανεύουν ανύπαρκτοι χαρακτήρες και να βγαίνουν στους δρόμους.Θα ήταν πολύ παρανοϊκό.Οπότε η μόνη σκέψη που πέρασε από το μυαλό πολλών από εμάς ήταν,ότι ήταν απλά ένας αρκετά διάσημος -από τις δευτεροκλασσάτες ταινίες Western- ηθοποιός ο οποίος, είχε παλαιότερα υποδυθεί και τον Wolverine. Εκείνος λοιπόν όπως εμείς υποθέσαμε οτι ήταν, θα πρέπει να ήταν ένας πολύ φαν του Logan ο οποίος είχε πάρει την απόφαση  να επισκεφτεί την εταιρεία προκειμένουνα υποβάλει κάποια παράπονα όσον αφορά την ατυχή απόδοση του συγκεκριμένου χαρακτήρα .Όμως και πάλι είναι πολύ παράξενο Διότι συνήθως οι δυσαρεστημένοι φαν δεν έρχονται αυτοπροσώπως στα κεντρικά για να εκφράσουν την οργή τους, ή τα παράπονά τους επειδή οι text directors και οι  pencillers δεν πέτυχαν να αποδώσουν τον ήρωα όπως θα έπρεπε..»

             «Μα καλά.και αυτός ο Γιάννης, που βρισκόταν όταν του προέκυψε αυτό;» Την ρώτησα με ένα έκπληκτο ύφος, από όλα αυτά που άκουγα.Μέσα μου όμως έλεγα ότι όλα εκείνα, δεν έπαιζαν με τίποτε.Ακουγόταν σαν σενάριο ψυχολογικής φαντασίας. Αλλιώς, θα έβλεπα τον Σούπερμαν να πετά πάνω από τους δρόμους της Νέας Υόρκης, για να γλιτώσει από το κυκλοφοριακό πρόβλημα των δρόμων,προκειμένου να αγοράσει καφέ latte machiatto από τα κεντρικά των Starbucks.Μα και εκείνα που έζησα ένα παρασκευγιάτικο βράδυ, πριν δυο μήνες ήταν φυσιολογικά; Αλλά είπα από μέσα μου άστο καλύτερα και επικεντρώθηκα στην παράθεση των γεγονότων εκείνης της ημέρας, που έλαβαν χώρα στο γραφείο του Γιάννη. Κατά την οποία τον επισκέφτηκε ο Logan.

            «Την στιγμή που εκείνος ο άνδρας, πήγε και τον είδε ο προϊστάμενός σου βρισκόταν μόνος του στο γραφείο.Διότι το προσωπικό που απασχολείται εκεί, τρία άτομα όλα και όλα πήγαν για διάλειμμα.»

«Και εκείνος πως αντέδρασε;Πώς ενέργησε η Εταιρεία σε αυτό το συμβάν; Διότι εκείνο που έγινε είναι ανήκουστο. Μιλάμε για ξεκάθαρη απειλή, εναντίον της ζωής ενός ανθρώπου. Όπως επίσης, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την ποιότητα Ασφαλείας του λοιπού προσωπικού.»

          «Θα στα πω τώρα.Όταν οι υφιστάμενοί του επέστρεψαν από το διάλειμμα τους, τον βρήκαν σε κατάσταση αφασίας.Το πρόσωπό του ήταν πελιδνό, η φωνή του έτρεμε και ήταν όλος μουσκεμένος στον ιδρώτα.Αμέσως, οι υπεύθυνοι του Τμήματος Ασφάλειας της Εταιρείας κάλεσαν άμεσα την Αστυνομία. Και όταν ήρθαν οι αστυνομικοί,άρχισαν να τον ρωτούν τι του συνέβη και πώς έμοιαζε αυτός ο άνδρας.Ακολούθως ο Γιάννης, άρχισε να τους περιγράφει λεπτομερώς τα χαρακτηριστικά του τύπου. Και στην συνέχεια να τους αφηγείται, ότι εκείνος αφού  -πρώτα- τον είχε αρπάξει από τον γιακά του είπε, να αλλάξει το σενάριο και τον τρόπο παρουσίασής του όπως επίσης, να σε ξανα προσλάβει πίσω στην δουλειά.Συν των άλλων, το εν λόγω άτομο απαίτησε από τον Γιάννη να δοθεί, ένα δίκαιο ποσό των χρημάτων που κερδίζει η εταιρία από τους ρόλους του, σε εσένα και σε όλους εκείνους τους συναδέλφους σου Comic Artists, οι οποίοι τον σεβόσαστε πραγματικά.»Στο άκουσμα αυτών, με κατέβαλε αμέσως τρόμος και αγωνία μήπως ο τρελάρας των σεναρίων της εταιρίας μου, έλεγε στους αστυνομικούς ότι εγώ, είχα στείλει τον άνδρα να τον απειλήσει με σουγιά, ως εκδίκηση επειδή με απέλυσε. Όπως και να τον πιέσει για να με πάρει πίσω στην δουλειά. Και αυτοστιγμεί ένοιωσα μια αόρατη θηλιά στο λαιμό μου. Θεούλη μου, τι μπλέξιμο ήταν αυτό που μου προέκυψε πάλι; Αχ κύριε Logan τι μου κάνατε; Μέτρησα από μέσα μου αργά, μέχρι το δέκα όπως έκανα πάντοτε για να ηρεμήσω, και να μην πανικοβληθώ. Και τότε θυμήθηκα, ότι την ημέρα που έγιναν αυτά, εγώ ήμουν πάλι στο γιατρό διότι, οι αδιαθεσίες στο κεφάλι μου επιδεινώθηκαν και συνεπώς, είχα γερό και βάσιμο άλλοθι. Ας τολμούσε ο Γιάννης και θα έχανε....που θα έχανε. Οπότε γαλήνεψα.

            »Μάλιστα στην αρχή νομίζαμε ότι τα λεγάμενα του, προερχόταν από το σοκ. Αλλιώς, δεν θα υπονοούσε κάτι τόσο χοντρό όπως η απειλή για την επαναπρόσληψη σου.Όμως από ότι έμαθα από συναδέλφους που ήταν μέσα στα γεγονότα, οι ανάλογες έρευνες της Σήμανσης που έγιναν επί τόπου στις κάμερες ασφαλείας με την συμμετοχή του υπεύθυνου Ασφαλείας της εταιρείας την Κατερίνα εκείνη τη διαζευγμένη κυρία με το κοριτσάκι που βγαίνει κάποιες ώρες στην Υποδοχή .Την γνωρίζεις έτσι δεν είναι;»

«Ναι την ξέρω. Και όχι μονο αυτό. Είναι φίλη  μου.»

«Αλήθεια; πολύ ωραία .Λοιπόν τι σου έλεγα;Α ναι. Οταν πήγαν οι αστυνομικοί στο θάλαμο με τις κάμερες και τσεκάρησαν την καταγραφή τους αυτές ,δεν έδειξαν ότι εκείνος ο άνδρας με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά είχε περάσει τις πύλες εισόδου της εταιρείας.Και όταν ο Γιάννης περιέγραφε στους αστυνομικούς, ότι αυτός ο άνθρωπος έβγαλε ατσαλένια νύχια από την παλάμη του-κάνοντας κάτι σαν Snikht-και στην συνέχεια να τα ακουμπά στον λαιμό του, εκείνοι άρχισαν να ανταλλάσσουν ματιές με νόημα. οι οποίες, υποδήλωναν ότι κάτι περίεργο έπαιζε με τον προϊστάμενο σου.Ξαφνικά, ένας από αυτούς είπε στους συναδέλφους του, ότι το θύμα περιέγραφε επακριβώς τον Wolverine. Και τότε στην αίθουσα ξέσπασαν κάτι δυνατά γέλια, τα οποία και αντηχούσαν για αρκετή ώρα. Έτσι αυτομάτως οι αστυνομικοί συμπέραναν, ότι ο Γιάννης δεν ήταν στα καλά τουΚαι στην συνέχεια, του επέβαλαν ένα βαρύ χρηματικό πρόστιμο για Άσκοπη κλήση των Αρχών ή κάτι τέτοιο, συστήνοντας του παράλληλα να πάει να τον δει κανένας γιατρός»Και εκείνη την στιγμή η φίλη μου άνοιξε την τσάντα, έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα, πήρε ένα από κει, το έβαλε στο στόμα της και το άναψε αμέσως. Και αφού τράβηξε μια γερή ρουφηξιά συνέχισε: 

            «Άκου και το άλλο.Μετά από αυτό ο Γιάννης, άρχισε να μας λέει ότι έβλεπε συνεχώς μπροστά του, διάφορους χάρτινους χαρακτήρες των X-Men οι οποίοι, είτε τον κυνηγούσαν στον δρόμο. είτε τον επισκεπτόταν στο σπίτι του. Ή πήγαιναν στο γραφείο του, προκειμένου να τον πιέσουν για την απονομή πιο σοβαρών ρόλων οι οποίοι, να σέβονται τόσο την προσωπικότητα, όσο και την αξιοπρέπεια τους!!.Αυτό συνεχιζόταν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και όπως καταλαβαίνεις τα μεγάλα κεφάλια της Διοίκησης, έδωσαν κρυφά ειδική άδεια στον Γιάννη για να πάει σε ειδικό και να φέρει την γνωμάτευσή του στην Διοίκηση Προσωπικού, ως δικαιολογία απουσίας από την δουλειά. Όμως από την ιατρική εξέταση διαπιστώθηκε ότι ο Γιάννης, έπασχε από παράνοια και όπως ήταν αναμενόμενο σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, απολύθηκε λόγω υγείας.Επίσης να σου πω τι λέγεται από πίσω»

«Τι;»

            «Ότι ήθελαν από πολύ καιρό να τον διώξουν από την θέση του Text Director.Εξαιτίας λαθεμένων κινήσεων του, οι οποίες έφερναν δραματικές πτώσεις στα κέρδη. Όμως δεν ήξεραν πως θα το κάνουν. Οπότε θα έπρεπε να βρουν μια νομότυπη δικαιολογία. Ξέρεις για να μην τρέχουν με δικηγόρους και άλλα τέτοια, σε περίπτωση άσκησης μήνυσης από μεριάς του Γιάννη για παράνομη απόλυση.Και όπως καταλαβαίνεις, βρήκαν στην διανοητική κατάρρευση του, την κατάλληλη ευκαιρία και έτσι τον ξαπόστειλαν μια και καλή.»

«Μα καλά. Τόσο καιρό δεν έβλεπαν τα έργα και τις ημέρες του συγκεκριμένου; Γιατί δεν έκαναν κάτι τότε; Τι τους κρατούσε; Διότι κακά τα ψέματα, κανένας δεν μπορούσε να θεωρήσει τον Γιάννη σπουδαίο συγγραφικό ταλέντο.»

             «Σία μου, αυτό που ξέρουμε εμείς οι παλιοί ως κοινό μυστικό- διότι εσύ είχες έρθει πολύ πρόσφατα - είναι ότι ο Γιάννης, είναι ανιψιός του προέδρου και Ιδρυτή της Εταιρείας!! Και όπως καταλαβαίνεις,τα υπόλοιπα μεγαλοστελέχη δεν μπορούσαν- έτσι απλά -να τον διώξουν όπως γίνεται με εμάς τους υπολοίπους»Μόλις το άκουσα αυτό έμεινα άφωνη. Ανιψιός του Ιδρυτή της Εταιρείας; Αμ για αυτό Γιαννάκη μου, είχες τέτοιο τουπέ και θράσος.Άρα καλά το πίστευα εγώ, ότι είχες γνωστό και δη προστάτη από την αρχή.Γιατί αν σε κάποια άλλη γνωστή εταιρία Κόμικς, ο συγκεκριμένος- δήθεν- συγγραφέας και Text Director έκανε εκείνα που έκανε εδώ, την επόμενη στιγμή θα βρισκόταν στον δρόμο.Διότι, δεν είναι όλες οι εταιρίες το ίδιο με την δική μας.Οι οποίες είναι και σοβαρές και συνεπείς, έναντι εκείνων που εργάζονται σε αυτές, εναντι των  χαρακτήρων και  δη έναντι των αναγνωστών τους.Επιπρόσθετα, η εταιρία που σέβεται τον εαυτό της και την ιστορία της,δεν θα άφηνε να φύγουν οι πραγματικά ταλαντούχοι άνθρωποι. Ούτε θα διόριζε ατάλαντα και δη εντελώς ακατάλληλα άτομα, σε θέσεις κλειδιά, επειδή τα τελευταία τυγχάνει να είναι ή γιοι, ή κόρες, ή ανίψια του Δείνα και του Τάδε..........

«Μα αυτό είναι παράλογο. Τι σημαίνει, ότι δεν μπορούσαν να τον διώξουν; Και εφόσον ήθελαν να τον κρατήσουν, γιατί δεν του έδωσαν μια θέση στο Οικονομικό Τμήμα έτσι ώστε να εργαστεί επάνω στον τομέα που σπούδασε; Παρά τον έβαλαν στην θέση του σεναριογράφου Κόμικς; Αντιθέτως εκεί στα οικονομικά της εταιρίας, θα μπορούσε να αποφέρει πολύ πιο καλύτερα  παρέχοντας παράλληλα  μεγαλύτερα αποτελέσματα, από ότι είχε ως Text Director.»

          «Κάποτε τον είχαν βάλει εκεί για ένα ολόκληρο φεγγάρι, όπου και τα θαλάσσωσε. Αλλά έλα μου που εκείνος, είναι παιδί της αγαπημένης αδελφής του Προέδρου..Αν το έκανε τι θα της έλεγε; Ότι ο γιος σου κυρία μου είναι ένα ηλίθιο, άχρηστο και ανίκανο υποκείμενο που το μόνο που κάνει είναι να με εκθέτει συνεχώς;«Συν των άλλων»συνέχιζε η φίλη μου«το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο πρόεδρος αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του.Είναι και μεγάλης ηλικίας οπότε και καταλαβαίνεις..Έτσι, όταν έγινε η φάση του τσακωμού που είχες με τον Γιάννη -τότε στο γραφείο του- τα υπόλοιπα στελέχη, θεώρησαν καλύτερο να σε απολύσουν. Έτσι ώστε, να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω η υγεία του θείου του, αν εκείνος μάθαινε τα νέα κατορθώματα του ανιψιού του. Όπως,και να κρατήσουν τα πράγματα όπως είχαν κάνοντας παράλληλα και υπομονή, έως ότου βρεθεί ο κατάλληλος για την θέση της προεδρίας.

           «Μα ήταν στα καλά τους; !!Τι σχέση είχα εγώ με έναν άρρωστο διευθύνων σύμβουλο εταιρείας; Πίστευαν ότι εγώ, θα ευθυνόμουν για την  επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του αν τυχών άκουγε κάτι για εκείνο το επεισόδιο, για το οποίο . -Sorry  Τζήνα μου που θα το πω-  ο ανηψιός του ήταν υπεύθυνος  για αυτό, επειδή το προκάλεσε;Επίσης τι νόμιζαν; Ότι με το να με διώξουν, θα βελτιωνόταν η υγεία του Προέδρου μέχρι να βρεθεί ο άλλος;Έφταιγα εγώ για την κατρακύλα, που υφίστατο η επιχείρηση από τις μαλακίες του Γιάννη και κάθε Γιάννη εκεί πέρα έτσι ώστε, να τα πληρώσω και από πάνω;!!Και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο; Εγώ έπαιρνα τις ζωτικές αποφάσεις για τις επόμενες κινήσεις; Ήμουν μεγαλοστέλεχος; Ήμουν Text Director;Μια κοπέλα που ζωγραφίζει καρικατούρες είμαι!!! Συν των άλλων, παρότι δεν έχω και τεράστιες γνώσεις στα Οικονομικά εντούτοις, φώναζα με όλες μου τις δυνάμεις για να δοθεί μεγάλη προσοχή σε αυτά.Τις τάσεις,τι πίστευαν οι αναγνώστες, τι έπρεπε να γίνει, πως θα έπρεπε να γίνει.Ακόμα θυμάμαι εκείνη την ημέρα της συνέλευσης τότε, που παρουσίαζα τα καρέ.Τους έλεγα την αλήθεια και αυτοί έσπαγαν πλάκα εις βάρος μου. Ακόμη θυμάμαι, τις προσβολές και τα βρισίδια του Γιάννη, όταν εκείνη την ημέρα πήγα στο γραφείο του για να του πω, ότι η απεικόνιση όλου του τεύχους από την αρχή. με βάση το ανεκδιήγητο σενάριό του-και μέσα σε μιάμιση βδομάδα παρακαλώ- όπως εκείνος με διέταξε να κάνω ήταν, πέρα ως πέρα αδύνατον να γίνει.Αλλά δυστυχώς Τζίνα εγώ δεν είμαι ανιψιά του Προέδρου, έχοντας παράλληλα την ανάλογη στήριξη και προστασία, όπως τις είχε ο Γιάννης. Αλλά ένας απλός άνθρωπος, που το μόνο όνειρό του ήταν να γίνει Comic Artist και να εργαστεί σε μια εταιρία Κόμικς.»

          «Καταλαβαίνω ότι έχεις απόλυτο δίκαιο και όλοι εμείς εκεί το πιστεύουμε.Μάλιστα συζητούσαμε την περίπτωση σου και την αναφέραμε στους προϊστάμενους μας, προκειμένου να κάνουν κάτι έτσι ώστε να μην σε ξαναενοχλήσει ο Γιάννης.Διότι ήσουν η μόνη, που έφερνε τα κέρδη στην Marvelous &Fantasticus. Όμως, αν το μάθαινε αυτό ο Πρόεδρος της Εταιρείας-και πάθαινε κάτι με την καρδιά του,χωρίς να έχει βρεθεί ακόμη ο αντικαταστάτης του, τότε η επιχείρηση θα έμενε ακέφαλη, οι μέτοχοι θα απέσερναν την υποστήριξή τους σε αυτήν και οι μετοχές της, στο Χρηματιστήριο θα έκαναν βουτιά. Και δεδομένου όλων εκείνων των συνθηκών, θεώρησαν ότι αυτό ήταν η καλύτερη δυνατή λύση.Να ξέρεις όμως ότι εμείς, αντιδράσαμε σφόδρα με τα νέα της απόλυσής σου.Και μάλιστα μετά από αυτό, οι σχεδιαστές στο Τμήμα σου μποϊκόταραν όσο μπορούσαν τον Γιάννη. Όπως, να μην του δίνουν σημασία ή, να του λένε ότι το προηγούμενο βράδυ τους επισκέφτηκαν στον ύπνο τους, διάφορες καρικατούρες. Οι οποίες, τους παρότρυναν να πουν στο Γιάννη, ότι δεν τον ήθελαν πια ως σεναριογράφο για τις ιστορίες τους. Και του το λέγανε αυτά για να τον κάνουν χάλια, να του σπάσουν περαιτέρω τα νεύρα και δη να κάνουν την πλάκα τους. Άσε τα το τι γινόταν. Σκέτη φάση !!!

           »Για να μην πολυλογώ, ο αντικαταστάτης για την Προεδρία βρέθηκε.Είναι ένας τύπος αληθινό σαΐνι. Όπως και πραγματικός γνώστης της αγοράς και των ανταγωνισμών που διεξάγονται σε αυτήν.Μετά από λίγο καιρό παραιτήθηκε και ο Θείος από την θέση του Διευθύνοντα Συμβούλου. Οπότε, όταν έγινε το συμβάν με την υποτιθέμενη επίθεση του Wolverine στον προϊστάμενό σου, όπως και το θέμα της παράνοιας που του προέκυψε,η υποχρεωτική απαλλαγή του από την θέση που κατείχε έγινε, αφότου καλύφθηκε για τα καλά το κενό της ηγεσίας. Η οποία, υπό την νέα διοίκηση αποφάσισε, να τον στείλει πακέτο μαζί με τον θείο του από κει που ήρθαν. Επίσης Σία τα μεγάλα κεφάλια από ψηλά, σκέφτονται να σε ξαναπάρουν πίσω και να σε αποκαταστήσουν με μια μεγαλύτερη προαγωγή. Και αυτό, επειδή διαπίστωσαν, ότι ο Γιάννης με το να σε διώξει τα έκανε μαντάρα.Σου μιλάω για τρομερές νίλες στα κέρδη και στην φήμη της εταιρείας. Συν των άλλων, κατάργησαν την θέση του Text Director και τώρα συνεργάζονται με πετυχημένους συγγραφείς του είδους.Και επειδή, δεν υπάρχει άλλη πένα σαν την δική σου που θεωρείται, μοναδικό κράμα Cirby, Buschema και Doherty είναι σίγουρο, ότι θα σε πάρουν πίσω.»Τότε, στο άκουσμα της πρόσκλησης τους για την επιστροφή μου εκεί μέσα, ένοιωσα αμέσως μια έντονη αναγούλα στο στομάχι.Αλλά αυτή την φορά, δεν θα τους έκανα την χάρη.Με τίποτε. Έξαφνα, όλα ξεκαθαρίστηκαν μέσα μου. Και τότε, μου φάνηκε, ότι η εργασιακή απασχόληση και δη, η καριέρα στα Κόμικς ήταν μεν ένα αναγκαίο βήμα.Αλλά όχι και ο τελικός σκοπός της ζωής μου.Σαν η σημασία περί σταδιοδρομίας σε αυτόν τον τομέα,να έχασε αρκετά από το αρχικό της μέγεθός, ώστε να φαίνεται πλέον σαν κάτι μικρό το οποίο συρρικνωνόταν συνεχώς.Οπότε, εκείνη την στιγμή ήθελα κάτι άλλο, καλύτερο για τον εαυτό μου.Το αποφάσισα.Θα άλλαζα Ρότα!!!Θα γινόμουν Δασκάλα Ζωγραφικής σε ένα σχολείο όπως ο αδελφός μου, μου είχε παλαιότερα συστήσει να κάνω.

        «Τζίνα ότι κάνατε εσείς οι υπόλοιποι συνάδελφοι για εμένα, το εκτιμώ δεόντως. Όπως και για την πρόταση επαναπρόσληψης μου στην Εταιρία. Όμως, δεν θα την δεχθώ.Δεν θέλω να γυρίσω πίσω.Πέρασα τόσα πολλά εκεί μέσα και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα σε σημείο, που η κατάσταση της υγείας μου να έχει επιδεινωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.Επιπλέον κουράστηκα να φοβάμαι μήπως, υπό την νέα διοίκηση -ή όποια άλλη διοίκηση υπάρξει στο μέλλον -εμφανιστεί κάποιος ο οποίος, δύναται να είναι ή ίδιος ή χειρότερος από τον Γιάννη. Μπούχτισα, δεν θέλω άλλους Γιάννηδες και κακά τα ψέμματα, δεν ήταν ζωή αυτή που είχα εκεί πέρα.»

 « Μα..» 

          « Άκου με και μην με παρεξηγήσεις, σε αυτά που θα σου πω.Γνωρίζεις ότι έφτασα στο σημείο, να συγκρούομαι και με τον ίδιο μου τον αδελφό.Ο οποίος απεξαρχής είχε δίκαιο.Στο ότι θα έπρεπε να εργαστώ ως δασκάλα, σε κάποιο δημόσιο σχολείο.Τα δημόσια σχολεία να ξέρεις, πάντοτε έχουν ανάγκες από δασκάλους Καλλιτεχνικών.Και αν τον άκουγα τότε, τώρα θα είχα μια αξιοπρεπή και ήσυχη ζωή. Όχι ότι, δεν θα υπήρχε ο τύπος του Γιάννη.Πάντοτε υπήρχαν τέτοιοι και παντού και πάντοτε θα υπάρχουν. Όμως δεν θα έχανα το ψωμί μου, ούτε και θα έμενα ανασφάλιστη, για τον γιο ή για τον ανιψιό του εκάστοτε Δείνα Προέδρου όπως έγινε εδώ.Όχι Τζίνα. Αυτά που περνούσα όταν δούλευα και αυτά που πέρασα μέχρι να βρω δουλειά, δεν αντέχονται με τίποτε Και συνεπώς, δεν θέλω να ξαναπεράσω τον ίδιο δρόμο, γιατί δεν έχω πια αντοχές για κάτι τέτοια. Δεν είμαι πλέον, εκείνο το αγαθιάρικο πλάσμα των πρώτων ημερών στην εταιρεία με το κεφάλι του, γεμάτο από καραμελωμένα όνειρα και τις δυνάμεις του ακόμα ακμαίες.Όχι δεν θα το κάνω και δεν θα ξαναπατήσω εκεί μέσα παρότι, που το έχω ανάγκη για την σταδιοδρομία μου. Διότι αν γίνει το αντίθετο, τότε εκείνο θα είναι ότι χειρότερο που θα έχω κάνει, στον ίδιο μου τον εαυτό.Και επιπλέον δεν θέλω να πεθάνω πριν την ώρα μου.Θέλω να ζήσω.Το ξέρεις ότι έχω διαγνωστεί επίσημα με ανεύρυσμα και ότι τα πράγματα με την υγεία μου είναι πολύ σοβαρά;»Στο άκουσμα των τελευταίων η φίλη μου έμεινε άναυδη.

« Μα γιατί δεν μας έλεγες τίποτε;» 

         « Και σε τι θα βοηθούσε αυτό; Στο να κάνω εσάς και την ψυχολογία μου χάλια; Εδώ δεν σκόπευα να το πω ούτε στην ίδια μου την αδελφή. Μόνο όταν κόντεψα να λιποθυμήσω μπροστά της,της το είπα.Και μάλιστα, την παρακάλεσα να μην το πει στον αδελφό μου διότι, μόλις είχε αναλάβει μια υπόθεση θανατοποινίτη.Και δεν θα ήθελα εκείνος να επιβαρυνθεί περεταίρω, με τις δικές μου έγνοιες έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει, μια  μάχη από την έκβαση της οποίας θα εξαρτιόταν η ζωή του πελάτη του.»

           «Τι μου λες; Αν μας το έλεγες από εξαρχής, θα μπορούσαμε να σε μεταθέσουμε αλλού και έτσι δεν θα περνούσες μονάχη σου όλο εκείνο το μαρτύριο με τον προϊστάμενό σου.Ετσι, θα σε βάζαμε σε ένα διαφορετικό και ήσυχο τμήμα έως ότου, αλλάξει η προεδρία της εταιρίας και να φύγει εκείνο το κωλόπαιδο ο Γιάννης.»

           « Να είσαι καλά Τζίνα μου και όσοι από εσάς, που το σκεφτήκατε αυτό. Όμως και πάλι, δεν θα γινόταν τίποτε.Δια μέσω του θείου του ο Γιάννης, θα είχε την δύναμη να σας αντικρούσει. Θα έλεγε στους άλλους, διάφορα πράγματα για εσάς τα οποία δεν θα αλήθευαν και τότε εσείς,θα βρίσκατε άσκημο μπελά. Εδώ απέλυσε εμένα που υποτίθεται, ότι ήμουν η πένα και δη, το δυνατό χαρτί της εταιρίας. Δεν θα έκανε κακό και σε εσάς;Και άλλωστε ποιον θα πίστευαν; Εσένα και τα παιδιά;Η τον ανιψιό του Ιδρυτή/Διευθύνοντα Συμβούλου;» Η Τζίνα δεν απάντησε, διότι κατάλαβε ότι είχα δίκαιο. Αν εμπλεκόταν και άλλοι, τότε αυτομάτως αυτοί θα έχαναν την δουλειά τους. Και στους καιρούς, όπου καλπάζει η ανεργία με διπλάσια ποσοστά το συγκεκριμένο ρίσκο, θα ήταν πέρα ως πέρα ανώφελο και επομένως περιττό....

              «Εντάξει το έπιασα.Και από δω και στο εξής πως θα ζεις; Και το δάνειο που έλεγες ότι έχεις; Πως θα το αποπληρώσεις;»

«Μην ανησυχείς, τώρα δουλεύω στο ταχυφαγείο της γειτονιάς μου μέχρι να βρω αλλού δουλειά.Σκέφτομαι να μεταναστεύσω στον Καναδά. Να εργαστώ κάπου εκεί πέρα, ως Δασκάλα Ζωγραφικής σε κάποιο σχολείο. Όσο για το δάνειο; Αυτό το εξόφλησα οπότε δεν έχω θέμα.»

            « Πολύ ωραία. Τουλάχιστον, όσον αφορά το δάνειο αυτό είναι καλό.Δεν θα έχεις βρόχο στο κεφάλι σου.Ούτε θα φοβάσαι μήπως η τράπεζα, σου πάρει το σπίτι. Ωστόσο έχω μια απορία. Πως θα δουλέψεις στον Καναδά ως Δασκάλα; Από ότι ξέρω εκεί έχουν άλλα συστήματα.Θα πρέπει πρώτα να σπουδάσεις, σε κάποιο καναδικό πανεπιστήμιο.Επιπλέον θα πρέπει να δώσεις μια σειρά από εξετάσεις Πιστοποίησης Επάρκειας για Τυπική Εκπαίδευση.Μήπως θα έπρεπε να το ξανασκεφτείς λιγάκι πιο καλά; Γιατί δεν ψάχνεις, για κάτι ανάλογο και εδώ;

        «Το ξέρω, ότι ίσως σου φάνηκα φαιδρή όταν σου είπα για τον Καναδά.Όμως δεν θέλω να κάτσω άλλο εδώ, διότι κάθε μέρα σε αυτήν την χώρα μου θυμίζει και κάτι δυσάρεστο.Απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες με τις οποίες, θα πρέπει να πληρώσεις ένα κάρο από εξίσου απάνθρωπα ασφάλιστρα.Αδιάφορη ζωή,γεμάτη από ύπνο και καθισιό στην τηλεόραση, όντας ψόφιος από την κούραση της βδομάδας που πέρασε.Βρώμικα πάρκα.Τεράστια εμπορικά κέντρα διασκέδασης, τα οποία έχουν μετατραπεί σε υπέρτατο σκοπό ζωής.Καμένες εκτάσεις γης και η συστηματική εξαφάνιση των δασών, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται για αυτά.Και το κυριότερο;Το αυξανόμενο κόστος ζωής, που δεν είναι συμβατό για όλους εμάς τους Αμερικανούς. Αυξημένη φτώχεια και εγκληματικότητα.Παιδεία, την οποία θα πρέπει να πληρώσεις με μια σπάλα από περιουσία,αν διαθέτεις. Αν όχι, θα πρέπει να πάρεις δάνειο και να δουλέψεις προκειμένου να το ξεχρεώσεις.Και αν δεν βρεις δουλειά για να το κάνεις,τότε σε περιμένει η στενή. Να μην αναφέρω το θέμα,της αυξανόμενης Ανεργίας. Και όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα, κάνουν τους ανθρώπους να αξίζουν λιγότερο και από ένα κομμάτι κρέας.Από την άλλη μεριά ο Καναδάς, είναι μια πολύ όμορφη χώρα, με συστήματα καλύτερης ποιότητας από εκείνα που έχουμε εμείς και τα οποία σέβονται τους πολίτες.Επιπλέον εκεί,είναι πολύ ανθρώπινα και αξιοπρεπή, παρότι τις δυσκολίες που υπάρχουν στην καναδική κοινωνία.Και όσον αφορά το θέμα, της απασχόλησής μου ως Δασκάλα;Ίσως,να μην είναι και τόσο απαραίτητο να γίνει έτσι, όπως τα είπες προηγουμένως.Και το πιστεύω αυτό βάσει, του βιογραφικού μου το οποίο, από εξαρχής,θεωρούταν πολύ δυνατό.Υποτροφίες,βραβεία,προϋπηρεσίες.Και αν χρειαστεί να δώσω εξετάσεις, για την απόκτηση Διδακτικής Επάρκειας θα τις κάνω.Τουλάχιστον αυτές θα είναι παιχνιδάκι, σε σχέση με τα μανίκια για ανθρώπους που έχω αντιμετωπίσει.»

                     «Χαίρομαι που είσαι τόσο δυνατή και αισιόδοξη.Και πραγματικά σου εύχομαι να πετύχεις, διότι το αξίζεις. Έκανες κάτι φοβερά σχέδια. Ήταν τόσο επιτυχημένα και ρεαλιστικά, που σου ερχόταν να τα αγγίξεις.Ενώ οι ήρωες σου, φαινόταν τόσο αληθινοί σε σημείο που νόμιζες,ότι θα βγουν από το χαρτί.Αλλά θα πω την αμαρτία μου Σία, τον Logan των X-Men τον πέτυχες διάνα.Είναι ο καλύτερος που έχει σχεδιαστεί ποτέ.Ακόμη και τα Φόρα των αντίπαλων εταιριών -τα οποία και κοιτώ- το αναφέρουν.Μέχρι και εγώ, που είμαι της Λογιστικής και δεν διαβάζω Κόμικς, άρχισα να διαβάζω σωρηδόν τα τεύχη του Logan,μέχρι που έγινα φαν του.Και αυτό χάρη στην πένα σου»

                       Εγώ δεν απάντησα τίποτε, παρά  μονάχα ένα ταπεινό ευχαριστώ.Αλλά μέσα μου, ένιωθα τιμή και χαρά επειδή τα σχέδιά μου κέρδισαν και τα πιο δύσκολα κοινά.Και ιδιαίτερα εκείνα, που είναι εχθρικά προσκείμενα προς την Τέχνη της Εικονογράφησης.Όμως στο άκουσμα του ονόματος του αγαπημένου ήρωα, με διαπέρασε κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα.Οπότε ήθελα να μάθω τι του συνέβη από τότε που έφυγα.«Ο Logan; Τι απέγινε; Συνεχίζουν τα τεύχη με τις ιστορίες του;»Ρώτησα με αγωνία, νιώθοντας παράλληλα από μέσα μου την αγαλλίαση, από την δικαίωση που μου δόθηκε από το Σύμπαν.Είχα φτύσει πολύ αίμα από τα χέρια του Γιάννη και των υποστηρικτών του.

                 «Μπα όχι.Έπαψαν να εκδίδουν πλέον τεύχη με τις περιπέτειες του. Τον έβαλαν να τον σκοτώσουν οι εχθροί του. Ξέρεις Σία, ο συγκεκριμένος ήρωας δεν πουλούσε πλέον διότι, οι ιστορίες των τευχών ήταν σκέτες αποτυχίες και η απεικόνισή του ήταν πολύ υποδεέστερη, από την δική σου.Οι φαν είχαν τόσο εξοργιστεί το σενάριο, όπως και με τα νέα σκίτσα, που άλλοι από αυτούς έπαιρναν τηλέφωνο και παραπονιόταν, για το τεύχος που εκδώσαμε αποκαλώντας το παράλληλα σκουπίδι. Άλλοι έστελναν e-mail, στα οποία ζητούσαν να σταματήσουν την συνδρομή τους σε εμάς.Πολλά αντίτυπα έμειναν στα αζήτητα και συνεπώς, θα έπρεπε να αποσυρθούν από την αγορά. Και ταυτόχρονα εμείς θα έπρεπε να κάνουμε επιστροφή χρημάτων, τόσο στους προμηθευτές όσο και στους αναγνώστες και επομένως, δεν ξέραμε από πού να αρχίσουμε. Κοντολογίς, τραβούσαμε τα μαλλιά μας εκεί μέσα. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της, η εταιρία δεν είχε αντιμετωπίσει μια τέτοια πανωλεθρία σαν και αυτή που προέκυψε.Οπότε μην έχοντας άλλη λύση, βάλαμε την επιλογή του Γιάννη να μας σχεδιάσει το τελευταίο τεύχος, στο οποίο θα πέθαινε ο Logan.Αν όμως εσύ Σία ήσουν ακόμα ο σχεδιαστής μας και αν δεν υπήρχε εκείνος ο ανεκδιήγητος ανιψιός του προέδρου στην θέση του Text Director,δεν θα είχαμε αυτά τα προβλήματα.Και ίσως αυτός, να είναι και ο λόγος που θέλουν να επιστρέψεις πίσω σε μας.Τώρα που άλλαξαν τα πράγματα και συνεργαζόμαστε με πασίγνωστους συγγραφείς, για να γράφουν ιστορίες για υπέρ-ήρωες η πένα σου, θα κάνει πάλι το θαύμα της»Δεν έδωσα σημασία στο τελευταίο σχόλιό της που αφορούσε, την αναγκαιότητα επιστροφής μου στην εταιρία εφόσον είχα ήδη ξεκαθαρίσει την θέση μου για το συγκεκριμένο θέμα από την αρχή. Όμως, με που το άκουσα το τέλος του ήρωα, μια σουβλιά πόνου μου διαπέρασε την καρδιά. Αχ κύριε Logan σκέφτηκα.

                  «Κατάλαβα.Επέρριψαν τις ευθύνες της αποτυχίας τους,στον συγκεκριμένο χάρτινο ήρωα.Εκείνος έφταιξε!! επειδή οι άλλοι τα σκάτεψαν. Αν είναι δυνατόν Θεέ μου.Κρίμα..Όσο για την επιστροφή μου δεν το συζητώ πλέον.Και αν σε ρωτήσουν πες τους ότι αρνούμαι. Αμάν Τζίνα το ξέχασα!!!Θα μπορούσες σε παρακαλώ να μου πεις τι ώρα είναι; Θα πρέπει να πάω στο σπίτι για να ετοιμαστώ για την δουλειά»

 «Είναι 19.45.Πω πω καθίσαμε αρκετά.Κάπου 4 ώρες. Ναι είναι αργά, θα πρέπει και εγώ να φύγω.Αύριο θα πρέπει να σηκωθώ νωρίς για κάτι project που πρέπει να παρουσιάσω στο Διοικητικό Συμβούλιο.»Μόλις άκουσα τις λέξεις "project" και "νωρίς" ένοιωσα αμέσως μια δυσάρεστη ανατριχίλα. Και σε μια στιγμή μου φάνηκε, ότι βρισκόμουν πίσω στην αίθουσα του μαρτυρίου μου, στον 6ο όροφο δίπλα ακριβώς στο γραφείο του Γιάννη.

«Οκ να πηγαίνουμε» Και αφού περπατήσαμε λιγάκι και φτάσαμε, κοντά στην στάση του μετρό φιληθήκαμε και χαιρετηθήκαμε.

«Σου εύχομαι καλή τύχη και καλή επιτυχία.Και να βρισκόμαστε σε επικοινωνία».

«Το ίδια σου εύχομαι και εγώ.Και σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έκανες για εμένα στην εταιρεία. Δώσε τους χαιρετισμούς μου και πολλά φιλιά στα παιδιά εκεί πέρα.» 

«Έγινε και όσο για τα άλλα δεν έκανα τίποτε.Τα λέμε. Πρέπει να προλάβω το μετρό. Γεια σου.»

«Αντίο Τζίνα μου. Να προσέχεις.»

«Οκ και εσύ το ίδιο..»

 ...................................................................................................................

 

                 Μετά από αρκετές ώρες στην δουλειά γύρισα επιτέλους στο σπίτι, όπου και ετοίμασα ένα σάντουιτς για δείπνο.Παρότι, την εξάντληση και την κούραση της ημέρας έφαγα ελάχιστα διότι, δεν είχα όρεξη για τίποτε.Αμέσως πήγα στο δωμάτιό μου και έπεσα στο κρεβάτι. Αλλά, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν, τις τρομερές εξελίξεις που συνέβησαν στην εταιρία και δη την κατάληξη του Logan. Όμως...Αντί να χαρώ με τα νέα της απόλυσης του Γιάννη, ένοιωθα ένα βαθύ κενό μέσα στην ψυχή μου.Το οποίο με πονούσε.Διότι χάθηκε ένα αγαπημένο πρόσωπο,το οποίο γνώριζα  και αγαπούσα από 9 χρονών παιδί. Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσω κάτι.Επειδή δούλευα σαν σκυλί, δεν σήμαινε ότι δεν είχα ιδιωτική ζωή.Το αντίθετο μάλιστα.Λίγο καιρό αφότου, είχα προσληφθεί στην Εταιρία, έμενα ακόμη με το αγόρι μου. Που όμως θα έπρεπε να μετατεθεί σε ένα υποκατάστημα της εταιρίας του το οποίο, βρισκόταν σε μια άλλη μακρινή πολιτεία. Μην ξεχνάτε ότι η Αμερική είναι μια τεράστια και αχανής χώρα.Και επειδή η σχέση εξ αποστάσεως δεν επρόκειτο να διατηρηθεί για πολύ, γιατί εκ των πραγμάτων αυτό ήταν αδύνατο να γίνει τότε, χωρίσαμε και ο καθένας μας τράβηξε τον δικό του δρόμο.Όμως εκείνο, παρότι που ήταν μια ακόμα από τις πληγές που είχα δεχθεί, δεν με είχε συνταράξει τόσο πολύ, όσο ο θάνατος του Wolverine. Και εκείνη την νύχτα έκλαψα όσο δεν έκλαψα άλλοτε στην ζωή μου…..

                Δεν γνωρίζω για εσάς τους υπολοίπους,αλλά ίσως να με θεωρήσετε θέμα που θρηνώ έναν ανύπαρκτο άτομο. Το οποίο υπάρχει μονάχα στο χαρτί..Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται.Δένεσαι με αυτό το πλάσμα της φαντασίας.Είτε εσύ είσαι σκιτσογράφος, είτε εσύ είσαι αναγνώστης. Εγώ τυγχάνει να είμαι και από τα δύο. Και πράγματι πιστεύω ότι, Οτιδήποτε έχει ζωή- Ακόμη και αυτό το πλάσμα είναι ένα Φαντασιακό ον, έχει το δικαίωμα στην υπερηφάνεια και στην αξιοπρέπεια. Όπως επίσης και σε λοιπά ευγενή αισθήματα, που είναι ο σεβασμός, η εκτίμηση και δη, οι διάφορες εκδηλώσεις αυτού που λέμε αγάπη. Παράλληλα, εμείς οι καλλιτέχνες -και σε αυτούς συμπεριλαμβάνω και τους Συγγραφείς -έχουμε την δύναμη του Θεού. Να πλάθουμε νέους και διαφορετικούς κόσμους και τους κατοίκους τους είτε γραπτά είτε ζωγραφιστά.Είμαστε απανταχού παρόντες και γνωρίζουμε τα εσώψυχα των ηρώων μας διότι, πολύ απλά είμαστε οι Πλάστες τους. Συν των άλλων τους δίνουμε το καλύτερο, και ότι δεν έχουμε εμείς. Δύναμη ομορφιά εξυπνάδα. Όπως και ήθος.Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του καλύτερου το οποίο συγκροτεί, ένα ωραίο χαρακτήρα Κόμικς έχει χαθεί ενώ η απώλεια των εναπομεινάντων στοιχείων του, ακόμη συνεχίζεται. Διότι και εμείς ήμαστε άνθρωποι, σε σχέση με ανθρώπους και όχι θεοί για να προστατεύουμε πάντοτε, αυτά τα ξεχωριστά παιδιά μας. Δυστυχώς. Να είναι η αδιαφορία, η κούραση ή το ενδιαφέρον που σταδιακά ξεφτίζει; Ίσως ναι ίσως όχι..Ίσως είναι μερικά από αυτά.Ίσως όλα.Ποιος ξέρει;Αλλά υπάρχουν φορές, που καταφέρνουμε να σώσουμε -συνήθως με νύχια και με δόντια- εκείνο το πολύτιμο κομμάτι, που συνιστά έναν επιτυχημένο και αξιαγάπητο χάρτινο ήρωα. 

               Δύο μέρες μετά έλαβα ένα δέμα. Το άνοιξα και ήταν ένα καπέλο, με το σύμβολο του Καναδά -δηλαδή, το φύλλο του Σφενδάμου- επάνω στο γείσο του, που για κάποιον αλλόκοτο λόγο γνώριζα ποιος το είχε στείλει. Μόλις όμως το είδα, μούδιασα ολόκληρη ενώ την ίδια στιγμή, μια νέα πληθώρα ερωτημάτων πέρασαν από μυαλό μου.Μήπως εκείνο το αντικείμενο, ήταν το μήνυμα στο οποίο αναφερόταν ο Logan; Με το οποίο με προσκαλούσε να πάω στον Καναδά, όπως είχε πει τότε ο ίδιος, εκείνο το βράδυ που εμφανίστηκε στο σπίτι μου; Όμως, σαν τι θα πήγαινα  εκεί; Πως εκείνος θα με περίμενε και πού; Θα με πλησίαζε στην αίθουσα αφίξεων ενός αεροδρομίου; Η σε κάποια από εκείνες ενός σταθμού τρένου ή, ενός σταθμού υπεραστικών λεωφορείων;Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Έτσι, το μόνο που έκανα, ήταν να το φορέσω και να το προβάρω στον μεγάλου μεγέθους καθρέπτη που είχα στο χολ. Εκεί είδα το είδωλό μου.Πλάκα είχε... Και στο τέλος της εβδομάδας, σε μια εφημερίδα που είχε αφήσει κάποιος πελάτης στο φαστφουντάδικο είδα μια αγγελία. Ότι γύρευαν έναν δάσκαλο Ζωγραφικής, στο τοπικό γυμνάσιο του Lonewood στο Cold Lake στην Alberta στον Καναδά.Μόλις το διάβασα, η καρδιά μου πετάρισε από μια -κάπως περίεργη- ελπιδοφόρα επιβεβαίωση. Στην συνέχεια, έστειλα τα βιογραφικά και τα λοιπά απαραίτητα έγραφα που ζητούσαν. και παράλληλα, καθώς περίμενα για την απάντηση τους, εργαζόμουν τις νύχτες στο ταχυφαγείο .

              Μου άρεσε η βάρδια μου. και μάλιστα πάρα πολύ και αυτό, διότι ζούσα την δική της μοναδική ομορφιά. Από εκείνες, που μόνο η Ζωή ξέρει και δίνει.Υπάλληλοι εταιρειών οι οποίοι, προτού επιστρέψουν στα σπίτια τους ύστερα από την πολύωρη δουλειά στο γραφείο, ερχόταν για να τσιμπήσουν κάτι. Οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων σταματούσαν στο κατάστημά μας για ένα σύντομο διάλειμμα, προτού συνεχίσουν να διασχίζουν την χώρα από την μια άκρη της ως την άλλη με τα ογκώδη οχήματά τους, διεκπεραιώνοντας-σε ορισμένα χρονοδιαγράμματα-τις προθεσμίες που τους είχαν ανατεθεί. Άνθρωποι διορισμένοι σε τομείς που δεν επαναπαύονται ποτέ όπως, αστυνομικοί, ή υπάλληλοι νοσοκομείων επισκέπτονταν το κατάστημα εστίασης και μας έλεγαν τα νέα της ημέρας,όπως και τις περιπτώσεις που αντιμετώπιζαν καθημερινά.Έτσι, διαμέσω της παρούσης απασχόλησής μου, μάθαινα διάφορα σοβαρά πράγματα διευρύνοντας ταυτόχρονα, τους περιορισμένους από τις εταιρίες Κόμικς ορίζοντες μου. Σκεπτόμενη παράλληλα με δέος, το μέγεθος μιας πολιτείας και της οικονομίας της το οποίο δεν κοιμάται ποτέ. Όπως και το τι πολύτιμο χάνουμε, αν ‘κοιμόμαστε’ ή αν ζούμε μια ανιαρή χωρίς ουσιαστικό νόημα ζωή. Ώσπου μια μέρα, έλαβα ένα μήνυμα από το γυμνάσιο στον Καναδά ότι με δέχθηκαν.Το τι ένοιωσα δεν περιγράφεται. Είπα τα νέα στα παιδιά και όλοι τούς κατά-χάρηκαν. Στην συνέχεια, έκατσα για να συμπληρώσω το μήνα.Και όταν εκείνος τελείωσε, αποχαιρέτησα τον προϊστάμενό μου και τους φίλους μου και το επόμενο διάστημα κανόνισα για τις βίζες.

 

 ...............................................................................................................

 

                  Όλα πήγαν στην εντέλεια και με την Μαριέττα πήγα στο μέρος των ονείρων μου. Η αδελφή μου έκατσε μια βδομάδα, για να με βοηθήσει στο να βρούμε σπίτι και να το επανδρώσουμε με την απαραίτητη οικοσκευή. Και μέχρι να βρω αγοραστή για το σπίτι μου στις ΗΠΑ, ενοικίασα ένα μικρό και χαριτωμένο σπιτάκι δίπλα σε ένα μπαρ. Αφού τελειώσαμε τα της διαμονής κάναμε βόλτες στο χωριό.Το αγάπησα με την πρώτη ματιά και αποφάσισα αυτοστιγμεί,ότι αν έβρισκα ένα σπίτι έστω και μια χαμοκέλα θα το έπαιρνα και θα έμενα για πάντα εκεί.Έτσι και έγινε.Αφού βρέθηκε αγοραστής για την πρώην οικία μου πίσω στις ΗΠΑ, με το ποσό που μου απέμεινε από την φορολόγηση επί του ποσού της πώλησης, αγόρασα απευθείας ένα μικρό και απομονωμένο ξύλινο σπιτάκι στις παρυφές του δάσους κάπου 70 τετραγωνικά μέτρα με μεγάλο κήπο.Και αφού ηρέμησα λιγάκι από τις μετακομίσεις και τις αγορές οικιών και δη καταστάλαξα, ταξίδεψα μέχρι το Vancuver και απευθύνθηκα εκεί, που μου είχε συστήσει ο Logan.Έψαξα για τα ανάλογα έγγραφα και έμαθα την συνταρακτική αλήθεια. Ότι ο James Howlett  ή αλλιώς Logan όντως υπήρξε και η φυσιογνωμία του οποίου, όπως εκείνη είχε αποτυπωθεί στις φωτογραφίες της εποχής ήταν ακριβώς, όπως απεικονιζόταν- και απεικονίζεται- στα καρέ των χιλιάδων τευχών Κόμικς.Μόλις τα είδα, μου ερχόταν να λιποθυμήσω. Ήταν πραγματικός και είχε δύο αδέλφια. ένα εκ των οποίων νεκρό(ο John) και ένα άλλο ετεροθαλή, που ονομαζόταν Σκύλος.O μετέπειτα πανίσχυρος και παντοδύναμος επιχειρηματίας του Καναδά, Victor Creed.Η,ο Sabretooth της Βιομηχανίας και του Χρήματος,όπως ήταν γνωστός στην εποχή του και οι επιχειρήσεις του οποίου, υπάρχουν μέχρι και σήμερα.......

                Λίγο καιρό αργότερα ήρθε ο αδελφός μου με την οικογένειά του. Ο Steve χαιρόταν ότι επιτέλους βρήκα μια δουλειά της προκοπής. Λίγο τον ξένισε, στο ότι έπρεπε να μεταναστέψω εδώ στον Καναδά. Αλλά του απάντησα ότι ήθελα μια αλλαγή, ύστερα από τόσο καιρό σε εκείνη την εταιρεία που δούλευα και δη στα Κόμικς.Εκείνος συμφώνησε και μου είπε ότι η τωρινή μου απασχόληση, θα ήταν μια νέα αρχή και για το βιογραφικό μου και δη για μια αξιοπρεπή καριέρα.Όσον αφορά τον ανιψιό μου τον Jim; Ο καημένος ξετρελάθηκε. Δεν πίστευε ότι βρισκόταν στην χώρα του Wolverine.Και κάθε βράδυ, προτού κοιμηθεί διαβάζαμε μαζί στο κρεβάτι του,τα κόμικς με τον Logan που είχε φέρει μαζί του.

            Κάθισαν για δύο βδομάδες όπου κάθε πρωί, μαζί με τον ανιψιό μου φυτεύαμε νέα λουλούδια στον κήπο,ή πηγαίναμε όλοι μαζί για ψώνια στο χωριό ή, κάναμε μακρινές βόλτες στην υπόλοιπη επαρχεία, με το αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει πρωτύτερα ο αδελφός μου.Ήταν το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής μου. Διότι τα πιο κρυφά μου όνειρα είχαν επιτέλους υλοποιηθεί. Αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι ήταν η τελευταία φορά που τους έβλεπα. Έδιωξα αυτήν την σκέψη από το μυαλό μου.Διότι ένιωθα ότι θα ζούσα για πάντα. Τον Σεπτέμβρη προσελήφθη ως δασκάλα Ζωγραφικής. Θα εργαζόμουν Full Time με ικανοποιητικό μισθό, στο γυμνάσιο του χωριού. Επιπλέον, δεν θα πλήρωνα ιδιωτικά ασφάλιστρα όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ. Διότι το Καναδικό Κράτος μου εξασφάλισε δωρεάν περίθαλψη όπως συμβαίνει και με τους πολίτες του.Με άλλα λόγια, ήμουν το πιο ευτυχισμένο πλάσμα της γης.

 

 

 ........................................................................................................................................

 

                 Οι μήνες διαδέχονταν γρήγορα ο ένας τον άλλον και εγώ, σαν ένα πεσμένο φυλλαράκι από κάποιο δέντρο, παρασυρόμουν από τα ορμητικά ρεύματα του χρόνου τα οποία, με οδηγούσαν σταδιακά στην Λήθη. Είχα παντελώς ξεχάσει ότι κάποτε, ζούσα στις ΗΠΑ όπου εργαζόμουν ως χαμηλόμισθη υπάλληλος σε μία εταιρία Κόμικς. Και όπου έμενα σε ένα μικρό και πνιγηρό διαμέρισμα, δουλεύοντας παράλληλα σαν σκυλί -και υπό ελεεινές συνθήκες- προκείμενου να το ξεχρεώσω.Έτσι πλεούμενη σε εκείνο το ιδιότυπο ποτάμι, βίωσα την ομορφιά των χρωμάτων του φθινοπωρινού καναδέζικου δρυμού.Το λευκό πέπλο του χειμώνα, που καλύπτει τα τοπία της Χώρας του Βορρά. Και την άνοιξη με τα υπέροχα άνθη της να στολίζουν τις πεδιάδες και τις όχθες των ποταμών. Που εκδήλωναν την χαρά τους, για αυτό το πανηγύρι της Φύσης με το να βρίθουν από την βιοποικιλότητα, μικρών και μεγάλων ζώων και πτηνώνΌπως και από εκείνη, των διάφορων υδρόβιων ζωικών οργανισμών.Ώσπου μια Τετάρτη του Ιουνίου έπαθα οξύ ισχαιμικό επεισόδιο. Το ανεύρυσμα το μέγεθος του οποίου, ήταν πλέον σαν εκείνο ενός μικρού σφαιριδίου έσπασε ενώ καθάριζα τον κήπο από τα ζιζάνια. Γείτονες που με είδαν κατάκοιτη στο χώμα κάλεσαν αμέσως το ασθενοφόρο.Διακομίστηκα σε κωματώδη κατάσταση,στο τοπικό νοσοκομείο. Ενημέρωσαν τα αδέλφια μου και τους γονείς μου, που ήρθαν αμέσως από την -πατρίδα/γείτονα με το πρώτο αεροπλάνο στην Alberta και μετά με ταξί στο νοσοκομείο και τώρα, στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι μου. Αλλά, μαζί με την αδελφή μου και λίγο πιο πίσω από τον αδελφό μου στεκόταν εκείνος. Ο Logan ο οποίος και μου χαμογελούσε. Φορούσε ένα από τα καουμπόικα καπέλα του, ντυμένος με ένα ξεθωριασμένο μπλε τζιν, μαζί με ένα ξεκούμπωτο κοντομάνικο καρό πουκάμισο. Το οποίο αποκάλυπτε ένα στιβαρό στέρνο που όμως, ήταν καλυμμένο με μια λευκή φανέλα.Όμως η Μαριέττα δεν τον έβλεπε. Ούτε και ο Steve. Τον έβλεπα όμως εγώ και αμέσως χαμογέλασα. Άκουγα αλλοιωμένη την φωνή της αδελφής μου, που επαναλάμβανε με αγωνία το όνομά μου, τους γονείς μου να κλαίνε και τον αδελφό μου, να ουρλιάζει αν υπάρχει γιατρός και νοσοκόμες -Ξαφνικά όλος ο χώρος λούστηκε με ένα λαμπρό αστραφτερό φως, ακολουθούμενο από την απόλυτη ανυπαρξία.

 

 

                                                                                                               ………………………………………………………………………………………….

 

       

           Το ελάφι έτρεχε κατά μήκος του ασφαλτωμένου δρόμου, που διέσχιζε στα δύο έναν εκ των πολλών απέραντων δρυμών, που υπήρχαν στην Καναδική επικράτεια. Το μικρόσωμο ζωντανό, προσπαθούσε να γλυτώσει, από μια αγέλη λύκων η οποία το είχε πάρει στο κατόπιν. Δεν σταματούσε ούτε για μισό δευτερόλεπτο διότι, η έστω και παραμικρή καθυστέρηση, θα αποβούσε μοιραία για την ζωή του. Αμέσως έστριψε προς την άσφαλτο, όπου και ανέβηκε σε αυτήν μέσω ενός από των αναχωμάτων που υπήρχαν στα πλαϊνά της, καθώς το ένστικτο του, του υπέδειξε ότι εκεί θα έβρισκε την σωτηρία. Το έκανε και τελικά, βρέθηκε καταμεσής μιας δια πολιτειακής οδού. Για μια στιγμή σταμάτησε, ώστε να πάρει μια ανάσα ενώ ταυτόχρονα η καρδιά του σφυροκοπούσε άγρια, από την εξάντληση και τον φόβο.Ξαφνικά άκουσε έναν μακρινό ήχο, ο οποίος ολοένα και δυνάμωνε.Τέντωσε τα αυτιά του, προκειμένου να καταλάβει από πού εκείνος ερχόταν. Ύστερα, είδε ένα περίεργο -για εκείνο-πράγμα, να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος του.Αμέσως, οι κόρες του ελαφιού συνεστάλησαν. Άνθρωποι!! Οπότε κάτι θα έπρεπε να κάνει και γρήγορα, προκειμένου να γλιτώσει και από αυτούς και από τους λύκους.Αλλά δεν ήξερε τι. Οπότε, όταν πλησίασε το δίκυκλο όχημα πήδηξε προς την άλλη μεριά του δρόμου, όπου και χάθηκε μέσα στην ασφάλεια του δάσους.

             Τα πρόσωπα των δύο αναβατών που επέβαιναν στην μηχανή μεγάλου κυβισμού, μαστιγώνονταν από τον παγωμένο αέρα γεμάτο με μεθυστικές μυρωδιέςτων λουλουδιών του δάσους,του ξύλου των δέντρων και του πρόσφατα λιωμένου χιονιού. Ένας άντρας, που ήταν ο οδηγός και μια γυναίκα, νεαρή σε ηλικία μιλούσαν για κάτι ή για κάποιο. Η κυρία, η οποία είχε κρεμασμένο στην πλάτη της ένα σακίδιο γεμάτο έως πάνω με ζωγραφικά μπλοκ και μολύβια, κρατούσε σφικτά την μέση του συντρόφου της και είπε κάτι, που προκάλεσε ένα δυνατό ανδρικό γέλιο.

«Πρόσεχε Logan, μην τρέχεις τόσο γρήγορα, δεν μας κυνηγά κανείς.»

« Χαχαχα. Θα πρέπει Σία να προλάβουμε το μοτέλ, πριν αυτό κλείσει και μείνουμε στο σκοτάδι.»

«Μέχρι ποια ώρα είναι ανοικτά; Μου το είπες αλλά δεν θυμάμαι επακριβώς.Α κοίτα ένα ελάφι. Είναι τόσο όμορφο.»

          «Α ναι; Δεν το είδα.Τώρα, μέχρι ποια ώρα είναι ανοικτό το μοτέλ; Α ναι Το βρήκα!!!Αυτό θα είναι ανοικτό μέχρι τις 9 το βράδυ και η ώρα είναι κάπου 5.45 έως 6.Αλλά θα αργήσουμε να φτάσουμε εκεί επειδή εσύ, έχεις όλη την ώρα τον νου σου στα τοπία. Αν σταματούσαμε, για να ζωγραφίσεις ότι τοπίο βλέπεις τότε, θα κάναμε αιώνες μέχρι να φτάσουμε και στο Lonewood.Άσε που αν αργήσουμε, θα ανησυχήσει ο πατέρας μου.Του είπα ότι θα φτάσουμε αργά το απόγευμα, περίπου στις 19.00 της αυριανής μέρας.»

«Α James δεν θα ήθελα να νιώσει έτσι ο MrJohn τώρα που είναι ολομόναχος μετά τον θάνατο της Mrs Elizabeth.Έχει περάσει τόσα πολλά, με την μακροχρόνια ασθένεια της συζύγου του και δεν θα ήθελα να στεναχωρηθεί.Και είναι τόσο καλός άνθρωπος.»

        «Το ξέρω ότι δεν είχες αυτήν την πρόθεση γλυκιά μου. Από την άλλη, δεν θα έπρεπε να στεναχωριέσαι και τόσο, για κάτι το οποίο διορθώνεται. Μόλις φτάσουμε στο μοτέλ, θα του τηλεφωνήσω αμέσως για να του πω, ότι είμαστε καλά. Συν των άλλων η αδελφή του, η χήρα θεία μου Cathrine Hopkins μένει μόνιμα μαζί του. Όπως και η αδελφή μου η Roze , ο παππούς μου και ο αδελφός μου ο Victor.Το ξέρεις ότι το παρατσούκλι του είναι Dog, επειδή είναι φανατικός κυνόφιλος. Αλλά αυτουνού δεν του νοιάζει.Όσο ήσυχος είναι σαν χαρακτήρας,άλλο τόσο είναι άγριος στα Χρηματιστήρια.Είναι γνωστός, ως το σκυλί με τα ατσαλένια δόντια.Πολύ σκληρός και ικανότατος χρηματιστής. Ίδιος ο  παππούς μου ο John Sn, αλλά χωρίς τις παραξενιές του.Τέλος όλοι οι άλλοι-πλην του μπαμπά- είναι συνηθισμένοι στις αργοπορίες μου. Και έτσι, αν συμβεί και καθυστερήσουμε, δεν θα τους πείραζε ακόμη μία.Εκτός ίσως από τον Kenneth, που θα μου την πει άγρια επειδή τον τρόμαξα. Ευτυχώς όμως, που θα είναι εκεί και ο θείος μου, ο Tomas Logan το επώνυμο του οποίου, το έχω υιοθετήσει για τις αποστολές μου.»

           «Α ναι ο κύριος Logan. Ο κτηνίατρος της περιοχής η μητέρα του οποίου, όπως εσύ μου έχεις πει ήταν αδελφή του παππού σου.Που παντρεύτηκε τον Aidan Logan, έναν εκ των πιο γνωστών παθολόγων του Vancouver της εποχής του.Πως και ο θείος σου αποφάσισε να γίνει κτηνίατρος; »

«Αγαπά πολύ τα ζώα και δεν θέλει να υποφέρουν και για αυτό, ακολούθησε το συγκεκριμένο επάγγελμα.Αλλά είναι φοβερός πλακατζής, όπως και μέγα πειραχτήρι. Από δαύτον ο αδελφός μου και εγώ πήραμε την ικανότητα να σπάμε πλάκες.Είναι καλή ψυχή,αν και λίγο άγριος στην όψη.Όμως, θα αρχίσει ένα πείραγμα στον παππού ο αθεόφοβος και ένα δούλεμα στον Kenneth, άλλο πράγμα.Αλλά και πάλι δεν πειράζει»Και αμέσως χαχάνισε.

«Ω μην είσαι τόσο αναίσθητος, είναι κρίμα ο καημένος ο παππούς να ανησυχεί .Όπως και ο κύριος Kenneth, που σε έχει σαν παιδί του.Τουλάχιστον να προλάβουμε ανοικτό το μοτέλ.Διότι το κρύο της νύχτας εδώ έξω δεν αντέχεται.»

         «Σωστά μιλάς.Και όταν φτάσουμε στην ώρα μας τότε, θα πέσουμε νωρίς στα κρεβάτια μας με μια ζεστή σοκολάτα στο χέρι. Όπου και θα "γιορτάσουμε", για τον διορισμό σου ως μόνιμη δασκάλα Ζωγραφικής στο σχολείο του χωριού. Έμαθα ότι αρχίζεις την επόμενη Δευτέρα.»

         «Δεν βλέπω την ώρα. Θεέ μου είμαι τόσο χαρούμενη, που θα μάθω στα παιδιά το πως να ζωγραφίζουν.Αν μάθουν ότι σκιτσάρω και κόμικς θα ξετρελαθούν.Kαι συνέχεια θα μου ζητούν, να τους μάθω πως να κάνουν τον Σούπερμαν.»

«Χα χα χα.Θα έρχομαι και εγώ να σε βλέπω.Α και εφεξής δεν θα μένεις εκεί κάτω στο σπιτάκι.Αλλά στο υποστατικό. Μην ξεχνάς ότι στην ουσία, είμαστε παντρεμένοι» 

«Α δεν μπορώ να το αφήσω.Είναι το πρώτο μου σπίτι.»

        «Ωραία. Οπότε σε αυτή την περίπτωση κυρία Howlett, θα κάνουμε το εξής.Τρεις μέρες, μετά την τελετή του γάμου μας που θα γίνει μεθαύριο το Σάββατο, θα καλέσουμε έναν καλό μηχανικό που ξέρει ο αδελφός μου και θα  μετατρέψουμε, το μισό σπίτι σε εργαστήρι και το άλλο μισό σε γκαράζ για την μηχανή και τα εργαλεία μου.»

«Άγριε..»

 

        Νέο κύμα γέλιων αντήχησε στην έρημη περιοχή, η ηχώ των οποίων αιωρούταν στα δάση για αρκετή ώρα, σαν εκείνη να ήταν το φάντασμα ενός ζώου.Το οποίο,βυθιζόταν ολοένα και πιο πολύ, ανάμεσα στα φυλλώματα των θάμνων και στους κορμούς των δέντρων έως-ότου εξασθενήσει και σταδιακά εξαφανιστεί και εξαϋλωθεί, μέσα στα βάθη της τούνδρας.Ύστερα ο αντίλαλος έσβησε οριστικά,καθώς το δίκυκλο απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τους δρυμούς,μέχρι που χάθηκε σε μία εκ των στροφών του απέραντου δρόμου………………….

 

 

 

Σημειώσεις.

 

 Στην ιστορία μου, απευθύνομαι σε δυο συγκεκριμένα κεφάλαια, δύο διαφορετικών σειρών Κόμικς.Το πρώτο είναι από το Wolverine First Class.The Rookie Issue 13 και το δεύτερο είναι το Issue 33 από την σειρά The Origins. Επίσης πλήν των υπολοίπων πρωταγωνιστών της ιστορίας, ο Logan/Wolverine όπως και ο Captain America ανήκουν στην Marvel.Δυστυχώς.Και αναφέρω την τελευταία φράση διότι τα τελευταία χρόνια, η συγκεκριμένη εταιρεία δεν έχει συμπεριφερθεί καθόλου καλά σε πολλούς από τους  χάρτινους ήρωες της. .Και για του λόγου το αληθές ζητώ, από εκείνους που τυγχάνει να διαβάσουν το σενάριό μου να ρίξουν και μια διαδικτυακή ματιά στα άρθρα, οι τίτλοι των οποίων βρίσκονται στις παραπομπές, όπως αυτές αναγράφονται πιο κάτω.Εγώ κάποια στιγμή θα τα ανεβάσω και εδώ, προκειμένου να τα διαβάσουν και οι υπόλοιποι φίλοι του Φόρουμ. Και όσον αφορά τον Capten America, ο οποίος στην ιστορία μου αναφέρθηκε ότι είχε παρουσιαστεί ως Ναζί, αυτό όντως συνέβη στην πραγματικότητα και συγκεκριμένα, στο Secret Empire, τον Φεβρουάριο του 2017. Και αν θελήσετε να μάθετε τα πάντα, για το πως έγινε αυτό και γιατί, θα απευθυνθείτε διαδικτυακά στις παραπομπές.Ο Captain America που γίνεται ναζί   θεωρείται κατα την γνώμη μου ως μια άκρως αποτυχημένη εμπνευση :D.η οποία γελιοποίησε τα σπουδαιότερα μαθήματα που προέκυψαν απο μια σκοτεινη περίοδο της Ιστορίας .Που είναι η  επαγρύπνηση και η προσοχή  για να μην επαναληφθούν στο μέλλον. .Τέλος, -όπως άλλωστε είναι λογικό- τόσο τα πρόσωπα όσο και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα, ή με πραγματικούς ανθρώπους, ή με εταιρείες είναι καθαρά συμπτωματική.

  • Αντικρούω=αναιρώ, καταρρίπτω.
  • Αυταρέσκεια=Η ευχαρίστηση που λαμβάνει κάποιος ή κάποια, με το να θαυμάζει τον εαυτό του και δη τις πραγματικές ή υποθετικές αρετές του.
  • Αντιτάσσω=Εκδηλώνω έντονη διαφωνία.
  •  Πελιδνό σημαίνει ωχρό.
  • Παρρησία σημαίνει ειλικρίνεια.
  •  Παντελώς σημαίνει εντελώς.(Γενικά στα κείμενά μου αποφεύγω να χρησιμοποιώ τις ίδιες λέξεις διότι δεν θα ήθελα να κουράσω τον αναγνώστη.)
  • Προέβαλε= από την λέξη προβάλλω που σημαίνει εκφράζω ή αντίθετη γνώμη ή αλλιώς διαμαρτυρία ως αντιπαράθεση σε κάτι άλλο.
  • Στέτσον= το καπέλο που φορούσαν και ακόμη φορούν οι καουμπόηδες στην Αμερική και στον Καναδά.
  • Διεξοδικά σημαίνει λεπτομερειακά εκτενή και αναλυτικά.
  • Σκρίπτ = το σενάριο.
  • Ραστώνη = Ραθυμία/τεμπελιά.
  • Ανώφελο=Αυτό που δεν φέρνει αποτέλεσμα,που δεν ωφελεί σε τίποτε, το μάταιο. 
  • Διαφανοσκόπιο : Είναι η ειδική οριζόντια φωτοτράπεζα που έχουν οι γιατροί για να μελετούν τις ακτινογραφίες.
  • Φοριαμός=Είδος επίπλου που χρησιμοποιείται κυρίως για αποθήκευση.Κοινώς είναι ντουλάπι με ράφια ή συρτάρια ή διαθέτει και τα δύο.  

 

Παραπομπές:

§          The Hollywood Reporter 2017 The year almost everything went wrong for Marvel Comics.

§          The Atlantic .The Real reason for Marvel Comics Woes.

§          CBR.com No Diversity did not Kill Marvel ‘s Comic Sales.

 

 

·

 

Επεξεργασία μόλις τώρα από ΤασίαΚούτ

Επεξεργασία από ΤασίαΚούτ
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.