Ο Μοέμπιους γούσταρε τις μικρές v.2
Entry posted by Θρηνωδός
768 προβολές
Ballade
"Όταν έχεις κολλήσει χωρίς νέες ιδέες, άδειασε το μυαλό σου, πήγαινε στην βιβλιοθήκη και άρπαξε τυχαία ένα βιβλίο. Άνοιξε το, η καινούργια ιστορία μόλις σου ήρθε". Αυτή ήταν η συμβουλή του Jodorowsky στον Moebius με τον οποίο ήταν στενοί φίλοι. Αποτέλεσμα πραγματοποίησης αυτής της συμβουλής ήταν "Η Μπαλάντα", μια εννιασέλιδη ιστορία που έγραψε και σχεδίασε το 1977. Σε αυτή δείχνει πόσο εύκολο του ήταν να αποτυπώσει ονειρική ποίηση σε εικόνα, αφού το πρώτο βιβλίο που έπιασε εκείνη την μέρα ήταν το Illuminations του Γάλλου ποιητή Arthur Rimbaud, μια συλλογή ποιημάτων σε πρόζα που γράφτηκε την διετία 1873-1875. Η ιστορία συμπεριλήφθηκε στην συλλογή της Epic "Moebius 2: Arzach and other fantasy stories".
Μεταξύ άλλων, ο Rimbaud στην συλλογή αυτών των 42 ποιημάτων προβάλλει την αντίθεση του σε κάθε τι σύγχρονο. Εναντιώνεται στην έννοια της μοντέρνας πόλης και κατ'επέκταση κοινωνίας και στην όποια αλλοτρίωση έχει παρασύρει τον άνθρωπο του 19ου αιώνα, ενώ διαβάζοντας το in retrospect κάποιος βρίσκει πολλά κοινά με το σήμερα. Ταυτόχρονα ο Rimbaud εκθέτει και τον θαυμασμό του στην ισοπεδωτική ταχύτητα της προόδου, παραμένοντας αμφιταλαντευόμενος μέχρι το τέλος. Άλλες θεματικές των ποιημάτων είναι η φύση, το ταξίδι (πνευματικό και φυσικό), η αισθηματική μεταμόρφωση και η αντίθεση μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής. Ο τίτλος "Illuminations" δόθηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα στο έργο του αφού το παραλληλίζει με πλάκες γεμάτες χρώμα, ζωντανές απεικονίσεις τοπίων και καταστάσεων, μια ιδιαιτερότητα που ο Μοέμπιους δεν άφησε να πάει ανεκμετάλλευτη.
Με το που άνοιξε το βιβλίο, η ιστορία γράφτηκε από μόνη της μπροστά στα μάτια του. Υιοθετώντας σχεδόν κάθε μοτίβο από τα ποιήματα (αποσπάσματα των οποίων βάζει και μέσα στους διαλόγους του κόμικ) περιγράφει την πορεία του Pooh, ενός περιπλανώμενου με το bellanoid του (ένα ζώο που καβαλάει και μοιάζει με στρουθοκάμηλο) μέσα από ένα παρθένο δάσος και την συνάντηση του με την Loona, ένα θηλυκό φαύνο που ουσιαστικά αποτελεί την φύση μετενσαρκωμένη. Παίζει πολύ έντονα η αντίθεση μεταξύ του εκπολιτισμένου και περιορισμένου από τις κοινωνικές συμβάσεις (συμπεριφορά, ρουχισμός) ανθρώπου και της ατίθασης και υπερήφανης φύσης που τον αγαπά αλλά ταυτόχρονα τον λυπάται που είναι σκλάβος στην περιορισμένη του λογική.
Τελικά οι δύο τους καταλήγουν μαζί και φτάνοντας στα όρια του δάσους έρχονται μοιραία αντιμέτωποι με έναν ανθρώπινο στρατό που τους συνθλίβει. Παρόλο που δεν το συνηθίζει, ο Μοέμπιους γράφει στο εισαγωγικό σημείωμα πως "σκότωσε" τους δύο χαρακτήρες επειδή είχε προθεσμία να παραδώσει το έργο και μετανιώνει που δεν συνέχισε την ιστορία.
Για ακόμα μια φορά βλέπουμε την εκτίμηση του δημιουργού στην φύση και το πόσο μικρός και ασήμαντος στέκεται ο άνθρωπος μπροστά της. Η παλέτα χρωμάτων είναι έντονη με μια πανέμορφη αντίθεση μεταξύ μέρας/άνθρωπος/κόκκινο και νύχτας/φύση/μπλε, με μικρά και διακριτικά μπαλονάκια κειμένου. Παρόλο που εμπνεύστηκε την ιστορία από τα ποιήματα του Rimbaud, ο Moebius επιλέγει να κρατήσει την άρνηση του πρώτου στην πρόοδο και τις συνέπειες του να γυρνάς οριστικά την πλάτη σου στην "μάνα Γη". Εν τέλει, ο θάνατος των δύο αυτών αθώων πλασμάτων δεν ήταν παρά ένας "έλεγχος των οπλικών συστημάτων".
Υ.Γ. Εδώ πλέον υπογράφει ως Moebius, ενώ τα φαλλικά σύμβολα ακόμα υπάρχουν (καπέλο του Pooh)
-
9
-
3
2 Σχόλια
Recommended Comments