Ζητάω συγνώμη από τους χιλιάδες αναγνώστες μου. Προβλήματα υγείας και οι αυξημένες υποχρεώσεις που αυτά συνεπάγονται σε αυτό το βαρετό και πεζό πεδίο που ονομάζεται πραγματική ζωή, με ανάγκασαν να καθυστερώ τα άρθρα που ήθελα να τελειώσουν μέσα στον Γενάρη. Τώρα θα πάρει λίγο παραπάνω αλλά ελπίζω να μην πιάσουμε 2019, και αυτό είναι δέσμευση! 

Le château des étoiles

O Alex Alice δεν έχει κάποια απεριόριστη εργογραφία, έχει δημιουργήσει λίγα πράματα, αλλά όλα είναι πάρα πολύ καλά. Την Τρίτη Διαθήκη, τον Siegfried και τώρα δημιουργεί αυτήν την περιπέτεια. Είναι παιδικό, βαριά εφηβικό, αλλά με εξαιρετικό σχέδιο και μία υπόθεση που θυμίζει κάτι ακαθόριστο από την τριλογία του Πούλμαν ως προς το χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, αλλά με steampunk θεματολογία. Αυτά τα 3 που βλέπετε είναι το πρώτο story arc, κάθε τεύχος είναι σχετικά μικρό - καμιά 20αριά σελίδες. Έχουν βγει 3 περιπέτειες τις 2 επόμενες ακόμα τις ψάχνω και θέλω να τις βρω γιατί πρόκειται για ένα πραγματικά σπουδαίο έργο για αυτές τις ηλικίες. Τη χρονιά που μας πέρασε εκδόθηκε και στα αγγλικά με τίτλο The Castle of Stars.

La Vengeance Du Comte Skarbek

To μοναδικό έργο του Ροζίτσκι που δεν είχα διαβάσει, είναι επίσης και το μοναδικό έργο του Yves Sente που αποτελεί δικιά του έμπνευση - σενάριο. Γιατί κατά τα άλλα, αγαπημένη του ασχολία είναι να μαγαρίζει ιστορικές σειρές (ΧΙΙΙ, Blake & Mortimer, Thorgal). Και εδώ τα κολήματά του σεναριογράφου είναι εμφανή. Το έργο μεταφράζεται ως η εκδίκηση του Κόμη Σκάρμπεκ και είναι (οποία έκπληξις) μία ιστορία εκδίκησης, με ρίζες στο βαθύ παρελθόν, όπως αρέσει στον Σαντ, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μέσα σε ένα δικαστήριο με άπειρα flashback. Εγώ όμως το τίμησα για να έχω πλήρη εικόνα του έργου του Ροζίτσκι που και εδώ, δίνει μία από τις χαρακτηριστικές του δουλειές. Όμορφα τοπία, τεράστιο επίπεδο επαγγελματισμού, δίνει τόσο το πειρατικό κομμάτι όσο και το δικαστικό πολύ παραστατικά. Δίτομο είναι, αν το βρείτε τιμήστε το. Μπορεί να μην είναι αριστούργημα, αλλά είναι ένα καλό BD από έναν κορυφαίο σχεδιαστή της Ευρωπαϊκής σκηνής.

Quai d'Orsay

O αγαπημένος αυτό τον καιρό από το BDGest Christophe Blain, εδώ σε ένα χιουμοριστικό έργο. Ένας γιάπης πιάνει δουλειά στο ΥπΕξ της Γαλλίας (που βρίσκεται στην τοποθεσία Quai d'Orsay). Είναι δύσκολο να γελάσεις με ξενόγλωσσο κόμικ ειδικά με πολιτική σάτιρα, που όπως και να το κάνουμε θα πρέπει να έχεις και μία επαφή. Αλλά εδώ πιστεύω ότι έχουμε μία πολύ πετυχημένη δουλειά. Με κάτι από Yes Minister ή άλλες πολιτικές κωμωδίες, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή (Άρθουρ αν θυμάμαι καλά) πως απορροφάται από τη δουλειά, τον παραλογισμό του Υπουργού, το άγχος της πολιτικής, τη δυσκολία στην πραγματική ζωή. Σε πάρα πολλά σημεία αυτό βγάζει αβίαστο γέλιο, ειδικά όταν τα κολήματα του υπουργού γίνονται πλέον αστεία και προβλέψιμα. πχ η μανία του να τα καθορίζει όλα τσακ, τσακ, τσακ. 

Αυτό μας δίνει μία από τις πιο αστείες σελίδες που έχω διαβάσει σε BD το τελευταίο διάστημα.

Υπάρχει και στα αγγλικά με τίτλο Weapons of Mass Diplomacy, δοκιμάστε το!

Blue Note

Τελευταίες μέρες τις ποτοαπαγόρευσης και εμείς σε αυτό το πολύ ατομοσφαιρικό BD, βλέπουμε δύο ιστορίες. Ενός πυγμάχου, βγαλμένου από τις σελίδες των βιβλίων του μεγάλου Έλροϋ και ενός τζαζίστα που η ζωή και πορεία του μοιάζουν να είναι αυτές του ιδρυτή του Club 27 Robert Johnson. Βέβαια η ποτοαπαγόρευση έληξε το 33 και ο Τζόνσον πέθανε το 1938, αλλά είπαμε: μοιάζει να είναι... Ατμοσφαιρικό επιβλητικό εμπνευσμένο από τα νουάρ της εποχής, δεν έχει κάτι το σενάριο που δεν έχουμε ξαναδεί, αλλά μερικές φορές το σχέδιο σε αφήνει άφωνο (όπως επίσης και το εξώφυλλο του 2ου τόμου). To έχω δει και σε αγγλικό σκανλέισο.

Frenchman, Iroquois, Canoe Bay

O Patrick Prugne είναι ένας δημιουργός που ειδικεύεται σε one shot ιστορίες που λαμβάνουν χώρα στην αποικιακή εποχή των ΗΠΑ. Με τη φύση να οργιάζει, τους δυτικούς να μην έχουν εισχωρήσει παρά ελάχιστα στην ενδοχώρα, τους Ινδιάνους να είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό κυρίαρχοι της πατρίδας τους. Αν έχετε δει το Revenant θα καταλαβαίνετε. Με μία υψηλού εικαστικού περιεχομένου προσέγγιση με αρκετά απλές αλλά δυνατές ιστορίες, έχει αποκτήσει ένα δικό του και σταθερό κοινό. Σίγουρα είναι από τις δουλειές που οι λάτρεις του σχεδίου αξίζει να χαζέψουν ασχέτως αν καταλαβαίνουν ή όχι τη γλώσσα, όπως βλέπουμε και στη σελίδα με τα original art του στον εκδότη.

Εντάξει ξαναπήρε μπροστά, μπορεί και κάποτε να τελειώσει...

A suivre