Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • entries
    18
  • comments
    57
  • views
    8626

Ο Μοέμπιους γούσταρε τις μικρές v.1


Θρηνωδός

1747 προβολές

..Ιστορίες. Και πολύ μάλιστα. Και ήταν όλες μια και μία. Με διαφορετικό υπόβαθρο, νοήματα, βάθος πλάτος και ύψος. Ποιος είναι ο Μοέμπιους; Μα αυτός! Ένας από τους μεγαλύτερους κομίστες που πάτησαν και θα πατήσουν ποτέ αυτό τον έρμο πλανήτη. 

 

DUj6gZ3VQAAonth.jpg

 

Θα βλέπουμε σιγά σιγά αυτές τις ιστορίες λοιπόν, τόσο επιφανειακά όσο χρειάζεται για να ψηθεί ένας τελείως άσχετος και να τις διαβάσει. Και αν δεν ξέρει που θα τις βρει, ask and you shall receive. 

 

 

1. La Deviation (Γαλλικός τίτλος)/ The Detour (Αγγλικός τίτλος)

 

Ή αλλιώς η παράκαμψη. Εξολοκλήρου δουλειά του Giraud, σε σχέδιο και σενάριο. Την έγραψε το 1974 για λογαριασμό του εβδομαδιαίου περιοδικού Pilote και ο Αγγλόφωνος κόσμος την είδε για πρώτη φορά την πρώτη Απριλίου του 1987, στην συλλογή της Epic αφιερωμένη στον Μοέμπιους με τίτλο Moebius 2: Arzach and other fantasy stories. H σειρά αυτή αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα εγχειρήματα της Marvel να γνωρίσει διακεκριμένους Ευρωπαίους δημιουργούς στο Αμερικανικό κοινό.

 

62212-3854-95207-1-moebius.jpg

 

Το "The Detour" γράφτηκε μια εποχή που ο Μοέμπιους έχτιζε την καριέρα του μέσω του Blueberry. Ορμώμενος από το πρήξιμο του καλού του φίλου Philippe Druillet, φτιάχνει μια εναλλακτική εκδοχή του εαυτού και της οικογένειας του και περιγράφει μια παράκαμψη που αποφασίζει να κάνει με την γυναίκα του στο οδικό τους ταξίδι προς το Γαλλικό νησί Re, στην δυτική Γαλλία. 

 

40.jpg

 

Η ιστορία όπως και οι περισσότερες που θα ακολουθήσουν μας επιτρέπει μια κλεφτή ματιά στο αχαλίνωτο υποσυνείδητο του δημιουργού. Έχουμε ένα εξαιρετικά λεπτομερές και εσκεμμένα φορτωμένο σχέδιο που πλαισιώνει ένα φαντασιώδες και αρκετά τρομακτικό σενάριο: Την συνάντηση της οικογένειας Giraud με αγαθούς γίγαντες, ανείπωτους τρόμους , πόλεις χτισμένες από αδειανά βαρέλια τσιμέντου, σκελετωμένους φύλακες. 

 

42.jpg45.jpg

Οι αναλογίες μεταξύ της μικροσκοπικής οικογένειας και του σιωπηλού γίγαντα είναι πανέμορφα αποτυπωμένες. Δεξιά βλέπουμε την οικογένεια πολύ φυσιολογικά να ξαποσταίνει για κολατσιό ανάμεσα από την οικολογική καταστροφή που αποτελεί σύγχρονη πραγματικότητα. Ο φρουρός, ένα από τα πολλά σκίτσα αυτού του πρωτολείου κατά κάποιο τρόπο, ξεφεύγει πολύ από αυτό που εκ των υστέρων θεωρήσαμε ως το κλασικό ονειρικό σκίτσο του Μοέμπιους.

 

 

Πέρα από μια ξεκάθαρη κριτική στην περιβαλλοντική μόλυνση, ο Μοέμπιους παροτρύνει τον αναγνώστη να σκεφτεί έξω από το κουτί και να μην φοβηθεί να ακολουθήσει άγνωστα μονοπάτια. Και στο μυαλό, και στην πραγματικότητα. Μια διαφορετική τιμονιά στέλνει αυτόν και εμάς από την πεπατημένη οδό σε μια εξωπραγματική εμπειρία της οποίας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας δεν υπήρξαν ποτέ. 

 

Το εφτασέλιδο ασπρόμαυρο αυτό πόνημα ο Μοέμπιους το σχεδίασε σε ένα απόγευμα. Τα πάνελ έρχονται καταιγιστικά στο μυαλό του τόσο που με τα βίας καταφέρνει να τα αποτυπώσει στο χαρτί, εκστασιασμένος με το παράλογα πανέμορφο αποτέλεσμα. Και μεις την διαβάζουμε αποσβολωμένοι. 

 

 

Υ.Γ. Εδώ ακόμα ο Μοέμπιους υπογράφει ως Gir.

 

:alex: 

 

  • Like 9
  • Ευχαριστώ 6

13 Σχόλια


Recommended Comments

Πραγματικά πανέμορφο σχέδιο, αλλά η ιστορία αυτή καθαυτή δε με ενθουσίασε. Επίσης, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι Γάλλοι την εκδίδουν πλέον μαζί με τις ιστορίες του Arzach.

Στη γαλλική έκδοση που έχω, δεν αναφέρεται κάποια επιπλέον πληροφορία από αυτές που δίνει ο Θρηνωδός, παρά μόνο ότι η εν λόγω ιστορία δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που ο Goscinny προσπαθούσε να ανανεώσει το ύφος του Pilote, το οποίο ο ίδιος ο Moebius χαρακτηρίζει ως «αρκετά συντηρητικό». :) 

Σύνδεσμος για σχολιασμό

"Αρκετά συντηρητικό" πριν την εν λόγω ανανέωση; :) Λογικά ναι αλλά μου κάνει εντύπωση (και μου έκανε όταν το πρωτοδιάβασα) ότι αυτή η ιστορία μπήκε στο Pilote. 

 

Βέβαια, η ιστορία μπήκε το 1974, ενώ τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια πέρα από τα κλασικά Valerian, Cellulite πάτησε και ένα Lone Sloane το πόδι του (1970-1973). Αναρωτιέμαι με ποια έννοια θέτει το συντηρητικό ειδικά ο Μοέμπιους, δεν νομίζω να τοποθετείται ως προς το πολιτικό του πράγματος (που απουσίαζε σχεδόν ολοκληρωτικά από το περιοδικό εκτός και αν πέφτω τραγικά έξω). 99% για το ύφος των κόμικ που δημοσιεύονταν μιλάει. 

 

Από την άλλη, μετά το '74 είδαμε κάτι Caza να σκάνε μύτη στις σελίδες του, οπότε ίσως όντως άλλαξε προσανατολισμό (θα ήταν ενδιαφέρον να βρούμε μια λίστα κυκλοφορίας του πιλότ). 

 

Οι κυριότερες σειρές/δημιουργοί που πέρασαν *τότε* έτσι για να έχουμε ένα μπούσουλα σχετικά με την δήλωση του (αλιευθέν από wiki):

 

Alexis: Timoléon et Stanislas (1969–1973), Al Crane (1976–1977)

Philippe Bertrand: Linda aime l'art (1983–1989)

Enki Bilal: Légendes d'Aujourd'hui (1976–1982), La foire aux immortels (1980)

Michel Blanc-Dumont: Jonathan Cartland (1974–1988)

Claire Bretécher: Cellulite (1969–1977)

Cabu: Grand Duduche (1963–1982)

Caza: Scènes de la vie de banlieue (1975–1979)

Jean Chakir: Séraphin contre Angelure (1962–1970)

Jean-Michel Charlier: Blueberry (1963–1973), Barbe-Rouge (1959–1969), Tanguy et Laverdure (1959–1970)

Pierre Christin: Valérian and Laureline (1967–1985), Légendes d'Aujourd'hui (1976–1982)

Delinx: Buck Gallo (1963–1969)

Philippe Druillet: Lone Sloane (1970–1974)

F'Murr: Le Génie des alpages (1973–1989)

Fred: Philémon (1965–1986)

Jean Giraud: Blueberry (1963–1973)

Christian Godard: Norbert et Kari (1963–1970), Vagabond des limbes (1978–1987)

René Goscinny: Asterix (1959–1973), Lucky Luke (1967–1973), Iznogoud (1968–1977), Petit Nicolas (1959–1965)

Marcel Gotlib: Dingodossiers (1965–1967), Rubrique-à-Brac (1968–1973)

Greg: Achille Talon (1963–1981)

Laurence Harlé: Jonathan Cartland (1974–1988)

Victor Hubinon: Barbe-Rouge (1959–1969)

Jijé: Tanguy et Laverdure (1966–1970)

Claude Lacroix: Homme au chapeau mou (1977–1983)

Lauzier: Tranche de Vie (1970–1978), Al Crane (1976–1977)

Jacques Lob: Submerman (1967–1970)

Nikita Mandryka: Concombre masqué (1971–1981), Clopinettes (1970–1973)

Martial: Tony Laflamme (1963–1971)

Jean-Claude Mézières: Valérian and Laureline (1967–1985)

Morris: Lucky Luke (1967–1973)

Antonio Hernandez Palacios: Mac Coy (1974–1989)

Julio Ribera: Vagabond des limbes (1978–1987), Dracurella (1973–1982)

Sempé: Petit Nicolas (1959–1965)

Jean Tabary: Iznogoud (1968–1977), Valentin le vagabond (1962–1974)

François Thomas: Stan Caïman (1982–1989)

Albert Uderzo: Asterix (1959–1973), Tanguy et Laverdure (1959–1967)

 

:alex: 

Σύνδεσμος για σχολιασμό

Φαντάζομαι όχι με την πολιτική έννοια, αλλά εικαστικά. Περιείχε κόμικς που παρότι ήταν εξαρχής επιτυχημένα και πλέον θεωρούνται κλασικά, δεν τα έλεγες και πρωτοπόρα, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο του Caza ή του Druillet, που αναφέρεις. :) 

Σύνδεσμος για σχολιασμό

Ναι μόλις πρόσθεσα στο αποπάνω ποστ το "99% για το ύφος των κόμικ που δημοσιεύονταν μιλάει". :) Πάντως αν θυμάμαι καλά η δική σου γαλλική είναι μεγάλου μεγέθους, οπότε τα σκίτσα πρέπει να είναι οφθαλμόλουτρο ε; :) 

Σύνδεσμος για σχολιασμό

Ω πίστεψέ με, είναι φοβερό. Ειδικά στο καρέ της μάχης, που νομίζω δεν πολυφαίνεται στην σκαναρισμένη αμερικανική έκδοση, δείχνει τη μαεστρία του Moebius. Επίσης, τώρα που το σκέφτομαι, η σύνδεση με το Arzach, μπορεί να βρίσκεται σε αυτό το καρέ, καθώς βλέπουμε για πρώτη φορά (αν δεν κάνω λάθος) τα χαρακτηριστικά καπέλα που φορούσε και ο Arzach. :) 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
26 min ago , Θρηνωδός said:

Από την άλλη, μετά το '74 είδαμε κάτι Caza να σκάνε μύτη στις σελίδες του, οπότε ίσως όντως άλλαξε προσανατολισμό (θα ήταν ενδιαφέρον να βρούμε μια λίστα κυκλοφορίας του πιλότ). 

 

κάτι τέτοιο εννοείς ή με κάπως διαφορετική παρουσίαση?

 

:cheers5: 

Σύνδεσμος για σχολιασμό

Στο Inside Moebius Part 2 (ή στον 3ο τόμο της πρωτότυπης, γαλλικής έκδοσης) ο νεαρός Moebius (πριν γίνει Moebius, για την ακρίβεια) τα βάζει με τον γερασμένο του εαυτό και διαβάζουμε τον εξής διάλογο:

 

Γερο-Moebius: Τι θες;

Νέος Moebius: Θέλω να βγω από εδώ

Γ-M: Για να πας πού;

Ν.M: Πίσω στο 1970! Πριν αρχίσω να παρεκκλίνω [δε γνωρίζω την ακριβή πρόταση στα γαλλικά, αλλά στα αγγλικά αποδίδεται ως «Before I started to detour», προφανής αναφορά στην ιστορία]

Γ-Μ: Εννοείς το κόμικ; Το "Detour";

Ν.Μ: Ε ναι!  Από εκεί ξεκίνησαν όλα! Δεν θα έπρεπε να το σχεδιάσω ποτέ! Θα είχα παραμείνει κανονικός! :lol: 

 

Μπορούμε, επομένως, να υποθέσουμε ότι το Deviation/Detour αποτέλεσε το εφαλτήριο ενός νέου κεφαλαίου για τον δημιουργό, πιο προσωπικό, πιο τρελό και ίσως (τουλάχιστον κατά τη δική μου άποψη) πιο σημαντικό. Δεύτερες σκέψεις που πιθανώς να είχε κάνει ο Moebius κατά καιρούς; Δεν αποκλείεται, χωρίς ωστόσο να δείχνει ότι έχει μετανιώσει για την πορεία του. :) 

Σύνδεσμος για σχολιασμό

Μπορουμε να πουμε εδω οτι Η Παρακαμψη (Μαζι με αλλες δυο ιστοριες Το κυνηγι των Γαλλων στις Διακοπες και το Υπάρχει ενας πριγκηπας...)

εχουν πρωτοδημοσιευτει στη Βαβελ #22 τον Δεκεμβριο του 1982 :)

και ξανα το 1983 στο Αλμπουμ Ο Μοιραιος Ταγματαρχης (Τοτεμ1-Μαμουθ)

Ειναι η τελευταια ιστορια με διαφορετικη μεταφραση Πλάγια Οδός

Επεξεργασία από Jack62
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Επισκέπτης
Add a comment...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.